ΔΗ.Κ.νΕ.Μ. Β'. ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΡΕΥΝΩΝ-ΜΕΛΕΤΩΝ ΒΟΛΟΥ ΤΟ ΘΕΣΣΑΛΙΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΒΟΛΟΥ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΟΥ ΔΙΗΜΕΡΟΥ 30.9 - 1.10.83 ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ: Α. Μ. ΚΩΤΣΙΟΠΟΥΛΟΣ %] UNIVERSITY STUDIO PRESS . ,. …. . . - ...... «.. ..ι-ω..µω-ι...….…;… ι ……… -- ΤΟ ΘΕΣΣΑΛΙΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΑΙ o ΡΟΛΟΣ TOY BOAOY ΔΗ.Κ.Ε.Μ.Β. ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΡΕΥΝΩΝ-ΜΕΛΕΤΩΝ ΒΟΛΟΥ ΤΟ ΘΕΣΣΑΛΙΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΒΟΛΟΥ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΟΥ ΔΙΗΜΕΡΟΥ 30.9 - 1.10.83 ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΕΚΔΟΣΕΙΣ: Α. Μ. ΚΩΤΣΙΟΠΟΥΛΟΣ [Ξ] UNIVERSITY STUDIO PRESS ΔΗ.Κ.Ε.Μ.Β. Δημοτικό Κέντρο Ερευνών-Μελετών Βόλου Εκδ. Επιμέλεια: Α. Μ. Κωτσιόπουλος Το Θεσσαλικό Πανεπιστήμιο και o Ρόλος του Βόλου University Studio Press Θεσσαλονίκη, 1984 ΔΗ.Κ.Ε.Μ.Β. Volos Municipal Research Centre Editor: A. M. Kotsiopoulos The University of Thessaly and the Role of V0105 University Studio Press Thessaloniki, 1984 Copyright © 1984, ΔΗ.Κ.Ε.Μ.Β., UNIVERSITY STUDIO PRESS UNIVERSITY STUDIO PRESS A.E. Κων. Μελενίκου 13/15, τηλ. 209 637 - 209837 54635 - Θεσσαλονίκη ΔΙΗΜΕΡΟ ΜΕ ΘΕΜΑ ΤΟ ΘΕΣΣΑΛΙΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΒΟΛΟΥ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ ΒΟΛΟΥ 30.9-1.10.1983 ΟΡΓΑΝΩΣΗ: ΔΗ.Κ.Ε.Μ.Β. σε συνεργασία με το Τ.Ε.Ε. Μαγνησίας και συμµετοχή των επιστηµονικών φορέων του Βόλου ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ: Πρόεδρος: Ο Δήµαρχος Βόλου Μιχάλης Κουντοι΄)ρης Μέλη: Αλέξης Καραγεωργίου, Μεταλλειολόγος-Κοινωνιολόγος, Μέλος Δ.Σ./ΔΗ.Κ.Ε.Μ.Β. Αναστ. Κωτσιόπουλος, Αρχιτέκτων, Επικ. Καθηγητής Α.Π.Θ. Ηλίας Ξηρακιάς, Πολ. Μηχανικός, Πρόεδρος Τ.Ε.Ε. Μαγνησίας Άρης Τσαλαπατας, Μηχανολόγος-Ηλεκτρολόγος, Μέλος Δ.Σ./ΔΗ.Κ.Ε.Μ.Β. ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕΩΝ In ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ Παρασκευή 30.9.83, 6 µ.µ. Πρόεδρος: Καθηγητής ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ Γενικό θέμα: Ο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΕΝΑΡΞΗ, ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ, ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΒΟΛΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΡΟΚΟΣ, Γενικός Γραµµατέας Υπουργείου Παιδείας, Καθη- γητής Α.Π.Θ. ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ ΤΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ, ΣΤΙΣ ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΝΙΚΟΣ ΣΒΟΡΩΝΟΣ, Καθηγητής της Ecole Pratique des Hautes Etudes και του Πανεπιστηµίου Κρήτης ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΕΞΙΣΟΡΡΟΠΗΣΕΙΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΦΑΤΟΥΡΟΣ, Πρύτανης Αριστ. Πανεπιστηµίου Θεσσαλονί- κης ΔΙΑΧΥΣΗ, ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ 2η ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ Σαββατο 1.10.83, 9 π.μ. Πρόεδρος: Καθηγητής ΠΑΝΟΣ ΤΖΩΝ0Σ Γενικό θέµα: ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΤΟΠΙΚΟΤΗΤΑ ΑΝΑΣΤΑΣ. ΚΩΤΣΙΟΠΟΥΛΟΣ, Επίκουρος Καθηγητής Α.Π.Θ. ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΤΟΥ ΘΕΣΣΑΛΙΚΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΜΙΧΟΣ, Λέκτορας Α.Π.Θ. ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ O XAPAKTHPAZ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΗΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΦΡΑΓΚΟΣ, Καθηγητής Πανεπιστηµίου Ιωαννίνων Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΩΝ ΤΜΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ Η ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ ΚΩΝ/ΝΟΣ ΣΑΛΑΠΑΣ, Σύµβουλος Υπουργείου Γεωργίας ΓΕΩΡΓΙΚΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΞΕΙ- ΔΙΚΕΥΣΗ ΝΙΚΟΣ ΜΑΡΓΑΡΗΣ, Καθηγητής Α.π.Θ. ΔΟΜΗ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΜΙΑΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΓΕΩΡΓΙΚΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΑΡΗΣ ΤΣΑΛΑΠΑΤΑΣ, Μηχανολόγος-Ηλεκτρολόγος, Μέλος Δ.Σ./ ΔΗ.Κ.Ε.Μ.Β. Η ΣΧΕΣΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΑΙ ΤΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ: Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΒΟΛΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΣΤΑΥΡΙΝΟΣ, Μηχανολόγος-Ηλεκτρολόγος, Γ.Γ. Διοικ. Επιτρ. Τ.Ε.Ε. Μαγνησίας ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΚΑΙ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΙΟΥ, Μεταλλειολόγος-Κοινωνιολόγος, Μελος Δ.Σ./ΔΗ.Κ.Ε.Μ.Β. Ο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ 3η ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ Σάββατο 1.10.83, 6 µ.µ. Πρόεδρος: Καθηγητής ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΦΑΤΟΥΡΟΣ Γενικό Θέμα: ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΑΙ ΑΣΤΙΚΟΣ ΙΣΤΟΣ - ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΘΥΜΙΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ, Αρχιτέκτων-Πολεοδόμος ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ: ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΔΡΑΣΗ ΑΝΑΣΤ. ΚΩΤΣΙΟΠΟΥΛΟΣ, Αρχιτέκτων-Επικ. Καθηγητής Α.Π.Θ., ΔΗΜΗΤΡΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Αρχιτέκτων, ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΝΤΑΖΙΔΗΣ, Αρ- χιτεκτων ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΑΙ O ΙΣΤΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ: ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΩΡΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΘΕΣΣΑΛΙΚΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΑΝΤΙ ΕΙΣΑΓΩΓΗΣ Στη συνάντηση που έγινε στο Δημαρχείο Βόλου στις 30 Σεπτεμβρίου και 1 Οκτωβρίου 1983, με θέμα «το Θεσσαλικό Πανεπιστήμιο και ο ρόλος του Βόλου», αναπτύχθηκε ένας πλούσιος προβληματισμός και διατυπώθη- καν αξιόλογες απόψεις σχετικά με τον κοινωνικό ρόλο του πανεπιστημίου, τη λειτουργικότητά του, την οργάνωση και ανάπτυξή του, καθώς και με την ένταξή του στον αστικό ιστό. 0 προβληματισμός αυτός περιέχεται αναλυτικά στον τόμο αυτό, συμπυ- κνώνεται όμως στα δέκα σημεία που παρουσιάζονται πιο κάτω. Τα σημεία αυτά συνιστούν τα πορίσματα του διήμερου αυτού, όπως τα διατύπωσε ο Πρύτανης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης" Δημήτρης Φα- τούρος, ως πρόεδρος της τελευταίας συνεδρίσης, κατά την οποία έγινε και γενική συζήτηση. Τα σημεία αυτό είναι τα παρακάτω." 1. Το Θεσσαλικό Πανεπιστήμιο γίνεται πραγματικότητα. Πρέπει να εξαρ- θει΄ η προεργασία της τοπικής αυτοδιοίκησης προς την κατεύθυνση αυ- τή, η οποία παρέχει και την εγγύηση για την πετυχημένη και πρωτοπο- ριακή υλοποίηση του Πανεπιστημίου. 2. Η υπερβολική κατάτμηση του Πανεπιστημίου σε χώρους εγκατάστασής του είναι αρνητικό στοιχείο. Το Πανεπιστήμιο πρέπει να έχει συνεκτι- κότητα στο χώρο. 3. Πρέπει να επιδιωχθεί μια προοπτική επιστημονικής ολοκλήρωσης ώ- στε va καλύπτονται όσο το δυνατό περισσότερες πλευρές του επιστη- του. 4. Το Πανεπιστήμιο θα πρέπει va εξετάσει σοβαρά την πιθανότητα να ava- συνταχθούν βασικές επιστημονικές κατευθύνσεις των Σχολών σε σύγ- χρονες βάσεις. 5. Θα πρέπει να εξετασθεί σοβαρά το ενδεχόμενο λειτουργίας, από την πρώτη στιγμή, και μεταπτυχιακών Τμημάτων παράλληλα με τα προπτυ- χιακά, ιδιαίτερα στην περίπτωση της παιδιαγωγικής επιµόρφωσης και της διαχείρισης του χώρου. 10. Η προοπτική για την ίδρυση, από τη πρώτη στιγμή, μιας κύριας Σχολής Μηχανικών Βιομηχανίας θα πρέπει να εξετασθεί σοβαρά, επειδή όλα τα δεδομένα είναι ιδιαίτερα πειστικά προς την κατεύθυνση αυτή. Το Θεσσαλικό Πανεπιστήμιο δεν θα πρέπει να ακολουθήσει τη λογική ενός ιδρυμάτικού και απομονωμένου campus. Είναι σαφές ότι υπάρχουν πολλές δυνατότητες μιας ιδιαίτερα χρήσιμης κοινωνικά και συμφέρου- σας οικονομικά ένταξης του Πανεπιστημίου στον αστικό ιστό. Είναι ιδιαίτερο κρίσιμο να αποφευχθεί μια νεκρή αρνητική περίοδος στην αρχή της λειτουργίας του Πανεπιστημίου. Θα πρέπει όλες οι δυνά- μεις να δραστηριοποιηθούν προς την κατεύθυνση αυτή. Η εγρήγορση και προετοιμασία για τη συγκρότηση του Πανεπιστημίου θα πρέπει να είναι τέτοια ώστε, από τις πρώτες ακόμα φάσεις λειτουρ- γίας του, οι φοιτητές va βρουν ένα οργανισμό υψηλής ποιότητας. Θα πρέπει, επιπρόσθετα, να εξετασθεί σοβαρά το ενδεχόµενο να βελ- τιωθούν οι οργανωτικές συνθήκες που διέπουν την ίδια τη συγκρότηση των οργάνων του Πανεπιστημίου και τη διεκπεραίωση των μελετών για την εγκατάσταση και εξέλιξή του. Βόλος, Νοέμβρης 1983 H Οργανωτική Επιτροπή 1η Συνεδρίαση Παρασκευή 30.9.83, 6 μμ. ΠΡΟΕΔΡΟΣ Καθηγητής n. ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ ΓΕΝΙΚΟ ΘΕΜΑ Ο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΒΟΛΟΥ ΜΙΧ. ΚΟΥΝΤΟΥΡΗ Κύριε Υφυπουργέ, Κύριοι Σύνεδροι, Εκ μέρους της Διοίκησης του Δημοτικού Κέντρου Ερευνών και Μελε- τών Βόλου σας καλωσορίζω στην πόλη μας και στο Δηµαρχείο μας και σας ευχαριστώ που ανταποκριθήκατε στην πρόσκλησή µας για να πάρετε μέρος στο διήμερο συμπόσιο µε θέμα «το Θεσσαλικό Πανεπιστήμιο και o ρόλος του Βόλου». Στόχος της πρωτοβουλίας µας αυτής είναι να συµβάλουμε, όσο αυτό είναι δυνατό, στη γενικότερη προβληματική για τη σωστή οργάνωση και λειτουργία και, φυσικά, για την ολοκλήρωση του νέου Πανεπιστηµίου που η Κυβέρνηση αποφάσισε να ιδρύσει στην Θεσσαλία. Θα ήθελα εδώ να υ- πενθυμίσω ότι το νεοσύστατο Ερευνητικό μας Κέντρο είχε ως πρώτη μέρι- µνα του, πριν ακόµα εξαγελθεί η ίδρυση του Θεσσαλικού Πανεπιστημίου, την συγκέντρωση στοιχείων και την συγκρότηση μιας τεκμη ριωμένης πρότασης για την ανάγκη αλλά και τα κύρια χαρακτηριστικά το νέου Πα- νεπιστημίου. Για τον σκοπό αυτό συνεργάστηκε µε τον κ. Α.Μ. Κωτσιό- πουλο και τους συνεργάτες του, την κ. Δ. Νικολάου και τον κ. Χ. Παντα- ζ΄ιδη, για την εκπόνηση της σχετικής μελέτης, η οποία και στάλθηλε στους αρμόδιους φορείς καθώς και στα μέλη του Ε.Σ.Α.Π. Ακόμη, θα πρέπει να πούμε ότι η έντονη διερευνητική δραστηριότητα στην πόλη μας γύρω από το Πανεπιστήµιο του Θεσσαλικού χώρου είχε αρχίσει πολύ πριν από τη σύ- σταση του Δημοτικού Ερευνητικού Κέντρου. Σημαντικός σταθμός σ*αυτόν τον επιστημονικό προβληματισµό υπήρξε ένα διεθνές επιστημονι- 12 κό συμπόσιο που έγινε τον Ιούνιο του 1980 στο Βόλο από το Τεχνικό Επι- µελητήριο σε συνεργασία με το Δήμο Βόλου και το Πανεπιστήμιο Θεσσα- λονίκης (και ειδικότερα µε την έδρα της Ειδικής Κτιριολογίας) με θέµα «ο ρόλος του πανεπιστηµίου στο µετασχηµατισµό των περιφερειακών πόλε- ων». Οι επιστημονικές ανακοινώσεις που έγιναν σ'εκείνο το πολύ αξιόλο- γο συµπόσιο και τα πορίσματα στα οποία κατέληξε αποτελούν πολύτιμο υλικό και συμβολή στη διερεύνηση των προβληµάτων του νέου Θεσσαλι- κού Πανεπιστηµίου. Αναφέρθηκα πολύ επιγραμματικά στην προηγούμενη διερευνητική δραστηριότητα της πόλης μας γύρω από την ανάγκη και το ρόλο του νέου Πανεπιστηµίου, για να διευκρινίσω ότι και η σηµερινή πρωτοβουλία μας είναι συνέχεια µιας ερευνητικής, θα έλεγα, παράδοσης που έχει δηµιουρ- γηθεί στην πόλη μας εδώ και πολλά χρόνια πάνω στο θέμα αυτό και, κατά συνέπεια, δεν αποτελεί μια πρωτοβουλία τυχαία που Θα µπορούσε να έχει κάποιαν άλλη φανερή η κρυφή σκοπιμότητα. Παράλληλα με την πιο πάνω καθαρά επιστημονική δραστηριότητα που αναπτύχθηκε στην πόλη μας για το θέµα του Πανεπιστημίου θα ήθελα πολύ σύντοµα να αναφερθώ, για να έχετε µιαν αµυδρή εικόνα, στις κινητο- ποιήσεις της τοπικής αυτοδιοίκησης για την ίδρυση του Θεσσαλικού Πα- νεπιστημίου. Μέχρι το τέλος περίπου του 1980 οι κινητοποιήσεις υπήρξαν ευκαιριακές και κατά πόλεις, χωρίς ποτέ να καταστεί δυνατό, λόγω τοπι- κιστικών µικροφιλοδοξιών, να συνενωθούν οι προσπάθειες των θεσσαλι- κών πόλεων σ'ένα κοινό διεκδικητικό στόχο. Από το Δεκέμβριο όμως του 1980, με πρωτοβουλία και κατόπιν πολλών συνεννοήσεων των δηµάρχων των τεσσάρων θεσσαλικών πρωτεύουσών, καταλήξαµε να συνενώσουµε τις προσπάθειές μας και να πραγµατοποιήσουµε, τον Απρίλιο του 1981, μια ευρεία σύσκεψη δημάρχων και κοινοτάρχών της Θεσσαλίας στο Βελε- στίνο, όπου και καθορίσαµε ένα κοινό πλαίσιο διαβημάτων και κινητοποι- ήσεων για τη δηµιουργία του Θεσσαλικού Πανεπιστημίου. Πιστεύω ότι τα κοινά διαβήµατα µας, και προς την προηγούµενη Κυ- βέρνηση και προς την σημερινή Κυβέρνηση της Αλλαγής, και η έκτοτε κοινή στάση της τοπικής αυτοδιοίκησης των θεσσαλικών πόλεων διευκό- λυναν τουλάχιστον, αν δεν συνέβαλαν στην επιτάχυνση της ίδρυσης του Θεσσαλικού Πανεπιστημίου και οπωσδήποτε απέτρεψαν τις αρνητικές συνέπειες που θα είχαν τυχόν «χωριστικές» κινητοποιήσεις. Είναι βαθειά πεποίθησή μου ότι αυτό το ενωτικό και πολύ υπεύθυνο πνεύμα που επεκράτησε στους εκρόσωπους της τοπικής αυτοδιοίκησης θα συμβάλει θετικά - όπως άλλωστε συνέβαλε και µέχρι σήμερα - τόσο την ομαλοποίηση των τυχόν αντιθέσεων κατά την διαδικασία ίδρυσης και λει- τουργίας του νέου Πανεπιστημίου όσο και στην ουσιαστική στήριξή του για μια γρήγορη, σωστή και ολοκληρωµένη λειτουργία του. 'Όλη αυτή η πλούσια προεργασία, τόσο στο αυστηρά επιστηµονικό πεδίο όσο και στο καθαρό πολιτικό-διεκδικητικό, δείχνει ότι η ιδέα ενός πανεπιστημίου στο θεσσαλικό χώρο δεν µας άγγιξε απλώς και µόνο ως έ- να - αναµφισβήτητα δίκαιο και υπερώριµο - αίτημα που έπρεπε να ικα- νοποιήσει κάποια Κυβέρνηση για την τόνωση ενδεχοµένως της οικονοµίας της περιοχής, αλλά ζυµώθηκε µέσα στη σκέψη µας περισσότερο και πέρα- σε στη συνείδηση των κατοίκων του τόπου µας ως ένα µεγάλο όραµα που η πραγματοποίησή του θα έδινε σοβαρές κοινωνικές και πολιτιστικές δια- στάσεις στην ανάπτυξη και τον µετασχηµατισµό των πόλεών μας. Κατά συνέπεια, µπορούµε να πούµε ότι η κοινή γνώµη της περιοχής µας Θα είναι πάρα πολύ ευαισθητοποιημένη για την θετική αντιµετώπιση πολλών προ- βλημάτων που θα προκύψουν στην πορεία του νέου Πανεπιστηµίου. Θεωρώ ακόµη ευτύχηµα ότι η Θεσσαλία αποκτά τελικά το Πανεπι- στήμιό της κάτω από µια σοσιαλιστική διακυβέρνηση, που οι νέες αντιλή- ψεις της για τα πανεπιστή μια, το νέο θεσµικό πλαίσιο για τη δηµοκρατική λειτουργία τους καθώς και η επίσηµη ενθάρρυνση για ένα αυξημένο ρόλο της τοπικής αυτοδιοίκησης και των άλλων φορέων στην ανάπτυξη κυρίως των νέων πανεπιστηµίων θα συµβάλουν αποφασιστικά στο σωστό στήσι- μο ενός σύγχρονου και δηµοκρατικού Πανεπιστηµίου. Αυτό βέβαια δεν σηµαίνει ότι συγχωρείται η τόσο πολύ καθυστερηµέ- νη ιστορικά ίδρυση του Θεσσαλικού Πανεπιστηµίου. Γιατί θα πρέπει να πούµε ότι από την άποψη της χωροκατανοµής των πανεπιστηµίων στο σύ- νολο του ελλαδικού χώρου, η Θεσσαλία σαφώς αδικήθηκε. Η χωροταξική της θέση στο μέσο περίπου του βασικού άξονα ανάμεσα στα δύο µεγαλύ- τερα αστικά συγκροτήµατα της χώρας μας, την Αθήνα και τη Θεσσαλονί- κη, µ*ένα πολύ φορτισµένο συγκοινωνιακό κανάλι, με µια συγκέντρωση πληθυσµού αρκετά σημαντική, σε συνδυασµό µε το µέγεθος και την ευρω- στία των θεσσαλικών πόλεων και τις µικρές μεταξύ τους αποστάσεις, ευ- νοούσαν την ίδρυση του Θεσσαλικού Πανεπιστηµίου πολύ πριν από άλλα πανεπιστήµια που σαφώς έγιναν με κριτήρια πολιτικά ή εθνικά. Ας ελπίσουµε όµως ότι o «ετεροχρονισµός» αυτός που παρεµβλήθηκε στη δηµιουργία του δικού µας Πανεπιστηµίου θα είναι ένας θετικός παρά- γοντας για τη σωστή ανάπτυξή του, µια και πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι η αρνητική πείρα από την λειτουργία των άλλων περιφερειακών πανεπι- στημίων δεν θα επαναληφθεί στην περίπτωση του Θεσσαλικού Πανεπιστη- μίου. «Τα πανεπιστήμια αυτά» όπως αναφέρει σε µια επιστηµονική ανα- κοίνωσή του ο Πρόεδρος του Πολυτεχνείου Κρήτης καθηγητής κ. Αργυρό- πουλος «ελάχιστα έχουν σχέση με τον θεσµοθετημένο προορισμό τους, το- ποθετήθηκαν με τρόπο αυθαίρετο, χωρίς προπαρασκευή η ένταξη µέσα σε 14 κάποια σχεδιαστική με εθνική η τοπική εµβέλεια, αδιάφορα αν υπήρχε ή όχι καλύτερη εκλογή. Σε πολύ λίγες περιπτώσεις και σε περιορισµένο βαθµό δηµιουργήθηκε κάποιος διάλογος µε τον τριγύρω αστικό χώρο». Η παραπάνω περικοπή είναι αρκετά εύγλωττη και δεν χρειάζεται κα- νένα πρόσθετο σχολιασµό. Δηµιουργεί όµως µια πρόσθετη ευθύνη σε ό- λους, όσους έχουν ή θα έχουν σχέση µε τον σχεδιασµό και την ανάπτυξη του Θεσσαλικού Πανεπιστηµίου, να µελετήσουν και να λάβουν υπόψη τους τη θετική ή αρνητική εµπειρία των άλλων περιφερειακών πανεπιστη- µίων. Ιδιαίτερα Θα ήθελα να επισημάνω, κυρίως προς την κυβερνητική πλευρά, τον σοβαρό αποκεντρωτικό ρόλο που µέλλεται να παίξει το Θεσ- σαλικό Πανεπιστήμιο. Πιστεύουµε ότι το Πανεπιστήµιο αυτό έχει όλες τις προύποθέσεις για να εξελιχθεί - όπως άλλωστε δηλώθηκε στη Βουλή και από αρµόδιο Κυβερνητικό παράγοντα - στο τρίτο πανεπιστήµιο της χώ- ρας µετά τα Πανεπιστήµια της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Η θέση του νέου Πανεπιστημίου στο κέντρο σχεδόν του αστικού και συγκοινωνιακού άξονα µεταξύ των δύο µεγάλων αστικών συγκροτηµάτων, παράλληλα με την οικονοµική δραστηριότητα της περιοχής που καλύπτει όλους τους το- μείς παραγωγής, τις δυνατότητες αναψυχής που παρέχουν οι ακτές του Παγασητικού, οι οικισµοί του Πηλίου, των Σποράδων και των άλλων του- ριστικών χώρων της Θεσσαλίας, την πλούσια πολιτιστική παράδοση και την υποδοµή που ήδη δηµιουργείται και, τέλος, τις προοπτικές µιας γρή- γορης σύνδεσης του Βόλου µέσω της γραµμής Πρίντεζι-Ηγουμενίτσας με την "Ήπειρο αλλά και την Δ. Ευρώπη, σε σχέση µε τον διαµετακοµιστικό ρόλο του λιµανιού του Βόλου, προδιαγράφουν µια πολύ γρήγορη ανάπτυξή του Θεσσαλικού Πανεπιστηµίου γιατί δεν θα καλύψει µόνο τις εκπαιδευτι- κές ανάγκες του θεσσαλικού πληθυσµού ή και του πληθυσµού της Κεντρι- κής Ελλάδος, όπως µερικώς µόνο συµβαίνει µε τα άλλα περιφερειακά πα- νεπιστήµια, αλλά, λόγω των παραπάνω πλεονεκτηµάτων της περιοχής και µε τον προσδοκώµενο κοινωνικό και παραγωγικό ρόλο του, θα συµ- βάλει σηµαντικά στην αποκεντρωτική διαδικασία που επιδιώκει η σηµερι- νή Κυβέρνηση. Αρκεί, βέβαια, να τηρηθεί μια συνεπής γραµµή ενίσχυσης και γρήγορης ολοκλήρωσης του Θεσσαλικού Πανεπιστηµίου µε όλο το πλέγµα των Σχολών ή παραρτηµάτων που πρέπει να γίνουν σ'ένα πανεπι- στήμιο µε µεγάλες προοπτικές. Πριν τελειώσω τη σύντοµη οµιλία µου, θα ήθελα για λίγο να αναφερθώ - και να διευκρινίσω - γιατί στο διή µερο των συζητήσεων για το Θεσσα- λικό Πανεπιστήµιο τονίζουµε ιδιαίτερα τον ρόλο του Βόλου. Δεν το κά- νουµε φυσικά από τοπικιστικούς λόγους, ούτε γιατί θέλουµε να προβάλου- µε τα ιδιαίτερα πλεονεκτήµατα που µπορεί να έχει η πόλη µας σε σχέση µε |5 τις άλλες θεσσαλικές πόλεις, αλλά γιατί πιστεύουµε ότι ο σηµερινός ρόλος και ο προσανατολισµός ενός πανεπιστηµίου δεν µπορεί να είναι άσχετος µε την χωροθέτηση του και ιδιαίτερα µε τη σχέση του µε την πόλη. Δεν µπορούµε σήµερα να δεχθούµε εύκολα τη λογική της δημιουργίας ενός αυτόνομου campus µακρυά από τον οικιστικό ιστό της πόλης και τις τυχόν στεγαστικές δυνατότητες που µπορεί να παρέχει η πόλη σε κτιρια- κές εγκαταστάσεις, γιατί κάτι τέτοιο αφενός µεν θα αποδυνάµωνε τον κοι- νωνικό ρόλο του πανεπιστημίου και αφετέρου Θα αύξανε σημαντικά τις δαπάνες της εγκατάστασης. "Οπως, επίσης, δεν µπορούµε εύκολα να δε- χθούμε ένα μονοδιάστατο ρόλο ενός σύγχρονου πανεπιστηµίου που θα ε- ξαντλείται μόνο στην παραγωγή «τεχνικά εκµεταλλεύσιμης γνώσης» και κατεπέκταση στην αναπαραγωγή του εαυτού του, χωρίς παράλληλα να α- ναπτύσσει έναν πολυσύνθετο κοινωνικό και πολιτιστικό ρόλο, που δεν μπορεί παρά να ενεργήσει ως καταλύτης στην ανάπτυξη και στον µετα- σχηµατισµό µιας αστικής περιοχής. Εάν έτσι θελήσουμε να δούµε τον ρόλο ενός πανεπιστηµίου, δεν μπο- ρεί τότε αυτό να προγραµματισθεί ανεξάρτητα από τις πόλεις και, κατά συνέπεια, ούτε να αγνοηθεί η παραγωγική και πολιτιστική φυσιογνωµία μίας περιοχής στα πλαίσια της οποίας θα αναπτυχθεί ο πολύπλευρος κοι- νωνικός ρόλος ενός πανεπιστημίου. Ξεκινώντας από µια τέοια λογική, πιστεύουµε ότι συµβάλλουµε θετι- κά στην προβληµατική του νέου Πανεπιστημίου, παρουσιάζοντας τα ιδιαί- τερα χαρακτηριστικά και την παραγωγική φυσιογνωµία της περιοχής µας καθώς και τον ρόλο που µπορεί να παίξει ο Βόλος - παράλληλα βέβαια με τις άλλες Θεσσαλικές πόλεις - στην σωστή ανάπτυξή του. Με τις σκέψεις αυτές σας καλωσορίζω και πάλι στο Δηµαρχείο µας και εύχοµαι οι εργασίες του διήμερου αυτού συµποσίου να είναι γόνιµες και Θετικές για την εξέλιξη του Θεσσαλικού Πανεπιστηµίου. Σας ευχαριστώ Πρόεδρος: Σας διαβάζω χαιρετισµό του Υφυπουργού Εθνικής "Αμυ- νας κ. Παυσανία Ζακολίκου: Αγαπητοί φίλοι, Με λύπη μου πληροφορήθηκα, ότι οι ηµερομηνίες του διήµερου που διοργανώνετε συμπίπτουν µε το προγραµµατισµένο µου ταξίδι στη Γιουγ- κοσλαβία. ΄Ετσι, δεν θα μπορέσω να παραβρεθώ στις συζητήσεις που διοργανώνετε, παρόλο το προσωπικό ενδιαφέρον που έχω και ως βουλευ- τής της περιοχής αλλά και ως µέλος της Κυβέρνησης. Πάντως, θα ήθελα να συγχαρώ το Δηµοτικό Κέντρο Ερευνών και Μελετών Βόλου για την πρωτοβουλία του. 16 H αξιοποίηση µιας περιφερειακής πανεπιστηµιακής µονάδας πρού- ποθέτει την ολοκληρωμένη ένταξή της στον οικονοµικό και κοινωνικό ι- στό καθώς και την αναπτυξιακή της επίδραση. Προύποθέτει, παράλληλα, τον επαναπροσδιορισµό όλων των τοπικών αρχών και φορέων µε βάση τό- σο τις µακροπρόθεσµες προοπτικές αναβάθµισης και ανάπτυξης όσο και τις βραχυπρόθεσµες μεταβατικές θετικές και αρνητικές επιδράσεις. Η πρωτοβουλία του ΔΗ.Κ.Ε.Μ.Β. δεν περιέχει μόνο την προσπάθεια απάντησης στα παραπάνω ζητήµατα" είναι πάνω απ'όλα ένα σαφέστατο δείγμα υλοποίησης της πολιτικής για την αποκέντρωση και την περιφε- ρειακή ανάπτυξη, στο βαθµό που µια κεντρική πολιτική απόφαση γίνεται αντικείµενο προβληµατισμού και ενεργών παρεµβάσεων των τοπικών φο- ρέων. Η πλήρης κινητοποίηση των τοπικών µαζικών και επιστηµονικών φορέων είναι η βασική εγγύηση για την αναβάθµιση, µέσω του Πανεπιστη- µίου, της ζωής του Βόλου και της Θεσσαλίας. Με την σιγουριά ότι το διή- μερο αυτό δεν είναι παρά η αρχή µιας πορείας προβληµατισµού και συµ- µετοχής, ελπίζω σύντοµα να µου δοθεί η ευκαιρία να συμµετάσχω στην ε- πόµενη σχετική συνάντηση. Με φιλικούς χαιρετισμούς Παυσανίας Ζακολίκος Πρόεδρος: Το πρόγραµµα προβλέπει τρεις εισηγήσεις και αφήνει α- νοιχτό το θέμα της συζήτησης που µπορεί να επακολούθήσει. Θα πρότει- να, για να έχουµε ένα εργαλείο µε το οποίο θα µπορούσαμε να ελέγξουµε τον χρόνο µας, η συζήτηση αυτή να είναι γενική, στο τέλος των τριών ειση- γήσεων, έτσι ώστε να υπάρξει µια σφαιρική τοποθέτηση απέναντι στο σύ- νολο όσων έχουν να ειπωθούν από τους τρεις εισηγητές. Θα παρακαλέσω, τώρα, τον κ. Δ. Ρόκο, Γενικό Γραμµατέα του Υ- πουργείου Παιδείας, να πάρει το λόγο. Δ. Ρόκος (Γενικός Γραµµατέας Υπουργείου Παιδείας): Χαίροµαι πά- ρα πολύ που είµαι μαζί σας σήµερα, για να µοιραστούµε µερικές σκέψεις. Προτίµησα να µη µιλήσω ως εκπρόσωπος της πολιτικής ηγεσίας του Υ- πουργείου Παιδείας αλλά προτιµώ, αφού σας µεταφέρω έναν χαιρετισµό από τους συναδέλφους του Υπουργείου Παιδείας, να απευθυνθώ σε σας ως πανεπιστηµιακός δάσκαλος που βρίσκεται στην ώρα της Θεµελίωσης µιας καινούργιας συµμετοχικής προσπάθειας, µε την ουσιαστική συµβολή ό- λων των φορέων. Κι αυτό είναι το πιο γοητευτικό πράγµα σ'αυτόν τον κό- σµο και θα ήθελα να µοιραστώ αυτή την εμπειρία μαζί σας και ακόµα να αποπειραθώ να δώσω ένα εργαλείο για τη δουλειά που θα έχουµε µπροστά μας, Κυβέρνηση και λαός, που ενωµένοι πάµε να στήσουµε ένα καινούργιο 17 Πανεπιστήµιο, Θεµέλιο για την περιφερειακή ανάπτυξη στις νέες θεσµικές συνθήκες που έχει θεμελιώσει στον τόπο μας ο ριζοσπαστικός νόμος για την δομή και λειτουργία των ΑΕΙ. "Ετσι λοιπόν πιστεύω, αφού ευχαριστήσω τον Δήµαρχο για τον καλω- σορισμό του, ότι ο ετεροχρονισμός αυτός ίσως είναι θετικός, ενώ κάποιοι άλλοι ετεροχρονισµοί για τους εργαζόµενους δεν είναι και πάρα πολύ θετι- κοί. Πρέπει να λέµε την αλήθεια και είναι σηµαντικό το ότι υπάρχει πραγ- µατικά ένα πλαίσιο θετικό για να φτιαχθεί το κλίµα, για να ανθίσει ένα συµµετοχικό πανεπιστήµιο. Τι εννοώ συμμετοχικό πανεπιστήμιο; Θα αποπειραθώ, όσο μπορώ, διαλεκτικό να συνδέσω την έννοια της ανάπτυξης όμως εµείς την βλέπου- με ως τάση, ως διαδικασία όπου ο λαός με διαδικασίες συμµετοχής, κοι- νωνικοποίησης, αποκέντρωσης και αυτοδιαχείρισης έχει στα χέρια του ό- λες τις αποφάσεις, την τιμή αλλά και την ευθύνη να τις υλοποιήσει. Αυτή η ιστορία, λοιπόν, δείχνει μιαν άλλης ποιότητας συµβολή και θα ήθελα να πω ότι - o Δήμαρχος είπε νωρίτερα ότι κάνατε άπειρες κινητο- ποιήσεις, καλά κάνατε - οι κινητοποιήσεις διεκδίκησης στο παρελθόν πρέπει να µετασχηματισΘούν σε κινητοποιήσεις δηµιουργίας στις σημερι- νές συνθήκες γιατί, αν και δεν θέλω να κάνω εύκολη κριτική στις προη- γούμενες κυβερνήσεις, όταν μια κυβέρνηση δεν έχει ένα πρόγραµμα η δεν έχει τη θεμελιώδη πολιτική βούληση και επιλογή για μια εθνική, ανεξάρτη- τη, σύμμετρη και αυτοδύναμη κοινωνική, οικονοµική, πολιτιστική και τε- χνολογική ανάπτυξη του τόπου, είναι αυτονόητο ότι καθορίζει τις αποφά- σεις της σε σχέση µε την πίεση, την ένταση και τον ρυθμό της πίεσης οργα- νωμένων κοινωνικών οµάδων που μπορεί περισσότερο ή λιγότερο να είναι σε Θέση να εκβιάζουν καταστάσεις. Υπάρχει πρόβληµα όταν ορισμένες συντεχνίες εργαζομένων μπορούν να επιβάλλουν τη Θέση τους σε μια κυβέρνηση εκβιάζοντάς την, επειδή μπορούν να παραλύσουν κάποιες βασικές διαδικασίες κοινωνικού χαρα- κτήρα, για να πάρουν µεγαλύτερη μερίδα από το κοινωνικό προϊόν. Σήμε- ρα έχουµε μια κυβέρνηση που θέλει να κάνει ένα τέτοιο είδος πανεπιστη- µίου, που να προσφέρει ίδιες ευκαιρίες μόρφωσης, δουλειάς και πολιτι- σµού σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, γεγονός που θα αποδείκνυε την αξιοπι- στία της επιλογής για μια σύμμετρη, αποκεντρωμένη ανάπτυξη. Μια τέ- τοια Κυβέρνηση είναι αυτονόητο ότι δεν αναμένει ένα διεκδικητικό κίνημα για να τοποθετήσει, ενδεχοµένως στα χαρτιά, κάπου ίσως στην κορυφή του Ολύµπου ή κάπου αλλού, ένα πανεπιστήμιο, το οποίο δεν Θα δεθεί πο- τέ µε τον κοινωνικό ιστό και δεν θα αποτελέσει ποτέ πόλο ανάπτυξης. Θα ήθελα να σχολιάσω κάποια θέµατα που είναι θεμελιακά για την α- νάπτυξη του Πανεπιστημίου. Θα είδατε, τώρα πρόσφατα, τα εκδοθέντα αποτελέσματα των εισαγω- γικών εξετάσεων για τα πανεπιστήμια. Αυτοί που έχουν περισσότερες μο- νάδες πηγαίνουν στην Αθήνα, κάποιοι άλλοι πηγαίνουν στη Θεσσαλονίκη, στην Πάτρα, Κρήτη, Γιάννενα και μετά θα πάνε στη Θεσσαλία, στο Ιόνιο και στο Αιγαίο. Το Πανεπιστήμιο µας θα πρέπει να αγαπηΘεί από το λαό της Θεσσα- λίας και από τα παιδιά της Θεσσαλίας. Είναι αδιανόητο το ότι παιδιά από την Πάτρα δεν δηλώνουν πρώτο το Πανεπιστήμιο της Πάτρας και δηλώ- νουν το αντίστοιχο της Αθήνας ή Θεσσαλονίκης. Αυτό παρατηρείται λιγό- τερο έντονα στα φετεινά αποτελέσματα. Μπορούμε να πούµε ότι πραγµα- τικά αρχίζει να διαφαίνεται µία τάση ανάπτυξης των περιφερειακών πανε- πιστημίων, στον τοµέα της κοινωνικής τους καταξίωσης. Φέτος καταφέ- ραμε να καταρρίψουμε τον μύθο του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Λυπάμαι που το λέω αυτό. Ο καθένας ζούσε με το όνειρο να μπει στο Ε,Μ.Π., ζώντας 30 χρόνια πίσω, όταν πραγματικά ένας μηχανικός έπαιρ- νε το μεγαλύτερο κομµάτι του κοινωνικού προϊόντος. Σή μερα έχουµε 7.500 άνεργους ή υποαπασχολούμενους αρχιτέκτονες. Προς τι λοιπόν ν,αποκτήσει ένα άχρηστο χαρτί και να το περιφέρει' δεν αποτελεί ούτε κοινωνική ούτε επαγγελµατική καταξίωση πια. Σας θυµίζω ότι από πέρισυ δουλεύουν 224 µεταλυκειακά προπαρασκευα- στικά κέντρα σ'όλη τη χώρα, έτσι που ο κάθε νέος να μένει στον τόπο του, να βελτιώνει το ένα μάθημα όπου αστόχησε ή τα δύο ή τα τρία, να διαλέγει με τις ομάδες της κάθε δέσμης εκείνη την περιοχή που τον ενδιαφέρει και όχι, αυτό που συνέβαινε στο παρελθόν, να δηλώνει 150 επιλογές, να θέλει να γίνει κτηνίατρος και να γίνεται θεολόγος. Αυτό το πράγμα το θεμελιώ- νουμε σε πραγματικά επιστηµονικά θεµελιωμένη έρευνα. Τα παιδιά που πέτυχαν στην σχολή της πρώτης προτίµησης - δεν έ- χουν γίνει ποτέ τέτοιες έρευνες στο παρελθόν - ήταν 9.500. Τα παιδιά που μπήκαν στη σχολή της δεύτερης προτίµησης πέφτουν δραματικά στις 3.000 και µέχρι τις 9 πρώτες προτιµήσεις περίπου έχουν εξαντληθεί όλοι οι εισακτέοι. Πράγµα που σηµαίνει ότι αυτό που έλεγαν οι προηγούμενες Κυ- βερνήσεις - ότι «εμείς δίναμε 150 επιλογές και εσείς τις περιορίσατε» - αναφερόταν σε πλασματικές επιλογές που οδηγούσαν σε κάποια προβολή στο τυχαίο" ότι, δηλαδή, κάποιος θα έπαιρνε κάποιες σπουδές που θα τις κουβαλούσε μετά ενθύµιο σ'όλη του τη ζωή, ανεξάρτητα αν αυτό το πτυχίο τον άφηνε παγερά αδιάφορο. "Ολη αυτή η διαδικασία έχει να κάνει με μια ριζοσπαστική αλλαγή σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής. Θεσπίζεται, με το νέο νόμο περί διο- ρισµών, η εντοπιότητα, ώστε ο πτυχιούχος να παραμένει και να εργάζεται στον τόπο του. Με το νέο πλέγµα Θεσμών αναγορεύεται η περιφέρεια σ'ένα 19 ζωντανό κέντρο αυτοδύναμης ανάπτυξης, που, σ*αυτή, το πανεπιστήμιο αντικειµενικά και υποκειμενικά, προορίζεται ή έχει - ή που πρέπει όλοι µαζί να προσπαθήσουµε να έχει - τον ουσιαστικό ρόλο που η πραγματι- κότητα του επιβάλλει. Το Πανεπιστήμιο που θα γίνει στη Θεσσαλία δεν θα είναι το Πανεπι- στήμιο του Βόλου. Είχε την καλωσύνη ο Δήμαρχος και το τόνισε πρωτύτε- ρα και όλοι οι Νομάρχες και οι πολίτες είπαν αυτό το όμορφο. «Να γίνει το Πανεπιστήµιο Θεσσαλικό» και δεν πρόβαλαν τοπικιστικές πρωτοβουλίες. Και είναι τέτοια η Θεσσαλία που οπουδήποτε και αν εγκατασταθεί το Πανεπιστήμιο θα είναι το Πανεπιστήμιο της Θεσσαλίας. Ποιος µπορεί να το κατοχυρώσει αυτό; Μόνον η ενωτική, χωρίς αποκλεισμούς, δράση ό- λων των κοινωνικών φορέων της τοπικής αυτοδιοίκησης και των συνδικά- των των εργαζομένων. Αυτό το πράγμα πρέπει να ενώνει και να μην απο- κλείει τους ανθρώπους, τους φορείς που θέλουν να βοηθήσουν. Το λέω αυ- τό για να μην πολωθούν ορισμένοι παράγοντες της Λάρισας βλέποντας τον τίτλο «ο ρόλος του Βόλου στο Θεσσαλικό Πανεπιστήμιο». Ο ρόλος του Βόλου θα πρέπει να είναι ενωτικός, ο ρόλος του Βόλου Θα πρέπει να είναι θεμελιακός, για ένα κλίμα που Θα στηρίξει πραγματικά ένα καινούργιο δυναμικό πανεπιστήµιο που είναι το πρώτο που γίνεται στις συνθήκες του καινούργιου θεσµικού πλαίσιου αλλά και το καινούργιο θε- σμικό πλαίσιο δουλεύει στην κατεύθυνση αυτού του τύπου συλλογικής δια- δικασίας ανάπτυξης. Γιατί, για πρώτη φορά μετά από 150 χρόνια που λει- τουργούν ελληνικά πανεπιστήµια με βαυαρικά πρότυπα, δίνονται τα πανε- πιστήμια στα χέρια των φορέων τους να τα αυτοδιαχειριστούν, με τα λάθη και την ωριμότητα τους, με το πάθος, αλλά και με τα μίση τους. Από τον Ιούλη του ‘82, οι φοιτητές µας έχουν καθοριστική συµµετοχή στην εκλογή των οργάνων, δηλαδή συμµετέχουν σε αριθμό ίσο με το 100% του αριθµού των πανεπιστηµιακών δασκάλων. "Ηταν μία επιλογή ή του ύ- ψους ή του βάθους. Διότι, δεν μπορείς να κάνεις δημοκρατία και σοσιαλι- σµό µε τον πολίτη ή τον φοιτητή ή τον εργαζόμενο στη γωνία. Θα τον βά- λεις μέσα στις διεργασίες, θα του αναγνωρίσεις των ωριµότητα και θα τον καλέσεις να πάρει τις ευθύνες του. Μετά από ένα χρόνο εφαρµογής του νέου θεσμικού πλαισίου υπάρ- χουν δύο ενωτικές αποφάσεις της Φοιτητικής "Ενωσης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και της Εθνικής Φοιτητικής "Ενωσης Ελ- λάδας, ότι οι φοιτητές µπαίνουν μπροστάρηδες, για να αναβαθμιστούν οι σπουδές τους. Οι φοιτητές αυτοί, που είχαν οδηγηθεί από το αυταρχικό θε- σμικό πλαίσιο της έδρας στο να ζητάνε αλλεπάλληλες διευκολύνσεις, τώ- ρα που μπαίνουν μέσα και αποφασίζουν για τα προγράµµατα και τα περιε- χόµενα σπουδών, αναλαµβάνουν την ευθύνη να πουν ότι γυρίζουν στα μα- 20 θήματα. Η μόνη επιλογή, για να γεμίζουν τα πανεπιστήμια με φοιτητές, ήταν το να τους εµπιστευτούμε. Δεν έγινε ακόµα αυτό, γιατί δεν μας αρέσει να βάζουμε τα οράµατά μας στη θέση της πραγματικότητας, «το νερό όµως μπήκε στο σωστό αυλάκι» και συνεπώς θα έχουμε θετικές εξελίξεις. Στο καινούργιο θεσµικό πλαίσιο του πανεπιστημίου, οι νέοι πανεπι- στημιακοί δάσκαλοι, απόκτησαν φωνή, όπως και οι φοιτητές, και µπο- ρούν να κάνουν καλή ή κακή χρήση αυτής της φωνής. Εµπιστευτήκαµε αυτούς οι οποίοι πολέµησαν για να μπουν τα προβλήματα της δημοκρα- τίας μέσα στο πανεπιστήμιο. Αυτοί τώρα πρέπει να προχωρήσουν στο να χτίσουν και τα άλλα πανεπιστήμια, αλλά και το Πανεπιστήµιο της Θεσσα- λίας, αγκαλιασμένοι με τους φοιτητές, αγκαλιασμένοι µε τους παλαιότε- ρους δασκάλους, σε μια κατεύθυνση που θα κάνει το πανεπιστήμιο κύττα- ρο κοινωνικής προόδου και τεχνικής ανάπτυξης της επιστήμης και της έ- ρευνας. Τα ντοκουµέντα δείχνουν ότι το Πανεπιστήµιο της Θεσσαλίας, θα εί- ναι ένα σημαντικό πανεπιστήμιο. Και θα είναι σημαντικό πανεπιστήμιο, ε- πειδή θα το απαιτήσει η κοινή γνώμη της Θεσσαλίας" φέτος μπηκαν 2559 Θεσσαλοί σε πανεπιστήμια της χώρας. Κάποιοι ακόµα θα πάρουν τον δρό- µο της φοιτητικής προσφυγιάς, µη κάνοντας χρήση των ευκαιριών που τους δώσαμε µε τα µεταλυκειακά προπαρασκευαστικά κέντρα σε κάθε γωνία της Ελλάδας, γιατί ακόμα λειτουργεί η παλιά νοοτροπία και, όπως ξέρετε, µπορεί ν'αλλάξουν πολλά πράγµατα, μπορεί να γίνει ο επιθυμητός για τον καθένα σοσιαλισμός, αλλά η νοοτροπία είναι πάρα πολύ δύσκολο ν,αλλάξει. Ισως είναι η σοβαρότερη αλλαγή για την οποία πρέπει όλοι να βοηθήσουµε. Για λόγους αντικειµενικούς, το Πανεπιστήµιο της Θεσσα- λίας θα είναι ένα σωστό πανεπιστήμιο. "Ισως δεν Θα έχει µόνο τα Τμήμα- τα, τα οποία εισηγήθηκε το Εθνικό Συμβούλιο Ανώτατης Παιδείας στην Κυβέρνηση. Από χθες το πρωί, µε πενθήµερη προθεσμία το Συμβούλιο Επι- κρατείας εξετάζει το Προεδρικό Διάταγμα για την ίδρυση του Θεσσαλικού Πανεπιστηµίου και των Πανεπιστημίων του Ιονίου και του Αιγαίου. Αυτό σημαίνει ότι πολύ γρήγορα, ίσως σε 20-30 ηµέρες, θα είναι δημοσιευμένο το Προεδρικό Διάταγµα και θα έχουν δρομολογηθεί οι διαδικασίες διορι- σμού της Διοικούσας Επιτροπής και της συγκρότησης των εκλεκτορικών σωµάτων. Πρέπει εδώ να τονίσουμε ότι αυτό το Πανεπιστήμιο, Θα έχει πρώτα τους δασκάλους του και μετά θα ξεκινήσει να δουλεύει και όχι ό- πως το Πανεπιστήµιο της Κρήτης ή άλλα πανεπιστήμια, όπως ξεκίνησαν στην αρχή. Οι φορείς θα πρέπει να βοηθήσουν και να εισηγηθούν στο ΕΣΑΠ όχι τα οράματά τους αλλά τεκµηριωμένες απόψεις, για το ποια Τμήματα νο- 21 µίζουν ότι πρέπει να υπάρξουν στο Θεσσαλικό Πανεπιστήµιο, για ν'αναζωογονηθεί ο κοινωνικός ιστός, για να τονωθεί η ανάπτυξη της περι- φέρειας. Αν δεν αρχίσετε από τώρα όλοι σας να λέτε ότι τα παιδιά της Θεσσαλίας θα πάνε στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλίας, τότε θα δείτε ότι θ'αναπαραχθεί είτε η περιθωριακή λειτουργία των πρώτων χρόνων του Πανεπιστηµίου των Ιωαννίνων, είτε η ακόμα πιο περιθωριακή λειτουργία του Πανεπιστηµίου της Θράκης. "Αρα, δηλαδή, µην περιμένετε πότε η Κυ- βέρνηση θα κάνει θεσμό. Επιτρέψτε µου να πω ότι η δουλειά στους θε- σµούς είναι λιγότερη από την δουλειά που γίνεται στην βάση, από την δου- λειά που γίνεται στο κίνημα, στο λαϊκό κίνηµα, στο εργατικό κίνηµα, στο φοιτητικό κίνηµα, στο κίνημα της τοπικής αυτοδιοίκησης. Θα πρέπει - αυτή είναι η γνώµη μου - να βρείτε την ευκαιρία να πεί- σετε τα παιδιά του Γυμνασίου, του Λυκείου και του Δηµοτικού, ότι εδώ το Πανεπιστήμιο αυτό το χτίσαμε μόνοι µας. Εδώ θα πρέπει να σας πως για το ίδρυµα στήριξης του Πανεπιστήµιου της Θεσσαλίας, που o ίδιος ο λαός ενωτικά και πρωτοβουλιακά, το ετοίµασε. Ενώ ξεκίνησε πρώτα του Αι- γαίου, το ίδρυµα του Αιγαίου ακόμα δεν έχει δηµοσιευτεί στην Εφηµερίδα της Κυβερνήσεως και τα πρώτα που έγιναν ήταν της Θεσσαλίας και του Ιονίου. Είναι αυτονόητο ότι το κράτος θα κάνει ότι µπορεί για τη γοργή ανά- πτυξη του Πανεπιστηµίου. Είναι αυτονόητο, από την άλλη πλευρά, ότι μπορεί να γίνει μία πανεθνική προσπάθεια εδώ και στους συμπατριώτες μας της διασποράς, ώστε να μπορέσουν πραγµατικά να συνεισφέρουν στην γρήγορη ανάπτυξη του Πανεπιστημίου. Στο Πανεπιστήµιο του Αιγαίου έγινε η πρώτη κοινωνικοποίηση μονα- στηριακής περιουσίας, όταν οι Νοµάρχες κατάφεραν να πάρουν από τους Μητροπολίτες την περιουσία. Θα µπορούσαμε ίσως να είµαστε αποτελε- σματικοί σήμερα" να πει ο Μητροπολίτης ότι διαθέτει 3.000 στρέμµατα, ό- πως έκαναν άλλοι Μητροπολίτες ήδη στο Αιγαίο. Το ίδιο πράγµα µπορείτε να κάνετε µε τα κληροδοτήµατα. Θα μπορέ- σετε έτσι να ενεργοποιήσετε κάποια νεκρά κληροδοτήματα προς την κα- τεύθυνση της στήριξης του Πανεπιστηµίου της Θεσσαλίας. Ακόμη η άχρη- στη γη µπορεί να γίνει περιουσία του Πανεπιστημίου. Θέλω εδώ να ση- μειώσω, γιατί ορισµένοι υποστήριξαν ότι το ίδρυμα στήριξης ενδεχοµένως να έχει περισσότερες εξουσίες απ'ό,τι θα έχει το Πανεπιστήµιο, ότι με τρο- πολογία που µπήκε µέσα στο Προεδρικό Διάταγμα για το Κοινωφελές "Ι- δρυμα, από τη στιγμή που δημοσιεύεται το Προεδρικό Διάταγμα ίδρυσης του Πανεπιστηµίου, όλη η περιουσία, οποτεδήποτε και αν αποκτηθεί, του ιδρύματος στήριξης, περνάει στο Πανεπιστήµιο και διαχειρίζεται, µε βάση τη συνταγµατική επιταγή της ουσιαστικής αυτοδιοίκησης των ΑΕΙ, από 22 την Διοικούσα Επιτροπή του Πανεπιστηµίου. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει από τώρα να στηθούν οι μηχανισµοί λαϊκής κινητοποίησης, αλλά και κινητοποίησης των ανθρώπων της διασποράς, ούτως ώστε να μπορεί πολύ γρήγορα να µεγαλώσει το Πανεπιστήμιο σας. Η πολιτεία θα κάνει το χρέος της. Η στήριξη αυτή δεν πρόκειται «να τσον- τάρει» και να καλύψει ευθύνες της πολιτείας. Η πολιτεία είχε την πολιτική επιλογή να κάνει το Πανεπιστήμιο. Θα το κάνει και θα το χρηματοδοτήσει όσο χρειάζεται, αλλά ήθελα να σας πω ότι, αν υπάρχουν πόροι από το ί- δρυμα στήριξης που μπορούν να στηρίξουν την παραπάνω έρευνα για αυτό το Πανεπιστήµιο, μάλλον προς το καλό του είναι παρά προς το κακό του. "Οσο μπορείτε περισσότερο κινητοποιηθείτε για να χτίσετε γρήγορα το Πανεπιστήμιο σας, που θα δουλεύει στην κατεύθυνση της ανάπτυξης, που θα έχει τον λαό πρωταγωνιστή, µέτοχο και όχι θεατή. Σ* αυτή την κα- τεύθυνση, αγαπητοί συνάδελφοι, θα ήθελα να πως ότι είμαι έτοιµος, στο τέλος της συζήτησης, ν'απαντήσω και σε γενικότερα ζητήµατα, που ενδε- χοµένως προκάλεσαν, με τον τρόπο που τα έβαλα, τα θέματα. Θα είμαι στην πολύ ευχάριστη θέση ν'απαντήσω και σε σκληρή κριτική, αν χρειάζε- ται, για κάποιες κινήσεις της Κυβέρνησης σ'αυτόν τον τοµέα, αλλά και, α- πό την άλλη μεριά, να βοηθήσω στον διάλογο για το πως το Πανεπιστήμιο αυτό θα γίνει πραγματικά εργαλείο ανάπτυξης της Θεσσαλίας. Ευχαριστώ Πρόεδρος: Τον λόγο έχει ο κ. Σβορώνος. Ν. Σβορώνος: (Καθηγητής της Ecole Pratique des Hautes Etudes και του Πανεπιστημίου Κρήτης). Κύριε Γενικέ, κύριοι Νοµάρχες, κύριε Δή- µαρχε, κύριοι συνάδελφοι, αγαπητοί κυρίες και κύριοι, Θελω πρώτα-πρώτα να ευχαριστήσω πραγµατικά τον κ. Δήμαρχο και την Επιτροπή η οποία πήρε την πρωτοβουλία να µε καλέσει και να σας πω την ευχαρίστηση την οποία αισθάνοµαι πραγματικά, να βρεθώ στην περιο- χή αυτή, στην οποία έρχομαι άλλωστε και για πρώτη φορά. "Υστερα από τα συγκεκριµένα, πρακτικά και εξαιρετικά ενδιαφέρον- τα πράγματα τα οποία σας ανέφερε ο κ. Γενικός, έρχεται η σειρά ενός πα- νεπιστημιακού, να δει από κάπως πιο µακρυά το ρόλο ενός πανεπιστημίου γενικότερα με τον κοινωνικό του περίγυρο. Από το απέραντο αυτό πρό- βληµα, διάλεξα µία όψη, γιατί αυτή νοµίζω ότι ενδιαφέρει περισσότερο τον τόπο μας: τον ρόλο που έπαιξε το πανεπιστήμιο και πως μπορεί να εξακο- λουθεί να τον παίζει στις κοινωνικές, όπως τις ονόμασα, εξισορροπήσεις. Ελπίζω, µε τις µερικές σκέψεις που Θα ακολουθήσουν, θα γίνω σαφέστε- ρος. 23 Η άµεση σχέση της οργάνωσης της παιδείας, από την κατώτατη ως την ανώτατη, µε την κοινωνική πραγματικότητα γενικά, με την πολιτική της έκφραση ειδικότερα, έγινε πλέον, ύστερα από τις πολλαπλές αναλύ- σεις της κοινωνιολογίας της εκπαίδευσης, τόσο φανερή, που δεν χρειάζε- ται νοµίζω να σταματήσουμε για πολύ σ'αυτό το πρόβλημα. "Ετσι η παρα- πάνω αυτή πρόταση μπορεί να θεωρηθεί, τουλάχιστον για τις σκέψεις που θα ακολουθήσουν και που θα προσπαθήσω να τις διατυπώσω όσο το δυνα- τόν συντοµότερα, να αποτελεί ένα καλό σηµείο εκκίνησης. "Ομως η γενική αυτή διαπίστωση, που υπερβαίνει τον τόπο και τον χρόνο, χρειάζεται ίσως κάποια διασάφηση και κυρίως συγκεκριμενοποίη- ση. Κυρίως, ακόµη, χρειάζεται κάποια πιο προσεκτική εξέταση της ισχύ- ος μερικών γενικών συμπερασμάτων για τον ρόλο της παιδείας στην ελλη- νική κοινωνική πραγµατικότητα, και τις τυχόν ιδιαιτερότητες που παρου- σιάζονται στον τόπο µας. Πριν διατυπωθούν οι συγκεκριμένες αυτές παρατηρήσεις, θα πρέπει νοµίζω να ειπωθούν μερικές σκέψεις για τους ιδιαίτερους στόχους που επι- διώκει κάθε βαθμός παιδείας σε κάθε εκπαιδευτικό σύστηµα. Μπορεί, δη- λαδή, να γίνει μία κάποια διάκριση, όσον αφορά τους στόχους, ανάµεσα στην δηµοτική και μεσαία εκπαίδευση και στην ανώτερη και ανώτατη εκ- παίδευση, οποιοδήποτε και αν είναι το εκπαιδευτικό σύστηµα μιας χώρας. Αφήνοντας κατά µέρος τις παλιότερες αντιλήψεις για την αγωγή, ας ξεκινήσουμε από τις παιδαγωγικές απόψεις που είναι γνωστές µε τον όρο «Νέα Αγωγή», «Νέο Σχολείο». Από τους πολλούς και ποικίλους ορισμούς που έχουν δοθεί για το σκοπό της αγωγής, ξεχωρίζει, για την συντοµία του και την σαφήνεια του, o περίφημος ορισμός του Durkheim που βρίσκεται στην βάση σχεδόν όλων των παραλλαγών που οι οπαδοί του νέου σχολείου και της νέας αγωγής προτείνουν σε διάφορες αναλύσεις: «Αγωγή είναι η ενέργεια που ασκείται από τις γενιές των ενηλίκων ε- πάνω στις γενιές που δεν είναι ακόμη ώριμες για την κοινωνική ζωή. 'Εχει ως αντικείµενο να παρακινήσει και να αναπτύξει στο παιδί ένα ορισµένο αριθµό φυσικών, διανοητικών και ηθικών… καταστάσεων που απαιτεί απ'αυτό η πολιτική κοινωνία στο σύνολό της και το ηθι- κό περιβάλλον, για το οποίο κυρίως προορίζεται το παιδί». Εκκόλαψη λοιπόν της προσωπικότητας του νέου ανθρώπου, για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της κοινότητας, της πολιτικής κοινωνίας στο σύνολό της, είναι το ιδανικό της νέας αγωγής. Η πρώτη παρατήρηση που μπορεί να γίνει εδώ είναι η εξής: ότι ο σκο- πός αυτός μπορεί να προταθεί ως ιδανικό για την δημοτική και μέση εκ- παίδευση, για τους τύπους των σχολείων που ρίχνουν το βάρος στην λεγό- 24 μενη εγκύκλια παιδεία, είναι όμως ελλειπέστατος για τους σκοπούς της α- νώτατης παιδείας και για τους στόχους γενικά των ανωτάτων εκπαιδευτι- κών ιδρυµάτων, καθώς επίσης και για μία σειρά άλλων σχολείων, είτε µέ- σων, είτε ανωτέρων, είτε ανωτάτων, που ρίχνουν το βάρος στην επαγγελ- µατική εξειδίκευση. Στην περίπτωση της ανώτερης και ανώτατης παιδείας, είτε πρόκειται για πανεπιστημιακές σχολές, είτε για επαγγελµατικές σχολές, δίπλα στην προβολή ενός τέτοιου ιδανικού της τελείωσης της προσωπικότητας του νέ- ου ανθρώπου, τίθεται επίσης και παίρνει την πρώτη θέση η παραγωγή δη- μιουργικών, ειδικευµένων επιστημών, η δημιουργία νέων θεωρητικών και πρακτικών γνώσεων, αναγκαίων για την ανάπτυξη της κοινότητας στο σύνολό της. Είναι εύκολο να δούμε σ'αυτές τις διατυπώσεις την προβολή ιδανικών του αστικού φιλελευθερισµού. Και το ιδανικό αυτό, που δίνει το βάρος στην κοινωνική ολότητα, προύποθέτει μία ενιαία αδιαφοροποίητη κοινω- νία, μία ενιαία κοινότητα, χωρίς ομάδες ή τάξεις pa διαφορετικά συμφέ- ροντα και διαφορετικές στοχεύσεις. Έπειτα, το ιδανικό αυτό σχήμα προτείνει, στο βάθος, μία ανοιχτή δη- μοκρατική ερμηνεία µε απόλυτη ανεξαρτησία απέναντι σε κάθε κοινωνικό και πολιτικό εξαναγκασµό. Μία παιδεία που θα μπορούσε, σε περίπτωση έντονων κοινωνικών αντιθέσεων και των συνακόλουθων ιδεολογιών, να ε- ξασκήσει κάποιο διαιτητικό και γενικότερα ρυθμιστικό ρόλο. "Οσοι προ- βάλλουν ένα τέτοιο ιδανικό θεωρούν ότι η εκπαιδευτική λειτουργία θα µπορούσε να είναι ενοποιητική κοινωνικά και πολιτιστικά. Τίθεται τώρα το ερώτημα κατά πόσο το ωραίο αυτό όνειρο συµβιβά- στηκε στην πράξη pa την ιστορική πραγµατικότητα των πολιτισµένων χω- ρών και ποιες μορφές έχει πάρει η λειτουργία της εκπαίδευσης γενικά, κα- τώτερης, μέσης, ανώτερης, ανώτατης, στην χώρα μας. Αυτό είναι το καυτό ερώτημα που τέθηκε από καιρό και που αποτελεί το βασικό αντικείμενο πολυάριθµων µελετητών της κοινωνιολογίας της εκπαίδευσης. Είναι γνωστό ότι η κριτική για την εφαρµογή στην πράξη τέτοιων αν- τιλήψεων που ανέφερα έχει γίνει από παλαιά. Το κύριο ερώτηµα και η κύ- ρια αµφιβολία έχει διατυπωθεί πάνω-κάτω ως εξής: «Το έργο της αγωγής είναι αναγκαστικά η εκκόλαψη της προσωπι- κότητας ή μήπως αρχικά η διάπλαση των ατόμων pa βάση ένα πρό- τυπο σύμφωνα με τις προηγούµενες γενιές και πιθανόν η συντήρηση συλλογικών αξιών;» Μία σειρά μελετών των κοινωνικών ψυχολόγων και των κοινωνιολό- γων της παιδείας ενισχύουν τον αναπαραγωγικό χαρακτήρα της παιδείας. 25 'Ολα αυτά τείνουν να δείξουν ότι η λειτουργία του σχολείου στην πραγμα- τικότητα δεν είναι ενοποιητική κοινωνικά και πολιτιστικά. Αντίθετα, είναι διαιρετική στην ιστορική πράξη. "Η, για να επαναλάβω εδώ τις ακραίες βεβαιώσεις μιας ολόκληρης σχολής, ιδιαίτερα της Γαλλικής σχολής, ό- πως πολύ ωραία συνοψίζει σε μία πολύ ωραία μελέτη του ο κ. Νούτσος, δι- δάσκων στα Γιάννενα, το συμπέρασµα είναι το εξής: «Το σχολικό σύστημα, από την ίδια την δοµή και την λειτουργία του, συµβάλλει στην αναπαραγωγή της κοινωνικής διαίρεσης, της ο- ποίας το ίδιο είναι αποτέλεσμα και παίζει έτσι αντικειμενικά τόν ρό- λο της κοινωνικής συντήρησης. Το σχολείο χαρακτηρίζεται ως ο κυρίαρχος ιδεολογικός μηχανι- σµός του κράτους, μια και χάρη σ'αυτόν η εγχάραξη της κυρίαρχης ιδεολογίας στις σύγχρονες βιομηχανικές κοινωνίες γίνεται με τρόπο αθόρυβο και συγκαλυμμένο. M’ αυτόν τον τρόπο, οι σχολικοί μηχανισµοί αναπαράγουν και συμπληρώνουν την κυρίαρχη ιδεολογία. Το σχολείο αναπαράγει και τις σχέσεις παραγωγής του αντίστοιχου κοινωνικού σχηματισμού και συμβάλλει τελικά στην αναπαραγωγή του κοινωνικού καταµερι- σµού της εργασίας στον κοινωνικό σχηματισμό». Δεν έχω διάθεση ούτε να συζητήσω, ούτε να αμφισβητήσω κυρίως, την αλήθεια στη γενικότητα αυτών των συµπερασμάτων. Θα ήθελα όμως να θέσω pa την σειρά μου ορισμένα ερωτήματα. Χαίροµαι ιδιαίτερα που ε- δώ υπάρχουν, εκτός από τους πολλούς συναδέλφους και πανεπιστημια- κούς δασκάλους, και εκπρόσωποι της παιδαγωγικής επιστήμης. Αν o ρόλος της παιδείας είναι η απλή αναπαραγωγή της ιδεολογίας και του κοινωνικού καταµερισµού της εργασίας, δηλαδή η απλή αναπα- ραγωγή ενός κλειστού και ακίνητου συστήματος, αυτό θα σήμαινε ότι η παιδεία από την κατώτατη ώς την ανώτατη, δεν παίζει κανένα ρόλο στην μεταβολή του συστήματος αυτού, κανένα ρόλο στην ανάπτυξη νέων ιδεο- λογιών. Το µοντέλο αυτό, το οποίο βγαίνει λογικά ως συνέπεια όλης της προη- γούµενης λογικής, δεν μου φαίνεται pa τη σειρά του να εναρμονίζεται µε την πράξη. Η έκφραση νέων ιδεολογιών προοδευτικών, ή ακόµη και επαναστατι- κών, δεν έλλειψε και από τα πανεπιστήμια, έστω και αν διώκεται από τα πανεπιστήµια. Πολλές φορές µάλιστα η δίωξη ενός τέτοιου φορέα από τα πανεπιστήμια τονίζει και διεγείρει πολύ περισσότερο τη νέα αυτή ιδεολο- γία. Έπειτα, νοµίζω ότι είναι δύσκολο να υποστηριχθεί ότι η διαµόρφωση και η διατύπωση νέων ιδεολογιών δεν έχει καμμία σχέση µε την επιστηµο- 26 νική γνώση η οποία παρέχεται στα πανεπιστήμια. Χρειάζεται λοιπόν, κατά τη γνώµη μου, η εξέταση των συγκεκριµέ- νων διαλεκτικών σχέσεων ανάµεσα στις λειτουργίες των πανεπιστηµίων και στην ανάπτυξη καινούργιων ιδεών, καινούργιων ιδανικών. Τίθεται εδώ το σηµαντικό θέμα της επαναστατικής υφής της ίδιας της επιστήµης" της επιστήµης που, pa τον εκλογικευτικό της χαρακτήρα, µπο- ρεί να επιδράσει στην αλλαγή των κοινωνικών δομών, περιορίζοντας κάθε ιδεολογία, δηλαδή κάθε ένα σύνολο αληθειών που έχουν άμεση σχέση με την πραγµατικότητα και επίσης ένα σύνολο ιδεολογημάτων. Και, για να έρθουμε τώρα στην ελληνική περίπτωση και ειδικά στα ελληνικά πανεπι- στήμια, θα µπορούσαµε να διαπιστώσουμε σύντομα τα παρακάτω. Η παιδεία, ίσως από την κατώτατη αλλά κυρίως ιδιαίτερα η πανεπι- στημιακή παιδεία, είχε από την αρχή της ίδρυσης των ελληνικών πανεπι- στηµίων, στις αρχές του 19ου αιώνα, διπλό και µάλιστα αντιφατικό χαρα- κτήρα. Πρώτο χαρακτηριστικό της ήταν η καλλιέργεια ιδεολογημάτων. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να απαριθμήσω τα διάφορα ιδεολογήματα που αρχίζουν άμεσα µετά την απελευθέρωση και ίδρυση του Ελληνικού Κρά- τους και φτάνουν ώς τον 200 αιώνα. Το κυριότερο είναι ότι, αν τα προσέ- ξουμε, παρ'όλη τη φαινομενική τους εξέλιξη, έχουν κάτι το βασικό: είναι η προετοιµασία για τη γνώση του εθνικού µας πολιτισμού που καταλήγει πολλές φορές στη γνωστή μας έκφραση του ελληνοχριστιανικού πολιτι- σμού. Δεύτερο χαρακτηριστικό της πανεπιστημιακής παιδείας ήταν η a- παγγελµατική προπαρασκευή, όπως την απαιτούσαν κάθε φορά οι δοµές της ελληνικής κοινωνίας και οικονοµίας. Το τελευταίο αυτό χαρακτηριστικό πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα. Α- πό την μια μεριά έχουμε αθρόα προσέλευση των Ελλήνων στις πανεπιστη- µιακές σχολές. Παρατηρούμε, σύµφωνα pa πολλές μελέτες οι οποίες συµ- φωνούν, το ρεκόρ, από την άποψη αυτή, σχεδόν σε ολόκληρη την Ευρώ- πη. Συγχρόνως, όμως, είχαµε ώς τα τελευταία χρόνια ένα είδος υποεκπαί- δευσης. Εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις, δεν νοµίζω ότι τα ελληνικά πα- νεπιστήμια καλλιέργησαν την πραγµατική επιστήμη και ότι έχουν να δεί- ξουν µεγάλες επιστημονικές μορφές οι οποίες συνέβαλαν στην ανάπτυξη μιας πρωτότυπης επιστηµονικής γνώσης. ΄Ετσι, ως προς τα κύρια χαρα- κτηριστικά των ανθρώπων που πηγαίνουν στα πανεπιστήµια, συµφωνώ με τις απόψεις του Γενικού Γραμµατέα, του κ. Ρόκου, ο οποίος επεσήμανε, pa τον τρόπο του, τον κίνδυνο και έδειξε ορισµένους τρόπους προς αποφυ- γή του. Το µεγαλύτερο μέρος των φοιτητών - που προέρχονται από όλα τα στρώµατα του Ελληνισµού pa µεγάλο ποσοστό φοιτητών που προέρχονται από τις λαϊκές τάξεις - πήγαιναν στα πανεπιστήμια για να πάρουν το πε- 27 ρίφημο χαρτί, δηλαδή να προετοιμαστούν επαγγελματικά, για να βγουν α- μέσως στην παραγωγή. Και επειδή, ιδιαίτερα στην Ελλάδα, παρουσιάζεται ήδη από την ίδρυση του Ελληνικού Κράτους το χαρακτηριστικό ότι ο µεγα- λύτερος εργοδότης είναι το Κράτος, οι φοιτητές πήγαιναν στα πανεπιστή- µια για να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι. "Ετσι, τελειώνοντας το δημοτικό ή το σχολαρχείο ή το γυμνάσιο ή το πανεπιστήμιο, το όνειρο ενός µεγάλου ποσοστού των Ελλήνων ήταν να γίνουν δηµόσιοι υπάλληλοι. Βασική αιτία αυτού του πράγματος είναι βέβαια η αστάθεια και η ανι- σορροπία στις δοµές της ελληνικής οικονοµίας και κοινωνίας" μία κατά- σταση που λίγο έχει αλλάξει από τον Μεσαίωνα. Μπορώ αυτή τη στιγµή ως βυζαντινολόγος να διαπιστώσω και να βε- βαιώσω ότι τρεις ήταν οι μορφές στο μεσαιωνικό Βυζάντιο και τρεις εξα- κολουθούν ώς πρόσφατα να είναι οι µορφές της κοινωνικότητας και της κοινωνικής ανόδου: τα γράµµατα, µε σκοπό να οδηγήσουν τον πτυχιούχο σε μία υπαλληλική θέση ή στο να τον κάνουν δικηγόρο ή στο να τον κά- νουν γιατρό, o στρατός και, στο Βυζάντιο, ο Κλήρος. Δεν ξέρω αν εξακο- λουθεί ακόμη και σήµερα ο Κλήρος να είναι επάγγελµα και απόδειξη της κοινωνικότητας. Το κύριο έργο του πανεπιστηµίου μας, παρά τις λαμπρές και φωτεινές εξαιρέσεις, δεν ήταν η παραγωγή επιστηµόνων, αλλά η πα- ραγωγή επαγγελματιών της επιστήµης. Εδώ χρειάζεται μία παρατήρηση. M’uuro ακριβώς το ρόλο το ελληνι- κό πανεπιστήµιο, µ*αυτό ακριβώς το λειτούργηµα, μ,αυτή την ενεργητικό- τητα, έπαιξε βασικό ρόλο στην ελληνική διαστρωμάτωση. Εδώ ίσως μπο- ρούσαμε να δούµε τον ρόλο του ελληνικού πανεπιστημίου προς μία τάση ενοποίησης της ελληνικής κοινωνίας. ΄Ετσι, επιγραµματικά μπορούµε να πούµε ότι ο ρόλος του ελληνικού πανεπιστημίου, όπως τον περιέγραψα κάπως σχηματικά, ήταν να βοηθή- σει ορισμένο πληθυσμό της αγροτιάς να μεταβληθεί σε μικροαστούς και να κατακλύσει τις πόλεις καθώς και ένα µέρος των μικροαστών να γίνουν µεσαίοι αστοί, να µπουν στην υπηρεσία και να συμβάλουν στον «εκµον- τερνισµό» της Ελλάδας και ιδιαίτερα στον εξαστισμό της. Αυτό το ρόλο έπαιξε το πανεπιστήµιο, κατά την γνώµη µου, στην Ελ- λάδα ολόκληρο τον 19ο αιώνα ή σε ένα µεγάλο µέρος του. Τώρα που έχου- µε µπροστά μας μία νέα πολιτική βούληση και ένα νέο πανεπιστηµιακό γεγονός, δηλαδή την ίδρυση νέων πανεπιστημίων, τίθεται το εξής ερώτη- μα: το παλιό αυτό µοντέλο µπορεί και, κυρίως, πρέπει να εξακολουθήσει να λειτουργεί; αποτελεί πράγµατι µία στέρεα βάση για µια δηµοκρατική α- ξιολογική παιδεία, µιαν απαίτηση των καινούργιων καιρών; Δεν έχω να σας δώσω απαντήσεις ούτε να προτείνω συνταγές. Ελπίζω να είναι αυτό το ερώτηµα ένα από τα κύρια στη συζήτηση που Θα επακο- 28 λουΘήσει. Τούτο μόνο µπορώ να πω: ότι στην σημερινή προσπάθεια του Κρά- τους, που αποφάσισε την επέκταση της πανεπιστημιακής παιδείας, το Κράτος οφείλει να συνδυάσει δύο στοιχεία: τη δημιουργία πανεπιστηµια- κών κέντρων όπου να καλλιεργείται η επιστήµη - δηλαδή η βασική έρευ- να - και συγχρόνως να προσανατολίζει τα προγράµματα και τις ειδικεύ- σεις των νέων πανεπιστημίων ανάλογα µε τις πραγµατικές ανάγκες του τόπου και των περιοχών όπου θα χτιστούν και θα λειτουργήσουν τα νέα πανεπιστήµια. Να εξασφαλίσει, επίσης, την όσο το δυνατό μεγαλύτερη συµµετοχή στην ανώτατη παιδεία των λαϊκών τάξεων µε αξιολογικά κρι- τήρια εξασφαλίζοντας, όσο είναι δυνατόν, κάποια ισότητα στο ξεκίνηµα, να θέλει να βάλει σε νέες βάσεις την εξισορροπητική κοινωνική λειτουργία των πανεπιστηµίων, µια λειτουργία που μπορεί να γίνει αποτελεσµατικό µέσο δυναµικής κοινωνικής εξέλιξης για να σπάσει αυτό το φράγµα µιας µπλοκαρισµένης κοινωνίας. Ευχαριστώ πολύ Πρόεδρος: Τον λόγο έχει ο κ. Φατούρος. Δ. Φατούρος: (Πρύτανης Αριστοτελείου Πανεπιστηµίου Θεσσαλονί- κης): Δεν είναι η πρώτη φορά που έρχομαι στην πόλη αυτή να συζητήσω το πάθος της πόλης αυτής να αποκτήσει πανεπιστήμιο, που εκδηλώνεται pa διάφορετικούς τρόπους pa συνέδρια διαφορετικών τίτλων κ.ά. Ευχαριστώ πολύ τον κ. Δήµαρχο που µου δίνει την ευκαιρία να επα- ναλάβω αυτά που προσπάθησα να συζητήσω πριν από τρία χρόνια. Βέ- βαια, δεν µπορώ να τα επαναλάβω, γιατί η συζήτηση γίνεται κάτω από τε- λείως διαφορετικές συνθήκες. Και η πολιτική βούληση είναι διαµετρικά αντίθετη και η πραγματοποιηµένη πραγµατικότητα είναι τελείως διαφορε- τική, pa ένα τελείως καινούργιο, διαφορετικό νόµο για τα πανεπιστήµια, και γι,αυτούς που συμφωνούν µε αυτόν και γι'αυτούς που διαφωνούν, και με την κυβερνητική απόφαση το Πανεπιστήµιο του θεσσαλικού κάμπου και της θεσσαλικής παραλίας να γίνει πραγματικότητα. ΄Ετσι, και αν επαναλάβω τις ίδιες λέξεις που έλεγα το ’80, δεν απη- χούν, δεν ακούγονται, δεν είναι οι ίδιες με τώρα. Θα µπορούσα να µην προσθέσω τίποτε απ*όσα ο κ. Ρόκος και ο κ. Σβορώνος μόλις πριν συζητήσανε. Υπάρχει ένα ενδιαφέρον στοιχείο, κά- που συναντιέται µία αισιοδοξία και ένας ενθουσιασμός του κ. Σβορώνου, καθώς τελείωνε, µε τον κ. Ρόκο. Θέλω από την αρχή-αρχή να κάνω φανε- ρό κάτι µε το οποίο θα μπορούσα να τελειώσω ή που θα ήταν αρκετό να προσθέσω σε όλα έλεγα πριν από τρία χρόνια: είναι πάρα πολύ σοβαρή αυ- 29 τη η υπόθεση ενός καινούργιου πανεπιστημίου. Νοµίζω ότι από τη συνήθεια να γίνονται πανεπιστηµια σχεδόν σε α- γροτικές πόλεις, από τη συζήτηση να ζητιώνται πανεπιστήµια σε καθηµε- ρινές στήλες επιστολογραφίας, κάπου χάνεται η δραματικότητα του γεγο- νότος. Κυρίες και κύριοι Είναι πάρα πολύ σοβαρή υπόθεση. Δεν είναι δυνατόν να συλλάβει κα- νένας, µε την πρώτη εκφορά µιας φράσης που λέει ότι ιδρύθηκε, ιδρύεται ή θα ιδρυθεί το πανεπιστήµιο, να καταλάβει πόσο είναι δραµατική παρέμβα- ση στην ζωή ενός τόπου, ακόµη και αν είναι µέσα στα πράγµατα. Μέσα στην ζωή του μικρότερου τόπου που είναι μία περιφέρεια και του μεγαλύτε- ρου τόπου ολόκληρου, είναι πάρα πολύ σοβαρή υπόθεση. Και είµαι σχεδόν βέβαιος ότι µεγάλα ποσοστά δεν καταλαβαίνουν αυτή τη δραµατικότητα που έχει το στήσιμο ενός καινούργιου πανεπιστημίου. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να λιγοστέψει τον ενθουσιασμό. Αντίθε- τα, θα πρέπει να οδηγήσει σε ένα ενθουσιασμό που σκέπτεται και επιτίθε- ται και αποφασίζει. Και όχι μόνο που επιτίθεται και αποφασίζει. Κάπου σ'αυτή την κατεύθυνση βρίσκονται δύο παρατηρήσεις. Είπε πριν ο κ. Ρόκος, ότι από τώρα πρέπει να αρχίσει μια κινητοποίηση στη Θεσσαλία για το Πανεπιστήµιο που έχει αποφασιστεί. Αυτό είναι κιόλας ένας κοινωνικός ρόλος του Πανεπιστηµίου, προτού ακόµη αρχίσει να εί- ναι πανεπιστήµιο. Το Θεσσαλικό Πανεπιστήµιο αυτή τη στιγµή λειτουργεί σε διάφορες κατευθύνσεις, µε διάφορους τρόπους, µε διάφορες εντάσεις έχει ένα κοι- νωνικό ρόλο αυτό το φάντασμα που θα γίνει µια εφημερίδα της κυβέρνη- σης. Πάλι θέλω να τονίσω την δυσκολία του. Φαίνεται ότι, από το 1980 µέ- χρι σήμερα, το μόνο που κατάλαβα είναι ότι τα πράγµατα είναι πολύ δύ- σκολα. Είναι πολύπλοκα. Αλλά δεν σημαίνει ότι μ'αυτό τον τρόπο λιγο- στεύει ένα ενθουσιασμό. "Οσο καταλαβαίνει κανείς την δυσκολία ενός ζη- τήματος, όσο την προχωράει προς επίλυση, τόσο πιο πολύ είναι αποτελε- σματική µία δουλειά και τόσο πιο πολύ παίζει ένα κοινωνικό ρόλο. Κυρίες και κύριοι, Το να συζητήσει κανείς τον κοινωνικό ρόλο του πανεπιστηµίου, µοιά- ζει πάρα πολύ εύκολο. Από δω και αρκετές δεκάδες χρόνια είναι ένα μόνι- μο σύνθηµα το αίτηµα για τον κοινωνικό ρόλο, για τη σύνδεση με την πα- ραγωγή κ.α. Μπορούμε εύκολα να ετοιµάζουμε τρεις εκφράσεις pa τις 0- ποίες ορίζεται o κοινωνικός ρόλος του πανεπιστήµιου. Και τούτο το τόσο συζητημένο ζήτηµα που λέγεται και ξαναλέγεται και θεωρείται ότι λύνεται, πολύ συχνά σε μισή ή σε μία σελίδα, είναι μια 30 πάρα πολύ πολυσύνθετη, πολύπλοκη, πολυεπίπεδη, πολυσήμαντη υπόθε- ση, όποια λέξη θέλει κανένας και προτιµάει. Αλλά ας κρατήσει την πολύ- πλοκότητα του ζητήματος. Ο κοινωνικός ρόλος του πανεπιστηµίου είναι να συνδεθεί με την πα- ραγωγή. Ναι, αλλά τι σημαίνει αυτό και πως γίνεται και ποια είναι η παρα- γωγή; Δεν είναι παραγωγή το πολιτισμικό αγαθό; Δεν είναι παραγωγή η καθημερινή ποιότητα ζωής στο δρόµο; Με τον τίτλο που έδωσα προσπάθησα να µην επάναλάβω τη λέξη που χρησιμοποιούµε με βιασύνη και ασάφεια. ΄Ετσι είπα, διάχυση, αποµόνω- ση. Το πανεπιστήμιο, κάποια πανεπιστημιακή δραστηριότητα, µπορεί να βρίσκεται σε μια διάχυση pa την καθημερινή ζωή' το πανεπιστήμιο διαχέε- ται µέσα στην ζωή της κοινότητας, την πόλης, της περιφέρειας, αλλά και η ζωή της κοινότητας, της πόλης, της περιφέρειας διαχέεται μέσα στο πα- νεπιστήμιο. Αλλά, μπορεί να είναι και αποµονωμένο το ένα από το άλλο Αυτό όµως δεν σημαίνει ότι κάποιες τεχνοκρατικές και τεχνολογικές λύσεις µπορεί να µην τις κάνει το απομονωμένο πανεπιστήμιο. "Ισως vu pnv είναι πανεπιστήµιο. Μπορεί να είναι ερευνητικό κέντρο, αλλά δεν θα είναι πανεπιστήμιο. Και στο Los Alamos είχαν υψηλή τεχνολογική ποιότη- τα, αλλά καμµία διάχυση µε την κοινότητα, pa την ζωή της περιφέρειας και της πόλης. Η παραγωγή ήταν µια ατοµική βόμβα. Το πρώτο ερώτηµα θα ήταν, ποιο πανεπιστήµιο; Μία σχολή, δύο σχο- λές; Κλασσική ερώτηση που προσπαθεί να απαντήσει και vu πεί ότι µόνο κάποια ομάδα από πανεπιστηµιακές κατευθύνσεις, σπουδές, συγκροτούν ένα πανεπιστηµιακό σύνολο, μια πανεπιστηµιακή πραγματικότητα. Εάν προστεθεί ότι και µέσα στην ίδια επιστηµονική κατεύθυνση υπάρ- χουν ένα σωρό διαφορετικές απόψεις με τις οποίες συζητείται, προσεγγίζε- ται, πραγµατοποιείται µετά µία εφαρμογή, φαίνεται αµέσως-αµέσως ότι είναι αρκετά πολυσύνθετο σύστημα αυτό που λέµε «πανεπιστήµιο». Δεν είναι, όπως ξέρουμε, η ίδρυση ενός τμήματος τάδε, με ένα κτίριο σε μία συγκεκριμένη θέση. Δεν θα συζητήσω τη σχέση της πόλης pa to πανεπιστήμιο, δεν θα επα- ναλάβω πράγµατα που είχα πει παλιότερα και που τα περισσότερα συζη- τιώνται καθημερινά. Αλλά, δεν είναι απαραίτητο, και θέλω να το κάνω φανερό, η σχέση του πανεπιστημίου με την πόλη να είναι θετική. Μπορεί να είναι αρνητική, μπορεί να είναι ένα αρνητικό παράδειγµα για την πόλη το πανεπιστήμιο. Και δεν θα έδινα εύκολα στην κοινότητα των πολιτών την ευθύνη για το ότι το πανεπιστήµιο αποµονώθηκε λίγο ή πολύ. Το ίδιο το πανεπιστήµιο, από την ίδια την λειτουργία του, είναι αυτό που θα έχει αυτή την συνεχή αλληλεπίδραση και δεν θα είναι ένα αρνητικό στοιχείο, ί- σως και λίγο επίφοβο, λίγο ιδιαίτερο µέσα σε µία κοινότητα, περιφέρεια ή 31 πόλη. Τα προβλήματα όμως είναι δύσκολα και γι'αυτό από την αρχή τόνισα την δραµατικότητα του γεγονότος και την δυσκολία του εγχειρήµατος. Α- πό την µία μεριά η συγκρότηση του πανεπιστήµιου, από την άλλη μία ολό- κληρη σειρά από παράγοντες. Είναι ένα παλιό πανεπιστήμιο µέσα σ'ένα τόπο; Είναι ένα καινούργιο πανεπιστήµιο; Αυτός ο τόπος τι προηγούμενη ιστορία έχει; Τι συνθήκες έχει; Είναι άλλο ένα ακόµη πολυσύνθετο σύστη- μα που εξαρτάται από το αν είναι καινούργιο ή παλιό, από το αν έχει δη- μιουργήσει κάποια σχέση με τον τόπο, από το αν η ομάδα των επιστηµών που καλλιεργούνται στο πανεπιστήμιο είναι αυτής ή άλλης κατεύθυνσης κλπ. Δεν μπορούµε µε τα ίδια κριτήρια να συζητήσουµε για ένα πανεπιστή- μιο που ιδρύεται μέσα στην Αθήνα, στην Οξφόρδη, στο Τύπιγκεν και για έ- να πανεπιστήμιο που ιδρύεται στο Βόλο, στη Λάρισα, στην Καρδίτσα. Θα επισημάνω µόνο µερικές από τις κατευθύνσεις που βοηθάνε για συζήτηση σ'αυτή τη σχέση και το ρόλο του πανεπιστημίου. Είναι τα τυπι- κά οικονοµικά μεγέθη, είναι ένας νέος πληθυσµός που µένει στην πόλη, εί- ναι τα σπίτια που νοικιάζονται, είναι η γη που χρησιμοποιείται, είναι τα µε- σα συγκοινωνιας, µια ολόκληρη σειρά από τέτοια χαρακτηριστικά. Αλλά, δεν είναι µόνο αυτά και δεν μπορούν να µετρηθούν µόνο ως α- πόλυτα μεγέθη. Κάθε ένα απ'αυτά είναι συγχρόνως µια κατάσταση ζωής δηλαδή μια πολιτισμική διάσταση, µια πολιτισμική δραστηριότητα. Το εί- δος της κατοικίας, το είδος του ντυσίµατος, το είδος της επικοινωνίας, ο τρόπος της ζωής, ο τρόπος της χρήσης της γης, όλα αυτά είναι συγχρόνως στοιχεία που δεν είναι απομονωμένα από τα οικονομικά µεγέθη και είναι μια πρώτη κατηγορία ζητηµάτων. Μια δεύτερη κατηγορία: δεν µπορεί ένα πανεπιστήμιο να αποκτήσει µια θετική λειτουργία, δηλαδή µια κοινωνική λειτουργία μέσα σε μια αν- θρώπινη κοινότητα, εάν δεν έχει πολλαπλότητα και πυκνότητα παρεβάσε- ων. 'Αν δεν έχει δραστηριότητες πολλαπλές και πυκνές. Και αυτό δεν μπορεί να συμβεί πάντοτε γραμμικά, να ξεκινήσει ένα πανεπιστήµιο pa κάποιες λίγες, πολύ λίγες δραστηριότητες, να περιμένει κάποιο διάστηµα, να αναπτυχθούν διάφορες δεύτερες δραστηριότητες, μετά απ'αυτές τις δραστηριότητες να τις συμπληρώσει µε άλλες κλπ. Δεν είναι γραμική η εξέλιξη των πολιτισμικών φαινοµένων. ΄Ετσι και στο πανεπιστήμιο, γιατί είναι ένα πολιτισµικό φαινόµενο από τα πιο δύ- σκολα, αυτό το δραματικό γεγονός του καινούργιου πανεπιστήµιου. Θα πρέπει pa μια πολλαπλότητα, να αρχίσει αυτή η πολλαπλότητα και η πυ- κνότητα των παρεµβάσεων στον κοινωνικό χώρο. Αυτό σημαίνει, ότι πιθανόν να είναι αρνητικό να αρχίσει pa ένα πολύ 32 μικρό τμήμα pa 5 ανθρώπους. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να αρχίσει με 20 τμήματα και µε 1000 ανθρώπους. Αυτό µπορεί να σημαίνει ότι είναι αρ- νητικό να αρχίσει μόνο με μία επιστημονική κατεύθυνση η οποία συζητεί, παρεµβαίνει στην πόλη, μόνο στην απόλυτη τιµή που είναι η δική της επι- στηµονική περιοχή. Θα πρέπει να παρέμβει και σε παράλληλες περιοχές a- πιστηµονικές, θα πρέπει να παρέµβει, όχι µόνο εκεί που ένα παραγωγικό µέγεθος έχει ανάγκη την βοήθειά του, αλλά και στα παράπλευρα. Θα πρέ- πει να αναπτύξει και την πολιτισμική πλευρά και του πιο οικονομικού µε- γέθους. Θα πρέπει να γίνει ένα παράδειγμα της πολυπλοκότητας, της ποιότητας της ζωής. Και αυτά είναι µοντέλα, είναι κατευθύνσεις, που είναι πολύ γενικές. Γιατί είναι τελείως διαφορετικοί οι µηχανισµοί γι'αυτή την παρέµβαση σε µιαν αγροτική περιοχή, απ'ό,τι είναι σε µιαν αστική περιο- χή- Θα έλεγα ότι είναι διαφορετική στο Βόλο, στην παραλία της Θεσσα- λίας, απ' ό,τι στον κάμπο της Θεσσαλίας. Από ό,τι εκεί που η μία πόλη α- πέχει δύο ώρες από' μία άλλη, από κει που απέχει μισή ώρα. Από κει που οι βροχές είναι πιο πολλές, από κει που οι βροχές είναι λιγότερες. Θα ήθελα να αναφερθώ σε ακόμη μία κατηγορία ζητημάτων. Θα πρέπει το πανεπιστήµιο να προσφέρει όχι µόνο τον ενθουσιασμό του και την πρωτοτυπία, την ανανέωση της επιστηµονικής σκέψης. Θα πρέπει να προσφέρει και την αποτελεσματικότητα. Ο ενθουσιασμός µόνος του και η πρωτοτυπία µόνη της δεν αρκούν σαν μοχλοί, σαν πολυσύνθετα συστήµατα, για να κινητοποιήσουν ένα κοινωνικό χώρο. Το µυστικό είναι να είναι αποτελεσµατικότερο. Μπορεί κάποιες περιθωριακές κινήσεις να πετύχουν µε τον ενθουσιασµό και την πρωτοτυπία. Αλλά η μη αποτελε- σματικότητα μπορεί να είναι θανατηφόρα για τη θετική αλληλεπίδραση του πανεπιστημίου pa την πόλη. Σ'αυτή την κατεύθυνση θα επαναλάβω µε άλλες λέξεις ό,τι έλεγα και προηγουμένως" ότι το πιο τυπικό οικογενειακό µέγεθος έχει πολιτισµική διάσταση. Η πολιτισμική παρέµβαση του πανεπιστηµίου, στο χώρο οποιωνδή- ποτε επιστημών, δεν έχει ανάγκη να γίνει με την ζωγραφική, µε την γλυπτι- κή, με την διάλεξη για μουσική, ή µε οτιδήποτε άλλο σχετικό. Εκεί που θα πείσει και εκεί που θα έχει μία ουσιαστική παρέμβαση θα είναι ο πολιτι- σµός που Θα βγαίνει μέσα από την ίδια την επιστήµη. Μέσα από τον τρόπο που η επιστήµη παράγεται, από τις ανθρώπινες σχέσεις των μελών της Κοινότητας του πανεπιστηµίου, από την χρήση της επιστήµης, από την a- πιστήµη στην καθημερινή ζωή. Στην ίδια κατεύθυνση, η ποιότητα των σπουδών δεν μπορεί να είναι ποιότητα σπουδών που δηλώνεται από κάποιες καλές εκδόσεις, από κά- 33 ποιες καλές εργασίες φοιτητών ή δασκάλων, αλλά δηλώνεται και από τις συνθήκες ζωής που προσφέρει η ευρύτερη Κοινότητα στην πανεπιστηµια- κή Κοινότητα. Κρήσιμο στοιχείο λοιπόν είναι να προσφέρει το πανεπιστήµιο στην ευ- ρύτερη Κοινότητα αξιοπιστία. Δεν είναι ο ρόλος της Κοινότητας αυτός που έχει την προτεραιότητα σ'αυτή τη σχέση αξιοπιστίας. Είναι το πανεπι- στήμιο το ίδιο που θα πρέπει να κερδίσει αυτή την εικόνα της αξιοπιστίας. Αυτές είναι τρεις κατευθύνσεις, που θάθελα να επισημάνω στην σχέση του πανεπιστηµίου µε την ευρύτερη Κοινότητα. Και θέλω να κλείσω με την φράση σχεδόν που ξεκίνησαν αυτές οι σύντοµες διαπιστώσεις. Είναι ένα δραματικό γεγονός το ξεκίνημα και η δημιουργία ενός πανεπιστηµίου σε ένα τόπο. Ακόμη πιο πολύ για ένα καινούργιο πανεπιστήµιο. Υπάρχει μία δυσκολία και µία ευκολία. Αυτό, µάλιστα, το πάθος και η αναμονή του πανεπιστημίου είναι µία ευκολία και µία δυσκολία. Γιατί θα προξενήσει επιταχύνσεις και απλοποιήσεις, θα ζητάει πράγματα που δεν μπορούν να γίνουν αµέσως. Αλλά, από την άλλη µεριά, η απουσία του πάθους θα απονεκρώσει το πανεπιστήµιο. Τα τεχνικά χαρακτηριστικά μπορούν να βρεθούν. Αυτά τα χαρακτηριστικά, που δίνουν την ποιότητα στα οικονομικά και τα άλλα µεγέθη, είναι απόλυτη ανάγκη να αναζητήσει, pa µια αναλυτική ψυχραιµία και pa ένα ερωτικό ενθουσιασµό, η πόλη του Βόλου και η Θεσσαλία ολό- κληρη- … Ευχαριστω Πρόεδρος: Θα παρακαλούσα, κάποιος να πάρει την πρωτοβουλία να θέσει ένα θέµα και να διατυπώσει το αίτημά του. Τον λόγο έχει ο κ. Θανάσης Σύλλας, Διευθυντής Ν. Μαγνησίας. Σύλλας: Οι Κινέζοι έχουν µια παροιμία σοφή. Λένε, «αν θέλεις να εξα- σφαλίσεις βίους βραχυχρόνιους, φύτεψε ρύζι, uv θέλεις να εξασφαλίσεις βίους κάπως µακροχρόνιους, φύτεψε δέντρο, αν θέλεις να σώσεις λαόν και "Εθνος, μόρφωσε ανθρώπους». Αυτή την αλήθεια την αναγνωρίζετε κύριοι; Πολλοί άνθρωποι δικοί pug, οι περισσότεροι απλοί άνθρωποι του λαού, την έκαναν πραγµατικότητα. Είμαι υποχρεωµένος να αναφέρω ένα φωτεινό παράδειγµα ενός ράσο- φόρου, o οποίος έλεγε «σπάστε τις πόρτες των εκκλησιών και φτιάξτε σχολεία». Αυτή είναι η γενική, η ιδεολογική θεώρηση πάνω στο θέμα της ε- πιλογής, της ζήτησης για πανεπιστήμιο στο Νοµό Μαγνησίας, στη Θεσ- σαλία γενικότερα. Μ'άλλα λόγια νοµίζω, ότι η καλύτερη, η σωστότερη, η παραγωγικότε- ρη επένδυση είναι το θέµα της παίδευσης και της εκπαίδευσης των ανθρώ- 34 πων. Αλλά, αυτό όµως όπως το είπα είναι θεωρητικό. Γι'αυτό θα θελήσω να κάνω µία γενικότερη αναγωγή στο οικονομικό, στο φυσικό, στο κοινω- νικό, στο πολιτισµό και στο οικονομικό γίγνεσθαι. Υπάρχει µια νομοτέλεια, η οποία λειτουργεί ως κριτήριο το οποίο δεν επιδέχεται σχόλια. Τα σχόλια αυτά τα γράφουν οι άνθρωποι και πολύ πε- ρισσότερο, όπως είπε ο κ. Σβορώνος, «διαφορετικά προσπαθούν να παρα- κάµπτουν καταστάσεις για να διαιωνίζουν τις εκάστοτε κατεστηµένες κα- ταστάσεις». Η νοµοτέλεια αυτή, κατά τη γνώμη μου, είναι απροσδιόριστη. Κατά κάποιο τρόπο, μπορεί να καθοριστεί από την ανθρώπινη βούληση για την εξυπηρέτηση της πρακτικής. Οπωσδήποτε, με εξέπληξε η σαφήνεια στην τοποθέτηση την οποία έ- κανε o κ. Ρόκος και, κατά την προσωπική μου άποψη, είναι αυτή η οποία ακριβώς τείνει να εξυπηρετήσει το πανεπιστήμιο. Η ίδρυση του Πανεπιστήμιου στο Βόλο, κατά την προσωπική μου γνώµη, συνδυάζει και συνδέει τον παράγοντα εκείνο για τον οποίο όλα πρέπει να δημιουργούνται, από τον άνθρωπο για τον άνθρωπο, και να συν- δυάζει όλα αυτά μαζί pa τις συνθήκες που επικρατούν στην περιοχή. Συν- δυάζει το κοινωνικό στοιχείο της λαϊκής συµµετοχής που είναι βασικό, αλλά και το στοιχείο της υπάρχουσας οικονομικής παραγωγής, η οποία θα εξασφαλίσει την αναγκαία παραγωγικότητα. Το λέω αυτό διότι παίρνω υπόψη μου μια προσπάθεια που είχε γίνει πριν από λίγα χρόνια στην Αγγλία. Είχαν προσπαθήσει να κάνουν τον σχε- διασμό της ανώτατης παιδείας µε βάση το κοινωνικό κριτήριο. Δηλαδή, να αναπτύξουν ισόµετρα όλες τις περιοχές της Αγγλίας. Και ειδαν αυτό το πράγµα στην κοινωνική του βάση, αρχίζοντας τις μεθόδους αυτές από την αρχή. Το θέμα βεβαίως θα είχε το σπέρμα της ανθρωπιάς και της καθολι- κότητας στην προσπάθεια. Ήταν όµως σίγουρα αντιοικονοµικό. Γι'αυτό και τροποποίησαν τελικά τον σχεδιασμό της Ανώτατης Παι- δείας και τον προσδιόρισαν με βάση την παραγωγικότητα της κάθε περιο- mg. Γι'αυτό ακριβώς λέω ότι πραγµατικά με εντυπωσίασε η σωστή και, κατά την γνώμη µου, προσωπική τοποθέτηση που έκανε ο κ. Ρόκος όπως και η απόφαση της Κυβέρνησης να ιδρύσει το Θεσσαλικό Πανεπιστήμιο. Εδώ ακριβώς γίνεται ο συνδυασμός αυτός, του κοινωνικού στοιχείου και του στοιχείου της παραγωγικότητας. Κατά συνέπεια, δεν θα συµφωνήσω κατά κάποιο με τον αξιοσέβαστο Πρύτανη, τον κ. Φατούρο, για τους φόβους τους οποίους έχει. Τροφή πνευ- ματική στον κόσμο και στον λαό pa συµμετοχή από το λαό. Κανένας φό- βος δεν υπάρχει. 35 Πιστεύω ότι το Πανεπιστήμιο το Θεσσαλικό, κάτω από τις προύποθέ- σεις και κάτω από τις συνθήκες στις οποίες δηµιουργείται και pa την σχε- ' διασμένη απόφαση της Κυβέρνησης, νομίζω ότι θα τελεσφορήσει, διότι και οι συνθήκες υπάρχουν και η διάθεση. Πιστεύω ότι 100% θα πάμε περί- φηµα, όχι απλώς καλά. Ευχαριστώ πολύ Πρόεδρος: Τον λόγο έχει ο καθηγητής κ. Τζώνος. Τζώνος: Πιστεύω, ότι είναι πάρα πολύ επιτυχής η σειρά των εισηγήσε- ων που ακούσαµε σήμερα. Μας έδειξαν κατά βάθος δύο πλευρές του ζητή- µατος. Ξέρουμε φυσικά όλοι µας, και το είπε ο κ. Σβορώνος σήμερα, αυτόν τον ιδιάζοντα χαρακτήρα του πανεπιστηµίου, όπου δεν παράγεται γνώση. Είναι ένα φαινόμενο που προέκυψε από τον χαρακτήρα της οικονοµίας. Αν Θέλουµε να απαλείψουµε αυτό το αρνητικό στοιχείο, θα πρέπει να αλ- λάξουμε την οικονομία και την κοινωνική συγκρότηση. Το ερώτημα είναι τι πρέπει να κάνουμε παράλληλα μ'αυτή τη µεγάλη προσπάθεια αλλαγής της νομοτέλειας. Και σ'αυτό Θέλω να πω δυο λόγια. Το μίνιμουμ, κατά τη δική μου αντίληψη, που μπορεί να γίνει για το Θεσσαλικό Πανεπιστήμιο είναι να γίνει ένας τόπος παραγωγής και όχι μό- νο γνώσης, ώστε να δηµιουργείται η αυτοσυνείδηση των ανθρώπων, που βρίσκονται μέσα στο πανεπιστήμιο, ότι φτιάχνουν κάτι. Και να έχουµε συ- νείδηση και πολιτική επίγνωση ότι αυτό που μπορεί να κάνει το πανεπι- στήµιο είναι να μεταχειρίζεται την γνώση που έχει για να συµμετέχει με κάποιο τρόπο στην παραγωγή. Θα έλεγα λοιπόν ότι ένας ενδιάµεσος τρόπος είναι να φέρουµε την πρακτική, την εφαρµογή, την παραγωγή όσο μπορούμε μέσα στο πανεπι- στήµιο, παράλληλα με την ίδρυσή του. Υπάρχουν νοµίζω δύο µεγάλα εµπόδια. Το ένα είναι εσωτερικό. Είναι το εμπόδιο των ίδιων των πανεπιστημιακών που από αδράνεια θεωρούν ότι το πανεπιστήµιο είναι ένας χώρος διδασκαλίας, έρευνας αλλά οπωσδήπο- τε όχι παραγωγής. Είναι λοιπόν µια εσωτερική ανεπάρκεια που πρέπει να προληφθεί. Το δεύτερο είναι ότι οι εξωπανεπιστημιακοί επαγγελµατίες δεν έχουν συνηθίσει να βλέπουν τον πανεπιστηµιακό ως άνθρωπο ο οποίος ίσως μέ- σα στο πανεπιστήµιο παράγει. Ενδέχεται απ'αυτό να δηµιουργηθούν αντι- θέσεις στον συνδικαλιστικό τοµέα. 36 Προεδρος: Ο κ. Παπαγιάννης έχει τον λόγο. Παπαγιάννης: "Ηθελα να κάνω ένα ερώτηµα στον κ. Ρόκο. Σε πολ- λές χώρες η ανώτατη παιδεία έχει στενή σχέση πολλές φορές με την από- κεντρωμένη διοίκηση, την τοπική αυτοδιοίκηση, στους διάφορους βαθ- µούς. Στη χώρα μας αυτό δεν συμβαίνει σημερα. Αλλά µέσα στις προοπτι- κές που δίνονται από την Κυβέρνηση για αποκέντρωση και για δέσιµο των πανεπιστημίων με τις περιφέρειες, μήπως υπάρχουν κάποιεςσκέψεις για την µελλοντική σχέση που Θα υπάρξει μεταξύ της τοπικής αυτοδιοίκησης των περιφερειών και της ανώτατης παιδείας; Ρόκος: "Οπως είπε προηγουμένως ο συνάδελφος Σβορώνος, ο και- νούργιος Νόμος για τα πανεπιστήμια ανοίγει πόρτες και παράθυρα ολό- πλευρα στην σύνδεση του πανεπιστημίου με την κοινότητα, µε την παρα- γωγή- Υπάρχει ένα Προεδρικό Διάταγμα από τον Νόµο και θα το πω για να εκφράσω και κάποιο παράπονο σε πολλούς φίλους που είναι σ'αυτή την αίθουσα. Το διάταγμα αυτό λέει ότι ειναι δυνατό να ιδρυθεί Νομικό Πρό- σωπο Δηµοσίου η Ιδιωτικού Δικαίου για την ανάπτυξη και αξιοποίηση της περιουσίας του πανεπιστημίου. Και αυτό βέβαια σημαίνει ότι μπορεί να παράγει πράγματα που να συνδέονται άμεσα και καταλυτικά pa την ανά- πτυξη της περιφέρειας. Παρακάλεσα εκλεκτούς συντρόφους, συναγωνιστές και φιλους να το κάνουν αυτό. Κάποια στιγμή στους 24 µήνες που κατάφερα να πάρω μια άδεια και εγώ, ένα απόγευμα, πήγα και το έκανα. Παρακαλώ θερμά να µπουν μπροστά οι διαδικασίες να το διορθώσουν και να βάλουν τα θεµέλια σε µια πρόταση συζήτησης για ένα νομικό πρόσωπο που θα δένει το πανε- πιστήµιο pa την κοινότητα, µέσα στην λογική του, µέσα στους σκοπούς του. Πρώτος απ'όλους, τουλάχιστον στο σχέδιο που εγώ προτείνω, είναι η σύνδεση pa την τοπική αυτοδιοίκηση και µε την περιφέρεια. Αυτό περνάει σαν φιλοσοφία και σαν ιδεολογία από τον Νόµο. Δεν μπορεί κανενας πανεπιστημιακός δάσκαλος ν'ασκησει ελεύθερο επάγγελ- µα, αυτό είναι καθιερωμένο από τον Νόµο, αλλά επιτρέπεται η δουλειά ε- νός πανεπιστηµιακού δάσκαλου µόνο για το Δηµόσιο, για την τοπική αυ- τοδιοίκηση, τους αγροτοβιοµηχανικούς συνεταιρισµούς και τα συνδικά- τα. Δένεται πραγματικά ο πανεπιστημιακός δάσκαλος pa μια άλλη ποιό- τητα, όχι µόνο αξιοποίησης των επιστημονικών εργαλείων και των μέσων του πανεπιστηµίου, αλλά και αξιοποίησης της γνώσης για την βελτίωση της ποιότητας ζωής στην κοινότητα. Αυτό όµως δεν γίνεται με θεσµό και αυτό ηθελα να πω προηγουμένως στον εκλεκτό συνάδελφο κ. Σύλλα. ο o- 37 ποίος ήταν πολύ αισιόδοξος. Η μικρή μου πείρα στην Διοίκηση μου λέει ότι ο θεσµός είναι η καλή αρχή αλλά, αν δεν ακολουθηθεί από πολύ υπεύθυνη και ώριμη δουλειά του πολίτη, είναι μια τρύπα στο νερό. Γι'αυτό λοιπόν, ολοκληρώνοντας, κάνω και μία έκκληση. Η υπόλοι- πη συζήτηση να πάρει τη μορφή ίσως εκείνη, που θα οδηγήσει στο να ξέ- ρουµε ότι συνεισφέραµε όλοι από εδώ μέσα και, αύριο πρωί, στο συνδικά- το µαςή στον τόπο δουλειάς ή στην δηµόσια υπηρεσία, στο να γίνει γρηγο- ρότερα πραγματικότητα το Πανεπιστήμιο της Θεσσαλίας. Αυτό απαιτεί μια ριζικά διαφορετική θεώρηση του διαλόγου που Θ'ακολουΘήσουμε. Πρόεδρος: Ο κ. Παπαγιάννης πήρε απάντηση στο ερώτηµά του; Παπαγιάννης: Βεβαίως. Κόκκινος (Πρόεδρος Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης Μαγνη- σίας): Θα ήθελα να θέσουμε µερικά προβλήµατα πιο πρακτικά γύρω από όσα αναφέρθηκαν. Πρώτα-πρώτα, σ'αυτά που είχε αναφέρει ο κ. Ρόκος, θα ήθελα να πω ότι χρειάζεται ενεργοποίηση κυρίως των ειδικοτήτων της περιοχής pug, ώστε να μην καταλήξει το Θεσσαλικό Πανεπιστήμιο να εί- ναι αυτό που θα µαζεύει ότι περισσεύει από τα άλλα πανεπιστήµια της Ελ- λάδας. Θα πρέπει αυτό το Πανεπιστήμιο να ανταποκρίνεται πραγματικά στις ανάγκες και στις απαιτήσεις του θεσσαλικού χώρου και λαού, έτσι ώστε να μπορεί να γίνει ο φορέας που θα μορφώσει πραγματικά την νεολαία της Θεσσαλίας, όπως εκείνη θέλει. Σ'αυτό που είχε πει 0 K. Σβορώνος, για το άνοιγμα του πανεπιστηµίου στον τόπο και συγκεκριµένα στην Θεσσαλία, θα ήθελα να πω ότι σκεπτό- µαστε κάτι σαν τοπικές εξετάσεις. Προκειµένου να έχουμε πανελλαδικές εξετάσεις να έχουµε τοπικές. Αυτό είναι δυνατό από την στιγµή που, απ' ό,τι φαίνεται, κάθε περιφέρεια της Ελλάδας αποκτά το δικό της πανεπι- στήμιο. "Ετσι το Θεσσαλικό Πανεπιστήμιο θα εξυπηρετεί κυρίως τους Θεσσαλούς και µετά την υπόλοιπη χώρα. Αυτό πάντως προύποθέτει ότι το Πανεπιστήμιο θα είναι πλήρες, τουλάχιστον όσον αφορά στις ανάγκες της περιοχής. Τέλος, εκείνο που αναφέρθηκε από τους εισηγητές, κυρίως από τον κ. Ρόκο και κ. Σβορώνο, ότι το πανεπιστήμιο πρέπει να συμµετέχει στην πα- ραγωγή, Θα πρέπει και εμείς να το πετύχουμε από την πλευρά pug. Αυτό σηµαίνει ότι είναι απαραίτητη η μετεκπαίδευση των καθηγητών της Μέσης Παιδείας πάνω στην επιστή μη τους. Κι αυτό γιατί φαίνεται ότι είμαστε α- 38 ποκομμένοι από την επιστήµη pug, από την στιγμή που Θα πάρουμε το πα- νεπιστημιακό πτυχίο. Υπάρχουν βέβαια οι ΣΕΛΜΕ, οι οποίες όμως δεν ι- κανοποιούν πλήρως γιατί δέχονται κάθε χρόνο πολύ λίγους καθηγητές για μετεκπαίδευση. Επίσης εδώ θα ήθελα να τονίσω ότι συμµετοχή του πανεπιστηµίου στην παραγωγή θα ήταν και η συμβολή των πανεπιστηµιακών στην γενι- κότερη εκπαίδευση πάνω σε διάφορα Θέματα που αφορούν σε γονείς και μαθητές. Ευχαριστώ Ρόκος: Ευχαριστώ τον συνάδελφο Κόκκινο που έδωσε τρεις πρα- κτικές λύσεις οι οποίες προχωρούν τον διάλογο. Σχετικά pa την κινητο- ποίηση των µαθητών που είπε, θα πρέπει να έχουµε στο μυαλό pug ότι δεν φθάνει ν'αγαπήσουν το Πανεπιστήµιο της Θεσσαλίας" πρέπει να δούνε την ευρύτερη διάσταση, ότι έχει παγιωθεί η νοοτροπία ότι το πρώτο πανεπι- στήμιο είναι στην Αθήνα και το δεύτερο στην Θεσσαλονίκη. Για να αποδώσει αυτό το πράγµα, πρέπει από σήμερα, από αύριο το πρωί, να ξεκινήσει από σας, τους δασκάλους και τους καθηγητές, δημο- κρατική πλύση εγκεφάλου. Δεν µε ενοχλεί καθόλου o όρος «πλύση εγκε- φάλου» όταν η «πλύση αυτή» είναι δημοκρατική. Δεν είναι δυνατόν να δε- χόµαστε να γίνονται πλύσεις εγκεφάλου αντιδημοκρατικές ή φασιστικές και να μην μπορούμε να πούμε «επί τέλους αγάπησε τον τόπο σου, µείνε σ'αυτόν, πάρε την κατάσταση στα χέρια σου και αυτό θα γίνει µόνον όταν αγαπήσεις τον τόπο σου και το πανεπιστήµιό σου». Αυτό είναι μία ιστορία πολύ δύσκολη και χρειάζεται vu γίνουν σεμινά- ρια, συνέδρια, κλπ. και κάθε µέρα στο σχολείο να το πάρει η ΟΛΜΕ, η ΔΟΕ, να το πάρουν οι φίλοι εδώ οι πανέπιστημιάκοί και να το κάνουν Ku- θημερινή δουλειά. Το ίδιο και οι εργάτες, η τοπική αυτοδιοίκηση και οι πα- πάδες που είναι πολύ χρήσιμοι, στον βαθµό που Θα Θελήσουν να βοηθή- σουν. Το δεύτερο σημείο για τις τοπικές εξετάσεις είναι πραγµατικά μια πο- λύ ενδιαφέρουσα άποψη. Θέλω να πω ότι το συζητήσαµε, το µελετήσαµε, δεν ξέρουµε αν είναι απόλυτα συνταγµατικό το να εµποδίσεις κάποιον . Γιαννιώτη να πάει στην Θεσσαλία ή κάποιον Θεσσαλό να πάει στην Πά- τρα. Το ψάχνουμε πάντως, είναι μία θετική λύση. Στην Αλβανία που υπάρ- χει, είναι κάτι πολύ ενδιαφέρον και στην Γαλλία έγινε πριν από 3 χρόνια, αλλά δημιουργήθηκαν πολλά προβλήματα. Σ'αυτό ίσως ο κ. Σβορώνος θα µπορούσε να μας δώσει μερικά στοιχεία, γιατί η πείρα είναι θεµέλιο για την παραπέρα δουλειά. Για την μετεκπαίδευση των καθηγητών έχω να πω κάτι το πολύ ενδια- 39 φέρον και ισως απ'αυτό βγάλετε και είδηση. Το Εθνικό Συμβούλιο Ανώτα- της Παιδείας, που έχω την τιμή να είμαι Πρόεδρος του, ξέρετε ότι αποτε- λεί ένα συµμετοχικό όργανο όλου του λαού και όλων των κομµάτων που αναγνωρίζονται στην Βουλή. Συμμετέχουν ισότιµα ένας του ΠΑΣΟΚ, ένας της Νέας Δηµοκρατίας, ένας του ΚΚΕ. Στο Ε.Σ.Α.Π. έχουν αναλάβει τα μέλη του, οι Πρυτάνεις, να φέρουν σχέδιο σεµιναρίων µετεκπαίδευσης που θα γίνονται σε τοπικό επίπεδο. Πέρα από το τι θέλουµε και από ό,τι κά- νουµε ή θα κάνουμε πολύ γρήγορα, το ίδιο το πανεπιστήµιο έχει χρέος να κάνει συνεχή σεµινάρια μετεκπαίδευσης και επιµόρφωσης όλων των επι- στηµόνων αλλά και των εργαζοµένων της περιοχής. Το πανεπιστήµιο δεν είναι μόνο ένας χώρος δεµένος µονοσήµαντα pa τους επιστήμονες. "Οπως είπαµε όλοι, το πανεπιστήμιο µπορεί να είναι καταλύτης κοινωνικών αλλαγών. Μπορούσε να αναπαράγει δυνάµεις και ιδεολογιες, ως τότε που η άρχουσα τάξη είχε άλλη ιδεολογία. Σή µερα, Κυ- βέρνηση είναι η Κυβέρνηση των εργαζοµένων. Ο Νόμος-πλαίσιο για τα ΑΕΙ λέει με σαφήνει στο πρώτο του άρθρο ότι δεν έχουµε άρχουσα'ιδεολο- γία εμείς για να επιβάλουμε. Το πανεπιστήμιο είναι ανοιχτό, μόνο όταν εί- ναι πλουραλιστικό και τέτοιο πανεπιστή μιο εμείς θέλουμε και αυτό το πα- νεπιστήμιο χτίζουμε. "Αρα λοιπόν το πανεπιστήµιο Θα είναι ανοιχτό στους εργάτες, στους δημόσιους υπάλληλους. Είναι ανοιχτό παράθυρο στην κοινωνία, όχι θεω- ρητικά και ευχολογικά. Αυτό όμως δεν είναι υπόθεση κανενός καλού Κρά- τους, κανενός χαρισµατικού Πρωθυπουργού όπως είναι ο Παπανδρέου, καμιάς καλής Κυβέρνησης. Είναι υπόθεση των κινημάτων. Γι'αυτό λοιπόν, θα το πω για μια ακόμα φορά. Χωρίς λαϊκό κίνημα που να δουλεύει, όχι να εύχεται και να δημαγωγεί, αλλαγή δεν γίνεται. Πρόεδρος: Θα ήθελα να παρακαλέσω τον κ. Σβορώνο να μου επιτρέ- ψει, για να κλείσουμε ένα θέµα που έμεινε λίγο ανοιχτό, αν μπορεί να μας πει κάτι από την εµπειρία της Γαλλίας για την εφαρµογή της τοπικής αξιο- λόγησης. Σβορώνος: Δυστυχώς δεν ξέρω ακριβώς την εξέλιξη αυτή στη Γαλ- λία. Εκείνο όμως που ξέρω είναι ότι επιχείρησαν, πριν από πέντε χρόνια περίπου, την υποχρεωτική φοίτηση στα πανεπιστήμια κατά περιοχές. Αυ- τό όµως δεν επετεύχθη για πολλούς και διαφόρους λόγους. Εκείνο όμως που θα πρέπει να γίνει και εδώ είναι να θεωρηθούν όλα τα πανεπιστήµια ισοδύναµα. "Οταν όλα τα πανεπιστήμια γίνουν ισοδύναµα, τότε πια αυτό είναι πρόβληµα - και εδώ θα συµφωνήσω με τον κ. Ρόκο - των φορέων. 40 Πρόεδρος: Ο κ. Ρόκος έχει τον λόγο. Ρόκος: Το Υπουργείο Παιδείας της Γαλλίας, που έκανε την μεταρ- ρύθµιση, προσπάθησε, μέσα σε μία γενικότερη επιλογή της ΕΟΚ, να στα- µατήσει την πορεία προς τα πανεπιστήµια και να τονωθεί βίαια η τάση προς την εφαρµογή. Αυτό δεν είναι αναγκαστικά κακό. Αν το κάθε παιδί επιλέγει να πάει στην εφαρμογή pa την δική του βούληση, επειδή οι δεξιό- τητές του είναι τέτοιες, καλό είναι να πάει, μόνο που δεν μπορεί να το στεί- λει κάποιος µε το ζόρι. Θα διάφωνήσω λίγο pa τον κ. Σβορώνο. Τα πανεπιστήμια όχι μόνον είναι ισότιμα αλλά τα πανεπιστήμια της περιφέρειας, δηλώνω, είναι καλύ- τερα από τα πανεπιστήμια του Κέντρου. Λέω συγκεκριμένο παράδειγµα, που το ξέρει καλύτερα από µένα ο κ. Σβορώνος. Προκύπτει θέση για κα- θηγητή στο Πάνεπιστήμιο της Κρήτης. 30 υποψήφιοι από τους οποίους οι 28 καθηγητές τακτικοί σε πανεπιστήμια του εξωτερικού. 142 κενές θέσεις στην Θράκη, 14 µόνο υποψηφιότητες. Καταλαβαίνετε; Φατούρος: Το πανεπιστήµιο πρέπει να είναι πλήρες, να γίνονται ε- δώ οι εξετάσεις. Πίσω από αυτήν την αγωνιώδη προσπάθεια να δυναµώσει το πανεπιστήµιο για να έχει ποιότητα, τα επιχειρήματα έρχονται και ξα- νάρχονται σε ένα κλειστό κύκλο επιδιώξεων. Είναι από τα δυσκολότερα προβλήµατα που έχει να αντιμετωπίσει η ανώτατη εκπαίδευση. Εγώ όμως δεν συζητώ αν είναι έτσι, αν δεν ξέρω τι είναι το Γυµνάσιο, αν δεν ξέρω τι είναι το Λύκειο, αν δεν ξέρω τι κουλτούρα έχουµε στις άλλες περιοχές. Ε- πίσης δεν μπορώ να εισηγηθώ για πολλές ή λίγες σχολές, αν δεν το συσχε- τίσω µε την πόλη. Διότι όσο και αν είναι πολύ καλό ένα πανεπιστήµιο κά- που σε μία από τις άλλες πόλεις της Ελλάδας, η Αθήνα π.χ. συγκεντρώνει, επειδή έχει 100% πανεπιστήμιο, µία άλλη ιστορική φόρτιση στο πανεπι- στήμιο το ίδιο. Επί πλέον υπάρχουν αντικειμενικά χαρακτηριστικά. "Οταν στην Αθήνα υπάρχουν 3.000.000 κάτοικοι δυστυχώς µαζεµένοι εκεί και ό- ταν εκεί παίρνονται όλες οι αποφάσεις του τόπου, δεν µπορεί το Πανεπι- στήµιο της Αθήνας να έχει τα ίδια ποιοτικά και ποσοτικά γνωρίσµατα μ'ενα πανεπιστήμιο που έχει ανάγκη να στέλνει τέλεξ για να συνεννοείται pa το Κέντρο ή έχει ανάγκη το προσωπικό του να µετακινείται συνεχώς pa αυτοκίνητο ή με οτιδήποτε άλλο. Φράγκος: Οι τρεις οµιλητές σήμερα ξεπέρασαν αυτό που οι ίδιοι εί- ναι στην ουσία. Δηλαδή o πρώτος, που είναι πολιτικός και διοικητικός, o- πωσδήποτε, pa τα ανοίγµατα που έκανε, pug παρουσίασε µιαν αντιπραγ- ματικότητα που δεν ξέρω όμως αν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. 41 O ιστορικός κ. Σβορώνος μπήκε και δούλεψε θαυµάσια μέσα στα χωρά- φια της παιδαγωγικής και ο κ. Φατούρος μίλησε για τη δραµατικότητα ων καταστάσεων. Αυτά τα στοιχεία, νομίζω ότι συνέθεσαν µια πολύ καλή πραγματικό- ητα για να δούµε τον ρόλο του πανεπιστηµίου στην σημερινή κοινωνία. Ε- ειδη όµως πρόκειται για ένα περιφερειακό πανεπιστήµιο και επειδή συμ- αίνει να δουλεύω 18 χρόνια σε ένα περιφερειακό πανεπιστήμιο στα Γιάν- ενα, θα ήθελα να κάνω τις εξής σκέψεις: "Ολοι μιλάµε για αποκέντρωση αλλά, χωρίς καλά-καλά να το κατά- "βει, και ο κ. Ρόκος µίλησε για περιφερειακό περιπτωσιακό Πανεπιστή- ιο στα Γιάννενα και αυτό το πράγμα είναι μία πραγματικότητα. "Οταν μι- ούµε δεοντολογικά, λέµε για την αποκέντρωση, για την περιφέρεια, κλπ. Όταν όμως μπαίνουμε σε κάποια ουσία, σε κάποια εκκίνηση, κάνουμε ύγχυση ανάµεσα στο περιφερειακό και στο περιθωριακό. Η μοίρα των περιφερειακών πανεπιστημίων είναι πραγµατικά πάρα ολύ δύσκολη και είναι δύσκολη διότι είναι ενδημικός ο συγκεντρωτισμός ου υπάρχει στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστηµα. Εύκολα θα ειπωθεί αλ- ά δύσκολα θα έρθει ο καθηγητής από τα Γιάννενα. Πραγματικά είναι δύ- κολο να πάω στην Αθήνα γιατί πρέπει να περάσω από το Ρίο-Αντίριο, δύ- κολο να πάω στην Θεσσαλονίκη γιατί πρέπει να περάσω από την Κατάρα αι πραγματικά θα µ'αφήσουν να ζω εκεί στο Πανεπιστήµιο μόνος pa τα αρτιά μου, να ζω µε μια πραγματικότητα διαφορετική από αυτή που θα ή- ελα. Η διάσταση λοιπόν της δραματικότητας των περιφερειακών πανεπι- τημίων, που ανέφερε 0 K. Φατούρος, αναμφισβήτητα υπάρχει. Η αισιοδο- ία βέβαια είναι ωραίο πράγµα, είναι θαυµάσιο να το έχουµε, αλλά δεν ση- αίνει η αισιοδοξία ότι θα ξεφύγουμε από µία πραγµατικότητα που υπάρ- ει. Γίνεται τώρα εδώ συζήτηση για την εντοπιότητα. "Ερχομαι σ'αυτό το λευταίο. Ειπώθηκε ότι καλό θα είναι τα παιδιά της Ηπείρου να πηγαί- ουν στα Γιάννενα, στην Θεσσαλίας στη Θεσσαλία, της Αθήνας στην Αθή- κλπ. Σκεφθείτε αν αυτό το πράγµα παραβληθεί pa κάτι που ειπώθηκε από α Υπουργό της προύπάρχουσας κατάστασης, που είπε ότι δεν θα ιδρύ- ουµε Λύκεια παρά σε ορισμένες µόνο πόλεις. Μα αυτό ίσως εµείς θέλου- a. Na κρατήσουμε το παιδί του νησιού στο νησί, το παιδί του χωριού στο ριό του και το παιδί της πόλης στην πόλη. Δηλαδή το πανεπιστήµιο θα συνεργήσει σε μιαν εντοπιότητα, σε µιαν υναμία να κινηθεί ένας πληθυσμός από µια περιοχή σε µιαν άλλη, τελι- " δηλαδή αυτοί που αυτή τη στιγμή έχουν το προνόµιο να είναι στην Αθή- 42 να, να µείνουν στην Αθήνα και αυτοί που έχουν το προνόμιο να µένουν στο ΄Αγαντα της Ηπείρου, να παραμείνουν εκεί. Νοµίζω λοιπόν ότι µια τέτοια μορφή εντοπιότητας είναι αντίθετη µε µια κινητικότητα που πρέπει να υπάρχει, με μια κινητικότητα του πληθυ- σμού που είναι φυσική και πρέπει να υπάρχει. Βέβαια το θέμα είναι να δη- μιουργηθούν τέτοια κίνητρα, ώστε να μην συγκεντρώνονται οι άνθρωποι στην Αθήνα, αλλά από την στιγμή που υπάρχει µία πραγµατικότητα, δεν μπορεί κανένας να εµποδίσει, και δεν πρέπει ίσως vu εµποδίσει, την κινη- τικότητα. Το θέµα νοµίζω δεν είναι το να μείνουν οι Θεσσαλοί στην Θεσσαλία, οι Ηπειρώτες στην ΄Ηπειρο, οι Αθηναίοι στην Αθήνα. Το θέμα είναι να δη- µιουργηθούν σωστές μονάδες σε όλες τις περιοχές και συγχρόνως ευκαι- ρίες απασχόλησης και δουλειάς σε εκείνη την περιοχή. Το πανεπιστήμιο λένε ότι παράγει έρευνα. Παράγουµε έρευνα στα Γιάννενα. Για να παραχθεί όμως αυτή η έρευνα χρειάζεται ιδρώτας. Στην Αθήνα, όμως, γίνεται με πολύ διαφορετικούς όρους. Αν διατηρηθούν αυ- τές οι δαπάνες στην Αθήνα, στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, στη Θεσσαλο- νίκη και εάν δεν βρεθούν εξισορροπιστικοί οικονοµικοί παράγοντες μέσα στα πανεπιστήμια. τότε αυτές οι καταστάσεις Θα υπάρχουν. "Οταν ιδρώνουµε εμείς για να μπορέσουµε να πάρουμε 10 ή 30 χιλιά- δες για να κάνουµε µια έρευνα, ή vu πάρουµε έναν άνθρωπο στα Γιάννενα, και όταν αλλού θα μας δώσουν τεράστια ποσά, τότε υπάρχει μια ανισότη- τα. Βέβαια αυτές οι δυσκολίες αναμφισβήτητα μπορούν να ξεπερασθούν πολλές φορές, αλλά όχι πάντοτε. Νοµίζω ότι για να μπορέσει, από τις εμπειρίες που έχω αποκτήσει στα Γιάννενα, να λειτουργήσει ένα περιφερειακό πανέπιστήµιο, θα πρέπει να ε- νισχύεται στην αρχή του με πολλαπλά ποσά σε σχέση pa τα ποσά τα οποία δίνονται στα άλλα πανεπιστήμια. Γιατί χωρίς αυτή την οικονομική βάση, ο τρόπος των κληροδότημάτων. που ανέφερε 0 K. Ρόκος, νοµίζω ότι δεν α- ποδίδει. Στα Γιάννενα έχουμε ένα κληροδότηµα, γύρω στα 3.000 στρέμμα- τα, έξω από την πόλη και το Πανεπιστήμιο το πέταξαν έξω από την πόλη και δεν µπορεί να λειτουργήσει µέσα στην πόλη και απομονώθηκε θαυμά- σια. Πολλές φορές, λοιπόν, τέτοια κληροδοτήµατα λειτουργούν για να αν- τιστρέψουν αυτό που πρέπει να κάνει το πανεπιστήμιο. Γι'αυτό λοιπόν νο- µίζω ότι µπορούν να βρεθούν ρυθμιστικοί παράγοντες, οι οποίοι να δυνα- μώνουν την ύπαρξη και ίδρυση του πανεπιστημίου, αμέσως από την αρχή του. "Οπως έχουµε αντισταθµιστική εκπαίδευση, θα πρέπει να έχουµε αν- τισταΘµιστική οικονομία. ΑντισταΘµιστική οικονομία Θα πει, το Πανεπι- στήµιο των Ιωαννίνων ή το Πανεπιστήμιο του Βόλου που θα ιδρυθεί, να βρεθεί τρόπος να ενισχυθεί, είτε το Θέλουμε είτε όχι. Εφ'όσον όλα τα ποσά 43 βγαίνουν από το Κράτος, πρέπει να ενισχυθεί από το Κράτος. Αυτά ήθελα να πω. Ρόκος: Θα διαφωνήσουμε λίγο, αλλά ένας διάλογος δημοκρατικός έχει όχι μόνον το δικαίωμα της διαφωνίας αλλά έχει και την µεγάλη χα- ρά, αν αυτά που θα πω εγώ τώρα Θα είναι πειστικά και αξιόπιστα, ο κ. συ- νάδελφος, που τόσο σκληρός ήταν, να πει ότι σε κάποιο σημείο είχε λά- Θος. Ο κ. Φράγκος έκανε ένα λάθος. Προσπάθησε να ερµηνεύσει την ση- µερινή πραγµατικότητα με δεοντολογικά εργαλεία του παρελθόντος. Είπε τι έκανε ένας Υπουργός της προηγούµενης κατάστασης. Μα, ο Υπουργός της προηγούμενης κατάστασης ανήκε σε µία πολιτική δύναμη που δεν πά- λευε για εθνικά ανεξάρτητη, αυτοδύναμη και σύμµετρη οικονομική, κοι- νωνική και πολιτιστική ανάπτυξη του τόπου. Και φυσιολογικά ήθελε να έ- χει στην Κω βαρκάρη τον Κώο, εµείς όµως έχουμε µια άλλη αντίληψη και θα πω πώς με ντοκουµέντα κριτικάρουµε τους πρώτους 24 μήνες. Η γνώµη μας είναι ότι κάθε µία περιφέρεια πρέπει να έχει για τον κάθε πολίτη, για τον κάθε εργαζόµενο, ίδιας ποιότητας πλούσια συνολικά ζωή και πολιτιστική παραγωγή. Αυτό µήπως, pa κάποιο τρόπο, ξεκινήσαμε να το κάνουμε; Αυτό βέβαια δεν μπορεί να γίνει αµέσως. Θα σας πω ένα παράδειγμα, ξεκινώντας από το απλό: το Υπουργειο Παιδείας, µεταβίβασε 114 αρμο- διότητες από το Κέντρο στην περιφέρεια. Κι αυτό συνέβη σε όλα µαζί τα Υ- πουργεία. Είναι εδώ ο Υφυπουργός κ. Πιτσιώρης. Μπορεί να πει τι έγινε στο δικό του τον τοµέα, κι αν δεν πρόλαβε να ενημερωθεί, μπορεί να πει για τον προηγούμενο τοµέα της ευθύνης του, για το Υπουργείο Βιομηχα- νίας. Γίνεται μία κοσμογονία στη μεταφορά των κονδυλίων. 'Οταν μιλάω για κοσμογονία, εννοώ κοσμογονία. Δηλαδή, πράγµατα που δεν κάναμε μέχρι πρό τινος. Δεν έχουµε όµως μια καλή διοίκηση για να φανούν. Η διοίκησή μας είναι τόσο πολύ άρρωστη, που πολύ δύσκολα µπορεί να από- δεχθεί και να αποδώσει όσα της δίνουµε σε περιφερειακό επίπεδο. Εδώ έχουμε νοµάρχες και μπορούν πραγµατικά να μας πουν ότι από εδώ και πέρα όλες οι προσλήψεις θα γίνονται σε νοµαρχιακό επίπεδο. "Ο- λες οι θέσεις θα ιδρύονται σε περιφερειακό επίπεδο. Ένα πολύ ση μαντικό θέµα, στο οποίο δυστυχώς έκανε λάθος ο κ. Φράγκος εδώ. Είπε να ενισχυ- θούν τα περιφερειακά πανεπιστήµια. Από τις 18 Οκτώβρη του 1981, και μπορώ να το βεβαιώσω κατηγορηματικά, δραµατικά ενισχύσαμε τα περι- φερειακά πανεπιστήμια, τόσο πολύ που για το κτιριακό του Πανεπιστη- µιου Αθηνών γράψαµε πιστώσεις 10.000 δρχ., ενώ τελειώσαμε κτίρια, και 44 µπορεί να το πει ο κ. Σβορώνος, στην Κρήτη, στη Θράκη και στα Γιάννε- να. Στα Γιάννενα, ειδικότερα, υπήρξαν όλα τα κονδύλια, δεν µπόρεσαν όμως να προχωρήσουν στη μελέτη. Για το ότι δεν προχώρησε η µελέτη. ώ- στε να απορροφηθούν τα κονδύλια και να τρέξει το έργο, δεν μπορεί να ευ- θύνεται η Κυβέρνηση. Και πρέπει να είμαστε τίμιοι και ξέρω ότι ο κ. Φράγ- κος ήθελε να κάνει καλόπιστη κριτική. Θέλω να πω και κάτι άλλο. Το Φιλοσοφικό Τμήμα. στο οποίο τόσο θετικά συµβάλλει ο κ. Φράγκος, έχει 76 μέλη διδάκτορες. Το Τµήµα που δουλεύω εγώ, στο κεντρικότερο Πανεπιστήµιο της Θεσσαλονίκης, έχει 14 και το Τμήμα Ηλεκτρονικών Υπολογιστών της Πάτρας έχει 3. Πράγμα που σημαίνει ότι δεν είναι σωστά μερικά πράγματα. Είναι πραγματικά 76 τα µέλη του διδακτικού προσωπικού. Εάν λογαριάσουµε τους μισθούς που παίρνουν 76 μέλη µε τους µι- σθούς που παίρνουν τα 3 μέλη, φαίνεται ότι δραματικά ενισχύεται το Φιλο- σοφικό Τµήµα των Ιωαννίνων σε σχέση pa τα αλλά Φιλοσοφικά Τμήµατα. Εγώ τα λέω όχι για να αντιδικήσω. και ούτε πραγµατικά ήθελα να δη- µιουργήσω ένα πρόβληµα στον κ. Φράγκο. Θέλω να πω το εξής. Η πολιτι- κή την οποία εφαρμόζουµε τώρα είναι πολιτική αποκέντρωσης και ίδιας ποιότητας ευκαιριών σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, χωρίς να σημαίνει ότι θέλουμε κάποιος από τα ΄Αγαντα να μείνει στα ΄Αγαντα. Να επιβάλουµε δεν μπορούμε. Να ενισχύσουμε, αυτό υποχρεούµαστε να το κάνουμε. Να σας πω και για ποιον άλλο λόγο; Γιατί οργιάζουν οι αιτήσεις προς το Υ- πουργείο, του τύπου «σας παρακαλώ µεταφέρετε το παιδί µου το καύµένο που είναι ανάπηρο κλπ., δεν έχω κανένα, από τα Γιάννενα στην Πάτρα, α- πό την Πάτρα στην Αθήνα». Αλλά υπάρχει μία τέτοια ιστορία που δεν βοη- θάει ποτέ μία περιοχή ν'αναπτύξει σωστά τον Κοινωνικό και παραγωγικό της ιστό. Πού ήθελα να καταλήξω pa όλα αυτά. ΄Εχει δίκιο ο κ. Φράγκος. ’1- σως μίλησε µε µία αδράνεια από το παρελθόν, γιατί πραγματικά και η δι- κή μας πολιτική δεν κατάφερε να δείξει αποτελέσματα τόσο πολύ φαντα- στικά στα δύο αυτά χρόνια. Αλλά. όπως σας είπα από την αρχή, μπήκε το νερό στο αυλάκι και κυλάει προς τη θετική κατεύθυνση. Από την άλλη μεριά, γνωρίζω ότι ο μαξιμαλισµός των απαιτήσεων δεν βοηθάει ουσιαστικά και είµαι σίγουρος ότι ο K. συνάδελφος δεν είναι μαξιμαλιοτής, είναι συναγωνιστής. Πρόεδρος: Θέλει να µας το πει και o ίδιος αυτό. Φράγκος: Ευχαριστώ τον κ. Ρόκο για την κατάληξη, γιατί η κατά- 45 ληξη δείχνει ότι στο βάθος θα πρέπει να κατάλαβε αυτό που ήθελα να πω. Δεν έκανα κριτική, ούτε και επεδίωξα να κάνω κριτική και μάλιστα pa ύγκριση ανάµεσα στην παλαιά κατάσταση και στη νέα. Κάτι τέτοιο θα ήταν τροµερό να το πει κανένας και ιδιαίτερα εγώ. Ε- κείνο όµως, που ήθελα να μεταφέρω εδώ στο Συνέδριο, ήταν μια εµπειρία ενός καθηγητή περιφερειακού πανεπιστηµίου, η οποία εµπειρία μπορεί να βοηθήσει ένα άλλο περιφερειακό πανεπιστήµιο που τώρα δηµιουργείται. Οι διαθέσεις, όταν πρωτοέγινε από τον Γ. Παπανδρέου το Πανεπιστή- μιο Ιωαννίνων, ήταν ότι όλα Θα δοθούν για το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και θα μπορούμε να κάνουµε ένα καινούργιο Πανεπιστήμιο. Περιπέσαµε όμως σε απέραντες δυσκολίες, στην αποµόνωση και όχι ίσως με την έν- νοια που λέει ο Φατούρος αλλά pa άλλη έννοια. Εάν δεν ληφθούν ορισµένα καίρια μέτρα, δεν θα μπορέσει να λειτουρ- γήσει και αυτό το Πανεπιστήµιο και θα είναι ένα άλλο ίσως περιθωριακό ή περιφερειακό πανεπιστήµιο. Ωραίο είναι το σχήμα να πούµε ότι αυτά ειπώ- θηκαν από την προηγούµενη Κυβέρνηση, τώρα γίνεται μια κοσμογονία. Γί- νεται αναµφισβήτητα, αλλά υπάρχει και µία πραγματικότητα που λέει ότι ευνοούνται τα κεντρικά πανεπιστήμια, έυνοούνται ορισµένες κεντρικές µονάδες. Αυτό είναι αναµφισβήτητο και, όπως είπα προηγουμένως, αυτό γίνεται όταν δεν αλλάζει η νοοτροπία και δυστυχώς η νοοτροπία είναι τέ- τοια που δεν αλλάζει. Αλλά πάντως, επειδή συμβαίνει αυτό το πράγμα, νομίζω ότι θα πρέπει να επισημανθεί και αυτό για το καινούργιο Πανεπιστήµιο και να µην γίνει μία µονάδα που να ζει με τον ίδιο τρόπο που ζουν οι άλλες περιφερειακές μονάδες. Για το ότι έχουµε στο Φιλοσοφικό Τμήμα 76 διδάκτορες" τους βάλαµε εμείς, τους πήραµε από τα χωριά που ήταν εκεί. Ο Νούτσος, που αναφέρ- θηκε 0 K. Σβορώνος, ήταν µαθητής µου και τον κάναμε διδάκτορα, όχι μόνο εγώ, αλλά όλοι µας βγάλαµε διδάκτορες. Αλλά ξέρουµε όλοι µας pa τι µόχθο και τι ιδρώτα βγάλαµε αυτούς τους ανθρώπους. Εάν τώρα αυτοί οι άνθρωποι είναι παραπάνω από τους 14 αυτού του Τµήματος, δεν σηµαίνει ότι οι οικονομικοί όροι ήταν καλύτεροι για το Πα- νεπιστήµιο Ιωαννίνων. Υπήρξε ίσως διάθεση μεγαλύτερη, αλλά µόνον με την διάθεση δεν γίνονται έργα. Αυτό ήθελα να πω. Παπαδήµας: Μέχρι τώρα, όλοι οι οµιλητές, 0 K. Ρόκος και οι πανε- πιστημιακοί δάσκαλοι μίλησαν για το ότι διαφαίνεται μια ανησυχία αν θα υποβαθμισθεί ή όχι το Θεσσαλικό Πανεπιστήμιο. Νοµίζω ότι είναι τελείως διαφορετικό το πρόβλημα στην περιοχή pug. Βρισκόµαστε στον άξονα της χώρας και δεν είμαστε ακριτική περιοχή. Βεβαίως υπάρχει πρόβληµα 46 στα Γιάννενα, στην Κομοτηνή, στην Κρήτη. Εδώ δεν υπάρχει κανένα τέ- τοιο. Επίσης πιστεύω απόλυτα ότι, για να μην υποβαθµιστεί το Πανεπιστή- μιό μας, Θα πρέπει από την πρώτη ώρα η πολιτεία να εξασφαλίσει την σω- στή επιστημονική επάνδρωση του Πανεπιστημίου και τον σωστό εξοπλι- σμό. Γιατί αλλοίμονο αν ανοίξουμε το Πανεπιστήμιο και εκ των υστέρων θέλουµε προσωπικό ή εξοπλισµό. Ασφαλώς τότε το πρόβλημα θα δη- μιουργηθεί και δεν θα είναι πρόβλημα γεωγραφικής θέσης ή περιφερειακό- τητας. Ευχαριστώ Σύνεδρος: Είναι γεγονός ότι ο Θεσσαλικός κόσμος πανηγύρισε για την απόφαση, σύµφωνα µε την οποία, το επόµενο ακαδημαϊκό έτος ‘84- ‘85 Θα λειτουργήσουν Παιδαγωγικά Τµήματα για δασκάλους και νηπιαγω- γούς, ενταγµένα τόσο στα υπάρχοντα πανεπιστήμια της χώρας όσο και στο νέο Πανεπιστήµιο της Θεσσαλίας. Λέχθηκε από τον κ. Ρόκο ότι το διάταγµα για το Θεσσαλικό Πανεπι- στήµιο Θα δηµοσιευθεί σε σύντομο χρονικό διάστηµα, το αργότερο µέσα σε δύο μήνες. Για vu γίνει βέβαια ένα πανεπιστήµιο χρειάζεται, όπως λέ- χθηκε, η υλικοτεχνική υποδομή κλπ. Πρώτο από όλα όμως, όπως τονί- σθηκε, είναι η εξασφάλιση των πανεπιστηµιακών δασκάλων. Αλήθεια, θα ήθελα να ρωτήσω τον K. Ρόκο, τι έκανε η τι κάνει το Υ- πουργείο Παιδείας, τι µέτρα συγκεκριμένα παίρνει η σκέφτεται να πάρει, ώστε vu µετακληθούν οι "Ελληνες της διασποράς και να βοηθήσουν την χώρα τους, επανδρώνονται τα πανεπιστήμια μας. Τέλος, απ'ότι γνωρίζω, είναι νομοθετημένο ότι για να διδάξει ένας δά- σκαλος στα Παιδαγωγικά Τµήματα, πρέπει να έχει δίπλωμα διδακτορικό ή µάστερ. Τούτο, όμως, λίγοι το έχουν, γιατί βέβαια δεν υπάρχει δυνατότη- τα στην Ελλάδα να γίνουν μεταπτυχιακές σπουδές και να αποκτηθεί το μεταπτυχιακό δίπλωµα. Πως λοιπόν να εξασφαλισθούν αυτοί οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι που Θα επανδρώσουν τα πανεπιστήμια; Σας παρακαλούµε K. Γενικέ Γραμ- ματέα να μας διαφωτίσετε για να διαφωτίσουμε και εμείς αυτούς. Ευχαριστώ Φράγκος: Μια συµπληρωματική ερώτηση σ'αυτό. Θα λειτουργήσει από φέτος στην Θεσσαλονίκη το τµήμα Αθλητισμού και Φυσικής Αγωγής. Γιατί δεν προκηρύχθηκαν θέσεις στις δύο ανώτατες βαθµίδες και προκη- ρύχθηκαν μόνο θέσεις επίκουρου καθηγητή ή λέκτορα. Γιατί ένα καινούρ- 47 ο τµήμα που δημιουργείται από την αρχή του υποβαθµίζεται. Δεν θα έχει α καθηγητή πρώτης βαθμίδας για να βγάλει πρόεδρο, να τον στείλει την σύγκλητο; Θέλω να πω µ'αυτό ότι πολλές φορές οι οικονοµικοί λόγοι, δηλαδή να άνουμε οικονομία για κάτι που δημιουργείται τώρα διότι πρέπει να βολέ- ουμε και άλλες προηγούμενες ανάγκες, είναι δυνατόν να οδηγήσει στην ποβάθµιση. Δηλαδή, ο οικονομικός παράγοντας είναι πολύ ζωτικός, ό- αν οδηγεί σε υποβάθµιση, χωρίς πολλές φορές vu υπάρχει και η θέληση υποβάθμιση. Ρόκος: Ούτε θέληση υπάρχει για υποβάθµιση, αλλά ο K. Φράγκος α πάρει πίσω αυτό που είπε τώρα, γιατί θα του απαντήσω. Το άσχημο εί- (ll ότι γεννηθήκαμε στο φοιτητικό κίνημα, συνδεθήκαµε μαζί του, μπο- ύμε να κάνουμε ξιφομαχία άνετη. Λοιπόν, στην φυσική αγωγή και στον θλητισµό, δυστυχώς σ'όλο τον κόσµο, δεν υπάρχουν επιστήμονες pa τυ- κά προσόντα για τις πρώτες βαθμίδες. Ξέρετε ότι πρέπει να υπάρχει το δακτορικό ως κριτήριο για μια πανεπιστηµιακή σταδιοδρομία. Αυτό εί- ιμια επιλογή στην οποία κανένας φορέας στην Ελλάδα δεν αντέδρασε. Δυστυχώς όμως, λόγω κακών συγκυριών, στην φυσική αγωγή και τον αθλητισμό, δεν κυκλοφορούν, παρά µόνο 3 ή 4 διδάκτορες. Θα σας ω κάτι που θα σας κάνει εντύπωση, για να δείτε ίσως και ένα διαφορετι- " ήθος στην σηµερινή Κυβέρνηση: μερικά από τα διδακτορικά τυχαίνει 'ανήκουν σε μέλη του κόμματος που κυβερνάει. Αυτό λοιπόν συνέβη ακριβώς επειδή δεν υπήρχαν τα εχέγγυα εκείνα υ απαιτεί ο Νόµος-πλαίσιο. Ο Νόµος-πλαίσιο, ο Νόμος για την λει- υργία των ΑΕΙ, απαιτεί δημοσιεύσεις, αναγνωρισµένο έργο, διδακτορικά λπ. Δεν υπάρχουν αυτά δυστυχώς στην φυσική αγωγή. Κάναµε την προ- άθεια να προκηρύξουμε θέσεις λεκτόρων για την προπονησιολογία - ' αι αδόκιµος αυτός ο όρος. Δεν μπορείς βέβαια να πεις σε κάποιον, που μάθει στα παιδιά µπάσκετ ή βόλεύ, να έχει διδακτορικό. Είπαμε λοιπόν να προκηρύξουμε θέσεις λεκτόρων, να μην κάνουμε ει- κό εκπαιδευτικό προσωπικό, αλλά να κρίνουμε ότι κάποιος μπορεί να υ- οκαταστήσει το διδακτορικό που δεν έχει, pa κάποιο αναγνωρισμένο άλ- έργο. Ε, λοιπόν, δεν υπάρχει τέτοιο. Δηλαδή 0 Le Corbusier, λόγου χά- , δεν είχε κανένα διδακτορικό, έφτανε όµως το επιστηµονικό και το a- γγελµατικό του βάρος για να αντικαταστήσει τα διδακτορικά. Αναρωτιέμαι" δεν θα ήταν φοβερή υποβάθµιση κάποιον, ο οποίος προ- "νησε επί 7 μήνες την οµάδα µπάσκετ Κάτω Σοδενών, να τον κάνουμε κτορα; Αυτός είναι ο λόγος" δεν είναι οικονοµικός ο λόγος. Και σας το ΄ω τώρα ότι κάναµε µία προσπάθεια να ελκύσουµε τους "Ελληνες της 48 διασποράς προσπαθούμε να φέρουµε συναγωνιστές μας από την Σοβιετι- κή "Ενωση, από την Ουγγαρία, που έχουν κάνει τέτοιες σπουδές. Κάναμε δημοσιεύσεις, τις στείλαμε στους Πρεσβευτές, γιατί εκεί έχουν ανεπτυγμέ- νο τον αθλητισµό. Προσπαθήσαµε στον Καναδά, βρήκαµε ένα ΄Ελληνα, προσπαθούµε να τον φέρουμε. Δεν σηµαίνει υποβάθµιση το ότι προκηρύ- ξαμε θέσεις επίκουρου καθηγητή. Αφού ξέρουμε ότι δεν υπάρχει ούτε διδακτορικό, να βάλουμε θέση Ku- θηγητή; Δεν Θα ήταν λογικό. O Νόµος για την δοµή και λειτουργία των ΑΕΙ έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει. Nu σπάσει την αναπαραγωγή του διδακτικού προσωπικού από αυτούς που έπαιρναν προίκα την έδρα και, pa ανοιχτές διαδικασίες, και, µε υπεύθυνη συμµετοχή όλων των φορέων, να φτιάχνει καθηγητές. Θα διαβάσατε στις εφημερίδες που κυκλοφορούν προκήρυξη 50 θέσε- ων στην Κρήτη. Το γράψαµε σε όλες τις εφηµερίδες. Το στείλαμε σε όλες τις πρεσβείες. Τι άλλο να κάνουμε; Ανοιχτές διαδικασίες είναι, ο κάθε "Ελληνας µπορεί να αποφασίσει να έρθει στον τόπο του πίσω. Να τον φέ- ρουμε με το ζόρι δεν γίνεται. Την δηµοσιότητα την εξασφαλίσαμε, και όχι µόνο την δηµοσιότητα. Βάλαµε όλους τους πρέσβεις µας να ψάξουν να βρουν άξιους "Ελληνες να τους φέρουν πίσω. Παραπάνω πράγµατα δεν μπορούμε να κάνουμε. Σβορώνος: Θέλω να προσθέσω το εξής. Ο καθένας από pug, που είμαστε στο ένα ή στο άλλο πανεπιστήμιο, προσπαθούμε pa προσωπική αλληλογραφία να προσελκύσουµε εδώ ανθρώπους που νοµίζουµε ότι αξί- ζουν τον κόπο να έρθουν στην Ελλάδα και που είναι τακτικοί καθηγητές στα αγγλικά, αμερικάνικα και γαλλικά πανεπιστήμια. Ρόκος: Δεν πρέπει να αντιδικούμε, γιατί δεν υπάρχει λόγος αντιδι- κίας. Επί δύο χρόνια σχεδιάζαµε τα Τμήµατα Φυσικής Αγωγής, δεν καθό- µαστε να πέσει η πίττα να την φάµε, ψάχναμε σ' όλο τον κόσµο να βρούμε επιστήμονες. Αν λοιπόν δεν κάνουµε µία αντιστοιχία pa το υπαρκτό δυνα- μικό, τότε δεν είμαστε σοβαροί άνθρωποι. Και το κάναμε αυτό και δεν υ- πάρχει προσωπικό. Λοιπόν, πρέπει ν' απαντήσω για τα Παιδαγωγικά Τµήµατα. Ναι, συ- νάδελφοι, είναι πολύ πιθανόν να µην βρεθούν. Χθες µιλώντας pa τον Γρη- γόρη τον Σηφάκη, τον εκλεκτό καθηγητή της Φιλοσοφικής, μου είπε ότι υ- πάρχουν μόνο 2 ή 3 διδάκτορες στα νεοελληνικά που δεν είναι μέσα στο πανεπιστήµιο. Να υποβαθμίζουµε τα πτυχία για να βάζουµε καθηγητές, δεν το κάνουµε ποτέ αυτό. Παίρνουµε την πολιτική ευθύνη. Θα βάλουµε, όπως λέει ο Νόμος, ανθρώπους, µέλη του διδακτικού προσωπικού που έ- 49 χουν διδακτορικό, όχι µεταπτι χιακό ή οτιδήποτε, αλλά διδακτορικό. "Ενα στοιχείο ακόμα. "Ολοι μπορούν να βοηθήσουν για vu έρθουν οι 'Ελληνες πίσω. Και ήθελα να πω ένα καλό λόγο για µερικούς δασκάλους που είναι εδώ µέσα και που μου άνοιξαν και μένα τον δρόμο να μπω στο πανεπιστήμιο, διότι, όντας συνδικαλιστής της αριστεράς, για να βρω πα- νεπιστήμιο, έπρεπε ή να προσκυνήσω ή να κάνω οτιδήποτε. Και µερικοί που είναι εδώ µέσα pa βοήθησαν να μην προσκυνήσω και να μπω έτσι ό- πως είµαι. Λοιπόν, θέλω να πω ότι αυτό που καταφέραµε με τον Νόμο για το πα- νεπιστήµιο είναι το ν' ανοίξουµε τις πόρτες σε όλους τους άξιους. Θέλω να πω ότι αυτό που τώρα καταφέραμε είναι ν' ανοίγουµε διάπλατα τις πόρτες στον καλύτερο, στον δηµοκρατικότερο, στον αριστερότερο, στον οποιον- δήποτε και να µην του φράζει κανένας την πόρτα. Εάν αυτό δεν είναι τίποτα, τι να κάνουµε; Κότσιρας (Δηµοτικός Σύµβουλος Βόλου): Σχετικά με την έκκληση του K. Ρόκου ιδιαίτερα, να κινητοποιηθεί ολόκληρος o λαός, οι φορείς του, για να αγκαλιάσουν το νέο Πανεπιστήµιο. θα ήθελα ν' αναφερθώ στην συµβολή, ιδιαίτερα σηµαντική που πρέπει να κάνει η τοπική αυτοδιοίκη- ση. Εγώ θ' αναφέρω μόνο δύο σημεία. Το πρώτο: από την φύση τους οι Οργανισµοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ) επιφορτίζονται τώρα pa πρω- τοφανέρωτα καθήκοντα, για την ποιότητα της ζωής των μελλοντικών φοι- τητών. Ποιότητα ζωής που θα έχει άµεση επίπτωση και στην ποιότητα των σπουδών τους. Θα πρέπει οι εκπρόσωποι των ΟΤΑ να αποδεσμεύσουν την φαντασία τους και την τόλµη τους για να ανταποκριθούν στα νέα αυτά καθήκοντα. Το αναφέρω και το τονίζω ιδιαίτερα ως παράδειγµα, διότι δεν εξαντλεί αυ- το όλο το φάσμα της δραστηριότητας που είναι δυνατό ν' αναπτύξει ένας ΟΤΑ σε σχέση µε το νέο Πανεπιστήµιο. Και θα ήθελα να αναφέρω το ζήτη- μα της στέγασης των φοιτητών. Δεν θα πρέπει ν' αφεθούν οι νέοι φοιτητές στις τυχόν διαθέσεις κάποιων ιδιοκτητών ακινήτων. Το πως θα γίνει αυτό συγκεκριμένα, θα πρέπει να απασχολήσει από τώρα την τοπική αυτοδιοίκηση. Γενικότερα, θα πρέπει µε συγκεκριμένες ενέργειες, µε συγκεκριμένη βοήθεια να κάνουµε τον µελλοντικό φοιτητή πραγµατικό φίλο της πόλης που να σέβεται την πόλη, να την βοηθεί με τον τρόπο του, να βοηθεί την σωστή ανάπτυξή της, ιδιαίτερα στον πολιτιστικό τομέα, και όχι να είναι απλώς ένας περαστικός, ένας αδιάφορος ή ακόµη και μερικές φορές, που θα είναι και το χειρότερο, να είναι και βλαπτικός για την πόλη. Αυτό είναι το ένα σημείο. 50 Το δεύτερο σημείο: οι ΟΤΑ, πάλι από τη φύση τους, είναι ένας χώρος ζύμωσης, ένα χωνευτήρι για την σύνθεση ιδεών γύρω από τον τρόπο και την λειτουργία του πανεπιστημίου. Μαζί με άλλες δραστηριότητες που έ- χει κάνει o συγκεκριμένος Δήμος, είναι εκείνος ο χώρος όπου πάρα πολύ εύκολα μπορεί να έρθει και ο συνδικαλιστής, το τεχνικός, ο συνεταιρι- στής, να έρθει, µε δυο λόγια, ο καθένας. Θα πρέπει και o συγκεκριµένος Δήµος, που φιλοξενεί αυτή την συζή- τηση, να συνέχίσέι με ολοένα αυξανόµενους ρυθμούς αυτές τις προσπά- θειές του και αυτό τον ρόλο του. Ευχαριστώ πολύ Πρόεδρος: Υπάρχει κανείς άλλος που θέλει να παρέμβει; Κορώνης: "Οσα είπαµε για την πολυµορφία και για την δραματικό- τητα του νέου Πανεπιστηµίου, νομίζω ότι έχουν ένα κρίσιμο σημείο σχετι- κά µε την κατηγορία των ιπτάμενων καθηγητών πανεπιστηµίων. Αυτή η κατηγορία πως είναι δυνατόν να πάψει να υπάρχει; Πρόεδρος: Από τον νέο Νόμο. Ρόκος: Αυτό είναι υπόθεση των ίδιων των φορέων της πανεπιστη- µιακής κοινότητας. Είναι φανερό ότι κάποτε στα πανεπιστήμια η "Εδρα ή- ταν κάτι επίζηλο που κάποιος έδινε ακόµη και την προσωπική του αξιο- πρέπεια για να το πάρει. ΄Ετσι, έπαιρνε µια έδρα στην Θράκη, προκειμέ- νου να την καταναλώσει επαγγελματικά στην Αθήνα ως δικηγόρος. Αυτό τώρα πια δεν υπάρχει. Δεν είναι επίζηλο το να είναι κάποιος πα- νεπιστημιακός δάσκαλος. Τα λεφτά που παίρνω ως πανεπιστηµιακός δά- σκαλος είναι τέσσερεις φορές λιγότερα από αύτά που έπαιρνα μέσα στην παραγωγή και, βεβαίως, πολλοί άλλοι καλύτεροι από µένα έπαιρναν πολύ περισσότερα. Λέω λοιπόν ότι ο Νόμος δίνει την λύση. Ο Πρύτανης έχει την εξουσία. Τώρα πια είναι οι ίδιες οι δυνάμεις οι Πανεπιστημιακές που θα ξεπεράσουν τους υφισταμένους. Δεν υπάρχει άλλη λύση. Μπορεί να του βάλει πρόστι- μα 0 K. Φατούρος του ιπτάµενου 1000 δρχ. την ηµέρα, έτσι θα του πάρει το μισό µισθό. Πιστεύω, ότι δεν θα το κάνει, γιατί θα τον λυπηθεί. Αλλά, ο Νόµος για τα ΑΕΙ έχει μία πολύ έξυπνη ιδέα. Βάζει μια ρήτρα, ότι κάποιος μπορεί αν θέλει να «την κοπανήσει», να πάρει και 10 χρόνια πλασματικά για συνταξιοδότηση και να φύγει. Ας πληρώνουµε λίγο περισσότερο για να γλυτώσουμε από µερικούς. 51 Σέγκλιας (Π ρόεδρος της "Ενωσης Λειτουργών Τεχνικής Επαγγελματι- κής Εκπαίδευσης): Θα ήθελα να σας πω ορισµένα πράγµατα που αφορούν στην ακαδημαϊκή οργάνωση του Πανεπιστηµίου. "Οσον αφορά στην σω- στή καθοδήγηση των φοιτητών στο Πανεπιστήµιο, άποψή μας είναι ότι πρέπει να υπάρχει μία καθετοποίηση, κατά κάποιο τρόπο, στην παραγωγή των επιστημονικών στελεχών. Και τι θέλω να πω p’ αυτό: υπάρχουν σήμερα τα τεχνικά και τα επαγ- γελματικά Λύκεια, από τα οποία μπορεί ο κάθε µαθητής να έχει µία πρώτη επαφή με το αντικείµενο µε το οποίο επιθυμεί να ασχοληθεί µεθαύριο. Θα αναφέρω ένα συγκεκριµένο παράδειγμα. Με την ψήφιση του Νόµου για το Εθνικό Σύστημα Υγείας, Θα χρειαστούν αρκετά άτομα τα οποία θα εργα- στούν στις θέσεις του βοηθητικού προσωπικού και φοβούμαι πολύ ότι τέ- τοια άτοµα δεν θα υπάρχουν. Δηλαδή, πιο συγκεκριµένα, Θέλουν νοσοκό- µους. "Οπως συμβαίνει στο εξωτερικό, υπάρχουν Σχολές ανωτάτου επιπέ- δου, οι οποίες ασχολούνται ακριβώς με την παραγωγή αυτών των στελε- χών. Θα μπορούσε λοιπόν απ' αυτή τη στιγµή, σ' αυτό το Πανεπιστήμιο, να τεθούν οι βάσεις για µία διαφορετική ακαδηµαϊκή ολοκλήρωση ώστε να έ- χουµε µια παραγωγή επιστημόνων που θα είναι χρήσιμοι, να έχουµε µια κοινωνική προσφορά απ' αυτούς που θα βγουν, να έχουµε μια καταξίωση στην συνείδηση των κατοίκων της περιοχής και, τέλος, να ξεφύγουμε από την παραγωγή πτυχιούχων χωρίς προοπτικές απασχόλησης. Είναι γνωστά τα παραδείγµατα οικονομολόγων, µηχανικών κλπ., οι οποίοι ζητούν σήµερα να βρουν μιαν απασχόληση, μιαν οποιαδήποτε απα- σχόληση. Θα ήθελα να παρακαλέσω τον κ. Ρόκο να γίνει µια µετατόπιση του κέντρου βάρους προς τις εφηρμοσµένες επιστήµες και τέχνες, ούτως ώστε να υπάρχουν κίνητρα. Είπε ο κ. Ρόκος ότι δεν θα βάλουµε τους υποψή- φιους φοιτητές µε το ζόρι σ' αυτή ή σ' εκείνη την κατεύθυνση. Θα πρέπει να υπάρχουν ορισµένα κίνητρα σε πρώτη φάση και, εφ' όσον καταξιωθούν τα Τεχνικά και Επαγγελµατικά Λύκεια, κατόπιν να αφαιρέσουμε τα κίνη- τρα αυτά. Αυτό το λέω, γιατί έχουμε ορισμένα στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία έ- χουµε µία µείωση του µαθητικού δυναμικού στην τεχνικοεπαγγελµατική "η, ων υιΙ|ν '.=,,ινιπυι.".υ.γγ πηγαίνει στα πανεπιστήµια, εδώ δεν καταφέρνουμε vu το ξεπεράσουμε αυ- τό. Θα πρέπει σ' αυτό το καινούργιο Πανεπιστήµιο να επιχειρήσουµε ένα 52 συνδυασμό, δηλαδή ένα πάντρεµα μόνωσης και απασχόλησης, για να μπορέσει το Πανεπιστήμιο να προσφέρει στο σύνολο. Ευχαριστώ Πρόεδρος: Τον λόγο έχει ο κ. Ρόκος. Ρόκος: Ο συνάδελφος έβαλε ένα πολύ ωραίο θέμα. Εάν πραγµατι- κά pa το να αποκτήσουμε το Πανεπιστήµιο της Θεσσαλίας, στρέψουµε ό- λα μας τα παιδιά στο Πανεπιστήµιο της Θεσσαλίας, αδιάφορο αν Θέλουν να σπουδάσουν παιδαγωγική επιστήμη η ηθική αγωγή, θα κάνουµε ένα έγκλημα. Και ευχαριστώ τον συνάδελφο που έβαλε το θέμα που έπρεπε a- γώ να το είχα βάλει. Θα πρέπει να υπάρχει σύμμετρη ανάπτυξη και των Τε- χνολογικών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, αλλά και της εκπαίδευσης της μέ- σης βαθμίδας στην κατεύθυνση μιας ελληνικής επαγγελματικής παιδείας. Και αυτό θα γίνει αργά αλλά σταθερά. Θα γίνει με δυσκολίες και µε κληρονομημένες καταστάσεις, όχι ευχάριστες. Από την συζήτηση που έγι- νε στο Υπουργείο, διαπιστώθηκε ότι τα παιδιά. παρ' όλο που ενισχύονται ιδιαίτερα στα Τεχνικά Επαγγελµατικά Λύκεια, δεν ενδιαφέρονται να πάνε προς αυτή την κατεύθυνση. Ο κ. Σβορώνος το ειπε πολύ όμορφα, ότι για πολύ καιρό το κοινωνικό ασανσέρ ήταν το χαρτί, στον µείζοντα εργοδότη, δηλαδή, το δηµόσιο. Για να αλλάξει αυτή η νοοτροπία πρέπει όλοι να πούµε ότι εµείς ανα- γνωρίζουµε την κοινωνική αξία της εργασίας. Θεωρούμε ισότιμη την δου- λειά του μυαλού και του χεριού. Θα το δείτε πανηγυρικά, νοµοθετικά δια- τυπωμένο στον καινούργιο Νόμο για την δοµή και την λειτουργία της πρω- τοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Θα περνάει στα παιδιά το ότι πρέπει να αναπτύξουν τις δηµιουργικές ικανότητες, να αναπτύξουν αν θέ- λουν, την γνώση τους αλλά και την τεχνική δεξιότητα που έχουν στα χέρια τους. Για την πολιτεία, για την κοινωνία. είναι το ίδιο καταξιωµένες και οι δύο δουλειές. Σ' αυτό κάνει πολύ δουλειά το εργατικό κίνηµα και οι φορείς του. Δεν γίνεται αλλοιώς, όσο και αν είναι καλή η Κυβέρνηση και οι καλοί αρχηγοί που ασχολούνται µ' αυτά τα πράγματα. Εδώ θέλω να κάνω μία αναφορά που είναι πολύ σηµαντική: από τώρα μπαίνουν καθήκοντα για όλους, και για την τοπική αυτοδιοίκηση, σχετικά µε τα σπίτια για τους φοιτητές. Δεν ξέρω πόσοι από σαν είσαστε ιδιοκτή- τες, αλλά το τι σπέκουλα θα αναγκαστείτε να κάνετε επάνω στα ενοίκια, ας είστε και αριστεροί και σοσιαλιστές και δημοκράτες κλπ., ούτε µπο- ρείτε να το φανταστείτε. Σας κάνω έκκληση από τώρα. Βεβαίως αυτό μπορεί να παταχθεί μόνο αν πάρει πρωτοβουλία η τοπική αυτοδιοίκηση, αν ζητήσετε τις πρώτες δηµοσυνεταιριστικές επιχειρήσεις, εάν δείτε το ζή- 53 τημα μαζί pa το Τεχνικό Επιµελητήριο και pa όλους τους τεχνικούς και αν φτιάξετε σπίτια για τους φοιτητές και για τους δασκάλους" και δεν εννοώ βέβαια αυτές τις χαοτικές εστίες όπου ισοπεδώνεται η προσωπικότητα, τα όνειρα και οτιδήποτε. Πρόεδρος: Αγαπητοί φίλοι, νομίζω, ότι η σηµερινή συνάντηση έφτασε στο τέλος. Ειπώθηκαν διάφορα πράγματα, έγινε µία σχολαστική ανακε- φαλαίωση. Αν µου επιτρέπετε, θα ανακεφαλαιώοω µε τον λακωνικότερο τρόπο. Νοµίζω ότι προέκυψε ένα μήνυµα αισιοδοξίας. Νομίζω ότι απ' όλους τους εισηγητές και από αυτούς που είχαν κάποια παρέµβαση, υπήρχε πάν- τοτε η ιδέα ότι ξεκινά µια νέα δυνατότητα. Τα στοιχεία αυτής της νέας δυ- νατότητας θα τα συζητήσουµε αύριο. 2η Συνεδρίαση Σάββατο 1.10.83, 9 π.μ. ΠΡΟΕΔΡΟΣ Καθηγητής Π. ΤΖΩΝ ΟΣ ΓΕΝΙΚΟ ΘΕΜΑ ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΤΟΠΙΚΟΤΗΤΑ Πρόεδρος: Υπάρχουν δύο οµάδες εισηγήσεων με το γενικό θέμα «α- καδηµα'ίκή οργάνωση και τοπικότητα». Παρακαλώ τον κ. Κωτσιόπουλο να πάρει τον λόγο. Α. Κωτσιόπουλος (Επικ. Καθηγητής Α.Π.Θ.): Αυτά που έχω σκοπό να πω ως μέλος της Οργανωτικής Επιτροπής του Διήμερου θα τα πω κά- νοντας μια εισαγωγή σχετικά με τις επόµενες εισηγήσεις. Θα µιλήσω, ακόμη, ως µέλος της ομάδας εργασίας του ΔΗ.Κ.Ε.Μ.Β. που έχει κά- νει τις συγκεκριμένες προτάσεις για την ακαδηµαϊκή οργάνωση του Θεσ- σαλικού Πανεπιστηµίου. Κατά συνέπεια, ελπίζω ότι μετά την εισήγηση αυ- τή Θα έχουμε κάποια πρόταση, χονδρική έστω, αλλά πάντως μια πρότα- ση, για την ακαδημαϊκή συγκρότηση του Θεσσαλικού Πανεπιστηµίου" πρόταση που φυσικά στηρίζεται στα δεδοµένα που βρίσκονται στην έκθε- σή µας. Θα ξεκινήσω από µερικές γενικές παρατηρήσεις που έχουν σκοπό να συνδέσουν την σηµερινή εισαγωγική εισήγηση με την χθεσινή συζήτηση για τον κοινωνικό ρόλο του πανεπιστηµίου. Νοµίζω ότι, τη χθεσινή µέρα, το ζήτημα τοποθετήθηκε με ενδιαφέρον- τα τρόπο, τονίζοντας την αντίΘεση ανάµεσα στις δύο λειτουργίες του πανεπιστηµίου δηλαδή, απ' την μια μεριά, την λειτουργία του ως μηχανι- σµού του Κράτους, και, βέβαια, ταυτόχρονα και την αναίρεση αυτής της λειτουργίας μέσα από τον επαναστατικό χαρακτήρα της ίδιας της επιστή- una- Νοµίζω ότι αυτή η διατύπωση τοποθετεί το ζήτημα στην γενική του μορφή. Ωστόσο, για να μπορέσει κανείς να προχωρήσει, Θα πρέπει να δει 56 pa ποιο τρόπο ο ρόλος αυτός του πανεπιστημίου εκφράζεται σε συγκεκρι- μένες προτάσεις ακαδημαϊκής συγκρότησης και απεικόνισης του πανεπι- στημίου στο χώρο. Για να το κάνει αυτό κανείς, θάπρέπε να δει ίσως λίγο αναλυτικότερα τον ρόλο αυτό του πανεπιστημίου. Νομίζω ότι µπορεί κανείς να διακρίνει δύο κατηγορίες τέτοιων ρόλων ή, καλύτερα, ένα ενιαίο ρόλο που μπορεί να εξεταστεί από δύο πλευρές. Η πρώτη πλευρά είναι η οργανική ένταξη στην περιοχή. Αυτό σημαί- νει ότι το πανεπιστήμιο εντάσσεται οργανικά στην περιοχή του προσφέ- ροντας, φυσικά, κατάλληλο περιβάλλον για την κοινωνική ένταξη του προσωπικού του και, ταυτόχρονα, µετασχηματίζοντας την πολιτική και πολιτισμική ταυτότητα του κοινωνικού περιβάλλοντος όπου εντάσσεται. Παράλληλα, προφανώς, το πανεπιστήµιο δέχεται τις επιρροές και την πληροφορία απ' αυτό το περιβάλλον και διαµορφώνει αντίστοιχα τον χα- ρακτήρα και το περιεχόμενο των δραστηριοτήτων του. Η δεύτερη πλευρά περιγράφει το ίδιο πράγμα αλλά από άλλη ίσως Ο- πτική γωνία: το πανεπιστήμιο λειτουργεί ως αποδέκτης αλλά και τροφο- δότης της τοπικής παραγωγικής δραστηριότητας και προσανατολίζεται ακαδηµαϊκά τόσο στην τοπική δραστηριότητα όσο και στην ειδική ζήτη- ση για ανώτατη παιδεία στην ζώνη της επιρροής του. Αυτό, βέβαια, μπορεί κανείς να το διατυπώσει περισσότερο επιχειρησιακά, τονίζοντας και τον αποκεντρωτικό ρόλο του πανεπιστημίου στο συνολικό σχηµατισµό ενός τόπου, όπως η Ελλάδα. Ο λόγος για τον οποίο οµαδοποιούνται έτσι αυτές Οι δύο Θεωρήσεις του ρόλου του πανεπιστημίου είναι ότι η πρώτη έχει περισσότεση σχέση με τον καθορισμό της θέσης — της έδρας µε την ευρύτερη έννοια - όπου εν- τάσσεται ένα πανεπιστήμιο. Η δεύτερη, αντίστοιχα, έχει περισσότερη σχέση με την ακαδηµαϊκή συγκρότηση του πανεπιστημίου: ποιές σχολές, δηλαδή, θα περιέχει και πως Θα εξελιχθεί. Για το πρώτο ζήτημα νομίζω ότι, ως προς το Θεσσαλικό Πανεπιστή- μιο, δεν μπορεί αυτή τη στιγμή να γίνει καμμία συζήτηση. "Ηδη, με την πρόσφατη εξαγγελία των νέων πανεπιστημίων νομίζω ότι, ανεξάρτητα pa την ιστορία των πανεπιστημιακών πραγμάτων στη χώρα µας, φτάνουμε πια σε ένα μοντέλο: κάθε ευρύτερη γεωγραφική ενότητα έχει ένα πανεπι- στημιακό κέντρο. Θα µιλήσω λοιπόν για το δεύτερο, δηλαδή για τη σχέση του ρόλου του πανεπιστημίου με την ακαδημαϊκή του συγκρότηση και θα προσπαθήσω να τονίσω τον αποκεντρωτικό χαρακτήρα αυτού του ρόλου. Νοµίζω ότι μπορεί να δει κανείς από δύο πλευρές τη σχέση αυτή του 57 πανεπιστήµιου pa την ταυτότητα της περιοχής όπου εντάσσεται. Η μία πλευρά σχετίζεται pa την εφαρμοσμένη έρευνα και η άλλη pa την έλξη που ασκεί κάθε ίδρυμα στη σύνθεση του εκπαιδευόμενου φοιτητικού δυναμι- κού. Είναι γνωστή η φύση της όποιας πανεπιστηµιακής έρευνας γίνεται στην Ελλάδα, η µεταφορά της τεχνολογίας από το εξωτερικό, η εξάρτηση της έρευνας από το πρόσωπο και τις εκπαιδευτικές καταβολές του διδά- σκοντα, η χαμηλή χρηματοδότηση κλπ. Ωστόσο, νομίζω ότι πρέπει να πε- ριμένει κανένας ότι η ορθολογική συσχέτιση του περιεχομένου του πανεπι- στημίου pa τις παραγωγικές ιδιαιτερότητες της περιοχής του θα βοηθούσε προς την κατεύθυνση αυτή. Πολύ περισσότερο µάλιστα θα βοηθούσε, αν συνδυαζόταν και με μιαν αποκατάσταση της έλξης του πανεπιστήμιου στο φοιτητικό δυναµικό της περιοχής. Νομίζω ότι µπορεί κανείς να δει περισ- σότερο αυτό το δεύτερο σηµείο, δηλαδή πως το πανεπιστήµιο μπορεί να α- ποκαταστήσει την έλξη του φοιτητικού δυναµικού της περιοχής του. Σήµερα, σε γενικές γραµμές, οι πανεπιστημιακές σπουδές στην Ελλά- δα δεν είναι διαβαθµισμένες σε κύκλους σπουδών και είναι σχετισμένες τόσο pa ένα είδος κοινωνικής αποκατάστασης όσο και pa την προοπτική της άσκησης ενός επαγγέλµατος. Αυτό, νομίζω, το καθεστώς έχει δηµιουργήσει µια κατάσταση σύµφω- να με την οποία είναι δύσκολο κανείς να συσχετίσει το χαρακτήρα, το πε- ριεχόμενο ενός πανεπιστήμιου, την ακαδημαϊκή του συγκρότηση και το εί- δος διδασκαλίας που κάνει, με την περιοχή που εντάσσεται και την παρα- γωγική της δράστη ριότητα. Δηλαδή, αυτό που συµβαίνει είναι ότι τα πανε- πιστήμια των µητροπόλεων λειτουργούν ουσιαστικά ως κέντρα υποδοχής των «ισχυρότερων» υποψηφίων, ενώ τα άλλα πανεπιστήµια λειτουργούν ως κέντρα υποδοχής των «ασΘενέστερων» υποψηφίων. Αυτό ειπώθηκε και χθες με αρκετή σαφήνεια και νοµίζω ότι δείχνει πόσο δύσκολες είναι οι σχετικές αποφάσεις" να συσχετισθούν, δηλαδή, οι ιδιαιτερότητες και οι τάσεις μιας περιοχής προς ανώτατη παιδεία με το περιεχόµενο ενός πανε- πιστημίου. Στη μελέτη που είχαµε κάνει ως ομάδα εργασίας του ΔΗ.Κ.Ε.Μ.Β. εί- χαµε προσπαθήσει να δούμε το θέμα σε μία ευρύτερη προοπτική, πιστεύ- οντας ότι η διέξοδος από το αδιέξοδο αυτό δεν µπορεί παρά να είναι μα- κροπρόθεσμη. Και µπορεί να είναι µακροπρόθεσµη επειδή έχει ουσιαστική σχέση pa την κοινωνική εξήγηση και τη συνολική άρθρωση της ανώτατης εκπαίδευσης. Θάλεγα, για να το κάνω πιο σαφές, ότι έχει σχέση pa την Ορ- γάνωση των σπουδών σε κύκλους, με τον χαρακτήρα του κάθε κύκλου, µε τον χαρακτήρα της γενικής πανεπιστηµιακής παιδείας και pa τον χαρα- κτήρα, ταυτόχρονα, της επαγγελματικής πανεπιστημιακής παιδείας. 58 Νομίζω, λοιπόν, ότι έχουµε από την μία πλευρά µια μακροχρόνια προοπτική η οποία έχει σχέση µε την άρθρωση των σπουδών και από την άλλη πλευρά μιαν επιστροφή στην τοπικότητα των πάνεπιστημίων, ως προυπόθεση για vu µπορέσει να λειτουργήσει οποιαδήποτε συσχέτιση με την τοπική ταυτότητα των πανεπιστημίων. Αυτό που πιστεύω είναι ότι, σ' αυτή τη φάση, αυτό που µπορεί να κα- τοχυρωθεί τώρα είναι το δεύτερο. Δηλαδή, να δώσουμε στα καινούργια πανεπιστήμια ένα τέτοιο ακαδημαϊκό περιεχόμενο που να σχετίζεται κα- ταρχήν με την παραγωγική΄δραστηριότητα, χωρίς αυτό να σημαίνει, βέ- βαια, ότι έχουμε και τη βεβαιότητα ότι αυτή η σκέψη θα γίνει πραγματικό- τητα. Το να το θέσουμε ως προοπτική, όμως, νομίζω ότι είναι απαραίτητο. Από την άλλη μεριά, νομίζω ότι είναι αυτονόητο ότι πρέπει να δούµε στα σοβαρά και την αναδιάρθρωση της συνολικής δοµής της πανεπιστη- µιακής εκπαίδευσης. Ο γενικός χαρακτήρας της πρότασης που είχαμε στο μυαλό µας είναι ότι, µακροπρόθεσμα, το πανεπιστήμιο θα πρέπει να ανοίξει σε όσο το δυ- νατό περισσότερους υποψήφιους φοιτητές. Θα πρέπει αυτό το άνοιγμα α- κόμη να συνδεθεί pa piu σαφή διαβάθµιση των σπουδών σε κύκλους: δη- λαδή, πτυχιακός, επαγγελματικός και μεταπτυχιακός κύκλος σπουδών. Αυτή η άρθρωση έχει τα εξής πλειονεκτήματα: l) Επιτρέπει σε περισσότερους τοπικούς φοιτητές να ακολουθήσουν τουλάχιστον τον πρώτο κύκλο σπουδών, κάνοντας ευκολότερη την είσο- δο στο πάνεπιστήμιο. 2) Δίνει γενικότερη διέξοδο στην τάση για ανώτατη παιδεία, μειώνον- τας σοβαρά τις διαρροές προς το εξωτερικό. 3) Επιτρέπει την αποσύνδεση των πανεπιστημιακών σχολών από το 8- πάγγελμα, για όσους επιθυμούν μία βασική παιδεία αλλά δεν έχουν δυνα- τότητα για συνέχιση προς επαγγελματικές σπουδές. Παράλληλα, επιτρέ- πει σε όσους συνεχίζουν, να ΟριστικΟπΟιήσΟυν τον επαγγελµατικό προσα- νατολισμό του δεύτερου κύκλου, γνωρίζοντας κάλύτερα το περιεχόμενό του κατά τη διάρκειά του πρώτου. Αυτό γίνεται μέσα από ένα σύστημα a- πιλογών μαθημάτων, τέτοιων ώστε να τους δώσει την ευκαιρία, στη διάρ- κεια του πρώτου κύκλου, να προσανατολιστΟύν με περισσότερη σαφήνεια προς επαγγελματικές σπουδές του δεύτερου κύκλου. Είναι φανερό, νοµίζουµε, ότι το άνοιγµα του πρώτου κύκλου δεν ση- μαίνει Ουσιαστική οικονομική επιβάρυνση των πανεπιστημίων. Τόσο γιατί το σύστημα επιλογής μεταξύ των κύκλων µπορεί να είναι περιοριστικό, ό- σο και γιατί οι γενικές σπουδές του πρώτου κύκλου είναι λιγότερο δαπανη- ρές απ' ό,τι οι σπουδές των άλλων κύκλων. Εξάλλου, μια τέτοια άρθρωση δεν προσκρούει σοβαρά στη συνολική λογική του νέου θεσμικού πλαίσιου 59 για τα πανεπιστήµια, εκτός uv o πρώτος κύκλος κλείνει με κάποιο είδος διπλώματος. Αυτή η συνολική λογική νομίζω ότι μπορεί να έχει επιπτώσεις στην α- καδημαϊκή συγκρότηση ενός νέου πανεπιστήμιου, δηλαδή στην άρθρωση των σχολών και τµημάτων του. Και αν δεν έχει άµεσες επιπτώσεις, τουλά- χιστον δίνει µία προοπτική μέσα από την οποία μπορεί να δει κανείς πως θα οργανωθούν τα τμήματα και οι σχολές. Το επόμενο ερώτημά, πέρα δηλαδή από το πρώτο ερώτημα του πως αρθρώνοντάι οι σπουδές, είναι φυσικά το ποιες θα είναι οι επιστημονικές περιοχές που θα κάλύψουν ένα νέο πανεπιστήµιο και, συγκεκριµένα, το Θεσσαλικό Πανεπιστήμιο. Συνδέοντας τις απάντήσεις σ' αυτά τα δύο ε- ρωτήματα μπορεί κάνείς να έχει μία κάπως συγκροτημένη εικόνα για τη συνολική ακαδηµαϊκή οργάνωση του νέου Πανεπιστημίου. To vu µπορέσει κανείς να δώσει μιαν απάντηση σ' αυτό το ερώτημα, δηλαδή το ποιες Θα είναι οι επιστηµονικές περιοχές ενός νέου πανεπιστη- μίου, κρίνοντας το από την άποψη της τοπικότητάς, τη σχέση του δηλαδή με τις τοπικές ιδιαιτερότητες, είναι πολύ δύσκολο. Και είναι δύσκολο, για- τί είναι αδιευκρίνιστες πολλές πλευρές του τοπικού χάρακτήρα μιας συγ- κεκριμένης επιστημονικής δραστηριότητάς µέσα στο πανεπιστήµιο. Θα μπορούσε κανείς να κάνει ίσως κάποιες πρόχειρες διάγραµµατι- κές κατατάξεις, για την τοπικότητα της επιστήμης και δεν έχω καμµία αμφιβολία ότι οποιοδήποτε τέτοιου είδους διάγραμμα θα διακρίνεται από ερασιτεχνισμό. Ωστόσο νομίζω ότι µπορεί να διάγράψει σε πολύ γενικές γραμµές την ευαισθησία μιας συγκεκριµένης επιστημονικής περιοχής απέ- ναντι στις τοπικές ιδιαιτερότητες. Επιστημονικές περιοχές που φαίνονται να είναι περισσότερο ευαίσθη- τες σε ειδικές τοπικές συνθήκες νοµίζω ότι είναι οι παρακάτω: οι εφαρµο- γές της ιστορίας, επειδή απάιτούν επιτόπιο πεδίο πληροφορίας και εφάρ- µοσμένης έρευνας και προσφέρουν και τοπική άπασχόληση των αποφοί- των στο συγκεκριµένο πεδίο. To ίδιο συµβαίνει με ορισμένες από τις εφαρ- μοσµένες κοινωνικές επιστήμες, pa τις εφαρμοσμένες οικονοµικές- διοικητικές επιστήμες για αντίστοιχους λόγους, επειδή απαιτούν επαρκή όγκο υπηρεσιών ιδιωτικού ή δημόσιου τοµέα τόσο για την πλη ροφορίά όσο και για την εφαρμοσμένη έρευνά τους και το ίδιο με τις βασικές φυσικές- χηµικές επιστήµες, για άλλο λόγο βέβαια, επειδή απαιτούν ειδικά κέντρα υψηλής τεχνολογίας για την άσκηση της έρευνάς τους. Αντίθετα, οι εφαρ- µοσμένες περιοχές αυτών των τελευταίων συνδέονται, ως προς το πεδίο της επάγγελματικής απασχόλησης, τόσο pa τον τομέα της βιομηχανικής παραγωγής όσο και pa τον τομέα των υπηρεσιών. ΄Ετσι είναι ευαίσθητες σε διάφορετικού χαρακτήρα τοπικότητα απ' ό,τι η βάσική τους έρευνά. Α- 60 κόμη, οι ιατρικές επιστήμες απάιτούν επάρκή πληθυσµιακή συγκέντρω- ση, τόσο ως προς το πεδίο πληροφορίας, όσο και ως προς την εφαρμοσµέ- νη έρευνα και την απασχόληση των αποφοίτων. Το ίδιο συμβαίνει pa τις a- πιστήμες του περιβάλλοντος, στο βαθµό που αντλούν την πληροφορία τους και εφαρμόζουν την έρευνά τους σε ειδικές περιπτώσεις, όπως οι πα- ράδοσιάκΟί Οικισμοί στην περίπτωση της αρχιτεκτονικής και της πολεο- δομίας ή το περιβάλλον με ειδικά Οικολογικά προβλήματα, στην περίπτω- ση της οικολογίας. Αντίστοιχες ανάγκες υπάρχουν για το σύνολο των ε- φαρμοσμένων γεωτεχνικών επιστημών που έχει προφανή και σαφή σχέση, ως πεδίο άμεσης πληροφορίας, εφαρμοσμένης έρευνας και επαγγελματι- κής απασχόλησης των αποφοίτων, με την πρωτογενή πάράγωγή και, τέ- λος, για το σύνολο των εφαρμοσμένων επιστηµών που ασχολούνται με την βιοµηχανική παραγωγή. Αυτές έχουν επίσης έντονη σχέση µε την τοπική βιοµηχανία, τόσο ως πεδίο πληροφορίας όσο και ως πεδίο εφαρµοσµένης έρευνας και επαγγελματικής απασχόλησης των αποφοίτων. Η Θεσσαλία ως ευρύτερος χώρος παρουσιάζει ορισμένες ιδιομορφίες που θα μπορούσαν να ορίσουν κάποιες κατ' αρχήν σχέσεις με επιστημονι- κές περιοχές ενός πανεπιστημιακού συγκροτήματος. Οι ιδιομορφίες και Οι σχέσεις αυτές, αντίστοιχα, θα μπορούσαν να προσδιοριστούν με δύο λό- για. ως εξής: Έντονες και χαρακτηριστικές νομίζω ότι εμφανίζονται Οι σχέσεις που αφορούν στις εφαρμοσμένες γεωτεχνικές επιστήμες για το σύνολο της Θεσσαλίας, τόσο εξαιτίας του όγκου της γεωργικής της παραγωγής όσο και του πλούτου της χλωρίδας στην περιοχή της Μαγνησίας και, φυσικά, της ύπαρξης της Θάλασσας. Παράλληλα, η άλλη επιστημονική περιοχή όπου εμφανίζεται μία έν- τονη και χαρακτηριστική σχέση με την τοπική ταυτότητά είναι οι επιστή- pag της βιομηχανικής παραγωγής, ιδιαίτερα για την περιοχή της Μαγνη- σίας. Νομίζω ότι στις επόμενες εισηγήσεις τα θέματα αυτά θα αναπτυχθούν σαφέστερα, ωστόσο συνοπτικά θα δούμε μερικές ζητήματα για την βιομη- χανία. Αν εξετάσουμε το επενδεδυµένΟ κεφάλαιο για τις 100 πρώτες ελληνι- κές βιομηχανίες, βλέπουμε ότι είναι σαφής η διαφορά ανάµεσα στην πε- ριοχή της Μαγνησίας και στις υπόλοιπες ελληνικές περιοχές. Η διάφορα φαίνεται εντονότερα σ' αυτό που θα µπορούσε να ονομαστεί βαρειά βιομη- χανία, όπου ο Βόλος συγκρίνεται pa την Θεσσαλονίκη. Και μάλιστα, αν οι- φαιρέσει κανείς τα διυλιστήρια που αλλοιώνουν αυτές τις κατανομές, ξε- περνάει και την Θεσσαλονίκη. Ακόµη αν συνδεθούν αυτοί οι αριθμοί pa τον πληθυσμό, τότε φαίνεται ότι η Μαγνησία έχει τον υψηλότερο στην Ελ- 61 λάδα λόγο επενδεδυμένου βιοµηχανικού κεφαλαίου προς πληθυσμό. Λιγότερο, αλλά επίσης χαρακτηριστικά, έντονες εµφανίζονται οι σχέ- σεις εκείνες pa τις τοπικές ιδιαιτερότητες που αφορούν σε επιστημονικούς κλάδους που απαιτούν συγκέντρωση πληθυσμού και υπηρεσιών. Τέτοιες, νοµίζω, ότι είναι η ιατρική και οι εφαρμοσµένες οικονομικές και διοικητι- κές επιστήμες. Τέλος, ιδιόμορφες αλλά χαρακτηριστικά έντονες νομίζω είναι οι σχέ- σεις not) αφορούν σε επιστημονικούς κλάδους που αντλούν την πληροφο- ρία τους από ειδικά χαρακτηριστικά της περιοχής. Στην περίπτωση της Θεσσαλίας νομίζω ότι τέτοιοι κλάδοι είναι η προϊστορική αρχαιολογία, o- ρισμένοι κλάδοι εφαρμοσµένων κοινωνικών επιστημών, όπως η λαογρα- φία, και ιδίως εφαρμοσμένων επιστηµών του περιβάλλοντος, όπως η αρχι- τεκτονική και η πολεοδοµία. Ειδικά για τις τελευταίες, θα πρέπει να επι- σημανθεί το πεδίο έρευνας των πάράδοσιακώ…ν οικισµών και κτισμάτων της περιοχής του Πηλίουξκα΄ι το πεδίο έρευνας τηςΤοιΞστικής ανάπτυξης και των πρόβλή'ιϊάΐ& που ήΈν-ά-π…τυξη αυτή συνεπάγεται για τις γρήγορα αναπτυσσόμενες πόλεις της Θεσσαλίας. Αυτή η ανάλυση δεν ση μαίνει βέβαια ότι ένα πανεπιστήµιο δεν πρέπει να έχει και σχολές που η σχέση τους pa την τοπική παραγωγική ταυτότητα είναι χαλαρότερη. Νομίζω ότι είναι αυτονόητο, πέρα από τις σχέσεις αυ- τές, να δει κάνείς και την ολοκλήρωση του πάνεπιστήµιου και την συνολι- κή του συγκρότηση. Αναφέρομαι φυσικά στους παιδαγωγικούς κλάδους, που ως βασικό κομµάτι των ανθρωπιστικών επιστημών συγκροτούν μια συνολική εικόνα ενός πανεπιστηµίου που δεν είναι μονόπλευρο και μονο- διάστατο. Θα κλείσω όσο µπορώ πιο σύντομα δίνοντας αυτές τις παρατηρήσεις σε κάπως περισσότερο διαγραµμάτική μορφή. Νοµίζω ότι, κάποια στιγµή σ' αυτό το χώρο, πρέπει να φθάσει η ώρα που θα µιλήσουμε πιο συγκεκρι- μένα, πέρα από γενικές τοποθετήσεις, γιά το «ποια είναι η µορφή αυτού του Πανεπιστηµίου» και νομίζω ότι πρέπει να δούµε και µε σαφήνεια το ποια θα είναι και η μορφή αυτού του Πανεπιστηµίου στο χώρο, είτε αυτός ο χώρος λέγεται Θεσσαλία ως ευρύτερο πλαίσιο είτε λέγεται συγκεκριμέ- νη πόλη της Θεσσαλίας. Για το Θεσσαλικό Πανεπιστήµιο προσδιορίστηκε από τις κυβερνητι- κές εξαγγελίες ότι, σε πρώτη φάση, θα περιέχει τα εξής τμήματά: - Τμήμα Επιστημών Φυσικής Αγωγής και Αθλητισµού. - Παιδαγωγικό Τµήµα Δηµοτικής Εκπαίδευσης. - Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών. - Τμήμα Αγροτικής Τεχνολογίας και Ανάπτυξης. - Τµήµα Χωροταξίας και Περιφερειακής Ανάπτυξης. 62 Αυτή ήταν η πρώτη εξαγγελία. Στην συνέχεια, νοµίζω, απ' όσες πλη- ροφορίες έχουμε, ότι διαφαίνεται η προοπτική για Ιατρικό Τμήμα και κυ- ρίως για Τμήµα Μηχανικών Βιοµηχανίας. Νοµίζω ότι, για να μπορέσει κανείς να δει με ποιο τρόπο αυτές οι πα- ρατηρήσεις αρθρώνουν μια συνολική εικόνα για το σύνολο του Πανεπιστη- μίου σε µια προοπτική μέχρι το 2.000, πρέπει να ξεκαθαρίσουν Ορισμένες βασικές παραδοχές. "Ηδη, νομίζω ότι στην εισήγηση µέχρι τώρα είπα μερικές απ' αυτές τις παραδοχές, σε σχέση με την τοπικότητα, την εσωτερική οργάνωση των σπουδών και την προοπτική αυτής της οργάνωσης, ξεκινώντας από το θε- σμικό πλάίσιΟ που ισχύει τώρα. Ωστόσο, πιστεύω ότι πρέπει να τα ξεκαθα- ρίσουμε αυτό λίγο περισσότερο. Νομίζω, λοιπόν, ότι 01 παραδοχές όπου θάπρεπε να στηριχθεί η συγ- κρότηση του Θεσσαλικού Πανεπιστημίου είναι οι παρακάτω: 1η) Στο Θεσσαλικό Πάνεπιστήμιο εγκαθίσταται κατ' αρχήν ένα mi- nimum τμημάτων που έχουν προοπτική σύνδεσης με την τοπική παραγωγι- κή ταυτότητά΄ δηλαδή, τµηµάτων που καλύπτουν εφαρµοσµένη έρευνα τοπικού ενδιαφέροντος, είτε αυτό το ενδιαφέρον προέρχεται από το ιδιωτι- κό ή δημόσιο κεφάλαιο, είτε από την τοπική αυτοδιοίκηση και από τους άλλους τοπικούς φορείς. Πάράλληλα, τα τμήµατα αυτά εκπαιδεύουν τους φοιτητές τους στον μη αυστηρά πανεπιστημιακό χώρο της περιοχής τους, χρησιμοποιώντας π.χ. την τοπική πρωτογενή παραγωγική δράστηριότη- τα, την βιοµηχανία, τις υπηρεσίες κλπ. 2η) Στο πανεπιστημιακό συγκρότηµα υπάρχει η προοπτική της επι- στηµονικής Ολοκλήρωσης. Αυτό σηµαίνει ότι αποφεύγεται η δηµιουργία μεμονωμένων, μονοδιάστατων σχολών και ότι υπάρχει προοπτική τα τμή- ματα φυσικών επιστημών και τεχνολογίας, να πλαισιωθούν από τµήµατα επιστημών του ανθρώπου και αντίστροφα. Θα ήταν ίσως λάθος να ξεκινή- σει κανείς είτε ένα µονοδιάστατΟ πανεπιστήμιο είτε ένα πανεπιστήµιο πο- λυδιασπασμένΟ σε πολλούς χώρους. Αυτό είναι καίριο πρόβλημα στις πρώτες κρίσιμες νηπιάκές φάσεις του Πανεπιστημίου. Μετά τα πράγματα γίνονται ευκολότερα. Νομίζω, ότι αυτή η επιστηµονική ολοκλήρωση έχει επιπτώσεις στην ανάπτυξη της πολιτικής και πολιτιστικής συνείδησης τόσο των μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας, όσο και στον κοινωνικό χώρο που περιβάλ- λει το πανεπιστήμιο. Αυτές είναι οι δύο βασικές παραδοχές. Από κει και πέρα θα μπορούσε κανείς vu τις εξετάσει πιο συγκεκριμένα και να δει τι θα σήμαιναν σ' αυτή καθαυτή τη συγκρότηση των τμημάτων και των σχολών του Θεσσαλικού Πανεπιστήμιου. Δεν Θα µιλήσω γενικά γι' αυτά τα πράγματα. Θα προσπα- 63 θήσω να τα δω ως υπόθεση εργασίας. Το απόγευµα, στην συνέχεια των a1- σηγήσεων για το πανεπιστήμιο και την πόλη, θα δούµε πώς θα μπορούσε μια τέτοια υπόθεση εργασίας vu εφαρµοστεί στην συγκεκριµένη περίπτω- ση της σχέσης του Πανεπιστηµίου µε την πόλη του Βόλου. Η υπόθεση εργασίας που μόλις περιέγραψα φαίνεται αναλυτικότερα στο παρακάτω διάγράμμα: 1990 , 1996 | 2000—) . …… ή… … ΧΧ … πιο… Μισισιπή… TN. &; * … :m l MEN n ΑΡΑ m: In '8Ι΄ϊ ? ΖΧ… κοιΝ…ι… & Π…Π|ΣΝΙΜΝ ΕΜΣΤ. & [Γ "ΜΜΕ "Η"… ΣΧΟΛΗ ΥΓΕΙΑΣ | -Ξ…ζ> οποία… ΜΑΤΙ… … Σχ. I Υπόθεση εργασίας για την εξέλιξη των σχολών και τμημάτων του Θεσσαλικού Πανεπιστημίου. Αυτά είχα να πω γι' αυτή την υπόθεση εργασίας, σχετικά µε την εξέλι- ξη του Θεσσαλικού Πανεπιστημίου. Βέβαια, είναι προφανές ότι μέσα σ' αυτή την αίθουσα αλλά και σ' όλο το Θεσσαλικό χώρο υπάρχει ένα ανοι- κτό ερώτηµα: «που ακριβώς θα γίνει το Πανεπιστήμιο». "Ηδη ο Βόλος έχει οριστεί ως έδρα του Πανεπιστημίου. Νοµίζω, όμως, ότι θα ήταν λάθος αυτή τη στιγμή να προσπαθήσει κανείς να απαντήσει αυτό το ερώτημα με τρόπο που θα δημιουργούσε εσωτερικές αντιθέσεις στο θεσσαλικό χώρο. Πρέπει, αντίθετα, να τονιστεί ότι το Θεσσαλικό Πά- 64 νεπιστήμιΟ πρέπει να έχει µια συγκρότηση συνολική, μιαν ολοκλήρωση, δεν πρέπει να είναι μονοδιάστατο και ότι πρέπει να αποφευχθεί η διάσπα- σή του, τουλάχιστο στην αρχή. γιατί αυτό θα Οδηγήσει σε δυσκολίες στις πρώτες κρίσιμες φάσεις του. Τέλος, p1u κρίσιμη παρατήρηση είναι ότι η…έννοια «θεσσαλικός χώ- ρος» είνάι, στην πράξη, ευρύτερη από τη Θεσσαλία. Περιλαμβάνει και τη Λαµία, στην προοπτική της αποδέσμευσης της Λαμίας από την Αθήνα. Παρόλη τη διοικητική ένταξη σε διάφορετικό διαμέρισμα, η πόλη αυτή πρέπει να πάίξει ένα σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του θεσσαλικού πα- νεπιστημιακού συγκροτήµατος. Μια τέτοια προοπτική είναι σύµφωνη και µε την προοπτική της ανάπτυξης του Θεσσαλικού Πανεπιστηµίου σε ένα από τα σημαντικότερα πανεπιστήμια της χώρας. Αυτά είχα να πω σ' αυτή την εισήγηση. Προσπάθησα να της δώσω ει- σαγωγικό χαρακτήρα, τονίζοντας περισσότερο την επιφάνεια των επιχει- ρημάτων και μή προχωρώντας σε βάθος. Νομίζω ότι, στην συνέχεια των πάρουσιάσεων, θα δούµε τα επιχειρήµατα αυτά σαφέστερα και σε βάθος. Ευχαριστώ Πρόεδρος: Τον λόγο έχει 0 K. Παπαμίχος. Ν. Παπαμίχος (Λέκτορας Α.Π.Θ.): Η παρέμβασή μου στη συζήτηση για την οργάνωση του Θεσσαλικού Πανεπιστηµίου εξετάζει το χαρακτήρα ενός τμήματος προγραμματισµού του αστικού και περιφερειακού χώρου, σε σχέση µε τις ανάγκες ανώτατης εκπαίδευσης που δηµιουργεί το πρό- βλημα της διαχείρισης του χώρου στην Ελλάδα σήμερα. Θέλω να αποφύγω τη χρήση των όρων «χωροταξία-περιφερειακή ανά- πτυξη» επειδή είναι όροι που πάραπέμπουν σε συγκεκριµένες ειδικότητες και επαγγελµατικά συµφέροντα αλλά και επειδή Οι σχολές αυτού του εί- δους έχουν συνήθως µεταπτυχιακό χαρακτήρα. Θεωρώ πιο γόνιμο να δού- με τις ανάγκες που pug οδηγούν στην ίδρυση μιας σχολής pa αντικείμενο τα προβλήµατα χειρισμού του αστικού και περιφερειακού χώρου, όπως αυτά εμφανίζονται στη χώρα μας σήμερα και κατόπιν να την ονοµατίσΟυ- με, αποφεύγοντας, κατά το δυνατό, την εμπλοκή μας σε αντιθέσεις επαγ- γελµατικών συμφερόντων και εκπαιδευτικών αποκλειστικοτήτων. Είναι γνωστά ότι τα προβλήματα του αστικού χώρου στην Ελλάδα και τα προβλήματα της περιφέρειας βρίσκονται σε σημείο όξυνσης. Ο κα- θένας έχει τις καθημερινές του εµπειρίες και οι εφημερίδες δίνουν πολύ συ- χνά τις πιο χαρακτηριστικές τους εκφράσεις: πόλεις κορεσµένες, απόδιοργανωμένες' περιβάλλον μολυσμένο και λεηλατημένο' έντονες δια- περιφερειακές ανισότητες" κάτασπατάληση φυσικών πόρων" ανθρώπινες 65 κοινότητες υπό διάλυση. Βεβαίως όλα αυτά δεν έχουν σχέση παρά pa τη φαινομενολογία του προβλήµατος. Είναι τα άποτελέσμάτα μιας ορισµένης ανάπτυξης αποτυ- πωμένά στο χώρο, με δραματικό μάλιστα τρόπο. Δεν είναι όμως της ώρας να συζητήσουμε τις αιτίες και τους μηχανισµούς παραγωγής αυτών των φαινομένων. Ας αρκεστΟύμε στην επισήµανση του γεγονότος και στην u- ναφορά ότι πρόκειται για µια διαδικασία πολύπλοκη και αντιφάτική: Γρήγορη ανάπτυξη περιοχών που συμβαδίζει pa την καθυστέρηση άλ- λων. Μεγάλες συσσωρεύσεις πληθυσµού και παραγωγικών δραστηριοτή- των που συνυπάρχουν pa a1K0vag ερήµωσης και εγκατάλειψης. Επιτακτι- κές ανάγκες νέων επενδύσεων που συγκρούονται με την υποχρέωση διά- φύλαξης της οικολογικής ισορροπίας του χώρου. Βίαιος µετασχηματι- σμός κοινοτήτων, άντιλήψεων, χώρου και ταυτόχρονα επιθυμία διατήρη- σης της πολιτισµικής µας ταυτότητας. Η κατάσταση του περιβάλλοντος είναι από τα προβλήµατα που, ενώ δημιουργούνται από µια ορισμένη διαδικασία ανάπτυξης, η οποία βεβαίως εξυπηρετεί κάθε φορά τα συµφέροντα εκείνων που παίρνουν τις αποφά- σεις, έχουν τις αρνητικές τους επιπτώσεις σ' όλα τα κοινωνικά στρώµατα, αδιάφορα από την ταξική ένταξη του καθενός. Ακόμη και τα ανώτερα ει- σοδηματικά στρώματα, pa όσες διεξόδους φυγής και αν διαθέτουν, δεν παύουν να θίγονται από το υποβαθμισμένο ή μολυσμένο περιβάλλον, μέσα στο οποίο είναι υποχρεωμένα να ζουν και να ασκούν τον κυριαρχικό τους ρόλο. Εξάλλου, η σημερινή κατάσταση του περιβάλλοντος και η επιταχυ- νόμενη επιβάρυνση του λειτουργεί αρνητικά στην ίδια την διαδικασία πα- ραγωγής, καθώς διαµορφώνει ένα πλαίσιο εξωτερικών ανοικονοµιών και αντικινήτρων. Τα λέω αυτά και για να υπογραμµίσω ότι δεν είναι περίεργο το ότι η συνειδητοποίηση των προβλημάτων και η προσπάθεια επίλυσης τους δια- τρέχει όλους τους κοινωνικούς χώρους και όλες τις πολιτικές δυνάµεις. Οι αλλεπάλληλες προσπάθειες αντιμετώπισης αυτών των προβλημάτων, που πυκνώνουν τα τελευταία χρόνια και γίνονται πιο συστηµατικές, δείχνουν ακριβώς και το κρίσιμο σηµείο στο οποίο η κατάσταση του περιβάλλον- τος έχει φθάσει και το ότι η ελληνική κοινωνία συνολικά προσπαθεί να το αντιµετωπίσει. Φθάσαμε ίσως σε κάποιο σημείο µετάβασης από ένα μον- τέλο ανάπτυξης το οποίο αδιαφορούσε για την ποιότητα του περιβάλλον- τος και τη χρήση του χώρου, σε μια ανάπτυξη ελεγχόµενη, κάθοδηγούμε- νη προς ορισμένους ευρύτερους στόχους, χωρίς να παραγνωρίζεται τε- λείως το περιβαλλοντικό κόστος. "Ετσι, η αλόγιστη σπατάλη των φυσικών πόρων, η περιφρόνηση κάθε αξίας του δομημένου και φυσικού περιβάλλοντος, η πλήρης αδιαφορία για 66 τον τόπο εγκατάστασης των παραγωγικών δραστηριοτήτων ως προς ένα συνολικό πρόγραμμα ανάπτυξης του ελληνικού χώρου, δίνουν τη θέση τους σε μια διαδικασία εξορθολογικοποιημένη, όχι βέβάίως ακόµη πλή- ρως, ωστόσο όµως pa έντονα στοιχεία προγραμματισμού, τουλάχιστο στο επίπεδο των εξαγγελιών και των προθέσεων. Οι διαφορετικές προτάσεις δεν βρίσκονται σήμερα στο εάν είναι ή όχι αναγκαίος 0 προγραμµατισµός της ανάπτυξης, αλλά στο τι είδους προγράµµάτισμός Θα υπάρξει, σε όφε- λος τίνος θα… γίνεται, ποιος και πως θα καθορίσει τις προτεραιότητες, σε ποιούς τελικά Θα κατανεμηθεί το κόστος εκσυγχρονισµού και ανάπτυξης των παραγωγικών και κοινωνικών δομών. Αυτό όμως που ενδιαφέρει σήμερα στη συζήτηση που εδώ γίνεται, δεν είναι Ο χαρακτήρας του προγραμµατισμού, οι στόχοι και τα µέσα του. Αλ- λά η διευρυνόμενη σύμπτωση στο ότι τα προβλήµατα του περιβάλλοντος πρέπει να αντιμετωπισθούν από κάθε πρόγραµμα ανάπτυξης. Και αυτή η σύμπτωση αντιλήψεων είναι μια ευνοϊκή προύπόΘεση που εξασφαλίζει τη βιωσιμότητα των προτάσεων οργάνωσης νέων εκπαιδευτικών κατευθύν- σεων που θα ανταποκρίνονται στις νέες κοινωνικές απαιτήσεις προγράμ- μάτισμού και ελέγχου της ανάπτυξης του χώρου. Δεν χρειάζεται ίσως να σημειώσω ότι ο προγραµµατισµένος χειρι- σµός των προβληµάτων του χώρου είναι μια διαδικασία ευρύτατη που ξε- περνά το επίπεδο της αρχιτεκτονικής και πολεοδομικής επέμβασης: κα- λύπτει τόσο τον αστικό όσο και τον περιφερειακό χώρο και περιλαμβάνει ένα σύνολο πολιτικών, οικονομικών, διοικητικών και πολιτισµικών ενερ- γειών που τελικά δίνουν µορφή στο χώρο καθώς διαµορφώνουν το οικονο- μικό, θεσµικό και πολιτιστικό του προφίλ. Και, ακόµη, ότι είναι µια διαδι- κασία σύνθετη, γιατί προύποθέτει τη γνώση και την κατανόηση των μηχα- νισµών παραγωγής του χώρου καθώς και την ικανότητά αποτελεσµατικού χειρισµού των τεχνικών και των μέσων επέμβασης. Νομίζω λοιπόν ότι είναι ευτυχής συγκυρία - ίσως και η αιτία της συ- ζήτησης - το γεγονός ότι ο προβληµατισμός για τη δημιουργία µιας ακα- δημαϊκής μονάδας προσανατολισμένης στα προβλήματα διαχείρισης του χώρου συμπίπτει με την επιτακτική ανάγκη ελέγχου της κρίσης του περι- βάλλοντος και την επίσης επιτακτική ανάγκη επέµβασης και χειραγώγη- σης της διάδικασία παραγωγής του χώρου. Και ακόµη είναι εξίσου θετικό το ότι Οι ειδικότητες που Θα παραχθούν ανταποκρίνονται σε μία επαγγελματική ζήτηση που, αν και µόλις τώρα αρχίζει να διάμορφώνεται, φαίνεται ότι μπορεί να δημιουργήσει διεξόδους σε ένα τοµέα της κορεσμένης αγοράς εργασίας πτυχιούχων. Τα δύο στοιχεία που ανάφερα πιο πάνω, δηλαδή η αντιστοιχία της νέ- ας ακαδημα'ίκής μονάδας στις απάιτήσεις ανάπτυξης της χώρας και η θε- 67 τική απάντηση στο πρόβλημα της απασχόλησης, δίνουν υπερ-τοπικό χα- ρακτήρα σε ένα τουλάχιστο κλάδο του νέου πανεπιστημίου, τη σκοπιµό- τητα και το χαρακτήρα του οποίου συζητάμε. Και αυτό είναι, κατά τη γνώ- μη μου, σοβαρό, γιατί το νέο πανεπιστήμιο, χωρίς να χάνει την τοπικότη- τα και την ιδιαιτερότητά του, πρέπει να εξασφάλίζει µιαν ευρύτερη πανελ- λαδική λειτουργία, έτσι ώστε αν και περιφερειακό, να άποφεύγει την περι- θωριοποίηση, εντασσόμενο οργανικά στο συνολικό σύστημα της ανώτα- της εκπαίδευσης. Η προτεινόμενη ακαδημαϊκή μονάδα (σχολή ή τμήµα), είναι ακόμη α- διαμόρφωτη ως προς το ακριβές της περιεχόµενο. Συζητούμε τώρα γύρω από μιαν αρχική ιδέα, γύρω από μερικές πρώτες σκέψεις της σκοπιµότη- τας ίδρυσής της και του επιστημονικού πεδίου που θα πρέπει να καλύπτει. Η συζήτηση αυτή είναι απαραίτητο να επεκταθεί και να συμπεριλάβει και τις απόψεις οργανωμένων επαγγελματικών χώρων και ακαδημαϊκών μο- νάδων, έτσι ώστε οι ενδεχόµενες αντιδράσεις να εμπλουτίσουν τον προ- βληµατισμό και να µη δράσουν αρνητικά. Ας μη ξεχνούμε ότι σήμερα τα προβλήµατα απασχόλησης επιστημόνων είναι οξυµένα και κάθε πρόθεση οριοθέτησης νέων τομέων επαγγελματικής εξειδίκευσης εμφανίζεται σαν να περιορίζει ακόμη περισσότερο τις ήδη ελάχιστες ευκαιρίες απασχόλη- σης. Πρέπει όμως να βρεθεί τρόπος όχι να παρακαμφθούν απλώς οι αρνη- τικές θέσεις, θεµιτές ως ένα σηµείο αφού η διαδικασία συµμετοχής είναι µια διαδικασία θετικού διαλόγου αλλά και αντιθέσεων και συγκρούσεων ί- σως, αλλά να οδηγηθούµε σε προτάσεις που θα δίνουν διέξοδο στα υπαρ- κτά προβλήματα. Προχωρώντας λοιπόν pa μεγάλη επιφύλαξη, ας αρχίσουµε Ορίζοντας αρνητικά το αντικείμενό pug. Και πρώτα πρέπει να αποκλείσουµε την ιδέα ίδρυσης μιας νέας αρχι- τεκτονικής σχολής. O επαγγελματικός χώρος των αρχιτεκτόνων είναι υπερ-κορεσμένος και, όσο το πανεπιστήμιο λειτουργεί ως µηχανισμός κα- τανομής πτυχιούχων σε διάφορα επαγγέλµατα, η αρχιτεκτονική παιδεία δεν µπορεί να αποσυνδεθεί από την απαίτηση επαγγελματικής απορρόφη- σης των αποφοίτων. Για αντίστοιχους λόγους δεν µπορούµε να προτείνουμε μια σχολή πο- λεοδομίας, έστω και αν δεν λειτουργεί σήμερα στην Ελλάδα μια αντίστοι- χη σχολή. Γιατί, εκτός του ότι θέματα πολεοδομίας είναι σήµερα οργανι- κά στοιχεία της αρχιτεκτονικής εκπαίδευσης και υπάρχει ικανός αριθμός αρχιτεκτόνων pa μεταπτυχιακές σπουδές στην πολεοδομία, ο χώρος της πολεοδομικής πρακτικής, αρκετά περιορισµένος, κάλύπτεται και από τους αρχιτέκτονες, επαγγελµατικά τουλάχιστο. Η επιστημονική περιοχή που συζητούμε δεν µπορεί επίσης να είναι μια 68 σχολή χωροταξίας-περιφερειακής ανάπτυξης. Μια τέτοια σχολή απαιτεί ένα υπόβαθρο βάσικών σπουδών οικονομίας και γεωγραφίας και εποµέ- νως δεν μπορεί παρά vu είναι μεταπτυχιακού επιπέδου. Επί πλέον, Οι σπουδές χωροταξίας - περιφερειακής ανάπτυξης θα είναι προσανατολι- σµένες σε αναλυτική και προγράμµατική κατεύθυνση και όχι στα άμεσα προβλήματα ανάπτυξης και οργάνωσης του χώρου. Τι μπορεί λοιπόν να είναι; Ενδεχομένως θα είναι μία σχολή, που το πε- ριεχόμενό της Θα συγκροτείται από µια σηµαντική πληροφόρηση σε θέμα- τα θεσμών και δικαίου, διεύθυνσης και διοίκησης, μάκρο και μίκρο-Οι- κονοµικής, οικονοµικής του χώρου, γεωγραφίας, χωροταξίας και περιφε- ρειακών προβλημάτων, κοινωνιολογίας και τεχνικών κοινωνικής έρευ- νας, προγραμµατισμού και σχεδιασµού. Δεν είναι απλό, και χρειάζεται πολύ συζήτηση, το να προχωρήσει Ku- νείς σε ακριβέστερΟ προσδιορισµό του χαρακτήρα και του περιεχομένου µιας ακαδημαϊκής μονάδας pa αντικείμενο τη διαχείριση του χώρου, εν- τάγμένης στο Θεσσαλικό Πανεπιστήμιο. Νομίζω ότι είναι αρκετό για την ώρα να επισημάνουμε και να ελέγξουµε τις κοινωνικές, επαγγελματικές και ακαδημαϊκές προύποθέσεις που κάνουν μια τέτοια πανεπιστημιακή ει- δίκευση να είναι χρήσιμη και εφικτή: l) Διαφάίνεται μία ανάγκη στελεχών για τα προγράµµατα επέµβασης στο χώρο, προγράµματα που βρίσκονται σε εξέλιξη και που θα ενταθούν γιατί τα προβλήματα του χώρου και του περιβάλλοντος ΟξύνΟνται. Υπάρ- χουν σήμερα τα προγράμματα πολεοδομικής ανασυγκρότησης, εμφανίζε- ται μια τάση για χωροταξικό προγράμµατισμό, επιδιώκεται η ενεργοποίη- ση των οργανισµών τοπικής αυτοδιοίκησης στη διαχείρηση" του χώρου. Με το νέο θεσμικό πλαίσιο πολεοδομικής επέμβασης, η τοπική αυτοδιοί- κηση εμπλέκεται ουσιαστικά σ' αυτή τη διαδικασία. ΄Ετσι, παράλληλα µε τους κεντρικούς φορείς προγραμματισμού, νέες ευκαιρίες απασχόλησης θα δημιουργήσουν Οι τοπικοί φορείς προγραμματισμού και επέμβασης στο χώρο, δίνοντας όχι µόνο διέξοδο στην ανεργία αλλά προσφέροντας παρα- γωγική απασχόληση σε.επιστήμονες που μπορούν να κατανοήσουν τα εμ- φανιζόµενα προβλήματα Ku1 vu χειρισθουν τα αντίστοιχα προγράμματα ε- πέµβασης. 2) Μια σχολή που θα παράγει τα πιο πάνω στελέχη, καλύπτει ένα κενό στις υπάρχουσες ειδικότητες. Αυτό Οδηγεί σε μια καλύτερη προσαρμογή της πανεπιστημιακής παραγωγής, συνολικά, στις απαιτήσεις της αγοράς εργασίας και κάνει πιο αποτελεσματικό το σύστημα της ανώτατης εκπαί- δευσης. Για ένα μεταβατικό διάστημα, εύκολα θα µπορούσε να δει κανείς αποφοίτους κορεσμένων κλάδων, σχετικών πάντως pa 10 αντικείµενο των σπουδών της σχολής στην οποία αναφερόµαστε, αρχιτέκτονες π.χ. ή Οι- 69 κονομολόγους, να συμπληρώνουν τις σπουδές τους στη σχολή αυτή, ώστε να είναι σε θέση να καλύψουν τις νέες απαιτήσεις του τομέα διαχείρισης του χώρου. 3) Τέλος, p1u σχολή διάχείρισης του χώρου, συμβάλλει στην ολοκλή- ρωση ενός βασικού κορµού σχολών παραγωγικής κατεύθυνσης που από- τελούν έναν από τους πυρήνες του Θεσσαλικού Πανεπιστημίου. Και αυτό είναι πολύ θετικό για ένα πανεπιστήμιο που πρωτοϊδρύεται, γιατί δεν ξεκι- νά αποσπασματικά αλλά pa ολοκληρωμένες επιστηµονικές περιοχές. Θα έχει έτσι τις προύποθέσεις για ευρύτερη πληροφόρηση, πληρέστερη έρευ- να, αποτελεσματικότερη αξιοποίηση της υποδοµής κλπ. Και ακόμη, από αυτό τον πυρήνα της παραγωγικής σχολής μπορούν να προκύψουν νέες κατευθύνσεις και νέες ειδικότητες, ενισχύοντας τον υπερ-τοπικό χαρα- κτήρα του πανεπιστημίου και εδραιώνοντας τη θέση του ανάμεσα στα άλ- λα πανεπιστημιακά ιδρύματα. Αν αυτές οι υποθέσεις απαντούνται καταφατικά, και νομίζω ότι αυτό συµβαίνει, τότε η σκοπιµότητα ίδρυσης μιας σχολής, ας την πούμε «δια- χείρισης του χώρου», ενταγµένης στο Θεσσαλικό Πανεπιστήµιο, είναι πρόδηλη. Βεβαίως, από εδώ και πέρα χρειάζεται εξαντλητική αναλυτική μελέτη για να προσδιορισθεί pa quiBa1u o χαρακτήρας και το περιεχόµε- νο αυτής της σχολής. Σας ευχαριστώ Πρόεδρος: Παρακαλώ τον K. Φράγκο να πάρει τον λόγο. Χ. Φράγκος (Καθηγητής Πανεπιστηµίου Ιωαννίνων): Προηγήθηκαν οι δύο συνάδελφοι, που Οπωσδήποτε µίλησαν με p1u διαφορετική γλώσσα απ' ό,τι θα μιλήσω εγώ και, όπως θα δείτε, η διαφορά θα είναι φανερή χω- ρίς όµως στο βάθος να υπάρχει διαφωνία σε όσα εξέθεσαν προηγουμένως. Αυτό µου δίνει την δυνατότητα να σκεφθώ ότι, σε μια πρώτη διαπί- στωση, ο πρώτος πυρήνας που θ' αρχίσει στον Βόλο, θα πρέπει οπωσδήπο- τε να περιέχει και μια άλλη διάσταση, εκτός από εκείνη την διάσταση που διαφάνηκε pa 10v τρόπο που εκτίθενται τα προβλήµατα" ότι αντιπροσω- πεύει κάτι άλλο, αυτό που λέµε τεχνολογική, όχι τεχνοκρατική διάσταση. Μετά από αυτή την παρατήρηση που δημιουργήθηκε μετά από όσα α- κούστηκαν σήμερα, θα σας παρουσιάσω τις σκέψεις που έκανα για την λειτουργία των παιδαγωγικών τμηµάτων και την επιμόρφωση των εκπαι- δευτικών και οπωσδήποτε, όταν λέω «λειτουργία», εννοώ περισσότερο 70 «λειτουργικότητα» µέσα στον γενικότερο πανεπιστηµιακό χώρο. Η μυθολογία αναφέρει ότι το πρώτο, ανώτατου επίπεδου, σχολείο για ήρωες ιδρύθηκε εδώ στην περιοχή του Βόλου, πάνω στο Πήλιο, από το σο- φό δάσκαλο και γιατρό Κένταυρο Χείρωνα, που κοντά του μαθήτευσαν ο Ηρακλής, 0 Ιάσονας, ο Αχιλλέας, Ο Ασκληπιός και άλλοι μυθικοί ήρωες ή ημίθεοι. Από την ιστορία επίσης ξέρουμε ότι, στις Μηλιές, στη Ζαγορά και σ' αλλά πηλιορίτικα ή θεσσαλικά χωριά, υπήρχαν φημισμένα σχολεία στην περίοδο κυρίως της διαμόρφωσης του νεοελληνικού κοινωνικού χώρου. Για την παιδαγωγική, εξάλλου, επιστή μη ο Βόλος παρουσιάζει εξαιρε- τικό ενδιαφέρον, γιατί, pa την πρωτοβουλία του Δηµοτικού ΣύμβουλΟυ Σαράτση, λειτούργησε με τον Αλέξανδρο Δελμούζο το 1908-1911 το Ανώ- τερο Παρθεναγωγείο, στο ΟπΟίο πρωτοδιδάχθηκαν η δηµοτική γλώσσα, τα αρχαία ελληνικά από µετάφραση και έγιναν όλες οι λεγόμενες καινοτο- μίες της μεταρρύθμισης του 1976. Πρόκειται για την πρώτη συµμετοχή της τοπικής αυτοδιοίκησης στην ανανέωση της παιδείας. Με βάση λοιπόν τους μύθους, τις παραδόσεις και τις ιστορικές μνή- pag, εύκολα κανένας θα έμπαινε στον βερμπαλιστικό πειρασμό να υπο- στηρίξει αµέσως ότι σ' αυτό τον τόπο, τον γεµάτο µύθους, Θρύλους και πα- ραδόσεις, πρέπει να ιδρυθεί πανεπιστήµιο που να περιλαμβάνει παιδαγωγι- κά τµήματα. Πρέπει όµως να πούμε ότι τα πανεπιστήμια και τα τµήµατα δεν ιδρύονται όπου υπάρχουν µνήμες μόνο διδασκαλίας αλλά εκεί όπου συντρέχουν στο παρόν λόγοι οικονομικοί, κοινωνικοί και πολιτιστικοί, που εξυπηρετούν τον λαό. Τα εκπαιδευτικά ιδρύματα δεν χτίζονται μόνο pa 11g αναµνήσεις. Ωστόσο, οι µύθοι, οι θρύλοι και η ιστορία συντελούν, ό- χι βέβαια να προσδιορίσουν, αλλά να προσδώσουν στα νέα εκπαιδευτικά ιδρύματα κάποιο έντονο συναισθηµατικό χρωµατισμό, πολιτιστικού ρυθ- μό και, τελικά, ιδεολογικό θωρακισμό, ανάλογα με τις πολιτικοκοινωνι- κές συνθήκες, οι οποίες και το εξοπλίζουν. Για την ίδρυση του Θεσσαλικού Πανεπιστηµίου και ιδιαίτερα την έν- ταξη παιδαγωγικών τµηµάτων, νοµίζω ότι συνυπάρχουν όλοι οι λόγοι που ανάφερα προηγουµένως. ΄Ετσι πιστεύω ότι τα νέα παιδαγωγικά τμήματα σε τούτον τον τόπο θα δουλέψουν pa παρΟντικΟύς ρυθμούς, θα διατηρή- σουν τις πάντοτε πρωτοπορειακές μνήμες του τόπου θα προωθήσουν τους µετασχηµατιστικούς τρόπους παραγωγής νέας γνώσης και νέων ποιοτι- κών μορφών ζωής. Σ' αυτό το σηµείο θα συμφωνούσα pa τον κ. Σβορώνο, που χθες έκανε την νύξη ότι το πανεπιστήμιο δεν αναπαράγει µόνο, αλλά προωθεί και την κοινωνική ζωή προς τα µπρος, προς τους νέους μετασχη- µατισµούς. Τουλάχιστον στην παιδαγωγική επιστήμη, αυτό έχει γίνει δε- κτό, ότι δηλαδή η εκπαίδευση έχει όχι µόνον αναπαραγωγικό αλλά και έν- 71 τονα μετάσχηματιστικό χαρακτήρα. Γι' αυτό τον χαρακτήρα μπορούμε να μιλήσουμε στη συζήτηση αργότερα. Τα παιδαγωγικά τµήματα δασκάλων και νηπιαγωγών που θα ιδρυ- θούν και στο Θεσσαλικό Πανεπιστήµιο, είναι μια τεράστια για τον τόπο μας καινοτομία και γι' αυτό δεν υπάρχει σχεδόν καμία πάράδοση δου- λειάς, όπως υπάρχει στα άλλα τμήματα. Είναι πραγματικά µια καινοτο- μία - και λυπάμαι που δεν είναι και ο κ. Ρόκος που φοβόταν χθες μη τυ- χόν και δεν αναγνωρίσουµε μερικά πράγματα που αναµφισβήτητα έχουν γίνει και κανένας δεν μπορεί να τα παραγνωρίσει και θα ήταν ανέντιμος άνθρωπος αν δεν τα αναγνώριζε αυτά τα πράγματα - να το ακούσει αυτό. Δεν έχουν λοιπόν μια παράδοση δουλειάς, όπως τα άλλα τµήματα που ξεπήδησαν από αντίστοιχες πανεπιστηµιακές σχολές. Αυτό το στοι- χείο αποτελεί, νοµίζω, αντίθετα απ' ότι θα πίστευε κάνένάς, εξυπηρετικά θετικό γεγονός για τη δημιουργία νέου τύπου πανεπιστημιακής γνώσης, νέου τύπου έρευνας και μάθησης, παρόλο που προκύπτουν άλλα προβλή- µατα για επίλυση. Οι παλιές πανεπιστηµιακές σχολές στον τόπο μας ήταν φορτωμένες και φορτισμένες με ποικίλες αλληλοεξαρτήσεις, ήταν δυσκίνητες και, προπαντός, δεν διέθεταν ορθή παράδοση στη διδασκαλία, στην ποιότητα σπουδών, στην έρευνα και στις εξετάσεις. Αυτό ήταν το ποιοτικά διάφορο που υπήρχε και πάµε µέσω των τμημάτων να το κάνουµε να λειτουργήσει τώρα. Αλλά το να το κάνουµε δεν σηµαίνει ότι έγινε κιόλας. Οι παλιές πα- νεπιστημιακές σχολές στον τόπο µας ήταν φορτωµένες και φορτισμένες µε ποικίλλες αλληλοεξαρτήσεις, όπως σας είπα, και ιδιαίτερα βέβαια σπουδαίο ρόλο και βασικό έπαιζαν οι εξετάσεις. Η διαδικασία αυτή, οι ε- ξετάσεις, είχαν γίνει το κύριο συστατικό της πάνεπιστηµιακής γνώσης, η οποία ήταν εισαγόμενη από το εξωτερικό υπό όρους, προϊόν και όχι παρα- γόμενο αγαθό από επιτόπιες διαδικασίες και για εντόπιες χρήσεις. "Ολη αυτή η κατάσταση προκαλούσε ένα είδος ενδημικής νοσηρότη- τας. Εκείνο όμως που κυρίως έλειπε από 10 πανεπιστημιακό γνωστικό σύ- στημά μας ήταν Οι µεθοδευμένες αξιολογικές εκτιμήσεις του παραγόμενου έργου και όλων των διάδικασιών μάθησης και διδασκαλίας, καθώς και Ο δεοντολογικός καθορισµός της επιστηµονικής και διδακτικής πορείας. "Ετσι, δεν ήταν δυνατόν, στα πανεπιστήμια µας, να χαραχθεί πορεία παιδαγωγικής κατεύθυνσης και ανατροφοδοτική, διορθωτική ή εναλλα- κτική χάραξη αυτής της πορείας καθώς και ποιοτικός έλεγχος των παρα- γόμενων αποτελεσμάτων. "Ελειπε, δηλαδή, από τους πάνεπιστημιακούς χώρους η συστηματοποιημένη παιδαγωγική διάσταση για την αξιολογική ε- κτίμηση και τον κοινωνικό προσανατολισμό εκπαιδευτικών αγαθών, σε ό- λες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Είχαμε εκπαιδευτικά ιδρύματα χωρίς 72 εκπαιδευτικές-παιδαγωγικές συνειδητοποιήσεις. Και αυτό συνέβαινε, γιατί Οι παιδαγωγικές κατευθύνσεις ήταν και εί- ναι ακόμά ανύπαρκτες σε ζωτικές περιοχές της επιστηµονικής κατάρτι- σης, όπως π.χ. στην τεχνική και τεχνολογική παιδεία, στην πολυτεχνική μάθηση, στις φυσικομαθηματικές περιοχές και αλλού, ή ήταν ισχνές και σφηνωµένες ανάµεσα στο βάρος μιας τυρρανικά εξιδανικευμένης έκτρω- ματικής ή λατινίζουσας αρχαιότητας και ενός τεχνοκρατικά διάσκευα- σμένΟυ επιστηµονισμΟύ, γερµανικής ιδεαλιστικής προέλευσης ή πραγμα- τιστικής αμερικανικής κατασκευής. Το πιο βάρυ όμως ήταν και είναι νομίζω ακόμα, ότι δεν έχει γίνει κά- τανοητός στα Α.Ε.Ι. της χώρας μας ο ρόλος της παιδαγωγικής εκτίµησης, μιας πρωταρχικής δηλαδή διαδικασίας μέσα από την οποία συντελείται η κοινωνική αποτίμηση για μετασχηματισµούς ανθρώπων από ανθρώπους και όχι από τεχνοκρατικά ή ορθολογιστικά κατασκευάσματα. Αυτό συμ- βαίνει γιατί οι περισσότεροι πανεπιστηµιακοί δάσκαλοι ούτε καν υποπτεύ- ονται 011 υπάρχει από την μια µεριά ένα επίπεδο γνώσης αφαιρετικής υφής και, παράλληλα, ένα άλλο επίπεδο γνώσης παιδαγωγικής υφής με το οποίο πραγματώνεται η μάθηση. Χωρίς την ύπαρξη αυτου του δεύτερου επιπέδου, δεν έχουμε δηµιουρ- γικό μετασχηµατισμό στη µάθηση, αλλά ξερή ανάκληση, αναπάραγωγή. Γι' αυτό λένε ότι το πανεπιστήμιο αναπαράγει. 'Οταν έχουμε αυτή την πρώτη εκτίμηση, τότε έχουμε αναπαραγωγή. Δεν έχουμε δημιουργικό με- τασχηματισμό στη µάθηση, αλλά ξερή ανάκληση, αναπαραγωγή και συσ- σωρευτικές γνώσεις «ατάκτως ερριμένας»' να ΘυμηΘώ και εγώ την αρ- χαιότητα, δεν την απαρνούμαι, αλλά, έτσι όπως δουλεύει, νοµίζω ότι μάλ- λον κακό κάνει στον τόπο και πρέπει αλλοιώς να δουλέψει η αρχαιότητα σ' εμάς τουλάχιστον τους "Ελληνες. Το παρήγορο όµως είναι ότι Οι σπουδαστές, οι φοιτητές και Ο διδα- σκαλικός κόσμος, 1u τελευταία κυρίως χρόνια, συνειδητοποίησαν, παρό- λες τις σκόρπιες ξεχειλίζουσες αµφισβητήσεις και υπεραπλουστεύσεις που παροπλίζΟυν τον επιστηµονικό δυναμισμό, ότι Οι απλές διοικητικές μετα- μορφώσεις, όταν δεν συνοδεύονται pa ποιοτικές αλλαγές, αλλαγές στην μάθηση, στη διδασκαλία, στη διαπροσωπική επικοινωνία και στην έρευ- να, καταλήγουν σε παραπλανητικές κατασκευές. Η τάση αυτή για αλλαγή ποιότητας στη μάθηση εκδηλώθηκε μέσα α- πό συγκεκριμένους στόχους για βαθειά επανεκτίμηση, εκδημοκρατικΟ- ποίηση της πολυδύναµης, πολυµερούς και καθόλου μονοδιάστατης γνώ- σης. Η τάση αυτή, μ' όλο που εκφράστηκε με διαισθητικούς και όχι από- λυτα συνειδητούς τρόπους, αποτελεί μια σημερινή πραγµατικότητα, γιατί τα αιτήµατα των φοιτητών, όπως εκφράστηκαν μέσα από την Ε.Φ.Ε.Ε. 73 και στον Πανεπιστηµιακό "Οµιλο, είχαν περιλάβει όχι p0vo την ποιότητα της γνώσης αλλά και την δημιουργία παιδαγωγικών τµηµάτων για δασκά- λους και νηπιαγωγούς, πράγµα που φαίνεται, όταν το δούµε επιφανειακά, να είναι µια απλή διεκδίκηση ενός κλάδου, των δασκάλων και νηπιαγω- γών, ενώ στην πραγµατικότητα τίθενται νέοι άξονες pa παιδαγωγικές δια- στάσεις στον Νόµο-πλαίσιο των Α.Ε.Ι. Αυτή την διάσταση, δεν την έχου- με συνειδητοποιήσει ακόμη, γι' αυτό και το τονίζω κάπως περισσότερο. Η ένταξη της ίδρυσης νέων παιδαγωγικών τµημάτων στα Α.Ε.Ι., µε το άρθρο 46 του Νόμου 1268/82, δεν είναι επένθετη τροποποιητική τακτο- ποίηση ενός συνδικαλιστικού αιτήματος, αλλά µια πρώτη αναγνώριση, μέσα στο καταστατικό χάρτη για τα Α.Ε.Ι., της ανατροπής των φραγμά- των που χώριζαν ως τώρα εκπαιδευτικούς της προσχολικής, δημοτικής και µέσης παιδείας και αναγνώριση της παιδαγωγικής επιστηµονικής κα- τάρτισης των δασκάλων και νηπιαγωγών που απευθύνονται σε όλα τα Ελ- ληνόπουλα. Είναι Ο µόνος εκπαιδευτικός κλάδος που απευθύνεται στο σύ- νολο των παιδιών της Ελλάδας. Στην μέση παιδεία δεν θα πάνε όλοι, 10 i- 510 010 λύκειο, στο πανεπιστήµιο δεν θα πάνε όλοι. Από το δηµοτικό, θα περάσουν οπωσδήποτε όλοι. Είναι λοιπόν μια πρώτη μορφή λαϊκής κα- τάρτισης. Αλλά και από την άλλη μεριά, είναι και ένα άνοιγμα του πάνεπι- στημίου, όσο και αν δεν έχει κατανοηθεί ακόμα και από υπεύθυνους παρά- γοντες, προς παιδαγωγικές αλλαγές στους τρόπους προσφοράς, παραγω- γής και αφοµοίωσης της γνώσης, της έρευνας και της δηµιουργικής µάθη- σης, που αποδιώχνει τον σχολαστικισµό, τον κλασικό ιμπεριαλισμό πρέ- πει να αναγνωρίσΟυμε ότι υπάρχει ένας κλασικός ιµπεριαλισμός στην παι- δεία μας, ένας τρομερά μεγάλος φιλολογισμός, ένας αυταρχισµός, µια ξε- ρή αποµνημόνευση, µια λατρεία των τύπων και του «άτάφου νεκρού», ό- πως έλεγε o Γληνός, και µια φρονιµατιστική αναπαραγωγή συντηρητικού ή και προοδευτικού τύπου. Στην ουσία, 0 παιδαγωγικός προγραµματισµός και µετασχηματισμός της γνώσης αποτελεί μια µορφή αναγκαίας προβάθμίδας και πρωτοβαΘμί- δας για τη κοινωνικοποίηση της γνώσης. Η κοινωνικοποίηση της γνώσης δεν γίνεται με το να χρησιμοποιήσουμε όρους κοινωνιολογικούς ή οικονο- μικοτεχνικούς, αλλά όταν κάνουμε την γνώση, µέσω των παιδαγωγικών μετασχηματιστικών μηχανισμών και συστημάτων, αφομοιώσιµη σε πλά- τειά στρώματα και όταν αποφύγουµε τη γραμματοδασκαλική φιλολογική μορφή pa την οποία παρουσιάζεται σήµερα πολύ συχνά στα πανεπιστήμια. Η ύπαρξη λοιπόν των παιδαγωγικών τµηµάτων σ' όλα τα Α.Ε.Ι. δια- µορφώνει όχι μόνο δυνατότητες προετοιµασίας δασκάλων και νηπιαγω- γών pa πανεπιστημιακή κατάρτιση, αλλά και τρόπους εκδημοκρατισμού της μάθησης, καθώς παρεµβάλλει δημιουργικές και κοινωνικά παραγωγι- 74 κές διαστάσεις στο διεπιστηµονικό πνεύμα από το οποίο είναι διαποτισμέ- νη η πραγματική και όχι φιλολογική παιδαγωγική επιστήμη. Η πράγματι- κή παιδαγωγική επιστήμη είναι διεπιστημονική και όχι μόνον φιλολόγου- σα. Η παιδαγωγική, εξάλλου, διάσταση 100 νέου Νόµου-πλαισίου δεν φαίνεται μόνο από την ίδρυση των παιδαγωγικών τμημάτων, αλλά και α- πό πολλές αλλες διατάξεις, όπως και από το συνυπολογισμό του χρόνου και του ποιού διδασκαλίας κατά την εκλογή ή προαγωγή µελών του Δ.Ε.Π. Για όλους αυτούς τους λόγους νομίζω ότι δεν πρέπει να παραποιή- θεί με άμεσες ή έμμεσες κάταστρατηγήσεις η λειτουργία αυτών των Τμηµάτων με τη διόγκωση π.χ. του κλασσικού φιλολογισµΟύ που εκδη- λώνεται στις μέρες μας ως ιμπεριαλιστικός απορροφητήρας ή καταπάτη- τικός οδοστρωτήρας χάρις στα στηρίγματα που διάθέτει στο καθηγητικό κυρίως κατεστημένο, συντηρητικό ή προοδευτικό, ή pa την υποβάθµιση των παιδαγωγικών τμημάτων γιατί δεν θα διαθέτουν παρά μόνο λέκτΟρες και επίκουρους, οπότε έχουμε µια απλή µετατοπΟίηση των παιδαγωγικών ακαδημιών. Αυτή η μεταποίηση των πάιδαγωγικών ακαδημιών πρέπει ν' αποφευχθεί. Με βάση λοιπόν όσα ανέφερα προηγουμένως, βγαίνουν νοµίζω δύο βασικές λειτουργικές αρχές για τα παιδαγωγικά τμήµατα των νηπιαγωγών και των δασκάλων: 1η αρχή: Τα παιδαγωγικά τµήματα δασκάλων και νηπιαγωγών δεν πρέπει να είναι απομακρυσμένα από τον κοινωνικό χώρο μέσα στον ο- ποίον παράγουν γνώση, μεταφέρουν τρόπους ζωής και πολιτιστικής συμ- περιφοράς, μέσω κυρίως των διδασκόντων και διδασκοµένων. Υπάρχει δηλαδή μια ειδικής ποιότητας γνώση, που παράγεται μέσα από τα παιδα- γωγικά τμήματα, η ΟπΟία ποιότητα γνώσης πρέπει να συνυπάρχει pa 001- 0pav00g όρους που καλύπτουν τις επιστημονικές απαιτήσεις αυτού του κλάδου. Από την άλλη μεριά, τα παιδάγωγικά τμήματα δέχονται άµεσες επι- δράσεις από το κοινωνικό περιβάλλον, μέσα στο 071010 είναι ενταγμένα και έτσι δεν είναι απομονωµένα. Η θέση αυτή εναρμονίζεται με τις σύγ- χρονες παιδαγωγικές θέσεις, σύμφωνα pa 11g οποίες τα σχολεία λειτουρ- γούν μέσα στην κοινωνία, για την ανέλιξη της κοινωνίας και από ρυθμιστι- κές κινήσεις που εκδηλώνονται ως Θέση η άρνηση από κοινωνικούς παρά- γοντες. Η παλιά μορφή του ρομαντικού σχολείου μέσα στο δάσος, όταν ο λύ- κος δεν είναι εκεί, έχει εγκαταλειφθεί και επιδιώκεται οι σχολικές εγκατα- στάσεις να βρίσκονται ανάμεσα στα σπίτια και στους ανθρώπους. Ο πει- ραματισµός εξάλλου δημιουργίας πανεπιστημιακής ζώνης (campus) έξω u- 75 πό την πόλη, κατά τα πρότυπα της βιομηχανικής ζώνης, υπήρξε για τον τόπο µας τρομερά καταστρεπτικός. Και έχουμε μια περίπτωση στα Γιάν- νενα, που 18 χρόνια παλεύουν να κάνουν μελέτες, κτίρια µεγάλα κλπ. και όχι να διαμορφώσουν τον πανεπιστηµιακό χώρο. Οι πανεπιστημιακές εγκαταστάσεις μοιάζουν σαν μια «έρημη χώρα». Πηγαίνετε στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας μετά τις 2 το μεσημέρι. Δεν θα βρείτε άνθρωπο. Πηγαίνετε ύστερα από 20 χρόνια, που κατά τις µελέτες θα έχει ολοκληρωθεί το περίφηµο campus 100 Πανεπιστηµίου Ιωαννίνων, κληροδότημα της Μητροπόλεως Ιωαννίνων, του τότε Μητροπολίτη Ιωαν- νίνων και νυν πάσης Ελλάδος, δεν θα βρείτε άνθρωπο. Ως συνέπεια αυτής της αρχής, για το Θεσσαλικό Πανεπιστήµιο απορ- ρέει ότι τα παιδάγωγικά τµήµατα πρέπει να λειτουργήσουν στο Βόλο, ώ- στε να έχουν, διδάσκοντες και διδασκόµενοι, καθηµερινή εμπειρία στα κοινά και όχι «πειραµατικά» σχολεία. Η επικοινωνία του Παιδαγωγικού Εργαστηρίου των Ιωαννίνων pa K01- νά σχολεία της πόλης έδωσε θαυμάσια, νοµίζω, αποτελέσµατα στους φοι- τητές για τις πρακτικές ασκήσεις και τη συμμετοχή στην έρευνα. 2η αρχή: Τα παιδαγωγικά τμήματα πρέπει να είναι ενσωματωμένα, ό- χι μόνο διοικητικά αλλά και χωροταξικά, στον ίδιο χώρο που θα βρίσκε- ται o κύριος όγκος των πανεπιστημιακών μονάδων, ώστε να λειτουργούν ως αποδέκτες και τροφοδότες, σε σχέση με τις άλλες πανεπιστημιακές µονάδες και να διάμορφώνεται το διεπιστημονικό πνεύμα, στοιχείο τόσο απαραίτητο για την παιδαγωγική επιστήμη. Με τον τρόπο αυτό, το διδακτικό προσωπικό των πάιδαγωγικών τμη- μάτων θα επικοινωνεί pa τα άλλα τµήματα και, προπαντός, οι μελλοντι- κοί δάσκαλοι δεν Θα είναι αποµονωµένοι από τους άλλους φοιτητές, πράγ- µα που επιδιώχθηκε σε µεγάλη έκταση ως τώρα pa τον εγκλεισµό κυριολε- κτικά των σπουδαστών στις παιδαγωγικές ακαδημίες, ώστε να συνηθί- σουν οι «τρόφιμοι» στην απομόνωση, στην υποταγή και στο «επίδομα ερη- μίας», γιατί χρειάζεται επίδομα ερηµίας στους δασκάλους που πηγαίνουν στα ερηµικά χωριά. - Ma όσα είπα προηγουμένως, φάνηκε νομίζω καθαρά ότι η παραγωγή παιδαγωγικής γνώσης και έρευνας στα παιδαγωγικά τμήματα δεν μπορεί να πραγµατοποιηθεί παρά µόνο αν υπάρχει διαλεκτική συνάρτηση και συ- νάφεια ανάµεσα στον ιδιαίτερο κοινωνικοοικονομικο χώρο και τους πα- ράγοντες παραγωγής σύγχρονης γνώσης. Η λύση αυτή, εξάλλου, δεν απο- κλείει την παιδαγωγική ακτινοβολία και προς τις κοντινές γύρω πόλεις και προς τη Θεσσαλονίκη και προς τη Λαμία, την Καρδίτσα ή την Καλαµ- πάκα. Πιστεύω ότι, για τον σηµερινό εκπαιδευτικό, για το δάσκαλο ιδιαίτε- 76 ρα, η πόλη του Βόλου προσφέρει τη σύγχρονη μορφή πόλης και σύγχρονη µορφή έκφρασης ζωής. Και δεν είναι η γεωργοκτηνοτροφική περιοχή από την οποία παράγονταν 0 παλιός δάσκαλος, ο παλιός τύπος που έπρεπε να μάθει να χορεύει, να µάθει να ντύνει τα παιδιά τσολιάδες για την 25η Μάρ- τίου. Η ίδρυση των παιδαγωγικών, όμως, τμημάτων διαμορφώνει µια νέα κατάσταση στο χώρο της γενικής παιδείας και ειδικότερα στη δηµοτική εκπαίδευση. Οι πρώτοι πτυχιούχοι των τμημάτων αυτών Θα βγουν το 1988, αλλά ήδη υπάρχουν σήμερα 40 περίπου χιλιάδες δάσκαλοι και νηπιαγω- γοί, που βγήκαν από τις παλιές παιδαγωγικές ακαδημίες, όπου η κατάρτι- ση ήταν ελλειπέστατη. Κι αν ακόμα 1u νέα παιδαγωγικά τμήματα επαν- δρωθούν αµέσως και αρχίσουν να λειτουργούν κανονικά από το 1984-85, όπως καθορίσθηκε pa πρόσφατο Προεδρικό Διάταγμα, έχει υπολογισθεί ότι θα φθάσουμε στις πρώτες δεκαετίες του 2100 αιώνα για να επανδρω- θούν τα σχολεία με τους νέους πτυχιούχους. Θα υπάρχει, λοιπόν, p1u µορφή επαγγελματικής, μορφωτικής και επι- στημονικής ανισότητας, η οποία θα έχει άμεσες επιπτώσεις στους µαθητές των δημοτικών σχολείων, καθόσον θα μπαίνουν οι νέοι πτυχιούχοι δάσκα- λοι και θα παραµένουν οι άλλοι που έχουν βγει από τις παιδαγωγικές ακα- δημίες. "Ετσι λοιπόν τίθεται προς άμεση αντιµετώπιση το πρόβλημα της επι- μόρφωσης και ενσωμάτωσης των εκπαιδευτικών που υπηρετούν σήμερα, ώστε να διοχετευθούν γρήγορα στα σχολεία δάσκαλοι και νηπιαγωγοί με επιστηµονική κατάρτιση. Οι υπάρχουσες ΣΕΛΔΕ (Σχολές Επιμόρφωσης Λειτουργών Δημοτικής Εκπαίδευσης) δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν πα- νεπιστηµιακούς σκοπούς, γιατί λειτουργούν ως παραρτήματα των παιδα- γωγικών ακαδημιών. Η επιµόρφωση, μετεκπαίδευση και ένταξη, λοιπόν, των δασκάλων και νηπιαγωγών, που υπηρετούν σήµερα, πρέπει να γίνει από τα ιδρυόμενα παιδαγωγικά τμήματα. Στην περίπτωση του Θεσσαλικού Πανεπιστημίου, που έχει έδρα το Βόλο, και όπου τα παιδαγωγικά τμήματα Θα λειτουργή- σουν στην πόλη του Βόλου όπως είπαμε, υπάρχει η δυνατότητα να χρησι- μοποιηθούν απλώς οι εγκαταστάσεις της Παιδαγωγικής Ακαδημίας της Λάρισας, για την άµεση επιμόρφωση και ένταξη των δασκάλων στην επι- μορφωτική στάθμη που θα δημιουργήσουν τα νέα τµήµατα και οι εγκατα- στάσεις της Σχολής Νηπιαγωγών Καρδίτσας, για την άµεση επιµόρφωση και ένταξη των νηπιαγωγών. Αυτό είναι ένα τεράστιο πρόβλημα και δεν πρέπει να παραγνωρισθεί. "Ετσι, τα παιδαγωγικά τµήµατα του Βόλου θα δημιουργήσουν επιµορ- φωτικές βαθμίδες μετακπαίδευσης σε δύο άλλες πόλεις της Θεσσαλίας (ο- 77 πωσδήποτε στη Λάρισα και στην Καρδίτσα) και, μέσω αυτών των πόλεων, pa μικρές και ευέλικτες μονάδες επιµόρφωσης, µπορούν να δημιουργή- σουν συντομότατα μεγάλο αριθµό, μορφωτικά και επιστηµονικά ισοβαθ- µισµένων εκπαιδευτικών του δηµοτικού και του νηπιαγωγείου, pa ανάλο- γη προς τα πανεπιστήµια παροχή μονάδων µάθησης, όπου θα συνυπολογι- σθεί και ένας συντελεστής ως χρόνος άσκησης. Η μορφή αυτή ρύθµισης έχει γίνει σε άλλες χώρες που επεδίωξαν την άµεση ανύψωση της µορφωτικής στάθµης μιας βαθμίδας εκπαίδευσης. Το Θεσσαλικό Πανεπιστήµιο, σε συνεργασία και με το Πανεπιστήµιο Θεσσαλονίκης, μπορεί να καλύψει με επιµορφωτική κατάρτιση και µετεκ- παίδευση το προσωπικό που υπηρετεί σήμερα στο χώρο της Θεσσαλίας και της Κεντρικής Ελλάδας. Τα επιμορφωτικά εξάλλου κέντρα της Λάρι- σας και της Καρδίτσας, µε τον τρόπο αυτό, θα δηµιουργήσουν τις πρώτες προύποθέσεις και τους πρώτους πυρήνες για τη δηµιουργία µεταπτυχια- κής σπουδής στα παιδαγωγικά. Η μεταπήδηση από τη προπτυχιακή στη µεταπτυχιακή σπουδή στον τόπο pug σε ορισμένα πράγματα Θα πρέπει να γίνει ίσως µ' ένα βαθμιαίο τρόπο και όχι απότομα. Η συνάφεια επίσης αυτή των παιδαγωγικών τµηµάτων του Βόλου pa άλλες πόλεις, άλλους χώρους, άλλες ανάγκες, άλλες µορφές παροχής και παραγωγής μάθησης, θα συντελέσει να δηµιουργηθούν Οι προύποθέσεις για τη δημιουργία όχι μονοδιάστατων τμημάτων, αλλά πολυδιάστατων μονάδων, που θα εκπληρώνουν και ευρύτερους κοινωνικούς σκοπούς. Κυρίες και κύριοι, Το σχολείο του ζωόμορφου σοφού Χείρωνα ανάδειξε, σύµφωνα με τη µυθολογία, πολλούς ήρωες. Σήµερα ζούμε σε µια εποχή απομυθοποίησης. Καιρός είναι λοιπόν να πάψουµε να ζητούμε από τους δάσκάλους να πραγ- ματοποιήσουν άθλους, όπως οι παλιοί ήρωες. Ας τους δώσουμε 1u µέσα και τους τρόπους να μορφωθούν καλύτερα, για να μορφώσουν καλύτερα τα παιδιά του λαού. Να ένας τρόπος για να εκπληρώσει το πανεπιστήμιο τον κοινωνικό ρόλο του. Σας ευχαριστώ Πρόεδρος: Ο χρόνος βέβαια µας δημιουργεί προβλήματα στη συζήτη- ση. Πάντως μπορούµε να έχουµε µία πρώτη συζήτηση πάνω στις τρεις πρώτες ενότητες και ενδεχοµένως να προκύψει η ανάγκη αργότερα να a- πανέλθουμε. 'E101, αν κάποιος από τους συναδέλφους νομίζει ότι θα είχε να κάνει κοινές παρατηρήσεις, μπορεί να πάρει το λόγο. Δηλαδή, προτεί- νω να περιορίσουμε τη συζήτηση πάνω στο περιεχόµενο των τριών πρώτων εισηγήσεων που ακούσαµε και να µη τη γενικεύσουµε πάνω στο θέµα όλης 78 της πρωϊνής συνεδρίασης. Τον λόγο έχει ο K. Φατούρος. Φατούρος: Είχαν έναν ενθουσιασμό Οι συνάδελφοι, και αυτό είναι ένα πολύ σηµαντικό στοιχείο, ένα γνώρισμα και ένας παράγοντας. Αλλά είχαν και κάτι άλλο πολύ πιο σηµαντικό, μια φυσικότητα, μια φυσική a711— χειρηματΟλογία, ότι οι παιδαγωγικές σχολές δεν μπορεί να είναι μεταποίη- ση της παιδαγωγικής ακαδημίας, ότι ο Βόλος έχει τις τεχνικές, τις ιστορι- κές και τις κοινωνικές δυνατότητες να στήσει το Πανεπιστήμιο του. Πρέπει να ομολογήσω - αλλά φοβάμαι μήπως πέφτω σε παγίδα των προσωπικών μου προθέσεων - τη βεβαιότητα. Εδώ μοιάζει σαν πολιτική εξαγγελία, αλλά δεν είναι. Δημιουργείται η βεβαιότητα ότι δεν υπάρχει κα- μία περίπτωση το Θεσσαλικό Πανεπιστήμιο να µην είναι γρήγορα ένας χώρος πραγµατικής εκπαίδευσης και vu μην είναι ένα περιθωριακό περι- φερειακό ίδρυμα. Αυτή η βεβαιότητα δεν µοιάζει να είναι µόνο αποτέλεσμα της ποιότη- τας των εισηγήσεων. Φαίνεται ότι η ίδια η περιοχή της Θεσσαλίας, η γεω- γραφική, η ιστορική και η κοινωνική της πράγµατικότητα, είναι τόσο φορ- τισμένη, υπάρχουν τόσοι παράγοντες και τόσα Θετικά στοιχεία, που Οδη- γΟύν σχεδόν pa απόλυτη βεβαιότητα 0‘ ένα πολύ δυναμικό εκπαιδευτικό, κοινωνικό οργανισμό. Οι παρατηρήσεις που έκανε 0 K. Φράγκος είναι πάρα πολύ χρήσιμες και πολύτιµες. Και δεν μπορεί v0 οπισθοχώρήσει κανείς 071‘ αυτές τις γενι- κές αρχές που έβαλε σ' αυτή την ενσωµάτωση και την ανάπτυξη των παι- δαγωγικών επιστημών στο πανεπιστήμιο. Είναι πραγµατικά µια επανά- στατική στιγµή για την παιδαγωγική στην Ελλάδα. Και όπως το είπε πάρα πολύ ωραία ο κ. Φράγκος, δεν είναι μόνο για την παιδαγωγική επιστήμη της νηπιακής ή της βρεφικής ηλικίας το ενδιαφέρον, αλλά γενικότερο, για δύο δραματικούς λόγους: Ο ένας είναι γιατί απευθύνεται πραγματικά σε όλο τον πληθυσµό της Ελλάδας. "Ολοι θα περάσουν από το δημοτικό. Είναι πραγμάτικά το κρι- σιμότερο εργαλείο για οποιασδήποτε κατηγορίας πολιτισµό. Και το δεύτερο στοιχείο, που παρουσίασε ο καθηγητής Φράγκος, ή- ταν ότι η παιδαγωγική επιστήμη δεν είναι µόνο για 10 δημοτικό, αλλά ενυ- πάρχει στην παιδαγωγική πλευρά του να διδάξεις τεχνολογία, ηλεκτρονι- κή ή του να διδάξεις φυσική η αρχιτεκτονική ή οτιδήποτε άλλο. Οι δυσκολίες θα είναι πολύ σημαντικές, αλλά το ίδιο το γεγονός ότι η εκκίνηση έγινε και ενσωματώνεται πια µια νέα προοπτική και μια νέα ά- ποψη και Ολοκληρώνεται ή πραγματοποιείται για πρώτη φορά Ο κοινωνι- κός ρόλος μέσα στα πανεπιστήμια είναι επίσης πολύ σηµαντικό. Θα ήθελα να συνδέσω τα ζητήµατα που έχουν σχέση με την εκπαίδευ- 79 ση όχι µόνο ως λειτουργία αναπαραγωγική, αλλά µετασχηματιστική. O K. Σβορώνος χθες το είδε και με μία άλλη διάσταση, ότι είναι επαναστατική η εκπαίδευση και επαναστατική η γνώση. Γι' αυτό, άλλωστε, τη γνώση προσπαθεί κανένας να την έχει υπό περιορισµό ή μέσα 010 περιορισμένα παιδαγωγικά ιδρύµατα, γιατί ακριβώς έχει μια επάναστατική διάσταση. Και μπορεί και επαναστάτες ακόµα να φοβούνται την επανάσταση της γνώσης. Να ονοματίζΟυν µε μεγαλοπρεπείς όρους την εξέλιξη της επιστή- µης, την ανάγκη για πάνεπιστήµιο. την ανάγκη για έρευνα, αλλά να κά- νουν ό,τι µπορούν για να την περιορίσουν, γιατι η ίδια η γνώση και έρευνα θα βγεί έξω από τις προδιαγραφές και από τις προθέσεις των πολιτικών που την κάθορίζουν. Είναι ανάγκη αρχιτέκτονες, Οικονομολόγοι, γεωγράφοι, νοµικοί όχι απλώς να περάσουν ένα μετεκπαιδευτικό σεμινάριο τριών εβδομάδων, αλ- λά να περάσουν από µία σχολή, από ένα ολοκληρωµένο, πολύπλευρο σύ- στημα εκπαιδευτικό, που θα μιλάει και θα συζητάει για τα ζητήματα της διαχείρισης του χώρου. Θέλω να ξεχωρίσω αυτά τα εκπαιδευτικά σεμινάρια, αυτά τα κυκλά- κια των 2 εβδοµάδων, των 15 ημερών, των 2 µηνών, που πραγματικά δεν είναι παιδευτικές διαδικασίες. Είναι μια απονοµή κάποιας ειδικότητας για ανάγκες επαγγελµατικές ή για να ικανοποιηθούν φορμαλιστικές απαιτή- σεις. Αυτό πΟυ χρειάζεται είναι αυτή η ολοκληρωµένη διαδικασία γνώσης. Και τέτοια συζητάει ο Νίκος 0 Παπαμίχος, για προγράµµατα, για διαχείρι- ση του χώρου, από τα οποία μετά από έξι μήνες, αλλά και από ένα και δύο χρόνια, αρχιτέκτονες, πολιτικοί µηχανικοί, τοπογράφοι, δικηγόροι, οικο- νομολόγοι θα έχουν πραγμάτικά μια καινούργια γνώση και µια δυνατότη- τα να µετασχηµατίσουν το χώρο, καθώς η γνώση θα έχει µετασχηματίσει και τη δική τους την άποψη. Μια τέτοια κατεύθυνση δίνει και απάντηση, και το είπε νοµίζω ο κ. Παπαμίχος, στο αν θέλουμε σχολή τέτοια ή τέτοια. Αν δεν είναι προπτυ- χιακή, ας είναι από την αρχή μια µεταπτυχιακή, αλλά με πυκνότητα γνω- στικής ύλης και εκπαίδευση όπου θα δίνεται αυτή η κατεύθυνση. Δεν χρειάζεται το Πανεπιστήμιο, από την πρώτη μέρα που θα ιδρυθεί, να έχει ορισμένους προπτυχιακούς κύκλους. Μπορεί ν' αρχίσει pa προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς. Μπορεί την ίδια στιγμή ν' αρχίσουν οι μεταπτυχια- κές σχολές και οι μεταπτυχιακοί κύκλοι σπουδών. 'Evug 071’ 00100g, 710- pu πολύ χρήσιμος, για τους λόγους που είπε Ο K. Παπαμίχος, είναι η δια- χείριση του χώρου. Και το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή 0a ολόκληρη την Ελ- λάδα δεν έχουµε τέτοιες κατευθύνσεις, το ότι θα τις έχει σε μοναδικότητα το Θεσσαλικό Πανεπιστήμιο, Θα είναι µια ιδιαιτερότητα που θα προσφέρει 80 ποιότητα και δύναμη στο Πανεπιστήµιο. "Ετσι, ένα πρώτο τεχνικό συµπέ- ρασμα μπορεί να είναι ότι δεν είναι ανάγκη να είναι µόνο προπτυχιακές σχολές αυτές που θα ιδρυθούν, αλλά μπορούν να λειτουργήσουν αµέσως και μεταπτυχιακοί κύκλοι. "Ενα δεύτερο χρήσιμο στοιχείο πρέπει να είναι πιθανές ιδιαιτερότητες στο ίδρυµα αυτό, στο καινούργιο Πανεπιστήμιο. "Ενα τρίτο είναι ότι δεν πρέπει κανείς σε καµία στιγµή να οπισθοχώ- ρήσει από την ποιότητα της εκπαίδευσης που θα δοθεί, για κανένα λόγο και για καµία στιγμή. Μπορεί πιθανόν να είναι θανατηφόρο ξεκίνημα για το Θεσσαλικό Πανεπιστή μιο, όπως και για άλλα πανεπιστήμια, αν ξεκινή- σει με ανάποδες συνθήκες, που όχι μόνο δεν θα μπορέσουµε τελικά να προχωρήσουµε στο Πανεπιστήμιο, αλλά θ' αποθηκεύσουμε στις μνήµες των Ελλήνων ένα αρνητικό πρόσωπο για το τι είναι πανεπιστήµιο. Θα ξε- κινήσουν pa την εντύπωση ότι δεν είναι τελειωμένα τα πράγµατα στο Βόλο και στη Λάρισα. Δεν θα έχουν καθηγητές. Δεν θα έχουν τη δυνατότητα v0 παραδώσουν μαθήματα. Δεν θα Θέλουν οι φοιτητές εκείνα δουλέψουν. Θα πηγαίνουν μόνο την Τρίτη και Τετάρτη, όσοι είναι κοντά, pa µηχανάκια. Στόλοι από μηχανόβιους θα καταπλέουν πιθανώς από τις διάφορες περιο- χές. Αυτά όλα μπορεί να δημιουργήσουν μία τελείως αρνητική εντύπωση για τον καινούργιο αυτόν πανεπιστημιακό χώρο. Δίνει ο κ. Φράγκος έμ- φαση στην πάιδάγωγική επιστήμη παντού και όχι μόνο στις παιδαγωγικές σχολές. Στο διάστημα που θα υπάρξει ανάμεσα στη στιγµή που θα βγει το προ- εδρικό διάταγμα και στη στιγμή που Θ' αρχίσει να λειτουργεί, θα πρέπει να είναι ένα διάστημα ενός χρόνου, έξι µηνών. "Ενα διάστηµα µιας επανα- στατικής εγρήγορσης, αλλά και συστηματικής εξαντλητικής δουλειάς, τε- χνοκρατικής εντέλειας, σαν να επρόκειτο κανένας να στείλει ένα διαστη- μόπλοιο προς τον 'Αρη. Δεν άκουσα την εισήγηση του κ. Κωτσιόπουλου, ξέρω όμως από πριν τη θεωρητική και την πρακτική δουλειά του. Είχα, έτσι, και αυτή στο νου µου σ' αυτά που προσπάθησα να σας εκθέσω. Σύνεδρος: Θα ήθελα να κάνω, ως γενικό σχόλιο, μια παρατήρηση κά- νοντας σύγκριση ανάµεσα στο περιεχόμενο της συζήτησης της χθεσινής η- μέρας και στη σημερινή, όπου µε μεγάλη χαρά παρατηρώ ότι έχουµε ξεπε- ράσει κάποια περιοριστικά όρια γύρω από το θέµα της τοπικότητας. Και το παράξενο είναι ότι το χθεσινό θέμα δεν ήταν η «τοπικότητα»: ήταν ο κοινωνικός ρόλος του πανεπιστημίου. Ωστόσο όμως το γενικό κλίμα ήταν γύρω από την τοπικότητα. Και µάλιστα pa πάρα πολλά θετικά πρόσημα, 81 αγνοώντας ότι υπάρχουν κοινωνικά αρνητικά πρόσηµα 7100 προσδιορίζον- ται από τον περιοριστικό χαρακτήρα αυτής της τοποθέτησης. Σήμερα ό- μως πρέπει να κοιτάξουμε τα πράγµατα από πιο κοντά. Αναζητώντας τη χρησιµότητα του Πανεπιστημίου, που παραδεχτήκαμε ότι,Θα γίνει, άναζη- τώντας τη μοναδικότητα του το εντάξαμε σ' ένα πλέγμα πιο σφάιρ΄ικό που ξεπερνά τη Θεσσαλία, εντάσσεται πια στις ανάγκες όλου του τόπου και προσδιορίστηκαν τα διάφορα χαρακτηριστικά που θα πρέπει να έχουν τα διάφορα τµήµατα pa βάση πια την μοναδικότητα, την πάρακολούΘηση ει- δικών αναγκών και την χρησιμότητα. Νομίζω ότι είναι ένας δρόμος που θα πρέπει οπωσδήποτε να καλυφθεί και θα μου επιτρέψετε, έτσι 8101001111- K0, να κάνω την παρατήρηση ό,τι, όσο από πιο κοντά εξετάζουμε το πρό- βληµα του ξεκινήµατος της λειτουργίας του νέου Πάνεπιστηµίου, τόσο αν- τιλαμβανόμαστε ότι η ακτινοβολία του δεν είναι δυνατόν παρά να είναι πανελλήνια, ανεξάρτητα από το uv 10711K0 χαρακτηριστικά θα στηρίξουνε τη δυνατότητα να έχει κάποιες αρχές λειτουργίας. Αυτά ήθελα να πω. Σιδηρόπουλος: Γύρω από την επιστηµονική ολοκλήρωση και την όχι πολυδιάσπαση των τμημάτων, ήθελα να προσθέσω ότι ο κλάδος µας έχει πολλές φορές ομόφωνα αποφανθεί ότι τα παιδαγωγικά τμήματα πρέπει να είναι ενταγμένα στα πανεπιστήµια της χώρας. Και δεν εννοούμε 0a καµιά περίπτωση ίδρυση τμημάτων διεσπαρμένων, μακριά από τις άλλες σχο- λές. Συμφωνώ δηλαδή με τις εισηγήσεις του κ. Κωτσιόπουλου και του K. Φράγκου, λέγοντας όχι στην πολυδιάσπαση των Τμημάτων. Κάι εξηγώ ο- ρισμένους λόγους που οδήγησαν τον κλάδο σ' αυτή την απόφαση. Θέλου- pa 10v σύγχρονο πανεπιστημιακό δάσκαλο και νηπιαγωγό να ζει και ν' α- ναπνέει τον αέρα του φοιτητή, που ανταλλάσσει σκέψεις και ιδέες με τους άλλους φοιτητές. Ελεύθερα, δηλαδή, vu κινούνται οι ιδέες στο φοιτητικό κόσμο. Τούτο θα διαμορφώσει ένα μοντέλο του σύγχρονου K01 προοδευτι- κού δασκάλου, σε αντίθεση pa 10 παρελθόν και το σήμερα, όπου ο δάσκα- λος φοιτά στις παιδαγωγικές ακαδημίες, κάπου στην Καρδίτσα, στη Λά- ρισα, Ρόδο κλπ. Και έτσι ο δάσκαλος, που βγαίνει απ' αυτές τις ακαδη- μίες, δεν έχει δεχθεί τα σύγχρονα πολιτιστικά και πολιτικά ρεύµατα, την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, που γίνεται μέσα στο φοιτητικό κίνημα. O δάσκαλος αυτός εξυπηρετούσε την άρχουσα…τάξη, που ήθελε το δά- σκαλο κλεισμένο στο καβούκι του, που ήθελε το δάσκαλο χωρίς ελεύθερη δημοκρατική και κριτική σκέψη, που ήθελε το δάσκαλο όχι σε μια δια- μορφωμένη, ολοκληρωµένη, προοδευτική προσωπικότητα. Είναι ο δάσκαλος όπως τον ήθελαν και όπως τον περιέγραψε κάποιος φωτισµένος δάσκαλος στο παρελθόν, που είχε πει περίπου: «δεν θέλουμε 82 το δάσκαλο µέσα στις πόλεις, µέσα στο πάνεπιστήµιο. Γιατί, από αγνό παιδί που είναι, θα χαλάσει. "Ετσι τον θέλουµε σε κάποια επαρχία, που να ξέρουµε και «µε ποιο κουτάλι τρώει». Καταλήγοντας, τονίζω και πάλι: όχι πολυδιάσπαση τμημάτων, όχι δηλαδή ένα στο Βόλο, ένα στην Καρδίτσα, ένα στο Τρίκαλα, ένα στη Λά- ρισα. Αν γίνουν έτσι τα παιδαγωγικά τμήματα δεν θα διαφέρουν από τις σημερινές ακαδημίες, παρά μόνο στα έτη φοίτησης και στην κάποια κα- λύτερη ποιότητα των σπουδών. Και κάποια άλλη τοποθέτηση σε κάτι που ακούστηκε, για κάποιες ι- στορικές μνήµες στη Μαγνησία, που δικαιολογούν, θα λέγαμε, τη ίδρυση κάποιων σχολών, παιδάγωγικών ή και φιλοσοφικών. Πραγματικά, αν οι- ποτελεί ανάγκη η ύπαρξη, εκτός των άλλων προύποθέσεων, και ιστορικών λόγων για την ίδρυση µιας ανώτερης ή ανώτατης σχολής, τότε πραγµατι- κά αυτός εδώ ο τόπος έχει τα ιστορικά στηρίγµατα για τη σύσταση και μιας επιπλέον σχολής. Και δεν είναι μόνο τα ιστορικά στηρίγματα για τη δηµιουργία ενός πάιδαγωγικού τμήματος, αλλά και το αναγκαίο πνευματικό υπόβαθρο που υπάρχει και στηρίζει παραπέρα την ανάγκη δημιουργίας μιας φιλοσο- φικής σχολής του τόπου. Πολύ επιγραµµατικά θ' αναφερθώ στα ιστορικά στηρίγματα και θα συμπληρώσω κάπως κάποια εισήγηση για το πνευµατικό υπόβαθρο που υ- πάρχει και δικαιολογεί τη δημιουργία των δύο αυτών σχολών: Πρώτα-πρώτα ρίχτηκε από τους πηλιορείτες δασκάλους του Γένους Γρηγόρη Κωνσταντά και "Ανθιμο Γαζή, η πρωτάκουστη για τότε (αρχές του 19ου αιώνα) ιδέα να ιδρυθεί στις Μηλιές του Πηλίου μια ακαδημία, ένα πανεπιστήµιο δηλαδή, στο πρότυπο των άλλων της Ευρώπης. Επίσης, τα προεπαναστατικά χρόνια λειτουργούσαν εδώ δυο ανώτερα σχολεία, το Μουσείο της Ζαγοράς που αναφέρθηκε (είναι το Σχολείο του Ρήγα) και η Σχολή Μηλεών. "Αλλά ονοµαστά σχολεία έχουμε στον Κισσό, που δίδαξε ο Φερράίος, στο Κατωχώρι, στον 'Ανω Βόλο, στο ΑνήλιΟ, στον Άγιο Γεώργιο και στη Δράκεια. Αλλά μήπως από τούτο τον τόπο δεν ξεπήδησαν στα χρόνια της τουρ- κοκρατίας οι μεγάλοι δάσκαλοι του Γένους Δανιήλ Φιλιππίδης, Μηλιώ- της, Γρηγόρης Κωνσταντάς, "ΑνΘιµος Γαζής, Στέφανος Κοµητάς από 100g ΚΟκοτούς, ΕπιφάνειΟς Δημητριάδης, καθώς και o Καισάριος Δαπόν- τες, λόγιος, Σκοπελίτης. ΄ ΄ Τελειώνοντας, θ' αναφέρω για παράδειγµα τρεις χώρους έρευνας και µελέτης για τους φοιτητές που μπορούν, ερευνώντας τα σπάνια βιβλία και χειρόγραφα, ν' αξιοποιήσουν και ανέκδοτο ακόμα υλικό από τις ιστορικές βιβλιοθήκες της Ζαγοράς και των Μηλεών, καθώς και τη βιβλιοθήκη του 83 Γιάννη Κορδάτου, που έχει 2.500 βιβλία και χειρόγραφα, που προσφέρεται για λαογραφικές, ιστορικές, κοινωνιολογικές και φιλοσοφικές μελέτες. Ευχαριστώ Λαρισαίος (Πρόεδρος της ΕΛΜΕ Μαγνησίας): Καταρχήν αναφερόμε- νος στην εισήγηση του κ. Κωτσιόπουλου, για τους τρεις κύκλους του Πα- νεπιστημίου Θεσσαλίας (γενικός, επαγγελματικός και µεταπτυχιακός), Θα ήθελα να σταθούμε λίγο στον πρώτο κύκλο στο γενικό. Αυτός δίνει τη δυνατότητα για µεγαλύτερη επαφή τέτοιων σχολών, Οι οποίες θα υπάρξουν σ' αυτό τον κύκλο, με το περιβάλλον. Αλλά ταυτό- χρονα και για µεγαλύτερη επαφή του δυναμικού που υπάρχει στην περιοχή εδώ, να έρθει σε επαφή pa 10 γνωστικό αντικείµενο των σχολών αυτών. Σχετικά pa 011g γνωστικές περιοχές, ιστορικές ή βιομηχανικές ή άλ- λες βιΟτεχνικές κλπ., εμείς βλέπουμε ότι, εάν σταθούμε στο δικό μας το χώρο τον καθηγητικό, υπάρχουν άπειρες δυνατότητες τέτοιας συνεχούς ε- παφής και ζωντανής σύνδεσης. Και στον τοµέα της επιμόρφωσης των επι- στηµόνων, ακόμη, που ήδη υπάρχουν και έχουν πάρει κάποια µόρφωση, ' καλή ή κακή, και που για το δικό μας το χώρο ίσως είναι αρκετά ελλει- πής. "Εχουμε καθηγητές που διδάσκουν στα λύκεια κοινωνιολογία, οικο- νομία, εφηρµοσμένα οικονομικά, χωρίς να έχουν κάποια ιδιαίτερη μόρφω- ση, απλώς pa K071010 πτυχίο που πήρανε από κάποια φυσικοµαθηµατική ή φιλοσοφική σχολή. Λοιπόν, πρέπει αυτές οι σχολές στο Θεσσαλικό Πανεπιστήµιο να εί- ναι όχι µόνο σχολές που Θα παρέχουν γνώση αλλά να είναι κυψέλες, γύρω από τις οποίες θα μαζεύεται το δυναµικό της περιοχής για να επιµορφώνε- ται. Επίσης, αναφερόμενος στην εισήγηση του K. Φράγκου, γνωρίζω τους αγώνες του τους πολύπλευρους για να πάρει η παιδαγωγική επιστήµη τη θέση που της ταιριάζει µέσα στην ακαδημαϊκή μόρφωση. Εμείς οι καθηγη- τές υποτίθεται θα έπρεπε να είχαµε κάποια ιδιαίτερη παιδαγωγική µόρφω- ση και δυστυχώς δεν την έχουµε. Σε µερικά πανεπιστήμια, Ούτε καν ασχο- λήθηκαν pa την παιδαγωγική οι καθηγητές που διδάσκουν αυτή τη στιγμή στα γυμνάσια και στα λύκεια. Και φτάνουμε στο σημείο να χαρακτηριζό- μαστε παιδαγωγοί και να µην έχουμε καμία κατάρτιση παιδαγωγική, να αυτοσχεδιάζουµε µέσα στην αίθουσα. "Η εξαρτάται από τη συνείδηση του καθενός ν' ασχοληθεί pa κάποια βιβλία ή να παραμείνει σε κάποια παλιά πρότυπα. Αναφέρθηκε στα παιδαγωγικά τμήματα των δασκάλων και των νη- πιαγωγών ο κ. Φράγκος. Νοµίζουµε ότι είναι απαραίτητη η παιδαγωγική επιµόρφωση και στους καθηγητές και τη βλέπουμε μέσα απ' αυτό τα παι- := 84 δαγωγικά τμήματα. Είναι περίπου 35.000 καθηγητές αυτή τη στιγμή σ' όλη την Ελλάδα. Λοιπόν, βλέπουµε το Θεσσαλικό Πανεπιστήµιο να παίζει ένα ρόλο όχι µόνο καθαρά πολιτικό για το θέμα της Θεσσαλίας, αλλά να παίξει ένα κα- θοριστικό ρόλο ειδικά στον τοµέα αυτόν της παιδαγωγικής για όλη την Ελλάδα. Ευχαριστώ Πρόεδρος: Ο κ. Σβορώνος έχει το λόγο. Ν. Σβορώνος: Αρχίζω και εγώ από µια διαπίστωση, 011, εξαφορμής του Θεσσαλικού Πανεπιστηµίου, η συζήτηση σήμερα περιστράφηκε γύρω από την Οργάνωση και τη διάρθρωση όλων των καινούργιων πανεπιστη- µίων και, Θα έλεγα μάλιστα, του πανεπιστηµιακού χώρου γενικότερα. Και αυτό είναι ένα ευτυχές γεγονός, κατά τη γνώµη µου. Θα κρατήσω απ' όλα όσα ετέθησαν από 100g 10a1g εισηγητές δύο μό- νο σημεία. Αναφερόµενος στις εισηγήσεις του κ. Παπαµίχου και του κ. Φράγκου, ότι ξεκινώντας οι δύο ομιλητές από δύο διαφορετικά παραδείγ- ματα, ο ένας το χωροταξικό γενικά και ο άλλος το παιδαγωγικό, και οι δύο αυτές παρατηρήσεις έθεσαν στο βάθος το εξής πρόβλημα: της ιδιαιτε- ρότητας του κάθε νέου πανεπιστημίου. Νομίζω ότι 0 λόγος ύπαρξης κάθε νέου πανεπιστημίου είναι ακριβώς μια κάποια ιδιαιτερότητα, να ρίξει το βάρος σε κάποια εξειδίκευση. Ελέχθη και από τον κ. Φράγκο αλλά και έπειτα από τον κ. Παπαμίχο ότι η ιδιαιτερότητα αυτή πρέπει να είναι ένα είδος συνδυασµού με τις τοπι- κές ανάγκες, τις ανάγκες τις εργατικές και ακόμα - ένα πράγµα 10 071010 πρέπει να εντοπισθεί - με τις ανάγκες της αγοράς. Δηλαδή να τεθεί το βά- ρος σε τοµείς που είναι καινούργιοι. Αυτό είναι σηµείο σημαντικό το οποίο χρειάζεται να βοηθηθεί περισσότερο και φυσικά δεν πρόκειται εδώ να το συζητήσουµε πρόχειρα. Αναφερόµενος στην εξαιρετική, για μένα, και ολοκληρωµένη και με- λετημένη εισήγηση του πρώτου εισηγητή, του κ. Κωτσιόπουλου, δεν μπο- ρώ να μπω στα πλούσια σηµεία στα οποία αναφέρεται, νομίζω όμως ότι θα πρέπει να είναι ένα βασικό κείμενο που ν' αποτελέσει μια στέρεη βάση για µια γενικότερη συζήτηση για τα πανεπιστήμια. Εποµένως, θα ήθελα εγώ προσωπικά να έχω ολόκληρο αυτό το κείμενο, για να µπορεί κανείς να σταθεί περισσότερο επάνω στις διάφορες προτάσεις που περιέχει. O K. Κωτσιόπουλος έθεσε πολύ σωστά την ανάγκη τριών κύκλων, του γενικού, επάγγελµατικού και µεταπτυχιακού. Εδώ ίσως, για να ολοκλη- ρωθεί η σκέψη αυτή, έπρεπε να προσθέσει μια µελέτη της σχέσης της μέ- 85 σης εκπαίδευσης με το πανεπιστήµιο. Το περιεχόµενο του γενικού κύκλου δεν μπορεί να καθορισθεί, παρά ύστερα από συγκεκριμένη μελέτη του κύ- κλου τον οποίον δίνει η µέση εκπαίδευση. Και το πρόβληµα όλων των πα- νεπιστηµιακών καθηγητών είναι τι να κάνουμε με τα παιδιά που έρχονται από τη µέση εκπαίδευση. Τα ελαττώµατα και τις ελλείψεις της µέσης εκ- παίδευσης τα τόνισε ο προηγούμενος ομιλητής. Πως θ' αρχίσει η πανεπιστημιακή διδασκαλία μπροστά στην τρομερή έλλειψη των αποφοίτων που έρχονται στο πανεπιστήμιο; Ο πρώτος γενι- κός κύκλος µπορεί κατά ένα μέρος να καλύψει αυτό το κενό. Αλλά δεν πρέπει το πανεπιστήμιο ν' αρχίσει από την εγκύκλιο παιδεία του γυµνα- σίου. Και μια έκκληση γενικά στην όλη συζήτηση για την ανώτατη εκπαί- δευση είναι η εξής: έχοµε ξεχάσει ότι είναι αδύνατο να πάµε παραπέρα και να μιλήσουμε για ανώτατη εκπαίδευση, αν συγχρόνως δεν λύσουμε το ποιοτικό πρόβλημα και το γνωστικό περιεχόµενο της µέσης εκπαίδευσης. Αυτά ήθελα να πω και να επαναλάβω την παράκληση της συμπλήρω- σης αυτού του ωραιότατου σχεδίου, που μπορεί - επαναλαμβάνω - ν' α- ποτελέσει πραγματική βάση για όλα τα πανεπιστήμια, να συµπληρωθεί με µια ανάλογη µελέτη του τι θα γίνει στη μέση εκπαίδευση. Ευχαριστώ Σύνεδρος: Παίρνοντας αφορμή από ένα σηµείο της τοποθέτησης του συναδέλφου Παναγιώτη Σιδηρόπουλου, ήθελα να πω ότι ένας υπαρκτός κίνδυνος των ανθρώπων που ζουν και δουλεύουν σ' αυτή την περιοχή, κα- θώς επίσης και των φορέων τους, είναι εκείνος του μαξιμαλισμού - ας μου επιτραπεί η λέξη - της απαίτησης ίδρυσης περισσότερων σχολών απ' 0- σες είναι αναγκαίες στη σημερινή συγκυρία. Δεν πρέπει να δούμε μόνο, όπως άλλωστε τόνισε και ο καθηγητής κ. Φράγκος, τους ιστορικούς λόγους. Αλλά θα πρέπει να δούμε και τις σημε- ρινές ανάγκες, πολύ περισσότερο και τις δυνατότητες απορρόφησης των επιστημόνων µέσα στην παραγωγική διαδικά…α σε πανελλαδικό επίπεδο. Αυτό νομίζω ότι θα πρέπει να έχουμε το θάρρος να το επισημάνΟυμε πρώ- τοι εµείς οι ντόπιοι, αν βέβαια θέλουμε να είμαστε αξιόπιστοι -Ku1 αποτελε- σματικοί στα αντικείµενά μας. Ευχαριστώ Πρόεδρος: Θα ήθελα να κλείσουμε τον πρώτο κύκλο των ερωτήσεων. Θα κάνουµε ένα πεντάλεπτο διάλειµµα. Διάλειμµα 86 Πρόεδρος: Επαναλαμβάνεται η διακοπείσα συνεδρίαση. Ο κ. Σαλά- πας έχει το λόγο. Κ. Σαλάπας (Σύμβουλος Υπουργείου Γεωργίας): Το θέμα της εισήγη- σής μου είναι «γεωργική τεχνολογία και επιστημονική εξειδίκευση». Προ- σωπικά νοιώθω κάποιο δέος μετά από τις ολοκληρωμένες και εµπεριστα- τωμένες εισηγήσεις και παρεµβάσεις που έγιναν, ιδιαίτερα από τους καθη- γητές pug. K01 ίσως η δική μου εισήγηση θεωρηθεί πτωχή. Πάντως περι- λαμβάνει Ορισμένες πρακτικές απόψεις, όπως παρουσιάζονται στην καθη- μερινή λειτουργία του Υπουργείου Γεωργίας και των διαφόρων φορέων που εποπτεύει. Η ανάπτυξη του γεωργικού τοµέα της οικονοµίας, που στο ευρύτερο φάσμα του περιλαμβάνει, εκτός από την παραγωγή, τη μεταφορά, την ap- πορία, την αποθήκευση και τη μεταποίηση των γεωργικών και κτηνοτρο- φικών προϊόντων, προύποθέτει σήµερα, εκτός από την πραγµατοποίηση σημαντικών επενδύσεων, την εφαρμογή αρκετά προηγµένης τεχνολογίας και µάλιστα τεχνολογίας δυναµικής, δεδομένου ότι η πρόοδος της επιστη- μονικής έρευνας, αλλά και οι κοινωνικοοικονομικοί στόχοι των δραστη- ριοτήτων του γεωργικού τομέα βρίσκονται σε συνεχή και εντυπωσιακή ε- ξέλιξη. "Οπως είναι φυσικό, η εφαρμογή της τεχνολογίας αυτής απαιτεί την ύ- παρξη ανάλογου επιστημονικού και τεχνικού προσωπικού, με κατάλληλη ειδίκευση στους επιμέρους τομείς. Τέτοιο προσωπικό σήμερα δεν υπάρχει στη χώρα μας, τουλάχιστον στον αριθµό που χρειάζεται. O κανόνας είναι, το επιστηµονικό και τεχνικό προσωπικό, που χρησι- μοποιείται στο γεωργικό τοµέα, να εξειδικεύεται, όσο βέβαια είναι δυνατό, 01u πλαίσια της δουλειάς του, για να μπορεί v’ ανταποκριθεί στις ειδικό- τερες απαιτήσεις αντιμετώπισης των προβλημάτων. Εξάλλου η έλλειψη αυτή καλύπτεται, όσο πάλι είναι δυνατό, και pa 00v10pag μετεκπαιδεύ- σεις, κυρίως στο εξωτερικό, που όμως δεν βασίζονται συνήθως, όπως θα ήταν επιθυμητό, σε συστηματική διδασκαλία μέσα σε περιβάλλον πανεπι- στημιακό. Από τα παράπάνω βγαίνει το συμπέρασμα ότι υπάρχει στη χώρα μας ένα σοβαρό κενό σε ότι αφορά την κατάρτιση επιστημόνων εξειδικευμέ- νων στα θέµατα γεωργικής τεχνολογίας. Το Υπουργείο Γεωργίας έχει άμεση γνώση της ανάγκης ύπαρξης τέ- τοιου προσωπικού. Στο στάδιο ανάπτυξης που η γεωργία µας βρίσκεται σήμερα, η εξασφάλιση της δυνατότητας εφαρμογής νέας τεχνολογίας στην παραγωγική διαδικασία αποτελεί μια από τις βασικές προύποθέσεις για την παραπέρα εξέλιξή της. Η τεχνολογία συναρτάται εδώ, όπως είναι 87 φυσικό, με τους 10pa1g της γεωργίας, της κτηνοτροφίας, των δασών και της αλιείας. ΚάΘένας από τους τομείς αυτούς θα μπορούσε να περιλάβει αντίστοιχες διδακτικές ενότητες επιµέρους Θεμάτων. "Γα θέματα αυτά δεν παρουσιάζουν όλα βέβαια το ίδιο ενδιαφέρον ή προτεραιότητα. Ορισµένα έχουν αμεσότερη προτεραιότητα για τη χώρα μας, ενώ άλλα άπτονται της βιοτεχνολογίας, που Θεωρείται και είναι - όπως είναι γνωστό - τεχνολο- γία υψηλής στάθμης ή τεχνολογία αιχµής. Ποιες είναι όμως οι παραπάνω διδακτικές ενότητες ή κλάδοι ειδικο- τήτων για κάθε χωριστά τομέα; Ο τομέας της γεωργίας Θα μπορούσε να περιλάβει τη φυτοπροστασία, τη γενετική βελτίωση, την εδάφολογία, την αγροτική μηχανική, την τεχνο- λογία γεωργικών προϊόντων, τη γεωργική οικονομία και αγροτική κοινω- νιολΟγία. Ο τομέας της κτηνοτροφίας θα μπορούσε να περιλάβει τη ζωοτεχνία σε συνδυασμό με την αναπαράγωγή, 111 βελτίωση και τη διατροφή των ζώων και τη µελισσοκοµία και σηροτροφία. Ο τοµέας των δασών θα μπορούσε να περιλάβει την δασική τεχνολο- γία και την προστασία των δασών και 100 δασικού περιβάλλοντος. Αυτά όλα σε πολύ γενικές γραμμές. Τέλος, ο τοµέας της αλιείας θα μπορούσε να περιλάβει δύο διδακτι- κές ενότητες, τις υδατοκαλλιέργειες, μαζί µε την αλιευτική τεχνολογία και την τεχνολογία των αλιευτικών προϊόντων. "Οπως προαναφέραμε, ορισμένα Θέματα παρουσιάζουν προτεραιότη- τα ή ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Σαν τέτοιο αναφέρουµε τη βιολογική και χημι- κή καταπολέµηση των διαφόρων εχθρών των φυτών, 0a συνδυασμό pa την φυτοφάρµακολογία, τη µηχανική γενετική, που βασίζεται στη βιοτεχνολο- γία, την τεχνολογία των λιπασμάτων σε συνδυασµό µε την προστασία του περιβάλλοντος, την πεδολογία, δηλαδή την χαρτογράφηση και ταξινόµη- ση των εδαφών, το μάρκετιγκ της γεωργικής παραγωγής σε σχέση pa την ολοκληρωμένη γεωργική ανάπτυξη, την οργάνωση των συνεταιρισμών και τις ομαδικές καλλιέργειες. Τέλος, σημαντικό ενδιαφέρον για την ελληνική πραγµατικότητα πά- ρουσιάζει 0 κλάδος ειδίκευσης στην αγροτική µηχανική. Στο σηµείο αυτό θα μου επιτρέψετε να επιμείνω λίγο περισσότερο, γιατί νομίζω ότι ο κλά- δος αυτός έχει σηµασία για το Θεσσαλικό Πανεπιστήμιο. Είναι σ' όλους γνωστό ότι η ανάπτυξη της γεωργίας βασίζεται στην ύ- παρξη πολλών ειδικών έργων, όπως εγγειοβελτιωτικών, κτιριακών έργων και γεωργικών εγκαταστάσεων, µαζί µε τον ηλεκτρομηχανολογικό τους ε- ξοπλισμό. Για τη χώρα μας τα έργα αυτά παρουσιάζουν μεγάλη σπουδαιό- τητα, αν λάβουμε υπόψη τις.ιδιάζουσες συνθήκες, κάτω από τις Οποίες 88 βρίσκεται η ελληνική γεωργία. Πρώτα-πρώτα, ο µικρός γεωργικός κλήρος επιβάλλει την ανάπτυξη των πλέον εντατικών καλλιεργειών, οι οποίες δεν μπορούν να εφαρμο- σθούν, παρά μόνο µε την εξασφάλιση αρδευτικού νερού. Από την άλλη µεριά, 0 πολυτεμαχισμός των γεωργικών ιδιοκτησιών και η επιτακτική ανάγκη αύξησης της παραγωγικότητας στο γεωργικό το- μέα επιβάλλουν την προώθηση ανάπτυξης των ομαδικών κάλλιεργειών και την οργάνωσης των γεωργικών συνεταιρισμών, κατά τρόπο ώστε, a- K10g 0710 111v παραγωγή, να εξασφαλίζουν και τη συγκέντρωση, την εμπο- ρία και τη µεταποίηση των προϊόντων. Είναι φανερό ότι οι δραστηριότητες αυτές απαιτούν την ύπαρξη ση- μαντικών έργων υποδομής, όπως είναι οι αποθηκευτικές, οι ψυκτικές εγ- καταστάσεις, τα σφαγεία, οι λαχαναγορές και οι ανθαγορές, οι αγροτικές βιοµηχανίες και βιοτεχνίες. Στη χώρα μας, με τα έργα αυτά ασχολούνται Οι διπλωµατούχοι των πολυτεχνείων και Οι πτυχιούχοι των γεωπονικών σχολών. Τα προγράµµα- τα όμως σπουδών τόσο των γεωπονικών σχολών όσο και των πολυτε- χνείων δεν παρέχουν, ούτε σε έκταση ούτε σε βάθος, στους σπουδαστές ό- λες εκείνες τις γνώσεις, που Θα επέτρεπαν την σε βάθος κατά περίπτωση αντιμετώπιση των θεµάτων που σχετίζονται pa 111 μελέτη, την κατασκευή και την εκμετάλλευση των αγροτικών έργων. Το κενό αυτό σε άλλες χώρες, όπως π.χ. στη Γαλλία, έχει καλυφθεί pa την ίδρυση μεταπτυχιακής σχολής αγροτικής μηχανικής, που δέχεται πτυ- χιούχους των γεωπονικών σχολών και διπλωµατούχους των πολυτε- χνείων. Οι απόφοιτοι της σχολής αυτής, µετά από διετή κύκλο σπουδών, και από µία περίοδο περίπου έξη μηνών πρακτικής εξάσκησης, επάνδρώ- νΟυν σήμερα όλες τις αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου Γεωργίας και των άλλων κρατικών οργανισμών, καθώς και πολλές ιδιωτικές επιχειρή- σεις. Ως Υπουργείο Γεωργίας επισημαίνουμε, µε όλα τα παραπάνω, το πό- σο επιτακτική είναι η ανάγκη σήμερα ύπαρξης εξειδικευμένου επιστημο- νοτεχνικού προσωπικού στο γεωργικό τοµέα για την παραπέρα αύξηση της παραγωγής και παραγωγικότητας. Σε περίπτωση κατά την οποία η ε- ξειδίκευση αυτή αποφασισθεί αρµόδια να έχει τη µορφή µεταπτυχιακής εκπαίδευσης, θα θέλαµε να επισημάνουμε την ανάγκη θέσπισης σοβαρών κινήτρων, προκειµένου να εξασφαλισθεί η προσέλκυση σπουδαστών, που θα κληθούν να παρατείνουν τις σπουδές τους για αρκετό χρονικό διάστη- μα. Θα πρέπει π.χ. το δίπλωµα ενός τέτοιου επιστήμονα ή τεχνικού να εί- ναι ισΟδύναμΟ με το µάστερ των αγγλοσαξωνικών πανεπιστηµίων. Επίσης θα πρέπει να καλύπτεται τουλάχιστον μέρος των εξόδων σπουδών και δια- 89 βίωσης, πράγμα το οποίο θα µπορούσε να επιτευχθεί με δύο τρόπους: 0) To Πανεπιστήμιο να δέχεται σπουδαστές υπαλλήλους του δήµο- σίου τομέα, των συνεταιριστικών οργανώσεων κλπ., οι οποίοι θα μισθοδο- τούνται κατά τη διάρκεια των σπουδών 100g. β) Στους υπόλοιπους σπουδαστές να παρέχονται υποτροφίες. Και στις δύο αυτές περιπτώσεις η επιλογή των σπουδαστών να γίνεται ύστερα από αυστηρούς διαγωνισμούς, προκειµένου να διαφυλαχθεί η υψη- λή στάθμη των σπουδών. Τελειώνοντας, επίσηµαίνουµε το γεγονός ότι τέτοιες σχολές ή τμήμα- τα ειδίκευσης θα προσελκύσουν και σπουδαστές ξένων χωρών, ιδίως α- φρικανικών και ασιατικών, στις οποίες οι ανάγκες 0a αντίστοιχο επιστη- μονικοτεχνικό προσωπικο είναι μεγάλες και επείγουσες. Ευχαριστώ Πρόεδρος: O K. Μάργαρης έχει το λογο. Ν. Μάργαρης (Καθηγητής Α.Π.Θ.): Πραγματικά, κυρίως γιατί είμαι Βολιώτης, θα κάνω µια «σωβινιστική» ομιλία, γιατί 0 Βόλος προσφέρεται για μια σχολή γεωργικής τεχνολογίας και όχι η Λάρισα. Και µια και µιλά- pa για γεωργική τεχνολογία, ας µου επιτρέψετε να κάνω τον ορισμό της, Ο- πως τον φαντάζοµαι εγώ. O άνθρωπος στην αρχή ήταν κυνηγός και συλλέκτης. Αυτό σηµαίνει πως είχε μια μεγάλη διασπορά. Στη συνέχεια άρχισε να καλλιεργεί τα χω- ράφια. Και µιλάµε πια για την αγροτική επανάσταση. Άρχισε να καλλιερ- γεί τα φυτά. Και καλλιεργώντας τα φυτά, κατάφερε να κάνει παραγωγή των φυτών σε μεγαλύτερες ποσότητες και έτσι δηµιουργήθηκαν οι πρώτοι οικισµοί: µεγαλύτερες συγκεντρώσεις ατόμων σε συγκεκριµένους χώ- ρους. Σιγά-σιγά και μέχρι την εποχή που την ονοµάζουμε βιομηχανική επα- νάσταση, η τεχνολογία ήταν κάτι ουσιαστικά ξέχωρο από την επιστήµη. Η επιστήµη ήταν προνόµιο των αριστοκρατών, ενώ η τεχνολογία ήταν στις χαμηλότερες κοινωνικές τάξεις, στις συντεχνίες του µεσαίωνα, που δημιουργούσαν ένα μεγάλο κενό μεταξύ τεχνολογίας και επιστήμης. Με τις δημοκρατικές επαναστάσεις που έγιναν, έσπασαν τα φράγµα- τα εκείνα που εμπόδισαν το έργο αυτό που το λέγανε µηχανή των χεριών. "Ετσι λοιπόν ξεκινά µια νέα επανάσταση, η βιοµηχανική επανάσταση, στην οποία βλέπουμε v’ αρχίζει να γίνεται μια κάποια βιοµηχανική παρα- γωγή, ν' αρχίζει δηλαδή η τεχνολογία, συγχρόνως όμως και αυτή η τεχνο- λογία που αναπτύσσεται, οι βιοµηχανίες που δημιουργούνται να χρειάζον- ται εργατικό δυναμικό. 90 Το εργατικό δυναµικό µετακινείται προς τις βιομηχανίες και στη συ- νέχεια προσφέρει 11 βιομηχανία στους αγρότες εργαλεία. Παλιά χρειαζον- ταν πάρα πολλά άτομα για να οργανώνουν, για να βοτανίζουν, για να θερί- ζουν. Σήμερα έχεις ένα τρακτέρ. Το τρακτέρ τι είναι; Είναι το προϊόν της βιοµηχανικής επανάστασης, που αυξάνει την παραγωγή στον γεωργικό τομέα. "Ετσι λοιπόν είναι λογικό να μειώνεται ο πληθυσμός ο αγροτικός και ν' αυξάνεται ο αστικός. Μέχρι την αγροτική επανάσταση ο πληθυσμός τρεφόταν από τους «τόκους» του περιβάλλοντος, από τις επενδύσεις. Η ενέργεια που χρησι- μοποιούσαµε µέχρι τότε ουσιαστικά ήταν ξύλο. Και με τη βιοµηχανική ε- πανάσταση αρχίζει να χρησιμοποιείται Ουσιαστικά κάρβουνο και τώρα το πετρέλαιο, που ήταν πάλι επενδύσεις της φύσης. Και φυσικά αρχίζει ν' αυ- ξάνεται η παραγωγή, είτε αυτή είναι βιοµηχανική είτε είναι αγροτική. Γενικά όπως προχωρεί η κοινωνία - και θα ήθελα να συζητήσω πε- ρισσότερο το κομμάτι που αφορά τη γεωργική τεχνολογία - τα πράγματα αλλάζουν συνεχώς. "Ετσι σκέφτηκαν οι παραγωγοί. Γιατί να κάνουμε εναλλαγή στη σπο- ρά, δηλαδή τη µια χρονιά να σπέρνουµε σιτάρι και την άλλη φασόλια που φέρνουν βέβαια πίσω το άζωτο απ' την ατμόσφαιρα και να µη βάζουμε α- ζωτούχα λιπάσματα. ΣπέρνΟυμε, έτσι, για παράδειγµα, το λίπασμα παρό- λο που είμαστε δίπλα στον Παγασητικό. Σε κάθε αχλαδιά στο Πήλιο χρη- σιμοποιούν σήµερα από 7 μέχρι και 10 κιλά λίπασµα. Παλιά έσκαβαν τρι- γύρω από την αχλαδιά. Τώρα, επειδή στοιχίζει πολλά το σκάψιµο, αδειά- ζουµε το τσουβάλι με το λίπασμα. Και πραγµατικά η περιοχή προς την Αρ- γαλαστή, όταν κάνουν λίπανση, είναι σαν να έχει χιονίσει και, συγχρόνως, δεν τους ενδιαφέρει αν το λίπασμα Θα πέσει λίγο περισσότερο και αν θα παρασυρθεί από τη βροχή όταν θα βρέξει. Για παράδειγµα 11 φετινή χρονιά ήταν πολύ βροχερή και όλα τα λιπάσµατα παρασύρΘηκαν και έπεσαν στον Παγασητικό. Και έρχομαι να ρωτήσω εδώ. Ο Υπουργός Γεωργίας που μιλάει για ανάλυση κόστους, για ωφέλειες και για παραγωγικότητα τι έχει να πει; Εντάξει τόσο κοστίζει να κάνουμε παραγωγή αχλαδιών μέρος των οποίων Θα πάνε στις χωµατερές. Τι κοστίζει όμως στην παραγωγικό- τητά τους, το υπολόγισαν; η µείωση των αλιευμάτων στις παράκτιες πε- ριοχές, το πόσο μειώθηκε το εισόδημα των παράκτιων περιοχών του Πα- γασητικού από τη µείωση του τουρισµού; Συχνά ζητάνε από τους οικονο- µολόγους να κάνουν μια οικονομική ανάλυση από το δικό τους πόστο. Και λένε τι κοστίζει αυτό το πουλί που εξαφανίζεται; ένα δίφραγκο, σαν να ήταν μια ασπιρίνη; M’ αυτή τη λογική λοιπόν, ας ξαναδούμε τα πράγματα σε κάποια νέα βάση. Πλησιάζει 11 εποχή που αρχίζουν να εξαντλούνται τα ενεργειακά 91 μας αποθέματα. Η χρήση μεγάλων ποσοτήτων ενέργειας, για να μπορέσει να γίνει 11 βιοµηχανική επανάσταση, δημιούργησε προβλήματα όπως 'το πολύ διοξείδιο του άνθρακος στην ατμόσφαιρα ή όπως το νέφος των Αθη- νών. Συγχρόνως 11 σύγχρονη γεωργική τεχνολογία, με τα λιπάσματα, τα εντομοκτόνα, τα ζιζανιοκτόνα, δημιουργεί ένα νέο πρόβλημα. "Ετσι λοιπόν φτάνουµε σε μια κρίσιµη περίοδο και νομίζω ότι είναι πρόκληση, ειδικά για το Πανεπιστήµιο του Βόλου, τι µορφή θα έχει αυτή η Σχολή της Γεωργικής Τεχνολογίας. "Εχουµε φτάσει σε μια εποχή που είναι δυνατές οι λύσεις" είτε αυτές έχουν σχέση με τη βιοµάζα, είτε έχουν σχέση µε την αξιοποίηση των αποβλήτων ενός εργοστασίου και την παραγωγή ε- νέργειας. Και είναι λύσεις που πρέπει να δοθούν µέσα από τη σύγχρονη τε- χνολογία. Γιατί είναι απλώς ανόητος ρομαντισµός να πιστεύουμε ότι είναι δυνατό να γυρίσουμε πίσω στην αγροτική επανάσταση. Πρέπει να κατα- λάβουμε τα σημεία των καιρών. Συνήθως στην Ελλάδα όλα τα φαινόµενα, που πάράτηρούμε, έχουν μια διαφορά φάσεως από φαινόμενα που έχουν συμβεί κάπου αλλού λίγο πριν. O Νόµος-πλαίσιο για παράδειγμα δεν είναι τίποτα άλλο, με μια δια- φορά 14 ετών, από το Μάϊο του ’68 στη Γαλλία. Ο πολιτικός γάμος έρχεται µε 30 χρόνια διαφορά φάσης πριν από µας. Η κατάληψη των κτιρίων στην Αθήνα, για να μην πληρώνουν ενοίκιο, είναι φαινόμενα που επαναλαμβά- νονται στην Ελλάδα. Και είναι περίεργα πραγματικά διερωτώμαι πως είναι δυνατόν φαινό- μενα, που παρουσιάζονται στην Ελλάδα µε µια διαφορά φάσης και στα 0- ποία έχει δοθεί αλλού µια λύση, σε µας να παρουσιάζονται τώρα άλυτα. Γιατί αυτή 11 διαφορά φάσης; Έτσι έχουµε μια διαφορά φάσης στην είσοδο της πληροφόρησης ή του know-how 1'1 όπως αλλοιώς θέλετε. Παρ' όλη όμως αυτή τη καθυστέρη- ση, όταν φτάσει το πρόβλημα προς λύση, μας πιάνει το δάιµόνιο για λύ- σεις και προσπαθούμε να βρούµε λύσεις δικές μας και αρχίζουµε τους πει- ραµατισμούς εκεί που ήδη υπάρχουν λύσεις. "Ετσι λοιπόν το Υπουργείο Γεωργίας αναφέρει τα περί υποτροφιών στους φοτητές. Και ρωτάω το Υ- πουργείο Γεωργίας: είναι το ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών; Από το Υ- πουργείο Γεωργίας περίμενα προτάσεις που να είναι σχετικές µε το Υπουρ- γείο Γεωργίας. Η δική μου πρόταση είναι ότι είμαστε σε µια κρίσιµη φάση και πρέπει 11 αρχική Σχολή να εισηγηθεί τις εναλλακτικές µορφές ανάπτυξης μέσα στη γεωργική τεχνολογία. Και σαν τέτοιες Θα έβλεπα µεθόδους και τεχνο- λογίες που θα έχουν σχέση με βιομάζα, µε παραγωγή προϊόντων χωρίς λι- πάσματα. Γιατί δεν σκεπτόμαστε κάτι τέτοιο; Τα σημεία των καιρών μας το δείχνουν. Νομίζω ότι είναι πρόκληση για το Βόλο να δει τα σηµεία αυτά *-… & 92 των καιρών και να στρέφει την προσοχή του στη Σχολή της Γεωργικής Τε- χνολογίας, ακριβώς σ' αυτά τα σημεία. Ευχαριστώ πολύ Πρόεδρος: Ο κ. "Αρης Τσαλαπατας έχει 10 λόγο. Α. Τσαλαπάτας (Μηχανολόγος-Ηλεκτρολόγος, Μέλος Δ.Σ./ΔΗ.Κ.Ε. M.B.). H ανάγκη παρουσίας πανεπιστημιακών τμημάτων στο Βόλο και η Οργάνωση τους έχει απασχολήσει την πόλη μας την τελευταία δεκαετία. Ι- διαίτερα μετά το 1979 έγινε μια σημαντική και συστηµατική έρευνα και το θέμα συζητήθηκε σε τρία συνέδρια, που οργανώθηκαν σ' αυτό το διάστη- µα. ΄Ετσι το μήνυμα της ίδρυσης Θεσσαλικού Πανεπιστηµίου. με έδρα το Βόλο, δεν έφθασε αναπάντεχα αλλά ως φυσική εξέλιξη μακροχρόνιας ερ- γασίας και δικαίωση προσπάθειας για αντίστοιχη ενημέρωση εκείνων που παίρνουν τις αποφάσεις. Ο Δήμαρχος μας αναφέρθηκε ήδη στη συµβολή των παρισταµένων αλλά και εκείνων που απουσιάζουν. καθηγητών, διπλωματούχων και φοι- τητών της Πολυτεχνικής Σχολής Θεσσαλονίκης, που οδήγησαν τα βήμα- τά µας σ' αυτή την προσπάθεια" σ' αυτά δεν θ' αναφερθώ εγώ. Για να παρουσιασθούν ορισμένα πορίσματα της εργασίας που πραγ- ματοποιήθηκε, γίνεται στη συνέχεια µια αναφορά σε μία από τις εισηγή- σεις των συνεδρίων με Θέμα «βιοµηχανική παραγωγή και πανεπιστήμιο». Αυτή παρουσιάσθηκε από τρεις συναδέλφους µου, δύο αρχιτέκτονες-μη- χανικούς, πανεπιστηµιακούς λειτουργούς στη Θεσσαλονίκη, και ένα μη- χανολόγΟ-ηλεκτρολόγο που εργάστηκε πολλά χρόνια στη βιομηχανία του Βόλου. ΑναφερΟνται περιληπτικά τα εξής: Το πάνεπιστήµιο σήµερα παίζει ένα πολλαπλό ρόλο που το καθιστά αναντικατάστατο. Σ' ένα ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο, τα κύρια χαρακτη- ριστικά αυτού του ρόλου είναι: * Η παραγωγή γνώσης που μπορεί να είναι εκμεταλλεύσιµη μέσω της τεχνολογίας. - Η παραγωγή στελεχών, στα οποία όµως, εκτός από την επιστηµο- νική και τεχνική γνώση, παρέχεται ένα ελάχιστο από τους κανόνες της ε- παγγελματικής εμπειρίας και επίσης υποβοηθείτάι η ανάπτυξη πολιτιστι- κής και πολιτικής συνείδησης, ώστε να µην ωθούνται στην τεχνοκρατία. αλλά στην επαγγελµατική άσκηση της επιστήμης ως ευρύτερου λειτουργή- ματος. 93 - Η ανάπτυξη και μετασχηματισμός της πολιτισμικής κληρονομιάς της περιοχής, όπου εντάσσεται το πανεπιστήμιο. - Η ανάπαραγωγή του ίδιου του πανεπιστημίου που παίρνει µηνύμα- τα από το περιβάλλον και προσαρμόζει τους στόχους και τα προγράμμα- τα του. - Παράλληλα προς τη θεσμική και ακαδημαϊκή αυτονοµία, που έχει το πανεπιστήμιο, η συνεργασία με την παραγωγή του δινει και οικονοµική αυτονομία, έστω και µερική. - Εξασφαλίζει το πανεπιστήµιο τη συνεχιζόμενη εκπαίδευση του επί- στήμονα, που είναι πλέον απαραίτητη, λόγω της αύξησης και συνεχούς ε- ξέλιξης του γνωστικού φάσµατος που απαιτείται για ν' ανταποκριθεί αυ- τός σε διαδοχικά στάδια της σταδιοδροµίας του. Αυτά πετυχαίνονται από τη μία πλευρά µε τη συνεργασία, στον τοµέα της παραγωγής, των στελεχών της βιομηχανίας και του ανθρώπινου δυνα- μικού του πανεπιστηµίου, που πραγµατοποιεί έρευνα και συμβάλλει στην εισαγωγή νέων μεθόδων και τεχνολογίας, ανάλογα με τις ανάγκες και τις απαιτήσεις της βιομηχανίας ή σύµφωνα µε την αναπτυξιακή πολιτική της χώρας. Από την άλλη πλευρά, αυτά πετυχαίνονται µε τη συμµετοχή των στε- λεχών της βιομηχανίας στον προγραµµατισµό του πανεπιστημίου, ώστε τα προγράμματα να βασίζονται στη μικτή δραστηριότητα των 815010110115- νων και στον εκπαιδευτικό χώρο αλλά και στο χώρο της παραγωγής. Η μικτή δραστηριότητα δίνει στους διδασκόµενους εμπειρία και εµπιστοσύ- νη στις δυνατότητές τους, την οποία δεν είχαµε εμείς όταν τελειώσαμε το Πολυτεχνείο. Οι πιο πάνω τάσεις και αντιλήψεις, που αναφέρονται σ' αυτή την εισή- γηση, αποκτούν ιδιαίτερη σημασία για τις σχέσεις του πανεπιστημίου και της βιομηχανικής παραγωγής στη χώρα μας, επειδή ειδικά: - Η ελληνική βιομηχάνια καλείται σήμερα να συνυπάρξει χωρίς προστατευτικούς ή εµποδιστικούς φραγµούς µε βιομηχανίες άλλων φί- λων, αλλά συγχρόνως και ανταγωνιστικών χωρών. - "Εχει έλλειψη επιστημονικής και τεχνολογικής παράδοσης και α- κόµα και των στοιχειωδών απαράιτήτων προδιαγραφών. - Λόγω του μικρού μεγέθους των μονάδων της δεν έχει καμία δυνα- τότητα για έρευνα, για δηµιουργία τεχνολογίας και εισαγωγή νέων ιδεών. - Το ολιγάριθμΟ του επιστημονικού επιτελείου των μονάδων αυτών (πολλές φορές ένας 1'1 δύο άνθρωποι) δηµιουργεί στους νέους επιστήµονες αυξηµένη ανάγκη για κάποια άρχική εµπειρία έναντι επιστηµόνων άλλων χωρών. Η ελληνική βιομηχανία έχει ανάγκη καθετοποίησης και δημιουργίας 94 κλάδων υψηλής τεχνολογίας. Για να µην έχουμε πλήρη και συνεχή εξάρ- τηση από την αλλοδαπή, η δηµιουργία της απαιτούμενης τεχνολογίας ή έ- στω 11 προσαρµογή της εισαγόµενης θα πρέπει να εξασφαλίζεται από το πανεπιστήµιο και να γίνεται προς την κατεύθυνση που θα ορίζει η αναπτυ- ξιακή πολιτική της χώρας ή τα ενδιαφέροντα της βιομηχανίας και θα προηγείται των δραστηριοτήτων της τελευταίας. Η καθετοποίηση της βιοµηχανίας, εκτός από τους περιβαλλοντολογι- κούς και άλλους λόγους, επιβάλλεται και για την αξιοποίηση του υπάρ- χοντος επιστημονικού δυναμικού. Το δυναμικό αυτό, που υπάρχει σήμερα, αλλά και το µελλοντικό, δεν πρέπει να θεωρείται πρόβληµα, αλλά απεναντίας πρέπει να θεωρείται συ- νεχώς ανανεούμενο στοιχείο ανάπτυξης της εθνικής οικονοµίας, αξιο- ποιούμενο στην επάνδρωση της απαιτούμενης έρευνας των γραμμών πα- ραγωγής υψηλότερης τεχνολογίας και γενικά στην προσπάθεια για τη βελ- τίωση των συνθηκών ζωής του λαού µας. Πρέπει ακόμα να τονισθεί ότι η έλλειψη εθισμού και παράδοσης συ- νεργασίας της παραγωγής με το πανεπιστήμιο επιβάλλει, για να πετύχου- με τη συνεργασία αυτή, τη γεωγραφική προσέγγιση της ακαδημαϊκής επι- στήμης προς την παραγωγή- Τα πιο πάνω νομίζω ότι στοιχειοθετούν την ανάγκη στενής συνύπαρ- ξης πανεπιστηµίου και παραγωγής και της τοπικότητας του πρώτου, από την άποψη άντλησης στοιχείων και όχι βέβαια ακτινοβολίας. Στη συνέχεια θ' αναφερθούν μερικά στοιχεία από την κατανομή της βιοµηχανίας στη χώρα, που προέρχονται από µια πρόσφατη µελέτη του ΔΗΚΕΜΒ. Τα στοιχεία αυτά αφορούν στις 100 μεγαλύτερες από άποψη κεφαλαίου βιομηχανίες στη χώρα (σε σύνολο 3210), που καλύπτουν 1o 52% του συνολικά απασχολούμενου κεφάλαιου και που είναι εκείνες που βασικά ενδιαφέρουν την παρούσα εισήγηση. Για να μην σας κουράζω με αριθµούς, θα σας παρουσιάσω 6 εύγλωττα ιστΟγράμματα (βλέπε στο τέλος της εισήγησης)… Στο πρώτο ιστόγραμμα βλέπουμε την κατανομή της βιοµηχανίας στα 8 µεγαλύτερα κέντρα της χώρας. Στην πρώτη σειρά βλέπετε το «τέρας» της ευρύτερης Αθήνας. Μετά είναι η Θεσσαλονίκη, μετά ο Βόλος και με μεγάλη διαφορά τα άλλα κέντρα. Στο δεύτερο ιστόγραμμα παρουσιάζεται η κατανομή της βαρειάς βιο- μηχανίας σε 11 από τα μεγαλύτερα κέντρα. Πάλι το «τέρας» και η ωραία Θεσσαλονίκη μετά, παρακάτω 0 Βόλος µε πολύ μεγαλύτερη διαφορά από τα άλλα κέντρα. Στο τρίτο διάγραµμα βλέπουµε τη βαρειά βιοµηχανία αν εξαιρέσουµε τα διύλιστήρια. Βλέπουµε εδώ ότι ο Βόλος είναι δεύτερος στη σειρά. 95 Στο τέταρτο διάγραμμα είναι η κατανομή της βιομηχανίας στα 18 πε- ριφερειακά κέντρα. O Βόλος είναι πρώτος και μετά έρχεται 11 Πάτρα. Τέλος, έχουμε την κατανομή της βαρειάς βιοµηχανίας σε 9 περιφε- ρειακά κέντρα της χώρας. Και εδώ είναι περίπου ίδια με το προηγούμενο. Στο τελευταίο, έχουµε ένα σχήµα που παρουσιάζει την πυκνότητα της βιομηχανίας, δηλαδή το απασχολούµενο κεφάλαιο ανά κάτοικο της πε- ριοχής. Βλέπετε, στην πρώτη σειρά βρίσκεται η Μαγνησία, στη δεύτερη βρίσκεται η Αθήνα, ο μέσος όρος της Ελλάδας και οι άλλες περιοχές. O Βόλος έχει δύο έως τρεις φορές μεγαλύτερη πυκνότητά από τον µέσο όρο και από την Αθήνα. Η αριστερή στήλη αφορά στη βαρειά βιομηχανία χω- ρίς διύλιστήρια, 11 μεσαία στη βαρειά και η τρίτη στο σύνολο των βιομηχα- νιών. Εν πάση περιπτώσει, και τα τρία δείχνουν µια μεγάλη πυκνότητα στο Βόλο. Απ' αυτά προκύπτει ότι στο Βόλο υπάρχει µια ιδιαίτερη σημαντική για τη χώρα βιομηχανική συγκέντρωση παρά την έλξη των δύο κέντρων (Αθήνα, Θεσσαλονίκη) που τον περιβάλλουν. Το τελευταίο ιστόγραµµα παρουσιάζει ακριβώς την ιδιαίτερη βιομη- χανική φυσιογνωμία της περιοχής του Βόλου. Συγχρόνως, λόγω της ορθο- λογισμένης κατά πλειοψηφία εγκατάστασης των μεθόδων, η περιοχή έχει τη δυνατότητα, υπό προύποθέσεις πάντοτε, για την ακόµα μεγαλύτερη βιομηχανική ανάπτυξη. Από την ανάγκη συσχέτισης της βιομηχανίας µε το πανεπιστήμιο, που αναπτύχθηκε προηγουµένως και από τη βιομηχανική φυσιογνωμία της Μαγνησίας που παρουσιάζεται, προκύπτει η ανάγκη και σκοπιμότητα λειτουργίας στο Βόλο πανεπιστημιακών τµηµάτων βιοµηχανικής τεχνολο- γίας. Αυτά, στενά εµπλεγµένα µε την παραγωγική διαδικασία και τον αστι- κό ιστό, θ' αποδώσουν ιδιαίτερα ικανοποιητικά και στην παραγωγή τεχνι- κά εκμεταλλεύσιμης γνώσης και στην παραγωγή στελεχών, αλλά και θα διεκπεραιώνουν τον κοινωνικό τους ρόλο. Συγχρόνως θα έχουν την δυνα- τότητα συνεχούς αναπροσαρμογής, βελτίωσης και πιο πέρα ανάπτυξης και σε πλάτος και σε βάθος, ανάλογα με τις ανάγκες της εθνικής ανάπτυ- ξης. Οι.διδασκόμενοι θα συμπληρώνουν την απόκτηση γνώσης και εμπει- ρίας µέσα στους χώρους και τις τεχνικές και κοινωνικές συνθήκες που θα ασκήσουν το επάγγελμά τους και συγχρόνως θα παρέχουν την πολύτιμη συνδρομή τους στην αντιμετώπιση των προβλημάτων της παραγωγής και των ανθρώπων της. 96 Βέβαια, η βιοµηχανία δεν έχει µόνο µηχανολογικά τεχνολογικά προ- βλήµατα. "Εχει και άλλα που ανάγονται στην Οργάνωση και χρήση του χώρου η ακόμα προβλήματα που αντιμετωπίζονται από τις επιστήμες της κοινωνιολογίας και ψυχολογίας. ΄Ετσι, μετά τη λειτουργία, µε άμεση προτεραιότητα, πανεπιστημια- κών τμημάτων βιοµηχανικής τεχνολογίας, θα χρειασθούν και αλλά τμή- ματα που Θα συγκροτήσουν ένα ευρύ επιστημονικό φάσµα, θα έλεγα µια «πανεπιστήµη» στην υπηρεσία της παραγωγής και αυτών που εργάζονται 0’ αυτή. Πρέπει ακόµα να σημειωθεί ότι η δυνατότητα παροχής επιστημονι- κών και ερευνητικών υπηρεσιών, που υποστηρίζουν τον κάθε βιομηχανικό κλάδο, αποτελεί ισχυρό κίνητρο έλξης του. Ο Βόλος έχει βιοµηχανίες βάσης και, για λόγους που αναφέρθηκαν πιο πάνω, επιθυµεί καθετοποίηση και μονάδες υψηλής τεχνολογίας (γιατί έχει έντονους λόγους περιβαλλοντολογικούς και απασχόλησης ειδικευμέ- νου και επιστημονικού προσωπικού). Ακόμη η σημασία μερικών μονάδων βάσης είναι δυνατό να υποβαθμι- στεί στο μέλλον, Οπότε θα πρέπει ν' αντικατασταθούν από άλλες μονάδες. Προς την κατεύθυνση της δημιουργίας αυτών των νέων μονάδων, που θα πρέπει να είναι υψηλής τεχνολογίας, Θα πρέπει να προτρέξει το Πανεπι- στήµιο του Βόλου. Επειδή το κόστος και ο χρόνος που χρειάζετει να ιδρυθεί ένα πανεπι- στήμιο είναι σημαντικοί παράγοντες, γίνεται µια αναφορά στο πως η τοπι- κή βιομηχανία έχει τη δυνατότητα να βοηθήσει, προσφέροντας έτοιμα εκ- παιδευτικά εξαρτήµατα στο Τµήµα Βιομηχανικής Τεχνολογίας. Θα πά- ρουμε μόνο ένα 5070010010, το 304 Περιφερειακό Εργοστάσιο Βάσης, το οποίο ως κρατικό έχει πολύ πιο εύκολη προσπέλαση. Θα δούμε ότι αυτό το εργοστάσιο είναι ένα εργαστηριακό σχολείο με τις πιο κάτω ειδικότη- τες: - Μηχανουργικές κατεργασίες μέχρι προηγµένη λείανση. - Θερµικές κατεργασίες. … Επιµεταλλώσεις. - Μετροτεχνία-διακρίβωση οργάνων. - ΗλεκτρΟσυγκολλήσεις (βλητικές), δοκιµές τους, ακτινογραφίες. … ΠΟιΟτικός έλεγχος προϊόντων και - Εργαστήρια ελέγχου ελαστικού μετάλλου κλπ. υλικών. "Εχει ακόµα τη δυνατότητα να παρέχει εμπειρία: - Για τη συγκρότηση μηχανών εσωτερικής καύσης και για δοκιμαστήρια 97 αυτών των μηχανών. - Για τις επισκευές των μηχανών αυτών και για τα στοιχεία μηχανών που τις αποτελούν. - Για προγραμματισμό συντήρησης και επισκευής τεχνολογικού υλικού και μηχανολογικών και ηλεκτρικών εγκαταστάσεων. Και, ακόµα, 1o συνεργείο ερπυστριών, που αποτελεί ένα εργοστάσιο παραγωγής, µπορεί να δώσει εμπειρία για τη διαδικασία συντονισµού µη- χανημάτων - προσωπικού - υλικών, ώστε να πετυχαίνεται η βέλτιστη πα- ραγωγή. Επίσης θα µπορούσαμε να πούμε ότι 0111 METKA 11110051 κανείς να α- ποκτήσει εμπειρία για βαρειές κατασκευές, στις μεταλλουργίες για χημι- κούς μηχανικούς, ενώ οι κλωστούφαντουργίες δίνουν τη δυνατότητα ανά- πτυξης αντίστοιχου τοµέα μηχανικών. Ακόµα ο Βόλος, εκτός από το υψηλό επίπεδο παραγωγής και πολιτι- στικής δραστηριότητας που τον χαρακτηρίζει, είναι και συγκοινωνιακός κόμβος, όπου τέμνονται χερσαίοι και θαλάσσιοι άξονες. Σήµερα εξελίσ- σεται σε πύλη της Ελλάδας και της Ευρώπης προς τους λαούς της ανατο- λικής Μεσογείου και Μέσης Ανατολής. Η λειτουργία αυτή της πύλης α- σφαλώς δεν θα περιορισθεί, ή τουλάχιστον δεν πρέπει…να περιορισθεί μόνο στη διαμετακόµιση οχηµάτων, αλλά θα επεκταθεί και σε διακίνηση επι- στημονική και πολιτιστική. 'Ετσι το Πανεπιστήμιο, 115 έδρα το Βόλο, θα γίνει πηγή νέου και συνε- χώς ανανεώσιμου πλούτου, που είναι η εξαγωγή γνώσης και εµπειρίας προς αυτούς τους λαούς. Το πόσο αυτό είναι δυνατό, και θα έλεγα ακόµα και εύκολο, το απέδειξε το Συνέδριο του 1980, με την έντονη συμμετοχή ε- πιστημόνων από τις χώρες αυτές. Κυρίες και Κύριοι, Το Πανεπιστήμιο, με έδρα 1o Βόλο, οργανωμένο 05 σύγχρονες βά- σεις, θα επηρεάσει αποφασιστικά το µέλλον της παραγωγικής διαδικα- σίας της χώρας. Θα χαράξει την εξέλιξη της Μαγνησίας, της Κεντρικής Ελλάδας και ίσως, σε κάποιο βαθµό, και όλης της χώρας. Και έχει τη δυ- νατοτητα μιας ευρύτερης ακτιυοΠολίακ των Β ανοίξει ν...… -. …." .. Η ίδρυσή του και 11 εξέλιξή του πρέπει ν' αντιµετωπισθεί κάτω απ' αυ- τα τα συγκεκριµένα δεδομένα. Ευχαριστώ 98 ΣΥΝΟΛΟ ΑΜ:>αο…εΝοι ΜΑΝ… Σε .οωοοο Μζι99|) 000 l οσο 000 500000 &? ει; ΒΟΛΟΣ ΠΗΡΑ Λ Η 1418 ΣΥΡΟΣ ΣΤΡΑΤ. ΛΑΡΙΣΑ Σχ. I Κατανομή του απασχολουμένου κεφαλαίου στη βιομηχανία, για τις 100 πρώτες βιομηχανίες, σε 8 ελληνικές πόλεις. Πηγή: [CAP HELLASS.A., 1983 (στοιχεία I981). Anwo/ommo ΚΕΦΑΛΑΙΟ Σε .οοο.α:ο Δεκ (Ι9ω)(Ια) παπα) o 5η… Ιοο 000 150000 200 σα) 250 000 3011000 350000 …µΤ ή-+-ι-ΐ+-ΡΗ ι ο ι & ο . . 4… ΑΘΗ)… Ι 256.603 (6'?) 9E οι [51.0210 σε …) …να/32699 των… ]. 5747 …Από… 5220 ΚΑΒΑΛΑ 4473 ενώ: 3 233 14024… %" Μπι"… 1 2175 AAPnA I407 ΑΜΑ… |??? Σχ. 2 Κατανομή του απασχολουμένου κεφαλαίου, για τις 100 πρώτες βιομηχανίες, στη βαρειά βιομηχανία (κατηγορίες προϊόντων 11-19) σε 11 ελληνικές πόλεις. Πηγή." [CAP HELLAS 5.Α., I983 (στοιχεία I981). 99 ΛπψααΝεπο αν"… IE .ooo.ooo Δα. 1931000 παπα) 1 ου 000 ISO ass/1:11 για… ΠΡΑ… ι …… :… …… Μπιλ…" ΛΑΜΙΑ ΛΑΜΙΑ Σχ. 3 Κατανομή του απασχολουμένου κεφαλαίου, για τις 100 πρώτες βιομηχανίες, στη βαρειά βιομηχανία (εκτός διύλιστηρίων) σε [1 ελληνικές πόλεις. Πηγή: [CAP HELLAS S.A., 1983 (στοιχεία 1981). ΣΥΝΟΛΟ AnAzx.KEOA/1Auov Σε .ooo.ooo Δη.ζιοα) 000 33000 40 ISO ΜΤΒ…" Σχ. 4 Κατανομή του απασχολουμένου κεφαλαίου, για τις 100 πρώτες βιομηχανίες, στη βιομηχανία, σε 18 ελληνικές περιφερειακές πόλεις (εκτός Αθήνας και Θεσσαλο- νίκης). Πηγή.' [CAP HELLAS SA, [983 (στοιχεία 1981). 100 ΛιιηεΧοΛο…εΝο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Σε .οοο.οοο Δα (4981) …το… 20 30000 40000 ,, , ,4 32877 ΜΜΜ ενώ: ΚΟΖΑΝΗ ΜΥΤΙΛΗΝΗ Λ…… ΛΑΜΙΑ Σχ. 5 Κατανομή του απασχολουμένου κεφαλαίου, για τις [00 πρώτες βιομηχανίες, στη βαρειά βιομηχανία (κατηγορίες προϊόντων 11- I9) σε 9 περιφερειακές ελληνικές πόλεις (εκτός Αθήνας και Θεσσαλονίκης). Πηγή." [CAP ΗΕΔ1.Α85.Α.. 1983 (στοιχεία 1981). ΑΠΑ2ΧωοΥΝξΝΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ/ΚΘΙΟΙΚΟ (100 Πε Βισύ…) 1981, Σε .οοοΔνΧ. Μπαίνω 44,42,1419 κατ…"; 1147 εννοω ( 1 ιο 40 do 8ΐ !? ΜΜΜ… L , . στα από… 1 Ι 41… …, ι45,.Ι Με - …, - - 27,5 41. ΕΥΡ.θΕ2/ιΜ- ; - ,, 121,1 3η ΠΑΤΡΑ * ψ . ,… , , ,……,… . ιΞ,| . . 3,1 ...,… 1 ,, ,, 1 ,,,... - :, 1 1 "am-11" ΜΜΜ…» πιο: 'θλΡΕιΛ'ΒιοΜθ…Νη (100 στο…) …… κατά"… (400 TIME!) τα ΔινΛαπινιανζ1ω πιστα) Σχ. 6 Συσχέτιση απασχολουμένου κεφαλαίου και πληθυσμού (απασχ. κεφάλαιο/κά- τοικο) για τις 100 πρώτες βιομηχανίες, στη Μαγνησία, στην ευρ. περιφέρεια Αθηνών, στο σύνολο της χώρας, στην ευρ. περιφέρεια Θεσσαλονίκης, στην [Id- τρα και στην κεντρική και δυτική Θεσσαλία. Πηγές." [CAP HELL/15 5.Α.. [983 (στοιχεία 1981) και ΕΣΥΕ (απογραφή 1981). 101 Πρόεδρος: Ο κ. Σταυρινός έχει το λόγο. Ε. Σταυρινός (Μηχανολόγος - Ηλεκτρολόγος, Γ.Γ. Διοικ. Επιτρ. Τ.Ε.Ε. Μαγνησίας): Αν θέλουμε να κάνουμε µια παρέμβαση στο θέμα βιο- μηχανία και πανεπιστήμιο, πρέπει πρώτα να δούμε ποιος είναι ο χαρακτή- ρας της ελληνικής βιομηχανίας, ποια είναι τα προβλήματα που αντιµετω- πίζει, τι θέλει η βιομηχανία από το πανεπιστήμιο. Σε δεύτερο στάδιο θα δούμε ποια είναι τα κανάλια επικοινωνίας σήµερα και δεν θα έπρεπε να ή- ταν, ανάμεσα στη βιομηχανία και το πανεπιστή μιο, και τέλος να προσδιο- ρίσουμε το χαρακτήρα και τις δομές του σημερινού Θεσσαλικού Πανεπι- στηµίου. Ξεκινώντας λοιπόν από το χαρακτήρα της βιομηχανίας, ήθελα να πω ότι η εποχή µας σημαδεύεται από τη µεγάλη ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, την τεράστια πρόοδο της επιστήμης, της τεχνικής και της τε- χνολογίας. Η σύνθετη αυτή διαδικασία στο σύνολό της επικράτησε να ο- νομάζεται επιστηµονικοτεχνική επανάσταση. Φυσικό ήταν η βιοµηχανία της χώρας μας να µη µείνει ανεπηρέαστη απ' αυτή την εξέλιξη. Αν όμως δούµε στην όλη μεταπολεμική περίοδο μέ- χρι σήμερα την κατάσταση της χώρας μας, μπορούμε να πούµε ότι η οικο- νομία του τύπου στα µεταπολεµικά χρόνια αναπτυσσόταν με αρκετά ζωη- ρούς ρυθµούς, µε μεγαλύτερους όμως ρυθμούς αναπτυσσόταν ο βιομηχα- νικός τοµέας, πράγµα που οδήγησε στην αλλαγή του συσχετισμού ανάµε- σα στους κλάδους της εθνικής οικονομίας. Σήμερα στη χώρα διαμορφώθηκε νέα οικονοµική διάρθρωση, που διαφέρει όχι μόνο σε σύγκριση με την προπολεµική, μα και σε σύγκριση με τη δομή που υπήρχε στη χώρα στην πρώτη η και δεύτερη ακόμη μεταπολε- µική περίοδο. Ο καθυστερημένος αγροτικός χαρακτήρας της οικονομίας, στο τέλος της δεκαετίας του '40, έχει σήµερα σε σημαντικό βαθµό ξεπερασθεί. Η Ελ- λάδα σήµερα διαθέτει μία σειρά νέους βιοµηχανικούς κλάδους, μπροστά στους οποίους ανοίγονται προοπτικές παραπέρα ανάπτυξης. Στους κλά- δους αυτούς λειτουργούν ήδη σημαντικές επιχειρήσεις, που τοποθετούνται στην κατηγορία μεγάλων και σύγχρονων επιχειρήσεων, όχι µόνο στη βάση ελληνικών αλλά και ευρωπαϊκών κριτηρίων. Ανανεώθηκαν ριζικά, επε- κτάθηκαν και βελτίωσαν τους οικονοµικούς τους δείκτες σε παλιές επιχει- ρήσεις παραδοσιακών κλάδων της ελληνικής βιοµηχανίας. Μπορούµε όμως να πούµε ότι, παρόλη την ανάπτυξή της, η ελληνική οικονομία δεν ήταν και δεν είναι αυτοδύναμη, αλλά άμεσα εξαρτημένη. Αφού αυτός είναι λοιπόν, με δυο λόγια, ο χαρακτήρας της οικονο- μίας, η βιοµηχανία δεν μπορεί παρά να έχει δύο κύρια χαρακτηριστικά: 102 πρώτο να μην είναι κάθετα αναπτυγμένη και, δεύτερο, να έχει τεχνολογι- κή εξάρτηση. Αυτά τα δύο χαρακτηριστικά της σημερινής ελληνικής βιο- μηχανίας νομίζω είναι αυτά που προσδιορίζουν τα προβλήματα που αντι- µετωπίζει η ελληνική βιομηχανία και που προσδιορίζουν και το ρόλο του "Ελληνα μηχανικού μέσα σ' αυτήν. Αυτό είναι ένα άλλο τεράστιο θέμα, που νομίζω ότι θα το πιάσει ο συνάδελφος κ. Κάραγεωργίου. Βέβαια η διαφοροποίηση αυτών των δύο χαρακτηριστικών είναι πρώ- τα και κύρια Θέμα πολιτικής βούλησης και πολιτικής επιλογής, από την πλευρά, πάντα, της εξουσίας, από την πλευρά του κράτους. Ας ρίξουµε τώρα µια ματιά στα προβλήµατα που έχει η σηµερινή ελ- ληνική βιοµηχανία, για να προσπαθήσουμε να την προσδιορίσουμε ακόμη περισσότερο. Πρώτο και κορυφαίο πρόβλημά της παραμένει η εξάρτησή της από το ξένο κεφάλαιο, που συνδέεται με το γενικότερο, βέβαια, ζήτημα της εξάρ- τησης της χώρας από το ξένο κεφάλαιο. Σήμερα το ξένο κεφάλαιο έχει διεισδύσει άµεσα ή έμμεσα, µέσω του τραπεζιτικΟύ κεφαλαίου, με δάνεια, με συμµετοχή στο μετοχικό κεφάλαιο βιομηχανικών επιχειρήσεων, σε ε- κατοντάδες βιομηχανίες. Μεγάλο κέρδος στις παραγόμενες στη βιομηχα- νία υπεραξίες μεταφέρεται στο εξωτερικό, περιορίζοντας έτσι τις δυνατό- τητες ανάπτυξης όχι μόνο της βιομηχανίας, αλλά και Ολόκληρης της ελ- ληνικής οικονομίας. Δεύτερο, ίσως σημαντικό, πρόβλημα της ελληνικής βιομηχανίας απο- τελεί το πρόβλημα της διάρθρωσής της. Η διάρθρωση σήμερα είναι τέτοια που δεν επιτρέπει την παραπέρα ανάπτυξή της. Από την ελληνική βιομη- χανία λείπουν ακριβώς εκείνοι οι κλάδοι που θα εξασφάλιζαν έστω το στοιχειώδη εξοπλισμό της με σύγχρονη τεχνολογία, πράγµα που θα µείωνε και την εξάρτησή της από τα ξένα μονοπώλια. Με δυο λόγια, λείπει η Ου- σιαστική βαρειά βιομηχανία, μαζί και οι καινούργιοι κλάδοι της (αυτομα- τισµός, ηλεκτρονικές συσκευές κλπ.). Τρίτο εξίσου σοβαρό πρόβληµα είναι αυτό των επενδύσεων. Οι επεν- δύσεις εδώ και 9 χρόνια παρουσιάζουν πτώση. Και βέβαια οι επενδύσεις δεν μπορεί παρά να σχετίζονται αμεσα με την αναδιάρθρωση. Γιατί χωρίς επενδύσεις αναδιάρθρωση στη βιοµηχανία δεν μπορεί να γίνει. γική στάθµη της Υ.. ...,. u" εκσυγχρονισμένων τεχνολογιών στις υπάρχουσες βιοµηχανίες, είναι ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε. Εδώ επίσης πρέπει να πούμε ότι, με την παρατηρούμενη πτώση των ε- πενδύσεων, δεν προχωρεί ο αναγκαίος εκσυγχρονισμός των µέσων παρα- 103 γωγής, μ' όλες τις συνέπειες που έχει για την παραγωγικότητα και την ποιότητα των προϊόντων. Μέσα σ' όλα αυτά τα προβλήματα δεν μπορούμε παρά να επισηµά- νουμε ακόμη δύο κύρια στοιχεία: πρώτα και κύρια την ανεπαρκή και χω- ρίς ίχνος κοινωνικών κριτηρίων νομοθεσία που διέπει τη βιομηχανία και δεύτερο ότι η χωροταξική μελέτη, η κατανοµή της βιομηχανικής δραστη- ριότητας, η αποκέντρωση και ο προγραμμτισµός της θεωρούνται, ακόμα και σήμερα, πολυτέλειες. Τελειώνοντας το πρώτο στάδιο και κοιτάζοντας τα κανάλια επικοι- νωνίας που έχει το πανεπιστήµιο, µπορούµε να πούµε με βεβαιότητα ότι σήμερα στην ελληνική πραγµατικότητα το μόνο κανάλι επικοινωνίας με- ταξύ βιομηχανίας και πανεπιστημίου δεν είναι άλλο παρά αυτό της ροής του εργατικού δυναµικού από το πανεπιστήμιο στη βιομηχανία. Βέβαια, στις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες, το πλαίσιο αυτό καναλιών επικοινωνίας μπορούμε να το προσδιορίσουμε και να πούμε ότι: - Χρηματοδοτείται το πανεπιστήμιο για ειδικά ερευνητικά προγράμματα κυρίως εφαρµοσμένης έρευνας από βιομηχανικές επιχειρήσεις. - Προσανατολίζονται πανεπιστημιακά ερευνητικά προγράμµατα στις α- νάγκες των βιοµηχανιών της ευρύτερης περιοχής του πανεπιστηµίου. - Προσανατολίζονται πανεπιστημιακά ερευνητικά προγράµματα στη µελέτη προβληµάτων που αφορούν στις συνθήκες εργασίας μέσα στους χώρους παραγωγής. - Συµμετέχουν οι εκπρόσωποι του πανεπιστημίου και της βιοµηχανίας στα ανώταρα όργανα της πανεπιστηµιακής διοίκησης. - Απασχολούνται οι µεταπτυχιακοί φοιτητές στη βιομηχανία. - Τοποθετούνται, με εξουσιοδότηση από το Κράτος, εκπρόσωποι της βιομηχανίας στα πανεπιστήμια. - Απασχολούνται επιστήμονες από τη βιομηχανία στα πανεπιστήμια, µε έργο την παρουσίαση διαλέξεων. - Θεσµοθετούνται διαδικασίες εκπαίδευσης ή µετεκπαίδευσης του έργα- τικού και επιστημονικού δυναμικού της βιοµηχανίας στα πανεπιστήµια. Δεν µπορούµε όμως αυτή τη στιγμή να κρίνουμε όλα αυτά τα κανάλια επικοινωνίας που υπάρχουν ανάμεσα στη βιοµηχανία και στα πανεπιστή- μια στην καπιταλιστική Ευρώπη, αν δεν δούμε ποιος πρέπει να είναι ο χα- ρακτήρας των πανεπιστηµίων. Και µιλώντας για το Θεσσαλικό Πανεπιστήµιο, πρέπει να ξεκαθαρί- σω από την αρχή ότι, όταν αναφερόμαστε σ' αυτό, δεν αναφερόµαστε σε κάποιο με σχετική τελειότητα πανεπιστήµιο του μέλλοντος, που θα πρού- πόθετε βέβαια την πλήρη αλλαγή των σημερινών σχέσεων παραγωγής. Α- ναφερόμαστε όµως σ' ένα πανεπιστήμιο που πρέπει και μπορεί να διαφο- 104 ρΟπΟιηθεί, όσον αφορά τη δομή και τη λειτουργία του, από τα άλλα ανώ- τατα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Είναι βέβαια φανερό ότι το πρόβλημα της ανώτερης εκπαίδευσης δια- μορφώνεται σε σχέση µε την υπάρχουσα κοινωνική πραγματικότητα. Δεν µπορεί, λόγου χάρη, να διάμορφώνεται ο προσανατολισμός των σπουδών ανεξάρτητα από τις παραγωγικές ανάγκες του συγκεκριμένου οικονομι- κοκΟινωνικού συστήματος. Δεν θα πω κάτι καινούργιο λέγοντας ότι υπάρχει κρίση στην ανώτατη έκπαίδευση. Η κρίση αυτή εκδηλώνεται σε όλες τις πλευρές της πανεπι- στηµιακής ζωής, δηλαδή στο περιεχόμενο και τον προσανατολισμό των σπουδών και στη διοικητική, εκπαιδευτική και παιδαγωγική λειτουργία των πανεπιστημίων. Εκφράζεται ακόμα με την υποβάθµιση της αξίας των πτυχίων στη ζωή, καθώς το πρόβλημα της ανεργίας των νέων επιστημό- νων έχει πάρει ήδη δραματικά ανησυχητικές διαστάσεις. Η βασική αιτία εντοπίζεται πρώτα και κύρια στο πρόβλημα του κάθε- στώτος της πολύπλευρης εξάρτησης. Αν η έρευνα είναι ανύπαρκτη στα ελ- ληνικά πανεπιστήμια, η αιτία γι' αυτό δεν βρίσκεται στην έλλειψη διάθε- σης από την πλευρά του διδάκτικΟύ προσωπικού, αλλά και πάλι στην ε- ξάρτηση από την ξένη τεχνολογία και τεχνική. Αν υπάρχουν ελλείψεις σε υποδοµή, υλικά και διδακτικά μέσα, αυτό δεν Οφείλεται στην κακή δια- χείρηση των Οικονομικών, αλλά στην ελλιπή χρηµατοδότηση, αφού τερά- στια ποσά ξοδεύΟνται σε αντιπαραγωγικές δαπάνες. Υπάρχει μια αντίληψη, δοκιμασμένη ήδη σε πολλές χώρες του καπι- ταλιστικού κόσμου, που με βρίσκει αντίθετο. Αυτή η αντίληψη επιζητεί να ενισχύσει την δημιουργία του αναγκαίου φθηνΟύ ανθρώπινου δυναμικού, που απαιτεί η σημερινή παραγωγική διαδικασία. Κάι συµπληρώνεται με την προσπάθεια δημιουργίας ενός λεπτού στρώματος επιστημόνων, που θα εκπαιδεύονται μέσα σ' ένα κλειστό κύκλωµα µεταπτυχιακών και ερευ- νητικών κέντρων. Νοµίζω ότι το πανεπιστήμιο πριν απ' όλα πρέπει να επι- τελεί κοινωνικό ρόλο. Πρέπει να είναι στήριγμα στην κοινωνικοοικονομι- κή ανέλιξη της χώρας. Απαιτείται, ακόµη, με τη δημοκρατική λέιτουργία του, με την πάροχή ολόπλευρης και σύγχρονης μόρφωσης, να επιτελεί ου- σιαστικό ρόλο στη διαμόρφωση μιας δημοκρατικής διανόησης, που Θα έ- χει τη θέληση και τα εφόδια να συμβάλει στην Ολόπλευρη ανάπτυξη του τόπου. Με βάση λοιπόν αυτά και με όλα τα προηγούμενα περί βιομηχανίας και σχέσεων επικοινωνίας με το πανεπιστήμιο, νοµίζω ότι, για να παίξει το ρόλο του το Θεσσαλικό Πανεπιστήμιο, πρέπει να χαρακτηρίζεται από τα παρακάτω: 1) Ουσιαστικές Οικονοµικές παροχές. Νομίζω ότι αυτό αποτελεί απα- 105 ραίτητη προύπόθεση. 2) 'Ενα πρόγραμμα σπουδών με περιεχόμενο τέτοιο, που θα µπορεί να καλύψει την απόσταση που μας χωρίζει από τα σύγχρονα επιτεύγματα της επιστήμης, που θα βρίσκεται στα πλαίσια µιας ανεξάρτητης οικονοµικής ανάπτυξης του τόπου και θα προβάλλει όλες τις απόψεις χωρίς αποκλει- σμούς. 3) Ανάπτυξη των μεταπτυχιακών σπουδών και της έρευνας, που πρέ- πει να στηρίζονται στις προπτυχιακές σπουδές. Εδώ Θεωρώ αναγκαίο να πω ότι οι σπουδές αυτές πρέπει ν' αποτελούν δικαίωμα και υποχρέωση ό- λου του ενεργού διδακτικού προσωπικού χωρίς περιορισμούς. Ο προσανα- τολισμός και το περιεχόμενό τους να βρίσκονται στα πλαίσια ειδικότερων κατευθύνσεων, που θα εισηγείται στην Κυβέρνηση ειδικό συµβουλευτικό όργανο, με τη συµμετοχή όλων των πανεπιστημιακών και κοινωνικών φο- ρέων. Οι µεταπτυχιακές σπουδές και η έρευνα θα πρέπει να πραγματο- ποιούνται μέσα στα ΑΕΙ. 4) Δημοκρατική λειτουργία του Πάνεπιστημίου, που θα κατοχυρώνει την ισότιμη συµµετοχή των πανεπιστημιακών φορέων στη διοίκησή του, με σκοπό την ανάπτυξη της ατομικής ευθύνης και πρωτοβουλίας και την ι- σοτιµία καθηκόντων και δικαιωμάτων για όλα τα μέλη του διδακτικού προσωπικού, χωρίς να καταργούνται βέβαια οι διαφοροποιήσεις που Θα στηρίζονται απαραίτητα σε κριτήρια επιστημονικής γνώσης, πείρας και προσωπικής ικανότητας. Αυτές είναι οι γενικότερες προτάσεις, οι οποίες πρέπει κατά τη γνώμη μου να μελετηθούν και να συγκεκριμενοποιηθούν, αν θέλουµε µια πλήρη ε- ναρµόνιση ανάμεσα στο Θεσσαλικό Πανεπιστήµιο και τη βιοµηχανία. Ευχαριστώ Πρόεδρος: 0 κ. Καραγεωργίου έχει το λόγο. Α. Καραγεωργίου (Μεταλλειολόγος-Κοινωνιολόγος, Μέλος Δ.Σ./ ΔΗ.Κ.Ε.Μ.Β.): Ο τίτλος της δικής μου εισήγησης είναι «ο κοινωνικός µη- χανικός». Πρέπει να πω ευθύς εξαρχής ότι µε τον τίτλο της εισήγησης µου δεν σκοπεύω να εισαγάγω µια καινούργια ειδικότητα στην κοινότητα των επιστημόνων τεχνικών. Απλώς επιδιώκω ν' ανάψω, κάνοντας χρήση του επιθέτου «κοινωνικός», ένα γενικό φωτισμό, όπου Θα υπάρχουν όλα τα χρώματα και όπου το καθένα παίρνει ιδιαίτερο τόνο. Με άλλα λόγια, θα α- ναφερθώ στην καθολική δοµή της συγκεκριµένης κοινωνίας και Θα εξετά- σω μερικά στοιχεία που αφορούν στον µηχανικό, που το λεξικό τον θέλει ως τον «αρµόζοντα στις µηχανές». 106 Κοινός λόγος αυτού του διήμερου είναι η ανάγκη σύνδεσης της εκπαί- δευσης, μέσω των σχολών του Θεσσαλικού Πανεπιστηµίου, με τις πραγμα- τικές ανάγκες της παραγωγής, για την εξυπηρέτηση μιας στρατηγικής, που Οφείλει να στοχεύει: α) στην εθνική μας ανεξαρτησία, β) στη βελτιστοποίηση της καθολικής μας ανάπτυξης, γ) στη βελτιστοποίηση της τοπικής μας ανάπτυξης και 8) στην αλλαγή των σχέσεων παραγωγής. Κατά τη γνώμη μου, αυτή η στρατηγική δεν μπορεί να πετύχει χωρίς να μελετηθούν οι ιδιαιτερότητες της παραγωγικής διαδικασίας και, στην περίπτωσή μας, οι σχέσεις µεταξύ της τεχνολογίας, της Οργάνωσης εργα- σίας και της βιομηχανικής δημοκρατίας. "Εχουν διαμορφωθεί κυρίως Οι ε- ξής αντιλήψεις γύρω από τις παραπάνω σχέσεις: α) η τεχνοκρατική αντίληψη και θέση, β) η θέση της τεχνολογικής αυτονοµίας και γ) η θέση της τεχνολογικής ιδιαιτερότητας. Η τεχνοκρατική αντίληψη ανάγει τις Οικονομικές σχέσεις σε τεχνικές σχέσεις, που επιβάλλουν υποχρεωτικά τους δικούς τους στους. Βλέπει τη σχέση του εκπαιδευτικού συστήματος με την παραγωγή σαν καθαρά τε- χνική, μέσα από την υπόθεση ότι το εκπαιδευτικό σύστημα είναι Ο προμη- θευτής του συντελεστή παραγωγής εκπαιδευµένου ανθρώπινου δυναµικού και μέσα από την υπόθεση ότι η καταλληλότητα στα διάφορα επάγγέλμα- τα προσδιορίζεται κυρίως από τις σχετικές απαιτήσεις της εργασίας. Η τεχνοκρατική «μήτρα» έχει ως προυπόθεση το ότι η κατάρτιση, ε- ξειδίκευση και διαχωρισμός των εργασιών στη βιομηχανική παραγωγή εί- ναι συνέπεια της συλλογικότητας του τεχνικού καταμερισµού εργασίας και ότι ο κατατεµαχισμός και η μονότονα επαναλαµβανόμενη εργασία υ- πακούουν στις απαιτήσεις που θέτει σε µεγάλη κλίµακα η μηχανοποιημέ- νη παραγωγή. Ακόμη, έχει ως προυπόθεση ότι αυτή η εργασία είναι ανάγ- κη να συντονίζεται, επιχειρείται, σχεδιάζεται και χρόνομετράται από τε- χνικούς εμπειρογνώμονες, υπεύθυνους να επιβλέπουν ολόκληρες μέρες αυτό το σύνθετο τελικό προϊόν, ολόκληρο τμήμα από την παραγωγική διαδικασία, και ότι αυτοί Οι ειδήμονες είναι ανάγκη να υπερέχουν σε τεχνι- κή εξειδίκευση, διανοητική ικανότητα και ιεραρχική εξουσία. Αυτός ο τεχνοκρατικός ντετερμινισμός, με διάφορες παραλλαγές, ε- πιβάλλει τις απαιτήσεις του, είτε λόγω της φυσιολογικής οργανικής ατέ- λειας του ανθρώπου, επειδή δηλαδή επεκτείνει τις ικανότητες των Οργά- νων του, είτε λόγω της κρυφής ή φανερής βοήθειας των «αψόγων ρυθμών» της τεχνολογίας, είτε γιατί µε την κυριαρχία του βιοµηχανικού τρόπου ζω- ής, στον οποίο το καλύτερο είναι εχθρός του καλού, ο κυρίαρχος τρόπος 107 σκέψης είναι αυτός που προσανατολίζεται προς την αντικειμενική τεχνική ανάπτυξη και ορίζεται ανάλογα με την αποτελεσµατικότητά του. Τούτο έχει ως συνέπεια την βασική αλλαγή της δοµής της ίδιας της τεχνολογίας που, από μια φυσική σχέση σκοπού-μέσου, μεταβάλλεται σε µιαν ανοικτή και απροσδιόριστη σχέση µέσου. Απ' αυτό το σημείο, ο κεντρικός σκώιός της τεχνολογίας στοχεύει να διαθέσει εξουσία για οποιοδήποτε σκοπό. Το νόημα της τεχνολογίας δεν είναι πια η κρίση για κάτι ή σε κάτι, αλλά μάλλον η εξουσία. Μ' αυτόν τον τρόπο, ο τεχνικός νους γίνεται απόλυτος και απελευθερώνεται από την α- νάγκη ν' ακολουθήσει το διακεκριμένο στόχο του. Η λογικότητά των µη- χανών και των µηχανισµών και οι τεχνικές τους απαιτήσεις γίνονται αντι- ληπτές ως άμεσες κοινωνικές απαιτήσεις. Οι εργαζόµενοι δέχονται ολοένα και περισσότερο αυτή τη γενική αρχή του πολιτισµού, ότι «ο σκοπός άγιάζει τα µέσα» ή, καλύτερα, ότι οι τεχνι- κές δυνατότητες ισχυροποιούν τη χρησιµοποίησή του. Η αυτονοµία και η ελευθερία ως βάσεις της δημοκρατίας εμφανίζονται μόνο έξω από την ορ- γανωμένη περιοχή της ζωής. Μέσα στις επιχειρήσεις και στους οργανι- σµούς, οι σχέσεις κυριαρχίας είναι απαραίτητες, για την πλήρη αποτελε- σματικότητα, που είναι εκείνο που μετράει περισσότερο από οτιδήποτε και που η επίτευξη της κάνει αναπόφευκτη και την κυριαρχία. Η θέση της τεχνολογικής αυτονομίας υποστηρίζει ότι η ανάπτυξη της νέας τεχνολογίας παράγει από μόνη της ευρύτερες περιοχές αυτονομίας και επομένως περισσότερες περιοχές, στις οποίες οι συµµετέχοντες είναι ικανοί να ξεπεράσουν την αλλοτρίωσή τους. Εµπειρικά δεδομένα δείχνουν ότι, καθώς η τεχνολογία προχωρεί με ταχύτητα, η οριζόντια συνεργασία αυξάνεται, η υπευθυνότητα και η ικανοποίηση στη δουλειά επίσης, ενώ μειώνεται η ιεραρχία στην παραγωγική διαδικασία, καθώς οι ανάγκες για μεγαλύτερη παραγωγικότητα απαιτούν την συνεργασία της εργατικής δύ- ναµης… Στοιχεία της βιοµηχανικής δηµοκρατίας αρχίζουν να επικρατούν πά- νω απ' όλα στο χώρο της δουλειάς και, στην συνέχεια, στην όλη δομή της επιχείρησης, συµβάλλοντας στο ξεπέρασμα κάποιων στοιχείων της ιεραρ- χίας και της προσωπικής εξουσίας. "Εχει παρατηρηθεί ότι μερικές εξειδι- κευμένες µορφές αυτοματοποιημένης εργασίας δίνουν µεγαλύτερες ευκαι- ρίες για μικρότερο άγχος και μεγαλύτερες δυνατότητες για επαφές. Τα παραπάνω αποτελέσματα ερμηνεύονται από πολλούς ως επιβε- βαίωση των επιχειρημάτων τους, ότι η τεχνολογία είναι βασικά ουδέτερη και δεν προσδιορίζει συγκεκριµένα τους τύπους οργάνωσης εργασίας και συνεργασίας, µε τους οποίους διεξάγεται η εργασία. Εποµένως, η βιομη- χανική δημοκρατία είναι κυρίως ζήτημα πολιτικής βούλησης. Καθώς η 108 παραγωγική τεχνολογία γίνεται πιο αυτόνομη, µπορούµε να έχουµε βιοµη- χανική δημοκρατία, χωρίς απώλεια και της αποτελεσματικότητας. Αυτές οι βελτιωμένες συνθήκες για βιομηχανική δηµοκρατία συνεπά- γονται πρώτιστα βελτιώσεις στην άμεση εργασιακή αποκατάσταση, αλλά και αλλαγές στις συνεργατικές οµάδες και τις οµάδες δουλειάς. Είναι λοι- πόν ζήτημα υποκειµενικών συνθηκών, δηλαδή εργατικής συνείδησης, προγράμματος και αποφασιστικότητας. Στις παραπάνω θέσεις, η συζήτηση για τις σχέσεις µεταξύ τεχνολο- γίας, οργάνωσης της εργασίας και των άλλων της καπιταλιστικής παρα- γωγής, παραµένει μία συζήτηση ασυζήτητη και αβέβαιη. Αυτή η απροσ- διόριστία συνοδεύεται από μιαν ερμηνεία της τεχνολογίας, όπου δεν συ- ναντούμε την ειδοποιό διαφορά που έχει η καπιταλιστική τεχνολογία. Για να περάσει η έννοια της αποτελεσµατικότητας και Ο ορθολογισµός, δεν δίνεται μια επαρκής εξήγηση, επειδή δεν λογαριάζεται το τι ακριβώς σή- μαινε η κυριαρχία της καπιταλιστικής βιοµηχανικής τεχνολογίας πάνω στο πετσί της εργατικής τάξης. Ο συλλογισµός για την τεχνολογική εξέλι- ξη δεν λογαριάζει την σύνθεσή της με κοινωνικά προσδιορισμένους χρήσι- μους σκοπούς. Η τεχνΟεπιστημονική ανάπτυξη σημαδεύει την ανοικτή κίνηση της καπιταλιστικής ισότητας. Η τεχνολογία πρέπει ν' αναπτύσσεται ανεξάρ- τητα από την κοινωνική της χρησιμότητα, στο βαθμό που συσσωρεύει το κεφάλαιο και αντικειμενικοποιείται με την µορφή του κεφαλαίου, ανανεώ- νοντας έτσι την ανεξαρτησία από την ζωντανή εργασία. Δεν ήταν η ανά- πτυξη της τεχνικής βάσης της παραγωγής η αιτία που προκάλεσε την πτώ- ση της εργασίας. Απεναντίας, από την αρχή του καπιταλισμού, κύριος στόχος των αφεντικών ήταν η μεγιστοποίηση της εξουσίας και του ελέγ- χου πάνω στους εργάτες. Όπως έχει επιχειρηματολΟγήσει Ο Μάρτιν, μία από τις μεγαλύτερες ωθήσεις για την δημιουργία εργοστασίων ήταν η επί- θυµία να υπΟσκαφΘεί Ο εργατικός έλεγχος πάνω στην εργασιακή διαδικα- σία και ν' αυξηθεί ο έλεγχος των εργοδοτών πάνω στην διάρκεια της εργά- σιμης ημέρας. Από την στιγµή που οι εργάτες συγκεντρώθηκαν μέσα στα εργοστά- σια, η επίθεση συνεχίστηκε µε την µορφή των τεχνικών καινοτομιών που κατάκερμάτισάν την πάραγωγική διαδικασία και προοδευτικά αποειδί- κευσαν την εργατική τάξη. Η στενή επιτήρηση της εργασιακής διαδικα- σίας είναι ευκολότερη, όταν η δουλειά είναι απλή και η ρουτίνα και ο βη- ματισμός της εξαρτάται από την μηχανή περισσότερο, παρά από τον ερ- γάτη. Τρανό παράδειγμα αυτής της καινοτομίας, είναι η γραμμή μαζικής παραγωγής, μία αλυσίδα συναρμολόγησης που λειτουργεί µε τις αρχές του επιστημονικού management του Taylor στην οποία ο εργάτης έχει χάσει ό- 109 λη την αυτονομία του και έχει γίνει ένα ανθρώπινο εξάρτημα της µηχανής. Οι πιο πολλές από τις εργασίες σε µιαν ιδιωτική επιχείρηση είναι επα- ναληπτικές, μονότονες, χωρίς πρωτοβουλία και δηµιουργικότητα. Συγ- χρόνως, η επιχείρηση πρέπει διαρκώς να προσαρµόζεται στις συνεχείς αλ- λαγές της οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης. Υπάρχει, επομένως, μία εσωτερική ανάγκη για καινοτοµία για νέα προϊόντα, νέες τεχνολογίες, νέα συστήματα επεξεργασίας πληροφοριών και µορφές οργάνωσης, των οποίων η παραγωγή απαιτεί ένα ορισμένο βαθμό ανεξαρτησίας. 'Ολες αυτές οι νεωτέριστικές δραστηριότητες είναι πολύπλοκες και απαιτούν υψηλά επίπεδα ικανότητας και εξειδίκευσης. Καλούνται να τις εκτελέσουν ειδικευμένα άτομα. Μια αυτόνοµη µορφή εξουσίας, που στη λήψη αποφάσεων δεν θα φύγει εντελώς από την εξουσία των ιδιοκτητών, βγαίνει στο προσκήνιο. Ο καπετάνιος, ιδιοκτήτης, κεφαλαιοκράτης, υπο- χωρεί σιγά-σιγά στο παρασκήνιο. Η μεταπρατική ασυδοσία, δεν είναι πια αρκετή για τέτοια μεγέθη. Η φύση του managment μεταβάλλεται γρήγορα. Υπάρχουν πιο ακριβή µέσα και όργανα. Μέσα από την αναπτυξιακή έρευνα, η ανάλυση συστηµάτων, η χρήση των ηλεκτρονικών υπολογιστών, η μελέτη εργασίας, όλα αυτά, α- παιτούν σοβαρούς αριθµούς από ειδικευμένους τεχνικούς. Αυτοί οι τεχνι- κοί κατέχουν ένα ορισµένο τύπο εξουσίας και µειώνουν τον βαθμό αβε- βαιότητας στην διαδικασία λήψης των αποφάσεων. Δεν υπάρχει καμία αµφιβολία ότι η συμπεριφορά της επιχείρησης επη- ρεάζει σημαντικά ένα γενικό επιτελείο, αυξάνει την συνοχή, ενοποίηση και δημιουργία, και πάνω απ' όλα δίνεται η εντύπωση της αντικειμενικότητας στη δομή της επιχείρησης. "Οσοι ανήκουν στο ενδιάµεσο αυτό στρώμα των τεχνικών και ειδικών δεν θεωρούν τους εαυτούς τους ως εκπρόσω- πους των κεφαλών της επιχείρησης. Από την άλλη µεριά, σε αντίθεση µε τους εργάτες και τους προλετάριους υπαλλήλους ασκούν την τεχνολογική εξουσία και έχουν ένα βαθµό επιρροής πάνω στην ανάπτυξη του συστήμα- τος παραγωγής. Πρέπει όµως να γίνει κατανοητό ότι, δεδομένης της τωρινής δομής των παραγωγικών σχέσεων, ο επαγγελματισµός τους, αναπόφευκτα, βοη- θάει την ανάπτυξη του καπιταλιστικού συστήματος. O μηχανικός, λόγου χάρη, πρέπει να φτιάξει σήµερα µία μηχανή pa 0- ρισµένες προδιαγραφές. Οι προδιαγραφές αυτές, ο σκοπός της µηχανής, η θέση της στον οικονοµικό σχεδιασμό της επιχείρησης, η πολιτιστική και οικονομική της αξία για την κοινωνία, το αποτέλεσμά της πάνω σ' αυτούς που θα την χρησιμοποιήσουν και θα την παράγουν, όλα αυτά κρύβονται σε αποφάσεις που έχουν παρθεί σε άλλα τμήματα και τομείς της επιχείρησης. Από την στιγμή που το σχέδιο ολοκληρώνεται, εκείνο που ο δηµιουρ- 110 γός του µπορεί να προσδιορίσει είναι το αν η μηχανή Θα δουλεύει ή όχι. Δεν μπορεί να ερευνήσει π.χ. αν Θα κάνει τη δουλειά των εργαζομένων δύ- σκολη ή αν Θα προμηθεύοει την κοινωνία μ' ένα άλλο άχρηστο ή επικίνδυ- νο προϊόν. Η κύρια αντίθεση των μηχανικών με τον λαό βρίσκεται στην δυσαναλΟγία που υπάρχει μεταξύ της αυξανόμενης σημάσίας τους μέσα στην παραγωγική διαδικασία και του προσδιορισµού της λειτουργίας τους από άλλους μηχάνισμούς της ιεραρχίας. Οι µηχανικοί, βέβαια, έχουν από καιρό συνειδητοποιήσει τις αντιφά- σεις τΟυ ρόλου τους. Οι αντιδράσεις τους όµως στο επίπεδο των επιχειρή- σεων είναι τεχνοκρατικές. Συνήθως παραπΟνΟύνται ότι οι ανώτεροί τους είναι ανίκανοι και άσχετοι, ότι αποφασίζουν με κριτήρια που δεν ανταπο- κρίνονται στην τεχνική ΟρθολΟγικότητα και προγραµµατισµό, ότι διατη- ρούν µία αρχαϊκή Οργάνωση στην επιχείρηση, ότι έχουν ανεπαρκείς σχέ- σεις επικοινωνίας και ότι όλα γίνονται αναξιοκρατικά, με αποτέλεσμα οι καριέρες τους να συντρίβονται μέσα στο άγχος και την αγωνία των αντα- γωνιστικών σχέσεων που υπάρχουν στην επιχείρηση. Όµως, κατά κύριο λόγο, δεν αµφισβητούν τον υπάρχοντα τρόπο παραγωγής και οργάνωσης εργασίας, ζητούν τον εκσυγχρονισμό του, αλλά δεν θέτουν θεμελιακά έρω- τήματα για την φύση του, την όποια θεωρούν αντικειµενικό γεγονός. Σπάνια προτείνουν ριζικά διαφορετικές δοµές, στην οργάνωση της παραγωγής και στην αναθεώρηση του περιεχομένου του ρόλου τους και των πολιτικών του διαστάσεων. Παραμένουν εγκλωβισµένοι σε µιαν εργα- σιακή ιδεολογία, που τους έχει επιβληθεί και κατά την διάρκεια της εκπαί- δευσής τους αλλά και στη δουλειά. Σύμφωνα μ' αυτήν την ιδεολογία, που καταγράφεται στα σχέδια όλων των φυσικών και εφαρμοσμένων επιστη- μών, επιστήμη είναι µία τεχνική συλλογή στοιχείων ή, μάλλον, μία µέθο- δος για την ποσοτικοποίηση µεµονωµένων φαινοµένων, η σύνθεση των ο- ποίων θεωρείται έξω από τις δικαιοδοσίες της επιστήμης. "Ετσι, με τέτοιες τις διαδικασίες αποκλεισµού, ευνουχίζεται η κριτική σκέψη και εμποδίζε- ται η ανάπτυξη νέων εννοιών. Για να συνδεθώ με τα προηγούμενα, θα ήθελα να τονίσω ότι το ζητού- μενο για μας, γι' αυτόν τον τόπο, είναι μία σχολή µηχανικών και τεχνικών της βιομηχανίας. Πιστεύω ότι µία τέτοια σχολή θα πρέπει να ξεφύγει από το «φυσιολογικό», από αυτό που είναι γενικά παραδεγμένΟ. 'Ενα καινούρ- γιο υπόδειγµα µηχανικού βιοµηχανίας πρέπει να βγει από την ευκαιρία που δίνει η δηµιουργία µιας τέτοιας σχολής βιοµηχανίας. Ο μηχανικός της βιο- μηχανίας θα πρέπει να ξαναβρεί ακόµη και τους τεχνολογικούς προσδιο- ρισμούς που του δίνει το λεξικό. Μηχανικός, σύµφωνα με το λεξικό, είναι Ο εφευρέτης" κάτι που έχει a- ξαφανιστεί, τουλάχιστον από την ελληνική πραγματικότητα. Επίσης το 111 λεξικό λέει ότι ο μηχανικός είναι κοινωνικός δηλαδή οµιλητικός. Ο μηχα- νικός έχει χάσει τη γλώσσα του. Δεν επικοινωνεί με τίποτε. Αυτή τη στιγ- μή βρίσκεται µετέωρος. Ειδικά με την ταχύτητα που αλλάζουν οι κοινωνι- κές διαδικασίες και Οι κοινωνικές δομές, µέσα στην βιοµηχανία δεν έχει κανένα λόγο. Στέκεται µουγγός απέναντι στη γρήγορη μετάλλαξη των ερ- γατών και στέκεται μουγγός απέναντι στις επιταγές του αφεντικού του. Θα πρέπει, από δω και πέρα, να χρησιμοποιήσουµε µιαν άλλη έκφρα- ση. Αντί διάχυση να µιλήσουμε για ώσμωση, δηλαδή να μιλήσουµε για την δυνατότητα να περάσουν όλα τα κοινωνιολογικά και κοινωνικά στοιχεία μέσα στο σκληρό πυρήνα του γνωσιολογικού υπόβαθρου του µηχανικού. Αν δεν γίνει αυτό, νομίζω ότι θα έχουνε χάσει πολλές από τις ευκαιρίες που μας δίνει αυτή η κοινωνική συγκυρία. Θα πρέπει οι µηχανικοί, και όλοι μας, να συνειδητοποιήσουµε ότι γί- νονται τρομερά πράγματα. Νομίζω ότι κανείς δεν έχει αντιληφθεί το τι ση- μαίνει ο νόμος 1430" ο νόμος δηλαδή για τις συνδικαλιστικές ελευθερίες. Δεν έχει κανείς αντιληφθεί ότι έχει τερµατισΘεί 0 δεσποτισµός στα εργο- στάσιά, ότι μπορεί ο εργαζόµενος ή ο συνδικαλιστής να κάνει έλεγχο μέσα στα εργοστάσια, ότι µπορεί άνθρωποι απ' έξω να τα δουν αυτά τα εργοστάσια" και είναι μεγάλης σηµασίας αυτό γιατί, όπως µπορούσε πριν κανείς να µιλήσει για τρόφιμους των Α.Ε.Ι., μπορεί να μιλήσει για τρόφι- μους των εργοστασιακών γκέτο. Είναι μια παράµετρος που πάρα πολλοί, στις συζητήσεις για το περιεχόμενο των σπουδών των µηχανικών της βιο- μηχανίας, έχουν παραγνωρίσει. "Εχει χαθεί η ευαισθησία των μηχανικών βιομηχανίας, όσον αφορά τον προβληματισμό της εργατικής τάξης. Ξέρετε ότι µόλις τελευταία μπαίνουν µηχάνικοί της βιομηχανίας στα συνδικάτα και στα σωματεία των εργατών; Ξέρετε ότι κατά κύριο λόγο ψεύδονταν ή ήταν µόνο διπλοί πράκτορες; Στο σπίτι τους βρίσκανε τον Πρόεδρο του Σωματείου και του έλεγαν τι γινόταν στην εταιρεία, και στην εταιρεία εφαρμόζανε τις επιτα- γές του αφεντικού. Νοµίζω ότι είναι καιρός ν' αλλάξει αυτό το υπόδειγµα σπουδών του μηχανικού. Νομίζω ότι, αν σκοπός της εκπαίδευσης είναι να δημιουργήσει ανθρώπους που θα αμφισβητούν, που Θα έχουν μία θετική σκέψη, ανθρώ- πους οι οποίοι θ' αρνηθούν τον ανασταλτικό χαρακτήρα τους, νοµίζω ότι αυτό µπορεί να γίνει μόνο µε την ώσµωση που μπορεί να επιτρέψει η επι- στηµονική αντιµετώπιση των προβλημάτων. Αυτός είναι ο λόγος που εµείς, παράλληλα με την Σχολή Μηχανικών Παραγωγής, προτείνουµε σχολές όπως η κοινωνιολογία και ψυχολογία. Οι σχολές αυτές, δίνοντας έμφαση στα θέματα των εργασιακών σχέσεων, θα μπορέσουν να δημιουργήσουν µια καινούργια αρχή. Ευχαριστώ πολύ 112 Πρόεδρος: Μπορούμε, τώρα, να προχωρήσουμε σε συζήτηση. Κουντουράς (Πρόεδρος του Γεωπονικού Συλλόγου Μαγνησίας): Οι δύο ομιλητές, που αναφέρθηκαν στη γεωργική τεχνολογία µίλησαν για δύο διαφορετικά πράγµατα, αν και ουσιαστικά, κατά την γνώμη μου, συμφω- νούσαν σ' ένα. Και οι δύο συµφωνούν ότι κάτι πρέπει ν' αλλάξει σ' αυτή τη καινούργια Σχολή, που θα λειτουργήσει στο Θεσσαλικό Πανεπιστήμιο. Η Θεσσαλία γενικά, μας δίνει το δικαίωμα, για μια τέτοια σχολή. Η Θεσσα- λία, µε τις καλλιέργειες που έχει, με τις ιδιομορφίες του εδάφους που έχει, είναι «στα µέτρα» μιας τέτοιας γεωργικής σχολής. Θ' αναφερθώ σε μία προσωπική μου εμπειρία, γιατί όταν΄τελείωσα την Γεωπονική Σχολή Αθηνών το 1970 και βγήκα στην επαγγελµατική βΙοπά- λη, αισθανόµΟυνα σαν ένας καπετάνιος σ' ένα πλοίο που, ενώ ήξερε την θεωρητική πλευρά του μπάνιου, δεν ήξερε πως να κολυμπήσει. Θέλω να πω ότι αυτό που πρέπει σήµερα να κυριαρχήσει από την αρχή στη Σχολή Γεωργικής Τεχνολογίας είναι η πρακτική εξάσκηση των φοιτητών Οι 0- ποίοι Θα μεταφέρουν αυτή την πρακτική τους εµπειρία στον απλό αγρότη. Ας μην ξεχνούμε ότι έχουμε να κάνουμε με αγρότες, απλούς ανθρώπους, που δεν έχουν ειδικές γνώσεις, είναι δηλαδή αγράμµατος πληθυσμός. ΄Ε- χουµε να κάνουμε µ' ένα πληθυσµό Ο οποίος, από πολλές και διάφορες συμπτώσεις, είναι δύσπιστος. ΄Αρα, Ο γεωπόνος ή ο δασολόγος πρέπει να μεταφέρει, εκτός από την θεωρητική του γνώση, και την πρακτική του εµ- πειρία. Εδώ είναι το θέμα όπου πρέπει η τοπική αυτοδιοίκηση, σε συνδυασμό με τις υπηρεσίες, να ρίξει όλο της το βάρος. Η προετοιμασία για την πρακτική εξάσκηση, η ΟπΟία Θα γίνεται αργό- τερα σε αγροκτήµατα του Πανεπιστηµίου, πρέπει ν' αρχίσει από σήμερα. Από σήµερα πρέπει να µπει ο σπόρος, το φυτό µε το όποιο, αργότερα, Θα κάνουν οι φοιτητές την πρακτική τους εξάσκηση. Πρέπει να δοθούν από σήμερα από την τοπική αυτοδιοίκηση και από το Υπουργείο Γεωργίας πρότυπα αγροκτήµατα παραγωγών τα ΟπΟία, σε πρώτη φάση, θα είναι αυ- τα στα όποια θα κάνουν την πρακτική του εξάσκηση οι μελλοντικοί φοιτη- τές. Επίσης, µία από τις πρώτες υποχρεώσεις του διδακτικού προσωπικού των σχολών γεωργικής τεχνολογίας, δηλαδή των καθηγητών και του υπό- λοιπου διδακτικού προσωπικού, είναι η άμεση επαφή µε τον απλό αγρότη. Επίσης µία πρωταρχική ανάγκη των καθηγητών, επάνω σε νέες βάσεις, Θα είναι το να είναι η βιβλιογραφία τους προσαρµοσµένη επάνω στα σύγχρο- να δεδΟμένα της γεωτεχνικής επιστήμης και όχι σε απαρχαιωμένα, γιατί, όπως όλες θετικές επιστήµες, η γεωτεχνική επιστήµη εξελίσσεται ρα- 113 γδαιότατα. Πρόσφατα pa το Σύλλογο, είχαμε πάει μία εκπαιδευτική εκδρομή και θα μπορούσα να πω ότι, πριν από 6-7 χρόνια που είχα ξαναπάει, είδα ότι αυτοί προχωρούν με άλµατα, ενώ εμείς αρχίζουμε και κάνουμε βήματα. Οι αγρότες μας χρησιμοποιούν σε μεγάλη ποσότητα ζιζανιοκτόνα και παρασιτοκτόνα γιατί νομίζουν ότι έτσι Θα καταπολεμήσουν καλύτερα τις αρρώστιες η θ' αναπτύξουν καλύτερα τα φυτά, παρόλον ότι σήµερα, στην Ευρώπη, στην Αµερική και 0‘ άλλες χώρες, έχει επικρατήσει πλέον η άπο- ψη ότι οποιαδήποτε καταπολέμηση ανάπτυξης του φυτού πρέπει να έχει ά- μεση σχέση με το περιβάλλον. Ως Σύλλογος καταλήξαμε σε ορισμένες προτάσεις σχολών, που ενδε- χοµένως να λείπουν από τις δύο γεωργικές σχολές που υπάρχουν στην Ελ- λάδα. Συγκεκριµένα, καταλήξαµε στη γενετική του πολλαπλασιαστικΟύ υ- λικού, εξειδικευμένων δηλαδή σπόρων διάφόρων καινούργιων φυτών, στην ιχθυολογία, στην οικολογία, στην βιογεωργία, που ανέφερε και ο κ. Μάργαρης, και στην αγροτική τεχνολογία. Η αγροτική τεχνολογία είναι ένας γενικός όρος, αλλά αν την ερμηνεύ- σουμε ως τεχνολογία, οπωσδήποτε πρέπει να υπάρχει μία διάφορετική ε- ξειδίκευση μεταξύ µηχανών και φυτών. Κι αυτό γιατί σήμερα τεράστια πο- σά δαπανώνται για εισαγωγή γεωργικών µηχανηµάτων, µικρών ή μεγά- λων, τα οποία δυστυχώς µπορούν να κατασκευαστούν και στην Ελλάδα. Περισσότερη έρευνα και περισσότερη εφαρμογή των μέσων που μας δίνον- ται μπορούν να φέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Πρέπει επίσης, αφού μιλάµε για οµαδικές καλλιέργειες, να γίνει, µέσα 0a μια τέτοια σχολή, μία εξειδίκευση απάνω στο συνεταιριστικό κίνημα, στις συνεταιριστικές καλλιέργειες όπου, λόγου χάρη, η Κάρλα, µε τα τόσα στρέµματα της, να γίνει η αρχή όπου θα μάθουν οι φοιτητές, πως επιτυγχά- νεται αυτό που λένε συνεταιρισμός, δηλαδή μείωση του κόστους παραγω- γής και αύξηση των κερδών στους γεωργούς. Ευχαριστώ Φατούρος: Οι εισηγήσεις για τη γεωργική τεχνολογία επιβεβαιώ- νουν αυτό που είπαμε προηγουμένως για τις κοινωνικές επιστήμες και για τα οργανωτικά ζητήµατα του Πανεπιστημίου: ο κοινωνικός προσανατολι- σμός που ζητεί ο κ. Καραγεωργίου, η σύνδεση της βιοµηχανίας µε το πανε- πιστήμιο όπου αναφέρθηκε ο κ. Σταυρινός, η αποτελεσματικότητα και η τεχνική ποιότητα της παραγωγής που τόνισε ο K. Τσαλαπάτας, η εξειδί- κευση που ανέφερε 0 κ. Παπαθανασίου καθώς και η ανάγκη για επεξεργα- σία συστημάτων τεχνολογίας και γεωργίας. Υπάρχει, ωστόσο, µια άλλη 114 κατηγορία προβλημάτων. Μπορούν όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που ζη- τούμε να ενσωµατωθούν στην παρεχόµενη γνώση, όταν δεν υπάρχει προε- τοιμασία, όταν δεν έχουμε προετοιμασμένη επαγγελµατική υποδομή για τα διπλώματα, όταν τα στερεότυπα Οδηγούν αλλού και, ακόµη, όταν μια σειρά από συμφέροντα μπορεί να αντιδράσουν σ' αυτές τις προοπτικές; Αυτό είναι μια από τις δυσκολίες που έχει να αντιμετωπίσει ένα πανεπι- στήµιο που όλοι µας επιζητΟύµε να γίνει. Υπάρχουν δυσκολίες, επίσης, άλλης κατηγορίας, πιο ειδικές" λόγου χάρη, Οι σχέσεις του μηχανολόγου pa την βιομηχανία. Μία από τις λύσεις που είναι γνωστή και γίνεται στις δυτικές χώρες αρκετά συχνά είναι η χρη- µατοδότηση από την βιομηχανία ερευνητικών προγραμμάτων. Δεν πρέπει να ξεχάσουμε ακόμη ότι θα υπάρξουν αντιράσεις μέσα α- πό το ίδιο το φοιτητικό κίνηµα. Θα υπάρξουν αντιδράσεις μέσα από συγ- κεκριμένες πολιτικές προοπτικές σε μία σύνδεση πανεπιστηµίου και βιο- µηχανίας. Από την άλλη μεριά, όμως, δεν έχουμε καμία δυνατότητα για µερικές κατηγορίες βιομηχανικής, µηχανολογικής, ηλεκτρολογικής και άλλης πληροφορίας: δεν υπάρχει μάλιστα η δυνατότητα να συνδεθούμε µε ιδιωτικές επιχειρήσεις. "Ηθελα να κάνω μία παρατήρηση, σ' αυτό που είπε Ο κ. Καραγεωρ- γίου, ότι είναι ανάγκη να έχουµε σχολή κοινωνιολογίας σ' αυτό το και- νούργιο πανεπιστήµιο. Επειδή είναι αδύνατο να οργανωθούν από την πρώ- τη στιγμή όλες αυτές οι κατευθύνσεις, θα πρέπει, με δύο ή τρεις θέσεις που θα υποδειχθΟύν από την αρχή, να μπορεί να καλυφθεί όλη αυτή η πολλα- πλότητα και πολυπλοκότητα των κατευθύνσεων. Ακόμη, οι παιδαγωγικές επιστήµες που θα υπάρχουν δίνουν όλες τις δυνατότητες που χρειάζεται ο μηχανικός, γεωτεχνικός και οποιοσδήποτε άλλος στο να πάρει πληροφο- ρίες σ' αυτές τις επιστήμες. Οι κοινωνιολόγοι, που θα δουλεύουν στα παι- δαγωγικά τμήματα, αποτελούν τον ορίζοντα της κοινωνιολογικής γνώσης για όλους τους άλλους. Επίσης, δεν Θα πρέπει να υπάρχει νεκρός χρόνος. Δεν θα πρέπει να περιμένει το Πάνεπιστήμιο να βρει τους χώρους και τότε να είναι καλύτε- ρο. Δεν θα πρέπει ακόμη να περιμένει να βρει τους δασκάλους και τότε να είναι καλύτερο. Θα περνούσε, έτσι, ένας νεκρός αρνητικός χρόνος, που θα µπορούσε να ήταν θανάτηφόρΟς. Πρέπει από τώρα, από την στιγμή που θα ΘεσμοθετηΘεί pa το Προεδρικό Διάταγμα, η Διοικούσα Επιτροπή, να βρε- Θούν οι μηχανισµοί που, μέσα στο διάστημα που θα υπάρχει ανάμεσα σ' αυτές τις θεσμικές αποφάσεις έως την στιγµή της λειτουργίας, να έχει προ- ετοιμάσει το πεδίο και τις συνθήκες λειτουργίας. Το Πανεπιστήμιο πρέπει να μη λειτουργεί ανάπηρα, αλλά να έχει υψηλό βαθµό αποτελεσµατικότη- τας. &… 115 Μία πρώτη ανάγκη είναι η πιο προσεχτική απογραφή του δυναμικού που έχει η Θεσσαλία για να διαμορφώσει τις συνθήκες, µε τις οποίες θ' αρ- χίσει να λειτουργεί σε ένα-δύο χρόνια το Πανεπιστήμιο της Θεσσαλίας, στην Λάρισα, στην Καρδίτσα ή στον Βόλο, σε αγροκτήµατα ή σε βιοµηχα- νίες. Θα πρέπει να έχουν σχηµατισΘεί κατάλογοι που θ' απογράφουν µε κάθε δυνατή λεπτοµέρεια τις δυνατότητες. Και αυτά όλα θα συμπλεχθούν στην στιγµή που, κάποια 1η Σεπτεμβρίου 1984 ή 1985, θ' αρχίσουν να λει- τουργούν αυτές οι Σχολές. Να μην γίνει εκ των υστέρων αυτή η απογραφή και να μην ενεργήσει «θανατηφόρα» στο ξεκίνημα του καινούργιου Πανε- πιστημίου. Ευχαριστώ Πρόεδρος: Ο κ. Μάργαρης έχει το λόγο. Μάργαρης: Εδώ στην Ελλάδα τα πράγµατα είναι λίγο πίσω. Θα σας πω ένα παράδειγμα. Στο γυμνάσιο κυριαρχεί η φυσική και τα μαθημα- τικά γιατί, μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, υπήρξε μία έκρηξη σ' αυ- τούς τους κλάδους. Η έκρηξη αυτών των κλάδων πέρασε δια µέσου των πανεπιστημίων, συνήθως με μεταφράσεις ξένων συγγραμµάτων. Γίνονται διάφορες «επαναστάσεις» στην επιστήµη όπως στη μοριακή βιολογία. Στο εξωτερικό η επανάσταση αυτή έγινε το 1956 ενώ σε µας ήρθε το 1965. "Ετσι, ενώ εμείς σχεδιάζουμε το μέλλον, μένουμε πίσω πάντοτε σε σχέση µε την πρόοδο που γίνεται στο εξωτερικό. Υπάρχει λοιπόν πάντοτε ένας κίνδυνος κοιτάζοντας το παρελθόν" να σχεδιάζουμε το μέλλον και να είµαστε µια επανάσταση πίσω. Ο Βόλος έχει τη δυνατότητα να αποφύγει τέτοια τακτική. Μπορεί να ι- δρύσει το πανεπιστήμιό του σύμφωνα με τις τελευταίες εξελίξεις της επι- στήμης… Θα σας πω ένα παράδειγμα. Στη Σκόπελο, η παραγωγή των δαµά- σκηνων, από 400 τόνους που ήταν το 1950, έπεσε τώρα στους 5. Κι αυτό γιατί μαζεύονται τα δαμάσκηνα τον Αύγουστο, που υπάρχει έλλειψη εργα- τικών χεριών, επομένως υπάρχει μεγάλο κόστος συλλογής και χρησιµο- ποιούν µία μεθοδολογία, η οποία λέει: παίρνουμε τα δαμάσκηνα τα βάζου- με σ' ένα φούρνο για να τα ψήσΟυµε, μετά τα πιάνουμε pa τα δάχτυλα και τα γυρίζουμε. Γι' αυτό τα δικά μας τα δαμάσκηνα είναι πλαδαρά ενώ τ' άλλα τα δαμάσκηνα της Καλιφόρνιας είναι ζαρωμένα, γιατί εκεί τα περ- νούν μέσα από τούνελ. Είµαστε μία επανάσταση πίσω. Τα δαμάσκηνα της Καλιφόρνιας έρ- χονται φθηνότερα και συγχρόνως τώρα στη Σκόπελο μπλοκάρουν την ξύ- 116 λευση του δάσους, pa τα ξύλα του οποίου στεγνώνουν τα δαμάσκηνα. ΣυσσωρεύΟνται εκεί µπάζα και κινδυνεύει το δάσος να καεί. Γι αυτό, νοµίζω ότι είναι πιο εύκολο να ξεχάσουµε το παρελθόν και να προγραμματίσουμε πάνω σε νέες βάσεις. Κουντούρης (Δήμαρχος Βόλου): "Ενα ερώτημα για τους εισηγητές, πάνω στο θέµα της γεωργικής τεχνολογίας. Υπάρχει μία κατηγορία κηπο- τεχνικών, στις άλλες χώρες, ιδιαίτερα στην Ουγγαρία, που δεν είναι γεω- πόνοι. ΄Εμπαιναν στη σχολή γεωπονικής-αρχιτεκτονικής και παρακολου- θούσαν από την αρχή 4 ή 5 χρόνια σπουδών και έπαιρναν μιαν εγκυκλοπαι- δική μόρφωση. Απ' ότι ξέρω, και στην πόλη μας και σ' όλες τις πόλεις της Ελλάδας, ειδικά σήμερα που σχεδιάζονται δενδροστοιχ΄Ιι;ς, πλατείες, πάρ- κα, πράσινο, τόπΟι αναψυχής, νοµίζω ότι είναι αυτή η κατηγορία τεχνικών που χρειάζεται ιδιαίτερα. Θέλω, επομένως, να ρωτήσω αν Θα μπορούσε να ιδρυθεί, μια τέτοια σχολή. Εφ' όσον υπάρχει σε χώρες του εξωτερικού, θα μπορούσε να Ιδρυ- θεί και στο Πανεπιστήµιο της Θεσσαλίας. Ας μείνει αυτό ως πρόταση. 3η Συνεδρίαση Σάββατο 1.10.83, 8 μμ. ΠΡΟΕΔΡΟΣ Καθηγητής Δ. ΦΑΤΟΥΡΟΣ ΓεΝΙκο ΘΕΜΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ KAI ΑΣΤΙΚΟΣ [ΣΤΟΣ Πρόεδρος: Κυρίες και κύριοι, καλησπέρα σας. Αρχίζει η 3η συνεδρίαση του διήμερου που οργανώνεται από το Δήμο- τικό Κέντρο Ερευνών και Μελετών Βόλου, με θέµα: «το Θεσσαλικό Πανε- πιστήμιο και o ρόλος του Βόλου». Το γενικό θέµα της σηµερινής συνεδρίας είναι: «πανεπιστήµιο και α- στικός ιστός». Οι εισηγήσεις είναι δύο και είναι φανερό ότι θα έχουμε περι- θώριο για συζήτηση. Θα ήταν χρήσιμο, εκτός από τη συζήτηση στο αντι- κείµενο των εισηγήσεων, να κάνουµε και μία γενική συζήτηση αµέσως pa- τά, ίσως να συνδυάσουμε τις παρατηρήσεις και τα ζητήματα που συζήτη- Θηκαν στις προηγούµενες συνεδριάσεις. 'Ισως Θα µπορούσαµε να σκε- φθούμε και µερικά χαρακτηριστικά σηµεία που προκύπτουν από τις συζη- τήσεις αυτές. Η πρώτη εισήγηση είναι από τον κ. Θ. Παπαγιάννη και το γενικό Θέμα είναι: «το πανεπιστήµιο στην πόλη: δράση και ανάδραση». Η δεύτερη εισήγηση είναι από μία οµάδα: από τον κ. Α. Κωτσιόπου- λο, την κ. Δ. Νικολάου και τον κ. Χ. Πανταζίδη με θέμα: «το πανεπιστή- μιο και ο ιστός της πόλης: προτάσεις για την χωρική ανάπτυξη του Θεσ- σαλικού Πάνεπιστήμίου». Ο κ. Παπαγιάννης έχει τον λόγο. Θ. Παπαγιάννης (Αρχιτέκτων-Πολεοδόμος): "Ηθελα να ευχαριστήσω το Δηµοτικό Κέντρο Ερευνών-Μελετών Βόλου που .με κάλεσε στην αίθου- σα αυτή να διατυπώσω κάποιες σκέψεις. "Ηθελα, παράλληλα, ν' απολογη- θώ, γιατί οι σκέψεις που έχω να διατυπώσω είναι πολύ λίγες. Αυτό οφείλε- β" 118 ται σε τρεις λόγους. Ο πρώτος λόγος είναι ότι, κατά την διάρκεια αυτού του διήμερου, το θέμα καλύφθηκε σχεδόν πλήρως από τους ομιλητές. Πρέπει να σημειώσει κανείς ότι είναι φοβερά ενδιαφέρον το γεγονός ότι Οι Ομιλητές προέρχον- ται από διάφορους κλάδους, έχουν διαφορετικές εµπειρίες και μιλούν για ένα τόσο ευαίσθητο θέμα. Παρ' όλα αυτά και παρ' όλον ότι οι Ομιλίες πολ- λές φορές ήταν εξειδικευμένες σε Ορισµένους τοµείς, φαίνονται πλήρως να συμφωνούν στα βασικά ζητήματα που αφορούν στο Θεσσαλικό Πανεπι- στήμιο. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να το χαιρετίσουµε όλοι ως θετική α- παρχή των διαδικασιών. Νομίζω ότι, στο τέλος αυτής της συζήτησης, τα κοινά σημεία στα οποία όλοι συμφωνούν θα πρέπει ν' απόµΟνωθΟύν και να προβληθούν προς τα έξω, γιατί αποτελούν την βάση όλων των επόμενων προσπαθειών. Ο δεύτερος λόγος, επιτρέψτε µου να πω, είναι προσωπικός. Κάθε άν- Θρωπος περνάει ορισμένες φάσεις. Στην δική µου την ζωή Οι φάσεις αυτές κυµαίνονται µεταξύ επιστημονικής έρευνας, αγώνων και δράσης. Αυτή τη στιγμή, νοµίζω ότι αυτό που χρειάζεται και που πρέπει να γίνει είναι η δρά- ση για την δηµιουργία κάποιου πράγµατος, είτε αυτό είναι πολεοδομία εί- τε αυτό είναι πανεπιστήµιο. Το πρόβληµα ίσως δεν είναι Θεωρητικό, δεν εί- ναι διευθετικό, είναι να δούµε τι πρέπει να γίνει, ώστε το Πανεπιστήμιο της Θεσσαλίας, που γίνεται πραγματικότητα, να είναι πλήρες πανεπιστήµιο. Ο τρίτος λόγος είναι ακόμη περισσότερο προσωπικός. Στάθηκα κά- που να πιω κάτι. Δίπλα µου ήταν ένας εργάτης που δουλεύει στη βιομηχα- νία του ΘεΟχαράκη και πιάσαμε κουβέντα ακριβώς για το Πανεπιστήμιο. Μου έκανε εντύπωση ο τρόπος που Ο άνθρωπος αυτός - ένας γέρος άν- θρωπος - αισθανότανε την έλλειψη παιδείας, τόσο της προσωπικής δικής του όσο και της περιοχής, και ακόμη Ο τρόπος που καταλάβαινε την ανάγ- κη για πανεπιστήμιο. Βλέπετε, το Θέμα του Πάνεπιστήμίου, αποτελεί ένα θέµα καταξίωσης και ωριµότητας της περιοχής. Μετά την εισαγωγή αυτή, θέλω να σας πω το εξής: πάρακολΟυθώντας τις Οµιλίες όλων των εκλεκτών συναδέλφων, έχω σταθεί σε μία περίεργη αντίφαση. Από την μια μεριά όλοι συµφωνούν ότι το πάνεπιστήµιΟ μπορεί να παίξει ένα ρόλο φοβερά γόνιμο και να έχει μία Θετική επιρροή στην ανά- πτυξη όχι µόνο μιας πόλης, αλλά µιας ολόκληρης περιφέρειας. Αναφέρθη- καν οι διάφορες αυτές επιρροές στον οικονομικό τοµέα. στον πολιτιστικό τοµέα, στον κοινωνικό τομέα. Από την άλλη µεριά, όσοι από τους συνάδελφους είναι ακαδημαϊκοί και είχαν αναφερθεί, όχι µόνο τώρα αλλά και παλαιότερα, στις σχέσεις των περιφερειακών πανεπιστηµίων µε τις πόλεις, έχουν σχεδιάσει μία πο- λύ μελαγχολική και απαισιόδΟξη εικόνα. Θυμίζω στους πάρόντες την Οµι- 119 λία του καθηγητή Σισσούρα από την Πάτρα, πριν από λίγα χρόνια, που α- ναφέρθηκε στις σχέσεις του Πανεπιστημίου της Πάτρας με την περιοχή του και ανέλυσε με τρόπο γραφικό τη σχέση ανταγωνισμού που υπάρχει α- νάμεσα στο Πανεπιστήµιο και την πόλη. Και βέβαια όχι μόνο δεν υπάρχει θετική επιρροή του Πανεπιστημίου πάνω στην πόλη αλλά αρνητική επιρ- ροή του ενός πάνω στο άλλο. Πριν από δύο χρόνια, το καλοκαίρι του '81, το πολιτικό περιοδικό «Αντί» έκανε μία συγκέντρωσή στα Ιωάννινα. Στή συγκέντρωσή αυτή πή- ραν μέρος και παράγοντες της πόλης, μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου και επίσης καμιά δεκαριά καθηγητές. Ενώ το Θέμα ήταν η ανάπτυξη της περιοχής, στο τέλος εστιάσΘήκε τελείως στη σχέση του Πανεπιστημίου με την πόλη. Και οι δύο πλευρές είχαν µια έντονη πικρία. Οι μεν εκπρόσωποι της πόλης έλεγαν ότι το Πανεπιστήμιο αγνοεί την πόλη σε μια φάση ανα- δημιουργίας και προγραμματισμού της. Από την άλλη μεριά, Οι παράγον- τες του Πανεπιστημίου, οι καθηγητές, έλεγαν ότι η πόλη τους αγνοεί και ό- τι δεν έχουν επαφή μαζί της. 'Αρα βλέπει κανείς ότι, ενώ στη θεωρία το πανεπιστήμιο έπρεπε να έ- χει μια καλή επιρροή πάνω στην πόλη, στην πράξη τα πράγματα εξελίσ- σονται αντίστροφα. Μια και το Θέµα μας είναι ποια είναι η καλύτερη σχέ- ση του πανεπιστηµίου και της πόλης, Θα πρέπει να σταθούμε στο σηµείο αυτό και να δούµε ποιοί είναι Οι λόγοι που δημιουργούν αυτά τα προβλήµα- τα, αφού στόχος µας είναι το Θεσσαλικό Πανεπιστήμιο να εδραιωθεί κα- λύτερα και να αναπτυχθεί στο Θεσσαλικό χώρο. Για να το κάνουµε αυτό, πρέπει να δούµε λιγάκι προσεκτικότερα αυ- τές τις δύο έννοιες: πανεπιστήμιο και πόλη. Τι είναι η πόλη; Κατά µια ερμηνεία, η πόλη είναι ο χώρος στον οποίο συμπυκνώνονται οι ανθρώπινες δραστηριότητες. Γιατί οι ανθρώπινες δρα- στηριότητες απλώνονται σ' όλο το χώρο, αλλά σε κάποια σημεία του χώ- ρου συµπυκνώνονται και αποκτούν ένα ιδιαίτερο χαρακτήρα. Κατά µιαν άλλη όμως ερμηνεία, πόλη δεν είναι το κέλυφος στο οποίο αναπτύσσονται οι δραστηριότητες, αλλά ο κοινωνικός μηχανισμός ο οποίος προκαλεί αυ- τές τις δραστηριότητες. Εάν αυτή είναι μια αποδεκτή ερµηνεία, τότε θα πρέπει κάπως να δια- φοροποιήσουμε τα πράγματα. Γιατί, αν πάρουμε τον ορισμό της στατιστι- κής υπηρεσίας για το τι είναι αστική περιοχή, ημιαστική κλπ., το κριτήριο είναι καθαρά αντικειµενικό. Αλλά, αν δούμε την έννοια της ολοκληρωμέ- νης πόλης, δηλαδή ενός οργανισµού πλήρους, τότε θα δούµε ότι ένας τέ- τοιος οργανισµός πρέπει να είναι αυτός ο οποίος έχει ολοκληρώσει τις αν- θρώπινες δραστηριότητες. Δεν μπορεί δηλαδή ολοκληρωμένη πόλη να εί- ναι μιά πόλη που αποτελεί ένα απλό υπνωτήριο, όπως υπάρχουν ορισμένες 120 πόλεις στο εξωτερικό. Δεν μπορεί να είναι μια πόλη η ΟπΟία έχει μια συγ- κεκριµένη εξειδίκευση, δηλαδή μια εργοστάσιακή πόλη, που αποτελεί α- πλώς το χώρο όπου παρα μένουν οι εργαζόμενοι που δουλεύουν στις βιομη- χανίες. Δεν μπορεί να είναι ολοκληρωμένη πόλη μια πανεπιστηµιακή πό- λη, δηλαδή ένα γκέτο το οποίο απλώς υποστηρίζει ένα πανέπιστήμιο. Μια ολοκληρωµένη πόλη πρέπει να είναι μια πόλη, στην ΟπΟία αναπτύσσονται σύµμετρα όλες οι ανθρώπινες δραστηριότητες. Και αφού και η γνώση, η παιδεία, η επιστήμη είναι έργο ανθρώπινης δραστηριότητας, μια ολοκλη- ρωµένη πόλη είναι εκείνη η ΟπΟία µπορεί να γεννήσει και να υποστηρίζει εκπαιδευτικές και επιστημονικές δραστηριότητες. Εάν λοιπόν έχουμε µια τέτοια θεώρηση της πόλης, Θα πρέπει αυτό το κριτήριο να το εφαρµόσουμε ως μέτρο εκκίνησης για το διαχωρισμό των ελληνικών πόλεων, ώστε από εκεί και έπειτα να προχωρήσουµε στο επό- pavo βήμα. Αλλά για να δούμε λίγο και την άλλη πλευρά, την πλευρά του πανεπι- στημίου. Πριν από τρία χρόνια Ο Δημήτρης Φατούρος έκανε εδώ μία «κο- φτερή» ανάλυση της έννοιας «πανεπιστήµιο». Από τη μια µεριά ανάπτυξε την μια άποψη για το τι είναι πανεπιστήμιο" δηλαδή, ένα ίδρυμα για την παραγωγή στελεχών χρήσιμων για την κοινωνία, δηλαδή ανθρώπων οι 0- πΟίΟι καλύπτουν συγκεκριμένες κοινωνικές ανάγκες. Και μάλιστα είχε πει τότε - θυμάµαι και τις λέξεις του - ότι ένα τέτοιο πανεπιστήμιο θα έχει και τεχνικούς, όχι μόνο τεχνικούς των τεχνικών επιστημών, αλλά τεχνι- κούς γιατρούς, τεχνικούς δικηγόρους, τεχνικούς αρχαιολόγους, τεχνικούς φιλοσόφους, δηλαδή επαγγελματίες. Αυτή είναι μια σύλληψη του πανεπιστημίου. Υπάρχει όμως και μια δεύτερη σύλληψη του πανεπιστημίου που είναι πολύ ευρύτερη και της ο- ποίας Ο ρόλος μέσα στην κοινωνία είναι τελείως διαφορετικός. Θα μου ε- πιτρέψετε να διαβάσω τον ορισμό που Ο Δημήτρης Φατούρος είχε δώσει τοτε: «Σύμφωνα με τη δεύτερη αυτή ερμηνεία του πανεπιστημίου, το πανεπιστήμιο είναι ένα σύνολο διαδικασιών που προσανατολίζε- ται στην κριτική ανανέωση της γνώσης, στην εδραίωση επιστημο- νικών εργαλείων και τρόπου σκέψης, στη συσχέτιση κάθε αντι- κειμένου pa τον κοινωνικό περίγυρο και με τις επιπτώσεις στο φυ- σικό και κοινωνικό χώρο». Αυτή είναι µια δεύτερη αντίληψη του πανεπιστημίου, τελείως διαφορε- τική από την πρώτη. Τώρα, αν έχει κανείς άλλος «ανορθόδοξες» σκέψεις, προβληµατίζε- ται µε το τι είδους πανεπιστήμιο είχαμε μέχρι προ τινος και έχουμε ακόµα 121 στην Ελλάδα. Είναι του πρώτου είδους ή του δεύτερου ή πιθανόν κάποιου τρίτου; Γιατί δεν αποκλείεται καθόλου στον ελληνικό χώρο να έχουµε ε- φεύρει ένα δικό μας τύπο πανεπιστημίου, όχι ένα πάνεπιστήμιο που παρά- γει τεχνικούς χρήσιμους στην κοινωνία, όχι ένα πανεπιστή μιο που προάγει την ειδική γνώση, τη «διέγερση» που έλεγε ο Φατούρος, αλλά ένα πανεπι- στήμιο γραφειοκρατικό, που παράγει χάρτιά, τα οποία αποτελούν τυπικά προσόντα για τους εργαζόμενους στο δήμόσιο τομέα. Αυτό είναι μια τελείως διαφορετική αντίληψη του πανεπιστημίου, που μόνο η εκφώνησή της αναιρεί πλήρως την έννοια της ανώτατης παιδείας. Βέβαια, ο Γενικός Γραµµατέας του Υπουργείου Παιδείας, pa το να εκφρά- ζει τήν αισιοδοξία για τις διαδικασίες που ξεκινούν τώρα, κατά κάποιο τρόπο επιβεβαίωσε τα προβλήματα που υπήρχαν µέχρι χθες ή σήμερα το πρωί. Δεν θέλει κανείς να διαψεύσει την αισιοδοξία του και όλοι ευχόμα- στε αυτή να είναι δικαιολογημένη και πράγµατι να οδηγεί σε µια ανανέω- ση της ανώτατης παιδείας. Αλλά αυτό δεν αναιρεί τα προβλήµατα που υ- πήρχαν μέχρι σήμερα και τον αριθµό των ανθρώπων που βγαίνουν σήµερα από τα πανεπιστήμια κρατώντας ένα άχρηστο χαρτί και με πλήρη αδιαφο- ρία για το αντικείµενο του χαρτιού αυτού. "Εχω µια κόρη, η οποία είναι τεταρτοετής φοιτήτρια στο Πανεπιστη- μιο της Θεσσαλονίκης, στο Τμήμα της Βιολογίας. "Οταν τη ρώτησα τι κλί- μα επικρατεί, µου λέει: «πατέρα, στο Τμήμα της Βιολογίας, όπου βρίσκο- µαι, υπάρχουν 156 φοιτητές. Απ' αυτούς 3 μόνο είχαν δηλώσει βιολογία ως πρώτη προτίμηση. Οι άλλοι όλοι κυμαίνονται από αρχιτεκτονική, ιατρική και όλες τις άλλες επιστήμες. Και αδιαφορούν τελείως για το συγκεκριμέ- νο αντικείµενο». Βέβαια, έτσι είναι δύσκολο να υπάρξει ανώτατη παιδεία. Βλέποντας λοιπόν λιγάκι το πρόβλημα της πόλης από τη μια µεριά και το πρόβληµα του πανεπιστημίου από την άλλη, αρχίζει να σκέπτεται κανείς ότι για να υπάρξει μία σχέση πόλης και πανεπιστημίου, πρέπει να υπάρξουν ορισμένες προύποθέσεις. Ποιες είναι αυτές οι προύποθέσεις; Εί- ναι πολλές. Υπάρχουν όµως ορισµένες σηµαντικές. Η πρώτη είναι ότι η πόλη, που Θα υποδεχθεί ένα πανεπιστήµιο, πρέπει να έχει φτάσει στο ώριμο σημείο της Ολοκλήρωσής της. Για να κάνουμε έ- να βήμα πίσω, παλιά, τα πανεπιστήμια δεν εμφανίζονταν από τις σκέψεις ενός κυβερνητικού κεντρικού οργάνου. "Ηταν δήµιούργήµα της πόλης. "Ο- ταν µια πόλη έφτανε σε µιαν ορισµένη ωριμότητα, το πανεπιστήμιο έβγαι- νε µέσα από τα σπλάγχνα της, μέσα από τις διαδικασίες της, µέσα από τις εκδηλώσεις της. Δεν το αποφάσιζε ο κυβερνήτης, ότι πρέπει εδώ να γίνει ένα πανεπιστήµιο. Σήµερα, τα πράγµατα είναι λίγο αλλοιώτικα. Παρ' όλα αυτά, για να µπορέσει μια πόλη ν' αποκτήσει επαφή μ' ένα 122 πανεπιστήµιο, πρέπει να έχει φτάσει σε μιαν ωριμότητα. Δεν είναι δυνατό, όπως έχει γίνει αρκετές φορές στον ελληνικό χώρο, ν' ανοίγουμε, για λό- γους µικρΟπΟλιτικΟύς, ένα ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυµα σε μια μικρή κωμόπολη, με την ελπίδα ότι αυτό το ίδρυμα θ' ανεβάσει το επίπεδο της πόλης. Πρέπει, πρώτα απ' όλα, αυτή η πόλη να είναι έτοιμη. Πρέπει να έ- χουν γίνει όλες αυτές οι μακρόχρΟνες διαδικασίες, ώστε αυτή η πόλη να μπορέσει να γίνει ένα σώμα με το ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα. Πριν από τρία χρόνια είχα υποστηρίξει µιαν άλλη άποψη - ήταν και αλλοιώτικες Οι συνθήκες τότε - ότι Θα έπρεπε Ο Βόλος να ιδρύσει ένα Δη- µοτικό Πανεπιστήµιο. Αυτό το είχα πει όχι µόνο για πρόκληση - που ή- ταν τότε ένας λόγος - αλλά γιατί πίστευα πραγματικά ότι ο Βόλος είχε φτάσει σε μια τέτοια ωριμότητα ως πόλη, ώστε Θα µπορούσε µέσα από τον ιστό του να προκύψει µια ανώτατη εκπαιδευτική λειτουργία. Και ήδη σε μικρά τμήµατα αυτή η λειτουργία προέκυπτε. Γιατί γίνονταν εδώ διεθνή σεμινάρια, συγκεντρώσεις, ζυµώσεις. Υπήρχε όλη αυτή η απαρχή της ά- νώτατης εκπαιδευτικής σκέψης. Επομένως, πρώτη προυπόθεση είναι να υπάρχει ένα αστικό κέντρο, μια πόλη ολοκληρωμένη και ώριμη για να δεχθεί την πανεπιστηµιακή λει- τουργία. Η δεύτερη προυπόθεση είναι να έπιτελεί το πανεπιστήμιο το ρόλο του. Εάν το πανεπιστήµιο αποτελεί απλώς ένα φυτώριο παραγωγής χρησίµων ή λιγότερο χρησίµων τεχνικών, δεν είναι εύκολη η επαφή του pa την πόλη, παρά μόνο στο επίπεδο της οικονομικής αντάλλαγής. Σου δίνω στελέχη, μου δίνεις στέγαση, και βρίσκουμε την οικονοµική σχέση ανάμεσα στα δύο. Είναι μία καθαρή συναλλαγή οικονομικού χαρακτήρα. Αν το πανεπιστήµιο αποτελεί ένα γράφειΟκρατικό ίδρυμα παραγωγής χαρτιών, τότε ο ρόλος του στην πόλη είναι πάρα πολύ περιορισµένος. Μπορεί βέβαια ν' αγοράζει τα χαρτιά από τα µαγαζιά της πόλης αντί να τα παίρνει από την Αθήνα. Είναι και αυτό μια οικονομική συναλλαγή. Μόνο αν το πανεπιστήμιο αποτελεί ένα ίδρυμα, όπου αναπτύσσονται διαδικασίες δημιουργίας, όπου εκφράζεται όλη η επαναστατικότητα της επιστήμης, όπου μελετώνται σε βάθος τα προβλήματα, τότε μόνον η επα- φή του με την Ολοκληρωµένη πόλη είναι δυνατό να είναι θετική και αποτε- λεσµατική. Ο τρίτος παράγοντας είναι να υπάρξει μια Οργανική επαφή ανάµεσα στο χώρο - είτε αυτός Ο χώρος είναι η πόλη, είτε η περιφέρεια - και το πανεπιστήμιο. ΄ΕΘεσα επίτηδες χθες ένα ερώτημα προκλητικό στον κ. Ροκο, για το ρόλο που παίζει η τοπική αυτοδιοίκηση στην εκπαίδευση. Μου έδωσε µια συγκεχυµένη απάντηση και, όταν Ο προεδρεύων µε ρώτησε αν pa ικανο- 123 ποίησε, είπα «βεβαίως». Η έννοια της απάντησης, φυσικά, ήταν «βεβαίως όχι». Γιατί κατάλαβα πλήρως ότι δεν απάντησε στο ερώτηµα. Υπάρχουν χώρες του εξωτερικού, όπου τα πανεπιστήμια είναι είτε περιφερειακά είτε και δημοτικά. Ελέγχονται δηλαδή από την τοπική αυτοδιοίκηση. Εγώ δεν έφτασα σ' αυτό το άκρο. Ρώτησα απλώς ποιος διάλογος, ποια επαφή υπάρχει ανάμεσα στην τοπική αυτοδιοίκηση και στην ανώτα- τη παιδεία. Βέβαια, θα μου απαντήσει κανείς ότι συνταγµατικά η ανώτατη εκπαίδευση είναι ανεξάρτητη. Ναι. Αλλά έχει σήμερα ένα διάλογο με την κεντρική εξουσία. Γιατί αυτός ο διάλογος, μέσα στα πλαίσια της αποκέν- τρωσης, να μη γίνεται με την περιφερειακή διοίκηση, σήμερα, και αυτο- διοίκηση, αύριο; Γιατί οι πιστώσεις, οι αποφάσεις, οι εγκρίσεις να δίνονται από το κεντρικό Υπουργείο Παιδείας στην Αθήνα και όχι από την περιφε- ρειακή διοίκηση της χώρας; Πιστεύω ότι αυτό θ' αποτελούσε ένα πολύ ι- σχυρό εργαλείο για την ένταξη και συνένωση του χώρου pa το πανεπιστή- μιο. Βέβαια, σήµερα διαφαίνεται μια τέτοια απαρχή πράγµατι, με τη συµ- μετοχή των φοιτητών στη διοίκηση των πανεπιστηµίων. Αν ένα σημαντικό ποσοστό των φοιτητών κατάγονται από την περιοχή όπου βρίσκεται το πανεπιστήµιο, έμμεσα η κοινωνία επηρεάζει τη διοίκηση των πανεπιστη- µίων μέσα από τα παιδιά της. Αλλά νοµίζω ότι αυτή η επιρροή είναι υπέρ- βολικά έµμεση και, άρα, δεν είναι αποτελεσματική. Επομένως, μια και τονίστηκε… πολλές φορές η ιδιαιτερότητα που πρέ- πει να έχει το Θεσσαλικό Πανεπιστήμιο, μια τέτοια ιδιαιτερότητα θα ήταν το να µελετηθεί ο τρόπος που η Θεσσαλία, ως Βόλος και ως άλλες πόλεις της, οι οργανώσεις της θα έχουν ανοικτό διάλογο και επικοινωνία στο Πα- νεπιστήμιο της Θεσσαλίας, και όχι βέβαια μόνο με την αξιοποίηση των οι- κοπέδων του Πανεπιστημίου ή µε άλλους τέτοιους οικονομοτεχνικούς τρόπους, αλλά µε συμμετοχή στη λήψη των αποφάσεων που αφορούν στο Πανεπιστήμιο. Μετά απ' αυτές τις γενικότερες σκέψεις, έπρεπε να δούμε πώς οδή- γούμαστε στη σχέση του Θεσσαλικού Πανεπιστήμιου μέ το χώρο του. Για- τί, στο κάτω-κάτω, όλη αυτή η συζήτηση σκοπεί στο να οδηγεί σε συγκε- κριμένες σκέψεις και όχι σε µια αφηρηµένη ακαδημαϊκή συζήτηση. Αυτό λοιπόν που προκύπτει είναι το εξής: πρώτα απ' όλα πρέπει να a- ρευνηθεί ο θεσσαλικός χώρος µε κάποια αντικειμενικότητα. Και εδώ επι- τρέψτε μου να πω σε κάποια υποσημείωση το εξής: εγώ δεν είµαι Βολιώ- της, ούτε καν έχω σπίτι στο Πήλιο. Συχνάζω όµως στην περιοχή. Έχω δουλέψει στο Βόλο ως μελετητής της πόλης, αλλά έχω δουλέψει και στη Λάρισα, έχω δουλέψει σε πολλά σημεία του θεσσαλικού χώρου, αλλά δεν αισθάνομαι ιδιαίτερες δεσμεύσεις και εποµένως νοιώθω ότι μπορώ να µι- 124 λώ τελείως ανεπηρέαστα. Λοιπόν, λέω ότι πρέπει πρώτα απ' όλα να διερευνηθεί ο θεσσαλικός χώρος, ώστε να δούμε ποια από τα αστικά του κέντρα µπορούν σήμερα να φιλοξενήσουν, και όχι να καταπνίξουν, πανέπιστηµιακές δραστηριότητες. Πρέπει ν' αποφύγουμε την εξολόθρευση (λέξη, νομίζω, του Δημήτρη Φα- τούρΟυ) των πανεπιστηµίων με το να τα εντάξουμε σε ΟικισμΟύς, Οι Οποίοι ακόµα δεν έχουν αποκτήσει την ωριµότητα της πόλης. Και επομένως, όχι μόνο δεν µπορούν να στηρίξουν ένα πάνεπιστήµιο, αλλά αποτελούν και αιτία διάλυσης του. Απλώς περιλαμβάνουν τα κτίρια, τα Οποία, μετά τη λήξη των μαθημάτων, αδειάζουν από διδάσκοντες και διδασκΟμένΟυς, οι ΟποίΟι τρέπονται σε φυγή προς κάθε κατεύθυνση, Αυτό λοιπόν είναι ένα πρώτο μέλημα. Πρέπει η Θεσσαλία να ερευνη- θεί μ' αυτό το αυστηρό κριτήριο. Δεν p’ ενδιαφέρει ποιος Οικισμός είναι στο γεωγραφικό κέντρο, αν απέχει πέντε χιλιόμετρα δεξιά ή αριστερά, αλ- λά αν είναι σε θέση σήµερα να φιλοξενήσει µία πανεπιστημιακή λειτουρ- γία. Αυτό είναι το κύριο κριτήριο. Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι το Θεσσαλικό Πανεπιστήμιο πρέπει να είναι πανεπιστήμιο. Και εκεί πέρα κατηγΟρώ και τον εαυτό poo και τους άλλους για τη δειλία μας. Διότι πρόκειται περί δειλίας, όταν, μπρος στη φροντίδα να καθησυχάσΟυμε την πολιτεία ότι δεν αντιµετωπίζουμε τα προβλήματα pa μαξιμαλισμό, δεχόμαστε ένα ισχνό πρόγραμμα σχολών, ασχέτων η μία από την άλλη, τις Οποίες θεωρούμε ότι κάπως καλύπτουν τις ανάγκες της περιοχής και Οι Οποίες δεν δημιουργούν μεγάλες αντιδρά- σεις. Μα αυτό δεν είναι πανεπιστήμιο. Πανεπιστήμιο - το λέει και η λέξη - είναι ένα ευρύ ίδρυμα το Οποίο περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα λειτουρ- γιών, που μόνον έτσι μπορεί να λειτουργήσει. Έχουν δηµιουργηθεί πανεπι- στήµια σε πολλές χώρες. Δεν πιστεύω πουθενά να σκέφθηκε κανείς ότι μπορεί να ξεκινήσει ένα πανεπιστήµιο ισχνό, ως άθροισμα δύο-τριών σχο- λών, με λίγους φοιτητές. Υπάρχει ένα ελάχιστο μέγεθος που ένα πανεπι- στήµιο λειτουργεί και ένα ελάχιστο φάσμα σχολών που του επιτρέπει να λέγεται πανεπιστήµιο. Κάτι που είναι τόσο εξειδικευµένο, δεν µπορεί να εί- ναι πανεπιστήμιο. "Αρα το καταδικάζουμε από την αρχή, από την ίδρυσή του, σε περιθωριοποίηση. Θα επανέλθω πάλι στην κόρη µου, η οποία σπουδάζει βιολογία. 'Ολο το χρόνο πέρυσι παρακολουθούσε μαθήματα φιλοσοφίας. Γιατί; Γιατί το Πανεπιστήµιο Θεσσαλονίκης έχει αυτό το εύρος. Τι Θα γινόταν αν ήταν στην Ξάνθη και αν έπρεπε, για ν' ακούσει μια διάλεξη φιλοσοφίας, να πρέ- πει να πάει από την Ξάνθη στην Κομοτινή ή, αν ήταν στο Πανεπιστήμιο του Αιγαίου, να πρέπει να πάει από τη Μυτιλήνη στην Κω; Είναι ποτέ δυ- 125 νατό αυτό το πράγμα; Είναι παιδεία αυτή; Λοιπόν, πρέπει να επιμείνουμε ότι το Πανεπιστήμιο της Θεσσαλίας πρέπει να είναι πανεπιστήμιο. Βέβαια, θα µου πείτε, ας είµαστε πραγματι- στές. Η Ελλάδα έχει υπερβολικό αριθµό σχολών, δεν υπάρχει ανάγκη για άλλες. Ναι, αλλά και αυτό λύνεται. Αφού ξέρουμε ότι τα Πάνεπιστήμια της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης είναι ήδη υπερκορεσμένα, ας καταργή- σουμε κομμάτια από τα Πανεπιστήµια της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης για να ενισχύσουµε τα περιφερειακά πανεπιστήμια. Ας αποκάτάστήσουµε κάποια ισορροπία. Κανένας κανόνας δεν λέει ότι το Πανεπιστήμιο της Α- θήνας πρέπει να έχει 30.000 φοιτητές και το Πανεπιστήµιο της Θράκης να έχει 2.500. Αυτό δεν προκύπτει από καµιά ιδεολογία και καµιά πρακτική. Χρειάζεται λοιπόν κι εκεί κάποιο θάρρος. Το τρίτο σημείο είναι ότι θα πρέπει να δούμε με κάποια λεπτοµέρεια τη συσχέτιση, σε πολεοδομική κλίμακα, του πανεπιστηµίου και της πό- λης. Εκεί βέβαια αποκλείουμε τελείως την ιδέα του πανεπιστημίου που εί- ναι είτε ανεξάρτητος πόλος έξω από την πόλη είτε ενωμένος και ενταγμέ- νος σε μια πολύ µικρή πόλη. Αυτό γιατί, αφού το πανεπιστήμιο είναι γέν- νημα της πόλης και η ακαδημαϊκή δραστηριότητα είναι πολιτισµική δρα- στηριότητα που προέρχεται από τον ιστό της πόλης, το πανεπιστήμιο δεν μπορεί να είναι έξω απ' αυτήν. Δεν μπορεί να δημιουργηθεί παιδεία στα χωράφια. Τέτοιο πράγµα μόνο τεχνητά θα µπορούσε να προκύψει. Και σ' αυτό το σημείο θα ήθελα ν' αναφερθώ σε µια µελανή εμπειρία του ελληνικού χώρου. Εδώ, βέβαια, όλα τα πανεπιστήμια, μέχρι κάποια ο- ρισμένη χρονική περίοδο, όντας γέννηµα της πόλης, ήταν ενταγµένα στην πόλη. Κάποια στιγμή άρχισε να επικρατεί η ιδέα ότι Θα έπρεπε για λόγους πρακτικούς να είναι έξω από την πόλη σε χώρους με χιλιάδες στρέµµατα, με πράσινο, όπου οι φοιτητές Θα μπορούσαν ν' αναπνέουν καθαρό αέρα, O- που θα υπήρχε άνεση ν' αναπτύσσονται αυτές οι πολύπλοκες πανεπιστή- μιακές εγκαταστάσεις. Βέβαια, αυτή η ιδέα ξεκίνησε από καθαρά δικτατορικά καθεστώτα και, συγκεκριµένα, από την Τουρκία και τη Βραζιλία. ΄Ισως έπρεπε να μας έχει βάλει σε σκέψεις. Είναι περίεργο το ότι στη δήµοκρατική Ελλάδα του 1983 οι ίδιες σκέψεις εξακολουθούν να ισχύουν. Ο κ. Φράγκος μας α- νέφερε τόσο παραστατικά για το Πανεπιστήµιο των Ιωαννίνων. Η χωροθέ- τηση που έχει προταθεί για την πανεπιστημιούπολη αποτελεί ένα καθαρό έγκλημα. Είναι*µ"ια αγροτική περιοχή επικλινής,΄ με θέα τα βουνά επάνω, από Ξην οποία η πόλη δεν φαίνεται καν, παρά μόνο πλαγίως, και όπου σή- μερα υπάρχουν πρόβατα και όπου αύριο Θα υπάρχουν κάποιοι φοιτητές, αν υπάρχουν. Τα ίδια συµβαίνουν με το Πανεπιστήμιο της Θράκης. Και στις δύο πό- ,; 126 λεις, και στην Ξάνθη και στην Κομοτινή, έχουν επιλεγεί εκτάσεις που είναι μέσα στα χωράΞα και όπου η απόσταση µε την πόλη τελείως καταργεί και τη σχέσ΄ηχκαι το πανεπιστήμιο. ΄Ιδια προβλήματα υπάρχουν και στην Κρήτη. Ο κ. Σβορώνος µας είπε λιγάκι για τα θέματα του Ρεθύμνου, όπου το οικόπεδο που είχε επιλεγεί είναι σε απόσταση 4 χιλιοµέτρων από το Ρέ- θυµνο. Χειρότερα έχουν συμβεί στο Ηράκλειο, όπου τα οικόπεδα ναι µεν είναι πιο κοντά, έχει αποτελέσει όμως το πιο άθλιο αντικείμενο οικοπέδι- κής συναλλαγής στον ελληνικό χώρο. Επειδή έτυχε να μελετΟύμε το Νοσοκοµείο του Πανεπιστημίου του Η- ρακλείου, ζήτήσαμε ένα χάρτη της πανεπιστημιούπολης. Και είδαµε ένα σχέδιο διάτρητο, όπου υπήρχε ένα όριο και διάφορες τρύπες μέσα. Και αυ- τές Οι τρύπες ήταν οι ακόµα εκβιάζοντες για να πάρουν μεγαλύτερες τιμές. Δηλαδή μεταβάλλεται το θέμα του πανεπιστηµίου και η σχέση του με την πόλη σε αντικείμενο συναλλαγής πολιτικών και οικοπέδούχων, έστω και αν αυτοί Οι ΟικοπεδούχΟι είναι ιδρύματα. Επομένως, νομίζω ότι, και στην περίπτωση του Θεσσαλικού Πανεπι- στημίου, πρέπει ν' αποκλείσουμε τελείως το να χωροθέτηΘεί έξω από τα οι- στικά κέντρα ή κοντά, μέσα σε αστικά κέντρα που δεν έχουν τη δύναμη υ- ποστήριξης. Που µας οδηγεί αυτό το πράγμα; Μας οδηγεί κάπου, αν δού- pa τη νομοτέλεια της σκέψης. Δηλαδή, στο ότι το Θεσσαλικό Πανεπιστή- μιο δεν µπορεί να κατακερματισθεί. Γιατί, αν κατακερµατισθεί, δεν απο- τελεί πια πανεπιστήμιο. Αποτελεί κάτι άλλο. Μοιάζει µε την ιστορία του Σολοµώντα, που του πήγαν ένα παιδί που διεκδικούσαν δύο γυναίκες και είπε «κόψτε το και δώστε το µισό στη µία και το μισό στην άλλη». Το ίδιο έχουμε και στο Βόλο. Αν σας πουν «κόψτε το Πανεπιστήμιο σε κομματά- κιά και πάρτε ένα κομµάτι», πείτε «δεν το θέλουµε, να πάει το Πανεπιστή- μιο στην Καρδίτσα, αλλά να είναι πανεπιστήµιο». Θα αποφασισΘεί σε λίγο που Θα γίνει το Πανεπιστήμιο. Εγώ δεν μιλώ για την έδρα του Πανεπιστημίου, μιλώ για το Πάνεπιστήμιο, γιατί το Πα- νεπιστήμιο δεν έχει έδρα, πόδια και χέρια, είναι ένας ενιαίος Οργανισµός. Πιστεύω ότι πρέπει να γίνει στο Βόλο, όχι από καμιά προκατάληψη, όχι οι- πό ιδιαίτερη συμπάθεια, αλλά απλώς γιατί κρίνω τα πράγματα ψυχρά. Πι- στεύω ότι η πόλη του Βόλου έχει αυτή την ωριμότητα που περιέγραφα προηγουμένως, για να στεγάσει ένα πανεπιστημιακό ίδρυµα. Το λέω ακόμη πιο έντονα. Αν δεν υπήρχε αυτή η Κυβέρνηση, αν δεν εί- χε αποφασισΘεί να γίνει το Πανεπιστήμιο στο Βόλο, το Πανεπιστήμιο Θα είχε δηµιουργηθεί στο Βόλο µέσα από τις διαδικασίες της πόλης. Αν λοιπόν δεχθούμε αυτή την άποψη, τότε η θέση του Πανεπιστημίου είναι µέσα στο χώρο του πολεοδοµικού συγκροτήματος Βόλου. Εκεί βέ- βαια πρέπει να προσέξουµε τα τεχνικά προβλήματα. Γιατί στο χώρο μιας 127 μεγάλης πόλης δεν είναι άνετο να αναπτυχθεί ένας τέτοιος οργανισμός με πολλές απαιτήσεις, pa ανάγκη ευελιξίας, με ανάγκη ανάπτυξης στο μέλ- λον. Γι' αυτό και η λύση που πρότεινε και το ρυθμιστικό του Βόλου και έ- χουν υιοθετήσει και άλλοι μελετητές, είναι η λύση του τομέα. Δηλαδή να χωροθέτηΘεί το Πανεπιστήμιο σ' ένα τομέα της πόλης, ο οποίος ξεκινά α- πό το κέντρο της με την εκ μετάλλευσή κάποιων κτιρίων, συνεχίζει στον ά- ξονα Βόλου-Ν. Ιωνίας, περιλαμβάνει το στρατόπεδο, από το οποίο κάπο- τε πρέπει ν' απαλλαγΟύμε, και συνεχίζεται προς τα πάνω, αν χρειαστεί. Μετά απ' αυτές τις λίγες σκέψεις, ήθελα να τελειώσω pa το εξής ση- μείο: Θα έπρεπε ή περιοχή της Μαγνησίας να μη σκέφτεται τόσο πολύ τι θα κάνει το Πανεπιστήμιο για την περιοχή, αλλά θα έπρεπε να σκέφτεται τι η περιοχή µπορεί να κάνει για το Πανεπιστήμιο. Γιατί το Πανεπιστήμιο πρέπει να είναι παιδί της περιοχής και στα παιδιά του δίνει κανείς πάντα και δεν παίρνει ποτέ πίσω. Και μία τελευταία σκέψη που λέγαμε µε το Δήμαρχο το πρωί. Πριν α- πό κάποια χρόνια, η φιλοδοξία της περιοχής ήταν ν' αποκτήσει ένα ανώ- τατο εκπαιδευτικό ίδρυμα. Δεν µπορεί να είναι αυτό η σηµερινή φιλοδο- ξία. Ούτε μπορεί η σημερινή φιλοδοξία, η ευγενής φιλοδοξία, να είναι ν' (1- ποκτήσει η περιοχή ένα πανεπιστήμιο στο χώρο της. Θα πρέπει η σημερινή φιλοδοξία να προχωρήσει πολύ μακρύτερα. Ν' αποκτήσει ένα πραγματικό πανεπιστήμιο, ένα πανεπιστήμιο ποιότητας, που Θα είναι πρότυπο για τον ελληνικό χώρο και που θα παίζει ρόλο στον ευρωπαϊκό χώρο. Γιατί τα πε- ριθωριακά πανεπιστήμια, που ίσως ήταν δυνατά και βιώσιμα στην αποµο- νωμένη Ελλάδα στις προηγούμενες δεκαετίες, δεν είναι πια δυνατά σήμε- ρα. Πρέπει το Πανεπιστήµιο της Θεσσαλίας ν' αποκτήσει ένα χαρακτή- ρα, που να το καταξιώνει και στον ελληνικό και στο διεθνή χώρο. Ευχαριστώ πολύ Πρόεδρος: Θέλω να κρατήσω αυτή την τελευταία πρόταση-στάση του κ. Παπαγιάννη ότι, όχι το Πανεπιστήμιο να κάνει την περιοχή, όχι η πε- ριοχή για το Πανεπιστήμιο, ούτε το Πανεπιστήμιο για τον τόπο, αλλά το Πανεπιστήμιο για τον ευρωπαϊκό χώρο. Η τελευταία του φράση για τις καινούργιες σχέσεις που έχει ο ελληνικός τόπος μέσα στον ευρωπαϊκό χώ- ρο δυναμώνει το επιχείρημα του κ. Παπαγιάννη. Και άλλωστε, όταν µόνον ένας στόχος είναι τόσο δυνατός και αντιεπαρχιακός, µόνο τότε δυναµώνει περισσότερο για να πετύχει ό,τι θέλει να κάνει. "Εχω βέβαια βαθύτατες αμφιβολίες. Ξαναν'ριζει κανείς σε λέξεις O- πως μελαγχολικές απόψεις ή οτιδήποτε άλλο, αλλά αυτά είναι συναισθη- 128 ματικά κατασταλάγματα και δεν έχουν ρόλο αυτή τη στιγμή. Κανένας δεν πρόκειται ν' αλλάξει τη γνώμη όλων όσων, στο Βόλο, στη Λάρισα, στο Η- ράκλειο, στα Χανιά, στη Θεσσαλονίκη η στην Αθήνα, θα Θέλουν να μετα- τρέψουν σε επιχείρηση την αξία γης της περιοχής όπου θα οικοδομηθεί ένα πανεπιστήμιο. Και κανένας δεν Θα µπορέσει ν' αλλάξει τις τοπικιστικές διαθέσεις. Θα ήταν πολύ εύκολο αν Οι συμπεριφορές και οι στάσεις άλλα- ζαν με αναλύσεις και pa επεξεργασίες διαφόρων κατηγοριών. Θα πρέπει να είµαστε σίγουροι ότι 0" αντιμετωπίζει συνέχεια και το Πανεπιστήμιο αυ- τό αυτής της κατηγορίας τα ζητήματα και να είναι προετοιμασμένο με α- ναλυτικό τρόπο, αλλά και µε αγωνιστικό τρόπο, να τα ξεπεράσει. Έτσι, poo δίνεται η ευκαιρία va κλέβω κάθε τόσο και λίγη εισήγηση και να κλέβω και κάθε τόσο και λίγη παράσταση από µιαν εισήγηση στην άλλη. Είναι το προνόµιο του προεδρεύοντος. Παπαγιάννης: Ήθελα vao ένα πράγμα να πω, απαντώντας στον πρόεδρο. Αντιλαμβάνομαι τη μελαγχολία του και τον προβληματισμό του... Πρόεδρος: Δεν θέλω τη λέξη µελαγχολία. Αποσύρεται µία λέξη. Παπαγιάννης: ...αλλά πρέπει να τονίσω, pa τη γνώση που έχω της περιοχής, ότι σ' αυτή τη συγκεκριμένη περιοχή το Θεσσαλικό Πανεπιστή- μιο, σ' αυτό τα προβλήματα, θα έχει σύμμαχο την τοπική αυτοδιοίκηση και συμμάχους όλους τους φορείς της πόλης. Αυτό είναι πάρα πολύ θετικό για την αντιµετώπιση αυτών των προβλημάτων. Ενώ στις άλλες περιοχές η τοπική αυτοδιοίκηση ανταγωνίζεται το πανεπιστήμιο. Δεν το υποστηρί- ζει. Εδώ συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Πρόεδρος: Η δεύτερη εισήγηση είναι από μια ομάδα εισηγητών, όλοι αρχιτέκτονες, και παρακαλώ να παρουσιάσουν την εισήγησή τους. Α. Κωτσιόπουλος (Αρχιτέκτων - Επικ. Καθηγητής Α.Π.Θ.): Θα ήθελα ν' άπολογηθώ για το ότι το τρίτο µέλος της οµάδας μας, ο κ. Πανταζίδης, έπαθε σήµερα το πρωί μια ξαφνική αδιαθεσία και δυστυχώς δεν μπόρεσε να έρθει. Γι' αυτό, και το κομμάτι που είχε εκείνος ετοιμάσει θα τΟ παρου- σιάσουμε η κ. Νικολάου και εγώ. Θα χωρίσουμε σε δύο µέρη την παρουσίαση. Το πρώτο μέρος είναι μια γενική εισαγωγή του πως βλέπουμε τη σχέση πανεπιστημίου-πόλης, σε μιαν ιστορική προοπτική. Το δεύτερο μέρος είναι η παρουσίαση µιας συγ- κεκριμένης πρότασης, που στηρίζεται στην υπόθεση εργασίας που παρου- 129 σιάστηκε στην πρωϊνή συνεδρίαση, για την ακαδημαϊκή εξέλιξη του Θεσ- σαλικού Πανεπιστηµίου. Δήμητρα Νικολάου (Αρχιτέκτων): Η σχέση ανάµεσα στο πανεπιστή- µιο και τον τρόπο εγκατάστασής του, τόσο η χωρική όσο και η κοινωνική πλευρά αυτής της σχέσης, προσδιορίζεται ήδη από την εποχή των πρώτων φοιτητικών πανεπιστημίων της Ιταλίας, pa τη μορφή της σχέσης πάνεπιστηµίου-πόλης. Η εξέλιξή τους δείχνει μία μετάβαση από ένα πρώ- το στάδιο, όπου οι πάνεπιστημιακές δραστηριότητες εντάσσονται οργανι- κά στην πόλη, μέχρι την αυτόνομη ανάπτυξη και κατ' επέκταση αποµό- νωση των πανεπιστηµίων από την πόλη. Αναλυτικότερα, οι ευδιάκριτες φάσεις που πέρασε αυτή η σχέση πα- νεπιστηµίου-πόλης, από το Μεσαίωνα µέχρι σήμερα, είναι οι παρακάτω: Πρώτη φάση είναι η οργανική σχέση πανεπιστημίου και πόλης. Η πό- λη και το πανεπιστήμιο αποτελούν δύο παράλληλους και ανταγωνιστι- κΟύς Θεσµούς. Στη φάση αυτή, που έχει βασικόχχαδάΚΉ1ριστικό Ξνξκινη- τικότητα, τα πανεπιστήμια δεν ήταν παρά ομάδες φοιτητών, επαγγελµατι- κά προσανατολισµένες, που τους ένωνε η κοινή καταγωγή και που συγ- κεντρώνονταν σε μία πόλη γύρω από διάσημους δασκάλους. Παρ' όλον ό- τι οι ενώσεις αυτές εμφανίζονται να έχουν στο χώρο µια εικόνα ασάφειας και διασποράς, στην πραγµατικότητα είναι συνεκτικές και η έλλειψη στα- θερών εγκαταστάσεων δεν είναι παρά μια πηγή δύναμης και αυτονομίας. Αυτό που θα μπορούσε να ονομάσει κανείς δεύτερη φάση είναι η από- κρυστάλλωση της εγκατάστασης του πανεπιστημίου σε χώρο µέσα στην πόλη. Η αποκρυστάλλωση αυτή έχει τις ρίζες της στη σταδιακή απορρό- φηση των πανεπιστηµίων από την πολιτική και δημοτική εξουσία, την ε- σωτερική τους διαστρωµάτωση και την σταδιακή αλλαγή του χαρακτήρα τους, µετάβαση δηλαδή από το σύστημα των «εθνών» στο σύστημα της συσπείρωσης γύρω από ένα επιστήμονικό αντικείµενο. Η δεύτερη αυτή φάση χαρακτηρίζεται από την ιδρυµάτοποίηση των πανεπιστημίων και την έκφραση της ιδρυματοποίησης αυτής στο χώρο. Ως τρίτη φάση Θα µπορούσε να θεωρήσει κανείς την αποδέσµευση του πανεπιστηµίου από την έννοια της πόλης, μιαν αποδέσµευση που έχει τις ρίζες της στην ανάπτυξη της άποψης για την ακαδηµαϊκή αυτονομία και ελευθερία και για την αποκοπή της παραγωγής της γνώσης από τον κοινω- νικό περίγυρο. Η σύγχρονη αντίληψη - και αναφερόµαστε κυρίως στη δεκαετία του '60 - του ανεξάρτητου navamotnpioo-campus φαίνεται να έχει στενή σχέ- ση µε το τρίτο από τα παραπάνω στάδια, αν και εύκολα μπορεί να υποθέ- σει κανείς ότι οι λόγοι, για τους οποίους η άποψη του αυτόνοµου campus 130 κυριάρχησε, είναι περισσότερο σύνθετοι από την απλή υπόθεση της ακα- δημαϊκής αυτονοµίας. Επιπλέον, σήμερα µοιάζουν να έχουν συσσωρευθεί µια σειρά από προ- βλήματα που καλύπτονται με όρους όπως λειτουργικότητα, ευελιξία και κόστος εγκατάστασης µέσα στην πόλη και που έρχονται σε αντίθεση pa μια σύγχρονη άποψη για το ρόλο του πανεπιστημίου. Μια τέτοια άποψη θα προσπαθήσω να αναλύσω µε δυο λόγια. Το πανεπιστήμιο έχει μια κύρια αποστολή, που είναι η παραγωγή γνώ- σης. Δύσκολα όμως θα μπορούσε va πει κανείς ότι η γνώση αυτή είναι κοι- νωνικά αφόρτιστη. Αντίθετα είναι γνώση που πρέπει να είναι τεχνικά εκμεταλλεύσιµη. Παράλληλα μ' αυτόν τον κύριο ρόλο, το πανεπιστήμιο έχει και μια σειρά από άλλους ρόλους που Θα µπορούσαν να συνοψισθΟύν με τον όρο πολιτισµική και πολιτική ανταλλαγή ανάμεσα στο πανεπιστήµιο και την πόλη ως κοινωνικό σχηµατισμό. Εκείνο που φαίνεται να είναι σημαντικό είναι ότι, για να διατηρήσει το πανεπιστήμιο το σύνθετο χαρακτήρα του, δεν μπορεί να παίζει αυτούς τους ρόλους απομονωµένα τον ένα από τον άλλο. Δεν µπορεί να λειτουρ- γήσει σε µια πολιτισµική και πολιτική σχέση μέσα στο κοινωνικό του πε- ριβάλλον, χωρίς να παίζει και τον βασικό του ρόλο πάράγωγής γνώσης. Και από την άλλη μεριά, δεν µπορεί να παράγει σήμερα πια τέτοιου είδους γνώση, χωρίς να τροφοδοτείται από την ανταλλαγή αυτή. Αυτή η βασική παραδοχή από µόνη της θα μπορούσε να είναι αρκετή, ώστε σήμερα στο σχεδιασμό νέων πανεπιστηµίων να υπολογίζεται σοβαρά το ενδεχόμενο της οργανικής ένταξης του πανεπιστημίου στον αστικό ι- στό. Στην πράξη, παρ' όλον ότι μια τέτοια γενικότερη θεώρηση του ζητή- ματος οδηγεί σε σχετικά σαφή συμπεράσματα, ωστόσο είναι φανερό ότι μια τέτοια ένταξή δεν είναι ιδιαίτερα απλή υπόθεση. Για να καταλάβουμε γιατί συμβαίνει αυτό, θα πρέπει να δούμε όλο το ζήτηµα σ' ένα άλλο επίπε- δο, αναλύοντας δηλαδή μια σειρά από κριτήρια θετικά ή αρνητικά, κριτή- ρια που έχουν σχέση pa το κόστος, την ταχύτητα, τη λειτουργικότητα του πανεπιστημίου και βέβαια να εξετάσουµε τα κριτήρια αυτά στις συγκεκρι- μένες χρονικές και τοπικές συνθήκες. Πέρα από την διαφαινόμενη ανάγκη της κοινωνικής ένταξης του πα- νεπιστηµίου στην πόλη, το ερώτημα που τίθεται είναι αν τελικά ένα και- νούργιο πανεπιστήµιο µπορεί να σχεδιασθεί έτσι, ώστε να ξεκινήσει τη λει- τουργία του μέσα στον αστικό ιστό και, πολύ περισσότερο, να συνεχίσει να λειτουργεί μέσα στον ιστό αυτό στις επόμενες φάσεις ανάπτυξής του. Τα κύρια ζητήματα, από τα όποια Θα μπορούσε να εξετάσει κανείς 131 πρακτικά αυτή την πιθανότητα, αναφέρονται κυρίως στο κόστος και στην ταχύτητα εγκατάστασης και παράλληλα στη λειτουργικότητα του πανεπι- στηµίου αλλά και της ίδιας της πόλης. Ως προς το κόστος εγκατάστασης μπορεί κανείς να ξεχωρίσει δύο κατηγορίες ζητημάτων: η πρώτη αναφέρεται στο κόστος των ίδιων των κτιρίων και η δεύτερη, που φαίνεται να είναι και περισσότερο σημαντική, ανάφέρεται στο κόστος της γης. Ως προς το κόστος των κτιρίων είναι σαφές ότι, από τη στιγµή που η υπάρχουσα κτιριακή υποδοµή είναι σε καλή κατάσταση, το κόστος επι- σκευής, μετατροπής και επέκτασής της είναι συγκρίσιμο και ίσως χαμη- λότερο από το κόστος των νέων κτιριακών εγκαταστάσεων. Εκεί που φαίνεται να υπάρχουν τα περισσότερα προβλήματα είναι στο κόστος της γης. Είναι φανερό ότι, για να υπάρχει δυνατότητα συμφέρου- σας χρήσιµοποίησης υπαρχόντων κτιρίων, Θα πρέπει αυτά να είναι διαθέ- σιμα. Δηλαδή, κατ' Ουσία, να είναι σε κρατική ή δηµοτική διαχείριση ή ι- διοκτησία. Θα πρέπει πάντως εδώ ν' αναφερθεί μια ενδιαφέρουσα πλευρά του κό- στους που έχει σχέση με τα χρησιμοποιούμενα στο σχεδιασµό των πανεπι- στηµιακών κτιρίων κτιριολογικά standards. Δεν είναι καθόλου αυτονόητο ότι τα standards αυτά, κατά κανόνα εισαγόμενα από ξένες µελέτες, είναι κατάλληλα για τις ειδικές κατά περίπτωση συνθήκες εφαρμογής τους. Πολύ περισσότερο, δεν είναι καθόλου αυτονόητο ότι η συνολική αρχιτε- κτονική προσωπικότητα μιας υπάρχουσας κτιριακής υποδομής δεν μετα- σχηµατίζει και τον χαρακτήρα των δραστηριοτήτων που γίνονται σ' αυ- τήν, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι διαστρεβλώνει τον χαρακτήρα αυτόν. Πρέπει πάντως να τονισθεί ότι η µέχρι τώρα ελληνική εμπειρία στην περίπτωση περιφερειακών πανεπιστηµίων (Πάτρα, Γιάννενα, Θράκη, Κρήτη) είναι ότι έχουν γίνει μάλλον υπερβολικές δαπάνες αγοράς οικοπέ- δων, μελετών και κατασκευής, όπου αυτή έχει ξεκινήσει. Υπάρχουν όµως και άλλες πλευρές του κόστους, που φαίνεται να εί- ναι ιδιαίτερα θετικές στην κατεύθυνση της ένταξης του πανεπιστήμίου στην πόλη. Και οι πλευρές αυτές αναφέρονται κυρίως στο κόστος χρονι- κής καθυστέρησης και στο κόστος υπολειτουργίας. Και πάλι στα πλαίσια της ελληνικής πραγµατικότητας - και εδώ πρέπει να τονίσουµε την αντιδιαστολή ανάμεσα στην ελληνική και την ξέ- νη εμπειρία - έχει φάνεί ότι η χρονική καθυστέρηση της ένταξης λειτουρ- γίας των νέων πανεπιστημίων, που έχουν σχεδιαστεί pa το όραμα του 08…ρι18-μηχανή, είναι της τάξης των δεκαετιών. Η καθυστέρηση αυτή συνοδεύεται από υπολειτουργία των νέων πανε- πιστημίων και από ένα πραγµάτικό κόστος υπολειτουργίας, του οποίου η 132 κοινωνική εκτίµηση είναι μεν δύσκολη, ασφαλώς όμως Οδυνηρή. Είναι χα- ρακτηριστικό ότι, εξαιτίας αυτής της καθυστέρησης, έχουν δημιουργηθεί παράδοξα υποκατάστατα των campuses στο εσωτερικό των πόλεων. "Ετσι, αστικά πανεπιστημιακά πλέγµατα, που µε το πρόσχημα της προσωρινό- τητας δεν μελετήθηκαν ορθολΟγΙκά από την αρχή. έχουν τελικά δημιουρ- γθεί, όπως χαρακτηριστικά συνέβη στην περίπτωση των Ιωαννίνων. Η ά- νάπτυξη αυτή έχει γίνει pa στρεβλό τρόπο και χωρίς συνολική μελέτη, με την αναµονή του οράματος του campus. Μια άλλη σοβαρή πλευρά του προβλήματος της καθυστέρησης είναι η αναπόφευκτη αναντιστοιχία ανάμεσα στις μελέτες και στη θεσμική, λει- τουργική και ποσοστική πραγµατικότητα των πανεπιστημίων, όταν Οι pa- λέτες αυτές φτάνουν στο στάδιο της εφαρμογής. Το πρόβλημα αυτό είναι κρίσιμο για την περίπτωση των πανεπιστη- µίων, που από τη φύση τους είναι οργανισμοί ιδιαίτερα ε.υµετάβλητοι — και έτσι εξάλλου θα πρέπει να είναι, αν τους δει κανείς στο σύνολο του κοινωνικού τους ρόλου. Το πανεπιστήµιο, βέβαια, είναι ένας οργανισμός που δεν έχει συνολι- κά ενιαίο χαρακτήρα. Διαφοροποιείται εσωτερικά, τόσο εξαιτίας της ποι- κιλίας των λειτουργιών που περιέχει (ερευνητικές, διδακτικές, διοικητι- κές, πολιτισμικές κλπ.), όσο και εξαιτίας της πολλαπλότητας των επιστη- μονικών αντικειμένων που καλύπτει. ΄Ετσι, ορισμένες από τις δραστηριότητες του πανεπιστημίου είναι πο- λύ ευκολότερο να στεγαστΟύν στα πλαίσια μιας υπάρχουσας κτιριακής o— ποδοµής, ενώ, για άλλες, οι δυσκολίες είναι φανερές" δυσκολίες που ξεκι- νούν από την ειδική φάση των εργαστηρίων και την ανάγκη ευελιξίας και επεκτασιμότητάς τους και καταλήγουν σε ειδικά προβλήματα, όπως η O- χληση, η μετακίνηση κλπ. Επειδή θα ήταν παράλογο να παραβλέψει κανείς αυτές τις δυσκολίες, υποστηρίζοντας φανατικά την ιδέα της καθολικής ένταξης του πανεπιστη- μίου στην πόλη, η ιδέα ενός πολυκεντρικού ή πολυπολικού συστήματος φαίνεται να είναι η περισσότερο πραγματοποιήσιμη. Ακόμη και απλές «υ- πενθυμίσεις» της παρουσίας του πανεπιστηµίου στην πόλη θα ήταν πολύτι- μες, ώστε να κερδηθούν τα πλεονεκτήματα της επαφής με τη ζωή της πό- λης. Και αυτό, γιατί η πόλη είναι κατά κανόνα ένα µοντέλο φυσικής ανά- πτυξης, αντίθετα pa το πλήρες αυτόνοµο campus. που μοιάζει με τεχνητό παράδεισο, ιδιαίτερα όταν μιμείται τον αστικό σχηματισμό. ΄Ετσι λοιπόν τέτοιες υπενθυµίσεις είναι χρήσιμες, ώστε να εξασφαλί- ζεται τουλάχιστον η ροή πληροφορίας ανάμεσα στο πανεπιστήµιο και την πόλη. ΠαρενΘετικά, θα ήταν ενδιαφέρον εδώ να εξετάσει κανείς τι σημαίνει 133 αυτή η ροή πλήροφορίας, ακόμη και στο επίπεδο της αρχιτεκτονικής. Τι σηµαίνει, δηλαδή, η σεµνή χρήση της υπάρχουσας κτιριακής υποδομής και πως μια τέτοια χρήση µπορεί να φτάσει να γίνεται μέχρι και πολιτιστι- κή χειρονοµία στις περιφερειακές πόλεις, που χαρακτηρίζονται από αβέ- βαιη ταυτότητα, εύκολη μιμήτική, αλλά ενδεχομένως και από δυσκολία στην αποδοχή νέων προτύπων. Οι ελληνικές πόλεις δεν διαθέτουν ασφαλώς, όλες στον ίδιο βαθµό, τις απαραίτητες προύποΘέσεις για να λειτουργήσει η ιδέα του αστικού πα- νεπιστημίου. Πρόκειται για προύποΘέσεις όπως η κτιριακή υποδοµή, αλλά και άλλες που είναι δύσκολο να προσδιορισθΟύν ποσοτικά, αλλά είναι δα- φώς αντιληπτές όπως η ωριµότητα του αστικού και κοινωνικού ιστού. Από την άποψη αυτή, ο Βόλος, όπως και άλλες πόλεις (Κάβάλα, Ξάν- θη, Γιάννενα, Χανιά κλπ.), είναι από τις περισσότερες ευνοήμένες. Αυτό κάνει ενδιαφέρουσα την ιδέα ν' αποπειραθεί κανείς ν' αποφύγει το ξεκίνη- μά του Θεσσαλικού Πανεπιστήμιου µέσα από χειρονομίες γιγαντισμού και υπεροραμάτων. 'Ενας τέτοιου είδους σχεδιασµός έχει ορισµένες ιδιαιτερότητες, όπως το ότι δεν μπορεί να τονίζει τη λειτουργικότητα ή την ευελιξία και όπως το ότι πρέπει να στηρίζεται σε εύπλαστα κτιριολογικά προγράµματα, να από- μυθοποιεί το ρόλο των ποσοτικών συντελεστών και κυρίως να στηρίζεται σε αποφάσεις «κατά περίπτωση». Στα πλαίσια µιας τέτοιας λογικής εντάσσεται και η υποθετική πρότα- ση που θα παρουσιασθεί στη συνέχεια, µια πρόταση που έχει στόχο μόνο να παρουσιάσει το συνολικό της σκεπτικό και δεν έχει χαρακτήρα ρυθµι- στικού σχεδίου προς εφαρμογή. Α. Κωτσιόπουλος: Θα σας Θυµίσω το διάγραµμα που είδαµε το πρωί γι' αυτό το µοντέλο-υπόθεσή για την εξέλιξη του Θεσσαλικού Πανεπιστή- µίΟυ (Σχ. l). H πρώτη φάση είναι αυτή που εξαγγέλΘηκε. Η φάση αυτή καλύπτει έ- να σύνΟλο δύο επιστημονικών περιοχών που µελλοντικά μπορεί να οδηγή- σει, κατά την άποψή μας, σ' ένα πλήρες πανεπιστήµιο. Αυτή η πρώτη φάση εκτιµάται ότι θα ολοκληρωθεί το 1990. Αυτό ση- μαίνει ότι, αν αρχίσουμε το 1985, το 1990 Θα υπάρχει ένας πυρήνας ανθρω- πιστικών σπουδών, που στηρίζεται κυρίως, στην πρώτη φάση, στα παιδα- γωγικά και σ' ένα πυρήνα θετικών-τεχνολογικών επιστηµών, που αναφέ- ρεται σε τρεις τοµείς παραγωγής" δήλαδή, στον τριτογενή τοµέα (περιφε- ρειακή ανάπτυξη και χωροταξία) στον πρωτογενή τομέα (αγροτική τεχνο- λογία και ανάπτυξη) και στη βιομηχανία (µηχανικοί βιοµηχανίας). Η προοπτική είναι ότι σε δεύτερη φάση αυτή η σχολή, που μπορεί να 134 1.990 , 1996 , ΖΟΟΟΗ … … … Ε πιο… παιΔπω.ΠκΩΝ τα." 2351 … "… :=? Η? Α…. … Μπα … µια. ΒΙΟΜ. Η!" …. . ΑΓ! ΧΩΡΟ . ΠΕ , '. π!΄ Ρ ΄ παγκακι! Γ Χ > ‘ . | κα… ένα". και… |; Γ και… οίκων…" &! χ ΖΧ… Ξ……ι…ΙΔ| ΠαιΙτιι…… επιπ. Η] *; ο Ι ΓΓ Ι Ξξ/ / …κι… ιππικνι αν . … µ Ζ…" Υπ…. ιι-ι" ] ΐ I Ξ… ? Φνιι…ΘιιΗΜικιι … Σχ. l Υπόθεση εργασίας για την εξέλιξη των σχολών και τμημάτων του Θεσσαλικού Πανεπιστημίου. την πει κανείς Σχολή Παραγωγής, εξελίσσεται σε τρεις σχολές, pa τα δικά τους τμήματα η κάθε μία, οι οποίες στη συνέχεια αναπτύσσονται περισσό- τερο και αποκτούν περισσότερα τµήματα και περισσότερους φοιτητές. Αντίστοιχα, για να συμπληρωθεί η περιοχή των ανθρωπιστικών επι- στημών, στη δεύτερη φάση, δηµιουργείται Ο πυρήνας της Σχολής Κοινωνι- κών και Πολιτισμικών Επιστημών, η Οποία έχει μέσα της το σπέρμα της ε- ξέλιξής προς μια Σχολή Επιστημών του Περιβάλλοντος και μια Σχολή Κοινωνικών και Πολιτισμικών Επιστηµών. Παράλληλα εξελίσσεται και η Σχολή Υγείας, ξεκινώντας από το Τμήμα Ιατρικής. Το μοντέλο αυτό δεν είναι βέβαια το μοντέλο ενός πλήρους πανεπι- στημίου. Αλλά, φυσικά, δεν είναι αυτός o στόχος. Ο στόχος είναι να έχου- µε συγκρότηση τέτοια που να μπορεί να εξασφαλίζει μια διπλή θεώρηση της γνώσης. Δηλαδή να διασφαλίζει την κοινωνική και ανθρωπιστική θεώ- ρηση mg τεχνικής γνώσης η και αντίστροφα. Η βασική υπόθεση, σχετικά pa τους αριθµούς φοιτητών, είναι On a- 135 χουµε 50 έως 100 φοιτητές σε κάθε έτος Τμήματος. Με αυτή την υπόθεση, σε πρώτη φάση έχουμε 2.000 φοιτητές, σε δεύτερη φάση 4.000 και στην τέ- λική φάση βρισκόμαστε σε μία τάξη αριθμού 8.000 έως 10.000 φοιτητών. Στο παρακάτω σχήμα φαίνεται o BOlog σε µια παλιότερη πρόταση, που είχε γίνει στα πλαίσια μιας διπλωματικής εργασίας πριν από τρία χρό- νια, και είχε παρουσιασθεί στο Συνέδριο για το ρόλο των πανεπιστημίων στην ανάπτυξη των περιφερειακών πόλεων, στο οποίο και άλλοι ομιλητές αναφέρθηκαν. Φάίνεται, εδώ, μια σειρά από κτίσματα, που θα μπορούσαν να χρησι- μοποιηθούν για να στεγάσουν τον πρώτο πυρήνα του Πανεπιστημίου. Πρό- κειται για το στρατόπεδο, τις τεχνικές σχολές Νέας Ιωνίας, τον ξενώνα του Στούρνα, τη ΔΕΗ με το οικόπεδό της, τη Γαλλική Σχολή, το εργοστά- σιο καπνού Ματσαγγου, το ΚΤΕΛ, την Κάπναποθήκη Σπίρερ και την Κί- τρινη Αποθήκη. ' ι τΕΧΝικεΣ ΣΧΟΛΕΣ ΞΕΝΩΝΑΣ των… ΣτρΑτυπεΔο ream-om . . Δ Η .. ΓΑΛΑ… ΣΧ… & ΚΠΡ… οικοπεΔο ΜΜΕ… πως"… ΑΘΛΗΤΙΚΕΣ κΑπΝΑποΘιικ+ι ΕΜΠ/Ψ… ,,Σ…ΡΕΡ… ' ΜΗΤΣΗ…" Ετκ…ιτΑ2 ΕΙΠΕ/** NOZOKDMEIO AHMAPXEIO—BEHTPO KAHNAHOQ. ΠΑΠΑΣΤΡΑΤ0 Σχ. 2 Υπαρχοντα κτίρια και οικόπεδα που µπορούν να συγκροτήσουν υποδοµή για το πανεπιστημιακό πλέγμα του Βόλου. 136 Εργοστάσιο Ματσάγγου Ξενώνας Στούρνα Αποθήκη Δ.Ε.Η. Καπναποθή Kn «Σπίρερ» Σχ. 3 Εικόνες των κτιρίων του σχήματος 2. 137 Η Κίτρινη Αποθήκη είναι ένα μεγάλο κτίσμα, της τάξης των 8.000 μ2, σε καλή κατάσταση. Το κτίσμα έχει ενισχυθεί μετά από ζηµιές που είχε πάθει στο σεισμό. Το ΚΤΕΛ είναι ένα κάπως περίεργο κτίριο. Σήμερα, μετά το σεισμό, έχει μείνει μόνο το κάτω μέρος του το οποίο δίνει μια τελείως πλασματική εικόνα για το παρελθόν του κτιρίου. Βέβαια, αυτό δημιουργεί ενδιαφέρον για τον αρχιτεκτονικό χειρισμό αυτού του κτιρίου. ΄Ετσι θα μπορούσε κα- νείς να μην κινηθεί προς την κατεύθυνση επανόρθωσης της παλιάς εικό- νας του κτιρίου αλλά να θεωρήσει ό,τι απέμεινε, με την καθαρότητα της μορφής που έχει και την αυτονομία του, ως υποδομή για νέο σχεδιασμό. Δίπλα στο ΚΤΕΛ είναι το κτίριο της Φιλαρµονικής, το οποίο θα μπο- ρούσε ενδεχομένως να χρησιμοποιηθεί για χρήσεις τέτοιες που va συνδυά- ζονται µε πανεπιστημιακές χρήσεις. Η Γαλλική Σχολή είναι ένα κτίσμα σε άριστη κατάσταση. Δίπλα στη Γαλλική Σχολή υπάρχει το οικόπεδο της Παντείου, το οποίο επίσης προ- σφέρεται για χρήση πανεπιστημιακή, σε συνδυασμό με το κτίσμα της Γαλ- λικής Σχολής. Υπάρχουν μερικές ακόμα περιοχές, που είναι όχι ακριβώς στο κέν- τρο, αλλά βρίσκονται σ' αυτό που θα ονόµαζε κανείς εξέλιξη του κεντρι- κού πυρήνα προς τα έξω, είτε µε τη μορφή του τομέα που ανέφερε προη- γουμένως 0 K. Παπαγιάννης, είτε με τη μορφή κάποιου πολυκεντρικού συ- στήματος. Αυτές είναι: το στρατόπεδο, το γήπεδο, κοντά στο παλιό κτίριο του Ολυμπιακού και κοντά στο Νοσοκομείο, οι Τεχνικές Σχολές στη Ν. Ιωνία και, τέλος, τα Πευκάκια, μια περιοχή απέναντι ακριβώς από το Βό- λο, με σημαντική έκταση. Ας φαντάσθούμε, τώρα, το διάγραμμα που είδαμε προηγουμένως εκ- φρασµένο στο χώρο. Η κεντρική ιδέα είναι να ξεκινήσουν αυτοί οι δύο πυ- ρήνες, δηλαδή o πυρήνας της ανθρωπιστικής κατεύθυνσης και o πυρήνας της τεχνολογικής κατεύθυνσης, μέσα στο κέντρο, όπως επίσης και η διοί- κηση, τα κοινόχρηστα, καθώς και ο πυρήνας της Ιατρικής Σχολής. Υπάρ- χουν ακόμη και κτιριακές μονάδες ή περιοχές που Θα μπορούσαν από την πρώτη στιγμή να χρησιμοποιηθούν για κατοικία, τόσο στο κέντρο όσο και στην περίμετρο, όπως τα Πευκάκια. Στη δεύτερη φάση, οι Σχολές του κέντρου γίνονται περισσότερες, ε- πειδή υπάρχει ήδη χωρητικότητα στα κτίρια, με κάποιες εσωτερικές ανά- διαμορφώσεις. Ταυτόχρονα, η εξέλιξη προς τον τομέα, που αναφέραμε προηγουμένως, εντείνεται. Στην τελική φάση, ο πυρήνας του κέντρου έχει σταθεροποιηθεί και δεν έχει άλλη δυνατότητα εξέλιξης. Η περίμετρος, όμως, αρχίζει και απο- κτά περισσότερη βαρύτητα. ,,, ...,-΄ - - .- -....- ,- 138 Υπάρχει µια συνολική λογική στο κεντρικό τµήμα. Δηλαδή, υπάρ- χουν ενότητες κτιρίων που περιέχουν κατεξοχήν ακαδηµαϊκές δράστηριό- τητές, όπως το εργοστάσιο του Ματσάγγου και η Κίτρινη Αποθήκη, η Γαλ- λική Σχολή που περιέχει κατοικία και η ενότητα των κοινοχρήστων λει- τουργιών που περιλαμβάνει την Καπναποθήκη Σπίρερ, το ΚΤΕΛ και το συγκρότημα Δηµαρχείου-Θεάτρου. Στα παρακάτω σχήματα φαίνεται η εξέλιξη της κατανοµής των΄λει- τουργιών στα κτίρια του κεντρικού πύρήνα του Πανεπιστημίου. ΄Ετσι, στην τελική φάση του 2000, o κεντρικός πυρήνας περιέχει τις σχολές ανθρωπιστικής κατεύθυνσης, αρκετό μέρος από τις κοινόχρηστες δραστηριότητες, ενώ οι σχολές που χρειάζονται περισσότερα εργαστήρια και εξειδικευμένες εγκαταστάσεις, αρχίζουν και φεύγουν προς την περιφέ- ρεια της πόλης. Τέλος, στο επόμενο σχήμα, φαίνεται μια προσπάθεια κατανομής λει- τουργιών, κατά φάσεις, στο εσωτερικό των ίδιων των κτιρίων. Το παρά- δειγμα αναφέρεται στην Κίτρινη Αποθήκη. ΠΟΙΟ… \ .7% »… ' … ' ΄ ΠΑΙΔΑΓΞΓ $315.42.. % && Επι…ΜΐΝΩΝ Β|οΜ+ιΧεΝικιι και… Π…, rem}: %% , …/ ΄ ' π…… & …… , Σχ. 4 Χωροκατανομη του πανεπιστημιακού πλέγματος στο Βολτ; για το 1990. 39 τα… … 1191) €… ./η…αι .| Γ % Ν ι ζ'% ι ,΄ΐΚΘαε ΙΧΜΗ Χ BICMH ΥΕΝ |… 11 EPIOXH Σχ. 5 Χ ωροκατανομη του πανεπιστημιακού πλέγµατος στο Βόλο για το [996. παπα… πιο… οικοΝο…κ… Ο Η)… πιο… και Διονυσια. ΜΜΜ… Ις΄/////% Ω Μα……" %%;Ι ΜΜΜ I%% %ιι Μ %%' Μ &"; ‘ —- — Pl H /ΣΐοΛι-ι Δ΄ξ% πω…… , ΕΠ . υ | Ι . ϊ &…" ΜΜΜ… αέριο… Ξ…" & Σχ. 6 Χωροκατανοµή του πανεπιστημιακού πλέγματος στο Βόλο για το 2000. I40 KR κο…/Μια" - ΜΜΜ/θ FAMIKH πο…: -1'οο Μ 2200 Μι Δ οικοπΕΔο Γι… … ΠΥΡΝΝΠΣ Μι Σ ΜΕ). ΔιΔΩΣκ… ΚΠΠ ΣΧΟ/Ψ ΠΑ/Δθ/.ΌΓ/ΚΜ Ε/7/Ζ7ΗΜΩΝ ΚΠΡιΝΗ ΑποωκΗ: sooo Με ξξΈΞΈΝ Α Σ… ειι|πμµΜ Μορ nan/z gimp/m Τ Η …. ερωτα… και"… - Διοικιαιι Βξό#…ΐ -- ΜΗτΣΗτΓογ;4Ω.όω… ΚΟ! προ…". ζΉ&φΜ Ξ ΠεΡιώ. & ΑΝΑ… ΜΜΜ…" . των? £000 Με ' KO! ΚΤΕΛ: 2000 Ma Σχ. 7 0 κεντρικός πυρήνας το 1990. o ω… "&… ΆΈ%… ΜΜΑ/Μαν αν …… και;/ΜΜΜ" - / ΤΜΗΜΑ Ο!ΚΟΠΕΔΟ Δ .ΕΗ. -|(θ7Ό|Κ/θ ΓΕΝ…ο Δι… ε… . ΤΜΗΜΑ . ΓΑΛΛ|Κ+| ΣΧΟΛΗ- TM ω. 400 M : 2200 HZ mm m. fig” :> b on<on ΞΔο NHnmr. οΠΤ])ζζΒ q?) ΠΑΝ1ΕιΟΥ ΑΙΘΟΥΣΕΣ ΔιΔΠΣΚ. ΚΛΠ Ώ Μα… ΠΑιΜιΩι71Μ ΕΜΣΤ/ι… Κιτ"… AnoeH ΚΝ : 9000 Ma … . Η…" Ματ. . τν… των… και…… ΠΥ Κο…" & Δι…) AID/KHZ” Σ >…" ια κ ΜΜΜ/Μ KOI Δ Μπακ. ' Μ 517/27. KnnNHrIOBHKH EPFOZT ΚθΠΝΟΥ ΜΗΤΣΠΓΓΟΥ΄- ’12.. 650 M2 mm . 5000… Με κοι ΚΤΕΛ . 2000 Με Σχ. 8 Ο κεντρικός πυρήνας το 1996. l4] FWPHNM O ΜΚΗ /ΝΙΠ7ΌΥΤθ ΚΟΜΜΑ/|… ΠΔ… Μερς… ' τµ &… ΟΙΚΟΠΕΔΟ Δ.Ε.Η. Κ0|Ν0ΥΡ#Ζ7Ρ - alga . EKruIA Έΐ;γ|ακ|ρ #25… -1.00 " Σκ…… 2100 M2. ΄ ΄ Γ")>ΟΜΝΌ €&€ΨΞ… Iran/V Immflmr/A’RN Efl/mHflN KITPINH HHOBHKH = 3000 M2 ΠΜ" E Π/27ΜΜΜ 5. η . ”mam/10m); Kmofik/fm DID/m «own/«rm Κ… & Μα…… & Μπι…" » ΕΝ… …" Κ… κο…. ΚΒΠΝΗΠΟΝΚΗ __ ΘΓΌΣΤΑΣΙ 3000 NZ Θ|.κ0| , ΚΗΠΝΟΥ ΜΆΤΣΏΓΓ0Υ: ΄126.50 Μι ΚΤΕΛ. 2000 …. Σχ. 9 Ο κεντρικός πυρήνας το 2000. mm. ΜΜΜ. rum/mm”. ε…… Δ οι 1 [ζ,-1939301145 HAD. /7Ρ0|4 30; . : ΦΥΣΗ/." 4… 201 Ξθξ€… & '1 o: + υ 7 | ΥπΝΈιο Μω%%ΣΘ|πΓ … . | …' : … %Μ Με & & ειΔ. ΄ ειπα. EIA. ΕΡΕ 1000 ΕΡΕ 300 300 KITPINH ΗποΘιικΗ: (6Χ1300΄)+4000[πιο:ώ= sooo Με Σχ. 10 Παράδειγμα κατανομής λειτουργιών στο κτίριο της Κι'τρινης Αποθήκης. Ynor' 142 Πρέπει να σηµειώσει εδώ κανείς ότι τα περιθώρια να δουλέψει κανείς pa ng κτιριακές υποδοµές αυτές είναι σημαντικά. Κι' αυτό, γιατί δεν πρό- κειται για διατηρητέα κτίρια pa mv αυστηρή έννοια του όρου. Θα πρέπει να τα δει κανείς pa περισσότερο ευέλικτο τρόπο. ως υπάρχουσες υποδο- µές που µπορεί να τις χειριστεί. Νομίζω ότι µε αυτά μπορουµε να κλείσουμε το θέµα. Θα υπενθυμίσω μόνο On ήταν µια πρόταση-παράδειγµα, ότι δεν έχει στόχο να παρουσιά- σει το αποτέλεσµά της αλλά την ανάγκη να γίνει µια τέτοια μελέτη, από την στιγµή που υπάρχει Kat’ αρχήν η πρόθεση το Πανεπιστήµιο να εντα- χθεί στον ιστό της πόλης. Ευχαριστώ Πρόεδρος: Τελειώσαμε τις δύο εισηγήσεις και η συνεδρίαση ανοίγει σε συζήτηση. Παρακαλώ τους συνέδρους, v‘ αρχίσουν την συζήτηση. Ο κ. Λαζαρίδης έχει τον λόγο. Λαζαρίδης: Βλέπω, από την αρχή της συνεδρίασης που αρχισε χθες, να περνάµε σε µια φάση ωρίµανσης για το Πανεπιστήµιο. Θάθελα να τονίσω την ορµή της τοπικότητας, η οποία µετά κατέληξε σε μια ουδετε- ρότητα που πέρασε τα όρια της τοπικότητας. Βλέπω ότι όλα τα στοιχεία για την ίδρυση ειπώθηκαν. Νοµίζω ότι έτσι τέλέιώνει µια φάση προετοιµα- σίας και περνάµε στη φάση του να αρχίσουµε δουλειά. Και νοµίζω ότι οι συνθήκες για δουλειά υπάρχουν, ειδικότερα στην περιοχή του Βόλου. Νο- µίζω ότι η νέα φάση υλοποίησης πρέπει να αρχίσει σχεδόν από αυριο. Από εδώ και εµπρός έχουµε περάσει σε ένα αλλο επίπεδο λόγου. Φατούρος: Μου δίνει µια αισιοδοξία αυτή η επιβεβαίωση, ότι µπο- ρουν να βρεθούν τα κτίρια στην πόλη του Βόλου. Θα ήθελα, όµως, να κά- νω µερικες παρατηρήσεις. Βέβαια υπάρχει η έρευνα από την οµάδα για την περιοχή του Βόλου, αλλά θάπρέπε να έχει κανείς στον ίδιο βαθµό προχω- ρημένες προτάσεις και συγκέντρωση στοιχείων για την Λάρισα και alloo. Μια δεύτερη παρατήρηση είναι ότι αυτά τα κτίρια, αφόρουν σε χώ- ρους που έχει ανάγκη το Πανεπιστήµιο στην περιοχή του Βόλου, σε ό,τι έ- χει σχέση µε αίθουσες διδασκαλίας συγκεκριµένες, κάποια εργαστήρια, ακόμα και ένα µέρος από την κατοικία. Υπάρχουν όµως ακόµη και άλλα ζητήµατα κατοικίας. Συζητήθηκε ήδη εδω, πόσο μεγάλες δυσκολίες αντι- µετωπίζουν οι φοιτητές στα περιφερειακά πανεπιστήµια. Οι δυσκολίες αυ- τές θα έπρεπε να µελετηθουν µε σοβαρότητα και να υπάρχουν έτοιµες προ- τάσεις, τη στιγµή που θ αρχίσει να λειτουργεί το Πανεπιστήµιο. Ι43 Αυτές οι δυσκολίες κατοικίας είναι και δυσκολίες σχετικές µε την ποιότητα κατοικίας και με την κερδοσκοπία στα ενοίκια. Αν o BOlog 6a- λει να ξεπεράσει αυτά τα γνωστά προβλήματα, πρέπει να μελετήσει και αυτό το ζήτηµα. 'Ενα άλλο ζήτημα, που νομίζω ότι πρέπει να ενταχθεί και να συνυπο- λογιστεί o’ αυτήν την µελέτη, θα ήταν η συσχέτιση µε περιοχές και pa εγ- καταστάσεις, που θα χρησιμοποιεί το Πανεπιστήµιο για την λειτουργία του: το εργοστάσιο αυτό, άλλα εργοστάσια, αγροτικές περιοχές, καλλιέρ- γειες, ινστιτούτα, υπαίθριοι κλειστοί χώροι, πού όλα θ' αποτελούσαν χα- ρακτηριστικούς τόπους δουλειάς, γνώσης και έρευνας διδακτικής σηµα- σίας στην περιοχή του Βόλου και στη γειτονική περιοχή. Θα έπρεπε να συσχετιστούν αυτές οι περιοχές, που μας έδειξε τώρα η µελέτη ή οποιαδήποτε άλλη µελέτη, pa περιοχές στις παρυφές, έξω από την πόλη, που, για πολύ χρονικό διάστηµα και με κυρίαρχη σημασία στην χρονική διαδικασία, θα παίρνουν µέρος στην πανεπιστηµιακή ζωή. Με τη μελέτη που είδαμε, ασφαλώς βεβαιώνεται και τονίζεται ότι το πανεπιστήμιο αποτελεί μέρος του ιστού της πόλης. Από την στιγµή όµως που το πανεπιστήµιο θα είναι πραγµατικό µέρος αυτού του ιστού και θ' α- νανεώνει τις σχέσεις pa mv καθηµερινή ζωή, µε την παραγωγή, με τον πο- λιτισµό, θα πρέπει σ αυτήν τη µελέτη να ενταχθούν τα εργοστάσια, τα πι- θανά ιδιωτικά ή δημόσια εργαστήρια που θα χρησιμοποιηθούν, περιοχές καλλιέργειας και οποιαδήποτε άλλα στοιχεία υπάρχουν. ΄Ετσι θα αποκτήσει και τον πραγµατικό του εαυτό το Θεσσαλικό Πα- νεπιστήµιο και δεν θα γίνει ένα, αστικό ίσως, αλλά συµβατικό πλαίσιο δι- δακτικής δουλειάς. Ευχαριστώ Πρόεδρος: O K. Τζώνος έχει τον λόγο. Τζώνος: Ακούµε επί δύο ηµέρες απόψεις. Αυτές οι απόψεις μπαί- νουν σε πάρα πολλά επίπεδα. Πρέπει να λυθούν προβλήματα εθνικής εκ- παιδευτικής πολιτικής, επιστηµονικής πολιτικής, ερευνητικής πολιτικής, οικονομικής πολιτικής. Από παραδείγματα ίδρυσης πανεπιστηµίων σε άλλες χώρες, όπου υ- πάρχουν ισχυρότερες υποδοµές, βλέπουμε ότι η επεξεργασία για την ίδρυ- ση των πανεπιστημίων γίνεται από συγκροτήµατα ειδικών που εργάζονται για μακρά χρονικά διαστήματα. Η ελληνική πείρα δείχνει ότι οι συγκροτηµένες και μακρόχρονες µε- λετητικές προεργασίες είναι δύσκολο να γίνουν και το ερώτημα είναι: πως θα περισώσουµε το µέγιστο, από τις δραστηριότητες αυτές, nap’ Olag τις 144 εγγενείς δυσκολίες που θα έχουμε, αν το κάνουμε. Για να επιτευχθεί αυτό που πολύ σωστά 0 K. Φατούρος τόνισε αρκετές φορές στο διήμερο αυτό, δηλαδή να μην αρχίσει μίζερα να λειτουργεί ένα πανεπιστήµιο, καθώς η πρώτη παρουσία ενός νέου ιδρύµατος στον χώρο του δίνει μια σφραγίδα στην συνείδηση του κόσµου, θα πρέπει πραγµατικα ό,τι λειτουργήσει από την αρχή να λειτουργήσει ολοκληρωµένα και με κάποια ποιότητα και να δώσει την σφραγίδα στις επόµενες κινήσεις. Πώς γίνεται αυτό δεν ξέρου- με. Απλώς, φαντάζοµαι ότι θα πρέπει να επιστρατευθεί φαντασία και στην οργάνωση του τρόπου με τον οποίο θα γίνει η οργάνωση του Πανεπιστη- µίου, του Θεσσαλικού Πανεπιστημίου. Δηλαδή, νομίζω - και επιτρέψτε poo σ' αυτό το σημείο να είμαι πραγµατικά σχετικός - αν ακολουθήθούν ακριβώς οι ίδιες οργανωτικές διαδικασίες που ακολουθήθηκαν για την ίδρυση των άλλων πανεπιστη- µίων, δεν θα πρέπει να έχουµε περισσότερο επιθυµητό αποτέλεσµα. Aom είναι η µία πλευρά των δυσκολιών που ήθελα να επισήµάνω. Σε µια δεύτερη αναφέρθηκα χθες και υποσχέθηκα να ξαναγυρίσω. Πρόκει- ται, ειδικότερα, για το θέµα της εσωτερικής σχέσης του πανεπιστηµίου pa την εξωπανεπιστηµιακή πράξη. Φυσικα, όλοι το θέλουμε και το λέµε και το αισθανόµαστε ότι δεν γίνεται διαφορετικά, ότι πρέπει το πανεπιστήµιο, όπως τόνισε και 0 K. Παπαγιάννης, να έχει πραγματική διασύνδεση µε την τοπική αυτοδιοίκηση. Αυτό θα αναλυόταν σε συγκεκριµένα πράγµατα και αυτό πρέπει να λυθεί υπηρεσιακά. Θα σας φέρω ένα παράδειγμα, από τα παραλειπόμενα της δικής µου χθεσινής παρεµβολής και σ" απάντηση του κ. Ρόκου. Είπα- με λοιπόν ότι, πραγματικά, o νέος Νόµος προβλέπει την δυνατότητα εσω- τερικής απασχόλησης με την πρακτική στο πανεπιστήμιο. Ξανασηµειώνω * επειδή αυτό το πράγμα οδηγεί σε παρεξηγήσεις που είχα και με φίλους συναδέλφους που καθόριζαν την πολιτική του νέου Νόμου- πλαίσιου τα τε- λευταία 2 χρόνια - ότι δεν πρέπει να συγχέεται η έννοια της έρευνας pa την πρακτική. Δηλαδή, είναι διαφορετικό πράγμα ένας γιατρός να κάνει έρευνα για το πώς γίνονται οι εγχειρήσεις από το να κάνει εγχειρήσεις. Εί- ναι διαφορετικό πράγµα ένας πολεοδόμος να κάνει µελέτες από το να παίρνει αποφάσεις πολεοδοµικές. Αυτό είναι που ονομάσαµε χθες παρα- γωγή στο πανεπιστήμιο" να φτιάχνει κανείς πράγµατα και όχι vao va σκέπτεται πως γίνονται τα πράγµατα. Πιστεύω ακραδαντα ότι είναι αδύνατο κανείς να σκέφτεται πως γί- νονται τα πράγματα, αν δεν τα έχει φτιάξει ή αν δεν έχει δοκιµάσει να τα φτιάξει. Συνεχίζοντας λοιπόν προς την κατεύθυνση αυτή, βλέπουμε τι βρίσκε- ται μπροστά µας με την εφαρµογή του νέου Νόµου για τα πανεπιστήμια, 145 και µε τις ανάγκες που έχει ένα νέο πανεπιστήμιο ή και ένα παλιό. Πραγ- ματικά, ο νέος Νόμος προβλέπει, πολύ σωστά, την αποµάκρυνση των πα- νεπιστηµιακών δασκάλων από την εξωπανεπιστημιακή επαγγελματική δραστηριότητα. Είναι σωστό αυτό το πράγµα και προβλέπει την δυνατό- τητα - όπως είπε 0 K. Ρόκος - ενασχόλησής τους pa mv πρακτική µέσα στο πανεπιστήμιο, σε διασύνδεση pa mv τοπική αυτοδιοίκηση. Πάλι, επανέρχοµαι στο ίδιο ζήτημα: τι σημαίνει αυτή η ενασχόληση. Σημαίνει οι πολεοδόµοι µέσα στο πανεπιστήμιο να επιλύουν, παράλληλα µε την εκπαιδευτική έρευνα, και πραγματικά πολεοδοµικά προβλήµατα. Ας µας πει 0 K. Παπαγιάννης n υποδομή γραφείου πολεοδομικού χρειάζε- ται για να επιλυθεί ένα πολεοδομικό πρόβλημα. Δηλαδή, δεν είναι απλό να πει κανείς στους υπάρχοντες πολεοδόµους σ' ένα πανεπιστήμιο μέσα, τι σηµαίνει η υλοποίηση του πράγµατος. Σηµαίνει ότι, για να μπορέσει να οι- σχοληθεί ο κάθε πολεοδόµος ενός πανεπιστηµίου p’ ένα πολεοδοµικό πρόβληµα, θα πρέπει να έχει την απαραίτητη υποδοµή. Δεν είναι δηλαδή δυνατόν να ρίξουμε µία πολεοδομική µελέτη σ' ένα πανεπιστήμιο και va µπορέσει να γίνει pa ng υπάρχουσες δοµές των πανεπιστημίων. Πώς είναι δυνατόν να ρίξουµε µιαν εγχείρηση µέσα σ' ένα ερευνητικό ιατρικό ινστι- τούτο και να την φτιάξουµε, χωρίς να υπάρχουν οι νοσοκόµοι, η προϊστα- μένη του χειρουργείου και o υπάλληλος ο οποίος κρατάει την καρτέλα των ασθενών; ΄Ετσι λοιπόν, για τη διασύνδεση του πανεπιστηµίου με την τοπική αυ- τοδιοίκηση και την επίλυση όλων των διαφόρων προβληµάτων του περι- βάλλοντος του πανεπιστημίου, υπάρχουν τέτοιου είδους δομές που µας δυ- σκολεύουν να µπορούμε να αντιμετωπίσουµε τα πράγματα με ταχύτητα. Αυτή τη στιγμή έχουµε το παράδειγµα πανεπιστηµιακών µελετών που βοηθούν την ωρίµανση, αλλά όχι και την λεπτοµερή επίλυση των πολέοδο- µικών ή αρχιτεκτονικών προβληµάτων του πανεπιστημίου. Να λοιπόν πού θέλω να καταλήξω. Πρέπει να βοηθηθούμε σε µία πραγματική αναθεώρηση του τρόπου µε τον οποίον ιδρύουµε το συγκεκρι- μένο αυτό καινούργιο Πανεπιστήμιο, µε θεώρηση της υποδοµής και των πλαισίων, που πλαισιώνουν αυτούς οι οποίοι χαράζουν την πολιτική για την υλοποίηση αυτής της απόφασης. Πιστεύω, δηλαδή, ότι µετά το τέλος αυτού του διήμερου, που ήταν πραγματικά γόνιμο, αισθάνοµαι πραγματικά ότι άκουσα διάφορες πλευ- ρές που προώθησαν την δική poo γνώση και γενικότερα την γνώση γύρω α- πό το ζήτημα του τι σηµαίνει ένα πανεπιστήµιο. Μετά από αυτό το διήµε- ρο, θα πρέπει v’ αρχίσει µια δουλειά για να επιτευχθεί αυτός το στόχος και θα πρέπει η δουλειά αυτή να αρχίσει από την επιτελική οργάνωση της επί- τελικής οργάνωσης. Δηλαδή από το ποιες συγκεκριμένες διασυνδέσεις 146 οργανισμών θα ήταν απαραίτητες, για να έρθει σε πέρας αυτό το γιγάντιο έργο που θα πρέπει να γίνει στα δύο πρώτα χρόνια, ώστε το πρώτο papog του Πανεπιστηµίου να λειτουργεί σωστά. . Δεν θέλω να κάνω συγκεκριµένες προτάσεις, απλώς ήθελα ενδεχοµέ- νως να παρεμβαλω μιαν «ανησυχία» στην αισιοδοξία" αλλά, ανησυχία θε- τική, όπως είπα προηγουµένως. Δηλαδή, ήθελα να στρέψω την δυναµικό- τητα, την δυναμική που υπάρχει μέσα στην αισιοδοξία, προς μιαν άµεση πρακτική διέξοδο, έτσι ώστε να αντιµετωπίσει πραγματικά τα προβλήµα- τα. Ευχαριστώ. Πρόεδρος: Ευχαριστώ και εγώ τον κ. Τζώνο για την σχετική σύντομη εισήγησή του! Tov λόγο έχει ο κ. Φράγκος. Φράγκος: Και εγώ συμµερίζομαι απόλυτα αυτό που εκφράστηκε α- πό τον συνάδελφο Λαζαρίδη και από άλλους. Πραγµατικα, τα πράγματα μπαίνουν σε κάποιο δρόμο, αυτό είναι ολοφάνερο. Δεν θα ήθελα να εκ- φράσω ανησυχαστικές θεωρήσεις, ούτε να παρουσιάσω παραδείγµατα α- πό αλλά πανεπιστήµια σε ξένες χώρες. Θα παρουσιάσω δυο-τρία περιστα- τικά από την ίδρυση ελληνικών πανεπιστηµίων, περιστατικά που είναι πα- ραδείγματα προς αποφυγή. Το πρώτο παράδειγµα είναι η ίδρυση Φιλοσο- φικού Παραρτήµατος της Φιλοσοφικής Σχολής Θεσσαλονίκης στα Γιάν- νενα. Πηγαίνουν οι φοιτητές, ζητούν το Πανεπιστήµιο, αλλά Πανεπιστή- µιο δεν υπάρχει. Ζητούν άνθρωπο, δεν υπάρχει. Μετά από τρεις-τέσσερεις µέρες περιήγησης των φοιτητών, αρχίζουν οι διαµαρτυρίες των εφηµερί- δων, στέλνουµε τηλεγραφήματα και αποστέλλεται τότε ένας Γραµµατέας από το Υπουργείο Παιδείας και ένα τηλεγράφημα στον μακαρίτη Kama)- µένο να πάει στα Γιάννενα να περιµαζέψει τους φοιτητές και έτσι κάθονται και εγγραφούν τους φοιτητές. Περίπτωση δεύτερη: η ίδρυση Μαθηµατικού Τμήματος στα Γιάννενα, στην περίοδο της αποστασίας. Αρχίζει η τελετή µέσα σε µια αίθουσα της Παιδαγωγικής Ακαδημίας, αρχίζουν οι οµιλίες των τοπικών παραγόντων και ο τότε Πρόεδρος, o Γιάννης Αναστασιάδης, ανεβαίνει στο βήµα και λέει: «παρακαλώ όπως η πολιτική ηγεσία να φροντίσει να εκδοθεί το διά- ταγµα της ίδρυσης του Μαθηματικού Τµήµατος». Είχαν παει οι φοιτητές, οι διδάσκοντες και δεν είχε δηµοσιευθεί το διάταγμα της ίδρυσης! Είναι βέβαια λιγάκι κωμικά αυτά τα πράγµατα, αλλά συνέβησαν. Πιστεύω ότι δεν θα συμβούν εδώ. Τελευταία έχουμε την ίδρυση Ιατρικής Σχολής στα Γιάννενα. Κάνου- µε μιαν έπιτροπή από καθηγητές, φοιτητές, βοηθούν άνθρωποι της πόλης για να µεριµνήσουµε για το όλο πρόβλημα, να το μελετήσουμε, να το συζη- 147 τήσουμε. Προχωρούμε pa κάποια μελέτη αυτού του πράγματος και ξαφνι- κά καλεί o τότε Πρωθυπουργός Καραμανλής τον Αβέρωφ, τον Δήμαρχο, και διαφόρους τοπικούς παράγοντες, γρήγορα να κατεβούν στην Αθήνα, εκτάκτως, κατι πρόκειται v’ ανακοινωθεί, κάτι σπουδαίο, κάτι σηµαντι- κό. Κατεβαίνουν κάτω και ακούµε, «ω του θαύματος», αποφασίσθηκε η ί- δρυση της Ιατρικής Σχολής, παραμερίσθηκε τελείως όλη η δουλειά που εί- χαμε κάνει και αρχίζει η προσέλευση φοιτητών: διδάσκω εγώ την ψυχολο- γία, o άλλος ό,τι µπορεί να διδάξει, έρχεται ένας ανατόμος, δεν υπάρχουν πτώματα, και αρχίζει αυτό το πράγμα να «δουλεύει». To τελευταίο παράδειγμα είναι δυστυχώς αυτό. Δηλαδή, αρχίσαµε σωστή δουλεια, αρχίσαµε να µελετούµε, παρενέβη πολιτική βούληση εκεί- νης της εποχής. Είναι, δηλαδή, θέµα και πολιτικά να επιλυθεί σωστά η ί- δρυση ενός πανεπιστημίου. Διότι επλησίαζαν οι εκλογές την εποχή εκείνη και η τότε κυβέρνηση ήθελε να κάνει μια προβολή. 'Οταν, όµως, όπως τονίσθηκε και όπως τονίζω τώρα, όταν αρχίζουν τα πράγµατα να µελετούνται όπως μελετήθηκαν, µε τις προτάσεις που έγι- ναν, p’ αυτές που ίσως δεν είναι ολοκληρωµένες, που τις είδαμε όμως το- σο καλα βαλμένες, p’ Ola αυτά τα πράγµατα, αν δούµε αυτά τα παραδείγ- ματα προς αποφυγή, νοµίζω θα μπορέσει αυτό το Πανεπιστήμιο να προχω- ρήσει σωστά. Νομίζω ότι, αν αυτά τα πράγµατα δεν παραµέρισθούν, αλλά ληφθούν υπόψη, το Θεσσαλικό Πανεπιστήµιο θα είναι μία πραγματικότη- τα. Πρόεδρος: O K. Σβορώνος έχει τον λόγο. Σβορώνος: Θα ήθελα να είµαι σύντομος. Θα ήθελα να αναφέρω και εγώ ορισµένα παραδείγματα προς µίμηση και όχι προς αποφυγή. Η ίδρυση μιας σχολής ενός πανεπιστηµίου, δεν σημαίνει την άμεση θεσμική ρύθµι- ση. Η λειτουργία µιας σχολής, εξαρτάται από την διοικούσα επιτροπή. ΄Ε- χω μπροστά μου το παράδειγµα της Ιατρικής Σχολής στην Κρήτη. Η Σχο- λή δεν άρχισε ακόμα να λειτουργεί, γιατί η Διοικούσα Επιτροπή παρά τις πιέσεις δεν επέτρεψε ακόµα την λειτουργία της, πριν γίνουν όλες οι υποδο- μές. Η πρώτη δουλειά μιας διοικούσας επιτροπής είναι να δημιουργήσει o- µαδες ειδικές για να μελετήσουν για κάθε σχολή, για κάθε πρόβλημα, να συμπληρώσει τις υπάρχουσες μελέτες και να φτάσει ως την υλοποίησή τους. Και αυτό έγινε. Έγινε και για την Ιατρική Σχολή και έχουμε μπρο- στά µας ένα υπόµνημα εγκεκριμένο για το n πρέπει να γίνει, από πολλούς γιατρούς της χώρας. Θα γίνει το ίδιο πράγμα και για την µέλλουσα να ι- δρυθεί Σχολή Κοινωνικών και Οικονομικών Επιστημών. Ακόµη, η σύνδεση της τοπικής αυτοδιοίκησης αρχίζει µε την άµεση 148 συμμετοχή των εκπροσώπων της τοπικής αυτοδιοίκησης στην διοικούσα επιτροπή. Αυτά ήθελα να πω για ορισµένα πρακτικά πράγµατα, τα οποία μπορούν ίσως να βοηθήσουν την Διοικούσα Επιτροπή του Θεσσαλικού Πανεπιστημίου, που θα είναι αυτή που θ* αναλάβει την επίλυση όλων αυ- των των προβληµάτων. Πρόεδρος: Ο K. Σέκελης έχει τον λόγο. Σέκελης: Θα κάνω µία συνοπτική τοποθέτηση σ' αυτά που ειπώθηκαν το πρωί και σ' αυτά που ειπώθηκαν απόψε. Αρχίζοντας από την εισήγηση του K. Κωτσιόπουλου, παίρνοντας αφορµή από τον κ. Φράγκο, o οποίος έ- κανε αναφορά στα σημεία του τόπου. Αυτή η αναφορά στάθηκε αφορμή για va διατυπώσω μία πρόταση σχετικα pa την ανάπτυξη του Πανεπιστη- μίου στον ευρύτερο χώρο. Δεν ξέρω αν το γνωρίζει 0 K. Κωτσιόπουλος, o- παρχουν στο Κατηχώρι και εγκαταστάσεις της ανθρωπιστικής εταιρείας, οι οποίες δεν χρησιµοποιούνται καθόλου. Δεν ξέρω αν κανείς από τους αξιότιμους πανεπιστημιακούς είναι µέ- λος της ανθρωπιστικής εταιρείας, αλλά οι εγκαταστάσεις αυτές έγιναν pa mv φροντίδα και την πρωτοβουλία του αείµνηστου καθηγητή Κώστα Κουρµπέτη. Από τοτε, όµως, που πέθανε o Kooppnamg, δεν εµφανίσθηκε κανείς πανεπιστηµιακός. Αυτές λοιπόν οι εγκαταστάσεις είναι έτοιµες να χρησιµοποιηθούν για κάποια τµήματα ανθρωπιστικής κατεύθυνσης, όπως η ψυχολογία που πρότεινε ο K. Φράγκος το πρωί. Οι εγκαταστάσεις αυτές έχουν χώρους για να στεγασθούν οι φοιτητές, να διδάσκονται, κλπ. Η απόσταση είναι σχετι- κά µικρή και o χώρος αυτός εντάσσεται στον αστικό ιστό της πόλης. Πα- ράκληση λοιπόν στον κ. Κωτσιόπουλο και στην μέλετητική ομάδα, να πά- ρουν υπόψη τους αυτή την πρόταση. 'Ενα άλλο σηµείο, πάλι στην εισήγηση του κ. Κωτσιόπουλου, είναι το εξής: είδαμε να καταλαμβάνονται οι εγκαταστάσεις των σχολών επάνω στο Φυτόκο. Εκεί στεγάζονται τα Τεχνικά Λύκεια. Φοβούμαι μήπως, στην προσπάθειά μας να δώσουµε στέγη σε καποια τμήματα πανεπιστημιακά, δημιουργήσουμε ένα πρόβληµα στην µέση εκπαίδευση. Επίσης, πράγµατι, o επαγγελματικός κύκλος, τον οποίον έχει προτείνει o κ. Κωτσιόπουλος, µπορεί να προσφέρει πάρα πολλά στο κοινωνικό σύνολο. Είδα να γίνεται µια απλή νύξη στο θέμα των Ιατρικών Σχολών. Εδώ αναπτύσσονται κά- ποιες σχολές θεωρητικού επιπέδου, λείπουν όμως οι σχολές αυτές που θα έχουν προσφορά στο κοινωνικό σύνολο. Και επανέρχομαι στην πρόταση την οποία είχα κάνει χθες και γίνομαι πιο συγκεκριμένος. Αυτή την στιγμή έχει ψηφισθεί το Νομοσχέδιο για το Εθνικό Σύστημα 149 Υγείας. Για να μπορέσει να πραγµατοποιηθεί και να μπορέσει να εφαρμο- σθεί αυτός o Νόμος, θα χρειαστεί προσωπικό. Υπάρχει τροµερή έλλειψη ειδικευµένου νοσηλευτικού προσωπικού. Θα έπρεπε λοιπόν µέσα o’ αυτό το γενικότερο πλαίσιο, να ιδρυθούν και σχολές όπου να υπάρχει ένα πιο ει- δικευμένο νοσηλευτικό προσωπικό µε αντίστοιχη σχετική επιμόρφωση, διότι αυτα τα άτομα επιτελούν και κοινωνικό έργο. Πρόεδρος: Μήπως θα έπρεπε να κλείναμε το µέρος αυτό και να συζη- τούσαμε κάποιες κατευθύνσεις κάποιων κοινών χαρακτηριστικών, που βγήκαν από τις εισηγήσεις και τις τοποθετήσεις, για κάποια χρησιμοποίη- σή τους ευρύτερη; Ο K. Σιδηρόπουλος έχει τον λόγο. Σιδηρόπουλος (από τον Σύνδεσµο Δασκάλων): Στην Διήμερη αυτή Συνάντηση, είδαµε να περνάει το Θεσσαλικό Πανεπιστήμιο μέσα από διά- φορες σφαίρες. Περάσαμε από την σφαίρα της απαισιοδοξίας, της συγ- κρατηµένης αισιοδοξίας, της μεγάλης αισιοδοξίας και, τέλος, της υπεραι- σιοδοξίας. Ο καθένας, βέβαια, σκέπτεται ανάλογα με αυτό που µπόρεσε va συλ- λάβει, μέσα από αυτήν την διαδικασία. Εκείνο που προσωπικά θέλω va a- πισηµάνω είναι ορισμένα από τα προβλήματα που ήδη υπάρχουν και που θα υπάρξουν και στο μέλλον. Και εξηγούμαι: Πρέπει σύντομα να ξεκαθαριστεί εάν οι προτάσεις του Διήµερου και οι επισηµάνσεις θα έχουν ένα πραγματικό, ουσιαστικό αποτέλεσµα, δηλα- δή αν θα ξεκινήσει η ίδρυση του Πανεπιστηµίου pa μια προοπτική ολοκλή- ρωσής του ή, για διάφορους λόγους, θα πάει στην πολυδιασπαση των τµη- µάτων, p’ Olag τις οδυνηρές συνέπειες για τη ζωή του.. 'Ενα δεύτερο πρόβλημα που τέθηκε, είναι το θέμα της επάνδρωσης των παιδαγωγικών σχολών pa την εξεύρεση των κατάλληλων πανεπιστη- µιακών δασκάλων. Το θέμα τέθηκε χθες στον K. POKo και η απάντηση, ο- σο και να μας ικανοποιεί, μας βάζει τουλάχιστον σε σκέψεις. 'Ενα τρίτο ακόµα πρόβλημα, που εμφανίστηκε έντονα εδώ µέσα, είναι το πρόβλημα που έθεσε έμμεσα αλλά επιτακτικά ο K. Παπαγιάννης pa το παράδειγµα των φοιτητών της βιολογίας, όπου σε σύνολο, όπως μας είπε, 156 φοιτητών, vao 3 δήλωσαν επιθυμία για αυτές τις σχολές. Οι υπόλοι- ποι φοιτητές, παρακολουθούν τα μαθήματα αδιάφοροι, γιατί δεν τους εκ- φράζουν, δεν τους αρέσει. Και είναι γνωστό ότι πρέπει v’ αγαπάς την δου- λειά σου για να µπορέσεις v’ αποδώσεις και να προσφέρεις. Με τέτοια δεδομένα, λοιπόν, έχουµε ένα φοβερό πρόβλημα που πρέ- πει v’ αντιμετωπισθεί το γρηγορότερο. Αναρωτιέµαι μήπως πρέπει v’ al— λάξει το σύστημα επιλογής, το σύστημα των εξετάσεων ή μήπως πρέπει να . :..-, . 150 καταργηθούν οι εξετάσεις. 'Ενα τέταρτο πρόβληµα, τέλος, που πρέπει v’ αντιμετωπισθεί με την λειτουργία των παιδαγωγικών τµηµάτων, είναι το πρόβληµα της επιμόρ- φωσης των δασκάλων και νηπιαγωγών αλλά συγχρόνως και της παιδαγω- γικής και ψυχολογικής κατάρτισης των καθηγητών, όπως το επισήμανε o Πρόεδρος της ΕΛΜΕ. ΄Ετσι, νομίζω ότι πρέπει από τώρα να αντιµετωπι- σθεί αυτό το θέμα, της µετεκπαίδευσης και επιμόρφωσης, με την παραπέ- ρα επέκταση των παιδαγωγικών τµηµάτων σε παιδαγωγικές σχολές, όπου θα εκπαιδεύονται μαζί δάσκαλοι και καθηγητές και, στη συνέχεια, θα µπορούν να συνεχίσουν για μεταπτυχιακές σπουδές. Το τελευταίο αυτό εί- ναι ένα κενό που υπάρχει στην χώρα pag και πρέπει να αντιμετωπισθεί. Ευχαριστώ Πρόεδρος: 0 κ. Παπαγιάννης έχει τον λόγο. Θ. Παπαγιάννης: Τρεις παρατηρήσεις. Η µία είναι αρχιτεκτονική. Βε- βαίως όλοι συμφωνούμε ότι είναι παρα πολύ καλό οι εγκαταστάσεις να χωροθέτηθούν μέσα στον ιστό της πόλης. Θέλει όμως κάποια προσοχή. Πρέπει va υπάρξει µέσα στην πόλη ένας χώρος, στον οποίον οι φοιτητές θα κυριαρχούν. Δεν πρέπει δηλαδή οι φοιτητές να αισθάνονται ξένο σώµα στην πόλη. Νομίζω ότι το παράδειγμα του Πανεπιστηµίου της Θεσσαλονίκης εί- ναι πολύ καλό, διότι έχει ένα σχετικό χώρο αυτονοµίας, όπου οι φοιτητές πράγµατι κυριαρχούν. Δεύτερη παρατήρηση, σε σχέση p’ αυτά που είπε ο K. Φατούρος σήμε- ρα, είναι ότι πέρα από την απογραφή των εγκαταστάσεων που πρέπει να γίνουν στον θεσσαλικό χώρο, πρέπει να γίνει και μια απογραφή του αν- θρώπινου δυναμικού του θεσσαλικού χώρου. Σε σχέση δηλαδή με τις μελ- λοντικές δραστηριότητες του Πανεπιστημίου, πρέπει να απογραφεί τι δυ- ναµικό υπάρχει από πλευράς ανθρώπων, από πλευράς δραστηριοτήτων εκπαιδευτικών ή πολιτιστικών, από πλευράς επιστή μονικών ερευνών κλπ. Και, τέλος, θέλω να καθησυχάσω τους φίλους καθηγητές, γιατί έχω µιαν αισιοδοξία, η οποία δεν προέρχεται παρά από τρία συγκεκριμένα Θέ- ματα. Πρώτα απ' όλα, είναι η αισιοδοξία ενός ανθρώπου που δεν περιμένει να συµβούν πράγματα αλλά πιστεύει ότι τα πράγματα πρέπει να τα κυνη- γάει κανείς. Και αυτό πιστεύω ότι πρέπει να ισχύσει και στην πόλη αυτή. Δεν πρέπει να αισιοδοξεί επειδή ελπίζει ότι κάποια πράγματα θα λυθούν pa to Πανεπιστήμιο, αλλά γιατί η περιοχή πρέπει να τα φτιαξει. Δεύτερη πηγή αισιοδοξίας είναι αυτό που μας είπε χθες ο Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Παιδείας, δηλαδή, ότι μπορεί κανένας να θε- 151 σμοθετεί, αλλά είναι τα λαϊκά κινήµατα που πράγματι δηµιουργούν. Και, σ' αυτή την περιοχή, γύρω από το θέμα του Θεσσαλικού Πανεπι- στημίου, υπάρχει λαϊκό κίνημα. Τρίτη αισιοδοξία είναι ότι σ' αυτή την συγκεκριμένη περιοχή, το Πα- νεπιστήμιο έχει στήριξη. Δεν μπορεί να συμβεί στην πέριοχή αυτή αυτό που συνέβη στην Κρήτη, δηλαδή, να έχει το Πολυτεχνείο ένα τεχνικό μό- νον. Γιατί, εδώ, το Θεσσαλικό Πανεπιστήμιο θα έχει το Τεχνικό Επιμελη- τήριο, Θα έχει τις υπηρεσίες των δύο Δήμων, θα έχει το Δηµοτικό Κέντρο Ερευνών-Μελετών του Βόλου, θα έχει τους μελετητές της πολεοδομικής α- νασυγκρότησης της περιοχής" όλοι αυτοί µαζί αποτελούν ένα μέτωπο, με κύριο θέμα το Πανεπιστήµιο. Δεν μπορεί, ακόµη, να συμβεί αυτό που συνέβη στα Γιάννενα, να έρθουν οι φοιτητές και να μην υπάρχει υποδομή, γιατί οι Δήµαρχοι θα ξεσηκώσουν τον κόσμο στο πόδι. Θάχουµε λοιπόν μία τέτοια υποδομή κοινωνική στην περιοχή, που poo δηµιουργεί αισιοδο- ξία. Ευχαριστώ. Πρόεδρος: Ευχαριστούμε. Τον λόγο έχει ο K. Μπάκας. Μπάκας: Παρακολουθώντας το Συνέδριο αυτό, με θέμα «το Θεσσαλι- κό Πανεπιστήμιο και o ρόλος του Βόλου», ως εκπρόσωπος της Διδασκα- λικής Οµοσπονδίας της Ελλάδας, βρίσκω ότι η συζήτηση που έγινε ήταν για μένα ενημερωτική και, μπορώ να πω, για τους παράγοντες του Βόλου, εποικοδοµητική. Γιατί θα μπορέσουν µέσα από τα συμπεράσματα αυτά να προωθήσουν το θέμα και η ίδρυση και λειτουργία του Θεσσαλικού Πανεπι- στηµίου να είναι σύντοµα µία πραγματικότητα. Αυτό είναι µια ευχή. Πιστεύω ότι το ξεκίνημα κάθε νέου πανεπιστημίου έχει πολλές ιδιαι- τερότητες και αυτές επίσημάνθηκαν, και από την άποψη του χώρου, της χωροταξικής κατανομής των σχολών που θα απαρτίζουν ένα πανεπιστή- μιο, αλλά και από την άποψη της εύρεσης του απαραίτητου προσωπικού που θα στελεχώσει αυτές τις σχολές. Πιστεύω ότι έχει γίνει κατανοητό σε όλους για ποιούς λόγους είναι α- παραίτητη η ίδρυση ενός πανεπιστηµίου σε µια περιοχή όπως η Θεσσαλία. Και αυτό ξεκινάει από την ιδιαιτερότητα του χώρου της περιοχής που ζη- τάει το πανεπιστήμιο, που ζητάει την ίδρυση αυτή. Νοµίζω ότι o χώρος o θεσσαλικός έχει τις δυνατότητες να στη ρίξει έ- να πανεπιστήµιο που θα είναι ισότιµο pa τα αλλά πανεπιστήμια της χώρας μας. Μπορώ να πω ότι, στο µέλλον, ίσως γίνει το Πανεπιστήμιο το Θεσσα- λικό από τα πρώτα πανεπιστήμια στη χώρα, γιατί βρίσκεται στο κέντρο της Ελλάδας όπου μπορούν να έρχονται φοιτητές από όλο τον ελλαδικό χωρο. 152 Δεν θέλω να επιμείνω σε περισσότερες λεπτοµέρειες, γιατί τα θέματα εκείνα τα οποία σχετίζονται µε τους δασκάλους έχουν καλυφτεί από τον κ. Φράγκο και από τον συνάδελφο τον κ. Σιδηρόπουλο του Συλλόγου Δα- σκάλων του Βόλου. Οπωσδήποτε, τα άλλα θέματα, που έχουν σχέση pa ng περιοχές και τις εγκαταστάσεις που θα χρησιµοποιηθούν, τα ανέπτυξε ο K. Κωτσιόπου- λος στην εισήγησή του. Εκείνο που θα ήθελα όµως να επισημάνω εδώ από την δικιά poo μεριά είναι ότι, ως Διδασκαλική Ομοσπονδία θα στηρίξουμε μια τέτοια προσπά- θεια αποκέντρωσης των πανεπιστημίων και ότι έχουμε τη δυνατότητα, µε όλους τους δασκάλους που υπάρχουν σε κάθε ελληνικό χωριό, σε κάθε πόλη, να μπορέσουμε αυτή την άποψη να την κάνουμε κτήµα όλου του ελ- ληνικού laoO‘ va ιδρύσει, δηλαδή, να συντηρήσει αλλά και να δυναμώσει τα επαρχιακά πανεπιστήμια. Θα αναφέρω ένα θέμα που σχετίζεται με τα παιδαγωγικά τμήματα, κάτι που είπε ο καθηγητής κ. Φράγκος για την σημερινή πραγµατικότητα, αλλά και οι άλλοι εισηγητές. Δεν θα πρέπει να υπάρχει μια πολυδιάσπαση στο Πανεπιστήµιο, πρέπει να υπάρξει επιστηµονική ολοκλήρωση μέσα σ' αυτό το Πανεπιστήμιο. 'Ολες οι σχολές, όλα τα τµήματα, που θα ιδρυθούν στο Θεσσαλικό Πανεπιστήμιο, θα πρέπει να είναι συγκεντρωµένα, για να υπάρχει αυτή η κινητικότητα και η μεταφορά των πολιτισμικών και των πολιτικών ιδεών από τους φοιτητές, που θα προέρχονται από διαφορετικά μέρη της Ελλάδος και από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα. Ευχαριστώ Πρόεδρος: Ευχαριστούμε τον κ. Μπάκα. Τον λόγο έχει o K. Μάργα- 0ης… Μαργαρης: Υπάρχει μια λογική που µας λέει ότι σύμφωνα με τις χωροταξικές μελέτες το Πανεπιστήμιο γίνεται εδώ. Προτείνω στην επι- τροπή που µελετάει την ίδρυση του Πανεπιστηµίου του Βόλου να επιταχύ- νει τις εργασίες της για να έχουµε όσο το δυνατόν γρηγορότερα αποτελέ- σµατα. Πρόεδρος: Ευχαριστούµε τον κ. Μάργαρη. Από την συζήτηση, µέχρι τώρα, προσπάθησα να κρατήσω µερικά σηµεία. Αυτά ίσως να τα χρησιμο- ποιήσει η Οργανωτική Επιτροπή στην συνέχεια, προς οποιαδήποτε κατεύ- θυνση νομίζει. Βέβαια, μια συζήτηση για το ποια ακριβώς θα είναι αυτά τα σηµεία θα γίνει και o’ allo κείμενο, οπότε δεν τα εκφωνώ παρά μ' αυτή την προοπτική. 153 Το πρώτο σημείο ήταν, ότι το Πανεπιστήμιο γίνεται πραγματικότητα. Είτε έγινε από µία βιαστική και αμελέτητη σειρά αποφάσεων, είτε έγινε pa άλλες διαβαθμίσεις σοβαρότητας και ανάλυσης που έχει εξαντληθεί, το Πανεπιστήμιο είναι στην πόρτα της πραγματικότητας. Το Πανεπιστήµιο αυτό είναι αποτέλεσµα αρκετά µακροχρόνιων προσπαθειών και αρκετά συστηµατικών μελετών, τουλάχιστον από την τοπική αυτοδιοίκηση της περιοχής. Το δεύτερο σηµείο αφορά σε γνωστά χαρακτηριστικά που επαναλαμ- βάνονται εδώ, δεν παύουν όµως να είναι κάποια κοινά χαρακτηριστικά γνωρίσματα στις συζητήσεις που έγιναν. Το δεύτερο λοιπόν σηµείο είναι ό- τι η υπερβολική κατάτμηση δεν μπορεί να αποτελεί ιδρυτικό στοιχείο του Θεσσαλικού Πανεπιστημίου. Το τρίτο σημείο είναι η προοπτική για ένα ορισμένο ολοκληρωμένο πανεπιστήμιο, το Πανεπιστήμιο το Θεσσαλικό. Το πρώτο λοιπόν είναι η πραγματικότητα, το δεύτερο η κατάτμηση, το τρίτο ένα ολοκληρωμένο πανεπιστήμιο προς όλες τις κατευθύνσεις. Το τέταρτο σημείο είναι, και αυτό φαίνεται από μία παρατήρηση που έκανε πριν 0 K. Μάργαρης, ότι θα πρέπει το Πανεπιστήμιο να προσανατο- λιστεί προς µιαν ανασύνταξη των επιστημονικών και επαγγελματικών κα- τευθύνσεων. Να μη γίνει μια αντιγραφή απ' αυτά που έχουν γίνει µέχρι τώ- ρα. 'Οπου µπορεί να χρησιμοποιηθεί μια αντιγραφή, θα πρέπει να χρησιμο- ποιηθεί, όπου μια διαφοροποίηση, να χρησιµοποιηθεί και, όπου µια και- νούργια λύση μπορεί να χρησιμοποιηθεί, Θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί. Αυ- τό ταιριάζει τόσο µε τις ιδιαιτερότητες όσο και με την σχέση pa mv παρα- γωγή- Το πέμπτο σημείο είναι ότι δεν Θα πρέπει να είναι vao τµήµατα, σχο- λές για πρώτο δίπλωμα, αλλά θα πρέπει να µπορούν να είνει αυτόνομες pa ειδικές κατευθύνσεις, ακόμη και µεταπτυχιακές 1 ή 2 ή και 3 χρόνων, από την πρώτη στιγμή που θα ιδρυθεί ή αμέσως µετά. Σ' αυτή την κατεύθυνση µπορεί να ζητήσει κανείς επιστηµονικές κατευθύνσεις, όπως η διαχείριση του χώρου που μας είπε ο κ. Παπαμίχος το πρωί. Ακόμη, φαίνεται ότι ο Βόλος ζητάει, και φυσικά έχει τεκμήρια, ότι κατευθύνσεις όπως οι μηχάνι- κοί βιομηχανίας πρέπει να αποτελέσουν τµήματα του Θεσσαλικού Πανε- πιστή µίου. Το έβδοµο σημείο είναι ότι δεν θα πρέπει να οδηγηθεί o BOlog σε ένα ι- δρύματικό campus, απομονωμένο από την ζωή της πόλης. Οι δυνατότητες υπάρχουν, και από τις πιο θετικές, φορμαλιστικές πλευρές και από τις πιο δημιουργικές κατευθύνσεις. Δηλαδή, δυνατότητες και για κτίρια συγκε- κριμένα και για εγκαταστάσεις. Το όγδοο σημείο είναι, ότι δεν πρέπει να υπάρξει µία αρνητική περίο- 154 δος στην πρώτη φάση της δηµιουργίας του Θεσσαλικού Πανεπιστημίου. Το τελευταίο σημείο είναι ότι χρειάζεται μια σηµαντική εγρήγορση αλλά και μια προετοιμασία, ώστε, τη στιγμή της λειτουργίας, η υποδοχή να είναι υποδοχή ενός τελειωμένου οργανισμού προς αυτούς που θα έρθουν να αρχίσουν να δουλεύουν εκεί ως φοιτητές. Αυτό σημαίνει προετοιµασία ψυχολογική και κοινωνική για τις αναγ- κες του Θεσσαλικού Πανεπιστηµίου και προετοιμασία του διδακτικού προσωπικού, των χώρων και των εγκαταστάσεων. Αυτές είναι περίπου κάποιες κατευθύνσεις που εγώ τουλαχιστον σκέ- φτηκα. Θα μπορούσε η Οργανωτική Επιτροπή όχι vaov αυτά αλλά και άλλα να τα χρησιμοποιήσει και να φτάσει ίσως σε κάποιο σύντομο επιχει- ρησιακά διατυπωμένο κείμενο, με το οποίο μπορεί να ενισχύσει τις όσες μέχρι τώρα ενέργειες γίνονται ή να αρχίσει καινούργιες ενέργειες, προετοι- μάζοντας an’ αυτή τη στιγμή αυτό που θεσμικά θα γίνει με τιε ενέργειες των αρμόδιων υπηρεσιών. Τζώνος: Πρέπει από τώρα να υπάρξει µία προσπάθεια διαγραφής των συνιστωσών για την µελέτη του πράγματος, προτού θεσμοθετηθούν α- κόμη αυτές οι ενέργειες. Αυτό είναι, ίσως, ένα δέκατο σημείο. Παπαγιάννης: Σ' αυτά τα 10 σημεία νομίζω ότι συμφωνούμε όλοι και θα μπορούσαμε να τα αποδεχτούμε ως πόρισμα του Συνεδρίου. Είναι πραγματι κοινή έκφραση του Συνεδρίου και πρέπει να τα υιοθετήσει και να τα αποδεχτεί. Φράγκος: Εγώ νομίζω ότι ιδιαίτερα πρέπει να τονιστεί ότι πραγµατικά διαπιστώνεται μια εργασία που έχει γίνει από την τοπική αυτοδιοίκηση, α- πό τον πληθυσμό, γενικότερα, του Βόλου, από το λαό, και ότι όλα αυτά οι- ποτελούν ιδιαίτερα εχέγγυα για να προωθηθεί η ίδρυση του Πανεπιστη- µίου. Χρειάζονται αγώνες για να γίνουν αυτα τα πραγµατα, υπάρχουν ό- µως οι προύποθέσεις για να τα διεκδικήσει o laOg του Βόλου. Πρόεδρος: Τον λόγο έχει o K. Καραγεωργίου. Καραγεωργίου: Θα µου επιτρέψετε να πω ότι έχω την εντύπωση ότι, για σήμερα, το Πανεπιστήμιο συγκροτείται ως υποκείµενο µέσα σε μια συµβολική τάξη. Και συμφωνώ με τον κ. Παπαγιάννη ότι τα πορίσµατα αυτά, τα οποία είναι 10 σηµεία, θα πρέπει να προβληθούν ως θετικότερο α- ποτέλεσμα όλης αυτής της διήµερης προσπάθειας. Πρόεδρος: Ως τελευταίος προεδρεύων και ως μέλος αυτής της σύνα- 155 ξης, νοµίζω ότι πρέπει να χειροκροτήσουµε την τοπική αυτοδιοίκηση, την Δηµαρχία του Βόλου. Μ. Κουντούρης (Δήµαρχος Βόλου): Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους πανεπιστηµιακούς και τους επιστήμονες, που πάρα πολύ µας βοήθη- σαν για να γίνει ένας σωστός προβληματισμός γύρω από την ίδρυση του νέου Θεσσαλικού Πανεπιστημίου. Θέλω να πιστεύω ότι αυτό εδώ το Διή- µερο Συµπόσιο µε την συµµετοχή του K. Σβορώνου, του κ. Φατούρου, του κ. Τζώνου, του κ. Λαζαρίδη, της ομάδας του K. Κωτσιόπουλου, του κ. Φράγκου, του κ. Μάργαρη και όλων των άλλων που συνέβαλαν, θα είναι µια σημαντική στιγμή για την ίδρυση του νέου Πανεπιστημίου. Σας ευχαριστώ για την πραγματική σας συµβολή και πολύ περισσότε- ρο για την αγάπη που δείξατε προς την προσπάθειά µας για την ίδρυση του Πανεπιστηµίου του Θεσσαλικού. Ευχαριστώ UNIVERSITY STUDIO PRESS Εκδόσεις Επιστημονικών Βιβλίων & Περιοδικων Κων Μελενικου Ι]||5 τηλ. 209637 & 2091137 Θισσπλσνικη . . .. .. - . ι.... . * ..... ν… :. ,΄ι. ...!… , > ι…«ΞΞψ… . ... . ... , .. . .ιι

• 'ιί3΄.'-'ώ,ψ… &, . TO BI-IMA TE ,΄Ή ι [I Λ.,/ a “is "οίκου.; LH-CIDIAOAOI‘IKH ΑΝΑΓΝΩΣΗ 'ιΘετ…ό διορισµό στό Κολοψική ανάγνωση). τούτα στή λέξη ανά- man σηµαίνει άνα- 6 όρος αύτός προ- γιά νά δηλώσει τή atria έπαφής μας µ' είµενο. Προόάλλεται, ά έκτοπίσει άλλους χρήση (της λογοτε- |ς καί τής δι κα- 'Από αυτούς οί δο- in: ανάλυση καί ερ- η ανάλυση, δανεισµέ- πική λογική, τά μα- τίς φυσικές έπιστή- τει τό ποιητικό κεί- ιύ ίαθηγητού ΜΑΡΩΝΙΤΗ ιµα πού µπορεί καί αυτό στα συστατι- at. T6 έρώτηµα όμως νη περίπτωση είναι σύνθεση λειτουργεί παράθεση των συστα- ιχείων n μήπως καί ' ασύµι6ατη και &- ιμπλοκή τους. Σ' & γου χάρη, πού άπο- από µία λέξη, ή ηνία του δέν άπορ- εµο:νωμένα γράµµα- οπής πού τό συνθέ- τόν συγκεκριμένο 5‘ 16 'I'8Io’ ισχύει καί στικό κουσ…τάλλ…α xa’ "εναποίηµα, τίς καί τίς συντακτικές ακόμη καί µέ τά Μάμα-τα. Io): μόνον σύτός 6 επίλυσης πού άπει- κή σύνθεση µέ τήν σχολαστική λογική να… τα": όρου µέ σσότερο ή µέθοδος ιός έπέ6αλε µέ τόν Κική πράξη. Τής &- τομίας αφελή, όπι- momma προϊόντα εί- ση τού ποιήµατος >,καί τή µορφή του "Με… τής μορφής ' &ποτρόπαιη έξαρ- /ικών στοιχείων — ροµ-οιώσεις, κοσµη- αί άλλα συναφή ή ιηση τού περιεχο- ττ΄γν αναζήτηση τού υυνήι.ιατος πού κο- x)‘ τής αναλυτικής ασπός είναι καί ή ποιήματος σέ συν- ες, πού 6 µαθητής )αΦοάσει τήν ποιη- ιξη σέ οµαλό πεζό τίς λέξεις σέ φυ- "κε &" and] σειρά, νά πεί µέ δικά του λό- για τί λέγει 6 ποιητής έδώ καί τί παρακάτω. Αύτά καί άλλα αρνητι- κά σύνδρομα τής ανάλυσης κατα- δικάζουν νομίζω τόν όρο σήμερα σέ άπόριριψη καί αχρηστία. 'Ο όρος ερµηνεία είναι παλιός καί φιλολογικής καταγωγής: προ- υποθέτει καί αύτός διάκριση ανά- µεσα στό γραµµατικό "φαινόμενο καί τή 6αΘύτειρη κρυφή έννοια καί λειτουργία του μέσα στό ποίηµα διασπά κι αύτός τήν ποιητική EK- φραση στά" σημεία καί τίς σηµα- οίες τους η, γιά νά χρησιµοποιή- σω πιό μοντέρνους όρους, στά ση- μαίνοντα καί τά σηι,µαινόµενά τους. T6 πιό αρνητικό όµως σύμπτωµα τής έρµ:ηνευτικής μεθόδου παραμέ- νει ή ύπόΘεση' ότι ή ποιητική γλώσ- σα είναι κατά κάποιον τρόίπο από- κρυφή, καί ή αποκρυπτογράφησή της χρειάζεται τή μ*εολά-6ηση ενός άσκημένου καί προικισμένου μάν- τη, πού είναι σέ Θέση νά έξηγεϊ -νά έριµηνεύει- τούς οίωνούς της, τά όση-μα σήµατα της, καί νά τά μεταδίδει στούς ανίερους καί άμουσους. Αύτή ή Θρησκευτική σχεδόν στάση Με…" στήν ποί- ηση, συνεπάγεται τή δηµιουργία ένός ίερατείου, έξηγητών, τό ρόλο τών όίιτοίων ' (νεται καί εύτελί- ζει, ίπποτίΘεται, µέσα στήν τάξη 6 ταλαίπωρος δάσκαλος. 'Υπερ- δάλλω συνειδητά, αλλά δέν …… κρύνοιμαι, νοµίζω, πολύ από τήν ίδεολογίά πού γέννησε καί συντη- ρεί τήν ερµηνεία ώς σρο Kai µε- Θοδο επαφής μας μέ τήν ποίηση. 'Οπωσδήπιοπ'ι:΄ ένας τρόπος, πού ύπονοµεύει τήν οίκειότητα ανάµε- σα στό ποίημα καί τόν νώστη του είναι, σήµερα τουλαχιστον, δια6λητός ή, κός καί επικίνδυνος. 'Απί3ετα µέ τούς όρους ωά- λυση καί ερµηνεία, 6 όρος ανά,- γνώση, δίχως νά απλοποιεί τά προ6λήµατα καί τίς δυσκολίες τής ποιητικής γλώσσας, το': αναθέτει κατευθείαν στό αρµόδιο. πρόσωπο -σ' έκείνον δηλαδή πού δια6άζει ή ακούει ένα ποίηµα, µόνος του ή µαζί μέ άλλους. '0 όρος ανά-γνω- ση. "Μπουένος από τή "αυτί (ή όποία κωδικοποιεί τόν ζωντανό λόγο καί εύνοεί τή συντήρηση καί τήν αναπαραγωγή του ανά πάσα στιγµή)΄ είναι, πιστεύω, από πολ- λές απόψεις, ό προτιµότερος τρό- πος για τήν εντατική έπικοινωνία μας καί μέ τήν ποιητική γλώσσα. ΠιρούποΘέτει ο΄τι καί ή ποιητική γλώσσα (άκρι6έστερα: ή ποιητική γραφή) δως γενικότερα ή γραμ- μόνη γλώσσα, ύπο6άλλει καταρχήν πράγµατα άναγνωοίσιιμα. σ΄ ένα κώδικα πού μπορούµε νά τόν µά- Θοι:με, άν µας ενδιαφέρει καί µας χρειάζεται. Για τή δουλειά αύτή απαιτείται μόχθος, έπιιμονή καί ένταση -άνάλογη μ' έκείνη τού μικρού παιδιού …': καλειται νά αναγνωρίσει τό ζωντανό λόγο μέ- σα καί κάτω τά γιράµιµατα τού Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ Χ0ΥΝΤ*Α ΤΗΣ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ ΑΠΟ 0080 ΜΗΠΩΣ ΑΝΤ|ΜΛΗΣ0ΥΝ έστω, παραπλανητι-' ανάγνωση. Θά µω- .; άλφα6ητου- έπι6άλλετοι άσκηση πλάι σ' ένα έµπειρο µάστορα, λά τελικά ή εξοικείωση γιά τήν οποία μιλήσαµε, είναι καί έφικτή καί απελευθερωτική: µέ τήν dwa- Yvéplcri της ή ποιηΤ…ή γραφή απελευθερώνει τόν ποιητικό λόγο καί τόν προσφέρει ώς οίκεία εµ- πειρία στόν τρόφιμό της. 'Η άναµ- γνώριση λοιπόν τού ποιητικού λό- γου είναι τό τέλος τής ανάγνωσης. Παρά τουτο 6 ποιητικός λόγος, όσο κι άν είναι αναγνωρίσιµος καί δα?ύτατα οίκείος, αποτελεί µέσα στό σωµα τής κοινής γλώσσας τό σκληρό πυρήνα της. Καί έδω άρ- χίζουν οί δυσκολίες. Χρειάζεται & αναγνώστης τής ποίησης νά πει- στει ότι ή ποιητική γλώσσα δέν είναι ή διακόσμηση τής κοινής γλώσσας, 6 έ'ξώρα'ίστικός καλλω- πισµός της, αλλά ή δηµιουργική της δυναµη (αύτό σηµαίνει τελι- κά: ποιητικός), όταν καί γλώσσα ανιτκρίζει κατά µέτωπο τα συγκεκριµένα πράγματα καί δέν απογειώνεται στήν έννοιολογι- κή τους σχηιµατοποίηση καί αφαί- ρεση. 'Ο ποιητικός λόγος είναι, µέσα στό εοτρυ: τής συλλογικής γλώσσας, 6 πιό εµπειρικές καί έµ- πράγματος πού διαθέτουμε. Αύτή ή προσωπική εµπειρική καί αυτή… τη φύση καί λειτουργία του καθορί- ζει καί τούς δασικούς χαρακτήρες του. 'Η ανάγνωση της |ποιησης σκο- πάει στήν αναγνώριση αύτών τών χαρακτήρων πού συνεχουν τήν ποι- ητική γλωσσα καί τήν ώΘούν στήν αύτόνομη προδολή της: δηλαδή στά ποιήµατα. Δέν πρόκειται νά προχωρήσει πρός αύτή τήν κατεύ- Gum, πού Θα μας πγαινε πολύ µακρυα και Θα µας άντ0µάκρυνε από τό συγκεκριµένο στόχο τής είσήγησης. Τούτο µόνον έπιλέγω: ανάγνωση τής ποίησης προύπο- Θέτει µιά είδική σχέση τού αναγνώ- στη µέ τήν κοινή γλώσσα καί τήν ύΜκείµεή της πραγματικστητσ. Δίχως τήν… είδική αύτή σχέση ή γλωσσα τής ποίησης γίνεται &- φρός γιά κοσµικούς κυρίους καί τούλι γιά φιλάρεσκες κυρίες. Μίλησα γιά είδική σχέση τού άνοηνώστη µέ τήν κοινή γλώσσα. Προσθέτω τώρα τήν κλίση καί τήν καλλιεργημένη του αίσθηση, πού τού επιτρέπουν νά διακρίνει τή Θέση καί τή λειτουργία τού ποιη- τικού λόγου µέσα στό σώµα τής κοινής γλώσσας. Η κατάκτηση αύ- τής τής σχέσης, καί ή καλλιέργεια αυτης της αίσθησης. ή υπαρξη της κλίσης, είναι Θέµατα ίδιοσυγκρα- aim; τρι6ής καί μελέτης. Κλίση, σχέση καί καλλιεργηµένη αίσθηση πρός τήν κατεύθυνση αύτή κατέ- χουν καί έφαρμόζουν΄ έμπρακτα αύ- τοί πού τούς όνομάζουµε ποιητές (όσο καί έφόσον δέ σφετερ-ίζονται δέν πλαστογραφούν τόν τίτλο τους). Τήν ίδια όμως σχέση καί τήν ίδια αίσθηση µπορει, δευτερο- γενώς, νά αποκτήσει, χάρη στούς ποιητές Kai τό έργο τους, καί 6 αναγνώστη-ς τής ποίησης. Ο προσεκτικός τώρα καί έντα- τικός αναγνώστης, ΄µέ τήν άσκηση καί τή συστηματική µελέτη, μπο- ρεί νά γίνει 6 μάστορας πού ονο- µαζουµε φιλόλογο. 'Από τή δική του λοιπόν συµπαθητική εμπλοκή στήν ποιητική γλώσσα, προκύπτει μιά δευτερο6άΘµια 6νάγνωση τής ποίησης, πού προτείνεται έδω ώς τρίτος σταθμός τής ανάγνωσης καί χαρακτηρίζεται ώς φιλολογική ξαναγυρίσώ στόν ΚύΞι΄ωιή 12 Φεθρούαρίου 1978 .'-:-'ψ.ίϊΣ?Μ. ξ… ." 'II-é - …. .. . τουΣ τους Με… ΜΠΕ ΔίΕΠθυΝΤΑ; Στο ειΔΗΣειε.. Μου ναι…… mro ΔυΣτιιετο'ι. ΒΕΒΑΙΑ Με το … επ…? έπειτα . του ποιηση… * Για TA «Μο...... ΠΑΝ το Σ.. _ TO BAZIKO είΝΑι ,; 01ιΑποκοιΜΗΘΗκΑΝι Λεπτοµέρεια τέµπλου 'Αγίου ana Λευκάδος 0i φιγούρεε τού Κατρατγκ'ιόΖΜ καί ή παράδοόπ ο ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ Καραγκιόζης είναι πολυσύνθετο: κείμενο, μουσική. ανθρώπινοι χαρα- γεωγραφική …… …… ρώων, KI‘vnan, φιγούρες. ΚοΘεμιά από τίς συνιστώσες πιστές επιδε- χετοι ξεχωριστό πλησίαομο, πού είναι χρήσιµο αρκεί ή είδική σύ… προσέγγιση να μήν αγνοεί τίς ολ- λες πλευρές τού φοινόμενου. Αύ- 16 παραμένει ενιαίο Kai τό φώς πού πέφτει σ' ένα από τα στοι- χεία πού τό απαρτίζουν av'rava- κλδτοι καί στο άλλο. Με αφορµή τήν έκδοση τού δεύτερου τόμου τού 6ι6λίου “'0 κόσμος τού Ka- ραγκιόζη» θα έπιχειρήσουµε v6 δούµε τίς φιγούρες τού θεάτρου τών σκιών am σχέση τους µέ την ελληνική λαϊκή είκοστική παρά- δοση. Δέν Θα αναφερθούµε εδώ στίς ρεκλάμες τών παραστάσεων τού Καραγκιόζη. ‘H σχέση τους με τη λαϊκή ζωγραφική είναι ού- 1ov6n1n, μεταχειρίζοντσι το ίδιο εκφραστικά µέσα. Οί μορφές τών ήρώων. ενώ κρατούν τα xa- paK1ano1IK6 τους, δεν είναι nI- (πές αποµιμήσεις τού πρότυπου. 'Ο ρόλος τού περιγράµµοτος πε- ριορίζεται, οί κινήσεις είναι απο- δεσµευμένες από τούς περιορι- σµούς τών λίγων αρθρώσεων τού πρότυπου, πολλές φορές ύπορχει καί τοπίο στο θαθος. Περίπου το ……ρκΜροο.ο ρίξουν προς το δεξιό. το ίδιο !- σχυει Kai για το λιΘοΜγλυφο τού αύλόγυρου στο σπίτι το.) Τριαν- .τσφύλλου… (Δροκιο) καί σε έργα τού Ιλιον από το Ζουπανι. Παρα- δείγματα ea µπορούσαμε να av- τλήσουμε Kai από τίς σχηµα- τοποιπμένες ανθρώπινες µορφές τών ήπειρώτικων ύφοντών. το "ζωγραφισμένο ψωµιά» τού Θεόφι- λου πολλά μπορούν νά μας διδα- ξουν για τη σοφία ούτών τών πο- ραθσοεων τής προοπτικής. πού δλ- Τού ΚΙΤΣ0Υ A. MAKPH λωστε ούτε τήν ήξεραν ο! λαϊκοί μας τεχνίτες ούτε την αναζήτη- σαν, αφού δεν τήν χρειάζονταν. 'Η σκηνή τής δρακοντοκτονίος, παράλληλα µε τή συχνή εμφάνιση της στά δηµοτικά τραγούδια Kai τίς λαϊκές παραδόσεις. έχει εν- διαφέρουσα σταδιοδροµία Kai στην τέχνη. 'Αρχίζει από τήν avIovpa- φία ("Απ Γιώργης), περνάει στο ξυλόγλυπτο τέµπλο (ύπέρθυρο ώροίας πύλης) Kai φτάνει στον Καραγκιόζη (καταραμένος όφις). Δικαστική αντίληψη σε θα… 1a άσχετο µεταξύ τους. ’l- διότυππ αλλά πολύ διδακτική περίπτωση είναι το µόνιμα σκηνι- κά τού Θεάτρου τών σκιών, Kai προπαντός το Zapai. τοποθετη- µένο συνήθως στην δεξιά άκρη τής φωτεινής οθόνης. το Σορά΄ί είναι ένα πλέγµα οδιαφανούς σκελετού - σχεδίου πού περικλεί- νει φωτεινές χρωµατιστές επιφά- νειες, Λίγες, Kai όχι πάντα σιτα- ροίτητες, λεπτοµέρειες µπορεί να γίνουν Kai ζωγραφιστές, πόντο δ- μως μέ τον αίσθηση τής διοφώτι- στης χρωματικής επιφάνειας πού πορεµδσλλετοι ανάµεσα om φωτει γή πηγή Kai στο θεατή. το χρώ- µατα δεν ποικίλουν απλώς το σκελετό - σχέδιο, αλλά το Ka- νουν συνθετικά σαφέστερο αν καί πολλές φορές ol οδισφανείς γραμµές χωρίζουν μια φωτεινή έ- πιφύνειο πού Θα μπορούσε να εί- ναι ένιαίο δν λόγοι συνοχής Kai σταθερότητας τού χορτονένιου σκελετού δεν επέδαλλαν σύνδε- on δύο παράλληλων γραµμών μέ µία I") περισσότερες ενωτικές. '0- 1av έχουμε στό νού πώς λειτουρ- γεί ή λαϊκή τέχνη κατολα6οίνου- με μέ πόση επιτυχία γίνεται δια- κοσμητικό εύρημα οι)… ή προ- κτική ανάγκη. "Αν τώρα εξετά- σουμε έναν φεγγίτπ 6ορι:ιοελλο- δίτικου αρχοντικού, πάλι θα ου- νοντήσουµε évav πια…… σκε- λετό - σχέδιο πού περικλείνει µε- ρικές χρωµατικές φωτεινές έπι- φάνειες. "Αν ο αναγνώστης ζα- νοδιο6όσει τήν περιγραφή τού Σορσγιού έχοντας στο νού 16v φεγγίτπ, να δεί πώς όλα το.", τοι- ριαζουν. Για όσους θυµηθούν τώ- ρα 16 δυτικοευρωπο'ι'κό ύολογρό- φτιµα (6ιτρώ), οι: οπµειώσουµι µόνο μια από τίς καθοριστικές διο- φορές πού τό αποµακρύνουν ότι το δικό µας, το Χρώμα πού σ' εν- …… !- οι σότηταςη ή καί ύπεροχης: τά δικού- µε ή τά δια6άζουιμε, καί ή αυτόμα- τη σ΄ι΄σθησή μας είναι ότι τα έξω- τλούμε καί 1-6 κυριεύουμε. Στήν περίπτωση αύτή όναγνωριστική ά- μηχανία δέν ύφίσταται, καί δέ χρειάζεται καμιά µειθοδος γιά τή στάθµιση καί τήν άρση 11191611)- τά όσο 6οισκόµαστε στό πεδίο τής προσωπικής, ίδιωτικής σχέσης μας 11 ένα ποιητικό κείμενο" οί ΄ίδιες, τώρα, συνθήκες µεταφε.ρμένες μέ- σα στό σχολείο καθιστούν άχρηστη όποιαδήποτε διδακτική έπιµονή -- τό διπλό διά6αοιμα, ή καλή δηλα- δή έκφοοά ένός τέτοιου στιχουργό- µατος (ή διπλή, έστω ή τριπλή) φτάνει καί περισσεύει. Καί σ΄ αύ- τή τήν κατηγορία πιστεύω ότι 6- νήκουν 16 περισσότερα ποιήματα πού φιλοξενούνται στά σχολικά 6- ναγνωστικά: µέ κάποια σχόλια γιά τόν δράστη τους, τό είδος ποί- ησης πού καλλιέργησε, τή στιχουρ- α...-"ι.... -... -..-. . σεις και το μυαλο του προς πολ- λές κατευθύνσεις καί μέ πολλούς τρόπους ή αναγνώριση, λοιπόν καταρχήν αύτών τών πυκνών καί έντονων έρεθισµών, ή κίνηση καί η κατάδυση πού παίρνουν οί αί- σθήσεις καί τό μυαλό μας στό ό- κουσιµα τού ποιήματος, έτιι6άλλουν τήν καθυστέρηση, τήν ένµονή, τήν πολλαπλή αναγωγή µας 6116 τόν έρε- θισ-µ-ό στό έρέ9ισµα -όπό τό ύπο- κείμενο δηλαδή στό άντικεί>µενο τής αµηχανία, άπό τόν έα-υτό µας. ώς αναγνώστη, στό ποίηµα, ώς όνάγνωσμα. 'Avévvwan - 'AvéIAuon -Έρμηνεία Καί στούς πρε'ι'ς δοκιµαστιικούς όρους πού έξαγγέλλονται ύπαρχει ή λέξη ανάγνωση. Μόνη στέκεται ή λέξη στή μιέση τής κλίµακας' έµ- πρόΘετη στήν αρχή της (110110-6116- ι όνατοµική 1i σχολαστική λογική της. Στήν ότιόρριψη τού όρου µέ παρακινεί περισσότερο ή μέθοδος πού 6 όρος αύτός έπέ6αιλε μέ τόν καιρό στή σχολική πράξη. Τής 6- ναλυτικής όνατοµίας αφελή, όπι- κίνδυνα καί 6αναυσα προϊόντα εί- ναι: ή διάκριση τού ποιήµατος στό περιεχόµενο καί τή μορφή του (ή αύτόνοιµη έκτΐμηση τής μορφής καταλήγει στήν 6110106110111 έξαρ- ση τών καλολογικών στοιχείων — μεταφορές, παρομοιώσεις, K001111- τικά έιτίθετα καί άλλα συναφή" ή αύτόνοµη éK1i-.1II1,011 τού περιεχο- µένου όδηιγεί στήν άναζήτηση τού νοήµατος Ii τού ιιυνήιιατος πού κο- ιιίζει τό ποίηµα)" τής αναλυτικής προσέγγισης καρπός είναι καί κατανομή τού ποιήµατος σέ συν- τακτικές μονάδες, πού 6 μαθητής καλείται νά παραφοάσει τήν ποιη- τική τους σύνταξη σέ όµοιλό πεζό λόγο: νά Βόλει τίς λέξεις σέ φυ- -σ' έκείνον δηλαδή πού δια6άζει ή ακούει ένα ποίηµα, μόνος του ή µαζί μέ άλλους. 'Ο όρος 6116711111- ση. Μπανάνα &… τή γραφή (η όποία κωδικοποιεί τόν ζωντανό λόγο καί εύνοεί τή ΜΜΜ" καί τήν αναπαραγωγή του 6V6 πάσα στιγμή) είναι, πιστεύω, 61116 πολ- λές άπόψεις, ό προτιμότερος τρό- πος γιά τήν εντατική έπικοινωινία µας καί μέ τήν ποιητική γλώσσα. Προύπαθέτει ότι καί ή ποιητική γλώσσα (6100161601000: ή ποιητική γραφή), όπως γενικότερα ή γραν- μόνη γλώσσα, ύπο6άλλει καταρχήν πράγµατα όναγνωιρίσιιµα, σ ένα κώδικα πού µπορούμε v6 τόν µά- θουμε, άν µάς ένδιαΦέρει καί µάς χρειάζεται. Γιά τή δουλειά αύτή απαιτείται µόχθος, έπι.μ-ονή καί ένταση -…άνάλοψη µ' έκείνη τού μικρού παιδιού Νιού καλείται νά αναγνωρίσει τό ζωντανό λόγο µέ- σα καί κάτω άπό 16 7106111111010 τού Τό «ιανγκό» συνδέθηκε µέ lis nofllunés έξεΙ?ι΄ξειε οπή Λαιινική ,Αµερική... ΠΑΡΙΣΙ. 19ος αίώνας έφτανε στό τέ- λος του όταν, ξεριζωµένο, άθλιο καί άσεµνο 16 τανγκό πρεοάροξε στίς κακόφ1|ιι'.- 011101- πως τού Μπουένος ΄΄Αιοες. Έρ- χόταν άπό μακριά. 'Απ' τήν 'Αν- δολουσία µέ τούς άπογόνους τών '|σπανών τυχοδιωκτών. Κι άπ΄ τήν ΄Αφρική, μέσω Κού6ας, Βραζιλί- ας καί Ούρουγουάης συνοδεύοντας τήν µαρτυρική πορεία των µαύρων σκλά6ων. Ερχόταν 611’ τήν «πάμ- 1.0» ué τούς γκάουτσο, πού είχαν έκδιωχθεί 611’ 16 συρµατοπλέγµα- τα καί τό τεχνητό κρύο τής 610- μηχανικής κτηνοτροφίας. E.0x6- 10v κι 611' τή θάλασσα µέ τούς μετανάστες τής Νότιας ΄1ταλίας. T6 τανγκό παιζόταν τότε στά καιαγώγια, στά ύποπτα μπάρ, στά παράνοµα χαµαιτυιιία. 'Ηταν τό άσεµνο καί ήδονικό τανγκό. ’0 χορός τού άνδρα, πού στερείται τή γυναίκα, πού Βρίσκεται άντιμέ- τωπος μέ τήν αίσθηιματική καί σε- ξουαλική του µιζέρια. Χορευόταν µεταξύ άνδρών στίς γωνιές τών δρόµων ii µέ τά κορίτσια τού λι- μανιού Παράξενος ένσγναλισμός, φιληδονος κι έκδικητικός, στόν 6- ποίο 6 οτερηµένος όρσενικός σφίγ γει τή λεία του µέχρι σκασµού, τήν κολλάει έπάνω του, µάγουλο μέ ι'ι'ιγς.υλο, σώµα µέ σώµα. Κάτι περισσότερο άπό άπλός χορός µάλλον 111'». φυσική πράξη 6ίας κι απελπισίας μοιάζει πού έχει µε- λοτιοιηθιί, όλλά στερείται 16 λό- για 'Ηταν ή ήρωική έποχή τού δουδού καί έκφραστικού όναλφά- 6ητου τανγκό. Φε6ρουάριος.- Γύρω στό 1910, παίρνοντας &- νάποδα 16 δρόµο πού είχε 6K0- λουθήσει 16 έµπόριο τής λευκής σαρκός, τό τανγκό ξεµπάρκαρε 011‘) Μασσαλία µέ τίς όποσκευές κανενός τολµηρού χορευτή καί μου σικού Φθάνοντας στό Παρίσι, άλ λάζει τροσωπείο. Η άσεµνη κ:.'ι 6αναυση µουσική τής Νότιας '-Α μερικής μετεµφιέζεται στά παρι- σινό σαλόνια γιά νά πάρει έναν όέρα τυαχπινιάς κι 60011101101116- νου έξωτισµού. Τό πρωτο τανγκό στό Παρίσι (Elma καί φύλο. 'Ο χορός τού κυρίαρχου άρσενικού γί- νεται ό χορός τής γυναίκας πού έχει απαλλαγεί 611’ τούς κορσέ- δες της καί τίς μακριές φούστες. Περίτεχνο καί γλυκερό, τό «άργυ- τίνικο τανγκό», πού καθιερώνεται 011' τόν παριζιανισµό, κατακτά τήν Ευρώπη κι έπιχειρεί 1116 .001- αρδευτικό έπιστροφή στή γενέτει- ρά τον. Μέ λικνιστικό 6ήµα γλυ- στράει 611 16 καταγώγια τής πε- «To ΒΗΜΑ» ιιΙ΄ι'Μιιία ριφέρειας στό κέντρο τού Μπουέ- νος ’AIpsq. K010111161 τίς 601010- κρατικές συνοικίες τής ύψηλής κοι- γωνίας καί πλουτίζεται µέ όργα- να 11:6 δαπανηρό. Στό φλάουτο, τήν κιθάρα καί τό διολί τού φτω- χού, προσθέτονται τώρα τό 1116- νο 1102 τό «µπαντονέον». Τό έρωτικό μοιρολόι τού άνδρα πού στερείται τή γυναίκα £11006- ζεται τώρα µέ λόγια. Τό 6770611- 11010 τανγκό µεταµορφώνεται σέ µαύρο χρονικό τών κάθε λογής κα- … τατρεγµένων καί έκπτωτων τής κοινωνίας. Λέει γιά τήν πείνα πού θεοίζει τά σωθικά, γιά τόν έρωτα στα καταγώγια, γιά κλοπές καί γιά €ισσμούς, γιά στιλέττα καί µαχαάρια, γιά λουτρά α'ι΄ματος καί οίνοτινεύµατος. Φιλοσοφεί μέ λόγια καί μουσική πάνω στή γυ- ναίκα τού δρόμου, τά παλιά χρό- νια, τή µακρινή χώρα... Μάτι 6ουρ καμένο καί λυγμό-ς στή φωνή... «τριστέτσ.α». Πάντοτε «τριστέ- τσα»... Θεοποιηµένος όοιδός τού τανγ- κό, μπριγιαντιναρισµένος 0111.0- άνθρωπος, δ Κάρλος Γκαρντέλ, «έλ µάς γκράντε» («ό πιό µεγάλος») που μέ τή δύναμη τής φωνής του κατορθώνει v’ άναρριχηθεί 611’ 16 σκοτεινά σοκ-κάκια στά φώτα τού καλού κόσμου, συνοψίζει µόνος του όλη τήν ίστορία τού τανγκό. Γεν- νηµένος τήν "ιδια σχεδόν µέρα 110- ζί του, τού Βρίσκει ένα ρυθμό, 1116 γλώσσα, τού δίνει τή σημερινή του µορφή. ’A11' τό 0 ώς τό ί935, πού πεθαίνει ένδοξος 0’ Ε΄- να άεροπορικό δυστύχηµα, τρα- γουδάει χωρίς διακοπή. Είκοσιπέν- τε χρόνια τανγκό καί 2.000 ήχο- νραφηµένοι τίτλοι. "Ενα χρυσό λαρύγγι. Καί 1116 ύπέρλαμπρη στοδιοδροµία. «Πέθανε 6 Γκάρν- τέλ. ζήτω 6 Περόν!». Τό τανγκό τών «πεσκαµιζόντος» (χωρίς που- κάµισο) έπωφελείται 611’ τό πο- λιτικό καί πολιτιστικό άνοιγµα τού καθεστώτος. Βρίσκεται στό κορύφωμά του. Μεταξύ τού 1940 καί τού 1955 κάνουν Θραύση πά- νω 6116 600 όρχήστρες τού τανγκό στό Μπουένος "Άιρες καί κάπου 6.000 µουσικοί 111’: πλήρη άπα- σχόληση. Μέ τήν άνατροπή τού περονισµού τό 1955, 16 τανγκό κάνει πίσω. ΄΄Αλλη µουσική, άλλα πολιτιστικά πρότυπα είσάγοντσι άπ' τή Βόρεια ΄Αµερική κι έπι- 6άλλονται στήν 'Α.ργεντινή. Τό τανγκό δύει καί χαροπαλεύει. Δέν έχουν άπομείνει παρά μόνο πέν- τε όρχήστρες στό Μπουένος "Αι- µες. Κι 6 µοναδικός έπιζών 611’ τήν ήρωιική έποχή, 6 Πουγκλιέζε, είναι σήμερα 75 έτών. Δέν χορεύεται πιά τό τανγκό στή σηµερινή 'Αργεντινή. Τό &- Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ Χ0ΥΝΤΑ ΤΗΣ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ A00 0030 ΜΗΠΩΣ ΑΝΤΙΛΑΛΗΣ0ΥΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤ|;ΚΑ 00ΥΡ|Α, ΣΚΑΡΩΣΕ ΜΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΙ AA'I'KH ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΤΑΝ|'Κ0!.. κούνε. Τό µελετούν, τό σπουδά- ζουν... 'ιό καταχωρούν σέ άνθολο- γίες καί τό άναλύουν σέ διατρι- €ές. Στοιχείο όδιάψευστο τής πο- λιτιστικής ταυτότητας τής ’Ac- γεντινής, 16 τανγκό μπήκε στήν "στορία. Τό τανγκό σάν τανγκό έχει σ6ήσει, μά κάτω 611’ τίς στά- χτες του ή «σπίθα» του ύπάρχει, έτοιμη να': φουντώσει σέ φωτιά μόλις τής δοθεί ή εύκαιρία. "Ενα πρωτο σημάδι: ή πρό- οφατη άπόπειρα έπισηµσιιοιήσε- ως τού τανγκό 011‘ τή στρατιωτι- Kn χούντα. 'Από φόδο µήπως άν- τιλαλι΄ισουν έπαναστατικά θούρια, οί αίµοδόροι 6αθµοφόροι τού Μπουένος Άιρες σκάρωσαν μιά έθνική καί λαϊκή οκσιάσταση τού τανγκό. 'Η ll N01:1160iou κα- θιερώθηκε σ όλη τή χώρα «μέρα τού τανγκό». Είναι ή ήµεροµηνία τής γεννήσεως τού Γκαρντέλ. Εί- ναι έπίσης, τονίζουν μέ είρωνεία οί 6v11010010K0i, ή έπέτειος τής νίκης τού Περόν... Τή µέρα αύ- τή, όπως καί κάθε µέρα, τριάν- τα μέ σαράντα 'Αργεντινοί έξαφα- ν'ιζονται στά άδντα των φυλακών, στά στρατόπεδα συγκεντρώσεως ή στα είδικευµένα κέντρα 6000- νιστηρίων γιά νά καταλήξουν, κομματισσµένοι, στά λαστιόνερα ιού Ρίο ντέ λά Πλάτα Ii 016 κύ- 11010 τού 'Ατλαντικού. « Έγκλη- u011K6 τανγκό». Στό μεταξύ, στήν ΄΄Οπερα τού Μπουένος Άιρες, µιά συμφωνική ορχήστρα έρμηνεύει 16 « Αντιος µουτσάτσος» µπροστά σέ μιά πλα- τεία 6116 συγκινημένους στρατη- ‘H µουσική έξημερώνει τά ΜΑκιειι.Α RICHINI φρός γιά κοσµικούς κυρίους καί τούλι γιά φιλάρεσκες κυρίες. Μίλησα γιά είδική σχέση τού άναγνώστη µέ τήν κοινή γλώσσα. Προσθέτω τώρα τήν κλίση καί τήν καλλιεργηµένη του 0’1’0011011, πού τού έπιτρέπουν νά διακρίνει τή θέση καί τή λειτουργία τού ποιη- τικού λόγου µέσα στό σώµα τής κοινής γλώσσας. Η κατάκτηση αύ- τής τής σχέσης, καί η καλλιέργεια αυτης της αίσθησης, ή υπαρξη της κλίσης, είναι θέµατα ίδιοσυγκρα- σίας τρι6ής καί µελέτης. Κλίση, σχέση καί καλλιεργηµένη αίσθηση πρός τήν κατεύθυνση αύτή κατέ- χουν καί έφαρµόζουν" έμπρακτα αύ- τοί πού τούς όνομάζουμε ποιητές (όσο καί έφόσον δέ σφετεριί'ζσνται ή δέν πλαστογραφούν τόν τίτλο τους). Τήν ΄ι΄δια όμως σχέση καί τήν ίδια αίσθηση µπορεί, δευτερο- γενώς, νά άποκτήσει, χάρη στούς ποιητές καί τό έργο τους, καί 6 αναγνώστης τής ποίησης. O προσεκτικός τώρα καί έντα- τικός άναγνώστης, µέ τήν άσκηση καί τή συστηµατική µελέτη, µπο- ρεί νά γίνει 6 µάστορας πού 6vo- µαζουµε φιλόλογο. 'Από τή δική του λοι(πόν συμπαθητική éu-‘Irkomi στήν ποιητική γλώσσα, προκύπτει µιά δευτερο6άθμια όνάγνωση της ποίησης, πού προτείνεται Εδώ ώς τρίτος σταθµός τής ανάγνωσης καί χαρακτηρίζεται ώς φιλολογική άνάγνωση. 0ά ξαναγυρίσω στόν 600 αύτόν καί στό πρόσωπο πού τόν όρο αύτόν τόν τρέπει εύκαι.ρια- κά ή µονιμότερα σέ ρόλο. 'Εδώ '0- μως θέλω νά τονίσω µέ έμφαση ότι δέν καταλαβαίνω τή φιλολο- γική άνάγνωση ώς άροτή όποκιλει- στικιή όσων έπαγγέλλονται τή φι- λολογία. 'Η φιλο-λογική όνάγνωση είναι 6αθµίδα ύψηλότ-ερη καί έµ- 00013010011 (φιλική, ή, άν θέλετε: έρωτι'κή) τής διπλής άνο΄ιιγνωσης' αποτελεί τήν τελική της, κατά κά- ποιο τρόπο, έκδαση, τήν Νερά- τική καί εξαντλητική. Σ' ένα τέρ τοιο έδαφος 6λάστησε στά Άλε- ξανδρι-νά χρόνια ή φιλολογία ώς Ema-161111. "Alv καθοδόν ξεστράτι- σε, όποσυνδέθηκιε άπό τήιν προσω- πική σχέση, κλίση καί άγά:ιτη τού φιλολόγου πρός '16 λόγο τής ποί- η-σης, αύτό είναι μιά άλλη ίστο- ρία …µιά περιπέτεια πού ΄έχει τήν ίστορική της αίτία. 'Ωστόσο ή μή- τρα τής φιλολογικής έπιστήιμης ύπή|ριξε ή ανάγνωση ή έντατική πού έπιχείρησαν άλεξσνδιρινοί ποιητές καί γραµµατικοί, κρατώντας στά χέρια τους 1-6 χειρόγραφα µέ τά έπη τού 'ιΟµήιρου, τά τραγούδια τών λ.υρικών, τίς τραγωδίες καί τίς κωμωδίες, τά έργα όσων άσκη- σαν τόν ποιητικό λόγο στό σώµα τής αρχαίας γλώσσας άπό τά γε- ωµετρικά ώς τά κλασικά χρόνια. ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ: Παρανάγνωση - Ol συνθήκες τού όναγνώστη. το παραμένει ενιαίο καί το φως πού πέφτει 0' ένα 6110 το στοι- χεία πού 16 απαρτίζουν 0v10v0- κλ6ται καί 016 οκ…. Με αφορµή τήν έκδοση τού δεύτερου τόμου τού 6ι6λίου «'Ο κόσµος τού K0- ραγκιόζη» θά επιχειρήσουµε v6 δούµε τίς φιγούρες 101‘} θεάτρου τών σκιών στή σχέση τους µε τήν ελληνική λαϊκή εικαστική παρά- δοση. Δέν Θα αναφερθούμε εδώ στίς ρεκλάμες τών παραστάσεων τού Καραγκιόζη. 'Η σχέση τους µε τη λαϊκή ζωγραφική είναι αύ- τονόητη. μεταχειρίζονται τα ίδια εκφραστικά μέσα. ΟΙ µορφές τών ηρώων. ενώ κρατούν το χα- ρακτηριστικά τους, δεν είναι I11- σιες απομιμήσεις τού πρότυπου. 'Ο ρόλος τού περιγράμµατος πε- ριορίζεται, οί κινήσεις είναι οπο- δεσμευμενες από τούς περιορι- σμούς τών λίγων αρθρώσεων τού πρότυπου, πολλές φορές ύπαρχει καί τοπίο στό δάθος. Περίπου το ννν γι…. …. ννγι- υ.-.... ιω- ι.… ραθόοεων τής προοπτικής. πού δλ- Τού Κ|ΤΣ0Υ Α. ΜΑΚΡΗ λωστε ούτε τήν ήξεραν οί λαϊκοί μας τεχνίτες ούτε τήν αναζήτη- σαν, άφού δεν τήν χρειάζονταν. 'Η σκηνή τής δράκοντοκτονίας, παράλληλα με τη συχνή εμφάνιση της 016 δημοτικά τραγούδια καί τίς λαϊκές παραδόσεις. έχει έν- διαφέρουοα σταδιοδρομία καί στήν τέχνη. 'Αρχίζει 6116 τήν αγιογρα- φία (‘An Γιώργης). περνάει στο ξυλόγλυπτο τέµπλο (I'mépeupo ώραίας πύλης) καί φτάνει 016v Κορσγκιοζη (κατηραμένος όφις). Βασίλαρου : Δύο άγγελοι ίδια Ισχύουν καί v10 τήν δισκο- σμηση γύρω από 16v «unepv1é»_ Οί ήρωες καί 10 συµπληρωματι- κά στοιχεία τής παράστασης έ- χουν άμεση σχέση με τίς δημιουρ γίες τής λαϊκής μας είκαστικής παράδοσης. Με ή παράδοση λει- τουργεί 0x1 σάν πάγιο ρεπερτό- ριο µορφών, όιιαιτεί σύνθετες διεργασίες. ΟΙ είδικές συνθήκες κάθε χρήσης έηιδαλλουν προσαρ- μογή τού κάθε στοιχείου στίς δι- κές τους απαιτήσεις. Οί μορφές τού Κοραγκιόζη, καθώς δρούν καί κινούνται πάνω στίς δυό διαστά- σεις τού τεντωμένου πανιά,, 0- vavK001IK6 διαµορφώνονται σε µορφές κυττογμένες 0116 το πλο- για. 'Η σκιαγροφική διατύπωση εί- ναι ηολύ πιό όποδοτοκή, 610v χρησιμοποιεί τό προφίλ. 'Αντίθε- το. ή λαϊκή µας ζωγραφική 11000- φέρει δασικά µετωπικές μορφές. µε ελάχιστες εξαιρέσεις. Καί K6- 11 1116 σημαντικό είναι φανερή ή αμηχανία τού τεχνίτη όταν ζω- γραφίζει πλάγια πρόσωπα. καί I110 πολύ, όταν 0010 παρουσιάζουν τη δεξιά τους πλευρά. 'Ο καραγκιο- ζοι1αίχτης, λοιπόν, σκαλίζοντας τίς μορφές του, μετασχηματίζει κατά τίς απαιτήσεις τής τέχνης του τήν παραδοσιακή αντίληψη πού κουβαλάει μέσα του. Έδώ πρέπει v0 θυμηθούµε πως ούτε όλες οί µορφές τής λαϊκής τέ- χνης είναι καθαρά μετωπικές, ού- τε τού Καραγκιόζη αποκλειστικά ηλαγιοκυττσγµένες. 'Ας πόρου- µε γιά παράδειγμα το θέµα τού φουοτονελλδ πού κραταει σπαθί. Στό λιθανόγλυφο τής Θεοτόκου Βυζίτσας ένώ όλη ή μορφή παρου- σιάζεται μετωπική, 10 πόδια γυ- 'Η φιγούρα τού Διόδολου 6116 16 έργο «‘0 Καραγκιόζης µέ τό Δια- 6ολο κουμπάρο… πολύ συγγενεύει με τούς διάδολους τού Παγώνη ή τών τοιχογραφιών τής Δεύτερης Παρουσίας στούς νάρθηκες τών εκκλησιών τής Τουρκοκρατίας. Υπάρχουν περιπτώσεις, όπως «ό- κίνος 0 μιλονος onou κλέητι στον μιλο» τής 'Αγίας Παρασκευής Γκοντο6άσδας (1779) ή 6 «πόρου λοκιαοτής» στόν 'Αγιο Νικόλαο Βασιλικής Τρικάλων (1818) όπου οι οµοιότητες µε φιγούρες τού Κορογκιόζη είναι εντυπωσιακές. O'- δράκοντες πού ησραστέκουν 016 σταυρό τής κορυφής τών ζυ- λόγλυητων τέμιιλων καί (» δρο- κος σε χαρτόνι τής σελίδας 229 στον πρώτο τόμο τού 6ι6λίον «'0 Κόσµος τού Καραγκιόζη» οί δυό άγγελοι πού πετούν συμµετρικά 016 τέμπλο τού 'Αγίου Μηνά Λευ- κάδας καί οί άγγελοι τού K000— γκιοζοηαίχτη Βασίλορου είναι με- ρικά πειστικά παραδείγματα. Τό θέµα έχει πολύ μακρινούς πρό- γονους» (DAVID TALBOT RICE: KUNST AUS BYZANZ. Μόναχο 1959. ruv. 147). '0 δημιουργός καραγκιοζοηαίχτης ή καί οί 60n- θοί του άντλησαν από τό αποθε- ματα τής συλλογικής μνήµης καί δημιούργησαν παραδοσιακές µορ- φές σε ένα είδος χωρίς 110K010 ελληνική παράδοση. * 'Η συγγένεια τών µορφών τού Καραγκιόζη µε τήν νεοελληνική δ ρ ο 0 n εκδηλώνεται 0x1 116- νο μέ 110061.10qu φιγούρες, ολ- λε καί µε τη συγγένεια στήν .-.-.. …. ροίτητες, λεπτομέρειες μπορεί v0 γίνουν καί ζωγραφιστές. παντα δ- μως µέ τήν ο'ίσθηση τής διαφωτι- στης χρωματικής επιφάνειας πού παρεµβάλλεται ανάµεσα στή φωτει γή πηγή καί 016 020111. τα χρώ- ματα δεν ποικίλουν απλώς το σκελετό - σχέδιο. αλλά 16 K6- vouv ouv61-:11K6 σαφέστερο 0v καί πολλές φορές oi αδιαφονείς γραµμές χωρίζουν μια φωτεινή ε- πιφάνεια πού Θα µπορούσε να εί- ναι ένιαία δν λόγοι συνοχής καί σταθερότητας τού χαρτονένιου σκελετού δεν έπέ6αλλαν σύνδε- ση δύο παράλληλων γραμµών μι μία ή περισσότερες ενωτικές. '0- ταν έχουμε στο νού πώς λειτουρ- γεί ή λαϊκή τέχνη καταλαβαίνου- με με πόση επιτυχία γίνεται δια- κοσμητικό εύρημα αύτή ή I100- κτική ανάγκη. "Av τώρα εξετά- σουμε έναν φεγγίτη θορειοελλα- δίτικου αρχοντικού. πάλι θά συ- ναντήσουμε évav οδιοφανή σκε- λετό - σχέδιο πού ηερικλείνει µε- ρικές χρωματικές φωτεινές ε…- φσνειες. "Αν ο αναγνώστης ξο- ναδιαδόσει τήν περιγραφή 100 Σαρσγιού έχοντας στό νού 16v φεγγίτη, 60 δεί πώς όλα το."; ται- ριάζουν. Γιά όσους θυμηθούν τώ- ρα τό δυτικοευρωηαϊκό ύαλογροµ φημα (θιτρώ), οι: σημειώσουµε μόνο 1.116 από τίς καθοριστικές δια- φορές πού 16 απομακρύνουν …. τα δικά μας, 16 χρώμα πού σ' αύ- 16. πέρα από τή διακοσμητική του λειτουργία, έχει καί είκονιστική χρησιμότητα. τα πρόσωπα. τα φω- τοστέφανο, οί φορεσιές. άηοδίδον ται µε τό κυρίαρχο χρώμα τους συμπληρωμένο με ζωγραφικό 0101 χεία. 'Αντίθετα, όχι μόνο 016v φεγγίτη, πού σαν σύνολο δεν εί- κονίζει τίποτα, άλλο καί στό Σα- ράί οί φωτεινές έγχρωμες έπι- φανειες έχουν µόνο διακοσµητική λειτουργία. Δέν πιστεύω πώς πρόκειται για δµεοη επίδραση τού ενός είδους στο άλλο, καί φυσικά τού πολιο- τερου φεγγίτη στό νεότερο Σα- ράϊ. 1.16 γιά παρόµοιες λύσεις πού δόθηκαν κάτω από αντίστοι- χες συνθήκες από ανθρώπους µέ κοινές όπτικές συνήθειες καί τίς ίδιες παραδοσιακές ρίζες. * Συνηθίσαμε να µελετούμε τήν Παράδοση µόνο σε «προαιωνιες» μορφές ζωής καί τέχνης. Διαπι- στώνουμε ανανεώσεις - σέ θέµα- τα. τεχνικές καί ύφος - πού έν- οωματώνονται σέ παλιότερα ον- τίοτοιχα καί προσπαθούμε όχι μό- νο να επισηµάνουμε τήν προέλευ- ση τών καινούργιων στοιχείων 110 Kai να φωτίσουµε τούς κοινωνι- κούς καί ψυχολογικούς παράγον- τες ι'ιού έκαναν χρήσιμες καί t- φικτές δύτες τίς αλλαγές. K01- ρός είναι v0 αντιµετωπίσουµε σάν στοιχεία τής ησράδοσής μας καί είδη πού δεν έχουν κιτρινιοµε- vac. ηεργαμηνές καταγωγής, &- πως - µπαίνοντας 016 χώρο τής λαϊκής μας παράδοσης -—- άφο- μοΙωοαν καί αξιοποίησαν τούς χυµούς πού ύνέδσιναν Με τίς αρχαίες ρίζες. 'Η περίπτωση τού Καραγκιόζη οι; μός δοηθήοει v0 συλλάδουµε σωστότερα το νόηµα τής Παράδοσης. Θελω νά πώ v0 μη 6λέηουµε µερικές ηαρύλληλες είδικευμένες παραδόσεις (ζωγρα φική παράδοση. ύφαντικά παράδο- an κ.τ.λ.), πού όθροίζοντοι στήν έννοια Πορόδοοη, 110 —- αντίθε- τα - να πιάσουμε το νόηµα τής ενιαίας ελληνικής παράδοσης, &- ηως τή διαμόρφωσαν ή μεγάλη καί ή μικρή ίστορία τού τόπου μας. Καί τότε οι: διαπιστώσουµε πως 16 νέα µέλη πού μπαίνουν στήν ελληνική καλλιτεχνική οί- κογένειο δεν οϊοθονονται 00v τούς «σώγαμηρους» τής παροι- μιας.

ΜΑ» 2616601030 Αύγούστου*1975 . ‘IEZTIBAA ΑΘΗΝΩΝ If]; καί Λάζαρος …………νός καί Πρεβελάκης παράλληλοι ΙΝΑΙ ΚΕΡΔΟΣ όχι μόνο γιά τή γενική µας παιδεία, άλλά και γιά τή Θεατρική µας αύ- τογνωσία ή συστηµατική παρουσία- ση τού ποιητικού σύγχρονου θεάτρου µας. Εξ αλλου είναι καί χρέος τό κράτος καί οί κρατικές σκηνές νά φιλοξενούν τά έργα έκείνα, πού, ά- νεξάρτητα άπό τήν Θεατρική τους εύστρχία η τό ίδεολογικό τους δε- ληνεκές είναι καρποί ΄ε΄ντιµης καί πολύχρονης έργασίας καί σο6αρού Τού Κ. Ι΄ΕΩΡΙ'0ΥΣΟΠ0ΥΛ0Υ στοχασµού. "Ας µή δίνουµε πάντα τήν έντύπωση πως 0" αύτό τόν τό- πο μόνο τό πρόχειρο η τό δηµαγω- γικό ή τό άµεσο θέατρο γίνεται άν- τικείµε.νο μέριµνας. ΄Αν υπηρχε µιά ε'πίµονη πολιτική 0’ αύτό τόν το- µέα καί τό είδος θά είχε εύδοκιµή- σει καί οί τεχνίτες θά είχαν δελτι- …. τή γραφή τους. Μόνο πάνω στή σκηνή φαίνονται τά λάθη τής τεχνικής. O Σικελιανός πέθανε καί δέν είδε καµµιά του θεατρική άπό- πειρα παιγµένη καί ό Καζαντζάκης είδε παιγµένο, Eva, νοµίζω, τό χειρό- τερο έργο του, τόν Καποδίστρια. Τυ- χερωτερος ήταν ό Τερζάκης καί 6 Πρε6ελάκης. O Παλαµάς είδε τήν Τρισεύγενη νά παίζεται σο6αρά τρι- 6v1a πέντε χρόνια µετά τή σύνθε- σή της- Κάποτε όµως πρέπει νά άναλη- Φθή µιά έκστρατεία καί νά δή καί η νέα γενιά µαζεµένους τούς Kov1o- τιέρους τού ποιητικού θεάτρου τού αιώνα μας: Τήν «Τρισεύγενη», τή «Ροδόπη» τού Ποριωτη, τή «Μέλισ- σα», τόν «Κολόµ6ο» καί τόν «Πα- λαιολόγο» τού Καζαντζάκη, τόν «Αύ- τοκράτορα Μιχαήλ» τού Τερζάκη, τή «Σύ6ιλλα», τό «Χριστό στή Ρώ- µη», «T6 Θάνατο τού Διγενή» τού Σικελιανού, 16 «Λάζαρο», τό « Η- φαίστειο» καί 16 «Χέρι τού σκοτω- µένου» τού Πρε6ελάκη, 16 «Λάµπρο καί τή Μαρία» τού Σκουλούδη, τόν «Ιούδα» τού Μελά, τήν « 'Αντάρα 1’ "Ανάπλι» τού θεοτοκά, τό «Φω- τεινό» τού Κατηφόρη, τόν « "Αγιο Πρίγκηπα» τής Λυμπεράκη, τήν «Κλυταιµνήστρα» τού Μάτσα, τόν «'Ορέστη» τής Καρέλλη, τά «Έλ- ληνικά Νιάτα», τού Ρότα, τούς «'΄Οµηρους» τού *Ακρίτα, γιά νά &- ναφέρω τά σηµαντικότερα… Πρέπει κάποτε νά τιµηθούν οί µο- νήρεις καί µανικοί πού άδιαφόρησαν γιά τήν έπικαιρότητα καί 16 έµποι ριο καί πάλαιψαν μέ τίς µεγάλες φόρµες, τό άπόλυτο καί τήν άνθρω- πινη πράξη στή κορυφαία της "ε΄κ- ' - . Τοιρκιιι:, Τακτοιις . Σινππιιιιλοι: , ' IIIII "πιο" ' ' ' στον .. Ελληνικο . ' anuu Από…" O ZTPATHZ ΤΣΙΡΚΑΣ, 6 Π. Σ. Σινόπουλος, 6 Κώστας Ταχτσής καί ό Νίκος Γκά… τους, περιλαµ6άνονται μεταξύ 113v Έλλήνων λογοτεχνών πού θά πα- ραστούν στόν << Ελληνικό Μήνα» τού Λονδίνου, τήν έκδήλωση πού θά πΡαΥµατοποιηθη ψαµε ήδη — τόν Νοέµ6ριο στήν αγγλική πρωτεύουσα. . .Ο «ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ MHNAZ) διοργανώνεται 6116 τό « ’lv011106- το Σύγχρονης Τέχνης» τού Λονδί- νου, σέ συνεργασία μέ τό «Συµ- 606AI0 Τεχνων>>, τό «Βρετανικό Συμδούλιο», τόν « "Εθνικό Σύνδε- σμο Βι6λίου» καί άλλες πνευµατι- κές καί καλλιτεχνικές όργανώσεις καί σωματεία τού Λονδίνου, µέ τήν συµπαράσταση τού Γραφείου Τύπου τής έλληνικής πρεσ6είας στήν Αγγλία. . ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ 6ρίσκονται αύιές τίς ήµέρες, δύο από τά 6o:— σικώτερα στελέχη της όργανωτι- κής ομάδας τού << Ινστιτούτου Σύγ χ.:ρονης Τέχνης», & Νόρμαν Ρόζεν- ταλ καί ό Χρηστος |ωακειµίδης, πού έδωσαν, σέ πρόσφατη συζήτη- ση πού είχα µαζί τους, όρισμένες πρόσθετες λεπτοµέρειες γύρω 0:116 τήν μεγάλη τούτη ε,κδήλωση, τήν πρώτη πού γίνεται σέ όποιαδήπο- τε χώρα τού έξωτερικού γιά τόν τόπο μας, καί τήν πολλοστή, στην σειρά των ανάλογων «Μην…» πού πραγµατοποιεί τό << Ινστιτούτο», µέ τελευταίο καί έξαιρετικά έπ . . τ υ χ η µ έ ν 0 παράδειγµα τόν «Γερμανικό Μήνα». ΣΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ της έκδήλω- σης τού Λονδίνου -- όπου προ- 6λέπονται έκθέσεις εικαστικων τε- χνων καί 6ι6λίων, σεμινάρια, δια- λέξεις, συζητήσεις στρογγυλής τρα πέζης, κινηµατογραφικές προδο- λές καί θεατρικές παραστάσεις… θά περιληφθη καί διάλεξη -- σε- µινάριο τού Στρατη Τσίρκα, σέ συνεργασία μέ τόν Πήτερ Λή6υ, *" πως Υ… αίτερα "τό µοιρολόγτ …. γυναικι...- φραση, τό τραγικό καί τήν 611::ng- ακή τειχοµαχία. 'Οφείλοµε στή νέα γενιά νά δεί- ξουµε πως θητεία στό ειδος δέν µάς λείπει. "Ας κρίνει αυστηρά, 6; κα- ταδικάσει καί πρόθεση καί πραγµά- τωση. Θά σε6αστή τόν αγωνα. Τά δύο κρατικά θέατρα φέτος τί- µησαν τό Σικελιανό καί τόν Πρε6ε- λάκη. Πέρα άπό όµοιες άντιρρήσεις ή έπιφυλάξεις γιά τά έργα ή τίς παραστάσεις, Eva είναι άναµφισ6ή- τητο. Τό κοινό, καί ίδιαίτερα οί νε- ότεροι άνακάλύψαν δύο θαρραλέες φωνές πού υπερασπίζονταν µέ πά- 0ος άτράνταχτες αλήθειες χωρίς νά τίς καπηλεύονται µέ µέσα ύψηλά, μέ φόρμες αύστηρές χωρίς καταφυ- γή σέ Εντυπωσιασµούς, συνθηµατο- λογίες καί ευκολη δηµαγωγία. Καί αύτό δέν είναι λίγο. Ανακάλυψαν έπίσης πως οί θέ- σεις πού πρόδαλλαν τά δύο έργα όχι µονάχα δέν έχουν ξεπεραστή, άλ- λά είναι αιτήµατα άκόµα τού και- ρου καί τού τόπου" κοινοί τόποι τής νέας γενιάς καί άμετάθετοι όροι µιάς σο6αρής άµφισ6ήτησης. Καί 6 Σικελιανός καί 6 Πρε6ε- λάκης τοποθετούν τούς ήρωές τους στήν έσχατιά τής ύπαρξης, τήν καί- ρια ωρα νά όρθωνουν ένα όραμα ζω- ής. Γύρω τους καί µέσα τους πα- λεύουν ή τυπολατρεία, ή σύμ6αση, τά ταξικά καί τά έθνικά συµφέρον- τα, ή καπηλεία τής αλήθειας, τά µονοπώλια των ίδεων, τό έμπόριο των ψυχων καί Ελπίδα του µέλλον- τος κόσµου. Μέσα στήν ταραχή, τή σύχγυση καί τήν άπάτη 6 Διγενής καί 6 Λάζαρος προτείνουν Eva γνή- σιο τρόπο ζωής πού πηγάζει άπό τήν κατάφαση τής ζωής, τήν κατά- φαση καί τή χρήση τού κόσµου. κόσμος είναι ένα θαύµα, ή ζωή είναι µιά δωρεά καί 6 µόνος τρόπος, ό µόνος πόρος είναι ή έλευΘερία. 'Υ- . πάρχει καί στά δύο κείµενα μιά έ- ρωτική σχέση µέ τό σύµπαν. 'Ο άν- θρωπος άποδέχεται τή φύση του µέ- σα στή Φύση καί κοινωνεί µέ τίς ούσίες µέσα ότι, τή χρήση καί τήν πρόσληψη των πρώτων καρπων, τόν οινο καί τόν άρτο. Ο πλάνης Βίος δικαιώνεται µέσα στή φιλό- τητα καί άπωθεί τήν άκαµπτη σύµ6αση πού δεσµεύει, τό µίσος πού χωρίζει, τό σύστηµα πού ταξι- νοµεί, τό συµφέρον πού καταπιέζει, τήν Ιδεολογία πού έπικάθεται στή συνείδηση καί τήν άλλοιωνει. Πρέπει νά πω πως 6 Διγενής τού Σικελιανού "έχει καί άπλούστερη καί λαϊκωτερη τή σύλληψη. Είναι έργο ούσιαστικά αίσιόδοξο. ‘O Λάζαρος τού Πρεόελάκη έχει σύνθετη καί φι- λοσοφικωτερη βάση καί ά………ο. τερο αίτηµα ζωής. Η θεατρική τους φόρµα είναι ά- νάλογη µέ 16 θέµατα πού έπεξεργά- ζεται κάθε ποιητής. 'Ο Σικελιανός ακολουθώντας χαλαρά τήν αρχαία τραγωδία κατασκευάζει, γύρω 6116 Ένα δραµατικά άσθενικό έπεισόδιο, ένα οίκοδόµημα πού στηρίζεται στόν άδρό λόγο πού κινείται πρός τάξ- ξω. Θεατρικά τό οίκοδόμηµα δέ στέ- κεται. Ρητορική έκθεση των πως… άνιξέλικτοι χαρακτήρες καί γραµµι- κή δράση. Στά χορικά, τά Μαώ... ρα πού γράφτηκαν,ποτέ στό ποιη- τικό µας θέατρο, υπάρχει καί λυρι- κή ούσία καί δραματικός-θεατρι- κός στόχος. Δυστυχως, ή παράσταση τού Κρ. Θεάτρου Βορείου "Ελλάδος πού σκη… νοθέτησε 6 K. Κ. Αποστόλου ήταν άνέτοιμη, τουλάχιστον δπως παρου- σιάστηκε στό 'Ηρώδειο. Μέσα στό πολύ ένδιαφέρον ως σκηνική λύση σκη νικό τού κ. Σαχίνη καί τά κακόγου- στα κοστούµια τής κ. Ζαΐµη, οί ή- θοποιοί κινήθηκαν άµήχανα καί πολ- λές φορές άρωµα. ‘0 κ. Πίπας… ΄΄ε΄- το… µιά Μα… είναι ένα χορικό διαμάντι. "Οµως η µαγνητοφωνηµένη µουσική, ή έλλει- ψη συντονισµού καί ή παντελής έλ- λειψη χορευτικής ίκανότητας των σχεδόν έρασιτεχνων τού χορού κατέ- στρεφαν τή σωστή σύλληψη τού σκη- νοθέτη. Πέρα 611’ τήν έκπροσωπηση καί σίγουρη παρουσία τού κ. Βόγλη οί άλλοι ήθοποιοί είναι τελείως άκα- τάλληλοι γιά τό ποιητικό θέατρο, i- διαίτερα έκείνο πού στηρίζεται µόνο στήν ποιητική λέξη. Μένει 6 Κατράκης. "Εσωσε τήν παράσταση. 'Η θεία φωνή του, ή ί… θαγένεια τής Έκφρασης, ό .ρυθµός του πού μετατρέπει τόν 'ι΄αµ6ο σέ σίκείο, άμεσο λόγο καί τό αίωνια έφη6ικό του παράστημα βρήκαν τρό- πο νά ταυτίσουν 16 Διγενή µέ τό μύθο του καί τήν έπικαιρότητα τού µηνύματός του. "Οταν 0 Κατράκης µιλάει έλληνικά δικαιώνεται μιά 0- λόκληρη Λογοτεχνία. .Η φόρµα τού Λάζαρου ξεκινάει άπό τά δυτικά µυστήρια καί τίς MoraIlites, τίς δυτικές ,Ηθολογίες. 'Ο λόγος έσωστρεφής καί στίς κρινόµε- νες θέσεις γκροτέσκος, 6 Πρε6ελά. κής παίζει µέ τό µαυρόασπρο. Τό κείµενο, άρκετά ΄συντοµευµένο, άπόχτησε περισσότερη θεατρικότητα καί όφείλει τό πάν στόν 'Αλέξη Σο- λοµό, ένα σκηνοθέτη πού ξέρει καλά καί ως θεωρητικός τό µεσαιωνικό Θέατρο. Οί λύσεις πού έδωσε 6 K. Καρύδης στό σκηνικό βοήθησαν τό κλασικό χωρισµό σέ έπίπεδα. "Ισως Eva; άλλος χώρος, KI’ όχι τό ‘H- ρώδειο, πού θά εύνοούσε τήν κατά παράταξη άνάπτυξη, όπως στά 'Ι- σπανικά Aquos, νά ήταν καταλληλό- ... . . ., ...… Ώ»ψ; -- ΄ ΕΝΑ ΧΩΡΙΟ… MIA ΕΚΚΛΗΣΙΑ -ΕΝΑ ΔΕΝΔΡ0 ΔΥΣΚΟΛΟΣ τόποςη Σαµαρίνα. Δύσκολη νά τόν φθάσεις από έναν κακόδροµο, γρατσουνισµέ- νο στά πλευρά τής Πίνδου όταν 6ρέ ξει γίνεται έντελως άδιάδατος. Δύ- σκυλος τόπος καί νά τόν χαρεϊς, κα θεός υποχρεώνει τήν ψυχή τού &… θρωπου, σέ κάθε δήμα, νά γυρίζει &… τήν τραχειά όµο.ρφιά τής γκρι- ζόµανρης πέτρας, πού είναι τό μοι Τού . ΚΙΤΣ0Υ A. MAKPH I ναδικό οίκοδο.µικό ύλικό τής .201“:- ρίνας, στή θελκτική χάρη ένός πο- λύχρωµου άνθοδοχείου, ζωγραφισμέ- νου σέ κάποια ποδιά τέµπλου, στή θηλυκιά καµπύλη ένός σκαλισµένου µίσχου. Ενας απρόσµενος λυρισµός 6λασταίνει µέσα σέ σκυθρωπή τρα- χύτητα. 'Εδω τά παράδοξα έγιναν κανόνας καί 1’ άταίριαστα ρυθµός. Καθως άντι-κρύζεις τή «Μεγάλη Πα- ναγιά», τήν κεντρική έκκλησία τού χωριου, 6λ.έπεις νά προόάλλει πίσω της ή πράσινη. φυλλωσι-ά Ενός 60mi- σιου πεύκου. "Ως έδω τίποτα τό πε- ρίεργο. 'Η έκπληξη σέ περιµένει λί- γο αργότερα, όταν προχωρήσεις καί διαπιστώσεις .… τό µεγάλο αυτό δέντρο δέ φύτρωσε στό έδαφος, µά πάνω στή στέγη τής κόγχης τού ίε- "990" 'Αν δέν έχεις έξοικειωθεί µέ τίς ίδιορρυθµίες τής Σαµαρίνας, ψά μας από σωτερικό τού ναού νά &- νακαλύψεις τόν κορμό. Οχι, τό δέν- τρο φύτρωσε πάνω στή στέγη καί .ρίζωσε στόν τοίχο, πού έχει τόσο καλή άρµοση, ωστε ή έπαφή δυνάµε- σα στίς πέτρες του νά µήν άφήνει παρά έλάχιστα περιθωρια στή συν- δετική ύλη. Πότε ιφύτρωσε, κανένας δέν ξέρει. Καί οί γεροντότεροι τό θυµούνται άπό τά παιδικά τους. Πέ- ρασαν χρόνια καί χρόνια. Χιόνια καί άνεµοι 6αθειά στή γή. 'Ακόμα 6λέπεις κορ μούς πεύκων πεσµένους κατά γής &- πό τόν περσινό χειµώνα. ’A16001x0 τό πεύκο τής έκκλησιάς. Κάποτε 6 άνεµος ή ένα πουλί Ε- φεραν τόν ιερό σπόρο στή στέγη κι' εκείνος έπιασε τίς πρωτες του ρί- ζες. KI’ άπό τότε αρχίζει ή ύπο- µονέτική προσπάθεια τού δέντρου νά ζήσει. Εψαξαν στά σκοτεινά οί µι- κρές του ρίζες, έστριψαν, γύρισαν, Βρήκαν τά µυστικά µικρά λαγούµια τού τοίχου, δάγκωσαν τήν πέτρα, ρούφηξαν τή λιγοστή ύγρασία τού τοίχου. Προχόρησαν µέ χίλιους έλι- γµούς, χιλιοστό τό χιλιοστό, κι' ε΄- φτασαν ως τή γή. Τά τελευταια χρό- νια θέλησαν οί Σαµαρινιδτες νά δυναμόσουν τόν άνατολικό τοίχο τής έκ.κλησιάς. Καθώς έσκα6αν αύλάκια δίπλα στήν κόγχη τού ίερού, από… µωσαν τίς ρίζες µέσα στό χωµα. ίδιο σε6ασμό καί στήν όµορφιά τής γκρέµισαν δέντρα ριζωµένα. Τμήμα πρόσοψης τού ναού τού τς8:ξι7άρχη Μιχαήλ. Κρανιά Ολύµπου, Τίς σεδάστηκαν, µά δέν έδειξαν τόν ΄ Μεγάλη Παναγιά Σαµαρίνα. Τό δέντρο στή στέγη τής κόγχης τού ίερού έκκλησ.ίας καί 69:00:“ τσιµεντένια όχυρωµατικά έργα. Τσιµέντο σκέπα- σε καί τήν πέτρινη- -έπίστ… τής πλατείας τού χωριού. Γιατί; Κάποτε, λέει τοπική παράδοση, Eva; παπάς θέλησε νά κόψει τό δέν. τρο γιατί φο6ήθηκε πως Θά γκρέµι- ζε την έκκλησιά. Μέσα σέ σαράντα μέρες πέθανε. Μαζί του θάφτηκε ό- ριστικά καί 6 κίνδυνος άνάλογης έ- πέµ6ασης στά κατοπινά χρόνια. "Ας γινότανε νά πάθαιναν κάποια μικρή άδιαθεσία κι έκείνοι πού πήγαν νά προστατέψουν τό δέντρο µέ τήν &- χαρη τσιµεντένια Μίδα. Μιά µικρή άδιαθεσίσ, τόση µόνο, όση χρειαζό- ταν γιά νά άποθαρρύνει τήν άσκο- πη καί άσκηµη' πρωτο6ουλία τους ! Ει';τυχως ή άσ6έστη μαλάκωσε κάπως τό d‘l‘l’oTflSO'pd. Πάντως τό δέντρο, παρά τήν σα…… παρουσία του, δέν συνδέθηκε µέ ίαµατικές ή άλλες µαγικές ίδιότητες. Τό φαινόµενο τού φντρωµένου πά- νω 0’ έκκλησιά δέντρου δέν είναι µο- ναδικό στήν 'Ελλάδα. Στό καθολι- κό τού µοναστηριού τής 'Αγίας Πα- ρασκευής κοντά στή Σαµαρίνα µ':- τρωσε µιά άναιμιικήι μ…λι'ά. Στή-ι πρόσοψη τής έκκλησίας τού Ταξιάρ- χη Μιχαήλ στό χωριό Κρανιά τού Ο΄λύµπου, χτισµένη στά 1887, φύ- τρωσε πάλι ένα βουνίσιο πεύκο, µά τό ύψος του φτάνει καί δέν φτάνει τό ένάµ'ισυ µέτρο, Είναι .…" 110- ”A ς λύ νέο καί άναπτύσσεται άργά. έλπίσουµε πως δέν θά θεωρηθεί έπι- κίνδυνο. Λέω νά στείλω, γιά καλό καί γιά κακό, στόν παπά τού χω- ριού τό σηµείωµα τούτο µέ ύπο- γραμμι΄σµένες τίς πρωτες φράσεις 6:116 τήν προηγούμενη παράγραφο. Η «Μεγάλη Παναγιά>>-ύπάρχει καί ή Μικρή Παναγιά µά όχι τόσο μικρή-είναι µιά τυπική τρί- κλιτη βασική τής Τουρκοκρατίας μέ αρµονικές αναλογίες. , και Πέτρινο ύπό- _ στεγο μέ τόξα καί χτιστούς κίονες τήν περι6άλλει 6116 τή νότια καί τή δυτική πλευρά. 'Η στέγη της, πλακοσκέπαστη παλιότερα, σήμερα Μ΄ ετσι 6:116 m’I-AaKwré; λαµαρί- νες, όπως καί όλα σχεδόν τά χτί- σµατα τής Σαµαρίνας καί 113v γει- τονικών χωρών. Ανορθόδοξη λύση", πού, όπως λέγεται, έχει έπι6ληθεί 0.116 σο6αρούς στατικούς λόγους. "Ο- σο KI’ άν οι λαµαρίνες έχασαν τή γυαλάδα τους καί πλησιάζουν χρω- µατικά τό σχιστόλιθο, καλό ειναι νά έξετασθεί μιά αλλη λύση. 'Εσωτερικά ή έκκλησία είναι ζω- γραφισµένη 6116 16v ιερέα Χρήστο καί τόν άδελφό του Αντώνιο, γιούς τού Σαµαρινιωτη Παπαϊωάννου. Τό έργο έγινε στά 1829. Τόν πρωτο I5:- . πό τούς δυό αδελφούς, 16 Χρήστο, τόν συναντήσαμε νά άγιογραφεί, στά "39, τήν έκκλησία πού έχτισε ή γυναίκα τού ’AAI'i Πασά, ή κυρά Βα- σιλική στό χωριό Βασιλική των Τρι- κάλων. ‘0 Σαμαρινιωτης ζωγράφος φαίνεται πως κάποια γνωριµία θά είχε μέ τήν έφτανησιωτικη ζωγρα- φική, χωρίς όµως νά έγκαταλείζψει τήν έπαφή του µέ τήν 61/107909:- κή παράδοση. Μέ ίδιαίτερη φροντί- δα ζωγραφίζει τά φυτικά πλουµί- δια των ύφασµάτων. Στήν κολόνα δί- πλα 0-16 στασίδι τού δεξιού ψάλτη διέρχει ζωγραφισµένο Eva ίδιότυπο µνηµόνιο. Επάνω σέ είλητάριο, πού τό ξετυλίγει "Αγγελος, δια6άζουµε όλης τής έδδοµάδας τό «έσπέρας προκείµενου) µέ, τόν στίχο του. Ψά- Amway κάθε o’méyaupa μετά τό «έ- πλύχνιον», τό γνωστό µας «Φως ί- ν.. .». Μέ τή γνωστή από χει- ΄ µογραφσ καί [έντυπα έκκλησιαστικά βιδλία έναλλαγή κόκκινων καί µαύ- μου γραµµάτων σηµειωνει γιά κάθε τής έόδοµάδος: «TH KYPIA- ΚΗ Ιδού ευλογείται τόν Κύριον, στί- χος: 0i έστωτες έν οίκω Κυρίου... TH ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ « O Θεός΄ άντιλή- πως: µου ει΄. στα: έξέλου µε έκ τού ..ΤΩ ΣΑΒΒΑΤΩ O Κύριος 0600‘- Με. στιχ: ένεδύσατο δύναµιν». ‘0 ξυλόγλυπτος Παράδεισος τού τέμπλο… στήν τεχνική των «σκαλι- στδν στόν άέρα» τέµπλων µέ ε΄ν- τη …λυφικότητα καί διαµπερή κενά ανάµεσα στίς µορφές, είναι &- πό τά ωραιότερα δείγµατα τής έπο- χης του. Μέσα σέ πυκνό πλέγµα άι… πο "τι… θέµατα, φίδια, λιοντά- ρια καί αριστερές προβάλλουν άν- θρεπτικές μορφές καί συνθέσεις. "Αγ- Μι, άρχάγγελοι, οί πρωτόπλα- 010:, & Μυστικός Δείπνος, ή Σταύ- ρωση, ή ’A110K06I'1Awo11, ή 'Αποτοµή του '|…υ, 6 Ξύαγγελισµός, Ευ- αγγελιωές, ή Παναγία Βρεφοκρα- τ…, 6 Χριστός ωραίες φιγούρες '" ο… της ποχης, χωρις να προσπα- θούν νά τό ξεπεράσουν, όπως θά γί- νει µερικές δεκαετίες άργότερα. Σέ δεσποτική εΙκόνα τού τέµπλου συ- ναντούµε πάλι τόν τοιχογράφο τής έκκλησίας: «δέησις τού δούλου σου γεωργίου ιερέως καί τοις τέκνοις αυτού είς µνηµόσυνόν τους αιωνιον σωλα (1831) χείρ χ. παπα'ι'ωάν- του σαµαριναίου». )Εδω ό ζωγρά- σας έχει προσαρµοσθει στήν τεχνι- xvi της φορητης εϊκόνας 'Η Μεγάλη Παναγια είναι τό σή- µα τής Σαµαρίνας, όπως ή ’AKpé- πολη τής ΄Αθήνας, 6 Λευκός Πύρ- γος τής Θεσσαλονίκης, τό Τζαµί τού 'Ασλάν Πασια στά Γιάννινα. "Οµως μέ τή Σαμαρίνα δέν τελειω- νει κανένας εύκολα. "Εχει κι άλλες εκκλησίες, έχει σπίτια, βρύσες... Θά συνεχίσουµε, λοιπόν, σ ένα ακόμα ΜΠ0Χ0Ι «ΕΑΝ ΠΟ ΤΙΣ IEAAXII πρωτοΘουλίις τού δερού Φεστι6άλ: ". άπό τήν "Οπερα τού ΄Ι τρου Πράγας τού AupIK: M π ο 6 χ ο υ σ λ α 6 ν ο ύ (ΙΒΜ -1959) νιικό Πάθος»( πάνω στό µυθιστόρημα ζαντζάκη «‘0 Χριστός νεται». Χρέος στοιχειω στικής ένηµέ.ρωσής µας -µ' ένα έργο όμπνευσμέ ένα… σ…Μέα µας Το6 . ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΕΙ-ΙΤ ξάρτητα άπό όποιεσδήπ 'ξεις τής κριτικής γιά πού, πάντως, σάν καθ. γραφή (ή δραµατική ει γραφής ώτής είν΄ άλ1 έξαίρεται στό έπίποδο ' ένός ελάσσονος καί πο του συντηρητικού πού 0 το… 0: του άµφιταλο σµια µεταξύ όσπρια… νεοκλασσικισµού. Κύριο προσόν τού όρη μία του. Παρά τίς έξι 4 πράξεις πού, 6έ6αια, μιζαν αίσισδοξία, ξε…µπ. λιγότερο από δυό «Βρες. αγνοούμε τήν τσεχική K π…, στό πρόγραμµα δώσε τήν παρακολούθηε μόνων, τείνοιµε νά πιο 6 συνθέτης - λι.µ.πρεττίι v6: συµπύκνωσε έξυπνα : 4 ούνταµες πράξεις έκα λίδων καζαντζάκειας να… όµως μπορουσε άνάµωα σ ώτ.ή τή 6α| πολύχρωµη καί τόσο ρα άπό τή µιά καί στίς άµφιταλαντεύσεις έν6ς .; µικού συνθέτη όπως 6 Καμµιά φο6άμαστε. Τό Πόθος» τού Μαρτινού ξ τε... έλληνικό «µήτε καί ' εύστοχη ίσως νά ήταν τού τίτλου «"Ελληνικό Π Δυστυχύς στό δρα… 0'16:an τού συνθέτη δέν νονταν µήτε ή πλατειά κ τε τό ρυθμικό νεύρο. ' τω γραφή άµφιταλαντ,ι χως "µεταξύ άριόζο καί . "Εδω κι έ…] τήν "πιο για…… µελη. συνηθως κότατα έναρµονιο1μέ… λιές καλές συγχορδίες προστίθενται τά μπα; ράλικής ένοραήστρωη «µοντέρνες» ύποτίθεται * λ.χ. «τρέιµολι» κοντρο «φλάττορτσουνγκε» φλό ποια περάσματα & λά (στό πανηγύρι τά έγχε «Ιστορία τού στ…… …- σηµείωµα. ΆΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ… 1. εκροειε ΜετΑτνεψιΜοτ "σπαει…" AA- α) Αϊ. νέαι µετοχαί έκδίδοπαι Γ| Ει PA'I'KH …- ΠΑτΡΔ'ι'κι ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΒΑΜΒΑΚΟΣ Α.Ε. άπασαι &: κοινοί τ.

έρευνα και µελέτη του λα'ικού µας πολιτισµού δεν µπορεί και δεν πρέπει να είναι µονόπλευρη, να περιορίζεται δηλαδή στην avaZI'IInon και περιγραφή καθώς και στην ΄ τεχνοτροπικι'ι διερεύνηση. Το φαινόµενο της λαϊκής δηµιουργίας παρουσιάζει άπειρες πλευρές που όχι µόνο πρέπει να συνεξετάζονται για την πληρέστερη κατανόηση του αλλά και γιατί προσφέρουν πολύτιµο υλικό σε άλλες επιστήµες, όπως η εθνογραφία, η ιστορία, ακόµα και η βιολογία. Επειδή τελευταία η βιολογία, δείχνει παράταιρη σημειώνουµε, από τα πολλά, δύο µόνο περιπτώ- σεις. Πρώτα αυτή που παρατη- ρείται σε εθνικές ή λαογραφικές γιορτές όπου τα ρούχα της για- γιάς ή του παππού δεν χωρούν στους σηµερινούς νέους ανθρώ- πους κι όταν ακόµα δεν είναι πολύ µε- γαλόσωµοι. Η δεύτερη αφορά στο ύψος της πόρτας σπιτιών και εκκλησιών. Αυτά υποδηλώνουν κάποιαν επίδραση των όρων δια- τροφής, καθαριότητας και ια- τρικής Πρόληψης * περίθαλψης. Ωστόσο η διαπίστωση αυτή µένει ανοιχτή στην έρευνα επειδή στη- ρίζεται σε εµπειρικές και ευκαι- ριακές παρατηρήσεις, χωρίς να έχουν γίνει οι αναγκαίες μετρή- σεις σκελετών, ρούχων, επίπλων κτλ, από ειδικούς. Οι πληροφορίες αυτές είναι άµεσες και έμµεσες. Οι πρώτες, που θα μας απασχολήσουν σή- µερα, προσφέρουν αξιόπιστα στοιχεία για τη φορεσιά, το χορό, τους όρους εργασίας, το φυσικό και ανθρώπινο περιβάλλον πριν από τις πρόσφατες αλλοιώσεις. Οι έµµεσες πληροφορίες, όπως είναι οι αλλαγές στην τεχνοτρο-… πια, οι προσθαφαιρέσεις θεµά- ,..- των, η εισαγωγή ηρώων στο θέα- τρο των σκιών κτλ. σε συνδυασμό µε' άλλες πηγές βοηθούν στην ανίχνευση των κοινωνικών δο- µών, της ιδεολογίας και των σχέ- σεων κατακτητών - κατακτημέ- νων. Βέβαια, ανάµεσα στις δύο αυτές πηγές δεν υπάρχουν στε- γανά. Αυτό θα επιχειρήσουμε σή- µερα και μάλιστα στην αγιογρα- φία, έναν τοµέα που δείχνει πως επικεντρώνεται στο δόγμα, στη µαταιότητα της επίγειας ζωής και στη μεταθανάτια ανταμοιβή ή τι- µωρία και οπωσδήποτε στη συν- τηρητική θεώρηση των κοινωνι- κών φαινοµένων.… ρχίζουμε από τις φορεσιές. Τα διάφορα Λευκώµατα «Εθνικών Ενδυµασιών» δίνουν. κατά κανόνα, την ψευδαίσθηση ότι κατά τόπους επικρατεί παν- τού ενιαία φορεσιά. Εχουμε κάθε λόγο να πιστεύουµε πως οι φο- ρεσιές των διαφόρων κοινωνικών τάξεων ήταν διαφορετικές. Ας έλθουµε πρώτα στις απεικονίσεις αρχόντων, κτητόρων ή δωρητών σε εκκλησίες. Οι ολόσωµες μορφές του Ιωάννη Αλεξίου στον Αγιο Νικόλαο Καπέσοβου (1793), των Κρεμαζόπουλών στον Αγιο Νικόλαο Εράτυρας (1737)… του Γεώργιου Κοεμτσόπουλου στην Ανάληψη Εράτυρας (1736), του Χατζή Μάνθου Γκίνου και του ανεψιού του Πολύχρονου στον Αγιο Γεώργιο Νεγάδων (1725), του Χριστόδουλου Μαρίνου στο μοναστήρι του Ευαγγελισµού Ανω Σουδενών (1809), του Στ… Σταµάτη στην Παναγία (Μούσγες Πηλίου 1819) και άλλες παρουσιάζουν τον ίδιο πε- ρίπου τύπο φορεσιάς αρχόντων με µακρύ τζουµπέ, φουφουλωτή στον αστράγαλο βράκα και ψηλά καπέλο. Αντίθετα o Αγιος Γεώρ- γιος o Νέος, ταπεινός ιππο- κόµος, σε δεκάδες τοιχογραφίες και φορητές εικόνες εμφανίζεται πάντα µε τη φουστανέλα του. Το ίδιο και ο δώρητής των τοιχογρα- φιών στην εκκλησία της Κοί- µησης στο χωριό Αλποχώρι του Μπότσαρη καπετάν Διαμάντης Σπάτουλας (1778), ληστής. Εδώ όµως, για μοναδική φορά στην Ελλάδα, ο αγιογράφος ιερέας Κωνσταντίνος από το Φορτόσι'αι- σθάνεται την ανάγκη να δικαιο- λογηθεί γράφοντας δίπλα «alw- γραφίσθη ούτος στανικός», δη- λαδή µε το στανιό,' µε τη βία. Αλ- λωστε αυτή η φράση του αγιο- γράφου φανερώνει και την αρχι- κή του αντίδραση. .Ο δωρητής, βέβαια, δεν ήταν άρχοντας. Ωστόσο µνημονεύει το όνομά του σε επιγραφή στο νυναικωνίτη. Σηµειώνουµε πως οι γυναίκες του τόπου και της εποχής ήταν στο σύνολό τους αγράµµατες. Ακριβής απεικόνηση αντρικής φορεσιάς υπάρχει και στην «Πο- νηρά Εξοµολόγηση» του Αγίου Νικολάου Κρώμνης Γιαννιτσών. Ενδιαφέρουσες είναι, από αυτή την πλευρά και µερικές απεικονί- σεις νεοµαρτύρων. ' Η διαφορά της αντρικής KU- ρίως φορεσιάς δεν περιορίζεται µόνο στην πολυτέλεια των υφα- σμάτων και στον πλούτο των κεν- τηµάτων. Πρόκειται για άλλο τύπο. Η διαφορά αυτή αποτελεί στοιχείο του εθιµικού δίκαιου, κατοχυρωμένο όµως και από την Εκκλησία. 0 Κοζάνης θεόφιλος, π.χ. σε εγκύκλιο του της 24ης Οκτώβρη 1803 καθορίζει λεπτο- µερειακά τη γυναικεία φορεσιά για τα «confine οπού είναι της πρώτης τάξεως», για τα «οσπήτια της δευτέρας και μεσαίας τά- ξεως, των τεχνιτών δηλαδή» και για τα «οσπήτια της τρίτης και τε- λευταίας τάξεως».2. Δικαιολογία …η αποφυγή σπατάλης. Κι αν κά- ποια κοπελίτσα από νεανική και τόσο κατανοητή φιλαρέοκεια πα- ρέβαινε τις εντολές του αγαθού ποιµενάρχη; «Πατάξαι Κύριος εν πληγαίς και θανάτοις τας οικίας αυτού και ου µη εκλείψωσι δά- . κρυα επί δάκρυα ημέρας και vu- κτός κατηραµένοι και μετά θάνα- τον άλυτοι». Ανατριχιάζεις ανα- γνώστη; Αντίστοιχοι διαχωρισμοί υπάρχουν και για τα προικιά3. Και οι πληρεξούσιοι του Ζαγοριού καθορίζουν τις απαιτήσεις των γαμπρών γιαναλόγως του χωρίου και της τάξεως εις ην ανήκει». Αυτοί όµως εξαιρούν από τη δια… KiraauA Μακρή, Βήµατα. Αθήνα 1979, σελ… 2222. Με" ψ, της Δηµοτικής Βιβλιοθήκης Κοζάνης 1676-1 τίµηση τα κορίτσια... δεύτερης διαλογής «τα σακάτικα από µάτι, από χέρι, από ποδαρι»ν(4). Για τη γυναικεία φορεσιά του 190υ αιώνα στην Αλμωπία μας πληρο- φορεί τοιχογραφία που παριστά- νει το μαρτύριο της Αγίας Χρυσής που βρίσκεται στο μονα- στήρι του Αρχαγγέλου Μιχαήλ και έγινε στα 1888 από τον Κρουσο- βίτη ζωγράφο Ευάγγελο Ν. Ανα- στασίου. Ζαλικωµένες µε δεμάια ξύλών και σκυφτές εμφανίζονται οι συντρόφισσες της Χρυσής που, κατά το Συναξάρι της, ήταν απάνω ωραία». Σ ε τμήμα τοιχογραφίας στο λεγόμενο «κρυφό σχολείο» της Μακρυνίτσας (1743) εµφανί- ζεται καθισµένη γυναίκα που γνέθει. Σε εκκλησάκι της Πανο- γιάς στη θέση Μούσγες του Πη- λίου ο ηπειρώτης αγιογράφος Σπυρίδων στο κάτω μέρος της Γέννησης πλάθει μια ολοζώντανη βουκολική σκηνή, ένα γέρο Bo— σκό µε το ραβδί του κι ένα νέο που παίζει τη φλογέρα του καθι- σμένος σταυροπόδι επάνω σε κορµό κοµµένου δέντρου. Το το- γάρια τους κρεµασµένα σε κλα- διά άλλου δέντρου. O I κυκλικοί ελληνικοί χοροί εμφανίζονται συχνά στις αποδόσεις των Ψαλμών του Δα- βίδ, όπως ο Καλαματιανός με τη συνοδεία τύμπανου και πνευστών οργάνων στη Μονή Γρηγο- ρίουν 5, (1739) η τράτα στο Κουτλουμούσι (1774) και o Τσά- µικος στη Μονή Ιβήρων. Το τοπίο καλλιεργήθηκε με ιδιαίτερη επιτυχία από τους λαϊ- κούς αγιογράφους, όπως η άποψη του Αγίου Ορους και η θέα του µοναστηριού στη Μενί- στη Λαύρα, έργο του Ζαχαρία Χρήστου από το Σαµάκοβο (1852) και "πραγματικά ή φαντα- στικά τοπία από τον Παγώνη στην Αγία Μαρίνα Κισσού(6). Δροσιά, ζωντάνια αλλά και διακοσµητική διάθεση έχει η «ΛΙΤΑΝΕ|Α» στο µοναστήρι του Μπάτακσβο, κον- τά στη Στενήμαχο, το σημερινό Ασένοβγκραντ της Βουλγαρίας. Σ' αυτό το ελληνικό έργο, του 1844, πέρα από την χαριτωίιένη απεικόνιση της πομπής με κληρι- κούς και λαϊκούς, εκείνο που του δίνει ιδιαίτερη αξία είναι το εκτε- ταµένο τοπίο µε τα ξωκκλήσια «ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ», «HANAI’IA ΚΑΛΕΣ», «ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ» και άλλα, τους φράχτες, τις βρύσες, τα δέντρα, «TO EN ΣΤΕ- ΝΙΜΑΧΩ METOXION», καβαλά- ρηδες, «T0 ΠΗΓΑΔ|»,όπου o κουβάς ανεβοκατέβαίνει με μα- κρύ ξύλινο µοχλό που στη μια του άκρη έχει αντίβαρο. Παρόμοιο πηγάδι ζωγραφίζει στα 1832 καο ο Παγώνης. Από το μικρό τούτο σταχυολό- γημα φάνηκε πόσες πληροφο- ρίες µπορούε να αντλήσουµε- µαπο τη λαϊκή αγιογραφία. Οι άμ- μεσες πληρφορίες θα μασ απα- σχολήσουν σε επόμενο ση- μείωμα. Κ|ΤΣ0Σ A. ΜΑΚΡΗΣ ΜάήλΑ. Καλινδέρ ρ7,5 Τα Θεσσαλονίκη 95 3. Κ. I. Δυοβουνιώτον, Δελτίο Χριστιανικής Αρχαιολογικής Εταιρίας, Τόµος A A ναΙ.Ι92 ..Περ Βιζουκι΄δου, ΜΗΈειρωτικών- θεσµι'ων έρευνα, Ηπειρωτικά Χρονικά, τόµος Β'. Ιωάννινα 1927,σελ 5. A ικής Χατζηµιχάλη, L’ ARTPOPULAIRE GREC. A να I937, σελ. 79 6. ι΄τσου A. Μακρή, Δύο λαϊκοί ζωγ…ι. Βόλος 1952, σελ. ιΚΥΡ|ΑΚΑΠΚ0Σ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ)" Φλεβάρη 1988 ...... .. ,. ….….……Μ…

0 Λ&ΙΚ0Γ ΜΜΕ ΠΟΑΤΤΙΤΉΟΣ H AAIKH ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑ Ω? ΠΗΓΗ ΙΓΨΟΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΈΘΉΟΓΡ4ΦΙΚΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ Η έρευνα και µελέτη του λαϊκού μας πολιτισμού δε μπορεί και δεν πρέπει να είναι μονόπλευρη, να περιορίζεται δηλαδή στην αναζήτηση και περιγραφή καθώς και στην τεχνο- τροπική διερεύνηση. To φαινόμενο της λαϊκής δημιουργίας παρουσιάζει άπειρες πλευρές που όχι μόνο πρέπει να συνεξετίζονται για την πληρέστερη κατανόησήτου αλλά και γιατί προσφέρουν πολύτιμο υλικό σε άλλες επιστήμες, όπως η εθνογραφία, η ιστορία, ακόμα και η βιολογία. Επειδή η τελευταία, η βιολογία…δείχνει παράταιρη θημειώνουμε, από τα πολλά, δύο µόνο περιπτώσεις. Πρώτα αυτή που παρατηρείται σε εθνικές ή λαογραφικές γιορτές όπου τα ρούχα της γιαγιάς ή του παππού δεν χωρούν στους σημερινούς νέους αν- θρώπους κι όταν ακόμα δεν είναι πολύ μεγαλόσωμοι. Ηδεύτερη αφορά στο ύψος της πόρτας σπιτιών και εκκλησιών. Αυτά υποδηλώνουν κάποιαν επίδραση των όρων διατροφής, καθαρι- ότητας και ιατρικής πρόληψις-περίθαλψης. Ωστόσο η διαπίστωση αυτή µένει ανοιχτή στην έρευνα επειδή στηρίζεται σε εμπειρι.κές και ευκαιριακές παρατηρήσεις, χωρίς να έχουν γίνει οι αναγκαίες μετρήσεις σκελετών, ρούχων, επίπλων κ.τ.λ. από ειδικούς. Οι πληροφορέξ αυτές είναι άµεσες και έμµεσες. Οι πρώτες, που θα µας απασχολήσουν , , ο» “Kev? σημερα, προσφέρουν αξιοπιστιη €ίιιίή-ήι6ς για τη φορεσιά, το χορό, τους όρους εργα- σίας, το φυσικό και ανθρώπινο περιβάλλον πριν από τις πρόσφατες αλλοιώσεις. Οι έμµε- σες πληροφορίες, όπως είναι οι αλλαγές στην τεχνοτροπία, οι προσθαφαιρέσεις θεµάτων, η εισαγωγή ηρώων στο θέατρο των σκιών κ.τ.λ. σε συνδιασµό με άλλες πηγές βοηθούν στην ανίχνευση των κοινωνικών δομών, της ιδεολογίας και των σχέσεων κατακτητών-κατα- κτηµένων. Βέβαια, ανάμεσα στις δύο αυτές πηγές δεν υπάρχουν στεγανά. Αυτό θα επιχειρήσουµε σήμερα και μάλιστα στην αγιογραφία, έναν τομέα που δείχνει πως έΐκεντρώνεται στο δόγμα, στη ματαιότητα της επίγειας ζωής και στη μεταθανάτια ανταμοιβή ή τιμωρία και οπωσδήποτε στη συντηρητική θεώρηση των κοινωνικών φαινομένων αρχίζουμε από τις φορεσιές. Τα διάφορα Λευκώµατα "Εθνικών Ρνδυµασιών…δίνουν, κα- τά κανόνα,την ψευδαίσθηση ότι κατά τόπους επικρατεί παντού ενιαία φορεσιά. ΄ΐχουμε κάθε λόγο να πιστεύουµε πως οι φορεσιές των διαφόρων κοινωνικών τάξεων ήταν διαφορε- τικές. Ας έλθουμε πρώτα στις απεικονίσεις αρχόντων, κτητόρων ή δωρητών σε εκκλησίες. Οι ολόσωμες µορφές του Ιωάννη Αλεξίου στον ΄1γιο Νικόλαο Καπέσοβου/1793/, των Κρεμα- ζόπουλων στον 'Αγιο Νικόλαο Ξράτυρας/1737/, του Γεώργιου ϊοεμτσόπουλου στην Ανάληψη Εράτυρας/1736/, του Χατζή Ψάνθου Γκίνου και του ανεψιού του Πολύχρονου στον ΄Άγιο 6εώργιο Ηεγάδων/1725/,του Χριστόδουλου Ηαρίνου στο μοναστήρι του Ξυαγγελισμού 'Ανω Τουδενών/1ΒΟ9/, του Στάθη Σταμάτη στην Παναγία/Ρούσγες Πηλίου 1819/ και άλλες παρου- σιάζουν τον ίδιο περίπου τύπο φορεσιάς αρχόντων με μακρύ τζουμπέ, φουφουλωτή στον 2 αστράγαλο βράκα και ψηλό καπζλλο. Αντίθετα 0 'Αγιος Γεώργιος ο Νέοα;, ταπεινός ιπποχ6- μος, σε δεκάδες τοιχογραφίες και φορητές εικόνες εμφανίζεται πάντα με τη φουστανέλα του. To ίδιο και o δωρητής των τοιχογραφιών στην εκκλησία της Κοίµησης στο χωριό Αλπο- χώρι του Μπότσαρη καπετάν Διαµάντης Σπάτουλας/1778/, ληστής. Εδώ όμως, για µοναδική φορά στην Ελλάδα, ο αγιογράφος ιερέας Κωνσταντίνος από το Φορτόσι αισθάνεται την ανάγ- κη να δικαιολογηθεί γράφοντας δίπλα "εξωγραφίσθη ούτος στανικός", δηλαδή µε το στανιό, με τη βία.΄Λλλωστε αυτή η φράση του αγιογράφου φανερώνει και την αρχική του αντίδραση. 0 δωρητής, βέβαια, δεν ήταν άρχοντας. Ωστόσο μνημονεύει το όνοµά του σε επιγραφή στο γυναικωνίτη. Σημειώνουμε πως οι γυναίκες του τόπου και της εποχής ήταν στο σύνολό τους αγράµματες. Ακριβής απεικόνιση αντρικής φορεσιάς υπάρχει και στην "Πονηρά Εξομολόγηση" του Αγίου Νικολάου Χρώµνης Γιαννιτσών. Ενδιαφέρουσες είναι, από αυτή την πλευρά,και μερικές απεικονίσεις νεομαρτύρων. Η διαφορά της, αντρικής κυρίως, φορεσιάς δεν περιορίζεται μόνο στην πολυτέλεια των υφασμάτων και στον πλούτο των κεντημάτων. Πρόκειται για &λλον τύπο. Η διαφορά αυτή α- ποτελεί στοιχείο του εθιµικού δίκαιου, κατωχυρωµένο όµως και από την Εκκλησία. 0 Κοζά- νης Θεόφιλος, π.χ. σε εγκύκλιό του της 24ης ΈεΒμανφρίου 1803 καθορίζει λεπτοµερειακά τη γυναικεία φορεσιά για τα "οσπήτια οπού είναι της πρώτης τάξεως", για τα "οσπήτια της δευτέρας και µεσαίας τάξεως, των τεχνιτών δηλαδή" και για τα "οσπήτια της τρίτης και τελευταίας τάξεως"Ξ Δικαιολογία η αποφυγή σπατάλης.Κι αν κάποια κοπελίτσα από νε- ανική και τόσο κατανοητή φιλαρέσκεια παρέβαινε τις εντολές του αγαθού ποιµενάρχη; "Πα- τάξαι Κύριος εν πληγαίς και θανάτοις τας οικίας αυτού και ου µη εκλείψωσι δάκρυα επί δάκρυα ημέρας και νυκτός κατηραμένοι και µετά θάνατον άλυτοι". Ανατριχιάζεις αναγνώστη: Αντίστοιχοι διαχωρισμοί υπάρχουν και για τα προικιάΞ Και οι πληρεξούσιοι του Ζαγοριού καθορίζουν τις απαιτήσεις των γαµπρών "αναλόγως του χωρίου και της τάξεως εις ην ανή- κει". Αυτοί όμως εξαιρούν από τη διατίμηση τα κορίτσια...δεύτερης διαλοΥής "τα σακάτι- κα από μάτι, από χέρι, από ποδάρι"ΐ Για τη γυναικεία φορεσιά του 19ου αιώνα στην Αλµω- πία μας πληροφορεί τοιχογραφία που παριστάνει το μαρτύριο της Αγίας Χρυσής που Βρίσκε- ται στο µοναστήρι του Αρχαγγέλου Μιχαήλ και έγινε στα 1888 από τον Κρουσοβίτη ζωγράφο Ευάγγελο N. Αναστασίου. παλικωμένες με δεμάτια ξύλων και σκυφτές εμφανίζονται οι συν- τρόφισσες της Χρυσής που, κατά το Συναξάρι της,ήταν "πάνυ ωραία". ?ε τμήμα τοιχογραφίας στο λεγόµενο "κρυφό σχολειό" της Μακρινίτσας/1743/ εμφανίζε- ται καθισμένη γυναίκα που γνέθει. "ε εκκλησάκι της Παναγιάς στη θέση "ούσγες του Πη- λίου ο ηπειρώτης αγιογράφος Σπυρίδων στο κάτω μέρος της Γέννησης πλάθει μιά ολοζώντα- νη βουκολική σκηνή, ένα γέρο βοσκό µε το ραβδί του κι ένα νέοπου παίζει τη φλογέρα του καθισµένος σταυροπόδι επάνω σε κορµό κοµμένου δέντρου. Τα ταγάρια τους κρεµασμένα σε κλαδιά άλλου δέντρου. Οι κυκλικοί ελληνικοί χοροί εμφανίζονται συχνά στις αποδόσεις των Ψαλµών του Δαβίδ. όπως ο Καλαµατιανός µε τη συνοδεία τύµπανου και πνευστών οργάνων στη "ονή Γρηγορίου,5 ηπαπιιι-1739- η Φράτα στο Κουτλουμούσι-1774- και ο Τσάμικος στη "ονή Ιβήρων. To τοπίο καλλιεργήθηκε με ιδιαίτερη επιτυχία από τους λαϊκ66.ςαγιογράφους, όπως η άποψη του Αγίου ΄0ρους και η θέα του µοναστηριού στη !!εγίστη Λαύρα, έργο του Ζαχα- ρία Χρήστου από το Γαµάκοβο-1852- και πραγματικά ή φανταστικά τοπία από τον Παγώνη στηι Αγία Μαρίνα Κισσούξ'Δροσιά, ζωντάνια αλλά και διακοσμητική διάθεση έχει η "ΛΙΨΑπΠΙΑ" στο µοναστήρι του Μπάτσκοβο, κοντά στη Γτενήµαχο, το σηµερινό Ασένοβγκραντ της Βουλγα- ρίας. Σ'αυτό το ελληνικό έργο του 1844, πέρα από την χαριτωμένη απεικόνιση της ποµπής µε κληρικούς και λαϊκούς, εκείνο που του δίνει ιδιαίτερη αξία είναι το εκτεταμένο το- πίο µε τα ξωκκλήσια "ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ", "ΠΑΝΑΓΙΑ ΚΑΛΕΣ", "ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΉΓΞΟΣ" και άλλα, του φράχτες, τις βρύσες, τα δέντρα, "το ΕΝ ?ΤΕΝΙΜΑΧΩ METOXION", καβαλάρηδες, "το ΠΉΓΑΛΙ", όπί*ο κουβάς ανεβοκατεβαίνει µε µακρύ ξύλινο μοχλό που στη µιά του άκρη έχει αντίβαρο. Παρόµοιο πηγάδι ζωγραφίζει στα 1832 και ο Παγώνης. Από το µυκρό τούτο σταχυολόγημα φάνηκε πόσες πληροφορίες μπορούμε να αντλήσουµε από τη λαϊκή αγιογραφία. Οι έμµεσες πληροφορίες θα μας απασχολήσουν σε επόμενο σηµείω- µα. ΚΙΤΣΟΓ Α. ΜΑΚΡΗΣ 1. Κίτσου Α. Μακρή, Βήµατα. Αθήνα 1979, σελ. 222 2. Μιχαήλ Α. Καλινδέρη, Τα λυτά έγγραφα της Δηµοτικής Βιβλιοθήκης Κοζάνης 1676 — 1808. Θεσσαλονίκη 1951, σελ. 100 3. Κ.Ι.Δυοβουνιώτου, Δελτίο Χριστιανικής Αρχαιολογικής Εταιρείας, Τόμος Α΄.Αθήνα 1921 4. Περ. Βιζουκίδου, Ηπειρωτικών θεσµίων έρευνα, Ηπειρωτικά Χρονικά, τόμος B'. Ιωάννι- να 1927, σελ. 28 5. Αγγελικής Χατζημιχάλη, ι'λΜ ερωτικα: σπα. Αθήνα 1937, σελ. 79 6. Κίτσου Α. Μακρή, Δύο λαϊκοί ζωγράφοι. Βόλος 1952, σελ.33

υ, , σ., I Eva δροµακι στη οαπρινιτσα Κίτσου &, &ακςΞ ? . τό πηλιορείτικο σπίτι δέν ειναι θαυµαστό μόνο για την ωραία του | I I I . I I | I I I …, I προσοοη, για την καλαισθητη διακοσµηση του, αλλα και για τη διαρρυθµιση τού χώρου του. Σοφία, αισθηση καί πεϊρα συνεργάζονται γιά νά δώσουν στο α I I , I I ' 0 |, | I ~ χωρο, που περιοριζεται από το κτιριο, ολη του την αξια. Η κινηση του άν- I, ~ 3pénou μέσα νά ειναι δνετη καί ευχάριστη. 'Η αρετή αυτή, οχι µόνο του πη- λιορείτικου άιλά γενικά του ολληνικοΌ σπιτιού, ειναι αναγνωρισµένη από 5- λους. αένοι καί ντόπιοι σοφοί πολλές φορές μιλούν µέ ξνΘουσιασμ6 για τούς κατοιπίοιµους χώρους, πού Ξγιναν µέ µέτρο τόν ανθρωπο. A616 τό µέτρο κρα- I …. "υ I Ο , …. , … " τιεται πρωτα απ ολα γιά τις σωµατικές αναλογιες του ανθρωπου - τό νους των σπαλοπατιων. τό Ενοιγµα της πόρτας, & τοποθέτηση των λαβΞν,εύκολύνουν την δνετη χρήση τού σπιτιου. && καί της ανθρώπινης ψυχης οι ανάγκες έξυπη- ρετοΌνται από Eva χωρο πού ούτε πολύ µικρός γίνεται, για να πιέζει την φυ- u I I " I O I u " … , χή, ουτε πολυ µεγαλος,ωστε να αισθανεται αβολα οποιος κυκλοφορει µεσα του. Οι αναλογίες του ύψους µέ τα μάκρος καί τα πλάτος, & τρόπος πού δέχεται τό φως, σέ συνδυασμό µέ τη διακόσμηση καί τό "ντύσιμο" τού σπιτιού, κάνουν τό σπίτι χαρούµενο. . ‘7 , " θ,… I , I I I I I πα ηταν περιεργο αν η ικανοτητα αυτη περιοριζονταν µονο στο σπι- τι καί δέν ειχε κι΄Ξλλες έκδηλώοεις. Κοξ στο ύπαιθρο, μέσα οτό χωριό, ύπαρ- I I ι| : | .. I u Ι΄ , I χουν προβληματα χωρου που η λυση τους απαιτουοε την ιδιαν ικανότητα για να .. . φτάσει σ'εύτυχισµένο αποτέλεσµα. Μπορουµε, µάλιστα, νδ πουµε πως έπειοή οι I I I I … , Ο I I I , παραγοντες αυςαινουν, πολλαπλασιαςονται και οι δυοκολιες. 0 φυσιπος περι- I. ". η γυρος, οι υφομετριπές διαφορές, τό ειοος της βλάστησης, & σύσταση του έδα- φους, οι οικοδοµές πού πρέπει ν'ύναδειχόοΌν & νά κρυφΘοδν, οι κυκλοφοριακές | I ,, I I» O |. I Ν I I I I αναγκες, µαζι µε πολλα αλλα, αποτελουν τα στοιχεια που συνθετουν το προβλη- µα στό σύνολό του. 'λληθινή κατάπληξη προκαλεϊ 016v παρατηρητή & τρόπος µέ . - ". ' , * , ΄ , , τον οποιο ελυοαν οι παλιοι πηλιορειτες τετοια προβληµατα. Καθε χωριο στό . .. . . ? πηλιο ξχει Eva η πε,ιοο6τερα σηµεια, οπου ο σύγχρονος πολεοοόµος Θα ειχε I I I I I I I I. I I I I να παρει πολυτιμα μαθηµατα. Αναλογα µε τη λειτουργια καθε χωρου γινεται , ,! I u .. I I I I µια οο…η εκμεταλλευση ολων των δυνατοτήτων που προσφερονται και ρυθµιςον- ! I I …'… " I |. I I I ται απλα, πρακτικα και καλαισ8ητα ολα τα ειδικα ζητήματα που προκύπτουν. Στον "Αγιο Λαυρέντιο τό πρόβλημα της παρακολούθησης της δπαίΘριας λειτουρ- γίας στην έκκληοία τού 'Αγξου 'αποοτδλου του Νέου, βρίσκει την ιδεώδη λύοτ 2. του µέ τό άµφιθέατρο πού περιβάλει τό άνατολικό τµηµα τύς έκκλησίας. "πς σηµειωΘεϊ άκόμα, πώς τό άμφιΘέατρο τούτο, µιά πού προορίζεται γιά παρακο- λούθηση λειτουργίας, Ξγινε γιά όρθιους. Στή Ζαγορά, % 'εγία κυριακή περι- βάλλεται άπό Ενα πέταλο κυπαρισιδν πού τό σκούρο τους περίγραµµα φιαγράφε- ται Εντονα στό φωτεινό φόντο τού άίγαίου. οά σταθούµε κάπως πιό πολύ σ'ένα δροµάκι στή άσκρινίτσα πού, χωρίς ύπερβολή, µπορεί νά χαρακτηρισθΞ σάν Ένα άριστούργηµα. Πρίν προχωρήσουµε στήν περιγραφή τής λύσης πού δόθηκε είναι άπαραί- τητο νά Ξκυέσουμε σύντομα τό πρόβληµα, όπως παρουσιάζονταν. Στήν κάτω συνοι I , I | I I I I … | I |. I I … κια τής εακρινιτσας υπαρχουν δυο εκκλησιες, του Άγιου ΑΘαναοιου και του 'Αγίου Γεωργίου, πού άπέχουν µεταξύ τους εκατό περίπου μέτρα, μέ διαφορά ' υψοµέτρου γύρω στά είκοσι µέτρα. Raf οί δύο αύτές εκκλησίες βρήσκονται , , . , , , ι , ." , . , πανω στον αξονα που περναει τη σακρινιτσα ο ολο της το μάκρος από το χαμη- λότερο σηµείο της ώς τό ψηλότερο. Μικρές πλατείες περιβάλλουν τίς δύο έκ- I O I I I I I I Ο I I . I I I κληοιες. Η απόσταση, αναµεσα τους, δεν παρουσιαζει ομαλη κλιση. ιτην αρχη, κατεβαίνοντας, % κλίση είναι µεγαλύτερη, ύστερα λιγοστεύει καί στό τέλος I I I I I IV I | I ' I .… . παλι µεγαλωνει για να καταληξη ο ενα σχεδον οριζοντιο επιπεοο. οπρεπε οι Γ I Ο , ' …- |" . , ουο εκκλησιες νά ενωοουν μ ενα δροµακι. Kai τύρα Θά παρακολουθήσουµε τή λύση πού Ξδωσαν οι μακρινιτσιύτες … η ' οι τεχνιτες. 'Η πλακόστρωτη αύλή της ξπάνω εκκλησίας, του 'Αγίου 'λθανασίου, περιβάλλεται άπό χαµηλό λιΘόχτιστο περιτοίχισµα, πλακόστρωτο κι'αύτό, πού ΄ , , . , ," , , , , χρησιµεύει και για κάθισµα. Πρός το µερος που επρεπε να γινη το δροµακι όφήνεται Eva άνοιγµα στό περιτοίχισμα. 'λπό τό όνοιγµα αύτό ξεκινούν pept— κά σκαλοπάτια πού καταλήγουν ο'Ξνα κατηψορικό καλοκαµωµένο καλυτερίµι. Δεξιά κι΄άριστερά, σ΄όλο τό µάκρος τύν σκαλοπάτιύν καί τού καλντεριριού, - … ειναι χτισµένος πέτρινος τοιχος. ΐέσσερες κολωνες λιΘόχτιοτσς δεξιά κι'άλ- λες τέσσερες όριοτερά παρακολουθούν τά σκαλοπάτια, µέ τήν ίδια κλιµάκωση " Ν & ύψους. Στίς δύο πρωτες κολώνες ειναι τοποθετηµένες πήλινες προτομές του Ρήγα καί τού Διάκου, στίς Ξλλες πήλινες μεγάλες γλάστρες. Kai άπό τίς δυό πλευρές τού διάδροµου ύφώνονται πυκνές καί µεγαλόπρεπες σειρές κυπαρισιύν, τ' " I |) I … & I I I It I . ..I . I οινοντας ετσι και το αναλογο φος στην αρτηρια που ενωνει ουο Θρησκευτικους I ,, I I … I I I , … .…. II τοπους. …ολις τελειωσει το καλντεριµι, η καθοδος ουνεχιεεται µε αρκετά σκαλοπάτια. Παρακολουθούνται κι'αύτά /άπό τό οιπλό λιΘόχτιστο περιτοίχισµα, I I I I ,… I l I | I, |… … I που µονο τα τρια τελευταια σκαλοπατια αψινει ελευθερα. εκεινα πλαταινουυ, I " I! I II … I I I οχηµατιζουν ενα µικρό τριγωνικο επιπεδο και αφου στριφουν δυτικα, καταλη… γουν στό όριζόντιο σχεδόν δροµάκι πού δοηγεΐστόν "Αγιο Γεώργιο. '…κριβδς " … ' στήν κατάληξη αύτή ειναι κτισμένη µιά άπλή βρυσούλα µέ οροσερό νερό. Η I | 7 | " Ο Ν & | Ο , I ' ,, βρυση αυτή ειναι ακριβως στον αξονα του επιπεοου δροµακου και υποοεχεται τόν άνΘρωπο πού κάνει τήν άνηφορική διαδροµή πρός τήν επάνω εκκλησία. 3. Μιά περιγραφή δέ µπορεϊ νά δόση ούτε τήν αρµονία τύν όναλογιύν, " Ν I . I , I I I . " I ουτε της προοπτικής τις ευχαριστες αλλαγες που χαιρεται o ανθρωπος καθως προχωρεί, ούτε τήν όνετη κλιµάκωση τού καλντεριµιού πού Εγινε µέ βάση τόν µέσο όνΘρώπινο διασκελισμό. Φιλοοοξεϊ απλΞς νά τραβήξη τήν προσοχή τού όκροατή στόν τρόπο µέ τόν όποϊο οι πλατείες τύν εκκλησιών, οι αύλές των " . * " σπιτιων καί οι χωρυι κυκλοφορίας στά χωριό µας δίνουν ξκεινο τό εύχάριστο συναίσθηµα πού τόσο γοητεύει τόν έπιυκέπτη.

, ""Κ|ΤΖογ΄ Α. ΜΑΚΡΗ . χ & ΄οΝκΑΔκ τε. z ΖΞι"ΡΑφο( & ?0ω81% ..8! 33? Prior. >ΘΞΈδΒ έξω!!! Ο .. 24€… νδ; 'Η σειρά ""Ελληνική Λαϊκή Ψξχνη" τοπ 'Εκδοτιποσ μας Οίκου προγραµματίσΘηκε µέ τί φιλοδοξία νά &ποτελ€σει όπείΞΏυνη καί Ξρτια είκονογραφημξνη παρουσίαση τών θησαυ- ρών της έλληνικης λαϊκής καλλιτεχνικής παράδοσης.'Εγκαινιάστηπε µέ τη "Λαϊκή Ψ€χν1 το6 Πηλίου" τοδ Κίτσου Μακρή ιοί συνεχίστηκε µέ την "'Ελληνική Λαϊκή Φορεσιά" τΞς 'ΑγγελικΗς Χατζημιχάλη καί τά "'Ελληνικά Παραδοσιακά Κοσμήματα" οσο "Αγγελου µελη. βοριΞ. σε τή μελέτη το6 Κίτσου Μακρή "Χιονιοδίτες Ζωγράφοι" παρουσιάζεται η πλούσια ζωγραφική παράδοση ένος µικροδ δοεινοΞ χωριοΞ της 'Ηπείρου, τών Χιονιάδων. ?οειΞστη. καν πέντε χρόνια συστηματικης Ξρευνας καί µελέτης τον γνωστοδ λαογράφου γιά νά ολο- κληρωθεί τό Ξργο αύτ6. Οί δυσκολίες ύπ5ρξαν πολλες καί µεγάλες επειδη οί ΧιονιαδίΞεε ζωηράφσι άφησαν "εργο σκορπισμένα σέ κάνω άπό έκατό µικρά δυσπρόσιτα χωριάι 'Η πρόθεση της "Μέλισσας" νά γνωρίσει στό έλληνιπό ψιλότεχνο κοινό, τμηµατικά έλ- λΞ συστηματικά, τή λαϊκή µας τέχνη σέ δλες της τίς έκδηλώσεις συνδυΐζεται άναγπαστι- κά µε τη δυνατότητα έξασσάλισης δπε58υνων καί προετοιµασμξνων µελετητδν, πρΞγµα πού είναι πολύ δύσκολο στην &ποσπασµατικη καί &νοργάνωτη έλληνική πνευµατική ζωή. ""τσι, η σειρά παρουσίασης των σχετικών έκδδσεων νά προσδιορίζεται άπό τίς δυνατότητες πού παρέχει η χώρα µας, με μοναδικό γνώμονα την ύψηλή στάΘµη τών μελετών καί την άρτια έκδοτικη έµφάνιση.'Η Διεύνυνση της "Μέλισσας" Exam πλήρη συναίσθηση τών.μεγά!λων δυσχεριδν πού Εµφανίζει µιά τέτοια προσπάθεια, την Ξνναρρύνει οµως η Ξπίγνωση της σπουδαιότητας πού Έχει, εί8ιπά σήμερα, η &σομοίωση τών γόνιµων στοιχείων της ξννι- κής µας κληρονοµιάς. Με την έπιστράτευση δλων τδν πνευµατικδν δυνάµεων πού διαθέτει 'ζ'χώρα µας στον τοµέα αδτδν, μέ την πείρα τών συνεργατδν της καί µέ το σύγχρονο Ego- πλισμ6 της Ξχει την πεποίθηση πώς νά έπιτ6χει στούς µεγάλους της στόχους.Οί τέσσερις πρώτοι τόµοι &ποτελσΒν Θετική έγγύησηγι'αδτδ. ΠΡΟΛΟΓΟΣ? "!! έργασία αύτή έπιχειρεί µιά πρώτη καί μερική έφαρµογή τής όρχής πού 6 συγγρα. φέας της διατύπωσε στόν πρόλογο τού βιβλίου του "'Η Λαϊκή Ψέχνη τοό Πηλίου". "Έγραφε East πώς " ή µελέτη τής λαϊκής τέχνης µιας Ελληνικής περιοχής δέ μπορεί νά έχει Εστω καί σχετική πληρότητα χωρίς παράλληλη γνώση τής τέχνης όλων τών περιοχών τής χώρας μας καθώς καί τών γειτονικών λαών". Ψεχνίτεςρ µόνοι ή σέ συνεργεία, ξεκινούν άπό διά- φορες περιοχές καί περιτρέχουν όλόκληρη τήν 'Ελλόδα, καί πιό πέρα όκόμα. Οί πιό όνο- µαστοί έκπρόσωποι τής πηλιορείτικης λαϊκής τέχνης έμαθαν τήν τέχνη καί δούλεψαν καί σ'Ξλλους τόπους. 'Ο γλύπτης Ηίλιος πρίν δουλέψει στό συνεργείο τού αρχιτέκτονα Δήμου %ηπανιώτη στό Πήλιο, έργάζεται στήν πατρίδα του Ζουπόνι, τό σημερινό Πεντάλοφο, κι &- νήκει στό συνεργείο τοπ πρωτοµάστορα Γιώργου Κρύστα, όπως &πέδειξαν πρόσφατες έρευ… νες.1 Κι & ίδιος δ &ρχιτέκτονας, όπως φανερώνεται άπό τό έπίΘετό του Ζηπανιώτης, χα- τόγεται άπό τό σηµερινό Πεντάλοφο, ήν καί τόν συναντοήµε σέ κατάστιχο τής έκκλησίας τού ?ωτήρα ταγορΞς, παιδί όκόµα, να προσφέρει χρήµατα γιά λογαριασμό τής µητέρας του Κατερίνας. 'Ο Θεόφιλος πρωτοζωγραφίζει στή Μυτιλήνη, σχηµατίζει τήν είκαστική του γλώσσα στή Σµύρνη, µένει τριάντα χρόνια στό Πήλιο καί ξαναγυρίζει στήν πατρίδα του "υτιλήνη, όπου συνεχίζει νά ζωγραφίζει ώς τό θάνατό του τό Μάρτη τοή 1934.2 "Ο Παγώ- νης έρχεται στό Πήλιο άπό τό ήπειρώτικο χωριό Χιονιάδες έτοιµος ζωγράφος. "Οχι, με… βαια, ώριμος &κ6μα. Κι ό γραφικός του χαρακτήρας γίνεται πιό στρωτός µέ τα χρόνια. 'Από τό πρώτα του έργα είναι καί οί τοιχογραφίες στήν έκκλησία τής 'Αγίας Μαρίνας Κισ- σού -1802- όπου όπογρόφει ώς Παγώνης Χιονιαδίτης, μέ τή σημαντική Προσθήκη "Ex φυλής Πασχαλέδες". 'Επειδή ή θέση τού Παγώνη, καθώς καί τού γιού του 'ΑΘανόσιου, είναι ση- µαντική στή λαϊκή ζωγραφική τού Πηλίου, όδηγήΘηκα στή σκέψη πώς έπρεπε νά &νιχνεύσω τίς ρίζες τής τέχνης του. Κι &κόµα νά ξεκαθαρίσω τή σημασία τής φράσης "Eu φυλής Πασ- χαλόδες", πού γιά νά τή βάλει σέ τόσο έπίσηµη θέση, ed πρέπει να τής έδινε κάποιο ί- διαίτερο βάρος. 'Η έργασία, λοιπόν, αύτή πρέπει νά Θεωρηθεί σέ συμπλήρωμα τής µελέτης γιά τήν πηλιορείτικη λαϊκή τέχνη. "Ετσι άρχισε στό 1975, καί συνεχίστηκε πέντε καλο- καίρια συνέχεια, ή έρευνα στήν "Ήπειρο, τή Δυτική Μακεδονία, τή Θεσσαλία καί τήν 'Α- καρνανία. 'Αρχικός δδηγός ή ώραία συναγωγή στοιχείων γιό τούς χιονιαδίτες ζωγράφους πού έκανε & ντόπιος ίερέας Γεώργιος Παίσιος.3'Αρχειακό ύλικό έλάχιστο βρέθηκε γιατί ή περιοχή δοκιµάστηκε σκληρό &πό τόν έµφύλοο σπαραγµό. Διγοστή καί ή σχετική Βιβλιο= γραφία.'Η έρευνα κάλυψε πάνω άπό έκατό χωριό καί όχτώ μοναστήρια, όπου ύπήρχαν πλη- ροφορίες ή ένδείξεις πώς ύπήρχαν έργα χιονιαδιτών ζωγράφων. Οί πληροφορίες όφορούσαν &ποκλειστικό τό &γιογραφικό τους έργο. "Η "κοσµική" τους ζωγραφική έµενε έντελώς &- µνημόνευτη. Καί πρόκειται γιό τό πιό ζωντανό καί δροσερό τµήμα τής χιονιαδίτικης ζω- γραφικής. Βρέ0ηκαν είκοσιδυό σπίτια διακοσμηµένα, άπό τό όποία µερικά διατηροήσαν τίς τοιχογραφίες σέ καλή κατάσταση, τό περισσότερα σέ μέτρια καί σέ µερικό ύπήρχαν µόνον ίχνη. Γέροντες µας μίλησαν καί γιά Ελλα διακοσμημένα σπίτια πού καταστράφηκαν ή έπι- --ψ: "."-ύ; : ; -; . 2 σκευάστηκαν µέ θυσία τής ζωγραφικής τους διακόσµησης. Είναι πολύ πιθανό πώς ένα με- γάλο µέρος της άνήκε σέ χιονιαδίτες. Παλιές φωτογραφίες, σχέδια, άνθίβολα, έπιστολές, μαγνητοφωνηµένες συνεντεύξεις καί άλλα στοιχεία, έκατοντάδες φωτογραφιών καί έγχρω- μων διαφανειών πού τραβήχτηκαν σέ κάθε τόπο, άποτελούν τό όλικό πάνω στό όποίο στη- ρίζεται ή Εργασία αύτή. Πρώτος ό συγγραφέας της έπισηµαίνει τήν άνεπάρκειά του. Γιά τό λόγο αύτό θεωρεί τό βιβλίο τούτο όχι όλοκληρωµένη µελέτη άλλά έκτεταµένη παραπομ- πή τού βιβλίου του γιά τή λαϊκή τέχνη τού Πηλίου. 'Λπό τό συγκεντρωµένο φωτογραφικό ύλικό δημοσιεύονται έδώ άντιπροσωπευτικά δείγ- µατα άπό άγιογραφίες, έπιγραφές, τοπία, προσωπογραφίες, νεκρές φύσεις, άνθογραφίες, πού καλύπτουν όλη τή γνωστή µας περίοδο δραστηριότητας τών χιονιαδιτών. 'Επίσης δη- µοσιεύονται παραλλαγές ένός άπό τά διακοσμητικά θέµατα πού συναντούμε συχνότερα, γιά νά µπορέσει ό άναγνώστης νά διαπιστώσει τό ποσοστό έλευθερίας μέ τήν όποία οί παρα- δοσιακοί µας ζωγράφοι χειρίζονται µερικά σταθερά θέµατα. Θερµές είχαριστίες άπευθύνονται σέ όσους µέ εύγένεια καί προθυµία βοήθησαν τήν έρευνα καί ίδιαίτερα τόν παπά-Γιώργη ΠαΤσιο, τό γιατρό Βασίλειο Χρήστου, τό συνταξι- ούχο δάσκαλο Στέφανο Ζωγράφο άπό τούς Χιονιάδες, τό δάσκαλο Βύρωνα Βαρζώκα άπό τό Κα- πέσοβο, τό γυμνασιάρχη κ. Φραγγούλα καί τόν κ. Βασδεκά άπό τό Σκαµνέλι, τόν κ. Γιώργο Μπαλτή άπό τήν Πυρσόγιαννη, τόν παπά-Δηµήτριο Βουζοπλή άπό τούς Νεγάδες, τό δάσκαλο ' καί συγγραφέα:κ. Κώστα Λαζαρίδη άπό τό Κουκούλι, τή δεσποινίδα Μαρία Παπάζογλου άπό τό Τσεπέλοβο, τήν κυρία Μπακόλα άπό τό Δίλοφο, τόν κ. 'Αντώνη Γεράση άπό τό Γοργοπό- ' ταµο, τόν έπίτιµο γυμνασιάρχη κ. Στάθη Λαµπρίδη άπό τά Πάνω Πεδινά, τή δεσποινίδα Νι- καίτη Κοντούρη, ήθοποιό, άπό τά Κάτω Πεδινά, τό διευθυντή τής "'Ηπειρωτικής ΄Εστίας" κ. Δηµοσθένη Κόκκινο, τήν έπιτροπή τού περιοδικού "'Αρµολόι", τόν πεζογράφο κ. Γιάν- νη Βατζιά άπό τό Μεταξοχώρι 'Αγιάς, τό γιατρό κ. Λάνταβο πού ύπηρετούσε στήν 'Οξύνεια Καλαμπάκας, τό µοναχό Σεραφείµ άπό τήν 'Αγία Τριάδα Βυθού, τό γιατρό κ. Λαυρέντη 'Α- γορίτση άπό τή Δράκια Πηλίου, τόν Πρόεδρο τής 'Βνώσεως Ζαγορισίων κ. Κλεόβουλο Βλαδί- κα, τόν έπίτιµο γυµνασιάρχη κ. Στάθη Οίκονόµου καί όλους τούς ίδιοκτήτες σπιτι"ων δι- ακοσμηµένων άπό χιονιαδίτες ζωφράφους. OI XIONIAAEZ ΑΠΟ TA META TOY 680v AIQNA ΩΣ TA ΜΕΣΑ TOY 2006 T6 µικρό αύτό χωριό βρίσκεται στήν έπαρχία τής Κόνιτσας, κοντά στά άλβανικά σύ- νορα. 'Αφίνοντας άριστερά τό δρόµο Κόνιτσας - Νεάπολης, ένας µέτριας βατότητας έπαρ- χιακός δρόµος φέρνει στήν Πυρσόγιαννη. 'Από έκεί σκυρόστρωτος, όχι σέ καλή κατάσταση, δρόµος περνάει άπό τή Βούρμπιανη καί προχωρεί πρός 16 Πληκάτι. Πρίν φτάσουµε σ'αύτό ύπάρχει άθλιος χωµατόδροµος, πάλι άριστερά, πού όδηγεί πρός τούς Χιονιάδες. 'Από τόν άριθµό τών σπιτιών πού σώζονται ή πού κείτονται σέ έρήπια φαίνεται πώς οί κάτοικοί του ποτέ δέν ξεπέρασαν τούς τετρακόσιους. Τό 'Επιτελικό Γραφείο τού έλληνικού 'Υπουρ- γείου τών Στρατιωτικών µάς δίνει στά 1880 τόν άριθµό τών 348 κατοίφρν.4 'Ασφαλώς στη- η ρίζεται σέ έπίσηµα στοιχεία τουρκικής άπογραφής. "Αλλωστε, ένα χρόνο άργότερα, σέκοι- ___ **… ….-.-…..…….…… 3 νοτικό φορολογικό κατάλογο έμφανίζονται 85 φορολογούµενοι οίκογενειάρχες, πού μέ µέσο όρο 4 µέλη κατά οίκογένεια µάς δίνει τόν άριθµό 340. "Αν 6 μέσος όρος 4 µελών κατά οί- κογένεια φαίνεται μικρός θά πρέπει νά ύπολογίσουµε πώς μερικές οίκογένειες είναι όρφα- νές άπό πατέρα -σηµειώνονται µέ τό όνοµα τής χήρας- καί σίγουρα άλλες θά ήταν καινούρ- γιες, πρίν όλοκληρώσουν τόν κύκλο τής παιδογονίας των. Χαρακτηριστική ένδειξη γιά τή θέση τής γυναίκας µέσα στήν κοινωνία είναι τό ότι οί χήρες δέν άναγράφονται μέ τό βαφ- τιστικό τους όνομα δίπλα στό έπίθετο άλλά µέ τό άνδρωνυµικό, π.χ. Γιώργαινα Μανδρίτη, Νικόλαινα Τζουβάκα, Νικόλαινα Πασχάλη κ.λ.π. καί μόνο μία άπό τίς έξη χήρες άναγράφε- ται µέ τό βαφτιστικό της, ή Δέσπω Χρήστου.5 Δυστυχώς, οί περιπέτειες τού χωριού έξαφά- νισαν σχεδόν όλα τά κοινοτικά καί ίδιωτικά έγγραφα πού θά έπέτρεπαν νά έχουμε πληρέ- στερη είκόνα τής κοινωνικής, οίκονοµικής καί πολιτιστικής ζωής τού χωριού. Πάντως δέ φαίνεται νά παίζει κάποιο σημαντικό ρόλο στήν περιοχή. Θά πρέπει νά σηµειωθεί έδώ ότι στόν τόσο κατατοπιστικό χάρτη τής 'Ηπείρου, πού σχεδιάζει στά 1833 6 Κοσμάς Θεσπρωτός,6 δέν έµφανίζονται οί Χιονιάδες, πού…µόνο στό κείμενο µιά φορά άναφέρονται άπλώς άνάμε- σα στά χριστιανικά χωριά τής Επαρχίας Κολλόνιας.7 'Ακριβέστερα στοιχεία γιά τόν άριθμό τών κατοίκων έχουμε άπό τό 1913, δηλαδή µετά τήν άπελευθέρωση τής 'Ηπείρου. 'Ο πραγµα- τικός πληθυσμός, σύµφωνα μέ τά στοιχεία τής Στατιστικής 'Υπηρεσίας τής 'Ελλάδος, στά 1913 ήταν 300 κάτοικοι, στά 1920: 288, στά 1928: 280, στά 1940: 239, στά 1951: 65 /µε- τακίνηση τού πληθυσμού τών όρεινών οίκισµών πρός τά άστικά κέντρα μέ τόν έµφύλιο πόλε- μο/, στά 1951=105, στά 1971: 14. Στά 1976 βρήκαµε 12 µόνιμους κατοίκους πού στά 1979 έγιναν 9. 'Η είκόνα είναι άποκαρδιωτική. 'Εδώ καί µερικά χρόνια έπαψε νά λειτουργεί καί τό Δηµοτικό Σχολείο τού χωριού. Δέν ύπάρχει ούτε µικροµάγαζο. 'Η οίκονοµία τού χωριού ήταν κυρίως κτηνοτροφική. 'Εν τούτοις, 16 όνοµα τού χωριού µάς παρέχει καί µιά χρήσιµη πληροφορία= χιονιάδες ήταν οί µεταφορείς πιεσμένου χιονιού άπό σκιερές όρεινές τοποθεσίες πού "χορταίνουν τήν πολιτείαν τό καλοκαίρι χιόνια", κα- τά τήν έκφραση παλιού ήπειρώτη λόγιου. 'Η μεταφορά χιονιού άπό διάφορες περιοχές δέν περιορίζονταν μόνο πρός τίς πολιτείες τής 'Ηπείρου καί τά κονάκια τών πλούσιων Τούρκων µά έφτανε ώς τήν Κέρκυρα όπου "κομίζουν χιόνια µέ τό πλοίο, καί πίνουν οί άρχοντες καί εύγενείς Κερκυραίοι τές λείµονάδες καί λοιπά καταψυκτικά καί δροσιστικά ποτά".8 'Εκτός άπό τούς κατοίκους τής Πρεµετής, τών βουνών τής Λιαπουριάς καί τής Χειμάρρας, καί οί κάτοικοι τών Χιονιάδων άσχολούνται µέ τό ίδιότυπο αύτό είδος έµπορίου, ίσως μάλιστα σέ μεγαλύτερο ποσοστό γι΄αύτό καί 16 χωριό τους παίρνει τό όνοµα Χιονιάδες, όπως συμβαί-… νει καί µέ άλλα έλληνικά χωριά, π.χ. Χαλκιάδες, Χουλιαράδες, Καρβουνάδες, Μελισσουργοί. Οί περιορισμένοι πόροι τής περιοχής άναγκάζουν ένα ποσοστό άπό τόν άντρικό πληθυσ- µό νά άσχοληθεί µέ τεχνικά έπαγγέλματα. κάθε χωριό είδικεύεται σ'έναν τομέα, ή Πυρσό- γιαννη καί ή Βούρμπιανη στήν οίκοδοµική, 6 Γοργοπόταμος στήν ξυλογλυπτική, οί Χιονιά- δες στή ζωγραφική. 'Εστίες ζωγραφικής δραστηριότητας ύπάρχουν καί άλλού, όπως τό Καπέ- σοβο, ή Σαμαρίνα, ή Γαλάτιστα, τό Φορτόσι, τό "Αγιον "Ορος. Θά ήταν ύπερβολή νά τά χα- ρακτηρίσουμε καλλιτεχνικά κέντρα. Δέ δημιούργησαν καμµιά ίδιαίτερη σχολή στόν τομέα ...........-.....!;ιιιιιιιιιιιΞίΞ;ΞΞ=ι----ι … µ…, 4-4 Γ 4 τους. "Εβγαλαν καλούς, μέτριους καί κακούς τεχνίτες στό ύφος καί στό έπίπεδο άντίστοι- χων δραστηριοτήτων όλόκληρης τής τουρκοκρατούμενης ΄Ελλάδας. Μοναδική, ίσως, έξαίρε- ση οί ζωγράφοι άπό τήν Κλεισούρα τής Δυτικής Μακεδονίας πού έργα τους συναντήσαµε στό χωριό τους, στό Νυµφαίο καί στό Πάπιγκο. Κατά τό δεύτερο µισό τού 19ου αίώνα, κι άσφα- λώς έπειδή δέχονται τήν άκτινοβολια τής πρωτεύουσας τού έλεύθερου "Ελληνικού Κράτους, διαµορφώνουν ίδιαίτερο ύφος, λαϊκό-νεοκλασσικό. XE µερικές περιπτώσεις φτάνει ώς τήν άπομίμηση γλυπτικής, μέ πλασµατικές ζωγραφιστές κόγχες μέσα στίς όποίες άποδίδονται µόνο µέ σκιοφωτισμ6 άρχαιότροπες µορφές. Θεοί, Μούσες, Καρυάτιδες, οί 'Εποχές τού Χρόνου, οί αίσώπιοι µύθοι, 6 χορός τών Μουσών μέ τόν 'Απόλλωνα, είναι τά θέµατα πού τούς άπασχολούν.9 'Επίσης, ή κύρια έπαγγελματική δραστηριότητα τών μαστόρων σκορπίζε- ται πρός διάφορες κατευθύνσεις μέσα καί έξω άπό τήν 'Ελλάδα καί έλάχιστα καλύπτει τίς τοπικές άνάγκες σέ θρησκευτική καί κοσμική τέχνη. Τά σπίτια τής Πυρσόγιαννης καί τής Βούρµπιανης είναι σχετικά πενιχρά µπροστά σέ δημιουργήματα τών µαστόρων τους σέ άλλα μέρη.100ί ζωγράφοι τών Χιονιάδων, µέ τό τόσο πλούσιο έργο, έλάχιστα δείγματα τής τέχ- νης των άφησαν στό δικό τους χωριό: λίγες καί µεταγενέστερες τοιχογραφίες στήν έκκλη- σία τού 'Αγίου 'Αθανασίου, µερικές φορητές είκόνες καί ούτε ένα διακοσµηµένο σπίτι. Τό τέµπλο τής έκκλησίας τού Γοργοπόταµου δέ συγκρίνεται µέ τό θαυµαστό τρυπητό ξυλό- γλυπτο τέμπλο τής Μητρόπολης "Ιωαννίνων πού έγινε άπό τεχνίτες τούυ χωριού αύτού. 'Η είδίκευση κάθε χωριού σέ έναν τοµέα έκφράζεται καί μέ χαρακτηριστικές φράσεις, όπως "Ποιός έχτισε τόν Κόσμο; -Oi nupooy1avvi1cgf", "Χιονιαδίτης είσαι; Ζωγράφος είσαι:". Κι έδώ δέν θά πρέπει νά φτάσουµε στήν όπερβολή νά πιστεύουµε πώς όλοι οί "αντρες πού δέν άσχολήθηκαν μέ τήν κτηνοτροφία γινότανε χτίστες, ζωγράφοι ή ξυλογλύπτες. 'ονοµα- στοί καί πέρα άπό τήν περιοχή είναι οί λαϊκοί µουσικοί τής Πυρσόγιαννης καί τής Βούρ- µπιανης. 'Από τήν Πυρσόγιαννη κατάγονται καί άξιοι λιθογλύφοι, οί λεγόμενοι πΞλΞκάνΞι, μέ ίδιαίτερη έπίδοση στίς σκαλιστές προσόψεις τζακιών, όπως 6 Γιάννης Νίτσος, & Baci- λης Στύλος, 6 Γιώργος Παπανικολάου, 6 Γιώργος Βατσκαλής καί άλλοι. ΄Υπάρχουν πληροφο- ρίες καί γιά χιονιαδίτες ξυλογλύπτες. Κατά όμάδες, τά λεγόμενα "µπ'λούκια" ξεκινούσαν άρχές τής άνοιξης γιά νά 6110106- ψουν µέ τό τέλος τού φθινόπωρου. Βασικά χρονικά όρόσηµα ήταν οί γιορτές τών δύο καβα- λαρέων άγίων, τού "Αι Γιώργη τήν άνοιξη καί τού "Αι Δηµήτρη τό φθινόπωρο.'Π άναχώρη- ση τών µπουλουκιών συνοδεύονταν άπό µικρές άποχαιρετιστήριες γιορτές.Τό είδος τής προ- συµφωνηµένης έργασίας καθόριζε καί τή σύνθεση, σέ άριθµό καί είδικότητες, τού κάθε μπουλουκιού. Πολυάριθµα τών χτιστάδων, µικρότερα τών ξυλογλύφων καί µέχρι πενταµελή τών ζωγράφων. Τό γενικό σχέδιο καί ή έπίβλεψη τής όλης δουλειάς άνήκει στόν πρωτομά- στορα. Γύρω στά 1800 συναντούµε γιά τόν πρωτοµάστορα τών χτιστάδων τό λόγιο χαρακτη- ρισµό ά ρ χ ι τ έ κ τ ων /Δήμος Ζηπανιώτης, µοναστήρι 'Αγίου 'Αθανασίου Λαύκου 1795/9 καί τών ζωγράφων i σ τ ο ρ ι 0 γ ρ ά φ o ς | Μιχαήλ, μοναστήρι 'Αγίας Τριάδας Βυθού 1802/. , , … …,- ζ! 5 'Η έπαγγελματική συσσωμάτωση τών χτιστάδων καί τών ξυλογλύφων άκολουθεί τόν παν- ελλήνιο τύπο τού ρουφετιού ή ίσναφιού."Ετσι είναι όργανωμένοι οί "κουδαρέοι"/χτιστά- δες/ τής Πυρσόγιαννης καί τής Βούρµπιανης καί οί "ταγιαδόροι"/ξυλογλύπτες/ τού Γοργο- πόταµου, πού παλιότερα λεγότανε Τούρνοβο.12 Στήν έπαγγελματική συσσωµάτωση τών ζωγρά- φων άπό τούς Χιονιάδες ύπάρχει κάποια ίδιοµορφία πού θά τήν έξετάσουµε άργότερα. ‘H μικρή κοινωνία τών Χιονιάδων δέν παρουσιάζει, τουλάχιστο άπό τό 180 αίώνα πού έχουμε σίγουρες πληροφορίες γιά τή ζωγραφική τους, τή βουκολική γραφικότητα μέ τήν 6- ποία παρουσιάζεται γενικά άπό τούς παλιότερους ίστορικούς ή ζωή τού έλληνικού χωριού, "Εχει τίς κοινωνικές της διαστρωµατώσεις. Αύτές δέν άντιστοιχούν µέ τά στρώματα τού κόντρα-πλακέ, όπου 0i διαφορετικές κατευθύνσεις τών ίνών τού ξύλου συμβάλλουν στή συν- οχή καί στερεότητα τού σύνολου. 0i σχέσεις τών διαφόρων κοινωνικών στρωμάτων είναι έ- νεργές καί άνταγωνιστικές. Οι κοτζαμπάσηδες παίζουν βασικά, καί γιά δικό τους όφελος, τό ρόλο τού διαβιβαστή τών βαρών τής τουρκικής φορολογίας καί τών έκκλησιαστικών είσ- φορών στά κατώτερα στρώµατα. Στό µοναδικό φορολογικό κατάλογο, πού τυχαία διασώθηκε, τού 1881, παρατηρούμε πώς ή γενική τουρκική φορολογία καταµερίζεται, μέ άστάθµητη σέ μάς άντικειμενικότητα, άνάλογα µέ τήν οίκονομική στάθµη τού κάθε νοικοκυριού. Τά δικαι- ώµατα τού δεσπότη καθορίζονται µέ βάση τά τέσσερα γρόσια καί µέ συντελεστές άπό 1 ώς 3. Πέ άγνωστα σέ µάς κριτήρια καθορίζονται τά άλλα κοινοτικά βάρη, όπως ή κατασκευή γέφυ- ρας, οί δρόµοι, 6 µισθός τού δραγάτη. Σηµειώνουμε πώς οί αύξοµειώσεις στόν καταµερισ- μό τής γενικής τουρκικής φορολογίας κατά νοικοκυριό δέν είναι άκριβώς άντίστοιχες µέ τίς κοινοτικές έπιβαρύνσεις. Οί έπαγγελµατίες πληρώνουν καί φόρο έπιτηδεύµατος χωρίς, πάλι, σταθερούς συντελεστές. 'Από τό φόρο έπιτηδεύµατος φαίνεται πώς οί ζωγράφοι έχουν άπό τά ύψηλότερα είδοδήματα στό χωριό. Μέ τόν τουρκικό Νόµο "περί βιλαετίων" τού 1859 έµφανίζεται καί στούς Χιονιάδες τό άξίωµα τού µ o υ χ τ ά ρ η, οίκονοµικού διαχειρι- στή. Στά 1892 μουχτάρης είναι 6 "Ιωάννης Δηµ. Βούρης, άδελφός τού ζωγράφου Ζήση Δ. Βού- ρη. Φαίνεται πώς oi μουχτάρηδες, κατά κανόνα άπό τήν τάξη τών κοτζαμπάσηδων, έδειχναν μεγάλη σκληρότητα στόν καθορισμό καί τήν είσπραξη τών φόρων. Κυκλοφορούσε στούς Χιονιά- δες, τέλη 19ου αίώνα, ένα καυστικό σατυρικό τετράστιχο " "Ερµο παληκάρι - Πάρε το χαμ- πάρι - Βάλανε µουχτάρη - "Ολα θά στά πάρει". Μόνον έμµεσες καί άσαφείς πληροφορίες έχουµε γιά δυαδική δράση πού ν'άπέβλεπε στήν άρση ή μείωση τών κοινωνικών καί οίκονομικών διαφορών. Αύτές, άκόµα καί στά έξωτερικά, μά τόσο άποτελεσματικά, στοιχεία τους, όπως οί φορεσιές, κατοχυρώνονται καί άπό τήν 'Εκ- κλησία, όπως φαίνεται καί άπό τήν έγκύκλιο τής 24ης 'Οκτωβρίου 1803 τού 'Επίσκοπου Κο- ζάνης καί Σερβίων πού καθορίζει µέ λεπτομέρειες τή γυναικεία φορεσιά τών τριών κοινωνι- κών τάξεων καί άπειλεί µέ άφορισμό καί καταγγελία στίς τουρκικές άρχές όποια γυναίκα ντυθεί μέ φορεσιά άνώτεΡης τάξης.'Επίσης, στίς άπεικονίσεις κτητόρων ή δωρητών έκκλη- σιών ή φορεσιά τών "άρχόντων" είναι έντελώς διαφορετική. Συχνές είναι οί άτομικές προσ- πάθειες γιά µεταπήδηση άπό ένα στρώμα σέ άλλο άνώτερο ή καί γιά µίμηση τού τρόπου ζωής 6 τών άνώτερων στρωµάτων. Χαρακτηριστικό σύµπτωµα στήν τέχνη, κυρίως στή ζωγραφική, εί- ναι ή έπίφαση πολυτέλειας,δηλαδή ή άποµίµηση άκριβών καί δυσεύρετων ύλικών µέ άλλα φτη- νά καί προσιτά. "Eva µέσο διαμαρτυρίας είναι καί ή πολιτική σάτυρα. ‘0 δάσκαλος 'Ιωάν- νης Μ. Καραγιάννης συντάσσει " Εκ τού προχείρου καί µερικά ποιήµατα, έν τών όποίων ά- ναφέρεται είς τήν κακήν διοίκησιν καί διαχείρισιν τών ΐοινοτικών πραγμάτων 616 τής τό- τε Δημογεροντίας" γράφει 6 Γεώργιος Παίσιος. Διαφορετική είναι ή αίσθηση τού χρόνου στά διάφορα κοινωνικά στρώματα. Στούς κτη- νοτρόφους είναι κυκλική καί µικροπρόθεσµη | χειμώνας-άνοιξη-καλοκαίρι-φθινόπωρο/, στούς έµπορους καί χειροτέχνες-ζωγράφους γραµμική /πρίν άπό τόσα χρόνια-πέρισυ-φέτος-τού χρό- νου/ καί στούς κοτζαµπάσηδες κάθετα γραµμική | 6 παραπαπούς µου-ό κακούς μου-ό πατέρας μου- τά παιδιά μου/ έπειδή ένα άπό τά ίδεολογικά στηρίγματα τής κοινωνικής τους έπιβο- 1 λής είναι καί ή "εύγένεια" τής καταγωγής τους άπό "καλή σειρά". . Γιά τήν ύπαρξη σχολείων στούς Χιονιάδες oi κάπως σίγουρες πληροφορίες φθάνουν ώς τά 1826, τότε πού δίδασκε µέ άκτινοβολία καί στά κοντινά χωριά 6 Κωνσταντίνος Δηµητρι- άδης Κοσκινάς. 'Ο Γεώργιος Παίσιοε μάς πληροφορεί πώς σχολείο λειτουργούσε "ύπό τήν ίδίαν στέγην τής παλαιάς ΄Ξκκλησίας άγ. 'Αθανασίου οίκοδοµηθέν διαµέρισµα, Εχον τήν είσοδον έκ τής θύρας τού γυναικκωνίτου, καί τό όποίον κατηδαφίσθη κατά τήν άνέγερσιν τής έκκλησίας κατά τό έτος 1866". Κάποιο σχολικό κτίριο φαίνεται πώς χτίζεται στά 1858 µέ δωρεά τής Αίκατερίνης Χρήστου ΠαπΞ.14 ξάξά τή μαρτυρία τού Γεώργιου Παίσιου είχε µόνο µιά μικρή καί σκοτεινή αίθουσα διδασκαλίας καί διαµέρισμα γιά κατοικία τού δάσκα- λου. Στή θέση τού σχολείου αύτού χτίζεται στά 1905 16 σχολικό κτίριο πού ύπάρχει καί σήµερα. Δύτό χαρακτηρίζεται "εύπρεπέστερον" καί "όπωσδήποτε ύγιεινότερον" άπό τό προη- γούµενο. Είναι στόν τύπο πολλών σχολικών κτιρίων τών τελευταίων χρόνων τής Τουρκοκρα- τίας στήν "Ήπειρο. 'Η χρήση ντόπιων δομικών ύλικών καί μερικά στοιχεία τής τοπικής άρ- χιτεκτονικής τό έντάσσουν άνετα στό ύφος τού χωριού. 'Ο ζωγράφος Παγώνης, πού έρχεται στό Πήλιο γύρω στά 1800, δείχνει άπό τό γραφικό του χαρακτήρα καί τίς άνορθογραφίες του πώς ξέρει κάποια κολυβογράµματα, χωρίς νά εί- ναι βέβαιο πώς φοίτησε 05 σχολείο τού χωριού του ή σέ κάποιο άλλο τής περιοχής. Είναι σχεδόν βέβαιο πώς πολλές φορές στή μαθητεία τής ζωγραφικής περιλαµβάνεται, τήν έποχή του, καί ή διδασκαλία τής γραφής, άπαραίτητη στήν άσκηση τού έπαγγέλµατος. 'Ο γραφι- 16g χαρακτήρας καί ή όρθογραφία τού Παγώνη βελτιώνονται βαθμιαία στό Πήλιο. 'Ο χιονια- δίτης ζωγράφος Χριστόδουλος άντιγράφει στά 1846 τήν "'Ερμηνεία τών ζωγράφων " τού Διο- νύσιου άπό τή Φουρνά τών 'Αγράφων µέ στρωτό γραφικό χαρακτήρα. 'Αργότερα, άπό τό τελευταίο τέταρτο τού 18ου αίώνα, στό σχολείο τών Χιονιάδων γί- νεται συστηµατικότερη διδασκαλία. Δάσκαλοι άλλοτε είναι ντόπιοι καί άλλοτε προέρχονται άπό διάφορα ήπειρώτικα χωριά, τή Ζίτσα, τή Βούρμπιανη, τήν Πυρσόγιαννη, 16 Tofipvoao. Τήν έποπτεία τού διορισμού τών δασκάλων είχε 6 Μητροπολίτης Βελής καί Κονίτσης άλλά ή µισθοδοόία βάραινε τό χωριό. T6 σπίτια τών Χιονιάδων είναι λιθόχτιστα διόροφα, σέ τετράγωνη τά περισσότερα κά- … …. - ". .…-- --…..… τοψη καί μέ σχιστπλιθική έπικάλυψη τής τετράριχτης ξύλινης στέγης. Σπάνια έχουν έ- ξωτερικά κάποια άπλή λιθανάγλυφη διακόσμηση. T6 τέμπλο τής έκκλησίας είναι άπλό ξύλι- νο. Θά πρέπει9 όµως, νά σηµειώσουμε έδδ πώς ή σημερινή έκκλησία χτίστηκε στά 1866, δη- 1006 σέ έποχή παρακµής τής παραδοσιακής ξυλογλυπτικής. Ξέρουμε, άπό πολλές άλλες περι- πτώσεις, πώς τό τέμπλο τής παλιάς έκκλησίας δέν ξαναστήνονταν στήν καινούργια, πολύ περισσότερο άν είχε φανερά σημάδια φοράς από τό χρόνο. Πολλές φορές συναντούμε, σέ νάρ- 0ηκες ή γυναικωνίτες, τµήµατα θαυμαστών ξυλόγλυπτων τέμπλων πού άντικαταστάΘηκαν άπό µέτρια νεότερα. 'Η γυναικεία φορεσιά, όπως φαίνεται άπό ςωτογραφίες τού τέλους τού 1θου αίόνα, άκολουΘεί σέ γενικές γραµμές τή φορεσιά τής περιοχής Κόνιτσας. Κατά τήν ϊ- δια έποχή στούς άντρες έχει έπικρατήσει ή εύρωπαίκή φορεσιά. Προσωπογραφία, όμως, έργο τού χιονιαδίτη Θωµά ΜαρινΞ, παριστάνει άντρα πού φορεί φαρδύ κόκκινο φέσι µέ µαύρη φούντα, άσπρο πουκάμισο, σκουρογάλαζο γελέκι, όμοιόχρωµο έπενδύτη καί ίσως φουστανέλ- λα/άπεικονίζεται δς τή µέση/.1Ξ 'Από τά στοιχεία πού έχουµε σχηµατίζουµε τήν τυπική είκόνα τής ζωής όλων τήν μι- κρόν δρεινδν χωριδν τής 'Ππείρου, χωρίς τή λάμψη µερικΞν ζαγοροχωριδν. Η ΕΠΑΓΓ?ΜϊΑΤΙΚΗ ΣΥΣΣΩΜΑΨΩΣΉ ΤΩΝ ΖΩΓΡΑΦ9Ή Γιά τήν έπαγγελµατική δργάνωση καί 16 διδασκαλία τής τέχνης στούς Χιονιάδες δέν ύπάρχουν παλιές γραπτές μαρτυρίες, πράγμα πού άφησε έλεύΘερο τό πεδίο σέ κάθε μορφής είκασίες, άπό τίς οποίες δέν ξέφυγε παλιότερα καί 8 όποφαινόµενος."Επαγγελματική δργά- νωση καί έκμάΘηση τής τέχνης είναι άλληλένδετες σέ μορφές χειροτεχνικδν συσσωµατώσεων κατά τήν Τουρκοκρατία. T6 έθιµικό τους δίκαιο καθόριζε όχι µόνο τούς όρους άσκησης τού έπεγγέλµατος άλλά καί τίς συνθήκες καί τά στάδια μαθητείας μέ τή βαθµιαία άνάληφη 31o καί µεγαλύτερων εύθυνΞν κατά τήν παραγωγική διαδικασία. 'Ο Εύριπίδης Σούρλας µιλάει χω- ρίς δισταγμό γιά 'Αγιογραφική Σχολή τήν Χιονιάδων.16 ‘0 δρος Γχολή έδδ είναι άβάσιμος είτε μέ τήν έννοια τού 'Εκπαιδευτήριου τήν πάρουµε είτε σά µιά "σχολή" τέχνης µέ πρωτό- τυπο καί ίδιαίτερο ύφος.'Ο ίδιος δέν τό ξεκαθαρίζει. Πιό προσεκτικός καί πλησιέστερος στά πράγματα 6 Γεώργιος Παίσιος µιλάει γιά "µακροχρόνια σειρά τής Οίκιακής 'Αγιογραφι- κής Σχολής τήν Χιονιάδων".1?Μέ τόν 600 "οίκιακής" άποκλείει τό ένιαίο έκπαιδευτήριο. Ούτε µέ τήν έννοια τής καλλιτεχνικής σχολής τόν χρησιμοποιεί γιατί 6 ίδιος μέ πολλή σε- μνότητα σηµειώνει στόν πρόλογο τού βιβλίου του: "Κατά τήν σύνταξιν τής παρούσης, ήμε"ις? µή έχοντες είδικότητα τινά περί τά τοιαύτα, δέν έπιχειρήσαµεν νά έπιφέρωµεν κρίσεις έπί τήν έργων τών Χιονιαδιτδν άγιογράφων. Τούτο είς άλλους έναπόκειται. "Οσα έγράψαµεν καί γράφοµεν σήµερον περί αύτδν, ταύτα άναφέρονται είς τό ίστορικ6ν τής 'Αγιογραφίας µέρος καί άποβλέπουν είς τήν έν µέρει πλήρωσιν ένός κενού, τό δποίον έδηµιουργήΘη άπό τής άρ- χής άκόµη τής έµφανίσεως τής τέχνης αύτής είς τό χωρίον τούτο". Είναι φανερό πώς µέ τόν 600 'Αγιογραφική Σχολή έννοεί τήν άγιογραφική παράδοση, πού πραγµατικά ύπάρχει στό χω- ριό του. ‘0 ίδιος σέ πολχά σημεία τού βιβλίου του άναφέρεται σέ διάφορες "Υ€νΞΞζ" ζω- … ΄γράφων. 'Βπίσης 6 Παγώνης, όταν τοιχογραφεί στά 1802 τήν 'Αγία Μαρίνα Κισοού, στό Πήλιο, , ! ι ? .---.-- 8 γράφει στά κιονόκρανα τής μεγάλης αύτής τρίκλιτης βασιλικής τό ίστορικό τής άγιογρά- | φησης καί δπογράφειι "Χείρ δωρεούντος παγούνι κωσταντί χιωνιαδύτι Εκ φυλής πασχαλάδες". !!ιόφερτος άκόµα στό Πήλιο κρατάει τήν ήπειρύτικη προφορά τού δνόµατός του καί σηµει- ώνει τόν τόπο τής καταγωγής του. 'Αργότερα, όταν έγκατασταθεί μόνιµα στή Δράκια τού Πηλίου, θά όπογράφει ώς "δρακιώτης". Αύτό άλλωστε, τόν διευκολύνει καί έπαγγελµατικά γιατί στή Δράκια καί όχι στούς Χιονιάδες πρέπει νά τόν άναζητήσουν πιθανοί νέοι πελά- τες του. Είναι συνήθεια τόν συγχρόνων του νά σημειώνουν τόν τόπο καταγωγής των. 'H Ρα- λάτιστα, ή "Αρτα, τό Φορτόσι, τό Καπέσοβο, οί Μηλιές, τό Νεµπεγλέρ, τό Λινοτόπι καί πολλά άλλα µέρη έµφανίζονται σέ έπιγραφές άγιογραφιύν.0ί σαµαρινιύτες πολλές φορές βραχυγραφούν τόν τόπο τής καταψνγής των µόνο µέ τά σύµφωνα "σ.µ.ρ.ν.". Οί χιονιαδίτες ζωγράφοι μέ πολλόυς τρόπους σηµειώνουν τήν καταγωγή τους : "Ex κόµης Χιονιάδες", "En Χιονιάδων", "άπό χωρίον Χιονιάδες", "Ex Χιονιάδες", "Χιονιαδίτου", " Χιονιαδίτη", "Χι- ονιάδες","άπό Χιονιάδες τής έπαρχίας τού 'Αγίου Βελάς". Στήν έπιγραφή τής 'Αγίας Μα- ρίνας Κισσού τό πιό Ενδιαφέρον σηµείο είναι 6 προσδιορισμός "Ex φυλής Πασχαλάδες". 'ο Χριστόφορος Περραιβός στήν "!Ιστορία τού Σουλίου καί Πάργας" πού τύπωσε στά 1857, γρά- φει στή σελίδα 17 "Είς τά τέσσαρα ταύτα χωρία ύπάρχουσι διάφοροι φυλαί, φάραι κοινύς όνοµαζόµεναι". Σά άλλα σημεία τού βιβλίου του άναφέρεται στή "Φυλή τόν Εοτσαραίων", στή "φυλή τύν Ζερβαίων" κ.τ.λ. δηλαδή σέ γνωστές σουλιώτικες φάρες. 'Επίσης & Γεώρ- γιος Πα'ι'σιος σόκοΆ΄ά ΄;βι'α44ρΜ ε.…ψά-.ψκ………ω Υψ…άποσθέτει Μ" πλα στά όνοματεπώνυμά τους "Eu τής γενεάς Πασχαλάδων", "Eu τής γενεάς τόν Τσάτσαίων Πασχαλάδων", "Μαρινύς". 'Η έπιτόπια έρευνα, σέ συνδυασµό μέ τίς ένδείξεις τού Παγώνη καί τού Παϊσιου, ξεκαθάρισε τό θέµα. Οί ζωγράφοι τόν Χιονιάδων δέν &κολούθησαν τή συντεχνιακή έπαγγελ- ματική δργάνωση άλλά συνέχισαν τό χωρισμό σέ φόσες, κοινωνικές όµάδες πού στηρίζον- ται στήν κοινότητα καταγωγής άπό τή σειρά τού πατέρα. 'Η "φυλή" τού Παγώνη καί ή "γε- νεό" τού Παίσιου είναι ή γνωστή φάρα µέ τήν έσωτερική της διάρθρωση καί ίεραρχία. Te- λικά άποδείχτηκε πώς οί χιονιαδίτες ζωγράφοι ύς τό τέλος τού 180v αίύνα άνήκαν σέ δύο φάρες, στούς Πασχαλάδες καί τούς Μαρινάδες. Στίς άρχές τού 19ου αίύνα δηµιουργείται ένα παρακλάδι τών Πασχαλάδων, οί Τσατσαίοι ή Ψσατσαίοι Πασχαλάδες. Γενάρχης τύν Toa- τσαίων λογίζεται & "ίστοριογράφος" Μιχαήλ.18Τό "Τσατσαίοι" ξεκίνησε άπό σκωπτικό καί µέ δυσκολία έγινε αποδεκτό άπό τούς ίδιους. Βασικά οί φάρες τόν Χιονιάδων παραμένουν κτηνοτροφικές, μέρος µόνον άπό τούς άντρες τους έπιδίδεται στή ζωγραφική. Γύρω στά 1880 μέ 1900 οί ένήλικοι άντρες ύπολογίζονται γύρω στούς 140 καί οί ζωγράφοι τήν ί-. δια περίοδο είναι 11 ή 12, δηλαδή ποσοστό 8 στά εκατό τού ένεργού άντρικού Ηληθυσμού. Οί Πασχαλάδες κατοικούσαν στή συνοικία πού βρίσκεται βορειοδυτικά άπό τό κέντρο τού χωριού καί είχαν κοινό τους έργαστήριο, όπου γινότανε καί ή µαθητεία τόν νέων ζωγρά- φων, ένα ψηλό κτίριο πού οί ντόπ΄ιοι τό έλεγαν "ή κούλα τών Πασχαλάδων". 'Η πούλα τύν Πασχαλά5ων έπεσε τήν έποχή τού Μεσοπόλεμου καί στή θέση της έχτισε καινούργιο σπίτι …η fit-n ….. παραθερισμού δ συνταξιούχος δάσκαλος Στέφανος Ζωγράφος. ΐύζεται σέ έρείπια τό παρά- σπιτο τής κούλας. 'Από τά μέσα τού 19ου αίώνα πολλοί έργάζονται καί στά σπίτια τους. Σώζεται σέ καλ, κατάσταση τό σ.ι τι όπου έργάσθηκαν οί Παοχαλάδες Ζωγράφοι Γεώργιος, Πατθαίος, Ζήκος, 'Απόστολος, Σωκράτης καί Κωνσταντίνος. Οί Μαρινάδες κατοικούσαν χα- µηλότερα καί σ ζεται, όχι σέ καλή κατάστ «an, τό κοινό τους έργαοτήριο, πολλοί παςρ- ,? ω . νσυν έπύνυμο τό έπαγγελµατικό τους Ζωγράφος. Στίς αρχές το' 900" αζωυ1 έχουµε σςγου- on μαρτυρία πές δ Σωκράτης Ζωγράφος διατηρούσε έργαστήριο καί στά Γιάννινα.19 Στά έβγαστήρια αυτό οί µικροί µαθητευόµενοι ξρχιζαν από βοηθητικές δουλειές, όπως τό τρί… φιμο τήν χρωµάτων πάνω στό µαρµάρινο "τριβίδι" καί τήν προετοιμασία τύν έπινανειύν. "Υστερα προχωρούσαν στό γέµισµα δροιόχρωµων έπιφανειύν Επάνω στό γενικό σχέδιο /ού- β Με, φορεσιές έδαφος..../ καί σταδιακά άναλαβαίναν περισσότερο'ύπεύουνες έργασίςς ύσπου, όριµοι πιά, νά φτάσουν στή σχεδίαση καί στό Γωγοάφισμα λεπτο µερει?υ /πρόσωπα, πτυχώσεις, κεντίδια..../. τό έπάγ ελμα έδινε στούς χιονιαδίτες ζωγράφους άνεση οίκονομιπή που τους έπέτοε… πε νά ζούν µέ κάποιαν άρχοντιά. Μεταφέρω έδύ περιγραφή τού 1947. "?τξ µετ.ςασή µας στούς Χιονιάδες έπισκευΘήκαμε καί τό 'Αρχοντικό τού Ζωγράφου. Σεργιανίσααε το "Αρχον- τικό αύτό, όπως βρισκότανε τήν έποχή έκείνη, τριγυρίσαμε τίς κάµαρες καί τούς όντά- - δες, περ …εργασθΞκ… τήν όµορφη αύλή του πού ήτανε στολισµένη µέ λογιωο λογιζ !! τρ…- - ανταουλλιές , περιεργασθήκαµε τούς ζωγραφικούς πίνακας πού ήτανε &γςµη …µςρ…πΟς &π6 Ω; αύτούς- κρεμασµένοι στούς τοίχους τού μεγάλου όντΞ μέ τά βαρει στρωσίδια καί τά μιν- ' , τέρια του, φάξαµε τις παληές σκαλιστές κασσ Μλ ς πού ήτανε φυλαγµένα δευτΞρια χα: αχ- λα προγονικά κειµήλια... καί σ'δλόκληρο τό χήρο τού σπιτιού περιχυµένη µιά έρχοντιά καί ένα ξεκούρασμα τού µατιού μέ τίς γλάστρες πού ήτανχε κρεµασμΞνες σέ όλα τά παράθυ- ρα τού δντ5, γεμάτες μέ βασ' …ι%Ο"ς πεί παππφΞδες…--" . mKaC στό σημαγ…ένο .- 9γαστήΏι τύν Παρινάδων βρήκαµε τό καλοκαίρι τού 1978 στοιχεία πού έπιτρέπουν τήν άνασύνθεση μιάς παρόμοιας είκόνας άρχοντιάς, τόν µεγάλον δντΞ µέ τά παράθυρα, τήν πλουνισµΞνη ! , * .,΄..΄ ξ»… ,? ,, , άι ! , |. η, προσελα και µεσα της µερικα από τ… κιιμη…ια που χρησιµοποιούνται σ…ήν εργασια µας πα- , τή. Μερικοί άπό α-!τούς εχουν τή δυνατότητα νά σπουδάσουν τά παιδιά τους, µ'όλο το; 21 έχουν πολυµε ,λείς οίκογένειε ς. ! , , Ο… , ; …,, .Οι… , Από τα μέσα τού 190υ αίωνα οι ζωγραφοι νε.αίνουν κοινωνικά και αρχιζουν να παίρνουν άξιώματα. "Ο άγιογράφος Μάνθος Ζωγράφος, "μεταξύ τών ίθυνόντων τού χωρίου", ' πρωτοστατεί στήν έκλογή τής τοποθεσίας όπου θά ΧΏιστεί τό καινούργιο σχολείο στά 1853. 'Ο Μιλτιάδης !. Ζωγράφος κατευθύνει, στά 1905,τήνκίνηση γιά τήν άνέγερση τού νέου διδακτήριου τού Δηµοτικού Σχολείου. "Αλλος δμότεχνός του, 6 Νικόλαος Παπακώστας, είναι ταµίας της 'Βπιτροπής γιά τήν άνέγερση Παρθεναγωγείου στά 1912. Ψωρα πρ έπει νά έξετάσουμε γιατί οί, άρχικά κτηνοτροφικές, "φυλές" τήν Xbovbééwv "|! ο Ο έξελίσσονται σέ µικτές, χειροτεχνικΞς και κτηνοτροφικ ..ς, χωρίς οι ζωγράφοι τους νά ι - " ll όργανωθούν σέ ίσνάφια, έπαγγελµατικές συσσωκατύσεις στίς δποίες κριτήρι.' ει:πετοχ1ς 10 είναι ή όσκηση όρισμ€νου έπαγγέλµατος καί όχι η κοινότητα καταγωγΞς άπό πατρική σει- pa, παρ'όλο πού "στό τέλος του 18ου αίόνα βρισκόµαστε µπροστά στό σαινόμενο= ι κτη- νοτροφική πατριό, ποό η συνείδησή της όταν σχεδόν όποκλειστικό δεσµευμένη άπό τό έν- στιχτο, τώρα κάτω άπό την έπιροη τόν όρεινΞν όστικδν κέντρων, ελευθερώνεται όπό την &στική ίδεολογία".22Είδαμε παραπάνω πώς οί ζωγράφοι &ποτελοόν μικρή μειοψηφία στό σύνολο τόν κατοίκων τοό χωριοδ. Προσθέτουµε τώρα πώς την ίδια µικρή μειοψηφία αποτε- λοΞν καί µέσα στη φάρα τους, &φοό στό συνολικό όριθμό ταν µελ3ν τους πρέπει νά περιλά- βουμε καί τίς γυναίκες ποό παίζουν Ξνεργό ρόλο στην παραγωγική διαδικασία. Δέν £626- βουν από τς φάρα γιατί οότε όλοι οί γιοί κτηνοτρόφων παραμένουν κτηνοτρόφοι -µερικοί τρέπονται πρός τό ζωγραφικη- οδτε όλοι οί γιοί τόν ζωγράφων παραµένουν ζωΥ0όφοι - µε- ρικοί ξαναγυρίζουν στήν κτηνοτροφία. Προφορικές µαρτυρίες γερόντων &ναφέρουν καί περι- πτώσεις ζωγράφων πού, σέ περιόδους αίχμΞς τόν κτηνοτροφικΞν έργασιδν, έγκαταλείπουν για κάποιο διάστηµα τή ζωγραφική.'ο θεσμός τίς φόρας, στεριωµ€νος άπό µακροχρόνια πα- ράδοση, αντέχει 01¢: άλλαγές τα… συν€ηκΞν, έστω κι δν δέν &νταποκρίνεται πιά στίς και- νούργιες άνάγκες. Οί χιονιαδίτες ζωγράφοι, δν καί προέρχονται άπό τρείς φόρες μΞ κοινότητα καταγω- γης από πατέρα, έχουν ποικιλία ξπώνυµων. Α6τό όφείλεται στίς συνηθισµένες την εποχή Εκείνη αλλαγές ξπόνυμου. Μιά μερίδα τους παίρνει τό Ξπόνυµο Ζωγράφος, όπως γίνεται σέ δλόκληρη την "Ελλάδα καί µ'Ξλλα ίπαγγέλματα : ΒαγενΞς, ΧαλκιΞς, Σαµαράς, Σαράφης, Ma— ραγχ6ς κ.τ.λ. "Αλλοι χρησιµοποιοπν τό πατρόνυµο, Κώνστας Θεοδόση, ΖΞκος Γεωργίου. Πολ- λοί Μαρινάδες όπογρόφουν μέ τό έπί8ετο Παπακώστας. Φόλος, Ελλοι κάνουν λόγιες "βελτι- ώσεις" τοδ Ξπόνυµου. 'Απο΄τήν οίκογένεια Καραγιάννη κατάγεται ό ζωγράφος Ήιγαήλ Καρα- γιαννίδης & δάσκαλος &δερφός του προγωρεί περισσότερο, κάνει τό Ξπώνυμο Βελανίδης | χαρΞς, µαπρος, µέλας|. 'Ο γιός τοΞ Παγώνη όπογρόφει γιά ενα διάστηµα Παγωνίδης, γιά νά τό &πλουστέψει &ργότερα σέ Παγώνης.23Ψό όνομα τ€ν'Τσατσαίων ξεκίνησε &πό παρατσού- κλι. 'Ιδιότυποι είναι οί μετασχηµατισμένοι χαίδευτικοί τόποι βαφτιστιεΞν όνουξτων : 'Α- ναστάσιος- Τάτσης, Γεώργιος - Τζότζος, Κωνσταντίνος … Ήτοόλας. Οί σχέσεις &ν5µεσα στίς φάρες δέν είναι ξχΘρικέξ, δν καί σηµειώνονται µερικές φο- ρές €παγγελµατικοί &νταγωνισµοί καί προστριβές.24 Συχνές είναι καί οί έπιγαµίες.25 'Η ιξωγαµςα, δηλαδή & γάµος &νάµεσα σέ ότοµα από διαφορετικές ίνόσεις αίματοσυγγένειας, ηταν σέ παγκόσµια κλίμακα επιθυµητή καί πολλές φορές έπιβεβληµένη γιό λόγους εόγονίας πού είχαν διαπιστωθεί έμπειριπό-26 'Έπάρχουν καί κοινές φιλικές οντογραφίες Μαρινάδων καί Πασχαλόδων, σόν «στη πού δημοσιεύεται στό βιβλίο τοδτο. Η ΕΚΤΑΣΗ ΤΗΣ ΔΡΛ?ΤΠΡΙΟΨ?ΤΑΣ ΤΩΝ ΧΙουΙιΔΙΦΩπ ΖΩΓΡζΦΩΗ 'Από τό µικρό αδτό όρεινό χωριό ξεκινάει ένας µεγάλος &ριΘµός ζωγράφων. 'Ο Γεώργι- ος Παϊσιος &ναφέρει 31 δνόµατα καί 251 ίπιγραφ€ς. 'Από τότε & κατάλογος ε6ρόνεται µέ |, , , , " ,. η? τίς δηµοσιεύσεις καί Ελλων Ερευνητδν. Ετσι, προστιΘεται µια ίπιγραφη του 17:9,c µία … 3 ?: 11 28 u - ρ … " | , & 30 a (I του 1785, ουο του 1813,29μία του 1843 και δυο του 1852, χωρις ομως να προσθέσουν . καινούργιο ονομα ζωγράφου. Σήμερα, υστερα από πολλές προσωπικές Ξρευνες, µΞς είναι γνωστά 62 ον6µατα ζωγράφων,31χωρίς νά αποκλείεται να υπάρχουν καί αλλοι. 'Ξπίσης δε- κάδες αδηµοσίευτων έπιγραφδν. τό σπουδαιότερο οµως είναι πως, ξνδ οί χιουιαδίτες ανα- φέρονται παντοδ μόνο σαν άγιογράφοι, σήμερα γνωρίζουµε τό Έργο τους σέ π.πα πλατύτε- ρο φάσµα, τοπιογραφία, προσωπογραφία, νεκρή φυση, &ν80γραφία, διακοσµητική. Μόνο για τούς Παγώνηδες ξέραμε περισσότερα, κι αυτό επειδή δούλεψαν στο Πήλιο. Σε 101 χωριά xaf πολιτείες ξαπλώνεται τό έξαπριβωγΞνο Έργο των χιονιαδιτ6ν ζωγράφων. Κατά τήν &… ρίυµηση.τοδ χάρτη που δημοσιεύεται στο τέλος τοδ βιβλίου, φορητές εΐπ6ν€€ καί τοιχο… γραοίες ύϊάρχΟυν στά ξξΞς µέρη: 1.Αγία Παρασκευή, 1. "Αγία Τριάδα Παλαιοχωρίου, 3."Α- γιου υρος-Καρυξς, 4. 'Αγριά, 5.'Αετόπορτα, 6. ΄Αηδονοχώρι, 7. 'Ανήλιο Πηλίου, 8. "Α- νω Πεδινά ΖαγοριοΞ, 9. "Άργος "Ορεστικό, 10.'Δργυροχώρι Κόνιτσας, 11."Αριζα "Αλβανί- ας, 12."Αρτα, 13. 'Ασπράγγελοι, 14,'Αχερουσία, 15. Βασιλικό, 16. Βήσσανη, 17. Έίτσα, 18. Βλάστη, 19… Βόλος, 20. Βρυσοχώρι, 21.Βυθός Δυτ. Μακεδονίας, 22. Γκοντοβάσδα Κα- λαμπάκας, 23. Γοργοπόταµος Κόνιτσας. 24. Δαφν6φυτο, 25. Δελβινάκι, 26. Δεσποτιπ6, 27. Δίκορφο, 28. Δίλοφο Ζαγοριοδ, 29. Δράκια Πηλίου, 30. 'Βλάτη, 31. "Ελαοος, 32. 'Ελεύ- ιερο, 33. 'Ελεοσσα Πρεµετδς, 34. 'ΒξοΧή. 35. 'ΓΡσέΧα 'Αλ6ανΐ1ςν 36- Ζίτσα, 37: 'Ιωάν- νινα, 38. Καβαλάρι, 39. Καβάσιλα, 40. Κακ6λακπος, 41. Καλλιφώνι Καρδίτσας, 42. Κήπ0ι Ζαγορίου, 43. ιισσός Πηλίου, 44. Κλεισούρα Δυτ. Μακεδονίας, 45. Κόνιτσα, 46, Κουπλέ- on, 47. Κουποδλι Ζαγοριοδ, 48. Κουτοελιό, 49. κτίσματα, 50. Κυψέλη ΚΗπ96ροΞς 51. Λακ- κώματα, 52. ΑιγοψΞ, 53. Μαζαρδκι, 54. Μακρινίτσα. 55. Μελισσουργοί 56. "εοδπη/Κάτω/, . ή!) 57. Ηεταξοχώρι ΑγιΞς, ου. Μόλιστα, 59. Μοναστήρι Γιουγκοσλαβίας, 60. "ονοδξντρι πα- γοριοδ, 61. Ήπισδούνι, 62. Νεγάδες, 63. Νεοχώρι "Αρτας, 64. Νεοχώρι Πηλίου, 65. Πικέ- νωρ, 66. Έταµούχαρη 'Ανατ. Πηλίου, 67, 'Οξυά, 68. 'Οξύνεια, 69. ΠΞΆες, 70. Παλαι6µόο- "ως, 71. Παλαιοχώρι, 72. Παλιοσέλι, 73. Πάπιγκο Ζαγοριοδ, 74. Πεντάλοφος Δυτ. ΗαχεΞο- νίας, 75. Πεκλάρι, 76. Πολυγυρος Δωδώνης, 77. Πρέβεζα, Υβ.Πύργος, 79. fiwymvtavfi, 80. Σιάλεσι "Αλβανίας, 81. Σίδερη, 82. Σκαµνξλι Ζαγοριοδ, 83. Xxenanté, 84. ZnaeapaCOL Πάρ- γας, 85. Σταγιάδες Καλαµπάκας, 86. Σταυροσκιάδι Πωγωνίου, 8?.Ψσεπέλοβο Ζαγοριο8, 88. Τσουκαλάδες, 89. Φιλιππιάδα, 90. Χιονιάοες, 91. Ψαρράδες Πρέσπας, 92. Boéppntavna 93. Πληπάτι, 94. Νεστόριο, 95.Δεσαοτιπδ Πρέβεζας, 96. Πυρσογιαννη. 97.Καπέσοβο. 98.Μανα- υπ, 99.Πρεμετή '1λβανίας, 100. Τρίκαστρο Πρέβεζας, 101. Αυλώνα 'ΑλΒανίας.΄Π παράθεση τόσων ονοµάτων, δυο κουραστική κι "αν είναι, δίνει παραστατική είκ6να τής δραστηριό- τητας των χιονιαδιτΞν ζωγράφων. Θα παρατηρήσει, οµως δ αναγνώστης στο χάρτη πως τα µέ- ρη µέ εργα χιονιαδίτικης ζωγραφικής είναι πυκνά γύρω από τό χωριό των ζωγράφων, Βατε- ρα &ραιώνουν για να γίνουν σποραδικά στή Θεσσαλία καί τή Δυτική Μακεδονία. Μέσα στό αλλο κείµενο µπαίνουν µόνο τα ονόματα, οί τόποι καί οί χρονολογίες που χρειάζονται γιά να διατυπωΘοδν καί να τεκμηριωΘοσν οί απόψεις του συγγραφέα. Λεπτοµερέστερα στοι- - ! χεία, καθώς καί τή σχετική …σέ κάθε περίπτωση- βιβλιογραφία θά βρει o αναγνώστης στίς 12 παραποµπές. Πρόθεση τάς σημερινΞς Εργασίας είναι νά δόσει μιά συνοπτική είκόνα καί νά έρµηνε6σει τή χιονιαδίτικη ζωγραφική. σέ ομάδες, τά "μπουλούκια" τόν μαστόρων πού όναλάβαιναν μεγάλα χτίσματα είχαν τεχνίτες μέ ποικίλες είδικεύσεις. Καθένα άπό τά µαστοροχώρια όταν "ξξειδικευμένον είς τάς οίκοδοµικάς τέχνας' άλλο έβγαζε κτίστας, πασταδόρους/διακοσµητάς|, µαρµάρογλύφας, ! άλλο ξυλουργοός καί ξυλογλύπτας, άλλο ζωγράφους". 2'Ωστόσο, ένω οί άλλες είδικότητες άποτελοδσαν ένα συγκρότημα καί ξρΥαζότανε σχεδόν ταυτόχρονα, οί ζωγράφοι πήγαιναν συνήθως υστερα άπό λίγα 6 πολλά χρόνια γιά νά κάνουν τή γραπτή διακόσμηση. "Έτσι, ξνδ τό άρχοντικό τάς Πο6λκως στη Σιάτιστα χτίστηκε άπό μαστόρους τάς περιοχϊς Κόνιτσας στά 1752 µέ πρωτομάστορα τόν 'Ιωάννη Δημητρίου,33 6 ζωγραφικό του διακόσµηση γίνεται στά 1Τ59. Τό άρχοντικό Χατζηµιχαήλ /Κανατσοόλη/ χτίζεται στά 1757 καί τοιχογραφεζται δοτερα άπό 54 ολόκληρα χρόνια, στά 1811. T5 άοχοντικό Μανούση ένω είναι χτισµένο στά 1762 µνηµονεύει σέ τοιχογραφία του τήν έµφάνιση ξνός τεράστιου "όρνηου" πού έγινε στά 1787. Τό άρχοντικό τσιατσιαπά στήν Καστοριά έπισκευάζεται ριζικά στά 1754 άλλά & τοι- χογραφία µε τήν άποψη τάς Πόλης άπό τόν Κεράτειο κόλπο έχει χρονολογία 1798.34 Τά na- ραδείγµατα Θά µπορουσαν νά πολλαπλασιαστοδν. Ψό ίδιο γίνεται καί στίς έκκλησιές. Π.χ. ή 'Αγία Μαρίνα Κισσοδ ύπάρχει Ήδη στά 1741 κά είκονογραφείται άπό τόν Παγόνη στά 1802,3516 καθολικό τοδ μοναστηριοδ 'Αγίου Νικολάου Πάου, κοντά στήν 'Λργαλαστή Πηλίου, χτίζεται στά 1778 καί τοιχογραφείται στά 1792 µέ 1?94.3ΘΒίδικά στίς έκκλησίες, δέν εί- ναι σπάνιες οί περιπτώσεις νά γίνει & άγιογράφηση τµηματικά, κατά άραιά Χρονικά διαστή- ' ματα καί άπό διαφορετικούς ζωγράφους. 'Ακόµα καί όταν οί άγιογραφίες είναι υγεια, ταυ- τόχρονες μέ το χτίσιµο τής έκκλησίας δέ σημαίνει πως καί οί ζωγράφου άνΞκαν τό ίδιο συνεργείο. Αότ6 φαίνεται καί άπό γράµµα τοΠ 1893 πού άπευΘύνεται στό χιονιαδίτη ζωγρά- φο Θωµά Παπακώστα ίΜαρινάε "Φίλτατέ µοι κυρ Θωμά χαίρε. 'Ην πρώτοις μου άναγγέλω ύµάς ] άµα λάβητε τήν παροδσαν µου άµ€σως νά έλθΞται ένας Ex τα. δύο η εσύ % & άδελφός σας διότι σήµερον μέ Ξφώναξεν κάποιος Πέτρος Παπαδόπουλος τραπεζίτης έκ τοδ χωρίου K00086- 10a καί μέ έρώτησεν άπό ποίον μέρος είναι οί ζωγράφοι οί καλοί καί άν γνωρίζω κανέναν έγώ δέ ξσ6στησα 'Υμάς μετά τοδ άδελφοδ σας διά νά έλθητε διότι κάµαν Νέον 'Εκκλησίαν είς τό χωρι6ν τους καί χρειάζονται ζωγράφοι. άμΞσως άμα λάβεται τήν παροδσαν µου νά κινήσετε νά ΞλΘΞτε Ξνας χωρίς άλλο ένταδθα διά νά προβΞται είς συµφωνίας καί μήν άργο- πορείται διότι έτυχε νά άκούσω έσω ένας νά συσταίνει τόν Σαµαρινιώτην ζωγράφου. άλλά έγό άκούωντας α6τό τά λόγια Ξλαβα µέρος πρός δμΞς. σάς περιµένω ταχέως. µή έχων έτερον Διατελδ. ‘0 πρόθυµος φίλος σας Χαραλάµπης Χ. Π/απα/Δόπουλος, Ζαχαροπλάστης".3? T6 γράµ- μα δείχνει καί τόν επαγγελματικό συναγωνισµό άνάµεσα στοάς χιονιαδίτες καί σαµαρινιό… τες ζωγράφους. Οί τελευταίοι, μάλιστα, είχαν όργανώσει δίκτυο πληροφοριοδοτδν-προπαγαν- διστδν στήν περιοχή Ψρικάλων, όπως νά φανεί µέ πολλά στοιχεία όταν δλοκληρώσουμε καί δηµοσιεύσουµε, µέ τή βοήθεια πολύτιµου συνεργάτη, τήν έργασία γιά τούς ζωγράφους τΞς Σαµαρίνας. Αύτό λοιπόν πού σηµειώνει ή 'Αγγελική Χατζηµιχάλη πως "πολλοί άπό αυτούς 13 |τοός µαστόρους/, οί πρωτοµάστοροι, άναλαµβάνουν κατ'άποκοπήν καί τήν ξκτέλεση 105 ζωγραφικοϊ καί ξυλόγλυπτου διάκοσµου 106 0111100“385x51 μερική μόνον έφαρμογή, όπως 1.x. στό σπίτι τοΠ Γεωργίου Σβάρτς στ"Αµπελάκια, δπΟυ σέ έπιγραφή άναψέρεται πώς " Οότος 6 Πεντάγωνος καί περικαλλής Οίκος ξ0εµελιόθη παρά 106 'Ιωάννου Ζερμπήνου έν ότει 1787 Μαίου κ … έχρωµατίσθη παρ'αότο6 κοσμηθείς άλλως παρ'α='1τοΞ".39 Ηπορο5µε λοιπόν νά συµπεράνουµε πώς οί χιονιαδίτες ζωργάφοι ξεκινοΠσαν µέ τοός βοη- θούς τους κι όναλάβαιναν διάφορες τοιχογραφικΞς έργασίες. "Οταν οί βοηθοί ήταν προ- Χ χωρηµ€νοι στήν τέχνη, καί συνεπδς & συμβολή στό Ξργο σηµαντική, στήν έπιγραφή Εμπαι- ναν καί τά όνόµατά τους, µετά τό όνομα τοπ πρωτοµάστορα. Συχνά παρατηρο5με όνοµα πρό άναφέρεται δεύτερο ή τρίτο σ€ µιά ξπιγραφή, οί µεταγενέστερη νά παρουσιξζεται πρό- το, πού σηµαίνει πώς τελειοποιήθηκε πιά στήν τέχνη κι Έγινε πρωτοµάστορας οί δικό του συνεργείο. Πολλές φορές, βέβαια, Έχουµε ίσότιµη συνεργασία δύο όμπειρων ζωγρά- φων. Στήν &κκλησία τοσ 'Αγίου Νικολάου "ελισσουργδν πέντε άδέρφια χιονιαδίτες συνερ- γάζονται στήν τοιχογράφηση/1846/. Φαίνεται πώς µερικές φορές οί βοη€οί ?ηταν άτεχνοι καί αότό δυσκόλευε τό ζωγράφο. 'Ο Θωμάς Ηαρινάς γράφει από τό ρωσικό μοναστήρι τοδ 'Αγίου "Όρους, στίς 2 µαρτίου 1900, πρός τόν άδελφό του Χριστόδουλο: "€ά &ποβάλω καµ- π6σους δεν ήμπορδ νά διορρόνο τεσσάρων άν€ρώπον δργασία ρουχα καί πρόσωπα καί πληκτη- κήν έργασία έκουράσΘην ....Ξάν δέν δργασθδ ποίως Θά τά τελειώοη ό τήχος καί τ'ρα όπου ξγινες καλά νά ΞλΘης. διά τό "ίκο τοδ Γιώργη νά του κάμω τά Ξξωδα καί ρούχα διπλά νά ν ' u... ξχη..". ανας άπό τούς βοηθούς του είναι καί & δεκαοχτάχρονος Νικόλαος Παπακώστας, 106 σέ λίγο προηγούµενο γράµµα τοδ Θωµά πρός τόν όδελφ5 του Χριστόδουλο …23 Δεκεμβρί- I I a ! η l , ., ,… Δ.1 ου 1899-προσθετει με το οικο του γραφικό χαρακτηρα λιγες χαιρετιστηριες λεςεις. Μερικοί άπό τούς ζωγράφους, όταν Έβρισκαν συνθήκες κα Ες µόνιµης έργισίας σέ μιά περιοχή, µένουν ό…ιστικά ξκεί, παντρεύονται ντόπιες, κάνουν παιδιά καί Θεωρο3ν τόν , ? ι ξαυτό τους "πολιτογραφημΞνο" στήν καινούργια τους πατρίδα.Σπάνιες ειναι οί περιπτω- σεις συνεργασίας χιονιαδίτη ζωγράφου με συντεχνίτη του άπό άλλη περιοχή, όπως 105 Ξι- , χαήλ κού στό 1785 συνεργ1ζεται µέ τόν Δηµήτριο Μπορµπουτζιότη /"- άπό 16 'Επταχύρι ΚαστοριΞς/ στήν αγιογράφηση της Μονής "Αγίου 'λΘανασίου στό χωριό "Αγιος 'Ηλίας No- µοί Κοζάνης. "Αλλωστε, καί τά µπουλοόκια τόν χτιστάδων τής περιοχής, µ΄όλο πού οί κου- δαρέοι ήταν δργανωμένοι οί συντεχνίες, "αποτελοΞνταν συνήθως άπό Εδελφοξάδεροα το8 42 , , " Πρωτοµόστορα καί άν περισσευε Θέση έπαιρναν και κανέναν αλλον λίγο πιό ξένο". Η ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΤΟΥΣ "Η 'Αγιογραφία. Γιά τίς'ρίζες τής ζωγραφικής τόν Χιονιόδων προτείνονται διάφο- ρες έκδοχές, 106 όμως δεν Ξχουν σίγουρα άντικειρενικά στηρίγµατα. Κατά µία παράδοςη, οί πρώτοι&γιογρόφοι τόν Χιονιάδων όπήρξαν µαθητές τοδ Πανσέληνου. Συγκινητικός πατριω- τισµός κάποιου συντοπίτη λόγιου πού πίστεψε πώς µέ τέτοιο πρόγονο ή &γιογραφία τοδ χω- άποχτοδσε τίτλους εύγ€νειας.'Ήκτός άπό τήν έλλειψη κάθε ίστορικοΞ στοιχείου, ιδια ή τέχνη των χιονιαδιτδν δέ µαρτυρεί τέτοια καταγωγή. "Αλλωστε καί μεταγενέ- 14 εροι ζωγράφοι µέ µαρτυρηµένη µακρόχρονη διαµονή στίς Καρυές δέν έπηρεάζονται καθόλου 6 τήν τέχνη τού µεγάλου τοιχογράφου τού Πρωτάτου."Λλλη παράδοση λέει πως ή τέχνη τους οΠλΘε άπό τήν 'Ιταλία. κτηνοτρόφοι άπό τό χωριό 'Αετοµηλίτσα έγκαταστάθηκαν στούς Χιο- άδες καί όταν κάποιο βαρύ χειμωνα έχασαν τά κοπάδια τους άπό τό κρύο, πήγαν στήν 'Ιτα- α καί έµαθαν τήν τέχνη. '0ρισμένα "φυσιοκρατικά" στοιχεία τής ζωγραφικής τους θά μπο- σαν νά ένισχύσουν µιά τέτοια έκδοχή, άν δέν ήταν κοινά χαρακτηριστικά τού ύφους δλδ- ηρης τής έλληνικής άγιογραφίας κατά τό 18ο καί 19ο αίύνα. Αύτός ό συνδυασµός βυζαντι- στοιχείων μέ φυσιοκρατικά άνταπσκρίνεται καί πρός τίς προτιμήσεις τής πελατείας.Ψ6 ινοτικό Συμβούλιο Καζακλάρ, όταν προσκαλεί ζωγράφους σέ διαγωνισµό γιά είκόνα τής Πα- γίας /1895/, άνάµεσα στούς "άπαραβάτους δρους" πού Θέτει είναι καί & έξής= "..δέον νά γραφίσωσι πάντες οί ένδιαοερόµ:νοι Ζωγράφοι έπί τό τελειότερον, &κολου8ούντες βυζαντι- v ρυθμόν µετά τού φυσικούλ. 'Ππίσης είναι συχνή ή προτίµηση πρός τήν έλαιογραφία ε"ιτε δρους συµφωνιών είτε σέ έπιστολές;"καί τές εζκόνες νά τές ζωγραφίσης καλά κατά τήν φωνίαν νά είναι τού λαδιού". Τέλος, κατά µιά τρίτη έκδοχή, οί χιονιαδίτες κατάγονται τό Βυζάντιο, μετά τήν "Άλωση πέρασαν στήν 'Ιταλία όπου καίξϊηΡεέστηκαν άπό τήν τέχ- τΞς 'Αναγέννησης. 'Αναζητωντας έργασία &ποβιβάστηκαν στήν παραλία τής 'Ππείρου, στήν ιφέρεια 'Πγουµενίτσας, κι άπό έκεί κτηνοτρόφοι τής 'Λετοµηλίτσας τούς µετέφεραν στό ιό τους, όπου ξεκαλοκαίριαζαν µέ τά πρόβατά τους. "Από έκεί of ζωγράφοι πέρασαν καί αταστάθηκαν στούς πιό πολιτισµένους καί έλληνόφωνους Χιονιάέες. Έήν όποψη αύτή ύπο- ,ριζαν καί οί παλιοί άγιογράφοι Σωκράτης Μ. Ζωγράφος, Ρικόλαος Ζωγράφος-Παπακώστας, 43 στόδουλος κας Θωμάς ΜαρινΞς καί & Πολύκαρπος Ζωγράφος. Σεβαστή καί ή΄παράδοση καί φορείς της, μέ δέν ύπάρχουν άντικειµενικά στοιχεία πού νά τή στηρίζουν. 'Έκείνο πού μέ σιγουριά μπορούµε νά δποστηρίξουµε είναι πώς ή περίπτωση τής χιονια- τικης ζωγραφικής έντάσσεται στό γενικότερο φαινόµενο τής έξειδίκευσης δρισµένων χωριδν κάποιον χειροτεχνικό τομέα άπόρροια τής φτώχειας άλλων πόρων. "Ρίγαγη καί λαγούς βγά- ι & τόπος µας" είπε χαρακτηριστικά παλιός χιονιαδίτης. 'Η οίκογενειακή διαδοχή στό έ- γγελµα έξηγεί, ως ένα βαθμό, τόν περιορισμό σέ μιά μορφή άπασχόλησης. Βασικό πρακτικό ς βοήθημα, τουλάχιστον γιά τό είκονογραφικό πρόγραμμα, ή "'?ρµηνεία τών Ζωγράφων" τού ονυσίου. Κυκλοφορεί σέ χειρόγραφα άντίγραφα άπό τά δποία µερικά είδε & Γεώργιος Πατσι- καί ένα ύπάρχει στό σπίτι τού χιονιαδίτη άκτινολ6γου γιατρού κ. Βασ. Χρήστου στήν 'A— 'α.44 'Βλάχιστες φραστικές διαφορές έχει άπό τήν έκδοση τού A. Παπαδόπουλου-ΚεραμΞως, ιΙ6 έγινε στά 1909,"νύν τό πρΞτον πλήρης κατά τό πρωτότυπον αύτής κείμενον".45 Φυσικά, τό κείµενο τού Διονύσιου δίνει τεχνικές όδηγίες, καθορίζει τό θεματολόγιο πολλές φορές µε σχολαστιπές λεπτομέρειες, άλλά έλάχιστα µπορεί νά έπηρεάσει'τό ζωγραφικό ύφος. ME βά- ση τήν ίδια περικοπή τής "'Ερμηνείας" τού Διονύσιου μπορούν νά γίνουν, καί έγιναν, έργα ίντελδς διαφορετικά. "Αλλωστε, όπως θά δούµε΄παρακάτω, ούτε στίς περιγραφές τού Διονύ- σιου έμειναν πιστοί. 86 πρέπει νά &ποκλείσουμε καί έφτανησιώτικη έπίδραση, µ'δλο πού τά 'Εφτάνησα γειτο- 15 ύουν µέ τήν "Ήπειρο καί είναι συχνή ή έπικοινωνία ανάµεσά τους. Στά *Εφτάνησα συντελεί- ι ολοκληρωτική άνατροπή τής βυζαντινής παράδοσης. Τό έργο τόν Δοξαράδων, τού Καντούνη, ύ Κουτούζη καί των άλλων έκπρόσωπων τής έφτανησιώτικης ζωγραφικής δέν έχει ούτε τήν άχιστη σχέση µέ τή βυζαντινή τέχνη. Σ΄αν κύριο έκφραστικό της μέσο έχει τό χρήµα, άντί- Εετα πρός τή γραµµικότητα τής βυζαντινής παράδοσης. Δραµατικές κινήσεις, τολµηρές έφαρ- µογές προοπτικής, θέματα άγνωστα στήν όρθόδοξη ζωγραφική παράδοση. 'Η χιονιαδίτικη άγιο- ιραφία συνδέεται κάπως με τό έργο τύν κρητικών ζωγράφων πού καταφεύγουν στά 'Ήφτάνησα στά τό 170 αίώνα, όπως & 'Ηλιού Μόσκος, & 'Ιωάννης Μόσκος καί ίδίως & Θεόδωρος Πουλά- Inc, τού όποίου επίδραση συναντούµε περισσότερο στούς σαµαρινιύτες &γιογράφους. 'Η λαϊκή γιογραφία τού 18ου καί τού 19ου αίύνα "εχει άρχίσει άσυνείδητα αύτό πού άπό τά μέσα τού 19ου αίώνα θά πάρει πιά τό χαρακτήρα προσπάθειας γιά "βελτίωση" τής βυζαντινής ζω- γραφικής, άρχικά στήν 'λΘήνα μέ τό Θείρσιο46κι άργότερα σ'όλόκληρη τήν 'Ελλάδα. Οί διά- φορες συγχωριανές όαάδες -χιονιαδίτες, καπεσοβίτες, σαµαρινιώτες κ.λ.π.… δέν εξέφραζαν όιαίτερες τάσεις, πέρα άπό µερικές µικροδιαφορξς. Τό ζωγραφικό ύφος τής ξλληνικής άγιο- γραφίας έπηρεάζεται άποφασιστικά άπό τά άγιογραφικά έργαστήρια τού 'Αγίου " Όρους. T6 cog τής άγιορείτικης &γιογραφίας καί πρίν άκόµα άποσαφηνιστεϊ καί κωδικοποιηθεί άπό τό Εργαστήριο τύν 'Ιωασαφαίων, έπηρεάζεται όλο καί βαθύτερα άπό τή νεορωσική &γιογραφική σχολή. "Εχει πιά ξεΘυμάνει καί στή μεγάλη αύτή όρθόδοξη χώρα ή παράδοση τήν μεγάλων &Υι- ωγράφων όπως & Ρουµπλιήφ47 καί & Θεοφάνης & "Ελληνας.48 'Η αύστηρή τέχνη πού έκρωσίζει τή μεγάλη βυζαντινή παράδοση δέν &ποτελεζ πιά πρότυπο των άγιογράφων τού 19ου αί6να. οί µορφές των άγίων, κάτω άπό δυτικοευρωπαϊκές επιδράσεις πού έντείνονται κατά τήν περίοδο τού Μεγάλου Πέτρου, άρχίζουν νά παίρνουν έγκόσμια φυσικότητα. Τήν αύστηρή χρωματική κλί- µακα διαδέχονται βαθµιαία γλυκύτερες συγχρωµίες, Κατά τό 19o αίόνα ή ρωσική αγιογραφία Επηρεάζεται άπό τή Σχολή των Ναζαριν5ν τής Πετρούπολης. 'Η Σχολή αύτή ίδρύθηκε άπό τό ζωγράφο "Αλεξάντρ 'Ιβάνωφ, παλιό στέλεχος τής "άδελφότητας τού Λουκά" τής Ρώµης. '0 Θείρ- σιος, πού τόν άναφέραµε παραπάνω, µαθήτευσε στό ναζαρηνό ζωγράφο 'Ιούλιο Σνόρφ φόν Κάρολ- φσεντ. Θά διαφηνήσουμε µέ τήν άποψη τού Δηµητρίου Παπαστάµου πώς ή ναζαρηνή ζωγραφική στήν 'Ελλάδα "παραμερίζει τή μεταβυζαντινή καί λαϊκή παράδοση καί άνοίγει καινούργιο δρό- µο στήν &γΘοφραφία"49 άφού, άπό άλλο δρόµο, ή-λαϊκή άγιογραφία έχει δεχτεί τίς ΐδιες &- πιδράσεις. 'Η επίδραση αύτή τής νεορωσικής ζωγραφικής έχει έπισηµανυε'ι έδύ καί πάνω &- πό 50 χρόνια."Ψό δραστηριότερον κέντρον άσκήσεως τής ζωγραφικής είναι τό πασίγνωστου των 'Ιωασαφαίων...άληθής μοναχική σχολή όγιογραφίας, τής όποίας at είκόνες κοσµούν έκ- λησίας τού "Αθωνος καί άλλων ελληνικών χωρών ...'Η άγιογραφική αύτη σχολή έλευθεριάζει διότι είς τά παλαιά βυζαντινά είκονογραφικά θέµατα έφήρμωσε τήν Εύρωπαϊκήν καί νεορωσσι- 50 κήν τεχνοτροπίαν". Είναι βεβαιωμένα πώς οί περισσότεροι χιονιαδίτες ζωγράφοι γιά τούς δποίους ύπάρχουν βιογραφικά στοιχεία, τελειοποιούνται στήν τέχνη µέ άσκηση στό "Αγιον "Ορος. Στή βιογραφική σύναξη τού Γεωργίου Παίσιου συχνά συναντούμε τίς φράσεις "µετέβη μετά τού άδελφού του είς "Αγιον "Ορος, "οπου είργάσθησαν άμφότεροι έπί µίαν σχεδόν εί- η 16 ; οσαετίαν", "ούτος άηότερον µετέβη καί είς "Αγιον "Ορος έργασΘείς έκεί έπί σειράν έτών", ετξβη καί ούτος είς "Αγιον " Ορος όπου παρέµεινε έργαζόµενος κατά διαστήματα έπί µίαν καετίαν", "άργότερον µετέβη καί ούτος όπου είργάσθη έπί έτη όλόκληρα", "έκμαθών τελεί- τήν άγιογραφίαν παρ'αύτού έν 'Αγίω uOch". 'Εκτός άπό τήν έπίδραση τών άγιογραφικών έργαστηρίων τού "Αγίου "Όρους, θά πρέπει σημειώσουµε καί τίς ρωσικές χαλκογραφίες, καί άργότερα Έγχρωµες λιθογραφίες, πού κυ- οφορούσαν εύρύτατ4στήν 'Ελλάδα. Στό ρηµαγµένο Εργαστήρι τών Μαρινάδων βρήκαµε τό μισό 8ς ρωσικής λιθογραφίας µέ τήν Παναγία Ραλακτοτροφούσα τού 1893 καί µία ρωσική χαλκο- φία τού 'Αγίου "Όρους. Στό µικρό έργαστήριο τού Θωµά Χρήστου στό χωριό 'Αγία Παρασκευή άρχει άχρονολόγητη ρωσική έκδοση μέ άγιογραφικά πρότυπα. Θά πρέπει νά προσθέσουμε καί ; χιλιάδες τών ρωσικών φορητών είκόνων πού βρίσκονται σέ πολλά µέρη τής 'Ελλάδας. 'Η έπίδραση τής νεορωσικής άγιογραφίας έξηγείται πρώτ'άπ'όλα άπό τή σημαντική της 'χγςου "Όρους. 'Η, τσαρική τότε, 1…-'-'ωσία σέ µιά προσπάθεια έπιβολής βολή στό χώρο τού στό "Αγιον "Ορος διοχετεύει ένα χείμαρρο άπό χρυσάφι, πολύτιμες πέτρες, είκόνες καί ΄βλια. Πρίν άπό τόν πρώτο παγκόσµιο πόλεµο ή ρωσική µοναστηριακή περιουσία τού "Ανω ολογίζεται σέ 125 έκατοµρύρια δραχµών τής έποχής. 'Ρκτός άπό αύτό, ή Ρωσία είναι ή µό- , µεγάλη όρΘόδοξη χωρα μέ τό ίδιο, σέ µεγάλο ποσοστό άγιολόγιο, άντί0ετα μέ τήν Καθολι- ' 'Ξκκλησία πού έχει τό δικό της. Μή καί σ'άλλες παραστάσεις πού Ξγουν σχέση μέ τό δόγ- ύπάρχουν διαφορές άνάμεσα στήν δρθόδοξη καί τήν καθολική άγιογραφία, όπως π.χ. στήν ράσταση τής 'Αγίας Τριάδας. ΤΞλος, κάποιος άπόηχος άπό τίς Ξλπίδες γιά τό "ξανθό γένος" ,ταίνει άκόμα τίς καρδιές τόν άλύτρωτων. " Ούτος |6 Ειχαήλ Κ. Ζωγράφος/ είς τό άκρον νικιστής καί σφόδρα άγαπών τήν Ρωσσίαν είς τήν δποίαν ήλπιζε τήν άπελευθόρωσιν τής ύ- 06λΟυ τότε πατρίδος Μα€"ο5?Όστ660 Ξ!!€686 %αί Έμµεσες έπιδράσεις έρχονται καί άπό τήν ταλία. Τό γενικό πνεύµα τής έποχής µέ τήν άνάπτυξη έµπορικών καί ναυτικών κέντρων, τό ' νοιγµα τού ύπόδουλου έλληνισµού πρός τήν Ρυρώπη καί τά Βαλκάνια, τά καινούργια ίδεολο- κά ρεύµατα καί τήν …λλαγή τής μορφής τής Θρησκευτικότητας, στρέφει τήν άγιογραφία πρός .. - ο , . _ φυσιοκρατική άπόοοση των µορφων.'Από τά πρωτα γνωστά εργα χιονιαδίτικης ζωγραφικής, ως είναι ή άνυπόγραφη είκόνα τού 'κγίου "Αθανασίου καί τά Έργα τού Κώστα Θεοδόση ώς , , ιό τοπία τού Παγώνη στήν "Αγία Μαρίνα Κισσού και τις τοιχογραφίες τού ίστοριογράφου Μι- χαήλ στήν 'Αγία ?ριάδα Βυ€ού µεσολαβεί µισός αίώνας στα€ερής άνόδου µέ μερικά στοιχεία "ξγκοσµιοπσίησης" τής άγιογραφίας. "Υστερα άπό άλλα πενήντα χρόνια οί τοιχογραφίες στό 8εΐζοχώρι "Αγιάς δέ-χνιτνν µιάν έλαφριά ι'πποχώρηση πρός τή γλυκερότητα. ]*ρισκόµαστε τώρα στά µέσα τού 19ου αίώνα. Στίς άρχές τού 2Οού, µέ χαρακτηριστικό παράδειγµα τίς τοιχογρα- φίες τού 'Αναστάσιου Μ. Ζωγράφου, ή άγιογραφία είναι πιά μιά ζωγραφική µέ θρησκευτικά δέματα.Στόν επόµενο µισόν αίώνα ή τάση αύτή έκφυλίζεται σέ γλυκερή πλαδαρότητσ, μέ μεριΐ . πές µικρής έκτασης άντιδράσεις, κυρίως άπό τούς άδελφούς Χριστόδουλο καί Θωµά Παπακώστα. Κοσµική ζωγραφική. Πολύ πλατύ είναι καί τό πεδίο δραστηριότητας τών χιονιαδιτών ζωγράφων στήν κοσµική ζωγραφική, µέ τοιχογραφίες στά Ζαγοροχώρια κυρίως καί στό Πήλιοτ τοπία, νε- 17 ρές φύσεις, προσωπογραφίες, ίστορικές σκηνές καί διακοσμητικές συνθέσεις. Πολλοί χιο- ιαδίτες είναι συγχρόνως καί &γιογράφσι καί διακοσµητές σπιτιών. Δυστυχώς ή ξρήµωση τών ρεινών χωριών, οί πολεµικές περιπέτειες καί ή άγνοια µας στέρησαν όπό τό µεγαλύτερο µέ- ς των δροσερών αύτών έργων. Σέ πολλά χωριά άκούει ό έρευνητής πώς ζωγραφιές στόλιζαν γκρεµισµένα σήμερα σπίτια ή πώς τοιχογραφίες καταστράφηκαν άστοργα σέ έπισκευές. "Αλλού τό έργα έχουν ότογραφές καί χρονολογίες κι άλλο" είναι άνυπόγραωα. 'Υπ0γραμΜένες είναι …! τοιχογραφίες στά σπίτια: Γκινόπουλου, Ήεγάδες /χείρ Νικολάου Πασχάλη 1836/, Εαδδέκη, καμνέλι /χείρ Γεωργίου K. 1857/, Tnénn, Σκαµνέλι/Λιάτσης 1863/, Γεννάδιου, Σκαυνέλι χείρ "Αλεξίου Π.Κ. 1878/, Πολυχρονιάδη, Μεγάόες / Μιχ. K. Καραγιαννίδης 1869/, Βακόλα, ίλοφο| χείρ 'Αδόµ καί 'Αναστασίου Βούρη 1885/. ME γνωστό άπό άλλες πηγές τόν τεχνίτη ίναι οί τοιχογραφίες στό παράσπιτο Τριανταφύλλου στή Δράκια/Παγώνης 1832/ καί στά απί- τια: µέσου, Ψσεπέλοβο /'Αναστάσιος Παπακώστας Μαρινάς µέσα 19ου αίώνα|, Σαραβάνη, Δράκια ηλίου / 'Α8ανάσιος Παγώνης γύρω στά 1870/, I. Φιλίδή, Καπέσοβο | 'Ιωάννης 1925/ καί ή ζωγραφική διακόσμηση στό τζάκι τού Μιχαήλ Λούρα στήν Πυρσόγιαννη | Θωμάς Χρήστου 1930/o έ βάση τεχνοτροπικά καί θεματολογικά στοιχεία, καθώς καί άπό πληροφορίες τών νοικοκυ- έων τους,.σέ χιονιαδίτες άποδίδουµε τίς τοιχογραφίες στά σπίτια! Γεωργίτση στό καπΞσο- ο, Π5γολου, Βάσω, Έζάνογλου, Κοντοηώτη καί Παπάζογλου στό …σεπέλοβο, Πλακίδα καί Κόκ- ορη στό Κουκούλι, Έαρζώκα στό Καπέσοβο, Στούπη καί Κοντούοη στά Κάτω Πεδινά. 'Λπό τά . κινητά Ξργα, αν καί &νυπόγραφα, µπορούµε µέ άπόλυτη σιγουριά νά αποδώσουμε στό Χριστό- δουλο Παπακώστα τίς δύο προσωπογραφίες, άντρική καί γυνακεία, πού βρίσκονται στό σπίτι . τού Γ. Παίσιου στά Γιάννινα, στό Θωµά Παπακώστα τήν προσωπογραφία τής 'τασινής Παπακώ- στα πού βρίσκεται στό σπίτι τού Στέφανου Ζωγράφου στούς λιονιάδες καί στό Θωµά Παπακώ- στα τήν προσωπογραφία τοϊ Γιαννούλη Παπαχρήστου πού βρίσκεται στό σπίτι τού 'Αντώνη Ρε- ράοη στό Γοργοπόταμο. Προσωπογραφικό Ξργο πρέπει νά Θεωρήσονμε καί τήν πρώτη αγιογραφία τού Πεομάρτυρσ Ρεωργίου, πού έγινε άπό τό χιονιαδίτη.ΖΒκσ Μ'>Θΐξ…ιόεκατρείς μόνο μέρες , : - .! … 520 ,: : ο , µετα τό µαρτυρικό θανατο του νεαρού ηπειρωτη ίπποκόυου. Η δπειπονιση ένος προσωπου που µόλις πρίν 5πό µερικές µέρες κυκλοφορούσε ζωντανό στά Γιάννινα είναι άσφαλώς προσωπο- γραφία.Τό θέµα θά γίνει αγιογραφία όταν ξξαπλωθεί από τή Ρούµελη ώς τή Φιλιππούπολη.53 -…. Στό ζωγράφο Σωκράτη Ζωγράφο άνήκει καί µιά ζωγραφιστή παρόλα στό σπίτι του ιτέφανου Ζω- γράφου, Χιονιάδες. ‘H έρευνα στα χωριά τής "Ηπείρου δ€ απορεί νά Θεωετθεί Ξξαντλητιπή γιατί πάµπολλα σπίτια είναι κλειστό, άλλα µισογκρεμισμένα καί σέ µερικά, γιά τά όποία ύπάρχουν πληροφορίες ότι είναι ζωγραφισµένα, δέ µάς ξφησαν νά µπούμε. 'Ωστόοο, τα έργα κού γνωρίζουµε δέν είναι ζνπελώς ανεπαρκή γιό vi σχηµατίσουμε τήν είκόνα τής χιονιαδί- τικής κοσµικής ζωγραφικής. Κάλύπτουν µιά περίοδο εκατό περίπου χρόνων, άπό τά 1836 ώς τά 1930, "Οπως θά πρόσεξε & αναγνώστης, τό µεγαλύτερο ποσοστό σπιτιών µέ ζωγραφική δια- κόσµηση βρίσκεται στά Ζαγοροχώρια. Είναι ή περίοδος πού οί κάτοικοί τους ξενητεύονται , στή Ρουµανία ή στή Νότια Ρωσία, πλουτίζουν ξκεί µά δεν ξεχνούν τήν όρεινή τους πατρίδα. ? _ ~ u * - ,. 'Εκεινο πού κάνει έντύπωση ειναι ή έπίδραση του εύρωπαικου µπαρόκ καί του ροκοκό υ 18 ή διακόσµηση σπιτιών καί ξκκλησιδν. T6 φαινόµενο δεν παρατηρείται µόνο στούς χιονια- ες ζωγράφους 0610 άποκλειστικά στή ζωγραφική. 'Λσφαλδς 16 πρότυπα είναι χαλκογραφί- . "Εχουµε !πισηµάνει τό εόρωπατκό χαρακτικό πρότυπο τοιχογραφίας 106 1844 σε σπίτι 16c z1101ac,54ptflc 6ysoypa0txfig σύνθεσης 106 πατέρα Παγόνη καί 660 προσωπογραφιδν 106 60- ση Παγώνη.55'Βπίσης, & Εµφάνιση τοπ ίδιου θεµατος σε άποµακρυσµΞνους μεταξύ των τόπους διαφορετικός χρονολογίες καί άπό πολλούς τεχνίτες, δείχνει πώς σίγουρα δπάρχουν χαρα- ά πρότυπα. τό Θέµα π.χ. 106 κοµ!νου καρπουζιοό µε τή ψ€τα καρφωµίνη Επάνω του τό αντο6µε στό Πήλιο, στη Σιάτιστα, στ"Λμπελάκια, στήν ΄00ρυ καί 016 Ζαγοροχώρια. T6 ίδιο - συμβαίνει καί µ! όρισµίνη άποψη τΞς πόλης πού τή βρίσκουµε στό σπίτι 106 Γεωργίου .ρτς 1798, 106 Δηµητρίου Σβάρτς 1811, 106 Κοίλη Κοµνενόκη στό Νόλυβο Μυτιλήνης 1838, -6 πιτς" στην Καστοριά, της Ποίλκως στή Σιάτιστα. Στό βιβλίο 10610 δηµοσιεύονται πα- λαγίς, άπό χιονιαδίτες ζωγράφους, Ενός άνΘοδοχείου πού µπαίνει άπό κάτω µέσα σε κυ- ό σχήμα Ενώ δεξιά καί άριστερά ξεπετάγονται άνήσυχα µπαρόκ διακοσµητικά. 'Η £06600- ποθ μπαρόκ Εκτείνεται σ'όλόκληρη τή λαϊκή μας ζωγραφικό, Εκτός άπό μετρηυΕνες ξξαιρέ- , µπαίνει στό χώρο τΕς ξκκλησιαστικπς ζωγραφικής διακόσµησης, στόν Εκκλησιαστική ξυ- ΄ υπτικ6,56 στούς φεγγίτες, στά φευτοπαράΘυρα καί στό κ!ντηµα. ΣΕ όλους τούς τομείς τίχνης παρατηροδνται παράλληλα οαινόµενα. πΕσα στό γενικό πολιτιστικό κλίµα όναπτόσ- ' & τό δραστηριότητά τους καί οί χιονιαδίτες ζωγράφοι. ' : 'H δπαρζη χαρακτικΞν προτύπων άπό τό εύρωπατκό µπαρόκ συνδέεται μέ τήν Εμφάνιση καί δοση όρισµξνων µοτίβων, άλλά δίν ΕξηΥεί τό φαινόµενο. 'Λσψαλδς, τουλάχιστο κατά 16 ' ι…αίόνα, δεν Ηταν άπρόσιτα καί άλλα πρότυπα, κυρίως νεοκλασσικά με την πρόσθετη 611L- άζλία τής "!πίσημης" τίχνης 106 νίου Ελληνικο6 Κράτους. 'Ο νεοκλασσικισµός, µ'ΕΒο ποθ χεται κατά την όΘωνική περίοδο άπό τή ΒαυΈία, παρουσιάζει μιάν Επίφαση δντοπιότητας βαδίζει παράλληλα µέ τόν καθαρευουσιανισμό. "Ας σηµειωθεί 868 πώς τήν ίδιαν Εποχή … δηµιουργοσνται µερικό άπό τά ώραιότερα δηµοτικά µας τραγοόδια, όλοι οί λαϊκοί ζωγρ&- : Επιγράοουν καί δπογράσουν στόν καθαρεύουσα. Νοµίχω πώς τό ψαινόµενο συνδέεται 111113 ;;..ρ. µε τόν Επίδραση 106 λογιοτατισµοσ καί περισσότερο με τή βυζαντινή-ξκκλησιατική "ίσα, άφοσ οί γνωστοί διακοσµητ€ς σπιτιδν είναι καί &γιογράφοι. Χαρακτηριστικό είναι .ς…σΕ σπίτια διακοσμημξνα άπό χιονιαδίτες ύπάρχουν δπογραφξς στόν τόπο "χείρ...", όπως αµε παραπάνω καί µόνο στή νεοκλασσική ζωγραφική 106 σπιτιο8 106 Γιάγκόυ Μπ€ζη στην π 00600, 6 ντόπιος ζωγράφος όπογράφει " Ηικόλαος Παπαγιάννης Εποίει" σε τοιχογραφίες ΐ…παταστράφηκαν κατά τή µετατροπή 106 σπιτιού σε ξενοδοχείο. v000 κι άν τό πρότυπο είναι ξενόφερτο, 6 Επιλογή του άλλά καί η συµπεριφορά 0'06- έξαψη"… άπό ίθαγενείς παράγοντες. Συνεπδς αδτό πού Εχει σηµασία είναι 6 λόγος 'ς προτίμησης µπαρόκ ξ ροκοκό διακοσµητικδν Θεμάτων καί δεύτερο & συμπεριφορά σ'αότά, αδή ό τρόπος µε τόν όποίο 16 χειρίζονται καί ποιες θεληµατικΕς ξ άθίλητες άλλαγξς 'Ερουν σ'αυτά. Τελος, νά Ερμηνευ0εί η συμπεριφορά αδτή. " , , Η & πιστεύω πώς στήν ξπιλογή 106 θέµατος τόν κύριο λόγο Εχει & πελάτης και γιά τόν τρο- 19 το άπόδοσής του την εόθόνη Έχει & ζωγράφος. Οί νοικοκυρέοι τόν ζωγραφισµξνων όπό χιονια- 'ίτες όρχοντικδν είναι, κατά κανόνα, μετανάστες στη Ρουμανία καί στό νότια Ρωσία.Πολλξς είναι οί μαρτυρίες γιό Ζαγορίσιους πρό φεύγουν όπό Eva κοινωνικό περιβάλλον με κλειστό κτηνοτροφική οίκονοµία, έργόζονται, µορφώνονται καί πλουτίζουν στίς 'Ηγεμονίες. Οί τσε- τελοβίτες 'Αναστόσιος Τσολάκης καί "Αναστάσιος Τσοόφλης πλουτίζουν στό Κισνόβι καί άφί- 57 . . . .'Από τό Κουκουλι "οί Πλακιδαιοι ταξιδεύ- ονταν στό Εεσσαραβία, όπου πλοότισαν καί όπόχτησαν τεράστια κτηματική περιουσία"…58 Ρε- νουν σηµαντικό ποσά για έκπαιδευτικοός σκοπούς. νικά δε ζοόν τόν περιθωριακό βίο τοδ μετανάστη. 'Ηπειρότες συμµετέχουν στήν όναγΕννηση ' τξς ρουµανικός λογοτεχνίας. 'Ο µεγάλος πρόδρομός της, & 'Ιωάννης 'Ηλιόδης-Ραντουλ€σκου, γιός έλληνίδας καί έλληνοµαθής, μεταφράζει τό λυρικό ποόµατα το!! ήπειρότη "Αθανάσιου Χρι- στόπουλου.59'Ιδρυτ6ς τοό ρουμανικοό 'ΕΘνικοό Θεάτρου είναι & "Ελληνας Κ. 'Αριστίας. 'Ο Ξσκαλος τοδ.Γένους Γεώργιος Γεννάδιος, άπό τό Δολιανά, μορφόνεται στό ξακουστό ξλληνικό |1ολείο τού Βουκουρεστίου, τήν περίφηµη "ΑόΘεντικ6 Σχολή" πού είχε σχολάρχη τό ζαγορίσιο είσπρο Φωτιάδη. Στό Γαλάτσι καταφεύγει, στό χρόνια τού ΑλΞ Hana & οίκογένεια τού Κων- ττιντίνου Ρόδου, δωδεκόχρονου τότε. 'Ο µικρός φυγάδας µπΞκε στό σχολείο τΞς πόλης αότΞς 'γιά νά συνεχίσει & ληνικές σπουδές".6ο Ήνηµονεύουµε έδδ καί τό γεγονότα στό 'Ιάσιο καί τό Δραγατσάνι στά 1821. 'Εννοείται πώς στό ζαγοροχώρια, από τίς άρχΕς τοδ 1Βου αίόνα .] !τ3ρχαν σχολεία καί βγΞκαν σηµαντικοί λόγιοι. 'ΥπΞρξε, μάλιστα, όπόφαση καί προσπάθειες -' πιό τήν ίδρυση στό 1815 Πανεπιστήμιου στό μοναστήρι τοδ Ρόγκοβου, κοντό στό Έσεπ€λοβο.61 ' "Ολα τό παραπάνω ποΧό άπΕχουν άπό τό να δώσουν υιόν ξστω καί άχνό είκόνα τϊε ζω6ς . Ιτό ζαγοροχώρια. 'ΑπλΞς ξεχωρίζουν µερικό στοιχεία πού && µΞς βοηθήσουν νά πλησιάσουμε τόν πρΞτο παράγοντα, τόν πελάτη καί τίς…προτιµ6σεις του. εύγει &πό τό χωριό του νέος, Ξιι χωρία κάποια παιδεία, από ενα περιβάλλον µέ άργή Ξξξλιξη, συντηρητικό καί όπρόΘυµο ττήν &φοµοίωση ξένων πολιτιστικών στοιχείων. Στά όστικά κέντρα τΞς Ρουμανίας καί τίς νό- τιες.Ρωσίας τό γο6στο που διαµορφώνεται άπό ίνα καθυστερηµένα "περιφερειακό" εόρωπαϊκό :παρόπ. λδτό μεταφέρει καί στόν τόπο του. Είναι καί Ένα στοιχείο κοινωνακΞς διάκρισης. ι!ν είναι &πλΞς ό εόπορος πού διακοσµεί πλούσια τό σπίτι του, είναι 6 ταξιδεµένος µε τό λεπτό "εδρωπαϊκό" γοόότο. Ζτό συνολιπό πολιτιστικό πλαίσιο δπόρχουν, βέβαια, τό ίδιαίτερα στρωµατικό στοιχεία,… όπΙρχουν όμως καί τό κοινά, τό όποδεκτά άπό όλα τά στρώµατα, όπως είναι οδ.ΧΏρΟί καί τό τοαγοόδια, τό σπίτι καί οί κατασκευαστικές του µέθοδοι, δρισμ€να Έθιμα, φυσικά η γλώσσα καί η θρησκεία, παράγοντες ΞΘνικΞς συνοΧΞς σφυρηλατηµξνοι άπό τό χρόνο καί ίόιαίτερα είσ8ητοί σ€ συνθήκες Τουρκοκρατίας. Τά κοινό αότό διαστρωµατικό στοιχεία λειτουργοόν μέ τό δύναµη τής παράδοσης καί συνυπάρχουν µε τά &πείσακτα. "Ετσι, & µπαρόκ διακοσµητική ίσιρµόζεται σέ παραδοσιακός άρχιτεκτονικΞς σπίτια, στολισµένα µε ντόπια όφαντά καί άλλα ταραδοσιακά.στοιχεία.Από ξδδ καί πέρα όρχίζει & ρόλος τοό δεύτερου παράγοντα, τοδ ζω- τσόσου. 'Η σωστή Ενταξη τόν διακοσµητικών Θεµάτων στό συγκεκριµµΞνο χδρο καί ό κάποιος *. Έγπλιματισµός τους τό κάνει νά µήν.ξνοχλοδν σΞν ξένα σώµατα, µ'"ολο πρό δέν ξχει όλοκλη… ll εί άκ6μα η άφοµοιωτική διεργασία πού συντελείται βραδύρυθµα στά Θέµατα πού είσάγον- l | στή λαϊκή μας τέχνη. 'Η εύκινησία τών µπαρόκ καί ροκοκό διακοσμητικΞν συγκρατείται , … μετριάζεται άπό μιά παραδοσιακή λαϊκή άντίληΦη. Ψά χρώματα τού φόντου είναι κάπως ι., &. ά, συνήθως σκούρο λουλακί % άχρα. Δέν πρόκειται γιά άνοιχτό καί διάφανο.γαλάςιο πού Γι' .νακαλούσε στη µνήµη τήν άπεραντοσύνη τού ούρανού. αίν όπορακρύνει δπτικά τά χρωµα- | Ενη &πιφάνεια διευρύνοντας τό χώρο, μά τήν…κρατάιι στά Θέση της μ! κάποια βαρειά καί …… ς πρωτόγονη αίσθηση. οί χειροτΕχνες ζωγράφοι ξπηρεάζονται άπό τό πολιτιστικό κλίµα τάς κοινωνίας μξσα . όποία έργάΓονται, γι'αύτό καί τά θέματά τους Εχουν άλλη μεταχείριση στά 3αγσροχό- . 'καί άλλη στά υεγάλα …άστικά …ύ ηµιαστικά κέντρα µε µεταποιητική καί μεταπραττικη δρα- ΄ ριότητα. Χαρακτηριστικό παράδειγµα τό τοπίο. Στά άρχοντικά τάς Τιάτιστας, της Καστο- ' Αµπελακίων, τού Μόλυβρυ καί τού Πηλίου συναντούµε τη συγκεκριμµ€νη πολιτεία , τσν "πανοραµική άποψη. Είναι η Πόλη, η Βενετιά, & Φραγκφούρτη, η 'Λταλάντη κ.λ.π. νά τοπία ά άποτελούν αύτοτελείς άνότητες μ!σα στην όλη διακόσµηση,.άνδ παράλληλα ύπάρχουν καί &? .. ρά άνωνυμα η φανταστικά τοπία πού άπασχολουν ρόµβους, ελλείψεις, κύκλους η διαχωρι- χει ταινίες, σχήματα ίνταγµίνα σε κάποια διακοσµητικη σύνθεση. 'Λντίθετα, στά Ζαγο- 'ώρια ύπάρχει μόνο τό άποσπασματικό φανταστικό τοπίο, συνήθως λίγα δέντρα, ίνα κάστρο, . σπίτι, σε μιά τυπική άπόδοση βασισµξνη κατά κανόνα οί τρείς όριζόντιες χρωµατικξς … ίες, πού περιβάλλονται άπό πλαισίωση. T6 τοπίο ύφίσταται µόνο σάν τµΞµα συνόλου, σε i τουργεί µόνο του. Θυµίζει τά φανταστικά τοπία των εύρωπαϊκόν διακοσµητικόν πιάτων, : . ? ' ίσως δεν είναι &σχετο μ'αδτάι ΄ … … ΄ τα άνθοδοχεία, θεµα τόσο συνηθισµένο στή λαϊκή μας τέχνη.-€νύ στή ζωγραφικά τού - … ίου, της Σιάτιστας καί τάς…Καστόριάς είτε άκουµπάει σχεδόν στην κάτω Επιφάνεια τού ναίοιου είτε στηρίζεται σέ κάποιο βαρύ Έπιπλο, στά Ζαγοροχώρια στέκεται µετξωρο Η &" -υµπάει σε κάποιο άνάλαφρο διακοσμητικό γυτικό θέµα. "οπωςετό τοπίο, Ετσι καίττό άν- . ' '? " οδοχείο. στά άστικά καί ήµιαστικά κόντρα & όργάνωση της διακοσµηµίνης όπιφάνειατ εί- ' ία ι περισσότερο λογικη καί µε συγκεκριµµ€νες… άναφορξς. Τό τοπίο Εχει τάύτότπτα. τίς πι- # σσότερες φορ€…ς… είναι… ενα… …άπό τά λιμάν…ια τάς ναυτικός καί Εµπορικός δραστηριότητας |1… &…: (,…ι-΄… - 'Ελληνων. αντιθετα, …στά Ζαγοροχώρια η όλη …σύνρεση βασίζεται οί διακοσμητικά -δ…ιά- "ί "…'… . ετσι νά πληροφορησει -η νά όπενθυμίσει,µ€… Θέµατα πού λειτουργούν Ρ.ι εση πού δέν… ίνδιαφξσ ο.;μ.Ι ι΄ικ' . - ' στολίδια, όχι σάν ταρ,...σ..ς. ,'λπουαιάζουν οί χαριτωυ€νεε καί εύλύγιστεε πλαισιώ- κ,…»(λ η,|,…'. .εις …µέ…τό παχγνίδι τξν κοιλόκυρτων γραμμων)που,δινουν κίνηση καί…… Ελααρ…άδμ……ψά πλα΄ίσια Ο! ων χιονιαδιτων ειναι τετράγωνα, κύκλοι, ίλλείψεις …καί ρόµβοι - σπανιότερα αύτοί. Πρό- θεση κοµψότητας φανερωνουν τά ζωγραφισµένα πάνινα παραπετάσματα, τραβηγρ€να… γσρι' άπό την πλαισιωση, π…ού τά συγκρατούν κορδόνια νδ φούντες στην άκρη, 'θξµα πού …τό'σνναντούµε -' "Η' ' καί …σε αλλες …βαλκανικίς χωρες,62 Κι ξ-δω η άπόδοση εχει κάποια δυσκαμψία, µάλιστα πιό ίσθητη δπειδη μαντεύεται προσπάθεια χάρης. '0 χειροτεχνης ζωγράφος, πού ερχεται άπό τό- -ρεινό κτηνοτροφικό χωριό του, δίνει τη δικη'του Ερμηνεία στό ξενόφερτο διακοσμητικό ,η Καί πρέπει νάγπαραδεχτούµε πώς η άντινοµία αύτη Ξχει άρκετη γοητεία. Είναι άξιο- ωτο πές νωρίτερα, κατά τά τελη τού 18ου καί τίς άρχξς τού 19ου αίύνα, χιονιαόίτες …ιοι, καί κυρίως & Μιχαήλ Μιχάλη Επιχειρούν µπαρόκ πλαισιύσεις σξ…ξπιγραφίς Εκκλη- ΄ οπως στόν "Αγιο 'Λχίλλειο Πεντάλοοου,177/4; [ καί στό µοναστήρι τύν Σταγιόδων, "Αργότερα & ίδιος στην 'Αγία τριάδα ΒυΘού, 1802, άποδυναµύνει τη µπαρόκ πλαισίω- ς |π5Υ9αφης περιβάλλοντάς την µε σ!0νρσκόκκινη παραλληλόγραµµη 1211 δεύτερη πλαισί- ] 'λργότερα 6 26:31 Ρικζ6λ δπιχειρεί μπαρόκ πλαισίωση Επιγραψύν στόν "Αγιο Γεώργιο " -χωριού, 1843, καί στήν Αγία Παρασκευή τού ίδιου Χωριού, 1852, άλλό µξ…βιαστικ!ς - µας πινελιίς. :α προσωπογραφία έχει κάποια δόση στήν Ελληνική λαϊκή ζωγραφική, κυρίως ο! τούς ΄ρες η δωρητές Ξκκλησιύν. Στήν κοσµικό λαϊκή ζωγραφική σπάνια Ξχουµε όπζεύθείας …πογραψίες. 'Από.όεύτερο χέρι είναι ο! µορφές τού Ρήγα καί τού Σουλτάνου…στή σύνθε- ' Παναγιώτη Ζωγράφου…" Πτύσις τής Κωνσταντινου|όλεως" η1838- καί τού ίδιου τά πορ- τού τσάρου Νικόλαου, τύς αύτοκρότειρας Βικτωρίας καί τού βασιλιά τός Γαλλίας Φί- στη σύνδεση "'Η δικαία άπόψασις τού Θεού διά την…άπελευθ€ρωσιν της 'Εχλάδος", &- .ίόια σύνθεση.ό "Όθωνας καί η…'Λμαλία µπορεί ν; Εγινανόπό τό φυσικό.,'Επίσης άπό . 'εο,χ[ρι είναι λ σκηνή τύν γάµων τού ΝαπολΕοντα, στό σπίτι τού Ράδου…στό…!σεπ€λοβο, δν Ξ.!ΐ!ίύΞ!ΞΙ Παπακώστα. 6; Τό ίδιο ίσχύει γιά τίς µορφός τού Ρήγα καί…τού 'Υφη- - …άπό τό Θανάση παγόνη στό σπίτι του στό Δρόκια.'Λντί0ετα, οί προσωπογραφίες πού . ; α "8" ' - s . … …ονται στό σπίτι τού Κανατσούλη -Σιότιστα 1811; είναι όπωσδηποτε άπό τό φυσικό, εί- ,- … ιστικ€ς καί σανορόνουν όξιόλογη δεξιότητα. … 'Η.προσωπογραφία, άκό τά Ξργα τουλάχιστο πού μάς είναι προσιτά σηυερα. όρχίζει νά . …ρχείται…άπό τούς χιονιαόίτες ζωγράφους γύρω στά 1900. Είναι συνολικά τ!σσερες καί την.ξπό…δύο στούς συνεργαζόµενους άδελαούς ζωγράοους Χριστόδουλο καί Θωμά Παπακύστα, &, , λ' δες. Πρόκειται…γιά πολύ άζιόλογα εργ. πού είναι χαρακτηριστικά {fig στρξφύς τύν - …Άιτύν αύτύν πρός ύφος περισσότερο "λόγιο", "όπως συμβαίνει την ίδιον Εποχή καί :ρσωπογραφίες χαιροτεχνύν ζωγράφωνιάπό άλλες περιοχές, όπως τού Ήρωα τύςµ!!ηλιορεί-- '|πανόστασης τού 3818 Νικολάου Ραντςοπούλου, πού βριίσκεται στά γρασεία,τύς Κοινό- τΙακρινίτσας, έργο άγνωστου πηλιορείτη ζωγράφου, πιθανότατα τού Νικόλαου !. 'Λνα- - "τη, καθός καί τού Οίκονόµου άπό…τά ?λµπελάκια Κισσόβου, ίδιοκτησίας οίκργόνειας "'η… . :. '… ' '… -‘ ι …. - ΄.Ωί δύο προσωπογραξίες τού…Σριστόξουλου Παπακ'ωστα παριστάνουν δύο γεροντικά πρό- . , . …ξντρικό καί γυναικείο, σε κροτσρή…καί, κατά τό σηµερινό-ίδιοκτητη τους παριστάν 3…τοός γονιούς τού…ρωγράσου 7αναστάσιο καί Χρύσω. T6 ότι οί δύο ζωγραοι!ς άκοαελούν , µι όποδεικνύεται καί όπό τίς ίόίας άκριβύς διαστάσεις τους, 53 Σ 37΄ξκατ. τού µ!- …τό όµοιόµοργσ ξλλειψοει6Ες καστανόχρωµο σχηµα µεσα στό όποίο τοκόιετσ8νται οί ΧΙ! ; καί τό γαλάζιο 3ρύµα πού σκίκξξει την δπόποιπη Επιφάνεια τού πίνακα. [οί τά δύο . ΐτόνονται κατά πρόσωπο µ! μιάν'ξλαφρότατη στροφή τού άντρικού πρός τά δεξιά καί τού ,η &, . ι ι . ' | | .; Ώ J PI . I ! ' & J ο I " . .Ψ' «' ι ι I | ι . ' . ι .. ο ( ,... ΙΧ… : " » : | " & . . . η . ι ο . ι I s . …κι . | ' : . . ι . .» | . J ι . | ; ο 4 ι : . &» ! κ » ι | ».. ο & ! J ! 3 " ι ο …. & . J ι ο ι ! & Ψ ! ι & ο ι ' " | α : & .l u I ι! & . α…. ι ! . ' ι ο Η . » ι .! Ώ . Ν . ι ! . ,. : ! ι κ ; ι ! ο | ι ! &… ι ι π * ' J J 22 '€ν'*' γυναικείου πρός τ'&ριστερό, Ετσι δατε, δπως 06 είναι κρεμασµένα τό ενα δίπλα ελλ., τα βλέματα να συγκλίνουν καί να'δημιουργείται ενα δέσιμο οίκειότητας αναµεσα δυό ζωγραψιΕς. * τό ίδιο ελλειψοειδές σχήµα περιβάλλει καί τίς δυό, ανεξάρτητες µεταξύ των, προσωπο- …ες τοπ αλλου αδελψοδ, τοό ΘωμΞ Παπακώστα. Είναι στίς ίδιες περίπου διαστάσεις µε τά τοό Χριστόδουλου, 55 Χ 45 ή προσωπογραφία τής Στασινής Παπακώστα καί 59 X 49 του ινοδλη Παπαχρήστου. 'Εδδ οί µορφίς είναι εντελώς κατά πρόσωπο καί τα δύο χρώµατα τοό αν είναι διαφορετικά. 'Η δργ6νωση τής ζωγραφικής Επιφανειας με μιαν ελλειψη πρό εγ- ' ται μέσα σε παραλληλόγραµμο δεν είναι αγνωστη στήν Ελληνική παράδοση. Χαρακτηριστι- ιραδείγµατα τό έργα " T6 προπατορικόν αµάρτηµα" καί " 'Η Ξζωσις από τόν Παράδεισο" Γ. Καστροαύλακα στόν "Αγιο ΉηνΞ τοπ 'Ηρακλείου, µέσα 1Βου αί., τό σχεδιο "έ. Φεραίοςΐ Ηικ. "οσχοβόκη, µέσα 19ου at. καί πολλά χαρακτικά, όπως ή "Παναγία Θεοτόκος "Ελευθ- 106 ξερομόναχου Γαβριήλ από τή Σκόπελο-1819, καί "Τόν ΄Δγίων Πάντων ό Θειότατος Χο- . τοσ Παναγιώτη Μυτιληναίου -1858, καθώς καί µια ανώνυµη παραλλαγή τής χαλκογραφίας …, πρό βρίσκεται στήν "Εθνική Πινακοθήκη.64 'Ωστόσο µεγάλη διάδοση παίρνει κατά «& τοπ 19ου αί6να µε τίς χαρτονένιες πλαισιόσεις φωτογραφικών πορτραίτων, ποθ ερχονται ες από τη Δυτική Εύρώπη' πολλ!ς Εχουν σήµατα παριζιόνικων Οίκων. "Η σόγκριση των ποτραίτων α6τδν µε &γιογραφικό εργα τόν ίδιων ζωγράφων δείχνει πώς 'εδΘείας !παψή μ! τό ζωντανό πρότυπο τοός όδηγεϊ ο! ρεαλιστικότερη απόδοση. 96 χρδµα χασει τή γλυκερότητα των &γιογραφιδν τους καί γίνεται αόστηρότερο, αποδίδονται µε λεια οί ρυτίδες του προσώπου, οί τενοντες τοπ λαιµοό, οί λεπτοµ€ρειες τής φορεσι8ςι .τηριστική τής "λόγιας" επίδρασης είναι καί ή προσπάθεια φυχογραοίας µε τό σφιχτό -α τής Χρόσως Παπακώστα, ή κουρασμ€νη !κφραση του 'Λναστόσιου Παπακώστα, τό δφος …εποίθησης 106 Γιαννούλη Παπαχρήστου καί ή συγκρατηµένη αδταρ€σκεια τής Στασινής Πα- τα. Οι δύο χιονιαδίτες προσωπογράφοι δεν φαίνεται νδ όγνοοόν τελείως τό Εργο τόν ,οων τής 'λθήνας. Σαφείς λόγιες Επιδράσεις εχει καί ό 'Δναστάσιος Μιχαήλ Ζωγράφος πού στα 1902 τοι- φεί τό πρόστωο τής εκκλησίας "Κοίμηση τής Θεοτόκου" στό χωριό ΠΞδες. 'Η Quota 106 κ από τόν πατέρα του, ή "πλ&σις" τοδ 'Δδάμ καί τής Έδας, τό προπατορικό αµάρτημα, - ση από τόν Παράδεισο καί οί συνεπειξς της διαδραµατίζονται σε λιτά τριδιόστατα 1o- τα γυμνό κορμιά εχουν ξεφύγει &πό τήν παραδοσιακή σχηματοπο(ηση, οί πτυχώσεις τόν ότων είναι µαλακές καί πέφτουν µ! φυσικότητα, & ουρανός πίσω από τόν 'Λβραόμ µε τα ωτά ώχροκόκκινα σύννεφα Έχει δραματικ6τητα. ΄ H χιονιαδίτικη ζωγραφική ξεκινάει από Ένα καθαρό λαϊκό δφος µε Έντονες βυζαντινές 'αεις, περνάει βαθµιαία στό "βυζαντινοαναγεννησιαπ6", όπως το χαρακτήρισε νεότερος ι€ίτης ζωγράφος, πιό σωστα σε ενα κρόµα,παραδοσιακδν με νεορωσικό καί δυτικοευρι - Γστοιχεία για νό καταλήξει σε µια προσπαθεια "λογιωοόνης" πρό κραταει, όµως, όρκε… .σιε καί αλήθεια. Παραλληλη είναι & πορέ€α΄δλδκληρης σχεδόν τής ανεπίσηµπς έλλπνι- ' . '. ο! λ' .. ,?!) ζωγραφιµΞς. > .- … 'Απ6 τήν τρίτη δεκαετία τού 2005 αίόνα &ραιώνουν ραγδαία Οί χιονιαδίτες ζωγράφοι σ , . αί ή τέχνηχξόσξ€ήόός µιόν εύκολη και πλαδαρή &ραιοφόνεια. Λύτή ή γλυκερότητα ύπηρχε :… . - ' -1 α' J …Ξ J 3 " σέ παλιότερες γενιές σε πολύ µικρότερο βαθμό. "Αν δέν ύπήρχε τό όργο τύν νεότερων, . J .." L. g! λ ="… : Γ " ' ο '" 3? μεγιστοποίησε καί Εκανε &ναήρομικά αίσθητ€ς τίς &ουναμίες αύτΞς, ή γενική είκόνα…τής :" ΄ ' -"4 " " ιαδίτικης ζωγραφικής θά ήταν καλλίτερη καί δεν θά ξπΞσυρε τίς αύοτηρξς κρίσεις τού .ΐλ… ?" & Κόντογλου πού, σέ γράµµα του πρός τόν Rani-“atone τούς διαγράφει όλουςιΨ οί συγχω- ”of σου δεν ήξεραν να α»γραφίςουν". ϊήµερα πού γνωρίζουµε καί τίς παλιότερες οάσεις χιονιαδίτικης όγιογραφίας καί τίς &ξιόΝογες διακοσμήσεις σπιτιύν καί τό Ξργο τδν κισυίνων ξκπρόσωπων τής χιονιαδίτικης ζωγραφικής µπορούμε νά κρίνουμε πιό δίκαια Η! & |. J . νά πούμε στό σεβαστό γέροντα τύν Χιρνιόδων "οί συγχωριανοί σου ήξεραν νά ζωγραφίζουν". ΦΕΓΡ-??Σ κανατπΡΙ…πΜ ΠΕΡΙΠΝ?… ' *Η δλλοτε πρόσκαιρη κι Ξλλοτε μόνιύή Εγκατάσταση των χιονιαδιτδν ζωγράφων οί µεγέ- ταση τού !λλαδικοσ χώρου είναι ξπόµενο νά Επίδρασε τόσο στό ζωγραφικό τους ύφος αί οτί θέµατά τους. "Οπως σηµειόσαµε, τό μικρό όρεινό χωριό τους &ποτελούσε τό όσ- ριο άπό τό όποίο, ύστερα΄&πό μιά περίοδο µαθητείας, ξεκινούσαν γιό τήν όσκηση τής ς τους. T6 πολιτιστικό κλίµα τής περιοχής πού εργαζονται, τό Ξθνικ8 καί κοινωνικα ροβλήματα. Η θέση και ή ίδεολθγια τής πελατείσς διαµορςωνουν τα εργο τους. Θα στα- . «aunt σέ τρία χαρακτηριστικα Έργα χιονιαδιτων ζωγραφων : στόν "' Αγιο Γεωργιο εξ 'Ιω- . νων τού…ζψ1838, στούς "Γάμους τού ΠαπολΞοντα" τού 'Λναστ. Παπακώστα γύρω ,- 1850, στό "Ψοπίο τού θεσσαλικού κάµπου" τού 'λθαν Παγωνη περίπου στα 1870, χα( σε σχέδιο.0ί τίτλοι των "Γέρων" καί τού "τοπίου" δεν ανήκουν στούς ζωγραφους, τούς δω- µε βάση τό θέµα. ϊτό 1838 Εχει συντελεσθεί ή δηµιουργία τού µικρού ξλληνιτού Κράτους, & πρδτος του ρνήτης είναι πιό ξήύ καί &φτό χρόνια νεκρός ζπό τό δολοφονικξ χέρια τύν &ντιπξλων. ή πρωτεύουσα Ξχει μεταφερθεί &πό τό παύπλιο στήν 'Λθήνα καί ό "Όθων µέ τούς Βαυα- , διοικούν τήν 'Ελλόξα. "Ωστόσο ή Θεσσαλία, ή "Ηπειρος, ή Μακεδονία καί πολλά νησιά .υν κάτω όπό τήν τουρκική κατοχή. Έρισκόµαστε στό Γιόννινα, τήν πρωτεύουσα τής 'Ηπεί- Have 16 χρόνια από τό θάνατο τού "Αλή Hana, τού -Ξστω καί &πό πολιτική σκοπιμότη- 8νεξίθοησκου. Υδρα "ού ύπ&ρχει τό ελληνικό Κράτος οί τούρκοι επιχειρούν νά €κτουρκί- όλους τούς ύπηκόους των γιό νδ µήν ύπόρχουν !λληνικ€ς διεκδικήσεις στό Ξδόαη πού χουν. "Η παλιό πληγή τού ήπειρωτικού Ελληνισµού, ό ξξισλαµισµός, παρουσιάζει Έντονα τάµατα ξαναζωνταν€µατος. 'Αποδίδει ή δοκιμασµένη µ!θοδος, ό συνδυασµός πιξσεων καί χΒν. "Τό θρησκευτικόν καί Εθνικόν αίσθημα λίαν ήσθενΞς συνεκρότουν τούς χριστιανούς τής πατρίους πε:εοιθήσεις, καί at figmuéaaug ξγξνοντο σωρηδόν. Είς τούτο δέ, τα μεγι- συν!τεινεν καί ή µεγαλη &µ&θεια κλήρου καί λαού, ή γενική ξλεεινή οίκονοµική κατα- ις τόν χριστιανδν καί ή πολλαπλδς όλική όνακούοισης των ξξωμούντων". "Οσο κι αν … 31) µτ΄ . ε . ι . : J & . . . . . , & . . ! . . . . .. . , .! . . ι . . …' : & . . . Ώ . - >…- . . . . - . | J J γ . . Ώ . . ' ' 3:κ . Ν | - . . . . 1 . . : ' . 5 . . . . Ν . . .! Ώ . ' - Με»; µια… , . & . . . . & . . & . ' . ., . ι … . J ε - . . '! | χο… … . . & I ι . - . . . ' Ι ο ι . . . ι . . . | | Β . . , . ι . . . . ς, . | , 24 , ο Dc , ΄ - ' 4 αι ό Εξωυ6της νπτοχριοτιανύν" -&οφαλδς ύπήρξαν καί τέτοιες περιπτωσεις κανόνας ειν ρ … : Ο , … & ' σικό και ή &ντίδραση, διάχυτη μ γίνεται σκληρό όργανο τού κατακτητή. Υπάρχει, αν , 16 6 Υ ξνη ΏΏως Οζ κάθε &ντίδραση πρός τήν 'Βξουσία, Έτσι κι &δΒ, δηµιουργειται Β' P. ανωµ . τ" 90 . Ψ ' . . υ !!- E τό &πό τόν Κοριό τ6ν'λίτωλ6, οί ΝεομΞρτυρες Κωνσταντινος από τήν Υδρα, ι κ ς , | ο . , , . - μ." 'λγιο Ααυρίντιο τού Πηλιου, Νικολαος…&π6 10 Μξ . " , . , . , . 1 6 | . > . Ο -νιαδίτης ζωγρόοος Ζήκος Μιχαήλ δεκατρείς µέρες μετ&'τό θάνατο τού Γεωργίου καί 2005- .νια πρίν τον ανακηρύξει ή 'Εκκλησία "Άγιο, τόν ζωγραφίζει με αωτοστξφανσ κα στ" ; ,αίρος τής είκόνας γράψει τό πρδτο σύντοµο Συναξάρι με τολµηρές ξκορξσεις,…:πωζδ , Ε- ίος κηρίτι τόν Χριστόν Θεόν &ληθινόν, καί δι'αύτό καταδικάζετε διό θάνατον . τα…µ … & ιου…είναι µι! υρκική πολιτική τού Εξισλαµισμού. 'Η ζωγραφιά αύτή.τοδ νεοµ&ρτυρα Ρε ργ ιραλΕα πολιτική πράξη τόσο τού ζωγρ&οιυ 600 καί 105 ΧρύσαυΞου Λαϊν8 πού τή, παρ:;γιιΐΞ;' τα &π6 αύτό, 16 εργο κατέχει σηµαντική θέση στήν ίστορία της λαϊκής µας ζω;ρ;φιταΞ Ζου είσαγει τή οουστιν!λλα στήν &γιογραοία. Βέβαια, & Ζήκος Μιχαήλ δεν τίνος. ρωκ ταν- . ν&ει τή φουστανΕλλα στό χωρο τής ξκκλησιαοτικής ζωγραφικής. Προηγείται Έσποο ζνσ νος &πδ 16 Φορτόσι τής… Ηπείρου, πού στά 1788 ζωγραφίζει "στανικως" τό λήσταρχοοσι:π6- τη Σκότουλα µ!σα'στήν…!κκλησία τής Κοίµησης τής θεο;όκζυ στό:χωριΐ ι:Ξζ;χ:;;ι; ξ;ήν :? 65 ,αύτό Ζμεινε &γνωστο στό β&Φος μι ς κκλησ ας ο | , ;:Ξ;έ ΛΞΞ.!;Ζ;λΐΐωΐΛντί8ετα, τό Εργα τοσ…χ,,νια6ίτη ζωγράφου γνωρίζει τεράστιζ"ΞιαΞοζ- ο! χιλιαδες χαλκογρεοίες καί ζωγραφικές Επαναλήψεις.'ιπανωτξς οι Εκδόσειε;χ:ι6λγ:τΞ ν σχεδόν πανοµοιότυπες με 16 Έργο τού Ζήκου, &πό τό οποίο προέρχονται: ζου ακων "τε "38, τού Κύριλλου µοναχού στά 1845, του Παναγιώτου Κ. στό 1859, τού ';ω ννουε κα; ή ,- 65. 'Bla10v1661g οί τοιχογραφίες καί οίοορητΕς είκόνες. ΚαΩιΞρόνεται ρισζι;δν τόπο κα- ορική &να4ρίβεια "& Εξ 'Ιωαννίνων" Ενω όλοι οί νεοµάρτυρες αναφερονται µ…έ… & ασ" αγωγής των καί όχι τού μαρτυρίου των. Στήν είκ6να & 'Αγιος καρουσι&ζεται ο κήτ εσ:ηπε- -υστανΕλλα καί κόκκινο οίσι. T6 φόντο είναι γαλαζοπρ&σινο καί διακόπτεται, στ Ι:ανν(- που του .υΦρυς τής είκόνας, &κ6 οριζόντια ςωνη µε σχηµατική παρίστασταση τΕν τ τνποπόί- ί τήν περίπτωση τού 1εωρχιου παρατηρείται 16 γενικότερο φαινόμενο ή…ς ι'Κ. Ο Ιανό καί ρεα- ξς Επαναλήψε.ις τό αρχικ&"&ιν ' ετων. !!! τίς διαδοχικ "του &γιογρι'ικων θεα "# ζ I "Κική ΈβδτΌΉ΄ & Χ""6 ιταλ. , "" . , "Π , ιδια &µιτ&βλητος &γιογριοικός- ξκαναλαµβαν6μενος τύπος. ……, ' Β' 5 ) ' ϊς» ? …) αν:νι Ξ)? ΄ η » . … ξ . να 3 ' ι93- * ι ι.- , . . !, α . . ;, η :. … ο". 'ν' ο, 00- 3 ο & ν|1γο,'1/| κι' ιοΙνι' ςιδιΞ If. Οι" σπ 1! ΄…ΐδ΄΄ '» ' ο, : … 25 ΝαπολΕσντα, !ργο τοσ Χιονιαδίτη :Αναστάσιου Παπακώστα-μαρινΞ, γύρω στό 1850. Κατέχει δεσπόζουσα Θέση στόν όλη διακόσμηση. T6 Θέμα προξρχεται σίγουρα όπό χαρακτικό πρότυπο πρό δέν βρέθηκε μεχρι σήµερα. 'Η σύνθεση είναι µ€σα σε ηµικύκλιο πού περιβάλλεται &π6 τό συνηθισµένο στούς χιονιαδίτες µοτίβο τΞς τραβηγμΕνης µε κορδόνια κουρτίνας καί πλαι- σιώνεται άπό πολύχρωμο σχηματοποιηµΕνο οδράνιο τόξο. '3 010106000 αδτ6 χρησιμοποιείται κυρίως στίς ξκκλησίες γιό νά περιβόλλει τόν Παντοκράτορα καί συνεπδς φανερώνει µεγάλο θαυµασμό πρός τό Ναπολέοντα. Είναι γνωστό πώς πρίν Ξπό την "Επανάσταση τοπ 1821 οί "Βλ- ληνες καρτερο6σαν τό Ναπολέοντα ώς Ελευθερωτή, 300 αίτός ξξ€ψραζτ τό πνε8µα της Γαλλικ5ς 'Βπανδστασηςι 'Ο Χριστόφορος Περραιβδς τυπώνει στην Κέρκυρα -1798- & -Υμνο εγκωµιαστ…χ6 πρός 16 "novanap1t", & Κοραής όποβάλλει 6πόµνηµα πρός τό µεγάλο Κορσικανό καί ζητάει "τήν ΕλπιζοµΕνην 6π'αδτοσ απελευθέρωσιν της 'Ελλόδος". Στό Παρίσι, όπως σηµειώνει ό ?"- σας,"µυστικη Εταιρεία συνεστη, όδεία καί !µπνεόσει 106 ΝαπολΕοντος, µονοµερ5…σκοπόν Excu— σα την &πελευο€ρωσιν της 'Ελλόδος". 'Ο 9. Κολοκοτρώνης αφηγείται πώς όταν οί…Γόλλοι κατέ- λαβαν τά 'Βπτίνησα "&πεφαρίσαμεν νά δπόγωµε είς τό Παρίσι διό νδ εδρωµε τόν Βοναπάρτε". ΄Μακρός µπορεί νδ γίνει & κατάλογος τόν ξλληνικόν ένεργειδν καί Ελπίδων μ! κξντρο 16 Na. πολξοντα.'Υπόρχσυν, όµως, καί οί &νοιχτοµότηδες πού καταλαβαίνουν πόσο µάταιες καί απο- ξπροσανατολιστικΕς είναι τετοιες Ελπίδεςα 'Ο 'Λνόνυµος "Ελληνας στήν "ΦΕλληνιχή Νοµαρχία" έτου βροντολαλείι" Τήν είσθε, Ξδελφοί µου; τόσον είκολόπιστοι....'Ιδετε καί τό τωρινό πα- ;ραδείγµατα όπου & πολυποίκιλος στροφή 13€ γαλλικης…στόσςως µες παραστΕνει. '0 δυνάσςης των μ! ταξίµατα µεγάλα καί μέ τοιαστα µ€σα &πόκτησεν όσα κατά τό παρόν ε,.τ-ζ66 'Η ζωγραφιά τοπ τσεπ€λοβου γίνεται 20 μΕ 30 χρόνια µετά τό θάνατο 106 Ναπολέοντα. Πρίν πεθάνει είχε διαφε6σει τίς Ελπίδες πού καί & γαλλικός λαός καί Ελλοη σκλαβωµΕνοι εί- χαν στηρίξει σ'αδτόν. Γιατί λοιπόν συναντοσµε στό Τσεπέλοβο αδτη τήν καθυστερηµένη εκφρα- ;ση λατρείας πρός τό Ναπολέοντα; , 'ο Κωνσταντίνος Ράδος γεννήθηκε στό ΤσεπΞλοβο στό 1875 καί Εµαθε τό πρδτα γράµµατα εστό περίφημο σχολείο του. ΐΛπό ξκεί ουνΕχισε στό Γιάννινα τίς σπουδ€ς.του, μό στά 1787 &,Εξ: ξναγκόζεται νδ φύγει γιό τό Γαλάτσι τ6ς Ρουμανίας Επειδη ό καποδς-του Βασ. Ρξδος πιάστηκε γκαί σκοτώθηκε &πό τόν 'ιλη ΠασΞ, τοδ όποίου τόν τυρρανική διοίκηση κατίκρινε καί 0010006- σε. Χτό Γαλάτσι συνεχισε τίς ξλληνικΕς σπονδξς του καί παράλληλα μάθαινε ίταλικό καί γαλ- λικ&. 'Λπό !κεί, μετά τό θάνατο τοδ πατίρα.του, πηγαίνει στην ϊίζα της 'Ιταλίας κι Εκεί &νακατεόεται στό λαϊκό Επαναστατικό κίνημα τόν καρμπονόρων. Κατά τό Ραλλορωσικό πόλεµο &- κολουθεί τίς δημοκρατικξς στρατιές τόν Γ&λλυν. Είναι & πρώτος ποθ συνίλαβε την ίδία µυστι- κής !παναστατικης όργόνωσης για την &πελευΘξρωση της 'Ελλ86ας καί τη ρίχνει στό ΣκουφΞ πού "πρώτη σορό στη !!όσχα, στό 1812, κάποιο βράδυ σ'Έναν κύκλο 'Ελληνων, όκούει τόν Κων- [" σταντίνο Ρόδο νδ µιλάει γιό Εθνικόν &γ6να".υ' 'Ο σπόρος γιό τή Φιλική 'Εταιρεία είχε πέσει. Αραστήριο μέλος της καί ό Ρόδος. Μετά την κήρυξη της 'Επανάοτασης &ναλαμβόνει συµφιλιωτι- ! Ες πρωτοβουλίες μεταξύ τδν όπλαρΧηνδν καί διορίζεται ΐπαρχος στην "Άνδρο καί την Τρίπολη. ετό την δπελευθ€ρωση γίνεται προσωρινός Διοικητής Ναυπλίας καί δύο φορές ώηφίζεται πληρες- ι ' … » Υ v | & & ο Z -‘ : γ .? : ο . ." ΄ι ! … : .νΡ' .. ι ! . ι 4* | - ' Ώ ι Ρ . | . . :: Ο'! ν ζ.»! . »; . . ; δ .. ο. ' Ψ J ι… . » " ] Ψό΄ …! 5 3 . πι ια .Ι ; .I s . " 6 "Ο ο & J -ψ . χ &. Ο .. . : : ο '- 'Ο ", ξ … ι » I- , Ψ & | 3 . : - ο . , ,! - . Δι. ι ο: . ., ς ι . ο ι . α ! v ‘r J 1 ;! …,» ! χ . | Q \ J ( ] |» , . Ώ . 3΄ .… ι ι l‘ … 26 .! Άι .ιος στή Συνέλευση τού "Άργους. nag λοιπόν Ξνας δημοκράτης σάν τό Ράδο ζωγραφίζει στό σπίτι του τή µορφή ξνός όπο- Ώ ' . τη τύν δημοκρατικδν ίδεδν; Δυστυχός ή γενική ξκτροπή τού 'Λγύνα άπό τή λαϊκή δηµο- τική του κοίτη καί οί Εξελίξεις τού.νξου ξλληνικού Κράτους παρασύρουν καί τό Ρόδο, γίνεται άντισυνταγµατικός καί μετά τό Θάνατο τού Καποδίστρια άναγκάζεται νά παραι- τ ο ,; & …ι γιατί "οί νίοι κυβερνήτες ήταν συνταγµατικών άρχδν"."8΄Ηί τ!τοια ίδεολογική Eat- Εν , _ ; ήταν φυσικό νά µήν &πογοητευθεΐ άπό τό Ναπολξοντα, τόν άνθρωπο πού θαύµαζε στά νιά- Ο". ν . , ο… . … …Ψό έργο είναι άπό τά ώραιότερα δείγµατα τής λαϊκής ζωγραφικής τού 19ου αίύνα. Στίς .? Ώ " . . ληλες όµόκεντρες ήµικυκλικίς ζωνες που.περιβάλλουν τό θεµα Εναλλάσσονται, σε διάφο- 'ι ' …" ' ' . , … . τόνους' το ώχροκοκκινο καί το γαλαζοπράσινο. Μέσα ο! ούδ!τερο γκριζοπράσινο φόντο : . | , | . " " . ! =άλλουν εντονα οί µορφές τού Βαπολ€οντα καί της 'Ιωσηφίνας, στίς όποίςς πυριαρχεζ & & σπρο τού φορέµατος εκείνης καί τού παντελονιού Εκείνον. Οί φιγούρες είναι σχετικά πές, πιάνουν τό µισό περίπου τού όσους τύς ζωγραφιάς καί τό όγδοο τού πλάτους τηςι 'Ξχουµε ξδδ τήν Εξαρση, μέ τό µεγεθος, τον κύριων προσώπων τής σύνδεσης. Οί λαϊκοί εωγράφοι, όταν τό Ξργο τους δεν Εχει άλλα στοιχεία ή πρόσωπα γιά νά φανεί ή διαφορά 'ξκας άκό τούς ήρωες, τότε τούς ξξαίρουν σχεδιάζοντάς τους µεγάλους σχετικά µξ τίς .τάσεις τού Έργου, Ετσι πού τά πόδια νά άκουμπούν στήν κάτω πλαισίωση καί τό κεφάλι λησιξζει τήν !πάνω. Κάποιαν άμΌΧανία.προκάλεσε ή Ξνταξη τού, άσφαλδς παραλληλόγραμ- &, >" : ! χαρακτικού πρότυπου στό ήµικυκλικό σχήµα τού δπανω µίσους της άΦίδας στό σπίτι τού -….,Προσο€τει δεξιά καί άριστερά δύο άσαφή καί μονόρωαα άρχιτεκτονικά µέλη, Ετσι πού 4…ύριο θεμα παραρίνει σχεδόν τετράγωνο. 'Η ξκτΕλεση είναι ξπιµελημ!νη καί µε άξιόλογη ΄μτική εύαισδησία. 'Ο λόγος τού κεφαλιού τού Πα ολΕοντα πρός τό κορµί δέν ξεπερνάει 1 πρός 5. ΄ 'ο 'ΛΘανάσιος Παγώνης, στά 1870 περίπου, διακοσµεί τό πατρικό του σπίτι στή Δράκια. δωμάτιο όποδοχής, τόν "καλόν όντά", ζωγραφίζει διάφορα µπαρόκ διακοσμητικά , τίς ωπογρ1φίες τού Ρήγα καί τού 'Υψηλάντη καί µερικά τοπία τού Θεσσαλικού κάμπου. Ψό ο…καταστράφηκε άπό τούς σεισμούς τού 1955, όταν πιά τό σπίτι ήταν ίδιοκτησία Σαραβά- . εκτός άπό µερικά τµήµατα πού διασώθηκαν καί βρίσκονται στή συλλογή Μακρή στό Βόλο. :Ξς άπασχολήσουν 865 τά τοπία τού θεσσαλικού κάµπου. Τόν ήξερε καλά ό ζωγράφος τόν το αύτό γιατί κάθε καλοκαίρι τριγύριζε στά καμποχώρια καί πουλούσε φορητίε είκόνες …τίς Ετοίμαζε τό χειμώνα. Πήγαινε µετά τόν άλωνισμό, τότε πού οί χωρικοί είχαν χρή- I, 'Ώϊως Εγραφα παλιότερα παρουσιάζοντας τήν τοιχογραφία αύτή, "ό ΄λθανάσιος Παγώνης ,…µ€ κοφτερό μάτι τό καμπίσιο τοπίο. Τά χαμηλά σπίτια τόν κολίγων µισοσκςπάζονται &- …ούς µαλκ€ύς κυματισµούς τού !δάφους. 'Η ταπεινότητά τους τονίζεται καί κ! τήν άντί- Ή…πρός τά φηλά δέντρα καί τόν πύργο τού τσιολικΞ, πού ύαώνεται άλαζονικός στήν άκρη ;…χωριού". 'Ο ζωγράφος μας Έκανε καί τίς τοιχογραφίες στό µοναστήρι της Φανερωµένης ς…χωριό Καλλιφόνι στόν κάµπο της Καρδίτσας. Οί τοιχογραφίες αύτ€ς Εχουν σχεδόν κατα- - -.' …κι- - - . ισπ.". Δ-|-,.Μ' -'ν…'.Π1ψτ*|-,-"Ψ"ιπ'γ΄ι'-ψ"…µ'"-ρ ε…! 27 -φεί άπό νεότερες οίκοδοµικές έργασίες στό καθολικό τού µοναστηριού. Είναι φυσι έζησε κάµποσον καιρό έκεί καί νά συνέλαβε τό ύφος τού τοπίου ώστε νά µπορεί νά 1 ώσει. 'Ο Κωνστ. Παπαδημητρίου, µιλόντας γιά τόν παλιό Δήµο Καλλιφωνίου γράφει επ τό 1881 µόνον ή κατοικία τού µπέη /τό Κονάκι/, διεκρίνετο άπό µακράν ώς λαμπρό )'όµηµα μετά τύν έντός τού περιβόλου άποθηκύν".69 Οί μακρινές άλλά συγκεκρξμµένες "πολιτείες τού θρύλου" στά άρχοντικά τύν βορειο- δίτικων άρχοντικύνΐίΞΞλΞίό;ΐξύξϊνές πολιτείες καί τά γνώριμα τοπία τού 19ου στό ιο, οί φανταστικές διακοσµητικές µικροτοπιογραφίες των σπιτιύν τού Ζαγοριού, έχφρά- τό πολιτιστικό κλίμα κάθε τόπου καί έποχής. 'Ο "Αθανάσιος Παγώνης ζωγραφίζει τό το- 0616 γύρω στά 1870, όταν ή νέα πόλη τού Βόλου μέ τή ζωηρή έμπορική καί βιοτεχνική κίνηση δίνει τόν τόνο τής ζωής σέ όλη τήν περιοχή. 'Η λαϊκή τέχνη τού Πηλίου είχε ίσει τή θαυμαστή άνθισή της µέ Eva πνεύµα αίσιόδοξης στροφής πρός τό οίκείο καί τό …μερινό. Τό συγκεκριµµένο, τό άπτό, τό άπευθείας γνόριµο άντικαθοστά τό µακρινό, τό ΄ δεύτερο χέρι. Στά πρωτοπόρα σχολεία τού Πηλίου έδύ καί δεκαετίες έχουν έδραιωθεί πρατήρηση καί τό πείραμα. 'Ο 'Αθ. Παγώνης παρατηρεί καί καταγράφει, όχι βέβαια µέ φυχρή ματιά τού έπιστήµονα, περιγράφει χωρίς πρόθεση μετάδοσης γνώσεων. Τό έργο του έχει µόνον άλήθεια, έχει ζωντάνια, κέφι, µέθεξη. Δέν καταγίνεται σέ λεπτομερειακές γραφές. Τά σπίτια του άποδίδονται περιληπτικά, τά ζύα του είναι µονόχρωµες σκια- ίες, τά δέντρα κρατούν µόνο τά καίρια χαρακτηριστικά τους. Βλέπει τό θεσσαλικό το- µέ κάποια είρωνική διάθεση, αγαθή όµως καί καλωσυνάτη. Μ'ύλο πού πολλά άπό τά έκ- .τικά του µέσα τά κληρονοµεί άπό τόν πατέρα του, πού ύπήρξε καί & δάσκαλός του στή ραφική, δηµιουργεί ένα άνανεωµένο ύφος. "Από τά τοπιογραφικά έργα τού πατέρα του, ς άρχές τού 19ου αίώνα, "ως τίς δικές του τοιχογραφίες µεσολαβούν άρκετές δεκαετί- "ο,τι στίς πρύτες δεκαετίες τού αίόνα άρχισε νά σχηµατίζεται, στίς τελευταίες εί- πιά µορφοποιημένο καί σταθερό. Στούς Χιονιάδες, μέσα στό ρηµαγµένο έργαστήριο τών Μαρινάδων βρέθηκε πρόσφατα, &- εσα σέ πολλά άλλα στοιχεία, καί ένα σχέδιο σέ χαρτί, διαστάσεων 33 Χ 44 έκατ. µέ παράσταση τής γέννησης τής Θεοτόκου. Κάτω άπό άπανωτά στρώµατα µολυβοκόντυλου ύπάρ- λεπτόγραμµη χαλκογραφηµένη σχεδίαση, άπόδειξη πώς ή σύνθεση άντιγράφονταν µηχανικά ς ίδιες διαστάσεις γιά φορητές είκ6νες. Τό σχέδιο δέν έχει φωτοσκιάσεις, φωτοστέφα= καί λεπτομέρειες σέ φορέματα καί σκεύη. 'Η τεχνική τής έποχής νά γεµίζονται µέ &- όχρωµη µπογιά πρύτα οί μεγάλες σχετικά έπιφάνειες καί ύστερα νά ζωγραφίζονται οί τομέρειες καί τά "φύτα", καθιστούσε Εκρηστη, άν όχι άρνητική, τήν άρχική σχεδίαση τομερειύν καί φωτοσκιάσεων. Τό χρυσό τού φωτοστέφανου έµπαινε στήν τελευταία φάση , Εργασίας μέ φύλλο καθαρού χρυσού καί τό κυκλικό του περίγραµµα σχηµατίζονταν µέ αίχρηρό διαβήτη, τό "κομπάσο". Μέ βάση τό σχέδιο αύτό έγινε ή φορητή είκόνα "Γεν- *ιον τής Θεοτόκου" πού βρίσκεται στό παρεκκλήσιο τού 'Αγίου Παντελεήμονα στή Βούρ- ανη, στίς ίδιες άκριβύς διαστάσεις καί μέ τήν έπιγραφή "1822 Χιονιάδες". Είναι σχε- ll ΛΨΛι-ι,Γ-'11πΓι|ιπι -ι ιιι ι -ιιΛΡ Ρ. ιιιιιΠιι 28 σίγουρο πώς τό σχέδιο χρησιμοποιήθηκε όχι µόνον άπό μιά γενιά ζωγράφων. '0 χειρο .ς Χαρακτήρας τής χιονιαδίτικης ζωγραφικύς έπιτρέπει τη µηχανική &ντιγραφή τού ίδι …τ0ς άπό πολλούς ζωγράφους. Δ€ µπορέσαµε νά βρούµε άλλο άντίγραφο γιά νά φανεί ή πγ ική συµβολή τού κάθε εκτελεστή στήν ποιότητα τού χρώµατος, στή σχεδίαση τών λεπτοµε , στή φωτοσκίαση καί στήν άπόδοση τού βάθους …τό σχέδιο προδίδει τρισδιάστατη άντί . "Αλλωστε καί ή σύνθεση χωρίζεται σέ τρία έπίπεδα βάθους αντίστοιχα µέ τρείς, i06- ες σχεδόν, ξπάλληλες ζώνες τΞς έπιφάνειας.Πρώτο πλΞνο…κάτω ζώνη: ή σκηνή τού λουτρού µικρής Μαρίας. Δεύτερο πλάνο-µεσαία ζώνη: ή αγία "Αννα µισοξαπλωµένη, δίπλα της 6 κείµ, τό τραπέζι καί δύο κοπέλλες. Τρίτο πλάνοοέπάνω ζώνη: ή µισανοιγμένη πολυτελής ή καί τα κτίρια. 'Ο Διονύσιος έκ ΦουρνΞ περιγράφει Ξτσι τή σύνθεση "Σπίτια καί ή &- "Αννα κειµένη έπί κλίνης μέσα είς παπλώματα, ακουµβίζουσα είς προσκεφάλαιον' καί δύο ΄τζια όπισθεν βαστάζουσιν αύτήν, καί Ξυπροσθέν της άλλο κορίτζι ριπίζον αύτήν µετά δίου΄ καί άλλα πάλιν κορίτζια έβγαίνουν άπό πύλας βαστάζοντα σαγητό, καί ύλλα πάλιν ότωθεν αύτύς καθήμενα πλύνουσι τό παιδίον είς λεκάνην' καί ύλλον πάλιν κουνεί τό ίδιον έν ώ εστί τό παιδίον". Τό σχέδιο δέ συµφωνεί µέ τήν περιγραφή, κι ές Έχουν οί νάδες στό έργαστήρι τους τήν "'Βρµηνεία" τού Διονύσιου, ήντιγραµµένη΄μέ τό χέρι ξ- &πό αύτούς. Στην περιγραφή δέν αναφέρεται ή παρουσία τού 'Ιωακείμ, ένώ στό σχέδιο 'χει. 'Αντίθετα, άπό τό σχέδιο λείπουν τά δύο κορίτσια πού κρατούν τήν "Αννα, καθώς έκείνο µέ 16 "ριπίδιον". Τέλος, & Διονύσιος µιλάει μόνο γιά σπίτια ένώ στό σχέδιο χει καί κωνική σκηνή. Ε Π Α O Γ Ο Σ " Γιά νά μπορέσουµε νά σχηµατίσουµε γενική είκόνα τύς έλληνικύς λαϊκής ζωγραφικής ι άπαραίτητο νά προηγηθούν Ξρευνες σέ όλα τά κέντρα της καί νά δηµοσιευθούν οί σχε- ς μελέτες, πού κι αύτές αργότερα µπορεί νά αναθεωρηθούν μέ βάση τή γενική είκόνα ή ιγενέστερες µονογραφίες. 'Εκείνο πού δέν πρέπει νά φοβόμαστε είναι & απόριψη & µερι- ίναθεώρηση, όπό µας τούς ίδιους € από Ξλλους, παλιότερων απόψεών µας. Στήν "Ελλάδα, ., Ψάχνουμς 01E τυφλά καί άβοήθητοι, τά ξεστρατίσµατα είναι πιθανότερα άπό άλλες χώ- ……µέ συγκροτηµένη πολιτιστική ζωή. Τώρα πού τελείωσε ή μικρή αύτή έργασία βλέπω πώς ερικές λεπτομέρειες ύπάρχει διαφορά µέ προηγούµενες θέσεις µου. Τό µόνο πού ζητώ ι τόν άναγνώστη είναι νά µού εύχηθεί ν'άξιωθώ νά &ναθεωρήσω καί τή σηµερινή έργασία. Η Α Ρ Ά Η Ο Π Π E Σ ικτωρία Ηικήτα-Σκαρτάδου, 'Ο γλύπτης Μίλιος στόν τόπο του.'Ανάτυπο άπό τό περιοδι- . "'Αρµολόι", "Οκτώβριος-Δεκέµβριος 1977 Ιϊτσος 'Α. Μακρύςν ΞΞέΞξλος."Βκδοση " "Ελληνες ζωγράφοι", έκδ. οίκου ΝΕΛΙΓ"Α, 'Αθή- να 1974, σελ. 440 Γεώργιος Παίσιος, ίερεύς, 'Αγιογραφία καί αγιογράφοι τών ξιονιάδων.'Ιωάννινα 1962 |," Ι "ΓΙ,Ι-Ι΄ΠΓΙ'ΙΙΙΙ -ι|ιιιι--ΙΠ- Ι-ΙΙΙΙ'ΙΠ" .πιτελικ6ν Γραφεΐον 'Υπουργείου των Στρατιωτικδν, 'οδΟιπορικά 'Ηπείρου καί Θεσσα ….'ΑΘήνσ, 1880, σελ. το; κογενειάρχες υποκείμενοι σε φορολογία κατά τό τελευταίο τέταρτο του 19ου αίόνα: μήτριος Ησνδρίδης, Γιώργαινα Μανδρίδη, Ζήσης Τολη, Νικόλαινα Τζουβάπα, Δημήτρης Ρ, .-ος, 'Οδυσσεύς Τζουβάπας, Θεόδωρος Σίμου, Ν. Παπαϊωάννου, "Αναστάσιος K. Ζωγράφος, εώΜ…ς Φίλος, ϊ>…6λαος Φίλος, Λάµπρος Φίλος, Ζήσης I. Μάτσα, 'Ιω6.υνης Η. Μάτσας, Ιωάννης Η. Ματσος, πιπ6λαος Δ. Ρούρης, Λημήτριος Ροδρης, Ήικδλαος Γ. "έτος, 'Ιωάν- ης Γ. Εσόρης, 'Αδάµος Δ. Έο6ρης, Δημητρης Α. Ήο6ρης, Γεώργιος Α. Ρούρης, Θανάσης K. οδλας, 'ΑγγελΞς Ι. Φίλης, Δημήτριος δίλης, !!ιχαήλ Ζωγράφος, ΘωµΞς Ήτούλας, Δημήτρης σχαλης, 'Αποστολος Ντούλας, Γεώργης Πασχάλης, Νικόλαινα Πασχάλη, Νικόλαος Δ. Διά- «ης, Γεώργης ΤζΞφος, 'Αποστολος Τζξφσς, Νικ5λας ΤζΞφος, Κώστας Θανάση, Γεώργης Η. του, Δημήτρης Η. Χρήστου, Γρηγόριος !!. Χρήστου, Νικόλας Η. Χρήστου, Δηµήτρης Άστον, '4ναστάσιος Δ. Χρήστου, 'Αποστολος π. Ζωγράφος, Υιλτιάδης Κ. Ζωγράφος, Δηµ€… ης Τόλη, '4ριστοτξλης Τόλη, 'Αποστολος Θεοδοσίου, Κώστας Παπακώστας, Χριστόδουλος νακώστας, Διονύσιος ΕξαγΞλου, Γεώργιος Βλάχος, Δηµ€τρης Σαπούλης, Κώστας Θεολ6γης, ι6τριος Η. Παϊσίου, Νικόλας N. Παπακώστας, 'Ιωάννης Παϊσίου, Κώστας Κυρζίδης, Χρι- έδουλος Κυρζίδης, Μήτσαινο Καραγιάννη, Κώσταινα ΚαραγιΞννη, Χριστόδουλος Τόλη, Σταδ- , Οίκονδυου, 'Αλ€ξιος Λξντζος, Ευάγγελος "Ξωάννου, 'ΛρσΞνιος Χριστοδούλου, Ρεύργιος . Δεντζος, Όε6ργιος Θανάση, Κώστας Τόλη, Δημήτρης Π. πόνος, Τόλης Καραγιάννης, Λη- ,ριος 'Εξ&ρχου, 'ϊωΞννης Ρ. Σπουρτης, Χαράλαµπος Ρ. Σποδρτης, Γεώργιος "Α. Δηµητρι- …ς, Δέσπω Χρήστου, πένθος πόνος, Ευθύμιος "Αργύρη, Γεωργιος Κώτας, Ξενοφών Διδασκά- υ, Θεολόγος 'Αργύρη. Κώστας Έσδλας, Τόλης Ψζέφος, Χρηστος Ρ. Κορµάζος,τ|ςΡμώ τιξ>.; µε Θεσπρωτοδ … 'ΑΘανασίου Ψαλίδα, Γεωγραφία 'Αλβανίας καί 'Επείρου."Έκδοση ΄Ετσι- ας 'Ηπειρωτικδν ΗελετΞν, 'Ιωάννινα 1964, χάρτης έκτ6ς κειµένου. …υ παραπάνω, σελ. 9 pi Θεοπρωτοσ, σελ. ??α καί 22β χειρογράφου του. … Τουρξτσογλου, Γραπτή Λµαζών ξπ "υµφαίου.΄Αρχακλογικά 'Ανάλεπτα ΄Αθηνδν, 1968/3/, ντοπίζεται το πρότυπο -'Αµαζδνα ΖΑΤΤΉΙ- τοιχογραφίας στο αρχοντικό "ιχαήλ Ν. …. -υ ρλη.- Ήικ. Φίστα,Τ6 τέλος ένος βιβλίου.Θεσσαλονίπη 1971, οπου επαναλαµβάνονται οί "τηρήσεις του 'Ι. ΤουρΞτοογλου, χωρίς αναφορά της πηγης, καί προστίθενται περισσό- -ες πληροφορίες γιέ τή ζωγραφική των αρχοντικων τού Νυµφαίου. - Ευδοκίας "Ιωάννου, Παπαγιάννης, & κλεισοΞριωτης ζωγράφος τοΞ Νυµφαίου. Περ. "Μακεδονική Ζωή", Μάϊος ΄8, τεξΧΟζ 132, σελ. 45 . οιοδιπδ " '1ρµολδι" ΛεκΞµβριος 1976, σελ. 28-30 ριοδικ6 " 'Αρµολ6ι" Δεκέµβριος 1976, σελ. 9. 'Αποστ6λου Βακαλοπούλου, 'Ιστορία του Νέου 'Ελληνισµοσ. Β΄Τουρκοκρατία 1453-1669. αλονίκη 1964, σελ. 311 γίου Παϊσίου, ίερΞως, τα σχολεία των Χιονιάδων επί Τουρκοκρατίας. ΧΆΙΙΙΙΠΣζΨµΜΏγ ΙΙΠτΠΓΙ΄ΓΙΙΠΓΙ "ΙΙΙ -ι΄ιιι--ΠΙ- Ι-ΙΙΙΙΙΠΙ| 30 Ιωάννινα 1966, σελ. 7 -. ΄Ιωάννου Λαµπρίδου, Περί τόν εν 'Ηπείρω 'Αγαθοεργηµάτων.1880, σελ. 191 …. 'Ανήκει στον κ. 'Αντώνιο Γεράση, Γοργοπ6ταµο, παλιά Φούρνοβο. -. Ευριπίδου Σούρλα, 'Η 'Αγιογραφική Σχολή τδν Χιουιάδων, 'Ξπαρχίαε Κονίτσης.Περιοδι- κό "'Ηπειρωτική 'Ηστία", 'Οκτώβριος 1954, τεδχος 30, σελ. 929-933 .. | " . …. … '. Γεωργίου Παισίου, ίερέως, 'Αγιογραφία καί Αγιογράφοι των λιονιάδων, 'ιω&ννινα, 1962, σελ. 8 !. όπου παραπάνω, σελ. 20 , '. Ηαγνητοφωνημξνη συνέντευξη µέ τον τελευταίο χιονιαδίτη ζωγράφο Θωμά Χρήστου, Α5… γουστος 1978. 'Αρχείο Κ.Α.Μακρή, Βόλος '. Ευριπίδου Σούρλα, οπου παραπάνω, σελ. 931 1. Παράδειγµα & πατέρας τοσ δάσκαλου Στέφανου Ζωγράφου. ΓεννήΘηκε στίς 13 Φεβρουαρίου 1876, παντρεύθηκε στίς 26 "Ιουλίου 1898, στίς 5 'Ιουνίου 1901 άποχτάει τήν πρώτη του κόρη 'Αγλαία, στίς 23 Δεκεµβρίου 1903 τή Μογδαλινή, στίς 14 Αύγουστου 1005 τήν 'Αρετή, στίς 30 Νοεµβρίου 1906 τό Στέφανο, τήν 1 Δεκεµβρίου 1910 τήν "Όλγα. . Χριστ. ΠερραιβοΠ, :ΞΞΞΣΞΞ:Πρ6λογος Πίκου ΒΞη, 'Επιµέλεια-σχ6λια Η.Ή.Παπαϊωάννου. 'Αθήνα 1956, σελ. 83 , . +. Κίτσου Α. Μακρή, 'Η λαϊκή τέχνη τοδ Πηλίου. 'ΑΘήνα 1976, σελ. 209 4. Μαγνητοφωνηµένη συνέντευξη μέ τον τελευταίο χιονιαδίτη ζωγράφο Θωμά Χρήστου, 18- γουστος 1978. 'Αρχείο Κ.Α.Μακρή, Βόλος . Κίτσου 'Α. Μακρή, Οί "φυλές" τΞν Χιονιάδων καί ή ήπειρώτικη χειροτεχνική ζωγραφι- κή.'Εφηµ. T0 ΒΗΜΑ ,15 Μαίου 1977. 'Αναδημοσίευση στο περ. "΄Αρµολ6ι", άριΘ. 4-5. Αυγουστος - Σεπτέµβριος 1977 '-. Φρειδ. "Ένγκελς, 'Η καταγωγή τής οίκογένειας, τής ατομικής ίδιοκτησίας καί το!! Κράτους.'Αθήνα 1966, σελ. 100, 103, κ. a. "?. Κίτσου 'Α. Μακρή, Γλυκειά ζωή στή Γκοντοβάσδα, 'Εφηµ. TC ΒΗΜΑ, 28 ,Ιουνίου 1979 . Δημ. Μακρή, 'ΗπειρΞτες &γιογράφοι. Περ. "Μακεδονική Ζωή", τεδχος 93, 1974, σελ. 52 .. Δημ. Μακρή, Δύο Θαυµάσια εκκλησιαστικά μνημεία τής Κλεισούρας. Περ. "παχε&ονιπή Ζωή", τε6χος 138, Ποξμβριος 1977, σελ. 34 . Δηµ. Κ. 'λγραφιώτη, ‘0 χιονιαδίτης άγιογράφος Ειχαήλ Ζήκος καί ή συντροφιά του στό Μεταξοχώρι 'Αγιάς.Περ. "'Βπειρωτική "Εστία" τεδχος 303…304, 'Ιούλιος=Λδγουστσς 1977, σελ. 507 - 521 .1. Κατάλογος χιονιαδιτΠν ζωγράφων με µία ενδεικτική χρονολογία. Κώνστας Θεοδόσι,1Τ47 - Κωνσταντίνος,1760 - Κωνσταντίνος Ήιχαήλ,1764 … 'Ιωάννης 'Α- θανασίου,1793 - 'Αναστάσιος 'Αναγνώστη,1793 - Παγώνης Κωσταντή,1801- Ήιχαήλ Κων- σταντίνου, 1802 - Μιχαήλ 'Ιωάννου,1805 - Γεώργιος Μιχαήλ,1812 … Γεώργιος,1813 - Ζήκος, 1822 - Γεώργιος Ζήκου,1828 - Γιώργις δάσκαλος Μιχαήλ,1824 - Ζήκος Ζωγράφος, -Ζξχος Γεωργίου,1828 - 'Ιωάννης Πασχάλης - Νικόλαος Πασχάλης, 1838 - Ματθαίος Γε- |' " Tn τ'ι1ι-ιι πΓ1"|ιιι -- επι . "-..Πι- ". nun-unnu- 31 Γεωργίου,1838 - Χριστόδουλος Γ. Δ. ,1846 - Κωνσταντίνος Γεωργίου, 1846 - 'Ιωάννης κου, 1857 ~ πικολαος Γεωργίου, 1847 - Ξ;;;ξλΞέη=ου, 1852 - Γεώργιος Κ.,1857 - Μιλτιξ 6ης Δ.Ε.,1857 - Αναστάσιος Κ. Παπακώστας,1856 - Νικόλαος Γ. Πασχάλης,1861 - Λιάτι 1863 - Μιχαήλ Κωνστ.Ζωγράφος,1867 - Μιχαήλ Καραγιαννίδης,1869 - 'Δναστάσιος Μιχ. Ζ. γράφος,1863 … 'Αποστολος 11ατθ. Ζωγρξφος,1872 - 'ΑΘανάσιος Κωνστ. Ζωγράφος,187Ο - Κω σταντίνος Κωνστ. Ζωγράφος - Δημήτριος "ικ. Πασχάλης,1877 - Ματθαίος Γεωργίου,1878 - 'Αναστισιος Κ. Ζωγράφος,1878 - "Αδάµ Βούρης, 1885 … Ζήσης Δηµ. Βούρης,1885 - 'Αναστά- οιος !!. Ζωγράφος,1872 - Παντελής Π. Ζωγράφος,1872 - Στέφανος Η. Ζωγράφος,1871 … ’A- στάσιος Κωνσταντίνου,1882 - Χριστόδουλος 'Αναστ. %ωγράφος,1885 -'Αθανάσιος Παγώνης, 1885 - ΠαΌλος ’I. Γιοδατάπουλος - Σωκράτης Η. &Δγράφος,1875 - 'Αλξξιος Ν.Κ.,1878 - Κωνσταντίνος ΄Ααοστ. Ζωγράφος,1892 … Νικόλαος 'Ι. Παπακώστας,1906 - Πολύκαρπος 'Αν. Ζωγράφος,1895€ξ Θωµάς 'Αν. Ζωγράφος,1923 - 'Ιωάννης,1925 - Σωκράτης Χιονιαδίτης,1926 -"ε&ργιος Η. "Έξαρχος,1932 - Θωµάς Εδαγγ. Χρήστου,1966, 'Αθανάσιος Διάτσης,1966. ϊερικΞς φορές στον κατάλογο εµφανίζεται το ίδιο 6νοµα δυό φορές καί σε κοντινές χρο- νολογίες. Στίς περιπτώσεις αύτές τό ονοµα µπήκε γιά δεύτερη φορά μόνον στον ήταν σί- γουρο πάς πρόκειται γιά δυο συνονόματους ζωγράφους. Π.χ. & Κώνστας,1747 καί & Κων- σταντίνος,1760 δέν είναι το ίδιο πρόσωπο, οπως υποθέτει & Γεώργιος Παϊσιος, γιατί τά Εργα τους Ξχουν σηµαντικές τεχνοτροπικξς διαφορές. 'Βπίσης & Γεώργιος,1813 δεν είναι & ίδιος µε το Γεώργιο Εήκου,1824 γιατί στο µοναστήρι τδν Γενεσίων τής Θεοτόκου δια- 'µάζουμε τήν επιγραφή "διά χειρός ζωγράφων Γεωργίου καί Γεωργίου ξκ Χιονιάδων τής έ- παρχίας τοπ 'λγίου Βελλάς εν Ξτει σωτηρίω 1813" καί σέ φορητή είκ6να το6 ίδιου µονα- στηριοΕ=" Δξησις τον δούλον του Θεοδ Μιχαήλ ίστοριογράφου. 'Ιστορήθη δέ διά χειρός Γεωργίου καί Γεωργίου τδν αύτοδ Ηα8ητάδων εκ Χιονιάδων". 'Ο Παδλος Γιοδατόπουλος κα- τάγεται άπό τό γειτονικό χωριό ΄Ασηµοχώρι, άλλά υπήρξε µαθητής χιονιαδίτικου εργαστή- ριου. Γεωργίου !!€γα, Σιάτιστα." Αθήνα 1963, σελ. 11 Γεωργίου Μέγα, όπου παραπάνω, σελ. 10 Βικ. Κ. "ουτσ6πουλου, Καστοριά, Τά 'Αρχοντικά.'ΑΘήνα 1962, χωρίς σελιδαρίΘμηση.οδλ- ασ 20β Κίτσου "Α. Μακρή, Δύο λαϊκοί ζωγράφοι..Β5λος 1952 -, σελ. 19 καί υποσηυεί.ωση 28 Χαρ. Χαρίτου, 'Η µονή ΄Αγίου Νικολάου Πάου 'ΑργΞλαστήε. Βόλος 1972,σελ. 61-62 Γεωργίου Παϊσίου ίερ€ως, "Αγιογραφία καί 'Αγιογράφοι των Χιονιάδων. ΄Ιωάννινα 1962, σελ. 105 'Αγγελικής Χατζηµιχάλη, Λαϊκή 'Αρχιτεκτονική καί Τέχνη.Περίληψη οµιλίας στον "Κυ- ιλο Τεχνικών" τήν 29-5-42, δημοσιευµένη στό Δελτίο του Κύκλου αήτοδ άριΘ. 28 'Αγήοορώ- ίτσονριάδη,αΈδησπί6λοςου Σβάρτς στ 'Αμπελάκια. 'ΑΘήνα 1928, σελ. 17 Αρχείο Κίτσου Α. Μακρή, Βόλος II Λ1"λΨΙ|Ι-!ΙΛΨ'ΤΠΙ| -ιιιιι-ι-Λ'- ΡΠΙΙ|Ι|Λ.| …. ΧΧ 32 fl L Άρχε ο Κίτσου '4. ΝακρΞ, Βόλος . Γιάννη Μαυρομάτη, τό ξεκίνηµα των µαστόρων της Πυρσόγιαννης ΆονΕτσης.Περιοδικ6 "' πειρωτική 'Κστία", Μαϊος…'Ιούνιος 1978, σελ.341 3. Γράμµα τοδ απογόνου τους Βασιλείου Κ. Χρήστου, γιατροδ, 1? 'Ξανουαρίου 1978. 'Δργει Κίτσου "Α. 'ακρ5 . Χάρτινος δερµατόδετος κώδικας σέ μέτρια κατάσταση, διαστάσεων 19,5 I 14 εκατ. Τελίδε 356 καί τρείς μέ μεταγενέστερα συµπληρώματα. ‘0 αριθμός των σελίδων µονος γιατί & σε- λίδα 351 είναι δυο φορές. "'Εγράφη διά χειρος Χριστοδούλου Γ.Δ. 18Δ6 απριλίου 25". "Έχει μικρές διαφορές μέ τό δηµοσιευµένο τις τον Ηαπαδ6κουλο…ΚεραρΞα κείµενο. Π ν ο,. ο , "Πίνεξ της παρούσης βίβλου" γίνεται ατ6 Χριστόδουλο "Πιναξ ακριβής της βίβλσυ". Παρα- , & , η…. α , , | ._ ,… … : " |]? , ι Ο .. . λειπει την .φιεςωεη 1η τεστοκςκαι αειπαρΘινω Lap α . …πισης παραλειπει το Πασι τοίς των ζωγράφων παισί Προγυµνασία καί Παιδαγωγία". 'Απλοποιεί καί τή γλωσσα. Γράφει κ ο ν τ & άντί π λ η ο ί ο ν, Ξ ξ ω αντί ? Γ ω & ε 9, δ ε ί ν ν 0 n ν &νςζ & ε ι- , [Κ , ι ' : , . : , κ ν υ ο υ ν, β ο 8 ι α αντι β 0 α ς, κ & µ ε αντι ποι η ο ο ν, φ α λ α κ ρ ό ς αντί ' . φ α ρ α κ λ ό ς κ.λ.π. Στην περιγραφή του Αγίου Βασιλείου παραλειπει τ6ν, &σφαλδς ακατανόητο σ'αδτόν, χαρακτηρισμό "µιξαιπ6λιος". "?χει καί µερικές προσΘΞκες π.χ. δν- ΄ " ο " λα 1 ΄ ο 5 τα" ν ΄…ι ο δν λα π ' καί τολυτελ" woof v " " 'Ο "Α τι φ ρων …μ|ρα φ ρ.µα ι …ραγε Lap ρ… ……μ ρα . … | η … ….μςτα , : ,γιος ΘεαγΞνης έν Θαλασρει ρισΘείς τελειοδται" γράφει " 'Ο αγιος Θεαγένης Ξν βάθει Θαλάσσης ' ριφΘείς τελειοσται". οι " … | ΄,ς Τέχνης, καί αι κύριαι αυτης | » n . Διονυσίου της εκ ΦουρνΞ, :Ερμηνεία τΞς Ζωγραφικ πηγα , εκδιδομΞνη µετά προλόγου νυν τό πρδτον πλΞρης κατά τό πρωτότυπον αυτΞς κείμενσν, στο τοδ 'Α. Παπαδοπούλου-ΚεραμΞως. 'Εν Πετρουπ6λει 1909 Νίνα - Μαρία 'Αθανασογλου, 'Ο ζωγράφος Γικηφ6ρος Λύτρας.'Αδηνα 1936, σελ. 10 Ι.Ν. Λαζάρεφ, 'Αντρέϊ ΡουμπλιΞΞ.ϊδσχα 1960 /ρωοικα/ ΗΙδξΕΣΞΧΧΆΧ1ΈΧΧΆΜ13 Ε.Ν. Δαζ5ρεφ, Θεοφάνης & "Ελληνας.Μ6σχα 1961 /ρωσικά/ Alum-“1".- Δημήτριος Παπαστάρος, 'Η επίδραση της Ναζαρινης σκέψης στη νεοελληνική έκκλησιαστι… . κή ζωγραφική. Αθηνα 1977, σελ. 19 . . Η , Ν . Γεγάλη 'Ξλιηνική 'Έγκυκλοπαίδεια "Πυρσου", λήµµα ΑΘΩΣ, Αθήνα 192? - ι . , . - ή . Γεωργίου Παισιου ίερ€ως, (αγιογραφία καί Αγιογράφοι των λιονιάδων. Ιωάννινα 1962, σε). . 26 , , , ο! -. l I | ,. . Δηµητριου Σ. Σαλαααγκα, ' Ηεοµάρτυς Άγιος Γεωργιος ΙωΞννίνων. Αθήνα 1924. ωτο- γραφία τοδ Ξργου στη σελ. ?, περιγραφή του στη σελ. 160 Κίτσου 'Α. ΠακρΉ, ΟΗΑΈΟΟΠΡΑΡΠΙΞΘ ΠΓΒΟΩΠΞΞ ΔΕΚ PAYS ΕΛΣΚΑΠΙΠΠΈς ΡΈΈΏλΕΨ LE XIX SIECLE. Ανακοίνωση στό Βαλκανικό Συνέδριο της Έάρνας. Θεσσαλονίκη 1976 . Κίτσου 'Α. Μακρή, "Ενα ευρωΈαϊκ6 πρότυπο βορειοελλαδίτικης τοιχογραφίας. '?φηµερίδα ' ΒΗΜΑ, 'ΑΘήνα 25 'Ιουνίου 1978 . 'πιπικπςΧεπκκκκηεΧππκκΧκκκκεκει Κίτσου ' . κακρΞ, 'Η λαϊκή τέχνη του Πηλίου. 'Αθήνα 1976, σελ. 146, 147,270 IIATAFI/F‘IflrTnll -ι an: . ι-ιιΛ- Ι.. ΙΙ ΙΙΙΛΙ| 33 "Ελλαδος, Επιµξλεια Στέλιου Παπαδόπουλου,? 1εοελλ. ,νικη Χε "(. "Έθνικηε Τρ" απεζης τις τεχνία. Κεφάλαιο "Ev λογλυπ κη Κώστα Η. Λαζαρίδη, 'Ο εθνικός ΣΙΧΧΕΧΕζΣΧΣΕΧ3ΧΣΙπξ "αγωνιστής Κωνσταντίνος Ράδος , . , καί οί ξ6νικοι ευεργέτες από τό Τσεπέλοβο. Γιάννινα 1971, σελ. 34 καί AS "| " του Κίτσου gA. Maxpfi. 'Αθήνα 1969, σελ. 62 , , | . , » Κόστα Π. Λαζαρίδη, 'Η οιαΘήκη τοπ Ευγενίου Πλακίδα κα τό Κουκούλι - Ζαγοοιου. Γι νινα 1969, σελ. 1O Δημητρίου Έ. Οίκονοµίδου, Περί ταν πρωτεργατ1ν της ρουμανικΞς λογοτεχνίας.ΐΑθηνα Κώστα !!. Λαζαρίδη, 'Ο Ξθνικός αγωνιστής ..ωνσταντινος Ραό ος καί οί εθνικοί ε6εργξ- τες από το Τσεπέλοβο. Γιάννινα 1971, σελ. 9 , . Πληροφορίες για την πνευµατικη ζωή στα Ζαγόρια1 Κ.Π.Λαζαρίδη, Φδ πνευματικό Ζαγόρι. ΄ . . … | Γιάννινα 1969. 'Βπίσης:"ανΘου Οίκονόμου, "εγξ#ςς. Αθήνα 1977 ΞλΞπε Ε χρωμες όναπαραγωγΞς στό βιβλίο ΑΤΑΥΟΞ ΓΟΞΟ!!Ο?, ΓΙ? 9ΓζνζΡΙΈ ) "ΓΟΙΚ" ΨΠΝΞΤ, Δυτική Γερµανία 1972, σελ. 265, 269. 'Επίσης ΨΌΏΥ Α"? Τ" ΓΓ"ΑΓΙλ, Βουκουρέστι 1955, .- . ".- .... .- ". ι…- .... -ι:- ..…- .. .… .... - . .. I ι . . είκόνα σΞ γυαλί &π6 την Γρανσυλβ ανία, 190ς αιώνας. Πινακας εκτός πειµξνου χωρίς &- ριτ…ο . …ιηση . Κίτσου 'Λ. ΚακρΞ, "Οταν οί "Ε.λληνες περίµεναν τό Μα ολεΟντα &. ελευθερωτ΄. 'Έφημ. το κυρα, 14 'Iovxcou 1963 . ΐτξλιου Λυδάκη, "Η ίστορία τΞξνεοελληνικΞς ζωγραφικΞΞ."Έπδοπη ΚΠΕλισπα", "Αθήνα ,» 1976, σελ. 4.29 . Κίτσου 'λ. Τακρη, 'Εζωγραφίσθη στανικδς. 'Ρφηµ. ΤΟ Τ""Λ 11 "ε …ττ Μι ΡρίΜ υ 1966 . "Ανωνύµου το!! "Ελληνας, Ελλη ικη Νοµαρχία. ?ν 'Ξταλία 1806. Ε΄"Γ ΠπΕοπη 'ΑΘήνα 1948, σελ. 165-166 . Γ. Λααπρινοδ, 'ορφές του Ει …ο ιένα. 'Αθηνα 19Δ5, σελ. 22 … - ο ο . Κώστα Π. Λαζαρίδη, O εθνικό Μ&γωνισ ης Κωνσταντινος Ράδος καί οί εθνικοί εεργΞ- τες αν 55 τό Τσεπελορο. Γιαννινα 1971, σελ. 1? , τ' , _ | | . Κωνστ. Παπαδημητριου, 'Γπαρ ία Καρδίτσης. "Θεσσαλι,κα Χρονι:15", εκνακτη εκδοση. Α- θηνα 1955, σε,. 219 II λΨλΨΙ/Ι-!ΙλΨΤΠΙΙ -ι III - ——Ilf\— Ι.. ΙΙ|Ι|Λ'|

l< \‘rtor. Α. ΜΑΚΡΗ 2' ΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ TOY NEOKAAEIKIXMOY ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΑ1ΚΠΖΩΓΡΑΦΙΚΗ 1880-1930 ΠΡΟΛΟΓΟΣ- O σηµερινός ελληνικός χώρος, αλλά και οι περιοχές της Βαλκανικής όπου παλιότερα δρούσαν συµπαγείς ελληνικοί πληθυσµοί, έπαψαν από το 18o αιώνα να αποτελούν τμήµατα του ευρωπαϊκού χώρου αποκοµένα οικονομικά, ιδεολογικά και καλλιτεχνικά από τον υπό- λοιπο κορµό της Ευρώπης. Η μετατόπιση του οικονοµικού και πολιτικού ενδιαφέροντος των Ευρωπαϊκών Δυνάμεων προς τη Μεσόγειο, οι βαθειές αλλαγές στην οικονοµική και πο- λιτιστική δοµή του ελληνικού χώρου, η ανάπτυξη της εµπορευματικής παραγωγής, η επί- δραση των δραστήριων ελληνικών παροικιών, σπάζουν την αποµόνωση. Δηµιουργείται αξι- όλογος εµπορικός στόλος, αναπτύσσεται (Μπακ 'Κ"'µεταποιητική δραστηριότητα και ενερ- γοποιείται o μεταπγαττικός τοµέας. Βέβαια, δεν πρόκειται για αποκλειστικά ελληνικό φαινόµενο.Συµµετέχουν και άλλοι Βαλκάνιοι καθώς και Αρµένιοι, Εβραίοι και Φραγκολε- βαντίνοι. 'Ολα αυτά µέσα στις ανασταλτικές συνθήκες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με το δυσκίνητο σκουριασµένο κρατικό µηχανισμό της και την ανατολίτικη νοοτροπία. Εδώ μας ενδιαφέρει µόνον η ελληνική πλευρά. To δικό μας οµόλογο των νέων ευρωπαϊκών ι- δεών, o Ελληνικός Διαφωτισμός, έγινε αντικείμενο συστηµατικής µελέτης1. Στον τοµέα . των εικαστικών τεχνών έχει διαπιστωθεί η επίδραση του ευρωπαϊκού µπαρόκ-ροκοκό,χωρίς, όμως, να ερευνηθεί το φαινόμενο σε όλη την έκτασή του και να γίνει προσπάθεια ερµη- νείας του. Η πυκνή επικοινωνία µερικών ελληνικών περιοχών µε τη Βιέννη εντοπίζει την προέλευση του "ελληνικού μπαρόκ" αλλά δεν εξηγεί την επιλογή του και τη μεγάλη διά- δοσή του, γιατί κάθε λαός δέχεται εκείνες τις ξένες επιδράσεις που του είναι χρήσιμες για να εκφράσει τις καινούργιες του αντιλήψεις για τη ζωή και την ομορφιά και που τα παλιά εκφραστικά του µέσα δεν το μπορούσαν πιά. Ούτε έχουν διερευνηθεί οι διεργασίες αφοµοίωσης του µπαρόκ στις µεταβυζαντινές καλλιτεχνικές καταβολές. ΄Αλλωστε, το φαι- νόµενο δεν περιορίζεται µόνο στην Ελλάδα. Παραλλαγές του λεγόµενου "τουρκοµπαρόκ" εν- τοπίζονται σ'ολόΞ)ηρο το χώρο της Βαλκανικής, και ιδιαίτερα της νότιας. Εκτεταµένες έρευνες του υποφαινόμενου στην Αλβανία, τη Γιουγκοσλαβία, τη Ήουλγαρία και την Ευρω- παϊκή Τουρκία απέδωσαν εκατοντάδες στοιχείων που ίσως αξιολογηθούν, πέρα από µερικές πρόχειρες νύξεις σε ομιλίες και περιστασιακές αναφορές σε δημοσιευµένα κείμενα. Ωστό- σο, κατά τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα και τις πρώτες του 20ού σημειώνεται, έστω και περιορισμένη, επίδραση του νεοκλασσικισμού. Δεν εννοούμε εδώ τις γραπτές διακοσμήσεις των νεοκλασσικών κτηρίων της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, της Σύρας, της Πάτρας, του Τίρναβου, του Βόλου και άλλων πόλεων. Αυτές είτε σχεδιασθηκαν από τους 2 3 ίδιους τους αρχιτέκτονες των κτηρίων , είτε εκτελέσθηκαν από ξένους ζωγράφους ή 'Ελ- ληνες σπουδαγµένους. Με την άφιξη του νεαρού βασιλιά ΄0θωνα και τη µεταφορά της πρω- τεύουσας στην Αθήνα ο βαυαρικός νεοκλασικισµός µεταφυτεύεται στην Ελλάδα. Δίπλα στην πλειάδα των επώνυµων αρχιτεκτόνων Χάνσεν, Σίνκελ, Κλέντσε, Γκέρτνερ, Τσίλλερ, Κλεάν- θη, Καυτάνπζογλου και άλλων, κινείται και ένα πλήθος ανώνυµων αρχιµαστόρων που μετα- φέρουν το νεοκλασικό ρυθμό σε µικρότερα χτίσµατα των αθηναϊκών συνοικιών και της επαρ- χίας. Παράλληλα δραστηριοποιούνται πολλοί 'Ελληνες χειροτέχνες και βιοτέχνες που επε- ξεργάζονται -µε βάση σχέδια ή προπλάσµατα- αρχιτεκτονικά στοιχεία στο σίδερο4, την κε- τρα, το γύψο, το ξύλο και το κεραµικό. Δεν περιορίζονται πάντα στην πιστή εφαρµογή των προτύπων αλλά προχωρούν σε νέους συνδ ασµούς, απλοποιήσεις, συµπληρώσεις και προ- σαρμογές. Tn ζωγραφική διακόσμηση των νεοκλασικών σπιτιών αναλαβαίνουν είτε σπουδαγμέ- νοι ζωγράφοι είτε εμπειρικοί κοσμηματογράφοι. Κατά κανόνα η διακόσμηση περιορίζεται στην οροφή. Στούς κοσμηματογράφους είναι φανερή η διαφορά ανάµεσα στα καθαρά διακοσ- µητικά θέματα, που είναι εκτελεσµένα µε άψογη αλλά ψυχρά καλλιγραφική τεχνική, και στα παραστατικά παρεμβλήματα /μορφές, τοπία/ µε σχεδιαστικές αδεξιότητες και χρωματικές ανακολουθίες. Σε άρθρο του Ι. Ισιδωρίδη Σκυλίτση /1879/ αναφέρονται τα ονόµατα των κοσµηματογράφων Χρ. Μόσχου, Πρινόπουλου, Βασ. Γεωργίου, Π. Φαρµακίδη /ζωγράφου| και η σύνταξη του περιοδικού προσθέτει σε υποσηµείωση τους N. Σαραντίδη και Π. Χατζηαδάµ. Για την επαγγελματική τους ευσυνειδησία ο ίδιος αρθρογράφος σηµειώνειι "Των τεχνικών όσοι ευδοκιμούσιν δεν αποκάµνουσι επιζητούντες την τελειότητα της τέχνης, θηρεύοντες νέα μαθήµατα, περιεργαζόµενοι ό,τι αν πίπτη υπό τους αυτών οφθαλµούς προσοχής άξιον"5. Ο Κ. Πρινόπουλος µαζί µε τον I. Πλατύ διδάσκουν στα 1872, στα εσπερινά μαθήµατα της "Εταιρείας των Φίλων του Λαού" ιχνογραφία και κ o σ µ η μ α τ 6 γ ρ α φ ί α6. Εδώ θα αναφερθούµε σε τοιχογραφίες που κοσµούν σπίτια χτισµένα στο τοπικό παραδο- σιακό ύφος µικρών ορεινών οικισμών, όπως το Νυµφαίο |Νέβεσκα/, η Κλεισούρα, το Πάπιγκο, η Βράτυρα |Σέλιτσα/ και το Δίλοφο Ζαγορίου και είναι έργα επώνυµων ή ανώνυµων χωρικών ζωγράφων. Βέβαια, η ακτινοβολία της νεοκλασικής ελληνικής Πρωτεύουσας7 παίζει σηµαντι- κό ρόλο στη δηµιουργία αυτής της τάσης, χωρίς να παραβλέπουµε και άλλλους δρόµους, ό- πως η Κωσταντινούπολη8 και η Ιταλία. TO IAEOAOI‘IKO BAGPO 0 νεοκλασικισμός έρχεται στην Ελλάδα κυρίως από τη Βαυαρία, αλλά βρίσκει το κατάλ- ληλο ιδεολογικόκλίμα για να ριζώσει και να απλωθεί. Οι ποτισµένοι με το νεοκλασι- κό ιδεώδες Βαυαροί και ΄Βλληνες αρχιτέκτονες, πολεοδόµοι και καλλιτέχνες βρήκαν την καινούργια Πρωτεύουσα του Ελληνικού Κράτους έναν ασήµαντο και με πενιχρά χτίσµατα οι- κισµό αλλά έναν χώρο βαρύ από ιστορικές μνήµες και με τα σηµαντικότερα κλασικά μνηµεία να κυριαρχούν στο τοπίο: Ακρόπολη, στήλες Ολυµπίου Διός, Θησείο, Θέατρο Διονύσου.... 3 ΄Ετσι η Αθήνα διαµορφώνεται µε βάση το νεοκλασικισµό. Το παράδειγµα της Πρωτεύουσας ακολουθούν και άλλες πόλεις του Κράτους που είτε τότε δηµιουργούνται, όπως η Ερµούπολη της Σύρας, είτε αναπτύσσονται, όπως η Πάτρα, το Μεσολόγγι, η Καλαµάτα και άλλες. Το ί- διο συµβαίνει και σε πόλεις που τότε βρίσκονται έξω από τα όρια του µικρού Ελληνικού Κράτους, όπως η Θεσσαλονίκη, στην οποία όµως µετά την πυρκαγιά του 1917 γίνεται προσ- πάθεια να δοθεί βυζαντινός χαρακτήρας, που κατά ένα ποσοστό τον είχε και πρίν από την πυρκαγιά με τα αξιόλογα βυζαντινά χτίσµατά της. Στα 1881 ενσωµατώνεται στο Ελληνικό Κράτος η Θεσσαλία και µέρος της Ηπείρου και τότε αρχίζει η ραγδαία ανάπτυξη µερικών πόλεων. Παράδειγμα ο Βόλος που η απελευθέρωση τον βρίσκει µε 5,908 κατοίκους9 που σε λίγα χρόνια, στα 1889, γίνονται 10,029 και στα 1896 16,788. Στα 1907 οι κάτοικοι φτά- νουν τις 23,563. Καθώς κατά την περίοδο αυτή ο νεοκλασικισμός κυριαρχεί ακόµα, η και- νούργια πόλη χτίζεται στο ρυθμό αυτό."Υψηρεφή δε και καλλιµάρµαρα μέγαρα δεν θα δυσηρ- μόστουν το παράπαν επί της οδού Σταδίου" σηµειώνει στα 1886 o Αριστοτέλης Κουρτίδης στις "Οδοιπορικές Σημειώσεις" του. Από τις πόλεις η καινούργια ΕΙΧΙΣΙΙΧπΙΙΧή καλλιτεχ- νική έκφραση ακτινοβολεί και προς τους ορεινούς οικισµούς, λιγότερο στην αρχιτεκτονι- κή και περισσότερο στην εσωτερική ζωγραφική διακόσμηση. Το πολιτιστικό κλίµα είναι κα- τάλληλο. Η µικρή, πάμφτωχη και καταστραµένη Ελλάδα, με πρόσφατες τις αναµνήσεις των "σκοτεινών χρόνων της σκλαβιάς" στρέφει τα βλέµατα προς την ένδοξη Αρχαιότητα, πηγή περηφάνειας για το μίζερο παρόν και αισιοδοξίας για το αβέβαιο µέλλον. Στη γλώσσα ο καθαρευουσιανισµός, µε ακραία εκδήλωση τον αρχαϊσμό1ογίνεται το όργανο όχι µόνον της Πολιτείας αλλά και της Επιστήµης, της Τέχνης και του Τύπου. Κατακρίνεται ακόμα και ο Διονύσιος Σολωμός γιατί ντύνει µε "πτωχόν" γλωσσικό "ένδυμα" τις υψηλές του ιδέες. Πο- λιτείες και χωριά µετονομάζονται με βάση τις τότε αρχαιολογικές αντιλήψεις, κι αυτό όχι µόνο στα κακόηχα ξενικά τοπωνύμια αλλά κι εκεί όπου αυτά συνδέονται με µεγάλες ώ- ρες της νεοελληνικής ιστορίας, π.χ. η Αλαμάνα ξαναγίνεται Σπερχειός. Στα βαφτιστικά ονόματα περιορίζονται τα νεοελληνικά και πολλαπλασιάζονται τα αρχαιοελληνικά. Σε µι- κρότερη κλίμακα το ίδιο γίνεται και με τα επίθετα' ο χιονιαδίτης ζωγράφος Καραγιάννης µετονομάζεται σε Μελανίδης. Η τάση αυτή φτάνει σε απαράδεκτες υπερβολές: ο Ρήγας Βελε- στινλής γίνεται Φερραίος. Ta φαινόµενα αυτά δεν παρουσιάζονται απότοµα μετά την ίδρυ- ση του Ελληνικού Κράτους. Προύπάρχουν αλλά τότε κορυφώνονται. Δεν μένουν ανεπηρέαστοι και οι λαϊκοί ζωγράφοι. σχεδόν όλες οι επιγραφές τους είναι γραμµένες στην καθαρεύου- σα, άλλοτε σωστή και άλλοτε λαθεμένη. Παράλληλα κυριαρχεί και η τάση για μίµηση της "προηγμένης Ευρώπης". Στο Καταστατικό της "Φιλοµούσου Εταιρείας"/1814/ προβλέπεται η ίδρυση στο Πήλιο σχολείου "κατά µίμησιν των Ακαδηµιών της Ευρώπης". Το πρότυπο της Ευρώπης συχνά προβάλεται σε κείμενα τοσο των τελευταίων χρόνων της Τουρκοκρατίας, όσο 4 καιτων πρώτων του ελεύθερου εθνικού βίου. Η ιδεολογία της εποχής επικεντρώνεται στη µορ- φοκρατική επιστροφή στην Αρχαιότητα και τον εκσυγχρονισµό κατά τα ευρωπαϊκά πρότυπα. Στον τομέα της Τέχνης ο νεοακλασικισµός προσφέρει και τα δύο. 0 ΧΩΡΟΣ H νεοκλασικίζουσα λαϊκή ζωγραφική παρουσιάζεται κυρίως στις δραστήριες µεταποιητι- κές και μεταπραττικές ορεινές κοινότητες της Δυτικής Μακεδονίας, σε µερικά Ζαγοροχώ- ρια και σε λίγα χωριά του Πηλίου. Η Κλεισούρα, από όπου κατάγονται δύο σηµαντικοί νεο- κλασικίζοντες χωρικοί ζωγράφοι, ο Νικόλαος Παπαγιάννης και ο νεότερος ξάδερφός του πά- λι Νικόλαος ή Κώλτσος Παπαγιάννης11, συνοικίζεται, όπως και άλλα χωριά, από κατοίκους του κάμπου που ανεβαίνουν στα βουνά για να απαλλαγούν από την παρουσία των Τουρκικών Αρχών και να γίνουν ανεξάρτητοι από τα κεφαλοχώρια12. Μετά την καταστροφή της Μοσχό- πολης στα 1769 ένα μέρος των κατοίκων της εγκαταστάθηκε στην Κλεισούρα, γνωστή και ως Βλαχοκλεισούρα13. Είναι ένα δραστήριο κέντρο γουνοποιτας. 0 Τούρκος περιηγητής και συγγραφέας Εβλιγιά Τσελεμπή αναφέρει πως κατοικείται "από καθαρούς άπιστους γουνοποι- ούς"14. Πολλοί από τους Κλεισουριώτες ταξιδεύουν και προκόβουν στο Εξωτερικό, όπως οι 1 , 16 Δαβάρηδες 5 και η οικογένεια Σπιρτα . Είναι χαρακτηριστικό πως βιβλίο λογιστικής,"ή- τοι η τάξις των πραγματευτάδικων καταστίχων"-1794- βρισκόταν ως τον τελευταίο πόλεµο σε βιβλιοθήκη της Κλεισούρας17. Σημαντικός λόγιος της Τουρκοκρατίας είναι ο Δημήτριος N. Δάβαρης ή Δάρβαρης. Γεννήθηκε στην Κλεισούρα αλλά εγκαταστάθηκε µε τον πατέρα του στην Ουγγαρία. Σπούδασε σρην Πέστη, το Βουκουρέστι, στη Χάλλη της Σαξονίας όπου " η- κροάσθη επί τετραετίαν την φιλοσοφίαν" και εγκαταστάθηκε στη Βιέννη όπου πέθανε στις αρχές του 19ου αιώνα. 'Εγραψε και δημοσίευσε πολλά βιβλία, ανάμεσα στα οποίαι Γραµµα- τική Απλοελληνική, Βιέννη 1806 - Επιτομή Φυσικής, Βιέννη 1812, Εγκυκλοπαίδεια Απλοελ- ληνική, Βιέννη 1622. Λόγιοι ήταν και οι αδελφοί του, ιδιαίτερα ο Πέτρος ο επιλεγόμενος Πεντάδος18. Το Νυµφαίο, η παλιά Νέβεσκα, που συγκεντρώνει το µεγαλύτερο µέρος των νεοκλασικών τοιχογραφιών, ήταν κι αυτό ένα ανθηρό βλαχοχώρι, που διατηρεί ακόμα την παλιά του αρ- χοντιά. Ωστόσο και του χωριού αυτού οι κάτοικοι ξενητεύονται. Νεβεσκιώτες τεχνίτες συ- ναντούμε στις αρχές του 19ου αιώνα στο Κρούσοβο19. Κατά την Επανάσταση του 1821 πολλοί κάτοικοί του µεταναστεύουν στη Νιγρίτα20.Το Νυµφαίο, όπως και όλα τα χωριά που θα µνη- µονεύσουµε στο κεφάλαιο αυτό, διατηρούσε από το 18ο αιώνα στενή οικονοµική και πολιτι- στική επαφή με την Ευρώπη. Το Πάπιγκο, διοικητικό και δικαστικό κέντρο κατά την Τουρκοκρατία, γνώρισε κι αυτό οικονομική ακμή αλλά και μεταναστευτικό ρεύμα. Απανωτές ληστρικές επιδροµές προκαλούν σηµαντικές ΚΚΚδΙΚΚΚ υλικές ζηµίες και σκοτωμούς. Κατά τα τέλη του 19ου αιώνα εκπατρί- 5 ζονται 42 οικογένειες22.Η σημαντική οικογένεια Φουρτούνα εγκαθίσταται στο TURNU SEVE- RIN, που τότε ανήκε στην Αυστρουγγαρία.΄Οπως σε όλα σχεδόν τα Ζαγοροχώρια, λειτουργού- σε στο Πάπιγκο σχολείο για τα κοινά γράµματα23. Οι Μοσχοπολίτες, που εγκαθίστανται ε- κεί, όπως και σε άλλα χωριά, δίνουν νέα ώθηση στην ανάπτυξη "µεταφέροντες παντού το πνεύµα του πολιτισμού και ιδίως την εµπειρία τους στο εµπόριο, στη βιοτεχνία και σ'άλ- λες τέχνες"24. Η Δροσοπηγή στην περιοχή της Φλώρινας, η παλιά Μπελκαμένη, από την οποία κατάγον- ται τέσσερις, συνεργαζόμενοι κατά διαστήματα, ζωγράφοι µε νεοκλασικίζον έργο, καθώς και αρκετοί άλλοι αγιογράφοι, υπήρξε κυρίως κτηνοτροφικό χωριό αλλά έβγαλε και πολλούς άξιους χτίστες25. Κατά τα µέσα του 20ού αιώνα το παλιό χωριό εγκαταλείφθηκε και χτί- στηκε καινούργιο σε άλλη θέση. H Εράτυρα, η παλιά Σέλιτσα, ανάµεσα Καστοριάς και Σιάτιστας, υπήρξε σπουδαίο κέν- τρο µεταποιητικής δραστηριότητας. Υπέφερε κι αυτή από ληστρικές επιδροµές και είχε με- γάλο μεταναστευτικό ρεύµα, παράλλ λα όμως και εγκατάσταση νέων κατοίκων από γειτονικά χωριά. Γιά ένα διάστημα, από τα 1804,ξγ…τ τΜ+Μ|Ν αχ.τ……, Ξ? ν;οψΨτΗν απο' ικ.μ.….ι, µαι|π…τ".Μαρκετούς ζωγράφους και πολλά σπίτια της είναι τοιχογραφηµένα27αλλά οι νεοκλασικές τοι- χογραφίες της είναι λίγες. Οι Χιονιάδες, το µικρό κτηνοτροφικό ηπειρώτικο χωριό με τη µεγάλη ζωγραφική παρά- δοση28, έχει κι αυτό τη μικρή του συμµετοχή στην ελληνική νεοκλασική λαϊκή ζωγραφική. Το Δίλοφο του Ζαγοριού, κτηνοτροφικό αλλά και µεταπραττικό κέάΒο, γίνεται η δεύτε- ρη πατρίδα του χιονιαδίτη ζωγράφου, του Κοσμά Βούρη που συνεργάζεται με συγγενικά του πρόσωπα στη διακόσµηση σπιτιών στο χωριό αυτό. Εδώ πρέπει να σημειώσουµε πως τα μεγάλα ορεινά κέντρα, όπως η Καστοριά, η Σιάτι- στα και τα Αμπελάκια δεν έχουν νεοκλασική ζωγραφική επειδή η περίοδος της ακµής των και της κατασκευής των μεγάλων πλούσια διακοσμημένων αρχοντικών τους ανάγεται στο 18ο αιώνα, γι'αυτό και εκεί κυριαρχεί το µπαρόκ. Μόνο στη Σιάτιστα, στις µεταγενέστερες τοιχογραφίες του σπιτιού Μούρτζου, συναντούμε κάποιες νεοκλασικές απηχήσεις. Στην εργασία µας αυτή δεν περιλαµβάνονται τα έργα που κοσμούν νεοκλασικά σπίτια χωριών, είναι διακοσμήσεις ταβανιών και μιµούνται αστικά πρότυπα, άν και οι τεχνίτες τους είναι µερικές φορές χωρικοί, όπως ο I. Καρδάσης που διακόσµησε στα 1896 το σπί- τι του µεγαλοεξαγωγέα ελιών Ιωαννίδη στον 'Αγιο Γεώργιο Πηλίου. Οι λαϊκοί νεοκλασικοί ζωγράφοι δούλεψαν, με ελάχιστες εξαιρέσεις, στις κάθετες εσωτερικές επιφάνειες των τοίχων και διαµόρφωσαν ιδιαίτερο ύφος, όσο κι αν οι ρίζες της τέχνης των ξεκινούν από αστικά κέντρα. ΟΙ ΒΚΠΡ0ΣΩΠΟΙ Δεν μας είναι γνωστοί όλοι οι ζωγράφοι που φιλοτέχνησαν τις νεοκλασικές τοιχογρα- φίες σε παραδοσιακά σπίτια χωριών. Οπωσδήποτε, η δραστηριότητά τους τοποθετείται, από άλλα στοιχεία, στην περίοδο 1880 ως τα 1930. Πάντοτε η επίδραση των καλλιτεχνικών ρευ- μάτων φτάνει καθυστερημένη από τις πόλεις στα χωριά. Οι παλιότερες τοιχογραφίες του αρχοντικού Κανατσούλη στη Σιάτιστα -1811- με θέµατα από την ελληνική µυθολογία, δεν ανήκουν τεχνοτροπικά στον ελληνικό λαϊκό νεοκλασικισμό, αν και οριοθετούν το τέλος του µπαρόκ, ούτε οι ζωγραφιές του Θεόφιλου, άν και βρίσκονται μέσα στην πεντηκονταετία που ορίσαμε παραπάνω |Ερµής, Αφροδίτη, ΄Αρης στο σπίτι του Κοντού-Δνακασιά Πηλίου 1912, Σαπφώ και Αλκαίος στο σπίτι Γ. Αντίκα-Σκόπελος Γέρας Μυτιλήνης,1928, Λεωνίδας της συλ- λογής Μαστροκώστα της πηλιορείτικης περιόδου και άλλαμ To ιδιότυπο ύφος τόσο των τοι- χογραφιών στο σπίτι του Κανατσούλη, όσο και του έργου του Θεόφιλου, είναι ξένα προς το λαϊκό νεοκλασικισμό, όπως θα προσπαθήσουµε να τον ορίσουµε στην αρμόδια θέση. Πρώτος χρονολογικά από αυτούς που μας είναι γνωστοί είναι ο Νικόλαος Παπαγιάννης. Γεννήθηκε στην Κλεισούρα γύρω στα μέσα του 19ου αιώνα και το κύριο επάγγελµά του ήταν η αγιογραφία. Στα 1887 διακοσµεί το αρχοντικό του Είχα Τσίρλη /Μιχαηλίδη/ στο Νυµφαίο µε νεοκλασικίζουσες τοιχογραφίες, ανάµεσα στις οποίες αντίγραφο της Αμαζόνας ΜΑΤΕΙ, που Ο είναι ρωμαϊκό αντίγραφο φειδιακού έργου29, και του ελληνιστικού "Αρίστιππου" η "Αριστο- τέλη" του παλάτσο 8ΡΑΒΑ στη Ρώµη, όπως το αποκατέστησε µε γύψο ο Ιταλός γλύπτης σπιΙπ13€ Μικρότερος εξάδελφος του Νικόλαου Παπαγιάννη, και µαθητής του για ένα διάστημα, είναι ο Νικόλαος ή Κώλτσος Παπαγιάννης, που γεννήθηκε στην Κλεισούρα το 1870 και πέθα- νε στη Θεσσαλονίκη το 1953. Κι αυτός είναι κυρίως αγιογράφος. Αγιογραφικά του έργα βρί- σκονται στο ξωκλήσι του Αγίου Γεωργίου κοντά στην Κλεισούρα, στις εκκλησίες του Προφή- τη Ηλία, του Αγίου Δηµητρίου και του Αγίου Νικολάου στο ίδιο χωριό, στο μοναστήρι της Παναγίας έξω από την Κλεισούρα, στον Ταξιάρχη Αετού Φλώρινας,δωρεά Μίχα Τσίρλη, στον 'Αγιο Νικόλαο Νυμφαίου και σε πολλές άλλες εκκλησίες. Σύμφωνα µε τη δική του κλίση, αλ- λά και τις προτιµήσεις της πελατείας του, διακοσµεί πολλά σπίτια µε αρχαιοελληνικά θέ- µατα και νεοκλασική τεχνοτροπία, όπως τα σπίτια των συγχωριανών του Παρτάλλη, Κεφαλά, Τσούκα και Μπέζου, καθώς και προσκλητήρια γάμων, κατά το τοπικό έθιµο, με αγγελάχια-ερω- τιδείς, που είναι ελεύθερα αντίγραφα από λιθογραφικό πρότυπο που βρισκόταν στο αρχείο του31. Πολλές διακοσμήσεις σπιτιών έκανε και στο Νυμφαίο' του Δώδου, του Ναϊδένη, του Μίσιου -1925- και άλλων, καθώς και στο ξενοδοχείο "Σπλέντιτ" στη Θεσσαλονίκη. Από τους απογόνους του αποδίδονται σ'αυτόν και οι τοιχογραφίες του σπιτιού Κωνστ. Σωσσίδη στο Νυµφαίο, αλλά διασταυρωµένες μαρτυρίες, καθώς και τεχνοτροπικά κριτήρια, προσγράφουν το έργο σε οµάδα ζωγράφων από την κοντινή Δροσοπηγή. Βέβαια, στα κατάλοιπα του Κώλτσου Παπαγιάννη βρέθηκε έγχρωµο επιστολικό δελτάριο με το"χορό των Νυμφών" του Τζούλιο Ρομά- νο απο τη GALLERIA PITTI στη Φλωρεντία.3Ξντίστοιχη τοιχογραφία υπάρχει και στο σπίτι του Κ. Σωσσίδη. Επίσης αναφέρεται πως πίνακάς του με τό ίδιο θέµα βρίσκεται τώρα στο ? σπίτι του γιού του στην Αµερική33.Αλλά το θέµα αυτό κατά τις πρώτες δεκαετίες του αιώ- να μας αναπαράγεται πάµπολλες φορές σε ποικίλες τεχνικές και ύλες.΄Ρτσι, το συναντούµε σε λιθογραφία /σπίτι Γώργ. Χατζηλάκου-Δάρισα, καφενείο Παπαϊωάννουξ!!εοχώρι Πηλίου/, σε κέντημα σταυροβελονιά /Δηµοτικό Ωδείο Λάρισας. πουσείο Μήλου, "ουσείο Εράτυρας, συλλο- Υ…,ε:1΄.,ι…Μ=-ζ- 16ι|(…ω… 1 Λι…. …. γή Κ. Α.Μακρή-Βόλος/, σε ζωγραφική /καφΕνείο στο Πικέρµι, ελαιογραφία από τη Μυτιλήνη Μη µιλά… d Μάρω; που, .:.κθεση νησιώτικης τέχνης-Αθήνα 1983/, σε υφαντά κεντητά στον αρ- γαλειό /σπίτι Στέα-Ήονοδέντρι Ζαγορίου, Λαογραφικό Μουσείο Πάτρας/, σε σταµπάτο /σπίτι Αντρέα ΤόναξΦούρκα Γρεβενών/.... Η τοιχογραφία του "Χορού των Νυµφών" δηµοσιεύθηκε ασ- πρόµαυρη από το "εβεσκιώτη γιατρό Νικ. Φίστα χωρίς να σημειώνεται ο τεχνίτης του3Λ. Συγ κρίνοντας τη φωτογραφία εκείνη με τη σημερινή κατάσταση του έργου διαπιστώνουμε τις ση- µαντικές φθορές του από απολέπιση μέσα σε δεκατρία χρόνια. Από τη Λροσοπηγή Φλώρινας, την παλιά Μπελκαµένη, κατάγονται πολλοί αγιογράφοι, µε- ρικοί από τους οποίους έκαναν και νεοκλασικές τοιχογραφίες σπιτιών. Χαρακτηριστική εί- ναι η περίπτωση της οικογένειας Ζωγράφου. Πατριάρχης της ο ΣτυλΒνός Ζωγράφος, που αρχι-' κά λεγόταν Στυλιάδης και αργότερα πήρε το επαγγελµατικό επίθετο Ζωγράφος. Ξεκίνησε από ράφτης στο ΄Αγιον 'Ορος μα νωρίς στράφηκε στην αγιογραφία. Κοντά του πήρε τον πρωτότο- κο γιό του Στέργιο κι αργότερα τα άλλα δύο παιδιά του Παύελή και Θωµά35 . Πέθανε εξηντά- χρονος περίπου στα 1910. To οικογενειακό αυτό εργαστήρι, που βρισκόταν στις Καρυές, έ- στελνε φορητές εικόνες στη Ρωσία. Γιός του Στέργιου Ζωγράφου είναι ο Λεωνίδας που γεννή θηκε στα 1890, εργάσθηκε ως αγιογράφος στην Αλβανία, όπου και πέθανε στα 1955. Θετ6ς γιός του Θωμά Ζωγράφου είναι ο Νικόλαος, που γεννήθηκε στα 1929 και ασκεί το επάγγελµά του στη Αροσοπηγή και τη Φλώρινα. Γιός του Νικολάου είναι ο Θωμάς Ζωγράφος που σπουδά- ζει στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Πρόκειται για τυπική περίπτωση οικογε- νειακού εργαστήριου ζωγραφικής που διαρκεί πάνω από έναν αιώνα σε τέσσερες γενιές, αλλά που στο χρονικό αυτό διάστηµα δεν µένει ανεξέλικτο. Ξεκινάει, γύρω στα 1880 µε τη μορφή κλειστού οικογενειακού εργαστήριου στο ΄Αγιον ΄Ορος, η δεύτερη γενιά µετά την εκµάθηση της τέχνης διασπάται σε ατομικές επαγγελματικές δρασηριότητες, η τρίτη πάλι μαθητεύει κοντά στη δεύτερη και ανεξαρτοποιείται ενώ η τέταρτη αισθάνεται την ανάγκη συστηματικής σπουδής και εγγράφεται στην Α.Σ.Κ.Τεχνών. Στο ΄Αγιον ΄Ορ0ς έµαθε την αγιογραφία και ο Μάρκος Στυλιάδης ή Στύλος /1856 - 1926/ κι εκεί δημιούργησε εργαστήριο όπου µαθήτεψαν τρείς ζωγράφοι που συνεργάσθηκαν αρµονικά σ'ολόκληρη τη ζωή τους. Είναι o γιός του Ανα- στάσιος, o Χαρίσιος Χαρίσης και o Κωνσταντίνος Τζιάτζιος. Ο Αναστάσιος Στυλιάδης γεννή- θηκε το 1886 στη Λροσοπηγή και πέθανε στη Φλώρινα το 1966. Για την εποχή του ήταν αρκε- τά µορφωμένος, αφού είχε φοιτήσει στο Γαλλικό Κολλέγιο Μοναστηριού και στο Γυµνάσιο Τσο τυλίου. Στα 1913 παντρεύτηκε τη Δέσποινα Κ. Ναούμ κι απόχτησε τρείς κόρες κι ένα γιό. ΄Ξµαθε τη ζωγραφική στο εργαστήρι του πατέρα του στο ΄Αγιον ΄Ορος. Αργότερα έφυγε από εκεί και δούλεψε στο χωριό του µαζί με τους Κ. Τζιάτζιο και Χ.Χαρίση. Ο Κωνσταντίνος Τζιξτζιος γεννήθηκε στη Δροσοπηγή το 1885 και πέθανε στις 21 Ιουνίου 1965. τελείωσε µόνο το Δηµοτικό Σχολείο. Παντρεύτηκε τη Ζαχαρία Στυλιάδη, κόρη του δασκάλου του. Λέ- γεται ότι οι συνεργάτες του αναγνώριζαν την τεχνική υπεροχή του, γι'αυτό πριν παραδο- θούν τα έργα, εκείνος έβαζε "το τελευταίο χέρι". ο Χαρίσιος Χαρίσης γεννήθηκε στη Δρο- σοπηγή το 1883 και πέθανε το 1970. οι τρείς αυτοί συνεργάσθηκαν σ'όλη τη διάρκεια της επαγγελματικής τους δραστηρι6- τητας.΄Αλλωστε, εκτός από τη συγγένεια και την κοινή μαθητεία, ήταν και συνοµήλικοι, αφού γεννήθηκαν μέσα σε τρία χρόνια /1883-1886/ και πέθαναν μέσα σε πέντε χρόνια/1965- 1970/. Τοιχογράφησαν πολλές εκκλησίες και φιλοτέχνησαν άπειρες φορητές εικόνες. ΄Εργα τους βρίσκονται στις εκκλησίες της Δροσοπηγής, της Φλώρινας, του Δισπηλιού Καστοριάς, του Αμύνταιου, στο µοναστήρι των Αγίων Αναργύρων Καστοριάς και γενικά στις περιοχές Κεντρικής και Δυτικής Μακεδονίας και στην ΄Ηπειρο. Φορητές εικόνες έστελναν στη Ρωσία και στην Ελληνική Κοινότητα του ΄Αµστερνταµ. Βέβαια, εκτός από τις κοινές εργασίες τους, καθένας έκανε και δικές του φορητές εικόνες. Ο Κωνσταντίνος Τζιάτζιος διακοσμούσε και σεντούκια για προίκες κοριτσιών. Μαζί τους συνεργάσθηκε για ένα διάστηµα και o συντο- πίτης τους Θωµάς Ζωγράφος. Φαίνεται πως κι αυτός είχε κάποια συγγένεια µε τους άλλους γιατί η μητέρα του Μαρία ήταν το γένος Ψζιάτζιου. Γεννήθηκε στα 1888 και πήγε µόνο στο Δηµοτικό Σχολείο. Στα 1913 παντρεύτηκε την Ευφροσύνη |Ι'ίτε, ένα χρόνο µετά την επι- στροφή του από το ΄Αγιον ΄Ορος. Παιδιά δεν έκανε αλλά υιοθέτησε το Νικόλαο, γιό του αδελφού του Δηµήτριου. Εκτός από την αγιογραφία, ασχολήθηκε και με τη διακόσµηση σπι- τιών. Στα 1924-25 συνεργάζεται µε το Τζιάτζιο, το Χαρίσιο και τον Στυλιάδη στη διακόσ- μηση του αρχοντικού Κωνσταντίνου Σωσσίδη στο Νυµφαίο. Πρόκειται, ασφαλώς, για το επι- βλητικότερο τοιχογραφικό σύνολο της νεοκλασικίζουσας λαϊκής µας ζωγραφικής. Εκτός από τη µεγάλη σύνθεση του "Χορού των ΧΙΙπΠΙΧ πονούν", υπάρχουν απεικονίσεις του Παρθενώνα, του Θησείου, αλληγορίες των Εποχών του ΄Ετους, ζωγραφικές αποµιμήσεις αγαλµάτων, παρα- στάδων με ανθρωπόµορφα επίκρανα, κυμάτιων, άλλων αρχιτεκτονικών στοιχείων και πλήθος διακοσµητικών θεµάτων. Επειδή, όµως, το έργο έγινε πολλές δεκαετίες µετά το χτίσιµο του αρχοντικού, είχαν προηγηθεί απανωτά ασβεστώματα των τοίχων και οι τοιχογραφίες απολεπίζονται µε γρήγορο ρυθµό. Αναφέρεται, ακόµα, το όνομα του ζωγράφου Στέφανου από τη Δροσοπηγή, στονοποίο αποδίδεται μια ζωγραφική αποµίμηση αγάλµατος "Αμαζόνας" πάνω από το τζάκι στο σπίτι του Παπαδόπουλου |Νυμφαίο 19ο1|. Δεν βρέθηκε, όμως, κανένα άλλο στοιχείο γι'αυτόν και τον αγνοούν τόσο οι γέροντες του χωριού όσο και εκείνοι που μου έστειλαν γραπτές πλη- ροφορίες για το χωριό και τους ζωγράφους του. Από τους Χιονιάδες της Ηπείρου κατάγονται οι Αδελφοί Αναστάσιος και Κοσμάς Ρ, Βού- ρη που στα 1898 στολίζουν µε τοιχογραφίες το σπίτι του Βασιλείου Γ. Παλαιού στο Δίλοφο Ζαγορίου. Στο δωμάτιο υποδοχής, εκτός από το ταβάνι όπου στο κέντρο ζωγραφίζουν στεφά- νι µε πολύχρωμα λουλούδια και ανά δύο ΄Ερωτες με φαρέτρα και αγγελάκια, στην επάνω ζώ- νη των τοίχων απλώνουν διακοσμητική φρίζα. Στο κέντρο κάθε πλευράς υπάρχουν στενόµακρες τοπιογραφικές συνθέσεις. Στη µία πλευρά εικονίζεται νησί µε τρία υφαίστεια σε δράση ε- νώ μπροστά του είναι αραγµένο πολεµικό πλοίο,στην άλλη τοπίο µε γέφυρα, στην τρίτη θα- λασσογραφία με δύο ιστιοφόρα και ένα τροχοφόρο πλοίο και στην τέταρτη τοπίο pa χωριό και περιτειχισµένο µοναστήρι. Σε δύο αντικρυστούς τοίχους αποµιμήσεις αγαλµάτων. Από τη μια μεριά ο "Προµηθεύς" σίγουρο αντίγραφο του συµπλέγματος του Προµηθέα του Γερμανού γλύπτη Εδουάρδου Μύλλερ /1828—1895/ δηµοσιευµένου σε ξυλογραφική απόδοση στην "Καλλι- τεχνική Πινακοθήκη της ΕΣΤΙΑΣ"36 και απέναντι ένας άντρας που καλλιεργεί τη γη pa την επιγραφή "Εργάζου". Στο έργο υπογράφουν "Αδελφοί Γ. Βούρη εκ Χιονιάδων" αλλά τα ονόµατά τους µας είναι γνωστά από άλλες πηγές. Ο Αναστάσιος μαζί με τον αδελφό του Αδάµο ζωγρά- φισαν το 1885 στο Δίλοφο το σπίτι του Βακόλα37. To πατρικό τους σώζεται ακόμα στους Χιο- νιάδες. Ο Αναστάσιος εγκαταστάθηκε στο χωριό Μανασή και ο Κοσμάς στο Δίλοφο, που τότε λεγόταν Σωποτσέλι. Εκτός από τη ζωγραφική, άσκησαν και το επάγγελμα του µαραγκού. Υπήρ- ξαν στην εποχή τους τεχνίτες φηµισµένοι για την ευσυνειδησία τους. "νθιτφ?ρουσες νεοκλασικές τνικογρ…οεες υπάρχουν και στο σπίτι της "μαντάμ άθσ" "το "€- ταξσκόςι 1γιάς. την παλιά Ώέταανη. " Ττ€φανΐ, ΥαλΣιΚύς καταγωγής σύζυγος ταν "λ'€τθδ ιομή Άννυ και µεγαλοκτηµατία Ευγένιου "άβρ, έζησε πάνω από Α5 χρόνια στο 'εταξοχόρι ως to θάνατό της στα 1913… Ο ;υγένιος Φόβο αυτοκτόνησε στα 1892 πέφτ0Ψτ!!6 στον Πηνειό. Η τεφανί, ωραιότατπ, καθώς είκνουν τα πορτραίτα της. είχε πολυτάραχη €ρ"ΐιΐή ζωή αλ… λά και φιλελληνική δράση, κυρίως κατά την Ππανάνταση του 1878 και την πρόσκαιρη τουρ- κική κατοχή της θεσσαλίας στα 1897. To αρχοντικό της χτίστηκε στα 1876. To 8Lau6opnra µε τοιχογραφίες ο Κικόλαος Αργυρό ουλος από το "εμπεγλέρ, τη σηµερινή "ίκαια του ϊσµού .άρισας. μκτός από ρωµαντικά τοπία και σκηνές κυνηγιού, θέµατα παρµένα από γαλλικά πρό- τυπα, ο αργυρόπουλος διακόσμησε τα ταβάνια με αλληγορίες / Αστρονοµία, Έωγραφική../, αγ γελάκια-ερωτιδείς και κάνιστρα. Το αρχοντικό, ακατοίκητο εδώ και πολλά χρόνια, έχει ape πωθε[ και μόνο µέρος από τις τΟιΧ0ΥΡαΨΐΈζ του σώζεται. Ο ικόλαος Αργυρόπουλος έκανε και αγιογραφίες στη Λάρισα και στον 'Ανω …όλο, καθώς και ελαιογραφίες σε µουσαμά µε κοσµικά θέµατα, πολλές από τις οποίες σώζονται σε σπίτια της Αγιάς. ΔΈλι… Μψαυ)Μψχ υ Άνν»… , ότι…-λε να μµ.; …; 1400 ω… βρω…. Αίτια… έ…… '… (:… Λ"'ΨΌ 8 E M A T A έχων mama-1.701874 θαυµα "…"Ν0Ή" ΜΜΜ " &"… --Ώπ-ζ-ω ζ…Ξν…δ μυαλο µας… οι.» Μ……- …." αν")… τον… …… Ο λόγιος νεοκλασικισµός έλκεται βέβαια από τα αρχαιοελληνικά και ρωμαϊκά θέματα, αλ- λά δεν περιορίζεται µόνο σ'αυτό. Είναι καλλιτεχνική Σχολή και όχι θεµατικός κύκλος. Αν ο γαλλικός νεοκλασικισμός απογειώνεται pa τον "΄0ρκο των ορατίων" του Λουδοβίκου Ιάκωβου Νταβίντ, έργα του ίδιου ζωγράφου είναι και "0 Ναπολέων στο βουνό του Αγίου Βερνάρδου", "H κυρία Ρεκαμιέ", "Ο κύριος Σεριζιά" και άλλα. Σκηνές της ελληνικής Επανάστασης στολί- ζουν το νεοκλασικό Μόναχο του Λουδοβίκου. To αριστούργημα της ελληνικής νεοκλασικής γλυ- πτικής, η "Κοιµωμένη" του Γιαννούλη Χαλεπά, παριστάνει τη νεαρή νεκρή Σοφία Αφεντάκη. Και στη ζωγραφική διακόσµηση σπιτιών της περιόδου αυτής δεν λείπουν τα νεοελληνικά θέµατα. To Ρήγα Φεραίο ζωγραφίζει πάνω από την είσοδο του νεοκλασικού σπιτιού Ιωαννίδη o Ιωάννης Καρδάσης στο χωριό 'Αγιος Γεώργιος Πηλίου. Στο σπίτι του Γαλαντή στη Σύρα συναντούμε ήρω- ες του 21 /Μπότσαρης, Μιαούλης...|, το ίδιο και σ'άλλα σπίτια. Ta παραδείγµατα θα μπορού- σαν να πολλαπλασιασθούν Οι λαϊκοί νεοκλασικίζοντες ζωγράφοι περιορίζονται σχεδόν αποκλειστικά σε θέµατα που είναι ή τα νοµίζουν αρχαιοελληνικά. Σε έξη κατηγορίες μπορούμε να τα χωρίσουµε, στα κοσ- µήματα, στις απομιμήσεις αρχιτεκτονικών στοιχείων ή αγαλµάτων, στα µυθολογικά, στα ιστο- ρικά, στα τοπία -πραγµατικά ή φανταστικά-, στις αλληγορίες και στα χαριτωµένα. Βέβαια, αυ- τα που από μεθοδολογική ανάγκη τα ξεχωρίσαμε σε κατηγορίες, στην πραγµατικότητα πολλές 10 φορές συγχέονται ή συνυπάρχουν. Η Αµαζόνα π.χ. είναι µυθολογικό θέμα, εμφανίζεται όμως με τη μορφή ζωγραφικής απομίμησης αγάλµατος.Τα τοπία, μικρών συνήθως διαστάσεων, αποτε- λούν αναπόσπαστα τμήµατα διακοσμητικών συνόλων. Το ίδιο συμβαίνει και με μερικά avari— πινα πρόσωπα, θεατρικές μάσκες και μετάλλια. Τα κ o σ μ ή p a τ α στολίζουν οροφές αλλά και τοίχους. Απαρτίζονται από ευθείες, καμπύλες και τεθλασμένες γραµμές, από μαίανδρους, έλικες, πλοχμούς, ρόδακες, πουλιά και σχηματοποιημένα φυτικά μοτίβα. κυριαρχούν τα χρώματα χοντροκόκκινο, ανοιτό και βαθύ γα- λάζιο, μαύρο και άσπρο. Σ'αυτά είναι φανερή η προέλευση από τυπωμένα πρότυπα. ΄Αλλωστε, στο Αρχείο μου υπάρχουν πολλά τέτοαιέγχρωμα τυπωμένα πρότυπα -δωρεές απογόνων των ζωγρά- φων- pa επιγραφές ευρωπαϊκών τυπογραφείων. Τα λαϊκά ζωγραφικά κοσμήματα χαρακτηρίζονται από άνεση στην εκτέλεση και καλλιγραφική διάθεση. Οι α π 0 p ι p ή σ ε ι ς, pa ζωγραφικά μέσα, αρχιτεκτονικών στοιχείων και αγαλμά- των έ%άσσονται στο φαινόµενο της "επίφασης πολυτέλειας", της απομίµησης, δηλαδή, ακρι- βών και απρόσιτων υλών και τεχνικών από άλλες φτηνές και προσιτές. Από παλιότερα γινό- ταν σε εκκλησίες και σπίτια ζωγραφική απομίμηση ορθομαρμάρωσης. Στο σπΐ. του Γεωργίου Σβάρτς /Αμπελάκια 1787/ ένας τοίχος καλύπτεται από μίμηση επίστρωσης pa ζωγραφιστά πλα- κάκια. Το ίδιο και στο σπίτι του Νανζή /Καστοριά 1796/. 0 ζωγράφος Παγώνης κάνει στο παράσπιτο Τριανταφύλλου απομίμηση πλουµιστής µεσάντρας |Δράκια Πηλίου 1832/. Στο νεο- κλασικισμό, κυρίως της περιφέρειας, στη θέση μαρμάρινων αγαλµάτων μπαίνουν κεραμεικά αντίγραφα. Το ίδιο γίνεται και pa άλλα αρχιτεκτονικά στοιχεία, όπως τα φορούσια, τα επί- κρανα, τα κάγκελα /σπίτι Χατζηκυριαζή στο Βόλο, θέατρο Πάτρας, σπίτι Μαλούχου στην Τρί- πολη/. Συχνή είναι και η χρήση σοβά που µιμείται µαρμάρινες παραστάδες /σπίτι Κούκιου στο Βόλο, Νοσοκοµείο Πάτρας/, πολυτελή λαξευτή ισοδομική τοιχοποιία /σπίτι Αντωνόπου- λου στο Βόλο/ ή χοντοπελελημένες τετράγωνες πέτρες/Βλληνικό Γυμνάσιο στο Ναύπλιο,1833/. Στο εσωτερικό των σπιτιών υπάρχουν ζωγραφικές απομιμήσεις φατνωμάτων /σπίτι Μαρέδη στο Βόλο/ και ανάγλυφων διακοσμητικών στοιχείων /Εργατικό Κέντρο Σύρας/. Τις περισσότερες φορές είναι τόσο τέλεια η εκτέλεση που δημιουργεί την ψευδαίσθηση όγκου. Στο λαϊκό νεοκλασικισμό είναι πολύ συχνές οι φευδοκόγχες και οι απομιμήσεις είτε αγαλμάτων είτε -σπανιότερα- ορθομαρμάρωσης /σπίτι Παπαδόπουλου στο Νυμφαίο, σπίτι Τσίρ- λη στο Νυμφαίο, σπίτι Γκέκη στο Πάαιγκο, σπίτι Παλαιού στο Δίλοφο..../. Τα p υ θ o λ o γ ι κ ά θέματα κατέχουν σημαντική θέση στο λόγιο νεοκλασικισμό. Χτυπητό και προσιτό παράδειγμα τα αγάλματα της Αθηνάς και του Απόλλωνα, καθώς και το κεντρικό αέτωμα στην Ακαδηµία Αθηνών, έργα του Λεωνίδα Δρόση. Στη ζωγραφική παραδείγ- ματα είναι το Δωδεκάθεο του σπιτιού Κοή στη Σάρα, η Αθηνά και ο Ερμής στο σπίτι του Ι- ωαννίδη στον ΄Αγιο Γεώργιο Πηλίου. Μυθολογικά θέματα σπάνια εµφανίζονται παλιότερα στη λαϊκή μας τέχνη, όπως στη ζωγραφική του σπιτιού Κανατσούλη που το προαναφέραμε, και 11 κένταυροι σε τέμπλα, αν κι αυτοί πρέπει να προέρχονται από το σύμβολο του αστερισμού του Τοξότη, όπως το συναντούµε και σε πολλές αγιογραφήσεις εκκλησιών. Στη λαϊκή νεοκλα- σικίζουσα ζωγραφική, όπως είναι φυσικό, δεν είναι σπάνια η εμφάνιση µυθολογικών θεμά- των/ Αθηνά-Καρυάτιδα και Αισώπιοι µύθοι στο σπίτι του Γκ΄εκη-Πάπιγκο, Αθηνά, Δίας, 'Αρης, Μνηµοσύνη στο σπίτι του Σωσσίδη-Νυμφαίο, Αµαζόνες σε πολλά σπίτια και άλλα/. Από τα πάµπολλα ι ο τ ο ρ ι κ ά θέµατα της λόγιας νεοκλασικής τέχνης αναφέρουµε γενικά τους αντριάντες ηρώων της Επανάστασης του 21, παλιών πολιτικών ανδρών και ευεργε- τών καθώς και ζωγραφικές απεικονίσεις πολεµικών και άλλων σκηνών. Παράδοση στο είδος έχει και η λαϊκή μας τέχνη. Ενδεικτικά αναφέρουμε την εικονογράφηση των Απομνημονευμά- των του στρατηγού Μακρυγιάννη από τον Παναγιώτη Ζωγράφο και τους γιούς του, τις σκηνές από τους πολέµους και τους γάμους του Ναπολέοντα στο σπίτι του Ρόδου στο Τσεπέλοβο, έρ- γα του Κωσταντίνου Παπακώστα-Μαρινά |µέσα 19ου αιώνα/. Στη λαϊκή νεοκλασικίζουσα ζωγρα- φική σηµειώνουμε το Λεύκιππο στο σπίτι του Θεόδωρου ΤσίρληηΝυμφαίο, τον Αριστοτέλη στο ίδιο σπίτι, του Περικλή στο σπίτι του Δ. Γκέκη-Πάπιγκο και του Δηµοσθένη στο σπίτι του Νικ. Τσίρλη-Νυμφαίο. Μορφές αρχαίων σοφών εμφανίζονται και στην παλιότερη αγιογραφία 39. Τα τ o π ί α, πραγµατικά ή φανταστικά, εμφανίζονται συχνά στη λαϊκή νεοκλασικίζου- σα ζωγραφική και είναι συνήθως µικρά πλαισιωμένα ενθέµατα μέσα σε διακοσµητικά σύνολα, ενώ στη μπαρόκ ζωγραφική είναι µεγάλες αυτοτελείς χππκπκκιφκκκ απεικονίσεις ξακουστων πολιτειών | Βενετιά, Κωσταντινούπολη, Μαδρίτη, Φραγκφούρτη/. Μόνο στο σπίτι του Σωσσί- δη-Νυμφαίο συναντήσαµε τον Παρθενώνα και το Θησείο σε µεγάλη κλίμακα. Οι α λ λ η γ ο ρ ί ε ς περιορίζονται κυρίως στις "Τέσσερες Εποχές" τόσο στη λόγια, |σπίτι Βασαρδάνη-Βόλος| όσο και στη λαϊκή νεοκλασ. ζωγραφική /σπίτι K. Σωσσίδη-Νυμφαίο, σπίτι Μούρτζου-Σιάτιστα/. To θέμα εµφανίζεται συχνά και στην παλιότερη αγιογραφία4ο. Βέ- βαια, το θέμα έχει εντελώς διαφορετικό νόημα στις δύο περιπτώσεις. Στην αγιογραφία pa τις "Τέσσερες Εποχές" "ιστορίζεται ο μάταιος βίος του κόσμου τούτου" κατά την έκφραση του Διονύσιου εκ Φουρνά41. Αντίθετα, στην κοσμική ζωγραφική είναι ένας ύµνος στη χαρά της ζωής, στην οµορφιά της εναλλαγής των εποχών του΄Ετους pa τα δώρα καθεµιάς τους προς τον άνθρωπο. Στο σπίτι του Κ. Σωσσίδη εμφανίζονται σαν θελκτικές αρχαιοντυµένες νέες που κρατούν στα χέρια τους τα προϊόντα κάθε εποχής. Στο σπίτι του M ούρτζου η 'Ανοιξη είναι νέα γυµνή γυναίκα που κρατάει λουλούδια, το Θέρος γυμνό παληκάρι που κρατάει δρεπάνι και στάχυα, το Φθινόπωρο ντυμένη γυναίκα που προσφέρει τσαμπιά σταφυ- λιών και ο Χειμώνας ασπροµάλλης αλλά θαλερός γέροντας µέσα σε γυμνό τοπίο. Γυναικεία µορφή που βρίσκεται στο σπίτι του Βακόλα/Δίλοφο Ζαγορίου/ και με το ένα χέρι της κρατάει επάνω στο κεφάλι κάνιστρο µε λουλούδια ενώ από το άλλο της κρέμεταικαλαθάκι pa κλαδί οπωροφόρου δέντρου, πρέπει να συµβολίζει την Πρόοδο, την Ευημερία ή κατι παρόµοιο γιατί στο βάθος δεξιά υπάρχει εργοστάσιο µε ψηλή καμινάδα και αριστερά ατµοκίνητα τροχοφόρο 12 πλοίο. Παραλλαγή της υπάρχει και στον απέναντι τοίχο του δωµάτιου. Σε συνδιασμό με τις "Τέσσερες Εποχές" εμφανίζονται η Μέρα και η Νύχτα στο σπίτι του Μούτςου-Σιάτιστα. Η Μέρα είναι απροντυμένη pa κόκκινο επώµιο και φοράει στο κεφάλι αχτινωτό στέµα. H Νύχτα, pa αυστηρή φυσιογνωµία, φοράει µαύρο επώμιο και καλύπτρα. Η Μέρα και η Νύχτα να στρέφουν τον "Κύκλο της Ζωής" εµφανίζονται και στην παλιότερη αγιογραφία/΄Αγιος Νικόλαος Τσαριτσάνης, Μονή Ρεντίνας, Ταξιάρχες Μηλεών/. Τα χ α ρ ι τ ω p έ ν α θέµατα δίνουν κάποιο τόνο χαράς και χάρης στο χώρο. Είναι συνήθως μικροί ΄Βρωτες µε φαρέτρα ή αγγελάκια-ερωτιδείς/σπίτι Παλαιού-Δίλοφο/. Στη λό- για νεοκλασική ζωγραφική της Ελλάδας εµφανίζονται πολύ συχνά, είτε ξεµοναχιασµένα είτε σε οµάδες, αλλά δεν είναι πάντοτε έργα Ελλήνων ζωγράφων /Αχίλλειο Κέρκυρας, Εργατικό Κέντρο Σύρας, Πολιτιστικό Κέντρο Σύρας.../. Στα χαριτωμένα θέµατα μπορούμε να κατατά- ξουµε και τις ανθοδέσµες επάνω σε µονόχρωμο φόντο /σπίτι Βακόλα-Δίλοφο|. Το θέµα εµφα- νίζεται από την εποχή του ελληνικού μπαρόκ /σπίτι Αϊβαζή-Καστοριά, Κανατσούλη-Σιάτιστα, Καλέα4Νεγάδες Ζαγορίου, Καραγιαννόπουλου-Βυζίτσα Πηλίου, Νανζή-Καστοριά/. Το συνήθιζαν και οι χιονιαδίτες ζωγράφοι /σπίτια Γώγολου-Τσεπέλοβο, Μάου-Τσεπέλοβο.../. TEXNO’I‘POHIKH AIEPEYNHYH Πριν προχωρήσουμε στην εξέταση των δύο τεχνοτροπιών,µε τις οποίες εργάζονται οι λαϊκοί ζωγράφοι που μελετούµε, πρέπει να αντιµετωπίσουµε ένα πρόβλημα. Πώς αυτοί που υπήρξαν όλοι τους αγιογράφοι και, εκτός από δύο εξαιρέσεις, έμαθαν την τέχνη τους στο ΄Αγιον ΄ορος, έφτασαν να γίνουν εκφραστές μιάς εντελώς διαφορετικής κοσμοαντάληΦης. Αν- τί για κήρυκες της περιφρόνησης στη "ματαιότητα των εγκοσµίων" γίνονται τραγουδιστές της ομορφιάς του ανθρώπινου κορµιού, της γυµνής γυναικείας σάρκας, της ελεύθερης πτύ- χωσης των φορεμάτων. Βπαναλαµβάνουν, pa άλλα µέσα, τα παγανιστικά αγάλµατα, τα "είδω- λα", αυτοί που κάπου στις αγιογραφίες τους θα παράστησαν τον "΄Αγιον θραύοντα τα είδω- λα". Τουλάχιστον για έναν από αυτούς, το Νικόλαο Παπαγιάννη, το ξέρουµε. Σημειώσαμε πα- ραπάνω τη διαφορά του μηνύματος στις αγιογραφικές και στις κοσµικές "Τέσσερες Εποχές". Βέβαια,στα χρόνια της μαθητείας των, το δεύτερο µισό του 19ου αιώνα, η αγιογραφία των αγιορείτικων εργαστηρίων έχει πια ξεφύγει από την αντιφυσιοκρατική €χηµατοποίηση της βυζαντινής παράδοσης. Κάτω από την επίδραση του δυτικού "νατουράλε", που οι ίδιοι το λέγαν "αναγεννησιακό", της τέχνης των Ναζαρηνών και της νεορωσικής αγιογραφίας, η νεο- ελληνική εκκλησιαστική ζωγραφική χαρακτηρίζεται από γλυκερή φυσικότητα. ΄Ενας χειρόγρα- φος οδηγός ζωγραφικής γραµµένος αυτή την περίοδο, συγκεκριμμένα στα 1855, συµβουλεύει: "'Οταν, λοιπόν, σχεδιάζεις σώματα ανθρώπων, σχεδίαζε αυτά γυμνά και έπειτα ένδυνε δια να μη λανθάνεις το µέτρο"42. Σε άλλο σηµείο ο άγνωστος κωδικογράφος δίνει οδηγίες γιά το σκιοφωτισµό &...πρόσεχε να κόμης όλας τας εικόνας τα ισκιώµατα από το ένα µέρος και 13 το φως να βλέπει όλο από ένα μέρος". Το παλιό πνευµατικό φως αντικαθίσταται από το φυ- σικό φως που έχει συγκεκριµµένη πηγή. Πολύ παλιότερα, στα 1726, o Παναγιώτης Δοξαράς συμβουλεύει να σχεδιάζουν "τον βραχίωνα εις την άρμωσιν καλλά σχηματισµένον από σάρκα μεστήν, το στήθος γεμάτο, υποκάτω εις ταις μασχάλαις να κόµης συκοµένους μετρίως τους µαστούς, λεπτούς τους εγκοφούς...". Αυτά, βέβαια, στα προωθημένα Εφτάνησα. Ωστόσο το χειρόγραφο του Δοξαρά τυπωνεται για πρώτη φορά στην Αθήνα το 187143, σε επιστημονική έκδοση, βέβαια, αλλά που είναι πιθανό να έφτασε και στα χέρια κάποιων ζωγράφων. Πρόκει- ται για βιβλίο µικρού σχήματος και 90 μόνον σελίδων, από τις οποίες οι µισές είναι Πρό- λογος του Σπ. Λάµπρου. 'Αλλωστε, από παλιότερα και σ'ολόκληρη την Ελλάδα πολλές φορές, στις απεικονίσεις αμαρτωλών γυναικών, και η αγιογραφία αποδίδει pa κάποιον εξιδανικευ- τικό ρεαλισμό το γυναικείο κορµί." Το επάνω μέρος του κορμιού των είναι γεµάτο, µαλακά πλασµένο pa μεγάλους φουσκωτούς μαστούς pa θηλές χοντρές σαν ρώγες σταφυλιού, τα πρό- σωπα ωραία pa λαμπερά μάτια. Πλούσια λυμένη κόµη πέφτει στούς ώμους και στις πλάτες κυ- ματιστή"4η. Εκτός από αυτά, αγιογραφία και νεοκλασικισμός έχουν µερικά κοινά χαρακτηρι- στικά, την πειθαρχία, την έλλειψη πάθους, τη συµμόρφωση σε πρότυπα, το σηµαντικό ρόλο του περιγράμματος. Με αυτές τις προύποθέσεις και κάτω από την επίδραση των ιδεολογικών τάσεων της εποχής, που επηρεάζουν τις προτιμήσεις της πελατείας, ωρισμένοι λαϊκοί ζω- γράφοι στρέφονται προς το νεοκλασικισμό. … . Ξ ** 0 λαϊκός νεοκλασικισµός δεν είναι αμιΥής. Μέσα του επιβιώνουν παλιότερα παραδοσι- ακά θεµατικά και τεχνοτροπικά στοιχεία. Π.Χ. στις µικρές πλαισιωµένες τοπιογραφίες που αποτελούν τµήματα διακοσμητικών συνόλων, αντί για τα ρωμαντικά τοπία της αντίστοιχης λό- γιας ζωγραφικής συναντούµε τα γνώριµα, από παλιότερα έργα, απλοικά τοπία με τα κάστρα και τα γεφύρια τους, τα δέντρα, τα λογής πλεούμενα, όλα αυτά σε κλίµα θαυµασμού. Η σύν- θεσή τους είναι απλή'συχνά στηρίζονται στη συµμετρία γύρω από ένα νοητό κάθετο άξονα. ΄οχι σπανια εμφανίζεται η τριαδική παράθεση θεμάτων: τρία καράβια, τρείς κρατήρες ηφαί- στειου, τρεις καµάρες σε γέφυρα...Λιτά στο χρώµα, pa όχι περισσότερα από δύο-τρία κύ- ρια χρώµατα. Σε µερικές περιπτώσεις επιβιώνουν στοιχεία του μπαρόκ, όπως στη διακόσµη- ση του σπιτιού Μιχαηλίδη/Νυμφαίο/, που τώρα είναι ερειπωμένο, όπου υπάρχουν µερικά ανή- συχα περιστρεφόμενα φυτικά θέματα που θυµίζουν αντίστοιχα των αρχοντικών της Καστοριάς, της Σιάτιστας και των Αµπελακίων. 'Αλλοτε πάλι μπαίνουν σύγχρονα σποιχεία της µικροα- στικής ζωής. Π.χ. επάνω στην αποµίμηση αγάλματος του Προμηθέα, η υπογραφή-αφιέρωση τωνι Αδελφών Βούρη γράφεται σε τετράγωνο χαρτάκι. Το κρατάει χέρι pa µανίκι, κάτω από το οποίο προβάλλει το µανικέτι του πουκάμισου. Τέτοια χέρια ήταν πολύ συνηθισμένα σε επι- στολικά δελτάρια της εποχής'το χαρτάκι είχε καλλιγραφημένες αισθηµατικές φράσεις ή ή- ταν αποµίμηση κλειστού φάκελλου, έτσι που να σηµαίνει περισσότερα. Μερικές φορές, από ΄. ;ξώ πρέπει να τονίσουµε πως ο λαϊκός νεοκλασικισµός εκφράζει την τάση αποµάκρυνσης από [τα βυζαντινά-ονατολίτικα πρότυπα, από την περιφρόνηση του κοµμιοώ και την καταδίκη της |πμάταιηΒ" ζωής και στρέφεται πρός την αρµονική σ6νεεση πνευµατικής και σωµατικής ομορ- φιάς. "π"Ρεΐ να ξέρουµε την προέλευσή του και τα κανάλια περάσµατός του προς την ορει- νή Ελλάδα. όµως η αποδοχή του εκεί σημαίνει πως εξέφραζε άλλη νοοτροπία, αυτή που απορ- Ρίπτει τον "οίκτο", το πελεος" και την ταπειυωσύνη και καµαρώνει τη λεβεντιά, τη δημ…- ουργία και την καλοπέραση, αυτή που εύχεται "πλουθυγείαν...δόξαν, Ήΐντωµ αγαθών Ρ0ήυ" /σπίτι Ράδου στο Τσεπέλοβο/, "χαράν, υγείαν και πόντων αγαθών αψθ…νίσν" /σπίτι Τζιαρ- τζή στη Λράκια/, κάνει αναφορές στην αρχαία µυθ"ΌΥΐα "Του Άσιδάλου είυ'η τΞΧνη εις ταύ την την οικοδοµήν" και µνηµονεύει τη φύση θα στ0ιΧΓ-ι΄Ο σι΄Η|΄ΧΓ|ι.ι'΄Όζ με την τέλνηινγ…αι 1…) τέχ- νη επιμήθη φύσεως την καλλονήν" /πάλι στο σπίτι του Ράδου|- Αυτή που εκτιΗάει τις τρείς κύριες πηγές δύναμης των καινούργιων κοινωνικών δυνάµεων που βγήκαν €10 προσκήνιο " τα άρματα, τα ΥΡόσια και τα γοάυµατα" κατά το γιαννιώτικο δίστιχο. ΄Ώλα αυτό, βέβαια, μέ- . σα σε πιά κοινωνία όπου λειτουργεί ακόμα, σε κάποιο Βαθμό, η ανασχαιτικη δύναμη της παράδοσης. , ' 1.µι 9(Μ 6ΐή€,&ζ΄ 66λ' 13 ά.':/ζ*.(ά…ς ότι": ίδια.; Η…… 14 1.5apxac του αιώνα μας και δώθε, τα διακοσμητικά θέµατα έχουν και κάποιες επιδράσεις από την "αρ νουβώ". Οι χωρικοί ζωγράφοι, αν και ξεκινούν pa την ευνόητη πρόθεση να πλάσουν το αύΈώπι- νο κορµί κατά την εξιδανικευµένη φυσικότητα των προτύπων τους,δεν το πετυχαίνουν γιατί είναι ποτισµένοι pa τη στατική και σχηµατική λαϊκή αντίληψη. Επίσης παραλείπουν, τρο- ποποιούν ή προσθέτουν στοιχεία. Αυτό συμβαίνει όταν τα στοιχεία που υπάρχουν στο πρό- τυπό τους δεν ανακαλούν τίποτα από τη µνήμη του5ή, άν τους είναι γνωστά, βρίσκονται σε αδικαιολόγητη γι'αυτούς θέση.΄Ετσι, μία περικεφαλαία που είναι στο κεφάλι την κατα- λαβαίνουν γιατί σ'αυτή τη φυσική της θέση την είδαν σε εικόνες της Αθηνάς, τον Περικλή, του ΄Αρη... Μία περικεφαλαία, όμως, στο δάπεδο τους είναι ακατανόητη. Την παραλείπουν και στη θέση της βάζουν αγγείο που θυμίζει το γνώριµο κουμάρι. Είναι χαρακτηριστικές, και δικαιολογηµένες από την πλευρά του, οι παρατηρήσεις αρχαιολόγου για την "Αµαζόνα" του αρχοντικού Μιχαήλ N. Τσίρλη στο Νυµφαίο, "...η σύνθεσις τελικώς δεν παύει να κατέ- χεται υπό τινος ακαμψίας εξωτερικός, εσωτερικός δε να υποφέρη από έλλειψιν ζωοδόχου πνοής". και προσθέτει παρακάτω " Εκ των υπό του Ρωμαίου αντιγραφέως εις το µαρµάρινον έργον προστεθέντων επί της πλίνθου και του κορμού του δένδρου παρά την Αµαζόνα όπλων, το µεν κράνος αποδίδεται ως πρόχους, ης η λαβή ελλείπει κατά το μεσαίον αυτής τµήμα, 45 o δε διπλούς πέλεκυς ουδόλως έχει απεικονισθεί" . Στο Δίλοφο οι Αδελφοί Βούρη αφαιρούν από το σύμπλεγµα του Προµηθέα, προφανώς γιά λόγους σεμνοτυφίας, το τολµηρό γυναικείο γυμνό που κείτεται pa προτεταμένους τους µαστούς κάτω από τα πόδια του Προμηθέα, αλλά- ζοντας έτσι τη σύνθεση του Μύλλερ.Μερικές φορές η ελευθερία του ζωγράφου από το πρότυ- πό του φτάνει ως την αλλαγή του φύλου. Από το πρότυπο της "Αµαζόνας MATEI" στο σπίτι του Νάνσυ Σωσσίδη γίνεται έργο με αντρική µορφή. ΄Αλλοτε παίρνουν μία µορφή από πολυ- πρόσωπη σύνθεση και την αποµονώνουν, τροποποιόντας την για να προσαρμοσθεί στη νέα της θέση και λειτουργία. ΄Ετσι, ο ζωγράφος που διακόσμησε το σπίτι του Γκέκη στο Πάπιγκο παίρνει τη µορφή του Περικλή από τη σύνθεση του Γερµανού ζωγράφου Φος " 0 Περικλής αγο- ρεύει στην Πνύκα" και την κάνει ανθρωπόµορφη κολόνα. Στο πρότυπο το χέρι του Αθηναίου πολιτικού απλώνεται μπροστά. O ζωγράφος µας, όμως, το προσαρµόζει στη νέα του λειτουρ- γία, λυγίζει το χέρι, που τώρα καλύπτεται σχεδόν από το φάρδος του κορµιού κι έτσι δια- τηρειται το ισόπαχο της κολόνας. To έργο του Φος κυκλοφόρησε ευρύτατα στην Ελλάδα σε ιστορικά και διδακτικά βιβλία καθώς και σε επιστολικό δελτάρια pa πολύχρωμη ή μονόχρω- μη εκτύπωση.΄Βνα από τα δελτάρια αυτό, έκδοση Πάλλη και Κοτζιά Νο 416, είναι μονόχρωµη και έχει πλάγια τον τίτλο " ο Περικλής από της Πνυκός, δικαιολογών τας χάριν της Ακρο- πόλεως δαπάνας", το ίδιο και σε γαλλική μετάφραση. Κάτω υπάρχει η σημείωση "Εκ του βι- βλίου Γ. Φιλαρέτου Περικλής και Ασπασία". Αντίγραφα του έργου του Φος στολίζουν το Αρε- 15 ταίειο Νοσοκομείο στην Αθήνα, το σπίτι της Καλλιόπης Βαλυράκη στο Ρέθυµνο, το Αναγνωστή- ριο Καλύμνου "Λι Μούσαι", ίσως και άλλα κτήρια. Από την άποψη της τεχνικής οι νεοκλασικίζοντες λαϊκοί ζωγράφοι ακολουθούν δύο pa- θόδους, τη µονόχρωμη απόδοση αρχιτεκτονικών μελών και αγαλµάτων και την πολύχρωμη ζωγρα- φική. Παρακάτω θα σηµειώσουµε αλληλοδιεισδύσεις των δύο αυτών τεχνοτροπιών. Η μονόχρωμη απόδοση αρχιτεκτονικών µελών /παραστάδες, επίκρανα, κόγχες, φατνώµατα, κυµάτια, έκτυπα πλαίσια...| προσπαθεί να δημιουργήσει pa διαβαθμίσεις του τόνου την αίσ- θηση όγκου. Στόχος η οφθαλμαπάτη pa την προσπάθεια όσο γίνεται πιστότερης και πειστι- κότερης απόδοσης. Στις οροφές, τα φατνώματα pa ανάγλυφους ρόδακες, κυµάτια, γεισώματα... αποδίδονται κατά κανόνα pa τις σκιές προς την αντίθετη πλευρά της κύριας πηγής φωτός |%αράθυρο, πόρτα pa τζαµαρία/. Σ'αυτά συχνά υπάρχει και κάποιο άλλο χρώµα, συνήθως γαλά- ζιο στο φόντο. Επειδή τα σχήματα είναι απλά και επαναλαµβανόμενα και βρίσκονται σε τέ- τοια θέση που ο θεατής δεν έχει την ευχέρεια να τα παρατηρεί pa άνεση, η ψευδαίσθηση είναι ολοκληρωτική. Για τις αποµιμήσεις αγαλµάτων οι συνθήκες διαφέρουν. Αυτές βρίσκον- ται στους τοίχους και στο ύφος περίπου του µατιού όρθιου ανθρώπου, η απόσταση του θεατή από το έργο είναι δυνατό να µειωθεί στο ελάχιστο. Κι ακόµα, καθώς ο θεατής κινείται μέ- σα στο δωµάτιο, θα έπρεπε, αν το άγαλμα ήταν αληθινό, ωρισµένα σηµεία του να µην είναι πιά ορατά κι άλλα να αποκαλύπτονται καθώς αλλάζει η οπτική γωνία. Για ν'αποφύγουν αυτό τον κίνδυνο οι λαϊκοί ζωγράφοι πρόβλεφαν και είτε τοποθέτησαν τις μορφές αυτές πίσω από την προεξοχή του τζακιόυ είτε μέσα σε φευτοκ6γχες, έτσι που να µειώνεται πολυ η αίσθη- ση αλλαγής της οπτικής γωνίας και η οφθαλµαπάτη γίνεται σε µεγαλύτερο ποσοστό πειστική. Μ'αυτόν τον τρόπο τα αγάλµατα παρουσιάζονται σαν αναπόσπαστα στοιχεία της αρχιτεκτονι- κής. Αυτό γίνεται περισσότερο έκδηλο στο σπίτι του Γκέκη -Πάπιγκο- όπου δίνουν στα αγάλ ματα τη μορφή και τη θέση "Καρυάτιδων" που στηρίζουν τοξοστοιχία και χρωµατίζουν γαλά- ζιο το φόντο για να δίνει την αίσθηση πως στο βάθος είναι ύπαιθρο και τ'αγάλµατα στηρί- ζουν την άκρη της οροφής. Δεξιά και αριστερά τους τοποθετούν αποµιµήσεις µαρµάρινων αγ- γείων σε τετράγωνες βάσεις. Για να τονίσουν τη λειτουργηκότητα των αγγείων αυτών τοπο- θετούν στο λαιµό τους κλαριά µε φύλλα και λουλούδια" αυτά όµως pa χρώµατα για να δίνουν την εντύπωση πως πρόκειται για φυσικά. ΄Εγχρωµα είναι, επίσης, τα λουλούδια της εσωτερι- κής επιφάνειας της ζωγραφιστής τοξοστοιχίας, σε θέση, δηλαδή, που από την εποχή του µπα- ρόκ έµπαιναν συχνά φυτικά θέματα. 'Αλλωστε, η ζωγραφική αποµίμηση τοζοστοιχίας συνηθί- ζεται στη Βόρεια Ελλάδα από το 18ο αιώνα/σπίτι Σβάρτς στ΄Λµπελάκια, Νανζή και Τσατσαπά στην Καστοριά, Καλέα στούς Νεγάδες.../.΄Οταν, όµως, τα µαρµάρινα ανθοδοχεία της νεοκλα- σικίζουσας λαϊκής ζωγραφικής τοποθετούνται µέσα σε ψευτοκόγχες, τότε και τα λουλούδια ζωγραφίζονται σαν µαρµάρινα, αφού το σύνολο αποτελεί µίµηση αρχιτεκτονικού στοιχείου 16 /σπίτι 0. Τσίρλη, Νυμφαίο/. Σε μερικά σημεία αντί για "Καρυάτιδες" ζωγ63ίζουν κίονες. ΄Ετσι γίνεται περισσότερο αισθητό πως οι "Καρυάτιδες" είναι "φέροντα" στοιχεία της οι- κοδοµής. Αυτή η μονόχρωμη σκ ιφωτισμένη απομίµηση αγαλμάτων δεν έχει καμμιά σχέση pa την ιχνογραφία, παρά τις εξωτερικές οµοιότητες. Δεν πρόκειται για ιχνογραφικά έργα που απο- δίδουν κάποιο άγαλµα αλλά για αποµιμήσεις που αντικαθιστούν, can θέση του, το γλυπτό. Ούτε µπορούµε να αποδώσουµε το φαινόμενο στην επίδραση των μονόχρωμων χαρακτικών πρό- τυπων γιατί είναι πολλά τα έργα πολύχρωμων τοιχογραφιών που προέρχονται από εξακριβω- µένα χαρακτικά πρότυπα, είτε τοπία είναι αυτά46, είτε προσωπογραφίες4? ?ε πολύχρωμη ζωγραφική είναι εκτελεσμένα πολλά διακοσµητικά ταβανιών και τοίχων. Στοχεύουν στην αρµονία θερµών και ψυχρών χρωµάτων και στην άψογη εκτέλεση. Είναι βέβαιο πως χρησιµοποιήθηκαν βοηθητικά όργανα σχεδίασης/διαβήτης, χάρακας.../. To χέρι κινείται pa σιγουριά και ακρίβεια. Είναι πολύ πιθανό να χρησιμοποιήθηκαν για τη σχεδίαση και διάτρητα χαρτιά, κάτι σαν τα ανθίβολα των αγιογράφων'ή χαρτόνια κοµµένα στο σχήμα του διακοσμητικού θέµατοα.Πολύ συχνά συνυπάρχουν pa µονόχρωμες απομιµήσεις αρχιτεκτονικών στοιχείων. Πάντοτε πολύχρωµα είναι ταέκθετα μικρά τοπία. Οι δύο Χιονιαδίτες Αδελφοί Βούρη στο σπίτι του Παλαιόν -Δίλοφο- μεταχειρίζονται στα φανταστικά τοπία έντονα χρώ- paia, κατακόκκινα και ζωηρά γαλάζια σπίτια, χτυπητά πράσινα στη βλάστηση, ενώ στις θα- λασσογραφίες χρησιµοποιούν χαµηλότερους τόνους, όπως και στη διακόσµηση του ταβανιού pa το λουλουδοστέφανο, τους ΄Βρωτες και τ'αγγελάκια. Στο σπίτι του Κ. Σωσσίδη η χρωμα- τική κλίμακα των μεγάλων ανεξάρτητων τοπίων είναι λιτή και χαµηλότονη' κυριαρχούν το ανοιχτό γαλάζιο και το καφεγκρίζο. Αντίθετα, οι ίδιοι ζωγράφοι στις αλληγορίες των Επο+ύ χών µεταχειρίζονται έντονα χρώματα, κόκκινο, πράσινο, καφέ σκούρο... Θυμίζουμε πως το έργο έγινά στα 1924-25 από τους Δροσοπηγιώτες ζωγράφους Κωνστ. Τζιάτζιο, Χαρίσιο Χαρί- ση, Μάρκο Στυλιάδη και Θωμά Ζωγράφο. Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, από την άποψη του χρώµατος, είναι η ζωγραφική του σπιτιού Μούρτζου /Σιάτιστα, πρώτες δεκαετίες του αιώνα μας/. Η σύνθεση των Εποχών αποτελείται …! από πέντε κύκλους και δύο γυναικείες όρθιες µορφές. Ο κεντρικός κύκλος απεικονίζει τη σφαίρα της Γης. Είναι φανερό πως το πρότυπό της ανήκει σε κάποιο επιστημονικό βιβλίο ή διδακτικό πίνακα γιατί σημειώνονται έντονα οι παράλληλοι και µεσηµβρινοί κύκλοι, κι αυτό είναι αταίριαστο για τη ζωγραφική απόδοση της γήινης σφαίρας. Η θάλασσα αποδίδε- ται pa γαλάζιο ανοιχτό και η στεριά, καθώς και το στρογγυλό πλαίσιο, pa λίγο σκουρότε- ρο γαλάζιο. To φόντο είναι γαλαζοπράσινο. ΄Ετσι τονίζεται o ζωηρός χρωματισμός των τεσ- σάρων κύκλων pa τις Εποχές, καθώς και των διακοσμητικών που συνδέουν τους πέντε κύκ- λους. H διάταξη αυτή δίνει την εντύπωση πως οι Εποχές περιστρέφονται γύρω από τη Γη και την κίνηση τη δίνουν η Μέρα και η Νύχτα, όρθιες γυναικείες μορφές στα πλάγια. Γε- 1? νικά, η διακόσµηση αυτού του σπιτιού χαρακτηρίζεται από τη λαµπρότητα του χρώματος, εκ- τός από το µεγάλο παραλληλόγραμµο pa άποψη της Κωσταντινούπολης. Σκόρπια νεοκλασικά θέµατα συναντούμε σε πολλά ζωγραφισµένα σπίτια αυτής της περι- όδου, κυρίως αμφορείς-ανθοδοχεία, όπως στο σπίτι του Παπαθεοδώρου |Εράτυρα/ έργο της δεκαετίας 1865-75, στο σπίτι του N. Σταμάτη |Αρίστη Ζαγορίου/, έργο του Χιονιαδίτη Γ. Νικολάου στα 1863, στο σπίτι του Νατσιόπουλου |Δίλοφο Ζαγορίου/ και άλλα. Βέβαια, το θέµα του ανθοδοχείου έχει μακριά ιστορία στην ελληνική λαϊκή ζωγραφική. Είναι πο συνη- θισµένο την εποχή του µπαρόκ, η διατύπωση, όµως, είναι διαφορετική' σ'αυτή εμφανίζεται με τη µορφή είτε ευρωπαϊκού είτε σύγχρονου λαϊκού βάζου /σπίτι Σβάρτς στ'Αµπελάκια, πο- διές τέµπλου Αγίας Μαρίνας Κισσού, σπίτι Πούλκως στη Σιάτιστα.../ και μερικές φορές ακουμπυζα σε ευρωπαϊκά έπιπλα. Στη νεοκλασική εποχή είναι αρχαιότροπα. Και µια ακόµα διαφορά, ενώ στα μπαρόκ ανθοδοχεία το κύριο θέµα είναι τα λουλούδια, στα νεοκλασικί- ζοντα είναι το δοχείο. Κλείνοντας θα πρέπει να κάνω δύο διεΙΐ.υκρινίσεις. Η πάρουσίαση µιας πλευράς της λαϊκής µας ζωγραφικής δε σημαίνει και πρόθεση να ανακηρυχθούν αριστουργήµατα τα έργα που την εκπροσωπούν. Μ'όλο που υπάρχουν αρκετά αξιόλογα , θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι η νεοκλασικίζουσα λαϊκή ζωγραφική δεν ανήκει, στο σύνολό της, στις καλλίτερες εκ- φάνσεις της λαϊκής μας τέχνης. Η δεύτερη διευκρίνιση αφορά στα πρότυπα που δεν είναι απαραίτητο να ανήκουν στην κλασική αρχαιότητα ή να είναι έργα νεοκλασικών καλλιτεχνών. Μπορεί να έχουν άλλη προέλευση, όπως ο "Χορός των Μουσών" του Τζούλιο Ροµάνο ή τα "αρ νουβω" τυπωμένα πρότυπα. Η σύντομη αυτή εργασία δεν κολακεύεται πως εξάντλησε το θέµα. Είναι πολύ πιθανό πως υπάρχουν και άλλα σπίτια χωριών µε νεοκλασικίζουσες λαϊκές ζωγραφιές. Ούτε θεωρεί οριστικές τις ερµηνείες που δίνει. Ευτυχώς, για κάθε κοινωνικό φαινόµενο υπάρχουν πολ- λές απόψεις των οποίων η διασταύρωση προωθεί τη σωστή κατανόηση. Πάντως, pa την εργα- σία αυτή παρουσιάζεται για πρώτη φορά µια άλλη πλευρά της παραδοσιακής μας ζωγραφικής, κι αυτό είναι, ίσως, µια κάποια προσφορά στην εθνική μας αυτογνωσία. Τελειώνοντας, θέλω να ευχαριστήσω θερμά όλους τους ιδιοκτήτες σπιτιών που αναφέ- ρονται στο κείμενο, την κυρία Πολυξένη Ματσούκα για τις πληροφορίες, τις φωτογραφίες, τα σχέδια και τα πρότυπα του πατέρα της Κώλτσου Παπαγιάννη, τους κυρίους Μάρκο Στυλι- άδη, Γεώργιο Φζιάτζιο και Νικόλαο Ζωγράφο για τις φωτογραφίες και τα βιογραφικά στοι- χεία των προγόνων τους, τονκύριο και την κυρία Μακρυγιώργου για την ευγενική τους φι- λοξενία στο τοιχογραφηµένο σπίτι τους, τον κ. Στέφανο Ζωγράφο για τις πληροφορίες που μου έστειλε, τον κ. Λάκη Παπαστάθη που µου έδωσε για φωτογράφηση τη δυσεύρετη "Καλ- 18 λιτεχνική Πινακοθήκη της ΕΣΤΙΑΣ", το συνταξιούχο ιερέα της Δροσοπηγής αιδ. Στέργιο Γκέ- λια για τις μαγνητοφωνημένες συνεντεύξεις τους. Η Α Ρ Α Π Ο Μ Π E Σ 1. Κ.Θ.Δημαράς= Ο Ελληνικός Διαφωτισµός, Αθήνα 1964. Ι.Μ.Χατζηφώτηςε Ο ΕλλήνΙϊ6ς Δια- φωτισµός, Αθήνα 1971. Επίσης αξιόλογες μελέτες στο περιοδικό Ερανιστής. 2. Δηµήτριος Παπαστάμος= ΞΕνΞΞτΞΞ;ΞΞΞλλΞρ, Αθήνα 1973. Πίνακες 83,84,85,86,87,88,89, 9o και 91. 3. Ιωάννης Τραυλός - Αγγελική Κύκκου: ξρΕούπΞλη, Αθήνα 1980. Πίνακες 106 και 107.Ιτα- λος είναι ο ζωγράφος του σπιτιού Γαλαντή στην Ερμούπολη, πιθανότατα και άλλων σπι- τιων. Στην Αθήνα εργάζονται πολλοί ξένοι ζωγράφοι, όπως οιΞΏ. LEBIEDZKY, V. πλακα, CHP. σΒΙΒΡκπκΕΒι. Βλέπε σχετικά; Εµπορικής Τραπέζης της Ελλάδος: Νεοκλασική Αρχιτε- κτονική στην Ελλάδα, με πρόλογο Ι.Τραυλού, Αθήνα 1967. Πίνακες 29,30,31,32,45,46. 4. Κίτσος Α. Μακρής: Νεοκλασικές Σιδεριές.΄Βκδοση Ε.Ο.Μ.Μ.Β.Χ. Αθήνα 1981. 5. I. Ισιδωρίδης Σκυλίσσηςι Η παρ'ηµίν κοσµηματογραφία. Περιοδ. Παρ!ΞΞΞόΞ, τόµος Γ; A- θήνα 1879, σελ. 702 και 703. 6. Περιοδικό ΠαρθΞΣΞΣ, Αθήνα 1872, σελ. 1085. 7. Ζαχαρίας Παπςµτωνίουτ 10393, Αθήνα 1934, σελ. 215-221. 8. Νίκος Μουτσόπουλος= Θεσσαλονίκη 1900 - 1917. Θεσσαλονίκη 1981, σελ. 48. 9. Υπουργείον Εσωτερικών: Πίνακες των Επαρχιών Ηπείρου και Θεσσαλίας κατά την Απογρα- ΞΞ! του 1881αΛθήνα 1884, σελ. 60 10. 0 Φίλιππος Ιωάννου µεταφράζει σε αρχαΐζουσα γλώσσα δημοτικά ή δημοτικοφανή τραγού- δια. Παράδειγμα: το "Μάνα σου λέω δε µπορώ τους Τούρκους να δουλεύω.." το μεταφρά- ζει "Μήτερ εμή τριφίλητ'ωµόφροσιν ουκέτι Τούρκοις δουλεύειν δύναµαι". Παναγ. Πατρι- αρχέα: Φίλιππος Ιωάννου, Αθήνα 1935, σελ. 43. 11. Ευδοκία Ιωάννου: 0 Κλεισουριώτης Ζωγράφος του Νυμφαίου. Περιοδ. !!ΞκΞδονική Ζωή, τεύ- χος 132, Μάϊος 1978, σελ. 45. 12. Απόστ. Βακαλόπουλος: Ιστορία του Νέου Ελληνισµού. Β΄Τουρκοκρατία 1453- 1669, Θεσσα- λονίκη 1964, σελ. 83. 13. Απόστ. Βακαλόπουλος: Ιστορία της Μακεδονίας 1354 - 1833, Θεσσαλονίκη 1969, oak.3o5. 14. Βασίλης Δηµητριάδης: Η Κεντρική και Δυτική Μακεδονία κατά τον Εβλιγιά Τσελεµπή , Θεσσαλονίκη 1973, oak. 176. 15. H Οικονομική Δομή των Βαλκανικών Χωρών. Επιμέλεια: Σπύρος Ασδραχάς, Αθήνα 1979, σελ.323. 19 16. ΙΟΑΝΝΙΞ Α. ΡΑΡΑΏΕΙΑΝ05: DIE SPIRTAS. ΕΣΝΕ FAMILIE KLISSURIOTISSER AUSWANDER IN DER JUGOSLAWISCHER ΘΕΑ… 295111 πππυ1υπε 18 UND 19 JAHBHUNDE‘RTS. Ανάτυπο από τις BALKAN STUDIES 16,1, Θεσσαλονίκη 1975. 17. Αντ. Σιγάλας: Από την Πνευµατική Ζωή των Ελληνικών Κοινοτήτων της Μακεδονίας.Α'Αρ- χεία και Βιβλιοθήκαι Δυτικής Μακεδονίας, Θεσσαλονίκη 1939, σελ. 136 - 138. 18. Κωνσταντίνος Σάθας: Νεοελληνική Φιλολογία. Βιογραφίαι των εν τοις Γράμµασιν Διαλαμ- ψάντων Ελλήνων 1453-1821 , Αθήνα 1868, σελ 564. Γεώργιος Ιωάννου Ζαβίρας: Νέα Ek- -ι-,-τ--ιιω λάς ή Ελληνικόν Θέατρον, που εκδόθηκε από τον Γεώργιο Π.Κρέµο, Αθήνα 1872, σελ. 283. 19. Απόστολος Βακαλόπουλος, Ιστορία της Μακεδονίας, Θεσσαλονίκη 1969, σελ. Χ]! 451 ,477. 20. Αποστολος Βακαλόπουλος, όπου παραπάνω, σελ.477 21. Ιωάννης Λαµπρίδης : Ζαγοριακά, τόµος Α΄Αθήνα 1889, σελ. 42 22. Ιωάννης Παπαϊωάννου: Το Πάπιγκο, τόµος πρώτος, Θεσσαλονίκη 1977, σελ. 36 κ.ε. 23. Κώστας Λαζαρίδης: Το Πνευµατικό Ζαγόρι στα Χρόνια της Τουρκοκρατίας, Γιάννινα 1969. 24. Φάνης Μιχαλόπουλος: Μοσχόπολις. Αι Αθήναι της Τουρκοκρατίας. 1500 - 1769, Αθήνα 1941, σελ. 45 25. Μαγνητοφωνημένες συνεντεύξεις pa το συνταξιούχο οικοδόμο Κωνστ. Ρούμπο και το συντα- ξιούχο ιερέα Στέργιο Γκέλια. ΑρΧέίο Κ.Α.Μακρή, Βόλος. Τα Αρχεία της Κοινότητας έχουν καταστραφεί. 26. Γρηγόριος Π. Βέλκος: Η Εξαγορά της Σέλιτσας /Εράτυρας|, 1979. 27. Κίτσος Α. Μακρής: Οι Τοιχογραφίες των σπιτιών της Εράτυρας /Σέλιτσας/. Διάλεξη στο Λαογραφικό και Εθνολογικό Μουσείο Μακεδονίας στις 16 Νοεµβρίου 1984. Ετοιμάζεται η έκδοσή της. 28. Κίτσος Α. Μακρής: Χιονιαδί;ες Ζωχρά!ςι, Αθήνα 1981. 29. I. Τουράρσογλου : ΄ραπτή Αμαζών εκ Νυµφαίου. Αρχαιολογικά Ανάλεκτα Αθηνών, τόμος 3ος, Αθήνα 1968, σελ. 307. 30. Γεωργίου Σπυρ. Δοντά: Εικόνες Καθηµένων Πνευµατικών Ανθρώπων εις την Αρχαίαν Ελληνι- κήν Τέχνην, Αθήνα 1960, πιν. 21β και 21γ. 31. Τώρα βρίσκεται στο Αρχείο Κ.Α.Μακρή. 32. Αρχείο Κ.Α.Μακρή. 33. Ευδοκία Ιωάννου: 0 Κλεισουριώτης Ζωγράφος του Νυµφαίου, περ. Μακεδονική Ζωή, τεύχος 132, Μάϊος 1978, σελ. 4το 34. Νικ. Φίστα: Το Τέλος ενός Βιβλίου, Θεσσαλονίκη 1971, σελ. 116 35. 0 Στέργιος Ζωγράφος |1870-1915| παντρεύτηκε τη Βασιλική Θεοδώρου και απόχτησε πέντε , Λ'ζΞιΈ3 γιούς και μία κόρη. Αγιογραφία διδαξε µόνο στον πρωτότοκο γιό του΄γίατι πέθανε νέος. 0 Παντελής /1885-1950/ δεν έκανε οικογένεια. 36. "Καλλιτεχνική Πινακοθήκη της ΕΣΤΙΑΣ" Α΄φυλλάδιο, Ελληνική Αρχαιότης, Αθήνα 1887. 20 Ο Γιόχαν-΄Εντσυαρ Μύλλερ σπούδασε στην Ακαδημία της Αμβέρσας και στα 1854 πήγε στη Ρώμη, όπου διορίστηκε καθηγητής στην Ακαδηµία του Αγίου Λουκά. Η επισήμανση του πρότυπου έγινε χάρη στη γνωμάτευση του Ξστορικού της Τέχνης κ. Στέλιου Λυδάκη ότι πρόκειται οπωσδήποτε για έργο Γερμανού νεοκλασικιστή γλύπτη του τέλους του 19ου αι- ώνα. ΄Ετσι περιορίστηκε το πεδίο των ερευνών µου. Το δύσκολο ήταν να βρεθεί το προ- σιτό στους Χιονιαδίτες ζωγράφους χαρακτικό έργο στο οποίο το άγαλμα να εικονίζεται από την ίδια οπτική γωνία. Για τον Αρίστιππο ή Αριστοτέλη του Νυμφαίου ξέρουµε ότι προέρχεται από το Παλάτζο Σκόντα, χωρίς όµως να γνωρίζουμε και το πρότυπο που είχε στα χέρια του o λαϊκός ζωγράφος. H φωτογραφία που δηµοσιεύει στο βιβλίο του "Εικόνες Μαθη- µένων Πνευµατικών Ανθρώπων εις την Αρχαίαν Ελληνικήν Τέχνην" o Γ. Δοντάς είναι από δι- αφορενική γωνία παρμένη. ΄Ετσι δε µπορούµε να ξέρουµε pa ακρίβεια πόσο πιστός έµει- νε στο πρότυπό του o λαϊκός ζωγράφος. 37. Κίτσος Α. Μακρής: Χιονιαδίτες Ζωγράφοι, Αθήνα 1981, πίνακες 4o, 41. 38. Κίτσος Α. Μακρής: H Ξυλογλυπτική του Πηλίου, Βόλος 1958, σελ. 10. 39. Κωνσταντίνος Σπετσιέρης: Εικόνες Φιλοσόφων εις Εκκλησίας, Αθήνα 1964. Σωτ. Ι. Δά- καρης: Οδηγός Νήσου Ιωαννίνων, Αθήνα 1959, σελ. 19. Κίτσος Α. Μακρής: Η Τσατιτσά- νη και τα Μνηµεία της, Αθήνα 1967, σελ. 13 κ.ε. 40. Κίτσος Α. Μακρής: Χιονιαδίτες Ζωγράφοι, Αθήνα 1981, πίνακες 27,28. 41. Διονύσιος εκ Φουρνά : Ερμηνεία της Ζωγραφικής Τέχνης, Πετρούπολη 1909 | Ανατύπωση βιβλιοπωλείου Σπανού-Αθήνα/ σελ. 213. 42. Κίτσος Α. Μακρής: "Εντεύθε αρχήζωμε μαθήµατα της ζωγραφικής", ένας ΄Αγνωστος Κώδι-.ι κας που εκφράζει τις τάσεις της ελληνικής ζωγραφικής στον 19ο αιώνα, Βήματα, Αθή- να 1979, σελ. 289. 43. Παναγιώτης Δοξαράς : Περί-ΞωγΞαφΞαΞ, Χειρόγραφον του ΑΨΚΣΤ: Νυν το πρώτον 1131183 1111! µετά προλόγου εκδιδόµενον υπό Σπυρίδωνος Π. Λάµπρου, Αθήνα 1871. 44. Σταύρος Ν. Μαδεράκης: Αναζητήσεις των Κρητικών Αγιογράφων στην Παράσταση του Γυ- µνού στο Θέµα των Ποινών σε Τρείς Εκκλησίες των Χανίων, Χανιά 1984,Χανιά 1984,σελ. 82. 45. I Τουράτσογλου, όπου παραπάνω, σελ. 309. 46. Κίτσος Α. Μακρής:΄Ενα Ευρωπαϊκό Πρότυπο Βορειοελλαδίτικης Τοιχογραφίας, ξέρατε, Αθήνα 1979, σελ. 367. Μίλτος Γαρίδης: Καινούργια Χαλκογραφικά Πρότυπα για την Κοσ- µική Ζωγραφική το 10ο και 19ο Αιώνα, Μακεδονικά, τόµος 22ος, Θεσσαλονίκη 1982, σελ. 1. 47. Κίτσος Α. Μακρής: H Λαϊκή Τέχνη του Πηλίου, Αθήνα 1976, σελ. 270.

…… ψ µΧ & & Η ΜΑΤ; Α…"… ΐΛΑβΡΐ"Ξ . ΠΑ Tm; &… ΜΜΜ & Ά'"!΄!= Η Χρον&] 6 δΆ&=?ιψΟ δέν ζψ"ν'"ό Χω€Ο . & ΗνΜ τααω ός/ ς?ΠΌυ 1. Ε I Χ Α Γ Ω Γ Η 'H λαϊκή τέχνη είναι έκφραση τών παραδοσιακών κοινωνικών µορφών, δηλαδή έ- κείνων στίς δποίες ή πείρα τού παρελΘόντος, ή λογοτεχνία καί οί άντιλήψεις γιά τα βασικά Θέµατα τής ζωής μεταδίδονται από γενιά σέ γενιά µέ.τή στοµατική παρά- δοαη. Λύτό βέβαια δέ σηµαίνει πώς, σέ περιορισμένη κλίµακα, δέν ύπάρχει καί ό γραπτός λόγος. Είναι κι αύτή τέχνη παραδοσιακή πού, αντίθετα άπ'8τι πιστεύεται, ούτε &νεξέλικτη µένει, ούτε αύτοεπαναλαμβάνρται, µόνο πού ή έξέλιξή της ακολου- 0εΞ τό ρυθµό καί τίς διαδικασίες τού παραδοσιακού πολιτισµού. Στό θεµατολόγισ, στά ύλικά καί στίς τεχνικές μεθόδους έχει μιά συνεχή αλλαγή, άλλοτε,άργή καί άλ- λοτε γρήγορη, αντίστοιχη μέ τίς γενικότερες κοινωνικές, οίκονοµικές καί πολιτισ- ΄αζΞεξ αλλαγές; Δέχεται, έπίσης, έπιδράσεις από τίς τέχνες άλλων λαών, έπειδή ό- µως είναι βαθιά ριζωµένη στόν τόπο της, &φοµοιώνει τα στοιχεία πού δέχεται καί τά κάνει δικά της, όπως καί ή γλώσσα παίρνει ξένες λέξεις µά τίς προσαρμόζει στό" δικό της τυπικό, τίς κλίνει, τίς πλέκει σέ σύνθετες λέξεις... Μιά από τίς πιό διαδεδομένες πλάνες είναι καί τό ότι ή λαίκή τέχνη καθηλώ… νεται σέ χαµηλό τεχνικό έπίπεδο καί είναι, περίπου, τέχνη αύτοδίδακτων. Ούτε τό ένα,ούτε τό άλλο είναι σωστά. 'Η λαϊκή τέχνη στόν τομέα τής τεχνικής παρουσιά- ζει πλήρη έπάρκεια, αντίστοιχη µέ τούς στόχους της. Τά θαυμαστά έπιτεύγµατά της στήν άργυρο-χρυσοχοία, στήν κεντητική, στήν ξυλογλυπτική, τήν ύφαντική καί τούς άλλους τοµείς της φανερώνουν ύφηλό έπίπεδο τεχνικής. Δέν ύπάρχει, ασφαλώς, φοί- τηση σέ είδικές καλλιτεχνικές σχολές, ύπάρχει όµως ή πολύχρονη µαθητεία δίπλα , στόν έµπειρο τεχνίτη, πού είναι φορέας μακροχρόνιας παράδοσης. 'Η΄µαθητεία αύτη ι&κολουθεΐ σταθερά στάδια, αντίστοιχα µέ τό ποσοστό εύθύνης πού ανατίθεται στό μαθητευόµενο, καθώς αύτός ώριµάζει μέ τήν καθημερινή άσκηση. 'Λπό τσιράκι γίνε- ται µαστορόπουλο, ύστερα µάστορας, κάλφας καί, τέλος, & πιό προικισµένος, άρχι- µάστορςς. Μακροχρόνια είναι καί ή µαθητεία στήν οίκοτεχνία, όπου ή γιαγιά, ή µη- τέρα κι ακόµα ή άξια γειτόνισσα μεταδίδουν τήν πολύτιµη πείρα τους στήν ύφαντι- κή, τό κέντηµα, τήν πλεκτικά, ΞξΕλξογρΞΞΞΞ.'Βθνικής Τραπέζης τής 'Ελλάδος. "Επιμέλεια Στέλιου Παπαδόπουλου: N ε 0 € λ λ η ν ι κ ή Χ ε ι ρ ο τ ε χ ν ί α, 'Αθήνα 1969 . 'Αγγελικής Χατζημι- χάλη= 'Η λ λ η ν ι κ ή Λ α ι κ ή Φε χ ν η, 'Α0ήνα- 1955 . STILPON KYRIAKIDRS: mmcnmcmscm VOLKSKUT-TDE, Θεσσαλονίκη 1936. ΄ 2. ΠΗΓΕΣ KAI ΕΠΙΛΡΑΣΞΤΣ Κύρια πηγή τής έλληνικής λαϊκής τέχνης είναι ή βυζαντινή τέχνη, φορέας κι I a u υ … αν . αυτη τόσο των παλιότερων…έλληνικων τ€Χνων οσο και ανατολικών στοιχείων. Αύτό 2 … (:»!!! &φορΞ µόνον τήν δρΟόδ()ζη δγιογραφία &λλά καί όλες τίς άλλες µορφές. ." μακρόχρο… νη, όµως, δποταγή τής 'Ελλάδας στούς Τούρκους ήταν ϊπόμενο νά πλουτίσει µέ µου… σουλμανικά στοιχεία τή λαϊκή της τέχνη. "Από τά μέσα τού 170v αίώνα, καί κυρίως κατά τόν 180, ή ανάπτυξη έμπορικδν συναλλαγών μέ τήν Κεντρική καί Δυτική Πύρώπη, οί δραστήριες παροικίες τών "Ελλήνων τής διασποράς, ή άνθιση τής ναυτιλίας, φέρ… νουν τούς "Ελληνες σέ γόνιµη Επικοινωνία μέ τόν προηγµένο εύρωπαϊκό χώρο. 'Απο- τέλεσµα αύτής τής έπαφής είναι καί ή εύσαγωγή νέων τεχνικών µεθόδων καί τεχνο- ," , * ~ Λ , Τ , . τροπιων καθως και διακοσµητικων θεµατων. Σημαντική ειναι ή έπιδραση του µπαρόκ, , Ψ : … ΄ , , ( ε & ς | (' που ανταποκρινιται στις καινουργιες ελληνικ ς κφραστικες αναγκες. παλιότε… Ωω Φρεΐς είναι οί κυριότερες πηγές θεµάτων τής λαϊκής µας τέχνηςτ'τ Η» ρα έργα, οί γκραβούρες καί τά µνηµεία τού λόγου. Τά παλιότερα έργα, μ τό πρόσ… θετο πλεονέκτημα τού σεβασμού στό πατροπαράδοτο, παίζουν ανασχετικό ρόλο στίς γρήγορες καί ριζοσπαστικές μεταβολές. Μεγάλη διάδοση είχαν οί εύρωπαϊκές χαλκο- γραφίες καί μεταφύτεψαν ένα μεγάλο πλούτο θεμάτων. Φυσικά, τά θέματα αύτά ύφί… σταντα μιά ούσιαστική κατεργασία προσαρμογής τους, πού θά τήν έξετάσουμε σέ έπόμενες δμιλίες µας. Πολλά θέµατα προέρχονται άπό άφηγήσεις, είκόνες, µεταφο… ρές καί παροµοιώσεις παρµένες άπό τήν "Αγία Γραφή, τά Συναξάρια, τήν έκκλησια- στική ύµνολογία, τίς λαϊκές παραδόσεις, τά δημοτικά τραγούδια, καθώς καί άπό λόγια κείμενα. Βιβλιογραφία.Πόπης Ζάρα: 'Η Γοργ ό ν α ε ί ς τ ή ν "Η λ λ η ν ι κ ή ν Λ α … ϊ κ ή ν T έ χ'ν η ν, "Αθήνα 1960. Κίτσου "Α. Μακρήι Π η λ ι ο ρ ε ί τ ι κ ή Π Α α'ϊ κ ή T έ χ ν η - Η η γ έ ς κ α ί '» π ι δ ρ ά σ ει ς, 'Αθήνα 1948. Μα… , ' νώλη Χατζηδάκη: 'Η …Κ ρ η τυι κ ή Ζ ω γ ρ α φ ι κ ή κ α ι η ΄Ι τ α λ ι κ ή Λ α λ κ 0 γ ρ α φ ί α , ΄Ηράκλειον Κρήτης, 19476 3,1…ιοΡΦοΛοΓΙΑ. , I a ‘0 χαρακτήρας τής τέχνης είναι πρόσθετος στά λαϊκα ανικειµενα, πού κατα- σκευάζονται γιά νά καλύψουν πρακτικές ή θρησκευτικές άνάγκες. "Ετσι, ή πρώτη άρετή ένός &ντικείμενου είναι ή λ ε ι τ 0 U ρ γ ι κ 6 τ η τ α, ή ίκανότητα νά έξυπηρετεί τίς πρακτικές άνάγκες γιά τίς δποίες δηµιουργήθηκε. Τό μεγάλο µυστι… κό τής λαϊκής τέχνης είναι ότι φιλοκαλεί ύπηρετό"ντας τή χρεία. 'Η καλαισθητι… κή φροντίδα δέν έκδηλώνεται μόνο μέ τή διακόσµηση αλλά καί μέ τό όλο σχήμα, πρό δν καί καθορίζεται από τή χρήση του, έχει άνεση καί αρµονία."Υπάρχουν περιπτό… σεις όπου ή διακόσµηση κάνει πιό εύχρηστα τά σκεύη. Σηµαντικός παράγων πού έπιδρά στή διαμόρφωση τού σχήµατος καί τών διακοσ… μητικδν θεµάτων είναι οί δυνατότητες πού παρέχει τό ύλικό άπό τό δποζο είναι κατασκευασμένο. 'Η άξιοποίηση τόν τεχνικ5ν καί αίσ0ητικδν δυνατοτήτων κάθε ύ- . τι) '! «λ' (« αν ο… 6703) ο"… ,… και. I ύτψα 6?δ…τ«ρε τα 1 δια Κάθι; έΧζναγο:',… στο… *΄ ςε;τω που… οι… ,. χ 'Φξθ!τ!οτϊσ… ΡΜ7ι5Μ ή€λ'ΤκΓ(| «κ΄ 514 Π -Χ. δ…ΦΟέΕΓ|κό αηαδ.΄ςε τα. '" Θ΄ΐΨ ΧθΝς'=Υά, αν "ένα… αχ?ορµπζ… 3 λης είναι τό κύριο προσόν τού καλού τεχνίτη. "Ετσι, βλέπουµε πώς τό ίδιο δια- κοσµητικό θέμα αλλάζει διατύπωση άπό ύλη σέ ύλη. Ψό κυπαρίσι, π.χ., άλλοιδς έπ- φανίζεται στήν ξυλογλυπτική, τή λιθογλυπτική, τό κέντηµα, τήν ύφαντική, τή δαν… τέλλα, τή χαλκουργία, τό βοτσαλωτό δάπεδο, τήν ένθετική κ.λ.π. "Ακόµα καί ή 6… πτική γωνία από τήν οποία φαίνεται συνήθως τό έργο έπηρεάζει τό σχέδιο τόν µο… τίβων του. 'Υπολογίζονται οί βραχύνσεις τής προοπτικής,|1ά Μαζι;τεµνιωέ ιτσό" 'Η όλη διεργασία ένός θέματος γιά νά µεταβληθεί άπό παράσταση σέ κόσμημα γίνεται µέσω µιάς Ενιαίας διαδικασίας πού, γιά λόγους καθαρά µεθοδολογικούς, µπορούμε νά τή χωρίσουµε στά τρία βασικά της χαρακτηριστικά, στή σ χ η µ α τ ο… π 0 ί η ο η, δηλαδή στήν µερική ή δλική άναγωγή τής µορφής σέ άπλά σχήµατα, στήν φ α ι ρ r α η, δηλασή στήν ήποβολή δευτερευόντων χαρακτηριστικών τής µορωής | , ρ- , και στην ε ξ α ρ ο η των χαρακτηριστικών λεπτοµερειών. Μερικές φορές ή διεργα… I ll , , , , : u p | . τη φθανει ως την αποπαραστατικοποίηση, ετσι που το αρχικο θέμα νά µήν &… ,. σία α ναγνωρίζεται πιά καί νά έχει γίνει ένα παιγνίδι χρωµάτων καί σχημάρων. Αύτό πα- ρατηρείται κυρίως σέ θέματα πού δέν έπιδέχονται πύκνωση ή πού είναι ξένα πρός τίς δπτικές συνήθειες καί τή µορφική άντίληψη τού λαού. Οί δύσκολες συνθήκες κάτω άπό τίς δποίες άσκήθηκε ή τέχνη κατά τούς χρόνους τής Τουρκοκρατίας δημιούργησε καί τήν έ π ί φ α σ η π o λ υ τ έ λ ε ι α ς, δη- λαδή τήν άποµίμηση δυσεύρετων καί δαπανηρύν ύλικύν άπό άλλα προσιτά καί φθηνά. …ΞιΕλιογραηία.Κίτσου 'Α. Μακρή: Π ο ρ φ ή κ α ί T ε χ ν ι κ ή, "Χρονικό ?1 " , "" "Η , Ο , Αθηνα . του ιδιουε Νέες τεχνικές και µορφες στη χειροτεΧνξα µας, έφημ. " T O B'H M A " 17 Νοεμβρίου 1963. :ΐξι,Π0ΛΕΟΛΟΜΙΛ - APXI‘PEKTONIKH chad n ".! ).. … «4χςε ό ν ξ"? ?… εάν (Τα (τη µ λληνικά χωριά µπορούμε νά τά χωρίσουµε σέ τρείς βασικούς τύπους, πού Ρο δ καθένας τους έχει πολλές παραλλαγές, στόν & π λ ό, στό ο ύ ν θ ε το καί στόν π α ρ ά λ ι ο. '0 πρώτος άποτελείται άπό ένα κύτταρο µέ κεντρικό πυρήνα τήν πλατεία "οπου συγκεντρώνεται ή κοινωνική ζωή τού χωριού, θρησκευτική, έμπορική " καί ψυχαγωγική. 'Ο δεύτερος, 6 σ ύ ν θ ε τ ο ς &ποτελείται άπό δύο, τρία η τέσ… σερα, όχι έντελύς άποκολληµένα κύτταρα, µέ ίδιαίτερο τό καθένα τους πυρήνα. Πάν… τως ένα είναι τό κέντρο τού χωριού. 'Ο παρ ά λ ι ο ς άναπτύσσεται κατά μήκος τής παραλίας καί σέ µικρό βάθος. "Ολα τά κτήρια-έχουν τήν πρόσοψη πρός τή θάλασσα. 7 " ΄΄ Ν ., Δύο ειναι οί βασικοί τοµεις της άρχιτεκτονικης κατα τήν τουρκοκρατία, ή έκκλησι… στική άρχιτεκτονική καί τό σπίτι3 µαζί τους καί οί άλλες κατασκευές, οί βρύσες, τά γεφύρια.... 'Εκκλησιαστική άρχιτεκτονική. Οί έκκλησίες τής Τουρκοκρατίας έφαρµδζουν όλους σχε ".-.. ...""… δόν τούς τύπους τής βυζαντινής άρχιτεκτονικής, σέ µικρότερες διαστάσεις καί µέ , εύτελέστερη κατασκευή.'Επικρατούν, όμως όί τρίκλιτες ή µονόκλιτες βασιλικές, ξυλόστεγες ή θολωτές σέ ποικίλες παραλλαγές. Στά νησιά καί στούς βενετοκρατού… , , , , Ν |, , | µενους τόπους µπαινουν και µερικα φραγκικα στοιχεια, όπως τα δξυκόρυφα τόξα, η έπιµεληµένη ίσοδοµική τοιχοποιία µέ σκαλισµένες πέτρες καί τά έταλίζοντα άνάγλυ- . .. .. ι , ί , ." φα, Ετζ καθολικά των µοναστηριων συνηθιζειαι δ λεγόµενος αθωνικός τυπος µε πλα… !, γινούς "χορούς" ήμικυκλικούς. ! Σπίτια.Δύο βασικοί τύποι σπιτιών έπισημαίνονται, δ βαρειοελλαδίτικος καί o αί- γαιοπελαγίτικος. ‘0 χωρισμός είναι άρκετά συµβατικός. Τά σπίτια, οί λεγόμενοι "πύργοι"…τής Μυτιλήνης δέν άνήκουν στόν αίγαιοπελαγίτικο άλλά στό βορειοελλαδί… τικο τύπο σπιτιού. c0 βορειοελλαδίτικος ως πρός τή γενική του µοτφή καί τή διά- ταξη των χώρων παρουσιάζει τόν τύπο Εκείνο τού φρουριακού πολυόροφου σπιτιού πού έφαρμόστηκε παλιότερα από τούς Ήυζαντινούς καί έπικράτησε κατά τήν Τουρκοκρατία σ'δλόκληρη τήν ήπειρωτική 'Ελλάδα καί σέ µερικά νησιά, σοπως σηµειώνουν οί είδι… MOE µελετητές. 'Ο αίγαιοπελαγίτικος παρουσιάζει πολλές αντιστοιχίες μέ τόν τύπο πού έπικρατεί στήν κεντρική µεσόγειο. : ξιβλιογραοία.΄Λγ. 'Αστεριάδη= Ψ 6 σ π ί τ ι τ o Ο Σ β ά ρ τ ς ο τ' 'A u π ε- λ ά κ ι α , ΄Αθήνα 1928. Δ. Βασιλειάδη: Η ί σ α γ ω γ ή.σ τ ή ν & ζ γ α ι σ.π ε; λ α γ ί τ ι κ η 'Λ ρ χ ι τ ε κ 1 o ν ι κ ή, 'Λθήνα 1955.Κ.Π.'Φωκά-Κοσµετάτου : Κ ε» φ α λ λ η ν ι α κ ά, Β΄"Α ρ χ ι τ ε κ τ c ν ι κ ή, 'Αθήνα 1962. 'Ιωάννου Κουμα- νούδηι Π α ρ α τ η ρ,ή σ ε ι ς έ π ί τ ή ς "Λ ρ χ ι τ ε κ τ o ν ι κ ή ς κ α ί τ ή ς Κ α τ α ο κ ε υ ή ς τ ι ν & ν Η ε τ α 8 ν ξ α ν τ ι ν δν N a G ν, 'Λθή- να 1968. ’I. Λυγίζου: N η σ ι ώ τ ι κ η '4 ρ χ ι τ ε κ τ o ν ι κ ή, 'Αθήνα 1943. 4Γεωργίου Hiya; Θ ε σ ο α λ ι κ α ί O ί κ ή σ ε ι ς,'Λθήνα 1946° τού ίδιου: 'Η 'Η λ λ η ν ι κ ή Ο ί κ ί α, 'Λθήνα 1949. τού ίδιου: "Η Δ α ϊ κ ή Κ α τ ο ι κ ί… ΄ α τ ή σ Λ ω δ ε κ α ν η σ ο υ, 'Αθήνα 1949. Νικ. Μουτσόπουλουι T 6 "Α ρ χ ο ν… ΄ … '! τ ι"κ ό τ 0 ύ Σ ι 6 ρ Η α ν ω λ α κ η ο τ ή Β έ ρ ο ι α, "Αθήνα 1960. του µ… διου: Κ α σ τ o p L ά, T & "Λ ρ χ ο ν τ ι κ ά, 'Λθήνα 1962. τού ίδιου: 'Η Α α …- (": κ ή "Α ρ χ ι τε…κ τ ο ν ι κ ή. 1 ή ς B έ ρ ο ι α ς, 'Λθήνα…1967. τού ίδιου: Μ :! π ί τ ι α τ ή ς Χ α λ κ ι δ ι κ ς, 'Αθήνα 1968. Πάνου-Νικολή Τζελέπη: Λ α… , κ η ‘E λ λ η ν ι κ ή 'Α ρ χ ι τ ε κ τ o ν ι κ ή, ΄Λθήνα 1971. ΄Λγγελικής Χατζή… Η , ,- , ,. . . , . ,) | | . µιΞαλη8 LA MAISON ΟΠΕΟδύΒ, ΄Αθηνα 1949. ΛΡ)"Μ ΐ1(ηπ;νω?Η…Οιιωροιιπ… Ξ(χΠξω70χ|ηά ων…ικζω 6τΜν ογτκ…ϊ ΓΘ€ΤΌτΐά βουνά (445, εδ. ΛΙΘΟΓΛΥΠΤΙΚΗ … ΞΥΛΟΓΛΥΠΤΙΚΠ. J 'Η έλληνική λαϊκή λιθογλυπτική τού 180υ καί τού 19ου αίώνα περιορίζεται σέ χαµηλά άνάγλυφα πού είτε κοσµούν λίθινα αρχιτεκτονικά μέλη είτε έντοιχίζονται σέ διάφορα σημεία τής τοιχοποιΐας. Οί λιθογλύφοι, οί "πελεκάνοι" όπως τούς έλα… γαν τότε, άνήκουν συνήθως στίς κοµπανίες τύν χτιστάδων µάζί µέ άλλες είδικότη… τες άπό χειρώνακτες. "Αν καί ή τεχνική τους ξεκινάει άπό ίσλαµικά πρότυπα, δέν … : ,. , ,! , ο να ,οι παραλειπουν να αποδωσουν και ανθρωπινες µορφες, κανουν ακοµα και αποπειρες προ… ' , Υ ,, , σωπογραφίας. Τά βασικά θεµατα ειναι τό άνθοδοχεισ, το κυπαρίσι, ή σχηµατοποιη… μένη έκκλησία, µορφές άγίων, πουλιά, ζύα, φίδια, σταυροί, ήλιοι, δικέφαλοι άε… τού καί κλιµατίδες. " Ενα ένδιαφέρον είδος λιθανάγλυφου είναι οί κτητορικές…ξπι… γραφές σ'ξκκλησίες καί σπίτια, μέ έσώγλυφα καί έξώγλυφα γράµµατα καί λογής δια… ,Όςν |, 'Γ || η, !, κοσμητικα. …ε εντονο αναγλυφο ειναι καµωµένας οι αινιγματικξς ανθρωπινες µασκες πού προβάλλουν σέ τοίχους σπιτιών καί έκκλησιύν, γιά τίς δποίες δίνονται διάφο… ΄ρες, µή όχι σίγουρες, ξρµηνείες. 'Η ίκνλησιηστική Γυλογλππτική ήΠχΠλήηηκε μέ τήν κατασκευή τίµπλ…ν, δεσπο… … , : ,. ,, … …' , . * Ο . τινων "υπνων και ιζηονσπτησι…ν. 1ο ψηΧο ξυλόγλυπιο ιπμπλο ίµφσνιζττηι στην Ελ… λάδα κατά τόν 16ο σίώνα καί πιθανόν πρσίρχετσι δυό τή Ρωσία. Ψύ παλιότερο γνω- στό χρονυΧσγηµίυω [ηλόγλυπτσ τίµπλο βρίσκεται στήν ήνπλησία ιού 'Λγί0υ Νικολά… ,, . ,; Τ' , ου στο 1ελβενδό Κοζάνης κι Εγινε στά 1591. Τά πρωτα τέμπλα ειναι τά λεγομενα … Ν | | , "στρωτά" στά όποια κυριαρχούν συµβολικά μοτίβα σέ χαμηλό ανάγλυφο. Αργότερα, ρ r I n t t ΄, και κυρίως από τα µισά του 180v αίώνα ή τεχνικη γινεται τολµηροτερη, τό άνάγλυ- φο έντονο μέ διαµπερή κενά άνάμεσα στίς παραστάσεις καί τό θεματολόγιο πλουτί- ' ζεται µέ σκηνές άπω τήν 'Λγία Γραφή,τά Συναξάρια καί λαϊκές παραδόσεις. "Επί… σης pf δύναμη καί παλµό άποδίνονται είκόνες άπό τή φύση καί τήν καθηµερινή ζωή. Πέ µερικίς περιπτώσεις τό άνάγλυφο συµπληρώνεται µέ χρώµατα. Σέ όλη αύτή τή φάση είναι φανερή ή έπίδραση τού εύρωπαϊκού µπαρόκ. 'Η άστική ξυλογλυπτική παρουσιάζεται κυρίως στά δραστήρια ήμιαστικά έµπο- ρικά καί βιοτεχνικά κέντρα τής Βόρειας 'Ελλάδας καί τών νησιών. Στολίζει, μέ , φυτικά κυρίως µοτίβα, τόσο τά σταθερά στοιχεία τού σπιτιού -ταβάνια, πόρτες, μεσάντρες, κάγκελα… "000 καί τά λιγοστά έπιπλα πού χρησιµοποιούσαν τότε -σκα… µνάκια, κασσέλες, σοφράδες.ι.. 'Η ποιµενική ξυλογλυπτική είναι κυρίως τέχνη τών βοσκών πού γεµίζουν τίς µακριές ώρες τής άναγκαστικής τους µοναξιάς"οκαλίζοντας µικροαντικείμενα. Γκλί- τσες, ρόκες, κουτάλια, πιρούνια, σφραγιστερά, πίπες, βελονοθήκες, σφοντύλια, χαράζονται µέ πολύ άπλά έργαλεία, συνήθως Εναν σουγιά, άλλά τό άποτέλεσμα εί- ναι άξιόλογο. 'Η ναυτική ξυλογλυπτική άνθησε στά μεγάλα ναυπηγικά κέντρα τής 'Ελλάδας. "Εργα…της είναι κυρίως άκρόπρωρα σέ μορφή γυναίκας, άνάγλυφες έπιγραφές πλοί- ων καί τά σκαριά, πικρΟγραφίες πλοίων. """-ι.- π λ α & ν K ε φ α λ η η ν ί ς, Πα "»: Βιβλιογραφία. Νικ. Φωκά Κοσμετάτου: T a T ummn--—.c—~ 1972. Δημ. Σταπέλλου: T 6 T έ μ π λ o 1 o 6 "Α η N ι κ 6 λ α σ τ 6 Γ a- λ α ξ ε ί δ ι κ α ί & T ε χ ν ί τ η ς τ 0 U ,΄Αθήνα 1973. ΄Λγγελικής Χατζη- µιχάλη: … SCULPTURE sun τοτε, 'Λθήνα 1950. Κίτσου 'Λ. Μακρή: "π Ξι'υ…':λ σ …. γ λ υ π τ ι κ ή τ ο ύ Η η λ ί ο υ, Βόλος 1958. τού ίδιου: 'E λ λ η ν ι κ ά Λ α ϊ κ ά κ α ί Η ε τ α β υ ζ α ν τ ι ν ά Ξ υ λ 6 γ λ υ π τΒα, 'Αθήνα 1962. "Επίσης στήν έκδοση τής ΄Εθνικής Τραπέζης τής ΄Ελλάδος " Ν ε 0 ε λ λ η νι κ ή Χ ε ι ρ ο τ ε χ ν ί α" τα άρθρα "Λιθογλυπτική" τής Πόπης Ζάρα καί "Ευθογλυπτι- κή" τού Κίτσου Μακρήο ζζ7.Ω1ΡπσΙκΗ. ΄ , ι , , ΄ , ,, , ." & γ ι Ο Υ ρ α φ , α , συντηρητική από τη φυση ιης, συνεχιζει τη βυζαν… ΄ , ' " ΄ ' Υ .! ΄ , -… τινή παράδοση σε χειροτεχνικο έπιπεδο. υΟπως πολυ σωστα παρατήρησε ο Ήανωλης λαή ., , | ( ΄ , … ( . , ,, … ζ » , "| . ., .… . , ,. | ,- τςνδακμ:. Οι αγιογραςου του 160v και του 1)ου αιωνα ειναι χωρικοι. ιτις µπιγραΨις .. - … … ' €.' . ' - τ;… α΄ . ,. . των εκΕληΠιων συναντουµς &γιΟγραφΟυς χωριΧους απο τους λιονια;ις, τη ΙαλαιιΌία, . , ΄ , " , , II γ . Η , ," Δ u " τή µ…µ…ρξνα, το Πορτοσι, τη Δρακια και αλλα Χωριά . ωυσικα και από ιό Αγιον Ο… . , … , … ' ρ…ς… χ; µικρες Ομάδες περιτρέχουν τόν έλληνικο χωρο και τοιχογραφουν εκκλησιες | ,... : … ,, | , , !1;Υ",' Λ " , χωριων και µοναστηριων. Πολλοι απο αυτους το χειµωνα ιραςοαια. στα χωρια τους " , , … & 9 ' καί ετοιµάζουν φορητές είκονες που τίς πουλουν κατ΄ τίς περιιδειες τους. Επιδρα" an I ξ , Ν . ! σεις από τή δυτικοευρωπαικη ζωγραφικη συγκερασµΕνες µε βυζαντινα στοιχεια και » : » ,, , ,… | - ," ρ.? µια λαϊκη διακοσμητικη αντίληψη χαρακτηριζουν την αγιογραφια της εποχης. ινδια… .- & , | . φέρουσες είναι οί οκηνες μέ διδακτικό-ηΘικολογικο περιεχόµενο, καθως και οι σκλη- ρές τιμωρίες των αμαρτωλων στούς νάρθηκες καί πιό σπάνια στούς γυναικωνίτες. Ζω… I I I … , , , . … .ΐ . , - , , ,: , : ηρη φαντασια και εκφραστικη τόλµη δινουν µιαν ιδιαιτερη δυναµη στα ιργα αυτα. .. ' Η ~ , , "Από τά µέσα του 180υ αίωνα καί πέρα εχουμε Ενα πληθος απο ζωγραφικές δια" κοσµζσεις σκιιιζν στή Σιάτιστα, την Καστοριά, τ΄΄Λµπελάκια, τό Πηλιο, τό Πόλυ… ,ο τΐκ "ντιλΐντς κ;λιπ. Είναι κυ ίω( απεικονίσεις ιε όλων λιµανιών τίς Μεσα εί… ). ) |. , , ]… Υ ου "Κι νιντινο€…οΧη, Πενετία, Χαλκίδα … Η αλλων πόλεων …Έιξννη, Φταγκφούρτη … & (& .…1 : , |… : . … χ , | I ., Ο, " |. | ," II N που τα……νονιαι σε μια ζωγραφικη φριζα ψηλα στους τοιχους το καλου όντα η µου… , ς , , , . .. , ο ,… .. ., : … |; I µ », (αγαπη… συ…", …η).α……, του χωμα: "τον. "γης. |.1…νι….!ρντ ι.γ(1υµε πολι|1ι.……ς σκηνες η , , ΄ I ρ , Υ I | : ιν I I προσωπογρσφιες ηρωων. Πολυ συνηΠισμενο Θεμα ειναι τα ανΌ οδοχεια, σε ποικιλες I I H t I … : παραλλαγες, που τά ουναντουαε επισης στίς ποδιές των τέµπλων. Τό περισσοτερα &… ρ , | , | , I I πο τα Θεµατα προέρχονται από χαλκογραφικα πρότυπα… I , ,. | I I . I I I I M Πινακεε ζω ασικ ( Η ου1ε σι ουρα απο τ ν τριτη και τεταρτ δεκαετια του : | , 1- ? | | , , 19ου αίωνα…Οί πιό γνωστές ειναι οι ιστορικές σκην€ς που ζωγραφισε δ αγωνιστής … ΄΄ . . ΄ I n ,, ." | | , του ει Παναγιώτης Ζωγραφος μς τα παιδιά του για να συνοδευσουν τά Αποµνημονευ… πατα τσδ ΣτρατηγοΞ Μακρυγιάννηι Πίνακες σέ πανί, χαρτόνι, τενεκΞ κ.λ.π. Έκανε καί ό Θεόφιλος, γιά τόν όποϊο && μιλήσουµε ίδιαι΄τεραΦ 'Λπό τά µέσα τοδ 1900, µυ… " l D |; , I I ρις αιωνα εμφανιζεται & πλοιογραφια, μέ παραγγελιες των καραβοκυρςων… ΄Ενδιαφξροντες είναι οί συνδυασµοί ζωγραφικής καί λιθογλυπτικης Η ξυλογλυ… Βιβλιογραφία. Σπύρου Βασιλείου: Γ α λ α ξ ε ι δ ι ώ τ ι κ α Κ α ρ & β ι α ,'Α… ...-…… …,.--…-,.,. .Ν - Θήνα 1954. Βασ. Λαούρδα2 "Η ν α ς Λ α ϊ κ ός Z ω γ ρ ά φ o ς τ ο Ο Η α κ ε… 6 ο ν…ι κ ο U ΄Α γ & ν ο ς, ΄ΛΘήνα 1962o Γ. Μελετόπουλου= Ε ί κ ο ν o γ ρ α φ ί… α.… α τ ο υ 2 1, 'ΛΘήνα 1971o Γεωργίου Παϊσίου= ‘A γ ι 0 γ ρ α φ ί α κ α ί 'Α… γ ι 0 γ ρ ά φ o ι τ & ν Χ ι ο ν ι & δ ω ν, 'Ιωάννινα 1962o Λγγελου Προκοπί… ου; T 6 E ( κ o σ ι έ ν α σ τ ή Λ α ι κ ή Z ω γ ρ α φ ι κ ή τ ου, 'Αθήνα 19490 Γιώργου Σαματοόρα= Λ & & ε κ α Λ α ϊ…κ ο ί Z ω γ ρ & φ ο ι; ΄Αδήνα 1974. KOP. Σταλίδη: "Ε δ ε σ σ α ξ ο ι Z ω Y 0 & φ ο ι κ α τ & τ΄η Δ ι & ρ κ ε ι α - τ η ς T o υ ρ κ ο κ ρ α τ ί α ς, "Έδεσσα 1973, Κίτσου 'Α. Μακρή: "Ο Z ω γ ρ ά… φ ο ς Θ ε 6 φ ι λ ο ς ο τ 6 Η ή λ ι ο, Βόλος 1939. 106 ίδιουε Λ α ϊ κ έ ς '.- 0 υ "Α η Α α υ ρ έ ν τ η, 36… & | Z ω γ ρ α … ι έ ς σ τ 6 Μ 0 ν α σ τ ή ρ ι λος 1947. τοΠ ίδιου= ΕΞΠΧ Δ 6 o Λ α ϊ κ o ί Ζ ω γ ρ ά φ o ι, Βόλος 1952ψ'ϊσιµυ1 , ο , 1 ',-| ' ί, . κ . . . , & n A Γ Ω Η Η Α Η Στοπ … Ώ"΄.'ΜΉ>ζ.… " Η"… ,-'΄7υ>:…=…6!;=! ΞΦψΜν…ψ…ιΜτ ΟΞΜϊ#….; Ζ΄- "…- . .... ......-…-.,… …,"... ... ο". .. :; .… ,… …-- -- ..?…ι..…-'.΄ιξ3...'-ΐ,.Ν ) ,΄ΐ|Οι,1΄χη ]ι΄-Ι ???, .1- - .. ." …..,., …' . ζ, . «. ,,,… ,. ,. . ΄. . . " &. - ΄ ΄΄΄΄-΄΄ >"… '΄΄ ΄… (΄΄λΧ΄΄΄΄ " ": ΄' ζ΄ λ &΄ζ'΄"""" ι/.α…ι΄ … c,» H} ! ι χ|'1() …. ) ΄)'»'ι.΄1"ΐη:) σι,ήΐ0|;ξ,-…-1Η… 5116340; ΄ ΄ ' ΄΄"'"' ΄ "΄΄-΄ 7 ' ::.. ,.-, …' ΄ Ώς ϊ'Μ'; όΐ"%δ""' τεχνη µ&σ '"'Ψ'Η"4 " "α'Μ!4 ;1ν «Μάι στν Πν:γι« …! ιδιαωιτ σ] ι΄ . ΄'΄ \ . 4 ΄ ΄ Ψ ΄΄΄ ΄ ΄ : . 1 ΄ ΄ ΄ ΄ ΄ ΄΄ ΄΄ ' ΄ ΄΄ "΄" ' "χ…; Κόκος? Τ.'-΄,' ϊ; 46: "και 'κ'ι)/'(υ ιτ/…..΄ 64 0703 > 4416 από .- «,η ].'ΐ7'.΄ζ ,'γ-.'…» ύκ'ζ ς.,:.'…΄ν,).,…… . ,… ι .… Η»… ί .… .… ,- I Ρ … … ‘ ‘ …' ΄ τελσυν χαρακτηριστικές ίδιοµορφίες του.Σέ δυο διαφορετικες εποχές ζβ1άζπιαται οι ιΡιιι , 4 I I I ( ΄.- t , ." ΄.ι . Δ " ζωγρςωοι που €€ μελετησουμει Οί δ>ο πρωτοι, οι Παγώνηδες, καλυκτουν τις ςΛ-8 τελευται… .- ,. . I ? &». …΄α …!. ες όεκαετίς της Τουρκοκρατίας στο Πήλιο, δ τρίτος, ό ΘεοφιλΟς, εµφανιςεται Οι" Πηλιο ' , , , . .! . Η , ! δεκαπξντε χρόνια µετα την απελευθέρωση τουο 'Ο πατέρτς Παγωνης ερχεται ι , .« ι | νπι το ήπειρω… ,"- "* :… ,… , ΄ ΄΄Ν| , .΄'ι΄ .-.'* τικο χωριο αιονιαδες καί τοιχοχραφει πρωτη τήν εκκλησια τΨυ… ΑΥιΟυ ΆΠµΟιΡν0υ ΌΐΟ ΝΕΟ" . , , , , ' ..' … ΄, ……" >;'΄… 1 Η…" το… μέ τ., ουρά ι…. ….-.…ο(;…ΐ;Μι µέ τ…χ0π=αφίες την Α"… Μαρια… Μο…… 9, | .: I Ξ , . ρ , : .. , ΄ … . , , . .. στό 1802s την 6Αγία τριάδα Άνηλιου οτε 1894, τήν Παναγίτσα Λράκιας στα 1805)s , , - v . τόν "Αγιο Γεώργιο Αράκιας στά 48159 τόν Αγιο Αθανάσιο Δρόκιας στα 182Ο.ι τόν ' .… σ , , " & Δ .… .- , , άγιο "εόργ'υ κοντά στο… κιοσό στα ι834, την Αγια Τριαδα Μακρινίτσας στα 1856 τ καί τόν "Αγιο Σπυρίδωνα Λρ€κιας στα 1838. 'Ηπίσης διακοσµεΐ τό σπίτί τοσ Μπαλντού… µη στα 1810 καί τοΞ Τριαντασίλλσυ στά 1832… . , ." ( , ! ,. l' ‘0 Παγωνης στις αγιογραφίες του δέν διαφερει πολύ από τούς µέτριους λαικους & | : , - µ΄": Ε.… -. :" .- . Ό Ώ - ΄ ,, ό, ΐ ,… ΄ …γι γραφους της ικοχης του. Ιδιαιτερα)στις μονοκρ σωπες αγιογραφιες του τις σου… , I (΄- III … , , λεόει ακεφα σχεδόν ολα -ά πρόσωπα µοιάζουν µεταςυ τους, έκτός από τε τυπικα χα… & I I.- ΄ . . . I r - I I v ρακτηριοτικέ φόλου, ηλικίας και ίδιστητας. Στις πολυπροσωπες συνθέσεις, όπου τα .., r | , β . _ ι.: I ΄ ,… ,. προσωπα ενιασσονται σε συγκεκριµµΞνο χωρο καί ξεφευγουν από την αποµόνωση καί την &κιν " ζ Π "' δ ' 0" έ & ΄0 ΄ ΄ ' ' " " ΄ ΄- . ησια, ι .αγωνης οι ευει µ ιανεση και φαντασια. Εκει, όμως, που βρισκει ΄΄ ; I τόν ξαυτό του ειναι οιητοπιογραφίες καί οί νεκρές φυσεις µέ λουλούδια καί καρπούς, ί ' ι |: O γιος του Αθανάσιος, πού περνει δστερα από ταλαντευσεις τό βαφτιστικό ο… ! νοµα του πατέρα του για έπί8ετο, συνεχίζει τό Ξργο του ως τα 1886n Λίγες οί τοι… I χσγραφίες του, καί απο αυτές οί περισσότερες καταστραμμΞν€ς σήμερα… Περισσότερο ξπιδίδεται στην παραγωγή µικρόν φορητών είκόνων. T6 πιό ένδιαφίρσν τοιχογραφικό "Ι΄ . … … :; του σύνολο ειναι τό τοπία του θεσσαλικσυ κάµπου καί οί προσωπογραφίες του Λα "Υ… , ψηλάντη καί τοδ ΡΠγα Φεραίου στό πατρικό του σπίτι στΞ Λρ6κια, 18?Οι Από τό έργο | , , αυτο μόνο μερικά κοµµάτια υπαρχουν οί ίδιωτική συλλογήο Βιβλιογραφία. Κίτσου 'Α, Μακρή: "Η Δ α ϊ κ ή T έ χ ν η τ ο 6 Η η λ ί ο υ, 'Λ… .............-.....-…-ι- ,-,. θήνα 1976, σελι 209…221… 'Ημερσλόγιο 'Βταιρείας Παπαστράτου 1973ι ;( It ο 4 ,, ή ' ,! r …;- , …… .. , 0 γνωστότερος, καί ιξω από τα συνορα της 'Ελλάδας, λαικ6ς ζωγραφος εζναι &… σφαλδς & Θεόφιλος Γ… Χατζηµιχαήλι Γεννήθηκε γύρω στά 1870 στη Βαρειά Μυτιλήνης … "ή 7 ., ρ " | . I . .…- ΄ Υ u . , ,, . Ν & αωηβος ακομα εφυγε για τη Σμυρνη, που ειχε εντονο ελληνικο χρωµα, κι εκει Κανει 9 -» , ο … , , ν … , εκαΥΥελµξ του τη ζωγραφικη… Δε οωζονται εργα του αυτης της περιοδου γιατί µεσολά… # . . | »: , |. , ,. |: ..1 ,. .; , βΠΟΕ η ΥΨΨΟτΠ καταστροςη του Με")," ΐ;ό :Ξ)( ερχεται στην €πλλαδα, εθελοντης στόν ! & .… :: πόλεμο εκεινης της χρόνιας, Μένει στό Βόλο καί τό Πήλιο ώς τα 192? κσζ ζωγραφίζει …' ΄ ." - . " ' , . ,, |… & & » , |… …' : µι ακουραστη οραστηριοτητα ιοιχους ακο µικροµαγαζα και σπιτια, καθως και πιναχςς σε χαρτονια3 πανιά? τενεκέδες καί σανίδια. Φτωχός καί καταφρονεµμΞνος, ζεΐ σέ υπ… ΄' » , ' | κ' ' ,, » …' . γ' , | , . ., Yak“ αζλιΑΐΓτ"; λι/ :)εζ ςευγε' για την κατριδα του ιυτιληνη. συνεχιζει κι εκει τα "(. ( *.'θ΄ 618 . , ”<- ..… Ο" , , ΄, . ,, , εργο Von και… ακι µις ιοιες ουσκ0λες συννηκες και στις 21 Μαριιου tog 1934 fieOaL~ l ΄ , 1- . » , | ." , : " νει απο τροφικη δηλητηριαση. Λίγα χρόνια πριν απο το Θανατο του γνωριζει τό εργο του ό) γ.'ι.ι.'.'-ι'«ΐς τ'; χιπη…ιΐτπς "τρότης ']'Σλευξ]! Γι.(ΐδγ……Τ-Έι΄ζ|ξΤ|1…ζ και: άπό τότε &ρ),ζ;;…΄ & Ν ' ; . , - .. Ν …. I .. ι," , αναγν6ριΠη της αξιΠ( του φουσταν€λλα αυτου ι…γρηφου. ΛιακρΓπεια ΠΧληνςς και εξ… | r r‘ ΄΄ & ‘ x v νο., τεχνοκριτες ι…) αφιΕρων0ιΝ ί'ι'ξ|Ου(1ια(ΙτιΛ((ΐ (1χ(΄)λι.(ι…, (…'ιργα…,΄ινυνται ξ)(ΌεΠε|,ς έργων . " ΐ-'- "- ,. ΐι- , .. :' | "" " | … του στην µλλαόα και τό ιςωιιρικ6 καί τον αυγουστο του |965 έγκαινιαζεται στή Ήα… , γ(Δ " . ΄ . ( Γ " , . , . , .! κ΄... . .€ " '.΄ , ρεια το µουσειο Θεοφιλου… Επηρξαν, ομως, και ΌφΟδµ0ι επικριτις του εργου τουι , || … , ‘l . p . » Τα εργα του Θεοφιλου ειναι τοπιογραφιες, µυθολογικές παραστασεις, σκηνές ' " ' - - : " 04 . …' : | . " από την µπανασταση του 18κι, ρωποχραφικα ειμαια, µερικες κροσωκογραφιες και λίγες αγιογραφίες. Πρότυπα του λαϊκές λιθογραφίες, καρτ…ποστάλ, είκονογραφησεις .. ,. ΄ … : Γ. : , ΄… |…" ! , - λαικων έκδοσεων, ιωτογραφιες κ.λ…πι εεκινώντας από τοσο ταπιινη αφετηρία δηµι… , ,. - u | | Δ ' » ΄ .: | » ω .… ουργησε ενα θαυµαστό ιργο οπου "κοιταζιι τον κοσμο µέ την αγνοτητα των γαλανων … . | ι , |! ..'΄ . µατιων του". Με μια µοναδική χρωµατική ευαισθησια αποδίδει τους απιστουα τονους του έλληνικοσ τοπίου. | .- Ο. .. , r . .. . … | , ν Μιβλιογραφΐα. Οδυσσέα ΄Ελυτη: 'Ο Δ ω !! ρ & φ ο ς Θ ε 6 φ ι λ o ς, Αθηνα ι9Ι3ι 'Ωµκορικης Τραπέζης της ΄Ελλάδος, επιµέλεια Γιάννη Τσαρούχη= Θ ε 6 φ ι λ ο ς; | : , Οι , ι , Αθηνα ι966ο Η. Λαυπζρη: 'Ο & ω γ ρ ά φ o ς Θ ε 0 φ ι λ o ς ο τ ή Σ µ ο ρ… I a . CV, …: , …' … , , -… . ., , . .… II ‘ νη, Αθηνα 1973ο οπίσης στο Λ΄τευχος της σειρας "ΜΛΛΜΝ;Δ 7ΩΡ;ΛφΟ1" του οικου ΤΙ "Μέλισσα" τα αρθρα= Κίτσου 'Λ= Μακρή " Θεόφιλος" καί "Αγάπης Καρακατσάνηε " " Ζωγραφική τοδ Θεόφιλου"… ΄Λθηνα 1974.ο ί… "Παππά… …. Κ]'΄,΄…?-Ξ'ι"1΄ΠΤ; . Τό ύςςντό συνοδεύει τον ανθρωπο σέ όλη του τη ζωή 316 ζ] γΞννηση "ως πό ? ' ΄ΐ ΄ Α' I , Ν | Θάνατο. Γι αυτό ειναι καί ή πιο δοαδεδοµ€νη τέχνη, με τη µορφή της οικοτεχνί… ας των γυναικών., Κατά την Φουρκοκρατία δεν υπηρχε σπίτι στην €Ήλλαδα που να r v I; I ! ΄ι' :.. Η ». μην έχει ενα % περισσοτερους αργαλειους.Τεσοερες ειναι οί πρωτες υλες της έλ… : ι ", ! ν΄? ΗΡ .-- ΄ » 91 . ": "Μ,.ι »: , . ΄΄ ληνικης α' ν«. ης, το ……λχι9 το βαµ.ακ…, το µεισξι και το λινάρι… Τρεις οί ΄ τυ… ! ποι του αργαλειο6, & όρθιος, & πλαγιαοτός καί του λάκου. 'Ο δεύτερος εχει τη Ν . ΄ µεγαλύτερη διάδοσηι 96 προϊόντα της υφαντικης, ως προς τη χρήση τους, µπορουν ν΄ "l Ο "Όρη. ! " -'΄ “fix I .—’» (], λ.|.)γ [.Ο«, …') Οι; ιριις …κα.υΐ]Οµί-ιζ οι ' , Ν , …. στά υφασµατα φορεσιας -µΞσα στα όποια περι… , | , : ο , χ . I I … … . λαρβανονιαι καί οι "καπες" απο τραγοραλλο… στα υφαντα της οίκΟσκευης … κιλιµια, Ρ , … , ο ( I σεντονια, καρπξτες, µπουχαροσκουτια τι……π…… καί στα επαγγελµατικα υφαντά "για | … |! , - I" f … σουρωµα του γαλατος, λιοπανα, καραβΟπανα. 'Από την καλαισΘητική αποψη περισσότερο ένδιαφέρον παρουσιάζουν τα µάλλι… | , , …. , , | . I ",. 3 , Α . . ,: : να υφαντα οικοσκευης, με την ποικιλια και την ιμΟρψια της χρωµατικης και σχε… Ν I I N | , διακης τους διακοσµησηςι Τα ρ ι γ ω τ & αποτελουνται από αλλεπάλληλες χρωµα… τικίς ζώνες, παράλληλες προς τη φορά του όςαδιοδ.5, που δημιουργοΠνται µέ την I , ΄ , , Ν , Ν ( ,. u ( . , εναλλαγη9 κατα διαστηµαταδτου χρωµατος του υωαοιουι Η εναλλαγή αύτη ακολου… [) . ' , : . ι ; δεί ώρισµξνο κανε φορά ρυθμοι Στά π ε ν τ η τ α ο τ 6 ν & ρ γ α λ ε ι o ύφαντά δηµιουργούνται διάφορα µοτίβα μέ την καλοµετρηµένη εναλλαγή του χρώμαώ. , ,. ( …. u o , | 7' , I τος του υφαδιου στην ιδια σειρα. τα μοτίβα α ουτα ειναι γεωµετρικα η πολύ σχη… I . α' I ι- I µατοποιηµΞνα παραστατικα… κάθε περιοχη τ1ς €Ελλάδας εχει τό δικο της ύφος υ… φαντικης, που χαρακτηρίζεται συνήθως µέ τό όνοµα του πιό γνωστου κέντρου υφαν… ,… .. … | ' ' τικης της περιοχης: µετσοβίτικαι αραχωβιτικα, αμπελακιώτικα κολ.π… "|4 ΠΟ "[ Αν Η). ί,ι.=(αςξ' Έιτς! ΠΜ |… ιζ] (5161 .";'ι-)7Η…( ΠΑΝ λ':(ν; |"? γ | '… ών" ζ(…'.:ι ,ζ,΄-.΄ |ι(….΄ Τα… Σ,… "6011" . τωαο|ι&ιάταν.ΠΡ0?&ν…νί΄ι"€…ψ>δΤψ… νρ7άπΛυ…τη ει… """ΜτκΜψ'57…΄ειμ…ώ; | ,µ.-…… . ‘ ί;"ΐ€735ιΕ, ""Γ&ΐ'5ΥΟ»λανζΐ:'1ιω;ι"'µ"> ια. δ';'α;…ΚζΨΖΗ7α΄674» οιψκ)Ψιο π:λί:67ό, )ςαλι«δοοικ»ρικς)."[πιαιγ|ώ)ιυ)ιµλπ[Άοτέ… :! " . ’ . ' ΄.' ' ' . . .. . . Τό παλλίγαπδ την κουρά των προβάτων ως τό ετοιμο υφαντο3υφιοταται οταδια… ΄ ' ' ΄"' ί "΄ " "" λ' " '΄ ύ ουν τ΄ 'ΐυα"α καί κη επεξεργασια που αρχιιιι µ. το πρωιο π υσιµο για να φ γ .α χ……ιι … ' ν΄ , . , ,… . ": Ι Ν . Ο οί λιπαρΞς Ουσίες? ΛκολουΘει το "λανάρισµα"…τακτοποίηση των ινων του-,η βα… , , ' ,! . . ' " " φη, που γίνεται σε τρία στάδια στην π ρ & σ τ υ φ η, προετοιµασια του µαλλιου ." ο . ξ , να δεχθεί τή βαφική ουσία7 στό βάψιµο, που άλλοτε γίνονταν µε φυτικις βαφες, … … I . κ , U ΄ , έ ω " η, στην εξασφάλιση του ανεξίτηλου των χρωµάτων. Υστε… 0 ν , . ς ' ο ρα γίνεται τό γ ν ε ο ι μ 0:, ή νηµατοποίηση, πού µερικις φορες γινειαι και # | ! . , ,… πρίν από τη Βαφή… Τελικό σταδιο & υ φ α ν ο η. ΣΕ ειδικές περιπτωσεις επακο… , |" ΄ ". : ,- … , . . & Ξ λς;υθζΐ τό ν τ ρ L (s τ ε λ ι α 6 µ α, το )ζ1΄. ιπηµ.α του υφο'…Ψι0υ σε νεροτριβις… Τό κέντημα F ναι περισσοτερο 8ύΧάριστη ασχολία των γυναικών… γιαύτδ δη… ….....…-..…. . | … … . …'. - : | ,, ο , ., , … µοτι…ό τραγουδι το λζ€Ό γλενιισμα ενω %ήν υφανση τή ΧαρακτηΡιζει "σκλαβιά των κοριτσιΜνι" … » & …. … » κ » στη μορφη. Θα µπορουσαν νά χωρισΘουν σε δυο μεγαλες Υπαρχο υν πολλ Στ ,.ζ τιχι , , ο & 'ιπες κεντηµατος5 που !! ς … , , επιδρούν αποφασιστικα , & - κατηγοριες , στα ξιε τ ρ η…; ," , µ…΄ …. Ψ.. ...! . . . …. .? (" . " . " ΄ … τα κενιηµαιαΘ οπου το διακοσµητικα Θεµατα δημιουργούνται µε το µετρημα των ;… | ' Η" , : η * ,, , Η"… » ...,"- . , , ΡολΟνιων και στα 0 χ ε 6 ι α ο ι ας οπου το αλλα;δ Θέµα σχεδιάζεται πανω στο " , … υφΠΠΜν ναΓ εκτελει ται µέ πιο ελεύθερες βελονιξπο , ακαι Κ ο ο ." α 1 |). ή ρ α 1, α τ "η ς '? λ λ η ν [ κ η ς ) o p 6 ο ι a ς, ΔΘήνα 1966. Μουσείου Μπενάκη: Κ ε ν τ ή… μ α τ o "Η π ο ι ρ ο υ κ α ι ="Η π τ α ν ή σ ο υ9 'Λδήνα 1965. τού ϊδιουξ Κ ε ν τ π ρ α τ α Σ κ 6 ρ ο υ,"ΛΘηνα 9656 "Άλκης Νέστοροςε ? & ‘Y φ α'ν … τ 6' 1 ρ ς Η α κ ε δ ο ν ί α ς κ α 6 τ τ ς Θ ρ α κ η ς, ΄ΔΘήνα 1965Θ ΧωΞ …΄)΄«. ΐ"΄ι΄)ί'Τ 11?!" δΌΠΠΞΤΌΝ;Ξ. Ο L Η Η )'ζ Ι L A N D Έ ?? Ή ]? ξ΄ν Έ Έ Ή Υ Λονδξνσς Λημι Λουκύπουλουε Π ύ-ς 6 ο α ί ν ο υ ν κ α ί ν τ ύ ν ον… τ α L ο έ λ ζ τ ω λ ο 6? ?ΛΘηνα ι927ο Κίτσου 'Α… Μακρή: "Υ ο α ν τ o Θ ε ο… ζΩ;ΏώΞ & ΖξΩΩνη έζΐξχ Τζέι... Μ.-Η(.)Έΐ΄ΐΈΐΞΞ….…-.ΐζΐΐζ--… 'ΐΐ "Ψ…" Τό µέταλλο δουλεύτηκε όρκετσ κατα τά χρόνια τϊς Σιουρκοκρστίσες καί ύργδτερσ… Kai «τα µικρότερο χα.ρι6 ακοµα ύπΐρχεε νΓοτν ιο ύν οχι κατα… σκευϊς,΄ & ,! χρησης. Κυρίως εγινε σκευή έξσρτηµύταν οικοδοµξν (σιδεριξς παραθύρων, /χ :) ζ -… … Έ) ι?) . | ες |ζ.΄ιι':'ι ) , ΞΩΚΥ1Χιξ καί ύλλωνι οι χρΞ΄ΐ υ…ι., τουλάχιστον επισκευ,ς και συντύρησις η ιοΌ .. |: - ρ, τινΞς>ιπ, τ τσ,ςες σιδ€ρου λΞγοντσν ! σιδηρ ου κσι. τού 3143 …λπι) κσρ Ν Ρ λιου γιέ τΌν κ κλειδαριές, σιδερύδες % γύφτοι , αντικειµένων ΜΟθΌµΓΡΌνΞς Μα Ο ο…" µεντεσξ… 'ίιζν, ι'!/"ι.μ.α, " οχι τεχνίτες τού »! Α' . .. ΄ (, µόνο γιατί πολλού γύφτοι Ξςσοκουσσν τύ επ; ύγγελµσ , αλλά και κατι ολοι παίρνουν µαύρη ύψη άπό τούς καπνούς τού κοµινιοΌ. 96 χαλκό τόν δούλευαν οι "χαλκιόδες" % "κσλσντζΈδες" πού κατσσκεύ αζσν σκέυη µαγειρικΞς (ταφιύ, μπρίκισι.) ME ορείχαλκο , χυτό , κατα… σκευύζοντσν ύντικείµενσ έκκλησισστικϊς καί οίκισκΞς χρήσεως. Κέντρα … … ΄ν΄ … ' . κατεργοσΐσς του χαλκου ηταν 6 Θεσσαλονίκη, τό ΙωΞννινσ. η Έρίπολη. . , β % Μακρινΐτσα. τό "Άγιον "Όρος και η Κύπρος (κυπριύ % κυπροκούοουνα)ο Κύριο κέντρο όργυροχρυσοχοϊος Ήταν % "Ηπειρος (Ιωόννικο Κολσρ… Ρ ? ,; » u . - ρύτες ) Ηταν σέ χρηση διάφορες µορφές δισκοσµησης οπως το σαββύτι ( ,νθειη µούρη ύλη µέσα σξ χσρσκξς ), τί χτυπητύ σπύ τΐν πιοω πλευ» ού που σχηµάτιζαν 6νΞγλυφσ,τύ φιλιγκρύν καί Ράλλυο . . Η ' , . , η'…. … , , . ι .,΄ …,.:… µµ "Ο" Κξ-ζ ηζ;ζνι=.€ξζ4'1ΐ'| ΄(6γ…'νμ, "") ιΣΦ.ζ:ιΐπι.λν.ιλ για…-ς…." (=…ΐµ΄»Ν «ΣΑΝ-Μίνι )΄µ"?-΄…λ/ "Κα…-8 ' . .. " "…' '- ,/….* *,… . ι…. " .… ι,….;..…….. ιζ Γ ιι;ΩΛ Λ>ε'ι(. 66 ωάηόΨ…άΟ χώ;…ι-ροΟΩ;…ι4Ό;ί" % Θ,ΖΛ6!νΟ,/ΉΥ'α=((θν&ί'"Άΐ"1 , … .. . . . . , ,… τ … .. '… … . . ΄΄ - ' ιπ«ιιλα.«:.(Μ… Έ|μΐθ ΛωΉα, LOOK ?ι:σι ελ9ι 20 δΙωο ΓΟα υεµ3 Μιγαµ€νπδι ΌΥ6ΐσγΉ 'ΐζ . ., | τ?! η΄'7 : ."» ' Ι. : …' Χ--,… .) ((.Χ:"…', ΙΤ" ' . |. ., -…κ.- Ι.? τα "…' ,?! viz-11‘ H, ι… (.| (Α,… µε… µέ :. χιτ! …. |): ΄|.1(.ξ ,.| ς,…/,,-..,ιρ… ,.όιιι…Μ, µονη ο . 5υαιωιγλςνψιξ …ρκ11Λ»ο1ιΛιγππι3 36ηιιππ (κπ21'γριω. 9(Π1…ικ0ίΜΠ ,ισγ(ι; 33;.κεπτΗ)κ I ADQQOAAMB§ ρ1σωΧ ργγρ ροκ σύρραξη οι ςπς; "οοαγλρΛρ ργΏΜρΧ 30 σι3Χ …1οιο ρκ1ιύσοσκυ1φ ργγρ 2ικ ρ1σρΛοκΆι €>3ωισλι1-3 33κ1οοιατκ 6ροαρο;πο αοο23γικο ροκ ποοργλορ1γ ;οκ λαυΧΞι3σ Λ"Α01Ή311χΘζ αρα υλΞλ63αΠµ µακ 4 .: …»ο3π1κ3 QuAmugvo 30M οκ1ΛΧ3ι σας βΌΞΞΛΩ AAOAXABQ (53ουλ3η) 33 ασ you (οπΛ1κρΠ '1γροκοοΧ δοΘογ;κ3ρΦ) ρ1σφΧοσολρΖ ρκπο3Π 9ο οπι;πο οι ςµκπαοικ3ι1Χσρ Αξικ 3%λ…λριοκ υπ; ριΩιοατοκ & 1οΛπ3 ο1ο … ή ; & 21 ΩώοοΠ µα χ3 . -;απόκ μουγαρ σοκρ '3Βγαώ % στου ιυ ο …υοο οσοι Ωκ1ιισγ3λλρκ3 α 1ΟΛ13 οιοοΏρ1ςχ )"κ1ώιολωΞ µππγ01 .) A91 ρα; σλ3αο, 3σακ3 οσΞΛρώ δοώο ΛοοΧ3 ποώοο&υ2 δ3αφσ13κ ? go )ργγρ 2υκ προασοΦ I - " . | ( ι A :) κ η . ρι ρΑ39αος &; ιδ3ςρ1Λοπχ το δφκσ ιοιΛ;κ ργγοκ ΛρΞόΞκρ µκ1ώρσλοΏ η & ΄ ' ' | Ο Η ' ," . "ΟΏογρλοοοοκο ποπ οΛ1κκοκ οσύορ ρΛοΑυκ ριοκ οιΛςδ ;… );γοοκ οι 199 ογοι3κ ? 1λ9πσα οι €πκ;ιαοκ θα έδΩοργρςρκ ρ ίδµιο3σοΧ o AOAAE 5ωκο .) ,σς -η 53α3ηπποκοιρΠαΧρ ρω ρς1ιοη A3Ao σκοπ1µίιοΧ α…:» Λτ;5α Η '39 αΧ3: « …; ΞΞκχργ 33Ξκ1ιωοπ3πµ Όχι λΈώσ0π ποτ Λογο υλσΞ ρα 1ΏΛ13 δυιύιρποκ σαγιφλ= : η r" , … « ί - -\,-’r …) . .|-. « ροκ ι1ο;έολοοιυχ ρι "αοά3γ3ιο3(…3Π 13γρκογ1ώ… ρα 3» …ω3οΧοκο Λ91 391 Ό2ΗΟΛΟΉΞΟ Ώκ1ώοοισΛαακολσω3λ ΞαΞοο1οοπ63κ ? ροκ ςοπγ .! …σο3 σοι εκρν ? οαι σαλκ;ι 3Ήι ποπ 33ο? αξια ροΞικρσοΧ οκπιορ αρα ;ή ΛΨΛ]ΛΛΌ??Σ€ΛΈ1 Ωγρκ & ΐ5Ώι δοώς οΧροι οι 3ο σοπγοοζ σοι µΧοπσ3κ ? οΠ "936 οσοι ρκ1ισ3ιοραυι3π ολοιΛ3 οι 3η υ1οοΧοσολεΖ οι 3ωκο 'ογοαρο ρκπαο -1ιπγοπ οσΒι;ο1ςγ 3ουισοο1σ-; οο(313πυ Έµα δασΉςρΞ ςοα13οσ Ωρα Ωοωώσρσ Ώ …ρπρ ? ;ιρ1λ ρ;γ1κ1οκ αγΡλ3π 13Ώρποαοσυκ αΛΚ3ι 'λκπσγ Ωκπαφσ13πµ Η, ') ' "τω-ι Κ.] Πωλ. ς1Ο'.!)Ρ(.ξλ Μορ (ηοοοορ1λρι) 33ιπαγλογσ? τσκζποΛςκ3ν3π) πσώογλορπγ 1οσοιορσ 1ρκ δ3ΛΟ&ΉΞ&1ΧΟψς"Λ9190 ρκο πο;κ τα) σοσ;Υ Πυ31ΛΠγγ3 σοι ρ13συυ ρα σγο 3ο 1) Λρκαιο;κσοκρ ροκ αωι;ιοκπρ;3 αΏι αυγο ύ3ι3ΑΧ31 ΏΞορπγ1Χ οποτε σοι αρα plow ADLQAJHBj µισο yup αιρ1ι 5ω]σακ ργγρ . 3οαλσ31γγυκ ροκ αΈώ …σοΗ Αρτ ο]γ1κ1οπ A91 ροκ οιοισ1οπ Αµα Γοιοογπ αοι ρπλ σαφή 1χΟζ "3οΛΧ …ξι δύο δΞκχυγ &&… ρΛρη προ 130ασ…3ς ρα λ3εοαΗ ρ1ικµρ δοση3αΗΠ Η, αχ] | €.] 69,4; | ΄." ' ΄ '. …'΄ .' . .) "»; … "» .! . . - . . ' .. Η……) ) »! &] 211) Ά,Ω'.)) επ…!) ,] Ε)3->;'&ξ ) !) 31.31… )..…;… ….. ΕΠΙ ι , , > ", «&… &) , . . ξ … . ΄ | | - & , .… … . .… , . . .,- ? η… .. µ…. ", . , . . .) "… …'…) ο")… 3 Μ …. )… ι a! A. …… , ; …» … ,; . .….) ..… ' ι , . , . . _ .… , λ ,. . …. &; 543) µε, «32΄ΐ)'"« ": "΄-΄ΐ!΄.'ΐ΄Ξ "…? . 33413) ο"…"ζ ζ'…ζ»ξ ..΄,΄' Ζεί; ,;΄-'΄ ΄ !! … (; Ξ-?;ξ ,; ; \ ' Δ ,.) Η; '; .…) | ϊ .. … , … .| 1 . ι . ….',ι…1 0.3) ένα, της…) Ή…|? 4.,) , ,,χ.…)', ' ' [ µ 1Δ… " . β΄1 412133, =…) : . « ν1.;εζ …. ' ' ' ' . - - >. , … ΄ * . I . . ..,- ;….Σ . -" ι΄΄ι » … ζ .: & . , . | . , .-",-…ς…ξ] ζήΏ'19.΄( Ι΄.:3'Χ" :, Έ . ΄ ΄΄ ΄λ.΄΄' ?"? ΄!) .? 3! ι'4&ι , να; ν)'΄,΄>1| ., ! )."? ' 1; , #4 …"." ….,… … . , . ., …. ,, , , 4 ,& Πρ; σέοσζµωιω ΡΘ - .» &. , ; , '& . …;" ΄ - . ,… …»… Χ ξ; : )) ,; … . » . . … . 8 »? ,')…ν10ι/ 'γ.3,……,ς[υ';3µ .?" ;??? …δύξι 31.41;)-,|ΐζ"/Γ;Τ:;ζ ι:)ζ4.Ξ.,";Μψ|, m) ' …'.>;', , ')…]Ν3΄-;-')'.7?)ι)΄) , .., …… γ;……'…ζ;'ύ;'…… ι . . . |… . η κ,. , . ,… . …… ν ….. …… .,… ..,, ""; ώ,13! ' "π.Σ' & . α' ; )ι=η …Ά…ςέσ , -Λ . …;γΐ|"η | "" (|1, (ιι ( ΄…>(…2.ογγρα3Η >)… κ'1Λ.ιγγµ[= σ΄.ξ.1Λυλσί3'όιλογκΞ & :Ξόκσπ οο913χ)996ι ιαµρρ,δ ρ A b 3 d o © © & κ A A & γ γ &. ο Ε ι | ".---ιΜ"--ί"………|ι'-Ε… ο ι ο Η 9 fl ο ο Χ ] o κ ο ι ο Η ρ ι A 3 X πεσψΖ δακρΠ 2ρ3ώρσλο1γρ1Ξ …) ? Ρ µξ τήν τεχνική τ&ν "κεντπτδν" % "σκαλιστ&ν στον αερα" . Φηµισµξνη εΐνσι & έπειρώτικη όργυροχρυσοχοϊο. Ώιβλιογοσήΐπ: Κΐτσου έ.Ή1κιΞε ? ζ ω γ ρ ο φ ξ ο & η ο τ ο ν ι κ & ς. το ΒΗΜΑ 11…9…1966. Φου ΐδιου: Μέτσοβο, TO ΒΗΜΑ 22…9…1963. τοΌ ΐδιου3 "Οταν of "Έαληνες καρτεροΌσσν τό Βοναπάρτη. TO ΒΗΜΑ 14…7…1963. Μ.Γ. Μεροκλζ: 'Ο ο 6 γ χ ρ ο ν 0 ς λ ο ϊ κ 6 ς π ο λ ι τ ι ο µ ό ς ΟΑΘ.ξν .97". "π""υ Ρου)=λίµη: ξΗ Α 6 κ ο τ ο 3 Μ τ 8 τ σ ο ρ η Γιάννινα 1ΏΤΓ. Βεγγελι;Ής Χ1τζηµιχόλη: Η π ε L p 6 τ L κ χ ν η , 1ωόννιν1 1930: "= κ ή τ - τ , .. "& 93 χωριά το; Πηλίου ειναι νεώτερα Χτισµατα. Κατά τή βυζαντινήΐ µοναστικό βουνό. Γύρω άπό τά µοναστήρια καί σέ άλλους πρόσφορους τόπους δη… µιουργοΠνται µικροί οικισµοί. Τό φαινόµενο τίς δημιουργίας ορεινών οίκισμδν εζναι γενικό στήν "2λλξδα κατά τό 160 αιώνα έζ αζτίας τών κακουχιδν τόν κα… τοΐκων στίς πεδιάδες όπό τίς μετακινήσεις τόν τουρκικδν στρατευμάτων καί &πό τή δηµιουργία µεγάλων τουρκικών ιδιοκτησιδν άπό &ξιωυατοόχους τοδ Κράτους. Τά πηλιορεότικα χωριά άναπτύσσονται γρήγορα χάρη στήν ομιαυτονοµξα τους καί στή γονιµότητα τού έδάφους. Σηυαντικό προϊόν εζναι τό μετάξι. ΄Ήπειδή δέν ύ… πάρχει τό κατάλληλο τεχνικό άνΘρώπινο δυναµικό κιά νά καλύψει τίς µεγάλες , άνξγκες τον άναπτυοσόμενον χωριδυ, κσλο6νται τεχνίτες άπω τήν "ΗπειρΟ; κυρς… ως, καί τή Δυτική Μακεδονία. ΧΠΧή53Αύτοί άποτελοσν τή µαγιά γιά τή δηµιουργία πολυάριΟμσν ντόπιων χτιστάδων,ξυλογλόφων, λιθοξόων, χαλκουργδν, ζωγράςων, άρ… χιτεκτόνων κ.λ.π… 96 σπίτια TOG Πηλίου, χτισµένα στόν τύπο τοδ βορειοελλαδί- τικου άρχοντικοσ, στολίζονται ΗΕ ξυλόγλυπτο σταθερά στοιχεία, µέ χρωματιστοός φεγγίτες καί, συχνό, μέ τοιχογραφίες…Οΐ έκκλησίες, µονόκλιτες Η τρίκλιτες Ba" σιλικξς τοιχογραφοδνται καί &ποκτοΞν ξυλόγλυπτα τέμκλα, δεοποτικούς θρόνους καί εζκονοοτάσια . Βρόοες, καλντερίµισ, τοξωτά γεφύρια συµπληρώνουν τήν χαρούµε… νη εικόνα τών χωριδν 106 Πηλίουο ΄Λξιόλογη εζναι καί & πνευματική τους &νάπτυ…- ξη HE τή δηµιουργία βιβλιοθηκών, λειτουργία σχολείων καί τήν ξμφάνιση άξιόλογων λογίων, ιοπως & ΚωσταντΞς, ό Φιλιππίδης καί δ Γαζής… Σιγά…σιγά, καί κυρίως κατά τόν 180 αζώνο & τέχνη του Πηλίου πλουτίζεται µε καινούργια στοιχεΓα πού τΞς δίνουν Ενα ζαρακτήρα περισσότερο χαρούμενο καί αζ… σιόδοξο. Τόν τόνο πιά στή ζωή δίνει & &νερχόµενη καί προοδευτική τάξη τών βιο… τεχνΞν, τών έµπόρων καί τών ναυτικ6ν… Μετά τή δημιουργία, άπό τά μέσα τοσ 19ου ab évay τής καινούργιας πόλης τοΠ Βόλου & οίκονοµικ€ καί πολιτιστική ζωή τ6ς περι… , οχΉς συγκεντρώνεται σ'αυτή και &λλάζει µορφή. …: ή . ,. I I | #… l .- -,- η , &… [| , ' ' | ,… ?. ,'΄ κ . . ΄ζ΄΄ς» :…- [ή . , . Ώ.µλν:μ.ε…- Ήιιόου Άι'……'Ό4)ΈΚ /…λ' Ή"' ζΧΜµ1 " Π ?ιΟι,) ι . ,… : η; ΄.- /΄'|ζ,'΄΄ζ.τΧ.|΄ι΄.ς ΄ϊ "! | 6 . 7: &… &… «Δ…; Δ…… /,Α/, Μπα ; ΗΑςς/+|α |3/θυ/+ω3 κ»? |ιτποδ΄Ό,…… 5 Θΐέ/;]Ον(|ς I χ 1' , 1 v η . 17- ΔΓή Γ,… 1 8 ΜΜΜ! χ (, α) 3 - -… ('Η? Δ)… & (Ή; 1 Γ……Γ…ΐ/7 δάζ|'/||ξ ! |1 , ζ) / Π | ' ( . Η : » Β' ;Οφ)΄Μ ΚζΛ/ υ]ζ,)Οωΐ … ( Κ α…ωΏως ) …€ & ( & … /ΐΔ=΄Ήξ άΐΐ γτ…- ΄- ζ 32/4. ;, & ""… έ €&ΓΓ7 (µε? & σ) ; ::: _ I) Ήζ LID/30A," ί-µΐΜω (Ξπ(.΄(ζ΄ ΄" ; ;;;…- ? GAY (µ ήσυχα, &&…λρ, Γ Α AA 1 Α , η ς,ΔςΛςςΑ5 , Λ…… Μ…… 12ΜΜΑ "Ο ξθ΄ .)| ΄ "" ΄ | γ . || : '΄ | | .’ :! …. … , , ? /ί … ν ( & xx " ' ή … … , | …/ … ΄ …… /%%&ε … ) 72 3677/78" 3/ΘζζΘξρμαΥΔα/ &… φακούς ΡΛωυΐξ ΚΚ€Ηπ€Κδ …, αΗκΜ…ε μΑρ…ΔΑε(κε… πεέ) 4s.— ευ… 11U1':5 ΜΜΜ/… …- 1U ίζΜζΠ/+) [& … ΝίΚΟΔΗΞ Κ©ςικη.%ΟΡΌ υωί _ ζΐλκ€ Γ€**΄Μ "& 3 Η. ΜΜΑ ΝΑεσ…οΛ) (ΜΑΜΑ) ?. "(2662 ζ070'ι;7ς . ///7?%6΄) & "ΖΜΔ>όψα Λ|…µ αν… ΜΜΑ! &. Α, …η… ©…ΏΐΜ ΛέΜΜ

… … … ΞξΨ | Χ µε: | ( ΄ 1 Λη !" έµέωιΞι "' Θ Μ Δ |) &! Θπτ . Η;Δ'ΞΘΗΞξΠΞΜΜΜΜ|ΞΠΞ©υΞως" " ..΄ν-…" "κι'. : |1 … ζ Η 119ΐΚ'Πέ…" … … 21ΙΙιιΉΜι…ι'[ιξεΛΙΗΠπ "…µε:ΗιικΞ:ιι…π…..…τι…ιι:. :.!µζ:1ΗιΗΉΛ…: . . .… ν΄ ΜΕΘ . . . ", -'Ο«… …. I τ' …' …! | 41 m …- …κπ0 στ απ…… . δ΄… :" ' ή |." |) Ν |! i Η! … ΑΠ»… I if: & "Η! [… από! -… -.' "… Γιά ! 4 ? : "… " " … & - Έ ζω | E =.- … τ; ? .ξ&.')"" & … ΠΕ- .…,, [ | τα; : » - " [΄ ξ ΒΟΜς.ρΔω ε+απτ,ογ… 22....- if? a. . αχ Ξ " & ζ ζ; ν....ι….-…… ……- ι ,…-…ε Κυρίες καί Κύριοι, 'Η εύγενική πρόσκληση τού 'Αθηναϊκού Τεχνολογικού 'Ινστιτούτου νά μιλήσω γιά τη λαϊκή τέχνη τού Πηλίου µε βρηκε την ώρα πού επιχειρω µιά συνθετική εργασία πάνω στό θέµα αύτό, πού είναι τό άντικείμενο πολλών µοβογραφιων καί "αρθρων μου. Είναι άλήΘειαπώς έδα καί είκοσι περίπου χρόνια, σέ µιά γειτονική αίθουσα, µέ τό ΄΄ιδιο θέµα είχα δοκιµάσει την καλωσύνη τού άκροατηρίου µου. Πρέπει νδ όμολογήσω πως τότε τά πράγματα Ήταν πολύ πιό εύκολα γιά µένα. Στά χρόνια πού μεσολάβησαν & ερευνα προχώρησε πολύ. Καινούργιο, πολλαπλάσιο ύλικό εχει προστεθεί. Νέα προβλήµατα, αναπάντητα ερωτήµατα καί -γιατί νάμην τό όµολογησουµε; - περισσότερες αξιώσεις καθι- στούν τη θέση µου πολύ πιό δύσκολη. Συγχρόνως εγινε καί & γνωριμία µέ τίς τέχνες όλων των περιοχών της 'Ελλάδος, καθώς καί άλλων, γειτονικών καί μακρινών, λα"ων. τα τοπικά φαινόµενα δέχονται ετσι εναν καινούργιο φωτισμό. Κάτω από αύτές τίς συνθ"ηκες ζηλεύω τόν τοτεσινό εαυτό µου γιά τη σιγουριά εκείνης της επΟχΞς - καί µόνο γι΄αύτή; Είµαι, όπως εύχαριστημ€νος γιατί μού δίνεται ή εύκαιρία, πρίν άκόµα οί απόψεις µου &κινητοποιηθούν στό τυπωµένο χαρτί, νά τίς θέσω στόν ελεγχο ενός τό- σο ύπεύθυβου άκροατηριου καί && Θεωρησω σάν μεγάλη προσφορά αν & όµιλία αύτη θεωρηΐ θεί' σάν ένα είδος είσηγησης σε συζήτηση πού θά επακολουθησει. Κυρίες καί Κύριοι, "Ενα θέµα με τόση εύρύτητα δε µπορεί νά χωρέσει στό χρονικά "ορια .. , ,, … … , ιέι λΞρ6τητα μιας διαλεξεως. ΕΠΠΗΠΒΒΚάνθρωπ ς ιερουσε να διαπραγµατευΘει ενα εμα µεσα σε μία ωρακΠΉΞΞΠΞ ΞΒΗΒΒΕ γράφει βιβλίο µε εκατοντάδες σελίδες ειναι γιά κρεµασμα. Θελω να πιστέψριε πώς … ' ' & ο"… "να…… να ηταν… ενώ." Ό… 61) δ…"- :… αν ένα µια κατά… Τά πηραν τά βαρυόµοιρα καί πανε ναν τά θάψουν τά πηγαν καί τά ρίξανε στης έκκλησιΞς τό λάκο. Μά όταν τά κατεβάζανε µέσα στό ίδιο μνήμα κλαίγανε ξένοι καί δικοί, κλαίγανε κι ο'ι παπάδες. Στόν ενα βγηκε καλαµιά, στόν αλλο κυπαρίσσι. Βοριάς φυσάει στά κλαριά, σκύβουνε καί φιλιούνται. -Γιά ίδές τα τά λιγόζωα, τά λιγοζωϊσµένα πού δεν φιλιούνταν ζωντανά, φιλιούνται πεθαµέναΐ , - . …κι, "η Ρ ΛΑΙΚΗ Τ11Χ"ΙΞ TOY HKAIOY Τό Πήλιο:υµού άποτελεί τό χύρο μέσα στόν όποίο θά κινηθούμε στό άρθρο τούτο, είναι ένα βουνό πού καταλαµβάνει τή νοτιοανατολική πλευρά τύς Θεσσαλίας. Περιβρέ- χεται άπό τό άνατολικά του άπό τό Αίγαίο Πέλαγος καί, σχηµατίζοντας µιά στενόµα- κρη χερσόνησο, άγκαλιάζει τόν Παγασητικό κόλπο. Στή µυθολογία τύν άρχαίων 'πλλή- νων "εχει σημαντική θέση. 'Εκεί τοποθετούσαν τούς Κενταύρους, ένας άπό τούς 610(- ους, & σοφός Χείρων, ύπηρξε καί δάσκαλος τού πρώτου γιατρού τού κόσµου, τού &σκλη- πιού. "Γκεί έγιναν οί γάµοι τού βασιλέα τύς 'Ιωλκού Πηλέα καί τίς Θέτιδας, όπου !- ταν καλεσμένοι "ολοι οί Θεοί τύς άρχαιότητος. 'Εκεί έγινε η άνατροφη τού ξακουστού Ήρωα άΛχιλλέα.'Από τίς άκτές τού Πηλίου ξεκίνησεν & άργοναυτικ6 έκστρατεία. Οί µά- χες τόν κενταύρων µέ τούς Λάπιθες καί άλλα µικρά καί μεγάλα περιστατικά δείχνουν τη σημασία τού Πηλίου στην έλληνική µυθολογία. Κατά την άρχαιότητα τό Πηλιο δέν κατοικούνταν. Μόνο στίς άκτές του άκμασαν αερι- * πές σηµαντικές πόλεις, όπως ή 'Ιωλκός, οί Παγασές. & Δηµητριάς καί άλλες. Κατά τη βυζαντινή έποχη είναι γεμάτο άπό μοναστήρια, πού συνεχίζουν τή ζωή τους καί κατά την Ψουρκοκρατία. Γύρω άπό τά μοναστήρια, άπό τό 160 αίύνα, άρχίζουν νά δηµιουρ- γούνται τά χωριά κυρίως άπό κατοίκους τύν παραλιακών συνοικισµύν τύς περιοχύς, τού έσωτερικού τύς Θεσσαλίας καί άπό τίς περιφέρειες τύς Λαμίας καί τύς Ήύβοιας. Οί ό- ροι διαβιύσεως στά καινούργια χωριά είναι καλλίτεροι γιατί δέν κινδυνεύουν ούτε άπό τίς πειρατικές Επιδρομές, όπως τά παράλια, ούτε άπό τίς ληστείες τόν Τουρκαλβα- νύν, όπως τά πεδινά. 'Η πλούσια βλάστηση, τά άφθονα νερά καί πρό παντός ή σχετικη ;άσφάλεια δημιουργούν εύνοϊκές συνθύκες γιά την άνάπτυξη τύν χωριύν. Πάντως, ώς τά τέλη τού 170v αίώνα είναι μικροί οίκισµοί µέ άγροτικό χαρακτύρα. Κατοικούνται µόνο άπό χριστιανικό πληθυσμό. 'H καθυστερημένη οίκονοµία τους δέν έπέτρεπε τό χτίσιμο μεγάλων καί πλούσια διακοσµηµένων σπιτιύν καί έκκλησιύν. "π,", η λαϊκή τέχνη πε- ριορίζεται μόνο στην ύφαντικη καί στην κατασκευή µερικύν είδύν καθημερινός χρήσεως. ' πειδη τά χωριά βρίσκονται κάτω άπό την άµεση πνευµατική έπίδραση τόν μοναστηριύν, ύ τέχνη τους είναι συντηρητική. Στην έκκλησιαστική ξυλογλυπτικη περιορίζεται στην κατασκευή ξύλινων τέµπλων σέ χαµηλό άνάγλυφοξ καθώς καί άλλων έκκλησιαστικύν έπί- πλωνι είκονοστασίων, δεσποτικύν θρόνων κ.λ.π. Μεταχειρίζονται τά συνηθισμένα συμ- βολικά διακοσµητικά θέµατα: τήν :μπελο, τόν πελαργό.... Στην άγιογραφία συνεχίζε- ται & μεταβυζαντινή παράδοση µέ ταπεινούς λαϊκούς άγιογράφους, πού πολλές φορές φθάνουν σέ κάπως άξιόλογες έπιτεύξεις. ΦΈά έλάχιστα ύφαντά πού σώζονται είναι άπλά "την χατασχευή, ετναι τά λεγόμενα ριγωτά. Κηλαδη κατά την ύφανση άλλάζουν κατά Άιτ.η: 2 στήματα τό χρώμα τού ύφαδιού καί έτσι τό ύφαντό άποτελείται άπό άλλιπάλληλες χρωµατικές λωρίδες, πού είναι, όµως, άρμονικά συνθεµένες. 'Η ύφαντική, όπως καί όλη ή έπεξεργασία τού µαλλιού, γίνεται άπό τίς γυναίκες κάθε οίκογένειας. [ . . . . . . . . . . Σιγά … σιγά τά χωριά πολλαπλασιάζονται καί άναπτύσσονται. Οί κάτοικοί τους έπι… δίδονται όχι μόνο στή γεωργία άλλά καί στή βιοτεχνία καί στό έµπόριο. T6 μετάξι, σκέτο ή κατεργασµένο, άποτελεί µαζί μέ τήν κατασκευή µάλλινων έπενδυτών |κάπες/, τό σπουδαιότερο προϊόν, πού έξάγεται σέ μεγάλες ποσότητες. 'Η χαλκουργία καί ή βυρσοδεφία έπίσης άναπτύσσονται. λημιουργείται έτσι µιά τάξη έµπόρων καί Βιοτεχ- νών πού δίνει τόν τόνο σ'όλόκληρη τή ζωή τών χωριών. Ψά σπίτια καί οί έκκλησίες χτίζονται µεγαλύτερα καί διακοσµούνται πλουσιότερα. Δηµιουργείται έτσι ή άνάγκη νά κληθούν τεχνίτες άπό "αλλες περιοχές µε περισσότερο άναπτυγµένη τήν τεχνική. " Έρχονται κυρίως τεχνίτες άπό τήν "Ήπειρο, τή βορειότερη έλληνική περιοΧή. 'Αρ- χιτέκτονες, ξυλτγλύπτες, λιθογλύφοι, ζωγράφοι, χτίστες καί άλλοι. Οί ήπεορώτες αύτόι τεχνίτες έχουν ήδη μιά παράδοση, πού τή μεταφέρουν καί στό Πήλιο. Φά χωριά άρχίζουν νά χειραφετούνται άπό τήν έπίδραση τών µοναστηριών. "τήν ξυλογλυπτική έµφανίζονται σκηνές άπό τήν 'Αγία Γραφή καί άπό τά Συναξάρια τών 'Λγίων, κυρίως αύτές πού δέν παρουσιάζονται συχνά στήν άγιογραφία|θυσία τού 'Ισαάκ, ή έκδίωξη τόν πρωτόπλαστων άπό τόν Παράδεισο κ.τ.λ./. Στό χωριό Ηούρεσι, στό άνατολικό Πή- λιο, όπάρχει ένα χαρακτηριστικό τέµπλο αύτού τού είδους στήν έκκλησία τών Είσο- δίων τής Θεοτόκου. "Η τεχνική του είναι πιό έλεύθερηι οί μορφές παριστάνονται &… λόγλυφες καί άναμεσά τους ύπάρχουν κενά. ' ανήκει στά λεγόµενα κεντητά ή σκαλιστ στόν άέρα τέμπλα. 'Ανάμεσα σέ ποικίλα εύκίνητα διακοσμητικά βλέπουμε τόν άποκε- φαλισμό τού 'Ιωάννη, τή:ξαλώμη νά κρατάει τό κομµένο του κεφάλι, άλλού τόν "Ισα- fin νά δδηγείται στόν τόπο τής θυσίας, τή στιγµή τού θαύµατος µέ τόν "Αγγελο πού κατεβαίνει όρµητικά, καί τό έλάφι πού άντικαθιστά τό θύμα. Χαρακτηριστική είναι ή άπεικόνιση το"υ θαύµατος τού 'λγίου Εύσταθίου, ό όποίος σηµαδεύει μέ τό τόξο του ένα σταυροφόρο έλάφι. 'Ξκείνο στρέφει τό κεφάλι του πρός τόν "Αγιο καί τού λέει μέ άνθρώπινη φωνή: TI ME AIQKEIC; / Γιατί μέ κυνηγός; | Τά λόγια αύτά εί- ναι σκαλισµένα έπάνω σέ μιά μιµηση ταινίας πού ξετυλίγεται άπό τό στόµα του. 'Ο 'Αγιος ρωτάει μέ άπορία = TIC Η ΦΩΠΗ, ΚΥΡΙΕ| / Ποιά είναι αύτή ή φωνή, Κύριε,/, σκαλισμένο κι αύτό σέ άλλή ταινία. "Η σιγουριά µέ τήν δποία είναι πλασµένες οί μορφές, ή σταθερότητα τής τεχνικής, ή άπόλυτη γνώση τών δυνατοτήτων πού προσφέ- ρει τό ξύλο καθώς καί οί λύσεις πού δόθηκαν σέ διάφορα προβλήµατα, μαρτυρούν τή 3 µακριά καί συνεχή παράδοση, τής όποίας φορείς είναι οί τεχνίτες τού τέµπλου τού Μουρεσιού. ι'0σο περνάει & καιρός τά χωριά τού Πηλίου όναπτύσσονται. Οί"εµποροι καί οί βιοτέχνες πλουτίζουν καί έτσι μεγαλώνει ή κοινωνική τους δύναμη. Δηµιουργείται καί άναπτύσσεται ή ναυτιλία. Πολλοί πηλιορείτες γίνονται έµποροι στό έξωτερικό, συµµετέχουν στή ζωή τόν έλληνικόν παροικιδν τής Ηύρόπης, ζυμόνονται µέ τά ποσο… δευτικά ίδεολογικά ρεύµατα τής έποχής. Δύο γεγονότα ύποβοηθούν τή μεγαλύτερη άνά- πτυξη. Στά 1668 παραχωρούνται άπό τούς Τούρκους είδικά οίκονομικά καί κοινωνικά προνόµια σέπια! τού Πηλίου καί στά 114 ή ύπογραφή τής Ρωσο4Ρουρκικής συνθήκης τού Κιουτσούκξ Κατναρτζή µέ είδικά άρθρα έπιτρέπει στό έλληνικό έμπορικό νά τα- ξειδεύει στό Αίγαίο καί στόν Εύξεινο Πόντο έχοντας προνοµιακή θέση. 'Η νέα αύτή τάξη τόν Εµπόρων καί τόν ναυτικδν δίνει τόν τόνο στή ζωή τόν χωριύν τού Πηλίου τίς τελευταίες δεκαετίες τής Φουρκοκρατίας. 'Εχει έμπιστοσύνη στίς άναπτυσσόµε- νες δυνάµεις της, χαίρεται τίς έπίγειες χαρές, προσπαθεί νά κατακτήσει τήν έπιστη- μονική γνώση τού φυσικού της περίγυρου καί άγαπΞ νά τόν βλέπει στήν καλλιτεχνική δηµιουργία. Σε πολλά χωριά ίδρύονται σχολεια καί βιβλιοθήκες. Στά σχολεία είσά- γονται όργανα φυσικής, ύδρόγειες καί ούράνιες σφαίρες, γίνονται πειράµατα ήλεκτριο µού καί χηµείας µέ είδικές συσκευές. Ηί λόγιοι ταξειδεύουν στήν Ξύρόπη, "ερχονται σέ έπαφή µέ έκπροσύπους τού Διαφωτισμού καί ύστερα άλληλογραφούν μ'αύτούς. Μετα- φρόζουν φυσιογνωστικά, ίστορικά. µαθηµατικά καί γεωγραφικά συγγράµματα. Δύο άπό αύτούς, δ Γρηγόριος ΚωνσταντΞς καί & Δανιήλ Φιλιππίδης, έκδίδουν στά 1791 μία Γεωγραφία, γραμµένη στή δηµοτική γλδσσα τής έποχής, όπου κάνουν μιά πλήρη ίστο… ' ριπή. τοπογΜφ…ύ :… Μουρ-Μή περιγραφή τού Πηλίου. τα σπίτια χτίζονται μεγάλα, διόροφα ή τιόροφα, µέ πλόύσια ξυλογλυπτη, ζωγραφική καί άλλη διακόσμηση. ?τίς &- γιογραφίες τόν έκκλησιδν έμφανίζονται τοπιογραοικά καί ήθογραφικά θέματα. Στά 1802 & ζωγράφος Γιάννης Παγώνης ζωγραφίζει τήν έκκλησία τής 'Αγίας Μαρίνας στό χωριό Κισσός. Στίς καθαυτό άγιογραφίες του µιά έλαφριά πνοή ρεαλισµού προσπαθεί νά δό- σει κάποια ζωή στίς µορφές πού ξέφυγαν άπό τό βυζαντινό στυλιζάρισµα."Όμως τά έργα του αύτά είναι µέτρια. 'Ο Παγώνης δεν "εχει ταµπεραµέντο άγιογράφου. Δέν είναι οί θρησκευτικές έννοιες πού τόν έµπνέουν. ?ά δέντρα, τά βουνά, τά κάστρα, οί πολιτεί- ες, οί γέφυρες, είναι & κόσµος του. Καί & όνθρωπος. "Έτσι, στήν καµπύλη 106 ένόνει τίς τοξοστοιχίες µέ τό ταβάνι ζωγραφίζει τά πιό…ξακουστά µοναστήρια καθώς καί βι- βλικά τοπία: τα παλάτια τού Δαυίδ, την 'Ιερουσαλήµ, τά µοναστήρια τόν Ηετεόρων. τα "προς Σινά, τό Μέγα Σπήλαιο καί ήλλαξνΤά θέματα προέρχονται άσφαλ8ς άπό χαλκογρα- ψηµένα πρότυπα καί ό ζωγράφος δέν μπόρεσε νά άπαλλαγεΐ έντελδς άπό τό ύφος τής 4 xapan1tnfig. Δπλώνει, όµως, με ανεση τα τοπία του, πετυχαίνει εδχάριστους συνδυ- ασµούς χρωμάτων καί κροαγγ€λλει τόν κατοπινό λαµπρό τοπιογρόφο. Στόν ίδια εκκλη- σία ζωγραφίζει καί δύο σκηνές όπου µε ακρίβεια αποτυπώνεται & γυναικεία πηλιορεί- τικη φορεσιά τίς &ποχξςι"'Η πονηρά έξοµολόγηοις τόν Χριστιανδν" καί "'Εδδ 6 6L6- βολος στολίζει ξκείνους πού &γαποΙν τήν διαβολικήν μεταµόρφωσιν", δηλαδή τό βά- ψιμο τόν γυναικδνφ΄Εΐναι "εργα &πλοϊκΗς φαντασίας ποό κάτω 616 μια ηθικολογικ6 €πίφαση µας δίνουν δροσερΞς ήθογραφικξς είκόµες. Χαρακτηριστικό είναι καί τό με- γαλωµα τοό δάκτυλου της γυναίκας 106 βάφεται. Γενικά στην ελληνική λαϊκή τέχνη παρατηρείται τό φαινόµενο τίς µεγέθυνσης το! ανθρώπου Η τοπ μέλους τοπ σώµατος πού αποτελεί τό σηµαντικότερο στοιχείο τΠς σύνθεσης. ιό αλλη εκκλησία,όσξόν "Α… για Δηµήτριο Ηεοχωριοσ, & "ιδιος ζωγράφος κάνει δύο νεκρές φόσεις παρµ€νες από δυτικοευρωπαϊκό πρότυπα. Καί στόν Ξκκλησιαστικ6 ξυλογλυπτική παρατηρείται τόν ίδια !ποχη α8τό & τάση να &ποδίδονται σκηνές από τόν καθηµερινή ζωή. Στην !κκλησία του αγίου Κώνσταντί- νου, στη Μαυροδτσα. πανω στό τξµπλο, αναμεσα στά "αλλα παραδοσιακό θεματα, Enga- νίζονται καί οί πρότες σκηνές &κό τήν καθημερινή ζωή. Παρ'όλο τό µεταγενέστερο κακό χρωµατισµό, 106 σκΕπασε τίς λεπτοµέρειες, διακρίνονται 660 μορφές ανδρ6ν µε τοπικ€ς φορεσιές, πο6 πΞνε στίς δουλειές τους. 'Ο πρώτος σηκώνει μ€ 16 60101:- ρό του χέρι τό τσεκούρι. πού-τό ακουµπάει στόν όρο του, Eva µε τα δεξί κρατάει τό μπαστούνι του. ‘0 δεότερος Εξει περασμένο στόν ώµο του Ενα αγροτικό πριόνι καί συγχρόνως καπνίζει µέ τό µακριά πίπα του.'Η ζωντάνια τΞς κίνησης, & πνοή &- λόθειας καί ή &κρίβεια στα σχήµατα ταν εργαλείων καί των φορεσιδν µας περνο€ν σε Ενα καινούργιο κλίμα. Στό ίδιο τέµπλο εµφανίζονται σκορπισµΞνες καί λίγες &- κόµα μορφξς από τό ζωή καί από τή μυθολογία, όπως Ένας κένταυρος. T6 πιό λαµπρό δείγµα, τό κορόφωµα ατΗς της τάσης είναι τό τέµπλο της Εκκλησί- ας τοδ ϊταυροδ, στό δόση 'Ανεμοδτσα, κοντά στό χωριό Δρόκια. Έτό γενική του διά- ταξη τό τέμπλο αδτό δεν παρουσιάζει τίποτα 16 ίδιαίτερο. T6 µεγάλο του ξνδιαφέ- ρον βρίσκεται στίς λεπτοµέρειες."Ενας δυνατός παλμός ςωΞζ δονεΓ τό θαυµάσιο αό- τό ξυλόγλυπτο. Παλμός ζωής με τίς αντιθέσεις της, τόν πόλη της καί τή φρεσκάδα της.΄Λγρια ζδα συµπλξκονται σ'!ναν θανόσιµον &γ6να. Φείδια, πουλιά, φυτό. αγωνί- ζονται να ζήσουν παλε6οντας 16 "ενα µέ τό αλλο. ' Ένταση ζωης χαρακτηρίζει τόν κίνηση ενός πουλιοσ πού ραµφίζει σταφύλια. "Αγρια δύναµη εκφράζουν τα σώµατα δύο τσακαλιδν, καόώς τό Ένα δαγκώνει µε µανία τόν τράχηλο τοπ αλλουζΞ'λνθρωποι κυνη- γοδν "αγρια ζδα μέ Εντονες κινήσεις γεµξτες αλήθεια#νΦοροδν τίς πηλιορείτι;ες ! ! φορεσιές τΞς Εποχής τους. 'Ξνας πηλιορείτης σφάξει ένα άρνί πού τό κρατάει άπό τό κεφάλι.Διάκοι µέ Θυµιατό, πουλιό, έρπετά, λουλούδια, άπειρες µορφές συνθέτουν ένα πίνακα διαφορετικό άπό τή βιβλικό άτµόσφαιρα τού τέµπλου τού Μουρεσιού. Πάνω στό ύπέρθυρο τού ίερού βήµατος ένα παληκάρι σκοτώνει έναν τεράστιο δράκο. Νά συµβολί- ζει την πάλη τού κακού μέ τό καλό; "Ισως. 'Η προσωποποίηση, όµως, είναι τόσο έντο- νη πού περισσότερο είκονίζει τήν πάλη τού παληκαριού μέ τό θηρίο, όπως Εµφανίζεται σέ παλιότερες έλληνικές παραδόσεις καί όπως θά τό συναντήσουµε άργότερα σά µιάν έλληνικό προσθήκη στό θέατρο τόν σκιών | Καραγκιόζη/. 'Ακόμα κι όταν έµφανίζονται τά γνωστά Θρησκευτικά διακοσµητικά θέµατα, κι ατά έχουν αδειάσει άπό τό συµβολικό τους περιεχόμενο καί ξαναγύρισαν στήν άπλή τους φύση. 'Η άµπελος π.χ. δέν "εχει πιά τό γνωστό της συμβολισμό/"'Εγό είμί δ όµπελος..."|. ΥΕ τόν τρόπο πού &ποδόθηκε ξανάγινε τό κλίµα πού µάς δίνει τά γλυκά σταφύλια καί τό κρασί. Οί μορφές περιορίζονται στίς κύριες έπιφάνειες, άδρά σκαλισµένες, μέ µιά τάση όπερβολύς στό χαρακτηριστική λεπτοµέρεια.'Εκείνο πού συµπληρώνει τόν έντύπωση καί κάνει πιό έντονη τόν αίσθηση ξωΕς είναι η προσθήκη χρωµάτων στό κάτω µισό τού τέμ- πλου. Οί φορεσιές, τά πρόσωπα, τά ζύα, τά φυτά είναι χρωµατισµένα μέ τό χρόμα πού κυριαρχεί σ'αύτά. Χρώματα ζωηρά. καθαρά καί αρμονικά, χωρίς λεπτοµέρειες κα'ι δια- κυμάνσεις τόνων. Κόκκινα, λουλακιά, πράσινα, κίτρινα.Ά99 Οί διακυµάνσεις, όµως, τόν τόνων πραγµατοποιοόνται άπό τό ποσοστό φωτός πού πέφτει σέ κάθε σημείο. τά ση- μεία πού προεξέχουν δέχονται περισσότερο φός καί & τόνος γίνεται άνοιχτότερος. T6 άντίΘετο γίνεται µέ τά βαθύτερα σηµεία, πού δέχονται λιγότερο φδς κι & τόνος γίνε- ται πιό σκούρος. 'Ξπειδη οί όγκοι είναι πολυεδρικοί, δέν έχουµε µαλακές µεταβάσεις άπό τόνο σέ τόνο, άλλά σαφύς περιγραµµένες χρωματικές έπιφάνειες, άντίοτοιχες µέ τίς έδρες τού 'ογκου. "Έτσι, χρώµα καί όγκος, µέ τήν ίδιον άντίληΦη όποδοµένα, &… ξεχύριστα τό ένα άπό τό άλλο, &ποτελούν 'ενα σύνολο γεµάτο άλόθεια καί δύναµη. με την ίδιαν άντίληΦη, κάπως πιό συγκρατηµένη, είναι σκαλισµένο καί τό τέμπλο τής Εκκλησίας 'Δγίας ΠαρασκευΞς, στό Ζαγορά, καί άλλα τέμπλο. Χαρακτηριστικό είναι η περίπτωση τόν τοιχογραφιών πού ύπ6ρχαν σε φρςςα στήν α'ιθουσα όποδοχ6ς |άρχονταρίκι/τού µοναστηριού τού 'Αγίου λαυρεντίου, γιατί συν- δέει τόν έκκλησιαστικη ζωγραφικό μέ τό ζωγραφικό τόν σπιτιύν. Τό έργο καταστράφηκε κατά την κατοχή. Παριστάνει την ποµπό πού πηγαινε άπό τά Πατριαρχεία στά Σουλτανιξ κά άνάκτορα γιό νά πάρει Ο Πατριάρχης την έγκριση τής έκλογύς του από τα πουλτενο. Πρόκειται γιά ένα βυζαντινό έθιμο πού διατηρήθηκε, κάπως τροποποιημένο, καί κατά ΄ τόν Φουρκοκρατία. 'Ξπειδη η ζωγραφιά προέρχεται όπό έµµετρο κείµενο έχει διατη- ρήσει τό ρυθμό τού στίχου. "ιό µακριά φιγούρα, ύστερα υιό Βραχεία, πάλι υιό µακριά Ξ τονισµένη καί ούτω καθεξύς. Τό ίδιο έπαναλαµβόνρται καί στό δέντρα τού πατριαρ- x ι κού κήπου .!) &! ,… . . . . . . . . . . . . , . τα σπίτια τού Πηλίου "εχουν τά δύο πρύτα τους πατώµατα χτισµένα κατά τρόπο φρουριακόΞΒζβχουν χοντροός τοίχους µέ μικρη &σφαλΞ πόρτα καί έλξχιστα σιδερδφρα- χτα παράθυρα. Δέν πρέπει νά ζεχνούµε πώς δ όσφ€λεια τΞς εποχύς έκείνης δέν όταν καλή. T6 κάτω π€τωμα, τό "κατόϊ", χρησιµ1ποιεΐται γιό τόν &ποΘηκευση τόν προμη- 8ειύν καί τόν κατεργασία τύν προϊόντων. Στό δεύτερο πάτωμα όπάρχουν τά "χειµωγιξ- τικα" γιό τη χειμερινή διαµονή τύς οίκογένειας. 'Έκεί ύπόρχουν τζάκια, φαρδιοί καναπέδες/"µεντέρια"/ καί πολλά ντουλάπια. πιο επάνω πάτωµα, πού προεξέχει, είναι χτισµένο μέ έλαφρότερα ύλικό καί Εχει πολλά παράθυρα. 'Η στέγη του προεξέχει μ€ πλατύ ξύλινο γείσωµα καί σκεπάζεται &πό ντόπιο γκρίζο σχιστόλιδο. 96 πηλιορείτικα σπίτια &νόκουν, μέ τίς όναπόφευκτες παραλλαγές, στόν τύπο τόν σπιτιύν τύς βορείου 'Ελλόδος. Πάνω &πό τό κύρια παράθυρα τού έπανω πατώµατος, Ξµέσωςξµετό τό γεΓσο τύς στέγης, είχαν φεγγίτες µέ γύψο καί χρωµατιστό τζαµόκιι. Πρόκειταΐ γιό εξέλιξη τύς βυζαντινύς φωτιστικύς θυρίδες. πε τό πέρασµα τού χρόνου τό παρέσυρα τού Επάνω πα- τώματος έποχτούν τζάμια καί Ετσι καταργείται & οεγγίτης. 'Ξπειόύ, όµως, διατηρεί- ται ό όρχιτεκτονικός τύπος τού σπιτιού, στη Θέση τού φεγγίτη µπαίνει ζωγραφιστή δποµίµησό του, τό ψευτοπαρξδυροΞΞιΑπό τόν &πλοποιηµένη όποµίµηση τού σχέδιου τού φεγγίτη, τό ψευτοπαοόθυρο περνάει σέ καινούργιες, δικές του μορφές. "Οπως κόθε εί- δος πού μπαίνει στό θέση ίνός παλιότερου, στόν &ρχή είναι ίπηρεασµΞνο όπό τό οχύ- µα τού παλιού. Σιγά-σιγά, όµως, ξεµακραίνει όπό τό παλιό καί Ξποχτόει δικό του ύ- φος. Σχηµατοποιημένα φυτικό καί ζωτκξ µοτίβα, όνόσυχα μπαρόκ στόµατα πού προερχον… ται &πό &πιδρόσεις τόν βιεννέζικων βιτρό, Ηρεμο γεωμετρικό σχέδια. πού & έλαφριά όσυµµετοία τους τα σώζει όπό κάποια ψυχρότητα, χρώματα µέ κυρίαρχο τό µαύρο, βαζουν τη σφραγίδα τύς τέχνης πάνω στα λευκά μέτωπα τον πηλισρείτικων σπιτιύν. ολλ€ς φο- ρές όνόμεσα στό φευτοπαρόθυοα μπαίνει ζωγραφικός διάκοσµος µέ βίζα λουλουδιύν, . λιοντάρια, καράβια καί δέντρα. "Ας περάσουµε τώρα στό ίσωτερικό, καί κυρίως στό έπξνω πάτωµα, όπου βρίσκονται καί οί χώροι όποδυχύς. ?ό πάτωμα αύτό "εχει τόν πλουσιότερο καί τόν όραιότερο διό- κοσµο. τό ξύλο είναι τό όλικό μέ τό όποΐο διαµορφώνουν τό έσωτερικό τού σπιτιού τους οί πηλιορείτες. Ti ντουλάπια, µέ πλ68ος όνάγλυφα διακοσµητικό, έχουν πολλές 7 φορές στό Ξπ&νω τους μέρος ξυλόγλυπτη καφασωτή διακόσµηση καί συνοδεύονται από "παραΘόρες", ανοιχτό ντουλαπόκια για πρόχειρη τοποθέτηση διαφόρων &ντικειμξνων. τα κάγκελα, με την όφόνταστη ποικιλία τόν σχηµάτων τους, δίνουν την εδκαιρία στούς λαϊκούς τεχνίτες να παίξουν μέ τίς γραµμές καί νά αξιοποιήσουν αίσΘητικό τόν 6E- . ρα καί τό φαξ πρό κυκλοφοροδν &ν&μεσα στό ανοίγματα τους. Τό ταβάνια είναι ξύλινα. Οί &ρµοί ταν σανιδι3ν σκεπόζονται από δρμοκαλόπτες, πού διασταυρώνονται µε αλλους &ρμοκτλ6πτες ε'ιτε κάθετα, δπότε σχηματίζουν τετράγωνα, είτε loaf, δπότε σχηματί- ζουν ρόµβους. Στό κέντρα τα ταβάνια "εχουν όκτ&γωνο ξυλόγλυπτο κόσμημα, πραγµατι- κό κέντηµα μέ φδλλα σχηματοποιηµ€να, ρόδακες παλι "αλλα διακοσµητικό δίματ8ξ2'Έ- να ταβάνι στό χωριό Ψρίκερι "εχει στό κέντρο ανθρώπινη µορφή. Πολλές φορές ι ξυλο- γλυπτικη τόν ταβανιπν συµπληρώνεται με απλή ζωγραφική διακόσµηση. Θαυµαοτίς σε πλοδτο διακοσµητινΞν µοτίβων καί σό σόνΘεση είναι οί σκαλιστξς πόρτες. Γύρω από Ενα ρόδακα συντίθενται, σέ π ικίλους συνδυασμούς, γεμότΩυε κίνη- ση καί Ευναυισμό,σχηματοποιηµξνα φυτικό διακοσµητικά. Στοάς τοίχους, αναµεσα στό ταβάνι καί σ'Ένα ράφι ποό περιζόνει ψηλό 16 δωµατιο δποδοχ6ς, σε πολλά σπίτια υπηρχε ζωγραφική φρίζα. Πάντοτε παριστοσσε διάφορες µε- γάλες µακρινός πολιτείες: την Κωσταντινοόπολη, τη Βιέννη, τη Μασσαλία "η πιό κον- τινός, όπως τη Χαλκίδα καί τα περίχωρα της στό παρόσπιτο τοπ *ριανταφόλλον στη Δρόκια. 'Η ζωγραφική αδτή δεν είναι πρωτόγονη. Οί ζωγρόφοι της δεν αρχίζουν από τόν εαυτό τους. πίνει φανερή & "υπαρξη καλλιτεανικΞν προγόνων. 'Η λιτότητα «αν πε- ςιγραφικ6ν τους στοιχείων διατηρεί παντοτε ζωντανή την αίσθηση της φύσης, χωρίς να γίνεται νεκρή σχηµατοποίηση.'Υπόρχει καί τό στοιχείο τοπ Θαυµασµοσ, ξκφρασυ€νο, όπως καί στό δημοτικό τραγούδι,µ€ την όπερβολήι τα φηλ6λιγνα"κυπαρίσια !χουν five απίθανο δώσε, καθώς καί οίμιναρξόες, πού Εχουν 8φος περίπου "οσο καί τό µΞκος το8 χωριοδ. Τά κάστρο, καί πιό πού τό κάστρο της άαλκίόας µέ τίς Φοβερές πολευηστρες του, τούς πύργους καί τίς επάλξεις, δείχνουν τό θαυµασμό τοδ ζωγράφουυ."€ό χορτα- ριασµξνα κοµµότια της γης δίνονται µε ανοιχτούς πράσινους τόνους, €νΞ τα χ€ρσα µε 'ωχρα Ξ µονοι DE VEVISSE fl μέ ποικίλους συνδυασµούς τόν χρωµάτων αδτδ:49Ψό κυπα- ρίσια ζωγραφίζονται µε σκέτο μα6ρο, αλλά, καθώς συνορεύουν µέ τα πράσινα, φαίνον… ται πράσινα οποδραΣΞ ‘0 ζωγράφος Θανάσης Παγ6νης, γιός του Ριξννη Παγ6νη πού συναντήσαμε προηγουµέ- νως, ζωγράφισε στό σπίτι του μιαν &νάλογη φρίζα πού παριστάνει τοπία 105 κάμπου. Διαφορα ζδα είναι έραδιαοµ€να στό ίσιωµα µπροστά ο'ξνα χωριό. να σκορπίζει Ξπό…η στό ανοιχτόχρωμο φόντο σΞν κεντηδια σέ τσεξτο. "Όλα, µικρό καί μεγάλα στό φυσικό τους, στη ζωγραφιά Εχουν περίπου 16 "ιδιο μέγεθος, ύκριβδς γιά να µείνουν κεντ65ια. "Ωστόσο ξεχωρίζει μέ όξυδίρκεια τη φιγούρα τού κάθε ζώου καί τονίζει µέ κέφι τα ίδιαίτερα χαρακτηριστικό του. "Η κότα, δ σκύλος, & όλεπού, 16 βόδι, τού Θανάση Πα- γώνη, µε τό χαριτωµίνο τόνισµα τόν χαρακτηριστικδν τους καί τό ζωηρό τους κίνηση προαγγξλλουν τό κινούµενα σκίτσα τού σύγχρονου κινηματογράφου.έΞ) Με διαφορετικη διαθεση ζωγραφίζει στό νότιο τοίχο τού δωµάτιου δύο εθνικούς ηρω" ες, τό Ρξγα Φεραίέμ3αί τόν 'Υφηλόντη. Πρότυπί του πρέπει νά είναι οί λι€ογραφίες πού κυκλοφορούσαν τότε. 'O Παγώνης, όµως, κάνει µια δική του δηµιουργία. T6 σίγουρο πλύσιµο, & λιτός χρωµατισµός καί κ ΕπιμελημΕνη ξκτ€λεση καθιστούν τίς δύο αίτξς είκόνες λαµπρό δείγματα λαϊκΞς προσωπογραφίας. Τό ζωηρό τους μόαύρο µάτι καί τό λεπτό φρύδι θυµίζουν τό στίχο τού δηµοτικού τραγουδιού. " πδχει τό µότι σαν ξλιά, τό φρύδι σε γαϊτξνι......." Βυζαντινές &ναµνήσεις, λαϊκή αντίληψη, προσωπική &ξιοσύνη, συναντιΕνται καί συνεργά- ζονται στίς προσωπογραφίες αύτΞς. ' … 'ϊλόχιστα 'επιπλα χρησιµοποιούσαν οί πηλιορείτες22τδ στόλισμα τόν οπιτιδν τους καθώς καί µερικό χάλκινα σκεύη?Ηπροϊόντα της τοπικΞς βιοτεχνίας πού εκµαζε κυρίως σε δύο χωριό, στόν Πορταριά καί στύ Μακρινίτσα. "Ολοι οί χώροι ξταν ορωµΩξν0ι µέ μάλλινα ύφαντό, Θαυμαοτό Εργα των γυναικ8ν πού τό ύφαιναν σε ξύλονους &ργαλειούς. Τό σκόρπια δείγµατα πού ύτόρχουν δείχνουν τό δεξιοτεχνία καί τή µορφοπλαστική ίκα- νότητα τδν κατασκευαστριδν τους. ψΞ ύφαντό α3τό &νηκουν στην κατηγορία τεν κεντητΞν γ στόν &ργαλειό. Είναι µιά τεχνική πολύπλοκη καί δύσκολη όλλΞ δίνει αξιόλογα όποτελύ- σµοτα. Υό διαφορα διακοσµητικό δέματα δηµιουργούνται µέ τόν κατάλληλη συνεχή ίναλ… λαγη τού χρώματος του ύφαδιού στήν ίδια σειρά. Προσεκτικό µετρύματα €Ήιτρ€πουν στήν ύφόντρια νδ δημιουργοί πάνω στην Επιφάνεια τού ύφσντού ποικίλα πολύχρωµα σχέδια: γλάστρες, πουλιό,&ν0ρόπους καί γεωµετρικό σχήµατα. T6 µάλλινα ν6ματα β€φονταν μέ φυ- τικίς βαφές, σύµφωνα με πανάρχαιες συνταγξξ;ςξέξζί2ζύ"χξξ;ατα ξταν όνεξίτηλα καί είχαν μια καταπληκτική λάµψη καί φρεσκάδα. Χαρακτηριστικό δείγμα της τάσης της πη- λιορείτικης τέχνης να απεικονίζει τόν "ανθρωπο καί τί γύρω του ζωή- όπως τή συναντή- σαµε στό ζωγραφική καί στην ξυλογλυπτικη- είναι ένα πολύ φθαρµένα σήµερα κιλίμι, πού βρίσκεται στό μοναστήρι τού "Αγίου 'Δθανασίου, κοντό στό χωριό ΛαύκοέΞΖ, Διάφορα µικρό ξυλόγλυπτο &νήκουν στόν ποιµενικό τέχνη. Κατασκευάζονταν από βοσ- κούς µέ &πλ& έργαλεία καί είναι Εργα ύπομονϊς καί ξπιµονης. Οί πηλιορείτες βοσκοί. όπως όλοι οί βοσκοί της 'Ελλόδος, µεταχειρίζονται την 9 όγκλίτσα, µακριά ξύλινη ποιµενικό ράβδο µε Συλόγλυπτη λαβή. 'Η &γκλίτσα Εχει μιά βασική χρησιµότητα για τήν ξργασία τού βοσκού. σε τό µακρί της ραβδί συγκεντρύ- νει τό πρόβατα πού άτομακρύυονται &πό τό κοπάδι καί & λαβύ της είναι κατάλληλη για να πιάνει τό πρόβατα από τό πόδι. Τό σχύµα τύς λαβύς Ξθυπηρετεί τό χρήση του καί είναι στίς γενικές του γραµµές στερεότυπο. 'Ρνα οχύµα &πλό πού θυµίζει µιοανοιχτό 5 γαλλικό. 'Αλλό πόση ποικιλία οτί διακόσµηση αύτού τού βασικού σχηµατος: 'Απειρα είναι τό διακοσμητικό εύρξµατα. Γεωµετρικά εχύκατα, δρόκοντες, περιστέρια, ξλόφια, λαγοί, άνθρωποι, λουλούδια, κουλουρίτσες, όστξρια, καθένα μέ τό δικό του τρόπο κα- μωµ€νο, σέ Επειρους συνδυασμούς:2 Ενας φτάνει σε όξιόλογη γλυπτική !πίτευξη ιαµορ- φώνοντός το σέ δλόγλυφη µορφη δράκοντα µε μισανοιχτό τό στόµα, δπ'8που προβξλλουν τό μυτερό δόντια καί & γλύσσα. "Αλλος κάνει υιό πρωτόγονη πυρογραοία, πυρακτύνοντας Ενα µεταλλικό όντικείµενο καί δκουμπώντας το ύστερα στό ξύλο. Κοµμάτια &πό πολύχρω- μες χόντρες κοσμούν μιά Ξλλη &γκλίτσα. 'Ρθθετα πετραδόκια, παλιό νομίσματα καί λο- γύς Ξλλα μικρά &ντικείαενα χρησιμεύουν γιό τό διακόσµηση των λαβύν.0ί όγκλίτσες, παρά τίς µικρές τους διαστάσεις "εχουν κάτι τό ξπιΒλητικό. 'Η όμορφιό τους δεν ε!. ναι χαριτωµένη. 'λκόµα κι όταν τό Θέµα τους είναι εύ0υυο, ύπξρχει μεσα στα µικρά αύτί κοµυξτιε ξύλου κΞτι άπό τη μυστικό σιωπή των δασωµξνων βουνύν. 'Επίσης οί βοσκοί κάνουν ρόκες γιό τό γν€σιµο τού µαλλιού όπό τίς γυναίκες. Χα- ρακτηριστικό είναι τό σκαλιστό όνθρύπινα χερια τύς κορυφύς τους καί τό µικρό κου- δουνξκια στην κάτω τους Ξκρη. τό κουδουνόκια αύτέ, µέ μιά όξιοσηυείωτη δεξιοτεχνία, είναι σκαλισµξνα &πό τό ίδιο κοµμάτι ξύλου µε τήν δπόλσιπη ρόκα. '?τσι, καθώς & ρό- κα κινείται µέ την ξργασία, παράγεται Ενας οιγανός Έχοξτ"?τό Ξντικείµενα τύς ποιµε- νικύς ξυλογλυπτικύς περιλαµβάνονται, ξπίσης, τά ξύλινα κουτάλια καί πειρούνια. 7τύ. λαβή τους σκαλίζουν διάφορα σχήματα, όμοια περίπου μέ τό κουτάλια τού 'Αγίου "Όρους, καί Ξλλων περιοχύν. Ψτό χρόνια τής Ψουρκοκρατίας κυριαρχούν στην ξκκλησιαστική &ρχιτεκτονικό τού Πηλίου τρείς τύποι ξκκλησιδνι οί µονόκλιτες ξυλόστεγ:ς βασιλικός, οί τρίκλιτες Συ- λόοτεγες βασιλικές καί οί µονόκλιτες μέ θόλο. Καθένας &πό τούς τύπους Ξχει πολλές παραλλαγές. κάθε πηλιορείτικη ξκκλησία είναι καί μιά παραλλαγή αίύν τον βασικύν τύ- πων. Πολλοί παρόγοντες Επιδρούν στό δημιουργία αύτύς τύς ποικιλίαςι οί οίκονομικΞς δυν(:ύτητες τόν κτητύρων/ πού Επηρε&ζουυ τίς διαστάσεις καί τό ίλικό/,η διαμόρψω… ση τού Ξδξφους/ δν είναι σέ κορυφή λόφου, σε πλαγιό, στό κέντρο µιξς πλατείας, σέ πολύ κατηφορικό έδαφος/, η θέση τους σχετικά μέ τό χωριό καί τίς προσπελάσεις/ πού 10 καθορίζουν τή Μόρια όψη τΞς εκκλησίας μιά πού τό ίερό πρΞπει νδ είναι πάντοτε πρός τόν όνατολή/, γειτονικές προΌπ&ρχουσες οίκοδοµ€ς/ πού επηρεάζουν τά φωτιστι- κό &νοίγµατα καί τήν τοποθέτηση τος &νοιχτοδ έξωνάρθηκα/, & χρήση /Ξν είναι καθο- λικό μοναστηριοδ, ξωκλήσι 5 κεντρική εκκλησία χωριοσ|. at µονόκλιτες ξυλόατεγες βασιλικές !χουν μικρές διαστάσεις καί είναι συνήθως ξωκλήσια. "Εχουν δίρριχτη στέγη σκεπασµένη μέ σχιστολιθιπές πλάκες. “Evan χτισµέ- νες σε &σοβάτιστη λιοοδοµή"κοί δεν εχουν &ξιόλογο γλυπτιπό % ζωγραφικό διάκοσµο. 'Γξαίρεση αποτελεί & μικρή εκκλησία τοσ &γίου 'Ιωόννου, στή Μακρινίτσα, πού "εχει Επιµελημ€νη ίσοδομική τοιχοποιία καί πλούσια γλυπτική διακόσµηση. Ξυόοτεγεέ τρίκλιτες βασιλικές είναι οί περισσότερες καί μεγαλύτερες εκκλησίες τών χωριών τοδ Πηλίου. 'Βξωτερικξ φαίνονται σΞν µονόπλιτες γιατί & δίρριχτη στέγη τους σκεπάζει καί τό τρία κλίτη. Τό μεσαίο κλίτος είναι πάντοτε ψηλότερο καί φαρδύ- τερο άπό τό δύο πλαγινά. Τά πλίτη χωρίζονται µέ δυό σειρές χτιστ€ς κοΚονες. Οί κι- ονοστοιχίες συνδέονται με τοξοστοιχίες. Γονόπλιτες βασιλικές μέ θόλο είναι 5 µικρά ξωκλήσια Η καθολικά μοναστηριδν. Ο! Θόλοι κατασκευάζονται µε ελαφροσς πωρόλιΘους. Λπό τό λίγα συµφωνητικό πού σώζονται, άπό εξοδολ6για εκκλησιΞν, &π6 λογαριασ- μούς ίδιωτικδν σπιτιδν καί &π6 επιγραφξς µπορο6με νά σχηματίσουµε τόν είπόνα τον όρων Εργασίες ταν μαστόρων. Συνήθως &ποτελοδνταν άπό δµάοες 30450 &τ5μων µέ επί κεφαλΞς εναν &ρχιτ€κτονα. ϊ6ριζαν από χωριό σέ χωριό φέρνοντας μαζί τους καί τα δποζόγιά τους. Διάφορα Ξθιμα συνόδευαν τή θεμελίωση, τό χτίσιµο καί τήν &ποπεράτω- ση τΞς οίκοδοµ5ς. Σφάξιµο κόκκορα κατά τήν τοποθέτηση τοδ Θεµέλιου λίθου, αµοιβή ταν µαστ6ρων, τά "θεμελιάτικα",κατά τό χτίσιµο τα» θεµελίων, προσφορά ρακιοδ κατά τή διάρκεια ταν κυρίων οίκοδομιπδν έργασιδν, προσφορά δώρων κατά τή ζεύξη τής οτε- γης, "μαντηλόματα",.'Βκτός άπό τούς χτίστες, οί διάφορες δµάδες είχαν καί τεχνίτες με διάφορες είδικότητες, όπως τούς λιΘογλύπτες|πελεκόνους/γι& τήν κατασκευ6 ταν γλυπτδν΄όπέρΘυρων καί &λλων διακοσμήσεων, τόός τεχνίτες 106 γιαλιοδ /τζαµιτζπδες/, γιό τά υιλόµατα, τοός ξυλουργοός/µαραγκοός| γιά τήν κατασκευή τΞς στέγης, τόν Θυ- ρΠν καί τόν παράθυρων. ' Κάπως ίδιαίτερς πρεπει νά έπιμείνουµε στήν τεχνη τ6ν λιθογλόφων /πελεπάνων|.. Τά &νάγλυφα σέ πέτρα Ξ ντόπιο µάρµαρο είναι συνηθισμένη διακόσµηση σε πηλιορείτικες εκκλησίες, βρύσες καί &ρχοντικά. 'Ενδιαφ€ρον παρουσιάζουν οι επιγραφές μέ &ραία !- ζξϊλυφα Ξ Ξσώγλυφα γράµματα καί µε λογής κοσµήµατα πού βρίσκονται σε πολλές ξκκλη- stag. 'Ξκτός άπό τό διακοσµητικά μοτίβα πού συναντοδμε στήν ξυλογλυπτιπή, & λιθο- € 1 … τ…… … . … γλυπτική…παριστάνει καί δγίους σε προτομή. 3τ5ν εκκλησία τον 'Αγίου Γικρλάου στήν .…Πορταριά, στόν "Αγιο Ιωάννη της Μακρινίτσας, στόν "Αγιο Γεώργιο, κοντά στόν "ι σ- …σό καί σέ πολλές αλλες ξ πκλησίες, στόν άνατολικό -συνήθως- τοιχο βλέπουµε χαµηλά΄ - άνάγλυφα µ€΄ µορφές άγίων. T6 σκάλισμα συµπληρωνονταν παλιότερα νξ χρωµατα που τώρα Έ΄τά Ξσβυσ.ε & ηλιος καί η βροχή. 7Ξ έλαχιστες περιπτωσεις σωζονται ιχνη τους. "Η πιό΄ ΄&ντιπροσωπευτική µορφή λιθογλ6φου τ5ς έποχξς αύτ5ς είναι τοπ Πίλιου…Ζουπανιοπολίτη.΄ ΄ζνΞπε΄στ5ν…ποµπανία ενός'λαττοΞ &ςχιτξκτονα…;οδ"Ξχτ τισε πολλές έκπ λησίες στό ……5λιο ΄τδν είΞοσαετία'179Ό-Ξ1Ό, το? µαστρο…15μου……'?.τ:νη του "ί?.ιου. Ξι "τοτε ει ένα C) πετά της λαι΄πης 'γλυ1τιεης, We: τήν ' ΄.Κ ζξεχωριστό'φαινδμενο. ΞιΓτ5'στ5'πν:ΐππ .'αί-στ .πι5 ΐρτια Έκφραση επί έξαντλει τίς δυνατότιπ τ…ες…των στοιχείων της...ι" τό γλ5πτη µί-… , …Χ…ιο βασικά τό |ν-ρωπι"ο σωµα ε:ει ΄σχημ" άσί…ς, επάνω στήν Άτρία'Ξτουμπϊει & πνπλος του.πεφαλιυυ… νξπ.'|΄ στά "χ:;μτ αδτ… πεντξει τίς λε πτταξ1ειε. "ίναι,,Ρ€ΒαΞα, Ενα σχ5… σε πιό ΐίνει τήν ΄.1ίεΘησ΄ή της άκαμψίπςξπαίςτΞς=Ππρδτητας. 'Χλλά Έπριβδς γι'τ5τό΄μπον ' ρει νά συγκρατει αίσθητικΞ τόσο πλοΉτς Ξτι διΐφορα κεντ54ια πςύ:τό΄γεμίζουν. τ΄ίν…. ΄π…ι1Ρλρντιν5 η σοσί πεί… τό γν5σιο αλα στικι αίσΘηπα πού κυριτρχοδν "τή σύνθεση τόν ( ο λεπτομερε-ιΒν….3 , Ηπως…"…΄'κό;εληρη τή λαϊκή τέχνη, τό κύριο πρόσωπο 5 τό µέλος τοπ σώυατος από κά- ν…νει τ5 νσρσκτηςι τι.5 κίνηση τονίζοντ αι νε τό μέγεθος. 'Ό' Άγιος σπαλ΄ίζεται πολυ ' ΄ μεγ:Χ61επος άπό τούς …γγξλονςι Τό χξρι τό... Αγίου΄ που εύλογει γίνεται μεγαλύτερο άπό -τ8 ντε !! λο πού στέπετ" ι άν ίνητο στ… στηθος. 'Οταν. 5 κύρια σηµασία της παράστασης βρί- ΄σπεται ;'Ξνα 5ντικείνενο, τ5τε Ξμψπνίιετ1ι ενα χέρι, που τε 5ιναιολογει΄τσι άπό ΄κανξ+ να σδµ ,κ ί κρατ.€:ι τό άντι κείμσνο, σκάλισµ€νο σέ υτερφυσιν… µέγεθος. και; συχνά-σέ εκκλησίες το? πηλεόυ, κυρίως στήν κόγχη τοΞ ίεροδ, πάντοτε ΕΈωτερι- (" ", ΄κά, είναι ξντοιχι μένα 5ντ(λυοα που παρπτ.Ξνουν ξεκλησίες. Ψίς άναπαραστάσεις σότξς -χαρακτηρ€πει…εντονη σϊηματοποίηση, πρό συνοδευετι τπτ !πδ άλλα γνωρίσµατα τ5ς λατ- π5ς τΞχνης,.δπως Ξ,Ξξαρση µε τό µέγεθος της χαρακτηριστιπ5ς λεπτσνξρειας. Οί σταυροί ε.χ… .…π βρίσκονται στ5 στέγη΄τους5σπαλίζσνται σ'Ξνα'άτίοσνο.µξγεδος, σχετικά µέ τίς… '-fit;fiff«5Lg τετ Ξργου,'Π΄πχετιχ5 5 &;1λυτη συγντταίΗ Ξ…άνσγωγή δρισµξνων΄&ρχιτεπτονιµ -π3ν «"οινειων 1€-Μοτρητιν εδοη;ω ., & προσΒ5πη…8λλων …εµάτων ναί χάιιττα "! άλλη πλί- ανα.…Νευουν.κσΘαρά…οι…κοσµητιπ6 ν…ρα#τ5ρα στα !ργτ-αότ€. ΄"=λλωστε π:σοδισυδς.τους , νει|τι ν-ΐ τοσπ5τουν µιά στγαεκρινµ΄ντ ΕπιπΨντι.τ πεί ν-' ξ.ντνχΘουν σε Ενα΄σάν.ολο. πού είς …. ΄ναι…τοπλεµξν αξ΄ την ισι1ν ντίληνη. Ρό 35 μτ 8! μπτρονπε- νά τς ΞντάϊΞ ουμ: στ5ν κατηγο- . , ' … .' ? Φίπ ετ.ευ…ν…:…υ τά π5ραν ο'ι…λα'ιτοί τεχνίτες άπό τ5…ααεσο περιΒάλλον τους. "Αν…ηταν 1? ππςπε-νΞ πάρουν…γι€"πρδτυπξ-τουςζτρβς "υγχρτνους…Ή τούς λίγο τσογεν51τε… Β= ετ:ι Θΐ ΄ρους τύπονς-Ξκκλησι6ν.-ΐΉν8, 5µως, στ5.Π5λιο ξχυυµε, πιω έΐ54πε, µ5νόι3απιλιπ€ςΐ- )…. μέ δερ ιντεζ ττξνΕς,ζστξ &ν5γλνφα Μ?.έπ1υμε πξντοτε παλι5τερηυε΄τ5πους µξ…τρζλοξω'΄ … Α= παρζνυρα, µέ ψηλοτυµν…νους τρσ.ύλλους, µέζψηλ5.πλευριτΞ καμπαναριξ %… -λλα γνωριομα τα.έν ντε ελδς Ξ -…χετ: µέ τήν πη.ιµ…ξτιιη * *1"ιτ("ικ' ργιτε"τονικ5 Ψδ΄Θέμα΄5ν5κει… στ5ν1κατηγορξπ τΠν'παλι5τερων επξξνυν"ματίβυν πού παιουι…ξη'νν μέ Άφ€ςημζτ τήν Ξ.… . να ρνστα.η της πραγµατιπ ::ς.…'λπό γενιά, δµώς, ΜΞ γ:νιΐ'πςζ Ξζπ.τ το τΞν:Ξπο… …. ,. ,… …. …. …. '… . .… . ,, … ….. χπυαν.΄την επεφή=τους…μξ τ5 πι…ρς,τ…Ξ,πχοιπτΞνουν Μαξ εγιναν'ππλ5€ ι'""γ….ιγδ …Θξµπτ:.ζΐ…5λεβξολικ' ωσιιΓρ… καί ι'"" ζηιη τρτέρχ'υτ ι…5ΦΦιΞΞζ . ΄ .ε€.1 την 5ργ5.πατεργτσζα…στΈ…χρ»νο-πνζ ?15 Χΐΐ…ιε 'λλισµζοΩΐς…πολ; 5µ11ζ€.ξµµ΄7…ν Ex …;..ηπςα !ζ I! a l Ι΄…- a . … . η - | ." … …γιατί εγύπν Ξζελι:3εϊ Ξ (5ν>εεη . το Ξρυµνες… ευνειες και πάµ=µ… .πει …στ 6 δι 'ο(νπτιγ Ξπο έλεσμυ με! οχι στήν΄ω…,.γ:ν ή. &ινλονννι κδ'αΞτ5 Ά€-΄ Jua Ξκει αέε..ρές .…ραλλ4ν ';-αξση τού πτ5 *ρχιτεΜτσντι6΄μξλος,΄>ΐ εν λογζΞσ τ€ς έπιοΞνειαΏ πού Ehwryrlcf;115 Υειτ…νια5.Θ€μεττζπο6 16 περιΡδλουν 5 που υντιΘ-… '! : ' . ΄ ….- - , . ... . …µ τ536 ς.ηΓ.….1υν τις ια"τ&ρει(, ς μνααογίες καί τ5. …ι€πλ:ν5 εαν. “MFQX5 τον , [, ΄γνόριομα, σ ΄Ξλει τίς πευικτν εις, ναι " …υμμετμζα γύρω - ' Έναν ιεντ µι::΄ "τΞονα; " Π…», ' . .. … … | | … .…. . . .… ,, . | … …;…" ΄… - Ο πενεριπ€ς πντΞς…αςΩνας:τον(ρεται ο µ…; το ΉψΌζ…ιύΩ ;ςγ5υ. . . ΄. ' ι… …. υ…… …ι΄ . ι ' . ΄… σ΄ . ο . ΄ . ΈΞ χωρι5…τυΠ Ππλζυυ…έόκοΞνΐίι ιΞν ϊιεζ τον γοητεία ττ8ν ε.ιννπ του: 'ϊ5τ8 ……βξ3αια,.5γ;Ελςτει'στξν Ξ…αί αργιτςκτονικ τιν «πιτι5Ό τους, …τες tuna-1E: ΞππΆπ… ο€ες 15€ στίς σκαλιστ"σ γρασΓςι ο 'λες τίς… 1 …χ.νές ……6- J ελετ 5r σμε Μυν5Ητιπΐ'ντδ σηιερι ιν5 5ρΘρο. …υφε€λεται, 5κξμπ,."τ5µαγεζ;…τΐς ……5 .1…ς τους, μέ τήν ι ιπιττη , … . . υ… . … .… …. … … . "χάρη κάθε Ξ? .:χ5 το!! ετόυς. πέρα, ομως, π5…τίς λεπτοµέρεις.1.:ς κ5τές .µ…α"ι ,χ.5 .πηλιςρεζςιχΩ'χωρ;ΐ Ex ει µ΄ιΞ ΄ξεµοοιοτ5 ?ιµο;ήιξ'σ; ν5νολο. πρ? νΐ.5ςε0λετ€ι σδτξι. ι… ,5πλ8ς, ξ΄γραωικδτητα ποξ νηµιουργέΐτάι.παΘ€ς τ6 χωρι5 Έναπτδσοετάι χωρίς… νά "λουΘ=ι δ.ρισυενους ξιοΞ € Ψς κπν…νετ; ?€1τ9µερής'µελ€τη… τΞς π0>εύδ€µί ας τδν λωβΉν τών …ηλι"ΐ εώς Ε΄ ?ΐε….π :εΈι …ΐ…ιε ν΄ωτι…ν. :5ν ΐπλ 5;; ,ποξ 53&Ξ΄€ΈέΐτΏι !Έδ… 'ξνά …τ1'….Ξ …με πεντώιΞΐ εν 55; ((5ν δρυί?΄ "ν;εντ.ννΓοι 5 -..9Ψτευτιπ5ξ΄ο!ππνρνι4 .κΞ΄ξςΐχώμχ#γμγικ5.κίνητ;5τ!Ξ΄ξώριοδ.…"ω οι δ'τ ".: … τ-"υεξ ζϊ…τεία, δις; κςί δ…τξνζ τ'ιΑ΄ …. ,΄…-'΄΄ρι΄!.".'… ]" ';.ζαςι'ε;Ξ ΄…'.…: 5-5 ."΄ζ,'.'-λ…=1.… τ'ε'μ;΄΄ &… 'ζ:;.€:;.λτζ.=-ΐι',΄ ;;." :" τις ( "… τ1΄,"τ'ς΄':'.τ…. "fir-05:15.1“) .… ΄πυρξκρ΄μ!τΞχ΄5Ξξµζξυ΄5…;ΞΞσξτΞν…… Μι ιΡ>ω ζξ…πτευΏ€΄ Φιν-€ν ΄5΄πτισ|τ! 5….΄ τή. :λ:τεΞπ…κυ(:τµοχω"ζ5ν…ξυΐλ:5ε…µ5…τ5 ΐι1µδντΩση'τνΞ.ξ?ξφους.Ε'Γ3τξποΚ"Θδ'8ε ε έτάι5ξ&Αεντρ! ονο3ιντ.ι…..5ς…τΞ ??… τα 'τ?ιγέΐα…:φρ !νυ'4 :..«…'µ, ..- .-.. #5……. ΄5.ταν "€πλ στ" ΄ΨΨ9ι3 ,"! τΠν 8ν8ντ"Ρ8 'ου. 811!!ϊ€…ΞΐΩ!!ξξι &ΐΞ΄"Βΐ€'΄ΐάΌ!!ξζέ1α΄% μεζ… ……»τα009ΐ τ"ν ν:νηοτμ…»ιυν ΄το…7- 3.640" ηπζ ξ|- ";…χριψξτ"σς. ΄δΐδν…Ψ""=Χ!΄ξ ξΚλτ'εµπδζ΄ … =ξπΌ0εΞο ουν τδγ δµδπςνταη΄ ωνΞπτυξ1ρ… άπω: δύαυ…δπΐπγει΄ξπΑτούη |λΏΥιξ-Ξ Υ!0&δρα,…΄ :1μεγ"ει κνλη"ι1στινς ΐςιοκτνπε '.ς ίέ.;……… -&… . … … … … . ΄ ωε6εορς' ΄σπ"ξ εΐναι ΄8 κ6…πετοκ,΄"ο… ξεΜψνξ.΄& ΐπ6 Ξνη…ζδχιπ8 Ηδτ1αρδ fiat, éfitf, ν΄! &)'11΄'΄ΡΚ.θ:ι … σε -δ'΄…΄'…'ε-…΄)ΐΐΓυι",. Μδ'4,΄….ο.΄')€ι ΄ εΥ-1?.΄178.ςτ… ς….) …-ψΙτ;ςπηι…-ς8΄ τδ&:…ο ΦΔΧ 1΄λ'ιΠι΄ΚΜΌσ|΄ 15 ΐΕρξΞ"8 "Τέρι τδ.!ώΛιΐ Ξπότψ1ξΐτπι.ά€1-Ξ……:ι…π……ξωαπ8µ:νπ κ6τπππ !!! !8ια€τευπυς ΄5υΌΞΏ"ΐ 1εόΞ…;8 ΧΜΏισ%8…τουι; 'υ΄ τξ Ψυήιξ ψποεΉσσ: ΐ':ιαζ " σνο…ο κα! τ! .Rvfltgn1 ΄ ΄…ιδΡδµατξ΄΄""'΄ ,ζυ…ϊ "'ν8΄΄ … Ήζτος΄ 1fl1oc ειναι « ξνζνε΄ιο,… ΄""'1…διά!!'οψΠνται κατ΄ …ησπ…1# ,ξ ΗτΡΧ!ας,-.ξέι ΧΏδ?α85ζ .Ρτ. τ"'Γ€Ω'σ 3ν-ώ"" «τρν…-'εν…η ΐΐ"΄π€αιΘΖΚώή τπυς 1Ώ…ς τή θάλασσα. υνξυ: δως τ€ ξπ ίνες… εα[σκςνςρι "18ν 1ιδ ι…;τ- Έλι1λε γι… 1ιηρν#πυδ δημ… της1€Πι"κξε. ΄΄"ΧΑ΄……=πωπι€;…χςς:τ…ν τ…"Ρδ" ?ΐ!ν",…Ξτπεταλλε8=ντ…ι τΠ'φυ…ιπ6 δι…µ6…ιω…6 εΘπ… . ΐδΞζΐύς…γι: "":ηυ"'κΡΧ8… ι""1 επ…! :ΚξϊΠΕ8 δεοιπ!!δ Βξναι στααη!!Ριη "ας! «8 νδ…- 1 ΄΄΄ό 8΄΄΄"΄ "΄το΄€' ΄΄τ"ς ΄Ξΐτξ'ΥΨΏι5 ΄ΆΨΐΚΒΟ, 108 Ξλδκει κατ! τ6.56έή-;τξ%!!ι΄ ?ποσ!€η; ΄5 ΏιΞτ!τ5 τ' 5ν>να τ…? "ηριπδ… αδτοΌ- 898Χιο… !!ρδ…!!ξ τεν ξέτςµεμη…πΌσ…χ68ει]ΐ€ΐ??ευ . ΐ6 ""Ό"ΐΐδΐ γιά ΐ΄"ω€΄ξ.ΞΆιππ25΄άπό…πηλιορεζτιπμν,κυαι3ν. >ξδ.ικξς λςπεις * .4 λζνιατ…ι σέ… ηΛηΓΆ πατα κυιΧοοα»Τπε η πσ0"ιολοα#ξρ?υ| "Πήακξυ…΄ ,τιπΠ΄"… τελετΜν ΠαρτυΡηπυ' €ι??λΔεπ ννωνπ τΕΝ 1"λεο5ουιπΠυ πσοΞχη…8τ…,, Άπω, τε λπΜ|……… ΄ 0ν0γα!!€ε Άντσ€πας,'ζωπς… '…Β Λι1"""€"η τησ "ΐΓυε τ8" …Χωοιων. Ψελεψταζα,. σε κπΑιο 618γειο΄σπιτιοσ…βρξΆ1.τ: !εέ?"Υ7"?!΄!35€ δτπδΓ5«!του…).αϊ68΄τολε…8πυυ. τ"! Φζξιτ…ΐ που…ψέιέομπτσξ…;Έ5 τή…Η.πριν€τσ…!…µξ…έρ…γμήτιπξ κ,τσ1ΉΉκτινξΡ π"Απ?σεις λΨσεωρ'πε-…-΄ ΄Χεα51µιω3γ """ΐ1!!€ξτ"?= δ?δ…τϊς:ΐπσΐΡ€ "':ιγξς εζκα…ν ξ……ιο"οο 32? »! !"ιτυι( …"΄ ' '΄- ζ'ΐζ|΄΄΄!!;΄…΄€=΄!!ζ΄΄΄΄Ξψτ?χΞ.ι΄έξΐ΄ϊ%… …." "ε€ξ €ΐν ξπτλευΘΞΏ…ση'δΐπτ6κη τξξ λ"έΚΐξ…Π!!ς!!τΞξ!!!!ξ΄εζναζ ξαγδσΐπ. ξν&έΞύ- ΄!!ξη… ιε,ξλ;.»υ …πι|σν κ€ν…π'ν,'6 πηχπνικ! ξΡ""ξυμάτιΚ6'?".πνώγ6ς:τ5?!8…σιοσ#ν τ6νΗδζ ,; ΄λική΄!!ξ"" 8Ψ"πτδξε…ζ"΄ ΐ"Πζ€ Ξτως- " ε-?υς τους. τυπτ…ΐς τ5ς πνε…µν…ιγ? ασ! γ.λΆι-…. .τΓΐνικΐς ΐωϊ€α΄5 δπηνεπ# 3Φ€ ςΓ(]λ"΄ΐµξπ πΐζς΄ς int “x éxvt’ π"πΐδοση .'νοζ.νει? τό ζ.δρξ… ο νι… τΞκ ε'πΡ.ι# τη? ξέ!!"ι γοΒ"του. 1'δ !λς66ς΄…Ό ξλξτνικ6 κράτος… περιφρ#χςβ 1…ξ … …δην΄στι! Υ΄…7ζΐ' "α΄ lit-CI ΄τδ΄ν τεχνη της "(…: >.ότ΄ριγ΄ξ, Μπους,…" "&? ιου……ωρΜς ……ζ.… …… ………ηΡΓ…Ώι. .…ου 831: δ…Ρθμ(ντιπνδΘ'τΓε… νς)πζ τ…σ …ον…;Έ…υ, & νεΓχ,€Ό(ιΆιΓ"6Γ ττ€ν ;θ"ιτεκν…νιγπ… ..…ςΕ… ": γλυπτικ6,΄ εν#οπ(ζουν τόν ξθνικι΄ ΄……ι,ε πολιτζσ"δ Ρερ,ια…"…ζ…!……Υ…ει…ά…Ή,τ:…… …ξ€ν΄΄"ΐ"ιΐ€Έΐ ΐδτ…: 'Θ"ως. !! 5λισζα" ΥδγοΡα τα "cps κρεµ Γ τ.οδηπαλιόΞ πο)ιτ€πυαΠρ 45 ΄?6µξ … έ;ςουν ;υ.εΓ 3! ρΐζες µαρ.ζνει .ι δλ€ .λην&ς δ 3-µµ…ς. '?+ίκτ…Χει…ττ! ;;;α- νξι;΄τεχν.κή. '!! ει…π=λία δωηγΞ & πριχει…ι…λέ…ει:. ξ== & …υµµέτΞίπ, ξξίξτη π µπυ- ΄.Φδ€ξέας.΄#α!λιγ€αφΐα, Χαρακ€ηι€δουν τά Εργα τ5ς λαϊπΞς τέχνης τϊς΄Ξτ…χΞς…ε3τύζ… 14- ρια Ξέφρπση «ασ Ξεν6υς γίύεται΄μιέ ξ…εσοσω#υλ6 τέχνυ. ΄ ΄ &'&'?πηζΞξ΄δ΄φηµµουργιπΞς παλµΞς΄έοδ kaofl’&236z§u¢s£ac Ξπ3τςµα, ίεχξυμε ξκξμή-πι… βιώσει; στήν δ…αντικ6 ετζ χαλκουρ ία καί … S ζω ρσ(ιπτ,. ΐτΐν ΞΘ…όςικΐ &κτ€€ Ξπ€ 1 | … « » . |) , , > . ή: --- . η΄ ! ΄- επί-« ! . "!…, ΄΄ .», -,. » .-- - " : ":!: - Ώς… .…,-..…-…… ΐ'΄…-΄.΄… …. (, ,." Γι΄…Ι΄.ιεζ 1ιεΡι …ι-…'.…- εις , .ιιξ.ε (, «.… .I ι,-)Χωγι µις?! ζ.ζι" -'΄1΄.' ! 'η;- ΄.---'ι…---,Ε.ιΓ.,΄, -.,.....-ι -1 κ.α.,. "Η'., :…» µιτσιδν τ:6 .γωριΦι Ξ'γ…λ(6ντσι με "8ν 8 ργαλ.εισ:. …?τη χαλκαυγζκ & ίΐπης ?ησΞέ…;,΄&- πό τέ χωρι΄5 .αν…λια,- ευνελζζει µε ..ι.Δ>€. .ξυ παράξενη. Στή ξ;τ1…=΄ι:ή α…ρ΄ζόνν "δέ… σπουδαίες πρ…>ιυ ιπδτη.τεςι νεό ιπ(ς αι…)νι ς…) ., νξυ:ιξ"υς µέ τ:ξ ξ"»ι" ?νΣυ- 'μαεζα:"υρι ε ιτά χωρις .οδ …ηλί ιν κ;ζ µ.ξ ξλ:χι: τι «ναι?? "γι.:ιιε τ'ιλ»κρ… CE; . … . καί φ6;ητΞς…εί;Ξνες. ωιψραμξνος &! τ! γη ια ζ…#»΄ ηµι δέ, ειλ5ς,.ψιαχυς #1ί ππΓυ- . , ΄ .. ΄- ΄. ,: . - ΄ . . " ," ΄. ζ'…'ΏνηιξενΌζ, δ.ΥΛπψε Xal: ι,αΥζ'ι΄ΐ-'ξ:ισε"΄υ΄ήν πα…:…1ιιιΐ.. .ξ γ…. 'ι(.ι'-ίΙς ευ',1/…'ι EU :C‘:l“..-'_’.‘ '3~.""L-- J’- ΄. __ .. |. ., . . . , ΄ .. . ΄ .χ , ., " όΐ πμ€…χοί;ετωι1;;«ξυυ»τπς «τίς Ξπιςπν;ι;ς ;ωηρ5,-κπςσς€ ;ω€ χσ;:6μενπ γ('ν'ι…. {an - "ο , ΄ .. ' .- ΄΄ .., α΄ ' . …. … , . 4… ξαναπΞνει παιυιά γιατι μας €ινει-ϊιΞ|αΐγη ωµά τη νυν τμΐ#τπ να ξιγΞστνυε "δν νανο- .. . ΄πη πεΐβα µες καί νά ξ;νά;; Ups τ€ν…κ;ρ#ενι η καί λαίµ…πγπ Ξς&πς & ς.΄ιυτ;;…τ εν; …µρωπας-δ :υνεμ€υος, &-τα…απµξν&ς,.δ μιά! :Ξ .…ύΐ, τ… -ςέηηξ, τήν ξξώµρσπζε. "can-5o λάβφις “up? τοδ .:6 Ξχ…περς" εΐπεν ? ε…"ι1νος. ι ', …νυ(, κ.α δ φτώχ8ζ φΗυ&τςνεΧλΞς'µΐς Χέρ€Έει Ξ;τι-€ύτ5ς ΐΠπΞς 3ξν έΐχε.'Άδτ5ς & :ειει95ς ΄πς'…ζ΄ ΜΓη΄-.|. '-…΄μξνως ,ξλ…ι'΄; θε !, εν: ν ως)… ζεί ;;..'.τ;ι΄,΄…'τΐ= ΄…ς..:'..?΄;:;-καρΐι".ι"ιι". ΄…΄".'΄ι. , ΞΓ'";!' ".! ΄ "."! "ι .:.'".ί L, "" ΄φα εμγων {fin ξ ;ζπηµης τεχνης, Ξ.! ίτ'; ιζνει, 3 ως, έν .ξν8:λ5ς.πάι:€6:γιά 3 -…τι- π5 .ζα .vnua. : Θεόφιλας…πξ9ενε 4τ΄ 193΄ ΄3)΄36 3 3! ,Θ'4") ΄ '…'εύτερος λάΈπδς ζωγρέφξς΄εΞνπξ'ΐ΄ΐιπυκπυς.ζ;ιετΐ.µνλας, ππξ fist .πΞµ,, εξ…ξζιη I ‘ . -" ., ,- ΄…ο ' «, …… ΄ , .κξα υ1 έτυν,,π'Ξυα…ναυ:ηγ;€ο €3ενιντι Ξ . τΐ ΄……. …ινπι υν. Πι -σ……ς…: - υ1;ϊ;ς και - . …΄ -,΄ . . . … . ;" … ; ζωγραφξςει πλαζρ και δαλ1σσινοδς.ύς6λυυς σΞ…Ξνγψ µικρδν »ιπστΞ;εων. ?δ επγ« τών . . . υ . ΄΄΄ ΄ , . . ν. µ΄ . ΄ …' .- .΄ ειν1ι Eva ;ρπγυυό; τής δςυλειΞς τπδ ύφυζηγξζ]υ,';υµιο ε,… ςπυ :Ενω; τς……;.ς… ώς | ) …τξ :γ τήν &µ6μφι€ τες φέρµας…τΟύ κ… ν'ποξη«ή ςξα €εε;€κ. μ που; Ξωγρ;ςίϊει τΐ έΧοΐα ΄ ΄ ΄΄ . . | - …- … . Ο … . ' [If :.3.΄";ε…λε:ινμξ' ε…. νά!) .'ιι΄ι «Με. Ξ.΄'ΐ-Ζ …'.'ι λ!ΐξ.΄:;'.΄'.µΞζ,=€βξζ. ειναι-..".….'.'…-7ζ.;'.;.1… ΐξι'.υ':΄.ΐζ€| …-,-'ι.α΄, , …Ξνάν Ξν8ρμτο ε;; E ζη:ε τψ-. πληΐυ,…τξν κατασκευή τού, φανζ?ι-"ανΕΐι, πφφ…Έ+κπ… (, πεύ…κέθε…πδμπος τΞν σκοινι€Ώ τ…υ…κά€ κΞξε Σαλέ της… ου -ξιιας ε. ν . €στισµΞν… εξ τ6ν […ρ8τ…. τευ, οι λεπ .ταµξυειες.ειναι πτέιχειε δα… ψιΞς .:.υ ζω . ιε…υ Ξ… τ…υ. ι .΄ …. ι, . τ΄ …: ΄ ΄- ΄ . .' … . * ΄ 'ψ…….γει µιΐ αυξηση κ οντΐ τί… …- ΐπη΄ µε. ' .δπ…ία &…υνί-ομτ:µ ; λειυυυρτ€π;των…Ξν- ΄ταρτιΠν, η φ5ρµα κ&ΐ ?… μυνινμηιη τί?-ν .1…πςέ:Εν. (""θι΄43,- .φοΏξας της.… ' αξτήµυ;π τα… συμπα;ρ΄ιυτων του. ΄ 16… ΄. σ΄ . … .. ΄ .' …." ΄. . … ". σ΄ … ΄. . ο … ιναι. πολύ δύσκσλο… νΞ πε΄ριώγρ ει κανένας τήν ποικιλία τόν μορφών καί των πλ΄αστο 18V & ιτεδξεων ;8ς τ€χνης τσδ Πηλίου. "ήµερα δίνούμε ενς &πλ6.καζ…€ναγκαστικά €λ-.. λειπ€ς διάγραµµα. €ν && Ηταν "ασκοπο ν€ …σημειώσουµε σύν;οµα τίς πηγές καΐ΄;Ός…ξΞι- -…Ξρ&σεις τίς λαϊκΞς τέχνης του ηηλίώυ. 'νλ6κληρη 5 €λληνιιή καϊ46 τέχνη δ€χε;αι κά- &θε ειζ avg. έ.ι…ρ σεις΄ …χωρ΄ίς νά ξάΛµπρίΚέιξΛδπώαΛξΛ1114Εέιλ31 χάνει ΄τδν €λληνικ6;ήτΙ ζ;ης 855g η δ&λασσπ δέχε;α.ι ;6 γλυκό ν…ερι χιλιάδων ποταμων χωρίς νά ξαλµυρβζει. Λύ- ΄όιξ πηγ€ της éCVALfi pfitflfUuavtavfi τέχνη. "Ο &γιογρΞφος… που ζωγραφίζει µέ ;1ν πατρο-. "παρέδδ;η τεχνι΄µη τούς τοίχους ταν ξκκλησ ι3ν καί τίς φορη;€ς εζ|δνες, ειναι δ΄ κυριος 4." & …µε;άναση .πδ ;ξς μορφ€ς.;Ξς µεταβυζαντινής µας τέχνης, που Εχαύν…πλού… σια €πω;ερι: δ;.;α 5 biota ο€ν γίνε;αι Ξν;ονή π Ή,η, στίς πληµµυρισμ€νες &16 ζωή .µορφ€ς τηι; λ…ϊ:ης μας ;€-χνης γίνεται µΞπψ 15V &νιπαρασ;&σεων ταν νεοµαπ;ύρων. 3ηλα-΄ 'Ξή οί .ιογπ€…πι ζωγρ&φιζαν για΄…αµα=ειγμΡ;ισµδ- « γιού-ς πού πέθαναν €π€ ?ουρποκρα… |τζα' ΦτερασπΠ ντας,µάζί µε τό χριστιανισµ& .κα6 τήν €€ νιπή δπόθεση." -€;πιος ειναι ΄΄καζ δ πηλιπρε€;ης :€υς 'Λ&6…τολος πού θανα;ω0ηκε στα 1686 όπερασπΐΓον;αε ο=κονομικι=; ' Αλλη €"€άραση-ερχε;σι &πδ ;ή δυτική Ευρώπη μέ τούς ναυτικούς πυ,Ξ΄;υ6ς €µτ6… ρους.| Από τό 18ο αζωνα ενα µε|ε.λο µέρος της ξλληνικΞς λα΄ϊκης -;€χνης γαρακτηρίΓε…" ; l &πδ ;ήυ&ν1µιεη ντδπιων ,ι€ διτιποευρωπα…ιν:ξ στοιχεια, &νάλογα µξ τίς σζιονομικ€ς πας πολιτιστικές σχέσεις πού ειχε κάνε ;όπρς μέ τή «want-61d ' "π;&νησα μέ Ιταλικ€ ς;0ι- χεϊα, στήν Κρ3;η gar ;&΄νηπιξ τυΞ άζγα€ου με βινετσιάνικσ έΣ5ικδτερά, στό Θεαααλ€ά ΄µ€ βιεννξκ;κα.… παρ&%ε=για 'νπ"€σαυε ;ή διαµδρφωση τόν ψευ;οπΛ;ράθυρων µ€ τες έπι4- δράσεις .;οΠ μπαρόκ. …'… … € σπγχρονη έπϊνη-ιη τέχνη ρήσιµε6ει γιέ τή λαΐι6 σα» πηγ6 θεμάτων.' ννόεΐ;Νι ..- . πώς δ€ν΄πΞνει αν; ίγραφα &λλ€, µ-Ξ .ϊφετηρια ;δ &ρχικδ …Ξργω npnxmoCL στό δηµιουργία. ΄ €ν8ς-…διτόό τη;…καλλι;εΞνήµµτος.' ίσ6νδεση τροαοποιει;αι΄…νιληγα µε :6ν έπισδνεισ ΄πο…6. πρ…-ζωη,ςαι… »! δια…µ…υήμηθεζ, πρ&σωπ….προστίθενται & ιιή'Μ!΄ιζΉυ"τΠι,' 8230 ε€…κ'ιν-ες σιγα-ι ΄;…€θεντ.αι σέ νία & µ€ι δια|ρει;αι σε δύ…. … Ήιιρ5;ερης. Εκ;ασης, ΞλΣ.& κι πδ;ή όημαν;ινη, ειναι ή-έπξΆυα"Ώ ;ϊς &ναΐΘλ€;;πη΄ τ€χνης.' & ταυρπιπδ;κα;&κ;ηπη της π&;ήΐυσς πως, ππδ…πρ&;ή…ε τέσσεοες…αζ6νες,-"εφε4;…; ρε (.€ γωνι,πς !πινσινων€α τή λαϊκή µας… ;Ξγνη-µ€ τίς δνατολ€τικες… ;€χνες. ' ΄ '΄Λς εξ νυμιπ-3εΐ, µε 869. ειπαµε παΡ'πδνω, πώς λαιπή µας ;€χνη ειναι΄-Ξνα κόµη"… " πο δτικο παζάρι. 'Ο έλληνικδς λαός Έχει δικά του πράγµατα νδ πετ. "Π &πξραντη έφο- μοιωτική του εκανδτητα προσαρμόζει κάθε ξένο στοιχεΓο στή ντόπια δραση. Κάνει πιά τ€χνη παθαρΞ έλληνική. B mm}: A. I'AKPHY ΙΒΑΙΟΡΡλΦΙΑ 32- 44: 'Εθνικοσ 'Ιδρσµατος /ξκδοσις/ι Σπίτια τϊα ΖαγορΞζ. ΞΛθΞναι 1949 Ehvavatvaén ’5n6ct. | ?! Ev 16 &ηλίφ Span παλαιά καί σύγχρονα χριστιανικ€ μνη- µεία. 'Λλεξάνδρεια 1960 "uxpfi Yttanut 'Ο ζωγράφος Θεδφιλος στ8 πήλιο.… Βόλος 1939‘ "Ηχος γίτσου Haunt": "Τα"… : Πηλιόρε€τιπα ψευτΩπαρ58υρα.- Ά5λος 1942 | Λαϊκές ζωγραφιές στό ξοχονταρ€κ; ποθ µοναστηριοδ το! "λη Λαυµ€ν… ΄ η στό Πήλιο.… Βδλος 1947 "απρΞ A(Mom 'Η πηλιοοε!τικη λαϊκή τέχνη./"ηγξς καί ΞπιδοΞσεις/.- "Αθήνα 1948 "ππρ€ ΐ€τσου Μηπρ3 Κξτσου "αποξ Υεταου ΒακρΞ Κίτσου "ακρϊ Κίτσου "& ,… αν"… 1%πσ€ Κίτσου "ακρ€ ΐξτπου ΗακρΞ Κίτσου "α!!ρΠ Κίτσου !!ακρΞ Κ€τπ0υ ΓιαπρΞ “Osman ι Πηλιορεξτιπες φορεσιξς.- Ε8λος 1949 : Παραλλαγές Ξν6ς ζωγραφικοσ θεµατος. - 'Ά85να 1950 z Δύο λαϊκοί ζωγοδφοι- Γιάννης καί Θανάσης Παγώνης.… Βόλος 1952 : "'να µεταβυζαντιν5 τέµπλο στό Πδλιο.… 'λθΉναι 1954 | 'Ο καπετάν Στξργιος "πασδΕπης καί & γλύπτης Ά€λιος.--4δΧσς 1955 : 'ιρχιτξκτυν Δπµος 2ηπανι6της.- 'ΑΘήνα 1957 : Ψευτοπαοάδυρα τοπ Πηλ!ου.- Β6λος 1957 .. ?υαβολ€ οτί πελ€τη τ8ς πολεοδοµζας ταν χωριών τοπ Πηλίου.-'Αθή- να 1958 ' 'Η ξυλογλνπτικ€ τοπ Πηλ€ου.- Βδλος 1957 I. Αϊ νεοελληυςκαζ λαΈκαζ τέχναι.- 'ΑΘΞναι 1959 Πικο& πελετήματα.# Βόλος 1960 'Υφαν1! τΞς Θεσσαλίας. …'ΑΘπναι 1961 Χατζημιτ8λη '4γγελιππς : "Ελληνική λαϊκ6 τεχνη. Ρουμλοδκι, Έρξκερι, 'Ικαρ€α.… 'Λ63να 1931 3'; 4,0640"; τα! "αξία.; 2ηεκαι«΄ Ν-…€µΜ μς:'€6…φηξ όψης… …να? "µε Μα…"; ω…………