και… :: ΜΜΜ 1m L λος καί συµπλήρωσε: ζωγράφισε με ξεπλύθηκε ή ζωγραφιά καί Θα έµεναν». , τασθούµιε καί γάτα δεµένη. ‘O κατάλογος εύκολα θά μπο- ρούσε νά µακρύνει. M’ όλες τίς διαφορές ύλης καί τεχνοτροπίας. όλα παρουσιάζουν µερικά γενικά χαρακτηριστικά. Τά λιοντάρι; Ξ- χουν φτωχή σχετικά χαίτη, να- σηι«όνουν πάνω άπό τή ράχη τους τήν ούρά πού καταλήγει σέ φούν- τα, είναι δεμένα πάντα μέ άλω- σίδα σ' ένα κυπαρίσι σχεδιασµένο κατά κανόνα σέ πολύ μικρότερη κλίµακα, τό ύψος του είναι ζήτηµα δεν ξεπερνάει τό διπλάσιο-άπό τό µπόϊ τού λιονταριού. Τούτο τό τελευταίο δέν είναι δύσκολο νά 16. αποδώσουµε σέ σκόπιµη άλλαγή κλίµακας, όπως πολύ συχνά συµ- 6αίνει στή λαϊκή μας τέχνη. 'Ενα δέντρο ψηλό δέκα καί περισσό- τερες φορές άπό τό ύψος τού λιον- ταριού Θά ύποχ.ρέωνε τό ζωγράφο ή τό γλύπτη, πού έχουν στή διά- θέσή τους περιορισμένη επιφάνεια, νά σχεδιάσουν τό λιοντάρι σά µιά µικρή κουκίδα. "Αλλωστε τό λιον- τάρι είναι τό κύριο στοιχείο τής σύνθεσης καί γι' αύτό τονίζεται μέ τό μέγεθος. 'Αφού τό Θέµα δέ µπορεί νά προ- έρχεται άπό τήν πραγµατικότητα πρέπει νά αναζητήσουμε τίς ρίζες του«στόν κόσµο των ξεθυμασµένων μαγικών, πιθανότερα όποτρεπτιικών, συμ6όλων. *Ονοµάζω τά σύμ6ολο αύτά ξεθυµασµένα γιατί δρισκό- μαστε άπό τό 180 αίώνα καί δώ- θε, όταν πιά oi συµδολισµ«ο…ί των μορφών έχουν ξεχασθεϊ καί άπό- µεινε ή διακοσµητική τους λειτουρ- ' ». γία. Μόνον ή αποτρεπτική σημα- σία τού σταυρού άπομένει, µά αι);- τή λειτουργεί άµεσα, χωρίς, σύνθε- τους συνειρµούς. Θά πρέπει λοι- πόν νά ψάξουμε παλιότερα, νά προχωρήσουµε κρίκο - κρίκο στήν …σίδα πού δένει τό λιοντάρι µέ τό δέντρο τής παράδοσης. Χρέος καί χαρά µου νά άναφέ)ω εδώ πώς ή ύπόδειξη τής 6ι6λιογραφί-ας, 6- που θά µπορούσα νά δώ τίς ρί- ζες τού θέματος, µού έγινε άπό τό σοφό Βυζαντινολόγο καθηγητή κ. Δημ. Πάλλα. τό Θεόφιλο νά του ζωγραφίσει στήν πρό- σοψη τού µαγαζιού του δυό λιοντάρια. «Δοµένα ή λυτά τά θέλεις», ρώτησε (: Θεόφι- «Τά δεµένα στίσουν εκατό δραχµές, τά λυτά Φυσικά, ό µαγαζάτορας προτίµησε τά -φτη- νότερα- λυτά. Πήρε, λοιπόν, ο Θεόφιλος καί σκέτο: ύδροχρώµατα, χωρίς ν πρώτη όροχή εξαφανιστη…καν σε 6 ζωγράφος λάτης του. «τά ' καµμιά κολλητική οποία. Με τή τά λιοντάρια. "Οταν ξαναπέρα μας, τού έκανε παράπονα ό πε ήθελες λυτά γιά φτηνότερα», απάντησε ό Θεό… φιλος, «καί φύγανε, άν τά πλήρωνα δεµένα Τώρα πού γελάσουµε µέ τό έξυπνο ανέκδο- το, καιρος είναι νά τό οικιεφΘούμ…ε λίγο 0060:- ρά. 'Απ' ό,τι όλοι µας ξέρουμε, μια δεν όπάρχουν, όπως δέν µπορουµε νά φαν- Θά µπορούσαµε δεµένα λιοντά- θά σού κο… πενήντα». νά τα φαντασθοδµε !] τους ή µέσα σέ κλου6ιά σέ Θηιριοτροφεϊα. Για- τί, λοιπόν, τό ανέκδοτο αναφέρει δεµένα λιον- τάρια; Σε τίποτα δεν & άλλαζε ή ούσία του άν µιλούσε γιά δεµένα άλογα ? γελάς κλπ. Τό θέµα δεν οά ε χε τίποτα τ παράλογο. K1. όµως δεµένα, καί άλυσσίδες, όπάρχουν πάµπολλα λιοντάρια, δ- χι στήν πραγµατικότητα, αλλά στή λαϊκή µας τέχνη: στό σπίτι τού Τριαντάφυλλου κια, ζωγραφισµένα τα τέλη τού 18ου αιώνα, στο σπίτι τού Κου… στίς Μηλιές, ζωγρα φισµένα στά 1818 καί Θεόφιλο ύστερα άπό έναν αιώνα, στήν έκκλη- σιά τού χωριού Πέτα της 'Ηπείρου λιθ-ανάγλυ- * Τ ά δεµένα ) 1?ιοΙπάρια Ιζ ΑΠΟΤΕ, λένε, ένας μαγαζάτορας κάλεσε ελεύθερα στα δάση αρκούδες Ξ µάλιστα µε στή Δρά- άνανεω=µένα άπό τόν φα, σκαλισµένο στά 1851 από τόν Γεώργιο Κ. 'Αποστόλου, σε πέτρινο ύπέρΘυρο της κεντρι- ΄Από τήν αρχή πρέπει νά άπο- κλείσουμε τήν περίπτωση λιοντα- ριών «πυλωρού». Τό δεμένο λιον- τάρι παύει νά εκφράζει τήν ελεύ- ρη δύναμη καί τήν απαραίτητη γιά τό ρόλο αύτό εύκινησία, είναι ένα λιοντάρι άποδυναμ-ωµένο, έπο- µένως δέ λειτουργεί σάν πυλιφός, όπως σέ τόσες άλλες περιπτώσεις πού αρχίζουν από τά πανάρχαια χρόνια, άφού καί στά λιοντάρια τής πόλης των Μυκηνών δόθηκε µιά τέτοια εξήγηση, άν κι όχι γε- νικά άποδεκτή. T6 λιοντάρι σέ «11201 A, MAKPH μερικές παλιές παραδόσεις είναι συνυφασµένο µέ τό δράκοντα πού στερεί τούς άνθρώπους από κάποιο άγαθό. Τό Θεριό πού εµποδίζει τούς άνθρώπους νά ύδρεύονται πα- ρουσιάζεται σέ δημοτικά τ α΄»- δια µέ τή µορφή λιονταριού ή ρά- κου - λέοντα (Νικ. Πολίτου: Λη» µώδη άσματα τής δρακοκτονίας 'Αγίου Γεωργίου, Λαογραφία, τό- µος Δ΄ 1912 - 13 σελ. 189) καί » σε µερικές παραλλαγές 6 'Αγιος δένει τό δράκοντα µέ χ ρ υσή &- λ υ σ σ ί 8 α. (στό ίδιο, σελ. 195). ' Τό δέσιµο ή άπόδεσμα θηρία; γιά µαγικούς λόγους φαί- νεται καί από χωρίο Νομοκάνονα τού µοναστηριού τών '|6ήρων, 6- που ανάµεσα στίς µαγικές ένέρ- γειες πού καταδικάζονται, σηµει- ώνεται: «ή άποδέινωσι καί άλλα 0 η ρ ί α καί ερπετά, τά όποϊα όλα είναι διαδολική πλάνη». Φυσικά, ό &ποδεσµός ή µαγικός καταδεσµός σύτός γινότανε µέ µαγικές ενέρ- γειες ή καί µέ λόγια. Στή… ζωγι - φική καί στή γλυπτική πήρε πιό σαφή είκονιστική (έκφραση. T6 611000650111: τού λιονταριού σέ κυπαρίσι μέ κάνει να ύποθετω κής εκκλησίας τού χωριού "'Αγιος Γεώργιος Νηλείας, ζωγραφισμένα σέ τόν Παγώνη στά 1832, άπό τόν µαστρο - Γιώρ- γη Δρακιώτη σέ πρόσοψη σπιτιού της Δρά- mag, στα 1870. … τοξοστοιχία από πώς μάλλον πρόκειται γιά πρόθε- ση προληπτικής άποτροπής πρός…» ρου ' ου, &… τό δέντρο σύ- τό συνδέεται μέ τήν ϊδέα τού θα- νάτου. ‘0 Θάνατος είναι στέρηση τού ύπέ»ρτατου αγαθού, τής ζωής. Στούς «Λόγους ΜΜελείς» τού 1— εροµόναχου 'ΑΘανάσιου Βαρούχα συναντούµε τόν όρο «λ«εονταρόσκν- λοι τα"; ΄Αδου> πού µάς κάνει. νά ξαναπροσέξουµε τή φτωχή χαίτη τών λιονταριών, μας. Θυμίζω. εδώ -…0 . . Λέων σέ σκυλιά. Oi «Λόγοι ψυχω- φελεΐς> τού Βαρούχα, µε" τή χυ- µώδη δημοτική τους γλώσσα γνώ- ρισαν µεγάλη διάδοση στά χρόνια τής Τουρκοκρατίας. άφού στά 1747 τό συναντούμε σέ τέταρτη έπανε'κ- ΄ δόση, γιά ν΄ άκολουθήσουν καί άλ- λες στά 1765, 1779, 1753) σέ τούρκικη µετάφραση). 1784, 1818, 1870 καί ίσως καί άλλες. Τήν &- πάντπση μπορούν νά δώσουν άλ- λοι, αρμοδιότεροι άπό μένα κι ό νούς µου πάει αύτή τή στιγμή στόν καθηγητή Δηµήτρη Λουκά…. 'Η λαϊκή µας'τέχνη έχει… μιάν Ιδιαίτερη προτίμηση στά ζώα καί τά Θηρία. ΣυχνέςΆείναι oi γλύπτες, ζωγραφικές καί κ ντπτές παραστά- σεις 6116 άλογα, τράγους, κόπες, … κοκκόρια, σκύλους, γελάδες, άλα πούδες,άρκώδες... 'Ακόµα καί θη- ρία πού δέ ζούν στήν "Ελλάδα, 6- 11m: 6 ελέω; τ λιοντάρι, ή κα- μήλα, 'άσόαλώ άπό παλιότερα Γεωργίου Κ. 'Αποστόλου: Λιθανάγλυφο στήν έκκλησία τού χωριού Πέτα "Ηπείρου 1851 , πρότυπα καί χαλκσγραΦΐες "τής έ" ποχής. Τά παλιότερα πρότυπα δα- σικά 6ρίσ«κονται στίς προγενέστε- ρες παραστάσεις τής Δημιουργί- ας τού Κόσµου. Θά πρέπει εδώ νά σημειώσουμε πως όλα αύτά πο… τέ δέν έµφανίζονται δεµένα, ακό- µα κι εκείνα πού συχνά τά Ξύλο- παν έτσι 01 παλιοί μας τεχνίτες, όπως τά άλογα καί τα σκυλιά. ‘H Τέχνη, Μαίνοντας από σκιερές πηγές τού παρελθόντος, έδεσε 16 λιοντάρι, πού ποτές του δέν άλω- ορδέιθηκε.