Πεδίο Αναγνώρισης
Τύπος της Οντότητας
Άτομο
Καθιερωμένη μορφή του Ονόματος
Δημήτριος Ρ. Θεοχάρης
Παράλληλη μορφή(ες) του Ονόματος
Τυποποιημένη μορφή(ες) του ονόματος σύμφωνα με άλλους κανόνες
Άλλες μορφές του ονόματος
Κωδικοί αναγνώρισης για Συλλογικά Όργανα
Πεδίο περιγραφής
Ημερομηνίες της ύπαρξης
1919 - 1977
Ιστορικό/Βιογραφικό
Ο Δημήτριος Ρ. Θεοχάρης ή Δημήτρης Θεοχάρης (Αθήνα, 1919 - Θεσσαλονίκη, 2 Δεκεμβρίου 1977) ήταν Έλληνας αρχαιολόγος, καθηγητής πανεπιστημίου και ένας από τους πρωτοπόρους μελετητές του προκεραμικού και μεσολιθικού πολιτισμού της Θεσσαλίας.
Φοίτησε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και το 1948 πήρε το πτυχίο της Ιστορίας και της Αρχαιολογίας. Το 1958, μετά το γάμο του με την επίσης αρχαιολόγο Μαρία Παπαδοπούλου ή Μαρία Δ. Θεοχάρη, που έκτοτε θα αποτελεί και τη βασική του συνεργάτιδα στην έρευνα της προϊστορικής Θεσσαλίας, μετεκπαιδεύεται στο εξωτερικό. Το 1968 αναγορεύτηκε διδάκτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) και στη συνέχεια στο ίδιο Πανεπιστήμιο εξελέγη καθηγητής της Πολυτεχνικής Σχολής (έκτακτος αυτοτελής έδρα της Γενικής Ιστορίας της Τέχνης, του Τμήματος Αρχιτεκτόνων) και το 1975 έγινε τακτικός καθηγητής της Προϊστορικής Αρχαιολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ.
Εργάστηκε (1948-1950) στις ανασκαφές της Αρχαίας Αγοράς, της Βραυρώνος και του Αγίου Κοσμά, ως βοηθός του Γιάννη Τραυλού, του Γιάννη Παπαδημητρίου και του Γεώργιου Μυλωνά που τον χρησιμοποίησε και για τη ταξινόμηση του αρχαιολογικού υλικού στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ελευσίνας. Το 1950 εισήλθε στην Αρχαιολογική Υπηρεσία και υπηρέτησε ως Επιμελητής Αρχαιοτήτων στην Αττική (1950-1954), στην Εύβοια (1955) και στη Θεσσαλία (1956-1961), όπου συνέχισε να υπηρετεί, πλέον ως έφορος μέχρι το 1973. Υπηρέτησε συνολικά για 24 ολόκληρα χρόνια την Αρχαιολογική Υπηρεσία.
Από το 1943 ασχολήθηκε συστηματικά με την ελληνική προϊστορία. Η δραστηριότητά του, ερευνητική και ανασκαφική χωρίζεται σε δύο κυρίως χωρογραφικές ενότητες: α) την ενότητα που περιλαμβάνει κυρίως ανασκαφές σε Αττική (Ραφήνα, Νέα Μάκρη, Βραυρώνα, Πόρτο Ράφτη, Παλιά Κοκκινιά κ.α.), Εύβοια και Σκύρο και β) την ενότητα που περιλαμβάνει κυρίως τη Θεσσαλία (Σέσκλο, Ιωλκό, Τρίκαλα, Καρδίτσα, Μέγα Μοναστήρι, Φάρσαλα, Φίλια, Σουφλί Μαγούλα, Γεντίκι Λάρισας, Νεσσωνίδα, Αχίλλειο Φαρσάλων, Νέα Αγχίαλος, Αλόννησος), αλλά και της Βόρειας Ελλάδας (Ντικιλί Τας).