% T—XNK 3E|_|||\/|E/\ T 3l ΕΛΛΑΔΟΣ Όμηρο µογνησιος Προκπικο Πρ©Θωνεδριου για Er] ΕΞΠ©ΜΠΠΧΛΝΠΛ OUnv ελλαδα βολος 1981 TEXN KC) El—IIIVI-A—ITHDIC) ΞΛΛΑΔΟΣ ΒµηµΟ µογνησιος ΠρΟκΠκΟ Προσυνεδρ[κ1 γκππη ΠΒΠ©ΜΠ=ΠΧΑΝΠΑ σΒην ελλαδα βολος 1981 Στό τεύχος card περιλαµβάνονται 0L είσηνήσεις έ- κείνες de τό Προσυνέδρι.ο πού προτάθηκαν νά περι- ληφθούν στό Συνέδριο τοι"; Τ.Ε.Ε. γιά τή Βιομηχανία. ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΚΑΙ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ - ΔΙΛΛΗΜΑ Η ΨΕΥΤΟΔΙΛΗΜΜΑ . . . Θ. Παπαγιάννης. 'Αρχιτέκτων ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΣΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΜΕΤΑΠΟΙΗΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ ΣΤΟ ΝΟΜΟ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ . . Η. Ξηρακιάς. Πολιτικός Μηχ/κός Κ. Καραγιάννης n . Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΚΑΙ Η ΕΝΤΑΞΗ ΣΤΗΝ Ε.Ο.Κ. Κ. Βανέζης, Γεν. Γραμ. Συνδέσμου Βιομηχάνων θεσσαλίας ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ: Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ Χ. "Αντωνίου, Μηχανολόνος-"Ηλεκτρολόγος, 'Αντιπρόεδρος ΤΕΕ Μαγνησίας Ν. Δεμίρη, 'Αρχιτέκτων, Βοηθός Α.Π.Ο. Τ. Κωτσιόπουλος. 'Αρχιτέκτων, 'Επιμελητής A.n.e. . ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ Γ. Πισχίνας, Μηχανολόνος - Μηχανικός Η ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΣΤΗ ΜΑΓΝΗΣΙΑ . . Μ. Μοδινός. Προϊστάμενος Υ.Π.Α. Θεσσαλίας Γ. 'Ανγελόπουλος. Μηχανολόνος - *Ηλεκτολόγος Σελίδα 11 21 27 49 63 (Ξ!) 1. ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΚΑΙ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ - Δ|ΛΗΜΜΑ "Η ΨΕΥΤΟΔ|ΛΗΜΜΑ Θύµιος Παπαγιόννης, ,Αρχιτέκτων Περίληψη 'Εξετάζονται τά πλεονεκτήματα καί μειονεκτήματαπού προ- έρχονται άπό τή Βιομηχανική "Ανάπτυξη καί άν ή ανάπτυξη αύ- τή μπορεί νά συμβαδίζει με προαγωγή η τουλάχιστον όχι μείωση τής ποιότητας ζωής. Στό καθαρά προσωπικό έπίπεδο, ή ποιότητα ζωής είναι μιά πολύπλοκη έννοια. πού συνδυάζει στοιχεία άντικειμενικάκαίύ- ποκειμενικά καί πού προυποθέτει συνθήκες μέ μεγάλες διαφορές άπό άτομο σέ άτομο. Στό κοινωνικό όμως έπίπεδο ή ποιότηταζω- ής είναι μιά έννοια πού σχετίζεται μέ τήν ίκανοποιητική άπα- σχόληση. τήν παροχή κοινωνικών έξυπηρετήσεων (παιδεία ύγεία. πολιτισμός, αναψυχή. πρόνοια) τή διαβίωση σέ ένα κατάλληλο περιβάλλον. μέ δυνατότητες εύκολης προσπέλασης τού γύρω φυ- σικού χώρου. Είναι έπομένως έννοια κατανοητή, προσδιορίσιμη, καί άμεσα σχετισμένη μέ τήν πολεοδομική Θεώρηση. Μιά καί ή ίκανοποιητική άπασχόληση είναιθετικόστοιχείο τής ποιότητας ζωής, ή βιομηχανία ως κύρια πηγή παραγωγής ά- πασχόλησης. άποτελεί έπιθυµητή δραστηριότητα. Είναι δε διπλά έπιΘυµητή γιατί δημιουργεί είσόδημα άπαλλαγμένο από τόν πα- ρασιτισμό καί γιατί µέσα άπό τήν τεχνολογική πρόοδο, μπορεί να συντελέσει στήν παγίωση τής εθνικής άνεξαρτησίας καί κυ- ριαρχίας. 'Από τήν άλλη πλευρά. ή βιομηχανία χρησιμοποιεί γή γιά τήν άνάπτυξη των εγκαταστάσεων της. 'Η γή αύτή"άναλίσκεται". άλλάζει δηλαδή χαρακτήρα, συνήθως ανεπανόρθωτα.Αύτόείναι ά- κόμα πιό έντονο όταν συνδυάζονται µέ τή βιομηχανία καί δρα- -8- στηριότητες λατόμευσης η χρήσης µετώπου θαλάσσης. όπου οί έ- πιπτώσεις στό φυσικό τοπίο είναι σοβαρότατες καί άνέκκλητες. Παράλληλα, ή βιομηχανία παράγει ύποπρο[όντα (άέρια, ύ- γρά καί στερεά), πού έάν δέν συλλεγούν στήν πηγή, καί διατε- θούν άκίνδυνα, μπορούν νά ρυπάνουν ή καί νά µολύνουν τό γύρω χώρο. "Υπάρχει λοιπόν δίλημμα μεταξύ βιομηχανικής άνάπτυξης καί τής διατήρησης ποιότητας ζωής; Δύο είναι οί πιθανές άπαντήσεις: Σύμφωνα µέ τήν πρώτη. ή βιομηχανία. ώς δραστηριότητα οί- κονοµική μέσα σέ μιά έλεύθερη κοινωνία, έπιλέγει τή χωροθέ- τησή της µέ κριτήρια συμφέροντος. 'Η προσπάθεια δέ έπιβολής περιορισμών στό χώρο έγκατάστασης καί στή διαδικασία προστα- σίας τού περιβάλλοντος άπλώς δημιουργεί δυσχερέστερες συνθή- κες έπιβίωσης καί μάλιστα σέ μιά περίοδο κρίσης καί διεθνούς άνταγωνισμού. Σάν άποτέλεσμα τούσυλλογισµούαύτού, δύο άντί- θετες στάσεις. Είτε "όχι βιομηχανία γιά νά διατηρήσουμε τήν ποιότητα ζωής",είτε"μήν παιδευόμαστε άδικα. ή βιομηχανία μέ τό δυναμισμό της θά έπικρατήσει". Τό αντίθετο υποστηρίζει ή δεύτερη άπάντηοη. 'Οχι μόνο δέ ύπάρχει δίληµμα ανάμεσα στή βιομηχανία καί στήν ποιότητα ζω- ής, αλλά θετική σχέση. 'Η βιομηχανία έπομένως είναι έπιθυµη- τή [έκτός άπό λιγοστές περιοχές παραδοσιακών οίκισµών, ίδι- αίτερου φυσικού κάλλους. τουρισµού). μπορεί δέ νά χωροΘετεί- ται στόν ευρύτερο άστικό χώρο, γιά τόν περιορισμότών μεγάλων µετακινήσεων τών έργαζομένων, ύπό όρισμένες προύποθέσεις. Πρώτη: Τήν προσεκτική τοποθέτηση τών βιομηχανικών συγ- κεντρώσεων. Οί μή όχλούσες μεταποιητικές δραστηριότητες καί µάλιστα οί μικρής κλίμακας καί έντονης άπασχόλησης είναι προ- τιμότερο νά τοποθετούνται σέ έπαωή καί μέσα στήν πόλη, ώστε νά έλαχιστοποιείται ή άπόσταση έργασίας-κατοικίας. Οί μεγα- λύτερες βιομηχανίες. άνάλογα µέ τή φύση τους καί τό βαθμό ό- χλησης πρέπει νά χωροθετούνται σέ είδικές ζώνες, σέ ίκανή ά- πόσταση καί μέ παρεμβολή χώρων πρασίνου ή γεωργικής γής μέ- χρι τίς περιοχές κατοικίας. Δεύτερη: 'Ο περιορισμός τής ρύπανσης καί µόλυνσης.1)πε- -9- ριορισμός αύτός σέ διεθνώς άνεκτά όρια είναι καί τεχνικά δυ- νατός καί στό άμεσο μέλλον άναπόφευκτος. Γιατί καί θα μας έ- πιβληθεί άπό τούς διεθνείς μας έταίρους καί θά καταστεί φυ- σιολογικός άπό τή χρήση σύγχρονων μηχανημάτων καί τήν άποφυ- γή σπατάλης ένέργειας καί ύλης. Λόγοι δέ σχετιζόµενοι μέ τήν καλή ύγεία τών έργατών θά έπιβάλλουν τή διατήρηση καλών συν- θηκών στό περιβάλλον έργασίας. Βεβαίως, ή Πολιτεία πρέπει νά παρέμβει καί νά διευκολύνει τήν οίκονομική προσαρμογή τών πα- λαιοτέρων βιομηχανικών μονάδων στίς νέες περιβαλλοντολογικές συνθήκες. 'Από τίς δύο αύτές άπαντήσεις, ποιά είναι ή όρθότερη; "Ισως ένα συγκεκριμένο παράδειγμα θά είναι χρήσιμο: "Η βιο- μηχανική άνάπτυξη στήν εύρύτερη περιοχή Βόλοα. Σύμφωνα µέ τή δεύτερη άποψη. ή βιομηχανική άνάπτυξη τής περιοχής είναι έπιθυμητή καί μπορεί νά πραγματοποιηθεί χωρίς νά ύποβιβάζει τήν ποιότητα ζωής τών κατοίκων. Βασικό έργα- λείο γιά τήν άρµονική συνύπαρξη είναι τό ρυθμιστικό σχέδιο, πού έχει έπεξεργαστεί ή τοπική αύτοδιοίκηση καί οί κοινωνι- κοί φορείς τής περιοχής καί έχουν έγκρίνει άπό τό 1977 τάδη- μοτικά συμβούλια Βόλου καί Νέας ΄Ιωνίας. Τό σχέδιο ρυθμίσεων τού εύρύτερου χώρου προβλέπει σέ πρώτη φάση 50.500.000 στρέμ γιά βιομηχανικές περιοχές σέ κατάλληλες θέσεις. Είναι δέ πο- λύ θετικό ότι ή ΕΤΒΑ έχει ήδη προγραμματίσει δύο βιοµηχανι- κές ζώνες καί προχωρεί τήν τρίτη στήν περιοχή Βελεστίνου. 'Αλλα όπως ύποστηρίζει ή πρώτη άποψη΄ ότιδηλαδήή βιο- μηχανική άνάπτυξη τού Βόλου είναι γεγονός καί ότι τίποτα δέν μπορεί νά τήν περιορίσει. 'Ο Βόλος έπομένως θά γίνειστό μέλ- λον "Ελευσίνα, μέ βαθύτατα ύποβαθμισμένο περιβάλλον καί μέ χαµηλότατες συνθήκες ποιότητας διαβίωσης. Σάν έπιχείοημα γιά τήν άπαισιόδοξη αύτή άποψη θά µπο- ρούσε νά άναφέρει κανείς τίς τροποποιήσεις πού έπέφερε τόάρ- μόδιο ΄Υπουργείο στό ρυθμιστικό σχέδιο, ύποβάλλοντάς το γιά έγκριση στό 'ΕΘνικό Συµβούλιο Χωροταξίας καί Περιβάλλοντος στίς 11 'Οκτωβρίου 1980 [Τό σχέδιο, σέ συνδυασμό καί μέ τή Λάρισα. δέν έγκρίθηκε άκόμα). Προβλέπεται λοιπόν άπό τό "Υπουργείο, ή καθιέρωση βιο- μηχανικής χρήσης άνατολικά τής Γορίτσας. Τό ρυθμιστικό σχέ- διο, άναγνωρίζοντας τήν οίκονομική σηµασία τού εργοστασίου -1Ο- τσιμέντων, προέβλεπε σέ πρώτη φάση τόν περιορισμό τών λατο- μεύσεων καί τής ρύπανσης καί τή βαθμιαία άποκατάστασητού το- πίου. Στή δεύτερη φάση τήν έναρξη τής διαδικασίας μετάθεσης τού έργοστασίου μέσα στόν εύρύχωρο χώρο τής Μαγνησίαςμέ στό- χο τό έτος 2000. Σήμερα ή θέση τού έργοστασίου παγιώνεται. Είναι δέ φυσικό, ότι ή ύπαρξη θεσµοθετημένης βιομηχανικήςπε- ριοχής, θά περιορίσει τίς δυνατότηες άρνησης καί σέ άλλες άν- τίστοιχες έγκαταστάσεις, (όπως οί δεξαμενές καυσίμων), πού θά θελήσουν νά κτιστούν έκεί. Δεύτερο. τροποποιείται τό ρυθμιστικό πού πρόβλεπε δια- τήρηση τής νεωονιΚής γής στό χώρο μεταξύ βιομηχανικτ'1ς ζώνης καί λιμανιού (Σαμπάν ΄Αγά), χωρίς βεβαίως νά θίγονται οί ση- μερινοί αγρότες, κάτοικοι τής περιοχής. Τό 'Υπουργείο προ- τείνει τή δηµιουργία μιάς μικρής οίκιστικής περιοχής. Τόάπό- λεσμα είναι προφανές: ΟΕκοπεδοποίηση τού συνόλου τής έκτασης μέσα σέ δέκα χρόνια. καί δημιουργία έργατικού γκέτο σέ βάρος καί τής πόλης καί τών μελλοντικών κατοίκων τής περιοχής. Πέρα άπό αύτά διατυπώνεται ή γνώµη δημιουργίας μεγάλης βιομηχανικής ζώνης μετώπου θαλάσσης στόν "Αλμυρό. Κατά τό ρυ- θµιστικό καµιά έγκατάσταση. πού µπορεί νά μολύνει τόν Παγα- σητικό δέν πρέπει νά δηµιουργηθεί πρωτού όλοκληρωθεί ή μελέ- τη τού κόλπου, πού έπονεί τό Ι.Ω.Κ.Α.Ε. καί ύλοποιηθεί πρό- γραμμα καθαρισμού του.Γιά τό λιμάνι. τέλος΄ πρέπει νά έξετα- σθεί μέ προσοχή ή άνάπτυξή του' ώστε νά μή διογκωθεί ύπέρμε- τρα καί άποβεί σέ βάρος τής πόλης. Γιατί ύπάρχουν περιορι- σμοί τού θαλάσσιου καί χερσαίου χώρου, πού δέν μπορείκαί δέν πρέπει νά ξεπεραστούν. Κρίνοντας αίσιόδοξα τίς δύο αύτές άπόψεις, δηλαδή, τής άρμονικής συνύπαρξης ή τής άντίφασης άνάμεσα στή βιομηχανία καί τή διατήρηση τής ποιότητας ζωής. πιστεύω ότι στά χέρια τών κατοίκων τής περιοχής καί τών έκπροσώπων τους είναι νά έ- πιλέξουν καί νά δηµιουργήσουν γιά τήν πόλη τους τίς συνθήκες πού αύτοί έπιθυμούν. 2. ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΣΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΜΕΤΑΠΟΙΗΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ ΣΤΟ ΝΟΜΟ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ Η. Ξηρακι6ς, Πολιτικός Μηχανικός Κ. Καραγιάννης, Πολιτικός Μηχανικός Περίληψη 'Εξετάζεται τό ίστορικό τής Βιομηχανικής άνάπτυξης τού Νομού Μαγνησίας πού είναι ένας άπό τούς πιό παραδοσιακά βιο- μηχανικούς Νομούς τής Χώρας. Γιά νά μελετήσει κανείς τίς προοπτικές βιομηχανικής ά- νάπτυξης σέ μία περιοχή, νομίζω ότι έκτός τών άλλων,είναιά- παραίτητο νά έρευνήσει καί τήν ίστορία τής περιοχής. γιά νά δεί κατά πόσο ύπήρχε βιομηχανική δραστηριότητα στό παρελθόν στόν τόπο του, άρα καί κατά πόσο ύπάρχει έξοικειωμένο ή εί- δικευμένο προσωπικό γωάνά έπανδρώσει τίς σημερινέςμελλοντικές βιομηχανικές μονάδες. Μ'αύτή μου. λοιπόν τήν είσήγηση θά προσπαθήσω νά κάνω μιά σύντομη ίστορική άναδρομή στήν έξέλιξη τού µεταποιητικού τομέα στήν περιοχή τού Ν.Μαγνησίας. Γιά νά κάνω δέ τήν άνα- σκόπηση αύτή, θά άναφερθώ σέ τέσσερες (4) διαδοχικές χρονι- κές περιόδους, χωρισμένες μέ κριτήριο τίς κοινωνικές, οίκο- νομικές καί πολιτικές συνθήκες πού έπικρατούσαν στή καθεμία άπ'αύτές. "Ετσι, ή πρώτη περίοδος θά είναι αύτή τής τουρκο- κρατίας. ή δεύτερη άπό τήν προσάρτηση τής θεσσαλίας στό νεο- σύστατο έλληνικό κράτος 1881-1920, ή τρίτη θά είναι ή περίο- δος τού μεσοπολέµου 1920-1940 καί ή τετάρτη ή μεταπολεμική περίοδος μέχρι σήμερα. -12- 1. ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑΣ "Η θεσσαλία καί ή περιοχή μας έπεσαν στόν τουρκικό ζυγό 30 χρόνια νωρίτερα άπό τήν Κων/πολη, δηλαδή τό 1423. Τήν έπο- χή αύτή ό σηµερινός Βόλος ήταν ένα κάστρο μέ λίγους κατοί- κους. στήν περιοχή πού είναι σήμερα ή συνοικία "Παλαιά" καί όνομαζόταν Γόλος ή Κάστρο. Τά χωριά τού Πηλίου καί τής γύρω περιοχής είχαν άναπτυνμένη τή γεωργία. τήν κτηνοτροφία καί είχαν καί µία παράδοση στήν ύφαντουργία καί τή µεταξουργία. 'O Μπέης πού έγκαταστάθηκε στήν περιοχή. οίκειοποιήθηκε πολυάριθμα άκίνητα καί έκτεταμένες γαίες. βοήθησε όμως, καί στήν οίκονοµική έξέλιξη τού τόπου. 'Από τότε άρχίζεικαίδρα- στηριοποιείται ή βιοτεχνία μετάξης. ή παραγωγή βαμβακιού καί μαλλιού, πού άποτελούν καί τίς βάσεις γιά τήν βιοτεχνική καί έµπορική άνθιση τής Θεσσαλίας κατά τούς έπομένους αίώνεςή θά μπορούσαμε νά πούμε καλύτερα ότι ούσιαστικά συνέβαλαν στήν διατήρηση καί προαγωγή τών άλλοτε άκμαίων βιοτεχνιών τού τό- που. Στίς άρχές τού 17ου αίώνα άρχίζει νά ύποχωρεί τό φεου- δαρχικό σύστημα καί παραχωρεί τή θέση του στόν άστισμό, γε- γονός πού δημιούργησε καινούργιες σχέσεις σέ εύρύτερη κλίµα- κα. Τά πηλιορείτικα χωριά, πού είχαν πάρει άπό καιρότό προ- νόμιο νά είναι αύτοδιοίκητα άρχίζουν σιγά-σιγά, έκτόςάπό τήν γεωργική καί κτηνοτροφική τους άπασχόληση, νά έπιδίδονταικαί στό έμπόριο. τήν ναυτιλία καί τήν βιοτεχνία. Κατά τόν 18ον αίώνα ίδρύθηκαν καί λειτούργησαν στά χω- ριά τού Πηλίου, Μακρυνίτσα, Πορταριά, Ζαγορά, Κατηχώρι διά- φορες βιοτεχνίες. Οί κάπες τής Ζαγοράς είναι όνοµαστές τήν έποχή αύτή σέ όλα τά λιμάνια τής Μεσογείου. Είναι καμωμένες άπό χονδρό χνουδωτό ύφασμα πού κατασκευάζεται στά χωριά τής Ζαγοράς. Είναι δέ τόσο καλά ύφασμένο πού είναιάδιάβροχο.'Α- πό τή Ζαγορά οί κάπες περνούν στό Βόλο ή τή θεσσαλονίκη άπ' όπου τίς στέλνουν στόν προορισμό τους. 'Από στοιχείατού Γάλ- λου Προξένου στή Θεσσαλονίκη, μαθαίνουμε ότι πέντε χιλιάδες άπ'αύτές περνούν άπό τά λιµάνια τού 'Αρχιπελάγους, τής Συρίας καί τής Αίγύπτου, δύο χιλιάδες άπό τά λιμάνια τής ΄Αδριατι- κής καί άλλες τόσες άπό τά λιμάνια τής Μεσογείου. -13- "Ενα άλλο σημαντικό προϊόν τής περιοχής ήταν τό μετάξι. πού τό μεγαλύτερο μέρος του τό άπορροφούσε ή άνορά τής θεσ- σαλονίκης. 'Η έτησία παραγωγή μόνο τών χωριών τής Ζαγοράς ήταν 25.000 όκάδες, άπό τίς όποίες 5.000 χιλιάδες χρησιμοποιούν- ταν στόν τόπο γιά τήν κατασκευή μαντηλιών. 6.000 φορτώνονταν γιά τά ύφαντουργεία τής Χίου, ένώ τά ύπόλοιπα στέλνονταν στή Γερμανία καί τή Βενετία. Τό 1779, από πληροφορίες πού ύπάρχουν, έξάγονταν 30 - 35.000 όκάδες μετάξι στήν "Ολλανδία, 'Αγγλία, Γένοβα,Λιβόρνο καθώς καί στή Γαλλία πού άγόραζε έκλεκτότερεςποιότητες. Πε- ρίφημα ήταν τά μεταξωτά μανδήλια τής Πορταριάς πού συναγωνι- ζόταν έκείνα τής Λυώνας. Είσάγονται δέ νήματα άπό τή Σμύρνη καί άλλού γιά βαφή στά γνωστά στήν Εύρώπη βαφεία Ζαγοράς-Κα- τηχωρίου. Τό λιμάνι τού Βόλου είναι ή σκάλα όλης τής Θεσσα- λίας. Παρ'όλο όμως πού ήταν πολυσύχναστο λιμάνι. ή πόλη δέν παρουσίαζε άνάλογη αύξηση πληθυσμού, πού κυµαινότανγύρω(ττίς 3.000, ένώ ή Λάρισα είχε 20.000, τά Φάρσαλα καί ό Τύρναβος 6.000 κλπ. Μεγάλη έπίδοση παρουσιάζει στή θάλασσα τήν έποχή αύτή τό Τρίκερι. "Η χρησιμοποίηση τού άτμού γιά μηχανική κί- νηση μέ τήν όποία άρχισε ή βιομηχανική έπανάσταση τής'Αγγλί- ας. ήταν ένα μεγάλο κτύπημα γιά τήν άναπτυγμένηβιοτεχνίατής περιοχής. "Ετσι ή οίκονομία τής Θεσσαλίας καί τής περιοχής βρίσκεται σέ κρίση καί μαρασμό άπό τίς άρχές τού 1800 έως τή λήξη τής "Ελληνικής "Επανάστασης. Σύντομα όμως άρχισενάι&να- λαμβάνει. Στά χωριά τού Πηλίου ή βιοτεχνική παραγωγή ήταν µι- κρότερη βέβαια άπ"ότι κατά τήν προεπαναστατική περίοδο, ση- μαντική όμως μέχρι τού 1800. όπότε ή βαθμιαία άνάπτυξη πιά τού Βόλου συντέλεσε στή βαθμιαία παρακμή τους. ΄Ετσι τήν έποχή πρίν άπό τήν προσάρτηση τής Θεσσαλίας τό 1881, λειτουργούσαν μερικά, πρωτόγονα βέβαια,έργοστάσιαστήν περιοχή. "Υπήρχε μεγάλη σαπωνοποιία στό Βόλο πού τροφοδοτού- σε όλη τή Θεσσαλία, καθώς έπίσης καί ένα ταπητουργείο. Στά Λεχώνια λειτουργούσε έργοστάσιο μετάξης τών "Αδελφών Κοκωσλή Μεταξουργείο καί μακαρονοποιείο ίδρύθηκε στήν 'Αφησσοτό 1872 άπό 'Ελβετικό οίκο. ή βελτίωση δέ τής άγροτικής κυρίως παρα- γωγής έπέτρεψε τήν άνάπτυξη τού έξαγωγικού έμπορίου. Τό 1852 -14- τό έξαγωγικό έμπόριο έφτασε τά 3.000.000 φράγκα. "Υπήρχαν δέ στό Βόλο έγκατεστημένοι ύποπρόξενοι τής Γαλλίας καί τής Αύ- στρίας. καθώς καί πρακτορείο τών αύστριακών άτμοπλοίων L10- yd. Γιά πολλά χρόνια τό έμπόριο τού Βόλου ήταν στενά συνδε- δεμένο µέ τήν Αύστρία. 2. ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ (1881-1920) 'Η προσάρτηση τής Θεσσαλίας στήν έλεύθερη "Ελλάδα, έπη- ρέασε σημαντικά τίς οίκονομικές, κοινωνικές καί πολιτικές έ- ξελίξεις τής χώρας. Τό 1881 βρίσκει τό έμπόριο τού Βόλου σέ μεγάλη άνθιση. Οί έµποροι πού έγκαταστάθηκαν στήν πόλη αύξή- θηκαν σημαντικά, έτσι ώστε ό Βόλος νά χαρακτηριστεί "άποθή- κη τού έμπορίου στή Θεσσαλία μετά τής 'Ελλάδος καί τής "Ανα- τολής". "Η βαθμιαία έμφάνιση τών βιομηχάνων καί χρηματιστών γί- νεται μαζίμέ τήν έμφάνιση τών µεγαλοτσιφλικάδων. 'Η πτώχευση τού 1893. τά έξοδα τού πολέμου τού 1897 καί ό διεθνής οίκο- νομικός έλεγχος πού έπακολούθησε, προκάλεσαν τήν ύποτίμηση τής δραχμής. Παρ'όλα αύτά ή βιομηχανική άνάπτυξη στή περίοδο αύτή ήταν άργή, άλλά σταθερή. Στήν άνάπτυξη τού Βόλου, αύτή τήν έποχή, βοηθούνπολύ ή σιδηροδρομική σύνδεσή του µέ τή Λάρισα καί άργότερα µέ Καρ- δίτσα, Τρίκαλα, όπως έπίσης καί ή κατασκευή προβλήτα 220 μ. τό 1903. Παράλληλα μέ τήν άνάπτυξη τού έμπορίου άρχισε καί ή άνάπτυξη τής βολιώτικης βιομηχανίας. Κατά τήν περίοδο 1900- 1919 ίδρύονται στό Βόλο δύο μεγάλα ύφαντουργεία, ένας άλευ- ρόμυλος καί πολλές άλλες μικρότερες βιοµηχανίες. "Η βιομηχα- νία όμως πού πήρε τήν έποχή αύτή μεγάλη άνάπτυξη είναι έκεί- νη τού καπνού (κατασκευή σιγαρέττων καί συσκευασία καπνού). "Ιδρύονται στό Βόλο τρείς, µικρές βέβαια, καπνοβιοµηχανίες , ένώ οί άποθήκες καπνού είναι πάμπολλες καί άπασχολούν χιλιά- δες έργάτες. 'Ο πληθυσμός τής πόλης τό 1907 ήταν 23.500" ένώ τό 1896 16.700, αύξηση δηλαδή 40%. Τό 1920 είναι 6 χρόνος τής σχετικά μεγαλύτερηςάκμήςτού Βόλου. Τό έξωτερικό μονάχα έμπόριό του φτάνει τά 112 έκατομ. χρυσές δρχ. μέ είσαγωγή 53 έκατ. καί έξαγωγή 59 έκατ. Γενικά τήν περίοδο 1881-1920 ίδρύονται ή άρχίζουν νά έμφανίζονταιώς -15- βιοτεχνίες, οί βιομηχανίες πού θά παίξουν σηµαντικόρόλο στήν άνάπτυξη τής περιοχής στήν περίοδο τού μεσοπολέμου καί μετα- πολεμικά. Τό 1883 ίδρύεται ή σιδηροβιοµηχανία Σταματόπουλου πού κατασκευάζει κάθε είδους γεωργικά μηχανήματα καίέργαλεία καί έχει χυτήρια άτσαλιού, χυτοσιδήρου, όρειχάλκου καί άλου- μινίου. Πρώτες ύλες γιά τήν κατασκευή τών κάθε είδους γεωρ- γικών έργαλείων. μηχανημάτων καί έξαρτημάτων χρησιμοποιείπα- λιά έλάσματα ναυαγίων, παλιά χυτοσίδερα, μαντέμιακαίγιά εί- δικές κατασκευές σίδηρο πού είσάγεται άπό τό έξωτερικό. Τό μηχανοτεχνικό του προσωπικό έφτασε πρίν τόν β΄ παγκόσµιο πό- λεμο τά 400 άτομα. "Εφτασε δέ ή προπολεμική του έτήσια παρα- γωγή τά 11.000.000 δρχ. Τό 1886 ίδρύθηκε τό μηχανουργείο Ρο- δίτη. Στήν άρχή δούλεψε σάν μηχανουργείο. άργότερα παράγει πετρελαιομηχανές Σεμί-Ντήζελ πού είναι καλής ποιότηταςκαίά- πορροφούνται στήν έλληνική άγορά καί στήν Κύπρο. Τό 1895 ίδρύεται άπό τρείς Ζαγοριανούς άδελφούςή άρχαι- ότερη σιδηροβιομηχανία Βόλου ή Α.Ε.Ε. Γκλαβάνης. Γιά μεγάλο χρονικό διάστημα ή βιομηχανία ήταν ή μεγαλύτερη τού Βόλου καί τής χώρας καί έπαιξε σηµαντικό ρόλο στήν οίκονομία τής περι- οχής. Τό 1890 ίδρύθηκε ή καπνοβιοµηχανία Ματσάγγου πού έγινε άργότερα ή σπουδαιότερη βιομηχανία τού Βόλου καί ήταν γιά πολλά χρόνια ό κυριώτερος οίκονομικός παράγοντας τής περιο- χής. Τό 1889 ίδρύεται ή βιομηχανία Παπαρρήγα. Στήν άρχή ξε- κίνησε σάν μία βιοτεχνία. στήν περίοδο όμως τού μεσοπολέµου βελτιώνεται καί άναπτύσσεται σηµαντικά. Παράγει όρειχάλκινα είδη οίκοδοµών, ύδραυλικά είδη, γκαζιέρες καί θερμάστρες πε- τρελαίου. Τά προϊόντα προτιμούνται γιά τήν έξαιρετική ποιό- τητά τους καί έξάγονται στήν Τουρκία, Κύπρο, Αίγυπτο, Λίβα- νο, Συρία, "Ιράν καί ΄Ιράκ. Μία άπό τίς σημαντικές έπίσης βιομηχανίες τού Βόλου πού βρίσκονταν σέ μεγάλη άκμή καί πρόσφερε πολύτιµες ύπηρεσίας, είναι ή ύφαντουργία άδελφών Στυλιανού Παπαγεωργίου. 'Αλλες κλωστοβιοµηχανίες είναι τό έργοστάσιο 'Αδαμοπούλου -Χατζηνι- κολάου καί ή θεσσαλική βιομηχανία Η ΠΡΩΤΗ τών Πέτσιου- Μιχα- λόπουλου καί Σία. -16- 3. ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1920-1940 'Η περίοδος αύτή χαρακτηρίζεται σάν περίοδος κατάλυσης τών φεουδαρχικών σχέσεων τής άγροτικής οίκονοµίας στό θεσσα- λικό χώρο. Μέ τήν μεταβολή τού συστήματος τό 1911 άνοιξε ό δρόμος γιά τή λύση τού άγροτικού ζητήματος. 'Η άγροτική µεταρρύθμι- ση, πού συνεχίστηκε ώς τό 1938, είχε σάν συνέπεια νάέμπορευ- ματοποιηθεί ό γεωργικός τομέας τής οίκονομίας πού στήν περί- οδο τού μεσοπολέμου γνώρισε μιά θεαματική άνάπτυξη. Πολύ βο- ήθησε σ'αύτή καί ό πληθυσμός πού έγκαταστάθηκε στήν περιοχή άπό τήν προσφυγιά τής Μ. 'Ασίας. Τό χάσιµο τής Μ. "Ασίας καί τής Α. Θράκης ήταν σοβαρό πλήγμα γιά τήν έλληνική κεφαλαιο- κρατία. Αύτό είχε έπίδραση καί στό έµπόριο τού Βόλου. Διότι τά έμπόρια τής 'Αθήνας. Θεσσαλονίκης. Πειραιά έπειδή χάθηκε μεγάλο μέρος τής άνατολικής Μεσογείου. όπου άπλωνόταν οίδου- λειές τους. στράφηκαν άναγκαστικά στήν έσωτερική άγορά καί συναγωνιστήκανε µέ τό έμπόριο τού Βόλου. ΄Ετσι ένώ τό 1920 τό έξωτερικό έµπόριο ήταν 112έκατ. τό1923 ήταν μόνο 25 έκατ. χρυσές δρχ. Τό βιομηχανικό κεφάλαιο άντίθεταάναπτύσσεταιτήν έποχή αύτή στό Βόλο πάρα πολύ. Τά παλιά έργοστάσια μεγαλώ- νουν καί ίδρύονται καινούργια. Τό 1921 ίδρύθηκε άπό τό Στυ- λιανό Καπουρνιώτη καί "Αλέξ. Παντή ή σημαντική καί άξιόλογη βιοµηχανία τού Βόλου ""Αλευροβιομηχανία Καπουρνιώτη- Παντή" Παρόμοια είναι καί ή "Αλευροβιομηχανία "'Αδελφών Λούλη" πού ίδρύθηκε τό 1914. Βιομηχανίες πού συµβάλλουν έπίσης άρκετά στήν τόνωση τής οίκονομικής ζωής τής πόλης είναι καίτά έργο- στάσια ζυμαρικών τών Γεωρ. Σκαρίμπα. Σοφιάδη, Σταμάτη καί Βούλγαρη. Τό 1923 κάνει έναρξη ή κεραµοποιία Τσαλαπάτα πού κατα- σκευάζει κεραμίδια βυζαντινού καί γαλλικού τύπου καί τούβλα κάθε είδους. Τό 1924 ίδρύεται τό έργοστάσιο τσιμέντων "ΟΛΥ- ΜΠΟΣ" πού έξελίχθηκε σήμερα σ΄ένα άπό τά μεγαλύτερα καί πιό σύγχρονα έργοστάσια τής Εύρώπης σέ παραγωγή τσιμέντου. "Επί- σης ίδρύονται ένα έργοστάσιο οίνοπνευµατοποιίας, δύο ταπητο- ποιίας καί ένα μεταξουργείο. Τό τραπεζικό κεφάλαιο έπίσης ά- ναπτύσσεται. 'Εκτός άπό τήν Τράπεζα Κοσµαδόπουλου καί τά ύ- ποκαταστήματα µεγάλων Τραπεζών στήν πόλη μας ίδρύονται δύο -17- καθαρά βολιώτικες καί πηλιορίτικες Τράπεζες, ή Τράπεζα Θεσ- σαλίας καί ή Τράπεζα "Εμπορίου καί Βιομηχανίας Βόλου. 'Η οί- κονομική κρίση όμως τού 29-32 ταρακούνησε καί τή βολιώτικη οίκονομία. Οί Τράπεζες πτώχευσαν, μερικά έργοστάσια ύπολει- τούρνησαν ή έκλεισαν. Γρήγορα ήρθε όμως ή άνάκαμψη. Τό 1933 μέ στοιχεία τού "Εμποροβιομηχανικού 'Επιμελητηρίου ύπάρχουν 30 έργοστάσια καί άπασχολούν 5.000 έργοτούπαλλήλους καί χρη- σιμοποιούν συνολικά κινητήρια ύποδύναμη 4.000 ίππων. Τα δύο μεταλύτερα ύφαντουργεία τής πόλης είναι τού Πα- παγεωργίου-Μουρτζούκου σέ παραγωγή μάλλινων καί μαλλινοβάμ- βακων. Είναι δέ τέτοια ή ζήτησή τους στήν έλληνική άγορά πού δέν έπαρκεί ή παραγωγή γιά έξαγωγή. Τό έργοστάσιο "Αξελού παράγει πετρελαιομηχανέςμέχρικαί 200 ίππων καί θεωρείται άπό τίς σπουδαιότερες βιομηχανίεςτών Βαλκανίων. Γίνεται δέ καί έξαγωγή τών προϊόντων στήν Τουρκία. Κύπρο, Αίγυπτο. Μαρόκο καί γενικότερα τήν περίοδο τού μεσο- πολέμου μέ έξαίρεση μιά έλαφριά κάμψη κατά τήν περίοδο 1931- 32, ή έλληνική βιομηχανία δέν έπαυσε νά αύξάνεται καί νά ά- ναπτύσσεται. Είναι βέβαιο ότι ή άνάπτυξη βασίσθηκε κατά κύ- ριο λόγο στήν έκμετάλλευση τών δυνατοτήτων τής έγχώριας άγο- ράς. "Η βιομηχανία άναπτύχθηκε έκτοπίζοντας τήν εύρωπαϊκή ά- πό τήν έγχώρια άγορά. Αύτό έπιβεβαιώνεται άπό τά έξής στοι- χεία: Τό 1928 ή έλληνική βιομηχανία κάλυπτε τό 58% τής έγ- χώριας άγοράς, ένώ τό 1938 τό 79%. "Επίσης ή χρησιμοποίηση πρώτων ύλών είναι 43% καί 25% άντίστοιχα. Αύτόύποδηλώνειμιά έντατικοποίηση στίς διακλαδικές σχέσεις τής έλληνικής οίκο- νομίας καί ίδίως μεταξύ πρωτογενούς καί δευτερογενούς τομέα. 4. ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ 'Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος καί στή συνέχεια ή έμφύ- λια διαμάχη ήταν φυσικό νά όπισθοδρομήσουν τόβιομηχανικότο- μέα ό όποίος μαράζωσε γιά άρκετά χρόνια. 'Η άνάπτυξη ξαναρχίζει κυρίως μετά τό 1960 καί μέ άλμα- τώδη πιά τρόπο άπό τό 1970. Αύτό είχε σάν άποτέλεσμα: - Τήν αύξηση σέ άπόλυτους άριθμούς τού συνολικού μεγέ- θους έπενδύσεων. -18- - Τήν έξειδίκευσή της σέ τομείς προχωρημένης παραγωγι- κότητας καί τώρα στούς κλάδους μετάλλου, οίκοδομικά ύλικά, ένδυσης κ.ά. - Τήν όργάνωση καί λειτουργία τής βιομηχανικής ζώνης. - Τήν όλοένα καί µεγαλύτερη άπασχόληση έργατούπαλληλι- κού προσωπικού. Παράλληλα ό εύρύτερος τομέας τής μεταποίησης πέραν άπό τήν κατηγορία τών μεγάλων μονάδων ύψηλού ποσοστού άπασχολου- μένου προσωπικού διευρύνεται καί συμπληρώνεται άπό μεγάλο ά- ριθμό βιοτεχνιών πού είτε λειτουργούν συμπληρωματικά τών με- γάλων βιομηχανιών (όπως χαρακτηριστικά μπορεί νά άναφερθή 6 κλάδος τού μετάλλου) είτε μονάδων αύτοτελών μέ μέσο όρο άπα- σχολούμένου προσωπικού 2-5 άτομα πού καλύπτουν τήν παραγωγή άγαθών στούς κλάδους ξύλου, έτοίμων ένδυμάτων, ποτών, τροφί- μων κ.ά. Οί βιομηχανίες πού είναι έγκατεστημένες στήνπεριοχή μας σήμερα συγκεντρώνονται σέ πέντε κυρίως κλάδους: 1) Στόν κλάδο τών ύφαντικών είδών: Κυριαρχεί ένα μεγάλο κλωστήριο 100.000 άδραχτιών καί έ- λέγχεται άπό ξένους κεφαλαιούχους, έξάγει τό σύνολο τής πα- ραγωγής του καί άπασχολεί 1000 έργατούπαλλήλους κυρίως γυ- ναίκες. Μεταπολεμικά ό Βόλος διέθετε δύο μεγάλες μονάδες ύ- φανσης οί όποίες όμως χρεωκόπησαν γιά νά δώσουν τή θέση τους σέ άπλά κλωστήρια. Ζ) Στόν κλάδο τής ένδυσης: Κυριαρχεί μιά γερμανική έταιρία έτοίμων ένδυμάτων καθα- ρά έξαγωγική πού άπλώς μεταποιεί είσαγόμενα ύφάσματα καί ά- πασχολεί 600 έργατούπαλλήλους κυρίως γυναίκες. 3) Στόν κλάδο παραγωγής προϊόντων μή μεταλλικών δουκ- "Εδώ κυριαρχεί ένα άπό τά μεγαλύτερα καί πιό σύγχρονα έργοστάσια τής Εύρώπης τσιμέντου μέ κυρίως έξαγωγικό προσα- νατολισμό καί άπασχολεί 700 περίπου άτομα. 4) Στόν κλάδο μεταλλουργικών βιομηχανιών: Διακρίνονται δύο χαλυβουργεία παραγωγής χάλυβος οίκοδο- µής καί στενών χαλυβδοταινιών άπό τήξη πλοιοσιδήρου συνολι- κής δυναμικότητας 500 χιλ. τόννων πού τροφοδοτούν έλληνικές άγορές καί άπασχολούν 1000 έργαζοµένους. -19- 5) Στόν κλάδο κατασκευής προϊόντων έκ μετάλλου: Κυριαρχεί ένα συγκρότημα χαλύβδινων κατασκευών καί χυ- τοχαλύβων έλληνικώνσυμφερόντων μέδυναμικότητα έπεξεργασίας20 χιλ. τόν χάλυβα σέ άπλές καί σύνθετες κατασκευές. Συνολικά 6 τομέας τής μείζονος βιομηχανίας περιλαμβάνει 140 μονάδες μέ έγκατεστημένη ίσχύ 20.000 ίππων συνολικής ά- πασχόλησης 12.000 έργατούπαλλήλων. Φαίνεται λοιπόν ότι γιά μιά οίκονομική δυναμική καί έ- ξελισσόμενη κατηγορία βιομηχανιών τό μεγαλύτερο μέγεθος τών άγαθών προορίζεται γιά έξαγωγή είτε στήν έλληνική είτε στήν ξένη ζήτηση. "Επίλογος Βλέπουμε γενικά ότι 6 N. Μαγνησίας έχει μιά μεγάλη βιο- μηχανική παράδοση. "Ο δευτερογενής τομέας έπαιξε σημαντικό ρόλο στήν άνάπτυξη τής περιοχής καί 6 ρόλος του μέ τά σημε- ρινά δεδομένα θά είναι γιά τό μέλλον καθοριστικός γιάτήν πε- ριοχή μας. 'Η βασική έπιφύλαξη πού μπορεί νά διαπιστωθεί ά- φορά τήν έλλειψη ένός όρθολογικού σχεδιασμού. πού νά χω- ροθετεί καί νά όρίζει μέ προύποθέσεις τήν λειτουργία τών βι- ομηχανικών μονάδων, έτσι ώστε άνισορροπίες πού έχουν προκύ- ψει σήμερακαίκύρια προβάλλονταισάνβασικάστοιχείατού περι- βάλλοντος τής περιοχής, νά περιοριστούν ή τουλάχιστον νά μή έμφανιστούν στό μέλλον μέ πιό έπικίνδυνη μορφή. 3. Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΚΑΙ Η ΕΝΤΑΞΗ ΣΤΗΝ Ε.Ο.Κ. Κ. Βανέζης, Γεν. Γραμ. Συνδέσμου Βιομηχάνων Θεσσαλίας Περίληψη "Εξετάζονται τα προβλήματα τής έλληνικής βιομηχανίας μέ τήν ένταξη τής χώρας μας στήν Εύρωπαϊκή Οίκονομική Κοινότητα 'Η ένταξη τής χώρας μας στήν Ε.Ο.Κ. τήν 1-1-80, έχειθέ- σει διάφορα έρωτήματα΄ μεταξύ τών όποίων καί τό έρώτημα τής καταστάσεως στήν όποία βρίσκεται σήμερα ή έλληνική βιομηχα- νία΄ τών άδυναμιών της καί τών τυχόν δυσχερειών πού θά άντί- μετωπίσει έξ αίτίας τής έντάξεώς της στήν Κοινότητα. Δυσχε- ρειών πού θά προκύψουν τόσον άπό άποψη παραπέρα άναπτύξεώς της, όσο καί προσαρμογών στίς νέες οίκονομικές συνθήκες πού θά δημιουργηθούν σάν συνέπεια τής έκθέσεώς της στίς έντονες ανταγωνιστικές δυνάμεις μιάς εύρύτερης αγοράς - γιά προϊόντα καί συντελεστές παραγωγής - καί τής ύπαγωγής της σένέουςθε- σμούς καί όργανωτικά πλαίσια, μέσα στά όποία οί έπί μέρους έπιχειρήσεις της κληθούν νά δράσουν καί νά άναπτυχθούν στό μέλλον, σάν μέλη μιάς εύρύτερης "Εύρωπαϊκής Βιομηχανικής Κοι- νότητας". Η ΠΑΡΟΥΣΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ Μέ πολλή συντομία θά μπορούσε νά λεχθεί. ότι ή έλληνική βιομηχανία. στή σημερινή της μορφή, είναι στήν πραγματικότη- τα τό άναπτυξιακό προϊόν τής τελευταίας 30ετίας. Αύτό δέ ση- μαίνει βέβαια ότι ύποτιμούμε τήν προσπάθεια πού έθεσε τή βά- ση τής έκκινήσεως στά προπολεμικά χρόνια. Σήμερα ή έλληνική βιομηχανία άποτελείται άπό ένα ίκανο- -22- ποιητικό άριθμό μικρών άλλά τεχνολογικά έκσυγχρονισμένων έ- πιχειρήσεων. ίδίως σέ νεο-άναπτυχθέντες κλάδους. Παράλληλα όμως ύπάρχει καί μεγάλος άριθμός έπιχειρήσεων χαμηλής άποδοτικότητας. ίδίως στούς παραδοσιακούς κλάδουςπα- ραγωγής καταναλωτικών άγαθών. Οί περισσότερες άπό τίς μονά- δες αύτές είναι βιοτεχνικής μορφής καί έξυπηρετούν τοπικές κυρίως άγορές. "Η πρόοδος πού έπιτεύχθη κατά τήν τελευταία είκοσαετία είναι πράγματι ίκανοποιητική. "Αποδεικτικά στοιχείατού ίσχυ- ρισμού αύτού θά μπορούσαν νά είναι: 1. Τό 1958 ή έλληνική βιομηχανία διέθετε 390 περίπου έ- πιχειρηματικές μονάδες μετοχικής μορφής, πού παρήγαν τό ένα τρίτο τού συνολικού βιομηχανικού προϊόντος, ένώ τό 1977 ό άριθμός τής κατηγορίας αύτής άνήλθε σέ 1673 μέ παραγωγή πάνω άπό τό 80% τού συνολικού βιομηχανικού προϊόντος. Τό στοιχείο αύτό άποδεικνύει τήν έκταση τής διαρθωτικής μεταβολής. πού έ- πήλθε άπό όργανωτικής πλευράς. 2. "Ο ρυθμός αύξήσεως τού προϊόντος κατά τήν περίοδο 1950-1978, σέ σταθερές τιμές άνήλθε σέ 80% περίπου έτησίως. 3. Στή σύνθεση τού προϊόντος παρατηρούμε. ότι ένώ, τό 1950 συνίστατο κατά 74% άπό προϊόντα τελικής καταναλωτικής χρήσεως τό 1979 ή κατηγορία αύτή κατήλθε στό μισό περίπου τού συνόλου, μέ άντίστοιχη αύξηση τής παραγωγής τών ένδιαμέσων καί κεφαλαιουχικών είδών καί τών προϊόντων τής βασικής με- ταλλουργίας. 4. Τά βιομηχανοποιημένα είδη άντιπροσωπεύουν σήμερα τά δύο τρίτα τών έξαγωγών τής χώρας έναντι 14% τό 1961. 5. 'Η παραγωγικότητα κατά τήν περίοδο 1951-1979, αύξά- νονταν μέ μέσο όρο 7% περίπου. Γίνεται λοιπόν προφανές ότι μεγάλο μέρος τήςπροόδου πού έπιτεύχθηκε όφείλεται στήν αύξουσα παραγωγικότητα τών νέων μονάδων. πού είναι κυρίως αποτέλεσμα οίκονομιών κλίμακος πα- ραγωγής. τεχνολογικού έκσυγχρονισμού καί ένδοκλαδικής έξει- δικεύσεως. 'Η πρόοδος αύτή τής έλληνικής βιομηχανίας, σέβρα- χύ σχετικά χρονικό διάστημα' ύπήρξε κατά κύριο λόγο άποτέ- λεσμα δραστηριοποιήσεως τής γηγενούς έπιχειρηματικότητας. έ- πενδύσεων ξένου κεφαλαίου καί συνεργασίας τών έλλήνων βιομη- -23- χάνων μέ ξένες έπιχειρήσεις σέ θέματα τεχνολογίας, πατέντων παραγωγής. management, κοινών συμμετοχικών έπιχειρήσεων κλπ. "Η έπιδειχθείσα κατά τό διάστημα αύτά εύκαμψία προσαρμογής , καί συνεργασίας άπό μέρους τών έλληνικών έπιχειρήσεων, παρέ- χουν τήν πεποίθηση στούς φορείς τής έλληνικήςβιομηχανίας.ό- τι είναι σέ θέση ν"άντιμετωπίσουν μέ έπιτυχία,τουλάχιστονά- πό δικής τους πλευράς, τίς άπαιτήσεις τής έντάξεώς μας, στήν εύρωπαϊκή οίκογένεια. ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ 'Η πίστη αύτή πού βασίζεται στά μέχρι σήμεραθετικάάπο- τελέσματα, δέν σημαίνει βέβαια ότι δέν ύπάρχει καί έπίγνωση τών ύφισταμένων άδυναμιών καί σοβαρών δυσίερειώνκαίτών προ- βλημάτων πού θά άντιμετωπισθούν, άπό τίς περισσότερες έλλη- νικές βιομηχανικές μονάδες. Διότι ή όλη παραγωγική διάρθρωση τής έλληνικής βιομηχα- νίας έξακολουθεί νά έχει όρατά άκόμη, τά χαρακτηριστικά μιάς βιομηχανίας πού άναπτύχθηκε, στό μεγαλύτερο μέρος της, κάτω άπό ένα ίσχυρό προστατευτικό καθεστώς καί μέ βασικό προσανα- τολισμό τήν ίκανοποίηση τής περιωρισμένης έθνικήςάγοράς.Εί- ναι συνεπώς έπόμενο, οί έργοστασιακές μονάδες. άκόμη καί οί μεγαλύτερες, νά είναι μικρού σχετικού μεγέθους σέσύγκρισημέ τίς εύρωπαϊκές. Χαρακτηριστικά άναφέρεται ότι τό 1973 οί μο- νάδες πού άπασχολούσαν μέχρι 50 άτομα, άντιπροσώπευαν τό 99% τών καταστημάτων καί άπασχολούσαν τό 63% τών έργαζομένων στό μεταποιητικό κλάδο. Είδικότερα οί μικρές μονάδες πού άπασχο- λούν μέχρι 9 άτομα άντιπροσωπεύουν τά 93% τού άριθμού τών κα- ταστημάτων1«1ίτά 42% τού άριθμού τών έργαζομένων.Τάάντίστοι- χα στοιχεία γιά τή μεσαία βιομηχανία (μέχρι 50 άτομα) είναι 5.5% γιά τά καταστήματα καί 21% γιά τούς άπασχολουμένους.Στή Γερμανία οί έπιχειρήσεις πού άπασχολούν μέχρι 10 άτομα άντι- στοιχούν στά 13%. στήν "Ιταλία τά 28% καί στήν 'Ολλανδία τά 8%. Αύτό σημαίνει ότι σέ πολλούς κλάδους ύπάρχει μεγάλος ά- ριθμός όριακών έπιχειρήσεων, άπό άπόψεως άποδοτικότητας. ή δέ ποιότητα τής διοικήσεώς των νά μήν είναι ίκανοποιητικής στάθμης. 'Εξ άλλου ή παραγωγικότητα. παρά τήν προαναφερθείσα πρόοδο, έξακολουθεί νά είναι καί κατά μέσο όρο, συγκριτικά -24- χαμηλή. Αύτό είναι άποτέλεσμα πολλών παραγόντων, όπως είναι ή άνεπαρκής άκόμη ένδοκλαδική καί ένδοβιομηχανική έξειδίκευ- ση, τό άντιοικονομικό μέγεθος πολλών έξ αύτών καί ή ύποαπα- σχόληση τού έργοστασιακού των έξοπλισμού. 'Επίσης ή έπίδρα- ση τής περιορισμένης άγοράς γιά τά προϊόντα είναι έμφανής, κυρίως δέ στούς παραδοσιακούς κλάδους καταναλωτικών είδών. Δέν ύπάρχει καμμιά άμφιβολία, ότι όρισμένα άπό τά έμπό- δια, γιά τήν άνταγωνιστική άνάπτυξη τής έλληνικής βιομηχανί- ας, βρίσκονται στήν καθηστέρηση άλλων τομέων τής έθνικής µας οίκονομίας ή τήν έλλειψη έκσυγχρονισμού σέ όρισμένους βασι- κούς θεσμούς όπως είναι π.χ. τό φορολογικό σύστημα, οί γρα- φειοκρατικές διαδικασίες διοικήσεως, ή τεχνική έκπαίδευση κ. ο.κ. "Ολες οί άτέλειες καί καθηστερήσεις στούς τομείς αύ- τούς δημιουργούν σοβαρές έμμεσες έπιβαρύνσεις κόστουςγιάκά- θε βιομηχανία, καί ή έλληνική δέν μπορεί νά άποτελεί έξαίρε- ση. "Η ένταξή μας στήν Κοινότητα έλπίζουμε θά δώσειτήκ|άφορ- μή καί θά άποτελέσει τήν καταλυτική δύναμη γιά τήν έπιτάχυν- ση τών άναγκαίων μεταρρυθµίσεων στούς τομείς αύτούς. ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΑΞΗ Παρά τίς άναμφισβήτητες δυσχέρειες, οί όποίες είναι φυ- σικό νά έμφανιστούν κατά τή μεταβατική περίοδο καί οί όποίες είναι άλλωστε άναπόφευκτες σέ κάθε άναπτυξιακή προσπάθεια, ή ένσωμάτωση στόν οίκονομικό χώρο τής Εύρωπαϊκής Κοινότηταςδέν είναι δυνατό παρά νά άποβεί εύεργετική γιά τήν έλληνική βιο- μηχανία, δεδομένου ότι άπέδειξε κατά τήν περίοδο τής συνδέ- σεως, ότι καί εύκαμψία προσαρμογής διαθέτει καί σχετική έ- μπειρία έχει άναπτύξει. _ T6 έπιχείρημα έξ άλλου ότι ή έξαγωγική έπίδοση στηρίχθη- κε κατά κύριο λόγο στήν κρατική βοήθεια δέν στηρίζεται, δε- δομένου ότι ή παρεχομένη βοήθεια, μέρος μόνο άντισταθμίζει τήν δημιουργηµένη έπιβάρυνση, άπό τό έλαττωματικό σύστημα έμ- μεσης φορολογίας καί τούς δασμούς πού ύπεισέρχονται στό κό- στος τής βιομηχανικής παραγωγής. Μελέτη πού έγινε μέστοιχεία τού 1975 άπέδειξε ότι ένώ ή βοήθεια στό σύνολό της, άνέρχε- ται στό 10.8% τής άξίας τών έξαγωγών, κατά μέσο όρο, ή μέση έπιβάρυνση άπό τούς προαναφερθέντες λόγους, άνέρχεται σέ 22% -25- περίπου, μέ ποσοστά πού κυμαίνονται βεβαίως άπό κλάδο σέκλά- δο. Τό γεγονός ότι οί έλληνικές βιομηχανικέςέπιχειρήσειςθά έκτεθούν στόν άνταγωνισμό τών βιομηχανιών τής Κοινότητας,δέν ύπάρχει άμφιβολία ότι θά δημιουργήσει γι'αύτές πιέσειςκαίθά φέρει σέ δύσκολη θέση πολλές άπ'αύτές. Τελικά όμως πιστεύου- με ότι οί πιέσεις αύτές θά είναι εύεργετικές διότι θά έξυγι- άνουν καί ύποβοηθήσουν τήν παραπέρα άνάπτυξη καί µάλιστα σέ ύγιέστερη τής σημερινής βάση. Κάτω άπό τήν πίεση τών δυνάμε- ων τού άνταγωνισμού, πολλές μικρές χαμηλήςάποδοτικότηταςβι- ομηχανικές μονάδες θά άναγκασθούν είτε νά έκσυγχρονισθούν ά- νασυγκροτούμενες, είτε νά συγχωνευθούν μέ άλλες, είτε νά έ- ξειδίκευΘούν σέ όρισμένα μόνο είδη, είτε τέλος νά έγκαταλεί- ψουν τό πεδίο. Τό τελευταίο δέν νομίζουμε ότι θά συμβεί σέ έκταση μεγαλύτερη έκείνης, ή όποία συνήθως συμβαίνει καί κά- τω άπό τίς σημερινές συνθήκες. ΄Εξ άλλου, βιομηχανικές έπιχειρήσεις, πού ύπόκεινται ί- διαίτερα σέ οίκονομίες κλίμακος παραγωγής καί έξειδίκεύσεως, όπως είναι οί περισσότεροι κλάδοι τής έλαφράςβιομηχανίαςκα- ταναλωτικών είδών ή άλλων τελικών προϊόντων ή πολλές μηχα- νουργικές βιομηχανίες, θά ύποφέρουν μόνο ύπό μορφή διαρθρω- τικών προσαρμογών, οί όποίες Θά καταστούν άπαραίτητες μέ τήν ένταξη καί όχι λόγω άντιοικονομικής των άναπτύξεως σάν άπο- τέλεσμα τής δασµολογικής προστασίας τού παρελθόντος. Στή κα- τηγορία αύτή συμβαίνει νά περιλαμβάνεται τό μεγάλο μέρος τής έλληνικής βιομηχανίας. Θά πρέπει νά σημειωθεί έξ άλλου ότι, τό μέγεθος τής έλ- ληνικής οίκονομίας καί ή σύνθεση τών οίκονομικών της πόρων, είναι τέτοια, ώστε νά προσδίδουν σέ πολλούς κλάδους τής έλ- ληνικής βιομηχανίας ρόλο συμπληρωματικότητας έναντι τών βιο- μηχανιών τής Κοινότητας καί όχι άνταγωνισμού. "Ο συχνά διατυπούμενος φόβος, ότι οί τεράστιεςπολυεθνι- κές εύρωπαϊκές βιομηχανίες θά θέσουν έκ ποδών πολλές άπό τίς έλληνικές βιομηχανικές έπιχειρήσεις, νομίζουμε ότι είναι υ- περβολικός. "Η μέχρι τώρα έμπειρία όδηγεί στήν πεποίθηση οτι ύπάρχουν, όπως αναφέραμε, σοβαρές συμπληρωματικότητες, ή έκ- μετάλλευση τών όποίων θά άποβεί σέ όφελος όλων. -26- 'Η ένσωμάτωση στόν οίκονομικό χώρο τής Κοινότητας Θάδη- μιουργήσει άσφαλώς τίς άναγκαίες πιέσεις γιά τόν έκσυγχρονι- σμό τών Θεσμών, όπως π.χ. είναι τό φορολογικό σύστημα, πάνο- μικά πλαίσια όργανώσεως καί διεξαγωγής τής παραγωγής καί τών συναλλαγών. οί διαδικασίες τής δημόσιας διοικήσεως. τό χρη- ματοδοτικό καί έκπαιδευτικό σύστημα κ.ο.κ. οίάνεπάρκειες τών όποίων συνιστούν. όπως άναφέρθηκε. έµπόδια γιά μιά ταχύτερη άνάπτυξη τής έλληνικής βιομηχανίας. Δέν θά ήταν έπίσης σκόπιμο νά παραγνωρισθεί καί ή συµ- βολή τών χρηματικών πόρων. πού θά προέρθουν άπό τό Εύρωπαϊ- κό Ταμείο Περιφερειακής 'Αναπτύξεως (ΕΤΠΑ). όπως έπίσης καί άπό τήν Εύρωπαϊκή Τράπεζα "Επενδύσεων (ΕΤΕ). Δέν ύπάρχει άμ- φιβολία ότι οί πηγές αύτές χρηματοδοτήσεων, μαζί μέ τή χρη- ματοδοτική βοήθεια τής Εύρωπαϊκής Κοινοπραξίας "Ανθρακος καί Χάλυβος σέ είδικές περιπτώσεις. θά συμβάλουν άποφασιστικά. άφ"ένός στή δημιουργία προγραμμάτων έργων ύποδομής, άφ" έτέ- ρου στήν έξεύρεση κεφαλαίων πού άπαιτούνται γιά τήν ίσόρροπη καί ταχύρρυθμη άνάπτυξη τής έλληνικής βιομηχανίας. Τό κύριο άναπτυξιακό πρόβλημα τής έλληνικής βιομηχανίας συγκεντρώνεται στήν προσαρμογή τών θεσμικών πλαισίων καί τήν ύποβοήθηση τής άναδιαρΘρώσεως τών οίκονομικών δραστηριοτήτων. Κάτω άπό τίς ύφιστάμενες συνθήκες, ή άντιμετώπιση καί ή σύν- τομη καί έπιτυχής έπίλυση προβλημάτων τού είδους αύτού είναι δυσχερής έξ αίτίας τών συνήθων άντιδράσεων έκ μέρους συμφε- ρόντων ή προκαταλήψεων. 'Η ένταξή μας νομίζουμε ότι θά έπενεργήσει σάν έξωτερι- κή δύναμη πιέσεως καί σάν καταλύτης γιά τήν σύντομη ύπερνί- κηση τής άντιστάσεως γιά τίς άναγκαίες μεταβολές. Μ"αύτό τό πνεύμα καί μέ τά δεδομένα τού 18ετούς έμπειρί- ας συνδέσεως, πιστεύουμε ότι θά μπορέσουμε νά άντιμετωπίσου- με μέ έπιτυχία τά μεταβατικά προβλήματα τής έντάξεως. 4. ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ - Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ Χ. 'Αντωνίου, Μηχανολόγος - 'Ηλεκτρολόγος, 'Αντιπρόεδρος ΤΕΕ Μαγνησίας Ν. Δεµίρη, ,Αρχιτέκτων, Βοηθός Α.Π.Θ. Τ. Κωτσιόπουλος, 'Αρχιτέκτων, Δρ. Μηχ|κός (ΑΠΘ), Ph.D. (Edim- burgh), Έπιµελητής Α.Π.Θ. Περίληψη Στήν είσήγηση έξετάζεται καταρχήν ή σχέση άνάμεσα στή βιομηχανία καί τό πανεπιστήμιο στή Δυτική Εύρώπη άπότόνόψι- μο μεσαίωνα μέχρι σήμερα. Τονίζεται ότι ή σχέση αύτή όδήγησε σέ μία άλληλεξάρτηση πού είχε έπιπτώσεις στήν έρευνα καί τή διδασκαλία τών πανεπιστημίων καί έκφράστηκε μέ σαφήνεια στή χωροθέτηση τόσο τής βιομηχανίας όσο καί τού πανεπιστήμιου. 'Εξετάζεται έπίσης άναλυτικότερα τό ίδιο ζήτημαστή΄Ελ- λάδα. Διαπιστώνεται ότι ή χωροθέτηση τής βιομηχανίας άκολού- θησε τό στρεβλό μοντέλο άνάπτυξης τού έλλαδικού χώρου μέ τίς περιφερειακές άνισότητες καί τόν ύδροκεφαλικό όγκο τής πρω- τεύουσας. Διαπιστώνεται άκόμη ότι ή θέση τών νέων πανεπιστη- μίων έπιλέχτηκε έτσι ώστε νά παίξουν ένα άντισταΘμιστικό ρό- λο ένισχύοντας τήν άποκέντρωση χωρίς όμως ένδείξεις έπιτυχί- ας µέχρι σήμερα. Τό πανεπιστήμιο σήμερα έχει νά παίξει ένα πολλαπλό ρόλο πού τό κάνει άναντικατάστατο. 'Εκτός άπό τήν παραγωγή τεχνι- κά έκμεταλλεύσιμης γνώσης καί στελεχών συμβάλλει στήν άνά- δειξη καί καλλιέργεια τής πολιτιστικής κληρονομιάς τής περι- -28- οχής όπου έντάσσεται καί. άκόμη. στήν άνάπτυξη τής πολιτικής συνείδησης τόσο τών μελών του όσο καί τού κοινωνικού του πε- ριβάλλοντος. Στήν περίπτωση τού Βόλου. τρίτου βιομηχανικού κέντρου στήν 'Ελλάδα σήμερα. είναι αύταπόδεικτη ή άνάγκη άμεσης δη- μιουργίας πανεπιστήμιου πού θά συμβάλει στήν προώθηση τής έ- ρευνας καί πού θά είναι στενά συσχετισμένο μέ τήν βιομηχανία τής περιοχής. Παράλληλα. όμως γιά νά παίξει τόν πολλαπλό του ρόλο ένα τέτοιο πανεπιστήμιο πρέπει νά έχει πολυκεντρικήμορ- φή καί νά συσχετίζεται μέ τόν πολεοδομικό ίστό τής πόλης. Στήν άνακοίνωση παρουσιάζεται συνοπτικά μιά πρόταση ρυ- θμιστικού σχέδιου ένός πανεπιστήμιου πού χρησιμοποιεί καί ύ- πάρχοντα κτίρια τής πόλης. πρόταση πού έκπονήθηκε στά πλαί- σια έρευνητικού προγράμματος τού "Εργαστηρίου Είδικής Κτιρι- ολογίας τού Α.Π.θ. Ι. "Η δημιουργία τών πρώτων πανεπιστημίων τοποθετείται γύρω στά τέλη τού 1Ζου αίώνα στήν "Ιταλία. τή Γαλλία.τή Βρε- τανία καί λίγο άργότερα στή Γερμανία. Τά πρώτα πανεπιστήμια. τά λεγόμενα "πρότυπα", όπως αύτά τής Bologna, τού Παρισιού. τής "Οξφόρδης καί τού Καίμπριτζ ήταν σχολές μέ έπαγγελματικό προσανατολισμό-στοχεύοντας στήν έκπαίδευση άξιωματούχων τής έκκλησίας καί τού κράτους - παρ'όλες τίς διαφορές τουςισέθέ- " ματα έσωτερικής δημοκρατίας καί αύτονοµίας (πχ. φοιτητικά πανεπιστήμια" τού Νότου σέ άντίθεση μέ τά "πανεπιστήμια τών δασκάλων" τού Βορρά). Τά πανεπιστήμια αύτά κληροδότησαν μέ- χρι τίς μέρες μας μία σειρά άπό πρωτοποριακούς, γιά τήν έπο- χή τους, θεσμούς καί παράλληλα μετασχηματίσθηκαν σέ μεγάλο βαθμό. περνώντας άπό τήν αύτονομία στήν έξάρτηση καί άπό τήν κινητικότητα στήν ίδρυματοποίηση. Στή μεταβατική περίοδο πρός τόν καπιταλισμό, μέ τή γε- νίκευση τού έμπορίου μέ τή δημιουργία μυάς ίσχυρής έμπορευ- ματικής τάξης καί μέ τήν άποσύνθεση τών φεουδαρχικών δοµών, στήν άνώτατη έκπαίδευση παρατηρούνται σημαντικές έξελίξεις. Παράλληλα μέ τήν άνάπτυξη τών κλασσικών έπιστημών άνα- πτύσσεται ή ίατρική, οί φυσικές έπιστήμες καί τά μαθηματικά. Τά πανεπιστήμια περνούν σέ μιά φάση άμεσης έξάρτησης άπό τό -29- κράτος καί έκφράζονται σαφέστερα στό χώρο. "Επίσης, έμφανί- ζονται καί τά πρώτα δείγματα άνεξαρτητοποίησης τήςέρευναςά- πό τή διδασκαλία μέ τήν δημιουργία τών άκαδημιών ένώ άργότε- ρα θεσπίζεται καί συνειδητοποιείται τό δόγμα τής "άκαδημαϊ- κής έλευΘερίας". Στά τέλη τού 18ου αίώνα ή βιομηχανική έπανάσταση στήν Βρετανία καί τό πέρασμα στόν καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής συμπίπτουν μέ τή διαμάχη μεταξύ νεοουμανισμούκαί διαφωτισμού, τή διαμάχη μεταξύ τού ίδεώδους τής κοινωνικής άνάπτυξης μέσα άπό τήν αύτονομία τής έπιστήμης καί τού ίδεώδους τήςέπαγγελ- ματικής έκπαίδευσης. Στό πλαίσιο αύτής τής διαμάχης δημιουρ- γούνται στά μέσα τού 190υ αίώνα, στήν "Αγγλία, τά civic uni- versities μέ τή χρηματοδότηση τής βιομηχανίας. Τά πανεπιστή- μια αύτά καθιέρωσαν γιά πρώτη φορά μιά έκπαίδευση προσανατο- λισμένη στούς σκοπούς τής βιομηχανίας, μέ έμφαση στίς θετι- κές έπιστήμες καί τήν τεχνολογία. Τό γεγονός αύτά μπορεί νά χαρακτηριστεί σάν ή πρώτη προσέγγιση τών πανεπιστημίων μέ τή βιομηχανία. "Η προσέγγιση αύτή έγινε μέ άρκετή καθυστέρηση, μισό περίπου αίώνα μετά τό ξεκίνημα τής βιομηχανικής έπανά- στάσης καί τής άνάπτυξης τής μηχανοκίνητης βιομηχανίας. "Από τήν έποχή αύτή μέχρι σήμερα τό πλησίασµα τού πανε- πιστήμιου καί τής βιομηχανίας πήρε διάφορες μορφές σάν άπο- τέλεσμα κάθε φορά τών κοινωνικο-οίκονομικών δεδομένων. Μετά άπό τήν φάση τής μή συσχέτισης … τήν έποχή, δηλαδή, τής άνε- ξάρτητης ατομικής έρευνας καί τών έφεύρεσεων- καί τήφάσητής πρώτης έμφάνισης τής χρηματοδοτούμενης άπό τή βιομηχανία πα- νεπιστημιακής έρευνας, έμφανίζεται γιά πρώτη φορά ή αύτόνομη έρευνα σέ έργαστήρια πού άνήκουν σέ βιομηχανικές έπιχειρή- σεις. 'Η έρευνα αύτή είναι έφαρμοσμένη, είναι μέ άλλα λόγια παραγωγή τεχνολογίας καί μάλιστα άνεξάρτητης άπό τά πανεπι- στήμια. 'Από τότε καί μετά ή παραγωγή τεχνολογίας γίνεταιέν- δογενής μεταβλητή τού οίκονομικού συστήματος, αίτία άλλά καί άποτέλεσμα τής συγκέντρωσης τού κεφαλαίου πού πραγματοποιεί- ται μέσα στόν 200 αίώνα. Σημαντικές, άκόμη, έξελίξεις μέσα στόν 200 αίώνα είναι: 6 παρεμβατικός ή καί κυρίαρχος ρόλος τού κράτους ώς πρός τόν -30- συντονισμό ή καί τήν αύτόνομη διεξαγωγή τής έρευναςστόπλαί- σιο τής κρατικο-μονοπωλιακής μορφής τού καπιταλισμού, είναι άκόμη 6 συντονισμός τής έρευνας σέ διακρατικό έπίπεδο ή σέ έπίπεδο πολυεθνικών έταιρειών. Τέτοια φαινόμενα εύρύτερου συντονισμού παρατηρούνται ίδιαίτερα σέ τομείς βασικής ή καί έφαρμοσμένης έρευνας πού άπαιτούν έγκαταστάσεις μέ πολύ ύψη- λό κόστος. "Ενα κεντρικό χαρακτηριστικό τής έρευνας στόν 200 αίώνα είναι ότι ή άνάπτυξή της συνδέεται όλο καί περισσότερο μέ τή χρήση προηγμένης τεχνολογίας. "Ετσι, φαινόμενα πού παρατη- ρούνται στήν άνάπτυξη καί τή μεταφορά τεχνολογίας συνδέονται όλο καί περισσότερο μέ τήν άνάπτυξη καί κατανομή τής έρευνας. "Ενα τέτοιο σημαντικό φαινόμενο είναι ή έμπορευματοποίηση τής τεχνολογίας, πού γίνεται άντικείμενο άγοραπωλησίας. 'H έμπο- ρευματοποίηση αύτή δέν είναι άσχετη μέ τό φαινόμενοτής έμπο- ρευματοποίησης τής ίδιας τής έρευνας καί μέ ένα άπό τά κύρια χαρακτηριστικά τής λεγόμενης έπιστημονικοτεχνικής έπανάστα- σης δηλαδή τήν μετατροπή τής έπιστήμης σέ παραγωγική δύναμη. * "Η δεκαετία τού '60 είναι έποχή-τομή στίς πανεπιστημια- κές έξελίξεις καί κυρίως στή σχέση πανεπιστήμιού-βιομηχανίας. Τά πανεπιστήμια στηριγμένα στήν ίδεολογία τού 19ου(1ίώνα βρέ- θηκαν σέ άντίθεση μέ τό εύρύτερο κοινωνικό καί οίκονομικό πε- ριβάλλον. Τό κράτος έπεμβαίνει γιά πρώτη φορά δυναμικά σέ|Ιιά σειρά μεταρρυθμίσεων. Οί μεταρρυθμίσεις αύτές είναι άποτέλε- σμα δύο παραγόντων: 1. τών αίτημάτων τών κρατικών φορέων καί κυρίως τών έκπροσώπων τής βιομηχανίας γιά ένα έκπαιδευτικό σύστημα κατάλληλο γιά τήν παραγωγή τεχνολογίας καί είδικών τεχνικών, γιά ένα έκπαιδευτικό σύστημα βασικό μοχλό τής οί- κονομικής άνάπτυξης στά πλαίσια τού διεθνούς άνταγωνισμού, & 2. τών διεκδικητικών πιέσεων τών πανεπιστημιακών φορέων γιά περισσότερη δημοκρατία καί κοινωνικό περιεχόμενο στίς σπου- δές. Αύτοί οί δύο παράγοντες μέσα στά πλαίσια πού καθόριζαν ή ίστορία, ή παράδοση, οί κοινωνικές. οί οίκονομικές καί οί πολιτικές συνθήκες κάθε χώρας όδήγησαν στήν πολυμορφία, τών δυτικοευρωπαϊκών συστημάτων άνώτατης παιδείας. Παρ"όλητή πο- λυμορφία, κοινά χαρακτηριστικά σέ όλες τίς χώρες ήταν: ή αύ- -31- ξηση τών ανώτατων σχολών καί τών φοιτητών, ή έξασθένηση πα- ραδοσιακών θεσμών. ή έμφαση στίς μεταπτυχιακές σπουδέςκαίτή έρευνα καί ή δημιουργία συστημάτων μετεκπαίδευσης πτυχιούχων καί έκπαίδευσης έργαζομένων. Οί νέες άνάγκες οίκονομικής άνάπτυξης καί 6 νέος παρεμ- βατικός ρόλος τού κράτους όδήγησαν σέ μία προσέγγιση βιομη- χανίας καί πανεπιστημίου πού ύλοποιείται τόσο στόέπίπεδοτής έρευνας, γιά τήν παραγωγή τεχνικά έκμεταλλεύσιμης γνώσης, ό- σο καί στό έπίπεδο τής διδασκαλίας γιά τήν παραγωγή στελεχών 'Η προσέγγιση αύτή έπηρεάζει σημαντικά τρία κύρια χαρακτηρι- στικά τών πανεπιστηµίων: τό μέγεθος. τόν έκπαιδευτικό προσα- νατολισμό καί τή χωροθέτησή τους τόσο σέ έπίπεδο χώρας, όσο καί σέ σχέση μέ τήν πόλη. "Ο έπηρεασμός αύτός, βέβαια, δέν είναι άπόλυτα καθοριστικός γιά τά χαρακτηριστικά αύτά, καθώς τά πανεπιστήμια έξακολουθούν νά κρατούν ένα σημαντικό βαθμό άνεξαρτησίας, στηριγμένα στήν παράδοση τής άκαδημαίκής αύτο- νομίας. "Αν προσπαθήσει κανείς νά δεί άναλυτικώτερα ποιά είναι τά χαρακτηριστικά τής προσέγγισης βιομηχανίας καί πανεπιστη- μίου, όπως αύτά έκφράζονται στήν πανεπιστημιακή έρευνα καί διδασκαλία, θά διαπιστώσει καταρχήν ότι τό πανεπιστήμιο άρ- χίζει νά χάνει τήν άποκλειστικότητα του στήν παραγωγή γνώσης καί τεχνολογίας. Θά διαπιστώσει άκόμη, ότισυμβαίνουνπράγμα- τα σάν τά παρακάτω: - Χρηματοδοτείται τό πανεπιστήμιο γιά είδικά έρευνητικά προγράμματα - κυρίως έφαρμοσμένης έρευνας … από βιομηχανικές έπιχειρήσεις ή κλάδους τής βιομηχανίας. - Προσανατολίζονται πανεπιστημιακά έρευνητικά προγράμ- ματα στίς άνάγκες τών βιομηχανιών τής εύρύτερης περιοχής τού πανεπιστημίου. - Προσανατολίζονται πανεπιστημιακά έρευνητικά προγράμ- ματα στή μελέτη προβλημάτων πού άφορούν στίς συνθήκες έργα- σίας μέσα στούς χώρους παραγωγής. - Συμμετέχουν έκπρόσωποι τού πανεπιστημίου καί τής βιο- μηχανίας σέ άνώτατα όργανα τής πανεπιστημιακής διοίκησης καί σέ κεντρικά όργανα προγραμματισμού τής έρευνας. - "Απασχολούνται μεταπτυχιακοί φοιτητές-έρευνητές στήν βιομηχανία. ...3Ζ- -Τοποθετούνται, μέ προηγούμενη έξουσιοδότηση άπό τό κρά- τος, έκπρόσωποι τής βιομηχανίας στά πανεπιστήμια. "Εργο τους είναι ή πληροφόρηση γιά τήν πορεία τής έρευνας καί ή παροχή συμβουλών γιά τεχνικά προβλήματα στίς έπιχειρήσεις τής εύρύ- τερης περιοχής τού πανεπιστημίου. 'Υπάρχουν, άκόμη, καί έπιπτώσεις στή διδασκαλία όπως οί παρακάτω: . — Τά πανεπιστημιακά προγράμματα βασίζονται στήν άντίλη- ψη τής μικτής δραστηριότητας τού φοιτητή στόν. έκπαιδευτικό χώρο καί στό χώρο τής παραγωγής. - "Απασχολούνται έπιστήμονες άπό τή βιομηχανία στά πα- νεπιστήμια μέ έργο τήν παρουσίαση διαλέξεων ή τήν καθοδήγηση φοιτητών. - Θεσμοθετούνται διαδικασίες έκπαίδευσης ή μετεκπαίδευ- σης τού έργατικού καί τού έπιστημονικού δυναμικού τής βιομη- χανίας στά πανεπιστήμια (δικαίωμα κατοχυρωμένο στήν "Ιταλία μέ τό θεσμό τών 150 ώρών καί στή Γαλλία μέ τό θεσμό τής δι- αρκούς έκπαίδευσης). Αύτές οί μορφές συνεργασίας, παρ'όλες τίς διαφοροποιή- σεις τους άπό χώρα σέ χώρα, όδήγησαν σέ χωροθετικές άλληλε- ξάρτήσεις τών βιομηχανιών καί τών πανεπιστημίων. "Ετσι, ΄άν παρακολουθήσει κανείς τήν πορεία τής έξέλιξης τής βιομηχανί- ας, θά διαπιστώσει ότι οί παράγοντες πού παίζουν σημαντικό ρόλο στήν έπιλογή τού τόπου έγκατάστασης τών βιομηχανιών έ- χουν άλλάξει. "Οπως τονίζει ό Π. Λουκάκης (Τεύχος 3-4/76 τού περιοδικού Ο ΠΟΛΙΤΗΣ), ό άριστος τόπος έγκατάστασης τών βιο- μηχανιών μέχρι πρόσφατα προσδιοριζόταν άπό παράγοντες όπως τά τεχνικά στοιχεία λειτουργίας τών βιομηχανικών έγκαταστά- σεων, οί πηγές πρώτων ύλών, ή άνάγκη μεγάλου άριθμού άνειδί- κευτων έργατών, τά διαθέσιμα μεταφορικά μέσα, οί διαθέσιμες πηγές ένέργειας, ή έλάχιστη άπόσταση μεταξύ τόπου παραγωγής καί άγοράς. Οί παράγοντες αύτοί σήμερα έχουν διαφοροποιηθεί σάν άποτέλεσμα τής τεχνικής προόδου καί τής έξέλιξης τής δο- μής τής βιομηχανίας… Οί βιομηχανίες άποδεσμεύονταιάπόπεριο- ρισμούς τού φυσικού περιβάλλοντος. Προσανατολίζονται γιά τήν …έγκατάστασή τους σέ περιοχές μέ συγκεκριμένα τεχνολογικά, οί- κονομικά καί κοινωνικά πλεονεκτήματα, όπως ή ύπαρξη ύπηρεσί- -33- ών. ή ύπαρξη έξειδικευμένου έργατικού δυναμικού, ή ύπαρξη κοινωνικών ύπηρεσιών, ή ύπαρξη πολιτιστικο-ψυχαγωγικών δρα- στηριοτήτων καί, αύτό πού μάς ένδιαφέρει έδώ περισσότερο, ή ύπαρξη πανεπιστημίων καί έρευνητικών κέντρων δηλαδή πηγών έ- πιστημονικού δυναμικού καί τεχνικά έκμεταλλεύσιμης γνώσης. "Αντίστοιχη λογική χωροθέτησης-λογική πού συσχετίζει τή βιομηχανία μέ τό πανεπιστήμιο- έφαρμόζεται καί στή χωροθέτη- ση τών πανεπιστημίων τουλάχιστο όσον άφορά στά νέα πανεπι- στήμια. Τό μέγεθος, ή θέση. καί ό έκπαιδευτικός προσανατολι- σμός είναι άμεσα έπηρεασμένα άπό τά χαρακτηριστικάτής βιομη- χανίας. Είναι φανερό ότι τό πανεπιστήμιο αναζητεί πιά τό ί- διο τή σχέση του μέ τήν παραγωγή. προσεγγίζει καί προσανατο- λίζεται στή βιομηχανία καί έγκαταλείπει σταδιακά τόδόγματής αύτόνομης άνεξάρτητης έπιστήμης. ένα δόγμα άλλωστε χωρίς πε- ριεχόμενο μιά καί άκόμα καί τέτοιου είδους έπιστήμη δέν μπο- ρεί πιά μόνο του νά άσκήσει. "Ετσι, άν προσπαθούσαμε νά συνοψίσουμε σήμερα τό ρόλο τού πανεπιστημίου σ'ένα εύρύτερο κοινωνικό πλαίσιο θά λέγα- με, άντινράφοντας τόν JUrgen Habermas, ότι είναι ένας ρόλος σύμπλοκος πού κύριο χαρακτηριστικό του είναι ή παραγωγή τε- χνικά έκμεταλλεύσιμης γνώσης. ή παραγωγή στελεχών καί. άκό- μη.ή αναπαραγωγή του ίδιου τού πανεπιστήμιου καί τού προσω- πικού του. Είναι σημαντικό όμως νά θυμόμαστε πάντοτε ότι τό πανεπιστήμιο έχει άναπτύξει ίστορικά καί ένα βαθμό αύτονομί- ας θεσμικής, άκαδημαίκής καί, σ΄ένα βαθμό, οίκονομικής, έτσι ώστε νά μπορεί νά παίζει μιά σειρά άπό ρόλους πούμοιάζουννά είναι συμπληρωματικοί είναι όμως ούσιαστικοί καί άναπόσπαστα δεμένοι μέ τήν ταυτότητά του. Τέτοιοι ρόλοι -ή "παραλειτουρ- νίες" - τού πανεπιστήμιου είναι, όπως σημειώνει 6 Hebermas, πρώτα. ή παροχή στούς φοιτητές του ένός έλάχιστου άπό τούς νόμους τής έπαγγελματικής έμπειρίας, δεύτερο, ή συντήρηση.έ- ξέλιξη ή καί ό μετασχηματισμός τής πολιτιστικής κληρονομιάς, τής περιοχής όπου έντάσσεται τό πανεπιστήμιο καί, τρίτο,ή ά- νάπτυξη τής πολιτιστικής συνείδησης τών μελών του… μιά άνά- πτυξη πού δέν συνεπάγεται άπαραίτητα τήν άμεση πολιτικοποίη- ση τού πανεπιστήμιου άλλά μπορεί νά έρθει σάν άποτέλεσμαμιάς βαθύτερης συνειδητοποίησης τής γνώσης καί τής κοινωνικής της σημασίας. -34- '0 σύμπλοκος αύτός ρόλος είναι άπαραίτητο νά λογαριάζε- ται κάθε φορά πού μπαίνει ένα πρόβλημα συσχέτισης τού πανε- πιστημίου μέ τή βιομηχανία καί, είδικότερα. χωρικής έκφρασης αύτής τής συσχέτισης. Είναι φανερό ότι 6 κύριος ρόλος τού πα- νεπιστημίου γιά τήν παραγωγή τεχνικά έκμεταλλεύσιμης γνώσης. είναι πρωταρχικός γιά τέτοιες άποφάσεις χωροθέτησης.ι)ίάλλοι όμως ρόλοι δίνουν στίς άποφάσεις αύτές ένα πλουοιώτερο κοι- νωνικό περιεχόμενο άποτρέποντας τήν τεχνοκρατικοποίησή τους. 2. Μιά προσπάθεια γιά καταγραφή τής έξέλιξης τής σχέσης πανεπιστήμιου καί βιομηχανίας στήν έλληνική πραγματικότητα, θά περιοριζόταν σέ χρονικό διάστημα τό πολύ μισούαίώνα Παρ" όλη τήν ήλικία τών 150 έτών τού άνεξάρτητου έλληνικού κρά- τους, τή δημιουργία τού πρώτου πανεπιστήμιου τό 1837 καί τή θέσπιση τού πρώτου νόμου γιά τήν ένίσχυση τής έθνικής βιομη- χανίας τόν ίδιο χρόνο. ή είσοδος τού κεφάλαιου στή σφαίρα τής παραγωγής άρχισε νά συντελείται μετά τό 1922. "Από τό 1922 καί μετά άρχίζει σταδιακά νά λειτουργεί ό βιομηχανικός τομέας σάν δυναμικός άξονας τής έλληνικής οίκο- νομίας. άλλά μόνο μετά τό 1960 θά πετύχει μεγάλο ρυθμό άνά- πτυξης καί θά όδηγήσει στήν άλλαγή τού παλιού συσχετισμού ά- νάμεσα στούς κλάδους τής έθνικής οίκονοµίας. Γιά πρώτη φορά τό 1962 ή συμβολή τού βιομηχανικού τομέα στόν άκαθάριστο έθ- νικό προϊόν ήταν μεγαλύτερη τής γεωργίας. Τό διάστημα 1880-1922 μιά σειρά άλλαγών όδήγησαν στή δη- μιουργία τών άναγκαίων προύποθέσεων γιά τήν άνάπτυξη τής βι- ομηχανίας μετά τό 1922. Οί άλλαγές αύτές ήταν: ή αύξηση τού πληθυσμού, ή αύξηση τού έργατικού δυναμικού, ή είσροήτού ξέ- νου κεφάλαιου. ή είοροή τού περιπλανόμενου στό έξωτερικό έλ- ληνικού κεφάλαιου. ή άνάπτυξη συστήματος μεταφορών, ή ύπαρξη ένιαίας έσωτερικής άνοράς καί τέλος ή ύπαρξη ένός Θεσμικού πλαίσιου πού διευκόλυνε τόν κρατικό παρεμβατισμό στήν οίκο- νομία. * Σήμερα. τά κύρια χαρακτηριστικά τής έλληνικής βιομηχα- νίας είναι τά έξής (όπως τά συνοψίζει ό Τ. Φωτόπουλος: " έ- ξαρτημένη άνάπτυξη καί έκβιομηχάνιση", "Οίκονομικός Ταχυδρό- -35- μας" 10/7/75. 17/7/75, 24/7/75): a) Οί δυναμικοί κλάδοι τής μεταποίησης είναι οί έξαγω- γικοί ή έκείνοι πού έλέγχονται (ή τουλάχιστο έπηρεάζονται ά- ποφασιστικά) άπό τό ξένο κεφάλαιο. Τά χαρακτηριστικά τώνκλά- δων αύτών είναι τά έξής: 1. Είναι συνήθως τομείς-κλειδιά 2. Είναι χαμηλής άπορροφητικότητας έργασίας 3. Χρησιμοποιούν κυρίως τεχνολογία έντασης κεφαλαίου 4. Παρουσιάζουν ύψηλή παραγωγικότητα καί . 5. "Εχουν μεγάλο βαθμό μονοπωλιοποίησης-συγκέντρωσης. β) Οί παραδοσιακοί κλάδοι άναπτύσσονται άπό τό έγχώριο κεφάλαιο κάτω άπό είδικές ίστορικές συνθήκες. Τά χαρακτηρι- στικά τών κλάδων αύτών είναι τά έξής: 1. 'Ανήκουν στήν έλαφρά καταναλωτική βιομηχανία καί τα- ξινομούνται σέ τομείς-κλειδιά 2. 'Exouv χαμηλό ρυθμό άνάπτυξης Παρουσιάζουν σχετικά ύψηλή άπορροφητικότητα έργασίας 4. Χρησιμοποιούν τεχνολογία περισσότερο έντασης έργασί- ας παρά κεφαλαίου. 5. "Εχουν σχετικά χημηλή παραγωγικότητα καί 6. "Εχουν χαμηλό βαθμό συγκέντρωσης. Είδικά γιά τό ζήτημα τής τεχνολογίας, μπορούμε νά συνο- ψίσουμε ότι ό βαθμός παραγωγικής χρησιμοποίησης άναπτυγμένης τεχνολογίας στίς έλληνικές έπιχειρήσεις δέν είναι ύψηλός άλ- λά παρατηρείται αύξηση τών έπιχειρήσεων μέ ύψηλή τεχνολογία. Οί έπιχειρήσεις αύτές όμως παρουσιάζουν χαμηλή τεχνολογική δυναμική δηλαδή δέν συνδέεται ή παραγωγική δραστηριότητά τους μέ έγχώρια έπιστημονική - τεχνολογική έρευνα. Σάνάποτέλεσμα, ή άνάπτυξή τους συμβαδίζει μέ μία ποικιλόμορφη μεταφορά τε- χνολογίας άπό τίς προηγμένες χώρες. μέ τή μορφή συμβάσεων μέ πολυεθνικές έταιρείες ή είσαγωγής μηχανημάτων. "Από τή δια- δικασία αύτή όπως είναι πολύ φυσικό. άπορρέουν ποικίλες τε- χνολογικές έξαρτήσεις γιά τόν άγοραστή τεχνολογίας μέ σοβα- ρές κοινωνικοπολιτικές έπιπτώσεις γιά τή χώρα του. Τά προ- βλήματα πού άναπτύσσονται άπό τήν πλευρά τού άγοραστή τεχνο- λογίας συνδέονται μέ τήν τεχνολογική καί έπιστημονική ύποδο- μή τής χώρας του καί μέ τό είδος τής κυβερνητικής πολιτικής πάνω σέ σχετικά θέματα. -36- "Ας δούμε, τώρα. τί συμβαίνει μέ τά έλληνικά πανεπιστή- μια: ποιός είναι 6 ρόλος τους, ποιός είναι ό χαρακτήρας τής έρευνας στίς θετικές καί έφαρμοσμένες έπιστήμες στήν "Ελλάδα καί ποιά είναι ή κρατική πολιτική πρός τήν κατεύθυνση αύτή. 'Αν προσπαθήσουμε νά σκιαγραφήσουμε τήν κατάσταση τών έλληνικών πανεπιστημίων σήμερα καί τής γενικά διαπιστωμένης κρίσης πού περνούν, θά λέγαμε ότι καί στήν 'Ελλάδα τό πανε- πιστήμιο έχει νά παίξει - καί συνήθως παίζει λιγότερο ή πε- ρισσότερο άποτελεσματικά - τούς τρείς ρόλους πού άναφέραμε προηγούμενα. δηλαδή τήν παραγωγή τεχνικά έκμεταλλεύσιμηςγνώ- σης, τήν συμβολή στό μετασχηματισμό τής πολιτιστικής κληρο- νομιάς τής περιοχής όπου έντάσσεται καί τήν άνάπτυξη τής πο- λιτικής συνείδησης τών μελών του. Είναι προφανές ότι ό πρώ- τος ρόλος είναι καθοριστικός. όπως διαμορφώνεται όμως τό συ- νολικό μοντέλο στήν ΄Ελλάδα καί οί άλλοι ρόλοι είναι σημαν- τικοί θετικά ή άρνητικά. *** Πρίν έξετάσουμε τούς ρόλους, θά πρέπει νά δούμε περι- γραφικά τήν κατάσταση στή διδασκαλία καί τήν έρευνα."Ως πρός τή διδασκαλία. οί περισσότερες πανεπιστημιακές σχολές παρέ- χουν έπαγγελματικά διπλώματα περιορισμένης χρησιμότητας έ- φαρμογής. 'O ρόλος τους περιορίζεται στή μετάδοση ένός κλει- στού κύκλου γνώσεων στούς φοιτητές στούς όποίουςπροσφέρουν έ- λάχιστες εύκαιρίες γιά νά άποκτήσουν έμπειρίες στή μεθοδολο- γία τής έρευνας στόν τομέα τους. "Η είκόνα συμπληρώνεται καί άπό τήν άνυπαρξία μεταπτυχιακών σπουδών έμβάθυνσης ή έξειδί- κευσης. 'Ετσι τά πανεπιστήμια δέν μπορούν παρά νά παράγουν, μόνο μέχρι μεσαία στελέχη γιά τόν κρατικό µηχανισμό ή τόν ί- διωτικό τομέα. "Ακόμη. δέν μπορούν νά άναπαράγουν τό έπιστη- μονικό δυναμικό τους χωρίς τό βάπτισμα τών σπουδών τού έξω- τερικού. Στόν τομέα τής έρευνας ή είκόνα είναι χειρότερη. Κύ- ριο χαρακτηριστικό είναι ή ύπαρξη μεμονωμένων έρευνητικών έ- στιών. πού συνήθως ξεκινούν άπό τήν προσωπική έμπειρία ή με- τεκπαίδευση τών διδασκόντων καί σέ πολύ λίγεςπεριπτώσειςεί- ναι ένταγμένες σέ μιά γενικότερη πολιτική τής έρευνας. Δημιουργείται έτσι ένα άνισόρροπο πολυκεντικό σύστημα πού συμπτωματικά συμπίπτει ή όχι μέ τίς ένδεχόμενες έπιταγές -37- είτε ένός κρατικού προγραμματισμού - ούσιαστικά άνύπαρκτου άλλωστε- είτε μιάς πολιτικής συσχέτισης μέ τή βιομηχανία. 'Η σημερινή κρίση τών πανεπιστημίων, κρίση θεσμών. πού έχει ύποβιβάσει τήν λειτουργία τους καί παράλληλα έχει άπο- δείξει τήν χρεωκοπία τών φεουδαρχικών δομών τους. έχειέντεί- νει τά παραπάνω προβλήματα. Τά ίδια τά πανεπιστήμια, είτε έξ αίτίας τής άδυναμίας τους νά λειτουργήσουν είτε έξαιτίας μιάς ίδιόμορφης άντίληψης τής άκαδημαϊκής αύτονομίας, δέν εί- ναι σέ θέση νά όργανώσουν τήν έρευνα τους καί πολύ περισσό- τερο δέν είναι σέ θέση νά ίκανοποιήσουν τίς ένδεχόμενες κρα- τικές άνάγκες ή τίς άνάγκες τής βιομηχανίας. "Ετσι τό φαινό- μενο τής άπώλειας τού ρόλου τής παραγωγής τεχνικά έκμεταλ- εύσιμης γνώσης καί τής μετατροπής τών πανεπιστημίων σέλέσχες συζητήσεων έντείνεται. μέ έπιπτώσεις στήν έγκατάλειψη τών πα- νεπιστημίων καί τή μεταφορά τής έρευνας κάτω άπό κρατική ή άλλη διαχείριση. ΄Υπάρχει. λοιπόν, στήν 'Ελλάδα καί ή έκτός τών πανεπι- στημίων έρευνα, πού ή σημασία της έντείνεται έξ αίτίας άκρι- βώς τού ύποβιβασμού τού ρόλου τών πανεπιστημίων. 'Η έρευνα αύτή είναι είτε κρατική είτε ίδιωτική άπό τήν πλευράτόσοτών έλεγχόμενων άπό τίς πολυεθνικές έπιχειρήσεις όσο καί άπό τήν πλευρά τών έπιχειρήσεων πού στηρίζονται στό έγχώριοκεφάλαιο. Είδικά γιά τήν κρατική έρευνα, αύτή γίνεται κύρια άπό ίνστι- τούτα πού έλέγχονται άπό τό κράτος καί ή λειτουργία τους εί- ναι σ΄ένα σημαντικό βαθμό άνταγωνιστική μέ τή λειτουργία τής έρευνας στά πανεπιστήμια. "Οπως τονίζει ή Βάσω Παπανδρέου, (Συνέδριο τού ΤΕΕ γιά τήν Εύρωπαϊκή Κοινότητα καί τούς "Ελ- ληνες Μηχανικούς, Φεβρουάριος 1978). τά ίνστιτούτα αύτά τεί- νουν νά ύποκαταστήσουν τά πανεπιστήμια ένισχυόμενα καί άπό τήν άνυπαρξία μεταπτυχιακών σπουδών σ"αύτά. Παράλληλα, όμως. άντιπροσωπεύουν φορείς έρευνας ξεκομμένης άπό τή δραστηριό- τητα καί τήν όργανωτική μορφή τού πανεπιστήμιου καί τείνουν νά δημιουργήσουν μονοπωλιακές καταστάσεις στόν τομέα τους έ- νώ δέν μπορούν σέ καμμία περίπτωση νά παίξουν τόν πολλαπλό κοινωνικό ρόλο τού πανεπιστήμιου. 'Ακόμη, ή μή πανεπιστημιακή έρευνα στήν "Ελλάδαχαρακτη- ρίζεται καί άπό μιάν άνισόμερη άνάπτυξη στούς διάφορους το- -38- μείς τής παραγωγής. "Ετσι. ένώ π.χ. στήν πρωτογενή παραγωγή ύπάρχει μιά άξιοσημείωτη δραστηριότητα, είναι πολύ χαμηλό τό έπίπεδο καί τό μέγεθος τής βιομηχανικής έρευνας πού γίνεται κατά κανόνα σέ περιορισμένους τομείς. κυρίως τούς παραδοσια- κούς τής οίκονομίας. Κύριος προσανατολισμός της είναι ή βελ- τίωση μεθόδων παραγωγής μέ στόχο τήν κάλυψηβραχυπρόθεσμωνά- ναγκών τής παραγωγής. Στό πλαίσιο αύτό. ή έλλειψη σύνδεσης πανεπιστημίων καί βιομηχανίας είναι προφανής. ίδιαίτερα όπως αύτή έκφράζεται στόν όργανωτικό καί στόν χωροθετικό τομέα. Στόν όργανωτικό τομέα. ή γραφειοκρατία τού πανεπιστημί- ου καί, κύρια, ή έλλειψη νομοθετικής κάλυψης γιά τήν άνάληψη χρηματοδοτούμενης έρευνας άπό τά πανεπιστήμια έχει όδηγήσει τίς μέν θυγατρικές πολυεθνικών στήν αποκλειστική είσαγωγή τό- σο έτοιμης έρευνας όσο καί τεχνολογίας. καί τίς έγχώριες βι- ομηχανίες είτε στό ύποβιβασμένο έπίπεδο έρευνας καί στήν ά- γορά έτοιμης τεχνολογίας είτε στήν κάλυψη τών έρευνητικών τους άναγκών μέσω τών έλεγχόμενων άπό τό κράτος έρευνητικών ίνστιτούτων. 'Εκεί όμως πού ή είκόνα τής μή σύνδεσης είναι σαφέστερη είναι στόν τομέα τής χωροθέτησης. "Η λογική τής χωροθέτησης τής βιομηχανίας σήμερα στήν "Ελλάδα είναι έντελώς άνεξάρτητη άπό τή λογική τής χωροθέτησης τών πανεπιστημίων, είτε θεωρή- σουμε αύτές τίς λογικές στό γενικό χωροταξικό έπίπεδο είτε στό έπίπεδο τής σχέσης μέ τήν πόλη. "Η χωροθέτηση τής βιομη- χανίας στήν ΄Ελλάδα ύπακούει στήν άναζήτηση τής άγοράς. στά ζητήματα διακίνησης πρώτων ύλών, στήν άναζήτηση έργατικού δυ- ναμικού καί, άκόμη, στίς ένδεχόμενες φορολογικές έλαφρύνσεις ή άλλα κίνητρα όπως καί στή σχέση μέ τά κέντρα διοίκησης καί λήψης άποφάσεων. "Ετσι τό στρεβλό μοντέλο άνάπτυξης τού 'Ελλαδικούχώρου, μέ τίς έντονες περιφερειακές άνισότητες. μέ τόν ύδροκεφαλικό όγκο τής πρωτεύουσας, μέ τήν ύπαρξη όρισμένων περιφερειακών κέντρων πού λειτουργούν περισσότερο σάν κέντρα ύπηρεσιών καί μέ τήν έξαφάνιση τού πλέγματος τών μικρών οίκισμών. έκφράζε- ται καί στή βιομηχανία. -39- Μέσα σ'αύτά τα πλαίσια, ή περισσότερη βιομηχανική δρα- στηριότητα έχει συγκεντρωθεί κυρίως στήν περιοχή "Αθηνών - Πειραιά, κατά δεύτερο λόγο στή Θεσσαλονίκη καί σέ μερικέςάλ- λες περιφερειακές πόλεις. Είναι χαρακτηριστικό όμως ότι τό 45% τού άπασχολούμενου έργατικού δυναμικού στήν βιομηχα- νία άπορροφάται στήν περιφέρεια "Αθηνών-Πειραιά, όπου πα- ράγεται, τό 44% τού συνολικού βιομηχανικού προϊόντος τής χώρας, καί άπορροφάται τό 50% τών έπενδύσεων πού γίνο- νται στή βιομηχανία. "Οσον άφορά στή χωροθέτηση τών πανεπιστημίων, μετά τό 1960 ίδρύθηκαν νέα πανεπιστήμια σέ όρισμένες περιφερειακές πόλεις, δηλαδή Πάτρα, Γιάννινα, Κομοτηνή Ξάνθη. Κρήτη.Τάκρι- τήρια μέ βάση τά όποία έγινε ή έπιλογή τών συγκεκριμένων πό- λεων δέν ανακοινώθηκαν. Πιθανότατα σάν κριτήρια λειτούργησαν ή όμοιόμορφη νεωγραφική κατανομή καί οί τοπικές συνθήκες σέ συνδυασμό μέ τίς οχετικές πιέσεις τών τοπικών παραγόντων καί σέ όρισμένες περιπτώσεις τούς λόγους έθνικών σκοπιμοτήτων.Τό όλο μοντέλο χωροθέτησης προσπαθεί άπεγνωσμένα νά παίξει ένα άντισταθμιστικό ρόλο στή στρεβλή άνάπτυξη τού "Ελλαδικού χώ- ρου χωρίς νά τό πετυχαίνει άπόλυτα. Κι αύτό γιατί, πρώτο, τά νέα πανεπιστήμια δέν λειτούργησαν, τουλάχιστο μέχρι τώρα σάν πειραματικά, άνανεωτικά πανεπιστήμια όπως συνήθως γίνεται μέ τά νέα πανεπιστήμια στίς άλλες χώρες καί δέν διαφέρουνάπότά παλιά ίδρύματα ώς πρός τήν έσωτερική δομή καί όργάνωσή τους καί ώς πρός τίς σχέσεις τους μέ τό κοινωνικο-οίκονομικό πε- ριβάλλον τής πόλης τους. Καί. δεύτερο, γιατί δέν κατώρθωσαν νά άποκαταστήσουν μιά στενή σχέση μέ τή βιομηχανία τής περι- οχής τους, όπου βέβαια ύπάρχουν τέτοιες προυποθέσεις. Στήν πράξη ή μή σύνδεση, στό χώρο, πανεπιστήμιου καί βιομηχανίας καί ή μή συσχέτισή τους μέ τίς τοπικές άνάγκες έκφράζεται είτε μέ τίς συνεχείς μετακινήσεις άπό τόν τόπο κα- τοικίας στόν τόπο σπουδών καί άπό τόν τόπο σπουδών στό τόπο έργασίας, είτε μέ τήν ύποαπασχόληση ή τήν μή σύνδεση τού έ- παγγέλματος μέ τίς πανεπιστημιακές σπουδές. * Τά προβλήματα λοιπόν, είναι γνωστά τόσο ώς πρός τήν όρ- γάνωση τής πανεπιστημιακής ή μή έρευνας όσο καί ώς πρός τήν -4ο- σχέση πανεπιστημίου καί βιομηχανίας στήν "Ελλάδα. "Επιχειρείται μιά σειρά άπό λύσεις-μπαλώματα μέ τήν δη- μιουργία άνεξάρτητων σχολών έδώ κι έκεί καί, παράλληλα, μέ τήν συγκέντρωση τής όποιας έρευνας σέ έλεγχόμενα κρατικά ίν- στιτούτα'1ςιόλα αύτά χωρίς ένα ένιαίο πρόγραμμα …συντονισμού τής έρευνας καί άποκατάστασης τής σχέσης της μέ-τή …βιομηχα- νία. "Αναζητώντας λύσεις στά σημερινά προβλήματα θά πρέπει καταρχήν νά ξεκαθαρίσουμε τούς ρόλους πού παίζει τό ίδιο τό πανεπιστήμιο καί νά έπιμείνουμε άσφαλώς στόν κύριο ρόλο του, δηλαδή τήν παραγωγή τεχνικά έκμεταλλεύσιμης΄γνώσης καί στε- λεχών. Κάτι τέτοιο θά είχε σάν άποτέλεσμα τήν άμεση έπιταγή γιά ένδυνάμωση τής πανεπιστημιακής έρευνας μέ: πρώτο, τήν κατάργηση τών γραφειοκρατικών καί. νομοθετι- κών έμποδίων, δεύτερο, τή χωροθετική συσχέτιση πανεπιστήμιου καί βιο- μηχανίας στό πλαίσιο συντονισμού τής έρευνας καί ίσόρρο- πης περιφερειακής άνάπτυξης τού 'Ελλαδικού χώρου, καί τρίτο, τή ρύθμιση τού καθεστώτος μεταφοράς τεχνολογίας ώστε νά ύποβοηθήσει τήν άνάπτυξη αύτόνομης έρευνας καί, στή συνέχεια, παραγωγής τεχνολογίας στήν "Ελλάδα. "Ολα αύτά είναι γνωστά καί έχουν ύποστηριχθεί πολλές(ρο- ρές μέχρι τώρα. "Εκεί πού Θα θέλαμε νά δώσουμε μιά ίδιαίτερη έμφαση είναι ότι τό πανεπιστήμιο δέν παίζει καί δέν μπορείά- πό τή φύση του νά παίξει μόνον αύτό τό ρόλο τής παραγωγής τε- χνικά έκμεταλλεύσιμης γνώσης κι αύτό είναι πού τό κάνειάναν- τικατάστατο. "Εχει πρωταρχική σημασία νά συνειδητοποιήσουμε, δύο πράγματα. Πρώτα, ότι οί δύο άλλοι ρόλοι τού πανεπιστημί- ου, δηλαδή ή άνάδειξη καί ό μετασχηματισμός τής πολιτιστικής κληρονομιάς τής περιοχής όπου έντάσσεται καί ή άνάπτυξη τής κοινωνικής καί πολιτικής συνείδησης τών μελών του άλλά καί τού εύρύτερου κοινωνικού του συνόλου, είναι ρόλοι έξ"ίσου ση- μαντικοί. Καί, δεύτερο, ότι κανείς άπό τούς τρείς αύτούς ρό- λους τού πανεπιστημίου δέν μπορεί νά παιχθεί άπομονωμένα καί άνεξάρτητα άπό τούς άλλους. Μόνη ή παραγωγή γνώσης καί τε- χνολογίας κινδυνεύει νά όδηγήσει στήν τεχνοκρατικοποίησή τού πανεπιστήμιου ένώ ή έλλειψή της στήν άποδυνάμωση καί τήν ά- -4]- πώλεια τής ταυτότητάς του. Αύτή ή πολλαπλότητα τού πανεπιστήμιου έχει σοβαρές έπι- πτώσεις όχι μόνο στή χωροθέτηση τού πανεπιστημίου καίτή σύν- δεσή του μέ τή βιομηχανία άλλά καί στή σχέση του μέ τήν πό- λη. "Επιβάλλει μιά σύνδεση μέ τόν πολεοδομικό ίστό τής πόλης μέσα σ'ένα πολυκεντρικό μοντέλο πού μπορεί παράλληλα νά άγ- καλιάζει καί τή βιομηχανία. Τά ζητήματα αύτά έχουν είδικά ένδιαφέρον γιά τήν περί- πτωση τού Βόλου καί τής Μαγνησίας όπου καί θά τά δούμε στήν συνέχεια. :3. Στό πρόσφατο Διεθνές Συμπόσιο πού διοργανώθηκε στόν Βόλο τόν 'Ιούνιο τού "80 άπό τό Τεχνικό "Επιμελητήριο καί τό "Εργαστήριό-ΕίδτξήΞ-ΚΐΐΞΐόλόγίάΞ τού πανεπιστημίου Θεσσαλο- νίκης μέ θέμα "'Ο ρόλος τού πανεπιστημίου στό μετασχηματισμό τών περιφερειακών πόλεων" έντοπίσθηκαν άπό δύο είσηγητέςτούς κ. Πιτσιώρη καί Παπαγιάννη τά ίδιαίτερα χαρακτηριστικά τού πολεοδομικού συγκροτήματος Βόλου-Ν."Ιωνίας καί τής Μαγνησί- ας σάν πόλου συγκέντρωσης βιομηχανικών έπιχειρήσεων. Χωρίς νά έπαναλάβουμε όλα τά σημαντικά στοιχεία πού παρουσιάστηκαν,θά κάνουμε έδώ μιά πολύ σύντομη σύνοψη λέγοντας τά έξής: "Ο Βόλος έχει σημαντικές μεταποιητικές μονάδες στόνκλά- δο τών ύφαντικών είδών, στόν κλάδο ένδύσεως, στόν κλάδο προ- ϊόντων άπό μή μεταλλικά όρυκτά, στόν κλάδο τών βασικών με- ταλλουργικών βιομηχανιών καί στόν κλάδο κατασκευής προϊόντων άπό μέταλλο. Κύρια χαρακτηριστικά τής βιομηχανίας τής εύρύτερης πε- ριοχής τού Βόλου είναι: α) 'Η άνάπτυξη μεγάλων μονάδων παραγωγής πρώτων ύλών μέ μεγάλη έξάρτηση άπό τήν ένέργεια. β) 6 έλάχιστος βαθμός καθετοποίησης καί όριζόντιας δια- σύνδεσης τών μονάδων, γ) τό ότι ή πλειονότητα τών έπιχειρήσεων είναι έντάσεως έργασίας, 6) ή έλλειψη τών βιομηχανιών αίχμής-ήλεκτρονικών συστη- μάτων, έργαλειομηχανών. προϊόντων ύψηλής τεχνολογίας, ε) τό ότι ό κεφαλαιουχικός έξοπλισμός καίΐ:άντιστοιχού- σα τεχνολογία είσάγονται, ; -42- στ) τό ότι ή έκπαίδευση τού προσωπικού γίνεται κατά κα- νόνα στό έργοστάσιο καί ζ) ή έγκατάσταση τής κεντρικής διοίκησης τών μεγάλων μονάδων στήν "Αθήνα. Τά περισσότερα άπό τά χαρακτηριστικά αύτά είναι τυπικά στήν βιομηχανία τών έλληνικών περιφερειακών πόλεων. ΄Εκείνο. όμως πού είναι άξιοσημείωτο στήν περίπτωση τού Βόλου είναι ό- τι 6 όγκος τής βιομηχανίας είναι συνολικά πολύ σημαντικός. Τό συγκρότημα Βόλου-Ν."Ιωνίας είναι τό τέταρτο ή πέμπτο σέ πληθυσμό πολεοδομικό συγκρότημα στήν ΄Ελλάδα, είναι όμως τό τρίτο βιομηχανικό κέντρο μέ μεγάλη παράδοση, μέ τήν περισσό- τερο άναπτυγμένη όργανωμένη βιομηχανική περιοχή καί, παράλ- ληλα. άναπτύσσεται καί σέ μεγάλο διαμετακομιστικό κέντρο τής ΄Ανατολικής Μεσογείου. "Ετσι κάθε προσπάθεια περιφερειακής άνάπτυξης τόσο στόν τομέα τής βιομηχανίας όσο. καί κυρίως, στόν τομέα τής διασύν- δεσης βιομηχανίας καί πανεπιστήμιου θά πρέπει προφανώς. χω- ρίς τήν παραμικρή σκιά άμφιβολίας. νά βάζει τό Βόλο σέ πρώτη προτεραιότητα. Ποιές είναι οί προτάσεις μέχρι σήμερα. μέ βάση τό παρα- πάνω αύταπόδεικτο έπιχείρημα: Κατ"άρχήν άπό τήν πλευρά τού κράτους: μόνον ένα παράρτημα "Ιατρικής Σχολής έξαρτημένο άπό τά Γιάννινα. Φαίνεται ότι τό κράτος μέχρι σήμερα έχει δόσει κύρια σημασία στίς πολιτιστικές καί πολιτικές δραστηριότητες τών πανεπιστημίων στήν περιοχή τους καί μέ βάση αύτές στα- θμίζει κατ΄άρχήν τά κριτήρια γιά τή χωροθέτησή τους βάζοντας σέ δεύτερη μοίρα τόν κύριο ρόλο τού πανεπιστημίου. ΄Υπάρχουν όμως κι"άλλες προτάσεις: "Υπάρχει ή πρόταση τού Ρυθμιστικού Σχεδίου τού Βόλου, όπως καί οί προτάσεις τής όμάδας πού έπεξεργάστηκε αύτό τό ζήτημα σέ συνεργασίατού Τε- χνικού ΄Επιμελητηρίου καί τού "Εργαστηρίου Είδικής Κτιριολο- γίας τού Α.Π.θ. Καί οί δύο προτάσεις άποβλέπουν σ'ένα πλήρες πανεπιστημιακό συγκρότημα συνδεδεμένο τόσο μέ τή βιομηχανία όσο καί μέ ένα εύρύτερο πανεπιστημιακό πλέγμα τής Θεσσαλίας. "Αποβλέπουν άκόμη. δίνοντας ίδιαίτερη σημασία στόν πολλαπλό ρόλο τού πανεπιστημίου, καί στήν ένταξη τού πανεπιστημίου -43- στόν πολεοδομικό ίστό τής πόλης, παράλληλα μέ τή σύνδεσή του μέ τή βιομηχανία. 'Η πρόταση τού κ. Παπαγιάννη, όπως έξειδικεύτηκε καί στό πρόσφατο Συμπόσιο, άποβλέπει σ΄ένα Δημοτικό Πανεπιστήμιο μέ ίσχυροποιημένη τοπική συμμετοχή καί μέ προγράμματα μετεκπαί- δευσης άνώτερων στελεχών τής τοπικής αύτοδιοίκησης, προγράμ- ματα ύδροβιολογίας καί οίκολογίας. προγράμματα έρευνας στόν τομέα τής μηχανολογίας καί τής τεχνολογίας τών μετάλλων, καί άκόμη προγράμματα μελέτης καί άναβίωσης τής άρχιτεκτονικής κληρονομιάς, άρχαιολογικής έρευνας ίδιαίτερα τής νεολιθικής περιόδου καί ίατρικής έξειδίκευσης καί μετεκπαίδευσης.Παράλ- ληλα προτείνει, γιά τήν έγκατάσταση τού πανεπιστημίου. τήν χρησιμοποίηση σέ πρώτη φάση ύπαρχόντων κτισμάτων μέ προοπτι- κή κατασκευής νέων μονάδων μέ πυρήνα τό σημερινό στρατόπεδο Ν. "Ιωνίας όπως έξ άλλου όρίζει καί τό Ρυθμιστικό Σχέδιο. ΄Η δεύτερη πρόταση γιά μιά πανεπιστημιακή μονά&χστό Βό- λο προέκυψε μετά άπό συνεργασία τού Τμήματος Μαγνησίας τού Τ.Ε.Ε. καί τού ΄Εργαστηρίου Είδικής Κτηριολογίας τού Α.Π.Ο. "Η πρόταση αύτή άναπροσδιορίστηκε καί έξειδικεύτηκει3έσημαν- τικό βαθμό άπό όμάδα συνεδέλφων άρχιτεκτόνων στό πλαίσιο τής διπλωματικής τους έργασίας (Μ.Βασιλοπούλου, Ε. Γιαννουρή, Ν. Δικέφαλος, Γ. Καρνερέ, Μ. Μανωλά, Δ. Νικολάου, Χ.Πανταζίδης, Ξ. Πενταφρονίμου, Μ. Τζάρας, Α. Τσίγκα) πού καί τήν παρουσί- ασαν στό πρόσφατο Διεθνές Συμπόσιο τού Βόλου ("Ιούνιος1980). "Η πρόταση άφορά σ'ένα διπολικό σύστημα δύο πανεπιστη- μιακών ίδρυμάτων πού συγκροτούν τό ΘεσσαλικόΠανεπιστήμιο."Ο πόλος τής Λάρισας σχετίζεται περισσότερο μέ τήνπρωτογενήπα- ραγωγή ένώ 6 πόλος τού Βόλου μέ τή βιομηχανική. Είδικότερα. γιά τό Βόλο, προτείνονται Σχολές Βασικών "Επιστημών, 'Ανθρω- πιστικών 'Επιστημών. "Αρχιτεκτονικής. "Ιατρικής καί Μηχανι- κών Βιομηχανίας, μέσα άπό ένα σκεπτικό πού στηρίζεται στόν τριπλό ρόλο τού πανεπιστημίου όπως περιγράφηκε στά προηγού- μενα, δηλαδή τήν παραγωγή τεχνικά έκμεταλλεύσιμης γνώσης καί στελεχών, τήν άνάπτυξη τής πολιτιστικής κληρονομιάς τής πε- ριοχής καί τήν άνάπτυξη τής πολιτικής συνείδησης τών μελών τού πανεπιστημίου καί τού κοινωνικού του περιβάλλοντος. Τό ένδιαφέρον στήν πρόταση αύτή είναι ότι προτείνει ένα -44- πολυκεντρικό πανεπιστήμιο πού άπό τή μιά μεριά σχετίζεται μέ τήν βιομηχανία τής περιοχής ένώ, άπό τήν άλλη, χρησιμοποιεί, γιά μιά σειρά άπό κύριες δραστηριότητες, κτίσματα καί οίκό- πεδα πού σήμερα άνήκουν στόν ίστό τής πόλης τού Βόλου καί βρίσκονται κάτω από κρατική ή δημοτική διαχείριση. Τά κύρια χαρακτηριστικά τής πρότασης παρουσιάζονται στούς πίνακες 1 (χάρτης χρήσης γής), 2 (χάρτης διαθέσιμων κτισμάτων καί οίκοπέδων) καί 3 (πρόταση ρυθμιστικού γιά τό τμήμα τού πανεπιστήμιου πού έντάσσεται στήν πόλη τού Βόλου). "Αναδημοσιεύονται έδώ άπό τόν τόμο τών πρακτικών τής Τέταρ- της Συνάντησης τού Διεθνούς Συμποσίου τού Βόλου 1980. "Η πρόταση αύτή δείχνει ότι είναι δυνατή ή άμεση έγκα- τάσταση ένός πανεπιστημιακού πλέγματος στό Βόλο πού θά έχει στενή σχέση μέ τήν τοπική βιομηχανία καί. παράλληλα δέν θά είναι άποκομμένο άπό τίς δραστηριότητες τής πόλης χωρίς νάύ- ποβιβάζεται ή λειτουργικότητά του. μιά λειτουργικότητα πού έχει λανθασμένα ύπερτονιστεί στίς προτάσεις γιά τή δημιουρ- γίααύτόνομωνκαίδαπανηρώνς8…ρμ565 σέάλλεςέλληνικές πόλεις. 4π Συνοψίζοντας μερικά κεντρικά σημεία αύτής τής είσή- γησης, πιστεύουμε ότι πρέπει νά τονίσουμε. πρώτα, τήν πολλα- πλότητα τού πανεπιστήμιου καί τό άναντικατάστατό του στή πα- ραγωγή γνώσης καί στελεχών τής παραγωγής καί στήν άνάπτυξη τής πολιτικής κληρονομιάς καί τής πολιτικής συνείδησης τού κοινωνικού του περιβάλλοντος. Δεύτερο, στόν στρεβλό τρόπο μέ τόν όποίο τό μοντέλο αύτό λειτουργεί - ή καλύτερα, ύπολει- τουργεί - στήν "Ελλάδα καί στή σημασία πού έχει ή περιφερει- ακή άνάπτυξη πόλεων σάν τόν Βόλο. Τέλος. τρίτο στήν σημασία ένταξης τού πανεπιστημίου στόν ίστό τής πόλης, κρατώντας ό- μως, στά πλαίσια ένός πολυκεντρικού συστήματος, τή στενή συ- νάφεια μέ τήν τοπική βιομηχανία. ? ,; πιΜκΔι 1 !…"! ΧΡΗΣΗΣ Γ Η! και: απ… ι…Φ ια…" µα…"… "- - …… *… ,1 [Wu—“Cd gum m'I'HHIIM ||ΠΙΙΠ'Ν .… . will” ι… arming-nun οι ιιαιτιιΙνι … Η|Μι|ιΙΙ Ι"ΝΝΜΝ|& . |… ται. …ΙΙ|ΙΝ αν". ΙΙ.… . Μιας"! nun-“nun- urn :…Δ. πιο mini-Ali" PAULA"! µια"… …ΒΙΝΙΙΙΙ. now-u & Ο…" & … | … ΔΙΑΘΕΣ|ΜΩΝ ΚΠΣ…Τ… KAI σα…… / Ο ) nmAKA: 2 Ώ? ωΝ|Θ…ΆωΝ-' Ν Ν Ν Ν Ν Ν Ν Ν N N .. .. - . - .… .. .. .. . u: co κι ο … > ο". Ν .. o 1.0 co \1 o ω & … Ν _. c: ιο 30. ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΠΙΝΑΚΑ 2 Ξενώνας Στ. Στούρνα στήν ΄Αλλη Μεριά Κτίσμα Γαλλίας καί Τοπάλη 'Αποθήκη Δ.Ε.Η. 'Εργοστάσιο καπνού Ματσάγγου Οίκόπεδο Καρτάλη καί Κοραή Καπναποθήκη Σπίρερ Τεχνικές σχολές στήν Νέα "Ιωνία Καπναποθήκη Νέας 'Ιωνίας Ματσάγγου Οίκόπεδο 'Ανθ. Γαζή καί Κ. Καρτάλη Κτίσμα στήν όδό "Ιωλκού 48-50 Κτίσμα Γ. Καρτάλη καί Σαρακηνού Κίτρινη "Αποθήκη "Εργοστάσιο ζημαρικών στήν Γ. Καρτάλη Καφενεία "Συνάντησις" καί Ακρόπολις" Οίκόπεδο στήν όδό Κασσαβέτη Οίκόπεδο στήν όδό Πολυμέρη Σχολή Μαθητευομένων μουσικών-ΚΤΕΥΛ-καταστ. έπίπλων Οίκόπεδο Τ.Ε.Ε. Καπναποθήκη Παπαστράτου Οίκόπεδο στήν όδό Λαρίσης Οίκόπεδο στήν όδό πρός τήν 'Αλλη Μεριά Οίκόπεδο στήν όδό 2ας Νοεμβρίου 'Εργοστάσιο ζημαρικών Παπαδιαμάντη-Βερνιδάκη Γαλλική Σχολή 'Εργοστ. πλακοποιίας στήν όδό Πολυμέρη Λαχαναγορά Οίκόπεδο στήν όδό Ρήγα Φεραίου Οίκόπεδο στό παλιό γήπεδο 'Ολυμπιακού Οίκόπεδο Δημητριάδος καί Φιλελλήνων Στρατόπεδο συν/χου Γεωργούλα .: Ψ:= ξ…€%&%%ΐΨΌ© Ο % ο & ο©άΟ θα? &… ..............…τ ΕΦΕΕ όπ%ά ) Ο Φ© άο©όΛν Φάσο 0%οΟ Ο & ΌΝΟΟ%&0 ΟΟΟΌΟΛνθ%Λν©ΛνΟ .? ένας & Ο» Μ2)>>)Κ4.ΧΣ >(Μ: :- 1<°22N4=n° MXmD-O . … | Β)"... 3.22::- ω 5. ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ Γ. Πίσχινας, Μηχανολόγος - Μηχανικός Περίληψη Στήν άρχή έξετάζονται καί άξιοποιούνται στατιστικάστοι- χεία άτυχημάτων. Στή συνέχεια άναπτύσσονται οί οίκονομικές έ- πιπτώσεις τών ατυχημάτων καί τέλος έξετάζονται ή έπιστημονι- κή πρόληψη τού άτυχήματος καί ό ρόλος τού μηχανικού. 1) ΕΙΣΑΓΩΓΗ Τό πρόβλημα τής άσφαλείας τών έργαζομένων στή βιομηχα- νία είναι ένα άπό τά προβλήματα πού συνόδευσαν τήν ταχύτατη τεχνολογική καί βιομηχανική άνάπτυξη στήν έποχή μας. "Εχει ώστόσο άπασχολήσει κράτη καί κυβερνήσεις από πα- λαιότερα, άπό τήν έποχή τής βιομηχανικής έπανάστασης στή "Αγ- γλία καί έντεύθεν. Μέ τήν αύξηση τής μηχανοποίησης άρχισαν βαθμιαίανά πολ- λαπλασιάζονται καί τά έργατικά άτυχήματα. Στήν άρχήάπόπλευ- ράς κράτους καθιερώθηκαν όρισμένοι νόμοι καί κανόνες γιά τόν περιορισμό τών ώρών έργασίας καί τήν προστασία τών παιδιών. "Ετσι στήν 'Αγγλία τήν πλέον βιομηχανική τότε χώρα. έχουμε: Τό 1802 τήν άπαγόρευση τής νυχτερινής έργασίας καί τής ύπερβά- σεως τής 12ώρου έργασίας τών παιδιών. Τό 1819 τήν άπαγόρευ- ση άπασχολήσεως παιδιώνκάτωτών 9 έτώνκαίτήν καθιέρωση 12ώ- ρου έργασίας μεταξύ 9-16 έτών στή βιομηχανία βάμβακος. Στή Γερμανία: Τό 1833 τήν άσφάλιση άσθενείας, τό 1884 7ιι1.ιΠΗ I νωµι| α σπιση τ ς έβδομαδιαίας άναπαύσεως. Στήν "Ελλάδα: Τό 1911 καθιέρωση τής Κυριακής ώς άργίας, -50- τό 1915 τό νόμο περί έργατικών άτυχημάτων. "Ετσι περίπου ξε- κίνησε ή έργατική νομοθεσία καί παράλληλα άρχισαν νά τίθεν- ται καί οί κανόνες γιά τήν πρόληψη άτυχημάτων. Παρόλα αύτά καί μέχρι τού τέλους τού περασμένου αίώνα τό πρόβλημα τών άτυχημάτων καί τής σχέσεως γενικά τού άνθρώ- που μέ τήν μηχανή δέν είχε άντιμετωπισθεί έπιστημονικά. "Η σκέψις ήταν στραμμένη άποκλειστικά σχεδόν στήν μηχανή, ό δέ άνθρωπος έπρεπε νά προσαρμοσθή σ'αύτήν πολλώ μάλλον αύξανο- μένου τού κατασκευαστικού κόστους καί τής πολυπλοκότητος τών μηχανών καί τών άπαιτήσεων γιά άπόδοση. ΄Ετσι συνέβαινε συ- χνά, ένα σφάλμα,παράλειψη,άμέλειακλπ. προερχόμενες άπό τόν άνθρωπο νά έχει σάν άμεσο άποτέλεσμα τό άτύχημα. "Η διαπίστωση αύτή έθεσε τούς ύπεύΘυνουςένώπιοντών εύ- θυνών των καί ύποχρεώσεών των. 'Από τα πρώτα μέτρα πού έφαρ- μόσθηκαν άναφέρομε τόν έπαγγελματικό προσανατολισμό. τήν έπι- λογή τού πάσης φύσεως προσωπικού, τή δημιουργία κέντρων έκ- παιδεύσεως κλπ. Στην έποχή μας ή άνάπτυξη τής τεχνικής είναι τόσο άλμα- τώδης, ώστε βάζει καινούργιους όρους στή ζωή τού ανθρώπου καί γενικά προβλήματα προσαρμογής τών έργαζομένων μέ τά μηχανή- ματα, άλλά καί τών μηχανημάτων μέ τούς άνθρώπους. Συνεχώς περισσότεροι άνθρωποι άπασχολούνται στή βιομη- χανία καί συνεχώς καινούργια μέτωπα κινδύνων άνοίγονται π.χ. άκτινοβολία στίς έφαρμογές τής πυρηνικής ένέργειας. ΨΙάπό- τομή αύτή πρόοδος τού 200υ αίώνα θά είχε σάν συνέπεια τήν ταχύτατη φθορά τού έργατικού δυναμικού άπό τήκ|αύξηση τών συ- νεπειών τού έπαγγελματικού κινδύνου άν δέν λαμβάνονταν άπό τίς τεχνολογικά προηγμένες χώρες μέτρα προσαρμογής. Συνεχώς έκδίδονται καί κυκλοφορούν όδηγίες γιά τό άσφα- λώς ζήν, άσφαλώς κυκλοφορείν καί έργάζεσθαι. Καμμιά παραγωγική διαδικασία δέν θεωρείται πλήρης. άν δέν συνοδεύεται άπό όδηγίες σωστής χρήσεως μηχανημάτων πού έμ ii * i“ ει.μµιιι.ικ,ιι σφαλείας. Θά παραθέσουμε τώρα όρισμένα στοιχεία πού δείχνουν τό μέγεθος τού προβλήματος. -51- ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ 'Αντλούµε άπό μιά μελέτη τού ΙΚΑ γιά τα έργατικά άτυχή- ματα μεταλλείων τής ΄Ελλάδος κατά τή διετία 77 - 78. Τέτοιες μελέτες γίνονται έδώ καί 12 χρόνια άπό τό ΙΚΑ. Τα δεδομένα είναι ταξινομημένα κατά δύο τρόπους. 1. Κατανομή καθ'όμάδες ήλικιών: Στά χρόνια 1974-78 έμ- φανίζεται μέγιστο στή πενταετία 25-29 άπό μετατόπιση κατάμία πενταετία πρός νεώτερες ήλικίες έν σχέσει μέ τήν τριετία 1971-73. Τούτο πιθανώς όφείλεται στήν αύξηση τής μεταλλευτι- κής δραστηριότητας καί στήν τροπή τών νεωτέρων έργαζομένων στή μεταλλευτική δραστηριότητα. Τα 3/4 τών έργατικών άτυχημάτων παρατηρούνται στήν ήλι- κία 20-49 γιά τό 77 καί 78. 2. Τριμηνιαία κατανομή: Τά περισσότερα άριθμητικώς άτυ- χήματα παρατηρήθηκαν στό AZ τρίμηνο τού 1977 καί ΔΣ τρίμηνο 1978. 'O δέ άριθμός τών ήμεραργιών έμφανίζει τό μέγιστο κατ" έτος στά άντίστοιχα τρίμηνα πού παρατηρούνται καί τά περισ- σότερα άτυχήματα. 3. Κατανομή κατά βάρδια: Τά περισσότερα άτυχήματα παρα- τηρούνται στήν πρωϊνή βάρδια μέ ποσοστό 74,70% γιά τό 77 καί 74,22% γιά τό 78. Καί τά λιγότερα στή βραδυνή βάρδια μέ άν- τίστοιχα ποσοστά 2,12% καί 2,61%. Τούτο όχι γιατί τό πιό έπικίνδυνο ώράριο είναι τό πρωί- νό, άλλά κυρίως γιατί τό ποσοστό τών έπιχειρήσεων πού έχουν δύο βάρδιες είναι μικρό καί αύτών πού έχουν 3, άκόμη μικρό- τερο. 4. Κατανομή κατ"αίτιο: Στό αίτιο πτώσεως όφείλεταιό με- γαλύτερος άριθμός άτυχημάτων μέ ποσοστό 60% γιά τό 1977 καί 67% γιά τό 1978, καί πιό συγκεκριμένα: α) Πτώση άντικειμένων: πρώτο μέ συχνότητα 32,74% καί 35,63% γιά τό 1977 καί 78 άντίστοιχα. β) Πτώση ατόμων: δεύτερο μέ ποσοστό 18,19% καί 20,12%. γ) Πτώση πετρώματος ή μεταλλεύματος: πέμπτο μέ ποσοστά 8,12% καί 11.41% γιά τά δύο χρόνια. "Η πτώση αύτή παρουσιά- ζει ίδιαίτερο ένδιαφέρον σάν αίτιο, πρώτο λόγω τής σοβαρότη- τάς της, καί δεύτερο διότι άποτελεί κατ"έξοχήπροληπτόαίτιο. -52- δ) Τά "έργαλεία" π.χ. κρουστικά άερόσφυρα: τρίτο αίτιο σέ ποσοστό τό 77 μέ 15.50 % καί τέταρτο τό 78 μέ 11,67%. ε) "Μεταφορές" όπως κλωβοί. σαγόνια. συρματόσχοινα,ένα- έριοι σιδηρόδρομοι: τέταρτο αίτιο τό 77 μέ 13,71% καί τρίτο μέ 13,07% τό 78. στ) "Μηχανήματα" όπως π.χ. γεωτρύπανα. βαρούλκα: έκτο μέ ποσοστό 6,77% καί 6.01% γιά τά δύο χρόνια. ζ) ""Εκρήξεις'Η τελευταία θέση όπως καί κατά τήν προηγού- μενη έξαετία μέ ποσοστό 1.5% γιά τό 1977 καί 0,96 % γιά τό 1978. η) Τά "πολλαπλά" περιστατικά μέ συνδυασμούς περισσοτέ- ρων αίτίων καλύπτουν ποσοστό 3.45% γιά τό 77 καί 0.96%τό 76. 5. Κατανομή κατά τρσυμστισθεϊσσ μοίρα: Τα άκρα άποτε- λούν όπως καί κατά έξαετία 1971-76 τήν συχνότερη έντόπιση μέ ποσοστό γύρω άπό 70% γιά τό 1977 καί 1978. Στά άνω άκρα δέ έντοπίζεται ποσοστό πάνω άπό 40% τούσυ- νόλου τών άτυχημάτων. ΄Η διαπίστωση αύτή άποτελεί τόσο θετι- κή ένδειξη πού πλησιάζει τά όρια τής άποδείξεως ότιπεριφρο- νούνται τά στοιχειώδη μέτρα άτομικής προστασίας. Τά άτυχήματα πού έντοπίζονται στήν κεφαλή καί στά μάτια άντιστοιχούν μέ ποσοστό 8.88% καί 6.94% γιά τό 1977 καί σέ ηύξημένα ποσοστά 11,24% καί 7,06% τό 1978. Καί αύτή ή διαπί- στωση είναι άνησυχητική γιατί άποτελεί σχεδόν άπόδειξη, ότι περιφρονούνται τά στοιχειώδη μέτρα άτομικής προστασίας. 'Ο πίνακας πού άκολουθεί δίδει μιά σαφή είκόναβάσειοί- κονομικών κριτηρίων τού πόσο στοίχισαν τά άτυχήματα στήν δε- καετία 1956-1965. Στίς Η.Π.Α. τό 1ο έξάμηνο τού 1971: "Ατυχήματα καί έπαγγελματικές άσθένεις 3.100.000 Θάνατοι 4.300 Ποσοστό έργατών άνίκανων γιά δουλειά 12,1% "Εργάσιμες μέρες πού χάθηκαν 12.200.000 "Εργάσιμα χρόνια πού χάθηκαν 50.000 50.000 χρόνια έργάσιμα χάθηκαν σ'ένα ήμερολογιακό έξάμηνο. "Ενα μέγεθος πού πρέπει νά άντιμετωπισθεί μέ πολύ με- γάλη σοβαρότητα, καί δέν άφήνει περιθώρια γιά παρερμηνείες. -53- 'Ατυχήματα 1956-1965 "Ετος 'Απώλειες 'Ερνατο- Δαπάνες έπιδοτή- "Αριθµός θάνατοι ημερών τήσεως άτυχημ. 1956 729.448 18.092.967 32.331 9 1957 797.190 21.216.144 33.219 21 1958 791.151 22.300.345 34.382 26 1959 778.490 22.524.803 32.358 6 1960 835.370 22.248.357 36.768 - 1961 —950:U96 37.005.110 42.422 27 1962 1.054.865 45.870.746 42.469 71 1964 1.183.276 51.705.344 47.824 52 1969 1.234.113 59.532.084 50.477 53 ΙΙ)'Επιπτώσεις Σ"αύτό τό σημείο είναι σκόπιμη μιά σύντομη άνάλυση τών έπιπτώσεων τού έργατικού ατυχήματος ώστε νάφανεί πιό καθαρά τό μέγεθος τού προβλήματος πού αύτό δημιουργεί. Τά έργατικά άτυχήματα έχουν οίκονομικές έπιπτώσεις καί προσβάλλουν τήν έννοια καί άξία "άνθρωπος", μέ κύρια δυσμενή άποτελέσματα ά- πό τήν δεύτερη πλευρά ψυχολογικής καί κοινωνικής φύσεως. Κατά μέσο όρο τό άμεσο κόστος τού κάθε άτυχήματος (μέ τιμές ήμερομισθίου 1978) άνέρχεται σέ 30.000 δρχ. περίπου μέ άπώλεια χρόνου έργασίας 12 ώρών. ΄Αλλά δέν είναι μόνον αύτό. ΄Αν ύπολογίσουμε καί τό έμ- μεσο κόστος τότε άνεβαίνουμε πολύ πιό ψηλά. Νά καί οί παρά- γοντες τού έμμεσου κόστους. Διακοπή έργασίας άλλων έργαζομέ- νων (περιέργεια. συμπάθεια, προσπάθεια παροχής πρώτων βοη- θειών κλπ), άπώλεια χρόνου διευθυντών, προϊσταμένων κλπ. έμ- μεσο κόστος λόγω τής έργασίας πού δέν μπόρεσε νά φέρει είς πέρας 6 τραυματίας. μερική διαρκής άναπηρία τού έργαζομένου, κόστος γιά τήν έλαττωματική παραγωγή λόγω τώνψυχολογικώνσυ- νεπειών πού έπέφερε τό άτύχημα, έπιπτώσεις στίς δημόσιες σχέ- σεις τής έταιρείας. "Η πρόληψη τού άτυχήματος λοιπόν, έκτός τού ότι είναι μιά προσπάθεια νομικά καί ήθικά έπιβεβλημένη, είναι άναμφισ- βήτητο ότι συμφέρει οίκονομικά τόν έργοδότη καί τόν έργαζό- ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΗΛΕΚΤΡΙΚΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΕΤΩΝ 1970 - 1978 ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΝΟΛΙΚ0 ΑΡΙΘΜΟ ΑΤΥΧΗΜΑΤΩΝ ΣΥΝΟΛΙΚ0Σ Α Ι Τ 1 A ΣΧΕΣΗ ΗΛΛΕΚΤΡΙΚΩΝ ATYXHM- ΑΡΙΘΜΟΣ πΡΟΣ τΑ ATYXHMATA ATYXHMATQN ΔΙΑΦΟΡΑ ΗΛΕΚΤΡΙΚΑ Ano ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΑΙτΙΕΣ ΠΡΟΣΚΑΙΡ0Υ ΚΑΙ ΔΙΑΡκ0γΣ 5.270 5.231 39 0,74 % ANIKANOTHTOZ 0ΑΝΑΤΗ00ΡΑ 99 76 23 23 % Σ γ Ν ο Α ο N 5.369 5.307 62 1 z ΑΝΑΛΥΣΗ ΗΛΕΚΤΡΙΚΩΝ A T Y X11M A Τ 0 N ΑΡΙΘΜΟΣ ΠΛΗΓΕΝΤΕΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΜΗΜΑΤΑ ΕΓΚ/ΣΕΩΝ ΤΡΟΠΟΣ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑ ΗΛΕΚΤΡΙ- οπογ ΣγΝΕΒΗΣΑΝ πΔΗ=ΕρΣ ΑΠΑΣΧ0Λ0ΥΜ. ΚΛΑΔΟΣ κΩΝ ATY- ΑΝΔΡΕΣ ΓΥΝΑΙΚ. ΘΑΝΑ- ΠΡΟΣΚ. XHMATQN ΤΗ00ΡΑ ΚΑΙ ΠΙΝΑΚΕΣ MHXANH- ENAEP. Ano ΡΟΗ Απο HAEK- EPrA- AIAPK. ΑΣΟΑΛ0- ΜΑΤΑ ΑΤΟΤ0Ι PEYMAT. BOATA- TPO- TOTE— ANIKAN. ΔΙΑΚΟΠΤ. IKO 1030 fEXN. XNIK. ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΕΣ , ΕΡΤ0ΣτΑΣΙΑκΕΣ 35 35 10 25 17 16 2 16 19 19 16 0Ικ0Δ0ΜΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ 27 27 13 14 6 6 15 23 4 8 19 SYNOAON 62 62 23 39 23 22 17 39 23 27 35 -55- μενο. ΙΙΙ) Πρόληψη 1. Κατ'άρχήν άντιμετώπιση τού θέματος Μιά σωστή έκστρατεία κατά τών άτυχημάτων πρέπει νά ξε- κινήσειάπότόνόρισμότού τίείναιάτύχημα,νά προχωρήσει σέ ά- νάλυση τών αίτίωνκαίτώνοίκονομικών,κοινωνικών κλπ. έπιπτώ- σεων τών άτυχημάτων γιά νάκαταλήξειστίς σωστές ένέργειεςάν- τιμετωπίσεως αύτών. Σάν συμβολή σ'αύτό θά άναλύσωμε στή συνέχεια τόν όρο ά- τύχημα. τίς αίτίες του καί τό ρόλο τής προλήψεως. Σύμφωνα μέ τό άρθρο 8 παρ. 4 τού Α.Ν. 1846/1951, "Περί κοινωνικών άσφαλίσεων" ώς άτύχημα νοέίται τό έν τή έργασίαή έξ άφορμής ταύτης βίαιον συμβάν καί τήν έπαγγελµατικήν άσθέ- νειαν. Τά άτυχήματα τής έργασίας είναι άπόρροιατριώνπαραγόν- των. Τού παράγοντος άνθρωπος, τού παράγοντος ύλικόν καί τού παράγοντος τυχαίο συμβάν. Μέ τόν παράγοντα άνθρωπος νοείται άμέλεια κατά τήν έργασία, μέ τόν παράγοντα ύλικόννοείταικα- κή συντήρηση ύλικού ή έλλείψεις προερχόμενες άπό άρχική πλημ- μελή έγκατάσταση οί όποίες έπιδρούν άμεσα στή σωματική άκε- ραιότητα καί ύγεία τού άπασχολουμένου προσωπικού. ΄Η διάτα- ξη τού φωτισμού, τών διαδρόμων, τών κλιμάκων στό σύστημα με- τάδοσης κινητήριας δύναμης, ό άερισμός, ή άπαγωγή καί πολλοί άλλοι παράγοντες τής άρχικής έγκατάστασης ένός βιομηχανικού καταστήματος είναι αίτίες πού έπιδρούν καλά ή άσχημα στούς όρους έργασίας τού άπασχολούμενου προσωπικού, άνάλογα μέ τήν τελειότητά τους. Γι"αύτό έπιβάλλεται στούς τεχνικούς διευ- θυντές τών έπιχειρήσεων να τηρούν τούς όρους αύτούς κατά τήν άρχική έγκατάσταση σύμφωνα μέ τίς διατάξεις τών νόμων γιατί έκ τών ύστέρων δέν είναι εύκολη ή τροποποίηση. "Εδώ καί δεκάδες χρόνια στίς τεχνολογικά προηγμένες χώ- ρες γίνεται λεπτομερής καί έξονυχιστική στατιστική άνάλυση τών αίτίων τών άτυχημάτων. Τά άποτελέσματα είναι έντυπωσια- κά. - Τό 88% περίπου τών άτυχημάτων στη βιομηχανία όφείλε- ται σέ άπερίσκεπτες ένέργειες τού έργαζόμενου. -56- - Τό 10% περίπου σέ άνασφαλείς συνθήκες έργασίας καί - Τό 2% μόνο σέ συνθήκες πού δέν είναι δυνατόν νά προ- βλεφθούν. Τό 88% λοιπόν τών άτυχημάτων όφείλεται στήν άνθρώπινη συμπεριφορά. Καί τό πιό σημαντικό: Μόνο τό 2% όφείλεται σέ παράγοντες πού δέν είναι δυνατόν νά προβλεφθούν. Πράγματι είναι πολύ άπίθανο νά συμβή άτύχημα έντελώς ά- προσδόκητα, όπως πολλοί ίσχυρίζονται γιά πολλά συμβάντα. Μό- νο καθυστερημένα, ύπανάπτυκτα καί μή ίκανά στή δουλειά τους άτομα πού δέχονται μοιρολατρικά τό κάθε άπρόοπτο συμβάν μπο- ρούν νά έπικαλούνται τή δικαιολογία τής κακιάς ώρας. Συμβάν- τα πού πραγματικά είναι αδύνατο νά προβλεφθούν από τόν άνθρω- πο είναι οί σεισμοί, οί κεραυνοί, οί πλημμύρες καί τά παρό- μοια. Είναι φανερός λοιπόν άπό τά πιό πάνω. ό ρόλος καί ή ση- μασία τής προλήψεως. ΙΙΙ. 2. "Επιστημονική πρόληψη. "Ερνονομία. 'Ο ρόλος τού μη- χσνικού. Στό καθαρά τεχνικό μέρος τής προλήψεως, πρωτοστατεί ό μηχανικός. Θέματα όπως τα τής μεταφοράς διά μηχανοκινήτων μέ- σων. άνυψώσεως βαρών μέ βαρούλκα, γερανούς κλπ. τής έκμεταλ- λεύσεως τών δυνατοτήτων τού ήλεκτρικού ρεύματος. τών συγκολ- λήσεων, έφαρμογών πυρηνικής ένέργειας. παρασκευών διακινήσε- ων καί χρήσεων χημικών ούσιών. δοκιμών έργων μηχανολογικών καί ήλεκτρολογικών έργασιών σέ βιομηχανίες έκρηκτικών ύλών, καί ύγραερίων μέχρι ύαλουργείων καί κλωστούφαντουργείων κα- λούν τόν μηχανικό νά τά διαχειρισΘή μέ τόν πλέον άσφαλή τρό- πο. Τό σλόγκαν ”6 σωστός τρόπος έργασίας είναι καί ό άσφα- λής" άποκτά σ"αύτή τήν πλευρά τού θέματος βασική σημασία.Εί- ναι κάτι πού κανείς δέν πρέπει νά ξεχνά καί πρώτος-πρώτος ό : ι..." ,… unv- ." 'Η έπιστήμη όμως ή όποία μέ κέντρο κατ"έξοχήντόκ1άνθρω- πο,άσχολείταιμέ πάπροβλήματατής έργασίας, μέάναφορά σέ άνα- τομικούς,φυσιολονικούς,ψυχολογικούςκαίκοινωνικούς παράγον- -57- τες είναι ή έργονομία. Είναι αύτή πού έρευνά τό θέματήςάρ- μονικής προσαρμογής τού άνθρώπου στό περιβάλλον τής έργασίας του. … . Θέ περιγράψουμε κατωτέρω τή δομή τής έργονομίας σάν έ- πιστήμης μέ ίδιαίτερη άναφορά σέ ότι έχει σχέση μέ τά άτυχή- ματα. α) 'Εργονομία.καί φυσιολογία ΄Ο σχεδιασμός τών μηχανημάτων καί τών τρόπων πού Θάχρη- σιμοποιεί τό σώμα του ό έργάτης γιά τήν έκτέλεση τών διαφό- ρων έργασιών γίνεται μέ βάση τίςάρχές τής φυσιολογίας. Γιά διευκόλυνση ή έργονομία μάς παρέχει σέ πίνακες τήν κατανάλω- ση ένέργειας σέ θερμίδες/ώρα σέ σχέση μέ τή θέση τού σώματος ή τό είδος τής έργασίας. β) Τό σύστημα άνθρώπου-μηχανής ΄Ο άνθρωπος καί ή μηχανή άποτελούν ένα σύστημα καί άν- ταλλάσουν πληροφορίες έτσι: 81) Στόν τομέα λήψεως πληροφοριών ύπό τού άνθρώπου1)έρ- γονομία μάς παρέχει κανόνες σχετικά μέ τό χρώμα, τήν λαμπρό- τητα καί τή θέση σέ σχέση μέ τό μάτι τού χειριστή τών φωτει- νών σημάτων. "Οσον άφορά τίς ποσοτικές ένδείξεις μέ δείκτες έχει σημασία ή μορφή τής κλίμακος ένδείξεως, τό πλήθος τών ύποδιαιρέσεων, ή τοποθέτηση καί διαρύθμιση τών ποσοτικών με- τρητών. β2) "Οσον άφορά τήν άπάντηση τού χειριστή (έπέμβαση έπί τής μηχανής). "Η μελέτη έδώ συνίσταται στή μελέτη τών μοχλών πενταλί- ων,διακοπτώνκλπ., μέ τά όποία γίνεται ή απάντηση τού χειρι- στή, βάσει τών άπαιτήσεων τής έργασίας καί τών βιολογικών ί- κανοτήτων τού άνθρώπινου σώματος. ΄Υπάρχουν πίνακες πού βα- θμολογούν τούς διάφορους τύπους συστημάτων έπεμβάσεως (στρό- φαλοι, πηδάλια, πόμολα, μοχλοί κλπ) ώς πρός τήν ταχύτητα, ά- κρίβεια καί δύναμη τής έπεμβάσεως καί τής κινήσεως."Επίσηςή Θέση τής έργασίας διαρύθμίζεται ώστε ή σχέση τού άνθρώπινου σώματος νά μήν είναι ούτε πολύ άναπαυτική, ούτε πολύ κουρα- στική, καί τά άντικείμενα νά βρίσκονται γύρω άπό μιά εύνοί- 1 ι 1 ΚΠ αποσταση. 'Εάν δέν τηρηθούν οί κανόνες τής σχέσεως τούάνθρώπουμέ -58- τή μηχανή, τότε μπορεί άπό μία καί άνάγνωση ένδείξεως ή άπό μία λανθασμένη ή άργή έπέμβαση στή μηχανή, ή άπό σωματική κό- πωση τού χειριστή νά έχουμε βαρειές συνέπειες. γ) 'Η έργονομία έξετάζει έπίσης καί τό περιβάλλον τής έργασίας διότι τούτο έπιδρά έπί τού συστήματος άνθρώπου-μη- χανής καί κυρίως μέ τρείς παράγοντες: 1. θερμοκρασία, 2 φω- τισμός, 3. θόρυβος καί δονήσεις. γ1) Θερμοκρασία. Στή χώρα μας είναι πιό έντονο τό πρό- βλημα άπό ύψηλή θερμοκρασία παρά ένα έντονο ψύχος. "Εχει ά- ποδειχθή ότι όσο πιό ύψηλή είναι ή θερμοκρασία τόσο πιό με- γάλος είναι 6 άριθμός τών έργατικών άτυχημάτων. Γι΄ αύτούς τούς λόγους ή βελτίωση τής θερμοκρασίας μέσα στό έργοστάσιο πρέπει νά είναι μιά από τίς βασικότερες έπιδιώξεις μας. "Η έργονομία μάς παρέχει μεθόδους εύρέσεως τής έπιδρά- σεως τής θερμοκρασίας τού περιβάλλοντος στόν έργαζόμενο. "Ε- να βασικό μέγεθος είναι ή δραστική θερμοκρασία πού περιλαμ- βάνει θερμοκρασία ξηρού θερμομέτρου, ύγρασία καί ταχύτητα ά- έρος καί βρίσκεται άπό είδικά νομογραφήματα συναρτήσει τών τριών αύτών μεγεθών. "Από τή δραστική θερμοκρασίακαί τήν κα- τανάλωση ένέργειας βρίσκεται άπό άλλα γραφήματα ήποσότηταί- δρώτα σέ 1/4ωρο. Τούτη δέν πρέπει νά ύπερβαίνει ένα μέγιστο 2.51/4ωρο, διότι έχει όλέθριες συνέπειες στήν ύγεία καί τήν παραγωγικότητα τού έργαζομένου. γ2) Φωτισμός. 'Ο καλός φωτισμός βοηθά στήν γρήγορη άν- τίληψη καί εύρεση τών άντικειμένων κατά τήν έργασία άλλά καί έλαττώνει σημαντικά τόν άριθμό τών άτυχημάτων. "Εχει άποδει- χθή ότι τά έργατικά άτυχήματα ένός έργοστασίου κατασκευής μη- χανών έλαττώνονται κατά 20% όταν ό φωτισμός αύξάνεται άπό 65 σέ 170 LUX. ME μιά μικρή προσπάθεια στό θέμα τού φωτισμού, μπορεί νά βελτιώσει σημαντικά μιά άσχημη κατάσταση. 'Ο φωτισμός συνίσταται στόν φυσικό πού είναι ό ίδανικός καί στό τεχνητό πού πρέπει …άσυμπληρώνει τόν φυσικό μέ φάσμα χρωμάτων παραπλήσιο τού φυσικού, μέ ένταση άνάλογη μέ τή φύ- ση τής έργασίας καί τή λαμπρότητα άντικειμένων έντός τού πε- δίου όράσεως όσο τό δυνατόν όμοιόμορφη. γ3) θόρυβος καί δονήσεις Οί σύγχρονες βιομηχανίες έχουν 20% περισσότεροθόρυβοά- -5g_ πό έκείνες τού παλαιού τύπου λόγω τών συγχρόνων μηχανών τών μεγάλων ταχυτήτων καί άποδόσεων. Θόρυβοι πάνω άπό 90 DB 6n- μιουργούν ένοχλήσεις πού έκτείνονται άνάλογα μέ τήνέντασηά- πό δυσφορία μέχρι πόνο. "Επί πλέον ή έπί πολλά έτη έργασία σέ θορυβώδες περιβάλλον μπορεί νά δημιουργήσει σέ εύαίσθητα άτομα ύποακουσία ή καί κόπωση λόγω βλάβης τού άκουστικού νεύ- ρου. Μόνο θόρυβοι κάτω άπό 70 DB unopofiv*wi0&wpneofiv άνετοι. "Αλλες έπιδράσεις τού θορύβου είναι στήν συνεννόηση δύο άνθρώπων διά όμιλίας, στήν άκουστική διάγνωση μιάς μηχανής, στή δυνατότητα έπαγρυπνήσεως καί προσοχής. Είναι δέ φανερή ή σημασία όλων αύτών τών παραγόντων γιά τήν άσφαλή λειτουργία καί έργασία. "Εχει έπομένως μεγάλη ση- μασία ή μείωση τού θορύβου στά έργοστάσια άκόμα καί μέ μεγά- λη δαπάνη. Τό ίδιο ίσχύει καί γιά τίς δονήσεις στίς όποίες έπίσης είναι πολύ εύαίσθητος 6 άνθρώπινος όργανισμός μέ μυα- λγίες, ύπέρταση, έλάττωση όράσεως κλπ. 6) ΄Ωράρια καί βάρδιες έργασίας "Η δυνατότητα γιά άπόδοση ένός άνθρώπου μεταβάλλεταικα- τά τή διάρκεια τής ήμέρας έπηρεαζόμενη άπό άντίστοιχη μετα- βολή διαφόρων βιολογικών σταθερών όπως θερμοκρασία σώματος, άρτηριακή πίεση, σίδηρος τού αίματος κ.ά. τών όποίων ή αίτία είναι άγνωστη. Οί παρατηρήσεις έδειξαν ότι τό χειρότερο ώράριο γιά έρ- γασία είναι τό νυκτερινό. "Επειδή όμως πολλές έπιχειρήσεις δουλεύουν νύκτα-μέρα γιά νά άποσβέσουν γρήγορα τίςμεγάλεςέ- πενδύσεις άναγκαστικά θά ύπάρχει νυκτερινή βάρδια. ΄Υπάρχουν συστήματα άλλανής βάρδιας άνά έβδομάδα, άνά 150ήμερο, άνά έ- τος. 'Η έβδομαδιαία άλλαγή είναι γρήγορη καίταλαιπωρείται 6 όργανισμός γιά νά προσαρμόζεται συνεχώς. 'Η μηνιαία βλάπτει τήν οίκογενειακή καί κοινωνική ζωή τού έργαζόμενου."Ετσι κα- λύτερη φαίνεται νά είναι ή άνά 15θήμερο άλλαγή βάρδιας. Αύτάείναιτάβασικότεραπροβλήματαπούδιερευνείήέργονο- μία. "Υπάρχουν καί πολλά άλλα πού άπαιτούν συνεργασία βιολόγων, κοινωνιολόγων, ψυχολόγων. Δώσαμε μιά ίδέα τού πόσο πολύτιμο έρ- γαλείο1&ποτελεί γιά τόν μηχανικό όργανωτή τής έργασίας1€έργονο- μία,γιά*…&καταστήσει'τΜ;συνθήκες έργασίας άνθρωπινότερες ά- σφαλέστερες, παραγωγικότερες. -60- Ιν. 'Ανασκόπηση σημερινής καταστάσεως, προτάσεις Στά προηγούμενα θέσαμε τό πρόβλημα: έργατικά άτύχημαστή έποχή μας, μέ άναφορά στό ίστορικό του, περιγράψαμε, τίς οίκο- νομικοκοινωνικές έπιπτώσεις, διερευνήσαμε τό θέμα "πρόληψη". Τίθεται τώρα τό θέμα τής λήψεως συγκεκριμένων μέτρων. Στή χώρα μας καταβάλλεται άξιόλογη προσπάθεια γιά τή μείωση τών άτυχημάτων άπό διάφορα ύπουργεία π.χ. "Εργασίας, Βιομη- χανίας, Δημοσίων "Εργων, "Εμπορικής Ναυτιλίας."Υγιεινήςκλπ. Δημόσιες ΄Επιχειρήσεις π.χ. ΔΕΗ. 'Οργανισμούς π.χ. ΟΛΠ, καί "Επιμελητήρια π.χ. ΤΕΕ, προσπάθεια πού άντικατοπτρίζεται στούς διάφορους κανονισμούς καί νομοσχέδια πού έκδίδονται. 'Επίσης καί φορείς ίδιωτικής πρωτοβουλίας έργάζονται πα- ράλληλα γιά τήν καταπολέμηση τών άτυχημάτων. ΄Ο "Οργανισμός Προλήψεως 'Ατυχημάτων. οί Σύλλογοι τών τεχνικών, τό Ε Α Κ Ε- Π Α, οί βιομηχανίες με ύπομνήματα, ύποδείξεις, σεμινάρια έπι- τελούν σημαντικό έργο. "Υπάρχουν δελτία άτυχημάτων τού ΙΚΑ πού συμπληρώνονται βάσει πληροφοριών άπό άντίστοιχα δελτία τών έταιριών. 'Οργανώνεται κάθε χρόνο στή Θεσσαλονίκη συμπόσιο γιά τή πρόληψη τών άτυχημάτων καί τήν πυρασφάλεια στή βιομηχανία, ύ- πό τήν αίγίδα τού Συνδέσμου Βιομηχάνων Βορείου "Ελλάδος. Πέ- ρυσι έγινε τόν 'Ιούνιο 1979. Στίς όμιλίες συμπεριλαμβάνονταν τά θέματα: Σύγχρονη Τεχνική Πυρανιχνεύσεως. "Ο Ε.Κ.ΠΥ. καίτά συμβαίνοντα στήν πράξη. Πρόληψη πυρκαίών καί πυρασφάλεια στίς βιομηχανικές έγκαταστάσεις.'Οργάνωση πυροπροστασίας στή βιομηχανία. Συμπεράσματα έκ τής έφαρμογής τού Ε.Κ.ΠΥ καί πι- θανές έπιδιώξεις σ"αύτόν έκ τής έντάξεως τής 'Ελλάδος στήν Ε.Ο.Κ. Στό έργοστάσιο τσιμέντων "ΟΛΥΜΠΟΣ" Βόλου έχεικαθιερωΘεί ύπεύθυνος άσφαλείας ό όποίος συντονίζει τίς προσπάθειες τών ύπευΘύνων μηχανικών τών τμημάτων μέ όργάνωση καί παρακολού- θηση έφαρμογής μέτρων άσφαλείας. ύποδείξεις έλλείψεων καί σφαλμάτων, έπισήμανση άτυχών περιστατικών. 'Ο είδικός κανονισμός πυρασφάλείας τού ΟΛΥΜΠΟΥ μέ βάση άμερικανικά πρότυπα περιλαμβάνει: 1) Κατάλογο κτιρίων καί μηχανημάτων της κάθε ύπο προστα- σία έγκαταστάσεως. -6]- 2) Πίνακες τοποθετημένων πυροσβεστήρων άνά θέση καί μη- χάνημα. 3) 'Ομάδα πυρασφάλείας 4) Καθήκοντα καί έκπαίδευση προσωπικού. Βασικές άρχές γιά τήν πυρασφάλεια είναι ότιπρέπειΙ1πυρ- καϊά νά προλαμβάνεται στήν άρχή της, καί όλο τό προσωπικόνά είναι έκπαιδευμένο στή χρήση τών πυροσβεστικών μέσων, πράγµα- τα πού άλληλοεξαρτώνται. Πέρα άπό όλα αύτά τό πρόβλημα "άτυχήματα" στήν "Ελλάδα παραμένει σέ τόση ένταση πού πρέπει νά ληφθή σειρά όλόκληρη άπό μέτρα άντιμετωπίσεως. 'Αναφέρομε ένδεικτικά όρισμένα άπό αύτά. 1. Γενίκευση καί βελτίωση τών δελτίων άτυχημάτωνώστενά περιλαμβάνουν όλες τίς άπαραίτητες πληροφορίες γιά τό άτύχη- μα, σύνταξη όδηγιών γιά την όρθή συμπλήρωσή τους καί σχεδία- ση δελτίων καταλλήλων γιά μηχανογραφική έπεξεργασία. 2. 'Υπολογισμόςδιαφόρωνδεικτώνόπως δείκτηςσοβαρότητας συχνότητας κλπ. Δείκτης συχνότητας ΔΣ= Αριθμ. ατυχ. χ 106 Πραγμ. ΩΡ."Εργασίας Δείκτης σοβαρότητας Δ B : άπολ. μέρες έργασίας Χ 1000 πραγμ. ΩΡ έργασίας 3. Λεπτομερειακή μελέτη κατόπιν έπιλογής όρισμένων άτυ- χημάτων. 4. "Αναλογισμός κόστους μέ διάφορα στοιχεία τής παραγω- γικής διαδικασίας όπως π.χ. όγκος ή βάρος προϊόντος, δαπάνη ένέργειας κλπ. 5. "Υπολογισμός άμέσου ή έμμέσου κόστους άτυχήματος 6. Διαμόρφωση κυμαινομένων άσφαλίστρων 7. 'Ορισμός έννοιολογικού περιεχομένου έργασιολογικών είδικοτήτων σύμφωνα μέ διεθνείς προδιαγραφές 8. Καθιέρωση θεσμού ίατρού έργασίας καί μηχανικού άσφα- λείας σέ αύτόνομη ή γεωγραφική βάση. 9. Δημιουργία έπιτροπών ύγιεινής καί άσφαλείας. 10. "Ενημέρωση ή διαπαιδαγώγηση έργοδοτών καί έργατικού δυναμικού γύρω άπό τά αίτια καί τίς έπιπτώσεις τού έργατικού άτυχήματος. .ΙΣ- * -62- 11. Δημιουργία βιβλιοθήκης ύγιεινής καί άσφαλείας τής έργασίας. 12. Διδασκαλία μαθήματος προλήψεως άτυχημάτων στίς τε- χνικές τουλάχιστον σχολές όλων τών βαθμίδων. 13. "Αναθεώρηση καί έκσυγχρονισμός τής έργατικής νομο- θεσίας. "Η σχετική νομοθεσία θά περιλαμβάνει πλήρεις καί σα- φείς προδιαγραφές άσφαλείας σύμφωνα μέ τά σύγχρονα δεδομένα, γιά έκδοση άδείας λειτουργίας βιομηχανικών έγκαταστάσεων μέ δίκαιο μοιρασμό εύθύνης στούς έργοδότες καί μηχανικούς γιά τή τήρησή των. 14. Καί σάν κατακλείδα καί έπιστέγασμα, συντονισμένες προσπάθειες στίς βιομηχανίες ώστε νά άποκτήσουν οί έργαζόμε- νοι τή λεγόμενη "νοοτροπία άσφάλειας" πού είναι τό πιό άπο- τελεσματικό μέσο γιά τήν άντιμετώπιση τών άτυχημάτων. ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ 1. Τεχνικά Χρονικά. Μηνιαίαέκδοσις,Μάρτιος-"Απρίλιος -Μάίος 1975. 'Εργονομία: ΄Ο άνθρώπινος παράγων είςτήτ/σχεδία- σιν συστημάτων άνθρώπου μηχανής. 2. ""Η πρόληψη τού έργατικού άτυχήματος". "Αριθμ. 2 Κωνσταν- τινίδης Θεσσαλονίκη 1980. 3. "'Η πρόληψις τών άτυχημάτων έργασίας". 'Ιωάννου Α. "Ανα- πλιώτου "Αθήνα 1935. 4. 'Ελληνικόν Κέντρον Παραγωγικότητος "Είσαγωγή είς τήν "Εργονομία ύπό Προδρόμου Ι. "Ιορδανίδη "Αθήναι. 5. ΕΛΚΕΠΑ. "Στοιχεία ΄Εργονομίας" ύπό ΞΕΝ. ΚΟΝΔΑΚΗ, "Ιατρού τής 'Εργασίας 6. ""Η συμβολή τού μηχανικού είς τήν πρόληψιντ6Ά/άτυχημάτων" "Αλεξάνδρου Ι. Κώνστα Τεχνικά Χρονικά Νοέμβριος 1958. 7. Δελτίο ΙΚΑ 1/80. 8. Πληροφοριακό ύλικό άπό τό τμήμα άσφαλείας τού έργοστασίου ΟΛΥΜΠΟΣ. 6. H BIOMHXANIA ΣΤΗ ΜΑΓΝΗΣΙΑ Μ. Μοδινός, Προϊστάμενος της Υ.Π.Α. Θεσσαλίας Περίληψη Παρουσιάζονται καί άξιολογούνται στατιστικά στοιχείαβι- ομηχανικής άναπτύξεως τής περιοχής καί έξάγονταιχρήσιμασυμ- περάσματα. 'Η όποιαδήποτε προσέγγιση τών προβλημάτων τής βιομηχα- νίας σέ μίά περιφέρεια δέν μπορεί παρά νά συνδέεται μέ τό λεγόμενο "περιφερειακό πρόβλημα" τής χώρας πού δέ θάήτανύ- περβολή άν ήδη χαρακτηριζόταν σάν μείζον έθνικό. ΄Ετσι ή άνά- λυση πού θά γίνει στό κύριο μέρος τής είσήγησης κινδυνεύει νά χαρακτηρισθεί σάν έντονα τεχνοκρατική άν διαφεύγειστόνά- κροατή ή περιφερειακή διάσταση τού προβλήματος. Παρ'όλα αυτά ύποθέτω πώς δέν θά πρέπει νά έπεκταθώ στά θέματα τής περιφε- ρειακής άνάπτυξης μιά καί στό ήδη προγραμματισμένο συνέδριο γιά τήν "΄Ανάπτυξη τής Θεσσαλίας" είναι μοιραίο νά θιγούν τά σχετικά προβλήματα. 'Η είσήγηση πάντως αύτή ξεκινά άπό δύοάπλοποιημένεςθέ- σεις: 1) ΄Η όποια άνάπτυξη τής περιοχής συνδέεται άμεσα μέ τή διόγκωση τής συμμετοχής στό άκαθάριστο προϊόν τού δευτερογε- νούς τομέα τής οίκονομίας σέ βάρος κυρίως τού πρωτογενούς. "Η θέση αύτή Θά τεκμηριωθεί στή συνέχεια μέ βάση τά ύπάρχοντα στοιχεία γιά τήν περιφέρεια τής Θεσσαλίας. 2) T6 περιφερειακό πρόβλημα μιάς χώρας βρίσκει τήν άνά- γλυφη έκφρασή του στήν άνισομερή άνάπτυξη τού δευτερογενούς τομέα ένδοπεριφερειακά καί διαπεριφερειακά. ΄Η δεύτερη αύτή θέση έχει ίδιαίτερη ίσχύ γιά τή φάση -64- στήν όποία σήμερα βρίσκεται ή άνάπτυξη τής έλληνικής οίκο- νομίας. Καί έξηγούμαστε: "Ανάλογα μέ τίς πολιτιστικές, γεωγρα- φικές, ίστορικές καί άλλες ίδιομορφίες της. ή άνάπτυξη κάθε χώρας έχει περάσει μέσα άπό μιά διαδικασία, στή διάρκεια τής όποίας ξεπεράστηκαν τα φυσικά, κοινωνικά, διοικητικά καί δι- αρθρωτικά έμπόδια πού είχαν δημιουργηθεί σέ προγενέστερες φά- σεις τής παραγωγής. "Ετσι κατά τούς τελευταίους δύο αίώνες έ- ξασφαλίστηκε στίς θεωρούμενες σήμερα άναπτυγμένες χώρες ή έ- λεύθερη διακίνηση τών συντελεστών τής παραγωγής δηλ. τού έρ- γατικού δυναμικού, τού κεφαλαίου, τών προϊόντων καίάκόμητών ίδεών καί έπιτεύχθηκε αύτό πού στήν κλασσική πολιτική οίκο- νομία λέγεται έθνική άγορά. Παρ'όλα αύτά ή μετάβαση πρός τήν έθνική άγορά δέν ύπήρξε κατά καμμία έννοια γραμμική ήέσταΙό- μαλή καί συνοδεύτηκε όπως άποδεικνύεται στήν πράξη άπό έντο- νες διαπεριφερειακές άνισότητες όπου ή ύπαρξη ύπερανεπτυγμέ- νων περιοχών προύπέθετε καί συχνά διαιώνιζε τήν ύπαρξη τών ύπαναπτύκτων."Η'άνισηάνταλλαγή"μεταξύ άνεπτυγμένωνκαίύπα- ναπτύκτων περιφερειών ή χωρών βρήκε τή θεωρητική της δικαίω- ση στό σχετικό πολυζητημένο βιβλίο τού Α. 'Εμμανουήλ άν καί θά πρέπει ν΄άνατρέξουμε στόν Rigardo καί στούς κλασσικούς πού ήδη είχαν άντιληφθεί τόν πραγματικό ρόλο τού διεθνούς έμπο- ρίου καί τήν όπωσδήποτε μή έξισωτική τάση του. "Ετσιείτε μι- λάμε γιά τή σχέση Νότιας καί Βόρειας "Ιταλίας ή "Ηπείρου καί άναπτυξιακού άξονα 'Αθήνας-Θεσσαλονίκης ή μεταξύ Rio De Jane- iro καί ζούγκλας τού "Αμαζονίου, ή περιφερειακή άνάπτυξη πα- ραμένει ένα διεθνές φαινόμενο. Μέσα σ"αύτά τά πλαίσια(3ίθε- ωρίες τού Νομπελίστα καθηγητή κ. Α. Lewis καί τών άλλων ύπα- ναπτυξιολόγων γιά τήν κρίσιμη minimum έπενδυτική προσπάθεια πού άπαιτείται γιά μιά άπογείωση τής οίκονομίας, έχουν ίσως τή σημασία τους μόνο όταν άναφερόμαστε στό έθνικό έπίπεδο. 'Αντίστοιχα οί πολύ διαδεδομένες θεωρίες περιφερειακής άνά- πτυξηςΤκπ)άνδρώθηκαν μετά τόν B1 παγκόσμιο πόλεμο, διατηρούν βέβαια τή θεωρητική τους άξία άλλά δέ στάθηκαν άπόλυτα ίκα- νές νά έρμηνεύσουν τή χωρική διάσταση τών πολύπλοκων άνα- πτυξιακών φαινομένων. "Ετσι ή διάχυση τής άνάπτυξης στό χώ- ρο πού ύπαινίσσονται οί "πόλοι άνάπτυξης" τού Perroux ήή θε- ωρία τών κεντρικών θέσεων τών Christaller καί Losgh. συχνά -65- δέ βρήκαν'Π5άντίστοιχό τουςστόνπραγματικό φυσικό χώρο. Κι" αύτό γιατί όχι σπάνια ξεχνιέται ένα σημαντικό στοιχείο ότι ούτε οί περιφέρειες μιάς χώρας, ούτε οί ίδιες οί χώρες είναι αύτοτελείς μονάδες πού μπορούν νά άποτελέσουν τό άντικείμε- νο μιάς ίδιαίτερης άνάλυσης καί τών άντίστοιχων άναπτυξιακών προγραμμάτων. "Αντίθετα ύπάρχουν άλληλοσυσχετίσεις πού δέν μπορούν ν' άγνοηθούν κι'άκόμη ή μετάδοση τής άνάπτυξης μέσα στόχώροκαί μεταξύ κοινωνικών όμάδων άποτελεί ούσιαστικά μιά άδιαίρετη διαδικασία. 'Ετσι ή ύπαρξη ένός έθνικού χωροταξικού προγραμ- ματισμού μέ έντονο κρατικό παρεμβατισμό είναι άπαραίτητη γιά τήν κατά τό δυνατόν ίσόρροπη άνάπτυξη τών περιφερειών μιάς χώρας. Οί θεωρίες γιά τήν έγκατάσταση τής βιομηχανίας θά μπο- ρούσαν ίσως ν'άποτελέσουν τό άντικείμενο μιάς ξωχωριστής έρ- γασίας. Τό σχετικό βάρος τών διάφορων κριτηρίων πού τελικά καθορίζουν τήν έπιλογή τού τόπου έγκατάστασης έχει άποτελέ- σει τό άντικείμενο έκτεταμένων συζητήσεων μεγαξύ οίκονομολό- γων καί χωροτακτών. Κριτήρια όπως, τό κόστος μεταφοράς τών πρώτων ύλών. ή άπόσταση τής άγοράς. ή ύπαρξη ύποδομής, ή πα- ράδοση, ή ύπαρξη φτηνού καί είδικευμένου έργατικού δυναμικού παίζουν συχνά καθοριστικό ρόλο στίς έναλλακτικέςέπιλογέςτού έπενδυτού άλλά συχνά τά πιό πάνω κριτήρια ώχριούν μπροστάτήν έπιλογή πού - όπως έλεγε κάποιος καθηγητής μου στή Σκωτία - θά κάνει ή γυναίκα τού βιομηχάνου. Στήν περίπτωση πάντως τής έλληνικής περιφέρειας. πρωταρχική σημασία στήν άνάλυση τού χώρου έχει ή διαρκής συσσώρευση αίτίων καί προύποθέσεων άνά- πτυξης στίς ήδη άναπτυγμένες περιοχές τής "Αθήνας καί κατά δεύτερο λόγο τής Θεσ/νίκης, γεγονός πού διαρκώςδιευρύνειτίς ήδη ύφιστάμενες άνισότητες. "Ετσι έκτός άπό τίς ίδιωτικές έ- πενδύσεις, όπληθυσμός,ή κατανάλωση, οί πολιτιστικές καί οί άναψυχιακές δραστηριότητες έχουν σήμεραύπερσυγκεντρωθείστήν πρωτεύουσα μέσα σέ μιά κυκλική καί έπιταχυνόμενη διαδικασία πού δέ φαίνεται νά πλησιάζει τό σημείο καμπής της. ΄Ο Σουη- δός Mydral έπεξεργάστηκε ένα παρόμοιο μοντέλο πού άναφερό- ταν σέ βιομηχανικές περιοχές, βασιζόμενες στίς έσωτερικές καί έξωτερικές οίκονομίες τής βιομηχανικής παραγωγής, φτάνοντας, -66- σ"αύτό πού ό ίδιος όνόμασε "διαδικασία άπομύζησης" τής περι- φέρεισς άπό τό κέντρο, φαινόμενο πού λίγα χρόνια άργότερα οί νοτιοαμερικάνοι F. Gardoso καί Ε. Casanova αποκάλεσαν δια- δικασία " έσωτερικής άποικιοπσίησης'Ή Τό γεγονός ότι σέ κάποια φάση τής οίκονομίας λειτουργεί παράλληλα μέ τήνάπομύζηση καί ή "διάδοση τής άνάπτυξης" άπό τό κέντρο πρός τήν περιφέρεια. πολύ λίγο μπορεί νά μάς παρηγορεί στήν ΄Ελλάδα, ένώ καλό θά ήταν νά μάς βάλει σέ σκέψεις ή άποψη - καί πάλι … τού Mydral ότι "στίς άναπτυγμένες οίκονομίες έπικρατούν οί διαδικασίες διάδοσης, ένώ στίς ύπανάπτυκτες οί διαδικασίες άπομύζησης". Τό περιφερειακό πρόβλημα τής χώρας μπορεί εύκολα νάτεκ- μηριωθεί μέ λίγους χαρακτηριστικούς άριθμούς. ΄Ετσι στήν 30- ετία 1950-80 6 πληθυσμός τής "Αθήνας σχεδόν τριπλασιάστηκεό- ταν στό σύνολο τής χώρας αύξή0ηκε κατά 19% μόνο. ΄Ακόμη στό ίδιο διάστημα ό πληθυσμός 59 νομών τής χώρας μειώθηκε. σέάλ- λους 5 έμεινε περίπου στάσιμος καί μόνο στούς ύπόλοιπους 7 παρουσιάστηκε κάποια αύξηση (μεταξύ αύτών καί οί νομοί Λά- ρισας καί Μαγνησίας). "Ας σημειωθεί άκόμη ότι στήν 'Αθήνα έκτός άπό τό 4Ο%τού πληθυσμού τής χώρας, έχει σήμερα συγκεντρωθεί τό 50% περίπου τής μεταποιητικής δραστηριότητας, τό 65% τών ύπηρεσιών, τό 52% τών νοσοκομειακών κλινικών, τό 60% τών γιατρών,τό57% τών πτυχιούχων άνωτάτων σχολών, τό 60% τών φοιτητών καί άκόμη - σημειώστε το αύτό - τό 85% όσων κατέχουν ένα μεταπτυχιακό δίπλωμα. Σέ ότι άφορά τή βιομηχανία, τό 1974 6 νομός "Αττικής συγκέντρωνε τό 48% τού βιομηχανικού προϊόντος, τό 52%τής ά- πασχόλησης στόν τομέα καί τό 40% τών βιομηχανικών καταστημά- των. ~Av δέ στά μεγέθη αύτά προστεθούν τά άντίστοιχα ποσο- στά τού νομού Θεσσαλονίκης, παρατηρούμε. ότι τό 62% τήςπαρα- γωγής, τό 74% τής άπασχόλησης καί τό 50% τών βισμηχανικών καταστημάτων τής χώρας είναι συγκεντρωμένα σέ δύο νομούς πού κατέχουν λιγότερο άπό τό 5% τού έλληνικού έδάφ0υς. Τό μόνο ένθαρρυντικό σημείο, άν προχωρήσουμε στήν παρα- πάνω άνάλυση, είναι ότι στήν περίοδο 1970-74 ή συμμετοχή τού v. 'Αττικής στό έγχώριο βιομηχανικό προϊόν σημείωσε μικρή πτώση (άπό 50,4% σέ 47,8%) μέ άποτέλεσμα ν"αύξηθεί τό μερί- -67- δισ τής Κεντρ.-Δυτ. Μακεδονίας καί τής Θεσσαλίας. "Η τάση δέ αύτή φαίνεται άπό τά άνεπίσημα στοιχεία ότι συνεχίστηκε καί κατά τήν τελευταία 5ετία. Κάτι άκόμη σημαντικότερο πού άπο- τελεί καί βασική θέση τής είσήγησης αύτής είναι ότι 6 v. 'Αττικής έπαψε στό ίδιο διάστημα νά κατέχει τα πρωτεία στόν τομέα τής παραγωγικότητας δηλαδή στό προϊόν άνά άπασχολούμε- νο, όπου ξεπεράστηκε άπό τίς περιφέρειες "Ανατ. Στερεάς. Κεντρ. καί Δυτικής Μακεδονίας, Πελοποννήσου καί θεσσαλίας. Στήν τελευταία περίπτωση πού άλλωστε μάς ένδιαφέρει ίδιαίτε- ρα, σημειώνω ότι τό 1974 τό βιομηχανικό προϊόν άνά άπασχο- λούμενο ήταν στήν περιφέρεια 158.730 δρχ., ένώ στό ν. 'Αττι- κής 155.184 δρχ. (στοιχεία τής Γεν. Δ/νσεως 'Εθνικών Λογαρι- ασμών τού 'Υπουργείου Συντονισμού). ΄Η έξέλιξη αύτή δίνει μιά συντριπτική άπάντηση σέ όσους ύποστηρίζουν ότι ή άπομάκρυνση τής βιομηχανίας άπό τήν πρω- τεύουσα θά συνοδευτεί άπό μείωση της άνταγωνιστικής της θέ- σης. Καί αύτό χωρίς νά ληφθεί ύπόψη καί τό τεράστιο κοινω- νικό κόστος πού συνεπάγεται σήμερα ή ύπερσυγκέντρωση δραστη- ριοτήτων στήν 'Αθήνα, τά διαρκώς διογκούμενα περιβαλλοντικά προβλήματα,τό κατακόρυφα αύξημένο κόστος τών έπενδύσεων(3έύ- ποδομή καί τούς άλλους σχετικούς λόγους. "Αν δέ στά πιό πά- νω προσθέσουμε ότι σ"όλες σχεδόν τίς περιφέρειες ό άριθμός τών άπασχολουμένων άνά κατάστημα αύξήθηκε μέ ρυθμό ταχύτερο, άπ'αύτόν τού ν. 'Αττικής, φθάνουμε στό άβίαστο συμπέρασμα ό- τι ή άποκέντρωση πρέπει νά γίνει έκτός τών άλλων καί γιά λό- γους καθαρά οίκονομικούς. Καί περνώ τώρα στήν καθαυτό άνάλυση τής έξέλιξης τών βα- σικών βιομηχανικών μεγεθών στό θεσσαλικό χώρο. Βασικοί έξελικτικοί δείκτες γιά τή βιομηχανία στό χώρο τής Θεσσαλίας 'Η βιομηχανική δραστηριότητα στή Θεσσαλία είναι βασικά συγκεντρωμένη στίς τέσσερεις πρωτεύουσες τών νομών καί στήν έ- παρχία "Αλμυρού τού νομού Μαγνησίας. Μέ έξαίρεση τόΒόλο,πού ύπήρξε βιομηχανικό κέντρο καί πρίν άπό τόν Β΄ παγκόσμιο πό- λεμο, ή βιομηχανική άνάπτυξη στούς ύπόλοιπους νομούς άρχισε νά πραγματοποιείται γύρω στά μέσα τής δεκαετίας τού '60. 'A- -68- πεναντίας μικρές βιοτεχνικές μονάδες ύπήρξαν ανέκαθεν σέ ό- λους τούς νομούς καί έξακολουθούν νά κυριαρχούν στά έλάσσονα άστικά 6 ημιαστικά κέντρα ("Ελασσόνα, Σοφάδες, Παλαμάς, Φάρ- σαλα κλπ). Λόγω τού γεωργικού χαρακτήρα τής Θεσσαλίας κυριαρχούν σ' γενικά μεταποιητικές δραστηριότητες πού συνδέονται άμε- :. αύτ σα έμμεσα μέ τόν πρωτογενή τομέα (τροφίμων. βάμβακος. χάρ- J: 106, μαρμάρων, ύφαντουργίας, έτοιμων ένδυμάτων). Στό Βόλο πα- ράλληλα μέ τίς βιομηχανίες όπως οί πιό πάνω, άναπτύχθηκαν ά- πό παράδοση καί οί μηχανολογικοί-μηχανουργικοί κλάδοι, λόγω κυρίως τής μαζικής συρροής προσφύγων μετά τή Μικρασιατική καταστροφή καί τής ύπαρξης έτσι είδικευμένου φθηνού έργατι- κού δυναμικού. 'Η μεταποίηση τής Θεσσαλίας πέτυχε άπό τούς ψηλότερους ρυθμούς αύξήσεως τού προϊόντος σέ σχέση μέ τίς άλλες περιφέ- ρειες. Κατά τήν περίοδο 1970-77, τό προϊόν τού δευτερογενή τομέα σημείωσε (σέ τρέχ. τιμές) μέση έτήσια αύξηση 21,55% έ- ναντι 18,49% συνόλου χώρας, ένώ τής μεταποιήσεως 21,90% έναν- 18,9Ο% συνόλου χώρας. 'Εδώ θά πρέπει νά σημειώσουμε ίσως ό- ρισμένα στοιχεία πού δίνουν σ΄ένα βαθμό τήν οίκονομική σημα- σία τού θεσσαλικού χώρου σέ σχέση μέ τό σύνολο τής χώρας. Συγκεκριμένα τό άκαθάριστο έγχώριο προϊόν (ΑΕΠ) τής περιφέ- ρειας αύξήθηκε άπό 14.786 έκατ. δρχ. τό 1970 σέ 21.020 τόΙ977 (σέ τιμές 1970). "Ετσι ή μέση έτήσια αύξηση κατά τήν άνωτέρω περίοδο ήταν 5,2% έναντι 5,3% τής χώρας καί ή συμβολή τήςπε- ριφέρειας στό ΑΕΠ τής χώρας τό 1977 ήταν 5,7%. Πρέπει νά ση- μειώσουμε έδώ ότι ή μέση έτήσια αύξηση τού ΑΕΠ τής χώρας, έ- ξαιρουμένων τών νομών ΄Αττικής καίΘεσσαλονίκης ήταν 4,5 % ή δέ συμμετοχή τής Θεσσαλίας στό ΑΕΠ τής χώρας, (όπως όρίζεται πιό πάνω) τό 1977 ήταν 16,4 % δηλαδή ύπερείχε αίσθητά άπό τούς σχετικούς δείκτες έκτασης καί πληθυσμού. "Η συμβολή τών τριών βασικών τομέων στό σχηματισμό τού ΑΕΠ τής περιφέρειας ήταν γιά τό 1970 36,7%, 26,0%, 37,4% καί γιά τό 1977 28,5%, 33,4% καί 38,1%. Βλέπουμε δηλαδή, ότιστήν περίοδο 1970-77 ή ποσοστιαία συμμετοχή τού δευτερογενούς (κυ- ρίως) τομέα αύξήθηκε σέ βάρος έκείνης τού πρωτογενούς. -69- Κατά τήν περίοδο 1970-77 το κατά κεφαλή ΑΕΠ τής περιφέ- ρειας σέ σταθερές τιμές 1970 αύξήθηκε μέ μέσο έτήσιο ρυθμό 5,3% έναντι 4,5% τής χώρας. Σέ ποσοστό συμμετοχής τής περι- φέρειας στή χώρα, τό κατά κεφαλή ΑΕΠ αντιπροσώπευε τό 76,2% τό 1970 καί τό 80.3% 16 1977. "Av. όπως κάναµε καί προηγου- μένως, εξαιρέσουµε τούς νοµούς ΄Αττικής καί Θεσσαλονίκης άπό τό σύνολο χώρας, τότε ό μέσος έτήσιος ρυθμός τού κατά κεφα- λή ΑΕΠ τής χώρας γίνεται 4.9% ενώ σάν ποσοστό συμμετοχής τής περιφέρειας στή χώρα, τό κατά κεφαλή ΑΕΠ αντιπροσώπευε τό 93,1% 16 1970 καί το 95,3% τό 1977. 'Εξετάζοντας 16 στοιχεία τής περιόδου 1963-77,διαπιστώ- νουµε ότι ένώ ό άριθμός τών μεταποιητικών μονάδων παρέμεινε σχεδόν σταθερός (1963: 8266, 1973: 8304 καί 1977:8236) ή αύ- ξηση τής άπασχολήσεως στή μεταποίηση σηµείωσε μέσο ρυθμό 2.9% 16 χρόνο καί τής έγκαταστημένης ίπποδυνάμεως 13%. ΄Π άπασχό- ληση στή μεταποίηση αποτελούσε τό 1973 16 13.6% τού ένεργού πληθυσμού τής περιφέρειας καί οί άκαθάριοτες επενδύσεις πα- γίου κεφαλαίου στή μεταποίηση στήν περίοδο 1970-77 αύξήθηκαν (σέ τρέχ. τιμές) μέ μέσο ρυθμό 36% 16 χρόνο, έναντι 29% ου- νόλου χώρας, καί αποτελούσαν 16 6.1% τών συνολικών βιοµηχα- νικών έπενδύσεων πού πραγµατοποιήθηκαν σ΄όλόκληρη τή χώρα.Θά πρέπει νά σημειωθεί τέλος. ότι το 1978 ή συμμετοχή τών νοµών Λάρισας καί Μαγνησίας στόν άριθμό µεταποιητικών μονάδων ήταν 65,8% 016v άπασχόληση 78,5% καί στήν έγκατεστημένη ίπποδύνα- μη 85% περίπου. ΄Αναλύοντας παραπέρα τά ύπάρχοντα στοιχεία θα ήταν έν- διαφέρον v6 δεί κανείς τή συµμετοχή τών 4 νομών στά πιό πάνω βασικά μεγέθη: 'Ανεπίσημα στοιχεία ΥΠΑΘ 1978. Σημειώνεται ότι ή φαινοµενικά μεγάλη συμμετοχή τού νο- μού Καρδίτσας στήν ίπποδύναμη τής περιφέρειας όφείλεται βα- σικά στόν κλάδο 4.1. ('Ηλεκτρισµός-Φωταέρια-'Ατµός) καί συγ- κεκριμένα στό ύδροηλεκτρικό έργοστάσιο τού Ταυρωπού. ΄Αντί- θετα άν δέν ληφθεί ύπόψη ή ίπποδύναμη τού έργοστασίου (176800 Ρ5)ιήσυμμετοχή τού νομού 016v δείκτη αύτόν πέφτει.άρκετά κάτω 6— πό τό 10 %όπωςάλλωστε συμβαίνει καίιά:τόνοµό Τρικάλων. Βα- σική παρατήρηση επίσης είναι ότι ο νομός Μαγνησίας διαθέτει -70.. ΝΟΜΟΙ Συμμετοχή 016 Συμμετοχή στήν Συµµετοχή στήν ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ καταστήματα % 'Απασχόληση 'Ιπποδύναµη ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ 15,9 8,4 30,1 ΄Εχει Περι- 35,2 39,3 ληΨΘ€ΐ= τό ΛΑΡΙΣΑΣ 1… Y/H Εργο- ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ 30,6 39,2 46,9 OIGOLO Tau- TPIKAAQN 18,3 13,1 5,3 — Ο…" ΣΥΝΟΛΟ 100 100 100 σχεδόν 3πλάσια έγκαταστηµένη ίσχύ από 16 νοµό Λαρίσης παράτό ότι υστερεί έλαφρά σέ άριθμό καταστηµάτων καί βρίσκεται 016 αύτά έπίπεδα σ΄ότι άφορά τήν άπασχόληση. 'Εδώ φαίνεται ό αύ- ξηµένος ρόλος τού νοµού αύτού στή µεταποίηση τής περιφέρειας έΦ΄δσον ή πιό πάνω συλλογιστική όδηγεί στό έπιπρόσθετο συµ- πέρασμα ότι ή µέση άνά µονάδα ίσχύς είναι συντρηπτικά μεγα- λύτερη από αύτήν τών άλλων νοµών τής Θεσσαλίας. Σύμφωνα μέ στοιχεία τής απογραφής τού 1973, οί σηµαντι- κότεροι κλάδοι μέ βάση τό προϊόν, τήν άπασχόληση καί τήν ίπ- ποδύναμη ήσαν: τά είδη διατροφής, ένδυση-ύπόδηση, μεταλλικά προϊόντα, κλωστούφαντουργίά καί τσιμέντα. Κατά τήν τελευταία είκοσαετία µεγαλύτερους ρυθµούς άναπτύξεως παρουσίασαν από μέν τούς κλάδους πού έχουν κάποια βιομηχανική παράδοση ή ά- ξιοποιούν πρώτες ύλες τής περιοχής, οί κλάδοι χάρτου, κλω- στούφαντουργίας, ποτοποιίας, μεταλλικών προϊόντων,είδώνδια- τροφής, μή µεταλλικών όρυκτών καί τσιμέντων ένώ άπό τίς µο- νάδες πού έγκαταστάθηκαν πρόσφατα, διακρίνονται σάν δυναµι- κότερες κατά σειρά: χαλυβουργία, µονάδες πλαστικών - έλαστι- κού καί οί μονάδες ήλεκτρολογικού ύλικού. ΄Αντίθετα, σημαν- τική κάμψη παρουσίασαν οί κλάδοι καπνού καί έπεξεργασίας δέρ- ματος ένώ σταμάτησε τελείως ή κατασκευή µηχανών έσωτερικής καύσεως. Γενικά, ή μεγέθυνση τών µονάδων στούς παραδοσιακούς κλά- δους προήλθε άπό έπεκτάσεις καί άπό συγχωνεύσεις. Ξένο κεφά- λαιο συναντάται σέ μονάδες τής Λάρισας καί τού Εόλου κι' οί κλάδοι στούς όποίους έχει σημαντική συμµετοχή είναι: χάρτης, κονσέρβοποιία, καλώδια, έτοιµα ένδύµατα, γυαλί, συρματόσχοι- να, έλαστικά καί γεωργικά μηχανήματα. Σημαντικές έξαγωγές -71- πραγµατοποιούν κυρίως οί κλάδοι τσιμέντων, έτοίμων ένδυμάτων, ύφαντών, µαρμάρων, νημάτων, άκατέργαστων δερµάτων, κονσερβο- ποιίας, οίνων, μεταλλικών κατασκευών καί έκκοκκιστηρίων βάµ- βακος. Είδίκευση κατά Ηομό 'Ενδιαφέρον θά ήταν νά έξετάσουμε στό σημείο αύτότή κα- τά νοµό είδίκευση σέ µεταποιητικούς κλάδους διψηφίου κωδι- κού. Σάν κριτήριο έχει χρησιμοποιηθεί τό ποσοστό συμμετοχής, τής άπασχολήσεως στόν κλάδο ώς πρός τό σύνολο τής βιομηχανι- κής άπασχολήσεως κάθε νοµού. Στή συνέχεια νίνεται μα&σύγκρι- ση τών ποσοστών τού συνόλου χώρας µέ τά άντίστοιχα πο- σοστά γιά κάθε νομό τής Θεσσαλίας. "Αν τάποσοστάτού νο- µού ύπερβαίνουν σέ κάποιο κλάδο τά άντίστοιχατού συνόλου τής χώρας θεωρούμε ότι στό συγκεκριμένο νομό ύπάρχει είδί- κευση. "Οταν δέ τό ποσοστό στό νομό είναι µεγαλύτερο ά- πό τό διπλάσιο τού άντίστοιχου ποσοστού στή χώρα λέγου- µε ότι ύπάρχει μεγάλη είδίκευση. "Ετσι έχουμε κατά νο- μό μέ βάση τίς έπίσημες άπογραφές τής ΕΣΥΕ γιά 16 έτη 1963, 1973: ΄Ο Νομός Καρδίτσας, παρουσίαζε κατά τό 1963 µικρές μόνο είδικεύσεις στούς κλάδους διατροφής (21,8% έναντι 16,2%),ξύ- λου καί φελλού (|0,3% έναντι 6,0%) ένώ κατά τό 1973 έμφάνισε μεγάλη είδίκευση στόν τελευταίο κλάδο (12,2% έναντι 5,7%)καί ο κλάδος διατροφής παρέμεινε στά έπίπεδα τής µικρής είδίκευ- σης (23.4% έναντι 14.8%). Χαρακτηριστική είναι έπίσης ή έξα- φάνιση τής είδικεύσεως στόν κλάδο ποτών καί ένδύσεως- ύποδή- σεως καί ή έμφάνιση κατά τό 1973 μιας νέας είδίκευσης στόν κλάδο έπίπλων καί είδών έπιπλώσεως. Τέλος παρατηρήθηκε μιά πτώση είδικεύσεως στόν κλάδο προϊόντων έκ μή μεταλλικών όρυ- κτών (7,2% έναντι 10,8%) αύξηση 016v κλάδο κατασκευής τελι- κών προϊόντων έκ μετάλλου καί έξαφάνιση τής είδικεύσεως στόν κλάδο κατασκευής μεταφορικών μέσων. ΄Ο Νομός Λαρίσης, ένώ κατά τό 1963 παρσυσίαζεμικρέςµό- νο είδικεύσεις στούς κλάδους ξύλου καί φελλού (9,0 % έναντι 6,0%) καί μεταφορικών μέσων (11,6% έναντι 7,3%), 16 1973 πα- ρουσίασε μεγάλη είδίκευση στόν κλάδο χάρτου (3,2%έναντι1,3%) ..7Ζ- 'Ακόμη µέσα στήν 1Οετία αύτή σημειώθηκαν αύξήσεις στούς κλά- δους διατροφής (21,0% έναντι 19,3%), ποτών (2,7%έναντι2,5%λ καί κατασκευής μηχανών-συσκευών (5,2% έναντι 4.0%). ένώ έµ- φανίστηκε καί μια νέα είδίκευση αύτή τών ύφαντουργικών βιο- μηχανιών. ΄Ας σηµειωθεί άκόµη ή πτώση τής είδικεύσεως στούς κλάδους ένδύσεως-ύποδήσεως (14,5 % έναντι 17,0%) ξύλου -φελ- 0 λού (7,0% έναντι 9,0%) καί µεταφορικών μέσων (10,7 % έναντι 11,6%) καί ή έξαφάνιση είδικεύσεως στούς κλάδουςπροϊόντωνέκ μετάλλου. ΄Ο Νομός Μαγνησίας παρουσίασε τό 1963 μεγάλη είδίκευση στόνκλάδοκαπνού(14,3%έναντι3,6%)καίκατασκευής μηχανών - κατασκευών(6,5%έναντι3,3%).΄Λντίθετατό 1973 ή μεγάλη εί- δίκευση έμφανιζόταν στόν κλάδο κατασκευής τελικών προϊόντων, έκ μετάλλου καί μεταφορικών ύλικών (15,3% έναντι 7,9%). Αύ- ξηση είδικεύσεως παρουσιάσθηκε άκόµη στούς κλάδους διατροφής '19,7% έναντι 18,0%). ξύλου-φελλού (6.1% έναντι 6,0%) προϊ- όντων έκ μή μεταλλικών όρυκτών (10,5% έναντι 10.1%), κατα- σκευής τελικών προϊόντων έκ μετάλλου (15,3% έναντι 9,0%) καί µηχανών-συσκευών (6.7% έναντι 6,5%). Τέλος πτώση είδικεύσεως έμφάνισαν οί κλάδοι ποτών (2.3% έναντι 2,6%) καί καπνού (1,7% έναντι 14,3%). ΄Ο Νοµός Τρικάλων παρουσίαζε τό 1963 μεγάλη είδίκευση στόν κλάδο ξύλου καί φελλού (19.4% έναντι 6,0%), είδίκευση πού έξακολούθησε νά ύφίσταται καί τό 1973 άν καί μέ έλαφρά πτωτική τάση (17,0% έναντι 5,7%), ένώ αύξηση παρατηρήθηκε στό κλάδο ύφαντικών βιομηχανιών (20.5% έναντι 12,3%). ΄Εξαφάνιση είδικεύσεως παρατηρήθηκε στούς κλάδους είδών ένδύσεως-ύποδή- σεως, κατασκευής τελικών προϊόντων έκ μετάλλου καί μεταφορι- κών μέσων καί έλαφρά μείωση στόν κλάδο προϊόντων έκ μή με- ταλλικών όρυκτών. Δέν θά ήταν πρός τό παρόν σκόπιµο νά προχωρήσουµε στά θέματα είδικεύσεως κατά τριψήφιο κωδικό άν καί τά σχετικά στοιχεία κατά νοµό ύπάρχουν. Μέγεθος Βιομηχανικών κοί Βιοτεχνικών Καταστημάτων "Ενα βασικό στοιχείο πού δέν θά έπρεπε νά μάς διαφεύγει άφορά στό μέσο μέγεθος βιομηχανικών καταστημάτων στήν περι- -73- φέρεια σ'ότι άφορά τήν άπασχόληση καί πού έχει ώς έξής: ΝΟΜΟΙ 1963 1973 1978 Ποσοστιαίσ αύξηση 1963 — 1978 Καρδίτσας 1,9 2,3 2,6 37% Λόρισος 2,8 4,4 5,2 86% "ήΞννήΒϊ8ξ , ΄…΄3,9 4,4 6,Τ-'΄΄-" 56% -"-…- -Τςικόλων 2,4 ΄ 3,1 3,4 42% Είναι έμφανές λοιπόν τό μικρό µέσο μέγεθος τών καταστη- μάτων πού παρά τήν σηµαντική αύξηση τού μέσου μεγέθους κατά τήν τελευταία 15ετία, έξακολουθούσε νά βρίσκεται τό 1978 στό έπίπεδο τών 4,7 άπασχολουμένων άνά κατάστηµα στό σύνολο τής Θεσσαλίας. Τό φαινόµενο άλλωστε αύτό έξηγεί σέ μεγάλο βαθµό καί γιά εύνόητους λόγους τήν σχετικά χαμηλή παραγωγικότητα τής μεταποιητικής δραστηριότητας στήν περιφέρεια.΄Ας σημειω- θεί πάντως ότι καί σέ σύνολο χώρας παρατηρείται ή ίδια διαρ- 1 θρωτική αδυναµία μια καί ό µέσος δείκτης άπασχολουμένων 6va κατάστημα ήταν µόλις 3,8 το 1963 γιά νά περάσει στό 4,8, τό 1973 καί νά ξεπεράσει τό 5 μόλις πρόσφατα. "Ag σημειωθεί ά- κόμη ότι άπό τούς 54 νοµούς τής χώρας μόνο 4 τό 1963 καί 7τό 1973 είχαν μέσο κατάστημα µεγαλύτερο τών 5 άπασχολουµένων. Βασικό προβλήµατα Στήν άνάπτυξη τού δευτερογενούς τομέα στήν Θεσσαλία πα- ρουσιάζονται δύο άκόµη βασικά προβλήµατα: ΄Η κατανομήτώνβι- οµηχανικών µονάδων µέσα στό χώρο καί ή διάθεση τών βιοµηχα- νικών άποβλήτων. Οί μεγάλες βιομηχανικές μονάδες συγκεντρώ- νονται κατά πρώτο λόγο στόν Βόλο καί κατά δεύτερο λόγο στή Λάρισα ένώ τα Τρίκαλα, ή Καρδίτσα καί οί άλλες µεγάλες κωμο- πόλεις δέν συμµετέχουν. Παράλληλα, ο Παγασητικός κόλπος καί 6 Πηνειός ποταµός έχουν έξαντλήσει τίς δυνατότητες τους γιά ύποδοχή άλλων αποβλήτων καί συνεπώς τίθεται περιορισµός γιά τήν έγκατάσταση άλλων ρυπαινουσών βιομηχανικών μονάδων, έφό- σον άστικά, βιομηχανικά καί άλλα απόβλητα παροχετεύονται χω- ρίς έπαρκή καθαρισμό. Είδικά δέ άπό τίς ύδροβόρες βιοµηχανίες τής Λάρισας(ζα- -74_ χάρεως, τοµατοπολτού, χαρτοµάζης κλπ) απορρίπτονται ίδιαίτε- ρα ρυπαντικά λύματα, πού σέ συνδυασμό μέ τά διαρκώς αύξανό- μενα άστικά λύµατα, τήν άπόπλυση µεγάλων ποσοτήτων λιπασμά- των καί φυτοφαρµάκων καί τήν διαρκή έλάττωση τών ρεόντων ύ- δάτων τού Πηνειού δημιουργούν μιά συνεχή αύξηση τού BOD καί κατά συνέπεια ένα οίκολογικό πρόβλημα πρώτης τάξεως. 'Επί- σης τρείς τουχάχιστον μεγάλες βιοµηχανίες στό νομό Μαγνησίας σκορπίζουν στόν άέρα µεγάλες ποσότητες σιδηροσκουριάς καί τσιµεντόσκονης μέ δυσμενέστατες έπιπτώσεις στό περιβάλλοντής περιοχής ένώ καί αύτή άκόμη ή ίδρυση τής βιοµηχανικής περιο- χής δέν συνοδεύθηκε άπό βιολογικό καθαρισμό τών λυμάτων. "Ε- σι καί ή ίδρυση τής άντίστοιχης περιοχής στά όρια τής κοινό- τητας Μακρυχωρίου τού ν. Λαρίσης δημιουργεί εύλογα έρωτημα- τικά σ΄ότι άφορά τήν άντιμετώπιση τού προβλήµατοξ τής ρυπάν- σεως τού Θεσσαλικού πεδίου. ΄Η μεταποιητική δραστηριότητα στίς προβληματικές περιοχέςτής Θεσσαλίας Σύµφωνα µέ έκτίμηση τής ΥΠΛΘ οί προβληματικές περιοχές τής Θεσσαλίας έχουν έκταση 8 έκατ. περίπου στρεµµάτωνκαί κα- ταλαμβάνουν τό 55.3% τής συνολικής έκτάσεως τής περιφερείας έναντι 50.5% τού μέσου όρου τής χώρας. Δέν θα ήθελα νά έπεκταθώ στά βασικά χαρακτηριστικά πού ύπαγορεύουν τόν προβληματικό χαρακτήρα τών όρεινώναύτώνπε- ριοχών µιά καί αύτό θά ξέφευγε άπό τόν συνοπτικό χαρακτήρα αύτής τής είσηγήσεως. Πρέπει πάντως νά τονισθεί ότι είναι ή έλλειψη σοβαρής µεταποιητικής δραστηριότητας στίς περιοχές αύτές πού δημιούργησε τά σοβαρότατα πληθυσμιακά προβλήματα πού άντιµετωπίζονται σήμερα. ΄Ετσι ή έξορυκτική δραστηριότη- τα τών προβληματικών περιοχών είναι ούσιαστικά άνύπαρκτη καί ή βιοµηχανική έξαιρετικά περιορισµένη. Στό σύνολο τών προβλη- ματικών περιοχών βρίσκονταν τό 1973, 1900 περίπου βιομηχανι- κά καί βιοτεχνικά καταστήµατα (23% τού συνόλου Θεσσαλίας) πού άπασχολούσαν 3.600 περίπου άτομα (14,8% τής Θεσσαλίας) άντι- στοιχσύσαν δηλαδή λιγότερα άπό 2 άτομα άνά κατάστημα. Οί πιό πάνω δείκτες καθιστούν άνάγλυφη τήν προβληματικότητα τών πε- ριοχών αύτών. Είδικότερα στήν περιοχή 1τής 'Αργιθέας τού ν. -75- Καρδίτσας πού άποτελεί τόπροβληματικότερο ίσωςτμήµα τής Θεσ- σαλίας ύπήρχαν πρό 2ετίας 260 περίπου βιοτεχνικά καί βιομη- χανικά καταστήµατα μέ 320 άπασχολουμένους. Στήν προβληματική περιοχή τού νομού Τρικάλων πού κατέ- χει σημαντικά µεγαλύτερη έκταση (τά 2/3 περίπου τής έκτάσεως ι τού νοµού) λειτουργούσαν τήν ίδια έποχή περί τά 380 καταστή- ματα μέ 750 περίπου άπασχολουμένους. Τέλος στήν έπαρχία 'Ε- λασσόνας τού νομού Λαρίσης,πού τό μεγαλύτερο μέρος της είναι έντονα προβληµατικό,λειτουργούσαν τό 1978 561 καταστήματα µέ 1000 περίπου άπασχολουμένους. Χαρακτηριστικό γιά τήν τελευ- ταία περίπτωση είναι ότι ή έγκατεστημένη ίσχύς στό σύνολο τής έπαρχίας (πού σηµειωτέον έχει έκταση μεγαλύτερη άπό 12 νο- μούς τής χώρας) ήταν τό ίδιο έτος µόνο 2843 18 καί ή συνο- λική άξία τού έπενδυµένου κεφαλαίου δέν ξεπερνούσε τά 220έκ. δρχ. 'Ας σημειωθεί άκόµη ότι καµμία άπό τίς πιό πάνω έπιχει- ρήσεις δέν άπασχολούσε περισσότερα άπό 30 άτομα ένώ μία καί μοναδική μονάδα άπασχολούσε 25 άτομα. Τέλος τό 61% τών μονά- δων τής έπαρχίας ήταν τής τάξεως τών 0,1-5 PS καί διέθετε λιγότερο άπό τό 10% τής έγκατεστηµένης ίσχύος. ΄Η 'Αναπτυξιακή Πολιτική καί 16 όποτελέσµατό της 'Η βιοµηχανική άνάπτυξη στήν θεσσαλία μέχρι τό 1971 ύ- ποστηριζόταν άπό τα κίνητρα άναπτύξεως τής έπαρχιακής βιομη- χανίας πού ίσχυαν άδιαφοροποίητα γιά όλη τή χώρα πλήν 'Αθή- νών. 'Από τό έτος 1971, πού τίθεται σέ έφαρμογή τό Ν.Δ.1Ο78/ 1971, ή θεσσαλία ύπάγεται στήν Γ΄περιοχή κινήτρων. Μέ τό νό- μο δέ 849 οί νοµοί Λάρισας καί Μαγνησίας ύπάγονται στήν ύπο- περιοχή Γα καί οί νομοί Τρικάλων-Καρδίτσας στήν ύποπεριοχή PB. "Av καί, άλλος είσηγητής θά άναπτύξει τό θέµα τής νοµο- θεσίας γιά τά κίνητρα βιομηχανικής άποκέντρώσεως έκτενέστε- ρα, έδώ 06 µπορούσε νά άναφερθεί ότι µόνο έν µέρει 11άνάπτυ- nil-r" ιιιιι Ώ… # .µ τ στήν ΄Αθήνα δέν έπέτρεψαν τήν έφαρμογή άποτελεσματικής πολι- τικής γιά τήν άποκέντρωση τών ίδιωτικών έπενδύσεων. Δέν θα πρέπει πάντως νά άγνοηΘεί ή συμαντική άνάπτυξη τής περιφέ- ρειας σέ σχετικούς δείκτες πού άλλωστε έχει ήδη τονισθεί."Ε- µ.…- -76- 101. 16 βιοµηχανικά καταστήματα 10 άπασχολουμένων καίάνωστή Θεσσαλία, άπό 264 τό 1963 αύξήθηκαν σέ 381 τό 1973 ένώ άντί- στοιχα ή άπασχόληση άπό 9.483 άτομα αύξήθηκε σέ 15.518. Εί- δικότερα ή συμμετοχή τών νομών Λάρισας καί Μαγνησίας έπί τού συνόλου θεσσαλίας όσον άφορά στά καταστήματα, άπό 75,4% τό 1963 αύξήθηκε σέ 76.1% 16 1973 ένώ άντίστοιχα όσοκ/άφορά στήν άπασχόληση, από 86.2% 16 1963 μειώθηκε σέ 85,7% τό 1973. ΄Ε- πίδραση στήν πιό πάνω άνάπτυξη είχαν καί οί άκόλουθοι παρά- γοντες: ΄Η γεωγραφική θέση τής περιφέρειας καί οί διαπεριφε- ρειακές καί έθνικές συνδέσεις της, ή συνεχής διεύρυνση, καί μεγέθυνση τού τοµέα γεωργίας καί συνακόλουθα, τών τοµέων κα- τοικίας καί κατασκευών στήν περιφέρεια. ΄Επί πλέον γιά τή Λάρισα καί τό Βόλο έπίδραση είχαν ή άµεση σύνδεση μέ έθνικά δίκτυα µεταφορών, ή μεγάλη σχετικά συγκέντρωση πληθυσµού καί άστικής ύποδομής, καί είδικότερα γιά τόν Βόλο, ή βιομηχανική παράδοση και είδίκευση καί, άπό τού 1970 ή λειτουργία βιομηχανικής περιοχής. Τά έπίπλέοναύ- τά πλεονεκτήματα έξηγούν καί τήν άσύμμετρη κατανομή τής βιο- μηχανικής άναπτύξεως μέσα στήν περιφέρεια. Προοπτικές καί Δυνατότητες Στήν περιφέρεια Θεσσαλίας έκτιμάται ότι ύπάρχει έργατι- κό δυναμικό πού είτε ύποαπασχολείται στόν πρωτογενήτομέαεί- τε απασχολείται σέ κλάδους χαμηλής παραγωγικότητας στόν δευ- τερογενή καί τριτογενή τοµέα καί κατά συνέπεια προσφέρεται γιά τήν έφαρμογή προγραμµάτων έντατικοποιήσεως τού πρωτογενούς τομέα καί προγραμµάτων έπενδύσεων στό δευτερογενή καί τρι- τογενή. Είδικότερα στόν πρωτογενή τομέα έκτιµάται ότι ύπάρχουν 19,7 χιλ. άτομα ήλικίας 15 έως 64 έτών τά όποία πραγματοποι- ούν κάτω από 140 ήμερομίσθια κατά μέσον όρο έτησίως. 'Από τα άτομα αύτά 16.7 χιλ. άνήκουν σέ αγροτικά νοικοκυριά µέ µέ- γεθος κλήρου 1 έως 29 στρέμµατα καί άπό αύτά 11,3 χιλ. πρα- γματοποιούν 115 ώς 140 ήµερομίσθια ένώ 5,4 χιλ. πραγµατοποι- ούν µόνο 70 ώς 114. ΄Υπολογίζεται ότι ένα σημαντικό μέρος τού έργατικού δυ- ναµικού τών παραπάνω κατηγοριών πού δέν είναι άπόλυταάπαραί- -77- τητο γιά τήν άντιμετώπιση τής ζητήσεως αίχμής τού πρωτογενούς τομέα θά µπορούσε νά αξιοποιηθεί στά πλαίσια τών προγραμµά- των δηµιουργίας.νέων άπασχολήσεων στόν δευτερογενήκυρίωςτο- μέα. 'Εννοείται ότι ή άνελαστικότητα στή ζήτηση έργατικώνχε- ριών είναι ένας άκόµη παράγοντας πού ένισχύει τή ίδέα τής ί- δρυσης µονάδων καθετοποιήσεως τής πλεονάζουσας παραγωγής τού γεωργικού τοµέα, µέ φορείς τούς συνεταιρισµούς καί σέ άµεση σύνδεση μέ όμαδικές άγροτικές έκµεταλλεύσεις. 'Η κεντρική γεωγραφική θέση τής Θεσσαλίας, ή προοπτική παραπέρα αύξήσεως τού όγκου καί τής ποικιλίας τών παραγωμέ- νων γεωργικών προϊόντων, ή παράδοση τού Βόλου σέ µηχανολογι- κούς κλάδους, ή προοπτική παραπέρα άναπτύξεως τών µεταφορών Βόλου-Μ. 'Ανατολής, καί τέλος, ή ύπό ϊδρυση βιοµηχανίκή πε- ριοχή Λάρισας, άποτελούν στοιχεία πού προδικάζουνεύνοϊκάτήν παραπέρα βιοµηχανική άνάπτυξη τής περιφέρειας. Καλές προοπτικές άναπτύξεως παρουσιάζουν γεγικά οί κλά- δοι πού έχουν σχέση μέ τήν έπεξεργασία προϊόντων τού πρωτο- γενούς τομέα, καί είδικότερα ή επεξεργασία γάλακτος ή παρα- γωγή ζωοκοµικών προϊόντων, ή έπεξεργασία, συντήρηση καί συ- σκευασία όπωροκηπευτικών, ή έπεξεργασία βάμβακος, έλαιών καί ξύλου. ΄Ικανοποιητικές προοπτικές μπορεί έπίσης νά έχει καί ή κλωστούφαντουργία, µέ τήν προυπόθεση όµως, ότι θα δηµιουρ- γηθούν σύγχρονες-µεγάλες µονάδες καί θά έξειδικευθούκ'στή πα- ραγωγή ύψηλής ποιότητας προϊόντων. Δυνατότητες άναπτύξεως ύ- πάρχουν έπίσης γιά τίς βιοµηχανίες γεωργικών έργαλείων, μη- χανημάτων καί έγκαταστάσεων, µεταλλικών κατασκευών καί μηχα- νολογικού έξοπλισµού. Σ'ότι άφορά τίς προβληματικές περιοχές τά πράγματα εί- ναι όπωσδήποτε λιγότερο ένθαρρυντικά. Μέ τό νέο νομοσχέδιο γιά τά κίνητρα πού έξαλείφει μεγάλο µέρος τών άδυναµιών τής μέχρι σήμερα σχετικής νοµοθεσίας, έπιτυγχάνεται άνάµεσα στά άλλα καί ή διαφοροποίηση τού ύψους τών ένισχύσεων μέσα στόν ίδιο νοµό, όπως π.χ. μέ τήν περίπτωση τής έπαρχίας 'Ελασσό- νας καί ή παραπέρα ένίσχυση τών περιοχών όπου έφαρµόζονται είδικά προγράµµατα µε ένα έπί πλέον ποσοστό τής τάξεως τού 10%. "Ετσι ένθαρρύνεται ή έγκατάσταση μονάδων στίς παρυφές τών όρεινών περιοχών καί άς σημειωθεί έδώ ότι πολλές άπό τίς -78- βιομηχανίες καί βιοτεχνίες πού σήμερα έγκαθίστανταιστήΛάρι- σα καί το Βόλο είναι δυνατό νά σταθούν σέ µικρότερα άστικά κέντρα καί κάτω άπό όρισµένες προύποθέσεις σ'όλα τά κεφαλο- χώρια τής περιφέρειας καί άκόμη σέ χωριά (Μουζάκι-Πύλη-Φαρ- καδώνα-Νεοχώρι-Σοφάδες-'Αργαλαστή κλπ). 'Επιγραμματικά θα λέγαµε ότι στή βιομηχανία θάπρέπεινά ένθαρρυνθεί ή έγκατάσταση βιομηχανικών μονάδων πού: α) δέν είναι δυνατή ή λειτουργία τους σέ λιγότερο άναπτυγμένες πε- ριφέρειες β) συνδέονται µέ τόν γεωργικό τομέα, τούς ήδη άνα- πτυγμένους βιομηχανικούς κλάδους καί τούς τοµείς κατοικίας καί κατασκευών τής Θεσσαλίας καί, γ) δέν έχουν ρυπαίνοντα ά- πόβλητα ή στίς όποίες έχει έξασφαλιστεί ή διάθεση τών άπο- βλήτων. Ηαράλληλα θα έπιδιωχθεί ή όλοκλήρωση τής βιοµηχανικής περιοχής Λάρισας, ή δημιουργία βιομηχανικής περιοχής στίς πό- λεις Τρίκαλα-Καρδίτσα καί ό ορισμός βιομηχανικών ζωνών, στά μικρότερα βασικά κέντρα. Το 1933 είχε πραγµατοποιηθεί στό Σικάγο μιά παγκόσµια έκθεση πού άναφερόταν στή συμβολή τής τεχνολογίας καί τήςέκ- βιομηχανίσεως στήν ανθρώπινη εύημερία. "Όπως ήταν τότε τής μόδας καί όπως συνέχισε νά είναι γιά πολλές δεκαετίες, οίόρ- γανωτές πίστευαν ότι ή πρόοδος είναι συνώνυμη μέ τή βιομη- χανική άνάπτυξη ύποστηρίζοντας ένα ίδιότυπο ούµανισµό μέ τό σλόγκαν "ή έπιστήμη βρίσκει, ή βιομηχανία έφαρµόζει, ό άν- θρωπος συµμορφώνεται, 16 άτομα, φυλές όλόκληρες εύθυγραμμί- ζονται μέ τήν έπιστήμη καί τήν βιομηχανία". ΄Λνεξάρτητα άπό τήν ίστορική σημασία τού άπλοϊκού αύτού "πιστεύω" µπορούμε, έτσι νά έξασφαλίσουµε ένα σημείο άναφοράς άπ΄όπου θά δούμε ξεκάθαρα τίς διαφορές πού έχουν έπέλθει στή νοοτροπία µας µέ- σα στίς πέντε τελευταίες δεκαετίες. Τώρα πιά τό κράτος πρό- γοιας φαίνεται όλο καί λιγότερο ίκανό νά ύπερασπισθεί τον έ- περχόμενο παράδεισο τόν βασισμένο στήν διαρκώς έντεινοµένη βιομηχανική ύπερπαραγωγή που ύπόοχονταν οί διοργανωτές τής έκθέσεως μιά καί ή ένεργειακή καί ή περιβαλλοντική κρίση ό ύπερπληθυσμός καί ή ανεργία σέ παγκόσµιο έπίπεδο θέτουν σέ σκληρή δοκιμασία τήν έννοια τής προόδου πού κυριαρχούσε στή σκέψη μας άπό τή Γαλλική ΄Επανάσταση μέχρι πρόσφατα. "Ετσι ό -79- έξανθρωπισμός τής τεχνολογίας καί τής όλης διαδικασίας παρα- γωγής άπασχολεί ένα συνεχώς διευρυνόμενο κύκλο άνθρώπων πού έχουν συνειδοποιήσει τούς κινδύνους πού κλείνει μέσα της ή ύπερβολική, αλόγιστη καί άπειθάρχητη βιομηχανική άνάπτυξηκαί ή σπατάλη τών φυσικών πόρων. ~Av καί δέν μού άρέσουν οί γενικολογίες καί οί άφορι- σµοί, πιστεύω ότι στή Θεσσαλία θα πρέπει νά συνεχίσει τόδρό- µο της πρός μιά έκβιοµηχάνιση πού θα είναι σέ άρµονία μέ τόν ντόπιο τρόπο ζωής, τίς παραδόσεις της καί - κυρίως -τίς πρώ- τες ύλες της. ΄Η κατεύθυνση πού πρόσφατα άκολουθείταιάπότήν Πολιτεία σ'ότι άφορά τήν περιφερειοποίηση τής βιομηχανικής δραστηριότητας είναι βασικά σωστή μόνο πού όλοι μας συνειδο- ποιήσαμε αύτή τήν αναγκαιότητα κάπως άργά. Πάντωςείναιάκό- μη καιρός νά άγωνισθούµε ώστε οί μηχανισμοί διαχύσεως τήςά- νάπτυξης άπό τό κέντρο πρός τήν περιφέρεια νά πάρουν πιά μιά ούσιαστική ύπόσταση. ΄Ο νέος νόμος για 16 κίνητρα, ή έπιδό- τηση γεωργικών βιομηχανιών άπό τό Π.Δ. ΄Επενδύσεων καί τάΕύ- ρωπαϊκά Ταμεία. ή προσπάθεια γιά τήν δηµιουργία όμαδικών ά- γροτικών έκμεταλλεύσεων πού θά είναι σύντομα σέ θέση νά κα- θετοποιούν 16 προϊόντα τής πρωτογενούς παραγωγής. άποτελούν κατ΄άρχήν βήματα πρός τήν σωστή κατεύθυνση. "Ετσι ή Θεσσαλία µέ τόν όγκο καί τήν ποικιλία τής παραγωγής της, τήν θέση της πάνω στόν άξονα άναπτύξεως τής χώρας, την ήδη κεκτημένη της ταχύτητα στόν τομέα τής έκβιομηχάνισης, μπορεί ν' άποτελέσει τήν ύγιέστερη περιφέρεια τής χώρας μέ άναπτυξιακά ή μή κρι- τήρια. ΄Η πρόκληση είναι µπροστά μας άλλά δέν είναι άκόµη καιρός ν΄άσχοληθούµε μέ θέματα πού θ'άπασχολήσουν τόσυνέδριο γιά τήν ΄Ανάπτυξη. 7. Η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ Π'Αγγελόπουλος,Μηχανολόγος-*Ηλεκτρολόγος Περίληψη ΄Η έργασία πού άκολουθεί χωρίζεται σέ δύο µέρη: 1) Τό πρώτο μέρος άναφέρεται στην τεχνολογία, πού άπο- τελεί μιά τίς πιό σημαντικές μεταβλητές τής άνάπτυξης μιάς χώρας, καί ταυτόχρονα άποτελεί τό συνδετικό κρίκο άνάμεσα στή Βιομηχανία καί τήν 'Εκπαίδευση. 2) T6 δεύτερο μέρος άναφέρεται στίς τάσεις πού έπικρα- τούν στά ΄Ανώτατα 'Εκπαιδευτικά 'Ιδρύματα σάν άποτέλεσμα τών έπιδράσεων πού άσκεί ή βιομηχανική άνάπτυξη στίς άναπτυγμέ- νες χώρες τής Δύσης. Καί τέλος στίς βασικές κατευθύνσεις τής στρατηγικής πού κατά τή γνώμη µας θά πρέπει νά άκολουθήσουν τά έλληνικά Πολυτεχνεία καί Πολυτεχνικές Σχολές, ώστε νά μπορέσει νά συνδεθεί ή έκπαίδευση μέ τίς πραγματικές άνάγκες τής βιομηχανικής παραγωγής στή βάση τών συµφερόντων τής χώ- σας µας - ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ 1. ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ KAI EKBIOMHXANIEH ΤΩΝ ΑΝΑΠΤΥΣΣΟΜΕΝΩΝ ΧΩΡΩΝ 1.1. Τεχνολογία καί οίκονομική όνάπτυξη Είναι γενικά άποδεκτό ότι ή τεχνολογία είναι ένας άπό τούς πιό σημαντικούς συντελεστές γιά τήν άνάπτυξη μιάς χώρας. 'Ιδιαίτερα για τίς άναπτυσσόμενες χώρες, ό ρόλος τής μετα- βλητής "τεχνολογία" είναι άπόλυτα καθοριστικός γιά τή διαδι- κασία τής οίκονομικής τους άνάπτυξης. Στίς χώρες αύτές ήτε- χνολογία γίνεται ή νέα βάση έξάρτηοής τους άπό τίς άναπτυ- -82- γμένες χώρες. Στήν οίκονομική σκέψη. ή οίκονομική άνάπτυξη έχει ταυ- τιστεί μέ τήν έκβιομηχάνιση καί τόν έκσυγχρονισµό τών μεθό- δων παραγωγής. Κι αύτό γιά τίς άναπτυσσόμενες χώρες συνδέε- ται φυσικά μέ τήν είσαγωγή άπό τό έξωτερικό σύγχρονου κεφα- λαιουχικού έξοπλισμού καί μεθόδων παραγωγής. δηλαδή τεχνολο- γίας. ΄ Οί διάφορες δραστηριότητες πού παράγουν καί συµπληρώ- νουν τήν τεχνολογική πρόοδο περιλαμβάνουν βασικά τρείς τύ- πους έρευνας καί άνάπτυξης. α) Βασική έρευνα: 'Εργασία πού στόχο της έχει κυρίως τήν προώθηση τής έπιστημονικής γνώσης καί ανακάλυψης χωρίς τήνά- μεση σκοπιμότητα έφαρμογής της. β) ΄Εφαρμοσμένη έρευνα: ΄Εργασία πού άναλαμράνεται γιά τήν προώθηση τής έπιστημονικής γνώσης, άλλά μέ ένα συγκεκρι- μένο πρακτικό στόχο καί γ) ΄Αναπτυξιακή: ΄Π χρησιμοποίηση τών άποτελεσµάτων τής βασικής καί έφαρμοσμένης έρευνας γιά τήν είσαγωγή ύλών τεχνά- σμάτων, προϊόντων, συστηµάτων καί μεθόδων ή τή βελτίωση αύ- τών πού ύπάρχουν. ΄Π γνώση μπορεί νά είναι ίδιοκτησία ή όχι. Μπορεί νά εί- ναι ή άποκλειστική περιουσία ένός ίνστιτούτου ή μπορεί νάεί- ναι έλεύθερα διαθέσιμη. Μπορεί νά µεταδοθεί µέσω έπιστημονι- κών περιοδικών ή έκδόσεων µέσω μίμησηςή παραδείγµατος, άλλά είναι κυρίως ή δυνατότητα τών πολυεθνικών έταιριών νά παρά- γουν καί νά έφαρμόζουν τεχνολογία πού είναι ύπεύθυνη γιά τήν ταχεία άνάπτυξή τους κατά τίς τελευταίες δεκαετίες. Οί πολυεθνικές εταιρίες είναι ή κύρια πηγή προσφοράςτε- χνολογίας, είτε μέσω τής άμεσης έπένδυσης, είτε μέσω άλλων τρόπων. "Ενα από τά κύρια πλεονεκτήματα τών πολυεθνικών έ- ταιριών είναι ή ίκανότητά τους νά έκµεταλλεύονται τά άποτέ- σματατής έρευνας πού διεξάγεται πολλές φορές άπό άλλους φο- ρείς μέ τήν άνάπτυξη προϊόντων ή μεθόδων παρανωνής. 'Η συν- κέντρωση τών πολυεθνικών έταιριών στίς άναπτυγμένες βιομηχα- νικά χώρες καί ή συνκέντρωση τής έρευνητικής δραστηριότητας τών πολυεθνικών έταιριών στίς άναπτυγμένες βιομηχανικά χώρες καί ή συγκέντρωση τής έρευνητικής δραστηριότητας τών πολυε- -83- Θνικών στή χώρα τής μητέρας έταιρίας, καθώς καί ή μονοπωλια- κή τους θέση στήν παγκόσμια οίκονοµία συμβάλλει άποφασιστικά στήν έξάρτηση τών χωρών ύποδοχής καί ίδιαίτερα τών άναπτυσ- σόμενων άπό τίς άναπτυγμένες χώρες. 1.2. Τρόποι μεταφοράς τεχνολογίας 'Η τεχνολογία μεταφέρεται άπό μία χώρα στήν άλλη μέδιά- φορους τρόπους καί μορφές. Οί βασικότεροι είναι: α) Μέσω είσαγωγών κεφαλαιουχικών άγαθών στά όποία είναι ένσωμάτωμένη ή τεχνολογία. β) Μέσω άγοράς δικαιωμάτων έκμετάλλευσης άδειών εύρεσι- τεχνίας καί γενικότερα τού know-how. γ) Μέσω μετακίνησης άπό χώρα σέ χώρα πληροφόρησης είτε τεχνικής είτε έμπορικής µορφής. άνταλλαγής πληροφοριών καί προσωπικού στά πλαίσια διεθνών προγραμμάτων καί δ) Μέσω τών άμεσων έπενδύσεων, τής έπέκτασης μιάς έπιχεί- ρησης πού κατέχει ή έλέγχει τεχνολογία σέ νέες παραγωγικές δραστηριότητες καί άμεσης μεταφοράς τεχνολογίας στίς θυγατρι- κές έταιρίες. Βασικά δηλαδή ή μεταφορά τεχνολογίας γίνεται μέ δύοτρό- πους. 'Ο ένας είναι.άµεσος, έπένδυση, καί ό άλλος έµμεσος, σύμ- φωνίες καί συμβόλαια γιά χρησιμοποίηση τής τεχνολογίας(Κηοω- how) καί παίρνει δύο μορφές, ή μία είναι φυσική µορφή μηχα- νήματα, έργαλεία, πατέντες καί ή άλλη ή προσωπική έπαφή όπου ή τεχνολογία είναι ένσωμάτωμένη στήν έπιδεξιότητα τώνάτόμωγ Οί πολυεθνικές έταιρίες συνήθως προτιμούν τόνάμεσοτρό- πο μεταφοράς τεχνολογίας μέσω θυγατρικών έταιριών, κυρίως γιατί έτσι έξασφαλίζεται ή συγκράτηση τής τεχνολογίας μέσα στήν έταιρία. 'Επιπρόσθετοι λόγοι είναι: ό έλεγχος τής άγο- ράς ίδιαίτερα όταν πρόκειται γιά παραγωγικές διαδικασίες καί προϊόντα πού έχουν ένα σχετικό μακρύ κύκλο ζωής. ΄Π έπιχεί- ρήση φοβάται άνταγωνισμό άπό τίς έταιρίες στίς όποίες παρα- χωρεί δικαίωμα έκμετάλλευσης τής τεχνολογίας της. ΄Π μεταφο- ρά τεχνολογία, άποτελεί ένα ένσωμάτωμένο μέρος στήν όλη παρα- γωγική διαδικασία. ΄Υπάρχει έπιθυμία προστασίας τής ποιότη- τας τών προϊόντων. 'Π μεταφορά τεχνολογίας μέσω συμφωνιών γιά άδειες έκμε- -84- τάλλευσης δικαιωμάτων εύρεσιτεχνίας γίνεται κυρίως, όταν ή άγορά είναι πολύ μικρή ή ή χρονική διάρκεια τού τεχνολογικού πλεονεκτήματος τού προϊόντος ή τής µεθόδου παραγωγής είναι µικρή. "Οταν ή έπιχείρηση πού κατέχει τήν τεχνολογία δέν έ- χει τή δυνατότητα γιά άμεση έπένδυση όταν ύπάρχει άπαγορευ- τική ή περιοριστική νομοθεσία γιά ξένες έπενδύσεις στίς χώ- ρες ύποδοχής ή ύπάρχει κλίμα αβεβαιότητας, λόγω πολιτικών καί οίκονομικών λόγων. 1.3. Πολυεθνικές έταιρείες καί ή μεταφορά τής τεχνολογίας Οί πολυεθνικές έταιρείες είναι ή κύρια πηγή γιά όρισμέ- νους τύπους τεχνολογίας. Γεννιούνται έδώ δύο έρωτήματα: α) Γίνεται πραγματικά µεταφορά τεχνολογίας στίς άναπτυσ- σόµενες χώρες μέ τήν έγκατάσταση πολυεθνικών έταιρειών καί β) άν ναί, τί είδους τεχνολογία; 'Αναμφίβολα όχι. 'Υπάρχει πραγματική μεταφορά τεχνολο- γίας όταν άφομοιώνεται, προσαρµόζεται καί δηµιουργεί τεχνο- λογικά πολλαπλασιαστικά φαινόμενα στή χώρα ύποδοχής. Δυστυχώς όμως μόνο ένα μικρό τμήμα τής μεταφερόμενηςτε- χνολογίας άνταποκρίνεται στά χαρακτηριστικά τής πραγματικής αύτής μεταφοράς. ΄Η µικρή ίκανότητάτεχνολογικήςάπορρόφησης τών ύπό άνάπτυξη χώρων καί ή στρατηγική τών πολυεθνικών έ- ταιρειών είναι οί κύριοι ύπεύθυνοι τής κατάστασης αύτής. Σχεδόν το σύνολο τών δαπανών γιά έρευνα καί άνάπτυξη συγκεντρώνεται στή χώρα τής μητέρας έταιρείας. Τό σύνολο τής βασικής καί έφαρµοσμένης έρευνας γίνεται στά έρευνητικά κέν- τρα τών πολυεθνικών έταιρειώνκαί μόνο ένα πολύ μικρό τμήμα τής άνάπτυξης καί τής προσαρμογής τής τεχνολογίαςγίνεταιστά ύποκαταστήματά της. Καί ό λόγος είναι ότι ή μητέρα έταιρεία έχει καλύτερες συνθήκες δοκιμής νέων μεθόδων καί προϊόντων λόγω τής μεγάλης άγοράς πού διαθέτει καί τό πλέον είδικευµέ- νο προσωπικό βρίσκεται στίς άναπτυγμένες χώρες καί οί συνθή- κες έρευνας καί άνταγωνισμού έξασφαλίζουν τήν έπιτυχία. Στά πλαίσια λοιπόν τής πολυεθνικής έταιρείας άκολουθεί- ται μία διαδικασία όπου τά καινούργια προϊόντα καί οί μέθο- δοι παραγωγής είσάγονται πρώτα στή χώρα τής μητέρας έταιρείας -85- καί μόνο άρνότερα, συνήθως μετά άπό άρκετά χρόνια, διοχετεύ- ονται στίς θυγατρικές έταιρείες. Οί πολυεθνικές έταιρείεςπροωθούν στό κέντρο στίςάναπτυ- γμένες βιομηχανικά χώρες όλες τίς στρατηγικές δραστηριότη- τες. ΄Ερευνα καί άνάπτυξη τεχνολογίας καθώς καί τήν παραγωγή τών πιό πολύπλοκων έξοπλισμών πού άπαιτούν έργατικό δυναμικό μέ ύψηλή στάθµη καί είδίκευση. Στήν περιφέρειαάπομένειή πα- ραγωγή προϊόντων πού µέ τή βοήθεια τών είσαγόμενων μηχανη- μάτων καί προϊόντων άπαιτεί έργατικό δυναμικό χαμηλής είδί- κευσης. 'Αποτέλεσμα της παραπάνω διαδικασίας πού άκολουθούν οί πολυεθνικές έταιρείεςείναι ή οίκονομία νά τείνει νά χωριστεί σέ τρείς ζώνες. 'Η πρώτη μέ χώρες πού έχουν ύψηλή τεχνολογι- κή άνάπτυξη καί είναι ύπεύθυνες γιά νέες άνακαλύψεις, κυρίως Η.Π.Α. 'Η δεύτερη μέ τίς βιομηχανικά άναπτυγμένες χώρες τής Εύρώπης πού παράγουν τίς άνακαλύψεις καί ή τρίτη πού άποτε- λείται άπό τίς άναπτυσσόμενες χώρες πού προμηθεύουνπρώτεςύ- λες καί απλά βιομηχανικά προϊόντα. ΄Ετσι στίς περισσότερες περιπτώσεις όχι μόνο δέν έπέρ- χεται μιά σμίκρυνση στό χάσμα μεταξύ τών άναπτυγμένων καί ά- ναπτυσσόμενων χωρών, άλλά άντίθετα ή έκβιομηχάνισή τους μέσω τών πολυεθνικών έταιρειώνάναπαράγει καί έπεκτείνει τίς δοµές έξάρτησής τους. "ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ" ΤΗΣ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ ΤΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ 'Η συγκέντρωση τής παραγωγής τής τεχνολογίας στίς βιο- μηχανικές χώρες προσδίδει στήν άγορά τής τεχνολογίας ολιγο- πωλιακό χαρακτήρα. ΄Ετσι ό καθορισμός τής τιµής τής τεχνολο- γίας δέ γίνεται μέ τόν "μηχανισµό τών τιµών" άλλά μέ βάση τό μηχανισμό τών διαπραγματεύσεων. Τό όχι πάντοτεύψηλόµορ- φωτικό έπίπεδο καί ή έλλειψη έμπειρίας τών άγοραστών τής τε- χνολογίας σέ συνδυασμό µέ τίς άνεπαρκείς πληροφορίες πού δια- θέτουν αύτοί οί τελευταίοι γύρω άπό τήν τεχνολογίαπούΘέλουν ν'άποκτήσουν κάνουν τή διαπραγμάτευση άνιση. 'Αποτέλεσμααύ- τής τής διαπραγμάτευσης πού σέ μερικές περιπτώσειςείναιπρο- τιµότερο νά μιλάµε γιά έπιβολή όρων τού πωλητού πάνω στόν ά- -80- γοραστή είναι ό καθορισµός ύψηλών τιμών στή μεταφερόμενη τε- χνολογία. ΄Εδώ θά πρέπει νά γίνει μιά διάκριση άνάµεσα στήν άμεση ή φανερή τιμή γιά τήν έμμεση ή καλυμμένη τιμή πού πληρώνουν οί άναπτυσσόμενες χώρες γιά είσαγωγή τεχνολογίας. Πρώτο ή ά- μεση ή φανερή τιμή έκφράζεται άπό τήν καταβολή δικαιωμάτων έκμετάλλευσης (royalties) είτε μέ τήν πληρωμή ένός έφ΄άπαξ πο- σού είτε μέ τή μορφή ποσοστού στήν παραγωγή, στό κέρδος, ή στή προστιθέμενη άξία.Δεύτεροή έµμεσηΙ1καλυμμένη τιμή πού άπορ- ρέειάπότίςπεριοριστικέςρήτρεςπούσυνοδεύουν συχνά τά συμ- βόλαια μεταφοράς τεχνολογίας. 'Ενδεικτικά αναφέρονται οί ρή- τρες ύποχρέωσης προμήθειας ύλικών (πρώτων ύλών . ένδιάμεσων προϊόντων, βιομηχανικών έξοπλισµών) άπό τίς όποίες άπορρέουν οί ύπέρ καί ύποκοστολογήσεις µ'όλες τίς γνωστές συνέπειες γιά τούς άγοραστές τής τεχνολογίας" τούς διάφορους περιορισμούς στήν παραγωγή καί έξαγωγή πού έμποδίζουν τούς άγοραστές νά βελτιώσουν ή νά άποκτήσουν δική τους τεχνολογία, νά έφαρμό- σουν οίκονομίες κλίμακος, νά έξοικονομήσουν συνάλλαγμα, νά έντείνουν τίς μεταξύ τους συναλλαγές. ΄Αναβίωση ή άπλώς καθιέρωση άποικιακού έλέγχου παρεµπό- διση τής άνάπτυξης τοπικών έκσυγχρονιστικών προσπαθειών καί τής ένσωμάτωσης τών οίκονοµιών τών ύπό άνάπτυξη χωρών είναι λοιπόν μερικές άπό τίς πλευρές τού έµμεσου ή "καλυμμένου"αύ- τού τμήματος πού στίς περισσότερες περιπτώσεις δέν είναι δυ- νατό νά έφαρμοστεί σέ νομισµατικές µονάδες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι μελέτη τής φαρμακοβιο- μηχανίας τής Κολομβίας άπό τόν συμπατριώτη κ. Βαίτσο.()ίδια- πιστώσεις είναι ότι τό πραγματικό είσόδημα τώνπσλιεθνικώνέ- ταιριών πού έλέγχουν πλήρως τόν κλάδο αύτό προέρχεται : 3.4% άπό δηλωμένα κέρδη. 14% άπόδικαιώµατα(τογαΙτ165)χρησιμοποί- ησης τής τεχνολογίας (άμεση) καί 82.6% άπό ύπερτιμολογήσεις (έμμεση τιμή). ΄Επσµένως ή σχέση άµεσης πρός έμμεση τιμή εί- ναι 1 πρός 6 ή δέ σχέση κέρδους πρός είσόδημα άπό πώληση τε- χνολογίας 1 πρός 25. ΄Λκόμα παρατηρήθηκε ότι σέ μερικές πε- ριπτώσεις αδυναμίας έξόφλησης τής ύψηλής τιμής (άμεσης καί έμμεσης μεταφοράς τεχνολογίας π.χ. ΄Λργεντινή, Καμερούν κλπ) ή έξόφληση γίνεται µέ παράδοση, προοδευτική, τού έλέγχου τών -87- έπιχειρήσεων πού αδυνατούν νά έξοφλήσουν ή καί μέ τήν πώλησή τους, σέ έξευτελιστική τιµή στήν πωλήτρια τής τεχνολογίας έ- ταιρία. 2. ΕΚΒΙΟΜΗΧΑΝΙΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ 2.1. 'Η δομή τής έλληνικής βιομηχανίας ΄Π έκβιομηχάνιση στήν ΄Ελλάδα χρονολογείται άπό τή δε- καετία τού 1920 αλλά ούσιαστικά μόνο στήν περίοδο τών τελευ- ταίων 20 χρόνων παρατηρείται μιά ποσοτική καί ποιοτική άλλα- γή στήν έλληνική οίκονομία. Στά άρχικά στάδια ή έκβιομηχάνιση στηρίχτηκε βασικά στή έσωτερική άγορά πού μέ τή βοήθεια τής οίκονομικής πολιτικής δημιούργησε σειρά όλόκληρη δασμοβίωτων ελαφρών βιοµηχανιών, κάτι πού έπηρέασε τήν διάρθρωση τής παραγωγικής διαδικασίας. ΄Π ανικανότητα τού ντόπιου κεφαλαίου καί ήάνυπαρξίαοί- κονοµικής πολιτικής πού θά έπηρέαζε τήν όργάνωση καί τήν κα- τεύθυνση δράσης τών έπιχειρήσεων "αντισταθμίστηκε" μέ προ- σέλκυση ξένου κεφαλαίου μέ κίνητρα σκανδαλώδεις παραχωρήσεις άπό τό κράτος πού όδήγησε στή συνύπαρξη μοντέρνων δυναμικών κλάδων μ'ένα πλήθος μικρών παραδοσιακών μονάδων. ΄Π έντυπωσιακή αύξηση τού προϊόντος τής μεταποίησης καί τών έξαγωγών πού παρατηρείται τά τελευταία χρόνια όσο καί ή ποιοτική άλλαγή στή σύνθεση τής βιομηχανικής παραγωγής καίέ- ξαγωγών δέν άποτελούν απόδειξη ότι ή έκβιομηχάνιση άκολούθη- σε μιά πορεία δημιουργίας τών δομών έκείνων πού είναιάπαραί- τητες για μιά αύτόνομη άναπτυξιακή διαδικασία. ΄Αντίθετα, ή έκβιοµηχάνιση στή χώρα μας δέν βασίστηκε μέ μιά όλοκληρωµένη βιομηχανική βάση άλλά όπως έχει γίνει, έχει αύξήσει τό βαθμό έξάρτησης τής οίκονοµίας µας. 'Η οίκονομική άνάπτυξη µιάς χώρας έχει ταυτιστεί μέ τήν έκβιομηχάνιση. ΄Επειδή ή έκβιομηχάνιση έχει έν συσσωρευτικό άποτέλεσμα στήν άνάπτυξη καί διαδικασία λόγω τού ύψηλού βα- θμού άλληλεξάρτησης µεταξύ τών διάφορων τοµέων τής βιομηχα- νίας. ή έπέκταση δηλαδή όρισµένων τομέων όδηγεί στήνέπέκτα- ση πολλών άλλωγ τομέων τής οίκονομίας. -88.. Χαρακτηριστικό τής έλληνικής βιομηχανίας … τυπικό παρά- δειγμα αναπτυσσόµενης χώρας - είναι ότι άποτελείται άπό κλά- δους πού έπεξεργάζονται πρώτες ύλες στά πρώτα στάδια έπεξερ- γασίας καί άπό κλάδους έπεξεργασίας καταναλωτικών προϊόντων καί συναρμολόγησης προϊόντων τών όποίων τα µέρη παράγονται στό έξωτερικό. 'Η κύρια βιομηχανική δραστηριότητα συγκεντρώνεται στήν έπεξεργασία όρισμένων μεταλευμάτων 016 όποία ή χώρα μαςδια- θέτει άρκετά αποθέματα καί στήν συναρμολόγηση καί τελική έ- πεξεργασία προϊόντων πού είσάγονται άπό τό έξωτερικό. Τά κύρια χαρακτηριστικά τής έξάρτησης τής έλληνικής βι- ομηχανίας είναι ό έξαγωγικός της προσανατολισμός κι όέλεγχος τών πιό δυναμικών τομέων άπό τό ξένο κεφάλαιο. 'Επί πλέον οί περισσότεροι δυναµικοί κλάδοι τής οίκονομίας μας είναι ταυ- τόχρονα οί κλάδοι μέ τή μεγαλύτερη έξαγωγική δυναμικότητα, κάτι πού έχει σάν συνέπεια ότι ή άνάπτυξή μας συνεχώς έξαρ- τάται περισσότερο άπό τήν ξένη κι'όχι άπό τήν έσωτερική άγο- ρά. 'Εκβιοµηχάνιση όμως πού στηρίζεται σέ μεγάλες έξαγωγι- κές μονάδες σημαίνει ότι βοηθάει στη συσσώρευση κεφαλαίουστά μητροπολιτικά κέντρα κι αύτό άνεξάρτητα άπό τό ποιός έλέγχει τήν έξαγωγική έπιχείρηση. Στό βαθμό πού ή άνάπτυξη μιάς βιοµηχανικής έταιρίας βα- σίζεται στήν αύξητική τάση τών έξαγωγικών ήμικατεργασμένων πρώτων ύλών, όπως ό κλάδος τών μετάλλων, ή άνάπτυξη έξαρτά- ται άπό τήν άνάπτυξη τής έξωτερικής άγοράς κι'όχι άπό τήν ά- νάπτυξη τής έσωτερικής άγοράς. "Οταν τό σύνολο σχεδόν τής παραγωγής, περίπτωση άλουμι- νίου,προορίζεταιγιά τήν κάλυψη τών άναγκών τής έξωτερικής άγοράς σημαίνει ότι αύξηση τής παραγωγής άλουμινίου δέ θά έ- χει καµµιά έπιταχυντική ή πολλαπλασιαστική έπίδραση στή βιο- μηχανία. Δέν θά όδηγήσει στήν έπέκταση τών έπενδύσεων άλλων βισµηχανιών, δηλαδή στή δημιουργία νέων μονάδων. Στό βαθμό πού μιά έπιχείρηση έλέγχεται άπό το ξένο κε- φάλαιο, ή έξαγωγή κερδών, τόκων, πληρωμή γιά τεχνολογία καί έξαγωγή κοινωνικού πλεονάσματος πρός τίς άναπτυγμένες χώρες μέσω τής ύπέρ καί ύποκοστολόγησης είσαγωγών καί έξαγωγών,δέν -89- όδηγεί στήν έπέκταση τής έγχώριας κατανάλωσης, όπως θά µπο- ρούσε νά γίνει, άν ό κλάδος, ή έπιχείρηση, δέν έλεγχόταν άπό 16 ξένο κεφάλαιο. 'Η έκβιομηχάνιση πού βασίζεται στήν έξαγωγή τών ήµικα- τεργασµένων προϊόντων δέν όδηγεί παρά στήν συνεχώς αύξανομέ- νη έξάρτηση άπό τό έξωτερικό γιατί έχει σάν συνέπεια τόν πε- ριορισμό τής δυνατότητας δημιουργίας συσσώρευσης κεφαλαίου στό έσωτερικό καί τόν περιορισμό τού μεγέθους τής έσωτερικής άγοράς. ΄Ο ρυθμός καί ή δομή τής έκβιοµηχάνισης καθορίζεται, άπό τό έξωτερικό κι όχι άπό τίς άνάγκες τής έσωτερικής άγο- ράς. Αύτό σημαίνει ότι όχι μόνον ή ποιοτική αλλά καί ποσοτι- κή σύνθεση τής βιομηχανικής παραγωγής καθορίζεται άπό τή δι- εθνή συγκυρία, δηλαδή άπό τήν κατάσταση τής παγκόσμιας άγο- ράς προϊόντων κεφαλαίου. Αύτό σηµαίνει ότι ή έλληνική βιομη- χανία δέν άναπτύσσεται όργανικά σάν ένα ένιαίο σύνολο μέ δι- κή του δομή καί κατεύθυνση, άλλά σάν ένα όργανικά τμήμα τού παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος. 'Ο έλεγχος τών πιό δυναµικών κλάδων τής έλληνικής βιο- μηχανίας άπό τό ξένο κεφάλαιο, ή συγκέντρωση τού κεφαλαίουσέ όρισμένους µόνο κλάδους (τών βασικών μετάλλων, πετρελαίου µε- ταφορικών, ηλεκτρικών συσκευών καί χημικών προϊόντων) μέπαν- τελή έλλειψη σέ άλλους κλάδους καί ό έξαγωγικός προσανατολι- σμός τών πιό δυναμικών έλληνικών βιομηχανικών έταιρειών άπο- δεικνύει τό στρεβλό καί έξαρτημένο χαρακτήρα τής έλληνικής έκβιομηχάνισης. 2.2. "Ερευνα καί ανάπτυξη τεχνολογίας στή χώρα μας 'Η έκβιομηχάνιση στή χώρα μας βασίστηκε κυρίως στήν εί- σαγωγή τεχνολογίας μέσω τών πολυεθνικών έταιριών μέ τήν συµ- μετοχή τους σέ έλληνικές έπιχειρήσεις ή ίδρυση θυγατρικών έ- ταιριών, μέ συμφωνίες καί συμβόλαια έκμετάλλευσης άδειών εύ- ρεσιτεχνίας καί μέ τήν είσαγωγή κεφαλαιουχικού έξοπλισμού. ΄Η έπιστημονική έρευνα, παράγοντας άπαραίτητος γιά τήν οίκονομική έπιβίωση καί άνάπτυξη μιάς χώρας βρίσκεται σέ ύ- ποανάπτυκτη κατάσταση στήν 'Ελλάδα. Οί λόγοι είναι βασικά δύο. 'Ο ένας καί σπουδαιότερος είναι ή έλλειψη προγραμµατι- -9υ- σμού καί άσκησης 'Εθνικής πολιτικής έρευνας κι΄άνάπτυξηςτής τεχνολογίας καί ό άλλος πού μπορεί νά θεωρηθεί καί 06 συνέ- πεια τού πρώτου, ή έλλειψη τού κατάλληλου θεσμικού πλαισίου. ΄Η έρευνα στό βαθµό πού διεξάγεται είναιάποτέλεσµαπρω- τοβουλιακής κυρίως προσπάθειας ή άμεσης άντιµετώπισης άναγκών τής παραγωγικής διαδικασίας. ΄Η έπιστημονική έρευνα διεξάγεται στά πανεπιστήµια, στά ίνστιτούτα έρευνών καί σέ µεγάλες βιομηχανικές µονάδες. ΄Η συμμετοχή τής βιομηχανίας είναι μικρή. Στο μεγαλύτερο μέρος της διεξάγεται στά πανεπιστήμια καί στά ίνστιτούτα έρευνών, καί είναι στήν κατεύθυνση τής βασικής έρευνας. Δένύπάρχειτό θεσμικό πλαίσιο, ή όργανωτική δομή καί ύποδομή γιά τόν προ- γραμματισµό, συντονισμό, όρθολογική κατανοµή, άποτελεσματική καθοδήγηση καί άξιοποίηση τών άποτελεσμάτων τής έρευνητικής προσπάθειας. Είδικότερα: α) Πανεπιστήμια: ΄Η έρευνα έξαρτάται άπό τό προσωπικό ένδιαφέρον καί τήν πρωτοβουλία τού έρευνητή καί ό προγραµµατι- σμόςπεριορίζεταιστάόριατής έδρας.Δένύπάρχειάκόμη καί σέ έπίπεδο 'Ανώτατων 'Εκπαιδευτικών ΄Ιδρυμάτων ένα κεντρικό συντο- νιστικό όργανο γιά τόν καθορισμό έρευνητικώνπρογραμµάτωνκαί τό συντονισµό τής προσπάθειας, μέ άποτέλεσμα νά μήν άξιοποι- είται άποτελεσματικά ούτε τό έπιστημονικό προσωπικό πούάσχο- λείταιστήνέρευναούτε ήύλικοτεχνικήύποδομή. Καί έτσι οί έλ- λείψεις μας καί σέ προσωπικό καί σέ ύλικοτεχνική ύποδομή συµ- πληρώνονται άπό τήν έλλειψη στοιχειώδους όργανωτικής δομής πού θά έλαχιστοποιούσε τή σπατάλη ή άσκοπη χρήση τους. Συνέπεια αύτών είναι ότι τό έρευντικό πρόγραμμα, είναι συνήθως ξεκοµμένοάπό τήν έλληνική πραγματικότητα καί τίς ά- νάγκες τής έλληνικής οίκονομίας, νά ύπάρχει άλληλοεπικάλυψη μεταξύ ΄Ανωτάτων ΄Ιδρυμάτων ή έδρών καί μερικές φορές άκόµη κι'άνταγωνισμός µεταξύ τους νά μήν ύπάρχει ροή πληροφόρησης μεταξύ ΄Ανωτάτων ΄Ιδρυμάτων, άξιόλογος έργαστήριακός έξοπλι- σμός νά μένει άχρηοιμοποίητος. είτε λόγω έλλειψης κατάλληλου είδικευμένου προσωπικού είτε λόγω τής έπανάληψης ίδιου έξο- πλισµού σέ περισσότερα άπό τά άπαραίτητα ή δυνάμενα ν΄ άξιο- ποιηθούν έργαστήρια Διαπιστώνεται παράλληλα ή έλλειπής πλη- ροφόρηση τής διεθνούς βιβλιογραφίας καί διασύνδεσης τής χώρας µας μέ τίς έπιστηµονικές έπιτεύξεις καί τήν έρευνητική δρα- στηριότητα σέ διεθνή κλίμακα. ..91- "Ενας άπό τούς κύριους άνασταλτικούς παράγοντες στή προ- ώθηση τής έρευνας στά 'Ανώτατα 'Εκπαιδευτικά ίδρύματα είναι ή άνυπαρξία µεταπτυχιακών σπουδών. Συνέπεια αύτού είναι τό συναλλαγµατικό κόστος τών σπουδών στό έξωτερικό, άλλά τόσπου- δαιότερο, ένας μεγάλος άριθμός έπιστημόνων νά παραμένουν τε- λικά στό έξωτερικό καί τά άποτελέσµατα τής έρευνάς τους νάτά έκμεταλλεύονται οί χώρες ύποδοχής τους. β) ΄Ινστιτούτα ΄Ερευνώνξ 'Εκτός άπό τό Κέντρο Πυρηνικών 'Ερευνών "΄Ο Δημόκριτος", λειτουργούν ώς Νομικά πρόσωπα Δη- μοσίου ή '1διωτικού Δικαίου. Σ'αύτά διεξάγεται τό μεγαλύτερο μέρος τής έπιστημονικής έρευνας στην ΄Ελλάδα. ΄Η δραστηριό- τητά τους άντανακλά καί ένισχύει τίς διαρθρωτικές άδυναμί- ες πού ύπάρχουν 016v τομέα τής οίκονομίας καί τής έκπαίδευ- σης γενικότερα. Τό βασικό χαρακτηριστικό τής λειτουργίας τους είναι ή άνταγωνιστική σχέση τους μέ τά 'Ανώτατα ΄Ιδρύματα1(ιαύτό εί- ναι άποτέλεσμα τού τρόπου δημιουργίας τους' μιά πρωτοβουλία, γιάτήδημιουργίαένόςφορέαέρευναςξεκομµένηςάπότήδραστηριό- τητα καί όργανωτική μορφή τού πανεπιστημιακού τομέα μέ συνέπεια τήν έλλειψη κινητικότητας τού έπιστημονικού καί έρευνητικού προ- σωπικού μεταξύ τών δύο φορέων, δηµιουργίας μονοπωλιακών κατα- στάσεων στόν τομέα τους καί προσπάθεια μίμησης έρευνητικών προ- γραμμάτων πού δέν είναι πάντα κατάλληλα γιά τόν έλληνικό χώρο. Τά ΄Ινστιτούτα 'Ερευνών σέ μεγάλο βαθμό έχουν ύποκατα- στήσει τά 'Λνώτατα ΄Εκπαιδευτικά ΄Ιδρύματα στή διεξαγωγή έ- πιστημονικής έρευνας. ΄Π άνυπαρξία μεταπτυχιακών σπουδών στά Α.Ε.Ι. έχει ύποχρεώσει όρισμένα ΄Ινστιτούτα ΄Ερευνών νά δη- μιουργήσουν δικά τους μεταπτυχιακά προγράμματα, κάτι πού έ- χει έπιτείνει τήν έλλειψη όργανωτικής έπικοινωνίας μεταξύ τών Ι.Ε. καί τών Α.Ε.Ι. ΄Αποτέλεσμα τών παραπάνω είναι τό προσωπικό στοιχείο νά ύπερισχύει τόσο στήν κατάρτιση όσο καί στήν άξιολόγηση καί ά- ξιοποίηση τού έρευνητικού προσωπικού. Αύτό δημιουργεί κλίμα άμφισβήτησης ώς πρός τη δυνατότητα άξιολόγησης καί άξιοποίη- σης τού έρευνητικού έργου καί άνασφάλεια στό δυναμικό τών έ- ρευνητών. 'Η όργανωτική δηλαδή ύποδομή στά Τ.Ε. δέ δημιουργεί πάν- -92- τα τίς άπαραίτητες έκείνες συνθήκες έργασίας καί σχέσεων με- ταξύ τού προσωπικού πού συμβάλλουν σημαντικά στήν έπιστημο- νική έρευνα. γ) 'Η έρευνα στή Βιομηχανία: Τό ποσοστό τής έρευνας πού διεξάγεται στίς βιομηχανικές μονάδες είναι έξαιρετικά χαμη- λό. Κατά τά τελευταία χρόνια άρχίζουν οί ίδιωτικές έπιχειρή- σεις νά συνειδητοποιούν τήν άνάγκη γιά έρευνα καί άνάπτυξη τεχνολογίας. Βασικός προσανατολισμός τής έρευνας πού γίνεται άπόέπιχειρήσειςείναι ή βεβαίωση τών µεθόδων παραγωγής καίύ- παρχόντων προϊόντων μέ κύριο στόχο νά καλύψουν βραχυπρόθεσμες άνάγκες τής παραγωγής. ΄Η έρευνα γίνεται σέ περιορισμένους τομείς κυρίως στούς παραδοσιακούςτομείςτήςοίκονομίας, κλωστούφαντουργίας καί στούς τομείς πού βασίζονται στήν έπεξεργασία όρισμένων πρώτων ύλών, όρυκτός πλούτος καί μεταλλουργία. θά πρέπειόµωςνά το- νισθεί ότι όταν μιλάμε γιά έρευνα στήν βιομηχανία άναφερόμα- στε στίς έλληνικές έπιχειρήσεις, γιατί οί θυγατρικές µονάδες τών πολυεθνικών έταιρειών αγοράζουν έτοιμητήν'τεχνολογία άπό τίς μητρικές έταιρείες μέ όλες τίς γνωστές συνέπειες πού έ- χουν άναπτυχθεί παρά πάνω. Γενικό χαρακτηριστικό τής έρευνητικής προσπάθειας εί- ναι ότι έχει άφεθεί στή πρωτοβουλία όρισμένων φορέων χωρίς τή δημιουργία κάποιου οργάνου συντονισμού έστω τής δραστηριότη- τάς τους. 'Αποτέλεσμα είναι νά δημιουργούνται στεγανά στούς διάφορους τομείς καί κετακερµατισμός τής έρευνητικής προσπά- θειας. 2.3 Δαπάνη γιά έρευνα 'Από τή μελέτη τών στατιστικών στοιχείων τού Ο.Ο.Σ.Α., άποδεικνύεται ή έλλειψη µιάς έθνικής πολιτικής έπιστηµονικής έρευνας καί άνάπτυξης τεχνολογίας καθώς καί ή έλλειψη μιάς σωστής όργανωτικής δομής καί ύποδοµής. Αύτό γίνεταιφανερόά- πό ένα σηµαντικό παράγοντα:τό ύψος καί τήν κατανομή τής δα- πάνης γιά έρευνα. Οί άδυναµίες μας γίνονται άκόμα πιό έµφα- νείς στόν τομέα τής έρευνητικής δραστηριότητας γιά άνάπτυξη τεχνολογίας όταν κάνουμε τη σύγκριση μέ άλλες χώρες. 'Ετσι στήν 'Ελλάδα ή βιομηχανία το 1965 χρηματοδότησε το 16% τής -93- έρευνας καί το 1971 τό 26% καί έκτέλεσε τά [δια ποσά στά άν- τίστοιχα χρόνια. Σέ άντίθεση μέ άλλες χώρες όπου τό ποσοστό πού χρηματοδοτεί ή βιομηχανία είναι μεγαλύτερο καί άκόμη με- γαλύτερο είναι τό ποσοστό πού έκτελεί (π.χ. ΄Αγγλία, ΗΠΑ). ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ 1.1. Χαρακτηριστικό καίτάσεις 016 έκπαιδευτικό συστήματα τών άναπτυγμένων χωρών τής Δύσης ΄Η διαφορετική οίκονομική, κοινωνική καί πολιτιστική πραγματικότητα κάθε κράτους δημιούργησε πολύμορφα συστήματα, άνώτατης έκπαίδευσης όχι μόνο άνάμεσα στά διάφορα κράτη, άλ- λά καί μέσα στό χώρο κάθε κράτους. Σέ γενικό πλαίσιο μπορού- με νά διακρίνουμε άπό τή μιά μεριά μιά τάση γιά ύπερεξειδί- κευση καί ύποβιβασμό τών βασικών γνώσεων, από τήν άλλη, µιά κίνηση γιά v6 μπορέσει νά συνδεθεί ή έκπαίδευση μέ τίς πρα- γματικές άνάγκες τής παραγωγής στή βάση τών συμφερόντων τών λαών. 1.2. 'Εκπαίδευση στήν ύπηρεσία τού κεφαλαίου Κοινό φαινόμενο τών άναπτυγμένων βιοµηχανικών άστικών κοινωνιών, φαινόμενο πού έντείνεται ίδιαίτερα μέσα στή δεκα- ετία 60-70, είναι ή πίεση τών κρατών γιά όλο καί άποτελεσμα- τικότερη μετατροπή τού έκπαιδευτικού συστήματος σέ μοχλό οί- κονομικής άνάπτυξης. Τίς γενικές κατευθύνσεις γιά τίς κοινωνίες αύτές τίς δείχνει ό Διεθνής ΄Οργανισμός Οίκονομικής Συνεργασίας καί'Α- νάπτυξης (Ο.Ο.Σ.Α.) 'Η γενική αύτή τάση τής συνεχούς προσαρμογής τού έκπαι- δευτικού συστήματος στίς άπαιτήσεις τής οίκονοµικής άνάπτυ- ξης γεννάει-μιά σειρά τεχνοκρατικές μεθοδεύσεις καί τεχνο- κρατικές άντιλήψεις γιά τήν άντιμετώπιση τού φαινομένου παι- δεία. Τεχνοκρατικές μέ τήν έννοια ότι τείνουν στόν παραμερι- σμό τού γενικού παιδευτικού χαρακτήρα τού σχολείου καί πα- ράλληλα στήν όλο καί μεγαλύτερη έπαγγελματοποίηση τών γνώσε- µ -94- ων στήν άνώτατη έκπαίδευση. Τό αίτηµα γιά τήμεταρρύθµισητής 'Ανώτατης Παιδείας όπως έκφράστηκε στίς διάφορες χώρες, άπό τήν πλευρά τού κεφαλαίου ήταν έτσι καθαρά τεχνοκρατικό.΄Ανα- µόρφωση τών προγραμμάτων πρός τήν κατεύθυνσητώντεχνικώνπρα- κτικών μαθημάτων, αύξηση τών σχολών παραγωγής τεχνικών, πε- ριορισμός συνήθως τών σπουδών σέ 3-4 χρόνια καθώς καί τού ά- ριθµού τών νεοεισερχομένων στά πανεπιστήμια, προτίμηση καί πρόταξη της έπαγγελματικής έκπαίδευσης. Μετά το 1960 κάτω άπό τήν άνάγκη είσαγωγής νέαςτεχνολο- γίας πού είναι άπαραίτητος όρος γιά τήν πάρα πέρα άξιοποίη- ση τού κεφαλαίου, παρουσιάζεται µιά στροφή τού χαρακτήρα τής έκπαίδευσης τών τεχνικών πρός τήν κατεύθυνση τών "πρακτικών γνώσεων" καίτής'δποτελεσματικής έκπαίδευσης". Μέ άλλα λό- για οι διαρθρωτικές άλλαγές τού μεταπολεµικούκαπιταλισμούί- διαίτερα μετά τό 1960, άπαιτούν τήν προσβολή καί τόν περιο- ρισμό τού κύκλου παιδείας πού άντιστοιχεί στίς έπιστήμες βά- σεως πρός όφελος τού τεχνολογικού κύκλου. Οί γνώσεις βάσεως, τουλάχιστο στό γενικό χαρακτήρα γε- μίζουν τα τρία πρώτα χρόνια σπουδών τών δικών µας πολυτεχνεί- ων, αναφέρονται στίς έπιστήμες τών µαθηµατικών, τής φυσικής, τής χημείας κλπ. άκόµα τούς είδικότερους κλάδους όπωςτής μη- χανικής, τής θεωρείας έλαστικότητας καί άλλες. Είναι έκείνες οί γνώσεις πού χαρακτηρίζονται άπό μικρή φθορά καί παλαίωση στό πέρασµα τού χρόνου. ΄Λκόμα άποτελούν τήν ούσία τής έπι- στηµονικής ίδιότητας, γιατί βρίσκονται στή ρίζα όχι μόνο τής ύπάρχουσας καί έφαρμοζόμενης τεχνολογίας, άλλά καί κάθε άλλης πού πρόκειται νά παραχθεί στό μέλλον. Είναι οί γνώσεις έκεί- νες πού παράγουν τεχνολογία αλλά καί αντιστέκονται στή γνω- στή "Παλαίωση τών Μηχανικών". 'Αντίθετα οί τεχνολογικές γνώ- σεις (πού αντιστοιχούν χονδρικά µέ τό περιεχόμενο σπουδών τών 2 τελευταίων χρόνων τών έλληνικών πολυτεχνείων) άφορούν τήν έφαρμοζόμενη τεχνολογία καί χαρακτηρίζονται άπό τήν άµε- ση προσφορά τους στό παραγωγικό κύκλωμα, άλλά καί τή γρήγορη παλαιώσή τους. Κι'αύτό έχει ίδιαίτερη σημασία γιατί τό κύριο χαρακτηριστικό τής έποχής µας είναι ή ταχύτατη µεταβολή τής τεχνολογίας. 'Εδώ θα πρέπει νά ξεκαθαρίσουμε ότι ή τόσο σαφής διά- -95- κριση άνάμεσα στίς δύο κατηγορίες είναι πολύ σχηματική καίό- τι στήν πραγματικότητα έχουν μία κοινή περιοχή. "Ομως κάνει λιγότερο κακό αύτή ή σχηματοποίηση από τήν σκόπιμη ίσως σύγ- χιση τών δύο κύκλων σέ σχέση μέ τόν έκσυγχρονισμό τής παι- δείας. ΄Λν "έκσυγχρονισμός" σημαίνει ύπερτροφία τού τεχνολο- γικού κύκλου σέ βάρος τών γνώσεων βάσεως καί όχι προσαρμογή καί τών δύο κατηγοριών, τότε τό προιόν τής έκπαίδευσης άκο- λουθεί άπλά τίς γενικές τάσεις, είναι προιόν "μιάς χρήσεως". Ηαράλληλα οί άνάγκες γιά περιορισμένο άριθμόστελεχώνύ- φηλής έπιστημονικής στάθμης πού θά έπανδρώσουν καί διευθύ- νουν τούς τομείς αίχμής στήν έρευνα καί τίς τεχνολογικές έ- φαρμογές, εύνόησαν τή διατήρηση έκλεκτών σχολών'γιά μηχανι- κούς. ΄Εκεί τό προηγούμενο φαινόμενο δέν έμφανίζεται φυσικά καθόλου καί οί σπουδές είναι ίδιαίτερα άναπτυγμένες στά μα- θήματα βάσεως. Μιά σαφώς άριστοκρατική διάρθρωση τής έκπαίδευσης τών τεχνικών άναπτύσσεται καί είναι χαρακτηριστικό ότι ήδιάρθρω- ση αύτή άπαντιέται χωρίς έξαίρεση στίς άγαπτυγμένες βιομηχα- νικά χώρες τής δύσης πού όδηγεί στήν ύποτίμηση καί τόν ύπο- βιβασμό τού μεγάλου μέρους τών τεχνικών έπιστημόνων. 1.3. 'H άντίδραση ΄Η τάση αύτή ύποτίμησης καί ύποβιβασμού τών έπιστημόνων στό όνομα τής εξειδίκευσης καί άποτελεσματικότητας΄ δέ δια- μορφώθηκε χωρίς αντιδράσεις ούτε πέρασε χωρίς διαφοροποιή- σεις άπό χώρα σέ χώρα. ΄Λντίβαρο στήν προηγούμενη τεχνοκρατική τάση άποτέλεσαν ίστορία καί παράδοση τών πανεπιστημίων κάθε χώρας πού άποτε- λούν τό ύπόβαθρο τής γνωστής άνελαστικότητας τών πανεπιστη- μίων σέ πολύ γρήγορες μεταβολές, ή συμμετοχή τού φοιτητικού κινήματος στό γενικό προβληματισμό γιά τήν παιδεία καί οί κοινωνικοί άγώνες, γενικό φαινόμενο στίς κυριότερες χώρες τής Εύρωπα[κής Κριγότητας παρά τίς διαφορές πού έμφανίζειάπό χώ- an“: ή… τλτ,ιτκ«-νπ;ρΐ,…ι " LUJV ν|ι.ιιιλνιιων ν ζλ πης προκάλεσε μεθοδεύσεις τών κρατών πού άρχίζο σκολίες στήν αναγνώριση τών διπλωμάτων (π.χ. στή Γαλλία) καί -96- προχωρούν στήν έκλεκτική χρηματοδότηση καί φθάνουν μέχρι τήν δημιουργία έρευνητικών κέντρων έξω άπό τίς ανώτατες σχολές (διαχωρίζοντας τήν έρευνα άπό τή διδασκαλία (π.χ. Γερμανία). Αύτή ή τακτική άνάγκασε τή Σύνοδο τών Πρυτάνεων τής Δυτικής Γερμανίας νά λάβει στήν117η συνεδρίασή της (17-Ζ-1976), έγ- γραφη Θέση σέ έντονο ύφος πάνω στό θέμα τής έξασφάλισης τής έρευνας στά άνώτατα εκπαιδευτικά ίδρύματα καί μάλιστα, άνε- ξάρτητα άπό τήν κάθε φορά γενική οίκονομική κατάσταση. Οί κοινωνικοί άγώνες καί τό φοιτητικό κίνημα άποτέλεσαν σημαντικούς παράγοντες γιά τήν τελική διαμόρφωση τού χαρα- κτήρα τής έκπαίδευσης σέ κάθε χώρα τής Κοινότητας. "Έκφραση τού συσχετισμού τών πολιτικών δυνάμεων,οί άγώνες αύτοί δια- φοροποίησαν σέ μικρό ή μεγάλο βαθμό τίς εξελίξεις. "Ετσι έ- πιβάλλονται άπαιτήσεις καί έπί μέρους λύσεις όπως ή συνεχι- ζόμενη έκπαίδευσηκαί()ίμετεκπαιδευτικοίκύκλοι πούπροσφέρουν δυνατότητες γιά τήν ύλοποίηση τού δικαιώματος κάθε έργαζομέ- νου επιστήμονα ή όχι γιά μόρφωση καί άνανέωση. Οί λύσεις αύτές συμβάλλουν 016v περιορισμό τής σπατάλης τού επιστημονικού καί παραγωγικού δυναμικού. 'Επίσης μέσα στήν πανεπιστημιακή κοινότητα οίάγώνεςτών φοιτητών συντελούν στόν έκδημοκρατισμό τής πανεπιστημιακής ζωής καί τής λειτουργίας τών σχολών καί ίδρυμάτων, στήν είσα- γωγή νέων γενικών μαθημάτων στήν κατάκτηση τού δικαιώματοςέ- πιλογής μαθημάτων κλπ. 1.4. Τό γκρέμισμα τού μύθου ΄Η έξειδίκευσή καί πρακτικοποίηση τών σπουδών στηρίχτη- κε στό μύθο τής τεράστιας αύξησης τών γνώσεων καί τής περιο- ρισμένης χωρητικότητας τού άνθρώπινου έγκεφάλου καθώς καί τής ίκανότητας γιά μάθηση. ΄Ο μύθος αύτός πού είναι προκάλυμμα µιάς έμπορικής έκτίμησης γιά τήν παραγωγή καί τό είδος τού "προιόντος τήςέκπαίδευσης",γκρεμίστηκεμέσαάπότήνέπιστημο- νική όπτική τών θεμάτων πού σχετίζονται τόσο μέ τήν όργάνω- ση τών γνώσεων καί τίς άνθρώπινες δυνατότητες όσο καί μέτίς λειτουργείαςτήςέκπαίδευσης μέσα στά συγκεκριμένα κράτη. ΄Ετσι σήμερα μπορούμε νά πούμε ότι οί άνθρώπινες γνώ- σεις δέν αύξάνονται σέ όγκο άδιάκοπα. άλλά ή αύξηση τού όν- -97- κου τους όδηγεί στήν έπανοργάνωσή τους σέ ύψηλότερα ποιοτι- κά επίπεδα μέ περιεκτικότερες, γενικότερες έννοιες καί σχέ- σεις. ΄Η νέα κάθε φορά όργάνωση άκολουθείται άπό περιορισμό τού όγκου. ΄Ακόμα οί εξελίξεις στόν τομέα τής παραγωγικότητας τής έκπαίδευσης δέν άφήνουν άμφιβολίες γιά τίς άπεριόριστες σχε- δόν δυνατότητες τού άνθρώπου γιά μάθηση σέ συνδυασμό μέ τίς έπιστημονικές γνώσεις μας γιά τίς δυνατότητες καίτή χωριτικό- τητα τού άνθρώπινου έγκεφάλου. 1.5 Συμπερασματικά μπορούμε νά πούμε ότι: Διαγράφεται φανερά μιά τάση γιά άριστοκρατικοποίηση τής έκπαίδευσης τών μηχανικών μέ τή διατήρηση ή δημιουργία "έκλεκτών" έκπαιδευτι- κών ίδρυμάτωνγιά'π&άπαραίτηταύψηλήςστάθμης στελέχη πού έ- χουν σοβαρές θεωρητικές γνώσεις καί τήν παράλληλη στροφή τής έκ- παίδευσης τού μεγάλου πλήθους τών μηχανικών πρός "πρακτικές" ή "άποτελεσματικές"σπουδές πού κάθειρορά προσαρμόζονται στίς ά- νάγκες τής παραγωγής. '111606 αύτή κατά π5πρώτο σκέλος της έμ- ρανίζεται έντονότερη στίς ίσχυρότερες βιομηχανικά άναπτυγμέ- νες χώρες τής Εύρώπης καί κατά τό δεύτερο σκέλος άσθενέστερη όκεί όπου βρίσκει σοβαρές άντιδράσεις. 2. TO ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ 'Αβίαστα, νομίζουμε, μπορούμε νά καταλήξουμε στό συμπέ- ρασμα ότι ό πανεπιστημιακός θεσμός στήν 'Ελλάδα, γέννημα καί θρέμα τής σημερινής νεοελληνικής κοινωνίας, βρίσκεται σέ βα- θιά κρίση καί ή άναμόρφωσή του είναι ένα ίστορικόκαθήκονπού γίνεται όλο καί πιό έπιτακτικό. "Αν προσπαθήσουμε v6 σκια- γραφήσουμε τόν τομέα τής έκπαίδευσης τών μηχανικών καί είδι- κά σχετικά μέ 16 περιεχόμενο τών σπουδών πρώτη θά διακρίνου- με τήν κατηγορία τών γνώσεων καί επιστημών βάσεως, πού καλύ- πτει χοντρικά 16 τρία πρώτα χρόνια σπουδών καί τή δεύτερη, τών τεχνολογικών, πού καλύπτει τά δύο τελευταία χρόνια. Παρατηρούμε σχετικά μέ τήν πρώτη πού άποτελεί καί τήαί- τία μιάς καλής φήμης γιά 16 έλληνικά πολυτεχνέία, ότιένώδι- ατηρεί τόν χαρακτήρατης, πάσχει άπό βαθιά νηοατειά. Κι'αύτό -98- γιατί δέν προσαρμόστηκε ούτε στό έπαυξημένο περιεχόμενο τών έπιστημών βάσεως, αλλά ούτε στή σημερινή άνακατάταξη τού πε- ριεχομένου τους. πού χαρακτηρίζεται άπό όργάνωση σέ ψηλότερο έπίπεδο μέ γενικότερη καί περιεκτικότερη διατύπωση. Στή δεύτερη κατηγορία ή κατάσταση είναι άκόμη πιό κρί- σιμη. ΄Η έλλειψη μέσων, τό γεγονός ότι ή χώρα μας είσάγει τεχνολογία άπό τό έξωτερικό καί ή έρευνα είναι ύποτυπώδης, κά- νουν ώστε νά μήν μπορεί στήν πραγματικότητα νά έχει ή κατη- γορία αύτή τό χαρακτήρα της. ΄Η τεχνολογία άναφέρεται σέ έφαρμογές καί ή διδασκαλία τους άπαιτεί έργαστήρια, μέσα αλλά καί κατάλληλη όργάνωση. 'Η μικρή πρακτική γνώση καί ή έλλειψη άμεσης σύνδεσης τού τομέα αύτού τής έκπαίδευσης μέ τήν παραγωγική πραγματικότητα τής χώρας, δέν είναι μόνο μιά άσυνέπεια πρός τόν ίδιο τό στόχο τών τεχνολογικών μαθηµάτων, άλλά δηλητηριάζει τή στάση τού έλληνα σπουδαστή άπέναντι στήν ίδια τήν έπιστημονική γνώση καί τίς βασικές έπιστήμες. "Εχουμε άντιληφθεί άρκετές φορές στούς σπουδαστές μιά σύγχιση άνάμεσα στίς γνώσεις βάσεως καί σέ μια μεταφυσική άντίληψη πού άπορρίπτουν. ΄Ετσι άντιμετωπίζσυμε τόν μεγάλο κίνδυνο νά μετατραπεί το αίτημα γιά τόν έκσυγχρονισμό τής έκπαίδευσης σέ μιά τεχνο… κρατική παγίδα γιά τήν παραγωγή τεχνικών μικρής έπιστημονικής έμβέλειας. στενά έξειδικευμένων κυρίως 016v τόπο δουλειάς. μή ένοχλητικών γιά 16 κέντρα άπό τά οποία είσάγουμε τεχνολογία. ΄Η σύγχιση άνάμεσα στήν άνάγκη γιά έκσυγχρονισμό όλων τών γνώσεων καί στήν άποστροφή γιά τίς έπιστημονικές γνώσεις βάσεως είναι ήδη μεγάλη. Θά ήταν μεγάλη παράλειψη νά μήν άναφερθεί κανείς στήν έ- πίδραση πού άσκείστάπολυτεχνείαμαςή άκατάλληλη γιά τήν έ- ποχή μας δοµή καί λειτουργία τους, ή οποία βρίσκεται σέ μι- κρό ή μεγάλο βαθμό στή ρίζα κάθε προβλήματος τής άνώτατης έκ- παίδευσής μας. ΄Ο έκδημοκρατισμός τής πανεπιστημιακής δομής καί λει- τουργείας,κύριοαίτημα τού φοιτητικού Κινήματος καί δλης τής κοινωνίας μας, είναι βέβαιο ότι θα έπιδράσει άμεσα τόσο στό περιεχόμενο τής έκπαίδευσης πού θά παρέχει όσο καί στήν ίκα- νότητά τού πολυτεχνείου νά έξελιχθεί δίπλα στό λαό βοηθώντας -99- στό μεγαλύτερο δυνατό βαθμό γιά ένα καλύτερο μέλλον. 3. Η ΘΕΣΗ ΜΑΣ ΄Π γνώμη μας είναι ότι δέν θά πρέπει νά ένδιαφερόμαστε γιά τήν έκπαίδευση άνθρώπων πού θά έπανδρώσουν άποτελεσματι- κότερα τήν ύπάρχουσα παραγωγή καί τίποτε άλλο' άλλά νά έν- διαφερόμαστε σταθερά γιά τήν έκπαίδευση άνθρώπων, πού έκτός άπό τήν άποτελεσματικότητά τους στήν παραγωγή θά μπορούν νά όραματιστούν καί νά συμβάλλουν στήν κοινωνική πρόοδο.Νά συμ- βάλλουν γιά μιά αύριανή πιό άνθρώπινη κοινωνία. Στό συγκεκρι- μένο λοιπόν πρόβλημα τής ΄Ανώτατης Τεχνικής 'Εκπαίδευσης άν- τιμετωπίζουμε άπό τήν άρχή τήν άνάγκη θεμελιακήςέπιλογής.Θά έκπαιδεύονται άνθρωποι έξειδικευμένοι σέ στενούς τομείς τής σημερινής τεχνολογίας μέ μαθήματα πού έχουν άμεση καί φανερή σχέση μέ τήν "καθημερινή πρακτική καί δουλειά" τούτεχνικούή θά πρέπει νά έκπαιδεύονται άνθρωποι μέ σοβαρές θεωρητικές γνώσεις καί μέ παράλληλη αύξηση όχι σέ διάρκεια. άλλά σέ ά- ποτελεσματικότητα καί έκσυγχρονισμό, τού περιεχομένου τών τε- νολογικών μαθημάτων. ΄Εξετάζοντας εύρύτερα τό παρά πάνω πρόβλημα μπορούμε νά παρατηρήσουμε ότι: ΄Π πρώτη έκλογή περιέχει μιά κοντόφθαλμη άντίληψη, άκό- μα καί γιά τόν περιορισμένο στόχο τής οίκονομικής άποτελε- σματικότητας, γιατί άγνοεί τή σοβαρότερη παράμετρο τού προ- βλήματος, πού είναι ή ταχύτατα μεταβαλλόμενη τεχνολογία. "Ε- να δαπανηρό σύστημα άνανέωσης γνώσεων ή καί άλλαγής είδικό- τητας γι΄αύτούς - τούς στενούς είδικούς τομείς - δέ θά άπο- τελούσε παρά ένα άναγκαίο "μπάλωμα". Τό πιό σταθερό επακό- λουθο όμως είναι ή ούσιαστική ύποβάθμιση τού τεχνικού έπιστη- μονικού δύναμικού τής χώρας, μέ όλες τίς συνέπειες, στό βα- σικό πρόβλημα τής άνεξάρτητης άνάπτυξής μας.'ΈΙδεύτερη έπι- λογή πιστεύουμε ότι έξασφαλίζει στόν τεχνικό έπιστήμονα τήν σφαίρα έκείνη τών γνώσεων; πού τού έπιτρέπουν νά άντιλαμβά- νεται σέ βάθος, τήν τεχνολογία πού είσάγεται κατ'άνάγκη καί νά δημιουργεί τεχνολογία στούς τομείς, πού έκλέγονται, προ- σαρμοσμένη στίς δικές μας συνθήκες [όπως προηγουμένως τονί- στηκε). Στήν περίπτωση αύτή άρκεί ένα λιγότερο δαπανηρό σύ- -100- στημα "συνεχιζόμενης έκπαίδευσης" γιά τή διατήρηση ίκανοποι- ητικού έπιπέδου γνώσεων στό τεχνικό - έπιστημονικό δυναμικό τής χώρας, καθώς καί ένα σύστημα πτυχιακών σπουδών κυρίως σέ έπιθυμητούς τομείς γιά τήν έπίτευξη τών έθνικών άναπτυξιακών στόχων. Οί παρά πάνω θέσεις κατά τήν γνώμη μας περιέχουν όλα τα κύρια στοιχεία μιάς άναγκαίας στρατηγικής τής άνώτατης τεχνι- κής έκπαίδευσης τής χώρας μας, τόσο σέ σχέση μέ τά άξιολογι- κά κριτήρια, πού έχουμε ήδη θέσει όσο καί μέ τήν πραγματικό- τητα. τών άντικειμενικών σχέσεων καί έξαρτήσεών μας στό χώ- ρο αύτό. 4. ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΄Η προσπάθεια γιά τή δημιουργία ένός καινούργιου μοντέ- λου έκπαίδευσης γιά τά πολυτεχνεία μας προβάλλει σάν έπιτα- κτική άνάγκη καί ή προσπάθεια αύτή πρέπει νά παίρνει συγκε- κριμένο χαρακτήρα μέ τήν προώθηση συγκεκριμένων μέτρων. 'Εκδημοκροτισμός καί συγχρονισμός *Ο έκδημοκρατισμός καί ό έκσυγχρονισμός τής έκπαίδευσης στά πολυτεχνεία είναι ένα αίτημα καθολικό πού άναφέρεται τό- σο στούς θεσμούς όσο καί στό περιεχόμενο. Γιά τούς θεσμούς είμαστε τής γνώμης πώς ένα θεσμικό πλαίσιο γιά τήν ΄Λνώτατη Παιδεία άνοικτό στίς έξελίξεις καί τήν προοπτική τού έκδημοκρατισμού, μέ κατοχυρωμένη πραγματι- κά τήν αύτοδιοίκηση τών Α.Ε.Ι. καί τή δυνατότητα ρύθμισης τών γενικών ζητημάτων διάρθρωσης άπό τούς πανεπιστημιακούς καί κοινωνικούς φορείς θά συντελέσει άποφασιστικά: 1. Στή συμβολή τών πανεπιστημίων στήν καθολική άνάπτυξη τής χώρας, μέ τήν άναζήτηση τών πιό κατάλληλων μορφών έπι- κοινωνίας άνάμεσα 016v έκπαίδευση τών μηχανικών καί τήν πα- οαγωνή. Ζ. Στήν διακίνηση τών ίδεών 016v πανεπιστημιακό χώρο καί 16 δημοκρατικό διάλογο πού είναι τόσο άπαράίτητα στοιχεία σέ έποχές σοβαρών έπιλογών. 3. Στήν ίσότιμη συμμετοχή στή ζωή καί λειτουργία τών Α. Ε.Ι.,διδασκόντωνκαίδιδασκομένων.πού έκτός τώνάλλωνθά συμ- -1Ο1- βάλλει στή σοβαρή αύξηση τής παραγωγικότητας τής έκπαίδευσης. 'Ως πρός τό περιεχόμενο τών σπουδών ή έκπαίδευση πρέπει νά έφαρμόσει σέ κάθε κλάδο τίς νέες κατακτήσεις τής έπιστή- μης. α) νά άπαλλαγεί άπό τά βάρος άχρήστωνάπαρχαιομένωνγνώ- σεων, β) νά συνδέεται μέ τίς πρακτικές άνάγκες τού έπαγγέλ- ματος, γ) νά συνδέεται μέ τή δυνατότητα έπιστημονικής έρευ- νας, δ)νά συνδέεταιμέ τίςάνάγκες τήςοίκονομίαςτού τόπου ε) νά περιλαμβάνει στοιχεία τής προοδευτικής κοινωνικής σκέψης τών ίστορικών μας παραδόσεων καί τού λαϊκού μας πολιτισμού, σ0νά έκφράζει σωστά τό συνδυασμό τής έπιστημονικής έξειδίκευσης, καί τής πλατιάς έπιστημονικής γνώσης. Πρέπει νά πείΟωνται οί οπουδαστές γιά τόπεριεχόμενοτής έκπαίδευσής τους. Καί ό άσφαλέστερος γιά κάτι τέτοιοείναινά συμμετέχουν όλοι οί ένδιαφερόμενοι σέ άποφάσεις σχετικά μέτό περιεχόμενο αύτό. ΄Ετσι Θά άντιμετωπιστούν ριζικά οί κίνδυ- νοι σάν αύτόν τής ύποτίμησης τής άξίας τώνέπιστημονικώνγνώ- σεων πού έκδηλώνονται σάν ύποβιβασμός τους στό έπίπεδοτού έ- φοδιασμού μέ ένα τυπικό προσόν γιά τό έπάγγελμα. σάν έπιθυμία ούσιαστικής έγκατάλειψης τών σπουδών, σάν άπαίτηση γιά τέ- τειες "διευκολύνσεις" στίς σπουδές πού ρίχνουν τήν έπιστημο- νική ποιότητα τής έκπαίδευσης. ΄Λκόμη πιστεύουμε ότι θά πρέπει όλο τόέκπαιδευτικόπρο- σωπικό άπό καθηγητές, ύφηγητές ή έπιμελητές νά στραφεί στήν κατανόηση καί μελέτη τών προβλημάτων 1τού έλληνικού χώρου. Πρέπει νά γίνει άντιληπτό ότι ή γοητεία τών σπουδών καί συ- στημάτων σέ ξένα πολυτεχνεία είναι άνθρώπινη γι΄ αύτούς πού τίς είχαν, άλλά γίνεται έπικίνδυνη όταν άπό θέση διδασκόντων έξακολουθούν νά είναι γοητευμένοι. Τό πρόβλημα είναι ή σύν- θεση τής δικιάς μας λύσης, τού δικού μας προβλήματος παιδεί- ας. Τή σημασία μιάς τέτοιας παρατήρησης θά έκτιμήσει κανείς σωστά άν άναλογιστεί τό μεγάλο κόστος πού άπαιτεί ή έμπειρία άπό τήν έφαρμογή έκπαιδευτικών συστημάτων, ίδιαίτερα όταν ή έμπειρία είναι άρνητική. Γιατί άπαιτούνται πολλά χρόνια. γιά τήν άποκάλυψη τών άποτελεσμάτων καί οί έπιπτώσεις τους, κοι- νωνικές, πολιτιστικές καί οίκονομικές είναι ίδιαίτερα σοβα- ρές. -102- ΄Η έρευνα καί οί μεταπτυχιακές σπουδές Μέ τόν όρο "μεταπτυχιακές σπουδές" έννοούμετήν έμβάθυν- ση καί συμπλήρωση μιάς ήδη όλοκληρωμένης έπιστημονικής σπου- δής ή όποία συντελείται μέ έντατική έρευνητική έργασία. Μέ τίς μεταπτυχιακές σπουδές έπιδιώκεται ή άπόκτηση έκ μέρους τών μετεκπαιδευόμενωντής ίκανότητας γιά μιά αύτοτελή έπιστημονική έργασία καθώς καί ή έπιμόρφωση τού μελλοντικού έπιστημονικού δυναμικού τών 'Ανώτατων ΄Εκπαιδευτικών ΄Ιδρυ- μάτων. ΄Ακόμα συντελείται ή βασική λειτουργία τής παραγωγής καινούργιων γνώσεων. Μέ άλλα λόγια ή κατανόηση, έφαρμογή καί άνάπτυξη τής τεχνολογίας έχει σάν άπαραίτητη προυπόθεση τίς σωστά όργανωμένες μεταπτυχιακές σπουδές καί τήν έρευνα. Δέν μπορούμε βέβαια νά ίσχυριστούμε ότι είναι δυνατό άπό τή μιά μέσα στήν άλλη νά φθάσουμε στήν παραγωγή δικής μας τεχνολο- γίας. 'Εκείνο όμως πού μπορούμε καί πρέπει νά έπιδιώΞουμε εί- ναι ή σταδιακή άλλά συστηματική κατάκτηση (καί σέ συνέχεια άνάπτυξη) όρισμένων τομέων τεχνολογίας. ΄Η παράδοση, οί πραγματικές μας άνάγκες. οί δυνατότητές μας θά είναι κριτήρια γιά τήν έπιλογή αύτών τών τομέων. Τέλος θά πρέπει νά κατανοήσουμε ότι μιά έρευνα, μιά άνάπτυξη τεχνολογίας δέν άρχίζει άπό τό μηδέν. Χρειάζεται ή συνεργασία τών κατόχων τής τεχνολογίας γιά τή μεταφορά καί άνάπτυξή της. Μένει τό πρόβλημα νά προσδιορίσουμετούς τομείς πού θα ζητήσουμε νά αναπτύξουμε καί τή μεθοδολογία γι' αύτή τήν άνάπτυξη. ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ: 1. Οίκονομικός ταχυδρόμος "Είδικό τεύχος άφιέρωμα(3τήν΄Γεχνο- λογία". 2. Τεχνικά Χρονικά. Σεμινάριο: "'Η Ε.Ο.Κ. καί οί "Ελληνες Μηχανικοί" ," πτυιχειοΘί|ηω| - ίκτύιτωση | υΝιγεα5'ιτκ swolo κών. µελετη"… HHS-[0111209537

……ΜΜ… Η ΈΔ…Δ m …… ΜΜΜ 11.11 ΠΉ©Μ30 Το Πανεπιστήµιο της Θεσσαλίας αποτέλεσε κια πολλά χρονια στοχο των διεκδικήσεων και της δραστηριοτητας τόσο τοπικών φορέων όσο και άλλων παραδόντων, ιδίως της Ακαδηµαικης Κοινοτητας. Το επισηµο Κράτος δεν αντιµετωπιζε αµεσα την ιδρυση Πανεπιστηµίου στη Θεσσαλία έως το 1981. Tov Ιούλιο του 1981 850252583an8 η προΘεση να ιδρυθεί ενα ειδικο Πανεπιστήµιο - το "Παιδακωκικό Πανεπιστήµιο" - µε έδρα το Βελεστινο και με Τµήματα που Θα λειτουρδουσαν ως παραρτήµατα των Πανεπιστηµίων Αθήνας και Θεσσαλονίκης. Η εξαωελία αυτή δεν υλοποιήθηκε µετά την κυβερνητική άλλα… που επακολούθησε. Η ίδρυση του Πανεπιστηµίου Θεσσαλίας µε τη σηµερινή του µορφή ανακοινω9ηκε απο τον Πρωθυπουρδο στ 4.4.1983 στην εναρκτήρια συνεδρίαση του Εθνικού Συµβουλίου Ανωτάτης Παιδείας µαζί µε την εξαωελία δια την ίδρυση και των άλλων νέων Πανεπιστηµίων (Ιονίου και Αικαιου). Τα πρώτα Τµήµατα του Πανεπιστήµιου Θεσσαλιας επρόκειτο αρχικά να είναι τα εξής: - Τµήμα Επιστήµης Φυσικής Ακωκής και ΑΘλητισμού - Παιδαδωδικο Τµήµα Δηµοτικής Εκπαιδευσης - Παιδαδωδικό Τµήµα Νηπιακωδων . - Τµήµα Γεωπονίας Φυτικής και Ζωικής Παρακωδής ..…- Τµήµα Χωροταξίας - Περιφερειακής Ανάπτυξης Έδρα του Πανεπιστηµίου Θεσσαλίας ορίστηκε o Βόλος (Αποφάσεις του Εθνικού Συμβουλίου Ανώτατης Παιδείας στις 4.4.83 και 1.8.83 και ιδρυτικό ΠΔ. 83/20 3.84). Η Διοικούσα Επιτροπή του Πανεπιστηµίου ορίστηκε με ολοκληρωµένη σύνθεση στις 20.6.1984. Οι βασικές αποφάσεις κια το Πανεπιστήµιο ΜΜΜ? οι οποίες επιβεδαιώΘήκαν αλλεπάλληλες φορές και δρ. Το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας Θα είναι συκκεντρωµένο στο χώρο και όχι διάσπαρτο, οι δραστηριότητες του όµως Θα καλύπτουν ανακκες του συνολικού Θεσσαλικού χώρου αλλά ' και εΘνικε΄ς. O χαρακτήρας του Θα είναι ευρύς, δηλαδή Θα είναι κενικο και όχι ειδικό Πανεπιστήµιο που Θα καλύψει σταδιακά τις περισσότερες περιοχές κνωστικών αντικειµένων, ενώ η µελλοντική του λειτουρκία Θα στοχεύει στην αποσυµφόρηση των δύο μεκάλων Πανεπιστηµίων της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Με το ΠΔ 302/1985, µε άλλα νοµοθετήµατα και µε µια σειρά διοικητικών ενερκειών , οι αποφάσεις αυτές Θεµελιώθηκαν και κατοχυρώθηκαν αµέσως , τόσο µε την ιδρυση νεων Τµηµάτων, τη συκκροτησή τους σε Κύκλους Επιστημών και σε Σχολές, όσο και µε την απόκτηση των απαραιτήτων ακινήτων, τη χωροθέτηση των διαφόρων λειτουρκιών και τη συκκρότηση µηχανισµών υποστήριξης. Στην εναρκτήρια φάση του το Πανεπιστήµιο Θεσσαλίας αποτελείται από οκτώ Τμήµατα. Είναι συκκροτηµένο σε δύο Σχολές , από τρία Τµήµατα η κάθε µία. που αντιστοιχούν σε ισάριθµους Κύκλους Επιστηµών και συµπληρώνονται από δύο ακομη ανεξάρτητα Τµήµατα. Η &ηµερινή συκκρότηση του Πανεπιστημίου είναι η εξ : A. Σχολή Ανθρωπιστικών Επιστηµών που περιλαµβάνει; Παιδακωκικό Τµήμα Δηµοτικής Εκπαίδευσης Παιδακωκικό Τµήµα Νηπιακωκών Γενικο Τμήµα ) Β- Σχολή Επιστημών Παρακυκής που περιλαµβάνει; Τμήμα Γεωπονίας Φυτικής και Ζωικής Παρακωκής Τµήµα Χωροταξίας- Περιφερειακής Ανάπτυξης …7 Τµήµα Μηχανολόκων Μηχανικών Βιοµηχανίας Γ. Τµήµα Ιατρικής A- Τµήμα Επιστήμης Φυσικής Ακυκής και Αθλητισμού Σύµφωνα µε την εξουσιοδοτικη διάταξη του βασικού Νοµοθετήµατος µε Υπουρκική Απόφαση (ΦΕΚ 489/8885) ορίζεται ότι έδρα του Τµήµατος Ιατρικής Θα είναι Λάρισα, όπου και εκκαΘίσταται η µεκάλη Περιφερειακή Νοσηλευτική µονάδα που Θα υποστηρίζει και Θα υποστηρίζεται από το Τμήµα αυτό. Τα άλλα Τμήµατα Θα λειτουρκούν στην έδρα του Πανεπιστηµίου. Από το Ακαδηµαϊκό έτος 1988-89 λειτουρκούν στο Βόλο τα πρώτα 3 Τμήµατα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και συκκεκριμενα: το Παιδακωκικό Τµήµα Δηµοτικής Εκπαίδευσης (40 φοιτητες) το Παιδακωκικό Τμήµα Νηπιακωκών (4O φοιτητές), και . to Τµήμα Ιζεωπονίας Φυτικής και Ζωικής Παρακωκής (30 φοιτητες) Η σηµερινή δραστηριότητα της Διοικούσας Επιτροπής καλύπτει κυρίως τους τομείς της ακαδήµαίκής, διοικητικής και χωρικής υποδο ς του Πανεπιστηµίου έτσι ώστε, στη διάρκεια των αμ ς προσεχών ετών, να έχουν σταδιακά αρχίσει τη λειτουρκία τους όλα τα ήδη ιδρυμένα Τµήµατα. Στόχος είναι ή υποδομή αυτή να είναι επαρκής και, ταυτόχρονα, να δήµιουρκήθούν οι προύποθέσεις μιας πρώτης εικόνας ενός πλήρους Πανεπιστηµίου στο χρονικό ορίζοντα του 2.000. 11.2 ΚΜΕ… ΙΒΙΠΙ1ΙΔΘΙΠΞΣ ΠΔ ΤΗ ΠΥΣΠΘΙΓΠ]ΘΜΙΔ “TOY ΠΔΝΙΞΠΙ…ΠΘΥ ΠΙ ΜΜΕ… Ή)? …?!…=ί ΚΑΙ Η ©ΙΡΓΔΠΙΘΣΗ Ή… ΧΩΡΟ) . 1.2.1 ΠΛΗΡΕΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΩΣ ΠΡΟΣ το ΜΕΓΕΘΟΣ KAI ΤΗΕ ΟΡΓΑΝΩΣΗ Πρώτη βασική επιλοκή που στηρίχθηκε τόσο στην εκ µ , οικονοµικο- κοινωνικών και πολιτισµικών παρακόντων όσο και στις δυνατότητες που διαθέτει ή μπορεί να αποκτήσει ο Θεσσαλικός χώρος καθώς και σε ανάκκες εθνικού επιπέδου. είναι το Πανεπιστήµιο Θεσσαλίας να αναπτυχθεί, ως ορκάνωση και µέκεθος, σε πλήρες Πανεπιστήµιο. Δηλαδή µε επιστηµονικούς κλάδους που αλληλοσυµπλήρώνονται και µε προοπτική επιστημονικής ολοκλ ωσης ώστε να καλύπτονται όσο το δυνατό περισσ τερες κνωστικές περιοχές. Στόχος είναι η ολοκληρωµένη λειτουρκία του ως πνευµατικού και αναπτυξιακού πόλου αλλά και ή αποτελεσµατική αποσυµφόρηση, στο µέλλον των άλλων δύο µεκάλων πανεπιστημιακών κέντρων της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Η προοπτική της µελλοντικής ανάπτυξης του Ιδρύµατος αναφέρεται σε ένα Πανεπιστήµιο µε 4 τουλάχιστον Σχολές κατανεµηµένα σε 2 κύριους πόλους, δηλαδή το Βόλο ως έδρα του Πανεπιατήμίου και τη Λάρισα στην οποία θα λειτουρκήσει κατ' αρχήν το Τμήµα Ιατρικής. Προβλέπονται περισσότερα από 20 Τµήματα (πτυχία), και … αριθμός αυτόνοµων Κέντρων Ερευνας και Εξειδίκευσης που Θα είναι κατανεµηµένα στο θεσσαλικό. χώρο m Προβλέπονται, επίσης, Κέντρα Ερευνας και Εξειδίκευσης στην Καρδίτσα κια τα Βιοµηχανικά Φυτά, στα Τρίκαλα κια την Κτηνοτροφια, στη Λάρισα κια τις µεκάλες καλλιέρκειες, ενώ στο Βόλο προβλέπεται το "Κέντρο 13111116 ωσης Επιµορφωτών και Στελεχών Τοπικής Αναπτυ ης" το "Ακαδηµαϊκό Κέντρο Παιδακωκικ Ερευνας" και ο 'Ψυχοπαιδακωκικός Συµβουλευτικός Σταθµός" Το σύνολο των προβλεπόµενων φοιτ τών στην τελική φάση ανάπτυξης του Πανεπιστηµίου ε ναι πε που 10.000 προπτυχιακοί και 1500 µεταπτυχιακοί. Το σύνολο των διδασκόντων όλων των βαθµίδων (ΔΕΠ) προβλέπεται να είναι περίπου 1.500 ενώ θα υπάρχει ανάλοκος αριθµός ΕΔΤΠ, Διοικητικού και λοιπού προσωπικού. 0 σφαιρικός σχεδιασµός της ακαδηµαϊκής προοπτικής του Πανεπιστηµίου είναι µια επιτακτι ανάκκή στην κρίσιμη αυτή φάση,, όπου προσδιορίζεται συνολικά 0 χαρακτήρας και οι στόχοι του. Οι επιµέρους συλλήψεις και επιλοκές που ασφαλώς αναµένονται στην πορεία Itn9 εξέλιξης του Πανεπιστηµίου, Θεωρήθηκε ότι δεν είναι φρόνιµο να κίνουν µε τυχαίο τρόπο είτε ως αποτέλεσμα οποιωνδήποτε εξωτερικών πιέσεων. Η ύπαρξη ενός σφαιρικού αρχικού σχήματος δεν µειώνει καθόλου την ευελιξία των επιμέρους προκραμµατισµών αλλά, αντίθετα, την υποβοηθεί και της δίνει περιεχόμενο. » 1.2.2 ΕΠΟΧΗ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΑΚΤΙΠΟΒΟΑΙΑ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ Δεύτερ βασική επιλοκή είναι να αποφευχθούν στο 10113110 Θεσσαλίας οι νωστές αρνητικές επιπτώσεις από την υπερβολική κατάτµηση των ακαδηµαϊκών µονάδων και των χώρων και να 81118111111981, κατά το δυνατόν, η συνεκτικότήτα στο χώρο και η ακαδημαϊκή συνοχή του Πανεπιστηµίου. Χαρακτηριστικά του βασικού σχήµατος ανάπτυξης του Πανεπιστηµίου Θεσσαλίας είναι τα εξής: α. οι δύο κύριοι πόλοι του Πανεπιστηµίου (Βόλος-Λάρισα) εµφανίζουν τη µέκιστη δυνατή ανεξαρτησία. β. Κάθε ένας από τους πόλους αυτούς χαρακτηρίζεται από συνεκτικότητα και όχ 118100110021. της ενότητας Τµή- µάτων που ανταποκρινονταισ να Κύκλο Επιστηµών και συκκροτούνται σε Σχολή και, ταυτόχρονα, από συµπλήρωµατικότητα ανάμεσα στα διάφορα Τµήµατα. κ. Διευκολύνεται η αποκατάσταση µιας λοκικής σχέσης 118 τα τοπικά χαρακτηριστικά και τις υποδοµές της ευρύτερης περιοχής κάθε πόλου. όπου αυτό είναι ανακκαίο κια διάφορους λόκους. Η σχέση αυτή είναι ισχυρότερη κυρίως ως προς τις Σχολές Επιστηµών Παρακωκής και Επιστιι ων.Υκει΄ας Ετσι η Θέση του Περιφερειακού Νοσοκοµε υ και το μεκεθος της ευρω… περιφέρειας της Λάρισας οδηκούν στην επιλοκή της Λάριαας ως έδρας της Σχολής Επιστηµών Υκείας κια την οποία πρέπει να εξαντληθεί η δυνατότητα προσαρµοκής στις απαιτήσεις του ΕΣΥ. (έμφαση στην πρωτοβάθµια περίθαλψη). ΄Αντίστοιχα, ο µεκάλος οκκος της Βιομηχανικής παρακωκής του Βόλου και της Μακνήσίας, σε συνδυασµό 118 τον πλούτο της χλωρίδας και της πανίδας της περιοχής αυτής και κυρίως σε συνδυασµό 118 την απαράβατη συνθήκη της συνοχής της Σχολής των Επιστηµών Παρακώκής οδήκη- σαν στην επιλοκή του Βόλου ως έδρας της Σχολής Επιστηµών Παρακωκής. 8. Τέλος, το πλέκµα των Κέντρων Ερευνας και Εξειδίκευ- σης επιτρέπει τη διασπορά των επιστηµονικών δραστηριοτήτων του Πανεπιστηµίου στο θεσσαλικό χώρο χωρίς να θίκεται 11 συνοχή των µονάδων του ιδιως στο ευαίσθητο επίπεδο των προπτυχιακών σπουδών. Εξάλλου, υπάρχουν όλες οι προύποθέσεις ώστε τα Κέντρα αυτά να αναπτυχθούν σε µονάδες µείζονος σηµασίας τόσο κια την εκπαίδευση όσο και 6… την παρα… 1.2.3 "ΤΑΞΗ ΣΤΟΚ ΑΣΤΙΚ0 ΙΣΤΟ - ΣΥΠΑΕΣΗ ΗΕ ΤΗ! ΚΟΙΗΩΠΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΠΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ Με την απόκτηση µιας σειράς ακινήτων, κτιρίων και εκτάσεων και 118 τις κυρίες κατευθύνσεις του Ρυθµιστικού Σχεδίου έχει αρχίσει να υλοποιείται στο "χώρο µια ακόµη θεµελιώδης επιλοκή κια το Πανεπιατήµιο Θεσσαλίας. Δηλαδή η ένταξη του Πανεπιστηµίου στον ιστό της πόλης και 11 "α'π'οφυκή της αποµονωµένης Πανεπιστηµιούπολης. Είναι ενδιαφέρον ότι παρόλο που το [10118111001010.898- λίχθηκε ιστορικά ως Θεσμός σε στενή ορκανική σχέση µε τους 98011009 της πόλης, το σχετικά πρόσφατο παρελθόν χαρακτηρίστηκε από µια παραµέλησή αυτής της σχέσης και από μια έξαρση στη δηµιουρκία ανεξάρτητων "Πανεπιστηµιουπόλεων' (campuses) έξω από την πόλη. Αυτό εξήκείται από τις πιεστικές ανάκκες κια περισσότερα νέα Πανεπιστήµια, από το πολύ υψηλό κόστος της 5119 µέσα στην πόλη, και από το δυσεύρετο των εκτάσεων στα κορεσµένα κέντρα των ευρωπαϊκών κυρίως πόλεων. Ακόμη, 88v φαίνεται να είναι καθόλου άσχετο 118 µια τεχνοκρατική ερµηνεία της αντίληψης κια την "ακα- δηµαϊκή …"αυτονομία αλλά και 118 συµπτώµατα πολιτικής καχυποψίας. ' , Η σηµερινή αντίληψή κια το ρόλο του πανεπιστηµίου φαίνεται να έχει ξεπεράσει την εµμονή στην ιδέα του αυτόνοµου campus. Φαίνεται οτι σήµερα είµαστε περισσότερο έτοιµοι να δεχθούµε ότι το πανεπιστήµια ασκεί ένα κοινωνικά σύµπλοκο ρόλο όπου η παρακωκή της τεχνικά εκ εταλλεύσιµής κνώσης συνοδεύεται από την πολιτισµι και πολιτική ανταλλακή ανάµεσα στο πανεπιστήμιο και 111v πόλη ως κοινωνικό σχηµατισµό. Για να διατηρήσει το πανεπι ιο το σύνθετο χαρακτήρα του πρέπει να παίζει χρονα και τις δύο πλευρές αυτού του σύµπλοκου ρόλου. Πρόκειται κια µιαν αντίληψη που ασφαλώς πλουτίζει και διευρύνει την ιδέα της "ακαδηµαϊκής αυτονοµίας". Η αντίληψη της συνε ούς πολιτισµικής ανταλλακής ανάμεσα. στο πανεπιστ … και την πόλη ενισχύεται ακόμη και από τις πρόσφατες εξελίξεις στη Θεωρία της πολεοδοµίας οι οποίες ανατρέπουν τη λοκι του zoning και προωθούν την επαναφορά στο µοντέλο της ιστορικής ευρωπαϊκής πόλης και στην ορκανική διαπλοκή των λειτουρκιών. Εξάλλου, και ορισµένα πιο "τεχνικά" ζητήµατα * ζητήµατα, δηλαδή, που αναφέρονται στις διαθέσιμες υποδοµές της πόλης, στο κόστος και στην ταχύτητα εκκατάστασής και, παράλληλα, στη λειτουρκικότητα του πανεπιστηµίου και της ίδιας της πόλης - οδήκούν προς την ίδια κατεύθυνση. Η συνεκτίμηση όλων αυτών οδήκεί καταρχήν στην προώθηση ενός 0x11110109 ορκάνωσης του πανεπιστηµίου στο χώρο που είναι πολυκεντρικό ως προς την πόλη και που περιέχει ένα πυρήνα πανεπιστηµιακών εκκαταστάσεων στον κεντρικό ιστό της πόλης και τις υπόλοιπες στην περίµετ της. H "υπέρ… " της παρουσίας του πανεπιστ… υ στον κεντρικ πυΏνα του αστικού ιστού είναι ιδιαίτερα σημαντική καθώς εκτός από τη διευκόλυνση στη ροή πληροφοριών ανάµεσα στο πανεπιστήµιο και την πόλη, µπορε επίσης να αποτελέσει πολιτιστι "χειρονομία" ακόμη και στο επίπεδο της αρ- χιτεκτονι ς ποιότητας. Εξάλλου, η ορκανική διαπλοκή των πανεπιστ ιακων 118 τις αστικές λειτουρκίες είναι χρήσιµο να κ νει µε τέτοιο τρόπο ώστε να υπάρχουν περιοχές σχετικής "κυριαρχίας" των πανεπιστηµιακών λειτουρκιών (άξονες, πλατείες) που να επιτρέπουν και να διευκολύνουν την ανακνώριση του πανεπιστηµιακού πλέκματος. Η Λάρισα και o Βόλος είναι δύο πόλεις που, παρά το όµοιο μέκεθός τους, εμφανιζουν αρκετές διαφορές αν κριθούν µε την προοπτική της δήµιουρκίας ενός πανεπιστηµιακού αστικού πλέκµατος. Είναι πολύ σηµαντικό το κεκονός ότι οι ιδιαιτερότητες του ακαδηµαϊκού χαρακτήρα του πανεπισ ιακού συκ- κροτήµατος στο Βόλο και στη Λάρισα συµβαδ ζουν µε τις ιδιαιτερότητες της U110801u19 των δύο πόλεων. '0 Βόλος χαρακτηρίζεται από τις µεκάλες διαθέσιµες επιφάνειες των κεντρικών "επωνύµων" κτιριων που είναι Στη σηµερινή φάση ανάπτυξής του το Πανεπιστήµιο Θεσσαλίας έχει ήδη αποκτήσει συκκροτήµατα κτιριακών µονάδων ή εκτάσεων στο Βόλο και τη Λάρισα, που εντάσσονται στην παραπάνω λοκική ανάπτυξής του Πανεπιστηµίου όπως περικράφεται στο ρυθµιστικό σχέδιο. Για τις μονάδες αυτές προκραµµατίζονται, βρίσκονται σε εξέλιξη ή έχουν περατωθε οι µελέτες και κια ορισµένα και η κατασκευή. Στις περισσότε περιπτώσειςπρόκειται κια µελέτες επανάχρησης υπαρχ my κτιρίων. Οι µελέτες αυτες καλύπτουν, µεχρι στικµης, προκραρµατισµο χρήσιµης επιφάνειας mg τάξης των 40.000 μ!- σε ήδη υπάρχοντα και επαναχρησιµοποιούµενα κτίρια και ανάλοκης . επιφάνειας σε νέα. Παράλληλα, προκραμρατίζεται η περαιτέρω ανάπτυξη της κτιριακής υποδομής του Πανεπιστηµίου. Αναλυτικότερα οι μονάδες αυτές είναι οι εξής; | Το Παραλιακο συκκροτηµα των πρώην καπναποθήκων Παπαστράτου στο Βόλο σε συνδυασµό µε παρακείµενο 7όροφο κτίσμα συνολικής επιφάνειας 14.000 τ.µ. περίπου. Τόσο η µορφή του συκκροτήµατος όσο και ή προνοµιακή του θέση και η σύνδεσή του µε την ιστορια mg πόλης το καθιστούν ευλοκα κεντρικό κτίριο του Πανεπιστηµίου Θεσσαλίας στο Βόλο. Η ένταξη του Πανεπιστηµίου στον αστικό ιστό σηµατοδοτείται τοδοτείται έντονα µε το κτίριο αυτό. Είναι χαρακτηριστικό ότι το συκκρότήµα των κτιρίων αυτών µπορεί να εξυπηρετείται κια τη διακίνηση των φοιτητών από την ήδη υπάρχουσα αστική υποδοµή, ή οποία µε τη σειρά της Θα αναζωοκονηθει από την πρόσθετη νέα χρήση της. 0 τεράστιος παραλιακός πεζόδροµος του Βόλου αφενός λύνει τα λειτουρκικά προβλήµατα και αφετέ υ επιτρέπει τεράστια οικονομία αφού δεν ε ναι απαραίτητη η ακορά κής που Θα ήταν ανακκαία σε άλλη περίπτωση. 2 Το συκκρότηµα του πρώην καπνερκοστασίου Ματσάκ- κου στην καρδιά της πόλης του Βόλου συνολικής επιφάνειας περίπου 14.000 τ µ. Είναι ένα κτίριο που συνδέεται έντονα µε την ιστορία της πόλης, και προσφέρεται κια m στέκαση πολλών λειτουρκιών. Οι ερκασίες αποτύπωσης και στατικής επάρκειας έχουν ολοκληρωθεί. Εξίσου σηµαντική µε την απόκτηση του κτιρίου είναι ή αποφασισµένη απαλλοτρίωση 3 οικοδοµικών τετ νων κια τη δηµιουρκία Κεντρικής Πλατείας. H συζ τησή κια το υπόκειο parking είναιενδεικτική mg σηµασίας αυτής mg προοπτικής. 3 To νεοκλασσικό κτίριο, πρώην Καβούρα, 500 τ µ. πε- ριπου στο οποίο στεκάζεται ήδη µεταβατικά ή Διοι- κήσή του Πανεπιστηµίου και η Τεχνική Υπηρεσία. 4 Το κτίριο πρώην Κ.Τ ΕΛ. στο Βόλο συνολικής επιφα- νείας 3.000 τ.μ. περίπου το οποίο προορίζεται να καλύψει βασικά τις ανακκες mg Κεντρικής Βιβλιο- θήκης του Πανεπιστηµίου και πολιτιστικές δραστή- ριότήτες. Πρεπει να επισηµανθεί οτι µε την παρέµβαση αυτή. αφενός διευκολύνεται η απομάκρυνση µιας λειτουρ- κιας που δήµιουρκούσε προβλήµατα στην πολη και αφετέρου ολοκληρώνεται στην περιοχή αυτή όπου υπάρχει ήδη το Ωδείο, το Θέατρο, το Δηµαρχείο, η Πλα- τεία Ρήκα Φεραιου κλπ. ένα Πολιτιστικό Κέντρο µε- κάλής κλίµακας. 5 To συκκρότηµα του πρώην ερκοστασίου της Μεταλ- λουρκικής στο Πεδίο του Αρεως στο Βόλο όπου τελικά ολοκληρώνονται οι ερκασίες κια την έναρξη λει- τουρκίας του Πανεπιστηµίου. Το συκκρότηµα αυτό σε συνολική έκταση 50 περίπου στρεµµάτων προορίζε- ται να καλύψει τις ανάκκες κυρίως της Σχολής Επι- στηµών Παρακωκής. Η παρέµβαση του Πανεπιστηµίου στο σηµείο αυτό έχει αποκτήσει ιδιαίτερη σηµασία κια την πόλη κα- θως, εκτός από την αναβάθμιση που συντελείται, µε επιχωµατώσεις στις αλυκές και τα τέλµατα της πε- ριοχής δηµιουρκήθηκε µεκάλο σε έκταση "νέο έδα- φος". Το έδαφος αυτό ενοποιούµενο µε τις άλλες κει- τονικές δηµόσιες και δηµοτικές εκτάσεις επιτρέπει τη δήµιουρκία ενός µεκάλου Πάρκου το οποίο εκτός από τις λειτουρκικές ανάκκες του Πανεπιστηµίου Θα καλύψει επίσης συμπληρωµατικές ανάκκες της πό- λης σε αντίστοιχες υποδοµές. 6 Οικόπεδο στο Κέντρο του Βόλου απέναντι από τη Γαλλική Σχολή που παραχωρήθηκε από την Κτήµ. Εταιρεία του Δημοσίου και όπου θα στεκαστούν μελ- λοντικά πανεπιατηµιακές δραστηριότητες σε συν- δυασµό µε την αξιοποίηση ίσως και κειτονικών ακινήτων των οποίων η αξία κια την πόλη θα µπο- ρούσε έτσι να αναβαθµιστεί. 10 7 Μονή Πάου στην Αρκαλαστή του Πηλίου σε έκταση 580 στρεµ. που παραχωρήθηκαν από την Κοινότητα. Το παλιό µοναστήρι, μετατρέπεται τώρα σε µικρό συνεδριακό κέντρο, µε βασικό στόχο ν' αποτελέσει σηµείο επαφής µε τη διεθνή ακαδηµαϊκή κοινότητα. Παράλληλα εκτελούνται έρκα οδοποιίας και σχεδιάζεται η αξιοποίηση των εκτάσεων κια συμπληρωµατικές εκκαταστάσεις και ως ακρόκτηµα. 8 Ορκάνωμένο ακροκήπιο 100 στρεμµ. στο Βελεστίνο που ή Πανεπιστηµιακή του λειτουρκία θα αρχίσει από τη χρονιά αυτή στο πλαίσιο του Τμήµατος Γεωπονίας Φυτικής και Ζωικής Παρακωκής. 9 Έκταση 200 περίπου στρεµ. στη Θέση Πευκάκια στο Βόλο που παραχωρήθηκε απο το Δήµο κια τη δηµιουρκία Βοτανικού Κήπου και άλλων Πανεπιστηµιακών Λειτουρκιών. 10 To πρώην "Ακροκήπιο" στις Μηλιές Πήλιου εκτάσεως 30 περίπου στρεμµάτων το οποίο προορίζεται κια την ίδρυση Επιστηµονικού Κέντρου Φυτικής και Ζωίκής Παρακωκής. 11 Η Κλινική πρώην Κατσίκρα στο κέντρο της Λάρισας συνολικής επιφάνειας 3000 τ. . ή οποία Θα στεκάσει µεταβατικά τις πρώτες εκκατασ σεις του Τµήµατος Ιατρικής. 12 Έκταση 90 περίπου στρεµµάτων στη Λάρισα σε άµεση κειτονια ζε την περιοχή όπου θα κτιστεί το Περιφερειακό Νοσοκοµε , που παραχωρήθηκαν από το Δήµο. Εκεί θα αναπτυχθούν οι µόνιμες εκκαταστάσεις του Κύκλου των Επιστηµών Υκείας. Ι 3 Έκταση 2500 περίπου στρεµµάτων στην περιοχή Χλόη του Βελεστίνου κια την κάλυψη των ανακκών του Τµήματος … … Γεωπονιας. 11 . " ." ΄ . ' '-΄ & ΄ .. σ.:΄ΐ.ι ΄ χ '.΄. ".…" ξ …-'΄Δ . Έπµεπι(υ ς….ιΧ' 3 . | |. . ' Ξ Μιας: ΜΜΑ! .- 3εΛαπων & |? ΄ … & % .! , ' ΧΧ - η? I ! ξΧάξ «Η… …. ο \ Ξ€;….ς ε , Υζ΄΄ _ .… ο…" . - ΄΄... λ.. .; ' ΕΕ;. ΦΑ ' |.&. % | . Έχε σε): πλάι ' έξι?! κ ' ΄΄ ' Χ ζ - . ΄: % ' " /(-… Ό , | , …… …" Ι" νά ειιοπε.ιο Με»… » …. Υζχ % η…? … … #. ,… . πως"… Α……σν ΄΄ Δ . … . … -. Ό...Ώ΄; .. ' …;); . . ΄ . α΄… % &." I . ;, Ζ'.-% " . . ΄ . .. . ' "'ο'>| " &… |, ' Οι ΄Β Λ … ' ! , .. ». Πυξ…" ' . ΄ Κχ..ψ /λ' ΄ .. && . . … … : .. ι . ' «- Β…:μ ήπιαν ' /΄.Ξ'… ) Ξ… = " "& ΄ ΄ πως: , …' ,) :; ? …… ΑΧ .. Q ya … 1 = …- … "... τι … ΄ .… . &? Ξ " στα τις" 1 1… " ' ',',', ΄ & …- Κ . 000 M …… Η… .… 1 ξ '. . ' ' ! Ι',: … … ι !Α Δ . αφ» . Με… .΄& Αποψη… ΜΜΕ!!! # λ'"%ΉίΞ" . ΠΝ | NECK/H11 ΜΜΜ! ΜΜΑ! Ψ" …… ε? v πιο κι 8 Με… Μον ΜΗΔΕΝ…) ιτ…ο .. , … ) έµπαινε τον πΑιεπ.……π Ρ&΄…"…" "032," &" {Mango κ η…) να Η")… ξ'ζΌΠΛ1|ΔΦ' . Π…Α…|ωγ 12 … …! τα ΜΜΜ!" … m Manning .ummmxnz πιο…) ωω " ι'&:τΑ…κοι να]: τα "Α…… .… .… Χ΄ . \ . χ . | χ « . «| ., . | ' | ΧΧ ; € / . ι.. \ ..|.".ι ' ….΄.γ , "I." i '. ": ι.". | .ϊσ΄"ι Φ.… | Ε - I , ' ι'." µΧ , . " ΄ / 39 ! ξ / &… /"-.‘-. …' b ή ΄ a ΜΕΜΜΥ θα"! …΄/ Χ ια… ΝΟΙΟ…εΌΥ … mm ..ΐ… µοναδα που προαιωι να λειτουργια" :. το …. απ 38-89 Η µοναδις που ιρηρφ µα ιζ"… να λιπαρ- τησοω "to: της εποµενη; Μπας ' μονάδας ". προγρα- µµα"… να πιτσιρ- ΠΓΚΝ7ΉΜ΄ ΠΕΙ/Ν Μάο" αν": της ΜΜΜ! Δ|ΔρωΛ|ι …"…" μηπως κατα" « ' ΄ ' οικοπεΔο ΡΜ Έ…Μ.ΗΜ .ΜΜοωΥ O - ΚΟΙΝΟ Ψ..…1 . απ…… . … ενώ… Με… ιωπκµι . . ϊ": µια"… - σώµα. » Η…" ”Frill-TVA Τ . I .? α.|ρ-Με|- & " Ιι 1.2.4. H ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΤΗΣ ΔΚΔΔΒΗΔΙΚΗΣ ΦΥΣ10ΓΠΩΠΙΔΣ TOY ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΘΕΣΣΔΛΛ[ΔΣ Με πρόσφατες αποφάσεις mg 11 Διοικούσα Επιτροπή ζήτησε την ιδρυση ενος ορισµένου 0009000 νεων Τμηµάτων µε χαρακτήρα ευρύ και δυνατότητες το καθένα να περιέχει ενδιαφέρουσες εξειδικεύσεις που να αντιστοιχούν στην προοπτική ανάπτυξης των διαφόρων κλάδων. Οι επιλοδες αυτός που οριστικοποιούν τη φυσιοκνωµια του Πανεπιστημίου Θεσσαλισς υιοθετήθηκαν 81100000 0110 τον 11009011000156 και τον αρµόδιο 1111000150 Παιδείας πρόσφατα και αναµένεται σύντομα η επικύρωση τους 08 τα απαραιτητα Νοµοθετήµατα. που θα εκδοθούν. Σύμφωνα µε τις αποφάσεις αυτές η τελική ακαδηµαϊκή συκκρότηση του Πανεπιστηµίου Θεσσαλίας σε αυτή τη φάση της ανάπτυξης του θα είναι η εξής; Σχολή Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστηµών που περιλαµβάνει: Γενικό Τµηµα Παιδακωκικό Τμήµα Δηµοτικής Εκπαίδευσης 11008050150110 Τµήµα Νηπιαδωδών Τμήμα Επιστηµών της Ακωκής Τµήµα Φιλολοδικών Σπουδών και Εφαρµοσµένης Γλωσσολοκιας Τµήµα Ιστοριας και Πολιτισµικών Σπουδών Τμήμα Κοινωνιολοδίας και Κοινωνικής Πολιτικής Σχολή Επιστηµών Ιιαραµδής που περιλαµβάνει: Τµήµα Φυτικής και Ζωϊκής Παρακωκής T011110 Χωροταξίας και Περιφερειακής Ανάπτυξης Τμήµα Μηχανολόδων Μηχανικών Βιομηχανίας Τµ α Βιομηχανικού Σχεδίου και Εφαρµοσµένων Τε ' Τ α Μι… Βελτιώσεων και Γεωρδικής Μαμά… … … Τμήµα Αδροτικής Οικονοµίας Σχολή Επιστηµών αιτίας που περιλαµβάνει: Τμήμα Ιατρικής Γενικό Τμήµα Φυσιοκνωστικής και Βιολοκικής Κατεύθυνσης ' Τµήµα Νοσηλευτικό Τμήμα Δηµόσια Υκειας Τµήµα κλινικ ς φαρµακολοδίας Παράλληλα καθώς εκλέδονται πια τα πρώτα µέλη ΔΕΗ. και το Πανεπιστήµιο στελεχώνεται 08 ερευνητές και διδάσκοντες, 08 πρόσφατη απόφαση της Διοικουσας Επιτροπής άρχισαν οι διαδικασίες διερεύνησης της φυσιοδνωµιας των Κέντρων Έρευνας και Εζειδικευσης και της µορφής της εαατάστασής τους στο θεσσαλικό χώρο. - Ελπίζεται σε λοκικό χρόνο οι δραστηριότητες αυτών των Κέντρων να ανταποκριθούν στην παρακωκική ταυτότητα των 15 περιοχών που θα 85501001090011, φυσικά 08 την συνερδασία των τοπικών δυνάµεων. Τελευταίο (όχι όµως και 31561800 σηµαντικό) στοιχείο που πρέπει να µνηµονευθεί είναι ότι το Πανεπιστήµιο ως θεσµός αποτελεί το υπόβαθρο ανάπτυξης που από τη φύση του σ υ 5 κ ρ ο τ ε ί τις πνευµατικές δυνάµεις. 0 βαθµός και η επιτυχία αυτής της 01155061110119 εξαρτώνται σε 085030 βαθµό από τις αρχικές πρωτοβουλίες που θα αναληφθούν και από το ρυθμό "συµφιλίωσης" ή "αφοµοίωσης" του "Πανεπιστηµίου" 08 την περιοχή που θα εκκατασταθεί. Κυρίως όμως αυτό εξαρτάται από τους ανθρώπους και από την κοινωνική τους λειτουρκία που αναπόφευκτα όµως θα συνδέεται και 08 10 00500011098001110 τους και φυσικά η πορεία 500 να αποκτηθεί το ανακκαίο κύρος θα είναι 0850311 και 0 806009 δύσκολος. Τα παραδείκµατα 0009 καθόλου 81100000501019 801101001209 ανάµεσα στο '1101181100111000" και τους "Πανεπιστηµιακούς" από τη µία 11381100, και την τοπική κοινωνία 08 τα κατεστηµένα σχήµατα εξουσίας, 08 10 πρακτικά της προβλήµατα, τα ειδικά συµφέροντα και τις συµβατικές αντιλήψεις της από την άλλη πλευρά, δυστυχώς δεν λείπουν και ασφαλώς χρέος όλων είναι να διδαχτούν από την ιστορία και να εμπνευστούν από το στόχο της συσπείρωσης και του κοινού συµφέροντος. Η συνε κασία του Πανεπιστηµίου 08 630119 τους ρείς που προωθο ν την πνευµατική ανάπτυξη πρέπει να ξεκινήσει αµέσως χωρίς αντιπαλότητες αν κι αυτό έχει ήδη φανεί πως δεν είναι πάρα πολύ εύκολο. Η ένταξη του Πανεπιστηµίου 0800 στον αστικό ιστό θα προσδώσει πάντως 00801119 000 ειδική δραµατικότητα στις πρωτοβουλίες προς αυτή την κατεύθυνση, αφού όλα θα δίνονται, θα πρωοθούνται, θα αναχαιτίζονται, θα επιτυκχάνουν ή θα 1111101115de01111 στο ανοιχτό κοινωνικό προσκήνιο. 1σως αυτό ωφιβώς, το ανοιχτό κοινωνικό προσκήνιο και η διαρκής έκθεση στην κοινή κνώμη διαµορφώσει 50115000 και την ανακκαω αίσθηση του µετρου που θα μπολιάσει και τους ενθουσιασµούς και τις αντιδράσεις. Το Πανεπιστήµιο 500 να 011008080 να αναπτύξει θα πρέπει επίσης να 011008080 να αναπτυχθεί. Αυτή η δική του ανάπτυξη έχει 01105101 από 1n 011vep500£0, 111 συνδροµή, την κατανόηση ή και την ανοχή λων. 16

»- & ΑΠΟΚΟΗΜΑ ΕΨΗΗΕΡΙΔ0Σ ( "ΕΜΠΡΟΣ" ζ . | "3 5 ΚΨΜ. … (>; ? Ηµεροµηνία....+… ................. [ ΜΕ"; 5 "€ '? &" ( . Μι Bil Aalmupvfian τό Παυε…6τι΄1µ|ο: ' .Η. - ών λειτουργώ… Σε ορια. Π…ισ1ηµΙου. που μια… …. τα ες… πιο… ΜιΜ΄ …… …. γρ…ία πως Δ.…. …… μια… και …… Μος, που… α……ς που Παν"… "ί"… …ρ…α. To “Ac … µία …. Ανώ…ογτα, " … ….….ς … Δ.… … …'… τον Παγκ…. …… …. …… Μ.… …'"- …ΝΜσ και ο… Ο… "Υ.… αδιαφορούν… Δεν " ……0… αν αν …. … τα προβλήµατα …. Ψ …κι διαµαρτυρίας ο… νους "πως … τω…. ως "που"… τον Iowa-u l …. … … Αναγ."? …. στο ΜοζσνσνΠο. Το …. ωρ…ιψ …… έχει να)… Μι και οι "τω…… ως πιο … … Κάπως …. και 13 …. … το χαλια θα &… και το Πανεπιστήµιο 0ιΜΜος αν τα. &… γι… αυτό mu Όττο…» ια Μοντ" του … —— για Μάνα… ΜΜΜ -- να αµα… να λειτουργή … ~— 6nu: και … δικά µας Πανιω- Μια:

ΕΘΝΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ XEIPOTEXNIA‘Z …. & ΄Αθήναις τή .......... 1.6.1]....ΐ.1…9γρν…αρ…ξψ…196ξ. "Οδός Μητροπόλεως 9 Τηλεγρ. Διεύθυνσις 1 6 ΕΛΛΕΝΤΕ ΄Αριθ. Πρωτ. ………………………………………………… 7… ……………………… Κύριον Κϊτσον ΜακρΉν 'Αφεντούλη 22 'Επιστολή σας άπό 13-1-1962 Αναφερόµενοι εις την εν επικεφαλιδι επιστολήν σας, γνω- ρίζοµεν υμίν ότι, εγκρίνοµεν τάς διά ταύτης προτεινοµένας μετακι- νήσεις κατά τόν µηνα Ιανουάριον €. €. ήτοι, 10 ημέρας διά Θράκην και νησον Θασον καί 1Ο ημέρας διά Πελοπόννησον και Ζάκυνθον. Μετά τιµΞς | …. o ΄78ζ΄ΞΣΧΞΣ7π ς Δι;µ66ντής "|? "Ο ώ/ », 18 €"(> &)» Σ…'.11'1.ι,ι1>ΑΝοΣ «». .Ν΄ΙΚΟΓΛΟΥ "κ… ; Κοινοποίησις: … ΤµΞμα ΛογιστικοΌ - ΤµΞμα Γραµµατείας καί Προσωπικού ΧΓ/ετ

• 'ιί3΄.'-'ώ,ψ… &, . TO BI-IMA TE ,΄Ή ι [I Λ.,/ a “is "οίκου.; LH-CIDIAOAOI‘IKH ΑΝΑΓΝΩΣΗ 'ιΘετ…ό διορισµό στό Κολοψική ανάγνωση). τούτα στή λέξη ανά- man σηµαίνει άνα- 6 όρος αύτός προ- γιά νά δηλώσει τή atria έπαφής μας µ' είµενο. Προόάλλεται, ά έκτοπίσει άλλους χρήση (της λογοτε- |ς καί τής δι κα- 'Από αυτούς οί δο- in: ανάλυση καί ερ- η ανάλυση, δανεισµέ- πική λογική, τά μα- τίς φυσικές έπιστή- τει τό ποιητικό κεί- ιύ ίαθηγητού ΜΑΡΩΝΙΤΗ ιµα πού µπορεί καί αυτό στα συστατι- at. T6 έρώτηµα όμως νη περίπτωση είναι σύνθεση λειτουργεί παράθεση των συστα- ιχείων n μήπως καί ' ασύµι6ατη και &- ιμπλοκή τους. Σ' & γου χάρη, πού άπο- από µία λέξη, ή ηνία του δέν άπορ- εµο:νωμένα γράµµα- οπής πού τό συνθέ- τόν συγκεκριμένο 5‘ 16 'I'8Io’ ισχύει καί στικό κουσ…τάλλ…α xa’ "εναποίηµα, τίς καί τίς συντακτικές ακόμη καί µέ τά Μάμα-τα. Io): μόνον σύτός 6 επίλυσης πού άπει- κή σύνθεση µέ τήν σχολαστική λογική να… τα": όρου µέ σσότερο ή µέθοδος ιός έπέ6αλε µέ τόν Κική πράξη. Τής &- τομίας αφελή, όπι- momma προϊόντα εί- ση τού ποιήµατος >,καί τή µορφή του "Με… τής μορφής ' &ποτρόπαιη έξαρ- /ικών στοιχείων — ροµ-οιώσεις, κοσµη- αί άλλα συναφή ή ιηση τού περιεχο- ττ΄γν αναζήτηση τού υυνήι.ιατος πού κο- x)‘ τής αναλυτικής ασπός είναι καί ή ποιήματος σέ συν- ες, πού 6 µαθητής )αΦοάσει τήν ποιη- ιξη σέ οµαλό πεζό τίς λέξεις σέ φυ- "κε &" and] σειρά, νά πεί µέ δικά του λό- για τί λέγει 6 ποιητής έδώ καί τί παρακάτω. Αύτά καί άλλα αρνητι- κά σύνδρομα τής ανάλυσης κατα- δικάζουν νομίζω τόν όρο σήμερα σέ άπόριριψη καί αχρηστία. 'Ο όρος ερµηνεία είναι παλιός καί φιλολογικής καταγωγής: προ- υποθέτει καί αύτός διάκριση ανά- µεσα στό γραµµατικό "φαινόμενο καί τή 6αΘύτειρη κρυφή έννοια καί λειτουργία του μέσα στό ποίηµα διασπά κι αύτός τήν ποιητική EK- φραση στά" σημεία καί τίς σηµα- οίες τους η, γιά νά χρησιµοποιή- σω πιό μοντέρνους όρους, στά ση- μαίνοντα καί τά σηι,µαινόµενά τους. T6 πιό αρνητικό όµως σύμπτωµα τής έρµ:ηνευτικής μεθόδου παραμέ- νει ή ύπόΘεση' ότι ή ποιητική γλώσ- σα είναι κατά κάποιον τρόίπο από- κρυφή, καί ή αποκρυπτογράφησή της χρειάζεται τή μ*εολά-6ηση ενός άσκημένου καί προικισμένου μάν- τη, πού είναι σέ Θέση νά έξηγεϊ -νά έριµηνεύει- τούς οίωνούς της, τά όση-μα σήµατα της, καί νά τά μεταδίδει στούς ανίερους καί άμουσους. Αύτή ή Θρησκευτική σχεδόν στάση Με…" στήν ποί- ηση, συνεπάγεται τή δηµιουργία ένός ίερατείου, έξηγητών, τό ρόλο τών όίιτοίων ' (νεται καί εύτελί- ζει, ίπποτίΘεται, µέσα στήν τάξη 6 ταλαίπωρος δάσκαλος. 'Υπερ- δάλλω συνειδητά, αλλά δέν …… κρύνοιμαι, νοµίζω, πολύ από τήν ίδεολογίά πού γέννησε καί συντη- ρεί τήν ερµηνεία ώς σρο Kai µε- Θοδο επαφής μας μέ τήν ποίηση. 'Οπωσδήπιοπ'ι:΄ ένας τρόπος, πού ύπονοµεύει τήν οίκειότητα ανάµε- σα στό ποίημα καί τόν νώστη του είναι, σήµερα τουλαχιστον, δια6λητός ή, κός καί επικίνδυνος. 'Απί3ετα µέ τούς όρους ωά- λυση καί ερµηνεία, 6 όρος ανά,- γνώση, δίχως νά απλοποιεί τά προ6λήµατα καί τίς δυσκολίες τής ποιητικής γλώσσας, το': αναθέτει κατευθείαν στό αρµόδιο. πρόσωπο -σ' έκείνον δηλαδή πού δια6άζει ή ακούει ένα ποίηµα, µόνος του ή µαζί μέ άλλους. '0 όρος ανά-γνω- ση. "Μπουένος από τή "αυτί (ή όποία κωδικοποιεί τόν ζωντανό λόγο καί εύνοεί τή συντήρηση καί τήν αναπαραγωγή του ανά πάσα στιγµή)΄ είναι, πιστεύω, από πολ- λές απόψεις, ό προτιµότερος τρό- πος για τήν εντατική έπικοινωνία μας καί μέ τήν ποιητική γλώσσα. ΠιρούποΘέτει ο΄τι καί ή ποιητική γλώσσα (άκρι6έστερα: ή ποιητική γραφή) δως γενικότερα ή γραμ- μόνη γλώσσα, ύπο6άλλει καταρχήν πράγµατα άναγνωοίσιιμα. σ΄ ένα κώδικα πού μπορούµε νά τόν µά- Θοι:με, άν µας ενδιαφέρει καί µας χρειάζεται. Για τή δουλειά αύτή απαιτείται μόχθος, έπιιμονή καί ένταση -άνάλογη μ' έκείνη τού μικρού παιδιού …': καλειται νά αναγνωρίσει τό ζωντανό λόγο μέ- σα καί κάτω τά γιράµιµατα τού Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ Χ0ΥΝΤ*Α ΤΗΣ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ ΑΠΟ 0080 ΜΗΠΩΣ ΑΝΤ|ΜΛΗΣ0ΥΝ έστω, παραπλανητι-' ανάγνωση. Θά µω- .; άλφα6ητου- έπι6άλλετοι άσκηση πλάι σ' ένα έµπειρο µάστορα, λά τελικά ή εξοικείωση γιά τήν οποία μιλήσαµε, είναι καί έφικτή καί απελευθερωτική: µέ τήν dwa- Yvéplcri της ή ποιηΤ…ή γραφή απελευθερώνει τόν ποιητικό λόγο καί τόν προσφέρει ώς οίκεία εµ- πειρία στόν τρόφιμό της. 'Η άναµ- γνώριση λοιπόν τού ποιητικού λό- γου είναι τό τέλος τής ανάγνωσης. Παρά τουτο 6 ποιητικός λόγος, όσο κι άν είναι αναγνωρίσιµος καί δα?ύτατα οίκείος, αποτελεί µέσα στό σωµα τής κοινής γλώσσας τό σκληρό πυρήνα της. Καί έδω άρ- χίζουν οί δυσκολίες. Χρειάζεται & αναγνώστης τής ποίησης νά πει- στει ότι ή ποιητική γλώσσα δέν είναι ή διακόσμηση τής κοινής γλώσσας, 6 έ'ξώρα'ίστικός καλλω- πισµός της, αλλά ή δηµιουργική της δυναµη (αύτό σηµαίνει τελι- κά: ποιητικός), όταν καί γλώσσα ανιτκρίζει κατά µέτωπο τα συγκεκριµένα πράγματα καί δέν απογειώνεται στήν έννοιολογι- κή τους σχηιµατοποίηση καί αφαί- ρεση. 'Ο ποιητικός λόγος είναι, µέσα στό εοτρυ: τής συλλογικής γλώσσας, 6 πιό εµπειρικές καί έµ- πράγματος πού διαθέτουμε. Αύτή ή προσωπική εµπειρική καί αυτή… τη φύση καί λειτουργία του καθορί- ζει καί τούς δασικούς χαρακτήρες του. 'Η ανάγνωση της |ποιησης σκο- πάει στήν αναγνώριση αύτών τών χαρακτήρων πού συνεχουν τήν ποι- ητική γλωσσα καί τήν ώΘούν στήν αύτόνομη προδολή της: δηλαδή στά ποιήµατα. Δέν πρόκειται νά προχωρήσει πρός αύτή τήν κατεύ- Gum, πού Θα μας πγαινε πολύ µακρυα και Θα µας άντ0µάκρυνε από τό συγκεκριµένο στόχο τής είσήγησης. Τούτο µόνον έπιλέγω: ανάγνωση τής ποίησης προύπο- Θέτει µιά είδική σχέση τού αναγνώ- στη µέ τήν κοινή γλώσσα καί τήν ύΜκείµεή της πραγματικστητσ. Δίχως τήν… είδική αύτή σχέση ή γλωσσα τής ποίησης γίνεται &- φρός γιά κοσµικούς κυρίους καί τούλι γιά φιλάρεσκες κυρίες. Μίλησα γιά είδική σχέση τού άνοηνώστη µέ τήν κοινή γλώσσα. Προσθέτω τώρα τήν κλίση καί τήν καλλιεργημένη του αίσθηση, πού τού επιτρέπουν νά διακρίνει τή Θέση καί τή λειτουργία τού ποιη- τικού λόγου µέσα στό σώµα τής κοινής γλώσσας. Η κατάκτηση αύ- τής τής σχέσης, καί ή καλλιέργεια αυτης της αίσθησης. ή υπαρξη της κλίσης, είναι Θέµατα ίδιοσυγκρα- aim; τρι6ής καί μελέτης. Κλίση, σχέση καί καλλιεργηµένη αίσθηση πρός τήν κατεύθυνση αύτή κατέ- χουν καί έφαρμόζουν΄ έμπρακτα αύ- τοί πού τούς όνομάζουµε ποιητές (όσο καί έφόσον δέ σφετερ-ίζονται δέν πλαστογραφούν τόν τίτλο τους). Τήν ίδια όμως σχέση καί τήν ίδια αίσθηση µπορει, δευτερο- γενώς, νά αποκτήσει, χάρη στούς ποιητές Kai τό έργο τους, καί 6 αναγνώστη-ς τής ποίησης. Ο προσεκτικός τώρα καί έντα- τικός αναγνώστης, ΄µέ τήν άσκηση καί τή συστηματική µελέτη, μπο- ρεί νά γίνει 6 μάστορας πού ονο- µαζουµε φιλόλογο. 'Από τή δική του λοιπόν συµπαθητική εμπλοκή στήν ποιητική γλώσσα, προκύπτει μιά δευτερο6άΘµια 6νάγνωση τής ποίησης, πού προτείνεται έδω ώς τρίτος σταθμός τής ανάγνωσης καί χαρακτηρίζεται ώς φιλολογική ξαναγυρίσώ στόν ΚύΞι΄ωιή 12 Φεθρούαρίου 1978 .'-:-'ψ.ίϊΣ?Μ. ξ… ." 'II-é - …. .. . τουΣ τους Με… ΜΠΕ ΔίΕΠθυΝΤΑ; Στο ειΔΗΣειε.. Μου ναι…… mro ΔυΣτιιετο'ι. ΒΕΒΑΙΑ Με το … επ…? έπειτα . του ποιηση… * Για TA «Μο...... ΠΑΝ το Σ.. _ TO BAZIKO είΝΑι ,; 01ιΑποκοιΜΗΘΗκΑΝι Λεπτοµέρεια τέµπλου 'Αγίου ana Λευκάδος 0i φιγούρεε τού Κατρατγκ'ιόΖΜ καί ή παράδοόπ ο ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ Καραγκιόζης είναι πολυσύνθετο: κείμενο, μουσική. ανθρώπινοι χαρα- γεωγραφική …… …… ρώων, KI‘vnan, φιγούρες. ΚοΘεμιά από τίς συνιστώσες πιστές επιδε- χετοι ξεχωριστό πλησίαομο, πού είναι χρήσιµο αρκεί ή είδική σύ… προσέγγιση να μήν αγνοεί τίς ολ- λες πλευρές τού φοινόμενου. Αύ- 16 παραμένει ενιαίο Kai τό φώς πού πέφτει σ' ένα από τα στοι- χεία πού τό απαρτίζουν av'rava- κλδτοι καί στο άλλο. Με αφορµή τήν έκδοση τού δεύτερου τόμου τού 6ι6λίου “'0 κόσμος τού Ka- ραγκιόζη» θα έπιχειρήσουµε v6 δούµε τίς φιγούρες τού θεάτρου τών σκιών am σχέση τους µέ την ελληνική λαϊκή είκοστική παρά- δοση. Δέν Θα αναφερθούµε εδώ στίς ρεκλάμες τών παραστάσεων τού Καραγκιόζη. ‘H σχέση τους με τη λαϊκή ζωγραφική είναι ού- 1ov6n1n, μεταχειρίζοντσι το ίδιο εκφραστικά µέσα. Οί μορφές τών ήρώων. ενώ κρατούν τα xa- paK1ano1IK6 τους, δεν είναι nI- (πές αποµιμήσεις τού πρότυπου. 'Ο ρόλος τού περιγράµµοτος πε- ριορίζεται, οί κινήσεις είναι απο- δεσµευμένες από τούς περιορι- σµούς τών λίγων αρθρώσεων τού πρότυπου, πολλές φορές ύπορχει καί τοπίο στο θαθος. Περίπου το ……ρκΜροο.ο ρίξουν προς το δεξιό. το ίδιο !- σχυει Kai για το λιΘοΜγλυφο τού αύλόγυρου στο σπίτι το.) Τριαν- .τσφύλλου… (Δροκιο) καί σε έργα τού Ιλιον από το Ζουπανι. Παρα- δείγματα ea µπορούσαμε να av- τλήσουμε Kai από τίς σχηµα- τοποιπμένες ανθρώπινες µορφές τών ήπειρώτικων ύφοντών. το "ζωγραφισμένο ψωµιά» τού Θεόφι- λου πολλά μπορούν νά μας διδα- ξουν για τη σοφία ούτών τών πο- ραθσοεων τής προοπτικής. πού δλ- Τού ΚΙΤΣ0Υ A. MAKPH λωστε ούτε τήν ήξεραν ο! λαϊκοί μας τεχνίτες ούτε την αναζήτη- σαν, αφού δεν τήν χρειάζονταν. 'Η σκηνή τής δρακοντοκτονίος, παράλληλα µε τή συχνή εμφάνιση της στά δηµοτικά τραγούδια Kai τίς λαϊκές παραδόσεις. έχει εν- διαφέρουσα σταδιοδροµία Kai στην τέχνη. 'Αρχίζει από τήν avIovpa- φία ("Απ Γιώργης), περνάει στο ξυλόγλυπτο τέµπλο (ύπέρθυρο ώροίας πύλης) Kai φτάνει στον Καραγκιόζη (καταραμένος όφις). Δικαστική αντίληψη σε θα… 1a άσχετο µεταξύ τους. ’l- διότυππ αλλά πολύ διδακτική περίπτωση είναι το µόνιμα σκηνι- κά τού Θεάτρου τών σκιών, Kai προπαντός το Zapai. τοποθετη- µένο συνήθως στην δεξιά άκρη τής φωτεινής οθόνης. το Σορά΄ί είναι ένα πλέγµα οδιαφανούς σκελετού - σχεδίου πού περικλεί- νει φωτεινές χρωµατιστές επιφά- νειες, Λίγες, Kai όχι πάντα σιτα- ροίτητες, λεπτοµέρειες µπορεί να γίνουν Kai ζωγραφιστές, πόντο δ- μως μέ τον αίσθηση τής διοφώτι- στης χρωματικής επιφάνειας πού πορεµδσλλετοι ανάµεσα om φωτει γή πηγή Kai στο θεατή. το χρώ- µατα δεν ποικίλουν απλώς το σκελετό - σχέδιο, αλλά το Ka- νουν συνθετικά σαφέστερο αν καί πολλές φορές ol οδισφανείς γραμµές χωρίζουν μια φωτεινή έ- πιφύνειο πού Θα μπορούσε να εί- ναι ένιαίο δν λόγοι συνοχής Kai σταθερότητας τού χορτονένιου σκελετού δεν επέδαλλαν σύνδε- on δύο παράλληλων γραµμών μέ µία I") περισσότερες ενωτικές. '0- 1av έχουμε στό νού πώς λειτουρ- γεί ή λαϊκή τέχνη κατολα6οίνου- με μέ πόση επιτυχία γίνεται δια- κοσμητικό εύρημα οι)… ή προ- κτική ανάγκη. "Αν τώρα εξετά- σουμε έναν φεγγίτπ 6ορι:ιοελλο- δίτικου αρχοντικού, πάλι θα ου- νοντήσουµε évav πια…… σκε- λετό - σχέδιο πού περικλείνει µε- ρικές χρωµατικές φωτεινές έπι- φάνειες. "Αν ο αναγνώστης ζα- νοδιο6όσει τήν περιγραφή τού Σορσγιού έχοντας στο νού 16v φεγγίτπ, να δεί πώς όλα το.", τοι- ριαζουν. Για όσους θυµηθούν τώ- ρα 16 δυτικοευρωπο'ι'κό ύολογρό- φτιµα (6ιτρώ), οι: οπµειώσουµι µόνο μια από τίς καθοριστικές διο- φορές πού τό αποµακρύνουν ότι το δικό µας, το Χρώμα πού σ' εν- …… !- οι σότηταςη ή καί ύπεροχης: τά δικού- µε ή τά δια6άζουιμε, καί ή αυτόμα- τη σ΄ι΄σθησή μας είναι ότι τα έξω- τλούμε καί 1-6 κυριεύουμε. Στήν περίπτωση αύτή όναγνωριστική ά- μηχανία δέν ύφίσταται, καί δέ χρειάζεται καμιά µειθοδος γιά τή στάθµιση καί τήν άρση 11191611)- τά όσο 6οισκόµαστε στό πεδίο τής προσωπικής, ίδιωτικής σχέσης μας 11 ένα ποιητικό κείμενο" οί ΄ίδιες, τώρα, συνθήκες µεταφε.ρμένες μέ- σα στό σχολείο καθιστούν άχρηστη όποιαδήποτε διδακτική έπιµονή -- τό διπλό διά6αοιμα, ή καλή δηλα- δή έκφοοά ένός τέτοιου στιχουργό- µατος (ή διπλή, έστω ή τριπλή) φτάνει καί περισσεύει. Καί σ΄ αύ- τή τήν κατηγορία πιστεύω ότι 6- νήκουν 16 περισσότερα ποιήματα πού φιλοξενούνται στά σχολικά 6- ναγνωστικά: µέ κάποια σχόλια γιά τόν δράστη τους, τό είδος ποί- ησης πού καλλιέργησε, τή στιχουρ- α...-"ι.... -... -..-. . σεις και το μυαλο του προς πολ- λές κατευθύνσεις καί μέ πολλούς τρόπους ή αναγνώριση, λοιπόν καταρχήν αύτών τών πυκνών καί έντονων έρεθισµών, ή κίνηση καί η κατάδυση πού παίρνουν οί αί- σθήσεις καί τό μυαλό μας στό ό- κουσιµα τού ποιήματος, έτιι6άλλουν τήν καθυστέρηση, τήν ένµονή, τήν πολλαπλή αναγωγή µας 6116 τόν έρε- θισ-µ-ό στό έρέ9ισµα -όπό τό ύπο- κείμενο δηλαδή στό άντικεί>µενο τής αµηχανία, άπό τόν έα-υτό µας. ώς αναγνώστη, στό ποίηµα, ώς όνάγνωσμα. 'Avévvwan - 'AvéIAuon -Έρμηνεία Καί στούς πρε'ι'ς δοκιµαστιικούς όρους πού έξαγγέλλονται ύπαρχει ή λέξη ανάγνωση. Μόνη στέκεται ή λέξη στή μιέση τής κλίµακας' έµ- πρόΘετη στήν αρχή της (110110-6116- ι όνατοµική 1i σχολαστική λογική της. Στήν ότιόρριψη τού όρου µέ παρακινεί περισσότερο ή μέθοδος πού 6 όρος αύτός έπέ6αιλε μέ τόν καιρό στή σχολική πράξη. Τής 6- ναλυτικής όνατοµίας αφελή, όπι- κίνδυνα καί 6αναυσα προϊόντα εί- ναι: ή διάκριση τού ποιήµατος στό περιεχόµενο καί τή μορφή του (ή αύτόνοιµη έκτΐμηση τής μορφής καταλήγει στήν 6110106110111 έξαρ- ση τών καλολογικών στοιχείων — μεταφορές, παρομοιώσεις, K001111- τικά έιτίθετα καί άλλα συναφή" ή αύτόνοµη éK1i-.1II1,011 τού περιεχο- µένου όδηιγεί στήν άναζήτηση τού νοήµατος Ii τού ιιυνήιιατος πού κο- ιιίζει τό ποίηµα)" τής αναλυτικής προσέγγισης καρπός είναι καί κατανομή τού ποιήµατος σέ συν- τακτικές μονάδες, πού 6 μαθητής καλείται νά παραφοάσει τήν ποιη- τική τους σύνταξη σέ όµοιλό πεζό λόγο: νά Βόλει τίς λέξεις σέ φυ- -σ' έκείνον δηλαδή πού δια6άζει ή ακούει ένα ποίηµα, μόνος του ή µαζί μέ άλλους. 'Ο όρος 6116711111- ση. Μπανάνα &… τή γραφή (η όποία κωδικοποιεί τόν ζωντανό λόγο καί εύνοεί τή ΜΜΜ" καί τήν αναπαραγωγή του 6V6 πάσα στιγμή) είναι, πιστεύω, 61116 πολ- λές άπόψεις, ό προτιμότερος τρό- πος γιά τήν εντατική έπικοινωινία µας καί μέ τήν ποιητική γλώσσα. Προύπαθέτει ότι καί ή ποιητική γλώσσα (6100161601000: ή ποιητική γραφή), όπως γενικότερα ή γραν- μόνη γλώσσα, ύπο6άλλει καταρχήν πράγµατα όναγνωιρίσιιµα, σ ένα κώδικα πού µπορούμε v6 τόν µά- θουμε, άν µάς ένδιαΦέρει καί µάς χρειάζεται. Γιά τή δουλειά αύτή απαιτείται µόχθος, έπι.μ-ονή καί ένταση -…άνάλοψη µ' έκείνη τού μικρού παιδιού Νιού καλείται νά αναγνωρίσει τό ζωντανό λόγο µέ- σα καί κάτω άπό 16 7106111111010 τού Τό «ιανγκό» συνδέθηκε µέ lis nofllunés έξεΙ?ι΄ξειε οπή Λαιινική ,Αµερική... ΠΑΡΙΣΙ. 19ος αίώνας έφτανε στό τέ- λος του όταν, ξεριζωµένο, άθλιο καί άσεµνο 16 τανγκό πρεοάροξε στίς κακόφ1|ιι'.- 011101- πως τού Μπουένος ΄΄Αιοες. Έρ- χόταν άπό μακριά. 'Απ' τήν 'Αν- δολουσία µέ τούς άπογόνους τών '|σπανών τυχοδιωκτών. Κι άπ΄ τήν ΄Αφρική, μέσω Κού6ας, Βραζιλί- ας καί Ούρουγουάης συνοδεύοντας τήν µαρτυρική πορεία των µαύρων σκλά6ων. Ερχόταν 611’ τήν «πάμ- 1.0» ué τούς γκάουτσο, πού είχαν έκδιωχθεί 611’ 16 συρµατοπλέγµα- τα καί τό τεχνητό κρύο τής 610- μηχανικής κτηνοτροφίας. E.0x6- 10v κι 611' τή θάλασσα µέ τούς μετανάστες τής Νότιας ΄1ταλίας. T6 τανγκό παιζόταν τότε στά καιαγώγια, στά ύποπτα μπάρ, στά παράνοµα χαµαιτυιιία. 'Ηταν τό άσεµνο καί ήδονικό τανγκό. ’0 χορός τού άνδρα, πού στερείται τή γυναίκα, πού Βρίσκεται άντιμέ- τωπος μέ τήν αίσθηιματική καί σε- ξουαλική του µιζέρια. Χορευόταν µεταξύ άνδρών στίς γωνιές τών δρόµων ii µέ τά κορίτσια τού λι- μανιού Παράξενος ένσγναλισμός, φιληδονος κι έκδικητικός, στόν 6- ποίο 6 οτερηµένος όρσενικός σφίγ γει τή λεία του µέχρι σκασµού, τήν κολλάει έπάνω του, µάγουλο μέ ι'ι'ιγς.υλο, σώµα µέ σώµα. Κάτι περισσότερο άπό άπλός χορός µάλλον 111'». φυσική πράξη 6ίας κι απελπισίας μοιάζει πού έχει µε- λοτιοιηθιί, όλλά στερείται 16 λό- για 'Ηταν ή ήρωική έποχή τού δουδού καί έκφραστικού όναλφά- 6ητου τανγκό. Φε6ρουάριος.- Γύρω στό 1910, παίρνοντας &- νάποδα 16 δρόµο πού είχε 6K0- λουθήσει 16 έµπόριο τής λευκής σαρκός, τό τανγκό ξεµπάρκαρε 011‘) Μασσαλία µέ τίς όποσκευές κανενός τολµηρού χορευτή καί μου σικού Φθάνοντας στό Παρίσι, άλ λάζει τροσωπείο. Η άσεµνη κ:.'ι 6αναυση µουσική τής Νότιας '-Α μερικής μετεµφιέζεται στά παρι- σινό σαλόνια γιά νά πάρει έναν όέρα τυαχπινιάς κι 60011101101116- νου έξωτισµού. Τό πρωτο τανγκό στό Παρίσι (Elma καί φύλο. 'Ο χορός τού κυρίαρχου άρσενικού γί- νεται ό χορός τής γυναίκας πού έχει απαλλαγεί 611’ τούς κορσέ- δες της καί τίς μακριές φούστες. Περίτεχνο καί γλυκερό, τό «άργυ- τίνικο τανγκό», πού καθιερώνεται 011' τόν παριζιανισµό, κατακτά τήν Ευρώπη κι έπιχειρεί 1116 .001- αρδευτικό έπιστροφή στή γενέτει- ρά τον. Μέ λικνιστικό 6ήµα γλυ- στράει 611 16 καταγώγια τής πε- «To ΒΗΜΑ» ιιΙ΄ι'Μιιία ριφέρειας στό κέντρο τού Μπουέ- νος ’AIpsq. K010111161 τίς 601010- κρατικές συνοικίες τής ύψηλής κοι- γωνίας καί πλουτίζεται µέ όργα- να 11:6 δαπανηρό. Στό φλάουτο, τήν κιθάρα καί τό διολί τού φτω- χού, προσθέτονται τώρα τό 1116- νο 1102 τό «µπαντονέον». Τό έρωτικό μοιρολόι τού άνδρα πού στερείται τή γυναίκα £11006- ζεται τώρα µέ λόγια. Τό 6770611- 11010 τανγκό µεταµορφώνεται σέ µαύρο χρονικό τών κάθε λογής κα- … τατρεγµένων καί έκπτωτων τής κοινωνίας. Λέει γιά τήν πείνα πού θεοίζει τά σωθικά, γιά τόν έρωτα στα καταγώγια, γιά κλοπές καί γιά €ισσμούς, γιά στιλέττα καί µαχαάρια, γιά λουτρά α'ι΄ματος καί οίνοτινεύµατος. Φιλοσοφεί μέ λόγια καί μουσική πάνω στή γυ- ναίκα τού δρόμου, τά παλιά χρό- νια, τή µακρινή χώρα... Μάτι 6ουρ καμένο καί λυγμό-ς στή φωνή... «τριστέτσ.α». Πάντοτε «τριστέ- τσα»... Θεοποιηµένος όοιδός τού τανγ- κό, μπριγιαντιναρισµένος 0111.0- άνθρωπος, δ Κάρλος Γκαρντέλ, «έλ µάς γκράντε» («ό πιό µεγάλος») που μέ τή δύναμη τής φωνής του κατορθώνει v’ άναρριχηθεί 611’ 16 σκοτεινά σοκ-κάκια στά φώτα τού καλού κόσμου, συνοψίζει µόνος του όλη τήν ίστορία τού τανγκό. Γεν- νηµένος τήν "ιδια σχεδόν µέρα 110- ζί του, τού Βρίσκει ένα ρυθμό, 1116 γλώσσα, τού δίνει τή σημερινή του µορφή. ’A11' τό 0 ώς τό ί935, πού πεθαίνει ένδοξος 0’ Ε΄- να άεροπορικό δυστύχηµα, τρα- γουδάει χωρίς διακοπή. Είκοσιπέν- τε χρόνια τανγκό καί 2.000 ήχο- νραφηµένοι τίτλοι. "Ενα χρυσό λαρύγγι. Καί 1116 ύπέρλαμπρη στοδιοδροµία. «Πέθανε 6 Γκάρν- τέλ. ζήτω 6 Περόν!». Τό τανγκό τών «πεσκαµιζόντος» (χωρίς που- κάµισο) έπωφελείται 611’ τό πο- λιτικό καί πολιτιστικό άνοιγµα τού καθεστώτος. Βρίσκεται στό κορύφωμά του. Μεταξύ τού 1940 καί τού 1955 κάνουν Θραύση πά- νω 6116 600 όρχήστρες τού τανγκό στό Μπουένος "Άιρες καί κάπου 6.000 µουσικοί 111’: πλήρη άπα- σχόληση. Μέ τήν άνατροπή τού περονισµού τό 1955, 16 τανγκό κάνει πίσω. ΄΄Αλλη µουσική, άλλα πολιτιστικά πρότυπα είσάγοντσι άπ' τή Βόρεια ΄Αµερική κι έπι- 6άλλονται στήν 'Α.ργεντινή. Τό τανγκό δύει καί χαροπαλεύει. Δέν έχουν άπομείνει παρά μόνο πέν- τε όρχήστρες στό Μπουένος "Αι- µες. Κι 6 µοναδικός έπιζών 611’ τήν ήρωιική έποχή, 6 Πουγκλιέζε, είναι σήμερα 75 έτών. Δέν χορεύεται πιά τό τανγκό στή σηµερινή 'Αργεντινή. Τό &- Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ Χ0ΥΝΤΑ ΤΗΣ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ A00 0030 ΜΗΠΩΣ ΑΝΤΙΛΑΛΗΣ0ΥΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤ|;ΚΑ 00ΥΡ|Α, ΣΚΑΡΩΣΕ ΜΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΙ AA'I'KH ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΤΑΝ|'Κ0!.. κούνε. Τό µελετούν, τό σπουδά- ζουν... 'ιό καταχωρούν σέ άνθολο- γίες καί τό άναλύουν σέ διατρι- €ές. Στοιχείο όδιάψευστο τής πο- λιτιστικής ταυτότητας τής ’Ac- γεντινής, 16 τανγκό μπήκε στήν "στορία. Τό τανγκό σάν τανγκό έχει σ6ήσει, μά κάτω 611’ τίς στά- χτες του ή «σπίθα» του ύπάρχει, έτοιμη να': φουντώσει σέ φωτιά μόλις τής δοθεί ή εύκαιρία. "Ενα πρωτο σημάδι: ή πρό- οφατη άπόπειρα έπισηµσιιοιήσε- ως τού τανγκό 011‘ τή στρατιωτι- Kn χούντα. 'Από φόδο µήπως άν- τιλαλι΄ισουν έπαναστατικά θούρια, οί αίµοδόροι 6αθµοφόροι τού Μπουένος Άιρες σκάρωσαν μιά έθνική καί λαϊκή οκσιάσταση τού τανγκό. 'Η ll N01:1160iou κα- θιερώθηκε σ όλη τή χώρα «μέρα τού τανγκό». Είναι ή ήµεροµηνία τής γεννήσεως τού Γκαρντέλ. Εί- ναι έπίσης, τονίζουν μέ είρωνεία οί 6v11010010K0i, ή έπέτειος τής νίκης τού Περόν... Τή µέρα αύ- τή, όπως καί κάθε µέρα, τριάν- τα μέ σαράντα 'Αργεντινοί έξαφα- ν'ιζονται στά άδντα των φυλακών, στά στρατόπεδα συγκεντρώσεως ή στα είδικευµένα κέντρα 6000- νιστηρίων γιά νά καταλήξουν, κομματισσµένοι, στά λαστιόνερα ιού Ρίο ντέ λά Πλάτα Ii 016 κύ- 11010 τού 'Ατλαντικού. « Έγκλη- u011K6 τανγκό». Στό μεταξύ, στήν ΄΄Οπερα τού Μπουένος Άιρες, µιά συμφωνική ορχήστρα έρμηνεύει 16 « Αντιος µουτσάτσος» µπροστά σέ μιά πλα- τεία 6116 συγκινημένους στρατη- ‘H µουσική έξημερώνει τά ΜΑκιειι.Α RICHINI φρός γιά κοσµικούς κυρίους καί τούλι γιά φιλάρεσκες κυρίες. Μίλησα γιά είδική σχέση τού άναγνώστη µέ τήν κοινή γλώσσα. Προσθέτω τώρα τήν κλίση καί τήν καλλιεργηµένη του 0’1’0011011, πού τού έπιτρέπουν νά διακρίνει τή θέση καί τή λειτουργία τού ποιη- τικού λόγου µέσα στό σώµα τής κοινής γλώσσας. Η κατάκτηση αύ- τής τής σχέσης, καί η καλλιέργεια αυτης της αίσθησης, ή υπαρξη της κλίσης, είναι θέµατα ίδιοσυγκρα- σίας τρι6ής καί µελέτης. Κλίση, σχέση καί καλλιεργηµένη αίσθηση πρός τήν κατεύθυνση αύτή κατέ- χουν καί έφαρµόζουν" έμπρακτα αύ- τοί πού τούς όνομάζουμε ποιητές (όσο καί έφόσον δέ σφετεριί'ζσνται ή δέν πλαστογραφούν τόν τίτλο τους). Τήν ΄ι΄δια όμως σχέση καί τήν ίδια αίσθηση µπορεί, δευτερο- γενώς, νά άποκτήσει, χάρη στούς ποιητές καί τό έργο τους, καί 6 αναγνώστης τής ποίησης. O προσεκτικός τώρα καί έντα- τικός άναγνώστης, µέ τήν άσκηση καί τή συστηµατική µελέτη, µπο- ρεί νά γίνει 6 µάστορας πού 6vo- µαζουµε φιλόλογο. 'Από τή δική του λοι(πόν συμπαθητική éu-‘Irkomi στήν ποιητική γλώσσα, προκύπτει µιά δευτερο6άθμια όνάγνωση της ποίησης, πού προτείνεται Εδώ ώς τρίτος σταθµός τής ανάγνωσης καί χαρακτηρίζεται ώς φιλολογική άνάγνωση. 0ά ξαναγυρίσω στόν 600 αύτόν καί στό πρόσωπο πού τόν όρο αύτόν τόν τρέπει εύκαι.ρια- κά ή µονιμότερα σέ ρόλο. 'Εδώ '0- μως θέλω νά τονίσω µέ έμφαση ότι δέν καταλαβαίνω τή φιλολο- γική άνάγνωση ώς άροτή όποκιλει- στικιή όσων έπαγγέλλονται τή φι- λολογία. 'Η φιλο-λογική όνάγνωση είναι 6αθµίδα ύψηλότ-ερη καί έµ- 00013010011 (φιλική, ή, άν θέλετε: έρωτι'κή) τής διπλής άνο΄ιιγνωσης' αποτελεί τήν τελική της, κατά κά- ποιο τρόπο, έκδαση, τήν Νερά- τική καί εξαντλητική. Σ' ένα τέρ τοιο έδαφος 6λάστησε στά Άλε- ξανδρι-νά χρόνια ή φιλολογία ώς Ema-161111. "Alv καθοδόν ξεστράτι- σε, όποσυνδέθηκιε άπό τήιν προσω- πική σχέση, κλίση καί άγά:ιτη τού φιλολόγου πρός '16 λόγο τής ποί- η-σης, αύτό είναι μιά άλλη ίστο- ρία …µιά περιπέτεια πού ΄έχει τήν ίστορική της αίτία. 'Ωστόσο ή μή- τρα τής φιλολογικής έπιστήιμης ύπή|ριξε ή ανάγνωση ή έντατική πού έπιχείρησαν άλεξσνδιρινοί ποιητές καί γραµµατικοί, κρατώντας στά χέρια τους 1-6 χειρόγραφα µέ τά έπη τού 'ιΟµήιρου, τά τραγούδια τών λ.υρικών, τίς τραγωδίες καί τίς κωμωδίες, τά έργα όσων άσκη- σαν τόν ποιητικό λόγο στό σώµα τής αρχαίας γλώσσας άπό τά γε- ωµετρικά ώς τά κλασικά χρόνια. ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ: Παρανάγνωση - Ol συνθήκες τού όναγνώστη. το παραμένει ενιαίο καί το φως πού πέφτει 0' ένα 6110 το στοι- χεία πού 16 απαρτίζουν 0v10v0- κλ6ται καί 016 οκ…. Με αφορµή τήν έκδοση τού δεύτερου τόμου τού 6ι6λίου «'Ο κόσµος τού K0- ραγκιόζη» θά επιχειρήσουµε v6 δούµε τίς φιγούρες 101‘} θεάτρου τών σκιών στή σχέση τους µε τήν ελληνική λαϊκή εικαστική παρά- δοση. Δέν Θα αναφερθούμε εδώ στίς ρεκλάμες τών παραστάσεων τού Καραγκιόζη. 'Η σχέση τους µε τη λαϊκή ζωγραφική είναι αύ- τονόητη. μεταχειρίζονται τα ίδια εκφραστικά μέσα. ΟΙ µορφές τών ηρώων. ενώ κρατούν το χα- ρακτηριστικά τους, δεν είναι I11- σιες απομιμήσεις τού πρότυπου. 'Ο ρόλος τού περιγράμµατος πε- ριορίζεται, οί κινήσεις είναι οπο- δεσμευμενες από τούς περιορι- σμούς τών λίγων αρθρώσεων τού πρότυπου, πολλές φορές ύπαρχει καί τοπίο στό δάθος. Περίπου το ννν γι…. …. ννγι- υ.-.... ιω- ι.… ραθόοεων τής προοπτικής. πού δλ- Τού Κ|ΤΣ0Υ Α. ΜΑΚΡΗ λωστε ούτε τήν ήξεραν οί λαϊκοί μας τεχνίτες ούτε τήν αναζήτη- σαν, άφού δεν τήν χρειάζονταν. 'Η σκηνή τής δράκοντοκτονίας, παράλληλα με τη συχνή εμφάνιση της 016 δημοτικά τραγούδια καί τίς λαϊκές παραδόσεις. έχει έν- διαφέρουοα σταδιοδρομία καί στήν τέχνη. 'Αρχίζει 6116 τήν αγιογρα- φία (‘An Γιώργης). περνάει στο ξυλόγλυπτο τέµπλο (I'mépeupo ώραίας πύλης) καί φτάνει 016v Κορσγκιοζη (κατηραμένος όφις). Βασίλαρου : Δύο άγγελοι ίδια Ισχύουν καί v10 τήν δισκο- σμηση γύρω από 16v «unepv1é»_ Οί ήρωες καί 10 συµπληρωματι- κά στοιχεία τής παράστασης έ- χουν άμεση σχέση με τίς δημιουρ γίες τής λαϊκής μας είκαστικής παράδοσης. Με ή παράδοση λει- τουργεί 0x1 σάν πάγιο ρεπερτό- ριο µορφών, όιιαιτεί σύνθετες διεργασίες. ΟΙ είδικές συνθήκες κάθε χρήσης έηιδαλλουν προσαρ- μογή τού κάθε στοιχείου στίς δι- κές τους απαιτήσεις. Οί μορφές τού Κοραγκιόζη, καθώς δρούν καί κινούνται πάνω στίς δυό διαστά- σεις τού τεντωμένου πανιά,, 0- vavK001IK6 διαµορφώνονται σε µορφές κυττογμένες 0116 το πλο- για. 'Η σκιαγροφική διατύπωση εί- ναι ηολύ πιό όποδοτοκή, 610v χρησιμοποιεί τό προφίλ. 'Αντίθε- το. ή λαϊκή µας ζωγραφική 11000- φέρει δασικά µετωπικές μορφές. µε ελάχιστες εξαιρέσεις. Καί K6- 11 1116 σημαντικό είναι φανερή ή αμηχανία τού τεχνίτη όταν ζω- γραφίζει πλάγια πρόσωπα. καί I110 πολύ, όταν 0010 παρουσιάζουν τη δεξιά τους πλευρά. 'Ο καραγκιο- ζοι1αίχτης, λοιπόν, σκαλίζοντας τίς μορφές του, μετασχηματίζει κατά τίς απαιτήσεις τής τέχνης του τήν παραδοσιακή αντίληψη πού κουβαλάει μέσα του. Έδώ πρέπει v0 θυμηθούµε πως ούτε όλες οί µορφές τής λαϊκής τέ- χνης είναι καθαρά μετωπικές, ού- τε τού Καραγκιόζη αποκλειστικά ηλαγιοκυττσγµένες. 'Ας πόρου- µε γιά παράδειγμα το θέµα τού φουοτονελλδ πού κραταει σπαθί. Στό λιθανόγλυφο τής Θεοτόκου Βυζίτσας ένώ όλη ή μορφή παρου- σιάζεται μετωπική, 10 πόδια γυ- 'Η φιγούρα τού Διόδολου 6116 16 έργο «‘0 Καραγκιόζης µέ τό Δια- 6ολο κουμπάρο… πολύ συγγενεύει με τούς διάδολους τού Παγώνη ή τών τοιχογραφιών τής Δεύτερης Παρουσίας στούς νάρθηκες τών εκκλησιών τής Τουρκοκρατίας. Υπάρχουν περιπτώσεις, όπως «ό- κίνος 0 μιλονος onou κλέητι στον μιλο» τής 'Αγίας Παρασκευής Γκοντο6άσδας (1779) ή 6 «πόρου λοκιαοτής» στόν 'Αγιο Νικόλαο Βασιλικής Τρικάλων (1818) όπου οι οµοιότητες µε φιγούρες τού Κορογκιόζη είναι εντυπωσιακές. O'- δράκοντες πού ησραστέκουν 016 σταυρό τής κορυφής τών ζυ- λόγλυητων τέμιιλων καί (» δρο- κος σε χαρτόνι τής σελίδας 229 στον πρώτο τόμο τού 6ι6λίον «'0 Κόσµος τού Καραγκιόζη» οί δυό άγγελοι πού πετούν συμµετρικά 016 τέμπλο τού 'Αγίου Μηνά Λευ- κάδας καί οί άγγελοι τού K000— γκιοζοηαίχτη Βασίλορου είναι με- ρικά πειστικά παραδείγματα. Τό θέµα έχει πολύ μακρινούς πρό- γονους» (DAVID TALBOT RICE: KUNST AUS BYZANZ. Μόναχο 1959. ruv. 147). '0 δημιουργός καραγκιοζοηαίχτης ή καί οί 60n- θοί του άντλησαν από τό αποθε- ματα τής συλλογικής μνήµης καί δημιούργησαν παραδοσιακές µορ- φές σε ένα είδος χωρίς 110K010 ελληνική παράδοση. * 'Η συγγένεια τών µορφών τού Καραγκιόζη µε τήν νεοελληνική δ ρ ο 0 n εκδηλώνεται 0x1 116- νο μέ 110061.10qu φιγούρες, ολ- λε καί µε τη συγγένεια στήν .-.-.. …. ροίτητες, λεπτομέρειες μπορεί v0 γίνουν καί ζωγραφιστές. παντα δ- μως µέ τήν ο'ίσθηση τής διαφωτι- στης χρωματικής επιφάνειας πού παρεµβάλλεται ανάµεσα στή φωτει γή πηγή καί 016 020111. τα χρώ- ματα δεν ποικίλουν απλώς το σκελετό - σχέδιο. αλλά 16 K6- vouv ouv61-:11K6 σαφέστερο 0v καί πολλές φορές oi αδιαφονείς γραµμές χωρίζουν μια φωτεινή ε- πιφάνεια πού Θα µπορούσε να εί- ναι ένιαία δν λόγοι συνοχής καί σταθερότητας τού χαρτονένιου σκελετού δεν έπέ6αλλαν σύνδε- ση δύο παράλληλων γραμµών μι μία ή περισσότερες ενωτικές. '0- ταν έχουμε στο νού πώς λειτουρ- γεί ή λαϊκή τέχνη καταλαβαίνου- με με πόση επιτυχία γίνεται δια- κοσμητικό εύρημα αύτή ή I100- κτική ανάγκη. "Av τώρα εξετά- σουμε έναν φεγγίτη θορειοελλα- δίτικου αρχοντικού. πάλι θά συ- ναντήσουμε évav οδιοφανή σκε- λετό - σχέδιο πού ηερικλείνει µε- ρικές χρωματικές φωτεινές ε…- φσνειες. "Αν ο αναγνώστης ξο- ναδιαδόσει τήν περιγραφή 100 Σαρσγιού έχοντας στό νού 16v φεγγίτη, 60 δεί πώς όλα το."; ται- ριάζουν. Γιά όσους θυμηθούν τώ- ρα τό δυτικοευρωηαϊκό ύαλογροµ φημα (θιτρώ), οι: σημειώσουµε μόνο 1.116 από τίς καθοριστικές δια- φορές πού 16 απομακρύνουν …. τα δικά μας, 16 χρώμα πού σ' αύ- 16. πέρα από τή διακοσμητική του λειτουργία, έχει καί είκονιστική χρησιμότητα. τα πρόσωπα. τα φω- τοστέφανο, οί φορεσιές. άηοδίδον ται µε τό κυρίαρχο χρώμα τους συμπληρωμένο με ζωγραφικό 0101 χεία. 'Αντίθετα, όχι μόνο 016v φεγγίτη, πού σαν σύνολο δεν εί- κονίζει τίποτα, άλλο καί στό Σα- ράί οί φωτεινές έγχρωμες έπι- φανειες έχουν µόνο διακοσµητική λειτουργία. Δέν πιστεύω πώς πρόκειται για δµεοη επίδραση τού ενός είδους στο άλλο, καί φυσικά τού πολιο- τερου φεγγίτη στό νεότερο Σα- ράϊ. 1.16 γιά παρόµοιες λύσεις πού δόθηκαν κάτω από αντίστοι- χες συνθήκες από ανθρώπους µέ κοινές όπτικές συνήθειες καί τίς ίδιες παραδοσιακές ρίζες. * Συνηθίσαμε να µελετούμε τήν Παράδοση µόνο σε «προαιωνιες» μορφές ζωής καί τέχνης. Διαπι- στώνουμε ανανεώσεις - σέ θέµα- τα. τεχνικές καί ύφος - πού έν- οωματώνονται σέ παλιότερα ον- τίοτοιχα καί προσπαθούμε όχι μό- νο να επισηµάνουμε τήν προέλευ- ση τών καινούργιων στοιχείων 110 Kai να φωτίσουµε τούς κοινωνι- κούς καί ψυχολογικούς παράγον- τες ι'ιού έκαναν χρήσιμες καί t- φικτές δύτες τίς αλλαγές. K01- ρός είναι v0 αντιµετωπίσουµε σάν στοιχεία τής ησράδοσής μας καί είδη πού δεν έχουν κιτρινιοµε- vac. ηεργαμηνές καταγωγής, &- πως - µπαίνοντας 016 χώρο τής λαϊκής μας παράδοσης -—- άφο- μοΙωοαν καί αξιοποίησαν τούς χυµούς πού ύνέδσιναν Με τίς αρχαίες ρίζες. 'Η περίπτωση τού Καραγκιόζη οι; μός δοηθήοει v0 συλλάδουµε σωστότερα το νόηµα τής Παράδοσης. Θελω νά πώ v0 μη 6λέηουµε µερικές ηαρύλληλες είδικευμένες παραδόσεις (ζωγρα φική παράδοση. ύφαντικά παράδο- an κ.τ.λ.), πού όθροίζοντοι στήν έννοια Πορόδοοη, 110 —- αντίθε- τα - να πιάσουμε το νόηµα τής ενιαίας ελληνικής παράδοσης, &- ηως τή διαμόρφωσαν ή μεγάλη καί ή μικρή ίστορία τού τόπου μας. Καί τότε οι: διαπιστώσουµε πως 16 νέα µέλη πού μπαίνουν στήν ελληνική καλλιτεχνική οί- κογένειο δεν οϊοθονονται 00v τούς «σώγαμηρους» τής παροι- μιας.

που; Με: …. KAI’ ΘΕΜΑΤΑ Νικ. Χριστόπουλου: Συνοδεία νηοποµπής στό πέλαγος 1941 ΑΠΟ ΤΟ 1821 MEXPI TO 1940 Τό Πολεμικό µας Ναυτικό κι' ή λαϊκή ζωγραφική µας ΣΥΓΧΡΟΝΗ ζωγραφικ…΄ , άν δέν" έχει καταργήσει τελείως τό «θέµα», τό έχει παραµερίσει ή τό θεωρεί σόι μιάν απλή Μοριά δηµιουργίας Από τήν αντίληψη αύ'τή 1101011100606- νοι καί µεϊς' πλησιάζουµε τή λαϊκή ζωγραφική σάν ένα αύτοτελιές αίσθητικό γεγονός. Δέν συµ6αίνει, όµως, έτσι. Γιά τό λαϊκό ζωγράφο καί γιά τούς άνθρωττους πρός τούς όποιους απευθύνονταν, τό «θέµα» έχει µιάν έντελως ίδιαίτερη όαρύτητα. Η ανάλυση τού φαινομένου θά µάς παρέσυρε μακριά από τό ση- µερινό μας θέμα, γι, οστό τήν ά- φίνω γιά άλλη εύκαιρία. ,Εκτός άπό τόν τρόπο τής ζωγραφικής απόδοσης, τούτο έκφράζεται καί από τούς μεγάλους τίτλους των έργων καί, πολλές φδ"ρ…ές σέ πολυ- πρόσωπες συνθέσεις, από τήν άνα- γραφή τού όνόματος τού ήρωα δί- πλα στή φιγούρα του. Δέν θά αναφερθώ στόν Πανα- γιώτη Ζωγράφο, πού εϊκονογρά- φησι: 1d: 'Αποµνηµονεύµατα 106 στρατηγού Μακρυγιάννη µέ μάκρο σκελεϊς διηγηιµατικούς τίτλους. "E— νας &… αύτούς αποτελείται από 282 λέξεις, άπό τίς δποϊες οί SID είναι δώματα τόπων καί ανθρώ- πων, ΄Εκεϊ τό φαινόµενο µπορεί νά έξηιγηιθεϊ από τό χαρακτήρα τού έργου, πού έχει σκοπό νά κάνει περισσότερο άντιληπτό 16 κείιµε. νο καί νά αποδοθεί στόν αποµνη- -.. µονευματογ-οάφο. Σέ πάµπολλα έργα λαϊκής ζω- γραφικής, στίχοι δηµοτικών ή λό- γιων τραγουδιών; φράσεις πού ει- πώθηκαν κατά τήν ίστορική σκηνή πού απεικονίζεται, ακόµα καί ζη- τωκραυγές σι:πληρώνουν τό έργο. «Ζήτω ό Μέγας Αλέξανδρος, ό Αύτσκράτωρ τού κόσμου όπως έ- λεγε: ,Αγαπηµένοι Ελληνες Mo:- κεδόνες ή τάν ή έπί τάς» κραυγάζει σέ ένα του πίνακα 6 Θεόφιλος. .... .... .... .... .... ... ΄΄Ενας από τούς πιό ένδιαφέ- ροντες θεµατικούς κύκλους τής λαϊ- κής µας ζωγραφικής ειναι ή πολε- μική θαλασσογραφία. Πολλοί πα- ράγοντες συνετέλεσαν σ αύτό. Πρώτα 0:11" όλα γιατί ή λαϊκή µας τέχνη είναι τέχνη π 0: τ ρ I ω τ ι- K ή.'1κανοποιεϊ τίς καλλιτεχνικές ανάγκες των Ελλήνων αλλά καί ανταποκρίνεται στήν έθνική περη- φάνεια. "Υστερα, γιατί ή θαλασ- σογραφία γενικά αποτελει αγαπη- µόνο θέμα των λαϊκων ζωγράφων. Λιµάνια καί άρµάδες, καρά6ια καί θαλασσινούς θρύλους συναντού- με σέ πάµπολλες τοιχογραφίες καί πίνακες σ όλόκληρη τήν Έλ- λάδα. 'Ενας τρίτος λόγος ειναι ή υπαρξη προτύπων από τήν επί- η τ΄ ψ ντεω &γ… ιδιαιτερη όψη στο κύκλο αύτό έχουν 16: κατορθώμα- τα των έλληνικων ναυτικων δυνάμε- ων κατά τήν Επανάσταση τού 1821 Αν στούς στεριανους αγω- νες τήν πρωτη θέση έχει 6 ήρωι'κός ος τού Διάκου, στούς ασ- σινούς τήν ιδια θέση κατέχει ή πυρπόληση τής ναυαρχίδας τού Καρά Αλή 6:116 τόν Κανάρη. Α- πό τίς πολλές «έκδόσεις>> τής σκη- νής αύτής παρουσιάζουµε σήμερα μιάν άνέκδοτη ζωγραφιά τού Νι- κόλαου Κουτσοδόντη, καµωμένη στό Βόλο έδω καί έξήνια άκρι6ως χρόνια. " Είναι νερόχρωιµα σέ χαρτί, δια- στάσεων 751Χ45 έκατοστ63ν τού µέ. τρο-υ. “O µακρύς της τίτλος, τα. λαιπωρηιµένος από τήν καθαρεύ- ουσα, είναι΄ . «IH I'IYPIH‘OAIHZIX ΤΟΥ OGDMAINIIKIOY NIAYAIPXOY KAPA AAH EN XI!) 1822 ΥΠΟ ΤΟΥ ΠΥΡΠ'0ΛιΗΤΙ Κ… KIAINAIPH HATPII ‘PAPA ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΠΥΡΟΣ ΥΠΟ In. HIATATOY K‘OY. Φαϊνων…ται κάτωθεν Πτέρα- φόρα Πλοία "Ελλήνων είς Χίο ΄Ο΄πού Πυρφόρος… Ε)νΘεν; καί Ε) νΘεν; ) Πρώτα Τρικρότου Κοΐ- τος Των Θαλάσσια». Τό κέντρο τής άνήισυχης αυτής σύνθεσης κα. τέχει ή του…ρκική ναυαρχίδα ‘H & ρήξη σπάζει στά δυό τό τεράστιο πλοίο ενώ οί µπουρλιοτιέρηεδες άπο- µακρύνονται 6ιαστικά. Τό έργο χω- ρίζεται σέ τροϊς δριζόντι-ες ζώνες. Μία στενή Επάνω μέ τίς ανατολι- Ki; ακτές τής Χίο-υ, όπου είκονί. ζεται ή Χώρα µέ τό λιμάνι της καί σηµειώνεται µέ γράµµατα 16 χωριό «ΒΡΟΝΤΑΔΟΣ», µία φαρ- διά στή µέση µέ τή θάλασσα γεµάτη από 10': πλοία, καί µία στενή κάτω µέ τίς µικρασιατικές ακτές, όπου σηµειώνεται: «ΤΣΕ- Ξ ΣΜΕ» καί «ΑΝΑΤΟΛΗ». Στό κλίμα των παραµονων τού 12 µας φέρνει ένας ναυτικός σά- κος, ζωγραφισμένος από τό Θεό- φιλο στά 1911. Σέ ωραία διακο- Τού συνεργότου μας κ. KITZDY A. MAKPH σμητική σύνθεση εικονίζονται τά τρία, καινούργια τότε, αντιτορ-΄ πιλλικά «Ιέραξ», «Λέων» (, ) καί «Ναυκρατούσα>>. 'Επάνω, αμέσως μετά τίς πα- ρυφές τού άν-οίγιμιατος τού σάκου, ύπάρ…χει νησιώτικο τοπεϊο μέ σπί- … καί άνεµσ΄μυλους ‘H εύΘεία κά… γραµμή της ζώνης αυτής, µε΄ τή σειρά των παρατεταγµένων σπιτιων, καί η ρυθμικά κυματιστή έπάνω γραµμή, µέ τούς τρείς &- νεµόµυλους στίς κορυφές ":… λό- φων, δίνουν τήν αίσθηση δαντέλ- λας Έπάνω οπή γαλάζια επιφά- νεια τής θαλασσα; -ά τρία πολε- | δένουν θαυμάσια '16 ναυτικού σάκο… συγχρόνως όλο σχήµα τού Τό έργο αύτό, από τήν αποψη τής διακόσμησης συγκεκριμένου αντικειμένου, ανήκει στίς ειπυχέ- στερες στιγμές τού φουστανελλά ζωγράφου ’Av0:00:0'61’11n10: πρώτη προσφο- ρά τής έλληνικτ"ις συμμετοχής στίς ανθρώπινες καί ύλικές θυσίες τού Δευτέρου Παγκοσµίου πολέµου είναι 6 τορπιλλισμός τής «"Ελλης» στό λιμάνι τής Τήνου, KI’ άς "πανε δυόμιση μήνες πρίν από τήν στί- σημη κήρυξη τού έλληνοϊταλικού πολέμου. Κατά χιλιάδες κυκλοφό- ΘΕΟΦ1ΛΟΥ Ναυτικός σάκκος ρησαν οι λαϊκές Θογραφίες µέ τή σκηνή τού τορπι λισμού. Παραλ- λαγές τού θέματος αυτου έγιναν αρκετές άπό λαϊκούς ζωΥΡάΦους, πού, όμως στό μεγαλύτερο µέρος τους καταστράφηκαν κατά τήν πρώτη περίοδο τής Κατοχής. ‘H συνοδεία των νηοποµπών αποτέλε- σε σημαντική, όσο καί έπικίνδυ- νη, συμ6ολή τού ελληνικού πολε- μικού ναυτικού στόν συμμαχικόν αγωνα. θαλασσογράφος Νικό- λαος Χριστόπουλος ζωγραφίζει στά 1956 µία συνοδείανηοπσµπής. Τό έργο είναι καµωμένο μέ λα- δομπογιά πάνω σέ χαρτόνι δια- στάσεων 3όΧ4ό έκατοστων. Μπροστά τό Ελληνικό άντιτορ- πιλιικό - διακρίνεται καθαρά ή σηµαία του - καί πίσω ή σειρά των εµπορικών καρυδιά", ‘0 ού. µάνος µονόχρωµα γκρίζος καί ή θάλασσα 6σιΘειά γαλάζια δίνει τήν αίσθηση τού ανοιχτού πελάγσυ. Μαύροι πυκνοί καπνοί ενώνουν άπό τίς "σιµινιέρες.. ‘H 6:106- σφαιρα είναι γεμάτη από όπου, καί Θανάσιµη αγωνία. Τό έργο χαρακτηρίζεται 6:116 τή γνώριμη στό Χριστόπουλο έ- πιµέλεια καί αγάπη τής λεπτο- μέρειας. ,Αντίθετα, στό χρωμα των πλοίων δέ µένει καθόλου πιστός στήν πραγµατικότητα. Τό πολεμι- κό ζωγραφίζεται σκούρο πράσινο καί μέ 6αθειούς τόνους 16: έµποροι κά σκάφη. Έδώ πιά στό ρόλο του άφηγητή έπΞµ6αίνει 6 ζωγράφος, πού αγαπάει τίς έντονες αντιθέ- σεις. Αν 6:116 τήν άποψη τής ναυ- τικής τακτικής έπιδιώκεται ή έξο- μοίωση τού χρώματος των πλού ων μέ 16 γαλάζιο τής θάλασσας, 6:116 τήν πλευρά τού καλλιτέχνη έν… διαφέρει ή τονική διαφορά "Av ψάξει κανένας στίς γνω- στές συλλογές δηµοτικών τραγου- διων σπάνια θά συναντήσει τρα- γούδια άφιερωµένα στά πολεµικά κατορθώµατα των ναυτικών μας. ’AIK60n καί στά νησιά τραγουδούν γιά τούς καηµούς τής θαλασσινής ζωής, γιά τή νοσταλγία τού γυ- ρισμού, γιά τα λογής καλά πού φέρνουν Kama-10’:va καί ναύτες στα σπιτικά τους µά σπάνια Υίά τις µάχες μέ τούς κουρσάρους καί αργότερα μέ τούς Τούρκους. Μά καί στίς λίγες περιπτώσεις πού ύμνούνται τά κατορθώματα τού Μιαούλη, τού Τοµπάζη καί αλλων, λοτερο από 10: α O: τραγούδια. Στίχοι σάν τόν έεήξ «Μπουρλότο τούς µολήσανε - στήν πρύμνη, πλήν τό 0660:1116)- δέν αντιπροσωπεύουν, 6έ6αια, τό µέσο έπίπεδο των κλέφτικων. των ακριτικό», των παραλογών, των µοιρολογιων καί των άλλων δη- µιουογιών τής δημοτικι'ις ποίησης Τά έργα. ομως, τής πολεμικης θαλασσογραφίας 6ρίσκονται στό ιδιο έπίπεδο μέ τήν αλλη λαϊκή ζωγραφική, καί πολλές φορές έκ- προσωπσύν τίς καλύτερες στιγµές της Κ1ΤΣΟΣ Α. ΜΑΚΡΗΣ .1 Νοεµβρίου 1964 Me': όφορµή ένα θεατρικό έργο 0 WHEN)!!! ΥΜΕ? ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ”RIMS Μιά βίαιη όπίκρουσπ καί µιά & λ λ n όψη τού ζητήματος ΒΟΝΝΗ, ,Οκτώδσιος E ΛΙΓΕΣ ήμέρες οί άν» θρωποι τού Θεάτρου θά παρουσιάσουν στόν κό- σμο τήν «Περίπτωσιν '΄Ο΄τπτενχάϊ- μερ>>. Συγκεκριμένα, αμέσως µε- τά τήν πρώτην παρουσίασιν 10:; νέου αύτού έργου τού Χάιναρν Κνίππαρντ στήν Γερμανία, τό ?- διο δράµα θά {III/066011 καί ό Ζόν Βιλάρ στό θέατρο «'Ατεν΄Θ των Παρισίων. (Η Θεατρική σύτή µεταφορά των στενοψρσφιη|µένων πρακτικό… τής δι΄- κης τού διασήµου ατοµικού επιστή- μ-σνιος Τζούλιους Ρόµπερτ ΄ΟππΘχάϊ- μερ, έχει όλα 16: στοιχεία γιά νά συγ- κινήση τό µεγάλο… κοινό… στίς σύγ- χρονες πρωτεύουσες. Πραγµατικά, Θριίισκοι κανείς σ' αυτό τίς πέντε «Ξ. ωστοσο» της ωχρό: νου τραγωδίας ή τού συγχρόνου τσίρκου Τόν διωγµό των Ε- 6ραίων, τήν 0011000:- χία Η.Π.Α, — E. Σ.Δ., τά αστατικά ή λυσσαλέα πλήθη, τούς πανταχού παν ρόινΤΣς κατασκόπου καί τόν σύγχρονο α τό µύθο, τό ”A1000 Ποιός όμως είναι &, …… αύτός ό «"Αµ λετ τού Πρίνσετον>>, πού θέλουν νά τόν υ- φιόρο… στήν θέσι έ- νός άπό τούς µεγα- λύτερους ήρωες όλων των όποχων; ‘H καρριε΄ρ-α του συγχέεται στήν άρχή της µέ τό Γκαίττιν- γιων καί τό Καίµ- πριτζ, όπου 6 Αμερικανός αυτός &… πόφοιιτος τού Χάρ6αρντ έρχεται νά µελετήση κοντά στίς πηγές τής Φυ- σικής, στόν Μάξ Μπόρν (µαζί µέ τόν Βίγκ*νι;ρ, 16v Ζίλλαρντ καί τόν Τέλ- hp) καί στόν Ράδερφ*.ορντ "Ολοι σύ- τοί θά συµ6άλουν μελλοντικά στήν αµερικανική νίκη κατά τόν πόλεµο καί αργότερα στην ανακάλυψι τής όόµόας ύδρογόν.ου Καί ή «Σχολή» έπεκτείνεται άκόµη καί στήν 206::- τική Ει"νωσι µέ τούς Λαντάου και Καπίτζα. Δίπλα στούς κολοσσούς αύτούς,ο "Οππι (τό αµερικανικό ύπ-οκοριστικό του)δε:ν µετέιχ-: ι ούσισστικά στήν δη- µιουργία τής συγχρόνου Φυσικής, δέν άναπτύσσει µεγαλοφυεϊς θεωρίες, αλ- λα δουλεύει συνθετικά στό «Εργα- στήριο-ν Ακτινοόολίας», κάτω από τήν κστεύθυνσι τού Λωρενς. Αύτή ή έργασία του, ή όργανωτική του ικα- νο΄τητα καί ή πλευρά του «άνθ…σς δηµοσίων σχέσεων», ενδηγουν τόν στρατηγό Γκρούός, ύπούθονο τού Σχεδίου M0I~vx6110w (κατασκεωοπή τής ’AI'I'IoIIIIKfiIg Βάρδας), στήν άπό- φασι νά τον χρησιµοποιήση ‘0 ΄Οππενχάι'µερ άναλαµ6άνει νά όργανώση ένα Υπέρ - Εργαστήριο στό Λός ΄΄.Αλαμος Από τήν στιγµή αύτή γίνεται & «µάνατζερ» τού έρ- γοστασίου «του», τής µελλοντικής σε µόας «του» Κατορθώνει να συγ- κεντρώση τούς άσσους τής ατοµικης έπιστήµης (ανάµεσά τους καί τόν μεµψίµοιρο Τέλλερ), 300 έπιστήμο- νες, 7.000 τεχνικούς, 150.000 όση- θητικούς ύπαλλήλους, τόν ένα «γιατί πρέπει νά ρίξουμε τόν Χίτλερ», τόν αλλον για΄ τήν «δόξα τής Φυσικής). 'Απο΄ τήν στιγµη αύτή άρχίζει µήν΄ κατ…… ένα άτοµικό πολε- µικό διπλο, αλλά να γίνη «µιά ένδει- ξη χωρίς θύματα, µπροστά 0' έναν διεθνή 'Αρειο Πάγο». Ο πραγµατι- κός «πατήρ τής ατομικής διασπά- σεως» είναι 6 Ενρίκο Φέρµι, αλλά ή «Χιροσίµα» θά άποτελέση τό «&…- κητικόν έπίτευγμα» τού ΄Οππενχάϊ- "Ομως, οί θεοί τού νέου 'Ολύμπου ζητούν κεραυνούς όλο ίσχυρότερους, μετά τήν ατοµική ζητούν τήν ιδιόρρ- γονική 66060. ςΟ "01111: αρχίζει νά διστόιζη, οί ύπηρεσίες τού "Άλλεν Ντάλλες 16v παρακολουθούν ήδη-. Θέ- - γ μποργκ, οί όποίοι µάταια ζητούν να AMI-'11:; νά διατηρήση άκόμη κάποια έλαβαν… και νομίζοντας τόν Ξαυτό τον απαραίτητο, 6:6αιώινιει ότι κή 6606c: ειναι τεχνικως άδύνατηο> μέσα στά χρονικά όρια πού τού θέτουν. 'Ο "Εντουαρντ Τέλλερ μετατρέπει, τότε, τό αρχικό σχέδιο, έπιτυγχανει τήν κατασκευή τής όόµι6ας τόν Οκτώ- όρων τα": 1952 καί κατηγορεί τόποι- νά τόν Ό…νχάϊµερ ότι «καθυστέ- ρησε τήν ΄Αµερική κατά τέσσερα x96- νια στόν ζωτικό άγωνα δρόµου γιά τήν δόµ6α ύδρογόνου»! Δέν χρειαζονται περισσότερα γιά νά χαρακτηρισθή ό Οππενχά΄ι'μερ «πράκτωρ τής Σοδιετικής ζΕνωστως» καί νά αναγκασθή νά «καταφύγη» ότι? έδρα του, στό Πανεπιστήμιο Naive-51w. ', Κομµουνιστής ό ,Οππενχά'ι"µερ; Έ- λ&τε &! ζΑπλώς Ένας πολιτικός τής έπιστήµης, θύµα τής 'ι΄ντριγκας καί των άν- ταγωνισµων. ‘H έπί- θεσις τού Τέλλερ τόν έρριξε «6006» στήν Επιτροπή τού Μάκ Κάρθυ. Μπροστά στίς άνακρίσεις αύτές πού διήρκεσαν δύο «σίδ- νες», πως νά μή συγ- …κινηθή κανείς; ] ‘H «σκοτεινή» όμως πλευρά τής ίστορίας Βρίσκεται στά «110:- ζαρεύµατα>> πού έγι- ναν γύρω από τήν πε- ρίφηµη αύτή δίκη. «Παζαρεύοντας>> ή ’A- µερικανική ΄Επιτροπή Ατομικής Ένεργείας «παρέδωσε» τόν ’011- πενχά΄ι΄µερ στά χέρια τού Μάκ Κάρθυ γιά νά διαφυλαχθή από τίς έρευνές του, «ποζαρεύοντας» KI’ 6 ίδιος «κατήγγειλε» τούς φίλους του Λόµανιτζ καί Χάρκων Σεβαλιέ. Ποιός νά τού συγχωρήση αύτή τήν άτιμία; 'Ο Σε6αλιέ ήταν καθηγητής τής Γαλλικής Φιλολογίας κι' ένδια- φερόταν µόνο για τόν Προύστ, KI’ όµως τόν έδιωξαν άπ΄ τό Πανεπιστή- µιό του, τόν κατέστρεψαν, τόν ανάγ- κασαν νά µεταναστεύση στό Παρίσι, όπου γιά ένα µεγάλο διάστημα έξα- κσλούθησε v’ άγνοή τόν ρόλο τού ,Οτπτενχάϊµερ. Με αύτό 16 τίµηµα & Οππένχάϊ- μερ, «ακίνΞυνος>> πιά, αφήνεται v6: έ- πιστρέψη στίς αγαπηµένες του µελέ- τες «Λεπτοµέρειες»! θά πή κανείς "Οµως αύτή ή «εύλυγισίω> τού ”011- πι αποκαλύπτει Ένα χαρακτήρα, µιιά πολιτική αντίληψι. Βέ6αια, ολα «τε- λειώνουν καλά»: Μετά τήν λήξι τού µοακσρθισµού, ό Κέννεντυ τόν δέχε- ται, 6 Τζόνσον τού δίνει 50.000 δολ- λάρια καί παράσημο. , Σέ µιά «συγκινητική» τελετή, 6 Τέλλερ σφίγγει τό χέρι τού «άποικο- τοστ:θέντος»: «Τζούλιους, µού άρε- σε πολύ & λόγος σου». KI’ ό ΄΄Οππι απαντά: «’Ev'r, είµαι εύχαριστη…μένος πού ήλθες...». (Ο ΄Οππενχάϊμερ κέρδισε έτσι τήν παγκόσμια φήμη του σάν σοφός καί µιά Θέσι στήν ίσ1ορία σάν «πατέρας τής Χιροσίµα», Kai σήµερα, εκείνος πού πασά λίγο νά γίνη 6 Ντρέύφους τής εποχής μας, παίζει τόν ρόλο τού «Μπάνι…» «χαμένου στό αγ- γόµα, (μπάλα) παιδιού», καθηγητού πού απαιτούν 16: γυναικεία περιο- δικά! . … 6 « ΄ σωστά…. 6… («Μ. …Μ- που… ούσιαστικά πολυ μικρότερος όπιο τόν ΄΄ μύθο, του καί ό πρωτεργάτης τής 110- λιτικής" έπιστηµονικής ως ο) όλον τον κόσµο, είναι ένας &… πως πού ένδιαφέρεται οπωσδήποτε περισσότερο v6: επιµεληΘή τής …ης καί τής καρριέρας του, παρά v6: 6:- ψηφήση στ αλήθεια τά ίσ'χυρά συµ- φέροντα τής διομηιχανίας καί τού πολέμου. Πως όµως νά τόν κρίνουµε; 'Ο κα- τάσκοπος Σόργκε, πεθαίνοντας, είχε πή: «Μας οδηγει µιά δαιμονική λογι- κή, πού µας κατευθύνει πρός τήν κα- ταστροφνήρ>. JEAN MARABiNi |δεώδης έτοιµη τροφή για έκδροµες, για µεζέδες για δραδυνό φαγητό Τ; γι?ι ΤΗΝ ΓΚ νια τήι τον"… ξένισαν πολλού τής γαλλικής ι όλωσδιόλου νέο προσέγγιση τοι Τά Ολικά τού ΄ γανα τής έπιστήι λεσµα τής δουλε v6: μεταδώση τήι ν΄ούργιου΄χώρου τι γύρω 6:116 τόν 6': εί-σαγωγή τού έπ λείου. Η άντίληιι μέ τήν ανανέωση φ…(λοσοφία καί να ρες δυνατότητες € τόν καινούργιο δι ται σήμερα στήν Στήν έξέλιξη τ κολοι΄ιΘησε τρία ο χρησιµοποιόντας ο ρεωµένες σέ κομμ τασκευάζει ένα οί νοµάζει «Σήιµαιτα> φοσιώνεται &…… έχουν τήν στάση κόνα) καί άνακαλ νατότητες των ήλ δίων. Στήν περίο ζει συνδυασµούς ι νοµάζει «τηλεµαγν µιά σειρά άπό «' να» µέ ϊδιάζοιυισα τού καλλιτέχνη δέ κό χαρακτήρα, δι -Τοδ- ΜΑΝΩΛΗ M άπλή λειτουργική στόν ανάλογο άρχ σύγχρονης κοινων΄ διαφέρουν ούσιαστ θειες τής «Και… τίς δπτικοαικσυστ παραπλησίων συσι κυρίως µελέτες άντικειµένων µέ ση, πού έπιδιωκσι τά ύλικά τής Επι σουν άντιπροσωπε τόν αύοιανό χωρο προ6λέπει καί 6p ξη της την…… ληνα καλλιτέχνη ( το : δτι χρησιµα μέ Ξδιότητες κα… τιµες νέες, δεν ό &… τους κα." µης τους. Κατά ι τικείµενα τού Τά όπονοούν καί ότι… μπορούρε γιά τού συµµετεχουν στην 'Η προσπάθειι φυσικά άσχετη µ αντίληψη τού Όλι» νούργια περιεχόι χνικού spyou. "AI χη δράματα ποι΄ πίπεδο των άν€ καί αφορούν τήι θήκη τού σήµερ… αιωνα τής έπιστι σεις του µαζί ' Θά χρησιμοποιη« µέ αύτό τό όρο 16 αποδώσουν. | 110, δέν ζούµε µό* δράτων καί των των: 6 σηµερινόι pa? σχέσεις μέ < καί φυσικούς νόµ στημα καί τόν Kc’ πού όποδύεται τι λης. ‘H έννοια τ έχει αλλάξει: 6 μόνο 16 σύνολο καί των άοράτι προύποθέτουν τή ΥΠ0ΥΡΓΕ|0Ν ΕΕ ΠΡΟΚ' Προκειιµ€νω νά διορισμού" α! κενού -."... Alanna-xi.

0i «φυί1έ8» ιών Χιονιιίδων καί ή ήπειριωιική χειρ»οιεχνική - Ζωγραφική… 'Α1΄ίΟ΄ τίς τέσσερις µεγάλες πη- γες των 'Ηπειρωτδν χωρικων - ζωγράφων, τό Καπέσσο6ο, 16 Σουδενά, τούς Χιονιάδες καί τή Σαμαρίνα, ϊιζιισφαλι.ις ή πιό π. δύο… πηγή είναι οί Χιονιάδες. Σαμαρίνα σήµερα Βρίσκεται στό N096 Γρε6ενων, στα σύνορα "Ηπείρου καί Μακεδονίας, ωστό- σο πολιτιστικά ανήκει στόν ήπει- ρωτικό «…. Χωρικούς - ζωγρά- φους έδωσαν πολλά ήταιράτικα χωριά, όπως τό 0091601, τό Κα- λέπζι καί αλλα. Πολύ συχνά ση- µειώνουν στά έργα τους καί τόν τόπο καταγωγής τους. "Ιδιαίτερα οί Χιονιαξίτες, δίπλα 01’ όνοµά τους σχεδόν πάντα Βάζα… τό χω- ριό τής καταγωγής τους σέ διά- φερους τύπους: «έκ Χιονιάδων», «έκ κώμης Χιονιάδες», «από χω- ρίον Χιονιάδες», «& Χιονιάδες», αΧιονιαδίτου», «Χιονιαδίτη» αΧιο νιάδες». Αύτό φανερωνει έμµεσα πώς οί IXIoIVI0831:; ζωγράφοι εί- Χαν" καλή Φήμη. Ηέπίδοση πολλων 6116 τούς Χιονιαδίτες στή ζωγραφική I:[v01 γνωστή 6I110A16, 71' αυτό κυ- κλοφορε΄ί καί ή φράση αΧιονιαδί- της είσαι; Ζωργάφος είσαι!». Δέν & αναφερθούµε έδω στήν ποιότη- 10 τής καλλιτεχνικής τους παρα- γωγής, καί ιδιαίτερα τής 6710- γραφιας, πού προκάλεσε καί τήν έντονη αρνητική αντίδραση τού Φώτη K6v107Aou.I X:19o1:xvu<6" ε.ρ- γα, καλύπτουν τίς λατρευτικές &. νόγκες ένός µεγάλου µέρους τή Βόρειας "Ελλαδας, καί πέρα 611 αύτή. "Αλλωστε 16 έπίπεδο δέν είναι 16 '1'810 σέ όλους τούς Χιο- '11: 95qu ζωγράφους. 'Υπάρχουν 6- νόµωά τους καλοί, μέτριοι. καί κακοί. Τα προ6λήµατα πού Θα 96; απασχολήσουν σήμερα είναι δύο, ή καταγωγή τής τέχνης τους και κυρίως ή έπαγγελματική τους συσσωµάτωση. Χωρος έρευνας τό χωριό Χιο- νιάδες, σκαρφαλωµένο στα κακο- τράχαλα Βουνά τής ,"Ηπείρου, δί- πλα 016 6A601vu<6 σύνορα. "Αλλο- τι μέ έκατοντάδες κατοίκους καί σήµερα µόνο µέ 16, κι αυτους σέ προχωρηµένη ,ήλικία. Χορτάρια- σαν τα µονοπάτια, έρηιµα ,τα πε- ρισσότερα σπίτια, γκρεμίσµατα παντου. Είκόνα έρήμωσης καί φθορ&ς" οχι πολυ διαφορετική καί από άλλων ήπειρωτικων χωριων. Παλιότεροι πόροι τού χωριου ή κτηνοτροφία, ζωγραφική καί ή ξυλογλυπτική. Σήµερα οί συντά- ξιις καί ή µικρή οίκόσιτη κτηνο- τροφία. Πως δηµιουργήθηκε ή 11096080- ση αυτή σ ένα απομονωµένο ορει- " "πάτωµα; Σ ό,τι φορά ρτι΄ι…ν ξυ- ν ,; ιΙΥ.Ι'ι : λογλυπτική, ισως ή πλησιέστερη πρός τήν αλήθεια έρμηνεία είναι ακόλοώη. ‘H ξυλογλυπτική ύ- πήρξε, από παλιά, τέχνη των 60‘ σκων, αλλά σέ µικρά, κυρίως αν- τικείμενα γιά σπιτική καί έπαγ- γελνατ…τ΄ι χρήση. ρόκα. γκιλίτσεε κουτάλια, σφοντύλια κλπ. Κάτω από όρισμένες συνθήκες καί µέ τήν πίεση τού µικρού κτηνοτροφικού είσοδήματος, είναι δυνατό v6 190- χωρήσουν καί σέ πιό σύνθετες μορφές, όπως είναι ή έκκλησια- στική ξυλογλυπτική. Στή ζωγραφική, όμως, δέν 1.1110- ρούμε να έπισηµάνονιιε ανάλογα σπέρµατα. M6 καί ή δασική πρό" τη ύλη, αντίθετο απ' ό,τι συνί- 6αινε μέ τή 6αφική των μαλλιων, Επρεπε ναρ8ει 61116 τόπους μακρυ- νους καί uéI πολυήμερα ταξίδια. Τοπική π 0011, πού τήν ανα- φέρει στό πολύτιμο συλλεκτικό δι6λίο του για τούς χιονιαδίτες ζωγράφους ό ντόπιος παπά - Γ ι- ώργης ΠαΤσιος 1, μιλάει 716 90‘ Θητεία νεαρών όλαχοποιμένων στήν "Ιταλία. M6 κι άν ύποθέσουµε 90- Θητεία στό "Αγιον "Ορος, κι έκεί τό ιδιο έπικρατούσε. "Αλλωστε καί ζωγράφοι 6:116 άλλα χωριά, µέ σίγουρη µαθητεία στό "Αγιον " ρος, τήν '1'810 τεχνοτροπία άκα- λουΘούν. Είναι ή κοινή εικαστική διάλεκτος όλων των Χειροτεχνων γράφων τής. έπαχής τους καί νοµίζω πως 11'1I ρίζα της πρέπει να τήν ητήσουµε "& πολύ πιό κοντινά καί προσιτά Επτά- νησα, µέ τή γνωστή ζωγραφική σχολή τους. Μερικές προσπάθειες νά κρατη- 9:1 στούς X10I111618:; ύφος πλησιέ' 01:90 πρός τή 6υζαντινή 11090180- 011I έμειναν χωρίς συνέχεια. Σά 916 τέτοια προ εια 0119:161- νουμε τήν είκόνα τού Αγίου 'Αν- τωνίου, πού 6ρίσκεται στήν έκ- κλησία τού 'Αγίου "Αθανασίου Χι- ονιάδων, καθώς καί 916 μεταγενέ' στερη, αλλά πιό …απόαρή παραλ- λαγή της, πάλι στήν '1'810 έκκλη- σία. Γιά τήν έπαγγελ.µατική 6976- νωση καί τή διδασκαλία τής τέ- χνης στούς Χιονιάδες έχουν δια- τυπωθεί πολλές εκδοχές, πού φτά νουν ως τήν ύπαρξη όργανωμένης Σχολής ΖωγρΜΙκης. Η έλλειψη γραπτων πηγων ή ΄΄ ων σίγου- ρων στοιχείων αφήνει τό πεδίο έ- A:I':9:90 716 καθε µορφής :ixcnai:;. από τίς όποιες δέν ξέφυγε καί ύποφαινόµενος. "Επαγγελµατική όργάνωση και σταδιακή µαθητεία είναι αλληλένδετες σέ μορφές χει- ρστεχνικων ………….. Τό έθνικό τους δίκαιο καθορί- ζει όχι μόνο τούς όρους άσκησης τού έπαγγέλµατας, αλλά καί τά διαδοχικά στάδια μαθητείας, µέ τήν αντίστοιχη ανάληψη εύΘυνων στήν παραγωγική διαδικασία. Εί- 8…" από 7|.ινα…ιγί οι µικροί ιια' καί τό δούλευα των λ…σµερειδν. Οί …γελµατικές αύτές όργανά- σεις δέν είχαν σταθερή µορφή2. "Ηταν προσα:ι.ιοσμένες στό εί- δος καί στίς ανάγκες τής οίκο…- 91IIII‘1; δραστηριότητας σέ καθε 1o- μέα. ['16 τούς διοτέχνες υπηρχαν 16 …ο»… η ρουφέτια. 716 τούς έμπόρους, οί κοµπανίες ή συντρο- φίες, για τούς κτηνοτρόφους τά τσελιγκάτα καί ποικίλες µορφές ΥΙά τούς ναυτικούς καί Τά στ… τιωτικούς. T6 [60 αίώνα έχουμε στην έκτακραταύιιαη Κρήτη ΞΑ- Τού ΚΙΤΣΟΥ ΜΑΚΡΗ δελφότητω ζωγράφων, στήν όποία συµµετέχει καί δ νεαρός Μενέγος (Δομίνικος) Θεοτοκόπουλος. Μετά από έπίπονες έρευνες έ- 01000 016 συμπέρασµα πως οί ζωγράφοι των Χιονιάδων δέν άκο- λαύθησαν τή συντεχνιακή έπαγγελ- ματική 01100109610011, αλλά τό χω" 91096 σέ φ 6 ρ ε ς, κοινωνι- κές 61168:; πού στηρίζονται στήν κοινότητα καταγωγης Πρωτη vIu- ξη 716 να στραφεί ή έρευνα πρός τήν κατεύθυνση αύτή τήν έδωσε 916 από τίς πρωτες αντιγραφές τού ζωγράφου Παγόνη στό Πήλιο. N060Iap1o; ακόµα, κρατάει τήν ή- παρότι… προφορά 10Iu όνόµατός ται! καί θυμάται τή φάρα στήν ό- ποία ανήκει. Σέ κιονόκρανο τής "Αγίας Μα- ρίνας, Κισσού. στά [802, &? σα σέ πολλά άλλα γράφει: «χείρ δωρεούντος παγούνι κωσταντί in φυλής πασχαλάδες». Η έιτιγραφή αύτή 'ε΄όαζε πολλά έρωτήματα, πού τελικά 6ρήκαν τήν απάντησή τους. έκτός 6116' ένα: Τί σήµαινε έκε΄ι'να 16 «έκ φυλής πασχαλάδες». " Χριστόφορος ”9990166; στήν I1 'I- στορία τού Σουλίου καί Πάργας». πού τύπωσε 016 857. γράφει στή σελίδα 17: κΕίς τά τέσσαρα δασικές φάρες, στούς Πασχαλάδες καί στούς Μαρινάδες. Φυσικά, δέν έπιδίδονταν όλοι οί άντρες κάθε Φάρος στη {mom-m. Η κτηνοτροφία Με"… δουν κός πόρος διοποοισµού καί "ίσως 9I6 κάποια στρατιωτική" από… ση νά τούς συνέδεε, Οί Πασχαλά- δες κατοικούσαν στή συνοικία πού βρίσκεται 6ορειοδυτικά από τό κέντρο τά χωριου καί είχε." 716 κοινό τους εργαστήριο, οπου 71- ήταν καί ή μαθητεία των νεων ζωγράφων, Ενα πολύ πηλό κτίρια. πού οί ντόπιοι 16 έλεγαν φύλα των Πασχαλάδων». "Ας Θυμηθούμε έξω πωςό Σισυλι…ης Λ. Κουτσο- νίκας στήν ( "Ιστορία της "Ελληνι- κής '΄Επαναστάσψς» σημειώνει πως I16 σπίτια των αρχηγό" κά" δε 0690; «ήσαν κατά 16 µάλλον πύργοι αχυροί». "Η καύλα των Πω:αλάδων E11:- σε σε… καί σαράντα περίπου χρό- νια καί στή θέση της έχτισε και- νούργιο, σπίτι παραθερισμού "ένας από τούς απογόνους των Πασχα- λάδων, ό συνταξιούχος δάσκαλος Στέφανος Ζωγράφος, πολύτιυός συμπαραστάτης µου στίς σχετικές Ερευνες. Ε'ννοεϊται πως πολλοί έρ- γόζονται καί 016 σπίτια τους, κυ' ρίως από 16 μέσα τού [90Iu αί- ωνα. Σώζεται σέ καλή κατάστα- ση 16 σπίτι, όπου έργάσΘηκαν οί Πασχαλάδες ζωγράφοι Γεώργιος. Ματθαίος. Ζήκος, "Απόστολος, Σω- κράτης καί Κωνσταντίνος. "Από τή φάρα .… Πασχαλάδων αποσπάσθηκε, στα τέλη τού 18ου αίώνα, ένα παρακλάδι της. οί T00- τσαϊοι Πασχαλόδες ή σκέτο T00- 100'1'01. Oi Μφινάδος κατοικοι? σαν A[7I0 χαμηλότερα. {0(5101. παρατηµένα καί πνιγµέψ στήν 6- 7910 δλάστηση, 16 κοινό τους έρ- γαστήριο. 'Η οίκογενειακή δι χή στό έπάγγελµα τού ζωγράφου διαπιστώνεται πολλές φορές, π. χ.: Κωσταντής Χιονιαδίτης (παπ- 1100;) — [1017va1; Χιονιαδίτης κι υστερα Δρακιωτης (γιός) Θανάσιος Παγωνίδης κι ύστερα Ποτών… (έγγονός). Έδω διαπιστώνουµε —A- καί τό T6 σπίτι όπου δούλεψαν πολλοί ζωγράφοι 6116 11'1 «φυλή» .… Πασχαλαδων ταύτα χωρία ύπάρχουσι διάφοροι ΄φυλαί, Φάροι κοινως όνομάόμε- ναι». Σ" αλλα 011II9:'I'0 τού 6ι6λίου του αναφέρεται στή «φυλή των Βοτζα- ραίων», στή «φυλή των ΄Ζερ6αίων» κλπ., δηλαδή σέ γνωστές σουλιώ- τικες φάρες. "Ας σηµειωσσυι.ιε έ- δω, 716 τό σημερινό αναγνωστη, πως ή λέξη φάρα πολύ αργότερα πήρε νποτιµητική σημασία. ' 1101116 ‘ Γιωργης Παΐσιος πολλές φορές, 016 61079001116 στοιχεία 716 χιονιαδίτες ζωγράφους, δίπλα στά ονοµατεπωνυµά τους σημειώ- νει «έκ τής γενεάς Πασχαλάδων», «έκ τής γενεάς Τσατσαίων Πασχα- λάδων», «Μαρινάς», χωρίς v6 8[- νει άλλη έξήγηση. έλικα ή έπι- 161110 έρευνα απέδειξε πως oII χια- νιαδίτες ζωγράφοι ανήκαν σέ δυό σχηµατισµό νέων ΄έ'ιτωνυιιι.ιιν σέ αν" 0912111011; μιάς 0690;. ‘H αλλαγή τού έπωνυμου δέ σημαίνει 6110x0- πή από τή φάρα.…πσύ κρατάει πάντα 16 όνοµα του γενάρχη μέ περηφάνε,ια, κάτι αντίστοιχο μέ τούς θεούς 1'1 ήρωες γενάρχες των αρχαίων, αθηναίων «φύλων»; Πε- 91116 να σημειώσω πως έξω δέν 6λέπω κάποια «συνέχεια», αλλά απλή αντιστοιχία παρόµοιων κοι- νωνικό" δομών. Τωρα πρέπει νά έξετάσουµε γι. οτί οί αρχικά κτηνοτροφικές «φυ- λές» των Χισνιά8ων έξελίοσοντα-ι κατά ένα ποσοστό σέ 119901:va- κές η έστω µικτές, χωρίς νά πα- ρουν τή µορφή τού Ισνάφι…) παρ" 8A0 πού «016 τέλος τού 180υ οτί,- ωνα 6οισ.κόµαστε μπροστά 016 φαινόµενο: ή κτηνοτιροφιικνή πα- " 1110 πάνω, πολλεςαπ ίδικές εκδροµές ΜΝ|ΌΥ-|ΟΥΝ|ΟΥ .ΠΕΡΣ|Α 21-31!5 .OXPIAA- κΑΣτΟΡ|Α22-29|5 .ANAITENAPIAOTOVAAFKAAA-KAZTOPIA 20 23/5 0κΡΟΥΑΖ|ΕΡΑ'. N\YKONO- ΡΟΔΟ- ΗΡΑΚΛΕΙΟ- ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ 27-3015 ΚΡΟΥΑΖΙΕΡΕΣ: ΠΟΡΟΣ 28- -3ο|50ΥΔΡκ28- 30/5 ιο ΕΚΔΡΟΜΕΣ ΜΕ ΠΟΥΛΜΑΝ ΣΕ ΟΛΗ τΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΑ τΗΝ ΠΕΝτΗκΟΣτΗ 28- 30/5 Θ BOYAAI'IEZTH-B-IENNHH216.IXI'IANII\4-1816 QMOIXA-AENINI'KPANT-KIEBO 27/6-9/7 τρια, πού ή συνείδησή της ήταν σχεδόν απόλυτα δεσµευµένη από 16 ένστιιχτο, τωρα κάτω 611’ τήν έπη: ιβΟή των αστικων όρεινων κέν- τρων, έλευΘερώνεται 6116 τό έν- στιιχτο, πλουτίζεται από τήν 6- 011in ί=δεολογία», όπως σημειωνει 6 Μ. M. Παπαϊωάννου στά σχό- λια των α'Απάντων» τού [109901- 60133. - Τόν "…. A6170 τόν 0119:1600- 61i; φά- 9:; έχουν µικτό χαρακτήρα, κτη- νο-ιιρ(ίφιικό καί χειροτεχνικό. Σταύς όρεινούς -ιιληθυσιµο'ύς΄ των χωριων της "Ηπείρου I—01'r16 µας ένδιαφέρουν έδω- τό μεγαλύτε- po ποσοστό τής παραγωγικής 6900111916111101; κατέχει ή πρωτο- γενής παραγωγή. κτηνοτροφία, γεωργία, ύλοτοµία, 716 έσωτερι- κή κυρίως κατανάλωση καί λιγό- το… 716 έμπορία. ‘H φτώχεια φυ- σικων πόρων όδηγεϊ΄ ένα 967.10; τού πληθυσµού σέ μεταποιητικές δρα- αγριότητες καί είναι γνωστή έπίιδαση των ήπειρωτων σέ διάφο- ρες µορφές χειροτεχνίας καί στήν ο1ικοδοµική. Πολύ περιορισµένη εί- ναι ή προσφο;ά …και… δά- σκαλοι, κομπαγιαννίτες, μεταφο- ρε'ι'ς .. Κοντά 0' 0616 πρέπει v6 προσθέσουµε πως ό 01.096; έχει κάποιαν αντοχή στό χρόνο, δια- τηρειται κι όταν πιά έχουν αλλά. ζει οί συνθήκες τίς δποίες έξυπη- ρετούσε µένει σάν ένα σχήµα χω- ρίς περιεχόμενο. "Από τα λιγοστά στοιχεία, πού πρός τό παρόν κατέχουιµε, Βγαίνει τό συµπέρασµα πώς οί «φυλές» το. χιονιαδιτων ζωγράφων είχαν δομή καί λειτουργία µεταποιητι- κής συντεχνίας. Σήµερα, δέ6αια, ή ζωγραφική θεωρείται προσφοοά Β. …µε… µα στήν αποχή έκείνη αντιµετωπίζεται 06v 9:101101111110'1 δραστηριότητα, αντίστοιχη μέ τού χαλκο-.ι:γού, τού ασημιτζή, τού λι- 907A6¢011 κ λ. π. Πρόκειται, όπως 16 0119121113009: καί &… τήν αρχή 716 χειροτοχνικού χαρακτήρα ζω- τΡαΦική. Φαίνεται πώς οί σχέσεις ανά- 9:00 στίς δύο ώρες δέν είναι έχ- θρια΄:ς, … π.μειωνονται καί έ- πιιγαμίες. "1E :11, Χρύσω,κ κόρη τού Πασχαλ& ζωγ;άφου Ζήκου Γε- ωργίου παντρεύεται τό Μαρινα ό- μ-ότρχνό του "Αναστάσιο Κ. Ζωγρά- φο καί 9' αύτόν κάνει δύο άλλους ζωγράφους, τό Χριστόδουλο και τό Θωµά, πού ανήκουν πιά στή φά- ρα τ&ν Μαρινάδων. "Ας σημειω9ε'ι' να. πως πολλοί, καί από τίς δύο φάρες, έπαιιρναν τό έπάγγελμά τους 716 έπόνυµο: Ζωγράφος, ό- πως Εγινε καί µέ άλλα έπαγγέλ. µατα, Βαγενας, Χαλκιάς, Μαραγ- κός, Σαράφης. 'H I':§1.1701910, 811- λα5ή ό γάμος ανάμεσα σέ άτοµα από δι:(>οο:τικές ένωσεις αίµατο- σωγγένειας ήταν σέ παγκόσµια κλίµακα έπι3υμητή καί πολλές φα- πές έπιδ:6,λη.υένη 716 λόγους εύ- γονίας πού είχαν διαπιστωθεί έρ- _ πε ιΕαµκά4. Μέ αφετηρία τό χωριό τους. 8- που τούς χειμωνιάτικους μήνες δούλευαν φορητές είκόνες, ξεχύναν- ταν 0i χιονιαδίτες ζωγράφοι 11.06; διάφορες κατευθύνσεις 716 v' 6-10- λάόουν τοιχογραφικές έ:γασίες καί v6 πουλήσουν τίς έτοιµες εί- κόνες. Μερικές φορές έμεναν 96- mm σέ τόπους 811911 ύπήρχε &» κετή δουλειά, παντρεύονταν καί ντόπιες, όπως έκανε 6 Παγώνης στή Δράικια τού Πηλίου 5. "Έργα τους συναντούμε στή Βο-ύρµπιανη, στή Στάρα-Μάνη Καστοριάς. στό Αύγοριινό Μακεδονίας, στό Πεντά- λαφο καί στόν γειτονικό του Βυ- θό, στή Β=ήσσανη, στά πηλιορείτι- . κα χωριά Δράκια, 'Ανήλιο, K10- 06; Νεσχωρι Μακιρινίτσα στό µο- ναστήρι τής Κλεισούρας, στήν Πρεµετή, στή Ζίτσα, στό Κανκού- λι στό Τσεπέλα5ο στό 8011007121- 91 καί τό Σκαµηέλι Ζαγαοισύ, τήν Πυ:σόγιαννη, στήν περιφέρεια Αγρινίου στό Καλλιφόνι Καρδί- τσας καί σέ πολλά άλλα χωριά. Οί χιονιαδίτες ζωγράφοι, έκτός 6:116 τό κύριο αγιογρ:(>ικό τους έργο, καλλιέργησαν καί άλλους ταµεις τής τέχνης τους, όπως τό τοπίο …'(Παγόννης: "Αγία Μαρίνα , νι:χισ9ε'ι',- καί από τήν καλαισθη- τή 81011601911011 προσόψων από και- σέλλες (σπίτι τού Σ. Ζωγράφου στούς Χιονιάδες) καί τή νεκρή φύση (Παγώνης… 'Αγία Μαρίνα ΚισσοΘ, "Αγιος Δηµήτριος Νεοχω- ριού). * T6 σηµείωµα τούτο, είναι 916 πρωτη προσέγγιση στό Θέµα, 916 ύπόδειξη 716 τό δρόµο πού "ίσως 1110:1151 νά ακολουθήσουν νεωτειροι έρευνητές καί 0' άλλα χωριά µέ παρόµοια κοινωνική δοµή καί αν- τίστοιχες δραστηριότητες, χωρίς να προδικαζει καί τα τελικά συµ- περάσµατα. 'Η έρευνα γύρω από τόν παραδοσιακό 90; πολιτισμό προχωρεί πέρα από 11'1I συλλογή ύ- λικού, πού φυσικά πρέπει νά συ- τική αποτίµηση, σέ πιό σύνθετες καί ούσιαοτικές μορφές. 1.-Γωργίου Παίσίου, lacing, 'Αγιο- γ-ραφία καί 'Αγιογράοαι των Χιανιάδων. "Ιωάννινα 1962. σελ. '. 2.-Δέν υπάρχει µεγάλη …τική έργα σία γιά τα Ισνάφισ καί ΄ραυφι΄:τια στην "Ελλάδα. µόνο µερικές µονο- γραφίες. Σχετική 6ιδλιογραφία Ελέ- πιστού: Νικ Πανταζοωύλω, "Ελλήνων Συσσωµατόσεις κατά τήν Τουρκοκρατίαν. "Αθή- κι1958. Ξ.-Χριστό. Περραιδαύ, "Α π α ν 1 α. Πρόλογος Νίκου Εύη, 'Επιµέλεια- Σχόλια Μ.Μ. Παπαϊωάννου. 'Αθήνσ 1956, σελ. 83. 4.-Φρειδ. "Ένγκελς, 'H Καταγω- γή τής 0"‘°.7£"'°" τής Ατοµικδήςκ 'Ιδιακτησίας καί το Κράτους. "Αθήνα [966. σύ. 6.100 [03 κ.α. 5.-Κίτσου Α. Μακρή, "Η Λαϊκή Τέ- ένα9 τού Πηλίου, "Αθήνα I976. σελ. Φορώντας νοιώθω ίκανοι σάν νά τό πλατεια κ.λξκ'ΐ'.ξ Καραγεώργη Σερ8ίος 4 (1 Athens Hiltc ι ζ |ϊΔ|π΄ 'χειροιεκνική - Ζωγραφική ΑΠΟ τίς τέσσερες µεγάλες πη- γες των Ήπειρωτων χωρικών - ζωγράφων, τό Κατιέσσοδο, τά Σουδενά, τούς Χιονις&δες καί τή ,Σαµαρίνα, άσφαλω πιό 113066ch πηγή είναι οί Χιονι&δες. ωµαρινα σήµερα 6ρίσκεται στό Νοµό Γρεδενών, στ& σύνορα 'H115i006 116i Μακεδονίας, ωστό- 00 πολιτιστικά &νήικει στόν ήπει- ρωτικό χώρο. Χωρικούς - ζωγρά- φους΄ έδωσαν πολλά ήπειρώτικα χωριά, όπως τό Φο-ρτόσι, τό Κα- λέντζι καί άλλα. Πολύ συχν& 0II1- μειώνουν στά έργα τους καί τόν τόπο καταγωγής τους. '|διαίτερα οί Χιονιαδίτες, δίπλα στ' όνοµά τους σχεδόν πάντα δείξουν τό χω- ριό τής καταγωγής τους σέ διά- φορους τύπους. «εκ Χιονι&δων», «& .…" Χιονι&δες», «6-116 χω- ρίον Χιονιάδες», αεκ Χ΄ιονι&δες», αΧιονιαδίτου», «Χιονιαδίτη». «X10 νιάδες». Αυτό ανερώνει έµμεσα πώς οί Χιονιαδιτες ζωγράφοι εί- xav καλή φήµη. ' έπίδοση πολλών 6-116 τούς Χιονιαδίτες στή ζωγραφική είναι γνωστή 6 παλιά, γι' αύτό κυ- κλοφορεί καί ή φράση «Χιονιαδί- της είσαι; Ζωργ&φος είσαι!». Δέν θά &ναφερθούµε έδώ στήν ποιότη- τα της καλλιτεχνικής τους παρά- γωγής, καί ιδιαίτερα τής άγιο- γραφιας, πού προκάλεσε καί τήν έντονη άρινητική αντίδραση τού Φώτη Κόντογλου. Χειροτεχν-΄΄ικ& ερ- γα, καλύπτουν τίς λατρευτικές 6- νόγκ.ες ένός 1.1576A-0u µέρους τής Βόρειας "Ελλάδας, καί πέρα 611 αύτή. "Αλλωστε τό έπίπεδο δέν είναι τό ιδιο σέ όλους τούς Χιο- νι αδίτες ζωγράφους. Υπάρχουν 6- ν&µεσά τους καλοί, μέτριοι καί κακοί. Τά προ6λήηιατα πού θά μάς άπωσχολήσουν… σήμερα είναι δύο, ή καταγωγή τής τέχνης τους καί κυρίως ή επαγγελµατική τους συσσωµ&τωση. Χώρος Ερευνας τό χωριό XIo- 016555, σκαρφαλωµένο στά κακο- τρ&χαλα 6ουνά τής 'Ηπείρου, δί- πλα στά &λ6α-νικά σύνορα. "Αλλο- το, µέ έκατοντ&δες κατοίκους καί σήµερα µόνο μέ 16, κι αυτούς σέ προχωρηµένη ηλικία. Χορτάρια- σαν 16 μονοπάτια, έρημο τά πε- ρισσότερα σπίτια, γκρεμίσματα παντού. Εικόνα έρήιμωσης καί φθοράς οχι πολύ διαφορετική καί άπό άλλων ήπειρώτικων χωριών. [16A161500I πόροι τού χωριού ή κτηνοτροφία, ή ζωγραφική καί ή ξυλογλυτιτική. Σήμερα οί συκιά- ζεις καί ή μικρή οικόσιτη κτηνο- τροφία. * Πώς δηµιουργήθηκε ή παράδο- % αύτή σ΄ ένα, απομονωμένο ορει- νο'χωριό; Σ ό,τι αφορα στήν ζυ- λογλυπτική, ίσως η πλησιέστερη ΄΄ πρός τήν αλήθεια ερμηνεία ειναι η ακόλουθη. Η ξυλογλυτιτική ύ- πήρξε, άπό παλιά, τέχνη .… 60- "ο… &.λλά σέ μικρά κυρίως άν- τικείµενα γιά σπιτική καί 51167- γελµαιική χρήση. Μες. "Ντακ κουτάλια, σφοντύλια κλπ. Κάτω άπό ορισμένες συνθήκες καί µέ τήν πίεση τού µικρού κτηνοτροφικού είσοδήµατος, είναι δυνατό νά προ- χωρήσουν καί σέ πιό σύνθετες μορφές, όπως είναι ή εκκλησια- στική ξυλογλυπτική. Στή ζωγραφική, όµως, δέν µπο- ρούµι: νά έπισημάνουµε ανάλογα σπέρματα. Μά καί ή δασική πρώ τη ύλη, άντίθετυ 611’ ό,τι συνέ- 6αινε μέ τή 6αφικ.ή των µαλλιών, Επρεπε ναρΘει από τόπους µακρυ- νους καί μέ “GAUY'IIIED'G ταξίδια. Τοπική παράδοση, πού τήν 6V6- φέρει στό πολύτιµο συλλεκτικό 616Ai0 του γιά τους χιονιαδίτες ζωγράφους ό ντόπιος παπα - Γι- όργης ΠαΤσιος 1, µιλάει γιά µα- Θητεία νεαρών 6λαχοποιµένων στήν '|ταλία. M6. κι άν ύποθέσουµε 116- θητεία στό "Αγιον "Όρος. κι έκει τό ίδιο επικρατούσε. "Αλλωστε καί ζωγράφοι 6116 άλλα χωριά, µέ σίγουρη μαθητεία στό "Αγιον"Ο- ρος, τήν ίδια τεχνοτροπία άκο- λουθούν. Είναι ή κοινή είκαστική διάλεκτος όλων των χειροτεχνών ζωγράφων τής έποχής τους καί νοµίζω πώς τή ρίζα της πρέπει νά τήν &ναζητήσουµε στά. πολύ πιό κοντινά καί προσιτ 'Επτ&- νησα, μέ τή γνωστή ζωνών… σχολή τους. Μερικές προσπάθειες νά κρατη- δεί στούς Χιονιάδες ύφος πλησιέ' στερο πρός τή 6υζαντινή παράδο- ση έμειναν χωρίς συνέχεια. Σά μιά τέτοια προσπάθεια σηµειώ- vowI: τήν gixéva τού 'Αγίου ’Av- τωνίου, πού 6ρίσκεται στήν έκ- …κλησία τού Αγίου 'Αθ&νουσίου XI- '… ονι&δων, καθώς καί μιά μεταγενέ στερη, 6AA6 1116 6066013 11606A- λαγή της, πάλι στήν ίδια έκκλη- σία. Γιά τήν επαγγελµατική …όργ&- νωση καί τή διδασκαλία τής τέ- χνης στούς Χιονιαδες έχουν δια- τυπωθεί πολλές εκδοχές, πού 016- vouv ως τήν ύπαρξη όργανωµένης Σχολής Ζωγραφικής. 'Η έλλειψη γραπτων πηγών ή λ… σίγου- ρων στοιχείων &φήνει 16 πεδίο έ- λεύθερο γιά κάθε µορφής είκασίες, άπό τίς όποίες δέν ξέφυγε καί ό ύποφαινόµενος. 'Επαγγε.λµατική όργ&νωση και σταδιακή 11691115i6 είναι άλληλένδετες σέ µορφές χει- ροτεχνικών συσσωιιατωσεων. Τό έθνικό τους δίκαιο καθορί- ζει όχι μόνο τούς όρους άσκησης τού έπαγγέλματος. άλλά καί 16 διαδοχικά στάδια µαθητείας, μέ τήν αντίστοιχη ανάληψη εύθυνων στήν παραγωγική διαδικασία. Εί- δικά στη ζωγραφική, οι μικροί 116- θητευόμενοι &ρχίζουν άπό 6011811- τικές δουλειές, όπως 16 τρίψιμο των χρωµάτων καί 16 καθάρισμα των w'IvéAAm 601506 προχωρούν στό γέµισµα όµοιόκρώµων 511106- νειων καί δι χικά άναλα6αίνουν περισσότερο υπεύθυνα καθήκοντα, ώσπου νά φτάσουν στή σχεδίαση ΄φυλαί, καί 16 δούλευα τόν λοιςισιιερειών. Οί έπαγγε…λµατικές αύιές 6076M)- σεις δέν είχαν σταθερή µορφή2. *Ητ&ν προσαρµοσµένες στό εί- δος καί στίς &νάγκες τής οίκονο- qufic δραστηριότητας σέ κώε΄ 1o- "µέα. Γιά τούς 6ιοτέχνες ύπηρχαν 16 1σνάφια ή ρουφέτια. γιά τούς εµπόρους οί κοµπανίες η συντρο- φίες, γιά τούς κτηνοτρόφους τ& τσελι,γκ&τα καί ποικίλες µορφές γι& τούς ναυτικούς καί τούς 6106 τιωτικούς. T6 [60 αίώνα έχουµε στήν ενετοκρατούιιενη Κρήτη «’A- T06 KITZOY MAKPH δελφότηιαε ζωγράφων, στήν όποία συμµετέχει καί ό νεαρός Μενέγος (Δομίνικος) Θεοτοκόπουλος. Μετά 6116 έπίπονες έρευνες ε- Φτασα στό συμπέρασµα .… οί ζωγράφοι των Χιονιάδων δέν άκο- λούθησαν τή συντεχνιακή έπαγγελ- παπική συσσωμάτωση, &λλ& 16 111.1- ρισμό σέ φ & ρ ι: ς, κοινωνι- κές διι&δες πού στηρίζονται στήν κοινότητα καταγωγής. Πρώτη νύ- ξη γι& νά στραφεί η. έρευνα πρός τήν κατεύθυνση αύτή τήν έδωσε 1.1I6 άπό τίς πρωτες επιγραφές τού ζωγράφου Πσγόνη στό Πήλιο. Νεόφερτος &κόιια, κρατάει τήν ή- πειρωτικη προφορά τού ονόµατός του καί θυµάται τή φάρα στήν ό- ποία Μπι. Σέ κιονόκρανο τής 'Αγίας Μα- οίνος Κισσού. στ& 18,02,άμε' σα σέ πολλά άλλα γράφει: κχείρ δωρεούντος παγούνι κωσταντί έκ φυλής πασχαλ&δες». 'Η επιγραφή αύτή έ6αζε πολλά έρωτήµατα, πού τελικά 6ρήκαν τήν Μάντησή τους, έκ΄τός άπό" ένα: Τί σήμαινε εκείνο τό «έκ φυλής πασχαλ&δες». ' Χριστόφορος Περραιόός στήν « '|- στορία τού Σουλίου καί Πάργας», πού τύπωσε στά 1857, γράφει στή σελίδα 17: «El: 16 τέσσαρα δασικές φόσες, στούς Πασχαλ&δες καί στούς Μαρι΄ ες. υσικά, δέν επιδίδονταν όλοι οί άντρες κάθε φάρος στή ζωγραφική. 'H κτηνοτροφία 110105115115, 66161- κός πόρος διοποοισμσύ καί ισως μιά κάποια στρατιωτική 6076M.)- ση νά τούς συνέδεε. ΟίΠ Πασχαλίτ- δες κατοικούσαν στή συνοικία πού 6ρίσκεται δορειοδυτικ& 6116 τό κέντρο τού χωριού καί είχαν γιά κοινό τους έργαστήριο, όπου …γι- νόταν καί ή μαθητεία των νέων ζωγράφων, Ένα πολύ ψηλό κτίριο. πού οί ντόπιοι 16 έλεγαν «πούλα των Πασχαλάδων». "Ας θυµηθούµε Εδω πως ό Σουλιώτης Λ. Κουτσο- νίκας στήν « Ιστορία της Έλλη…- κής "Επαναστάσεως, σηµειώνει πως 16 σπίτια των &ρχηγων κά" 95 φάρος «ήσαν κατά τό μάλλον πύργοι οχυρά». 'Η κούλα των Πωχαλ&δών E115- 05 έδω καί σαράντα περίπου χρό- "& καί στή Θέση της έχτισε και- νούργιο σπιτι παραθερισµού ένας 6116 τούς απογόνους των Πασχα- λάδων, ό συνταξιούχος δάσκαλος Στέφανος Ζωγράφος, πολύτιμος συμπαραστάτης µου στίς σχετικές Ερευνες. 'Εννοείται .… πολλοί έρ- γ&ζονται καί στά σπίτια τους, 111.:- pic; άπό 16 μέσα τού 19ου αί- ώνα. Σώζεται σέ καλή κατάστα- ση 16 σπίτι, όταν έργ&σΘηκαν οί ΠασΧσλάδες ζωγράφοι Γεώργιος, Ματθαίος. Ζπ"ος. 'Απόστολος. Σω- κράτης καί Κωνσταντίνος. 'A116 τή φάρα των Πάσχα… &ποσπάσθ΄ηκε, 616 τέλη τού 18ου αίωνα, ένα παρακλάδι της. οί Τσα- τσαίοί Πασχαλ&δες ή σκέτο T66- τσαί'οι. Οί Μωιν&δες 1161011106- σαν λίγο χαμηλότερα. Σώζεται, παρστηµένο καί τηγµένο στήν &- γρια 6 τ'ηση. τό κ:ινό τους έρ- γαστήριο. 'Η οίκογενε: ακή διαδο- χή στό έπ&γγελµα τού ζωγράφου διαπιστώνεται πολλές φορές. 11. χ: Κωσταπής Χιονιαδίτης (παπ- πόύς) — Παγώης Χιονισδίτης κι υστερα Δραιώτης (γιός) — 'A- θαν&σιος Παγωνίδης κι Μέρα Ποιόν… (εγγονός). Έδω τό διαπιστώνουµε καί Τό σπίτι όπου δούλεψαν πολλοί ζωγράφοι άπό τή κφυλή» των Πασχαλαδων ταύτα χωρία ύπάρχουσι διάφοροι Φάροι κοινώς όνομαζόμε- ναι». Σ' αλλα σηµεία τού δι6λίου του &ναφέρεται στή «φυλή των Βοτζα- ραίων», στή «φυλή των Ζερ6αίων» κλπ., δηλαδή σέ γνωστές σουλιώ- τικες φάρες. "Ας σημειώσουμε έ- δώ, γιά τό σημερινό &ναγνώστη, πως ή λέξη φάρα πολύ άργότερα πήρε… ύποτιιιητική σημασία. παπά ' Γιωργης [1610105 πολλές φορές, στά διογραφικ& στοιχεία γιά X30VICX5iTES ζωγράφους, δίπλα στά όνοµατεπώνυμά τους σηµειώ- νει «έκ τής γενεάς Πασχαλάδων», «εκ τής γενεάς Τσατσαίών Πασχα- λ&δών», «Μαρινάς», χωρίς νά δί- νει αλλη έξήγηση. Τελικά ή έπι- τόπια έρευνα &τιέδειξε πως οί χιο- νιαδίτες ζωγράφοι &νήκαν σέ δυό σχηµατισμό νέων έπώνυµών σέ 6r Θρώπους µιάς 061061;. 'Η 6AA67I'1 τού έπώνυµου δέ σημαίνει 6110110- πή άπό τή φόρα, πού κρατάει πάντα 16 όνομ΄α τού γενάρχη µέ περηφάν-εια, κάτι &ντίστοιχο µέ τούς θεούς ή ήρωες γενάρχες των αρχαίων άθηναίκων «φυλών». Πε- 01116 νά σηµειώσω .… έδω δεν όλέπω κάποια «συνέχεια», &λλά διπλή άντιστοιχία παρόµοιων κοι- νώνικών δομών. Τώρα πρέπει νά έξετ&σουµε 71. mi οί &;ιχιικά κτηνοτροφικές «φυ- λές» των Χισνιάδων έξελίσσονται κατά ένα ποσοστό σέ 1510015va- κές ή έστω µικτές, χωρίς νά πά- ρουν τή μορφή τού ίσινωφιού παρ' όλο πού «016 τέλος τού [Sou 011- ώνα 6ρισ.κόμαστε µπροστ& στό φαινόμενο. ' ή κτηνοτροφική πα- ϊδικές έκδρΟμές ΜΝΓΟΥ-|ΟΥΝ|ΟΥ .ΠΕΡΣικ 21-315 .OXPIAA- κΑΣτΟΡιΜ2- 29/5 .ANAETENAPIAOTOVAAI'KAAA-KAZTOPIk 20 23/5 θκΡΟγΑΖιΕΡΑ: N\YKONO- ΡΟΔΟ- ΗΡΑΚΛΕ|Ο- ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ 27-3οι5 ΚΡΟΥΑΖΙΕΡΕΣ. ΠΟΡΟΣ 28- 3050ΥΔΡκ28- 30/5 :; ιο ΕΚΔΡΟΜΕΣ ΜΕ ΠΟΥΛΜΑΝ ΣΕ ΟΛΗ THN … ΕΛΛΑΔΑ ΠΑ τΗΝ ΠΕΝτΗκΟΣτΗ 28- -30|5 ωΒΘγΔΑπΕΣτΗ- -Bl-ENNH1 ι2ιόΟιΣπΑΝιΜι8|ό …… οΜΟΣΧΑ-ΛΕΝιΝΓκΡΑΝτ-κιΕΒΟ 27/6-9/7 Π ΑΝΕΠ|ΣΤΗΜίΟΥ 56 (ίος Οροφος) τηλ:3ό3ό777-3ό38132 -3ό3813ό ΄ | ίδια.… Λ Τό έργαστήρι των Μαρινάδων ζωγράφων Μιά, πού ή συνείδησή της ήταν σχεδόν άπόλυτα δεσμευµένη 6-116 16 ένστιχτο, τώρα κάτω άπ' τήν έπι…:ροή τών ζωτικών όρεινών κέν- τρων, έ.λωθε:ώνεται άπό τό έν- στιτιο, πλουτίζει… άπό τήν 6- στική Θεολογία, όπως σημειώνει 6 Μ. Μ. Παπαϊωάννου στά σχό- λια των κ'Απ&ντων» τού Περραι. 6063. - τα 1106110 λόγο τόν σηµειώσο- 01: πιό πάνω, πολλές 6-116 τίς φά- ρες έχουν µικτό χαρακτήρα, κτη- νοτ:ήνικό καί χειροτεχνικό. Στούς όρεινούς πληθυσµούς των χωοιων τής 'Ηπείρου -&ύτ& μάς ένδιαφέρουν ' 16 μεγαλύτε- ρο ποσοστό τής παραγωγικής δρ&στφιότ'ητας κατέχει ή πρωτο- ΥΣ…" παραπανω κτηνοτροΦ|α. γεωργία, ύλοτομία, γιά 5111.11501- κή κυρίως κατανάλωση καί Με. τερο γιά έμπορία. 'Η φτώχεια φυ- σικών πόρων όδηγεί ένα µέρος τού πληθυσµού σέ µεταποιητικές δρα. "ποιότητες καί ε1ναι γνωστή ή έπίδοση τών ήπειρωτ6ν σέ διάφο- ρες µορφές χειροτεχνίας καί στήν οίκοδοµικιή. Πολύ περιορισµένη εί- ναι ή προσφορά ύπηιρεσιών: δά. σκαλοι, -κομτιογιαννίτ΄ες, μεταφο- ρείς... Κοντά σ' αύτό πρέπει νά 110009560005 πως ό θεσμός έχει κάποιαν άντοχή στό χρόνο, δια- τηρείται κι δταν π. & έχουν ("ελλά- ξει οί συνθήκες τίς ότοίε: έξω…- 051066: μένει σάν ένα άι: χω- … ΄ , 'πιµέλεια- χόλια Εξ ου. 'Αθήνα "ο... ." πο τ ιγοσπΜ στοιχεια, που πρός 16 παρόν κατέχουµε, Βγαίνει τό συμπέρασµα πως οί εφ.-λές» των χιονιώιτΘ Μ… είχε" δοµή καί λειτουργία μεταποιητι- κής "ταινίας. Σή:ερα, Βάσια, ή ζωγραφική "κείται 1006-6006 ύ- ππ;εσιά, ιό στήν Εποχή έκείνη άντιµιτωπίζεται σάν µεταποιητι-κιή δραστηριότητα, &ντίστοιχη µέ τού χαλκό.-πού, τού άσηµιτζή, τού λι- θογλι΄=φου κ...λπ Πρόκειται, όπως τό σηµειώσαµε καί 6-116 τήν άρχή γιά χειροτεχνικού χαρακτήρα ζώ- τωρινή- Φαίνεται πως οί σχέσεις 6V6- μεσα στίς δύο φ&ρες δέν είναι έχ- θρι-κιές, &φού σηµειώνονται καί 5- τιιιγοιµίες. "Ετσι, ή Χρύσω, κό>η τού Πασπαλά ζωγπφου Ζήκο-.ι Γε- ωργίου παντρεύεται 16 M60116 ό- µότεχνό του 'Αναστάσιο Κ. Ζωγρά- 00 καί µ' ανιόν κάνει δύο άλλους Cur/0610095, τό Χριστόδουλο και τό θωιια, 1106 άνήκουν πιά στή φά- ρα των Μαρινάδων. "Ας σημειωθεί έδώ πως πολλοί, καί άπό τίς δύο ώρες, έπαιρναν τό 5116775A1I6 τους γιά έπώνυµό: Ζωγράφος, δ- πως έγινε καί µέ άλλα έπαγγέλ. 11616, Βαγενάς, Χαλκιάς, M62067 κός, Σαράφης. 'Η έξωγαιιία, δη- λαδή ό γάμος άν&µεσα σέ ατομα άπό δι:|>οιρετι.κές ένωσεις αιµατο- συγγένειας ήταν σέ παγκόσµια κλίµακα έπιΘυµητή καί πολλές φο- ρές έπιιδεδλη.ιινένη γιά λόγους εύ- γονίας πού είχαν διαπιστωθεί &: ...κι… … Εειραµκά4. Μέ &φετι- pic: 16 χωριό τους, & που τούς χειµωνιάτικους µήνες δούλευαν φορητές είκόνες, ξεχύ.ον- ταν οί χιονιαδίτες ζωγράφοι πρός διάφορες κατευθύνσεις γιά ν άνα. λ&όουν τοιχογραφικές έ;γασίες καί νά πουλήσουν τίς έιοι.με ς εί- κόνες. Μερικές φορές έµεναν µό- νήµα σέ τόπους όπου ύπή-ρχε 60- 115111 δουλειά, παντρεύονταν καί ντόπιες, όπως έκανε ό Παγώνης στή Δράκια τού Πηλίου 5. "Εργα τους συναντούµε στή Βούρμπιανη, στή Σταριτ»σι&νιη Καστοριάς, στό Αύγεριινό Μακεδονίας, στό Πεντά- λοφο καί στόν γειτονικό του Βυ- θό, στή Βήσσανη, στά πηλιορείτι- … κα χωριά Δρ&κια, ΄Ανήλιο, Κισ- σός Νεοχώρι Μακιρινίτσα στό μο- ναστήρι τής Κλεισούρας, στήν Πρεµετή, στή Ζίτσα, 0-16 K061106- AI στό Τσεπέλο6ο στό Β:υσοχώ- οι΄ καί τό Σκαµνέλι Ζατγοειού, τήν Πυ:σόγιαννη, σπιν περιφέρ: τα Αγρινίου στό Καλλιφωνι Καρδί- τσας καί σέ πολλά άλλα χωριά. Οί χιονιαδίτες ζωγράφοι, έκτός άπό τό κύριο 67I070: (;>ικό τους εργο, καλλιέργησαν καί άλλους τομείς τής τέχνης τους, όπως 16 τοπίο (Παγώνης: "Αγία Μαρίνα Κισσού, παρ&σπιτο Τριανταφύλ- λου στή Δράµα) τήν προσωπο- γραφία (Χριστόδουλος Γεωπό- φος. προσωπογραφίες των γονι- ων του Παγώνης: Ρήγας Υψήλάν- της), τίς ιστορικές σκηνές ('Av01- 6160qu Παπακώοτας - Μαρινάς. σπίτι τού P615011 στό Τοπέλο-6ο), ιζίς …) τή διακόσµηση προσόντων 6116 κο. σελλες (σπιτι τού Σ. Ζωγράφου στους Χιονιάδες) καί τή νεκρή φύση -(Παγόνη;- "Αγία Μαρίνα Κισσοί», 'Αγιος Δηµήτριος Νεοχω- πιω). * T6 σηµείωµα τούτο είναι μιά πρώτη προσηγι΄ση στό Θέµα, µιά ύπόδειξη γιά τό δρόµο πού ίσως πρέπει νά &κολου9η-σουν νεώτεροι έρευνηιές καί σ΄ &λλα χωριά μέ παρόµοια κοινωνική δομή καί άν- τίστοιχες δραστηριότητες, χωρίς νά προδικάζε'ι καί τά τελικά συµ- περάσµατα. 'Η έρευνα γύρω 6116 τόν παραδοσιακό µας πολιτισμό προχωρεί πέρα 6116 τή συλλογή ύ- λικού, πού φυσικά πρέπει νά συ- νεχισ9εί, καί 6116 τήν καλαισθη- τική ΜΜΜ, σέ πιό σύνθετες καί ούσιαστικές μορφές. 1.-Γ…γίου Παϊσίου, Ιερέας, 'Αγιο- γροφία καί 'Αγιογρ&φοι των Χιονι&δων. Ι'ωάννινα 1962.σ:λ.Ι. 2. -Δέν ύπόρχει μεγάλη συνθετική έργα- σία γιά 16 Ισνάφια καί μονοπάτια στήν ενώ δα, µόνο µερικές μονο- γραφί…ες. Σχετική διδλιογραφία ελέ- πιστού: Νικ. Πανταζόπούλω, 'Ελλήνων Συσσωματώσιις κατά τήν Τουρκοκρατίαν. .…- Μι [953. 1956, σελ. 83. 4-Φµιδ. "Εως, 'Η Καταγω- γή τής Οίκογε΄νειας, τής 'Ατοµικ6ής'1,διοκτησίας καί το Κράι τους 'ΑΘήνα 1066. σελ. u[[10, 103 κά 5.-Κι'τσ=νΑ. Μακρή, 'ΗΛσίκήΤύ- τη τού Πηλίου, 'Αθηνα 1976.ω. 209. -- Φορώντας… νοιώθετι …ϊκανοι σάν νάτό Πλατεία Κολξέτξ Κορογεώργπ Σερ6ίσς 4 (2 Athens Hiltc ROI Rolex Oyster L

H ΣΚΟΠΕΛΟΣ Μίκα": Παγαεπτιιι6'ς Κ. ΔΑ , #, µιον% Ν. [KO/15A OE πιο KAI META 'ΚΑΛΟΣ Θεός τής Έλ- λάδας 6οηθάει τούς νε- οέλληνες στήν κατα- στροφή τής awe-layman- µίας τού τόπου µας. Εργολα- 6οι στήν ,Αθήνα, τουριστικοί επιχειρηµατίες στή Σκιάθο καί οί δύο στήν Κέρκυρα, εύσε6εις δωρηταί a" όλόκληρη τήν 'Ελ- λάδα, αρμόδιοι καί ά΄ναρµόδιοι παντού, 6άλθηκαν νά έξαφανί- σουν κάθε είδους όµορφιά από τό κοµµάτι τούτο τής Γής. ‘Y- πάρχουν ακόµα λίγοι τόποι 8- που δέν πρόλα6ε νά ένσκήψη ή φιλότιµη δραστηριότητα τών κερδοσκόπων. "Ενας από αύτούς ήταν καί ή Σκόπελος. "ΑΘιικτη στό σύνολό της ή «γρα- φικότητα» της, πού είναι κάτι πολύ περισσότερο από γραφικότητα, εί- ναι τό ύφος καί τό ήθος μιάς εΐρη- νιικ,ής νησιώτικης κοινότητας. Τή 6λέπαν οί περισσότεροι σάν ένα τουριστικό ατού. Δέν πειράζει κι' έτσι, αρκεί πού αποθαρρυνε δεδη- λα χέρια από ανάρμοστες έπεµ6ά- σεις. Καθυστερούσε ή «τουριστική αξιοποίησή» της καί ή Σκόπελος έλαµπε πανέμορφη µέσα στό λαιµ- πρό μεσογειακό φώς. Κόπασπρσ σπίτια - κάτασπρες εκκλησίες, σαράντα μέσα στή μικρή πολιτεία, πολλαπλάσιες σκορπισµένα σ) &… λόκληρο τό νησί. ΄΄Οµως αύτές οί νησίδες όµορφιάς μέσα στό πέλα- γος τής νεοελληνικής κακογουστιάς έπρεπε να λείψουν. "Εδώ ό καλός θεός τής Έλλάδας χρειάσθηκε να έπέµ6ει. Μέσα σέ λίγα δευτερόλε- πτα έκλεισε ή καθυστέρηση τουλά- χιστο μιάς δεκαετίας ανθρώπινης προσπάθειας. .΄Οταν µπαίνεις µε τό πλοίο στό λιµανάκι τής Σκοπέλου, ή νησιώ- τικη πολιτεία σού φαίνεται ανέπα- Φη. ,Ανέπα.φες οί προσόψεις τών …… ων σπιτιών. Σημαίες κυµατίζουν στα ξύλινα µπαλκόνια …… παραμο- νή τού Εύαγγελισμού ’H µικρή έκ:κλησία τού Βράχοι; ——— Παρ- Θ'ενώνα τής Σκοπέλου, τήν είπε κάποιος - δέχεται φιλάρ…εσκα τά χάδια τού ή- λιου, Καρέκλες καί τραπεζάκια κάτω &- πό τά δέντρα τής παραλίας -,- περι- …- πατηιτές στό Γ.ουρόιγιο. ,Αικόµα καί οί &σπρες σκηνές πού στήθηκαν πρόχειρα στήν &κρη τής πολιτείας έχουν ενσωµα- τωθή στό ύφος της. Kx’ όταν αργότερα περιδιαι6άζεις στα στενά δροµάκια σπά- νια συναντάς Έντονα σημάδια καταστρο- φής. Πολλά χωριά µας έχουν περισσότε- ρα χαλάσµατα αν όσα δείχνει ή µετα- σει»σµική Σκόπελος. ,Ανάμεσα σ΄ αύτό καί τό εργαστήρι τού καλού αγγειοπλα- στη Βασίλη Ρόδων. Θρυμματισµένος καί & µόιχ'θος του πολλών μηνών. 'Εκατοντά… δες χαριτωµένα αγγεία, πού είχαν έτοι- µασθή για τή Θερινή περίοδο, χων'εύουν τώρα πάνω στήν ύγρή γή. Χούς εί... ‘H πιο παλιά εκκλησία τής Σκοπέλου, 6 "Αγιος 'Αθανάσιος μέ τίς ώραιες τοιχογραφίες, άπόµεινε ξέσκεπο ερείπιο. Μέσο του … &- προσδόκητη κρατική παρουσία … ό 6υζαντινολόγος κ. Λαζαρίδης έ- πιστατεί στή διάσωση τών εϊκόνων καί στήν ύποστήλωση τών τµηµά- των έ-κείνων πού µπορούν νά κρα- τηθούν γιό νά έπισκ.ευασθή ή έκκλη . ς!!!» ,. Είκο΄νες καί κοµμάτια τού τέµπξου εί-΄ χαν µετ΄αφε΄ρθή σέ αλλη έκκλησία από ει":- λαδιικά χέρια. Είναι χαρακτηριστική-ή στοργή…τού σκοπελίτη πρός τίς έκκλη- σίες του. Στήν αύλή Ενός παλιού σπιτιού Βρί- σκεται τό Εκκλησάκι τού 'Αγίου Νίκο… λε… Μοναδιική κάτοικος τού σπιτιού μια µεγαλοικοπέλια. 'Επιικι'νδυνο τό άρι- vow οί µηχανικοί καί Επρεπε να γκρέµι- σΘή αµέσως µέ δυναµίτη. Μέσα του, τα- κτοποιηιµένα σέ σεντούικια καί καισσέιλι:ς, τά αιχ.ρησι-μοποίητα προιικιά. "Επιπλα δε- µένα µέ παιδικές αναµνήσεις. Θυµητάρια γονιών καί δικών πού έφυγαν γιά πάν- τα. Ολόκληρος & µικρός αγαπηµένος κόσµος μιας ύπαρξης πού έζησε µε τή Θι΄ιµηση καί τήν έλπίδα. "Εσ6υσε ή Ελπί- δα καί εµεινε ή δόµηση. "Έµειναν καί τά Θυµητάρια παγιδευµένα στό ερείπιο. 'Α- λάιλαξε ή μαραµένη σκοπελίτισσα, τρά- 6η'ξε τά µαλλιά της Κι Emma-z τά µά- γουλο: της όταν δοτασε τό συνεργείο για τήν κατεδάφιση. "Οχι για τό σπιτι- κό της καί ό,τι πολύτιµο έκλεινε µέσα του. Για τήν τύχη τής µικρής έκκλησι&ς λαχταρούσε, τής όκικλησι&ς µε τό παλιό ξύλινο τέμπλο καί τίς µετα…6υζαντινές εί- κόνες. «Μή δυναµίτες, ούρλιαζε, % γκρε- µιίσετε τήν έκκλησιά». Γαλήνεψε όταν χρησιµοποιήθηκαν σχοινιά. "Οταν περάσεις στο εσωτερικό τών σπιτιών Φαίνονται οί καταστρο- Φές. Τοίχοι ραγισ…µένοι, γωνιές ξε- κοµµένες, σου6άδες πεσµένοι στό πάτωμα. τά μισά, τουλάχιστον, σπίτια τής Σκοπέλου είναι άχρη- στα. Δέν Φταίει τόσο ή σφοδρότη- τα τών σεισµών όσο ή κακή κατα- σκευή. Λασπόχτιστα τά περισσότερα σπίτια, µέ καθαρές μεσοτοιχίες. "Ολες οί και- νούργιες οϊ'κοδοµε΄ς, πού ήταν καλοχτι- αµίνες, Εστω καί χωρίς &ντισεισμική πρό6λεψη… δέν imam τίποτα. Πολυό- ροφες οίκοδομές έδράζονται σέ οίκόπε- δα λίγων τετραγωνικών µέτρων. Δώδε- κα μεσοτοιχίες μετρήσαµε στή µιά πρό- σοψη οίκοδοµιικού τετράγωνο… Καί εί- ναι οί μεσοτοιχίες τά πιό παλιά χτί- σµατα. Χτίζονταν ένα σπίτι καί δίπλα του κολ…λούσε αργότερα, σάν όστρακο, ένα δεύτερο, a" αύτό &… τρίτο. "Οταν τό αρχικό σπίτι πάλιωνε, γκρεμίζονταν γιά να ξαναχτισθή. ‘H µεσοτοιχία Ξ- μιεινε για να µή γυµνωΘή τό διπλανό σπίτι. Τό ίδιο συνέβαινε καί µέ τό δεύ- µορφές,, ,.δι.…όρών1ιας , τήν … τού ύλικού των κακής κκατασκεμαστικης προ σπίτι… ΄Ετσι, ενώ µέ τό πέρασµα τών χρόνων ανανεώνει"… τα σπίτια, οί μεσοτοιχίες παρέμεναν. Τώρα ή Σκόπελος πρέπει να ξα- ναχτισθή. "Από τίς χιλιες εξακρ- mac οίκοδομές πρέπει ——— καθως οι: κουσα από τούς είδιικού…ς — να γκρεμισθούν οί μισές. Πρωτο ,πρό- όληµα… ή μεταφορά των μπα΄ζων. Στά στενά άνη=.φορικά δρομ,ακια της µόνο ύποζύγια μπορουν να κυ- κλοφορήσ-ουν. "Ογδόντα είναι όλα κι' όλα τά ύπο- ζύγια τού νησιού. Κι' αν πλασιασθούν χρειάζονται µια μέρα για τή µεταφορά τών µπά'ζων µιάς οίκοδο- µής. Συνεπώς πάνω από δυό χρόνια απαιτούνται γιά vo’: απαλλαγεί ή Σκό- πελος από τά ύλικά τζιν κατεδαφίσε- ων, Συνδυασµός μέ τή μεταφορά νέων οϊκιοδοµικών ύλιικών θά'µπορούσε να γίνει αν τό φάρδος τζιν δρόµων Eni— τρεπε τήν ταυτόχρονη εναπόθεση ύλι- κών καί κυκλοφορία. Έκτός από αύτό, καί ή πιό στενή σκαλωσιά αποκλείει τή διάι6αση φορτωµένου ζώου. τά προ- Βλή:ματα πού έχουν vo’: λύσουν οί τε- χνικοί είναι τεράστια… Για τήν δρα προτείνονται διάφορες λύσεις, πού &- ποροίπτονται µία … μία σάν &νεφάρμα… στες. Δική µας έγνοια ή διατήρηση τού ύφους τής πολιτείας. Τό ύφος ένός Μετασεισµική Σκόπελος: ΄Ανέπαφιη έξωτερικώς. τόπου είναι συνάρτηση πολλών πα- ραγόντων, ήθικών καί ύλικών. Μέ άλλες πνευµατικές αποσκευές οί µε- λετητές καί εκτελεστές τής ά……- δόμησης, άλλα Ολικά, άλλοι τρό- ποι δοµής. "Αν τό ύφος τής Σκο- πέλου ενδιαφέρει μόνο γιά λόγους τουριστικούς τά πράγµατα όπλου… στεύονται. ΄Θά δολ…… τό τσιµέντο, το' σίδερο, τό ξυλότυπο τή µπετονιέρα νά παί- ξουν τό ρόλο τής λιθοδοµής, τού τσα- …ο, τής ξυλοδεσι&ς καί τού µυστριού Κάποια έπιτήδευση παλαιότητας καί ή Σκόπελος είναι έτοιµη για διεθνή χρή- ση. ”Av, όµως, τό Θέμα αντιµετωπι- σθή μέ συναίσθηση πνευματικής καί Ξ… θνικής εύθύνης, τότε τό πρόβλημα παίρ- νει αλλες 'δ΄ι'αότάσείς." Πρ΄έπει.'"οΐ νέες ούλικ.ρίίνεια >… ακόμα δι… ΣΕ|Σ|ί|||ί|ί Το?) συνεργάτου μας «. ΚΠΣ… ι. MAKPH µεθόδου να συινται.ριάζωνται µέ τίς προ- ύπάοχουσες. Οι! μαστόροι τής Σκοπέλου Εχουν δημιουργήσει µερικά προηγούµε- να. "Ολες ο! οιΤκοδομές δέν χτίστηκαν ταυτόχρονα… Πολλές δεκαετίες τίς χω… ρίξουν. Μέσα στό πέρασμα τού χρόνου χρησιμοποιήθηκαν καινούργια ύλικά. Πε- ριδια6-άζοντας κανένας στα δρομάκια τής Σκοπέλου μπορεί να επισηµάνει λύ- σεις &ξιοπρόσεκτες, Mi: τό πνεύμα αυτό αν δουλέψουν όσοι ασχοληθούν µέ τήν ανοικοδόμηση τής Σκοπέλου αν όροι"… τίς λύσεις. Καί ως: είναι λύσεις συγχρο- νες καί Ελληνικές. Τό πρό«6ληιµα τής μικρης (ίδιο- κτησίας οίκοδομήσιµου χωρου υπαρ χει σκέψις νά αντιμετωπίσω µε α: ναδασµό. Είναι μια τεχνοκρατικιη λύση πού αγνοεί την τοπική Ψυχο- λογία καί τίς έντονες άντι8ρωσεις πού θα προκληθούν. ΄΄Ας μελετηθη ή λύση τού ένιαιου φέροντος οργα- νισμού σ' ολόκληρα… οικοδομικό τετράγωνο κι, άς μεινει καθε νοικο- κύρης στήν ίδιοκτησια του. ΄Ετσι κάθε σπίτι θά διαµοροωΘη|συµοω: να μέ τίς συνήθειες τού τοπου…οι στενές προσόψεις Θά διατηρηθρυν, ενώ συγχρόνως Θά έπιτευχθη ευρυ- τατη έδρας… καί οίκονο»µια χωρου. Γιά τά δύο αλλα χωριά τού νησιού τά προ'6λήµατα είναι διαφορετικά. Τό Κλήμα κατολισθαίνει από χρόνια καί έχει αντιµετωπισΘή ή µεταφορά του σέ άλλη θέση, καταλληλότερη. ‘H διαμάχη ξέσπασε γύρω από τίς Θέσεις πού προ- τάθηκαν για τή νέα έγ- Kendra-Town. Πρόκειται να χτισΘή ένα καινούρ- γιο χωριό, χωρίς .δε- σµεύσεις. ‘H Γλώσσα, μέ τόν έντονο τοπικό χαρακτήρα, έπαθε µικρό- τερες ζηµίες από τό σεισµό,ό΄>στε αντιµετω- πίζεται ή αντισεισµική ανακατασκευή περιωρι- σμένου αριθµού σπιτιών. Μένουν τά Μοναστή- ρια, . τά σκορπισµένα στίς µαγευτικές τοπον θεσίες τής ανατολικής Σκοπέλου. Τίς µεγαλύ- τερες ζηµίες, σχεδόν 6- λοκληρωτική καταστροφή έπαθε τό Μοναστήρι τού Προδρόµου. Οί πληγές του αποκάλυψαν παλιές καί νεώτερες κακοτεχνί- ες. Σέ σκηνές µένουν τώρα οί καλογριές καί σταμάτησε ή χειροτεχνι. κή παραγωγή τους. Τό θαυμαστό χτίσµα τής ντόπιας οίκογένειας Δα- πόντε, τό Μοναστήρι τού Εύαγγελισμού, μέ- νει σχεδόν ό΄ιθικτο. Στό καθολικό τής Μεταµόρ- φωσης ξαναφόνηκαν οί πληγές προηγούμενων σεισµό… πού εί- χαν επιπόλαια σκεπασ6ή. ‘H μικρή ‘A- γία Βαρδάρα, µέ τίς μεταγενέστερες τοξότες ύποστηλώσεις πού Θυμίζω… γ". θική αρχιτεκτονική, άντεξε ίκα…νοποιητι- να στίς δονήσεις. Τούτη τή στιγµή ή Σκόπελος κοίτεται άρρωστη από ύποτροπή τής παλιάς της πληγής, τών σει- σµών. Μηχανικοί, αρχιτέκτονες, γε- ωλόγοι, πολιτικοί τή μελετούν καί προσπαθούν να όρούν τόν πιό κα- λό τρόπο θεραπείας της. Είθε σύντ- τοµα νά ξαναλάυψει σ, όλη της τήν ομορφιά.… ' ' ' ' ' ΚιτΣοΣί Ας" ΜΆΚΡΗΣ

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ ΚΑΙ I 6 ΣΕΛΙΣ 5 ανδρες. oi γυναίκες καί ή ζωή ιν κόσµο τον Σαρακατσάνων ήθικές αξίες µιας µικρης «κλειστης» κοινωνίας. - Μιά ύ- ειγματική µελέτη του Βρεττανού έρευνητού Δρος Κάµπελ έζησε δύο χρόνια µέ τούς Σαρακατσάνους τού Ζαγοριού της Κυρίας ΚΑΛΛΙΟΠΗΣ MOYZTAKA μιάς κοινότητας Σαρακατσάνων, περίπου 4.000 ψυχές ποτελούνε 600 οίκογένει.ες καί ζούνε τό καλοκαίρι στά τού Ζαγοριού κ.αί … αύτό είναι τό θέμα πού έρευνά καί παρουσιάζει δ Σάµπελ στό τελευταίο 6ι6λίο του: «Τιµή, Οίκογένεια α» (Ι). ; αναφέρει στόν πρό- του είναι καθαρά ι>κή καί όχι έθνο- γραφιική. Κατά µία (ή καί γεωγραφική Σαρακατσάνων τού ιννναΦέας προχωρεί ής οίικογένειας στήν πλατειά της έννοια, νεται στήν ξεχωρι- τόν χειµωνα στίς πεδιάδες τής Koi, καί ακόµη γιατί ή τιµή καί τό γόητρο περνδύν άπό τή μιά γωνιά στήν άλλη, πού κληρονομεί ή µαθαί- ν.ει τό δικό της ρόλο καί άπό τούς δύο γονείς. "Ετσι έξηγείται καί ή µεγάλη έκ- λεκτιικότητα "... Σαρακατσάνων στό συνταίριασιμα τού γάμου. ΄Ανάλογες είναι καί οί ήθικές ύπσχρεώσεις των παιδιών στούς γονείς, .… όροφο… ατσάνοι συζητούν έξω από τίς καλύ6ες τους 511110, καί έξετάζει ί τίς άξίες πού πι- .συθούν τά µέλη της, τιπτώσεις πού έχουν τή ζωή K011i στήν ειδη- "Ετσι ή épycwiu :ίναι μελέτη όάΘους, ιροσωπική τον έρευ- αιµε στά I954 καί δύο σχεδόν χρόνια ιρακατσάνους καί ά- ..… τόν δικό τους ν «μετέχουν παρατη- 'ειρήσωµε σήµερα νά 1’ αύτήν έδω τή στή- ντερες διαπιστώσεις 161 του. γµατα, γράφει 6 δρ έρονται κυρίως οί για τά πρόόατα πού ,i τους, γιατί άπό | ή ζωή καί τό γόη- :ιας, γιά 161 παιδιά τά αγόρια, πού 66… '01 καί φυλάγουν τήν ν καί των αδελφών ,ν δική τους τήν τι- ίέτει σωµατικές καί ς, απαραίτητες γιά ί συχνά έπικίνδυνο από τά τρία αύτα ανάλογα μέ τό πού τούς τήν οικογένεια ονται στοργή, άφο- ττασι α, πρός τους ισµός καί αρακατσάνο οίκογέ- κέντρο τού κόσµου. τοργή καί ασφάλεια 1101 νά στρέφονται ποχρ.εώσεις. Σέ µι- α τά συναισθήματα ται καί σέ όλόκλη. έξω από αύτό, τόν ί κοινωνία, πού για απίση δπλίζεται μέ ιεια καί ανταγωνι- ς έκείνσυς πού δέν :. Σύµφωνα μ' αύτά άναφορός δ Σαρα- ατώνει τό ρόλο του πολίτης. είναι µιά ήθιική έ- 'ήν όποία κάθε µέ- ιό του διαφοροποιη- τόν οποίο δέν μπο- ορίς νά χαλ*άση τήν καί χωρίς νά προ- ώπητο κοινωνικόν έ- όλ…ο πού ή θέση τής πολύ κατώτερη άπό ίι-κή εύθύν-η πού ση- στήν τιμή καί στό 'ένειας είναι τό ίδιο ρόλος τής γυναίκας παρά τήν άντιΘετι- ίναι συμπληρωµατι- L έχθρότη- ; καί των συγγενών μεταξύ τους. Για- τί όλα τα μέλη τής οίκογένειας εί-ί ναι γόητρο καί τίς άλλες αξίες, πού τούς περι6άλλουν σάν τόν ίστό τής αράχνης. "Οταν ό ίστός αύτός σπά- σει κάπου, ματώνεται ή τιμή καί τό γόητρο ολόκληρης τής οικογένειας. γυναίκας, είτε σύζυγος είναι, είτε μάννα, δική της τήν τιμή, στήν στενή έδω σημασία τής λέξεως, έξαρταται ή τιμή, τό γόητρο καί άκόμη ή έπι6ίω- ση τής οίκογένειας. Παρέκκλιση τής γυναίκας από τόν ρόλο πού τής έπι- 6άλλει τό φύλο της, αναγκάζει τόν άνδρα ——- πατέρα, σύζυγο, ή αδελφό … νά φτάση καί 0’ αύτόν ακόµη τόν φόνο, µέ αποτέλεσµα τόν δικό τον χαµό καί τήν καταστροφή τής οί- κογένειας. συνθήκες ή γυναίκα είναι πού διατη- ρεί άσ6εστη τήν έστία τής οίκσγέ-' ι νειας, πού ό άνδρας τήν ":… σει καί τήν αντιπροσωπεύει µέ τό φύλο τους ταυτίζονται από πολύ μικρά 125' τόν Ξ. α η τόν άλλον γονέα καί παίρνουν µέρος στήν εύ- ' . "το… της οίκσγέΏας. Είναι άξιώωµ…η ή κατ… καί ή λογική µέ τήν Μία κανονί- ζονται οί σχέσεις καί οί ρόλοι το. παιδιων καί το. γονέων στήν που δική, έφηόεκή καί δω,… ήλικία, πού θά μπορούσε νά γίνη πρότυπο 716 τή δική µας, δήθεν πολιτισμένη κοι- νων ία. © Τήν ήθι'κή συνοχή τής οίκογένειας έπι6άλλει καί ή ίδιόμορφη διάρθρω… ση τής Κοινότητας των Σαρακα- τσάνων, μέ τή διασπορά τους σέ τό- σα χωριά, µέ τήν απομόνωση τής µιάς οιί>κογένειας από τήν άλλη, καί µέ τήν έχθρότητα πού ύπάρ.χει ανά- µεσα σέ οίκσγένειιες πού δέν συν- δέονται… µέ συγγενικούς δεσμούς, έ- χθρότητα πού είναι γέννηµα άνταγω- νισµού γιά τήν απόκτηση μεγαλύτε- ρου γοήτρου Εύτυχως η φυσική από. σταση των οίκογενειων δίνει έλαχι- στες εύκαιρίες γιά τ-ήν έκδιήλωση τής εχθρότητας αύτής, πού συνήθως πε- ριορίζεται σέ χαιρε…κ.ακία καί κοινω- νικό έλεγχο, ή σέ κλοπές καί αν… κλοπές προ6άτων, ίδίως τήν έπο- χή τής µετακινήσεως άπό τά δουνά στίς πεδιάδες καί τάνάπα.λιν. 'Η κλοπή ζώου στούς Σαρακατσάνους έχει καί συιμ…6φλι+Κή σηµασία. Τό γόη- τρο αύτού πού παίρνει τό 1106160110 01’)§61v51011, ένω αύτού πού 16 χάνει µειώνεται. Γι΄ αύτό είναι 000x050)- µένος νά άνταπσδώση τήν κλοπή. 'Ε- σφιχτοδε-μένα μέ τήν τιμή, 161 Κάτω όμως 61116 όμαλές΄ δω δηλαδή οί πράξεις αξιολογούνται μέ αντίθετα κριτήρια από τά κρι- τήρια τού σύγχρονου πολιτισµού, καί περίπτωση αύτή είναι µία από τίς λίγες πού διαγράφουν τήν δια- φορά άνάµεσα στήν Κοινότητα των Σαρακατσάνων καί σέ άλλες έλληνι- κές Κοινότητες. . "Αλλη ίδιαµορφία τής κοινότη- τας των Σαρακατσάνων: ή έχθρα…- τα τής μιάς οίκογένειας πρός τήν άλλη, µετα6άλλεται σέ συνοχή των µελών της όταν έξωτερική απειλή &- πό τσύς κατοί…ους των χωριών στά όποία άνήικουν δηµογραφικά οί Σα… ρακατσάνιοι, άπό τούς ε΄μπόρους ή άπό τήν Κυι6έρνηση πρσσόάλλει ένα από τά µέλη της. ΄Επειδή όµως ή συνοχή αύτή, δέν είναι σταθερή κά- θε άρχηγός προσπαθεί νά προφυλά- ξη τή φαµίλια καί τό 061' του μέ διάφορα μέσα. Κάνει K001111690 τόν πρόεδρο τής Κοινότητας ή άλλο ά- τοµο κύρους στό χωριό Η στήν πόλη, προσφέρει δώρα σέ έκπροσώπσυς τής Κυ6ερνήσεως καί δίνει πολιτική 0- ποστήριξη. "Ετσι αρχίζει σχέση κη- δεµονίας ανάµεσα στόν Σαρακατσά- νο καί στόν άνθρωπο τοΘ χωριού ή των πόλεων, πού have-110153 161 συµ- φέροντα καί των δύο, τά ύλικά καί 161 ήθιικά, γιατί καί γιά τά δύο μέλη τής αλληλοεξαρτήσεως αυτής "από. νεται ή 111111'1 καί τό γόητρο. "Ετσι όλες οί άνθρωπινες σχέσεις τού Σα- ρακατσάνου μέσα καί έξω από τήν Κοινότητά του έχουν χαρακτήρα προ- σωπικό καί έξαιρτωνται άπό ύλινκές καί ψυχικές ανάγκες. ΄Αφηρηµένες έννοιες άξιων χωρίς πραγμάτωση στήν καθηµερινή ζωή όχι µόνο δέν ύπάρχουν αλλά καί έρχονται σέ άν- τίθεση µέ τήν άντίληψη τής τιµής καί τού γοήτρου. T6 γόητρο είναι ή ύπέρτερη άξία στήν όποία άποδλέπει καί γιά τήν 6- ποία αγωνίζεται ό Σαρακατσάνος σέ όλη του τή ζωή. ,Απστελείται από τίς ακόλουθες μερικότερες άξίες: τήν ί 5 ο οι ρ χ ία µέσα στήν κοινό- τητα, πού στηρίζεται στή γενιά, στόν πλούτο, στήν ήθική, καί στήν συμπεριφορά κάθε ατόμου, τήν τ ι- µή, πού γιά τόν άνδρα έκφράζεται 061v 61115131011160 καί 7161 τήν γυναίκα σάν σεµνότητα στήν ίδιωτι.κή καί 1 δημόσια ζωή της, σέ όλα 161 στάδια της ώριµης ήλικίας τους - νιάτα, ώριµα χρόνια, γεράτειά. Τό γόητρο των Σαρακατσάνων γεννιέται καί 01- πό ύλικά στοιχεια, όπως 6 6 γ κ 0 ς τής οικογένειας, ίδίως ό άριθµός των αρρένων, o πλούτος της, πού τής εξασφαλίζει οίκσνο*μική καί ,|διαίτε.ρα λεπτή είναι 1'1 θέση τήςγενιικώτερη ανεξαρτησία, ή κατά… γυνή της, πού όμως χωρίς δν… 5115 άδΕλφή΄ Υ…" από την ]. καί πλούτο δέν παίζει µεγάλο ρόλο, & 761 µ ο ς πού θεµελιώνει τό γόη- τρο τής νέας οίκογένειας καί 015E61- νει ή µειώνει τό γόητρο των δύο συμ- πεθεριων καί τέλος ήπερηφάνια πού δείχνει 6 άνθρωπος, πού πιστεύει πως 6ρίσκεται ψηλότερα άπό τούς άλλους. Τά στοιχεία πού αποτελούν τό γόητρο των Σαρακατσάνων μπορούν νά χωρισθούν σέ δυό κατηγορίες. Στή µία Μάγον'ται έκείνα πού έξαρτων- ται από τήν διακοπη προσπάθεια '.ιαί αύτσπει…ία τού ατόµου γιά στήν . κοινότητα. Kai τά παιδιά ανάλογα; τήν έπίτευξή τους, όπως Liv-.1111 ' θέ- ση, ή τιµή καί ή πραγµάτωση τού άν- * ή τού γυναικείου ίδεωδους, καί σίτήν άλλη (µία… τά στοιχεία πείνα, πού σέ µεγάλο δαθμό, είναι … από τήν ανθρώπινη θέληση, ό- …. ,» πλούτος είναι απαραίτητες 716 τήν αξιολό- γηση µάς οίκογένειας, από τήν κοι- νότητα .… Σαρακατσάνων καί από τόν ίδιο τόν έαυτό της, καί τό χά- σιµό της φέρνει απόρριψη από τήν κοινωνία καί πλήγωµα τού έγωισµού .… étéuwv.K1’01K61n-1 γιατί η µία, ούτε 1‘1 άλλη κατηγορία στοι- χείων είναι ικανή να στηρίξη μόνη της τό γόητρο. Το σύστηµα των άξιον, γράφει Καί4οί δυό κατηγορίες στοιχείων= , ουτε . . φάλαια, : 0 . δρ Κάμπελ, πού πιστεύουν οί Σάρα-; κατσάυοι είναι άνάλογο μέ τή ο…! τής κοινωνίας τους, πού χαράκτη…" ζεται από τήν ένότητα της οίκογέ- νειας, τήν έχΘρότητα πρός τούς άλ- λους, καί τήν έλλειψη κάθε oiKovo- µικής καί πολιτικής συνεργασίας, έκτός άπό έκείνην πού στηρίζεται στίς προσωπικές σχέσεις καί στήν κηδεµονία. Οί κοινωνικές αύτές &- ξίες πού στηρίζονται σέ απλές, μα- κρόχρονες καί στερεές αντιλήψεις, δέν Βρίσκονται σέ αντίθεση, όπως Θά μπορούσε νά φανή 61116 τήν πρώτη έντύπωση, µέ τίς Χριστιανικές &- ξίες, γιατί οί Σαρακατσάνοι τίς &- φαρµόζουν στίς σχέσεις τους μέ τούς συγγενείς τους, µέ τούς όποίσυς δέν 6ρίσκονταιι σέ έχθρότητα άλλά σέ 617611111, καί γιατί έχουν 6αθιά συν- είδηση τής έξαρτήσεώς τους από τόν Θεό. Τελειωνοντας τή σύντομη αύτή παρουσίαση τού. 6ι6λίου τού δος Κά- META ΤΙΣ Σ'ΠΑΤΑΛ'ΕΣ Η ΣΑ|΄'ΚΛΝ ΚΑΝΕΙ πιο ανιαιιαιιιεΣ έπιχειρήσεις της ΠΑΡΙΣΙ, Αύγουστος. 'Η Φραν- σουάζ Σαγκάν θά down/110101871 νά κά- μνη οίκονσιμίας μετά 61116 σειράν άν- τιξοοτή:των, αί όποίαι έντ.ελως'ξα- φνιικ.ά, τήν αναγκάζουν νά αλλάξη τρόπον ζωής. Η μέχρι σήμερον ύ- περ6ολικά γενναιόδωρος Γαλλίς συγ- γραφεύς, ή οποία έχάριζεν δλόκλη- ρα διαµερίσµατα είς φίλους της καί έόρταζε 1151’ αύτων κάθε έπιτυχίαν της, παραθέτοντας µυθικά γεύματα, ζεί" σήµερον είς Πλοίων σχεδόν µ.ο- ναξιάν. Παρά τά έιτιμελη.μένα σκη- νιικά τού Μπερνάρ Μπυφέ, τό μπαλ- λέτο της «'Η δηµιουργία» δέν εί- χε τήν έπιτυχίαν τήν όποίαν προέ- 6λιεπον. Εϊς τό aim-rpm «Ζυµνάζ» τό «Τά διολιά καμµιά φορά» τής Σαγκάν δέν μπόρεσαν νά σταθούν παρ΄ όλην τήν διανοµήν των ρόλων είς λαμπρούς καλλιτέχνας. "000v άφορά τήν κινη-µατσγραφικήν ταινί- αν «Πύργος στήν Σουηδία», δέν τής απέφερε ούδέν κέρδος. Καί ένω ή συγγραφεύς πίστεψε είς τό «ξανα- γύρισµα τής τύχης» µέ τήν έπαυ- χίαν τού «Τό μώ6 φόρεµα τής Βα- λεντίνης» αί παραστάσεις 510K6- πησαν έξ αίτίας τής ύγείας τής Ντανιέλ Νταριέ. Κατόπιν αύτων΄, ή Φρανσουάζ Σα- γκάν αποφάσισα νά αποσυρθή από τό πλήθος ":… «παρασίτων» τά 6- ποία διεσκέδαζον μέ 161 χρήµατά της καί των όποίων 1‘1 άχαριστία τόσο τήν θύµωσε. Μόνη έξαί.ρεσις: ή Ζυ- λιέτ Γκρεκό ή όποία τής προσέφε- ρε ένα ταξίδι είς τήν Σουηδίαν. Πως θά εύρεθή τρόπος νά «6γή» άπό 16 0l11K0v011111K6v άδιέξσδον τό όποί-ον '16— 00 την άπασχολεί; "Ισως µπορέση ή Σαγκάν νά εύρη τήν λύσιν είς τήν µοναχικήν γωνιάν της είς τήν δποίαν άπωύρθη. Ε 8 Ν | Κ 0 Ν EKllA I A'EYT’H‘PI‘U‘N AN‘AB‘PYTII‘N "Ανακοίνωση; 'Ανωκοινούται ότι «I έξετάσεις διά τήν είσαγωγήν νέων μαθητών είς τάς τάξεις Δ΄ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ καί Α΄ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ να διενεργηθούν έν 'Ανα6ρύτοις τήν 1Οην Σεπτεμ6ρίου 1964, ήµε΄- pow Πέμπτην καί ωραν 911v π. µ. ΑΙ Εξετάσεις &φσρουν όλους τούς ύποψηφίιους μαθητάς, ήτοι καί τούς προερχοµένους Εκ Δημοσίων Η Ι- σοτίιµων τούτων Σχολείων. Αϊτήσεις διά πλήρεις ή μερι- κας ι'ιποτροφίας δέν γίνονται δε. κταί… Πληροφορίαι παρέχονται από 101785 καθηµερινώς παράτής Γραµµατ ε ί α ς (Τηιλε'φ. 012.081 , έσωτ. 97). 'Ανά6ρυτα τή 12)8)1964 'Ο Γενικός Διευθυντής ΗΛΙΑΣ ΓΙ. ΤΣΟΥΚΑ.ΛΑΣ LIIIIIIIIIIl|IIIllllIllIllllllIIIIllllIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIllllllllIIIIIIIIHIIIIIIIIIllIlllllllIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIII' -,umnlnullnlu111111111nmmn-I-“H I ' I nun-m µπελ, πρέπει νά τονίσωμε τήν άνε- ση µέ τήν όποία διαόάζεται, παρ' όλο πού είναι καθαρά επιστηµονικό, τό ένδιαφέρον πού γεννά καί τόν λογισμό πού προκαλεί. Είναι άξιο- θαύμαστο πως ένας ξένος έρευνητής κατάφερε νά γνωρίση 6x1 60100115101- κά, άλλά στό Μος της, μιά τόσο Ι ιδιότυπη έλληνική κοινότητα, καί ά- κόμη να τήν Μι… στά μάτια τά δικά µας καί όλου τού κόσμου-- τό 6ι6λίο αύτό θά κύκλου-… γιατί ρήση σέ όλα τα έπιστηµονικά κέντρα - έτσι, πού να νομίζη ό 611071113- στης ότι έχει ζήσει καί ζυμωθή K1’ αύτός μαζί της. Πάνω… στόν καµ6ά νεότητας, "ένα ΄ … κ κια κι' " Μία ( . .. ό συγγραφέας κεντα τίς αναγκες, τούς θεσµούς καί τίς αξίες των με-; στίς ανθρωπινες σχέσεις καί στόν αγώνα; λδν της, όπως έκδηλόνονται γιά υλική καί ήθική έπι6ίωση καί εύ- ηµερία το. ατόµων. Πλούσιο ύλικό, µεθοδικά ταξινοµηµένα µέσα στίς 359 σελίδες του καί στά ένδεκα κε- έρµηνεύεται µέ σύνεση καί έπιστημονι»κότητα, πού δέν αφήνουν απορίες, ούτε γεννάνε αντιρρήσεις, άλλά πείθουν καί 6ε6αιώνουν τίς δια- πιστώσεις καί τά πορίσµατα. Θαυ- µάσιες φωτογραφίες από τόν «Δηµή- τρη», καί πλούσιο εύρετήριο όνομά- των καί έννοιά". Γενικά είναι ένα έξαίρετο 6ε6λίο, πού πρέπει v61 με- ταφρασθή στά έλληνικά όχι μόνο γιά τό περιεχόµενό του, πού είναι πολύ- τιμο σάν ύλη καί σάν μορφή, όχι µό- νο γιατί είναι µελέτη έλληνικής 'K01- νότητας, πού οί περισσότεροι θε- σμοί καί άξίες της Βρίσκονται σέ πολλές έλληνικές καί μεσογειακές κοινότητες, άλλά καί γιατί 16 61- 6λίο αύτό µπορεί νά χρησιμεύση σάν πρότυπο επιστημονικής έργασί (: ς στίς κοινωνικές έπιατήµες, πού δυ- ".…" 6ρίσ-κονται σέ στάδιο έµ- 6ρυακό στόν τόπο µας. KAAAIO’I'I‘H MOYZTAKA (I) J. K. Campbell: Family and Patronage (O.U.P., Honour, I964). ΔΩ O ΛΟΓΟΣ E 0101 των χωρ τους ένα διπλό σανίδι θέσεις, από αύτές πού άγιοι σέ προτοµή πού οί δυό κα6αλλάρηιδες Γεώργιος. Υπάρχσι, 6660110, ένας τεχνικός λόγος. Στίς µι- κρές διαστάσεις των είκό- νων αύτων µιά πολυπρόσω- πη σύνθεση θά άπαιτούσε μικρογιραφιική τεχνική πού ξεπερνούσε τίς συνηθισμέ- νες δυνατότητες των λαϊ- κών άγιογράφων. Μά καί στίς λίγες περιπτώσεις πού ‘H Παναγία τού Θεοφίλου θά ύπήρχε αύτή ή δυνατότη- τα, ή κατασκευή µιάς τέ- τοιας είκόνας θά 611101110005 πολλαπλάσιο χρόνο µέ συνέ- πεια τήν ανάλογη αύξηση τής τιµής τους. Τά περιτρ- ριισµένα οίκονοµιικά μέσα των χωρικών δέν έπιτρέπσυν τέτοιες δαπάνες. !Υπάρχει, όµως, καί 'Ενας ούσιαστικώ- προς λόγος πού συνδέεται µέ τή λαϊκή ψυχολογία. Στή χωρική οίκογε…νειακή ζωή τό είκονοστάσι παίρνει ένα μέ- ρος 61116 τίς καθημερινές φροντίδες. T6 µαντήλι καθα- ρίζεται καί άνά6ει καθηµε- ρινά. Τίς γιορτές τού Πά- σχα ένα κόκκινο αύγό τοπο- =θοτείται στό είκονοστάσι, νκαθός καί ένα κλώί άπό Βάγισ άπό τήν Κυριακή το. Βαΐων. Σέ διΐ"ορες περιο- χές έκεί προσφέρονται τά πρωτα προϊόντα τής χρονι- άς. Τά στέφανα τού; γάµου, νά… στό drama-11in θά µπούν. Στή σπιτική είκόπ θά προσφύγων τίς δύσκολες στιγμές νά πούν τόν πόνο τους καί νά ζητήσουν 6011- θεια. Οί χωρικοί µας πηγαί- νουν στήν έκκλησία µόνο στήν κυριακάτικη λειτουρ- γία καί τίς χρονιάρες µέ- ρες. ίΑκόµα καί τόν 'E0115- p1v6 µόνος του τόν κάνει συ- νήθως 6 παπάς… Τό άναµµα των καντηλιων στά ξωκλή- σια καί οί εξοχικές λειτουρ- γίες είναι περισσότερο έκ- π.λήρωση κάποιου τάµατος ή µιά µικρή γιορτή. Τό οίκο- γενεακό είκόνισµα είναι ή µυ στική καταφυγή γιά µιά πιό έμπιστευτι.κή όµιλία µέ τό Θείο. "Ομως στίς πολυπρό- σωπες συνθέσιες 161 πρόσω. πα είναι πάρα πολύ Μωβ λημένα μεταξύ τους 7161 νά προσέξουν τίς προσευχές των ταπεινή". Στή σταύρω- ση 6 Χριστός πάσχει έπάνω στό Σταυρό, ή Παναγία καί ό ΄Ιωάννης είναι σνντριµ.µέ- νοι άπό τόν πόνο, Στόν E6. αγγελισµό ή 60106011111 έµ- φάνιση τού άγγέ'λου έκπλήσ… σει τήν Παρθένο. Στή Γέν- τικές είκόνες πού Βρίσκονται στά είκονοστά- πεινδ)ν ζωγράφων. Σπάνια έχουν πολυπρόσωιπες συν- καί στίς είκόνες των εκκλησια… Σχεδόν πάντα ειναι ΛΑΤΡ Ε IA KAI ΤΕΧΝΗ ΤΟύ κ. είναι 716: τίς µικρές λατρευ- …;… µας σπιτιών. ΚαΘεµιά ζωγραφισµένο από χέρια τα- συναντάμε στίς τοιχογραφίες κυττάζουν κατά πρόσωπο ή άγιοι, ό Δημήτριος καί ό νηση ή Θεοτόκος είναι άπο- καµωμένη, οί µάγοι φέρνουν τά δώρα τους, 6 Χριστός όρέ;φος δέχεται τίς πρωτες περιποιήσεις. B100K0i, άγγε- λοι στόν ούρανό, ή φάτνη, Βράχοι, δέντρα... 'Ο π.ρσσευ- χηιτής αίσθάνεται ξένος. ΄Αν τίθετα, στή μόνοπρόσΜη εί- κόνα, προσευχητής καί άγι- ος στέκονται ό ένας Με…... τι στόν άλλο. 'Ο άγιος τόν κυττάζειι » κατάµατα, προσέ- χιει µόνον αύτόν Koni τόν &- κούει νά τού μιλάη γιά τούς πόνους καί τούς πόθους του. Κλίµα κατάλληλο για έξομο- λόγηιση καί προσευχή… ,Ανάμιεσα στά οίικογενεια- κά είκονίδια Ιδιαίτερη θέση έχει ή Παναγία. Βρίσκεται σχεδόν 0' όλα τά έλληνικά σπίτια. Μέ τό γαλάζιο ή γαλαζσττράσινο ίµάτιο καί τήν κόκκινη καλύτπρα τού κεφαλιού, πού σκεπάζει καί τούς ώμους της, κρατάει στά χέρια της τό μικρό Χρι- στό 'Η παρουσία τού Θεού παιδιού της δέν έµποδίζει τή δηµιουργία τής άτµι΄» σφαιρας οίκειότητας. Τό αν. τίθετο σνµ6αίνει' τή δυνα- μώνει. Μέ τό µικρό στήν ω- καλιά συνήθισαν νά &&… ΤΙ:| µανα του "ΙΤ|Όυ νά νοι- -. αψται γιά"τώς…. "Η" &…… τής Θεοτόκου 601- Μίκι µόνο από τήν &… πως 5x51 τή δυνατότητα νά μ…… στό 900— παιδί της γιά τήν έκπλήρωση …. πόθων πού τής 5111110151301;- ται .Τό ήθικό κλίµα τής έ- παφής δηµιουργείται άπό τήν ίδιότητα τής πονεµένης µάνας, πού — άκρι6ως 7101— τί καί ή ίδια πόνεσε πολύ- μπορεί νά νοιώση καί v6 61- παλύνη τόν πόνο τού άλλου. Οί Παναγία ":… λαϊκών αντιγράφων έχουν ά……- κρυνθή από τό Βυζαντινό ί- δειίνδες, πράγµα πού συµ6αί. νει, σέ κυµαυνόµιενη κλίµακα, µ, δλό:κ.ληρη τή λαϊκή µας ά. 7 1 ογραφία. 'Η θρη.σκευτ ι κό- τητα τού 1800 καί τού Ι9συ αίωνα έχει διαφορετική χροιά από τή Βυζαντινή. 'Ο ύπερ- δατικός χαρακτήρας, πού έκ- φράζεται µέ τή γνωστή 6ο- ζαντινή τεχνική, παραχωρεί τώρα τή θέση του σέ μιά πιό άνθρώπινη αντίληψη. T61 δυτικά πρότυπα παίζουν καί έδω τό ρόλο τους. Μόνο πού ή Φραγγοαταναγιά -- Γυναί- κα γίνεται Μάνα -- 'Ελλη- νίδα. "Αν αφαιρέσουμε άπό τήν είκόινα τής Παναγιάς τό .. ' ναφΡ.ιων. ξ ήιγες περιπτωσεις & Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΩΝ ΦΤΩΧΩΝ 'H Θεοτόκος στή λαϊκή αγιογραφία ΚΙΤΣΟΥ A. ΜΑΚΡΗ φωτοστέφανο Θά Εχουµε µπρο στά µας μιά χωρική µέ τό παιδί της. Θά ήθελα v61 προσέξη ό &- νσγνώστης τήν Παναγία τού λ.αι'κού ζωγράφου Θεόφιλου, πού συνοδεύει τό σηµερινό σημείωµα. ’Ag μού συγχωρε- Θή πρωτα µιά µικρή παρένθε- ση. Παρ' όλα 161 «φιλολογι- κά» πού γράφονται τελευ- ταία, ό Θεόφιλος εάν… ένας λ α 'ι' κ 6 ς ζωγράφος, όταν δέ µεταχειριζόμαστε µέ συγ- κατά6αση τή λέξη λαϊκός. 'Εκτελεστής, δέκτης, ζωγρα- φική άντί.ληψη, θεµατολογία, όλα είναι λαϊκά στήν περί- πτωση Θεοφίλου. Η καλλι- τεχνική του αξία είναι ένα άλλο θέµα. Πρόκειται 7161 έργο κάµω. μένα σέ σανίδι πού, γιά νά μή ακύρωση, έχει στίς 015.. νές του πλευρές καρφωµένες πίσω δυό τρα6έρσες. Οί δι- αστάσεις του είναι: 18,5Χ 30 εκατοστά τού µέτρου. Στό πίσω της μέρος έχει τό συνηθισμένο σταυρό, τή χρο. ν-ο«λογία κατασκευής 1911 καί τήν ύπογραφή «"Εργον 'Θιεοφίλου Γ… Χατζή Μιχαήλ». Προέρχεται από σπίτι τής Παρταριάς καί άνή.κει στή συλλογή µου. 'Η Παναγία παριστάνεται, πάνω σέ καφέ φόντο, ως τά γόνατα, κρα- τώντας µέ τό άριστερό της χέρι τό Χριστό, ένω τό δεξί της άκουµπάει στό στήθος της. Ο Χριστός µέ τό άρι- στερό χέρι κρατάει εύαγγέ- λιο καί μέ τό δεξί εύλο- γεί. Δίπλα στό φωτοστέφα- νο, πού αποδίδεται µόνο μέ τριπλό κύκλο σέ χρωµα &. χρας, δύο µικροί άγγελοι πά νω σέ σύννεφα. Στό κεφάλι τής Παναγίας ξενόφερτη Ko- ρ…. "Αν σκεπάσουµε µέ τό χέρι μας τό φωτοστέφανο μέ τήν κορώνα, ποιά διαφορά θά Θρούμε µέ τίς άλλες γυναί- κες τού ίδιου ζωγράφου, κυ- ράδες καί 6οσκοπούλες; «Φέτος χάλασαι ή σοδιά µας καί 16 µουλάρι ψήφισε. "Αν δέ µάς συντάξης καί σύ, ήµασται χαµένοι». Γράµ- μα σέ ξενητοµένον σπιτικό ή δέηση στή μικρή σπιτική Πα' ναγία; Μέ τό ίδιο ύφος άπω 86v01v1011 K101i στούς δύο. Με, τανάστης yin-1011 161 τελευ- ταία χρόνια καί ή είκόνα, µόνο πού παύει δριστικά νά ενδιαφέρεται γιά κεί…νους πού έμειναν στήν πατρική γή. 'Ο γυρολόγος καί & «τουρί- στας» φροντίζουν γι΄ αύτή τή µετανάστευση. Μέ µικρό χρηματικό άντάλλαγ.µα ή µέ τήν αντικατάσταση µέ κά- ποια φανταχτερή λιθογραφία ή εικόνα παίρνει τό δρόµο ' γιά τό άθηιναϊικό παλαιοπω- λ*είο καί γιά τήν εύρωττα΄ι΄κή αγορά… 'Αφού αποψίλωσε 161 ξωκκλήσια, δ «φιλότεχνος» ζήλος στράφηκε πρός τίς εί- κόνες των χωριάτικων 0111- τιων. 'Εδω δέν ύπάρχει καί τό στοιχείο τής κλοπής, άί φού πρόκειται γιά έλεύΘερη συναλλαγή. Γιά τίς είκόνες .… εκκλησιών, όσες σπείρει. ναν, κάποια ύποτΜηςψέ- pup-w: …… τά χρόνια αύτά μέ τή …… τους στίς κεντρικές έκκλη- Ε '! : µια άσο/ραφή: «Είκων Θερτόκσυ ΜΜΜ. « "Αγιοι Κωνσταντίνος m1 "Μη», -, (Εικονίδια ‘A7100)... Καμ- μιά άλλη ένδειξη. Ούτε ύλη, ούτε διαστάσεις, ούτε χρο- νολογία ή …γραφή. Πως Ga έντοπισθή μιά 611111016010- , Τό Δεκαπενταύγουστο γι- ορτάζεται στήν Τήνο ή Με- γαλόχαρη. Αύτή είναι μιά «άλλη Παναγία». Είναι χρυ. σοστόλιστη, κάνει θαύµατα, έιτισκέπτεται Παλάτια, πα- ραστέκει σέ πολεµικές έπι- χειρήσεις. ’A'116 τή δική τους, τήν ταπεινή Παναγία των φτωχών, δέν περιµένουν θαύµατα οί χωρικοί… Λίγη στοργική συμπαράσταση τής ζητούν στή δύσκολη ζωή τους. Είναι τόσο λίγα αύτά πού έλπίζουν! Τούς 611107011- τευσε Kl’ αύτός ό τοπικός Βουλευτής... «Οί καπνσπαρα. γωγοί τού ’Ayplviou, έγρα- φαν πρό καιρού σί έφηµερί- δες, συγκεντρώθηκαν στό δη- µόσιο δρόµο κρατώντας µπροστά μιαν είκόνα τής Παναγίας». ΚΙΤΣΟΣ Α. ΜΑΚΡΗΣ μια!!!" µένουν "… ,σέ ::….

και… :: ΜΜΜ 1m L λος καί συµπλήρωσε: ζωγράφισε με ξεπλύθηκε ή ζωγραφιά καί Θα έµεναν». , τασθούµιε καί γάτα δεµένη. ‘O κατάλογος εύκολα θά μπο- ρούσε νά µακρύνει. M’ όλες τίς διαφορές ύλης καί τεχνοτροπίας. όλα παρουσιάζουν µερικά γενικά χαρακτηριστικά. Τά λιοντάρι; Ξ- χουν φτωχή σχετικά χαίτη, να- σηι«όνουν πάνω άπό τή ράχη τους τήν ούρά πού καταλήγει σέ φούν- τα, είναι δεμένα πάντα μέ άλω- σίδα σ' ένα κυπαρίσι σχεδιασµένο κατά κανόνα σέ πολύ μικρότερη κλίµακα, τό ύψος του είναι ζήτηµα δεν ξεπερνάει τό διπλάσιο-άπό τό µπόϊ τού λιονταριού. Τούτο τό τελευταίο δέν είναι δύσκολο νά 16. αποδώσουµε σέ σκόπιµη άλλαγή κλίµακας, όπως πολύ συχνά συµ- 6αίνει στή λαϊκή μας τέχνη. 'Ενα δέντρο ψηλό δέκα καί περισσό- τερες φορές άπό τό ύψος τού λιον- ταριού Θά ύποχ.ρέωνε τό ζωγράφο ή τό γλύπτη, πού έχουν στή διά- θέσή τους περιορισμένη επιφάνεια, νά σχεδιάσουν τό λιοντάρι σά µιά µικρή κουκίδα. "Αλλωστε τό λιον- τάρι είναι τό κύριο στοιχείο τής σύνθεσης καί γι' αύτό τονίζεται μέ τό μέγεθος. 'Αφού τό Θέµα δέ µπορεί νά προ- έρχεται άπό τήν πραγµατικότητα πρέπει νά αναζητήσουμε τίς ρίζες του«στόν κόσµο των ξεθυμασµένων μαγικών, πιθανότερα όποτρεπτιικών, συμ6όλων. *Ονοµάζω τά σύμ6ολο αύτά ξεθυµασµένα γιατί δρισκό- μαστε άπό τό 180 αίώνα καί δώ- θε, όταν πιά oi συµδολισµ«ο…ί των μορφών έχουν ξεχασθεϊ καί άπό- µεινε ή διακοσµητική τους λειτουρ- ' ». γία. Μόνον ή αποτρεπτική σημα- σία τού σταυρού άπομένει, µά αι);- τή λειτουργεί άµεσα, χωρίς, σύνθε- τους συνειρµούς. Θά πρέπει λοι- πόν νά ψάξουμε παλιότερα, νά προχωρήσουµε κρίκο - κρίκο στήν …σίδα πού δένει τό λιοντάρι µέ τό δέντρο τής παράδοσης. Χρέος καί χαρά µου νά άναφέ)ω εδώ πώς ή ύπόδειξη τής 6ι6λιογραφί-ας, 6- που θά µπορούσα νά δώ τίς ρί- ζες τού θέματος, µού έγινε άπό τό σοφό Βυζαντινολόγο καθηγητή κ. Δημ. Πάλλα. τό Θεόφιλο νά του ζωγραφίσει στήν πρό- σοψη τού µαγαζιού του δυό λιοντάρια. «Δοµένα ή λυτά τά θέλεις», ρώτησε (: Θεόφι- «Τά δεµένα στίσουν εκατό δραχµές, τά λυτά Φυσικά, ό µαγαζάτορας προτίµησε τά -φτη- νότερα- λυτά. Πήρε, λοιπόν, ο Θεόφιλος καί σκέτο: ύδροχρώµατα, χωρίς ν πρώτη όροχή εξαφανιστη…καν σε 6 ζωγράφος λάτης του. «τά ' καµμιά κολλητική οποία. Με τή τά λιοντάρια. "Οταν ξαναπέρα μας, τού έκανε παράπονα ό πε ήθελες λυτά γιά φτηνότερα», απάντησε ό Θεό… φιλος, «καί φύγανε, άν τά πλήρωνα δεµένα Τώρα πού γελάσουµε µέ τό έξυπνο ανέκδο- το, καιρος είναι νά τό οικιεφΘούμ…ε λίγο 0060:- ρά. 'Απ' ό,τι όλοι µας ξέρουμε, μια δεν όπάρχουν, όπως δέν µπορουµε νά φαν- Θά µπορούσαµε δεµένα λιοντά- θά σού κο… πενήντα». νά τα φαντασθοδµε !] τους ή µέσα σέ κλου6ιά σέ Θηιριοτροφεϊα. Για- τί, λοιπόν, τό ανέκδοτο αναφέρει δεµένα λιον- τάρια; Σε τίποτα δεν & άλλαζε ή ούσία του άν µιλούσε γιά δεµένα άλογα ? γελάς κλπ. Τό θέµα δεν οά ε χε τίποτα τ παράλογο. K1. όµως δεµένα, καί άλυσσίδες, όπάρχουν πάµπολλα λιοντάρια, δ- χι στήν πραγµατικότητα, αλλά στή λαϊκή µας τέχνη: στό σπίτι τού Τριαντάφυλλου κια, ζωγραφισµένα τα τέλη τού 18ου αιώνα, στο σπίτι τού Κου… στίς Μηλιές, ζωγρα φισµένα στά 1818 καί Θεόφιλο ύστερα άπό έναν αιώνα, στήν έκκλη- σιά τού χωριού Πέτα της 'Ηπείρου λιθ-ανάγλυ- * Τ ά δεµένα ) 1?ιοΙπάρια Ιζ ΑΠΟΤΕ, λένε, ένας μαγαζάτορας κάλεσε ελεύθερα στα δάση αρκούδες Ξ µάλιστα µε στή Δρά- άνανεω=µένα άπό τόν φα, σκαλισµένο στά 1851 από τόν Γεώργιο Κ. 'Αποστόλου, σε πέτρινο ύπέρΘυρο της κεντρι- ΄Από τήν αρχή πρέπει νά άπο- κλείσουμε τήν περίπτωση λιοντα- ριών «πυλωρού». Τό δεμένο λιον- τάρι παύει νά εκφράζει τήν ελεύ- ρη δύναμη καί τήν απαραίτητη γιά τό ρόλο αύτό εύκινησία, είναι ένα λιοντάρι άποδυναμ-ωµένο, έπο- µένως δέ λειτουργεί σάν πυλιφός, όπως σέ τόσες άλλες περιπτώσεις πού αρχίζουν από τά πανάρχαια χρόνια, άφού καί στά λιοντάρια τής πόλης των Μυκηνών δόθηκε µιά τέτοια εξήγηση, άν κι όχι γε- νικά άποδεκτή. T6 λιοντάρι σέ «11201 A, MAKPH μερικές παλιές παραδόσεις είναι συνυφασµένο µέ τό δράκοντα πού στερεί τούς άνθρώπους από κάποιο άγαθό. Τό Θεριό πού εµποδίζει τούς άνθρώπους νά ύδρεύονται πα- ρουσιάζεται σέ δημοτικά τ α΄»- δια µέ τή µορφή λιονταριού ή ρά- κου - λέοντα (Νικ. Πολίτου: Λη» µώδη άσματα τής δρακοκτονίας 'Αγίου Γεωργίου, Λαογραφία, τό- µος Δ΄ 1912 - 13 σελ. 189) καί » σε µερικές παραλλαγές 6 'Αγιος δένει τό δράκοντα µέ χ ρ υσή &- λ υ σ σ ί 8 α. (στό ίδιο, σελ. 195). ' Τό δέσιµο ή άπόδεσμα θηρία; γιά µαγικούς λόγους φαί- νεται καί από χωρίο Νομοκάνονα τού µοναστηριού τών '|6ήρων, 6- που ανάµεσα στίς µαγικές ένέρ- γειες πού καταδικάζονται, σηµει- ώνεται: «ή άποδέινωσι καί άλλα 0 η ρ ί α καί ερπετά, τά όποϊα όλα είναι διαδολική πλάνη». Φυσικά, ό &ποδεσµός ή µαγικός καταδεσµός σύτός γινότανε µέ µαγικές ενέρ- γειες ή καί µέ λόγια. Στή… ζωγι - φική καί στή γλυπτική πήρε πιό σαφή είκονιστική (έκφραση. T6 611000650111: τού λιονταριού σέ κυπαρίσι μέ κάνει να ύποθετω κής εκκλησίας τού χωριού "'Αγιος Γεώργιος Νηλείας, ζωγραφισμένα σέ τόν Παγώνη στά 1832, άπό τόν µαστρο - Γιώρ- γη Δρακιώτη σέ πρόσοψη σπιτιού της Δρά- mag, στα 1870. … τοξοστοιχία από πώς μάλλον πρόκειται γιά πρόθε- ση προληπτικής άποτροπής πρός…» ρου ' ου, &… τό δέντρο σύ- τό συνδέεται μέ τήν ϊδέα τού θα- νάτου. ‘0 Θάνατος είναι στέρηση τού ύπέ»ρτατου αγαθού, τής ζωής. Στούς «Λόγους ΜΜελείς» τού 1— εροµόναχου 'ΑΘανάσιου Βαρούχα συναντούµε τόν όρο «λ«εονταρόσκν- λοι τα"; ΄Αδου> πού µάς κάνει. νά ξαναπροσέξουµε τή φτωχή χαίτη τών λιονταριών, μας. Θυμίζω. εδώ -…0 . . Λέων σέ σκυλιά. Oi «Λόγοι ψυχω- φελεΐς> τού Βαρούχα, µε" τή χυ- µώδη δημοτική τους γλώσσα γνώ- ρισαν µεγάλη διάδοση στά χρόνια τής Τουρκοκρατίας. άφού στά 1747 τό συναντούμε σέ τέταρτη έπανε'κ- ΄ δόση, γιά ν΄ άκολουθήσουν καί άλ- λες στά 1765, 1779, 1753) σέ τούρκικη µετάφραση). 1784, 1818, 1870 καί ίσως καί άλλες. Τήν &- πάντπση μπορούν νά δώσουν άλ- λοι, αρμοδιότεροι άπό μένα κι ό νούς µου πάει αύτή τή στιγμή στόν καθηγητή Δηµήτρη Λουκά…. 'Η λαϊκή µας'τέχνη έχει… μιάν Ιδιαίτερη προτίμηση στά ζώα καί τά Θηρία. ΣυχνέςΆείναι oi γλύπτες, ζωγραφικές καί κ ντπτές παραστά- σεις 6116 άλογα, τράγους, κόπες, … κοκκόρια, σκύλους, γελάδες, άλα πούδες,άρκώδες... 'Ακόµα καί θη- ρία πού δέ ζούν στήν "Ελλάδα, 6- 11m: 6 ελέω; τ λιοντάρι, ή κα- μήλα, 'άσόαλώ άπό παλιότερα Γεωργίου Κ. 'Αποστόλου: Λιθανάγλυφο στήν έκκλησία τού χωριού Πέτα "Ηπείρου 1851 , πρότυπα καί χαλκσγραΦΐες "τής έ" ποχής. Τά παλιότερα πρότυπα δα- σικά 6ρίσ«κονται στίς προγενέστε- ρες παραστάσεις τής Δημιουργί- ας τού Κόσµου. Θά πρέπει εδώ νά σημειώσουμε πως όλα αύτά πο… τέ δέν έµφανίζονται δεµένα, ακό- µα κι εκείνα πού συχνά τά Ξύλο- παν έτσι 01 παλιοί μας τεχνίτες, όπως τά άλογα καί τα σκυλιά. ‘H Τέχνη, Μαίνοντας από σκιερές πηγές τού παρελθόντος, έδεσε 16 λιοντάρι, πού ποτές του δέν άλω- ορδέιθηκε.