KN ΜΕ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΜΜΜ ΜΜΜ…" .: &… ΄ΦΜτηµοΜκή ΕΜ… αι # θέµα .Το Θεσσαλικό Πο- νωιοτήµιο κο! 6 ρόλος του Βο- λου-υ διοργανώνεται σήµερα Πο- ροοκιυη και αύριο Σάθα… στο ΔηµοφχιΙο του Βόλου. (…ο το Δηµου… Κεντρο 'Ερι:υνών ~— Μελετών Βολου σέ συνεργασια µέ το Τιχνιιο ΄Εηιμιλητήριο "Ελλαδος (τμημα Μαγνιτ=!ος) και µε ονοµατα?! έπιστηψν… Με… του Βόλου 'Η Μιστηµονιιή εκδήλωση. ol tpyoalzc: τής οποίος ορχ|ζουν οή µια: το απόγευµα στις 6, % ...-.. -. ...ο..- .--... ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ έχει τους ονομα: «αν… ως ρόλος του Πα…-. -'Ακώηω|κή οργάνου… και το Μ…… και -Π…τψνο «ο! δυτικός Ιστός… . ' Τήν "δή… "… Με! v6 παρακολουθήσουν οι mupyol κ. κ. ΠιτσιώΜς κα παθεµωής. ο! γενικα! να"; τοις του Φουρνά… Παιδι!" κ Ρόκκος (αν) ειναι «ο! 6 n96- εδω: 100 'EOVMOO Συ… 'Ανωτοτης Παιδείας) ιο! Γεωρ- γιος κ ΠπποΘονσο|ουι ol …ο να: τών Θεοσολ…ων Νοµών. οι δήμο"… των Θεσσαλικό" πολι αν, ol cum. τών κοµµο- ων στο ΕΣΑΠ. ol ορύτσνεις των 'Ανώτοτων 'ΕκΜιδουτων '|δρυµοτων και €…ιΜωποι τών ωιστηµονικών φορέων, ol 6- no.'o: και 031 έχουν την…… τητσ παραδόσεων "Νά την ο… νο…υξη τών Θεµάτων. 'Enionc µπορουν τις έργα": νο φρα- κολουΘήωυν κο! Μι Μ'…- pawn: για το θέµα… τοΟ 0… «Μια… ΠονΜιστιγτΞου, χωρΙς όμως δυνατό…" νο η…ν κατά την συζήτηση Σω… µέ το φάρο…» του έχει καταρτιστεί, µετά τους χοιριτιουούς του "ναού vow των… του ύπουογι:|ου Πο&ιψ 'κ. Δ Η"… κα! του Βόλου. "| προέδρου τού Δ να…) Κέντρου Μίλιτών Κ. λ ιΚΜΜΜ. Ο όκοΜΜιι ‘ ΙΤ… Μο'δρίσ του καθηνΜώ& ΠονΞτ*ιοτηυιου &. ΠΝ Λαξ % ονοπτυξη τών θεά…" η |πρώτης ενότητας µε … το ιαπωνικό ρολο τοι] Π……" Μου. Κατα τήν ανάπτυξη της πως ένότητας (στις 9 οδοι- ιτο πριν!) 86 τιοοιδΜύσετ 6 Kl Μινωτής Πονε…στηυίου κ. Π(. "ΤΖώνος κο! τής τρίτης (στις.… Μι Ν μω . ώμο το Μον…) 6 «Om-emit "1 Με τοΟ Πανεπιστημιου δε…… :. … "- τουρος. Μεταξύ τών και»… ΜΜΕ" "Ματ Με"… ol vowel vacuums}: του … γείου Παιδείας κ. Δ. Ρόκκος. που ' Η"… το Με: ιΣυµδολή των Πανεπιστηµίων της |… -ριΦιρςισς στην ονοπτυΕη. ": Μιας …- ιις συνάπτει και 100 …να… Γ…: :. Παπαθανασίου µα "να πω…»… τ…. κο! €Μτηµον…0ς οχιδισΜς€- "Επίσης µετά!) τών ομιλητών …οτοΜοντοι κο! 0 τι.… Ν. Σβορώνος. Δ. Μπα. Κ. Τ…ο.Ψς. Ν. "& νορηο, Χ. Φράγκος. Ν. ΠοΜυ|χος. &". Στον! Νονός. 'Αρ. των…… A. Κοροµ…, ΄.Μον Συλλοο. Θ. ΠοπονιΜς,Α …. Κω"… "σώος. όµως Δ…Θ (Δ. Ν…!) "| & πω…… 'Οταν: ιΙνοι γνωστό. την οργονΜική "να τροπή αποτελούν 6 δήµοαχος «. Μιχ. Κουντου- one. προεδρος, *ΑΜΕ. ω…ωγι…. µετώ- λειολόγος - ΜΜΜ". 'Ανοοτ Κ……" Με. "πιάτων Μι. "αιωνας Α.Π.Ο.. 'Η…" ΙφοιιΦς. …. µηχανικός "µια… ΤΕ! Mo- vvncloc no! "Αρης Τω…οο µου… ' ηλεκτρολόγος. "που το (Βράδυ % και … τον Μι χο κ. Κουντουρη δεξίωση προς τους ο… m σε… &… ΜοΜΜήοιο &…" Στόχος του … είναι ή ο… Μ Βολου στη διερεύνηση των θεµάτων γιο τήν ιι- λύ… οργιά… λειτουργία και Μάη τα) "του ΠΜΜττΜου #4 J ..

ωΓΓέΦοι Έ ωµά… c .'ο & ν ||. &! J» ν |. - --…--"-"----ωµ ? εργασία αυτή επιχειρεί να παρουσιάσει µιά σινοπτική εικόνα της τεχνης των Βλάχων ζωγράφων της Σαμαρίνας από τα τ€λη του 1δου αιώνα ως τις αρχ!ς του 2006. Βεβαια, οι χειροτίχνες ζωγράφοι του ορεινού αυτού χωριού δεν δημιούργησαν κάποια ιδιαίτερη "Σχολή", πράγμα που συμβαίνει µε όλους τους οµότεχνους που κατάγονται α- πό διάφορα χωριά όχι µόνο της περιοχής αλλά ολόκληρου του ηπειρωτικού κορµού της Ελλάδας. Ξεκινούν όλοι από κοινός ρίζες, δ!χονται τις ίδιες περίπου επιδράσεις, ερ- γάζονται κάτω από παραπλήσιες συνθήκες, κινούνται στον ίδιο κάρο, καλύπτουν συγγε- van: agfiyxcc και εκφράζουν την ίδιαν ιδεολογία. Ωστόσο, οι υπερβολικ!ς γενικεόσεις είναι επικίνδυνες επειδή υπάρχουν και ιδιαιτερότητες που, όσο κι αν δεν διαφοροποι- σάν ριζικά τις δραστηριότητες που ακτινόνονται από πολλά κόντρα, προσφερουν µιά γο… ητευτική ποικιλία αποχρώσευν, βοηθούν στην επισήµανση των διαθλάσεων που προκαλεί το πολιτιστικό µικροκλίµα κάθε τόπου και προσφερουν στοιχεία στο µελλοντικό µελετη- τή που θα επιχειρήσει μιά συνθετική µελέτη της νεοελληνικής ζωγραφικής παράδοσης. Η αγιογραφία των ζωγράφων της Σαμαρίνας αρχικά συµπορε6εται με την αγιογραφία των Χιονιαδιτόν ζωγράφων1. Υπάρχει όµως µιά στιγµή, χοντρικά γύρω στα 1860, που παρατη… ρείται σημαντική…απόκλιση. Οι x ονιαδίτες ζωγράφοι τρέπονται και σε άλλες µορφές υγραφικής. …το τοπίο, στη νεκρή φάση, στην ιστορική σκηνή, στην προσωπογραφίαι H ανανεω,ική πιεση που υφίστανται από την αλλαγή του πολιτιστικοδ κλίματος διοχετεύε- ται κυρίες =:ην "κοσµική"ζωγραφική κι έτσι παραµξνουν συντηρητικότεροι στην? από τη μέση της βραδυκίνητη, αγιογραφία. Οι ϊ…µαρινιάτες, όμως, ζωγράφοι περιορίζονται απο… κλειστικά στην αγιογραφία και η ανανεωτική πίεση διοχετεύεται με τόλμη στο είδος απ… τό της τέχνης, όπως θα δούμε όταν θα εξετάζουµε το Εργο τους.΄Οσο κι αν η κοινωνία των χωριών όπου ζούν και εργάζονται είναι παραδοσιακή και η οικονοµία τους αγροτο… πτηνοτροφική "ο µεσολαβητικός ρόλος αυτών των στρωμάτων |μεταπρατική αστική τάξη και διανοοίµ…νοι/ στην παραδοσιακή και θεµελιακά αγροτική ελληνική κοινωνία, τείν'… να τη διαηεσοποιήσει, δηµιουργόντας τους όρους που θα επιτρίψουν µε το πέρασµα το" χρ5νου, την …;κονομική και πολιτιστική συσωµάτωση του ελληνισµού στο δυτικό κόσμο"ΐ… Στη ζωγραφική, καθώς και στις άλλες τέχνες, φτάνουν, Εστω και καθυστερημίνα και εξα- σθενημίνα, τα ρεύματα της ευρωπαϊκής τ!χνης όπως το µπαρόκ και ο νεοκλασσικισµόςο Και δεν αναφερόμαστε εδώ στο "λόγιο" νεοκλασσικισμό των µεγάρων της Αθήνας, της λύ- ρας, της Θεσσαλονίκης, της Καλαµάτας, της πάτρας και άλλων αστικών κόντρων, οδτε στο "λατκό" των ταπεινόν χτιοµάτων στις συνοικίες τους, αλλά στις νεοκλασσικ€ς ζω- γραφιές σε σπίτια ορεινών παραδοσιακών οικισµών, όπως το πάπιγκο, το Νυμφαίο, η Κλει- σούρα.... Ας σημειώσουµε #64 ότι η Σαμαρίνα δεν ήταν µόνο µεγάλο κτηνοτροφικό χωριό z αλλά και δραστήριο μεταποιητικό και εμπορικό κέντρο. Η µελότη της σαµαρινιώτικης αγιογραφίας θα στηριχθεί στους πιό αντιπροσωπευτι- κούς ζωγράφους κάθε φάσης της εξόλιξής της, στο γενικό πολιτιστικό κλίμα των βλάχι- κων ορεινών οικισμών αλλά και στην ιδιοµορφία της ζωής του χωριού αυτού. Λεν πρεπει να ξεχνούµε πως η Σαμαρίνα ερηµύνεται τελείως από το Φθιπόπωρο ως την ΐινοιζη και οι κάτοικοί της σκορπίζονται είτε στα κτηνοτροφικά χειμαδιά είτε σε αστικά κόντρα, παλιότερα σχεδόν αποκλειστικά στα Γρεβενά, τα Τρίκαλα και τη Λάρισα, αργότερα όµως και σ'άλλες µεγάλες πόλεις όπως η Λθήνα, η Θεσσαλονίκη και ο Βόλος. λυτό είχε, βεβαι- α, σοβαρός συνόπειες στη διαµόρφωση της ιδεολογίας των.Δπό παλιά οι Σαµαρινιύτες συµβιώνουν μόνο μερικούς µήνες. τους υπόλοιπους είναι σκορπισµόνοι σε πολιτείες, χω- ριά και λιβάδια. Είναι κτηνοτρόφοι, Εμποροι, βιοτόχνες, µικροεπαγγελµατίες, επιστή- µονες, υπάλληλοι, δηλαδή Εχουν ενταχθεί σε ποικίλες επαγγελµατικός-ταξικός ενότητες. ΄Βχουν συχνός επιγαμίες µε ελληνόφωνους.'Ετσι, δεν Εχουν κοινά όθιμα Χριστουγόννων, δοξασίες γιά το Δωδεκαήμερο κ.λ.π. Εποχιακά μετακινούµενοι πληθυσµοί ήταν και οι Σα- ρακατσάνοι, αλλά αυτοί, την περίοδο που μελετούμε, ήταν αποκλειστικά κτηνοτρόφοι µε σταθερή μορφή κοινωνικού βίου στηριγμόνη στην κτηνοτροφική μονάδα, το τσελιγγάτο, ενιαία ιδεολογία και κοινός μορφές του υλικού βίου. ΄Οπως σηµειώνει η Αγγελική ξα- τζηµιχάλη,"..ενώ οι Κουτσόβλαχοι, σαν αποκαταστημόνοι ηµινομάδες, εκμεταλλεύθηκαν και βιοτεχνικά το κτηνοτροφικά επάγγελρα και οι περισσότεροι ασχολούνταν, όπως είναι γνωστό, με τις τόχνες και το εµπόριο, οι έαρακατσάνοι ποτό δεν εκμεταλλεύθηκαν βιο- τεχνικά τα προϊόντα τους και κανόνας δε σκέφθηκε να φτιάσει ίνα αντικείμενο γιά με- ταπά>ληση"3ο Γάμοι ΐαρακατσάνων µε Βλάχους ή Γραικούς ήταν σπανιότατοι.΄Ολα αυτά, βό- βαια ως τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Στούς Σαµαρινιύτες σημαντική βαρύτητα Εχουν τα Εθιμα του Δεκαπενταύγουστου, όταν γιορτάζει η κεντρική εκκλησία του χωριοά, η Με- γάλη Παναγιά, την πρώτη μέρα με το γιορταστικό ψήσιµο σουβλισµόνου αρνιού, όπου συγ-, κεντρόνεται το συγγενολόγι, και τη δεύτερη με τη γενική σύναξη στην ευρύχωρη αυλή… της εκκλησίας, όπου χορεύεται ο "τοιάτσιος". Δεν πρόκειται για καθαυτό χορό αφού δεν έχει ούτε χορευτικό ρυθμό ούτε ποικίλους βηματισμούς. Ουσιαστικά είναι πολυάνθρωπη πυκνή αλυσσίδα που κινείται αργά. Θα ελεγε κανόνας πως εκείνη την ώρα αισθάνονται ότι αποτελούν όνα σ ύ ν ο λ ο που σμίγει ύστερα από πολύµηνο χωρισµό και χαίρονται αυτό το σµίξιμο. Η διαδικασία αυτού του ανταμόματος συντελείται σε τρείς ενρυνόµε- , | νους κύκλους: τις παραµονός συγκεντρώνεται η οικογένεια, που μερικ€ς φορές ειναι σκορ- πισµόνη σε διάφορα μόρη |παιδιά που εργάζονται σε τόπους µακρινούς, ξενοπαΐτρεµόνα κορίτσια.../, τη µέρα της γιορτής ανταμόνουν γύρω από τα σφαχτά συγγενείς ΐαι στε- νοί φίλοι και την επόµενη µόρα ολόκληρο το χωριό στον "ΐσιάτσιο". θα πρόπε να ση- μειώσουµε ότι o πανυγηριψµός της 16ης Αυγούστου γίνεται χωρίς φαγοπότι, που πάλι θα χώριζε τη σύναξη σε μικρές ομάδες. Μέσα στο πυκνό πλήθος ακούγονται από παντού χαρού- µενα συναπαντήματα, φωνές έκπληξης γιά το αγόρι που χνούδιασαν τα μάγουλά του,γιά το κορίτσι που φούσκωσε ξαφνικά σε γυναίκα, για το καινούργιο βράφος της οικογένειας, γιά το πόσο καλά "κρατιέται" ο παππούς. Ανταλλάσσονται τα νέα της χρονιάς και οι ευχές ψ γιά την επόµενη συνάντηση. Μικρότερες γιορτές γίνονται στις 26 Ιουλίου, της Αγίας Πα- ρασκευής, που θεωρείται προστάτρια των κτηνοτρόφων. "Έξω από το χωριό υπάρχει το μο- ναστήρι της Αγίας παραακευής. Σε πολλά βλάχικα χωριά η κεντρική εκκλησία τιμάται στο όνοµα αυτής της Αγίας. To έργο των αντιπροσωπευτικών ζωγράφων της Σαµαρίνας θα έδειχνε µετέωρο αν, παράλ- ληλα µ'αυτό,δεν µας απασχολούσε και η συνεισφορά των ταπεινών οµότεχνών τους που είτε προετοίμασαν τις διαδοχικές φάσεις πρίν αυτός βρούν την πληρέστερη έκφρασή τους στο έργο των προικισμένων, είτε επωφελήθηκαν από την αξιοποίηση και κωδικοποίηση που οι ταλαντούχοι έκαναν στις µικρές και, μερικές φορές, αδιόρατες συνεισφορές των πολλών. Η συγκέντρωση του ύλικού γιά την εργασία αυτή συνάντησε πολλές δυσκολίες. Ta έρ- γα είναι σκορπισµένα σε µεγάλη έκταση, µέσα και έξω από τα σύνορα της Ελλάδας και σε πολλές περιπτώσεις.σε μέρη δυσπρόσιτα. Οι πρόσφατες εθνικές περιπέτειες εξαφάνισαν το μεγαλύτερο μέρος από τα χειρόγραφα και τα άλλα στοιχεία που θα ήταν χρήσιμα γιά την πλαισίωση των πληροφοριών που παρέχουν οι ζωγραφιές και η βιβλιογραφία. Αλλά και δύο χειρόγραφα που υπάρχουν στη Ρητρόπολη Γρεβενών και τα είχε επισημάνει παλιότερα φίλη ερευνήτρια στάθηκε αδύνατο να τα συμβουλευθούµε γιατί δεν μας το επέτρεψε o Μητροπο- λίτης Γρεβενών κ. Σέθιος. Ta χειρόγραφα αυτό περιέχουν πληροφορίες γιά τη Σχολή Ζω- γραφικής, µάλλον το εργαστήριο μαθητείας, που λειτουργούσε στο µοναστήρι της Αγίας Παρασκευής Σαµαρίνας. Δεν μας παρηγορεί το γεγονός ότι . την ίδιον άρνηση αντι- μετώπισαν και άλλοι ερευνητές, αξιότεροι από µας, όπως ο αξέχαστος Λίνος Πολίτης που ο ίδιος Μητροπολίτης δεν του επέτρεψε την τελική παραβολή των τυπογραφικών δοκιµίων με το χειρόγραφο του Λεξικού του Φωτίου, που το είχε φωτογραφίσει όταν !!ητροπολίτης Γρεβενών ήταν o προκάτοχος του σημερινού, αλλά οι φωτογραφίες είχαν μερικές ασάφειες. Επίσης δεν μας επιτράπηκε η φωτογράφιση μερικών εκκλησιών της περιοχής, μ'όλο που εί- χαµε τη νόμιμη άδεια και σύσταση τη; αρμόδιας Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων. Ευτυ- χώς µερικοί φίλοι μας πρόσφεραν φωτογραφίες τραβηγμόνες πρίν από πολλά χρόνια. Πολύτιµη συµπαράσταση βρήκαμε από πολλούς Σαµαρινιώτες και περισσότερο από την οικογένεια Μάνθου Παπαζήση, ιδιαίτερα από τη φιλόλογο κόρη του Μάχη, τον κ. Μιχάλη Ποντίκα, το συνταξιούχο δάσκαλο κ. Μιλτιάδη Παπαθανασίου, τον καθηγητή κ. Φάσο Δουζέ- νη, τον ιοτοριοδίφη κ. Διµήτριο Μακρή, το γιατρό κ. Ζόν,Γιώτσα, τον κ. Γεώργιο Τσού- ρη, τον κ. Τάκη Ψαµπούχα και το Σύλλογο Σαµαριναίων Λαρίσης και Περιχώρων. Τους ευχα- ριστώ θερµά, όπως και την κυρία Βικτωρία Νικήτα που μου παραχώρησε αρκετές φωτογρα- φίες που είχε από παλιότερες έρευνές της.Εντελώς ιδιαίτερα θέλω να ευχαριστήσω το Ινστιτούτο Λαϊκού Πολιτισμού της Αλβανίας και το Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικών και Ζωγρα- φικών µνημείων της Γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας που όχι µόνον επέτρεψαν αλλά και βοή- θησαν σηµαντικά τις εκτεταµένες έρευνές µου και μου έδωσαν πολύτιµες πληροφορίες.Στή Βουλγαρία συνάντησα απροθυµία και δυσπιστία από τις αρμόδιες υπηρεσίες. Αισθάνοµαι ευγνωμοσύνη προς τον κ. Πάνο Καραγιώργο που έθεσε στη διάθεσή μου την ανέκ- δοτηµετάφρασή του του έργου: οι Πομάδες της Πίνδου)των WAGE και THOMPSON. Σ Κ Α Ρ I Φ Η Η Α I Σ T O P I A Σ T H Σ Σ Α Ρ Α Ρ I N Α Σ To θέμα της ίδρυσης και της παλιότερης ιστορίας της Σαμαρίνας συνδέεται με το πρό- gin α της προέλευσης των βλαχικών πληθυσμών στην Ελλάδα, ένα πρόβλημα γιά το οποίο προτείνονται διάφορες λύσεις που ο υποφαινόµενος δεν έχει αρμοδιότητα να ελέγξει και ΄ να αξιολογήσει. Ακόµα και η λέξη Β λ ά χ ο ς δεν έχει γιά όλους τους ερευνητές τό ίδιο περιεχόμενο.'Αλλωστε είναι σκορπισμένοι σ'δλόκληρη την Ελλάδα και πολλά είναι τα χωριά που έχουν σαν πρώτο συνθετικό του ονόματός των τη λέξη Βλάχος, χωρίς να εί- ναι σίγουρο πως αυτό έχει κάποιο εθνολογικό νόηµα ή είναι δηλωτικό ποιμενικής κοινω- νίας: Ελαχοκάτουνο Δωρίδας, Βλαχοκερασιά µαντινείας, Βλαχομάντρα Ναυπακτίας, Βλαχο- πουλάτικα Παξών, Βλαχοπούλι Πυλίας, Βλάχος Γορτυνίας, Βλαχο:ά…τη Γορτυνίας, Βλαχοχώρ οι Λακεδαίμονος, Βλαχιά Χαλκίδας, Έλαχογιάννη Έλπσ ένας, EX ν'΄?αδο Ολύµπου, Βλαχο- µαχαλάς |΄Αλλη Μεριά/ Πηλίου και άλλα4. Εδώ µας ενδιαφέρει ζ-ή "αμαρίνας όπως έχει διαµορφωθεί από τις τελευταίες δεκαετίες του 1Θου &, .. πρώτες του ?Όού αιώνα. Δεν παραβλέπουμε, βέβαια, τη δύναμη επιβίωσης που έχουν παλιότερα στοιχεία στην παρα- γωγική διαδικασία κυρίως των κτηνοτροφικών προϊόντων όσο και στην κοινωνική ζωή και την τέχνη.΄0που συναντήσουμε σίγουρα τέτοια στοιχεία θα τα σηµειώσουµε. Πάντως η προ- έλευση του ονόµατος του χωριού από το Σάντα Μαρίνα5 δεν φαίνεται πιθανή,γιατί στις περιπτώσεις που ένα χωριό έχει όνοµα Αγίου αυτό προέρχεται από την κεντρική, ή τη μό- νη, εκκλησία του χωριού και στη Σαμαρίνα δεν υπάρχει εκκλησία Αγίας Μαρίνας. Και στην περίπτωση ξαναχτισίµατος ναού, ο δεύτερος παίρνει το όνοµα του παλιού, πολύ περισσό- τερο όταν αυτός είναι o κεντρικός του χωριού. Βέβαια υπάρχουν και σπάνιες μετονομα- σίες ναών, µα κάτι τέτοιο είναι εδώ εντελώς απίθανο γιατί το όνομα Καρίνα δεν συνηθί- ζεται στη Σαμαρίνα. Κι αυτό έχει σημασία γιατί το όνομα του Αγίου που τιμάται ιδιαί- τερα σ'έναν τόπο δίνεται συχνά στίς βαπτίσεις. Αυτό αποκλείει την πιθανότητα ύπαρξης παλιότερης εκκλησίας μετο όνοµα αυτό γιατί σε τέτοια περίπτωση θα έπρεπε να υπάρχουν πολλές Μαρίνες, αφού κατά κανόνα σχεδόν απαρά9το, … "ουτεγγονή παίρνει το όνοµα της γιαγιάς της. . δζψ€|. ‘ Γ';κιγι.,α 'ων'… Η…) ." 7»… ΐι΄.Γα;…γ ό'ΛΓΜ»Ν'΄ω το… Χ φ(΄|"λ)α' 5 κατά την Τουρκοκρατία, από τη συνένωση μικρών οικισμών που τους αποτελούσαν κτηνοτρο- φικές φάρες. Φαίνεται, όµως, ότι αντιμετώπισαν προβλήµατα υπερπληθυσμού και, εδώ και μερικές εκατονταετίες, σημειώνονται οµαδικές µετοικεσίες πρός τον Όλυμπο. Υπάρχει μιά τέτοια παράδοση στα βλάχικα χωριά του σύμπου, την οποία o Λπόστολος Βακαλόπου- λος6 βρίσκει αξιόπιστη γιατί υπάρχουν πολλές οµοιότητες ανάμεσα στα ονόµατα, στη γλώσ- σα, στην προφορά, στα ήθη και τα έθιµα των Βλάχων του Ολύμπου και της Πίνδου/Σαμαρί- νας κ.ά./. '0πως είναι φυσικό, στην αρχή επικρατεί καύστη Σαμαρίνα η ιδεολογία της κλειστής πατριαρχικής φόρας. Εερικά στοιχεία της επιβιώνουν ως τα τέλη του-19ου αιώ- να. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι για το γάµο δεν ζητούσαν τη γνώμη των μελ όνυμφων που, άλλωστε, δεν είχαν καμµιά προσωπική επαφή. 'Ολα τα κανόνιζαν οι γονείς µε τη με- σολάβηση προξενητή7. Η σ υγκρότηση μεγάλου χωριού δημιούργησε την ανάγκη και άλλων δραστηριοτήτων, εμ- πορικής, μεταποιητικής και επισκευαστικής καθώς και της προσφοράς υπηρεσιών. Καθώς μεγαλώνει η παραγωγή κτηνοτροφικών και υλοτομικών προϊόντων είναι πιά απαραίτητη η ύπαρξη οργανωµένου εμπορίου για τη διάθεσή τους σε άλλες αγορές. Η ανάπτυξη της οικο- νοµίας και το φυσικό της επακόλουθο, το ανέβασµα του βιοτικού επιπέδου, προκαλούν ζήτηση ειδών που δεν παράγονται επιτόπια. Πρέπει να οργανωθεί και ο µηχανισμός µετα- φορών, σύµφωνος µε τις συγκοινωνιακές συνθήκες της εποχής. Οι Σαµαρινιώτες, όπως και οι κάτοικοι των άλλεν χωριών της περιοχής "ασχολούνται με την υφαντουργίαν, την υλοζ τοµίαν, τε εµπόριον ". =τνοτροφίαν, την ελληνορραπτικήν, τσαρουχοποιίαν, ορειχαλ. κουργικήν, υαχαιΛΛ…Πιΐα σαγγ:τ΄ε;ΐαν, Πλείστο, επίσης είναι κυρατζήδες /αγωγιάται/ και τυροκόµοι"8. δηµιουργείται έτσι µία "πολυπληθής αστική τάξις"9. Οργανώνεται µάλι- στα ετήσια εμποροπανήγυρη "ειδικευµένη στο ζωεµπόριο και τα ζωοκομικά προϊόντα"10 I 'Ενα μέρος τα: εμπόρων ξενιτεύεται και εγκαθίσταται σε βαλκανικά εμπορικά κέντρα και φτάνει ακόμα ως την Ουγγαρία. . Βέβαια, η τοπική δραστηριότητα σταματάει τους χειμε- ρινούς µήνες. Πιθανότατα η εμποροπανήγυρη γινόταν γύρω στο Δεκαπενταύγουστο. Είναι η καταλληλότερη εποχή γιά το κλίµα της λαµαρίνας αλλά και γιατί τότε γιορτάζει η κεντρι- κή εκκλησία του χωριού, η Μεγάλη Παναγιά. Σχεδόν πάντοτε τα εμπορικά πανηγύρια συνδιά- ζονται µε τις θρησκευτικές γιορτές. Η δηµιουργία, όµως, τάξης εµπόρων και βιοτεχνών προκαλεί Ρύτματα στην παλιά ιδεολογία χωρίς να την εξιφανίζει.0ι γεωργοκτηνοτροφικοί πληθυσµοί στηρίζονται κυρίως στην προγονική πείρα. H καλλιέργεια των κτημάτων και οι διάφορες κτηνοτροφικές εργασίες καθορίζονται από το απόσταγμα μακροχρόνιας πείρας, σχεδόν αμετάβλητης. Αυτό διαµορφώνει πολύ συντηρητική νοοτροπία. Αντίθετα, η εργασία του βιοτέχνη και του έμπορου προυποθέτει συνεχώς ανανεούμενη γνώση. Ο βιοτέχνης πρέ- πει να ,…»αα,Ρ,ς…Ήη 61γς «(sq κατασκευαστικές µεθόδους, στις αλλαγές της ζήτησης προτόντων του. Χτυπητό παράδειγμα από ένα άλλο Ελατοχώρι είναι η εισαγωγή της τεχνι- κής του φιλιγκράν στη ασημουργία του Συρράκου. O έμπορος πρέπει να ξέρει να γράφει και να λογαριάζει, να ενηµερώνεται για τις διακυμάνσεις των τιμών και την ισοτιµία των νοµισµάτων. Υποχρεώνεται να ταξιδεύει και πολλές φορές να εγκαθίσταται μόνιμα ή για κάποιο µεγάλο διάστημα σε πολιτείες της ξενητειάς. Αυτά τον κάνουν περισσότερο πληροφορηµένο σε ό,τι συµβαίνει στον "έξω κόσμο", πρόθυµο δέκτη νέων ιδεών και συγχρο- νων μορφών ζωής και τέχνης. 'Όλα αυτά, βέβαια, µέσα στη σχετικότητα του τόπου και της εποχής. οι ζωγράφοι της Σαμαρίνας εργάζονται σε µεγάλη γεωγραφική περιοχή που αρχίΈει από τη σημερινή νότια Γιουγκοσλαβία και τη Βουλγαρία και φτάνει ως την Πελοπόννησο12. Σ'αυτούς, όµως, υπάρχει μιά ιδιοµορφία" οι ζωγράφοι των άλλων χωριών εκτελούν τις τοι- χογραφικές εργασίες κυρίως τους ανοιξιάτικους ή καλοκαιρινούς µήνες και το χειµώνά επι- στρέφουν στα χωριά τους, όπου κατασκευάζουν µικρές φορητές εικόνες ή εκτελούν παραγγε- λίες δεσποτικών εικόνων είτε σε κάποιο χώρο του σπιτιού τους είτε σε ανεξάρτητο εργα- στήριο. Η Σαμαρίνα, όµως, ερημώνει κατά τους χειμερινούς µήνες και συνεπώς κάπου αλ- λού έπρεπε να έχουν το εργαστήρι τους ενώ το καλοκαίρι εκτελούσαν τις τοιχογραφικές εργασίες είτε στον τόπο τους είτε σε άλλα χωριά" Είναι χαρακτηριστικό πως η αγιογρά- φηση της Μεγάλης Παναγιάς τελειώνει στις 30 Ιουλίου 1829 και της Αγίας Παρασκευής στις 15 Οκτωβρίου 1818. 0 πληθυσμός της Σαμαρίνας, φυσικά κατά τους θερινούς µήνες, είναι πολυάριθµος. 0 Κώστας Κρυστάλλης στα 1891 τον υπολογίζει χοντρικά σε 5,ΟΟΟ13. Λίγα χρόνια νωρίτερα ' '; * Γ'ττεί… του ελληνικού Υπουργείου Στρατιωτικών δημοσιεύει τον αριθµό 3,170 « κατοίκων΄Δ. Στα 1913, μετά την προσάρτησή της στην Ελλάδα, η Σαμαρίνα έχει 4,198 κα- τοίκους15.Ψα αποτελέσματα των κατοπινών απογραφών εξαρτώνται από την εποχή που έγιναν. Επειδή το χειμώνα αδειάζει εντελώς και µένουν μόνον δύο ως τέσσερες φύλακες, και από την άνοιξη αρχίζουν να ανεβαίνουν πρός το χωριό οι κάτοικοί του, ο πληθυσμός κυµαίνε- ται εντυπωσιακά. ΄Ετσι, στα 1928 η 8αµαρίνα παρουσιάζεται με 603 κατοίκους, στα 1940 με 1,175 και στα 1953 µόνον µε 416.Η εικόνα που παρουσιάζει το χωριό αυτό κατά τους θερινούς μήνες ακόμα και τώρα δικαιολογεί το χαρακτηρισμό του Κώστα Κρυστάλλη "µεγα- λη βλαχική κωµόπολις"17. Στούς τόπουττης χειμερινής τους εγκατάστασης ; Σαµαρινιώτες αναπτύσσουν σημαντική δραστηριότητα. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε πως στη συνοικία Αγίας Μονής των Τρικάλων Θεσσαλίας υπάρχει δραστήριος Γεωργιπός Βιοτεχνικός Συνεταιρισµός Σαμαρίνας µε πάνω από 120 µέλη και πολυάριθµα συνεργαζόµενα άτομα. 'Εχει ιδιόκτητες εγκαταστάσεις με καλό τεχνικό εξοπλισμο18. Τα τελευταία, όμως, χρόνια δοκιμάζει τις δυσάρεστες συνέπειες της κρίσης στη φλοκάτη.Αξιόλογος αντίστοιχος συνεταιρισµός υπάρ- χει και στη Αάρισα. µεγάλη ακίνητη περιουσία είχαν …η σε άλλα μέρη. Στο Πραιτώρι ανα- 1 φέρεται πως το µισό χωριό ήταν τσιφλίκι Σαµαριναίων τσελιγγάδων. Κατά το 180 αιώνα ήταν ιδιοκτησία της οικογένειας Χατζημπύρου19. Οι δύο µεγάλες κοινωνικές ομάδες της Σαμαρίνας, όπως και των άλλων βλάχικων χωριών µε παρόμοια σύνθεση, οι κτηνοτρόφοι και οι εμποροβιοτέχνες, δεν είναι αυτές που καθο- ρίξουν την κοινωνική διαστρωμάτωση. Υπάρχουν πλούσιοι κτηνοτρόφοι, οι τσελιγγάδες,µε πολυάφθµα κοπάδια, αλλά και οι μικροκτηνοτρόφοι, καθώς και φτωχοί που εργάζονται στα κοπάδια με ιδιότυπη σχέση εξαρτημένης εργασίας, οι ΕπιστικΞΞ. To ίδιο ισχύει και για τους εμπόρους που άλλοι είναι πλούσιοι και άλλοι α χοΠούνται με το λιανεµπόριο για κά- ποιες πενιχρές απολαυές. Οι βιστέχνες κατά κανόνα ανήκουν στη µεσαία τάξη. Περιθωρια- κό τµήµα του πληθυσµού είναι οι "Γύφτοι", οι περισσότεροι σιδεράδες που κατασκευάζουν ή επισκευάζουν µεταλλικά εργαλεία και σκεύη για γεωργϊκή, κτηνοτροφική, µεταποιητική και οικιακή χρήση. προίβονται σε είδος2ο. Μερικοί από αυτούς τρέπονται και σε άλλα επαγγέλματα, γίνονται αγωγιάτες και οργανοπαίχτες. Πολές φορές έχουν το επάγγελμα του οργανοπαίχτη σαν συµπληρωματικό γιατί δεν τους εξασφαλίζει μόνιµη απασχόληση. Οι περισ- σότεροι αγωγιάτες είναι βλάχοι και μερικοί από αυτούς πλούσιοι µε εκατοντάδες υποζυγί- ων o καθένας και πολυάριθµο υπηρετικό προσωπικό.΄Ενας από τους πλουσιότερους αγωγιάτες της Σαμαρίνας είναι o Χατζηπύρος. Δεν κάνουν μόνον µεταφορές εμπορευµάτων αλλά και εμ- πόριο για λογαριασμό τους, χρηματαποστολές, μεταφορά αλληλογραφίας και ταξιδιωτών. Συνή- θας κάθε καραβάνι έχει σταθερές δυό-τρείς διαδροµές που τις εκτελεί κατά διαστήματα,. όχι πάντα σταθερά.Κατά τα τέλη του 19ου αιώνα και τις αρχές του 20ού οι τακτικές δια- δρορές των σαµαρινιάτικων καραβανιών έφταναν ως την Κορυτσά, τη Φλώρινα, τη Βέροια, τη Λάρισα, την Καρδίτσα και την Ηγουµενίτσα, όπως πιό αναλυτικά φαίνεται στο σχεδιάγραµµα που συνοδεύει το κείµενο. Μέσα στους πόρους των κατοίκων πρέπει να αναφέρουµε και τη ληστεία, την οποία δεν πρέπει να αντιμετωπίζουμε με σημερινά ηθικά κριτήρια. Οι τραχει- ές συνθήκες διαβίωσης, η κυριαρχία του ένστικτου, η αντίθεση µε τους Τούρκους και τους Κοτζαµπάσηδες έτρεφαν πολλούς πρός τον κλέφτικο βίο που συχνά εναλλάσσεται με του αρ- ματολού τη δράση. Είναι γεγονός πως "όσοι δεν ήταν ικανοί να(;ερδίσουν τη ζωή τους µε το εμπόριο στράφηκαν προς τη ληστεία"21.Ηέσα στην περίοδο που μας απασχολεί η δράση των κλεφτών αρχίζει να αποχτάει εθνικό αντιστασιακό περιεχόµενο. Ο Σαµαρινιώτης καλό- γερος Δηµήτριος συμµετέχει στα επαναστατικά κινήµατα του Θύµιου Βλαχάβα και βρίσκει 22 µαρτυρικό θάνατο στα Γιάννινα από τον Αλή Πασά % Ανάμεσα στις δύο µεγάλες κοινωνικές ομάδες υπάρχουν μερικές διαφορές. οι κτηνοτρό φοι ζουν στις παρυφές του οικισμού, και είναι φυσικό αυτό επειδή χρειάζονται μεγάλη έκταση γης για την εργασία τους και ευκολότερα μετακινούν τα ζώα τους. Οι έμποροι και οι βιοτέχνες κατοικούν (u; εργάζονται στα κεντρικότερο σηµεία του χωριο623. Η διαφορά εκφράζεται και με το χρώμα της φορεσιάς τους, που είναι άσπρο για τους κτηνοτρόφους και μαύρο για τους αστούς24. Αρχουσα τάξη είναι οι µεγαλέµποροι και οι πλούσιοι τσελιγγάδες. Από αυτούς προέρ- χονται και οι προεστοί, κοτζαμκάσηδες ή µουχτάρηδες και δημογέροντες. Tn µεσαία τάξη αποτελούσαν οι βιοτέχνες και µερικοί μικρέμποροι, καθώς και οι μικροκτηνοτρόφοι. την κατώτερη οι µπιστικοί, οι υπάλληλοι των εµπόρων και των βιοτεχνών και οι υπηρέτες των µεταφορέων, τα κοΞΞλια.Τις ταξικές αυτές διαφορές φρόντισαν να τις κατοχυρώσουν και µε την ανέπογή'ιδεολογική κάλυψη. Σαθιερώνεται σαν κοινωνική αρετή o σεβασµός προς τις αρχοντικές οικογένειες, που σ'ένα άλλο βλαχοχώρι µε την ίδια περίπου κοινωνική δοµή, στό Μέτσοβο, φτάνει ως την απαγόρευση της κυκλοφορίας των φτωχών στην κεντρική πλατεία και σε διπλανό δρόμο25 . Γενικά στη Σαµαρίνα είναι έντονος ο διαχωρισµός του κοινωνι- κού συνόλου σε ιδιαίτερες ομάδες κατά φύλο, επάγγελμα και ηλικία.Αυτό εκφραζόταν ως τις πρώτες δεκαετίες του αιώνα μας στο μεγάλο κυκλικό χωρό του Δεκαπενταύγουστου, τον "Τσιάτσιο", όπου οι χορευτές σχηµατίζουν δύο οµόκεντρα ηµικύκλια, το εξωτερικό με τις γυναίκες και το εσωτερικό µε τους άντρες. Ma και κάθε ηµικύκλιο ειναι χωρισμένο σε μι- κρότερα τόξα µε ομοιογενείς ομάδες το καθένα τουςι γέροντες, πρώτη ομάδα τραγουδιστών, l άντρες ντυµένοι σε άσπρα, άντρες ηλικιωμένοι, δεύτερη ομάδα τραγουδιστών, άντρες νεό- τερης ηλικίας, γερόντισσες, ηλικιωμένες γυναίκες, γυναίκες ντυµένες βλάχικα, γυναίκες νεότερης η*ικίας, όπως φαίνεται και σε δημοσιευµένο σχεδίασµα26. Επιβεβαιώνεται και από φρτογραφία του 1906, που συνοδεύει το κείµενο τούτο, όπου ξεχυρίζει η οµάδα των ασπροντσρένων κτηνοτρόφων. Στούς εμποροβιοτέχνες και υπάλληλους έχει πιά από τότε κο- ριαρχίσει η ευρωπαϊκή φορεσιά. Δεν πρέπει να είναι εντελώς τυχαίο που ο συντάκτης λί- θινης επιγραφής, που θα τη συναντήσουµε στο κεφάλαιο για την τέχνη της Σαµαρίνας, όταν καλεί στην εκκλησί τους κατοίκους του χωριού τους ξεχωρίζει σε γέροντες, άντρες νέ- ους, γυναίκες και παρθένες. Από τα τέλη του 1θου αιώνα η οικονομία της Σαμαρίνας ξαναγυρίζει σχεδόν αποκλειστι- κά στην πρωτογενή παραγωγή, ενώ µεγαλώνει το ποσοστό των Σαμαριναίων, όπως και όλων των Ελλήνων, που ασχφλούνται με τη μεταποίηση και την προσφορά υπηρεσιών. Αυτό έγινε γιατί οι έµποροι και οι βιοτέχνες,πΙΧΙΠΙΙΙΙπου το χειμώνα µετέφεραν τις έδρες των σε αστικά κέντρα, από την ώρα που οι πόλεις αρχίζουν να µονοπωλούν την οικονομική δραστη- ριότητα, βρήκαν ασύµφορη τη διακοπή της επαφής των με πελάτες και προμηθευτές. Οι υφάν- τριες, που είναι πολλές εκατοντάδες,είναι οργανωμένες στούς Συνεταιρισμούς της πόλης διαμονής των οι οποίοι διαθέτουν, καθώς είδαμε, σύγχρονες τεχνικές εγκαταστάσεις για το λανάρισμα, τη βαφή κ.τ.λ. των μαλλιών. Πολλοί αποχτούν μόρφωση και διορίζονται δηµό- σιοι ή ιδιωτικοί υπάλληλοι, µερικοί σπουδάζουν και ασκούν την επιστήµη τους μακριά από ορεινή πατρίδα. Για όλους αυτούς η Σαμαρίνα παραμένει τόπος οικογενειακού παραθερισ- µού. Στοχωριό ανεβαίνουν μόνον όσοι εξυπηρετούν τις παραθεριστικές ανάγκες, μανάβη- δες,μπακάληδες, κρεοπώλες, φητοπώλες, εστιάτορες, παφετζήδες...΄Βτσι, παρά την επι- στροφή της οικονοµίας στην πρωτογενή παραγωγή, σχεδόν αποκλειστικά στην κτηνοτροφία και την υλοτοµία, οι ιδέες και τα ήθη επηρεάζονται όλο και βαθύτερα από τα αστικά κέντρα. Αντίθετα, παρατηρείται φανατική προσήλωση σε ορισμένα έθιμα, όπως ο "Φαιά- τσιος", η δηµοπρασία για τη φιλοξενία της εικόνας της Αγίας Παρασκευής, µερικές ιδιο- µορφίες στη µαγειρική κ.α. που λειτουργούν σαν ακατάλητα από το πέρασμα του χρόνου σημεία κοινής συναισθηµατικής αναφοράς των χιλιάδων Σαµαριναίων που συγκεντρώνονται στό χωριό από κάθε γωνιά της ελληνικής γης, ακόµα και από το Εξωτερικό. Επορούμε να θεωρούμε πιθανό πως τα σαμαρινιώτικα έθιμα θα είχαν χαθεί οριστικά χωρίς αυτή τη µά- ζωξη τόσων ανθρώπων με κοινές ρίζες αλλά κάθε ηλικίας, ποικίλου επίπεδου μόρφωσης και προκοπής. Ανθρώπων εγκλωβισμένων στο τσιμέντο των πόλεων, ξερριζωµένων και τραγικά μόνων, που κάποιαν ώρα του έτους αισθάνονται πως ανήκουν σε κάποιαν ανθρώπινη κοινό- τητα με δική της φυσιογνωµία, µε παρελθόν όπου εντάσσονται και οι δικές τους οικογε- νειακές µνήμες, µε τα παιδιά να διαβάζουν έκπληκτα το ονοµατεπώνυμό τους σε κάποιες επιγραφές με παλιές χρονολογίες - και νάναι του παππού ή του παραπαππού. HOAITIXTIKH ZQH-TEXNH_ Οι κάτοικοι της Παραρίνας, σ'όλη την περίοδο που µελετούµε, είναι δίγλωσσοι' μι- λούν και τα ελληνικά και τα βλάχικα. 'Ολες, όµως, οι επιγραφές σε εκκλησίες, σπίτια και βρύσες είναι γραµµένες στην ελληνική γλώσσα, ενώ αλλού, όπως σε επιγραφή του Κλει- νοβού υπάρχει μετάφραση στίχων στα βλάχικα, αλλά µε ελληνικούς χαρακτήρες21. Ας θυμί- σουµε εδώ πως η γλώσσα αυτή δεν έχει δική της γραφή. Δεν ξέρουµε από πότε ακριβώς από πότε λειτουργούν ελληνικά σχολεία στη Σαμαρίνα. Αν κρίνουμε από τις επιγραφές σε τοιχογραφίες και λιθανάγλυφα μπορούμε να συμπεράνουμε ότι από τις αρχές του 19ου αι- ώνα η εκπαίδευση βρισκόταν σε ικανοάΐητικό επίπεδο. Στα 1874 ιδρύεται Αδελφότητα για τη βελτίωση των σχολείων του χωριού. Σρα 1891 υπάρχουν τέσσερα σχολεία. Πάντως, τις πρώτες δεκαετίες του αιώνα μας τα σχολεία της Ξαµαρίνας δίνουν γερές βάσεις για ση- µαντική πνευµατική ανάπτυξη µερικών μαθητών τους. Παράδειγµα 0 Μίλων Σακελλαρίόης, που γεννήθηκε εκεί στις αρχές του αιώνα και φοίτησε στο σχολείο του χωριού. Συνέχισε στο Γυμνάσιο της Κοζάνης και ύστερα στο Πανεπιστήµιο της Αθήνας. ΄Ήξερε άριστα μην ελληνική και λατινική φιλολογία, τα Γαλλικά και τα Γερμανικά. Γετέφρασε διάφορα φι- λοσοφικά c ,γοάµµατα. Δίδαξε τα Ελληνικά στην Αλβανία, την'Ηπειρο και τη Θεσσαλία. Πέθανε στι, 6 Αυγούστου 1895 στη Σαμαρίνα και του έγινε επιβλητική κηδεία28. Στά 1879 αν ιδρύεται στη Καµαρίνα "αρωμούνικο" σχολείο που στην αρχή είχε μαγάλτ επιτυχία. & ντο- νισµένες, όµως, προσπάθειες καταφέρνουν να το συρρικνώσουν και το αυντριπτικά μεγαλρ- τερο ποσοστό των µαθητών πηγαίνει στα ελληνικά σχολεία. Πάντως και το "αρωµούνικο" λει τουφγεί γιά πολλές δεκαετίες, έστω και µε περιωρισμένο αριθμό μαθητών. Η µαρτυρία του Κρυστάλλη ότι δεν ιδρύθηκε ποτέ εκεί τέτοιο σχολείο, άν και είχε παρασυρθεί µέρος της φιλεκπαιδευτικής Αδελφότητας, είναι ανακριβής. Στις αρχές της δεκαετίας του 1910 οι WAGE και THOMPSON το βρίσκουν σε λειτουργία.φ1ς 513 ηςΘ;Πον Μι… …τιξ… . Γράμµατα µάθαιναν και αρκετές γυναίκες, µερικές από τις οποίες συνέχισαν την εκπαίδευση έξω από το χωριό και έγιναν δασκάλες. Τα τραγούδια του χωριού είναι άλλα βλάχικα και άλ- λα ελληνικά, όπως τα "Μιά κόρη απ'την Ανατολή", "0 Ζήτρος κάνει τη χαρά", "Εβγάτε α- γόρες στο χορό"...Στους γάμους ποτέ δε μεταχειρίζονται βλάχικα τραγούδια29.Ο ρυθµός του στίχου προσαρµόζεται στη δοσμένη μελωδία που κι αυτή αυταποκρίνεται στο είδος του τραγουδιούιχορευτικό, επιτραπέζιο, της δουλειάς, μοιρολόΐ. Ειδικότερα στον "…σιάτσιο" ο ρυθμός του χορού επέβαλε εξωτερικές προσθήκες -βρε γιέ μ'- που κόβουν το στίχο έ- πειτα από ορισμένες συλλαβές έστω και κόβοντας στη µέση τη λέξη. Οι βηματισμοί του χορού δε συγχωρούν καµµιά µετρική παράβαση για χάρη της ακεραιότητας των λέξεων. Έκ- τός από αυτό, ανάµεσα στούς αφηγηματικούς στίχους του τραγουδιού παρεμβάλονται και άλλοι µε βλάχικα επιφωνήματα, "όλελε", "λέλε" και µε ελληνικές τιμητικές προσφωνήσεις "αντριωµένε", "αγρήγορε". Αν αφαιρεθούν οι εξωτερικές προσθήκες και οι επαναλήψεις συλλαβών, από τους δώδεκα στίχους του τραγουδιού παραµένουν τρείς: Ο Τσιάτσιος εκατέβαινε, o Τσιάτσιος κατεβαίνει. - Τσιάτσιο μ'αμπούθε έρχεσαι, αµπούθε κατεβαίνεις; - Από τη Φούρκα έρχομαι, στη Σαμαρίνα πάνω. Μα και στους δύο πρώτους στίχους η εσωτερική τοµή χωρίζει δύο ταυτόσημες και σχεδόν όμοιες φράσεις. Στον πρώτο αλλάζει ο χρόνος του ρήματος και στο δεύτερο χρησιµοποι- ούνται παραπλήσιας σημασίας ρήµατα, από τα οποία το "έρχεσαι" επαναλαμβάνεται στον τρίτο στίχο αλλά σε πρώτο πρόσωπο. Ολόκληρο το τραγούδι αποτελείται από δεκατέσσερες λέξεις, τρία ρήµατα, τρία κύρια ονόματα, δύο επίθετα, δύο προθέσεις, δύο άρθρα, ένα επίρρημα και μία αντωνυµία. Κατά κανόνα την ίδια φτώχειιπαρσυσιάζει και η μουσική των τραγουδιών, που αποτελείται από μία ή δύο επαναλαμβανόμενες μουσικές φράσεις, όπου και ο αμύητος διακρίνει βυζαντινές καταβολές.0ι ίδιες καταβολές διαπιστώνονται και στην εκτέλεση, όπου "πάντες μεν κρατούσι το μ π ά σ o ν /ίσον/, είς δε, ο καλλι φωνότερος, ψάλλει το άσμα εν θλιβερωτάτω και θρηνώδη ήχω", κατά τον Κρυστάλλη. Η αντίθεση πρός τον Τούρκο κατακτητή εκδηλώνεται κυρίως με τη φανατική προσήλωση στην Ορθοδοξία και µε ατομικές ανταρσίες από τα "κλεφτόπουλα Παιδιά απ'τη Σαµαρί α" κατά το γνωστό δημοτικό τραγούδι. Από τις αρχές, όµως, του 19ου αιώνα η κλεφτουργιξ αρχίζει να παίρνει το χαρακτήρα δυναμικής ένοπλης αντιστασιακής πάλης. 0 τραγουδημξ- νας από τη λαϊκή Μούσα Γιάννης Πρίφτης και ο Μίχος'30παλιότερα, ο Λεωνίδας Χατζηπύρ- _\ -.΄-. -- ο ,.-. --κ-.Χ…….:…ρ «Inn Πιιιι…αι΄Λιι Tmnuul‘umu n άλµατα! ναι άλλεν Η΄….νΑτ|Λπ 11 (ίνονται φόβητρα των Τούρκων. Βέβαια, δεν πρέπει να ωραιοποιούμε τις καταστάσεις. Ρα- σικό κίνητρο παραμένει το οικονοµικό. Δε δείχνει, ασφαλώς, αναπτυ µένα εθνικό φρόνη- µα το ότι " ο Γιάννης Παπάς/Πρίφτης| είχε κατορθώση µε τη συμµορία του να καταστή o φόβος και τρόµος των πάντων και για να αφήνη τους αλβανούς κακοποιούς να περνούν από την περιφέρειά του ανενόχλητοι τους υποχρέωνε να του δίνουν το 1/3 από τα πλιάτσικα που έκαναν"31.Αν υπολογίσουμε τη Θέση της Σαµαρίνας εύκολα καταλαβαίνουµε ότι το δρο- µολγιο επιστροφής των "κακοποιών" προς την Αλβανία ξεκινούσε από κάποια ελληνική πε- ριοχή. Η ανάµνηση ενός σπουδαίου αντιστασιακού γεγονότος, της νικηφόρας καταδίωξης του Βελή-Ηπέη από το ύπουκουβάλα µέχρι τη Σαµαρίνα διατηρήθηκε στο όν.µα της "βρύσης του νπουκουβάλα"32. Ανάλογο υπήρξε το πνεύµα και σε άλλα βλαχοχώρια. Ας θυµη90ύμε πρόχειρα το Γιωργάκη Ολύμπιο από το Βλαχολίβαδο και το Γρηγόρη Λιακατά από τον Κλει- νοβό. To αντιστασιακό πνεύμα συνδέεται και µε αρχαιοελληνικές μνήμες, και αυτό του δίνει µιάν εντελώς ιδιαίτερη απόχρωση. Κατά το 190 αιώνα µαζί με τα χριστιανικά ονό- ματα συχνά εµφανίζονται και άλλα που προέρχονται από προσωπικότητες της Ελληνικής Αρχαιότητας, Λεωνίδας, Μιλτιάδης, Ευρυπίδης, Μίλων..Γενικά η αναδροµή στο ηρωικό πα- ρελθόν χαρακτηρίζει ξυπνημένο αντιστασιακό πνεύµα. Ο Λεωνίδας Χατζηπύρρος "εσεμνύνε- το τη από του αρχαίου Πύρρου και του Μεσαιωνικού Μερκουρίου Μπούα καταγωγή του". 0 chnofipLoc Υπούας, ελληνοαλβανός γεννηµένος στο Ναύπλιο, έδρασε ηρωικά κατά το 16o αιώνα και τα κατορθώματά του ύµνησε σε ανούσιους στίχους o Ιωάννης Κορωναίος. 0 δουημένος χώρος της Σαμαρίνας, σε υψόμετρο 1,ΔΟΟ µέτρων από την επιφάνεια τχς Θάλασσας, απλώνεται γύρω από την κεντρική πλατεία, όπου υπάρχουν καταστήματα εµπορι- κά και καφενεία. Παλιότερα εκεί βρισκότανε και το χάνι του χωριού, γι αυτό και σήμε- ρα ακόµα η πλατεία ονομάζεται "Χάνι".Ο μητροπολιτικός, όµως, ναός του χωριού δε Βρί- σκεται µέσα ή δίπλα στην πλατεία, όπως συμβαίνει συνήΘως στα ελληνικά χωρία. Φόσα αυτός, όσο και οι τρείς άλλοι ναοί του χωριού βρίσκονται στις τέσσερες άκριες, με προφανή την αποτρεπτική πρόθεση33. Είναι η Μεγάλη Παναγιά, η μικρή Παναγιά, o Αγιος Αθανάσιος και 0 Προφήτης Ηλίας'ο τελευταίος, για να είναι κανονικότερη η συµµετρία, Θα έπρεπε να είναι διακόσια περίπου μέτρα βορειοδυτικά από τη Θέση του, αλλά λειτούρ- γησε η δέσμευση της παράδοσης που Θέλει τις εκκλησίες του Προφήτη Ηλία στην κορυφή λόφου, T0 παλιό νεκροταφείο του χωριού βρίσκεται στη νότια πλευρά της εκκλησίας του Αγίου Αθανασίου, στην παρυφή του χωριού, από το οποίο το χωρίζει μικρό ρέμα. Αυτό δεν πρέπει να είναι τυχαίο. Παρατηρείται και σε άλλα χωριά της ελληνικής υπαίθρου. Στα 730/0 των χωριών της Αττικής ανάμεσα στον οικισµό και τό νεκροταφείο υπήρχε κά- ποιο μικρό ποτάμι ή ρίμα. Η ίδια σχέση παρατηρήθηκε σποραδικά και σε νησιά των Κυ- κλάδων και της Δωδεκανήσου, επίσης σε πολλές περιπτώσεις της Δυτικής Θράκης και της _ . ο 12 Σαμοθράκης. Σχετίζεται με πανάρχαιες δοξασίες κατά τον Γ. Δημητροκάλη, που μελέτησε το φαινόµενο34. Από τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα Χρησιμοποιείται 11 ως νε- κροταφείο και το βόρειο τμήµα της αυλής της Μεγάλης Παναγιάς. Τα παλιότερα χρονολογημένα σπίτια της Σαμαρίνας είναι του Χατζηδήμου /11 Ιουλίου 1847} και του Μητσιοµπούνα /30 παίου 1873/ που έχουν λίθινες επιγραφές με εξώγλυφους χαρακτήρες και προφυλακτικό σταυρό. Παρόμοια είναι και άλλα, αχρονολόγητα, που όµως με σιγουριά μπορούμε να τα τοποθετήσουμε γύρω στα μέσα του 19ου αιώνα. Τα σπίτια δεν αντέχουν στο πέρασµα του χρόνου όσο οι εκκλησίες και μάλιστα στις τραχειές κλιματολο- γικές συνθήκες του χωριού. H τοιχοποιία τους είναι ευτελέστερη και το ύψος τους μεγα- λύτερο από το εμβαδόν της έδρασης ενώ στις εκκλησίες συμβαίνει το αντίθετο. Είναι με- γάλα, διόροφα, χτισμένα µε γκρίζα ντόπια πέτρα και πλακοσκέπαστα. Σήμερα σχεδόνςπο σύ- νολο των σπιτιών η σχιστολιθική κάλυψη της στέΥηζ έχει αντικατασταθεί από αυλακωτές λαμαρίνες. Το ίδιο έγινε και σε εκκλησίες, πράγμα που αλλοίωσε τη γενική όψη του χω- ριού, γι αυτό και οι πιό ευαίσθητοι κάτοικοί του λένε με πικρή ειρωνεία πως χάθηκε πιά η παλιά όμορφη Σαμαρίνα και κατάντησε Λαµαρίνα. Σημαντικά χάλασε το χαρακτήρα του χω- ριού η πρόσφατη οικοδομική δραστηριότητα με τα "τυρολέζικα" σπίτια και τις κακές απο- μιμήσεις από βίλλες των αθηναϊκών προαστείων. O Κώστας Κρυστάλλης στο μελέτημά του για τη Σαμαρίνα, αλλά σε σηµείο που αναφέρεται γενικά στα βλαχοχώρια, γράφει πως "έχουσι οικίας λιθοκτίστους και λιθοσκεπάστους,ευρυχώρους και υψηλός, πλήρεις ωραιότητος ίξ'- ΄ευ, έσωθεν δε κοµψοτΞτας και πλουσίας. Περικοσμούνται δε αι οικίαι των υπό εκτενών κΐ- πων ευφορωτάτων"35. Η κάτοψή τους είναι τε ράγωνη ή σε σχήμα Γ. ΄Ξχουν μικρά και λίγα σιδερόφραχτα παράθυρα. Σε λίγες περιπτώσεις υπάρχει στην πρόσοψη ανοιχτός εξώστης στον οποίο ακουμπάει, παράλληλα προς τον τοίχο, ανοιχτή ξύλινη σκάλα που οδηγεί στον επάνω όροφο. Στο ισόγειο βρίσκονται άνετοι χειμωνιάτικοι χώροι με τζάκια και μεντέοια. Στη "ιµαρίνα η ανάγκη θέρμανσης δεν παρουσιάζεται μόνον κατά τους μήνες του ημερολογιακού Χειµώνα. Γενικά, τα σπίτια είναι προσαρµοσμένα στο μεγάλο υψόµετρο του χωριού και στο τραχύ του κλίμα. Στη Σαμαρίνα δε συνηθίζεται στην είσοδο του σπιτιού εσοχή, άλλοτε κα- μαροσκέπαστη και άλλοτε με επίπεδη οροφή, όπως συμβαίνει στα γειτονικά χωριά Φούρκα και Φιλιππαίοι, άν και είναι αρχιτεκτονικό στοιχείο πολύ εξυπηρετικό γιατί προστατεύει την είσοδο από ανέμους.βροχή και χιόνια. Λιτό είναι και το εσωτερικό των σπιτιών, Χωρίς Συ * λόγλυπτη ή ζωγραφική διακόσµηση. Τον τόνο της αρχοντιάς, αυτό του ο Κρυστάλλης ονομάζει "κομψότητα", δίνουν κυρίως τα άφθονα "κεντητά στον αργαλειο" πολύχρωµα υφαντά, έργα των γυναι«ών από το γνέσιµο του μάλλινου νήματος ως τη βαφή |τιλιότερα! και την ύφανση. Στα χ1μηλύματι του χαριεύ οιήρχαν τα υδροκίνητα"µαντάνια" όπου γινότινε το χτύπημα των υφτν- 13 των. Μπατανίες, μαξιλάρια, καρπέτες, µπουχαροσκούτια, χαλιά, όλα είναι καταστόλιστα από πολύχρωμα σχηµατοποιημένε φυτικά διακοσμητικά θέματα /λουλούδια και κλαδιά/ επά- νω σε κόκκινο ή σκουρογάλαζο κάμπο. Η βαφή γινότανε άλλοτε με δυτικές χρωστικές ύλες αλλά τώρα χρησιμοποιούνται χημικές βαφές του εμπορίου. Ηητροπολιτικός ναός του χωριού είναι η Μεγάλη Παναγιά /Κοίμηση της Θεοτόκου/. Έκ- κλησίες με τ'όνομα "Μεγάλη Παναγιά" υπάρχουν και άλλες στην Ελλάδα36. Στη νότια πλευ- ρά της υπάρχει υπόστεγο με χτιστούς κίονες και τοξο-τοιχία' ανατολικά καταλήγει σε παρεκκλήσι. Από τον τοίχο του ιερού προέχει μόνον µία µεγάλη κόγχη, οι δύο μικρότερες, της πρόθεσης και του διακονικού, εγγράφονται στο πάχος του τοίχου, πράγμα που παρατη- ρείται και σε άλλες μεγάλες εκκλησίες του χωριού και της περιοχής. Επανω στη στέγη της κόγχης φύτρωσε ένα βουνίσιο πεύκο που μεγάλωσε σιγά-σιγά και τώρα είναι κανονικό δέντρο. Σε φωτογραφία βγαλμένη πριν από τα 1912 παρουσιάζεται λίγο μικρότερο. Η μεγά- λη Παναγιά χτίστηκε στα 1818 και αγιογραφήθηκε δέκα χρόνια αργότερα. Εξωτερικά, και κυρίως γύρω από τη νότια πύλη, έχει ενδιαφέροντα λιθανάγλυφα με φυτικά διακοσμητικά, πουλιά, ανθοδοχεία, τον ήλιο και το φεγγάρι, τον ΄Αη Γιώργη, τους Αγίους Κωνσταντίνο και Ελένη με το σταυρό ανάμεσά τους ελάφια και μερικά κτηνοτροφικά ζώα, βόδι και πρό- Βατο. Ta λιθανάγλυφα αυτά ανήκουν σε δύο τεχνίτες, ίσως και σε δύο εποχές αν, όπως υποθέτουμε, στη θέση της σημερινής εκκλησίας υπήρχε άλλη παλιότερη , της οποίας χρη- σιμοποιήθηκε μέρος του οικοδομικού υλικού, φαινόμενο πολύ συνηθισμένο. Αντίστοιχη πε- ρίπτωση, βεβαιωμένη από τις επιγραφές, παρουσιάζεται, όπως θα ιδούμε, στη µικρή Πανα- γιά. Πάντως, το λιθανάγλυφο του ΄λη Γιώργη και μερικά πουλιά που βρίσκονται κάτω ιτό την παράστασή του χαρακτηρίζονται από δύσκαμπτο σχέδιο και έντονη αναγλυφικότητα ενώ στα υπόλοιπα κυριαρχεί η ευκίνητη γραμμή και µιά καλλιγραφική αντίληψη του σχεδίου που τείνει πρός τη χάρη. To ψηλό ξυλόγλυπτο τέµπλο της εκκλησίας είναι δουλεμένο με την τεχνική των "κεν- τητών" ή "σκαλιστών στον αέρα", όπου είναι φανερή η επίδραση του ευρωπαϊκού μπαρόκ. Οι μορφές είναι έντονα ανάγλυδες με πολλά διαμπερή κενά ανάµεσά τους, ητσύνθεση πυκ- νή και ανήσυχη. Μέσα σε πλέγµατα φυτικών διακοσμητικών θεμάτων φίδια, λιοντάρια, πε- ριστέρια και άλλα ζώα του Παραδείσου συνωστίζονται σε όλη την έκταση του τέμπλου. Ανά… µεσά τους προβάλλουν ανθρώπινες µορφές και συνθέσεις: άγγελοι, αρχάγγελοι, οι Πρωτό- πλαστοι, o Μυστικός Δείπνος, η Σταύρωση, η Ανάσταση, η Αποκαθήλωση, η Αποτομή του Ιω- άννου, ο Ευαγγελισμός, ευαγγελιστές, η Παναγία βρεφοκρατούσα...όλες στο ύφος της επο- χής, των πρώτων δεκαετιών του 1800 αιώνα. Συχνή και η παρουσία της διακοσμητικής ακι- βάδας. Το έργο έγινε πιθανότατα από πετσοβίτες τεχνίτες. Η εκκλησία έχει ευρύχωρο γυ- ν1ικωνίτη που τώι1 χρησιµοποιείται σαν πρόχειρο "ουσείο τοπικής εκκλησιαστιΚΞς τέχνης. 14 Η υγρασία του χώρου και οι άλλες δυσμενείς συνθήκες δεν ευνοούν καθόλου τη συντήρηση των έργων που φιλοξενούνται. Η Υικρή Παναγιά πρωτοκτίστηκε στα 1799, όπως αναφέρει λιθόγλυφη επιγραφή που σή- µερα είναι εντοιχισµένη δίπλα στη νότια πύλη του ναού8 ; ΜΠΑΓΙΑ ΘωΤΟΚΕ ΈΟΙΘΙΣΒ ΤΗΣ ΔδΛΌΣ - ..- ΣΒ ΤΌ/Σ ΚΑΤΙ…ΑΣ Η TI ΧΩΡΑ ΤΑΥΤΙ ΑΡΧΙ- ΣΡΑΤΞΒδΤΟΣ ΡΑΕ/ΡΜ ΤΕ ΠΛΗΙΕΡΟΤΑΤδ ΚΕ θΈΌΠΡΟΒΛΙΤδ ΤΙΣ ΑΓΙΒ'ΡΑΤΗΣ Ι(ΜγΟΝ ΜΙΤτΡΟΠΟ- …σε o σκοπο»: παµπ αν. που ΓΞΡΟΠΑΜ | Η τπτ 1799 mm 7 ζισιμ0ς 'Οταν η παλιά εκκλησία έπεσε από καθίζηση του εδάφους στη θέση της περίπου ξαναχτίστη- κε η σημερινή. Η σχετική λιθόγλυπτη επιγραφή πανω από την πύλη αναφέρει ότι: Η ΥΕΝ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙ HACK TEX ΠΑΝΑΓ.!!! ΠΒΡΙΒΔΠΤΟΣ ΟΥΈΟΣ ΠΟΙιΞΩ ΣΜΏΡΙΗΑΣ/ AAA KAI ΑΥΘΙΣ ΕΙΣ ΚΌΣ!!ΟΠ ΔΈ…ΙΣΘΒ. ΔΗ ΔΟΞΑ ΘΕΩ ΤΩΝ ΟΛΩΝ. ΙΕ'?ΑΡΧ(…ΟΣ Τα)". ΙΕΚ??? ??ΑΡΚΙΑΣ ΚΨΜ ΓΠΨΜΙΟΥ ΜΤΈΌΥ ΤΕ ΤΠΣ| ΣΟΦΙΑΣ ΕΠΈΈΔΞΙΑ ΔΕ ΠΟΛΗ ?Έ.ΤΑ ΖΉΛΌΥ ΖΉΣΞ ΕΞΑΡ- ΧΌΥ Η"… ΧΑΤΖΕΝΙ/ XOY. FEPONTEE EASETE ΑΝΔΡΕΣ ΤΕ ΝΕΟΙ, ΓΥΝΑΙΚΕΣ Δ? "??? ΕΔΩ Ω/ πιΡοποΙ KAI HPOEKTKETE em το οΥΡ.ιπΙΩ αν τους) τα… κι1/ ΚΑΡΔΙΑΣ σε Με: 1865 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2 ΜΑΣΤΟΡΛΣ ΡΙΑΝΗΣ Η διαφορά των δύο επιγραφών στην ορθογραφία και τη σύνταξη είναι ενδεικτική της ανό- δου της Παιδείας στη Σαµαρίνα κατά τον 19ο αιώνα. Η παράλειψη ενός από τα δύο συνεχό- μενα όµοια σύµφωνα, σε μερικές λέξεις, προέρχεται πιθανότατα από λάθος αντιγραφής του λιθογλύπτη. Αυτό είναι συνηθισµένο φαινόµενο σε όσους σχεδιάζουν το κείμενο μιάς επι- :"… ν « …;. "ερικΞ λιθανΞγλυφα της πρώτης εκνλησίτς, αέτπι1ς τέχνης, χτηπιποποιοί;τ ι οικοδοµικό υλικό της νεότερης, όχι πάντα σε κανονική θέση, 3 "ικρή Παναγιά |Γέννηση της Θεοτόκου| είναι τρίκλιτη ξυλόστεγη μονόκογχη βασιλική, χωρίς εσωτερικές τοιχογραφίες. Το τέμπλο της τυπικό δείγμα κουφυτού ξυόγλυπτου του τέ- λους του 180υ αιώνα ή της αρχής του 190v. fiafvctaL πως έγινε από τους ίδιους τεχνίτες του σκάλισαν και το τέµπλο της "εγάλης Παναγιάς. Ο ναός του Αγίου Αθανασίου είναι κι αυτός σε ρυθμό τρίκλιτης ξυλόστεγης πλακοσκέ- παστης βασιλικής, κάπως βαρειάς εξωτερικά και χωρίς υπόστεγα. Πρέπει να χτίστηκε προς τα τέλη του 18ου αιώνα. Μαζί με την εκκλησία, ή λίγα χρόνια αργότερα έγινε και το τέμ- πλο της, ωραίο δείγμα ηπειρώτικης ξυλογλυπτικής. Τα δυακοσμητικά θέµατα και οι παρα- στάσεις του θυµίζουν τα τέμπλα από τις δύο Παναγιές, Μεγάλη και Μικρή. Συγγένεια υπάρ- Χ€ι, ακόµα, στη συνθετική αντίληψη και στην αίσθηση της φόρμας, αλλά η τεχνική εδώ εί- ναι περισσότερο επιµελημένη. Οι σημαντικότερες διαφορές παρουσιάζονται ανάµεσα στα τέµ- πλα Μεγάλης Παναγιάς και Αγίου Αθανασίου, παρά την ύπαρξη πολλών κοινών στοιχείων ό- πως η αχιβάδα, οι ζώνες με εναλλασσόµενους οόδακες και ρόμβους, το ίδιο σκάλισμα στα πλαίσια από τις ποδιές. Οι ιοδιές στη "εγάλη Παναγιά έχουν μεγαλύτερο τλΐτ"-'. 176 15 από το ύψος τους, το ανάγλυφο είναι χαµηλό και αφίνει να φαίνεται πολύ ο επίπεδος κάμπος, τα θέµατα ζώα και φυτά σε σύνθεση που στηρίζεται στην αντίστροφη συµµετρία µε κέντρο έναν νοητό κάθετο άξονα. Στο τέµπλο του Αγίου αθανασίου οι ποδιές έχουν 6- ψος µεγαλύτερο από το πλάτος τους, το ανάγλυφο είναι έντονο και πυκνό, τα θέματα σκηνές από την Αγία Γραφή και χωρίς απόλυτη συµµετρία. Σε δεσποτική εικόνα του τέµ- πλου υπάρχει ενθύµιση, γραµμένη από το ζωγράφο, χαρακτηριστική του πολιτιστικού κλί- ματος της Σαμαρίνας. Ενώ κατά κανόνα οι ενθυµίσεις καταγράφουν τοπικά γεγονότα, εδώ έχουμε προσπάθεια να περιγραφεί με στοιχεία η σιτοδεία που χτύπησε τη νότια Βαλκανι- κή στα 1793. "'Ev έτη 1793 έστορίΘησαν είκόνες δηά έξόδου τών χριστιανών τής πολιτεί- ας ταύτης. Τόν αύτόν καιρόν Ξγηνεν άκρήΒεια µεγάλη σέ όλα τά µέρη, !!ορέα 'Αρβανητιά Λάρισα Τρίκαλα. Τό φόρτοµα στή Λάρισα πάησεν γρόσια 40, στά Τρίκαλα γρόσια 50, 'Ανα- σελήτζα Γρεβενά τά όµοια ήχεν, παρέξ τής Βουλγαρίας τό μέρος τό λεγόµενον Σάπη κέ Σκόπια. Κουβαλούσαν τά καρβάνια σάν τή µίλησα κέ έπροφθάσθηκεν ό τουνιάς και γράφο- μέν το µεταγενεστέ διά ένθήμηση". Τις πληροφορίες της εικόνας αυτής, των Τριών Ιεραρ- χών, επιβεβαιώνει αντίστοιχη ενΘύμιση στο τέμπλο της Αγίας Μαρίνας Κισσού, στο Ανατο- λικό Πήλιο: "είς τους 1793 έγινεν µεγαλοτάτη άκρίΒεια όπου έπολίΘη τό σιτάρι πρός 8 γρόσια τό κόσκινο"3Τ H εκκλησία του Προφήτη Ηλία /΄Αη Λιάί αναφέρεται σε στίχο δημοτικού τραγουδιού του 1750 για τον Τόσκα "Βόηθ'Αη λιά του Μπαρµπουτζό κι από τη Σαμαρίνα". Το πρώτο εί- ναι το σηµεοινό Έπταχώρι του Ποµού Καστοριάς, για το οποίο ο Χριστόσορος Περοτι35ς υποσηµειώνει "Χωρίον πλησίον του οποίου κείται βουνόν, εις δε την κορυφήν αυτού υπάτ- χει Ναός του Προφήτου Ηλιού, οµοίως και εις το χωρίον Σαµαρίνα, του οποίου την βοή- θειαν επικαλείται 0 Τόσκας προ της μάχης"38. Το τέμπλο του ναού, ασφαλώς µεταγενέστε- ρο από τα προηγούμενα, έχει αδρότερη τεχνική µε μορφές µεγαλύτερες, σε έντονο ανάγλυ- φο και µε κάποια τάση πρωτόγονου ρεαλισμού. Ιδιαίτερα ενδιαφέροντα είναι τα µ.γάλα κεφάλια, σχεδόν σε φυσικό μέγεθος, µε ωραίο πλάσιμο και ζωντάνια στην έκφραση. Ερί- σκονται στις κολόνες, στο ύψος των κάτωκεταµπέδων. Οι ποδι ες του τέµπλου αυτού δεν είναι σκαλισµένες' την επίπεδη επιφάνειά τους κοσµούν ζωγραφιστά ανθοδοχεία σε τυπι- κή, όµως, απόδοση και µε κάποια καλλιγραφική αντίληψη αν και έχουν χρωµατική ευαισθη- σία. Απέχουν από τα αντίστοιχα έργα σε ποδιές του Πηλίου ή σε τοιχογραφίες αρχοντικών στό Πήλιο, τ'Αµπελάκια, τη Σιάτιστα, την Καστοριά και τα Ζαγοροχώρια. Το βηµόΟυρο εί- ναι εντελώς ασκάλιστο και καταλαµβάνεται ολόκληρο από µεγάλη ζωγραφική σύνθεση του Έυαγγελισµού. Στο αριστερό ημίφυλλο o 'Αγγελος και στο δεξιά η Παναγία. Η σκηνή έχει 1το ΕΞ"σς απεικόνιση πολιτείας με πυκνό ψηλά κτήρια. , - . . . . . .! οι ς!χαι… « "'ζιΑ1μξ …ς π;…χ, αςχιίζκτΟνική, Λιδογλυπτινη και ξυλογ πιικ , ει- 16 ναι επαγγελµατικές απασχολήσεις ξενόφερτων µαστόρων. Σ΄αυτόν λοιπόν τον τοµέα η Σα- μαρίνα δεν προσφέρει κάτι δικό της. H συµμετοχή των κατοίκων της περιορίζεται στην επιλογή των µαστόρων και στην αποδοχή των έργων τους, πράγμα που σηµαίνει ότι τα έρ- γα αυτά τους εκφράζουν. Και αυτό είναι το σηµαντικό.΄Αλλωστε, η ,πάντα π.ριορισµένη, ιδιοµορφία κάθε τ=πικής πολιτιστικής ενότητας, εκφράζεται σε ωρισµένες µόνον µορφές αποκλειστικής δηµιουργίας και σε παραλλαγές γενικότερων τύπων.΄Οπως έγραφα και παλιό- τερα, "όσο θα προχωρεί η έρευνα, που τώρα άρχισε, τόσο πιό διάτρητα θα γίνονται τα στεγανά των τοπικών τεχνών. ?α ήτανε σωστότερο να µιλούµε όχι για "αυτόχθονα" στοι- χεία αλλά για τα ε π ι κ ρ α τ € 0 τ ε ρ α κάθε περιοχής, αυτά που έγιναν κοινωνι- κώς αποδεκτά, χωρίς να ξεχνούµε πως δεν αποτελούν προνόµιο και αποκλειστικότητά της?39 'Ισως η κατηγορηµατικότητα της διατύπωσης αυτής να δίνει την εντύπωση μιάς γενικής και ανελαστικής εφαρμογής της, κι αυτό δεν είναι σωστό. H συνοπτική περιγραφή της πο- λιτιστικής ζωής και της τέχνης της Σαµαρίνας δεν γίνεται εδώ για να αναδειχθεί η µο- ναδικότητά της αλλά για να καθορισθεί το πλαίσιο µέσα στο οποίο διαµορφώθηκαν και ερ- γάσθηκαν οι ζωγράφοι της.΄Αλλωστε αυτοί δούλεψαν σε βλαχοφώρια και σε άλλα γεωργοκτη- νοτροφικά χωριά. Είναι χαρακτηριστικό πως δεν έγιναν αποδεκτοί στα Εφτάνησα και στα ορεινά ηµιαστικά κέντρα της Σιάτιστας και της Καστοριάς, για να περιοριστούµε µόνον σε τόπους που δεν απέχουν πολύ από τη Σαµαρίνα. Από τη ντόπια παραγωγή δεν αφορούν το θέµα μας τα προϊόντα της κτηνοτροφίας, της υλοτοµίας, της ελληνορραπτικής, της τσαρουχοποιίας Και της σαγµατοποιίτς. Για τα υ τν- τά µιλήσαµε παραπάνω. ΄Οπως σε όλα τα κτηνοτροφικά χωριά, η ποιµενική µικρογλυπτική είχε µεγάλη διάδοση στη Σαµαρίνα με τη µορφή της ερασιτεχνικής απασχόλησης των βοσκών. "ε πολύ απλά εργαλεία φιλοτεχνούσαν χέρια από γκλίτσες,ρόκες, σφοντύλια, κουτάλια, πη- ρούνια και φλογέρες. Αυτές οι "δηµιουργίες της µοναξιάς"είναι έργα επιµονής και υπο- μονής. 'Ολα αυτά τα αντικείµενα έχουν τα ίδια βασικά σχήµατα και παρόµοια διακοσμητι- κά θέµατα με τα αντίστοιχα των άλλων κτηνοτροφικών χωριών. Το φίδι, το πουλάκι, 0 δρά- κοντας, τα γεωμετρικά διακοσµητικά, αποδίδονται με µικροτεχνική επιµέλεια αλλά και με κάποια "αρχαϊκότητα" στην αντίληψη της μορφής4ο. H τεχνική είναι συνήθως επίπεδη, η σύνθεση απλή, χωρίς συµπλέγµατα µορφών.Λπό τα αντικείµενα χαλκουργίας που συναντούµε σήµερα στο χωριό είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσουµε ποιά έγιναν στον τόπο και πιά αγο- ράστηκαν στα µέρη της χειμερινής διαμονής των Σαμαριναίων. Είναι σκεύη οικιακής και επαγγελµατικής χρήσης απλά, με τη λειτουργικότητα που τους έδωσε η μακροχρόνια παρά- δοση, χωρίς πλούσιο χαραχτό ή ανάγλυφο διάκοσμο. Σήμερα η τοπική φορεσιά, αντρική και γυναικεία, έπαψε πιά να φοριέται στην καθη- μερινή ζωή και εμφανίζεται µόνο σε παςι*οσιακές κοινωνικές εκδηλώσεις από οργανυµΞ- Ο 17 νους χορευτικούς οµίλους. Τη φορούν νέοι και νέες των οποίων το βάδισµα και οι κινή- σεις έχουν διαµορφ δεί από το σύγχρονο τρόπο υπόδησης και αµφίεσης. Η αντρική φορεσιά είναι ινε είδος µάλλινου επενδύτη χωρίς μανίκια και με πολλές πιέτες, τα λαγκιόλιΞ,στο κάτω µισό, που, καθώς περιζώνεται στη μέση από φαρδειά ζώ- νη, μοιάζει µε φουστανέλλα. To πουκάµισο είναι φαρδοµάνικο. Στο κεφάλι φοριέται φέ- σι χωρίς φούντα και στα πόδια μάλλινες κάλτσες που κουμπώνουν πίσω στη γάµπα, οι πανωφόρι, η φλΞκΞΞα.Για τους, περισσότερο εκτεθειμένους στις δύσκολες καιρικές συν- θήκες, βοσκούς απαραίτητη είναι η χοντρη από τραγόµαλλο ΞέΞΞ µε κουκούλα. H μαύρη φορεσιά των εμποροβιοτεχνών και η άσπρη των κτηνοτρόφων διαφέρουν µόνο στο χρώμα. Η γυναικεία φορεσιά αποτελείται από άσπρο πουκάμισο και το κύριο ένδυµα, τα Ξιγκούνια ή τσιπούνια, κλειστά στο στήθος, με κεντήµατα από κόκκινο μεταξωτό γαϊτά- νι, πλούσια στο στήθος και απλούστερα στον ποδόγυρο και τις άλλες παρυφές. 3 µέση τονίζεται µε χρυσή ή επίχρυση ζώνη΄ για τις φτωχότερες γυναίκες αρκεί μιά δερµάτινη ζώνη µε επάργυρη πόρπη, την τοκάδα.Τα στολίδια συμπληρώνονται από σειρές χρυσών ή επίχρυσων φλουριών, τα γιορντάνια, που κρέµονται στο στήθος. Στο κεφάλι οι νέες γυ- ναίκες φορούν κόκκινο χρυσοκέντητο φεσάκι με μακριά φούντα και σειρές από φλουριά. Οι ηλικιωµένες φορούν στο κεφάλι απλό σκουραγάλαζο μαντήλι και σπανιότερα το-;Ξάλ- ’00, σκουρόχρωµο µαντήλι δεμένο µε περίπλοκο τρόπο. To χειµώνα προστίθεται βαρειά κεντπτή φϊοκΐτη Με τα |λόκια ττην εσωτερική επιφάνεια. Ta έντονα απλά φυτικά σχηµατοποιηµένα µοτίβα που κυριαρχούν επάνω στο 00161:»- μο φόντο των υφαντών, 0 ένας τραγουδιστής που συνοδεύεται από το επίπεδο "ίσο" των πολλών άλλων, η έλλειψη συµπλεγµάτων στα ποιµενικό ζυλόγλυπτα, εκφράζουν την ιδεο- λογία της πατριαρχικής φόρας, αρχικού κύτταρου της σαµαρινιώτικης κοινωνίας. 0 a0- χηγός καθορίζει τα πάντα στην ισοπεδωµένη µικροκοινωνία ττυ τσελιγγάτου, όπου "6- ποιος είναι στο ίδιο τσελιγγάτο έχει τις ίδιες υποχρεώσεις και µπαίνει κάτω από τον ίδιο αυστηρό νόμο της κοινής δουλειάς"41, με βάση απλούς κανόνες καθαγιασµέ- νους από το χρόνο, χωρίς αμφισβητήσεις και επικαλύψεις αρµοδιοτήτωνο Η υφαντική, το τραγούδι, ο χορός και η µικρογλυπτική είναι οι κύριες εκφράσεις της κτηνοτροφι- κής κοινωνίας. Η ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ -…...-…..-----…------------… Πι ρίζες της :ιµαρινιώτικης αγιογραφίας δεν είναι δυνατό, για την ώρα να εντο- , πισθούν τε απόλυτη σιγοτ>ιά. Πολύ ?αθειές τις υπολογίζει ο τιττας Κρυστάλλης."ιπό των μτσ1ιωνιιάν χρόνων η Σαμαρίνα εξήγιγ% πλείστους ζιγρξρους, αγιογραφους μάλλον ια . ., …, … …… . … f. η? , , -… ' …. "… _ … … ΑΟ Φιπιι'4, " μη.-«Ή… :ει.ι1νν.'.« … . ιι ιιε-,ε :ιΠ..…|Γ Η η.…*.ι, …!", νω-…ιι ' ιζ ποιητή είναι ακλόνητες, αλλά οι θεωρητικές του κατασκευές δεν έχουν την ίδια αντοχή στον έλεγχο. Επιχειρεί τεχνοτροπικές συγκρίσεις των τοιχογραφιών του Αγίου Νικολάου Συρράκου -που τις θυμάται πριν καεί η εκκλησία αυτή και τις αποδίδει σε ΣαμαριναίΟ ζωγράφο- με τις µισοσβυσμένες τοιχογραφίες που είδε στο εσωτερικό του Παρθενώνα και που έγιναν όταν 0 αρχαίος ναός είχε μετατραπεί για ένα διάστημα σε χριστιανική εκκλη- σία της Αγίας Σοφίας. Ας σημειωθεί πως αυτό έγινε γύρω στα 450 και με αρκετές αλλοιώ- σεις της αρχιτεκτονικής του. Στα 1206 μετατρέπεται σε καθολική εκκλησία. Κατά το διά- στηµα αυτό έγιναν οι τοιχογραφίες. Στα 1453 γίνεται µουσουλμανικό τέμενος και στα 1687 καταστρέφεται από τα πυροβόλα του Ήοροΐίνι. Αυτές, λοιπόν, τις τοιχογραφίες θεωρεί ο Κρυστάλλης έργα του ίδιου ζωγράδου "ή εάν όχι, θα είναι μαθητής τούτου o τον ναόν του Αγίου Νικολάου ιστορίσας Σαμαριναίος". Ας σηµειωθεί ότι τις καταστραμμένες από την πυρ- καγιά αγιογραφίες του χωριού του υπολογίζει καμωµένες "πολύ προ της Επαναστάσεως", φρά- ση που, βέβαια, δε μπορεί να σημαίνει χίλια ή και περισσότερα χρόνια. Πιθανότερη είναι η υπόθεση πως η ανάπτυξη της σαμαρινιώτικης αγιογραφίας συνδέεται µε την ίδρυση του εργαστήριουτης Αγίας Παρασκευής που πρέπει να την τοποθετήσουμε στις τελευταίες δεκαετίες του 18ου αιώνα, ίσως στα 1771. Σκόρπιοι Βλάχοι ζωγράφοι εμ- φανίζονται και νωρίτερα, όπως ο Σαµαρινιώτης Μιχαήλ που μαζί με τον Ηλία από το B000- βουτσικό ζωγραφίζουν το μοναστήρι της Θεοτόκου στο χωριό Σπήλαιο στα 165843. Οι τοιχο- γραφίες αυτές έχουν υποστεί μεταγενέστερες επιζωγραφίσεις που τους έδωσαν τα στοιχεία που διέκρινε o Ενισλείδης και που χαρακτηρίζουν την σαμαρινιώτικη αγιογραφία των τε- λευταίων δεκαετιών του 1900 αιώνα. Πρόσφατα έγιναν συστηματικές εργασίες καθαρισμού, "ταίρεσης των επιζωγραφίσεων και συντήρησης αλλά η καταστροφή ήταν προχωρηµένη από την υγρασία των τοίχων. Ο Αναγνώστης Δημήτριος από το Μέτσοβο μαζί µε τον ιερομόναχο Σερα- φείµ το Χίο τοιχογραφούν την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου Ρεντίνας στα 171944. 0 Δημή- τριος Ζούκης συνεργάζεται με το μαθητή του Γεώργιο στο νάρθηκα της Υπαπαντής νετεώρων /1784/45.Βίναι o πρώτος Σαµαρινιώτης ζωγράφος στο έργο του οποίου δυακρίνονται στοιχεία της τοπικής αγιογραφίας όπως αυτή εμφανίζεται στα τέλη του 18ου αιώνα και συνεχίζει, στο ίδιο ύφος ως τα μέσα περίπου του επόμενου. Κέντρο της αγιοΞΩαφικής δραστηριότητας θεωρείται το μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής. 0 X. Σνισλείδης διατυπώνει την άποψη πως ίσως οι πρώτοι που δίδαξαν την αγιογραφία στη Σαμαρίνα είναι οι ντόπιοι ιδρυτές του 46 μοναστηριού Νικηφόρος και Διονύσιος, που έμαθαν την τέχνη στο ΄Αγιον ΄Ορος . H άποψη αυτή θα μπορούσε να συζητηθεί άν ηταν γνωστή άν όχι η χρονολογία, τουλάχιστον κάποια . ευρύτερη χρονική περίοδος, της ίδρυσης του µοναστηριού. To μόνο που ξέρουµε είναι πώς το καθολικό χτίζεται στα 1713: "Ούτος δ ναός τής άγήας δοηοπαρθενοµάρτυρος τσ Χριστού Παρασκεβής έκτήσθη & άπό τής ένσαρκίησην έτι 1713"47Ή επιγραφή αναφέρει κα- 319ά πως "ξΧτή63η", ούτε για ξαναχτίσιμο μιλάει, ούτε για επισκευή. Αυτό, βέβαια, 'Σν είναι ιτό*ειΐε, ίν1ι όμως µιά ισΏ ή ένδειξη. Πάντως, ινεξΐρτητα από ': τότε , .... : I n- ' .. η 19 λειτουργία εργαστήριου μαθητείας στο μοναστήρι δε µπορεί να τοποθετηθεί νωρίτερα από τις τελευταίες δεκαετίες του 1800 αιώνα βασίζεται σε δύο γεγονότα. To πρώτο είναι η ανυπαρξία πληροφοριών που να καθιστούν αν όχι σίγουρη, τουλάχιστον πιθανή την ύπαρξη τέτοιου εργαστήριου. To δεύτερο είναι η διαπίστωση πως η ανάπτυξη χωριών-ζωγραφικών κέντρων είναι φαινόµενο των μέσων του 1800 αιώνα, όταν ζωογόνηση της οικονοµίας και η άνοδος του πολιτιστικού επιπέδου δηµιούργησαν τις προΌποθέσεις τοιχογραφικής δια- κόσμησης σπιτιών και περισσότερων από πρίν εκκλησιών.Την εποχή αυτή εµφανίζονται τα οικιακά εργαστήρια των Χιονιάδων. Τότε δημιουργείται στο Φουρνά των Αγράφων το εργα- στήριο µαθητείας του Διονύσιου48. Ο Διονύσιος ασχολήθηκε με τη διδασκαλία της ζωγρα- φικής από την εποχή που µόναζε στις Καρυές του Αγίου ΄0ρους'έγραψε και την πολύτιµη "Ερµηνεία της ζωγραφικής τέχνης". H λειτουργία του εργαστήριου στο Φουρνά πρέπει να τοποθετηθεί ανάμεσα στα 1733, οπότε ο Διονύσιος επιστρέφει και µένει -µε κάποιες δια- κοπές- στο χωριό του, και στο θάνατό του που υπολογίζεται γύρω στα 1750, λίγα χρόνια µετά την αποπεράτωση του μοναστηριού που έχτισε. Στα 1744 "θα ήταν γύρω στα εβδομήν- τα του χρόνια" τα τελευταία αυτά, πολύ ταραγμένα και ίσως όχι απαλλαγμένα από ασθέ- νειες, επόμενο ήταν να τον έχουν καταβάλει ώστε µπορούµε να πιστέψουμε ότι δεν επέζη- σε πολύ..."4 . To ότι υπάρχουν και μερικοί παλιότεροι Σαμαρινιώτες ζωγράφοι δεν επι- βεβαιώνει την ύπαρξη εργαστηρίου µαθητείας γιατί σκόρπιοι ζωγράφοι από πάµπολλα χω- ριά υπάρχουν από παλιότερα. Το µόνο που μπορεί να σημαίνει είναι το ότι υπήρχαν στ: ιό οι προΌσθέσεις για τη… ίδρυση κάποιου αγιογραφικού ::γ;ΞΞίςι;υ καί ζι ' '1 πρ, . , πως γράφει 0 Γ.Θ.Λυριτ7ής΄ . Υπήρχαν ασφαλώς νέοι με κάποιαν έφεση προς τη ζωγταφι…η, ιερικοί και ατοµικούς ή οικογενειακούς δεσµούς με την Εκκλησία. Έκτός από τους κληρι- κούς αγιογράφους, πολλών άλλων τα επώνυµα φανερώνουν οικογενειακή εκκλησιαστική παρά… δόση, όπως Παπαϊωάννου, Παπαδάµος /µε πρώτο συνθετικό τη λέξη Παπάς/, Αναγνώστου |από τους κατώτερους εκκλησιαστικούς βαθµούχους ή και κοσµικούς που διαβάζουν τις ιερές γραφές στο εκκλησίασµα|, Οικονοµίδης |από το Οικονόµος, αξίωμα έγγαμου παπά που καθο- ρίστηκε από τη Ζ΄Οικουμενική Σύνοδο/. Στο εργαστήριο αυτό οι νέοι μάθαιναν την τέχνη αρχίζοντας από τις απλές βοηθητικές εργασίες και προχωρούσαν προς τις περισσότερο υ- πεύθυνες ώσπου να τελειοποιηθούν. H ίδρυση, λοιπόν, του εργαστήριου στο μοναστήρι έρ- χεται να καλύψει μιαν ανάγκη που υπάρχει. Εδώ θα πρέπει να σηµειωθεί πως η λειτουργία του εργαστηρίου δεν πρέπει να προογραφεί στις αγαθοεργές δραστηριότητες του μοναστη- ριού. Η εκμάθηση της τέχνης αποτελεί ένα είδοα αμοιβής για τις υπηρεσίες που προσφέ- ρει 0 νέος στον έµπειρο τεχνίτη. Βοηθόντας τον µαθαίνει να τρίβει τα χρώματα στο "τρι- βίδι", να τ'ανακατώνει στις σωστές αναλογίες µε τις κόλλες, να πετυχαίνει οµοιόµορ- οες χρωµατικές ε"ιράνει€ς και σιγά-σιγά σε την πρακτική εξάσκηση τελειοποιείται και | 20 γίνεται έτσι πιό χρήσιμος στο "δάσκαλο". Η παραγωγή μεγάλου αριθµού φορητών εικόνων στο εργαοτήριο όσο και η εκτέλεση μεγάλων τοιχογραφικών συνόλων απαιτούν την ύπαρξη βοηθών. Στα εργαστήρια αυτό η μαθητεία διαφέρει ριζικά από την εκπαιδευτική διαδικα- σία μιάς σχολής.Αυτό δηµιουργεί άλλους κανόνες ελέγχου. Δεν υπάρχει το μαθητικό δο- κίµιο που κρίνεται με επιείκεια, φιορθώνεται αιτιολογημένα και επαναλαμβάνεται. 0 μα- θητευόμενος είναι από την αρχή επαγγελματίας, η καλή ή κακή απόδοσή του επηρεάζει το επίπεδο παραγωγής του εργαστηρίου, η πρόοδός του παρακολουθείται και ελέγχεται από τον αρχιτεχνίτη. H προαγωγή του σε ποό υπεύθυνες εργασίας εξαρτάται τόσο από τη δική του ικανότητα και επιμέλεια όσο και από τις ανάγκες του εργαστήριου. Από τα μέσα σω- φρονισμού των σχολείων της εποχής το μόνο πουχρησιμοποιείται στα εργαστήρια είναι η σωµατική ποινή. Πέρα από την εκμάθηση της τεχνικής, ο νέος εξοικειώνεται με το "εί- δος" των Λγίων, με το αγιογραφικό πρόγραµμα του ορθόδοξου ναού και αποθησαυρίζει σχέ- δια και ανθίβολα χρήσιμα για την κατοπινή ανεξάρτητη απαγγελματική του σταδιοδρομία. ΄Ισως θα µπορούσαµε να μιλήσουμε με περισσότερα στοιχεία αν ο 'Αγιος Γρεβ8νών μας εί- χε επιτρέψει να συμβουλευθούμε τα σχετικά παλιά χειρόγραφα της Μητρόπολης, χειρόγρα- φα που δεν είναι προσωπική του περιουσία και θα έπρεπε να είναι στη διάθεση των ερευ- νητών, με τις αναγκαίες, βέβαια, προφυλάξεις. Αργότερα, η ύπαρξη δύο ή περισσότερων γενεών σε οικογένειες ζωγράφων δείχνει πως και στη Σαμαρίνα λειτουργεί το σύστηµα της ενδοοικογενειακής µαθητείας. Η ευλάβεια, η κλίση και η οικογενειακή παράδοση προσανατόλιζ1ν προς τη ζωγρ1ξι ην πιεστική ανάγκη επαγγελµατικής απασχόλησης. H μετανάστευση, η μεταποίηση και άλ λα επαγγέλµατα -ανάμεσα σ'αυτά η ζωγραφική- ανακούφιζαν τον πληθυσμό του χωριού από τα πλεονάσµατα ΙΧεργατικού δυναμικού που άφηνε η κτηνοτροφία και η υλοτοµία. Από ε- κεί και πέρα τα φυσικά προσόντα έκαναν τη διαλογή σε καλούς και μέτριους ζωγράφους. Η παραδοσιακή αγιογραφία µαθαίνεται όπως η γραφή, χωρίς βέβαια η εκµάθηση της γρα- ψής μόνη της να δηµιουργεί λογοτέχνες. Εκείνο που χαρακτηρίζει το έργο όλων των µα- στόρων της παραδοσιακής μας τέχνης είναι το μεράκι. Αν σ'αυτό προσθέσουμε τη στέρεη βάση που προσφέρει στους τεχνίτες 0 μόχθος των γενιών που προηγήθηκαν καταλαβαίνου- με γιατί η λαϊκή δηµιουργία έχει πάντα ποιότητα. Κι εδώ όμως είναι επικίνδυνες οι γενικεύσεις. Υπήρξαν Σαμαρινιώτες ζωγράφοι που το µεράκι τους δεν έφτανε ως το ση- µείο να γεμίζουν με πυκνές μορφές τις συµφωνηµένες επιφάνειες, όταν η αμοιβή δεν ή- ταν ανάλογη. Ξίναι χαρακτηριστικό το περιστατικό που μνηµονεύει ο Μιχ. Καλινδέρης51. 'Οταν δύο Σαμαρινιώτες ζωγράφοι διαπραγματεύονταν την τοιχογράφήση της εκκλησίας Κα- τΞκαλης ΐρεβενών και η αμοιβή του τους προσφερόταν ήταν χαμηλή, ο ένας ρωτάει συνθη- ματικί τόν ϊλλο 1ν θα ζωγραφίσουν τοις Αγίους "ύλί Τσιΐτσιου ή 1λά κλεϊρτόπουλα", - . Ο 21 πράγµα που σήμαινε "πυκνά ή αραιάι" επειδή στο ρό Τσιάτσιο οι χορευτές είναι κολλητό ο ένας στον άλλο ενώ τα κλεφτόπουλα, για λόγους τακτικής του κλεφτοπόλεμου, αραίωναν. Σκληρός ήταν ο ανταγωνισμός µε τους ζωγράφους άλλων περιοχών. Στην περιοχή Τρικάλων είχαν οργανώσει ολόκληρο δίκτυο ανθρώπων που φρόντιζαν να πληροφορούνται τις εκκλησί- ες στις οποίες θα γινόταν αγιογραφικές εργασίες και έσπευδαν να πληροφορήσουν, όχι µό- νον από πατριωτισµό, τους συγχωριανούς των ζωγράφους. Κέντρο αυτού του δίκτυου ήταν η συνοικία Αγίας Υονής που "κατοικείται από Έαµαριναίους, ως επί το πλείστον ασχολου- μένους ιδίως εις την εριουργίαν"ΞΞ. Πριν από το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο το δηµοτικό σχολείο της Αγίας 7ονής είχε 151 µαθητές, κι αυτό φανερώνει πολυάριθμη σαμαρινιώτικη παροικία. Γέροντες της συνοικίας αφηγούνται, σε μαγνητοφωνημένες συνεντεύξεις,53 πε- ριστατικά που άκουσαν από τους γονιούς των και αναφέρονται στα μέσα -όχι πάντα άψογα- 100 χρησιμοποιούσαν για να αποκλείσουν από τις παραγγελίες άλλους ζωγράφους προς όφε- λος των συμπατριωτών τους. Υπάρχει, ακόμα, ένα σχετικό γράµμα άγνωστης χρονολογίας, πα που πρέπει να στάλθηκε γύρω στα 1890 µε 1900: 'Αγαπιτέ φίλε Γεώργιε, Εύχοµαι ή παρούσα μου νά σάς εύρη έν ύγεία. Ηανθάνω ότι θα κοσμίσουν τήν έκκλη- σίαν τού Ξ 'Αγίου Δημητρίου ένταύθα και διαπραγµατεύονται µέ ήπειρώτας ζωγράφους ί … , ? έκ Χιονιάδων. α πον είς τούς έπιτρόπους ότι αύτοι ειναι κακότεχνοι καί νά άνα- 4 ο , , , , u 1' 1: | μεινουν προσφοραν και έκ µέρους Χαμαριναιων ζωγραφυν οιτινες ειναι άριστοι εις 'ΐν τέχνην ΄υν. ΞΞεύΘε, τό λοιπόν, νά έλθης έντα751 διά νά τρολάβωμεν, ς έγ-νε , ,, . . 7 : … ται κατά τό παρελθόν. ΄ά έργα ια ειναι µεγαλη καί ύπαργο…ν χρήµατα [*Σ- & ι)" Ο ( 'Αµερικής. "Εμαθον ότι έβρίσκεσαι είς Γρεβενά καί άπευθύνω τήν παρούσαν µου μέ5ω του φιλτάτου συμπατριώτου Νικολάου Μητσιοµπούνα. Σέ άσπΞζομαι ,Ιωάννης Ποντίκας "ό λόγιο ύφος του γράμµατος, οι σχετικά λίγες ανορθογραφίες και, προπαντός, η διαφορά του γραφικού χαρακτήρα της υπογραφής από το κείμενο δείχνουν ότι 0 αποστολέας ανέθεσε σε κάποιον γραμµατισμένο του χωριού το γράψιµο της επιστολής. Ωστόσο, οι συνθήκες παραγγελίας και πληρωμής των Ελλήνων λαϊκών ζωγράφων δεν επη- ρεάζουν την ποιότητα της δουλειάς των. Ακόµα και σε περιπτώσεις κατά τις οποίες 0 ζω- γράφος υποχρεώνεται κάτω από την πίεση ωμής βίας, "στανικώς" να κάνει κάποια ζωγραφιά, =4 αυτή έχει την ίδια ποιότητα και γνησιότητα µε το υπόλοιπο έργο του΄ . Η παράδοση, τ"κ Πο οποίας ο ζωγράφος είναι φορέας, η ηλικία του, το κοινωνικό πλαίσιο, το πολιτιστικό τφος της ε οχής και του τόπου, είναι καθοριστικοί παράγοντες. Εδώ θα πρέπει να κάνου- :ε µία καίρια παρατήρηση. Βέβαια, η ζωγραφικοί και περισσότερο η ιγιογραφία εντάσσον- 22 ται μέσα στα πλαίσια του παραδοσιακού πολιτισµού, όπου η ατομική προσφορά απορροφιέ- ται από τη γενική διαµορφωτική πορεία. A016 συµβαίνει π.χ. και με το δημοτικό τραγού- δι όπου η οµαδική κατεργασία από στόµα σε στόμα και από γενιά σε γενιά του δίνουν τη µορφή στην οποία το κατέγραψε ο λαογράφος. Ta διαδοχικά στάδια από τα οποία πέρασε, τα δάνεια από προηγούµενα χαµένα γραγούδια, οι άνθρωποι-συντελεστές των διεργασιών είναι στοιχεία που αγνοούμε. Στη λαϊκή ζωγραφική, όμως, έχουµε χρονολογίες, συγκεκριμ- µένους χώρους, ονόματα και άλλες πληροφορίες που πλαισιώνουν τις ζωγραφιές. Για να ε- πιχειρήσουµε έναν τολµηρό παραλληλισµό, είναι σα να είχαμε από ένα δηµοτικό τραγούδι καταγραφές του σε μιγάλη χρονική περίοδο με χρονολργίες, τους τόπους και τις συνθήκες κάθε εκτέλεσης, τα ονόματα και άλλα στοιχεία των τραγουδιστών κι ακόµα τη χροιά της φωνής τους, την προφορά τους, το ρυθµό εκτέλεσης. Λιγοστές είναι οι περιπτώσεις τνω- 55 στών ποιητών δημοτικών τραγουδιών μέσα στα οποία έχει συγχωνευθεί η παράδοση στη γλώσσα, στο ρυθμό, στους εκφραστικούς τρόπους/άσκοπα ερωτήματα, το θέμα του αδυνάτου, προσωποποιήσεις,...| και άλλα. Λείπει, όµως, από αυτά η µεταγενέστερη λαϊκή επεξεργα- σία. H λαϊκή ζωγραφική επιτρέπει στον µελετητή να ανιχνεύει, σε μεγάλο ποσοστό, την πο- ρεία της μέσα από το έργο επώνυµων δημιουργών. Αυτό ισχύει, ως ένα βαθμό,και για τη γλυπτική. Πολλές φορές έχουµε και άλλα στοιχεία τους. Αυτό είναι ένα σημαντικό πλεονέ- κτηµα για το µελετητή της λαϊκής ζωγραφικής, όταν δεν τον παρασύρει στον κατακερματισ- αό της γενικής της ροής σε ανεξάρτητες ατοµικές περπτώσεις. Εξάλλου, η ζωγραφική αφί- νει ευρύτερα περιθώρια στην προσωπική έκφραση ή έστω στην πληρέστεοη διατύπωση του το- πικού ιδιώματος της ζωγραφικής γλώσσας σε συγκεκριµµένη χρονική περίοδο, πράγμα που είναι αδιόρατο σε άλλες τέχνες, όπως το κέντηµα και η υφαντική. Σηµειώνουµε εδώ πως η ύπαρξη ορισµένων τοπικών κέντρων ζωγραφικής δραστηριότητας, με κάποιες ελαφρές ιδιομορ- φίες, δεν καταργεί την ενότητα της ελληνικής παραδοσιακής ζωγραφικής, όπως τα τοπικά ιδιώµατα δεν θρυματίζουν την ενότητα της ελληνικής γλώσσας. ΄Αν σήµερα αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα των πηγών της σαµαρινιώτικης ζωγραφικής 05 εικασίες, μπορούμε με ακρίβεια και χωρίς χάσματα να παρακολουθήσουμε την τέχνη αυτή κα- τά την περίοδο της μεγάλης της ανάπτυξης, από τις τελευταίες δεκαετίες του 18ου αιώνα ως τις πρώτες του 2Οού. Η εξέλιξη της αγιογραφίας των Σαμαριναίων ζωγράφων -6λης της ελληνικής αγιογραφίας- δεν είναι μιά "εσωτερική υπόθεση" των καλλιτεχνών. Πολλές φορές στα συµφωνητικά καθορίζεται το υλικό της ζωγραφικής|"να είναι του λαδιού", " επί μου- σιαµάδων", "επί σανίδος" αλλά και η τεχνοτροπία, "ακολουθούντες βυζαντινόν ρυθμόν µετά 56 100 φυσικού" . Ειδικότερα στην τοιχογραφία ο τεχνίτης ράζεται κάτω από το συνεχή κοι- νωνικ6 έλεγχο. Οι επίτροποι, οι παπάδες παρακολουθούν καθημερινά την πρόοδο της εργασί- ας. "ε κάθε έξη µέ ες δουλειάς αντιστοιχεί μιά γενική θεώρηση του έργου από το σύνολο ' 23 σχεδόν των κατοίκων κατά την Κυριακάτικη Λειτουργία. ΄Ολοι αυτοί εγκρίνουν ή επικρί- νουν. 0 ζωγράφος δεν µένει ανεπηρέ τος από όλα αυτά. To ευτράπελο "θέλοντας ο Βλάχος και µη θέλοντας o ζωγράφος...." της λαϊκής παροιμίας µπορεί να είναι υπερβολικό, αλ- λά κρύβει αλήθεια. H Έαμαρίνα εμφανίζεται ως ζωγραφικό κέντρο σε περίοδο µεγάλης δραστηριότητας των Ξλλήνων ζωγράφων όχι µόνον στην αγιογραφία αλλά και στην τοιχογραφική διακόσμηση σπι- τιών της Δυτικής Μακεδονίας, της Ηπείρου και της Θεσσαλίας. Στην τελευταία αυτή δραστηριότητα δεν συμµετέχουν οι Σαµαρινιώτες. Η'περιοχή στην οποία κυρίως κινούνται, η περιφέρεια Γρεβενών, δεν έχει παράδοση στο "αρχοντικό", το μεγάλο και πλούσια δια- κοσμηµένο με ξυλόγλυπτα και τοιχογραφίες σπίτι.΄Οχι µόνο δεν έχουµε μαρτυρηµένα τέτοια έργα Σαμαριναίων, αλλά ούτε µε τεχνοτροπικά κριτήρια μπορούμε να αποδώσουμε σ'αυτούς κάποιες "κοσµικές" τοιχογραφίες. Ακόμα και οι λίγες µεταγενέστερες τοιχογραφίες που υπάρχουν στο γειτονικό χωριό Φούρκα είναι έργα ξενόφερτου ζωγράφου. Νοµίζω πως το φαι- νόµενο δεν είναι ανεξάρτητο και από τη µεγάλη επιβολή που ασκούσε το δραστήριο αγιο- γραφικό κέντρο του μοναστηριού της Αγίας Παρασκευής, επιβολή τεχνική αλλά και πνευ- µατική. Πρέπει να περάσουν πολλά χρόνια, να κλείσει το εργαστήριο του µοναστηριού, να χαράξουν δικούς τους δρόµους οι ζωγράφοι του χωριού γιά να εµφανισθούν, στις αρ- χές του αιώνα µας, μερικές περιορισµένες προσπάθειες τοπιογραφίας, πάντοτε όµως µέσα "το χώρο του ναού. ΄λν είααι ;1'ιµη η εικασία του Χρήστου '»ιπλτίδη πως ιδ… τίς τη" πγιργ:1,ι ..- εργαστήριου είναι οι κτήτορες του μοναστηριού Νικηφόρος και Διονύσιος θα µας ήταν χρήσιµη η γνώση του έργου των. Δυστυχώς ούτε υπογραφή τους συναντήσαµε ούτε άλλο τει- #τικό στηιχείο βρήκαμε. Θα µπορούσαµε να αποδώσουµε σ'αυτούς τις τοιχογραφίες του κα- θολικού της Αγίας Παρασκευής επειδή είναι πολύ πιθανό οι κτήτορες, αν ήταν ζωγράφει, να έχουν κοσμήσει με την τέχνη τους το ναό που ίδρυσαν αλλά και γιατί σ'αυτές συναν- τούµε στοιχεία που δίνουν την κάποια ιδιαιτερότητα στη σαµαρινιώτικη αγιογραφία. Η µορφή του Παντοκράτορα στον τρούλο και τα τάγµατα των αγγέλων που την περιβάλλουν μπορούν να θεωρηθούν, τόσο στο πλάσιµο όσο και στο χρώμα, τυπικά δείγµατα της σαμα- ρινιώτικης ζωγραφικής. Αλλά η χρονολογία που υπάρχει σ'αυτό τον τρούλο, 1821, καθι- στά εντελώς αθςέριφη την υπόθεση να ζωγραφίστηκε από ανθρώπους που πρίν από 408 χςό…ι νια είχαν ιδρύσει το µαναστήρι και ίσως το εργαστήριό του. Εξαιρετικά ενδιαφέρουσες, αλλά ανυπόγραφες και αχρονολόγητες είναι οι τοιχογραφίες που σώζονται, σε όχι καλή κατάσταση, στην εκκλησία του Προφήτη Ηλία. Θαυμαστή είναι η "Κοίμηση της Θεοτόκου". Πρέπει να έγιναν κιτά τι µέσα του 1800 αιώνα. Στο νάρθηκα του ναού µερικές µικρές τοιχογραφίες, όπως του ϊτιΠτού και της Παναγίις, είναι τυπικά δείγματα της ί)ΐιΛύ€ - - . 24 ζωγραφικής κατά τα τέλη του 19ου αιώνα. Πρώτο υπογραμµένο έργο που προέρχεται σίγουρα από µέλος του εργαστηρίου της A- γίας Παρασκευής είναι οι τοιχογραφίες στο καθολικό του µοναστηριού Αγίων Αποστόλων, κοντά στον Κλεινοβό Καλαµπάκας. Επιβλητικό σύνολο, έργο του "ευτελούς και αμαρτωλού" Μιχαήλ Αναγνώστου Δημητρίου, τον καιρό που αρχιερέας Σταγών /Καλαµπάκας| ήταν ο Κύ- ριλλος από την Κοζάνη µε συνδροµή των "εύλογηµένων ίεροµονάχων πατέρων Κυπριανού και Θεοκλίτου δι'έπιστασίας κυρού Χρίστου Σακελλαρίου προεστώτος". H επιγραφή τελειώνει µε τη φράση "κατά μήνα Δεκέµβριον έτελειώθη Δόξα τώ 'λγίω Εεώ", χωρίς να αναφέρει χρο- νολογία, που όμως πρέπει να είναι 1789. Δεν φαίνεται να χρησιμοποιεί τα ίδια πρότυπα µε το ζωγράφο του Προφήτη Ηλία. Η παράσταση π.χ. της "Κοίμησης της Θεοτόκου" παρουσι- άζεται στις δύο εκκλησίες όχι µόνο με σημαντικές διαφορές στο χρώμα αλλά κυρίως 05 σύνθεση διαφορετική στο σύνολο και στις λεπτοµέρειες. Το έργο του Προφήτη Ηλία χαρα- κτηρίζεται από χαμηλή χρωματική κλίµακα με ώχρες, φαιά, καφετιά, γκρίζα, γκριζογάλα- Ca. 0 Πιχαήλ στο µοναστήρι του Κλεινοβού μεταχειρίζεται έντονα χρώματα, κόκκινα, πρά- σινα, κίτρινα. Η ετερότητα των προτύπων δεν διαπιστώνετατ .στο χρώμα επειδή οι χαλ- κογραφίες ή τα σχέδια που µεταχειρίζονται σαν πρότυπα είναι ασπρόμαυρα και κάθε ζωγρά- φος δεσμεύεται µόνο στη σύνθεση, αλλά το ευρύτατο πεδίο της χρωµατικής επένδυσης εί- ναι ανα χτυ γ 'α*τύν. 3πί αρκετές δεκαετίες η σαμαρινιώτικη ζωγραφική θα χαρακτηρίζε- ται από έντονα και φωτεινά χρώµατα και ροδαλές µορφές. Θα πρέπει να υπολογίσουµε ότι το έργο έχει επιζωγραφισθεί σε μερικά σημεία. H σηµαντικότερη αλλοίωση έγινε στο χρώ- 01 του φόντου που από σκουρογάλαζο έγινε γαλάζιο, πράγµα που ανατρέπει κάπως την το- νική ισορροπία. Επειδή το πέρασµα του μεταγενέστερου χρώµατος έγινε με φαρδύ πινέλλο άφησε γύρω από τις λέξεις και ανάµεσα στα γράµµατα των επιγραφών το αρχικό σκούρο χρώ- µα. Ευτυχώς στις φιγούρες οι επεµβάσεις είναι ασήμαντες. Η σύνθεση, όμως, στα δύο έρ- γα µε κοινό θέμα είναι διαφορετική. Στον Προφήτη Ηλία είναι στενόµακρη ενώ στον Κλει- νοβό πολύ πιό φαρδειά. Στον πρώτο, μπροστά στο σκ ήνωμα της Παναγίας ο άγγελος γέρνει πρός τα εµπρός και o Ιεδονίας είναι γονατιστός ενώ στο δεύτερο το σώμα του αγγέλου έ- χει κλίση προς τα πίσω και ο Ιεφονίας είναι καθιστός. Εξαιρετικά ενδιαφέρουσες είναι οι µορφές των Αρχαγγέλων Γαβριήλ και Μιχαήλ στις δύο πλευρές της δυτικής θύρας στο μοναστήρι του Κλεινοβού. Ο Γαβριήλ έχει ήρεµη στά- ση, καθώς γράφει µε φτερό στο ειλητάριο που ανεμίζει ελεύθερο. O Μιχαήλ, 05 τα άκρα του σε ζωηρή φυγόκεντρη κ νηση, τους ανήσυχους κυματισμούς του χιτώνα, τη δυναμική λοξή γραµμή του ξίφους. έχει µιά θεατρικότητα που προδίδει ιταλίζον πρότυπο. Και οι πο- λυπρόσωπες συνθέσεις έχουν έντονη κίνηση. Τα πολλά ειλητάρια µε αρκετά μακροσκελείς επιγραφές δείχνουν πως η "?ιπηνεία" του Διονύσιοα εκ Φουρνά έχει κάποιαν επίδραση.Πάν- 25 τως δεν τηρείται πιστά το αγιογραφικό πρόγραμµα της "Ερμηνείας". Οι 'Αγιοι Απόστολοι Κλεινοβού, εκτός από το έργο του Μιχαήλ, έχουν και άλλες µεταγενέστερες τοιχογραφίες και κυρίως επιγραφές µε µεγάλη σηµασία γιά την οστορία της Τουρκ0ΧΡατΐας51. Δύο Σαµαρινιώτες ζωγράφοι, o Μιχαήλ και o Γεώργιος, ζωγραφίζουν στα 1803 την εκ- κλησία του Αγίου Γεωργίου στο χωριό Κακοπλεύρι Καλαμπάκας. Ο Μιχαήλ αυτός είναι οπωσ- δήποτε άλλος από το ζωγράφο των Αγίων Αποστόλων Κλεινοβού. T0 κενά ανάµεσα στα εγκόλ- πια είναι μονόχρωµα γαλάζια χωρίς των πλούσιο φυτικό διάκοσµο που συνήθως τα περιβά- λει. Οι μορφές είναι στατικές, κάπως βαρειές, η χρωµατική κλίµακα πλουσιότερη. Διαφέ- ΡΟυν, ακόµα, και τα γράµµατα και τα συµπλέγµατα των επιγραφών. Εκτός από την τοιχογραφική δραστηριότητα, σηµαντική είναι και η παραγωγή δεσπο- τικών εικόνων και μικρών φορητών εικόνων καθώς και τρίπτυχων. ΄Ξνα από τα τρίπτυχα αυτά, µικρών διαστάσεων /25,4 Χ 37,5 αναπτυγµένο/ έργο του 1813, στο αριστερό φύλλο και σε τρείς απανωτές ζώνες έχει τους Αγίους Παρασκευή, Χαράλαµπο, Αναστάσιο και Γεώρ+ γιο έφιππο, στο στέλεχος τους Αγίους Πάντες σε"κυκλική σύνθεση και κάτω τον Παράδεισο και στο δεξιό φύλλο τον Προφήτη Ηλία και τους Αγίους Νικόλαο, Στυλιανό και Δηµήτριο έφιππο. Σε τόσο µικρό χώρο 34 µορφές, από τις οποίες δύο έφιππες και µία ένθρονη, εί- ναι απόδειξη της ικανότητας του αγιογραφικού εργαστήριου της Σαµαρίνας να ετοιµάζει τεχνίτες όχι µόνο για µεγάλα τοιχογραφικά σύνολα αλλά και για µικρογραφικές επιτεύξεις. Οι αδελφοί Δηµήτ"ιος και "ιχαήλ Αναγνώστου, ο δεύτερος είναι ο ζωγράφος του Υλει- .0. .αζί µε τον λ:αγν5στη Παπαϊωάννου τοιχογραφούν στα 1919 την εκκληΟί1 της 'Ξ€1" µόρφωσης του Σωτήρα, κοντά στο μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής. Πολλά από τα πρότυπά τους είναι τα ίδια µε του Κλεινοβού, όπως και σε πολλά σηµεία η ίδια διάταξη των θε- µάτων επάνω στους τοίχους. ΄?χουν περάσει όµως τριάντα χρόνια. Τώρα η ζωγραφική εί- ναι πιό ώριµη, το χρώμα σε συνδιασµούς κυρίως γαλαζοπράσινου και κόκκινου, έχει λάµ- ψη. Πλήθος µορφών ολόσωμων ή σε προτομή, απανωτές πολυπρόσωπες συνθέσεις, ποικίλα Χι… ακοσµητικά, δηµιουργούν εντυπωσιακό σύνολο. Μερικές συνθέσεις, όπως τα θαύµατα του Αγίου Πικολάου, o Ιησούς που κρίνεται από τον Πιλάτο και η μεταµέλεια του Ιούδα είναι έργα υψηλής ζωγραφικής ποιότητας. Τα θαύµατα του Αγίου Πικολάου ανήκουν στα λαµπρότ-- ρα επιτεύγµατα της νεοελληνικής θαλασσογραφίας.΄Αλλον ζωγράφο µε το επώνυµο Αναγνώ- στου, τον Αθανάσιο, θεωρεί 0 Μιλτιάδης Παπαθανασίου ως Σαµαρινιώτη58. Ωστόσο, η τεχνο- τροπία και οι ανορθογραφίες του, στα µέσα του 19ου αιώνα, δεν καθιστούν πιθανή την &- ποψη αυτή. Λέκα χρόνια αργότερα, στα 1829, οι αδελφοί Χρήστος, ιερέας, και Αντώνιος Παπαϊω- άννου κάνουν τις τοιχογραφίες της Μεγάλης Παναγιάς. ΐίναι σίγουρα αδελφοί του Αναγνώ-΄ *τη : λ! ςεν συνεργάζονται µαζί του. Οι τοιχογραφίες της Ηεγάλης Παναγιάς έχουν δια- . 26 φορές από της Υεταµόρφωσης, αν και είναι φανερή η προέλευση των ζωγρ φων από το ίδιο εργαστήρι. Ξδώ το κόκκινο χρώµα έχει µεγαλύτερη ένταση, καθώς µάλιστα γειτονεύει µε το πράσινο, και πιάνει µεγαλύτερη επιφάνεια. Οι συνθέσεις και οι µορφές που γεμί- η ζουν πυκνά τις µεγάλες επιφάνειες των τοίχων δεν έχουν, βέβαια, το σίγουρο σχέδιρ-κατ την άρτια σύνθεση της Μεταµόρφωσης. Εκτός από τη λαµπρή ποιότητα του χρώµατος, οι τοι- Χ0Υραφίες έχουν λαϊκή αφηγηματική διάθεση και µερικά ενδιαφέροντα ευρήµατα. Γενικά, το έργο δηµιουργεί ατµόσφαιρα γιορταστικής οικειότητας. Η επιγραφή είναι μικρογράµµατη και γράφηκε από τον ιερέα Χρήστο, αφού τον ίδιον ακριβώς γραφικό χαρακτήρα συναντούµε σε επιγραφή έργου που το έκανε μόνος του. Πρόκειται γιά τις τοιχογραφίες στην εκκλη- σία του Αγίου Νικολάου στο χωριό Βασιλική, ανάµ σα Τρικάλων και Καλαµπάκας. Η εκκλησία αυτή "ανεκαινίσθη εκ θεµελίων" στα 1818 από τη γυναίκα του Αλή Πασά κυρά Βασιλική και τ'αδέλφια της Γεώργιο, Νικόλαο, Δήµο και Ιωάννη59. ?Ο ξΡΥΟ τελείωσε στις 22 Μαρτίου 1839. Λίγα χρόνια αργότερα, στα 1845, ζωγραφίζεται και o νάρθηκας µε τη Δεύτερη Πα- ρουσία. Στην κάτω ζώνη των τοιχογραφιών οι τιµωρίες των αµαρτωλών, "ό παραυλακυαστής όπου χαλνάη τά σινουρέµατα", "δ µπακάλης όπου ζυγίζει ξύκικα"," η ποτάνα".΄Έργα απλο- ϊκής φαντασίας, σε εκτέλεση λιγότερο επιµεληµένη από τις τοιχογραφίες του κυρίως να- 05, η 0πΟΐ€ς όµως; έχουν υποστεί σοβαρή φθορά από την υγρασία. Ενδιαφέρουσα είναι η µορφή του νεοµάρτυρα Γεωργίου, αυτής της λεβέντικης µορφής Ρωµιού φουστανελλά, η ο- ποία γνώρισε τόση διάδοση στην ελληνική Αγιογραφία μέσα ος λίγα χρόνια." ΄ /1838/. Τον Αντώνιο Πι- παϊυάννου συναντούµε να ζωγραφίζει στα 1833 την εκκλησία του Αγίου Δηµητρίου στο χω- ριό Δαµασούλι€οΟ Αντώνιος επαναλαµβάνει χαλαρά το ζωγραφικό ύφος του αδελφού του Χρή- στου. Από µέλος της εικογένειας Παπαϊωάννου προέρχεται ασφαλώς η εικόνα σε σανίδι του Αγίου Στεφάνου, έργο του 1846, που βρίσκεται σε προσυνητάρι του καθολικού Αγίου Στεφά- νου Μετεώρων και υπογράφεται συντομογραφικά="χείρ Π.Π.'Ιω. σ.μ.ρ." δηλαδή Παπαϊωάννου Ταµαριναίου. Ακολουθεί μιά σειρά µέτριων ζωγράφων, όπως o Μ.Γ. Χώτος που έργα του βρίσκονται στον 'Αγιο Βασίλειο Ανταρτικού /1844/, καθώς και µιά εικόνα του στο γυναικωνίτη της Μεγάλης Παναγιάς Σαµαρίνας. Τρείς ζωγράφοι συνεργάζονται στο µοναστήρι Ταξιαρχών Γρε- βενών, ο Βασίλειος, 0 Νικόλαος και o Ιωάννης /1848/. Μέσα στη µέτρια παραγωγή της περιόδου αυτής εντελώς ιδιαίτερο ενδιαφέρον οι τοι- χογραφίες στην εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής Καρδίτσας /1853/, έργα 060 ζωγράφων από τη Σαµαρίνα που υπογράφουν μόνο µε τ΄αρχικά Α - 9. Οι συνθέσεις έχουν την αφελή αφηγηματι- κότητα εικονογραφήσεων λαϊκών µυθιστορημάτων. Έτη "Βρεφοκτονία" όλη η επιφάνεια γεµί- ζει από πολλές μορφές σε ανήσυχη κίνηση. Ρυναίκει'. µε ξέπλεκα µαλλιά και τραβηγυένα απ" 27 τον πόνο χαρακτηριστικά αγωνίζονται να σώσουν τα παιδιά τους από άγριους Ρωµαίους στρατιώτες µε σπαθιά. 'Αλλες τραβούν απελπισµένες τα µαλλιά τους, άλλες σηκώνουν αλα- φιασµένες τα χέρια. Μιά νέα 05 γυµνό το πλούσιο στήθος της παλεύει µε σκυθρωπό στρα- τιώτη που κατεβάζει ορµητικά το σπαθί του ενώ µε το δεξί του την αδράχνει από την κώμη. Το παιδάκι της λουφάζει έντροµο πίσω από το µητρικό κορµί. Βρέδη σφαγµένα στο έδαφος. Το βαθύ κόκκινο χρώµα του αίµατος, σκορπισµένο σε όλη τη σύνθεση εντείνει την ατμόσφαιρα ταραχής, αγριότητας και φρίκης. H περιγραφή της ζωγραφιάς αυτής θα α- πέδιδε το ύφος του έργου αν ήταν γραµμένη δτην αδέξια και µεγαλόστοµη καθαρεύουσα των λαϊκών αναγνωσµάτων της εποχής. Οι τρείς "κήρυκες θεοφόροι".µιάς άλλης σύνθεσης. ανήκουν στη γενιά των καβαλάρηδων της λαϊκής µας, όµαιμοι των κυνηγών στα σπίτια του Ζαγοριού. 'Ενας άλλος Σαµαρινιώτης τεχνίτης υπογράφει με τ'αρχικά Α.Δ. την εικόνα " Ο Ba- σιλεύς των Βασιλευόντων"|1857/ που ανήκε σε παλιό ναό της Κορυφής Βοΐου61. Ο 'Ιωάν- νης !!. σαµαρινέος" υπογράφει στις 4 Ιουνίου 1864 µιά λιγοπρόσωπη και γλυκερή εικόνα της Κοίμησης στην εκκλησία της Θεοτόκου ΒελανιδιάςάΝομού κοζάνης. Αναφέρονται, ακόµα, τα ονόµατα µερικών Σαµαριναίων αγιογράφων, του Ζήση Χατζή |γύρω στα 1860/, 100 Ήικό- λαου Ασηµένιου /184Ο-1919/, Ζήση Παπαγεωργίου, Ζήση Νούλη και Βασ. Βούλγαρη, που ερ- γάσθηκαν στη Θεσσαλία62. Στο µοναστήρι της Παναγίας Γρανίτσας πάνω από το εσωτερικό υπέρθυρο επιγραφή µας πληροφορεί ότι " ΄Ιστορήθη ίερά εκκλησία τής Θεοτόκου κοιμήσεας λ:ΑΤΡ ΐχ""νΤοΨ τοΗ στρέλα. ?τιτεοπεύων τής εκκλησίας Γεωρνίο' "ύµ1ι' "΄στου.1ηίΓ ΕβΏΟυαρίου Ξ. Δια χειρός Ζς και Υιχαήλ Γεωργίου 'Ιωάννου εκ κώµης αµαρίνης" ;. ΐτο µοναστήρι της Παναγίας και στο χωριό ΄Αλωνα της Φλώρινας υπάρχουν επίσης εικόνες των ζωγράφων Ζήση και Μιχαήλ. Στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου Αγναντιάς Καλαµπάκας εικό- να του Αγίου Γεωργίου καβαλάρη έγινς"Διά συνδροµής καί καπάνης τών κ.κ. Κωνσταντίνου 1τράλια Κωνσταντίνου γκάλουρη έστω είς Βοήθειάν των : 1888 µαρ. 26. 'Ξφηµερεύοντος Ιω. 'Ιερέως Επιστασία Νικολάου µοναχού Διδάσκαλος Κ:Π. Κουσαίτης: εκ Καστανές χ/ειρ/ Καργιούκου Σαµαρινέος". Κάτω από εικόνα των Αγίων Πάντων υπογράφει o "Ζήσης ΄Ιω. P16— θα Σ.µ.ρ.". Στον ΄Αγιο Αθανάσιο ΣπηλαίουνΓρεβενών ο Γ. Οικονοµίδης ζωγράφισε σε θύρα του τέµπλου τον ΄Αρχοντα Ήιχαήλ /1869/ έργο χαµηλής τέχνης' στο ίδιο επίπεδο είναι και τα έργα του στο Ήεσολούρι/1883/. ΄Αλλοι Σαµαρινιώτες ζωγράφοι της εποχής αυτής είναι 0 Ιωάννης Παπαδάµ /Σµίξη 1870, ο Συµεών /µοναστήρι Προδρόµου Καισάρειας στο "ο- 06 Κοζάνης 1874/64, ο Ζήσης Χατζή του Γεωργίου /1873, εικόνα Αγίου Πικολάου στην εκ- κλησία της Κοίµησης στη θέση Λάσδα Καναλίων Καρδίτσας/, o Κυριάκος και ο Γεώργιος που τοιχογραφούν το µοναστήρι του χωριού Ζέρμα στα 188065ο Ζήσης "ούλας | 'Αγιος Πι- .'ι5,λ…1(π λ΄Οπ|ξνωυ ΤτΕ-τ "ιάιικιιιι…η/ n Ι:… .-… ,-…νν- .. ν.ιν'ν'ο|υ*' & ζονται …'1 1867 έν : τιιικκ..ν Γ'…ττ-.δάιι µανίκια, .... - ..-…--,. ., 28 στην αγιογράφηση του καθολικού του µοναστηριού Αγίας Τριάδας Γιαννωτών και αµείβονται με 4,600 γρόσια, όπως αναφέρει επιγραφή στο εσωτερικό υπέρθυρο της δυτικής θύρας του ννού. O Σαµαρινιώτης ιστοριογράφος Δηµήτριος Μακρής σηµειώνει, ακόµα, τα ονόµατα των ζωγράφων Ιωάννη Κράτα, Νικόλαου Νούλη, Δηµήτρη Σακελλαρίου/1850/ και Ηλία Ζωγράφου66. H επεξεργασία των εικόνων του τέµπλου Αγίου Νικολάου στο Κρούσοβο "ανετάθη εις τους εκ Σαµαρίνης ζωγράφους Μιχαήλ και τους υιούς αυτού Δανιήλ, πρωτοσύγκελον του Αγίου Πε- λαγονίας και Πικόλαον, οι οποίοι είχον µετοικήσει ολίγον πρό της ανεγέρσεως"5?. Ο Δα- νιήλ πριν γίνει καλόγερος λεγότανε Δηµήτριος και, µαζί µετον αδελφό του Νικόλαο, βοη- θάει τον πατέρα του σε αγιογραφικές εργασίες του μοναστηριού Αγίου Νικολάου Ήπίγκορ- σκι στα 1831. Δεν περιορίζεται µόνο σε βοηθητικές εργασίες αλλά εκτελεί και υπογράφει δικές του εικόνες, όπως της Θεοτόκου, της Σύναξης των Αγγέλων και των Τριών Ιεραρχών. Στην τελευταία γράφει σε πρώτο πρόσωποι" ΔΙΑ XEIPOC EMOY TOY TAHEINOY AHMHTPIOY.."'O- λες οι επιγραφές στις εικόνες είναι σλάβικες ενώ οι υπογραφές πάντα ελληνικές. O Νικό- λαος ήταν και ξυλογλύπτης, σκάλισε το βηµόθυρο του τέµπλου στο µοναστήρι Ιωακείµ Οσο- γκόρσκυ. Ο Μιχαήλ µε το Δηµήτριο εργάστηκαν στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στο χω- ριό Ραϊτσίτσα, κοντά στο Ντέµπαρ. Ο Μιχαήλ είναι ονοµαστός ζωγράφος της εποχής του γι'αυτό του αναθέτουν εργασίες σε εκκλησίες της πόλης Μοναστήρι /Μπίτολα/ και στο ξα- κουστό µοναστήρι της Ρίλας στη Βουλγαρία. O Μιχαήλ και οι γιοί του δρουν σε µιάν επο- χή µέτριας αγιογραφίας. Διακρίνονται, όµως για την επιμέλεια της δουλειάς των και για την επιµονή στην απόδοση των λεπτοµερειών. Οι θρόνοι του Χριστού και της Παναγίας απο- δίδονται µε αξιοσηµείωτη δεξιοτεχνία σε όλες τις λεπτομέρειες της ξυλογλυπτικής των ΧΚΧΧΙµικρογραφιών που τους κοσµούν, οι φορεσιές µε τα σχέδια της ύφανσης και τα λογής κεντίδια, τα ευαγγέλια και τα άµφια των Τριών Ιεραρχών µε θαυµαστή ακρίβεια, ο θώρακας του Αρχάγγελου Μιχαήλ µε όλο τον πλούτο των σφυρήλατων διακοσµητικών θεµάτων του. Τα πρόσωπα, όµως, έχουν τυπική και ουδέτερη διατύπωση, η προσπάθεια φυσικότητας στις πτυχώσεις των υφασµάτων δεν είναι αποτελεσματική.΄Ατονη η χρωµατική κλίµακα. Η εµφάνιση της οικογένειας Πιτένη, από τα 1872 και πέρα, δίνει καινούργια πνοή στη σαµαρινιώτικη ζωγραφική, την ανανεώνει τεχνοτροπικά και θεματολογικά, την αποσπά- ει από τη μακαριότητα στην οποία είχε βυθισθεί. Ενώ φαίνεται να συνεχίζει τους ζωγρά- φους της προηγούμενης γενιάς, κατά έναν περίεργο τρόπο µεταβάλει σε προτερήματα τα ελαττώµατά τους. O πατέρας Δηµήτριος Αδάµ Πιτένης εµφανίζεται, από όσα µας είναι γνω- στά, στο ναό του Αγίου Δηµητρίου Μηλιάς N. Κοζάνης, όπου εργάζεται κατά διαστήµατα α'ό τα 1872 ως τα 189168. Το έργο του δραστήριου αυτού ζωγράφου είναι τεράστιοδ9και άνισο.Θα σταθούµε σε µερικές µόνο από τις ζωγραφιές του, εκείνες που εκφράζουν πλη- Οξστ€Ωα την ανανεωτική πνοή που χάρισε, αυτός αλλά και τα παιδιά του, στη σαµαοινιώ- 29 τικη ζωγραφική. Στην εκκλησία της Θεοτόκου, στο Πυλωρί Βέντσιων, κατά την επιγραφή "'Ιστορίθη ούτος δ Τέµπλος έν έτει 1883 10βρίου 20/ Διά συνδρομής καί δαπάνης παπα Γεωργίου άπό χωρίον Παλεο|χώρι καί Κωνσταντίνου Γρίββα καί τού λοιπού χωρίου δι έπι/ τροπής δέ Ιωάννου Δ. Βλάχου καί 'Αθανασίου µοναχού| Αίωνάι τους ή µνήµη: Διά χειρός Δηµητρίου 'Α. Πιτένη/ Σαµαριναίος". Στις ποδιές του τέµπλου, αντί για τα συνηθισµένα ανθοδοχεία ή µπαρόκ διακοσµητικά, ο Πιτένης ζωγραφίζει τοπία. Μα η πρωτοτυπία του δε βρίσκεται εκεί, τοπία, έστω και σπάνια συναντούµε και σε άλλες ποδιές τέμπλων, όπως π.χ. στο ναό του Αγίου Κωνσταντίνου στο χωριό Αγία Σωτήρα Βοΐου /1867| και στον ΄Αγιο Αθανάσιο Διδυµοτείχου. Αυτό που είναι η µεγάλη του καινοτομία είναι ο λιτός και αυστη- ρός τρόπος µε τον οποίο τα αποδίδει, η μεταφυσική ατµόσφαιρα που αποπν =ουν. Πολύ πρίν από το Τζιόρτζιο ντε Κύρικο ζωγραφίζει µπροστά από έναν γαλαζοπράσινο ουρανό πα- ράξενο μοναχικά κτίρια, σιωπηλά και µυστηριακά. ΄3να μονόχρωµο παραπέτασμα µε βαρειές πτυχώσεις σκεπάζει µεγάλο µέρος της ζωγραφικής επιφάνειας. Τα άΞ1ΐ&! απροσδιόριστα, λιτά στο χρώμα, µε αψιδωτά στρόγγυλα και τετράγωνα ανοίγµατα που χάσκουν άδεια και άφωνα µε µιά σιγή γεµάτη µυστικά µηνύµατα. Κανένα δέντρο ή λουλόύδι δε γλυκαίνει το τοπίο. Στα 1901 - 2 ζωγραφίζει την εκκλησία των Αγίων Κωνσταντίνου και Έλένης στους Φι- λιππαίους, χωριό κοντά στη Σαµαρίνα. Εδώ το ζωγραφικό κλίµα είναι διαφορετικό. O Δηµ. Πιτένης συνδέει την αγιογραφία µε τις καλλίτερες επιτεύξεις της σύγχρονής του κοσμι- .'΄,ς λ".ϊκής γ,, τικής.Αν η ιγιογ;αφία είναι, ΄'εως την είπαν, ""Η ΄ι.'1 …' ΄ . εδώ γίνεται "δηµοτικό τραγούδι µε χρώματα". ο καβαλάρης 'Αγιος Ευστάθιος παµ…πξρπει στον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο ή στο "εγαλέξανδρο που την ίδιαν εποχή ο φουστανελλΐς 0εόφιλος φιλοτεχνούσε πάν ΄στούς τοίχους των πηλιορείτικων σπιτιών. Παραπέµπει, ακό- µα στούς στίχους που περιγράφουν έναν άλλον καβαλάρη "Αγιο, τον Γεώργιο:"..γριΒοκα- βαλάρη, αρµατωµένος µε σπαθί και µ΄αργυρό κοντάρι". Η Κοίμηση της Θεοτόκου, αν και ξεκινάει από παλιότερα πρότυπα, είναι περισσότερο ένα συγκινητικό χωριάτικο ξύδι. Μερικά κεφάλια γυναικών έχουν την αφέλεια αλλά και τη δύναµη των λαϊκών προσωπογρα- φιών της εποχής. Φυσικά, o Δηµ. Πιτένης δεν είναι ένα φαινόµενο ξεµοναχιασµένο από τον κοινωνικό του περίγυρο. Ζεί και εργάζεται σε παραδοσιακή κοινωνία που αποδιοργα- νώνεται, δεν είναι όµως ακόµα έτοιµη να παραδεχτεί και να αφοµοιώσει τις βαθειές κοι- νωνικές µεταλλαγές που την ελκύουν και τη φοβίζουν. Αισθάνεται πως µπαίνει σ΄έναν κόσµο άγνωστο και προσπαθεί να γαντζωθεί σε όσα της είναι οικεία και δοκιµασµένα στο χρόνο. ΄ΐτ1ι, ίσως, πρέπει να ερµηνεύσουμε τις ταλαντεύσεις του Δηµ. Πιτένη από το ςόβο του άγνωστου στη αιγουριά του κοντινού και γνώριµου. « . . … , ι . , ι κι Κία γιϊι αν, ι…υγιος κιι (ικόλ1ος, τοιχογραφ…υν στα 1908 την ι*"λΠσια 10€ 30 Θεοτόκου Κνίδης, στα Βέντσια. Επάνω σε γαλάζιο φόντο όρθιοι ΄Αγιοι στέκονται με ύφος χωρικών µπροστά στο φωτογραφικό φακό. Ανάμεσά τους ενδιαφέρουσες µορφές ο φουστανελ- λάς Νεﵴαρτυρας Γεώργιος "εξ Ιωαννίνων" και 0 'Αγιος Χριστόφορος µε το µικρό Ιησού στον όµο του. ΄Αλλοι ΄Αγιοι σε εγκόλπια, τα οποία περιβάλλονται από πλέγµατα κλιµατί- δας σε χρωµατική απόδοση που σκοπεύει στο διακοσμητικό αποτέλεσµα χωρίς να δεσµεύεται από τους φυσικούς χρωματισµούς. Αν και οι τοιχογραφίες είναι σχετικά πρόσφατες, έχουν υποστεί σηµαντικές φθορές. Στα 1909 επανέρχονται στην εκκλησία της Θεοτόκου στο Πυλω- ρί. Συνεχίζουν µε επιτυχία την πατρική παράδοση του λαϊκού καβαλάρη, με τα ίδια ίσως πρότυπα αλλά σε άλλη, ζεστότερη.χρωματική απόδοση. Μιά "υπερρεαλιστική" σύνθεση βρί- σκεται στο γυναικωνίτη. Πρόκειται για " Τό παγκόσμιον καί άδέκαστον Κριτήριον τού Κυ- ρίου καί Σωτήρος ήµών 'Ιησού Χριστού". Είναι μιά σύνθεση όπου κυριαρχούν το γαλάζιο σε δύο τόνους, το καφέ-γκρίζο και το κίτρινο. 'Ενας πελώριος αυγόσχηµος ήλιος με αν- θρώπινο πρόσωπο δεσπόζει στη σύνθεση. Θολό ποτάμι χωρίζει δύο ομάδες ανθρώπων. Αριστε- ρά, χοντρή αλυσσίδα περιζώνει την οµάδα των αμαρτωλών, ενώ η δεξιά ομάδα είναι ελεύ- θερη. Μέσα στο ποτάμι παρασύρονται από το ορμητικό νερό "οι άσεβείς", οι "πόρνοι" κ. λ.π. και όλοι οι "μιαροί καί άκάθαρτοι και προ πάντων οι άγνώµων 'Ιουδαίοι γραµµατείς και φαρισαίοι", όπως τους χαρακτηρίζουν επιγραφές σκόρπιες στο νερό. Τα ψυχρά χρώµατα, η μεγάλη κίτρινη κηλίδα του παραµορφωµένου,από κάποιαν άγνωστη πίεση, ηλιακού δίσκου, οι χοντρές αλυσσίδες, δημιουργούν ατμόσφαιρα φόβου και µυστηρίου. Ο Γεώργιος Δηµ. Πιτένης, που τον συναντούµε να ζωγραφίζει από τα 1883 στην Κι…"- 8ίτσα, τοιχογραφεί στα 1911 το νεότερο τµήµα του καθολικού Κοίµησης της Θεοτόκου στο Σπήλαιο Γρεβενών. Σε σχήµα αψίδας φιλοτεχνεί την Κοίμηση, σύνθεση λαϊκής φαντασίας, όπου ο Χριστός δέχεται την ψυχή της Παναγίας μέσα σε νεφέλη δόξας καφετιά με γκριξό- µε: ςι= 'τ…=.1ι?ώ….ιο. Φον … ; αν", γεµίζουν …-« _ pf; π.χ-'γε΄..'…ι…) νι Δ.…'ι΄ι ν ΄,. ! '…΄ . δε- ξιά και αριστερά των ιεραρχών δύο αγγελούδια ιταλικού ύφους. Τα κτίρια στο βάθος θυ- µίζουν εκείνα που βρίσκονται στις ποδιές του τέµπλου της Θεοτόκου στο Πυλωρί. Οι αραι- οί όρθιοι ΄Αγιοι προβάλλουν σε φόντο που µιµείται τοίχο χτισµένο ισοδομικά µε µεγάλους µαρµάρινους κυβόλιθους. Η κάτω σειρά των κιβόλιθων έχει χρώμα ώχρας µε καφετιά νερά, οι επάνω ανοιχτογάλαζονς µε σκουρογάλαζα νερά. Λεν πρόλειται για τη συνηθισμένη απο- µίμηση ορθοµαρμάρωσης που συνάτούµε στη χαµηλή ζώνη τοιχογραφημένων εκκλησιών, δηλα- δή για αντικατάσταση µε τη φτηνή ζωγραφική της δαπανηρής επικάλυψης του τοίχου µε μαρ- µάρινες πλάκες. Κύριο χαρακτηριστικό αυτών των απομιµήσεων είναι,οι ομόκενροι ρόμΒοι που σχηματίζουν τα νερά του µαρμάρου, όπως γινότανε συνήθως και στις πραγµατικές ορ- θοµαρμαρώσεις µε την κοπή σε φέτες του µαρµάρου και την τοποθέτησή τους αντικρυστά, κάθετα και οριζόντια. Στον Πιτένη άλλοι κυΞόλιθοι έχουν οριζόντια νερά, άλλοι κάθετα ' 31 λοξά, χωρίς συµμετρία. ΄Αλλωστε, δεν θα ήταν νοητή η αγιογράφηση επάνω σε ορθοµαρμά- ρωση. 3δώ ο Πιτένης αποσπά τους Αγίους από τη μεταφυσική απομόνωσή τους μεσα σ'ένα χρώµα -το γαλάζιο των Σαμαριναίων, κι όχι µόνον αυτών, ανακαλεί την απεραντωσύνη του ουρανού- και τους εντάσσει σε συγκεκριµμένο περιβάλλον που δίνει, µάλιστα, την αίσθη- ση της υλικής βαρύτητας. 'Οσο κι αν δεν ξέρουμε τις προθέσεις του ζωγράφου, το γεγο- νός της αποδοχής του έργου από τον επίτροπο της εκκλησίας Ιωάννη Ζήση και από τούς κατοίκους του χωριού φανερώνει πως με την αλλαγή της ιδεολογίας ακόµα και η συντηρη- τική αγιογραφία μπορεί να δεχθεί σημαντικές καινοτομίες. Και μιά παρατήρηση για την επιγραφή. Σ'αυτή o ζωγράφος µνημονεξει πως το έργο τελείωσε στις 19 Αυγούστου 1911 και συμπληρώνει:" ΑΡΧΙΕΡΑΤΕΥΟΝΤΟΣ το! ΠλΝΙΕΡΩΤ.ΤΟΤ ΑΓΙΟΥ ΓΡΕΒΕΝΩΝ Κι K: ΑΙ!!ΙΛΙΑΙΤΟν ΛΑΖΑΡΙΔΗ". Λίγο αργότερα, την 1η Οκτωβρίου του ίδιου χρόνου o Αιµιλιανός, σφοδρός επικριτής της ανθελληνικής πολιτικής των Νεοτούρκων, συλλαμβάνεται από αυτούς και σκοτώνεται στο χωριό Σχίνοβο. H δολοφονία αυτή ξεσήκωσε ζωηρές διαµαρτυρίες των Έλ- λήνων αντιπροσώπων στην τουρκική Εθνοσυνέλευση και παράλληλα οργανώνονται σε πολλά µέρη μνηµόσυνα και οµιλίες. Τότε σβύνεται από την επιγραφή η λέξη ΛΑΖΑΡΙΔΗ και στη θέση της γράφεται με πεζά γράµματα η λέξη "'Εθνομάρτυρος". 0 γρφικός χαρακτήρας δείχ- νει πως την έγραψε o Πιτένης. Θα μπορούσε κανένας να παρατηρήσει πως η αντικατάσταση αυτή'νά γίνει από το ζωγράφο με τα ίδια κεφαλαία γράµµατα κι έτσι να διατηρηθεί η o— αοιογένεια της επιγραφής. Αλλά η ημερομηνία της είναι προγενέστερη από το αποτνοικό "άνατο του ιιιιλιινού, κι αυτό έπρεπε να φαίνεται. ΐίναι πιθανή 1λλιγή να έγινε µερικούς μήνες, όταν πιά είχε ελευθερωθεί η περιοχή. Παράλληλα µε τους Πιτένηδες δρά και μιά άλλη οικογένεια ζωγράφων με αργηγό τον Αδάμο Χρ. Κράγια, που εργάζεται άλλοτε µε βοηθό το γιό του Δηµήτριο και άλλοτε τον ΤΟ ανεψΟό και µαθητή του Ζήση I. Ζήβα . Στα 1875 ζωγραφίζει την εκκλησία του λγίου Τω- άννου Καρυδίτσας Ηοµού Υοζάνης μαζί με το µαθητή του ?. Αδάμ, που πιθανό να είναι κι αυτός γιός του. ΄Αλλωστε και ο Δηµήτριος Αδ. Κράγιας, που αναλαβαίνει και µόνος του εργασίες, μερικές φορές υπογράφει ως Δηµήτριος 'Αδάµου υιός, όπως στην εκκλησία Παλαιοχωρίου Γρεβενών στα 1870, άλλοτε βάζει ολόκληρο το πατρώνυµο.πκππππκπκκππκ11ππ Πι παραγωγικότατοι αυτοί ζωγράφοι δεν φαίνεται να ενδιαφέρονται πάντοτε για την ποι- ότητα της ζωγραφικής των ούτε για την αντοχή των υλικών που χρησιμοποιούν. δύο άλλοι ζωργάφοι, ο Δηµήτριος Σίμου και ο Ληµήτριος Ιω. Σακουμάνος τοιχογρα- φούν στα 1102 την εκκλησία του Προφήτη Τλία στο Δρυµό Έλασσόνας. "υπικά δείγµατα της σαµαρινιώτικ1ς ζωγραφικής Χ&Ετων αρχών του αιώνα µας, αυτής που δεν συμµετέχει στο ανανεωτικό κίνηµα των Πιτένηδων. Γαλάζιο φόντο, µορφές στρογγυλές, επιγραφές µε πε- 'αύς 1γακτήρες του εδώ έχοτν εντονότερη την καλλιγραφική αιξοµείωση τον πλάτους των 32 γραµµών τους. Οι ολόσωµοι ΄Άγιοι είναι κοντόχοντροι, οι πολυπρόσωπες σκηνές στατικές, τα φυτικά διακοσµητικά ανάμεσα στα εγκόλπια χωρίς τη συνηθισµένη ευλυγισία. "ι εδώ ζωγραφίζεται o ιδρυτής της µονής Ζάβορδας 'Αγιος Νικάνωρ, όπως συµβαίνει συχνά σε εκ- κλησίες κτηνοτροφικών χωριών. ΄ΟΗως o 'Αγιος Μόδεστος, 0 'Αγιος Νικάνωρ θεωρείται προστάτης της κτηνοτροφίας, αν και η βιογραφία του δεν αναφέρει τίποτα σχετικό µε ία- ση ή άλλη ευεργετική επίδραση στα ζώαΤ1. Σε εικόνες του τέµπλου της Μονής Λεκατσά συναντούμε την υπογραφή του "Σαμαρινέως" Αθανασίου Τσούκα και τη χρονολογία 191672. Μία εικόνα του Νεομάρτυρα Γεωργίου, που βρίσκεται στο Μουσείο της Μακρινίτσας, µε την υπογραφή "χείρ Χ΄Ι: και Οίκ: Σ.μ.ρ.ν.υ." μας δίνει την ευκαιρία να διαλύσουμε την αρκετά διαδεδοµένη πλάνη ότι οι Σαμαρινα!ίοι ζωγράφοι "είναι οι μόνοι που εφιλο- τέχνησαν με φουστανέλλα τον ΄Αγιο Γεώργιο, τον νεοµάρτυρα τον εξ Ιωαννίνω"73. Μερικοί αποδίδουν σε σαµαρινιώτες ζωγράφους ανυπόγραφες εικόνες ή και τοιχογραφικά σύνολα αρ- κεί να συναντήσουν τη μορφή του Γεωργίου. Πρώτος που τον ζωγράφισε, δεκατρείς µόλις μέρες µετά το μαρτυρικό του θάνατο, είναι o Χιονιαδίτης Ζήκος Μιχαήλ και το έργο του αυτό έγινε πρότυπο για απανωτές εκδόσεις χαλκογραφιών από τις οποίες προέρχονται πάµ- πολλα άλλα έργα. Από τα 1838, χρονολογία του θανάτου του, οι Χιονιαδίτες δεν έπαψαν να απεικονίζουν τον ταπεινό ιπποκόµο από το Τσούρχλι74. Εκτός από τους Χιονιαδίτες, και άλλοι ζωγράφοι από χωριά και από τα Γιάννινα, ζωγράφισαν το ίδιο θέμα που το 00- ναντούμε από το Πήλιο /εκκλησία Ταξιαρχών "ηλεών/ µέχρι τη διλιππούπολη75. Χωρίς αξιώσεις εξαντλητικής καταγραφής των ζωγράφων της Σαμαρίνας, σημειώνουμε µερικά ακόμα ονόµατα που τα συναντήσαμε µόνο σε δημοσιευμένα κείµενα: Γεώργιος T00000- ρας, Μάστακας, Νίκζας, Δόντας?6, καθώς και ο " Δηµήτριος έκ κώµης Σαμαρίνης"?7 που δεν πρέπει να είναι ένας από τους τρείς Δημήτριους που ξέρουµε, τον Πιτένη, το Σίμου και το Σακουμάνο, γιατί αυτός ζωγραφίζει εικόνα στα 1856 και εκείνοι υπογράφουν έργα τους ως τις αρχές του 200ύ αιώνα. Στα έργα της σαμαρινιώτικης ζωγραφικής µπορούµε µε σιγουριά να προσθέσουμε και µερικά ανυπόγραφα που έχουν αναμφισβήτητη τη σφραγίδα της τέχνης της, όπως είναι οι τοιχογραφίες στις κόγχες του ιερού στις εκκλησίες του Αγίου Θωμά Ανθούσας και Ταξιαρ- χών Αιανής. Ανακεφαλαιόνοντας σύντομα την πορεία της σαµαρινιώτικης ζωγραφικής σηµειώνουμε πως ξεκινάει από τα αγιογραφικά εργαστήρια του Αγά ου ΄Ορους γιατί η πιθανοί ιδρυτές του τοπικού εργαστήριου εκεί έμαθαν την τέχνη τους αλλά και γιατί τα τεχνοτροπικά χα- ρακτηριστικά των πρώτων εκπροσώπων φανερώνουν έντονη επίδραση της νεορωσικής αγιογρα- ,ίας που κηδεµονεύει την αγορείτικη ζωγραφική από το 180 αιώνα. To φαινόµενο δεν είν1ι 33 τοπικό. Σηµειώσαµε παλιότερα τη σχέση της χιονιαδίτικης αγιογραφίας µε τη ζωγραφική δραστηριότητα της αθωνικής μοναστικής κοινότητας78. To ίδιο ισχύει γιά το εργαστήριο του Διονύσιου στα Φουρνά της Ευρυτανίας. Σε παρόμοια συµπεράσματα μας οδηγεί η απο- σπασµατική γνώση της τέχνης άλλων κέντων ζωγραφικής δραστηριότητας, όπως το Λινοτόπι, x τό Φορτόσι, το Καπέσοβο και η Σέλιρσα. Από τα µέσα του 19ου αιώνα και πέρα άλλα κέν- τρα σβύνουν και άλλα συνεχίζουν ανανεώνοντας τη ζωγραφική τους έκφραση, κατά τις επι- ταγές των καιρών. ΕΠΙΛΟΓΟΣ Η εργασία αυτή προσπάθησε να παρακολουθήσει την εξέλιξη της σαμαρινιώτικης ζωγρα- φικής από την εµφάνιση της συγκροτηµένη; δραστηριότητάς της ως το σβύσιμό της, τις πρώτες δεκαετίες του αιώνα µας. Λεν στόχευσε στή συγκρότηση ενός CORPUS των ζωγράφων της Σαμαρίνας αλλά στην παρακολούθησή της μέσα από το έργο των χαρακτηριστικών εκπρο- σώπων της με σύντομες, μερικές φορές µόνον ονομαστικές, μνείες των "συνδετικών" ζω- γράφων. Γι'αυτό παρέλειψε καλλιτέχνες σαμαρινιώτικης καταγωγής µε πλούσιο και σημαν- τικότατο έργο, αλλά µε καλλιτεχνική αφετηρία και εξέλιξη άσχετες προς τον τόπο κατα- γωγής τους, όπως π.χ. το Δημήτρη Γιολδάση. Λεν παρέλειψε, όμως, μερικές λεπτομέρειες, όπως η παρουσίαση επιγραφών είτε σε φωτογραφία, είτε σε σχέδιο, είτε με τυπογραφικά στοιχεία, πράγµα που ίσως θα ταίριαζε σε άλλου είδους εργασία. Από το πλήθος των επι- γραφών παρουσιάζονται µόνον εκείνες που έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, όπως αυτές που µε τη σύνταξη και την ορθογραφία τους χαρακτηρίζουν το µορφωτικό επίπεδο, άλλες του δίνουν συντοµογραφίες του ονόµατος του χωριού -πράγμα που, απ'όσο ξέρουμε είναι ιδιο- µορφία των Σαμαριναίων- ή δίνουν ερµηνεία του ονόµατος του χωριού, όπως εκείνη που το γράφει "αµαρίνα" από το άϊ-Μαρίνα, δίνοντας στό όνοµα ελληνική προέλευση. Γενικά, όπου έγινε χρήση λεπτοµερειών αυτές διαλάχτηκαν για να χρωµατίσουν το σύνολο. ΄Οπου σημειώνονται βιβλιογραφικές παραποµπές για εικόνες ή σύνολα δεν σηµαίνει πως η µελέτη στηρίχθηκε αποκλειστικά σ΄αυτές, εκτός από τις περιπτώσεις που ρητά δη- λώνονται στο κείμενο. Η επιτόπια μελέτη, σε συνδυασµό µε τη φωτογράφιση, είναι το βά- θρο επάνω στο οποίο στηρίχθηκε η εργασία αυτή. "οµίοαµε, όµως, πως ήταν χρέος µας να µνημονεύσουµε όσους πρίν από µας είχαν συγκεντρώσει πληροφοριακό υλικό και σε με- ρικές περιπτώσεις οι δηµοσιεύσεις τους µας οδήγησαν στούς τόπους όπου βρίσκονται τα έργα, μιάς και ο χώρος μέσα σρον οποίο εργάσθηκαν οι Γαµαρινιώτες ζωγράφοι είναι εν- ρύτατος, από την Πελοπόννησο ως τη Γιουγκοσλαβία και τη Εουλγαρία, µε χιλιάδες χωριών και πολύ περισσότερες εκκλησίες, ξωκκλήσια και μοναστήρια. Ας προσθέσουµε ότι πολλές ηικρές εικόνες θ"ι΄ακονται σε εικ«)νο=':τίοια σπιτιών… -. (. …, .χ … , τ. τ … ΐ1'ΐιΠενΟυ €4…αυι΄ζ' 'ιτ:ιιν Οι ,l'fi, [pjlv-xnvaK'iil Κ1ι ΠΚ|π;' ε;τι…ι1τι… _ . o ' 34 κή" ζωγραφική, µ΄όλη την αντιπάθεια που τρέφει o συγγραφέας του βιβλίου αυτού προς τέτοιυ είδους ταυτίσεις. Εδώ, όμως, είναι τόσο εντυπωσιακή η αντιστοιχία που είναι χρήσιμη η αναφορά σε µορφές σύγχρονης τέχνης γνωστές στο μέσο αναγνώστη. Οι Σαµαρινιώτες ζωγράφοι δεν είναι οι μόνοι που κατάγονται από τη Βορειοδυτική Ελλάδα. Πολλά είναι τα χωριά καταγωγής των ταπεινών αγιογράφων= Καλαρρύτες, Λιγκιάδες, Ψσεπέλοβο, Κορύτιανη, Αοζέτσι, Μπαµπούρι, Αραγομή, ΐονοδέντρι, Γρεβενίτι, "έτσοβο, Παργα, 'Ανω Σουδενά, Φανερωμένη, πηγές, Πωγωνιανή, τέρμα, , Κριμήνι, η πόλη Ριάν- νινα...[διαίτερη επίδοση στην αγιογραφία είχαν το Καπέσοβο, το Φορτόσι και οι γνωστοί μας Χιονιάδες. ? αγιογράφηση των εκκλησιών δεν γινότανε πάντα µονομιάς. Πολλές φορές μεσολαβού- σαν αρκετά χρόνια από τη μία φάση των εργασιών ως την επόμενη, που δεν είχε αναγκα- στικά τους ίδιους εκτελεστές. Στα δύσκολα χρόνια της Τουρκοκρατίας δεν ήταν καθόλου εύκολη η συγκέντρωση του ποσού που χρειαζόταν αν και οι αμοιβές των αγιογράφων κάθε άλλο παρά υψηλές αποδεικνύονται από τα στοιχεία που κατέχουμε. Ρικόνα των επίµονων και μακροχρόνιων προσπαθειών για να ολοκληρωθεί η αγιογράφηση µιάς εκκλησίας µας δί- νει απόσπασµα από "ενθύμηση" εκκλησιάς της Κόνιτσας: "..καί πάλιν µετά πολλά έξοδα 2311 έφτιασαν τόν άρθηκα καί έζωγράφησαν έν πρώτοις τόν άρθηκα καί ύστερα τό άγιο βήμα καί διά νά μήν είναι τίποτα κλισιαστικό διά νά δώσουν τό …ά- των ζωγράφω9 καί έβαλεν ό Παπά "ανθέος δ πνευματικός καί έγραψαν πρόθεδι τό κάθε όνοµα πρός γρόσια έκατό. καί u ι , | , l‘ έγοτΡεν όνόυατα σαράντα Ea υστερα μέ χρονους έχειρ=τονηθηκα εγω δ ταπεινός νικοΛιος &". ερεύς άπό χύ αχιβ /1612/ καί έγινεν πάλιν συνδρομή καί την άποστόρισαν ...καί μετά & | , ταυτα εγραφτη δ Ρίκος δ γραµµατικός δι άσπρα έννεακόσια καί ίστοοίθη καί τό κάτω μέ- 00c τής έκκλησίας' καί τόν τοίχου τόν άλλον τόν ίστόρησε δ νι....μπέκιου καί ό αιχά- Ana" T9. Τώρα πιά τα τέκνα της ?αµαρίνας έπαψαν να ιστορούν τους τοίχους των εκκλησιών και να φιλοτεχνούν εικόνες. Σκορπισµένα στα πέρατα της Ελλάδας, αλλά και της Γης,προκό- βουν στις επιστήµες, στο εμπόριο, στις τέχνες και σε άλλα επαγγέλµατα. Δεν έχουµε πα- ρά να επαναλάβουµε, ύστερα από εβδομήντα χρόνια τη διαβεβαίωση πως "κανένας απ'όσους επισκέφθηκαν το χωριό δεν θα παραλείψει να ευχηθεί γιά την ακµή του και την προκοπή του"8Ο. 2. 3. 9. 1Ο.Ξκδοτική΄ Αθηνών; Ιστορία του Ελληνικού Έθνους. Τόµος ΙΑ΄. Αθήνα 19?Ξ, '€λ. 1"N 11. 12- 13. 14. 15. 16. 17. 18 35 ΠΑΡΑΠΟΜΠΒΣ Κίτσος Α. Μακρής= Χιονιαδίτες Ζωγράφοι. Αθήνα 1981, σελ. 29 κ.ε. Νίκος Γ. Σβορώνος: Ανάλεκτα Νεοελληνικής Ιστορίας και Ιστοριογραφίας. Αθήνα 1951, σελ. 383. Αγγελική… Χατζημιχάλη: Σαρακατσάνοι.Τόμος πρώτος, μέρος α: Αθήνα 1953, σελ. ρδ΄. Περισσότερα στοιχεία για παράγωγα, υποκοριστικά, τόπωνύμια, σύνθετα, στη μελέτη του Δημητρίου I. Γεωργαντή : Περί των Σαρακατσαναίων. Αρχείου του Θρακικού Λαογρα- φικού και Γλωσσικού Υλικού.Αθήνα 1947-48, σελ. 221. Χρήστος M. E010kcf6nj H Πίνδος και τα Χωριά της.Β'έκδοση. Αθήνα 1851, σελ. 87. Την άποψη αυτή υποστηρίζουν και άλλοι. Βλέπε: Ι.Α.Θωμόπουλου= T0 Τοπωνυµικά µας.Θεσ- σαλονίκη 1958, σελ. 48. Απόστολος Βακαλόπουλος: Ιστορία του Νέου Ελληνισμού. τόμος Β΄Τουρκοκρατία 1453-1669. Θεσσαλονίκη 1964, σελ. 84. Στέργιος Z. Παπαγεωργίουι T0 κατά τον Γάµον 'Εθιμα εν Σαµαρίνα της Μακεδονίας. Λαο- γραφία.Τόμος B: τεύχος Β΄- Γ΄. Αθήνα 1910, σελ. 432. Τάκης Γ. Κανδηλώρος: Λήµα'Βλάχοι. Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια Πυρσού. Αθήνα Τηλέµαχος Μ. Κατσουγιάννης Περί των Βλάχων των Ελληνικών Χωρών,Β΄Ξκ του Βίου και και της Ιστορίας των Κουτσοβλάχων επί Τουρκοκρατίας. Θεσσαλονίκη 1966, σελ. 14. ΤΡΑΙΑΝ 3ΤΟΙΑΝΟΥΙ : Ο Κατακτητής Ορθόδοξος Έαλκάνιος ΄Ξµπορος. Ττον τόµο Σπ. Ασ- δραχά /8ισαγωγή - Επιλογή Κειµένων/: Η Οικονομική Δομή 1B0 Βαλκανικών-Χωρών:-1ΞοΞ: 19ος Αιώνας.Αθήνα 1979, σελ. 310. Απόστολος Βακαλόπουλος: όπου παραπάνω, σελ.215. Κώστας Κρυστάλλης: ΄Απαντα. Επιµέλεια Γ. Βαλέτα. ψόρος Β΄. Αθήνα 1959, σελ… 473. Οδοιπορικά Ηπείρου και Θεσσαλίας,υπό του παρά τω Υπουργείω των Στρατιωτικών Γκι- τελικού Γραφείου. Αθήνα 1880. Νιχαήλ Χουλιαράκης : Γεωγραφική και Πληθυσµιακή Εξέλιξις της Ελλάδος, 1881 - 1959. Τόµος Β΄. Αθήνα 19?5. σελ. 89. Νέα Παγκόσµια Εγκυκλοπαίδεια, Τόµος 26ος. Αθήνα. T10 λήµα Σαμαρίνα. Κώστας Κρυστάλλης= όπου παραπάνω, σελ. 425. Κίτσος Α. Ηακρής: Η Χειροτεχνία εν Θεσσαλία. Λάρισα 1966, σελ. 12. 19. ΡΜΜΜ-π Π. Ρέλκος: H Έπισκοπή Δοµενίκου και Ελασσώνος. Ελασσόνα 1980: σελ.1ΟΙ. 20. T‘aoU-Jmfi Ρόκου : To Καµίνι. Ανάτυπο από τα ΞΞΞξρωΞ:κΞ-Ξ;Ξν:κά.Γιάννινα 1981, τλ. 347. 21. TFAIAN 3ΤΟΙΑΝΟ?ΙΟΗ= όπου παραπάνω, σελ. 310. To βιβλίο των WAGE και ΤΗΟΉΡΞΟΝ εί- ναι γεμάτο από πληροφορίες για τη δρά ση των κλεφτών της Σαµαρίνας. Ανεφξρονται και οι Γούσιος Δίσπουλης, Σίµικας, Νάκης Πόλος, Νάκης Καταραχιάς, οι τρεις αδελ- φοί Σκράκου, ο Τζίμας, ο Γιώργης και o Ζήσης. 22, LOUISA SYNDICA . τΑουπρΑ: αυπτΡΕ3 SAINTS LOCAUX DE LA MACEDOINE Β'ομΕςΤ Ξ… ΌΈ ,… ΞΡΙΡΕ ΕΤ ΒΕΠ? ΙσΟΝΟΝσΉΑΡΗΙΕ./Ανάτυπο/. Σόφια 1966. Λεπτοµέρεις του µαρτυρίου του μεταφέρει από τον Πουκεβίλ ο Κ. Σάθας |Τουρκοκρατουμένη Ελλάς,Αθήνα 1869, σελ. 592 - 594/ όπου όµως δίνεται άλλη άποψη για τη στάση του Δημήτριου, όχι και τόσο κολακευτική: "διέτρεξε κατά τας θυελώδεις εκείνας ημέρας τας διηρεθισµξναζ επαρχίας ίνα κατευνάσει τα πνεύματα, και επαναγάγει τους ανθρώπους υπό τον ζυγόν της Ena— …ής. Πλην καταγγελθείς ως δηµεγέρτης συνελήφθη μετά του Ελαχάβα και πλήρης αλύσεω' εσύρθη προ του σατράπου των Ιωαννίνων". ?". Κόστας ι'ρυε.τάλλης : όπου παραπάνω, σελ. 300. ε,. To Σημειώματάριο ενός Ηετσοβίτη 18?1-1943.Επιμξλεια - ΠΩΟλεγδµενα Γεωργίου Σλατά on. Αθήνα 1972, σελ. 11° 26. Ν. Θωμάς: Μία Σχηµατική Παράσταση που δείχνει τη Διάταξη με την οποία ξορεύεται ο "Τσιάτσιος". Εφηµ. Η Ωραία Σαµαρίνα, Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 1981. 27. Κίτσος Α. Μακρής: To Nouaotfipt του Κλεινοβού και οι Επιγραφές του. Βήµατα. Αθήνα 1979, σελ. 252. 28. Γεώργιος Κ. Γάγαρης= Δωδώνη,*Εικονογραφημένον Ηπειρωτικόν Ημερολόγιον.΄Ετος Α'. Αθήνα 1896, σελ. 174. 29. Κώστας Κρυστάλλης: όπου παραπάνω, σελ. 315. 30. n. Αραβαντινού= Συλλογή Δηµωδών Ασμάτων της Ηπείρου.Αθήνα 1880, σελ. 43. 31. Γ. Έαβαρέτος= O Αλή Πασάς από την άλλην Πλευράν./διάλεξη/ Αθήνα 1930, σελ. 5 32. Κώστας Κρυοτάλλης= όπου παραπάνω, σελ. 318 33. Δημ. Λουκάτος= Λαογραφική Αποστολή στα Θεσσαλικό 'Αγραφα. Επετηρίδα του Λαογραφι- κού Αρχείου της Ακαδηµίας Αθηνών.Τόμος 11-12, 1958ξ'59. Αθήνα 1960, οελ.295-312. Αποτρεπτική και φυλακτική ενέργεια έχουν και τα "υψωμένα" δέντρα στα τέσσερα ση- μεία του ορίζοντα/ Γ. Αικατερινίδης= Εαρινά 'Εθιμα από την Περιοχήν των Σερρών. Πρακτικά Α΄Συμποσίου Λαογραφίας του Βορειοελλαδικού Χώρου. Ι.Η.Χ.Α. Θεσσαλονίκη 1975, σελ. 17 - 19. 34. Γ. Δηµητροκάληςτ Θρησκειολογικές και Λαογραφικές Παρατηρήσεις στην Πολεοδομική Διάρθρωση Θρακιτών Όι ι(μών. Πρακτικά Γ'Συμποσίου Λαογραφίας το" Βορειοελλαδικού Χώρου.Θεσοαλονίκη 1979, σελ. 199 - 231. 35. Κώστας Κρυστάλληςϊ'όπου παραπάνω, σελ. 209 37 36. Α. Ξυγγόπουλοη: Μεγάλη Παναγιά. Δελτίον της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Σλλάδος.Τόµος Βος. Αθήνα 1923, σελ. 121. -..-- ..------ 37. Κίτσος Α. Μακρής: H Ξυλογλυπτική του Πηλίου. Βόλος 1958, σελ. 15. 38. Χριστόφορος Περραιβός: Ιστορία του Σουλίου και της Πάργας.Αθήνα 1857, σελ. 35. 39. Κίτσος Α. Μακρής! Ελληνική Καλλιτεχνική Παράδοση και Σύγχρονη Χειροτεχνία. Αθήνα 1981, σελ. 9. 40. Κίτσος Α. Μακρής: Συναπάντημα στους Αιώνες. Περιοδ. Δίαυλος.Τεύχος 2ο. Βόλος 1967. 41. Αγγελική Χατζημιχάλη: Σαρακατσάνοι.Τόμος πρώτος, μέρος Α΄. Αθήνα 1957, σελ. ρπέ. 42. Κώστας Κρυστάλλης: ΄ΑπανΞ3: Εισαγωγή - Κατάταξη - Σχόλια Κ. Πορφύρη. Αθήνα, σελ. 303. 43. Χρήστος !!. Ενισλείδης: Ξ Πίνδος και τα Χωριά της.Β'…Εκδοση- Αθήνα 1951ρσΞΞΟ ζΞδ" λαιο Γρεβενών εργάσθηκαν και άλλοι Σαµαρινιώτες ζωγράφοι. 44. Δημήτριος Σισιλιάνος: 'Ελληνες Αγιογράφοι μετά την ΄Αλωσιν. Αθήνα ‘935, σελ.76. 45. Δηµήτριος Σισιλιάνος: όπου παραπάνω, σελ. 85. 46. Χρήστος Ενισλείδηςι όπου παραπάνω, σελ. 92. 47. Α. :. Β. WAGE — M.S.TEC§PSON:OL Νομάδες της Βαλκανικής. Λονδίνο 1914, κεφάλαιο 5ο, σελ.91. 48. Πάνος Βασιλείου: Ευγένιος Γιαννούλης ο Αιτωλός.Αθήνα 1977, σελ. 102. 49. Θεοφάνης εξ Αγράφων : Βίος Διονυσίου του εκ Φουρνά.Εισαγωγή και Σημειώσεις Κ. 5. Δηµαρά. Αθήνα 1938, σελ. 32. 50. Γεώργιος Θ. Δυριτζής= Οι Αγωνισταί της Σαµαρίνας Δημήτριος o Yeopiotuc Hat 8552;“ ρος ο Εθνοκήρυκας.Κοζάνη 1968, σελ. 6. 51. Μιχαήλ Αθ. Καλινδέρης= Απόσπασμα ΔΘδαχής Κοσµά του Αιτωλού.Θεσσαλονίκη 1965, σελ. 16. 52. Ιωάννης Παπασωτηρίου: Επαρχία Τρικάλων. Θεσσαλικά Χρονικά.Πανηγυρικός τόµος. Αθή- 2223 να 1935, σελ. 291. Αν και o τόµος έχει χρονολογία έκδοσης 1935, τυπωθηκε πο 'αρ- γότερα, αφού αναφέρει γεγονότα ως τα 1938. 53. Αρχείο Κίτσου Α. Μακρή. Εγγραφές 1960 και 1962. 54. Κίτσος Α. Μακρής; Βζωγραφίσθη στανικώς. Βήματα.Αθήνα 1979, σελ. 220. ..-… 55. Νικόλαος Γ. Πολίτης: Γνωστοί Ποιηταί Δημοτικών Ασµάτων. Λαογραφία, τόμος Ξ: τεύ- χος Δ΄. Αθήνα 1016, σελ. 489. r16. Γεώργίοη .Παίσιος= Αγιογραφία και Αγιογράφοι των Χιονιάδων.Γιάννινα 1962, σελ.1Ό1, 107, 110. ‘7. Κίτσος Α. Μακρής: To "οναστήρι του Κλεανοβού και οι Επιγραφές του. Βήματα.Αθήνα 1)ή9, σελ. ΐΓ?ι … η . ?ε … Η υ"'΄ι: ι'1ς ναί . " άφΟι. "μη…. ΐ11ή:΄ττ. Αθήνα 38 59. Κίτσος Α. Μακρής: Η Εκκλησία της Κυρά-Βασιλικής και το Λαϊκό Ποτραίτο της ΌΡ"4- δοξης Γυναίκας του Αλή Πασά. Βήματα.Αθήνα 1979, σελ. 193. 60. Γρηγ. Π. Βέλκος: Η Επισκοπή Δομενίκου και Ξλασσώνος.Ξλασσόνα 1980, σελ. 192. 61.Αάζαρος Α. Παπαϊωάννου: Η Κορυφή Βοΐου.Θεσσαλονίκη 1973, σελ. 51. -...------… 52. ‘firng H. Βογιατζής, ? Θεσσαλική Ζωγραφική. Αθήνα 1980, σελ. 53. ,— αι… Σπύρος Ρουσελίμης= Αρχαιότητες της Θεσπρωτίας.Γιάννινα 1980, σελ. ;…5. O\ να . Ολ & ο Δηµήτριος Μακρής: Σαμαριναίοι Ζωγράφοι του Νοµού Κοζάνης. Περ. Ήακεδονική Ζωή. Τεύχος 84, Μάϊος 1973, σελ. 21. 65. Χαρ. Ρεμπέλης= Η Ιερά !!ονή Ζίρµας. Ηπειρωτικά Χρονικά. ΄Ξτος 5, τεύχος Α-Β. Γιάν- νινα 1930, σελ. 25. 66. Επιστολή του της 10. 10. 1983. Αρχείο Κ.Α.Μακρή. Περιέχει 21 ονόματα ζωγράφων, από τα οποία τα 17 αναφέρονται σε άλλα σηµεία του κειμένου. 67. Νικόλαος Μπάλλας: Ιστορία του Κρουσόβου. Θεσσαλονίκη 1962, σελ. 24. 68. Δηµήτριος Μακρής: όπου παραπάνω, σελ 22. 69.1872: τοιχογραφίες Αγίου Δημητρίου Ασπρούλας. 1877: εικόνα Αγ. Γεωργίου, εκκλησία Αγ. Γεωργίου Αιανής "Διά συνδροµής τού Ασύλου σου στεργιώπκου συνβείας καί XXIII τών τέκνων. αίωνία τους η μνήμη. 1877 Μαρτίου:1Ο". 1878: Μέγας Αρχιεοεός στο δεσ- ποτικό Θρόνο Αγ. Γεωργίου Αιανής "Διά συνδροµής καί Δαπάνης τόν δούλον τού Θεού στερ- γίου κύρινας καί τέκνων αύτού 'Ιωάννου καί Τζότζα εστω είς µνηµόσυνον τζίνιον. 1878 ΄Απριλίου 27". 1880: 'Αγιος Ιωάννης Λευκοπηγής, 1Ο"8= τοιχογΡιΉίες ΐρ- ; Ηλία |Χαμηλού Ηλία/ Κοζάνης. 1888: Μεταμόρφωση Κοζάνης. 1891: Εσταυρωµένος στο ναό Ταξιαρχών Χρωµίου. TO. "... Αδάµος Χρ. Κρόγιας. O τελευταίος φέρεται ζωγραφίσας εις τον "adv του Αγίου Δηµητρίου εις το Μεσολούρι, χορηγούντων των οπλαρχηγών …ότσικα και Γώγου "Λιά χειρός 'Αδάμου Χρ. Κρόγια, µαθητής δε Ζήσης I. zdeag. Μεσολοδρι 1867, Οκτωβρίου 17". Χρ. Ενισλείδου: Η Πίνδος και τα Χωριά της. Αθήνα 1951, σελ. 91. 71. Λουίζα Συνδίκα - Λαούρδα= Μία Εικόνα του Αγίου Πικάνορος. Ανάτυπο από τα Μακεδο- νικά.Θεσσαλονίκη 1958, σελ. 427. 72. Σπύρος Μουσελίµης: Αρχαιότητες της Εεσπρωτίας. Γιάννινα 1980, σελ. 222. 73. Μιλτιάδης Παπαθανασίου: ΄Βκλεισαν 150 Χρόνια από την Αγιογράφηση της M. Παναγιάς. Εφημ. Η Ωραία Σαμαρίνα. Αθήνα, Ιούλιος - Αύγουστος 1979, σελ. 3 74. Κίτσος Α. Μακρής: Χιονιαδίτες Ζωγράφοι.Αθήνα 1981, σελ. 45 και εικόνα 31. 75. KITSOS Α. ΜΑΚΈΙΒ: CHALOOGFAPHIES GRECGUES ΑΟΚ ΡΑΥ3 BALCANIGUES PENDANT LE XIX SIECLE. Ανακοίνωση στο Συνέδριο Βαλκανινών Σπουδών Βάρνας.| Ανάτυπο|. Θεσσαλο- νίκη 1976. , IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII 39 76. Μιλτιάδης Παπαθανασίου: ΄Εκλεισαν 150 Χρόνια από την Αγιογράφηση της !!. Παναγιάς. Εφημ. Η Ωραία Σαµαρίνα. Αθήνα, Ιούλιος - Αύγουστος 1979, σελ. 3. 77. Αοιίζα Συνδίκα- Ααούρδα: Μία Εικόνα του Αγίου Πικάνορος. Ανάτυπο από τα μακεδο- νικά.Θεσσαλονίκη 1958, σελ. 427. 78. Κίτσος Α. Μακρής: Χιονιαδίτες Ζωγράφοι.Αθήνα 1981, σελ. 31. 79. Αθηναγόρας, Μητροπολίής Παραμυθιάς και Πάργας: πέος Κουβαράς. Ηπειρωτικά Χρονικά, ΄Ετος 4o, τεύχος Α και Β . Γιάννινα 1929, σελ. 14. 80. WAGE - THOMPSON: THE NOMADS OF THE BALKANS. Λονδίνο 1914. Στο κλείσαμο του VII κεφάλαιου " Η Ιστορία της Σαμαρίνας".

ΠΡΟΛΟΓΟΣ. H εργασία αυτή επιχειρεί να παρουσιάσει µιά συνοπτική εικόνα της τέχνης των Βλάχων ζωγράφων της Σαµαρίνας από τα τέλη του 18ου αιώνα ως τις αρχές του 200ύ. Βέβαια, οι χειροτέχνες ζωγράφοι του ορεινού αυτού χωριού δεν δηµιούργησαν κάποια ιδιαίτερη "Σχολή", πράγμα που συµβαίνει µε όλους τους οµότεχνους που κατάγονται α- πό διάφορα χωριά όχι µόνο της περιοχής αλλά ολόκληρου του ηπειρωτικού κορμού της Ελλάδας. Ξεκινούν όλοι από κοινές ρίζες, δέχονται τις ίδιες περίπου επιδράσεις, ερ- γάζονται κάτω από παραπλήσιες συνθήκες, κινούνται στον ίδιο χώρο, καλύπτουν συγγε- νικές ανάγκες και εκφράζουν την ίδιαν ιδεολογία. Ωστόσο, οι υπερβολικές γενικεύσεις είναι επικίνδυνες επειδή υπάρχουν και ιδιαιτερότητες που, όσο κι αν δεν διαφοροποι- ούν ριζικά τις δραστηριότητες που ακτινώνονται από πολλά κέντρα, προσφέρουν μιά γο- ητευτική ποικιλία αποχρώσεων, βοηθούν στην επισήμανση των διαθλάσεων που προκαλεί το πολιτιστικό µικροκλίµα κάθε τόπου και προσφέρουν στοιχεία στο μελλοντικό μελετη- τή που θα επιχειρήσει µιά συνθετική µελέτη της νεοελληνικής ζωγραφικής παράδοσης. Η αγιογραφία των ζωγράφων της Σαµαρίνας αρχικά συµπορεύεται με την αγιογραφία των Χιονιαδιτών ζωγράφων1. Υπάρχει όµως μιά στιγµή, χοντρικά γύρω στα 1860, που παρατη- ρείται σηµαντική απόκλιση. Οι Χιονιαδίτες ζωγράφοι τρέπονται και σε άλλες μορφές ζωγραφικής, στο τοπίο, στη νεκρή φύση, στην ιστορική σκηνή, στην προσωπογραφία. Η ανανεωτική πίεση που υφίστανται από την αλλαγή του πολιτιστικού κλίματος διοχετεύε- ται κυρίως στην "κοσμική"ζωγραφική κι έτσι παραµένουν συντηρητικότεροι στην, από τη φύση της βραδυκίνητη, αγιογραφία. Οι Σαµαρινιώτες, όµως, ζωγράφοι περιορίζονται απο- κλειστικά στην αγιογραφία και η ανανεωτική πίεση διοχετεύεται µε τόλμη στο είδος αυ- τό της τέχνης, όπως θα δούμε όταν θα εξετάζουμε το έργο τους.΄Οσο κι αν η κοινωνία των χωριών όπου ζούν και εργάζονται είναι παραδοσιακή και η οικονοµία τους αγροτο- κτηνοτροφική, "o µεσολαβητικός ρόλος αυτών των στρωµάτων |μεταπρατική αστική τάξη και διανοούµενοι| στην παραδοσιακή και θεµελιακά αγροτική ελληνική κοινωνία, τείνει να τη διαφοροποιήσει, δηµιουργόντας τους όρους που θα επιτρέψουν με το πέρασμα του χρόνου, την οικονομική και πολιτιστική συσωμάτωση του ελληνισμού στο δυτικό κόσµο"2. Στη ζωγραφική, καθώς και στις άλλες τέχνες, φτάνουν, έστω και καθυστερηµένα και εξα- σθενηµένα, τα ρεύµατα της ευρωπαϊκής τέχνης όπως το μπαρόκ και ο νεοκλασσικισµ6ς. Και δεν αναφερόμαστε εδώ στο "λόγιο" νεοκλασσικισμό των µεγάρων της Αθήνας, της λύ- ρας, της Θεσσαλονίκης, της Καλαµάτας, της Πάτρας και άλλων αστικών κέντρων, ούτε στο "λαϊκό" των ταπεινών χτισµάτων στις συνοικίες τους, αλλά στις νεοκλασσικές ζω- γραφιές σε σπίτια ορεινών παραδοσιακών οικισμών, όπως το Πάπιγκο, το Νυµφαίο, η Κλει- σούρα.... Ας σημειώσουµε εδώ ότι η Σαµαρίνα δεν ήταν μόνο μεγάλο κτηνοτροφικό χωριό 2 αλλά και δραστήριο µεταποιητικό και εµπορικό κέντρο. Η µελέτη της σαµαρινιώτικης αγιογραφίας θα στηριχθεί στους πιό αντιπροσωπευτι- κούς ζωγράφους κάθε φάσης της εξέλιξής της, στο γενικό πολιτιστικό κλίµα των βλάχι- κων ορεινών οικισµών αλλά και στην ιδιοµορφία της ζωής του χωριού αυτού. Δεν πρέπει να ξεχνούµε πως η Σαµαρίνα ερηµώνεται τελείως από το Φθιπόπωρο ως την ΄Ανοιξη και οι κάτοικοί της σκορπίζονται είτε στα κτηνοτροφικά χειµαδιά είτε σε αστικά κέντρα, παλιότερα σχεδόν αποκλειστικά στα Γρεβενά, τα Τρίκαλα και τη Λάρισα, αργότερα όµως και σ'άλλες µεγάλες πόλεις όπως η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη και ο Βόλος. Αυτό είχε, βέβαι- α, σοβαρές συνέπειες στη διαμόρφωση της ιδεολογίας των.Από παλιά οι ?αµαρινιώτες συμβιώνουν μόνο µερικούς µήνες. Τους υπόλοιπους είναι σκορπισµένοι σε πολιτείες, χω- ριά και λιβάδια. Είναι κτηνοτρόφοι, έμποροι, βιοτέχνες, μικροεπαγγελματίες, επιστή- µονες, υπάλληλοι, δηλαδή έχουν ενταχθεί σε ποικίλες επαγγελματικές-ταξικές ενότητες. ΄Εχουν συχνές επιγαµίες με ελληνόφωνους.΄Ετσι, δεν έχουν κοινά έθιµα Χριστουγέννων, δοξασίες γιά το Δωδεκαήµερο κ.λ.π. Εποχιακά μετακινούµενοι πληθυσμοί ήταν και οι δα- ρακατσάνοι, αλλά αυτοί, την περίοδο που µελετούμε, ήταν αποκλειστικά κτηνοτρόφοι µε σταθερή µορφή κοινωνικού βίου στηριγµένη στην κτηνοτροφική µονάδα, το τσελιγγάτο, ενιαία ιδεολογία και κοινές μορφές του υλικού βίου. ΄Οπως σηµειώνει η Αγγελική ξα- τζηµιχάλη,"..ενώ οι Κουτσόβλαχοι, σαν αποκαταστημένοι ημινοµάδες, εκµεταλλεύθηκαν και βιοτεχνικά το κτηνοτροφικό επάγγελµα και οι περισσότεροι ασχολούνταν, όπως είναι γνωστό, με τις τέχνες και το εµπόριο, οι Σαρακατσάνοι ποτέ δεν εκμεταλλεύθηκαν βιο- τεχνικά τα προϊόντα τους και κανένας δε σκέφθηκε να φτιάσει ένα αντικείµενο γιά με- ταπώληση"3. 11άµοι *αρακατσάνων με Βλάχους ή Γραικούς ήταν σπανιότατοι.΄Ολα αυτά, βέ- βαια ως τον δεύτερο παγκόσµιο πόλεµο. ΒΣτούς Σαμαρινιώτες σηµαντική βαρύτητα έχουν τα έθιμα του Δεκαπενταύγουστου, όταν γιορτάζει η κεντρική εκκλησία του χωριού, η Με- γάλη Παναγιά, την πρώτη µέρα µε το γιορταστικό ψήσιμο σουβλισμένου αρνιού, όπου συγ- κεντρώνεται το συγγενολόγι, και τη δεύτερη µε τη γενική σύναξη στην ευρύχωρη αυλή της εκκλησίας, όπου χορεύεται ο "τσιάτσιος". Δεν πρόκειται για καθαυτό χορό αφού δεν έχει ούτε χορευτικό ρυθµό ούτε ποικίλους βηµατισµούς. Ουσιαστικά είναι πολυάνθρωπη πα πυκνή αλυσσίδα που κινείται αργά. Θα έλεγε κανένας πως εκείνη την ώρα αισθάνονται ότι αποτελούν ένα σ ύ ν ο λ ο που σµίγει ύστερα από πολύµηνο χωρισµό και χαίρονται αυτό το σµίξιμο. " διαδικασία αυτού του ανταµώµατος συντελείται σε τρείς ευρυνόµε- νους κύκλους= τις παραµονές συγκεντρώνεται η οικογένεια, που µερικές φορές είναι σκορ πισµένη σε διάφορα μέρη /παιδιά που εργάζονται σε τόπους µακρινούς, ξενοπαντρεμένα κορίτσια.../, τη µέρα της γιορτής ανταμώνουν γύρω από τα σφαχτά συγγενείς και στε- νοί φίλοι και την επόμενη µέρα ολόκληρο το χωριό στον "τσιάτσιο". Θα πρέπει να ση- 3 µειώσουµε ότι o πανυγηρισμός της 16ης Αυγούστου γίνεται χωρίς ΨαΥοπότι, που πάλι θα χώριζε τη σύναξη σε µικρές ομάδες. Μέσα στο πυκνό πλήθος ακούγονται από παντού χαρού- µενα συναπαντήματα, φωνές έκπληξης γιά το αγόρι που χνούδιασαν τα µάγουλά του,γιά το κορίτσι που φούσκωσε ξαφνικά σε γυναίκα, για το καινούργιο βρ(φος της οικογένειας, γιά το πόσο καλά "κρατιέται" ο παππούς. Ανταλλάσσονται τα νέα της χρονιάς και οι ευχές γιά την επόμενη συνάντηση. Μικρότερες γιορτές γίνονται στις 26 Ιουλίου, της Αγίας Πα- ρασκευής, που θεωρείται προστάτρια των κτηνοτρόφων. ΄Εξω από το χωριό υπάρχει το µο- ναστήρι της Αγίας Παρασκευής. ?ε πολλά βλάχικα χωριά η κεντρική εκκλησία τιµάται στο όνοµα αυτής της Αγίας. To έργο των αντιπροσωπευτικών ζωγράφων της Σαµαρίνας θα έδειχνε µετέωρο αν, παράλ- ληλα μ'αυτό,δεν μας απασχολούσε και η συνεισφορά των ταπεινών ομότεχνών τους που είτε προετοίµασαν τις διαδοχικές φάσεις πρίν αυτές βρούν την πληρέστερη έκφρασή τους στο έργο των προικισµένων, είτε επωφελήθηκαν από την αξιοποίηση και κωδικοποίηση που οι ταλαντούχοι έκαναν στις µικρές και, μερικές φορές, αδιόρατες συνεισφορές των πολλών. Η συγκέντρωση του υλικού γιά την εργασία αυτή συνάντησε πολλές δυσκολίες. Ta έρ- γα είναι σκορπισμένα σε μεγάλη έκταση, μέσα και έξω από τα σύνορα της Ελλάδας και σε πολλές περιπτώσεις σε μέρη δυσπρόσιτα. Οι πρόσφατες εθνικές περιπέτειες εξαφάνισαν το μεγαλύτερο μέρος από τα χειρόγραφα και τα άλλα στοιχεία που θα ήταν χρήσιμα γιά την πλαισίωση των πληροφοριών που παρέχουν οι ζωγραφιές και η βιβλιογραφία. Αλλά και δύο χειρόγραφα που υπάρχουν στη Μητρόπολη Γρεβενών και τα είχε επισηµάνει παλιότερα φίλη ερευνήτρια στάθηκε αδύνατο να τα συµβουλευθούµε γιατί δεν μας το επέτρεψε ο Μητροπο- λίτης Γρεβενών κ. Σέρϊος. Ta χειρόγραφα αυτά περιέχουν πληροφορίες γιά τη Υχολή Ζω- γραφικής, µάλλον το εργαστήριο μαθητείας, που λειτουργούσε στο μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής Σαµαρίνας. Δεν µας παρηγορεί το γεγονός ότι ΧΚΚΧάΧΧΒΚτην ίδιαν άρνηση αντι- μετώπισαν και άλλοι ερευνητές, αξιότεροι από µας, όπως ο αξέχαστος Λίνος Πολίτης που ο ίδιος Μητροπολίτης δεν του επέτρεψε την τελική παραβολή των τυπογραφικών δοκιµίων με το χειρόγραφο του Λεξικού του Φωτίου, που το είχε φωτογραφίσει όταν Μητροπολίτης Γρεβενών ήταν ο προκάτοχος του σημερινού, αλλά οι φωτογραφίες είχαν μερικές ασάφειες. Επίσης δεν µας επιτράπηκε η φωτογράφιση μερικών εκκλησιών της περιοχής, μ'όλο που εί- χαµε τη νόμιμη άδεια και σύσταση της ιρµόδιας Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων. Ευτυ- χώς μερικοί φίλοι µας πρόσφεραν φωτογραφίες τραβηγµένες πρίν από πολλά χρόνια. Πολύτιµη συμπαράσταση βρήκαμε από πολλούς Ταµαρινιώτες και περισσότερο από την οικογένεια Μάνθου Παπαζήση, ιδιαίτερα από τη φιλόλογο κόρη του Μάχη, τον κ. Μιχάλη Ποντίκα, το συνταξιούχο δάσκαλο κ. Μιλτιάδη Παπαθανασίου, τον καθηγητή κ. Φάσο Δουζέ- νη, τον ιστοριοδίφη κ. Δημήτριο Μακρή, το γιατρό κ. Ζήµ Γιώτσα, τον κ. Γεώργιο Τσού- 4 ρη, τον κ. Τάκη Ταμπούκα και το Σύλλογο Σαµαριναίων Λαρίσης και Περιχώρων. Tong ευχα- ριστώ θερµά, όπως και την κυρία Βικτωρία Νικήτα που µου παραχώρησε αρκετές φωτογρα- φίες που είχε από παλιότερες έρευνές της.Έντελώς ιδιαίτερα θέλω να ευχαριστήσω το Ινστιτούτο Λαϊκού Πολιτισµού της Αλβανίας και το Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικών και Ζωγρα- φικών μνηµείων της Γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας που όχι µόνον επέτρεψαν αλλά και βοή- θησαν σημαντικά τις εκτεταμένες έρευνές μου και µου έδωσαν πολύτιµες πληροφορίες.Στή Βουλγαρία συνάντησα απροθυµία και δυσπιστία από τις αρµόδιες υπηρεσίες. ΣΚΑΡΙΦΗΜΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ" ΤΗ? Σ'ΑΤ'ΑΡΙ*ΤΑΣ Το θέµα της ίδρυσης και της παλιότερης ιστορίας της Σαµαρίνας συνδέεται µε το πρό- βληµα της προέλευσης των βλαχικών πληθυσµών στην Ελλάδα, ένα πρόβληµα γιά το οποίο προτείνονται διάφορες λύσεις που ο υποφαινόµενος δεν έχει αρµοδιότητα να ελέγξει και να αξιολογήσει. Ακόµα και η λέξη B λ ά χ ο ς δεν έχει γιά όλους τους ερευνητές τό ίδιο περιεχόμενο.΄Αλλωστε είναι σκορπισµένοι σ'δλόκληρη την Ελλάδα και πολλά είναι τα χωριά που έχουν σαν πρώτο συνθετικό του ονόματός των τη λέξη Βλάχος, χωρίς να εί- ναι σίγουρο πως αυτό έχει κάποιο εθνολογικό νόηµα ή είναι δηλωτικό ποιµενικής κοινω- νίας: Βλαχοκάτουνο Δωρίδας, Βλαχοκερασιά Μαντινείας, Βλαχοµάντρα Ναυπακτίας, Βλαχο- πουλάτικα Παξών, Βλαχοπούλι Πυλίας, Βλάχος Γορτυνίας, Βλαχοράφτη Γορτυνίας, Βλαχοχώ- ρι Λακεδαίμονος, Βλαχιά Χαλκίδας, Βλαχογιάννη Ελασσόνας, Βλαχολίβαδο ΟΧύµπου, Βλαχο- μαχαλάς /΄Αλλη Μεριά/ Πηλίου και άλλα4. Εδώ μας ενδιαφέρει η ζωή της Σαμαρίνας όπως έχει διαμορφωθεί από τις τελευταίες δεκαετίες του 18ου ως τις πρώτες του 2Οού αιώνα. Δεν παραβλέπουµε, βέβαια, τη δύναµη επιβίωσης που έχουν παλιότερα στοιχεία στην παρα- γωγική διαδικασία κυρίως των κτηνοτροφικών προϊόντων όσο και στην κοινωνική ζωή και την τέχνη.΄Οπου συναντήσουμε σίγουρα τέτοια στοιχεία θα τα σηµειώσουμε. Πάντως η προ- έλευση του ονόµατος του χωριού από το Σάντα Μαρίνα5 δεν φαίνεται πιθανή γιατί στις περιπτώσεις που ένα χωριό έχει όνοµα Αγίου αυτό προέρχεται από την κεντρική, ή τη μό- νη, εκκλησία του χωριού και στη Σαµαρίνα δεν υπάρχει εκκλησία Αγίας Μαρίνας. Και στην περίπτωση ξαναχτισίματος ναού, ο δεύτερος παίρνει το όνοµα του παλιού, πολύ περισσό- τερο όταν αυτός είναι ο κεντρικός του χωριού. Βέβαια υπάρχουν και σπάνιες µετονομα- σίες ναών, µα κάτι τέτοιο είναι εδώ εντελώς απίθανο γιατί το όνοµα Μαρίνα δεν συνηθί- ζεται στη Σαµαρίνα. Κι αυτό έχει σηµασία γιατί το όνομα του Αγίου που τιµάται ιδιαί- τερα σ'έναν τόπο δίνεται συχνά στίς βαπτίσεις. Αυτό αποκλείει την πιθανότητα ύπαρξης παλιότερης εκκλησίας μετο όνοµα αυτό γιατί σε τέτοια περίπτωση θα έπρεπε να υπάρχουν πολλές Μαρίνες, αφού κατά κανόνα σχεδόν απαράβατο, η πρωτεγγονή παίρνει το όνομα της γιαγιάς της. Αυτό που μπορούµε να θεωρήσουμε βέβαιο είναι πως η Σαμαρίνα δηµιουργείται, μάλλον 5 κατά την Φουρκοκρατία, από τη συνένωση µικρών οικισμών που τους αποτελούσαν κτηνοτρο- φικές φόσες. Φαίνεται, όμως, ότι αντιμετώπισαν προβλήματα υπερπληθυσµού και, εδώ και μερικές εκατονταετίες, σημειώνονται οµαδικές µετοικεσίες πρός τον Όλυμπο. Υπάρχει µιά τέτοια παράδοση στα βλάχικα χωριά του Ούμπου, την οποία o Απόστολος Βακαλόπου- λος6 βρίσκει αξιόπιστη γιατί υπάρχουν πολλές οµοιότητες ανάµεσα στα ονόματα, στη γλώσ- σα, στην προφορά, στα ήθη και τα έθιµα των Βλάχων του Ολύμπου και της Πίνδου/Σαµαρί- νας κ.ά./. ΄Οπως είναι φυσικό, στην αρχή επικρατεί καιστη Σαµαρίνα η ιδεολογία της κλειστής πατριαρχικής φάρας. μερικά στοιχεία της επιβιώνουν ως τα τέλη του 19ου αιώ- να. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι για το γάµο δεν ζητούσαν τη γνώμη των μελΙόνυμφων που, άλλωστε, δεν είχαν καμμιά προσωπική επαφή. 'Ολα τα κανόνιζαν οι γονείς µε τη με- σολάβηση προξενητή7. η σ υγκρότηση μεγάλου χωριού δημιούργησε την ανάγκη και άλλων δραστηριοτήτων, εµ- πορικής, μεταποιητικής και επισκευαστικής καθώς και της προσφοράς υπηρεσιών. Καθώς μεγαλώνει η παραγωγή κτηνοτροφικών και υλοτοµικών προϊόντων είναι πιά απαραίτητη η ύπαρξη οργανωμένου εµπορίου για τη διάθεσή τους σε άλλες αγορές. Η ανάπτυξη της οικο- νομίας και το φυσικό της επακόλουθο, το ανέβασµα του βιοτικού επιπέδου, προκαλούν ζήτηση ειδών που δεν παράγονται επιτόπια. Πρέπει να θργανωθεί και ο μηχανισµός µετα- φορών, σύμφωνος µε τις συγκοινωνιακές συνθήκες της εποχής. Οι Γαμαρινιώτες, όπως και οι κάτοικοι των άλλων χωριών της περιοχής "ασχολούνται µε την υφαντουργίαν, την υλο- τομίαν, το εµπόριον, την κτηνοτροφίαν, την ελληνορραπτικήν, τσαρουχοποιίαν, ορειχαλτ κουργικήν, μαχαιροποιίαν, σαγµατοποιϊαν. Πλείστοι επίσης είναι κυρατζήδες /αγωγιάται/ και τυροκόμοι"8. Δημιουργείται έτσι µία "πολυπληθής αστική τάξις"9. Οργανώνεται μάλι- στα ετήσια εμποροπανήγυρη "ειδικευμένη στο ζωεµπόριο και τα ζωοκομικά προϊόντα"1Ο. 'Ενα µέρος των εμπόρων ξενιτεύεται και εγκαθίσταται σε βαλκανικά εμπορικά κέντρα και φτάνει ακόμα ως την θυγγαρία11. Βέβαια, η τοπική δραστηριότητα σταµατάει τους χειμε- ρινούς μήνες. Πιθανότατα η εμποροπανήγυρη γινόταν γύρω στο Δεκαπενταύγουστο. Είναι η καταλληλότερη εποχή γιά το κλίµα της Σαμαρίνας αλλξ και γιατί τότε γιορτάζει η κεντρι- κή εκκλησία του χωριού, η Μεγάλη Παναγιά. Σχεδόν πάντοτε τα εμπορικά πανηγύρια συνδιά- ζονται µε τις θρησκευτικές γιορτές. Η δημιουργία, όµως, τάξης εµπόρων και βιοτεχνών προκαλεί ρήγµατα στην παλιά ιδεολογία χωρίς να την εξιφανίζει.Οι γεωργοκτηνοτροφικοί πληθυσμοί στηρίζονται κυρίως στην προγονική πείρα. !! καλλιέργεια των κτηµάτων και οι διάφορες κτηνοτροφικές εργασίες καθορίζονται από το απόσταγµα μακροχρόνιας πείρας, σχεδόν αµετάβλητης. Αυτό διαµορφώνει πολύ συντηρητική νοοτροπία. Αντίθετα, η εργασία του βιοτέχνη και του έμπορου προυποθέτει συνεχώς ανανεούμενη γνώση. O βιοτέχνης πρέ- πει να προσαρμόζεται στις νέες κατασκευαστικές μεθόδους, στις αλλαγές της ζήτησης των προΐόντων του. Χτυπητό παράδειγµα από ένα άλλο βλαχοχώρι είναι η εισαγωγή της τεχνι- κής του φιλιγκράν στη ασηµουργία του Συρράκου. O έμπορος πρέπει να ξέρει να γράφει και να λογαριάζει, να ενηµερώνεται για τις διακυµάνσεις των τιµών και την ισοτιµία των νομισµάτων. Υποχρεώνεται να ταξιδεύει και πολλές φορές να εγκαθίσταται µόνιµα ή για κάποιο μεγάλο διάστημα σε πολιτείες της ξενητειάς. Αυτά τον κάνουν περισσότερο πληροφορημένο σε ό,τι συµβαίνει στον "έξω κόσµο", πρόθυμο δέκτη νέων ιδεών και συγχρο- νων µορφών ζωής και τέχνης. 'Ολα αυτά, βέβαια, µέσα στη σχετικότητα του τόπου και της εποχής. Οι ζωγράφοι της Σαµαρίνας εργάζονται σε μεγάλη γεωγραφική περιοχή που αρχίζει από τη σηµερινή νότια Γιουγκοσλαβία και τη Βουλγαρία και φτάνει ως την Πελοπόννησο12. Σ'αυτούς, όμως, υπάρχει µιά ιδιοµορφία" οι ζωγράφοι των άλλων χωριών εκτελούν τις τοι- χογραφικές εργασίες κυρίως τους ανοιξιάτικους ή καλοκαιρινούς μήνες και το χειµώνα επι- στρέφουν στα χωριά τους, όπου κατασκευάζουν νικρές φορητές εικόνες ή εκτελούν παραγγε- λίες δεσποτικών εικόνων είτε σε κάποιο χώρο του σπιτιού τους είτε σε ανεξάρτητο εργα- στήριο. Π Σαμαρίνα, όµως, ερηµώνει κατά τους χειµερινούς μήνες και συνεπώς κάπου αλ- λού έπρεπε να έχουν το εργαστήρι τους ενώ το καλοκαίρι εκτελούσαν τις τοιχογραφικές εργασίες είτε στον τόπο τους είτε σε άλλα χωριά. Είναι χαρακτηριστικό πως η αγιογρά- φηση της Μεγάλης Παναγιάς τελειώνει στις 30 Ιουλίου 1829 και της Αγίας Παρασκευής στις 15 Οκτωβρίου 1818. O πληθυσµός της Σαµαρίνας, φυσικά κατά τους θερινούς µήνες, είναι πολυάριθµος. 0 Κώστας Κρυστάλλης στα 1891 τον υπολογίζει χοντρικά σε 5,ΟΟΟ13. Λίγα χρόνια νωρίτερα το Επιτελικό Γραφείο του ελληνικού Υπουργείου Στρατιωτικών δημοσιεύει τον αριθµό 3,170 κατοίκων1Δ. Στα 1913, µετά την προσάρτησή της στην Ελλάδα, η Σαμαρίνα έχει 4,198 κα- τοίκους15.Ψα αποτελέσματα των κατοπινών απογραφών εξαρτώνται από την εποχή που έγιναν. Επειδή το χειµώνα αδειάζει εντελώς και µένουν μόνον δύο ως τέσσερες φύλακες, και από την άνοιξη αρχίζουν να ανεβαίνουν πρός το χωριό οι κάτοικόί του, ο πληθυσµός κυµαίνε- ται εντυπωσιακά. ΄Ετσι, στα 1928 η Σαµαρίνα παρουσιάζεται με 603 κατοίκους, στα 1940 µε 1,175 και στα 1953 µόνον με 416.Η εικόνα που παρουσιάζει το χωριό αυτό κατά τους θερινούς µήνες ακόµα και τώρα δικαιολογεί το χαρακτηρισμό του Κώστα Κρυστάλλη "μεγά- λη βλαχική κωµόπολις"17. Στοάς τόπουςτης χειµερινής τους εγκατάστασης η Σαµαρινιώτες αναπτύσσουν σηµαντική δραστηριότητα. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε πως στη συνοικία Αγίας Μονής των Τρικάλων Θεσσαλίας υπάρχει δραστήριος Γεωργικός Βιοτεχνικός Συνεταιρισμός Σαµαρίνας µε πάνω από 120 µέλη και πολυάριθμα συνεργαζόμενα άτομα. ΄Εχει ιδιόκτητες εγκαταστάσεις με καλό τεχνικό εξοπλισµο18. Τα τελευταία, όµως, χρόνια δοκιμάζει τις δυσάρεστες συνέπειες της κρίσης στη φλοκάτη.Αξιόλογος αντίστοιχος συνεταιρισµός υπάρ- χει και στη Λάρισα. "εγάλη ακίνητη περιουσία είχαν και σε άλλα µέρη. Στο Πραιτώρι ανα- , φέρεται πως το μισό χωριό ήταν τσιφλίκι Σαµαριναίων τσελιγγάδων. Κατά το 18ο αιώνα ήταν ιδιοκτησία της οικογένειας Χατζημπύρου19. Οι δύο μεγάλες κοινωνικές ομάδες της Σαµαρίνας, όπως και των άλλων βλάχικων χωριών µε παρόμοια σύνθεση, οι κτηνοτρόφοι και οι εµποροβιοτέχνες, δεν είναι αυτές που καθο- ρίζουν την κοινωνική διαστρωµάτωση. Υπάρχουν πλούσιοι κτηνοτρόφοι, οι τΞΞλιγγάδΞς,µε πολυάιθµα κοπάδια, αλλά και οι µικροκτηνοτρόφοι, καθώς και φτωχοί που εργάζονται στα κοπάδια με ιδιότυπη σχέση εξαρτηµένης εργασίας, οι ΕπιΞΞικΞΞ. To ίδιο ισχύει και για τους εµπόρους που άλλοι είναι πλούσιοι και άλλοι ασχολούνται με το λιανεµπόριο για κά- ποιες πενιχρές απολαυές. Οι βιοτέχνες κατά κανόνα ανήκουν στη µεσαία τάξη. Περιθωρια- κό τµήµα του πληθυσμού είναι οι "Γύφτοι", οι περισσότεροι σιδεράδες που κατασκευάζουν ή επισκευάζουν µεταλλικά εργαλεία και σκεύη για γεωργική, κτηνοτροφική, µεταποιητική και οικιακή χρήση. Αμοίβονται σε είδος2ο. Μερικοί από αυτούς τρέπονται και σε άλλα επαγγέλµατα, γίνονται αγωγιάτες και οργανοπαίχτες. Πολές φορές έχουν το επάγγελμα του οργανοπαίχτη σαν συµπληρωµατικό γιατί δεν τους εξασφαλίζει µόνιµη απασχόληση. Οι περισ- σότεροι αγωγιάτες είναι βλάχοι και μερικοί από αυτούς πλούσιοι µε εκατοντάδες υποζυγί- ων ο καθένας και πολυάριθµο υπηρετικό προσωπικό.΄Ενας από τους πλουσιότερους αγωγιάτες της Σαµαρίνας είναι ο Χατζηπύρος. Λεν κάνουν µόνον μεταφορές εµπορευμάτων αλλά και εµ- πόριο για λογαριασµό τους, χρηµαταποστολές, μεταφορά αλληλογραφίας και ταξιδιωτών. Συνή- θως κάθε καραβάνι έχει σταθερές δυό-τρείς διαδροµές που τις εκτελεί κατά διαστήµατα, όχι πάντα σταθερά.Κατά τα τέλη του 19ου αιώνα και τις αρχές του 20ού οι τακτικές δια- δροµές των σαµαρινιάτικων καραβανιών έφταναν ως την Κορυτσά, τη Φλώρινα, τη Βέροια, τη Λάρισα, την Καρδίτσα και την Ηγουµενίτσα, όπως πιό αναλυτικά φαίνεται στο σχεδιάγραµµα που συνοδεύει το κείµενο. Μέσα στους πόρους των κατοίκων πρέπει να αναφέρουµε και τη ληστεία, την οποία δεν πρέπει να αντιµετωπίζουµε µε σημερινά ηθικά κριτήρια. Οι τΩαΧ€ι- ές συνθήκες διαβίωσης, η κυριαρχία του ένστικτου, η αντίθεση µε τους Τούρκους και τους Κοτζαυπάσηδες έτρεψαν πολλούς πρός τον κλέφτικο βίο που συχνά εναλλάσσεται µε του αρ- µατολού τη δράση. Είναι γεγονός πως "όσοι δεν ήταν ικανοί να κερδίσουν τη ζωή τους με το εµπόριο στράφηκαν προς τη ληστεία"21.Μέσα στην περίοδο που µας απασχολεί η δράση των κλεφτών αρχίζει να αποχτάει εθνικό αντιστασιακό περιεχόμενο. Ο Σαµαρινιώτης καλό- γερος Δημήτριος συµµετέχει στα επαναστατικά κινήματα του Θύμιου Βλαχάβα και βρίσκει μαρτυρικό θάνατο στα Γιάννινα από τον Αλή Πασά22. Ανάμεσα στις δύο µεγάλες κοινωνικές οµάδες υπάρχουν µερικές διαφορές. Οι κτηνοτρό- φοι ζουν στις παρυφές του οικισμού, και είναι φυσικό αυτό επειδή χρειάζονται μεγάλη έκταση γης για την εργασία τους και ευκολότερα µετακινούν τα ζώα τους. Οι έµποροι και ο 2 , οι βιοτέχνες κατοικούν και εργάζονται στα κεντρικότερο σημεια του χωριού 3. Η διαφορά εκφράζεται και με το χρώμα της φορεσιάς τους, που είναι άσπρο για τους κτηνοτρόφους και µαύρο για τους αστούς24. Αρχουσα τάξη είναι οι µεγαλέμποροι και οι πλούσιοι τσελιγγάδες. Από αυτούς προέρ- χονται και οι προεστοί, κοτζαμπάσηδες ή µουχτάρηδες και δηµογέροντες. Τη μεσαία τάξη αποτελούσαν οι βιοτέχνες και µερικοί µικρέμποροι, καθώς και οι μικροκτηνοτρόφοι. Ψην κατώτερη οι µπιστικοί, οι υπάλληλοι των εμπόρων και των βιοτεχνών και οι υπηρέτες των µεταφορέων, τα κΞπΞλια.Τις ταξικές αυτές διαφορές φρόντισαν να τις κατοχυρώσουν και µε την ανάλογη ιδεολογική κάλυψη. Καθιερώνεται σαν κοινωνική αρετή o σεβασµός προς τις αρχοντικές οικογένειες, που σ'ένα άλλο βλαχοχώρι µε την ίδια περίπου κοινωνική δοµή, στό Μέτσοβο, φτάνει ως την απαγόρευση της κυκλοφορίας των φτωχών στην κεντρική πλατεία και σε διπλανό δρόµο25. Γενικά στη Σαµαρίνα είναι έντονος ο διαχωρισµός του κοινωνι- κού συνόλου cc ιδιαίτερες οµάδες κατά φύλο, επάγγελµα και ηλικία.Αυτό εκφραζόταν ως τις πρώτες δεκαετίες του αιώνα μας στο µεγάλο κυκλικό χωρά του Δεκαπενταύγοσστου, τον "Τσιάτσιο", όπου οι χορευτές σχηµατίζουν δύο ομ6κεντρα ηµικύκλια, το εξωτερικό με τις γυναίκες και το εσωτερικό με τους άντρες. Μα και κάθε ημικύκλιο ειναι χωρισµένο σε μι- κρότερα τόξα με ομοιογενείς ομάδες το καθένα τους: γέροντες, πρώτη ομάδα τραγουδιστών, ] άντρες ντυµένοι σε άσπρα, άντρες ηλικιωµένοι, δεύτερη οµάδα τραγουδιστών, άντρες νεό- τερης ηλικίας, γερόντισοες, ηλικιωµένες γυναίκες, γυναίκες µτυµένες βλάχικα, γυναίκες νεότερης ηλικίας, όπως φαίνεται και σε δηµοσιευµένο σγεδίασµα26. Επιβεβαιώνεται και από φυτογραφία του 1906, που συνοδεύει το κείμενο τούτο, όπου ξεχωρίζει η ομάδα των ασπροντυµένων κτηνοτρόφων. Στούς εµποροβιοτέχνες και υπάλληλους έχει πιά από τότε κυ- ριαρχίσει η ευρωπαϊκή φορεσιά. Δεν πρέπει να είναι εντελώς τυχαίο που ο συντάκτης λί- θινης επιγραφής, που θα τη συναντήσουµε στο κεφάλαιο για την τέχνη της λαμαρίνας, όταν καλεί στην εκκλησία. τους κατοίκους του χωριού τους ξεχωρίζει σε γέροντες, άντρες νέ- ους, γυναίκες και παρθένες. Από τα τέλη του 19ου αιώνα η οικονομία της Σαµαρίνας ξαναγυρίζει σχεδόν αποκλειστι- κά στην πρωτογενή παραγωγή, ενώ µεγαλώνει το ποσοστό των Σαµαριναίων, όπως και όλων των Ελλήνων, που ασχολούνται µε τη µεταποίηση και την προσφορά υπηρεσιών. Αυτό έγινε γιατί οι έµποροι και οι βιοτέχνες,πΚΧΚπΚδΚΞπου το χειμώνα µετέφεραν τις έδρες των σε αστικά κέντρα, από την ώρα που οι πόλεις αρχίζουν να µονοπωλούν την οικονοµική δραστη- ριότητα, βρήκαν ασύµφορη τη διακοπή της επαφής των με πελάτες και προµηθευτές. Οι υφάν- τριες, που είναι πολλές εκατοντάδες,είναι οργανωµένες στούς Τυνεταιρισµούς της πόλης διαµονής των οι οποίοι διαθέτουν, καθώς είδαµε, σύγχρονες τεχνικές εγκαταστάσεις για το λανάρισµα, τη βαφή κ.τ.λ. των μαλλιών. Πολλοί αποχτούν μόρφωση και διορίζονται δηµό- σιοι ή ιδιωτικοί υπάλληλοι, μερικοί σπουδάζουν και ασκούν την επιστήµη τους µακριά από ορεινή πατρίδα. Για όλους αυτούς η Σαμαρίνα παραµένει ρόπος οικογενειακού παραθερισ- µού. Στοχωριό ανεβαίνουν µόνον όσοι εξυπηρετούν τις παραθεριστικές ανάγκες, μανάβη- δες,µπακάληδες, κρεοπώλες, φητοπώλες, εστιάτορες, καφετζήδες...΄Ετσι, παρά την επι- στροφή της οικονοµίας στην πρωτογενή παραγωγή, σχεδόν αποκλειστικά στην κτηνοτροφία και την υλοτοµία, οι ιδέες και τα ήθη επηρεάζονται όλο και βαθύτερα από τα αστικά κέντρα. Αντίθετα, παρατηρείται φανατική προσήλωση σε ορισμένα έθιµα, όπως ο "Ψσιά- τσιος", η δηµοπρασία για τη φιλοξενία της εικόνας της Αγίας Παρασκευής, μερικές ιδιο- µορφίες στη μαγειρική κ.α. που λειτουργούν σαν ακατάλητα από το πέρασμα του χρόνου σηµεία κοινής συναισθηµατικής αναφοράς των χιλιάδων Έαµαριναίων που συγκεντρώνονται στό χωριό από κάθε γωνιά της ελληνικής γης, ακόµα και από το Ρξωτερικό. "πορούυε να θεωρούµε πιθανό πως τα σαµαρινιώτικα έθιµα θα είχαν χαθεί οριστικά χωρίς αυτή τη µά- ζωξη τόσων ανθρώπων µε κοινές ρίζες αλλά κάθε ηλικίας, ποικίλου επίπεδου μόρφωσης και προκοπής. Ανθρώπων εγκλωβισμένων στο τσιµέντο των πόλεων, ξερριζωµένων και τραγικά µόνων, που κάποιαν ώρα του έτους αισθάνονται πως ανήκουν σε κάποιαν ανθρώπινη κοινό- τητα µε δική της φυσιογνωµία, µε παρελθόν όπου εντάσσονται και οι δικές τους οικογε- νειακές µνήμες, µε τα παιδιά να διαβάζουν έκπληκτα το ονοµατεπώνυµό τους σε κάποιες επιγραφές µε παλιές χρονολογίες - και νάναι του παππού ή του παραπαππού. ΠΟΛΙΤΙΤΤΙΚΗ ΖΩΗ-ΨΞΧΠΗ Οι κάτοικοι της "αµαρίνας, σ'όλη την περίοδο που µελετούµε, είναι δίγλωσσοι΄ υι- λούν και τα ελληνικά και τα βλάχικα. 'Ολες, όµως, οι επιγραφές σε εκκλησίες, σπίτια και βρύσες είναι γραµμένες στην ελληνική γλώσσα, ενώ αλλού, όπως σε επιγραφή του Κλει- νοβού υπάρχει µετάφραση στίχων στα βλάχικα, αλλά µε ελληνικούς χαρακτήρες24, Ας θυμί- σουμε εδώ πως η γλώσσα αυτή δεν έχει δική της γραφή. Δεν ξέρουµε από πότε ακριβώς από πότε λειτουργούν ελληνικά σχολεία στη Ταµαρίνα. άν κρίνουμε από τις επιγραφές σε τοιχογραφίες και λιθανάγλυφα µπορούµε να συµπεράνουµε ότι από τις αρχές του 19ου αι- ώνα η εκπαίδευση βρισκόταν σε ικανοπΐητικό επίπεδο. Στα 1874 ιδρύεται Αδελφότητα για τη βελτίωση των σχολείων του χωριού. Σρα 1891 υπάρχουν τέσσερα σχολεία. Πάντως, τις πρώτες δεκαετίες του αιώνα μας τα σχολεία της ΐαµαρίνας δίνουν γερές βάσεις για ση- µαντική πνευµατική ανάπτυξη μερικών μαθητών τους. Παράδειγµα 0 Μίλων Σακελλαρίδης, που γεννήθηκε εκεί στις αρχές του αιώνα και φοίτησε στο σχολείο του χωριού. Συνέχισε στο Γυµνάσιο της Κοζάνης και ύστερα στο Πανεπιστήµιο της Αθήνας. ΄Ηξερε άριστα την ελληνική και λατινική φιλολογία, τα Γαλλικά και τα Γερµανικά. Μετέφρασε διάφορα φι- λοσοφικά συγγράµµατα. Δίδαξε τα Ελληνικά στην Αλβανία, την΄Ηπειρο και τη Θεσσαλία. , - Ο 28 , Πέθανε στις 6 Αυγούστου 1895 στη Σαµαρινα και του έγινε επιβλητική κηδεια . Προσπα- 10 θεια, στα 1880, για ίδρυση σχολείου "αρωµούνικης" γλώσσας απέτυχε γιατί συνάντησε έν- τονη αντίδραση των κατοίκων, μ'όλο που είχαν παρασυρθεί και µερικά µέλη της εκπαιδευ- τικής Αδελφότητας. Ιδρύθηκε, όμως, στο γειτονικό Περιβόλι και σε άλλα χωριά. Γράµµατα µάθαιναν και αρκετές γυναίκες, μερικές από τις οποίες συνέχισαν την εκπαίδευση έξω από το χωριό και έγιναν δασκάλες. Φα τραγούδια του χωριού είναι άλλα βλάχικα και άλ- λα ελληνικά, όπως τα "Μιά κόρη απ'την Ανατολή", "0 Ζήτρος κάνει τη χαρά", "Έβγάτε α- γόρες στο χορό"...Στους γάμους ποτέ δε µεταχειρίζονται βλάχικα τραγούδια29.Ο ρυθμός του στίχου προσαρµόζεται στη δοσμένη μελωδία που κι αυτή ανταποκρίνεται στο είδος του τραγουδιού:χορευτικό, επιτραπέζιο, της δουλειάς, µοιρολόϊ. Ειδικότερα στον "Ψσιάτσιο", ο ρυθµός του χορού επέβαλε εξωτερικές προσθήκες -βρε γιέ µ'- που κόβουν το στίχο &- πειτα από ορισμένες συλλαβές έστω και κόβοντας στη µέση τη λέξη. Οι Βηματισµοί του χορού δε συγχωρούν καμµιά μετρική παράβαση για χάρη της ακεραιότητας των λέξεων. Έκ- τός από αυτό, ανάµεσα στούς αφηγηματικούς στίχους του τραγουδιού παρεμβάλονται και άλλοι με βλάχικα επιφωνήµατα, "όλελε", "λέλε" και με ελληνικές τιµητικές προσφωνήσεις "αντριωμένε", "αγρήγορε". Αν αφαιρεθούν οι εξωτερικές προσθήκες και οι επαναλήψεις συλλαβών, από τους δώδεκα στίχους του τραγουδιού παραμένουν τρείς: 0 Τσιάτσιος εκατέβαινε, ο Τσιάτσιος κατεβαίνει. - Τσιάτσιο υ'αµπούθε έρχεσαι, αµπούθε κατεβαίνεις; - Από τη Φούρκα έρχοµαι, στη Σαμαρίνα πάνω. Μα και στους δύο πρώτους στίχους η εσωτερική τοµή χωρίζει δύο ταυτόσηµες και σχεδόν όµοιες φράσεις. Στον πρώτο αλλάζει ο χρόνος του ρήματος και στο δεύτερο χρησιμοποι- ούνται παραπλήσιας σηµασίας ρήματα, από τα οποία το "έρχεσαι" επαναλαµβάνεται στον τρίτο στίχο αλλά σε πρώτο πρόσωπο. Ολόκληρο το τραγούδι αποτελείται από δεκατέσσερες λέξεις, τρία ρήµατα, τρία κύρια ονόµατα, δύο επίθετα, δύο προθέσεις, δύο άρθρα, ένα επίρρημα και μία αντωνυµία. Κατά κανόνα την ίδια φτώχεωιπαρουσιάζει και η µουσική των τραγουδιών, που αποτελείται από µία ή δύο επαναλαµβανόμενες µουσικές φράσεις, όπου και ο αµύητος διακρίνει βυζαντινές καταβολές.0ι ίδιες καταβολές διαπιστώνονται και στην εκτέλεση, όπου "πάντες μεν κρατούσι το µ π ά σ ο ν /ίσον/, είς δε, ο καλλι- φωνότερος, ψάλλει το άσµα εν θλιβερωτάτω και θρηνώδη ήχω", κατά τον Κρυστάλλη. Η αντίθεση πρός τον Τούρκο κατακτητή εκδηλώνεται κυρίως µε τη φανατική προσήλωση στην Ορθοδοξία και µε ατομικές ανταρσίες από τα "κλεφτόπουλα οαιδιά απ'τη Σαμαρίυα" κατά το γνωστό δηµοτικό τραγούδι. Από τις αρχές, όµως, του 19ου αιώνα η κλεφτουργιά αρχίζει να παίρνει το χαρακτήρα δυναµικής ένοπλης αντιστασιακής πάλης. 0 τραγουδημέ- νος από τη λαϊκή Μούσα Γιάννης Πρίφτης και o Μίχος 30παλιότερα, ο Λεωνίδας Χατζηπύρ- ρος, πλούσιος και τελειόφοιτος του Γυµνασίου Ιωαννίνων, 0 Φλώρος και άλλοι αργότερα, 11 γίνονται φόβητρα των Τούρκων. Βέβαια, δεν πρέπει να ωραιοποιούµε τις καταστάσεις. Ra- σικό κίνητρο παραμένει το οικονοµικό. Λε δείχνει, ασφαλώς, αναπτυηµένο εθνικό φρόνη- µα το ότι " ο Γιάννης Παπάς/Πρίφτης/ είχε κατορθώση µε τη συµµορία του να καταστή ο φόβος και τρόμος των πάντων και για να αφήνη τους αλβανούς κακοποιούς να περνούν από την περιφέρειά του ανενόχλητοι τους υποχρέωνε να του δίνουν το 1/3 από τα πλιάτσικα που έκαναν"31.Αν υπολογίσουμε τη θέση της ?αμαρίνας εύκολα καταλαβαίνουµε ότι το δρο- μολγιο επιστροφής των "κακοποιών" προς την Αλβανία ξεκινούσε από κάποια ελληνική πε- ριοχή. Η ανάμνηση ενός σπουδαίου αντιστασιακού γεγονότος, της νικηφόρας καταδίωξης του Βελή-Μπέη από το Ηπουκουβάλα μέχρι τη Σαμαρίνα διατηρήθηκε στο όνοµα της "βρύσης του "πουκουβάλα"32. Ανάλογο υπήρξε το πνεύµα και σε άλλα βλαχοχώρια. Ας θυμηθούµε πρόχειρα το ?ιωργάκη Ολύµπιο από το Βλαχολίβαδο και το Γρηγόρη Διακατά από τον Κλει- νοβό. To αντιστασιακό πνεύµα συνδέεται και µε αρχαιοελληνικές µνήµες, και αυτό του δίνει μιάν εντελώς ιδιαίτερη απόχρωση. Κατά το 19o αιώνα µαζί µε τα χριστιανικά ονό- µατα συχνά εµφανίζονται και άλλα που προέρχονται από προσωπικότητες της Ελληνικής Αρχαιότητας, Λεωνίδας, !!ιλτιάδης, Ευρυπίδης, Μίλων..Ρενικά η αναδροµή στο ηρωικό πα- ρελθόν χαρακτηρίζει ξυπνηµένο αντιστασιακό πνεύµα. O Λεωνίδας Χατζηπύρρος "εσεµνύνε- το τη από του αρχαίου Πύρρου και του Μεσαιωνικού Μερκουρίου Μπούα καταγωγή του". Ο Μερκούριος "πούας, ελληνοαλβανός γεννηµένος στο Ναύπλιο, έδρασε ηρωικά κατά το 16ο αιώνα και τα κατορθώµατά του ύµνησε σε ανούσιους στίχους o Ιωάννης Κορωναίος. Ο δοµημένος χώρος της Γαµαρίνας, σε υψόμετρο 1,400 µέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας, απλώνεται γύρω από την κεντρική πλατεία, όπου υπάρχουν καταστήµατα εµπορι- κά και καφενεία. Παλιότερα εκεί βρισκότανε και το χάνι του χωριού, γι αυτό και σήµε- ρα ακόµα η πλατεία ονοµάζεται "Χάνι"ιΟ µητροπολιτικός, όµως, ναός του χωριού δε βρί- σκεται μέσα ή δίπλα στην πλατεία, όπως συμβαίνει συνήθως στα ελληνικά χωρία. Τόσο αυτός, όσο και οι τρείς άλλοι ναοί του χωριού βρίσκονται στις τέσσερες άκριες, με προφανή την αποτρεπτική πρόθεση33. Είναι η Μεγάλη Παναγιά, η Μικρή Παναγιά, 0 Αγιος Αθανάσιος και o Προφήτης Ηλίας'ο τελευταίος, για να είναι κανονικότερη η συμµετρία, θα έπρεπε να είναι διακόσια περίπου µέτρα βορειοδυτικά από τη θέση του, αλλά λειτούρ- γησε η δέσµευση της παράδοσης που θέλει τις εκκλησίες του Προφήτη Ηλία στην κορυφή λόφου, To παλιό νεκροταφείο του χωριού βρίσκεται στη νότια πλευρά της εκκλησίας του Αγίου Αθανασίου, στην παρυφή του χωριού, από το οποίο το χωρίζει πικρό ρέμα. Αυτό δεν πρέπει να είναι τυχαίο. Παρατηρείται και σε άλλα χωριά της ελληνικής'ύπαίθρου. Στα 730/0 των χωριών της Αττικής ανάµεσα στον οικισμό και τό νεκροταφείο υπήρχε κά- ποιο µικρό ποτάµι ή ρέμα. Η ίδια σχέση παρατηρήθηκε σποραδικά και σε νησιά των Κυ- κλάδων και της Δωδεκανήσου, επίσης σε πολλές περιπτώσεις της Δυτικής Θράκης και της 12 Γαμοθράκης. Σχετίζεται µε πανάρχαιες δοξασίες κατά τον Γ. Δημητροκάλη, που μελέτησε το φαινόμενο3Λ. Από τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα χρησιµοποιείται ΚΚ ως νε- κροταφείο και το βόρειο τμήµα της αυλής της Μεγάλης Παναγιάς. Φα παλιότερα χρονολογηµένα σπίτια της λαµαρίνας είναι του Χατζηδήυου /11 Ιουλίου 1847. και του Ηητσιοµπούνα /30 Μαίου 1873/ που έχουν λίθινες επιγραφές µε εξώγλυφους χαρακτήρες και προφυλακτικό σταυρό. Παρόµοια είναι και άλλα, αχρονολόγητα, που όμως με σιγουριά µπορούµε να τα τοποθετήσουµε γύρω στα μέσα του 19ου αιώνα. Τα σπίτια δεν αντέχουν στο πέρασμα του χρόνου όσο οι εκκλησίες και µάλιστα στις τραχειές κλιµατολο- γικές συνθήκες του χωριού. Π τοιχοποιία τους είναι ευτελέστερη και το ύψος τους µεγα- λύτερο από το εμβαδόν της έδρασης ενώ στις εκκλησίες συµβαίνει το αντίθετο. Είναι µε- γάλα, διόροφα, χτισμένα με γκρίζα ντόπια πέτρα και πλακοσκέπαστα. ?ήµερα σχεδόν το σύ- νολο των σπιτιών η σχιστολιθική κάλυψη της στέγης έχει αντικατασταθεί από αυλακωτές λαµαρίνες. To ίδιο έγινε και σε εκκλησίες, πράγμα που αλλοίωσε τη γενική όψη του χω- ριού, γι αυτό και οι πιό ευαίσθητοι κάτοικοί του λένε µε πικρή ειρωνεία πως χάθηκε πιά η παλιά όµορφη λαµαρίνα και κατάντησε Λαμαρίνα. Σημαντικά χάλασε το χαρακτήρα του χω- ριού η πρόσφατη οικοδομική δραστηριότητα µε τα "τυρολέζικα" σπίτια και τις κακές απο- μιμήσεις από βίλλες των αθηναϊκών προαστείων. 0 Κώστας Κρυστάλλης στο µελέτηµά του για τη Σαµαρίνα, αλλά σε σηµείο που αναφέρεται γενικά στα βλαχοχώρια, γράφει πως "έχουσι οικίας λιθοκτίστους και λιθοσκεπάστους,ευρυχώρους και υψηλάς, πλήρεις ωραιότητος έξω- θεν, έσωθεν δε κοµψοτάτας και πλουσίας. Περικοσµούνται δε αι οικίαι των υπό εκτενών κή- 35 πων ευφορωτάτων"΄ . Η κάτοψή τους είναι τερράγωνη ή δε σχήμα Γ. ΄Εχουν µικρά και λίγα σιδερόφραχτα παράθυρα. ?ε λίγες περιπτώσεις υπάρχει στην πρόσοψη ανοιχτός εξώστης στον οποίο ακουµπάει, παράλληλα προς τον τοίχο, ανοιχτή ξύλινη σκάλα που οδηγεί στον επάνω όροφο. “to ισόγειο βρίσκονται άνετοι χειµωνιάτικοι χώροι με τζάκια και µεντέρια. Στη λαμαρίνα η ανάγκη θέρμανσης δεν παρουσιάζεται µόνον κατά τους μήνες του ηµερολογιακού χειµώνα. Γενικά, τα σπίτια είναι προσαρµοσµένα στο µεγάλο υψόµετρο του χωριού και στο τραχύ του κλίµα. Στη Σαµαρίνα δε συνηθίζεται στην είσοδο του σπιτιού εσοχή, άλλοτε κα- µαροσκέπαοτη και άλλοτε µε επίπεδη οροφή, όπως συµβαίνει στα γειτονικά χωριά Φούρκα και Φιλιππαίοι, άν και είναι αρχιτεκτονικό στοιχείο πολύ εξυπηρετικό γιατί προστατεύει την είσοδο από ανέµους.βροχή και χιόνια. Λιτό είναι και το εσωτερικό των σπιτιών, χωρίς ξυπ- λόγλυπτη ή ζωγραφική διακόσµηση. Tov τόνο της αρχοντιάς, αυτό που ο Κρυστάλλης ονοµάζει "κοµψότητα", δίνουν κυρίως τα άφθονα "κεντητά στον αργαλείό" πολύχρωµα υφαντά, έργα των γυναικών από το γνέσιμο του µάλλινου νήµατος ως τη βαφή /παλιότερα/ και την ύφανση. Στα χαμηλώματα του χωριού υπήρχαν τα υδροκίνητα"µαντάνια" όπου γινότανε το χτύπηµα των υφαν- 13 των. Μπατανίες, μαξιλάρια, καρπέτες, µπουχαροσκούτια, χαλιά, όλα είναι καταστόλιστα από πολύχρωμα σχηματοποιηµένε φυτικά διακοσµητικά θέµατα /λουλούδια και κλαδιά/ επά- νω σε κόκκινο ή σκουρογάλαζο κάµπο. Η βαφή γινότανε άλλοτε µε δυτικές χρωστικές ύλες αλλά τώρα χρησιμοποιούνται χηυικές βαφές του εμπορίου. "ητροπολιτικός ναός του χωριού είναι η Μεγάλη Παναγιά /Κοίµηση της Θεοτόκου/. Έκ- κλησίες µε τ'όνοµα "Μεγάλη Παναγιά" υπάρχουν και άλλες στην Ελλάδα36. 7τη νότια πλευ- ρά της υπάρχει υπόστεγο με χτιστούς κίονες και τοξοατοιχία. ανατολικά καταλήγει σε παρεκκλήσι. Από τον τοίχο του ιερού προέχει µόνον μία µεγάλη κόγχη, οι δύο µικρότερες, της πρόθεσης και του διακονικού, εγγράφονται στο πάχος του τοίχου, πράγµα που παρατη- ρείται και σε άλλες µεγάλες εκκλησίες του χωριού και της περιοχής. Ρπανω στη στέγη της κόγχης φύτρωσε ένα βουνίσιο πεύκο που µεγάλωσε σιγά=σιγά και τώρα είναι κανονικό δέντρο. ?ε φωτογραφία βγαλµένη πριν από τα 1912 παρουσιάζεται λίγο μικρότερο. Η µεγά- λη Παναγιά χτίστηκε στα 1818 και αγιογραφήθηκε δέκα χρόνια αργότερα. Εξωτερικά, και κυρίως γύρω από τη νότια πύλη, έχει ρνδιαφέροντα λιθανάγλυφα µε φυτικά διακοσµητικά, πουλιά, ανθοδοχεία, τον ήλιο και το φεγγάρι, τον ΄Αη Γιώργη, τους Αγίους Κωνσταντίνο και Ελένη µε το σταυρό ανάµεσά τους ελάφια και µερικά κτηνοτροφικά ζώα, βόδι και πρό- βατο. Τα λιθανάγλυφα αυτά ανήκουν σε δύο τεχνίτες, ίσως και σε δύο εποχές αν, όπως υποθέτουµε, στη θέση της σηµερινής εκκλησίας υπήρχε άλλη παλιότερη , της οποίας χρη- σιµοποιήθηκε µέρος του οικοδοµικού υλικ ύ, φαινόµενο πολύ συνηθισµένο. Αντίστοιχη πε- ρίπτωση, βεβαιωµένη από τις επιγραφές, παρουσιάζεται, όπως θα ιδούμε, στη "ικρή πανα- γιά. Πάντως, το λιθανάγλυφο του ΄Αη Γιώργη και µερικά πουλιά που βρίσκονται κάτω από την παράστασή του χαρακτηρίζονται από δύσκαµπτο σχέδιο και έντονη αναγλυφικότητα ενώ στα υπόλοιπα κυριαρχεί η ευκίνητη γραμµή και µιά καλλιγραφική αντίληψη του σχεδίου που τείνει πρός τη χάρη. Το ψηλό ξυλόγλυπτο τέµπλο της εκκλησίας είναι δουλεμένο με την τεχνική των "κεν- τητών" ή "σκαλιστών στον αέρα", όπου είναι φανερή η επίδραση του ευρωπαϊκού µπαρόκ. Οι μορφές είναι έντονα ανάγλυξες με πολλά διαµπερή κενά ανάµεσά τους, η σύνθεση πυκ- νή και ανήσυχη. "έσα σε πλέγµατα φυτικών διακοσμητικών θεµάτων φίδια, λιοντάρια, πε- ριστέρια και άλλα ζώα του Παραδείσου συνωστίζονται σε όλη την έκταση του τέμπλου. Ανά- μεσά τους προβάλλουν ανθρώπινες μορφές και συνθέσεις: άγγελοι, αρχάγγελοι, οι Πρωτό- πλαστοι, ο κυυτικός Δείπνος, η Σταύρωση, η Ανάσταση, η Αποκαθήλωση, η Αποτοµή του Ιω- άννου, ο Ευαγγελισµός, ευαγγελιστές, η Παναγία βρεφοκρατούσα...όλες στο ύφος της επο- χής, των πρώτων δεκαετιών του 180υ αιώνα. Συχνή και η παρουσία της διακοσµητικής αχι- βάδας. To έργο έγινε πιθανότατα από µετσοβίτες τεχνίτες. Η εκκλησία έχει ευρύχωρο γυ- ναικωνίτη που τώρα Χρησιμοποιείται σαν πρόχειρο ΨΟυσ€ΐ0 τοπικής €χΚλησιαστι%ής τέχνης. 14 H υγρασία του χώρου και οι άλλες δυσμενείς συνθήκες δεν ευνοούν καθόλου τη συντήρηση των έργων που φιλοξενούνται. H μικρή Παναγιά πρωτοκτίστηκε στα 1799, όπως αναφέρει λιθόγλυφη επιγραφή που σή- µερα είναι εντοιχισμένη δίπλα στη νότια πύλη του ναού: Ξ- ΠΛΝΑΤ'ΙΑ ΘΈΌΨΟΚ? ΈΟΙΘΙ?Ε' ΤΕΣΤ ΔδΛδΣ' … Σδ Τδ|7' ΚΑΤΙΚΉΓΑ? E ΤΙ ΧΩΡΑ '?Α.…"Ι'Ι ΑΡΧΙ- ΕΡΑ'?ΕΒδΨΟΣ FAB/PPM Ψ?) ΠΑΝΙΕΡΟΤΛΤδ ΚΕ ΘΕΟΠΡΟΒΔΙΤ΄ό ΤΙΣ ΑΓΙδΦΑΨΠΣ I :ΡάγΟΝ Τ--ΐΙ'Τ""ΡΟΠΟ- m0): 0 I‘PEBENON ΕΞΑΡΧΕ ΔΙΑ ΕΞΟΔδ ΓΕ??ΓΙΑΝΙ | ΕΝ E’I‘I 1799 ΕΤΑΚ) ? ζισιµος 'Οταν η παλιά εκκλησία έπεσε από καθίζηση του εδάφους στη θέση της περίπου ξαναχτίστη- κε η σηµερινή. Η σχετική λιθόγλυπτη επιγραφή πανω από την πύλη αναφέρει ότι: H ?… KAI ΤΙΜΗ ΠΑΟΣ ΤΗΣ Π.ΌΤΔΓΙΑΣ ΠΕΡΙ΄ΒΛΕΠ'ΙΌΣ 0‘-'T0£ ΠΟΛΗ! ΓλΜΑΡΙΗΑΣ/ AAA KAI AVQI? ΕΙΡ Υ.Ώ?"ηΤ ΑΤ…ΙΐΘΗ. AH ΔΟΞΑ ΘΡΩ ΤΩΝ ΟΛΩΝ. Ι΄."ΐΡΑΡΧΠΥΝΨ0Τ ψη," Η'…" …ΑΡΧΙΑΣ" ?΄"ιΕΓ*ΥΟΥ Ι?ΨΑΔΙΟΥ ΜΗΝ)? η]? ΤΈ/ ΈΟΦΙΑΣ ΕΠΡ-Π%ΕΙΑ ΔΕ ΠΟΛ… '"???Α πως»? τη… ΕΞΑΡ- xo‘: mun): ΧΑΝΘ-Μ ποτ. Έκτοτε. mom}: ΑΝΔΡΕΣ σε τα…, που…" Μπηκα. ΕΔΩ ρ/ ΠΑΡΘΕΝΟΙ ΚΑΙ ΠΝΣ'Κ΄ζΝΗ"ΓΈΤ ΘΕΩ ΨΩ ΟΥΡΑπΈΩ ΠΙ (DOES? ΨΥΧΉΣ ΚΑΙ/ ΚΑΡΔΙΑΣ Η? WEI MK 1865 AVTUYTTTOY 2 ΜΑΥΤΌΡΑΣ ΓΙΑΝΉΣ΄ H διαφορά των δύο επιγραφών στην ορθογραφία και τη σύνταξη είναι ενδεικτική της ανό- δου της Παιδείας στη Σαµαρίνα κατά τον 19ο αιώνα. Η παράλειψη ενός από τα δύο συνεχό- μενα όµοια σύµφωνα, σε µερικές λέξεις, προέρχεται πιθανότατα από λάθος αντιγραφής του λιθογλύπτη. Αυτό είναι συνηθισµένο φαινόμενο σε όσους σχεδιάζουν το κείµενο µιάς επι- γραφής. Μερικά λιθανάγλυφα της πρώτης εκκλησίας, µέτριας τέχνης, χρησιµοποιούνται ως οικοδομικό υλικό της νεότερης, όχι πάντα σε κανονική θέση. Η "ικρή Παναγιά /Γέννηση της Θεοτόκου/ είναι τρίκλιτη ξυλόστεγη μονόκογχη βασιλική, χωρίς εσωτερικές τοιχογραφίες. To τέμπλο της τυπικό δείγμα κουφυτού ξύόγλυπτου του τέ- λους του 180υ αιώνα ή της αρχής του 19ου. Φαίνεται πως έγινε από τους ίδιους τεχνίτες που σκάλισαν και το τέµπλο της Μεγάλης Παναγιάς. Ο ναός του Αγίου Αθανασίου είναι κι αυτός σε ρυθμό τρίκλιτης ξυλόστεγης πλακοσκέ- παστης βασιλικής, κάπως βαρειάς εξωτερικά και χωρίς υπόστεγα. Πρέπει να χτίστηκε προς τα τέλη του 18ου αιώνα. "αζί με την εκκλησία, ή λίγα χρόνια αργότερα έγινε και το 15p- πλο της, ωραίο δείγμα ηπειρώτικης ξυλογλυπτικής. Τα διακοσμητικά θέματα και οι παρα- στάσεις του θυµίζουν τα τέµπλα από τις δύο Παναγιές, Μεγάλη και Μικρή. Συγγένεια υπάρ- χει, ακόμα, στη συνθετική αντίληψη και στην αίσθηση της φόρµας, αλλά η τεχνική εδώ εί- ναι περισσότερο επιμεληµένη. Πι σηµαντικότερες διαφορές παρουσιάζονται ανάµεσα στα τέµ- πλα Μεγάλης Παναγιάς και Αγίου Αθανασίου, παρά την ύπαρξη πολλών κοινών στοιχείων ό- πως η αχιβάδα, οι ζώνες με εναλλασσόμενους ρόδακες και ρόµβους, το ίδιο σκάλισµα στα πλαίσια από τις ποδιές. Οι ποδιές στη Μεγάλη Παναγιά έχουν !ΠΕξ µεγαλύτερο πλάτος από 15 από το ύψος τους, το ανάγλυφο είναι χαµηλό και αφίνει να φαίνεται πολύ ο επίπεδος κάµπος, τα θέματα ζώα και αυτό σε σύνθεση που στηρίζεται στην αντίστροφη συµµετρία pa κέντρο έναν νοητό κάθετο άξονα. Στο τέµπλο του Αγίου Αθανασίου οι ποδιές έχουν ύ- ψος μεγαλύτερο από το πλάτος τους, το ανάγλυφο είναι έντονο και πυκνό, τα θέµατα σκηνές από την Αγία Γραφή και χωρίς απόλυτη συµμετρία. Σε δεσποτική εικόνα του τέμ- πλου υπάρχει ενθύµιση, γραµµένη από το ζωγράφο, χαρακτηριστική του πολιτιστικού κλί- µατος της Σαμαρίνας. Ενώ κατά κανόνα οι ενθυµίσεις καταγράφουν τοπικά γεγονότα, εδώ έχουµε προσπάθεια να περιγραφεί με στοιχεία η σιτοδεία που χτύπησε τη νότια Βαλκανι- κή στα 1793. "’Hv έτη 1793 έστορίθησαν έίκόνες δηά έξόδου τών χριστιανών της πολιτεί- ας ταύτης. Τόν αύτόν καιρόν έγηνεν άκρήβεια μεγάλη σέ όλα τά μέρη, "ορέα 'λρΒανητιά Λάρισα Ψρίκαλα. Τό φόρτομα στη Λάρισα πάησεν γρόσια 40, στά Τρίκαλα γρόσια 50, 'Ανα- σελήτζα Γρεβενό τά όµοια ήχεν, παρέξ της Βουλγαρίας τό µέρος τό λεγόµενον Σάπη XE Σκόπια. Κουβαλούσαν τό καρβάνια σάν τή µέλησα κέ έπροφθάσθηκεν & τουνιός και γράφο- μέν το μεταγενεστέ διά ένθήµηση". Φις πληροφορίες της εικόνας αυτής, των Ψριών Ιεραρ- χών, επιβεβαιώνει αντίστοιχη ενθύµιση στο τέµπλο της Αγίας Μαρίνας Κισσού, στο Ανατο- λικό Πήλιο: "είς τους 1793 έγινεν µεγαλοτάτη άκρίβεια όπου έπολίθη τό σιτάρι πρός 8 γρόσια τό κόσκινο"37. Η εκκλησία του Προφήτη Ηλία /΄Αη Λιά| αναφέρεται σε στίχο δημοτικού τραγσυδιού του 1750 για τον Τόσκα "Έόηθ'&η λιά του Μπαρµπουτζό κι από τη ΐαµαρίνα". To πρώτο εί- ναι το σηµερινό Επταχώρι του Νομού'Καστοριές, για το οποίο o Χριστόφορος Περραιβός υποσηµειώνει "Χωρίον πλησίον του οποίου κείται βουνόν, εις δε την κορυφήν αυτού υπάρ- χει Ναός του Προφήτου Ηλιού, ομοίως και εις το χωρίον λαµαρίνα, του οποίου την βοή- θειαν επικαλείται ο Τόσκας προ της µάχης"38. To τέμπλο του ναού, ασφαλώς μεταγενέστε- ρο από τα προηγούµενα, έχει αδρότερη τεχνική με μορφές μεγαλύτερες, σε έντονο ανάγλυ- φο και µε κάποια τάση πρωτόγονου ρεαλισμού. Ιδιαίτερα ενδιαφέροντα είναι τα µεγάλα κεφάλια, σχεδόν σε φυσικό μέγεθος, µε ωραίο πλάσιμο και ζωντάνια στην έκφραση. Epi- σκονται στις κολόνες, στο ύφος των κάτωκεταµπέδων. Οι ποδιζξς του τέμπλου αυτού δεν είναι σκαλισμένες' την επίπεδη επιφάνειά τους κοσμούν ζωγραφιστό ανθοδοχεία σε τυπι- κή, όµως, απόδοση και pa κάποια καλλιγραφική αντίληψη αν και έχουν χρωµατική ευαισθη- σία. Απέχουν από τα αντίστοιχα έργα σε ποδιές του Πηλίου ή σε τοιχογραφίες αρχοντικών στό Πήλιο, τ'Αµπελάκια, τη Σιάτιστα, την Καστοριά και τα Ζαγοροχώρια. To βηµόθυρο εί- ναι εντελώς ασκόλιστο και καταλαµβάνεται ολόκληρο από µεγάλη ζωγραφική σύνθεση του Ευαγγελισµού. Στο αριστερό ημίφυλλο ο ΄λγγελος και στο δεξιό η Παναγία. Η σκηνή έχει στο βάθος απεικόνιση πολιτείας µε πυκνό ψηλά κτήρια. Οι τέχνες που εξετόσαµε ως τώρα, αρχιτεκτονική, λιθογλυπτική και ξυλογλυπτική, εί- 16 ναι επαγγελματικές απασχολήσεις ξενόφερτων μαστόρων. ?'αυτόν λοιπόν τον τοµέα η Τα- µαρίνα δεν προσφέρει κάτι δικό της. Η συμµετοχή των κατοίκων της περιορίζεται στην επιλογή των µαστόρων και στην αποδοχή των έργων τους, πράγµα που σηµαίνει ότι τα έρ- γα αυτά τους εκφράζουν. Και αυτό είναι το σηµαντικό.΄Αλλωστε, η ,πάντα ποριορισµ€νη, ιδιοµορφία κάθε τ τικής πολιτιστικής ενότητας, εκφράζεται σε ωρισµξνες μόνον µορφές αποκλειστικής δηµιουργίας και σε παραλλαγές γενικότερων τύπων.΄Οπως έγραφα και παλιό- τερα, "όσο θα προχωρεί η έρευνα, που τώρα άρχισε, τόσο πιό διάτρητα θα γίνονται τα στεγανά των τοπικών τεχνών. Θα ήτανε σωστότερο να µιλούμε όχι για "αυτόχθονα" στοι- χεία αλλά για τα ε π ι κ ρ « τ έ σ τ ε ρ α κάθε περιοχής, αυτά που έγιναν κοινωνι- 39 κώς αποδεκτά, χωρίς να ξεχνούμε πως δεν αποτελούν προνόμιο και αποκλειστικότητά της!! "Ισως η κατηγορηµατικότητα της διατύπωσης αυτής να δίνει την εντύπωση µιάς γενικής και ανελαστικής εφαρµογής της, κι αυτό δεν είναι σωστό. Η συνοπτικό περιγραφή τηε πο- λιτιστικής ζωής και της τέχνης της Σαµαρίνας δεν γίνεται εδώ για να αναδειχθεί η μο- ναδικότητα της αλλά για να καθορισθεί το πλαίσιο µέσα στο οποίο διαμορφώθηκαν και ερ- γάσθηκαν οι ζωγράφοι της.΄Αλλωστε αυτοί δούλεψαν σε βλαχοφώρια και σε άλλα γεωργοκτη- νοτροφικά χωριά. ΐίναι χαρακτηριστικό πως δεν έγιναν αποδεκτοί στα Έφτάνησα και στα ορεινά ηυιαστικά κέντρα της Σιάτιστας και της Καστοριάς, για να περιοριστούμε μόνον σε τόπους που δεν απέχουν ποιό από τη Σαµαρίνα. Από τη ντόπια παραγωγή δεν αφορούν το Θέμα μας τα προϊόντα της κτηνοτροφίας, της υλοτομίας, της ελληνορραπτικής, της τσαρουχοποιίας και της σαγµατοποιίας. Για τα υφαν- τά υιλήσαµε παραπάνω. ΄Οπως σε όλα τα κτηνοτροφικά χωριά, η ποιµενική µικρογλυπτική είχε μεγάλη διάδοση στη Σαµαρίνα pa τη µορφή της ερασιτεχνικής απασχόλησης των βοσκών. Με πολύ απλά εργαλεία φιλοτεχνούσαν χέρια από γκλίτσες,ρόκες, σφοντύλια, κουτάλια, πη- ρούνια και φλογ€ρες. Αυτές οι "δημιουργίες της µοναξιάς"είναι έργα επιμονής και υπο- μονής. 'Ολα αυτό τα αντικείμενα έχουν τα ίδια βασικά σχήματα και παρόµοια διακοσµητι- κά Θέµατα pa τα αντίστοιχα των άλλων κτηνοτροφικών χωριών. To φίδι, το πουλάκι, ο δρά- κοντας, τα γεωμετρικά διακοσμητικά, αποδίδονται pa µικροτεχνική επιµέλεια αλλά και pa κάποια "αρχαϊκ6τητα" στην αντίληψη της µορφής40. H τεχνική είναι συνήθως επίπεδη, η σύνθεση απλή, χωρίς συμπλέγµατα µορφών.Από τα αντικείµενα χαλκουργίας ιου συναντούµε σήαερα στο χωριό είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσουµε ποιά έγιναν στον τόπο και πιά αγο- ράστηκαν στα μέρη της χειµερινής διαμονής των Σαµαριναίων. Ώίναι σκεύη οικιακής και επαγγελματικής χρήσης απλά, µε τη λειτουργικότητα που τους έδωσε η μακροχρόνια παρά- δοση, χωρίς πλούσιο χαραχτό ή ανάγλυφο διάκοσμο. Σήμερα η τοπική φορεσιά, αντρική και γυναικεία, έπαψε πιά να φοριέται στην καθη- µερινή ζωή και εµφανίζεται µόνο σε παραδοσιακές κοινωνικές εκδηλώσεις από οργανωµέ- 17 νους χορευτικούς οµίλους. Τη φορούν νέοι και νέες των οποίων το βάδισµα και οι κινή- σεις έχουν διαµορφοθεί από το σύγχρονο τρόπο υπόδησης και αµφίεσης. π αντρική φορεσιά είναι ένε είδος μάλλινου επενδύτη χωρίς µανίκια και pa πολλές πιέτες, τα λαγκιόλια,στο κάτω µισό, που, καθώς περιζώνεται στη µέση από φάρδειά ζώ- νη, µοιάζει με φουστανέλλα. To πουκάμισο είναι φαρδοµάνικο. 7το κεφάλι φοριέται φέ- σι χωρίς φούντα και στα πόδια μάλλινες κάλτσες που κουµπώνουν πίσω στη γάµπα, οι βλαχόκαλτσες,και τσαρούχια pa ηµισφαιρική φούντα στη μύτη. To χειμώνα προστίθεται --.." πανωφόρι, η φλοκάτα.Ρια τους, περισσότερο εκτεθειµένους στις δύσκολες καιρικές ovv— ') τήκες, µοσκούς απαραίτητη είναι η χοντρη από τραγόµαλλο πάπα pa κουκούλα, Η µαύρη φορεσιά των εµποροΒιοτεχνών και η άσπρη των κτηνοτρόςων διαφέρουν μόνο στο χρώµα. Η γυναικεία φορεσιά αποτελείται από άσπρο πουκάμισο και το κύριο ένδυμα, τα σιγκούνια ή τσιπούνια, κλειστά στο στήθος, pa κεντήματα από κόκκινο µεταξωτό γαϊτά- νι, πλούσια στο στήθος και απλούστερα στον ποδόγυρο και τις άλλες παρυφές. Η µέση τονίζεται pa χρυσή ή επίχρυση ζώνη. για τις φτωχότερες γυναίκες αρκεί μιά δερμάτινη ζώνη µε επάργυρη πόρπη, την ΞεκάΞα.Τα στολίδια συµπληρώνονται από σειρές χρυσών ή επίχρυσων φλουριών, τα γιορντάνια, που κρέµονται στο στήθος. 7το κεφάλι οι νέες γυ- ναίκες φορούν κόκκινο χρυσοκέντητο φεσάκι με µακριά φούντα και σειρές από φλουριά. Οι ηλικιωμένες φορούν στο κεφάλι απλό σκουραγάλαζο µαντήλι και σπανιότερα το-ΞΞέλ- co, σκουρόχρωµο µαντήλι δεμένο pa περίπλοκο τρόπο. To χειµώνα προστίθεται βαρειά κεντητή φλοκάτη με τα φλόκια στην εσωτερική επιφάνεια. Φα έντονα απλά φυτικά σχηµατοποιημένα μοτίβα που κυριαρχούν επάνω στο μονόχρω- p0 φόντο των υφαντών, o ένας τραγουδιστής που συνοδεύεται από το επίπεδο "ίσο" των πολλών άλλων, η έλλειψη συμπλεγμάτων στα ποιμενικό ξυλόγλυπτα, εκφρΕζουν την ιδεο- λογια της πατριαρχικής φόρας, αρχικού κύτταρου της σαµαρινιώτικης κοινωνίας. Ο αρ- χηγός καθορίζει τα πάντα στην ισοπεδωμένη μικροκοινωνία τυ τσελιγγάτου, όπου "6- ποιος είναι στο ίδιο τσελιγγάτο έχει τις ίδιες υποχρεώσεις και μπαίνει κάτω από τον ίδιο αυστηρό νόμο της κοινής δουλειάς"41, pa βάση απλούς κανόνες καθαγιασµέ- νους από το χρόνο, χωρίς αµφισβητήσεις και επικαλύψεις αρµοδιοτήτων. H υφαντική, το τραγούδι, ο χορός και η µικρογλυπτική είναι οι κύριες εκφράσεις της κτηνοτροφι- χήε κοινωνίας. Η ΖΩΓΡΑΦ1΄Κ οι ρίζες της σαµαρινιώτικης αγιογραφίας δεν είναι δυνατό, για την ώρα να εντο- πισθούν µε απόλυτη σιγουριά. Πολύ βαθειές τις υπολογίζει ο Κώστας Υρυστάλλης."Από των μεσαιωνικών χρόνων η Σαµαρίνα εξήγαγΩ πλείστους ζωγρξφους, αγιογράφους µάλλον Α΄) ειπείν, της Ελληνικής χερσονήσου"". οι άµεσες µαρτυρίες του ηπειρώτη βουκολικού 18 ποιητή είναι ακλόνητες, αλλά οι Θεωρητικές του κατασκευές δεν έχουν την ίδια αντοχή στον έλεγχο. Επιχειρεί τεχνοτροπικές συγκρίσεις των τοιχογραφιών του Αγίου Νικολάου Συρράκου -που τις θυμάται πριν καεί η εκκλησία αυτή και τις αποδίδει σε ?αµαριναίο ζωγράφο- pa τις µισοσβυσµένες τοιχογραφίες που είδε στο εσωτερικό του Παρθενώνα και που έγιναν όταν ο αρχαίος ναός είχε µετατραπεί για ένα διάστηµα σε χριστιανική εκκλη- σία της Αγίας Σοφίας. Ας σηµειωθεί πως αυτό έγινε γύρω στα 450 και pa αρκετές αλλοιώ- σεις της αρχιτεκτονικής του. Στα 1206 µετατρέπεται σε καθολική εκκλησία. Κατά το διά- στηµα αυτό έγιναν οι τοιχογραφίες. Στα 1453 γίνεται μουσουλµανικό τέµενος και στα 1687 καταστρέφεται από τα πυροβόλα του "οροζίνι. Αυτές, λοιπόν, τις τοιχογραφίες Θεωρεί ο Κρυστάλλης έργα του ίδιου ζωγρόδου "ή εάν όχι, θα είναι µαθητής τούτου ο τον ναόν του Αγίου "ικολόου ιστορίσας Σαμαριναίος". Ας σηµειωθεί ότι τις καταστραµµένες από την πυρ- καγιά αγιογραφίες του χωριού του υπολογίζει καµωµένες "πολύ προ της Επαναστάσεως", φρά- ση που, βέβαια, δε µπορεί να σημαίνει χίλια ή και περισσότερα χρόνια. Πιθανότερη είναι η υπόθεση πως η ανάπτυξη της σαµαρινιώτικης αγιογραφίσς συνδέεται µε την ίδρυση του μοναστηριού της Αγίας Παρασκευής που πρέπει να την τοποθετήσουμε στις τελευταίες δεκαετίες του 180υ αιώνα, ίσως στα 1771. Σκόρπιοι Βλάχοι ζωγράφοι ap- φανίΚονται και νωρίτερα, όπως ο Σαμαρινιώτης Ήιχαήλ που µαζί pa τον Ηλία από το Boug- βουτσικό ζωγραφίζουν το µοναστήρι της Θεοτόκου στο χωριό Σπήλαιο στα 165843. οι τοιχο- γραφίες αυτές έχουν υποστεί μεταγενέστερες επιζωγραφίσεις που τους έδωσαν τα στοιχεία που διέκρινε ο Ενισλείδης και που χαρακτηρίζουν την σαμαρινιώτικη αγιογραφία των τε- λευταίων δεκαετιών του 19ου αιώνα. Πρόσφατα έγιναν συστηµατικές εργασίες καδσρισμού, αφαίρεσης των επιζωγραφίσεων και συντήρησης αλλά η καταστροφή ήταν προχωρηµένη από την υγρασία των τοίχων. 0 Αναγνώστης Δημήτριος από το Ψέτσοβο μαζί pa τον ιεροµόναχο Σερα- φείµ το Χίο τοιχογραφούν την εκκλησία του Αγίου Ρεωργίου Ρεντίνας στα 1?19Λ|. 0 Δηµή- τριος Ζούκης συνεργάζεται με το μαΘητή του Γεώργιο στο νάρθηκα της νπαπαντής "ετεώρωνιξξ /1Τ8Λ/Ά5."ίναι ο πρώτος Υαµαρινιώτης ζωγράφος στο έργο του οποίου διακρίνονται στοιχεία της τοπικής αγιογραφίας όπως αυτή εµφανίζεται στα τέλη του 18ου αιώνα και συνεχίζει, οτε ίδιο ύφος ως τα µέσα περίπου του επόμενου. Υέντρο της αγιοέςΐΐίκής δραστηριότητας Θεωρείται το αοναστήοι της Αγίας Παρασκευής. Π Χ. Ρνισλείδης διατυπώνει την άποψη πως , ισως οι πρώτοι που δίδαξαν την αγιογραφία στη Ταµαρίνα είναι οι ντόπιοι ιέρυτές του μοναστηριού Υικηφόρος και Διονύσιος, που έµαθαν την τέχνη στο 'Αγιον ΄ΠροςΛ6. Η άποψη καπιτΧλεττκχακ€ακκπγκατήπκεκκκπΩκτκίαικ&κκκκαεκίκχαχτκκκθκτκτείΧκακίτκππ αυτή έχει πολ- λές πιθανότητες να έναι σωστή γιατί συµφωνεί pa την τοπική παράδοση αλλά και γιατί το έργο των ζωγράφων της εποχής αυτής δείχνει επηρεασµένο από το σύγχρονό του αγιορείτικο, , , οι , Ο 47 Υ # ο που κι αυτο εχει δυτικοευρωπαικές και νεορωσικες επιδρασεις . % δικη µας αποψη πως η 19 λειτουργία εργαστήριου µαθητείας στο μοναστήρι δε µπορεί να τοποθετηθεί νωρίτερα από τις τελευταίες δεκαετίες του 18ου αιώνα βασίζεται σε δύο γεγονότα. To πρώτο είναι η ανυπαρξία πληροφοριών που να καθιστούν αν όχι σίγουρη, τουλάχιστον πιθανή την ύπαρξη τέτοιου εργαστήριου. To δεύτερο είναι η διαπίστωση πως η ανάπτυξη χωριών-ζωγραφικών κέντρων είναι φαινόμενο των µέσων του 18ου αιώνα, όταν ζωογόνηση της οικονοµίας και η άνοδος του πολιτιστικού επιπέδου δηµιούργησαν τις προύποθέσεις τοιχογραφικής δια- κόσµησης σπιτιών και περισσότερων από πρίν εκκλησιών.Την εποχή αυτή εµφανίζονται τα οικιακά εργαστήρια των Χιονιάδων. T6ta δηµιουργείται στο Φουρνά των Αγράφων το εργα- στήριο μαθητείας του Διονύσιου48. 0 Διονύσιος ασχολήθηκε pa τη διδασκαλία της ζωγρα- φικής από την εποχή που μόναζε στις Καρυές του Αγίου ΄Ορους'έγραψε και την πολύτιµη "Ερμηνεία της ζωγραφικής τέχνης". H λειτουργία του εργαστήριου στο Φουρνά πρέπει να τοποθετηθεί ανάµεσα στα 1133, οπότε ο Διονύσιος επιστρέφει και μένει -με κάποιες δια- κοπές… στο χωριό του, και στο θάνατό του που υπολογίζεται γύρω στα 1750, λίγα χρόνια μετά την αποπεράτωση του µοναστηριού που έχτισε. Στα 1744 "θα ήταν γύρω στα εβδοµήν- τα του χρόνια' τα τελευταία αυτά, πολύ ταραγµένα και ίσως όχι απαλλαγμένα από ασθέ- νειες, επόμενο ήταν να τον έχουν καταβάλει ώστε μπορούµε να πιστέψουµε ότι δεν επέζη- 49 σε πολύ..." . To ότι υπάρχουν και µερικοί παλιότεροι Σαμαρινιώτες ζωγράφοι δεν επι- βεβαιώνει την ύπαρξη εργαστηρίου µαθητείας γιατί σκόρπιοι ζωγράφοι από πάµπολλα χω- ριά υπάρχουν από παλιότερα. To µόνο που µπορεί να σημαίνει είναι το ότι υπήρχαν στο χωριό οι προύποθέσεις για την ίδρυση κάποιου αγιογραφικού εργαστήριο! καί όχι σχολής όπως γράφει ο Ρ.Θ.Λυριτζής50. Υπήρχαν ασφαλώς νέοι µε κάποιαν έφεση προς τη ζωγραφική, μερικοί και ατομικούς ή οικογενειακούς δεσµούς µε την Εκκλησία. Εκτός από τους κληρι- κούς αγιογράφους, πολλών άλλων τα επώνυμα φανερώνουν οικογενειακή εκκλησιαστική παρά- δοση, όπως Παπαϊωάννου, Παπαδάµος /µε πρώτο συνθετικό τη λέξη Παπάς|, Αναγνώστου /από τους κατώτερους εκκλησιαστικούς βαθμούχους ή και κοσμικούς που διαβάζουν τις ιερές γραφές στο εκκλησίασµα/, Οικονοµίδης /από το Οικονόμος, αξίωµα έγγαμου παπά που καθο- ρίστηκε από τη Ζ΄Οικουµενική Σύνοδο/. Στο εργαστήριο αυτό οι νέοι µάθαιναν την τέχνη αρχίζοντας από τις απλές βοηθητικές εργασίες και προχωρούσαν προς τις περισσότερο υ- πεύθυνες ώσπου να τελειοποιηθούν. Η ίδρυση, λοιπόν, του εργαστήριου στο µοναστήρι έρ- χεται να καλύψει μιαν ανάγκη που υπάρχει. Εδώ θα πρέπει να σηµειωθεί πως η λειτουργία του εργαστηρίου δεν πρέπει να προσγραφεί στις αγαθοεργές δραστηριότητες του µοναστη- ριού. Η εκµάθηση της τέχνης αποτελεί ένα είδος αµοιβής για τις υπηρεσίες που προσφέ- ρει ο νέος στον έμπειρο τεχνίτη. Βοηθόντας τον µαθαίνει να τρίβει τα χρώµατα στο "τρι- βίδι", να τ'ανακατώνει στις σωστές αναλογίες µε τις κόλλες, να πετυχαίνει οµοιόµορ- φες χρωµατικές επιφάνειες και σιγά-σιγά pa την πρακτική εξάσκηση τελειοποιείται και 20 γίνεται έτσι πιό χρήσιμος στο "δάσκαλο". Η παραγωγή μεγάλου αριθµού φορητών εικόνων στο εργαστήριο όσο και η εκτέλεση μεγάλων τοιχογραφικών συνόλων απαιτούν την ύπαρξη βοηθών. Στα εργαστήρια αυτά η µαθητεία διαφέρει ριζικά από την εκπαιδευτική διαδικα- σία μιάς σχολής.Αυτό δημιουργεί άλλους κανόνες ελέγχου. δεν υπάρχει το μαθητικό δο- κίµιο που κρίνεται pa επιείκεια, διορθώνεται αιτιολογηµένα και επαναλαµβάνεται. 0 pa- θητευόµενος είναι από την αρχή επαγγελματίας, η καλή ή κακή απόδοσή του επηρεάζει το επίπεδο παραγωγής του εργαστηρίου, η πρόοδός του παρακολουθείται και ελέγχεται από τον αρχιτεχνίτη. Η προαγωγή του σε ποό υπεύθυνες εργασίας εξαρτάται τόσο από τη δική του ικανότητα και επιµέλεια όσο και από τις ανάγκες του εργαστήριου. Από τα μέσα σω- φρονισμού των σχολείων της εποχής το µόνο πουχρησιμοποιείται στα εργαστήρια είναι η σωµατική ποινή. Πέρα από την εκμάθηση της τεχνικής, ο νέος εξοικειώνεται pa to "εί- δος" των Αγίων, με το αγιογραφικό πρόγραµμα του ορθόδοξου ναού και αποθησαυρίζει σχέ- δια και ανθίβολα χρήσιµα για την κατοπινή ανεξάρτητη επαγγελματική του σταδιοδροµία. ΄Ισως θα µπορούσαμε να μιλήσουμε µε περισσότερα στοιχεία αν 0 'Αγιος Γρεβανών µας εί- χε επιτρέψει να συµβουλευθούμε τα σχετικά παλιά χειρόγραφα της Μητρόπολης, χειρόγρα- φα που δεν είναι προσωπική του περιουσία και θα έπρεπε να είναι στη διάθεση των ερευ- νητών, pa τις αναγκαίες, βέβαια, προφυλάξεις. Αργότερα, η ύπαρξη δύο ή περισσότερων γενεών σε οικογένειες ζωγράφων δείχνει πως και στη ?αμαρίνα λειτουργεί το σύστημα της ενδοοικογενειακής µαθητείας. H ευλάβεια, η κλίση και η οικογενειακή παράδοση προσανατόλιζαν προς τη ζωγραφική ιην πιεστική ανάγκη επαγγελματικής απασχόλησης. Η μετανάστευση, η μεταποίηση και άλ λα επαγγέλµατα -ανάµεσα σ'αυτά η ζωγραφική- ανακούφιζαν τον πληθυσμό του χωριού από τα πλεονάσµατα κΧεργατικού δυναµικού που άφηνε η κτηνοτροφία και η υλοτομία. Από ε- κεί και πέρα τα φυσικά προσόντα έκαναν τη διαλογή σε καλούς και μέτριους ζωγράφους. Η παραδοσιακή αγιογραφία µαθαίνεται όπως η γραφή, χωρίς βέβαια η εκµάθηση της γρα- φής μόνη της να δηµιουργεί λογοτέχνες. Εκείνο που χαρακτηρίζει το έργο όλων των pa— στόρων της παραδοσιακής µας τέχνης είναι το μεράκι. Αν σ'αυτό προσθέσουμε τη στέρεη βάση που προσφέρει στους τεχνίτες ο μόχθος των γενιών που προηγήθηκαν καταλαβαίνου- pa γιατί η λαϊκή δηµιουργία έχει πάντα ποιότητα. Κι εδώ όμως είναι επικίνδυνες οι γενικεύσεις. Υπήρξαν Σαμαρινιώτες ζωγράφοι που το μεράκι τους δεν έφτανε ως το ση- µείο να γεµίζουν pa πυκνές µορφές τις συμφωνηµένες επιφάνειες, όταν η αµοιβή δεν ή- ταν ανάλογη. Είναι χαρακτηριστικό το περιστατικό που µνηµονεύει o Μιχ. Καλινδέρης51. 'Οταν δύο Σαµαρινιώτες ζωγράφοι διαπραγµατεύονταν την τοιχογράφήση της εκκλησίας Κα- τάκαλης Γρεβενών και η αμοιβή που τους προσφερόταν ήταν χαµηλή, ο ένας ρωτάει συνθη- ματικά τόν άλλο αν θα ζωγραφίσουν τους Αγίους "αλά Τσιάτσιου ή αλά κλεϊφτόπουλα", 21 πράγµα που σήμαινε "πυκνά ή αραιά," επειδή στο χρό Ψσιάτσιο οι χορευτές είναι κολλητά o ένας στον άλλο ενώ τα κλεφτόπουλα, για λόγους τακτικής του κλεφτοπόλεµου, αραίωναν. Τκληρ6ς ήταν ο ανταγβνισμός pa τους ζωγράφους άλλων περιοχών. Χτην περιοχή Τρικάλων είχαν οργανώσει ολόκληρο δίκτυο ανθρώπων που φρόντιζαν να πληροφορούνται τις εκκλησί- ες στις οποίες θα γινόταν αγιογραφικές εργασίες και έσπευδαν να πληροφορήσουν, όχι µό- νον από πατριωτισµό, τους συγχωριανούς των ζωγράφους. Κέντρο αυτού του δίκτυου ήταν η συνοικία Αγίας "ονής που "κατοικείται από Υαμαριναίους, ως επί το πλείστον ασχολου- . 2 µένους ιδιως εις την εριουργίαν"5 . Πριν από το δεύτερο παγκόσμιο πόλεµο το δηµοτικό σχολείο της Αγίας "ονής είχε 151 µαθητές, κι αυτό φανερώνει πολυάριθµη σαμαρινιώτικη παροικία. Γέροντες της συνοικίας αφηγούνται, σε µαγνητοφωνημένες συνεντεύξεις,53 πε- ριστατικά που άκουσαν από τους γονιούς των και αναφέρονται στα µέσα -όχι πάντα άψογα- που χρησιµοποιούσαν για να αποκλείσουν από τις παραγγελίες άλλους ζωγράφους προς όφε- λος των συμπατριωτών τους. Υπάρχει, ακόμα, ένα σχετικό γράμμα άγνωστης χρονολογίας, μα που πρέπει να στάλθηκε γύρω στα 1890 pa 1900: 'Αγαπιτέ φίλε Γεώργιε, Εύχοµαι ή παρούσα µου νά σάς εύρη έν ύγεία. Μανθάνω ότι θα κοσμίσουν τήν έκκλη- σίαν τού Ξ ΄Αγίου Δηµητρίου ένταύθα και διαπραγµατεύονται μέ ήπειρώτας ζωγράφους έκ Χιονιάδων. Είπον είς τούς έπιτρόπους ότι αύτοί είναι κακότεχνοι καί νά άνα- µείνουν προσφοράν και΄έκ μέρους καµαριναίων ζωγράφων οίτινες είναι άριστοι είς τήν τέχνην των. Σπεύσε, τό λοιπόν, νά έλθης ένταύθα διά νά προλάβωµεν, ώς έγινε καί κατά τό παρελθόν. 'Η έργασία είναι µεγάλη καί ύπάρχουν χρήματα an δορεών έξ 'Αμερικής. "Εμαθον ότι έβρίσκεσαι είς Γρεβενά καί άπευθύνω τήν παρούσαν μου μέσω του φιλτάτου συµπατριώτου Νικολάου Μητσιοµπούνα. Σέ άσπάζομαι 'Ιωάννης Ποντίκας T6 λόγιο ύφος του γράμµατος, οι σχετικά λίγες ανορθογραφίες και, προπαντός, η διαφορά του γραφικού χαρακτήρα της υπογραφής από το κείμενο δείχνουν ότι ο αποστολέας ανέθεσε σε κάποιον γραμµατισµένο του χωριού το γράψιµο της επιστολής. Ωστόσο, οι συνθήκες παραγγελίας και πληρωµής των Ελλήνων λαϊκών ζωγράφων δεν επη- ρεάζουν την ποιότητα της δουλειάς των. Ακόμα και σε περιπτώσεις κατά τις οποίες ο ζω- γράφος υποχρεώνεται κάτω από την πίεση ωµής βίας, "στανικώς" να κάνει κάποια ζωγραφιά, αυτή έχει την ίδια ποιότητα και γνησιότητα pa to υπόλοιπο έργο του54. Η παράδοση, της οποίας o ζωγράφος είναι φορέας, η ηλικία του, το κοινωνικό πλαίσιο, το πολιτιστικό ύφος της εποχής και του τόπου, είναι καθοριστικοί παράγοντες. Εδώ θα πρέπει να κάνου- pa μία καίρια παρατήρηση. Βέβαια, η ζωγραφικοί και περισσότερο η αγιογραφία εντάσσον- 22 ται μέσα στα πλαίσια του παραδοσιακού πολιτισµού, όπου η ατοµική προσφορά απορροφιέ- ται από τη γενική διαµορφωτική πορεία. Αυτό συµβαίνει π.χ. και µε το δημοτικό τραγού- δι όπου η ομαδική κατεργασία από στόµα σε στόµα και από γενιά σε γενιά του δίνουν τη µορφή στην οποία το κατέγραψε ο λαογράφος. Ta διαδοχικά στάδια από τα οποία πέρασε, τα δάνεια από προηγούμενα χαµένα τραγούδια, οι άνθρωποι-συντελεστές των διεργασιών είναι στοιχεία που αγνοούµε. Στη λαϊκή ζωγραφική, όµως, έχουµε χρονολογίες, συγκεκριµ- µένους χώρους, ονόµατα και άλλες πληροφορίες που πλαισιώνουν τις ζωγραφιές. Για να ε- πιχειρήσουμε έναν τολµηρό παραλληλισµό, είναι σα να είχαμε από ένα δημοτικό τραγούδι καταγραφές του σε μαγάλη χρονική περίοδο µε χρονολογίες, τους τόπους και τις συνθήκες κάθε εκτέλεσης, τα ονόµατα και άλλα στοιχεία των τραγουδιστών κι ακόµα τη χροιά της φωύής τους, την προφορά τους, το ρυθµό εκτέλεσης. Λιγοστές είναι οι περιπτώσεις γνω- στών ποιητών δηµοτικών τραγουδιών55µέσα στα οποία έχει συγχωνευθεί η παράδοση στη γλώσσα, στο ρυθμό, στους εκφραστικούς τρόπους/άσκοπα ερωτήµατα, το θέµα του αδυνάτου, προσωποποιήσεις,.../ και άλλα. Λείπει, όµως, από αυτά η μεταγενέστερη λαϊκή επεξεργα- σία. H λαϊκή ζωγραφική επιτρέπει στον µελετητή να ανιχνεύει, σε µεγάλο ποσοστό, την πο- ρεία της μέσα από το έργο επώνυμων δηµιουργών. Αυτό ισχύει, ως ένα βαθμότκαι για τη γλυπτική. Πολλές φορές έχουμε και άλ α στοιχεία τους. Αυτό είναι ένα σηµαντικό πλεονέ- κτηµα για το μελετητή της λαϊκής ζωγραφικής, όταν δεν τον παρασύρει στον κατακερµατισ- μό της γενικής της ροής σε ανεξάρτητες ατοµικές πεάπτώσεις. ?ξάλλου, η ζωγραφική αφί- νει ευρύτερα περιθώρια στην προσωπική έκφραση ή έστω στην πληρέστερη διατύπωση του το- πικού ιδιώματος της ζωγραφικής γλώσσας σε συγκεκριµμένη χρονική περίοδο, πράγμα που είναι αδιόρατο σε άλλες τέχνες, όπως το κέντημα και η υφαντική. Σημειώνουμε εδώ πως η ύπαρξη ορισμένων τοπικών κέντρων ζωγραφικής δραστηριότητας, pa κάποιες ελαφρές ιδιομορ- φίες, δεν καταργεί την ενότητα της ελληνικής παραδοσιακής ζωγραφικής, όπως τα τοπικά ιδιώµατα δεν θρυματίζουν την ενότητα της ελληνικής γλώσσας. ΄Αν σήµερα αντιµετωπίζουμε το πρόβλημα των πηγών της σαμαρινιώτικης ζωγραφικής µε εικασίες, μπορούμε pa ακρίβεια και χωρίς χάσματα να παρακολουθήσουµε την τέχνη αυτή κα- τά την περίοδο της µεγάλης της ανάπτυξης, από τις τελευταίες δεκαετίες του 18ου αιώνα ως τις πρώτες του ΖΟού. H εξέλιξη της αγιογραφίας των Σαµαριναίων ζωγράφων -όλης της ελληνικής αγιογραφίας- δεν είναι µιά "εσωτερική υπόθεσή" των καλλιτεχνών. Πολλές φορές στα συμφωνητικά καθορίζεται το υλικό της ζωγραφική,…"να είναι του λαδιού", "πΚεπί µου- σιαµάδων", "επί σανίδος" αλλά και η τεχνοτροπία, "ακολουθούντες βυζαντινόν ρυθμόν μετά τ του φυσικού"56. Ειδικότερα στην τοιχογραφία ο τεχνίτης εράζεται κάτω από το συνεχή κοι- νωνικό έλεγχο. Οι επίτροποι, οι παπάδες παρακολουθούν καθηµερινά την πρόοδο της εργασί- ας. “a κάθε έξη µέρες δουλειάς αντιστοιχεί µιά γενική θεώρηση του έργου από το σύνολο 23 σχεδόν των κατοίκων κατά την Κυριακάτικη Λειτουργία. ΄Ολοι αυτοί εγκρίνουν ή επικι νουν. 0 ζωγράφος δεν µένει ανεπηρέστος από όλα αυτά. To ευτράπελο "θέλοντας ο Βλάχ και µη θέλοντας o ζωγράφος...." της λαϊκής παροιμίας μπορεί να είναι υπερβολικό, α λά κρύβει αλήθεια. H Σαµαρίνα εµφανίζεται ως ζωγραφικό κέντρο σε περίοδο µεγάλης δραστηριότητας τι Ελλήνων ζωγράφων όχι μόνον στην αγιογραφία αλλά και στην τοιχογραφική διακόσμηση σπι- τιών της Δυτικής Μακεδονίας, της Ηπείρου και της Θεσσαλίας. Στην τελευταία αυτή δραστηριότητα δεν συμμετέχουν οι Σαµαρινιώτες. H περιοχή στην οποία κυρίως κινούνται, η περιφέρεια Γρεβενών, δεν έχει παράδοση στο "αρχοντικό", το μεγάλο και πλούσια δια- κοσμημένο pa ξυλόγλυπτα και τοιχογραφίες σπίτι.΄Οχι μόνο δεν έχουµε μαρτυρημένα τέτοι έργα Σαµαριναίων, αλλά ούτε pa τεχνοτροπικά κριτήρια µπορούμε να αποδώσουμε σ'αυτούς κάποιες "κοσµικές" τοιχογραφίες. Ακόμα και οι λίγες µεταγενέστερες τοιχογραφίες που υπάρχουν στο γειτονικό χωριό Φούρκα είναι έργα ξενόφερτου ζωγράφου. Νοµίζω πως το φαι… νόμενο δεν είναι ανεξάρτητο και από τη µεγάλη επιβολή που ασκούσε το δραστήριο αγιο- γραφικό κέντρο του μοναστηριού της Αγίας Παρασκευής, επιβολή τεχνική αλλά και πνευ- ματική. Πρέπει να περάσουν πολλά χρόνια, να κλείσει το εργαστήριο του µοναστηριού, να χαράξουν δικούς τους δρόµους οι ζωγράφοι του χωριού γιά να εμφανισθούν, στις αρ- χές του αιώνα µας, μερικές περιορισµένες προσπάθειες τοπιογραφίας, πάντοτε όµως µέσα στο χώρο του ναού. 'Αν είναι βάσιμη η εικασία του Χρήστου Ενισλείδη πως ιδρυτές του αγιογραφικού εργαστήριου είναι οι κτήτορες του μοναστηριού Νικηφόρος και Διονύσιος θα µας ήταν χρήσιμη η γνώση του έργου των. Δυστυχώς ούτε υπογραφή τους συναντήσαµε ούτε άλλο πει- στικό στοιχείο βρήκαμε. Θα µπορούσαμε να αποδώσουμε σ'αυτούς τις τοιχογραφίες του κα- θολικού της Αγίας Παρασκευής επειδή είναι πολύ πιθανό οι κτήτορες, αν ήταν ζωγράφοι, να έχουν κοσµήσει με την τέχνη τους το ναό που ίδρυσαν αλλά και γιατί σ'αυτές συναν- τούμε στοιχεία που δίνουν την κάποια ιδιαιτερότητα στη σαµαρινιώτικη αγιογραφία. H µορφή του Παντοκράτορα στον τρούλο και τα τάγµατα των αγγέλων που την περιβάλλουν µπορούν να θεωρηθούν, τόσο στο πλάσιμο όσο και στο χρώµα, τυπικά δείγματα της σαµα- ρινιώτικης ζωγραφικής. Αλλά η χρονολογία που υπάρχει σ'αυτό τον τρούλο, 1821, καθι- στά εντελώς απίθανη την υπόθεση να ζωγραφίστηκε από ανθρώπους που πρίν από µισόν αι- ώνα είχαν ιδρύσει το μοναστήρι και ίσως το εργαστήριό του. Εξαιρετικά ενδιαφέρουσες, αλλά ανυπόγραφες και αχρονολόγητες είναι οι τοιχογραφίες που σώζονται, σε όχι καλή κατάσταση, στην εκκλησία του Προφήτη Ηλία. Θαυµαστή είναι η "Κοίµηση της Θεοτόκου". Πρέπει να έγιναν κατά τα µέσα του 180v αιώνα. Στο νάρθηκα του ναού µερικές µικρές τοιχογραφίες, όπως του Χριστού και της Παναγίας, είναι τυπικά δείγματα της τοπικής | 24 ζωγραφικής κατά τα τέλη του 19ου αιώνα. Πρώτο υπογραμµένο έργο που προέρχεται σίγουρα από µέλος του εργαστηρίου της Α γίας Παρασκευής είναι οι τοιχογραφίες στο καθολικό του µοναστηριού Αγίων Αποστόλων, κοντά στον Κλεινοβό Καλαμπάκας. Επιβλητικό σύνολο, έργο του "ευτελούς και αµαρτωλού Μιχαήλ Αναγνώστου Δημητρίου, τον καιρό που αρχιερέας Σταγών /Καλαμπάκας/ ήταν ο Κύ- ριλλος από την Κοζάνη pa συνδροµή των "εύλογημένων ίεροµονάχων πατέρων Κυπριανού και Θεοκλίτου δι'έπιστασίας κυρού Χρίστου Σακελλαρίου προεστώτος". H επιγραφή τελειώνει pa tn φράση "κατά μήνα Δεκέµβριον έτελειώθη Δόξα τώ 'Αγίώ Θεώ", χωρίς να αναφέρει χρο νολογία, που όμως πρέπει να είναι 1789. Λεν φαίνεται να χρησιµοποιεί τα ίδια πρότυπα pa to ζωγράφο του Προφήτη Ηλία. Η παράσταση π.χ. της "Κοίμησης της Θεοτόκου" παρουσι- άζεται στις δύο εκκλησίες όχι µόνο µε σηµαντικές διαφορές στο χρώµα αλλά κυρίως pa σύνθεση διαφορετική στο σύνολο και στις λεπτομέρειες. To έργο του Προφήτη Ηλία χαρα- κτηρίζεται από χαμηλή χρωµατική κλίμακα σε ώχρες, φαιά, καφετιά, γκρίζα, γκριζογάλα- ζα. 0 Μιχαήλ στο µοναστήρι του Κλεινοβού µεταχειρίζεται έντονα χρώµατα, κόκκινα, πρά- σινα, κίτρινα. H atapétnta των προτύπων δεν διαπιστώνεται πΙστο χρώμα επειδή οι χαλ- κογραφίες ή τα σχέδια που μεταχειρίζονται σαν πρότυπα είναι ασπρόμαυρα και κάθε ζωγρά- φος =εσµεύεται µόνο στη σύνθεση, αλλά το ευρύτατο πεδίο της χρωµατικής επένδυσης εί- ναι ανοιχτό γι'αυτόν. Επί αρκετές δεκαετίες η σαµαρινιώτικη ζωγραφική θα χαρακτηρίζε- ται από έντονα και φωτεινά χρώματα και ροδαλές µορφές. Θα πρέπει να υπολογίσουμε ότι το έργο έχει επιζωγραφισθεί σε μερικά σηµεία. H σηµαντικότερη αλλοίωση έγινε στο χρώ- pa tou φόντου που από σκουρογάλαζο έγινε γαλάζιο, πράγµα που ανατρέπει κάπως την το- νική ισορροπία. Επειδή το πέρασμα του µεταγενέστερου χρώματος έγινε pa φαρδύ πινέλλο άφησε γύρω από τις λέξεις και ανάμεσα στα γράµματα των επιγραφών το αρχικό σκούρο χρώ- μα. Ευτυχώς στις φιγούρες οι επεμβάσεις είναι ασήμαντες. H σύνθεση, όµως, στα δύο έρ- γα pa κοινό θέμα είναι διαφορετική. Στον Προφήτη Ηλία είναι στενόµακρη ενώ στον Κλει- νοβό πολύ πιό φαρδειά. Στον πρώτο, µπροστά στο σκ ήνωµα της Παναγίας 0 άγγελος γέρνει πρός τα εµπρός και ο Ιεδονίας είναι γονατιστός ενώ στο δεύτερο το σώμα του αγγέλου έ- χει κλίση προς τα πίσω και ο Ιεφονίας είναι καθιστός. Εξαιρετικά ενδιαφέρουσες είναι οι μορφές των Αρχαγγέλων Γαβριήλ και "ιχαήλ στις δύο πλευρές της δυτικής θύρας στο µοναστήρι του Κλεινοβού. 0 Γαβριήλ έχει ήρεµη στά- ση, καθώς γράφει µε φτερό στο ειλητάριο που ανεµίζει ελεύθερο. 0 Μιχαήλ, µε τα άκρα του σε ζωηρή φυγόκεντρη κλίνηση, τους ανήσυχους κυµατισμούς του χιτώνα, τη δυναμική λοξή γραµμή του ξίφους, έχει μιά θεατρικότητα που προδίδει ιταλίζον πρότυπο. Και οι πο- λυπρόσωπες συνθέσεις έχουν έντονη κίνηση. Ta πολλά ειλητάρια pa αρκετά µακροσκελείς επιγραφές δείχνουν πως η "EpnnvaCa" του Διονύσιο… εκ Φουρνά έχει κάποιαν επίδραση.Πάν- 25 τως δεν τηρείται πιστά το αγιογραφικό πρόγραμµα της "Ερµηνείας". Οι 'Αγιοι Απόστολοι Κλεινοβού, εκτός από το έργο του Μιχαήλ, έχουν και άλλες µεταγενέστερες τοιχογραφίες και κυρίως επιγραφές pa μεγάλη σηµασία γιά την οστορία της Τουρκοκρατίας57. Δύο Γαμαρινιώτες ζωγράφοι, ο "ιχαήλ και ο Γεώργιος, ςωγραφίζουν στα 1803 την εκ- κλησία του Αγίου Γεωργίου στο χωριό Χακοπλεύρι Καλαµπάκας. Ο Μιχαήλ αυτός είναι οπωσ- δήποτε άλλος από το ζωγράφο των λγίων Αποστόλων Κλεινοβού. θα κενά ανάµεσα στα εγκόλ- πια είναι μονόχρωμα γαλάζια χωρίς των πλούσιο φυτικό διάκοσµο που συνήθως τα περιβά- λει. Οι μορφές είναι στατικές, κάπως βαρειές, η χρωματική κλίμακα πλουσιότερη. Διαφέ- ρουν, ακόµα, και τα γράμµατα και τα συμπλέγματα των επιγραφών. ?κτός από την τοιχογραφική δραστηριότητα, σηµαντική είναι και η παραγωγή δεσπο- τικών εικόνων και μικρών φορητών εικόνων καθώς και τρίπτυχων. ‘Eva από τα τρίπτυχα αυτά, µικρών διαστάσεων /25,Δ Χ 37,5 αναπτυγµένο/ έργο του 1813, στο αριστερό φύλλο και σε τρείς απανωτές ζώνες έχει τους Αγίους Παρασκευή, Χαράλαµπο, Αναστάσιο και Γεώρψι γιο έφιππο, στο στέλεχος τους Αγίους Πάντες σε κυκλική σύνθεση και κάτω τον Παράδεισο και στο δεξιό φύλλο τον Προφήτη Ηλία και τους Αγίους Νικόλαο, Στυλιανό και Δηµήτριο έφιππο. Σε τόσο μικρό χώρο 34 µορφές, από τις οποίες δύο έφιππες και µία ένθρονη, εί- ναι απόδειξη της ικανότητας του αγιογραφικού εργαστήριου της Σαµαρίνας να ετοιμάζει τεχνίτες όχι µόνο για μεγάλα τοιχογραφικά σύνολα αλλά και για µικρογραφικές επιτεύξεις. Οι αδελφοί Δηµήτριος και "ιχαήλ Αναγνώστου, ο δεύτερος είναι ο ζωγράφος του Κλει- νοβού, μαζί µε τον Αναγνώστη Παπαϊωάννου τοιχογραφούν στα 1819 την εκκλησία της "ετα- µόρφωσης του Σωτήρα, κοντά στο µοναστήρι της Αγίας Παρασκευής. Πολλά από τα πρότυπά τους είναι τα ίδια pa του Κλεινοβού, όπως και σε πολλά σηµεία η ίδια διάταξη των θε- µάτων επάνω στους τοίχους. ΄Γχουν περάσει όµως τριάντα χρόνια. Τώρα η ζωγραφική εί- ναι πιό ώριµη, το χρώμα σε συνδιασµούς κυρίως γαλαζοπράσινου και κόκκινου, έχει λάµ- ψη. Πλήθος µορφών ολόσωμων ή σε προτοµή, απανωτές πολυπρόσωπες συνθέσεις, ποικίλα δι- ακοσμητικά, δηµιουργούν εντυπωσιακό σύνολο. Ηερικές συνθέσεις, όπως τα θαύματα του Αγίου Πικολάου, ο Ιησούς που κρίνεται από τον Πιλάτο και η "εταμέλεια του Ιούδα είναι έργα υψηλής ζωγραφικής ποιότητας. Τα θαύματα του Αγίου Νικολάου ανήκουν στα λαµπρότε- ρα επιτεύγµατα της νεοελληνικής θαλασσογραφίας.΄Αλλον ζωγράφο pa το επώνυµο Αναγνώ- στου, τον Αθανάσιο, θεωρεί 0 "ιλτιάδης Παπαθανασίου ως Σαμαρινιώτη58. Ωστόσο, n τεχνο- τροπία και οι ανορθογραφίες του, στα µέσα του 190v αιώνα, δεν καθιστούν πιθανή την &- ποψη αυτή. Δέκα χρόνια αργότερα, στα 1829, οι αδελφοί Χρήστος, ιερέας, και Αντώνιος Παπαϊω- άννου κάνουν τις τοιχογραφίες της Μεγάλης Παναγιάς. Είναι σίγουρα αδελφοί του Αναγνώ- στη α=λά δεν συνεργάζονται μαζί του. Οι τοιχογραφίες της Μεγάλης Παναγιάς έχουν δια- 26 φορές από της Μεταμόρφωσης, αν και είναι φανερή η προέλευση των ζωγρλαφων από το ίδιο εργαστήρι. Εδώ το κόκκινο χρώµα έχει µεγαλύτερη ένταση, καθώς µάλιστα γειτονεύει µε µε το πράσινο, και πιάνει μεγαλύτερη επιφάνεια. Οι συνθέσεις και οι µορφές που γεµί;΄ ! ζουν πυκνά τις µεγάλες επιφάνειες των τοίχων δεν έχουν, βέβαια, το σίγουρο σχέδιο και την άρτια σύνθεση της Μεταµόρφωσης. Εκτός από τη λαμπρή ποιότητα του χρώµατος, οι τοι- χογραφίες έχουν λαϊκή αφηγηµατική διάθεση και μερικά ενδιαφέροντα ευρήµατα. Γενικά, το έργο δηµιουργεί ατµόσφαιρα γιορταστικής οικειότητας. H επιγραφή είναι µικρογράμµατη και γράφηκε από τον ιερέα Χρήστο, αφού τον ίδιον ακριβώς γραφικό χαρακτήρα συναντούµε σε επιγραφή έργου που το έκανε µόνος του. Πρόκειται γιά τις τοιχογραφίες στην εκκλη- σία του Αγίου Νικολάου στο χωριό Βασιλική, ανάµρσα Τρικάλων και Καλαμπάκας. Η εκκλησία αυτή "ανεκαινίσθη εκ θεμελίων" στα 1818 από τη γυναίκα του Αλή Πασά κυρά Βασιλική και τ'αδέλφια της Γεώργιο, Νικόλαο, Δήµο και Ιωάννη59. Ώε-ξ;1ο τελείωσε στ?ζ 22 "αρτίου 4829τ δαίνεται.πως,ο &ρήστος Παπαϊωάννου δούλ&υτ"πΞράλληλα Ετις δύο τκκλησίες,"το κα- λοκαίρτ…στήν ορεινή Σαμαρίνα και,το χειµώνα στην πεδινή…Έασιλική, που τότε λεγστανε , ΕοΞβόδα……λεν εΞναι δυνατό-μέσα σε εκατό µέρες να τελείωσε ένα τόσο µεγάλο τοιχογραφι- κό σύνολο, όπως…της-Πεγάλης Παναγιάς,.που ολοκληρώνεται…στις…39-Ιουλίου τις ίδιας χρο- µαµάς. Οι τοιχογραφίες έχουν υποστεί σοβαρή φθορά από την υγρασία. Ένδιαφέρουσα είναι η µορφή του νεομάρτυρα Γεωργίου, αυτής της λεβέντικης μορφής Ρωμιού φουστανελλά, η ο- ποία γνώρισε τόση διάδοση στην ελληνική Αγιογραφία µέσα ος,λίγα χρόνια. ϊηαεθώνσύρε πωςνο…?εώφγέ6ς μαρτύρησε'ν;α"Γιάννινα.την'προηχούμέΉΏ*Χρόντά /]838/. Τον Αντώνιο Πα- παϊωάννου συναντούµε να ζωγραφίζει στα 1833 την εκκλησία του Αγίου Δηµητρίου στο χω- ριό Λαμασούλι€ΟΟ Αντώνιος επαναλαμβάνει χαλαρά το ζωγραφικό ύφος του αδελφού του Χρή- στου. Από µέλος της εικογένειας Παπαϊωάννου προέρχεται ασφαλώς η εικόνα σε σανίδι του Αγίου Στεφάνου, έργο του 1846, που βρίσκεται σε προσυνητάρι του καθολικού Αγίου Στεφά- νου Πετεώρων και υπογράφεται συντοµογραφικά="χείρ Π.Π.'Ιω. σ.μ.ρ." δηλαδή Παπαϊωάννου Σαμαριναίου. Ακολουθεί µιά σειρά µέτριων ζωγράφων, όπως ο Μ.Γ. Χώτος που έργα του βρίσκονται στον 'Αγιο Βασίλειο Ανταρτικού /1844/, καθώς και µιά εικόνα του στο γυναικωνίτη της Μεγάλης Παναγιάς Σαμαρίνας. Τρείς ζωγράφοι συνεργάζονται στο µοναστήρι Ταξιαρχών Γρε- βενών, ο Βασίλειος, ο "ικόλαος και o Ιωάννης /18Δ8|. &… Μέσα στη μέτρια παραγωγή της περιόδου αυτής εντελώς ιδιαίτερο ενδιαφέρονξοι τοι- χογραφίες στην εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής Καρδίτσας /1853/, έργα σύο ζωγράφων από τη Σαµαρίνα που υπογράφουν µόνο µε τ΄αρχικά Α - Θ. Οι συνθέσεις έχουν την αφελή αφηγηµατι- κότητα εικονογραφήσεων λαϊκών μυθιστορημάτων. Στη "Βρεφοκτονία" όλη η επιφάνεια γεμί- ζει από πολλές μορφές σε ανήσυχη κίνηση. Γυναίκες pa ξέπλεκα µαλλιά και τραβηγμένα από 27 τον πόνο χαρακτηριστικά αγωνίζονται να σώσουν τα παιδιά τους από άγριους υωμαίους στρατιώτες µε σπαθιά. 'Αλλες τραβούν απελπισµένες τα µαλλιά τους, άλλες σηκώνουν α) φιασµένες τα χέρια. Μιά νέα pa γυμνό το πλούσιο στήθος της παλεύει pa σκυθρωπό στρο τιώτη που κατεβάζει ορµητικά το σπαθί του ενώ µε το δεξί του την αδράχνει από την κώµη. To παιδάκι της λουφάζει έντρομο πίσω από το µητρικό κορµί. Έρέήη σφαγμένα στο έδαφος. To βαθύ κόκκινο χρώµα του αίµατος, σκορπισµένο σε όλη τη σύνθεση εντείνει την ατµόσφαιρα ταραχής, αγριότητας και φρίκης. H περιγραφή της ζωγραφιάς αυτής θα α- πέδιδε το ύφος του έργου αν ήταν γραµµένη στην αδέξια και µεγαλόστομη καθαρεύουσα των λαϊκών αναγνωσµάτων της εποχής. Οι τρείς "κήρυκες θεοφόροι"…µιάς άλλης σύνθεσης … ανήκουν στη γενιά των καβαλάρηδων της λαϊκής μας, όμαιµοι των κυνηγών στα σπίτια του Ζαγοριού. 'Ενας άλλος Γαμαρινιώτης τεχνίτης υπογράφει pa τ'αρχικά Α.Α. την εικόνα " 0 Ba— σιλεύς των Βασιλευόντων"|1857/ που ανήκε σε παλιό ναό της Κορυφής Βοΐου61. Ο 'Ιωάν- νης ". σαμαρινέος" υπογράφει στις 4 Ιουνίου 1864 µιά λιγοπρόσωπη και γλυκερή εικόνα της Κοίµησης στην εκκλησία της Θεοτόκου ΒελανιδιάςαΝομού Κοζάνης. Αναφέρονται, ακόμα, τα ονόµατα μερικών Σαµαριναίων αγιογράφρν, του Ζήση Χατζή /γύρω στα 1860., του Νικό- λαου Ασηµένιου /1840—1919/, Ζήση Παπαγεωργίου, Ζήση πούλη και Βασ. Βούλγαρη, που ερ- γάσθηκαν στη Θεσσαλία62. Στο µοναστήρι της Παναγίας Γρανίτσας πάνω από το εσωτερικό υπέρθυρο επιγραφή µας πληροφορεί ότι " ΄Ιστορήθη ξερά εκκλησία τής Θεοτόκου κοιµήσεως Δευ"?π ΠλΌΘΕ"ΤΠΥ του στρέλα. Επιτροπεύων τής΄έκκλησίας Γεωργίου Θύµνιου "άστου.1860 Φεβρουαρίου 2. Δια χειρός Ζς και "ιχαήλ Γεωργίου 'Ιωάννου εκ κώμης αμαρίνης"63. Στο µοναστήρι της Παναγίας και στο χωριό ΄Αλωνα της Φλώρινας υπάρχουν επίσης εικόνες των ζωγράφων Ζήση και Μιχαήλ. ?την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου Αγναντιάς Καλαμπάκας εικό- να του αγίου Γεωργίου καβαλάρη έγινς"Διά συνδροµής καί Λαπάνης τών κ.κ. Κωνσταντίνου Ζτράλια Κωνσταντίνου γκάλουρη έστω είς Βοήθειάν των : 1888 μαρ. 26. 'Εφηµερεύοντος Ιω. 'Ιερέως Επιστασία Νικολάου µοναχού Διδάσκαλος Κ:Ν. Λουσαίτης= εκ Καστανές χ/ειρ/ Καργιούκου Γαμαρινέος". Κάτω από εικόνα των Αγίων Πάντων υπογράφει ο "Ζήσης 'Ιω. "t6- βα Σ.µ.ρ.". Στον 'Αγιο Αθανάσιο ΣπηλαίουνΓρεβενών ο Γ. Οικονοµίδης ζωγράφισε σε θύρα του τέµπλου τον ΄ιρχοντα Μιχαήλ /1869/ έργο χαµηλής τέχνης' στο ίδιο επίπεδο είναι και τα έργα του στο Μεσολούρι/1883/. *Αλλοι Σαµαρινιώτες ζωγράφοι της εποχής αυτής είναι o Ιωάννης Παπαδάµ /Σµίξη 1870, o Συμεών /µοναστήρι Προδρόμου Καισάρειας στο "ο- µό Κοζάνης 1874/64, ο Ζήσης Χατζή του Γεωργίου /1873, εικόνα Αγίου Νικολάου στην εκ- κλησία της Κοίµησης στη θέση Λάσδα Καναλίων Καρδίτσας|, ο Κυριάκος και ο Γεώργιος που τοιχογραφούν to µοναστήρι του χωριού Zappa στα 1880650 Ζήσης "ούλας / 'Αγιος "ι- κόλαος Κοπάνων στα Γιάννινα/. 0 Ιωάννης και o Τυμεών Παπαδάµ συνεργάζονται στα 1867 28 στην αγιογράφηση του καθολικού του µοναστηριού Αγίας Τριάδας Γιαννωτών και αμείβονται pa 4,600 γρόσια, όπως αναφέρει επιγραφή στο εσωτερικό υπέρθυρο της δυτικής θύρας του ινού. 0 7αµαρινιώτης ιστοριογράφος Δημήτριος Μακρής σηµειώνει, ακόµα, τα ονόµατα των ζωγράψυν Ιωάννη Κράτα, Νικόλαου πούλη, Δημήτρη Σακελλαρίου/185Ο/ και Ηλία Ζωγράφου66. Η επεξεργασία των εικόνων του τέμπλου Αγίου Νικολάου στο Κρούσοβο "ανετέθη εις τους εκ ?αµαρίνης ζωγράφους Μιχαήλ και τους υιούς αυτού Δανιήλ, πρωτοσύγκελον του Αγίου Πε- λαγονίας και Νικόλαον, οι οποίοι είχαν µετοικήσει ολίγον πρό της ανεγέρσεως"67. 0 Δα- νιήλ πριν γίνει καλόγερος λεγότανε Δηµήτριος και, μαζί μετον αδελφό του πικόλαο, βοη- θάει τον πατέρα του σε αγιογραφικές εργασίες του μοναστηριού Αγίου Πικολάου "πίγκορ- σκι στα 1831. Λεν περιορίζεται µόνο σε βοηθητικές εργασίες αλλά εκτελεί και υπογράφει δικές του εικόνες, όπως της Θεοτόκου, της Σύναξης των Αγγέλων και των Τριών Ιεραρχών. ?την τελευταία γράφει σε πρώτο πρόσωπο:" ΔΙΑ ΧΕΙΓΟΟ ΕΠΟ? TOY TAHFIHOY AHVHTPIOY.."’0— λες οι επιγραφές στις εικόνες είναι σλάβικες ενώ οι υπογραφές πάντα ελληνικές. Ο Νικό- λαος ήταν και ξυλογλύπτης, σκάλισε το βημόθυρο του τέµπλου στο µοναστήρι Ιωακείµ Οσο- γκόρσκυ. Ο "ιχσήλ pa to Δημήτριο εργάστηκαν στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στο χω- ριό Ραϊτσίτσα, κοντά στο Ντέμπαρ. 0 Μιχαήλ είναι ονομαστός ζωγράφος της εποχής του γι'αυτό του αναθέτουν εργασίες σε εκκλησίες της πόλης Μοναστήρι /"πίτολα/ και στο ξα- κουστό µοναστήρι της Ρίλας στη Βουλγαρία. O ηιχαήλ Και οι γιοί του δρουν σε μιάν επο- χή µέτριας αγιογραφίας. Διακρίνονται, όµως για την επιµέλεια της δουλειάς των και για την επιµονή στην απόδοση των λεπτοµερειών. Οι θρόνοι του Χριστού και της Παναγίας απο- δίδονται pa αξιοσημείωτη δεξιοτεχνία σε όλες τις λεπτοµέρειες της ξυλογλυπτικής και των ΧΚΧΧΞµικρογραφιών που τους κοσμούν, οι φορεσιές pa ta σχέδια της ύφανσης και τα λογής κεντίδια, τα ευαγγέλια και τα άμφια των Τριών Ιεραρχών pa θαυµαστή ακρίβεια, 0 θώρακας του Αρχάγγελου Μιχαήλ µε όλο τον πλούτο των σφυρήλατων διακοσµητικών θεμάτων του. Τα πρόσωπα, όμως, έχουν τυπική και ουδέτερη διατύπωση, η προσπάθεια φυσικότητας στις πτυχώσεις των υφασμάτων δεν είναι αποτελεσµατική.΄Ατονη η χρωµατική κλίµακα. H εµφάνιση της οικογένειας Πιτένη, από τα 1872 και πέρα, δίνει καινούργια πνοή στη σαµαρινιώτικη ζωγραφική, την ανανεώνει τεχνοτροπικά και θεµατολογικά, την αποσπά- ει από τη µακαριότητα στην οποία είχε βυθισθεί. Ενά:φαίνεται να συνεχίζει τους ζωγρά- φους της προηγούµενης γενιάς, κατά έναν περίεργο τρόπο µεταβάλει σε προτερήματα τα ελαττώµατά τους. ο πατέρας Δημήτριος Αδάµ Πιτένης εμφανίζεται, από όσα µας είναι γνω- στά, στο ναό του Αγίου Δημητρίου "ηλιάς N. Κοζάνης, όπου εργάζεται κατά διαστήµατα α 6 τα 1872 ως τα 189168. To έργο του δραστήριου αυτού ζωγράφου είναι τεράστιοδ9και άνισο.Θα σταθούμε σε µερικές µόνο από τις ζωγραφιές του, εκείνες του εκφράζουν πλη- ρέστερα την ανανεωτική πνοή που χάρισε, αυτός αλλά και τα παιδιά του, στη σαµαρινιώ- 29 τικη ζωγραφική. Στην εκκλησία της Θεοτόκου, στο Πυλωρί Βέντσιων, κατά την επιγραφή "'Ιστορίθη ούτος δ Τέµπλος έν έτει 1883 1Οβρίου 20/ Διά συνδροµής καί δαπάνης παπα Γεωργίου άπό χωρίον Παλεο/χώρι καί Κωνσταντίνου Γρίββα καί τού λοιπού χωρίου δι έπι/ τροπής δέ Ιωάννου Δ. Βλάχου καί 'Αθανασίου µοναχού/ Αίωνάι τους ή µνήµη: Διά χειρός Δηµητρίου 'Α. Πιτένη/ ΐαµαριναίος". 7τις ποδιές του τέμπλου, αντί για τα συνηθισμένα ανθοδοχεία ή µπαρόκ διακοσµητικά, ο Πιτένης ζωγραφίζει τοπία. Μα η πρωτοτυπία του δε βρίσκεται εκεί, τοπία, έστω και σπάνια συναντούµε και σε άλλες ποδιές τέμπλων, όπως π.χ. στο ναό του Αγίου Κωνσταντίνου στο χωριό Αγία Σωτήρα Βοΐου /1867/ και στον ΄Αγιε Αθανάσιο Διδυµοτείχου. Αυτό που είναι η μεγάλη του καινοτοµία είναι ο λιτός και αυσττ ρός τρόπος pa τον οποίο τα αποδίδει, η μεταφυσική ατμόσφαιρα που αποπνλεουν. Πολύ πρίν από το Ψζιόρτζιο ντε Κύρικο ζωγραφίζει μπροστά από έναν γαλαζοπράσινο ουρανό πα- ράξενο µοναχικά κτίρια, σιωπηλά και µυστηριακά. 'Ενα µονόχρωμο παραπέτασµα µε βαρειά πτυχώσεις σκεπάζει µεγάλο μέρος της ζωγραφικής επιφάνειας. Ta ΐάΞΞΐ& απροσδιόριστα, λιτά στο χρώµα, pa αφιδωτά στρόγγυλα και τετράγωνα ανοίγματα που χάσκουν άδεια και άφωνα pa μιά σιγή γεµάτη μυστικά µηνύµατα. Κανένα δέντρο ή λουλόυδι δε γλυκαίνει το τοπίο. Υτα 1901 - 2 ζωγραφίζει την εκκλησία των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στους Φι λιππαίους, χωριό κοντά στη Σαµαρίνα. Εδώ το ζωγραφικό κλίµα είναι διαφορετικό. 0 Δηµ Έιτένης συνδέει την αγιογραφία pa τις καλλίτερες επιτεύξεις της σύγχρονής του κοσµι- κής λαϊκής ζωγραφικής.Αν η αγιογραφία είναι, όπως την είπαν, "ψαλµωδία pa χρώµατα" Ο) δ1 γίνεται "δημοτικό τραγούδι pa χρώµατα". 0 καβαλάρης 'Αγιος Ευστάθιος παραπέμπει στον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο ή στο Μεγαλέξανδρο που την ίδιαν εποχή ο φουστανελλάς Θεόφιλος φιλοτεχνούσε πάνα στούς τοίχους των πηλιορείτικων σπιτιών. Παραπέµπει, ακό- pa στούς στίχους που περιγράφουν έναν άλλον καβαλάρη "Αγιο, τον Γεώργιο="..γριβοκα- βαλάρη, αρµατωμένος pa σπαθί και µ'αργυρό κοντάρι". Η Κοίµηση της Θεοτόκου, αν και ξεκινάει από παλιότερα πρότυπα, είναι περισσότερο ένα συγκινητικό χωριάτικο ξόδι. Μερικά κεφάλια γυναικών έχουν την αφέλεια αλλά και τη δύναµη των λαϊκών προσωπογρα- φιών της εποχής. Φυσικά, ο Δηµ. Πιτένης δεν είναι ένα φαινόμενο ξεμοναχιασμένο από τον κοινωνικό του περίγυρο. Ζεί και εργάζεται σε παραδοσιακή κοινωνία που αποδιοργα νώνεται, δεν είναι όμως ακόμα έτοιμη να παραδεχτεί και να αφομοιώσει τις βαθειές κο νωνικές µεταλλαγές που την ελκύουν και τη φοβίζουν. Αισθάνεται πως μπαίνει σ'έναν κόσμο άγνωστο και προσπαθεί να γαντζωθεί σε όσα της είναι οικεία και δοκιµασµένα στ χρόνο. ΄Ετσι, ίσως, πρέπει να ερµηνεύσουμε τις ταλαντεύσεις του Δημ. πιτένη από το φόβο του άγνωστου στη σιγουριά του κοντινού και γνώριμου. οι δύο γιοί του, Γεώργιος και Νικόλαος, τοιχογραφούν στα 1905 την εκκλησία τηε 30 Θεοτόκου Κνίδης, στα Βέντσια. Επάνω σε γαλάζιο φόντο όρθιοι ΄Αγιοι στέκονται pa ύφος χωρικών µπροστά στο φυτογραφικό φακό. Ανάµεσά τους ενδιαφέρουσες µορφές o φουστανέλ- λάς Νεομ΄αρτυρας Γεώργιος "εξ Ιωαννίνων" και o 'Αγιος Χριστόφορος pa το μικρό Ιησού στον ώµο του. 'Αλλοι 'Αγιοι σε εγκόλπια, τα οποία περιβάλλονται από π έγµατα κλιµατί… δας σε χρωματική απόδοση που σκοπεύει στο διακοσµητικό αποτέλεσµα χωρίς να δεσµεύεται από τους φυσικούς χρωματισμούς. Αν και οι τοιχογραφίες είναι σχετικά πρόσφατες, έχουν υποστεί σημαντικές φθορές. Στα 1909 επανέρχονται στην εκκλησία της Θεοτόκου στο Πυλω- ρί. 7υνεχίζουν pa επιτυχία την πατρική παράδοση του λαϊκού καβαλάρη, pa τα ίδια ίσως πρότυπα αλλά σε άλλη, ζεστότερη.χρωµατική απόδοση. πιά "υπερρεαλιστική" σύνθεση βρί- σκεται στο γυναικωνίτη. Πρόκειται για " Τό παγκόσμιον καί άδέκαστον Κριτήριον τού Κυ… ρίου καί Σωτήρος ήµών 'Ιησού Χριστού". Είναι µιά σύνθεση όπου κυριαρχούν το γαλάζιο σε δύο τόνους, το καφέ-γκρίζο και το κίτρινο. 'Ενας πελώριος αυγόσχημος ήλιος με αν- θρώπινο πρόσωπο δεσπόζει στη σύνθεση. Θολό ποτάµι χωρίζει δύο οµάδες ανθρώπων. Αριστε- ρά, χοντρή αλυσσίδα περιζώνει την οµάδα των αµαρτωλών, ενώ η δεξιά ομάδα είναι ελεύ- θερη. τέσα στο ποτάµι παρασύρονται από το ορµητικό νερό "οι άσεβείς", οι "πόρνοι" κ. λ.π. και όλοι οι "μιαροί καί άκάθαρτοι και προ πάντων οι άγνώµων 'Ιουδαίοι γραµματείς και φασισαΐοι", όπως τους χαρακτηρίζουν επιγραφές σκόρπιες στο νερό. Τα ψυχρά χρώµατα, η µεγάλη κίτρινη κηλίδα του παραμορφωµένου,από κάποιαν άγνωστη πίεση, ηλιακού δίσκου, οι χοντρές αλυσσίδες, δηµιουργούν ατμόσφαιρα φόβου και µυστηρίου. Ο Γεώργιος Δηµ. Πιτένης, που τον συναντούµε να ζωγραφίζει από τα 1883 στην Καρυ- δίτσα, τοιχογραφεί στα 1911 το νεότερο τµήμα του καθολικού Κοίμησης της Θεοτόκου στο Σπήλαιο Γρεβενών. ?ε σχήµα αψίδας φιλοτεχνεί την Κοίµηση, σύνθεση λαϊκής φαντασίας, όπου ο Χριστός δέχεται την ψυχή της Παναγίας µέσα σε νεφέλη δόξας καφετιά pa γκριζό- μαυρο περιθώριο. Τον ουρανό γεµίζουν µορφές αγγέλων και Αγίων πάνω σε συννεφάκια΄ δε- ξιά και αριστερά των ιεραρχών δύο αγγελούδια ιταλικού ύφους. Τα κτίρια στο βάθος θυ- μίζουν εκείνα που βρίσκονται στις ποδιές του τέμπλου της Θεοτόκου στο Πυλωρί. Οι αραι- οί όρθιοι ΄Αγιοι προβάλλουν σε φόντο που µιµείται τοίχο χτισµένο ισοδομικά pa µεγάλους μαρμάρινους κυβόλιθους. Η κάτω σειρά των κιβόλιθων έχει χρώµα ώχρας µε καφετιά νερά, οι επάνω ανοιχτογάλαζοιι pa σκουρογάλαζα νερά. κεν πρόκειται για τη συνηθισµένη απο- µίµηση ορθομαρµάρωσης που συνατούµε στη χαµηλή ζώνη τοιχογραφημένων εκκλησιών, δηλα- δή γιη αντικατάσταση pa τη φτηνή ζωγραφική της δαπανηρής επικάλυώης του τοίχου pa pap- μάρινες πλάκες. Κύριο χαρακτηριστικό αυτών των αποµιμήσεων είναι οι οµόκεύΈοι ρόμβοι που σχηματίζουν τα νερά του µαρµάρου, όπως γινότανε συνήθως και στις πραγµατικές ορ- θσµαρµαρώσεις με την κοπή σε φέτες του µαρµάρου και την τοποθέτησή τους αντικουστά, κάθετα και οριζοντια. Στον Πιτένη άλλοι κιβόλιθοι έχουν οριζόντια νερά, άλλοι κάθετα 38 & λοξά, χωρίς συμµετρία. ΄Αλλωστε, δεν θα ήταν νοητή η αγιογράφηση επάνω σε ορθομαρµά- ρωση. Εδώ ο Πιτένης αποσπά τους Αγίους από τη µεταφυσική αποµόνωσή τους µεσα σ'ένα χρώμα -το γαλάζιο των Σαμαριναίων, κι όχι μόνον αυτών, ανακαλεί την απεραντωσύνη του ουρανού- και τους εντάσσει σε συγκεκριµμένο περιβάλλον που δίνει, μάλιστα, την αίσθη- ση της υλικής βαρύτητας. '0σο κι αν δεν ξέρουμε τις προθέσεις του ζωγράφου, το γεγο- νός της αποδοχής του έργου από τον επίτροπο της εκκλησίας Ιωάννη Ζήση και από τούς κατοίκους του χωριού φανερώνει πως pa την αλλαγή της ιδεολογίας ακόμα και η συντηρη- τική αγιογραφία μπορεί να δεχθεί σηµαντικές καινοτοµίες. Και µιά παρατήρηση για την επιγραφή. Σ'αυτή ο ζωγράφος µνημονετει πως το έργο τελείωσε στις 19 Αυγούστου 1911 και συµπληρώνει:" ΛΏΧΓ3ΡΑ'ΡΠΥΟΝΨΟΣ TOY HANIFPCTATCY ΑΓΙΟΥ Γ…ΨΩΝ Κ: Κ: λΙ"΄΄ΙΛΙΜ…ν ΛΑ7ΑΡΙΔΗ". Λίγο αργότερα, την 1η Οκτωβρίου του ίδιου χρόνου ο Αιυιλιανός, σφοδρός επικριτής της ανθελληνικής πολιτικής των "εοτούρκων, συλλαμβάνεται από αυτούς και σκοτώνεται στο χωριό Σχίνοβο. !! δολοφονία αυτή ξεσήκωσε ζωηρές διαµαρτυρίες των βλ- λήνων αντιπροσώπων στην τουρκική Εθνοσυνέλευση και παράλληλα οργανώνονται σε πολλά µέρη μνηµόσυνα και οµιλίες. Τότε σβύνεται από την επιγραφή η λέξη ΛΑΖΑΡΙΔΗ και στη θέση της γράφεται με πεζά γράµµατα η λέξη "'Εθνοµάρτυρος". 0 γρφικός χαρακτήρας δείχ- νει πως την έγραψε o Πιτένης. Θα µπορούσε κανένας να παρατηρήσει πως η αντικατάσταση αυτή)ύά γίνει από το ζωγράφο pa τα ίδια κεφαλαία γράμµατα κι έτσι να διατηρηθεί η ο- µοιογένεια της επιγραφής. αλλά η ηµερομηνία της είναι προγενέστερη από το μαρτυρικό θάνατο του λιµιλιανού, κι αυτό έπρεπε να φαίνεται. Είναι πιθανό η αλλαγή να έγινε σε μερικούς µήνες, όταν πιά είχε ελευθερωθεί η περιοχή. Παράλληλα pa τους Πιτένηδες δρά και μιά άλλη οικογένεια ζωγράφων με αργηγό τον Αδάµο Χρ. Κράγια, που εργάζεται άλλοτε pa βοηθό το γιό του Δηµήτριο και άλλοτε τον ανεφ€ό και µαθητή του Ζήση Ι. Ζήβα70. Στα 1875 ζωγραφίζει την εκκλησία του Αγίου Ιω- άννου Καρυδίτσας Νοµού Κοζάνης µαζί pa το µαθητή του ". Αδάµ, που πιθανό να είναι κι αυτός γιός του. ΄Αλλωστε και ο Δημήτριος Αδ. Κράγιας, που αναλαβαίνει και μόνος του εργασίες, μερικές φορές υπογράφει ως Δηµήτριος 'Αδάμου υιός, όπως στην εκκλησία Παλαιοχωρίου Γρεβενών στα 1870, άλλοτε βάζει ολόκληρο το πατρώνυμο.ΧΧΝΠήΕΙόξΧΧΧΚΙΙ!Ι Ωι παραγωγικότατοι αυτοί ζωγράφοι δεν φαίνεται να ενδιαφέρονται πάντοτε για την ποι- ότητα της ζωγραφικής των ούτε για την αντοχή των υλικών που χρησιµοποιούν. Δύο άλλοι ζωαγάφοι, ο Δημήτριος ?ίμου και ο Δημήτριος Ιω. Ιακουµάνος τοιχογρα- φούν στα 1902 την εκκλησία του Προφήτη Ηλία στο Δρυµό Ελασσόνας. Τυπικά δείγματα της σαµαρινιώτικης ζωγραφικής ΚΗΒνων αρχών του αιώνα µας, αυτής που δεν συμµετέχει στο ανανεωτικό κίνηµα των Πιτένηδων. Γαλάζιο φόντο, µορφές στρογγυλές, επιγραφές pa πε- ζούς χαρακτήρες που εδώ έχουν εντονότερη την καλλιγραφική αυξοµείωση του πλάτους των 32 γραμµών τους. Οι ολόσωμοι 'Αγιοι είναι κοντόχοντροι, οι πολυπρόσωπες σκηνές στατικές, τα φυτικά διακοσµητικά ανάμεσα στα εγκόλπια χωρίς τη συνηθισµένη ευλυγισία. άι εδώ ζωγραφίζεται ο ιδρυτής της µονής Ζάβερδας 'Αγιος Νικάνωρ, όπως συμβαίνει συχνά σε εκ- κλησίες κτηνοτροφικών χωριών. ΄Όήως 0 'Αγιος 1όδεστος, o 'Αγιος Νικάνωρ Θεωρείται προστάτης της κτηνοτροφίας, αν και η βιογραφία του δεν αναφέρει τίποτα σχετικό pa ία- ση ή άλλη ευεργετική επίδραση στα ζώα71. λε εικόνες του τέµπλου της "ονής Δεκατσά συναντούμε την υπογραφή του "Σαµαρινέως" Αθανασίου Τσούκα και τη χρονολογία 191672. Μία εικόνα του Νεομάρτυρα Γεωργίου, που βρίσκεται στο Μουσείο της Μακρινίτσας, pa την υπογραφή "χείρ Χ΄Ι= και Οίκ: Σ.µ.ρ.ν.υ." µας δίνει την ευκαιρία να διαλύσουμε την αρκετά διαδεδομένη πλάνη ότι οι Σαµαριναάιοι ζωγράφοι "είναι οι µόνοι που εφιλο- τέχνησαν pa φουστανέλλα τον ΄Αγιο Γεώργιο, τον νεοµάρτυρα τον εξ Ιωαννίνω"γ3. Μερικοί αποδίδουν σε σαµαρινιώτες ζωγράφους ανυπόγραφες εικόνες ή και τοιχογραφικά σύνολα αρ- κεί να συναντήσουν τη μορφή του Γεωργίου. Πρώτος που τον ζωγράφισε, δεκατρείς µόλις μέρες µετά το µαρτυρικό του θάνατο, είναι o Χιονιαδίτης Ζήκος Μιχαήλ και το έργο του αυτό έγινε πρότυπο για απανωτές εκδόσεις χαλκογραφιών από τις οποίες προέρχονται πάµ- πολλα άλλα έργα. Από τα 1838, χρονολογία του Θανάτου του, οι Χιονιαδίτες δεν έπαψαν να απεικονίζουν τον ταπεινό ιπποκόµο από το ΤσούρχλιΤΔ. Εκτός από τους Χιονιαδίτες, και άλλοι ζωγράφοι από χωριά και από τα Γιάννινα, ζωγράφισαν το ίδιο θέµα που το συ- ναντούµε από το Πήλιο /εκκλησία Ψαξιαρχών ηηλεών/ µέχρι τη Φιλιππούπολη75. Χωρίς αξιώσεις εξαντλητικής καταγραφής των ζωγράφων της Σαµαρίνας, σηµειώνουµε µερικά ακόμα ονόµατα που τα συναντήσαµε µόνο σε δημοσιευµένα κείµενα: Γεώργιος Τάµπου- ρας, "άστακας, Ψίκζας, Δόντας76, καθώς και ο " Δηµήτριος ax κώμης Γαμαρίνης"?7 που δεν πρέπει να είναι ένας από τους τρείς Δημήτριους που ξέρουµε, τον Πιτένη, το Σίμου και το Ρακουμάνο, γιατί αυτός ζωγραφίζει εικόνα στα 1856 και εκείνοι υπογράφουν έργα τους ως τις αρχές τών 2006 αιώνα. Στα έργα της σαµαρινιώτικης ζωγραφικής μπορούμε pa σιγουριά να προσθέσουµε και µερικά ανυπόγραφα του έχουν αναµφισβήτητη τη σφραγίδα της τέχνης της, όπως είναι οι τοιχογραφίες στις κόγχες του ιερού στις εκκλησίες του Αγίου Θωµά Ανθούσας και Ψαξιαρ- χών Αιανής. Ανακεφαλαιόνοντας σύντοµα την πορεία της σαµαρινιώτικης ζωγραφικής σηµειώνουµε πως ξεκινάει από τα αγιογραφικά εργαστήρια του Αγίκπ)΄Ορους γιατί η πιθανοί ιδρυτές του τοπικού εργαστήριου εκεί έµαθαν την τέχνη τους αλλά και γιατί τα τεχνοτροπικά χα- ρακτηριστικά των πρώτων εκπροσώπων φανερώνουν έντονη επίδραση της νεορωσικής αγιογρα- φίας που κηδεµονεύει την αγορείτικη ζωγραφική από το 18ο αιώνα. To φαινόμενο δεν είναι 34 κή" ζωγραφική, µ'όλη την αντιπάθεια που τρέφει ο συγγραφέας του βιβλίου αυτού προς τέτοιυ είδους ταυτίσεις. Εδώ, όµως, είναι τόσο εντυπωσιακή η αντιστοιχία που είναι χρήσιμη η αναφορά σε µορφές σύγχρονης τέχνης γνωστές στο μέσο αναγνώστη. Οι Σαµαρινιώτες ζωγράφοι δεν είναι οι µόνοι που κατάγονται από τη Βορειοδυτική Ελλάδα. Πολλά είναι τα χωριά καταγωγής των ταπεινών αγιογράφων= Καλαρρότες, Λιγκιάδες, Τσεπέλοβο, Κορύτιανη, Λοζέτσι, Μπαµποόρι, Δραγοµή, Ρονοδέντρι, Γρεβενίτι, Μέτσοβο, Πάργα, *Ανω Σουδενά, Φανερωμένη, Πηγές, Πωγωνιανη, Zappa, ππππππ Κριµήνι, η πόλη Γιάν- νινα...Ιδιαίτερη επίδοση στην αγιογραφία είχαν το Καπέσοβο, το Φορτόσι και οι γνωστοί µας Χιονιάδες. Η αγιογράφηση των εκκλησιών δεν γινότανε πάντα µονοµιάς. Πολλές φορές μεσολαβού- σαν αρκετά χρόνια από τη μία φάση των εργασιών ως την επόµενη, που δεν είχε αναγκα- στικά τους ίδιους εκτελεστές. Στα δύσκολα χρόνια της Τουρκοκρατίας δεν ήταν καθόλου εύκολη η συγκέντρωση του ποσού που χρειαζόταν αν και οι αµοιβές των αγιογράφων κάθε άλλο παρά υψηλές αποδεικνύονται από τα στοιχεία που κατέχουµε. Εικόνα των επίμονων και µακροχρόνιων προσπαθειών για να ολοκληρωθεί η αγιογράφηση µιά" εκκλησίας µας δί- νει απόσπασµα από "ενθύμηση" εκκλησιάς της Κόνιτσας: "..καί πάλιν µετά πολλά έξοδα Επι: Εφτιασαν τόν άρθηκα καί έζωγράφησαν έν πρώτοις τόν άρθηκα καί δστερα τό άγιο βημα καί διά νά µήν είναι τίποτα κλισιαστικό διά νά δώσουν τό χάπζι των ζωγράφωβ καί εβαλεν 6 Παπά ΜανΘέος 6 πνευµατικός καί έγραψαν πρόΘεδι τό κάθε όνοµα πρός γρόσια έκατό. καί έγραφεν όνόματα σαράντα εξ δστερα µέ χρόνους έχειριτονήθηκα έγώ 6 ταπεινός νικόλαος ίερε6ς άπό χύ αχιβ /1612/ καί έγινεν πάλιν συνδρομή καί την άποστόρισαν ...καί μετά ταύτα έγράφτη 6 Νίκος 6 γραµματικός δι άσπρα έννεακόσια καί ίστορίθη καί τό κάτω µέ- ρος της έκκλησίας΄ καί τόν τοίχον τόν άλλον τόν ίστόρησε 6 νι....µπέκιου καί 6 µιχά- Ana" 79. 35 ΠΑΌΑΠΟ"ΠΕΣ 1. Κίτσος Α. Μακρής: Χιονιαδίτες Ζωγράφοι. Αθήνα 1981, σελ. 29 κ.ε. 2. πίκος Γ. Σβορώνος; Ανάλεκτα Νεοελληνικής Ιστορίας και Ιστοριογραφίας. Αθήνα 1951, σελ. 383. 3. Αγγελικής Χατζηµιχάλη: ?αρακατσάνοι.Τόμος πρώτος, µέρος α: Αθήνα 1953. σελ. ρδ'. 4. Περισσότερα στοιχεία για παράγωγα, υποκοριστικά, τοπωνύμια, σύνθετα, στη µελέτη του Δηµητρίου I. Γεωργαντή = Περί των ?αρακατσαναίων. Αρχείον του Θρακικού Ααογρα- φικού και Γλωσσικού Υλικού.Αθήνα 1947-48, σελ. 221. 5. Χρήστου !!. Ενισλείδη= Η Πίνδος και τα Χωριά της.Β'έκδοση. Αθήνα 1851, σελ. 87. Την άποψη αυτή υποστηρίζ1υν και άλλοι. Βλέπει Ι.Α.Θωμόπουλουι Φα Τοπωνυμικά μας.Θεσ- σαλονίκη 1958, σελ. 48. 6. Απόστολου Βακαλόπουλουτ Ιστορία του Νέου Ελληνισμού. Τόµος Β΄Τουρκοκρατία 1453-1669 Θεσσαλονίκη 1964, σελ. 84. 7. Στέργιου Z. Παπαγεωργίου: Φα κατά τον Ράμον 'Πθιµα εν ?αµαρίνα της "ακεδονίας. Λαο- γραφία.Τόμος Β; τεύχος Β΄- Γ΄. Αθήνα 1910, σελ. 432. 8. Τάκης ?. Κανδηλώρου='ΛήμαςΒλάχοι. μ΄εγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια Πυρσού. Αθήνα 9. Τηλέµαχοη Ρ. Κατσουγιάννη: Περί των Βλάχων των Ελληνικών Χωρών,Έ΄Γκ του Βίου και και της Ιστορίας των Κουτσοβλάχων επί Τουρκοκρατίας. Θεσσαλονίκη 1966, σελ. 14. 1Ο.Εκδοτικής Αθηνών; Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Τόµος ΙΑ΄. Αθήνα 1975, σελ. 173. 11. ΨΡΑΙΑΝ 9ΤΟΙΑ?Ο?ΙτΗι ΠΔΚατακτητής Ορθόδοξος Βαλκάνιος ΄Ρµπορος. 7τον τόμο Σπ. Ασ- δραχά /Έισαγωγή - Έπιλογή Κειμένων/: Η Όικονοµική Δομή των Βαλκανικών Χωρών. 15ος- 19ος Αιώνας.Λθήνα 1979, σελ. 310. 12. Απόστολος Βακαλόπουλος: όπου παραπάνω, σελ.215. 13. Kfiatag Κρυστάλλης: ΄Απαντα. Επιμέλεια Γ. Βαλέτα. "όρος Έ". Αθήνα 1959, Oak. A73. 14. Οδοιπορικά Ηπείρου και Θεσσαλίας,υπ6 του παρά τω γπουργείω των ?τρατιωτικών Έπι- τελικού Γραφείου. Αθήνα 1880. 15. "ιχαήλ Χουλιαράκης = Γεωγραφική και Πληθυσμιακή Ρξέλιξις της Έλλάδος, 1881 — 1959. Φόρος Β΄. Αθήνα 1975, σελ. 89. 16. “Ea Παγκόσµια Εγκυκλοπαίδεια, Τόμος 2όος. Αθήνα. ?το λήμα Ταµαρίνα. 17. Κώστας Κρυστάλλης: όπου παραπάνω, σελ. 425. 18. Κίτσος Α. "ακρ6ς= Η Χειροτεχνία εν Θεσσαλία. Λάρισα 1966, σελ. 12. 19. Γρηγόριος Π. Βέλκος= Η Ήπισκοπή Δοµενίκου και Ελασσόνος. Ελασσόνα 1980, σελ.1Οί. 36 20. Βασιλική Ρόκου : To Καµίνι. Ανάτυπο από τα Ηπειρωτικά Χρονικά.Γιάννινα 1982, σελ. 347. 21. τοπ… απόσπασμα. όπου παραπάνω, σελ.Χπκ 31o. 22. LOUISA Μπητ… & Μαιου… αιώνας των… τοσα… να τα καπου… αυτό… η"… να L’ ΕΠ… Η… το… ΙωΠΟΠΘΠΑΡΗΙΕ./Ανάτυπο/. 7"όφια 1966. Λεπτοµέρεια του παρτυρτου του µεταφέρει από τον Πουκεβίλ ο Κ. Γάθας /Ψουρκοκρατουµένη Ελλάς,Αθήνα 1869, σελ. 592 - 594/ όπου όμως δίνεται άλλη άποψη για τη στάση του Δηµήτριου, όχι και τόσο κολακευτική= "διέτρεξε κατά τας θυελώδεις εκείνας ηµέρας τας διηρεθισμένας επαρχίας ίνα κατευνάσει τα πνεύματα, και επαναγάγει τους ανθρώπους υπό τον ζυγόν της υπα- ιιής. ηλην καταγγελθείς ως δηµεγέρτης συνελήφθη μετά του Έλαχάβα και πλήρης αλύσεων εσύρθη προ του σατράπου των Ιωαννίνων". 23. Κώστας Κρυστάλλης: ΄Απαντα.Εισαγωγή - Κατάταξη - Σχόλια Κ. Πορφύρη. Αθήνα, σελ.3Ό1. 24. Κώστας Κρυστάλλης : όπου παραπάνω, σελ. 300. 25. To Σηµειωµατάριο ενός Ρετσοβίτη 1871-1943.Έπιµέλεια - Προλεγόµενα Γεωργίου Πλατά- pn- Αθήνα 1972, σελ. 11. 26. ". Θωμάς: "ία Γϊηματική Παράσταση που δείχνει τη Διάταξη με την οποία πορεύεται o "Τσιάτσιος". Εφηµ.-Η Ωραία Σαµαρίνα, Σεπτέµβριος-Οκτώβριος 1981. 27. Κίτσος Α. Μακρής: To τ'οιιαστήρι του Κλεινοβού και οι Επιγραφές του. Ρήματα. Αθήνα 1979, σελ. 252. 28. Γεώργιος Κ. Γάγαρηςι Δωδώνη, Εικονογραφημένον Ηπειρωτικόν Ηµερολόγιον.΄Έτος Α'. Αθήνα 1896, σελ. 174. 29. Κώστας Κρυστάλληςι όπου παραπάνω, σελ. 315. 30. n. Αραβαντινούι Συλλογή Δηµωδών Ασμάτων της Ηπείρου.Αθήνα 1880, σελ. 45. 31. Γ. Βαβαρέτοςι 0 Αλή Πασάς από την άλλην πλευράν./διάλεξη/ Αθήνα 1930, σελ. 5 32. Κώστας Κρυστάλλης: όπου παραπάνω, σελ. 318 33. Δημ. Λουκάτος= Λαογραφική Αποστολή στα Θεσσαλικά 'Αγραφα. Επετηρίδα του Λαογραφι- κού Αρχείου της Ακαδηµίας Αθηνών.Ψόμος 11-12, 19585959. Αθήνα 1960, σελ.295-312. Αποτρεπτική και φυλακτική ενέργεια έχουν και τα "υψωµένα" δέντρα στα τέσσερα ση- µεία του ορίζοντα/ Ρ. Αικατερινίδης: Ραρινά ΄Ρθιµα από την Περιοχήν των Τερρών. Πρακτικά Α΄Συµποσίου Λαογραφίας του Βορειοελλαδικού Χώρου. Ι.Μ.Χ.Α. Θεσσαλονίκη 1975, σελ. 17 - 19. 34. Γ. Αηµητροκάληςι Θρησκειολογικές και Λαογραφικές Παρατηρήσεις στην Πολεοδοµική Διάρθρωση Θρακικών Όικισμών. Πρακτικά Ε'ΣυµπσσόουΛΑασαρφφάας του Βορειοελλαδικού Χώρου.Θεσσαλονίκη 1979, σελ. 199 - 231. 35. Κώστας Κρυστάλλης= όπου παραπάνω, σελ. 209 36. 37. 38. 39. 40. 41. 42. 43. 44. 45. 46. 47. 48. 49- 50- 51. 52. 37 A. Evyy6noukoq: Μεγάλη Παναγιά. Δελτίον της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος.Τόμος 8ος. Αθήνα 1923, σελ. 121. Κίτσος Α. Μακρής: H Ξυλογλυπτική του Πηλίου. Βόλος 1958, σελ. 15. Χριστόφορος Περραιβός: Ιστορία του Σουλίου και της Πάργας.Αθήνα 1857, σελ. 35. Κίτσος Α. Μακρής: Ελληνική Καλλιτεχνική Παράδοση και Σύγχρονη Χειροτεχνία. Αθήνα 1981, σελ. 9. Κίτσος Α. Μακρής: Συναπάντημα στους Αιώνες. Περιοδ. Δίαυλος.Τεύχος 2ο. Βόλος 1967. Αγγελική Χατζηµιχάλη: ΞαρακατσάνΞι.Τόμος πρώτος, μέρος Α΄. Αθήνα 1957, oak. ρπέ. Κώστας Κρυστάλλης: ΄ΑπανΞα: Εισαγωγή - Κατάταξη - Σχόλια Κ. Πορφύρη. Αθήνα, σελ. 303- Χρήστος Μ. Ενισλείδης: H Πίνδος και τα Χωριά της.Β΄΄Πκδοση. Αθήνα 1951.σξΐο ζφή- λαιο Γρεβενών εργάσθηκαν και άλλοι Σαµαρινιώτες ζωγράφοι. Δημήτριος Σισιλιάνος= 'Ελληνες Αγιογράφοι μετά την ΄Αλωσιν. Αθήνα 1935, oak.76. Δημήτριος Σισιλιάνος: όπου παραπάνω, σελ. 85. Χρήστος Ενισλείδης= όπου παραπάνω, σελ. 92. Κίτσιπς Α. Μακρής: Χιονιαδίτες Ζωγράφοι.Αθήνα 1981, σελ. 33. Πάνος Βασιλείου: Ευγένιος Γιαννούλης ο Αιτωλός.Αθήνα 1977, σελ. 102. Θεοφάνης εξ Αγράφων : Βίος Διονυσίου του εκ Φουρνά.Εισαγωγή και Σηµειώσεις Κ. Θ. Δημαρά. Αθήνα 1938, σελ. 32. Εηώήγροος0ΣιαυριάΠ6ς: όποαγααρατάύω;ηαεΧαµ65ίνας Δηµήτριος ο Νεοµάρτυς και Θεόδω- ρος ο Εθνοκήρυκας.Κοζάνη 1968, σελ. 6. Μιχαήλ Αθ. Καλινδέρης= Απόσπασμα ΔΘδαχήε Κοσμά του Αιτωλού.Θεσσαλονίκη 1965, σελ. 16. Ιωάννης Παπασωτηρίου: Επαρχία Τρικάλων. Θεσσαλικά Χρονικά.Πανηγυρικός τόµος. Αθή- παπι: να 1935, σελ. 291. Αν και ο τόµος έχει χρονολογία έκδοσης 1935, τυπωθηκε πόύ αρ- γότερα, αφού αναφέρει γεγονότα ως τα 1938. 53. 54- 55- 56. 57. 58. Αρχείο Κίτσου Α. Μακρή. Εγγραφές 1960 και 1962. Κίτσος Α. Μακρής: Εζωγραφίσθη στανικώς. ΞήΒαΞα.Αθήνα 1979, oak. 220. Νικόλαος Ρ. Πολίτης: Γνωστοί ποιηταί Δηµοτικών Ασμάτων. ΑαογραφΞα, τόµος Έ: τεύ- χος Δ΄. Αθήνα 1916, σελ. 489. Γεώργίος ΠΖΙΕάζΠαίσιος: Αγιογραφία και Αγιογράφοι των Χιονιάδων.Γιάννινα 1962, σελ.1Ο4, 107, 110. Κίτσος Α. Μακρής: To Μοναστήρι του Κλεανοβού και οι Επιγραφές του. ΞήραΞα.Αθήνα 1979, σελ. 252. Μιλτιάδης Παπαθανασίου: Σαµαριναίοι Ζωγράφοι. Εφημ.-ΞαΕαρΞΞα. Αθήνα , 38 59. Κίτσος Α. Μακρής: Η Εκκλησία της Κυρά-Βασιλικής και το Λαϊκό Ποτραίτο της Ορθό- δοξης Γυναίκας του Αλή Πασά. Βήµατα.Αθήνα 1979. oak. 193. 60. Γρηγ. Π. Βέλκος: Η Επισκοπή Δοµενίκου και τ*λασσώνος.]";λασσόνα 1980, σελ. 192. 61.Λάζαρος Α. Παπαϊωάννου: Η Κορυφή Βοϊου.Θεσσαλονίκη 1973, σελ. 51. 62. Φώτης !!. Βογιατζής, Η Θεσσαλική Ζωγραφική. Αθήνα 1980, σελ. 53. 63. Σπύρος Μουσελίµης: Αρχαιότητες της Θεσπρωτίας.Γιάννινα 1980, σελ. 245. 64. Δηµήτριος Μακρής: Σαµαριναίοι Ζωγράφοι του Νοµού Κοζάνης. Περ. Μακεδονική Ζωή. Τεύχος 84, Μάϊος 1973, oak. 21. 65. Χαρ. Ρεµπέλης: Η Ιερά Πονή Ζέρµας. Ηπειρωτικά Χρονικά. ΄Ετος 5, τεύχος Α-Ή. Γιάν- νινα 1930, σελ. 25. 66. Επιστολή του της 10. 10. 1983. Αρχείο Κ.Α.Μακρή. Περιέχει 21 ονόµατα ζωγράφων, από τα οποία τα 17 αναφέρονται σε άλλα σηµεία του κειµένου. 67. Νικόλαος Μπάλλας: Ιστορία του Κρουσόβου. Θεσσαλονίκη 1962, σελ. 24. 68. Δηµήτριος Μακρής: όπου παραπάνω, σελ 22. 69.1872: τοιχογραφίες Αγίου Δηµητρίου Ασπρούλας. 1877: εικόνα Αγ. Γεωργίου, εκκλησία Αγ. Γεωργίου Αιανής "Διά συνδροµής τού Ασύλου σου στεργιώπκου συνβείας καί ΧΚΙΧΧ τών τέκνων. αίωνία τους η µνήμη. 1877 Μαρτίου:10". 1878: Μέγας Αρχιερεύς στο δεσ- ποτικό θρόνο Αγ. Γεωργίου Αιανής "Διά συνδρομής καί Δαπάνης τόν δούλον τού θεού στερ- γίου κύρινας καί τέκνων αύτού 'Ιωάννου καί Τζότζα έστω είς µνημόσυνον αίώνιον. 1878 'Απριλίου 27". 1880: 'Αγιος Ιωάννης Δευκοπηγής. 1888: τοιχογραφίες Προφήτη Ηλία /Χαµηλού Ηλία/ Κοζάνης. 1888: Μεταµόρφωση Κοζάνης. 1891: Εσταυρωµένος στο ναό Ταξιαρχών Χρωµίου. 70. "... Αδάµος Χρ. Κράγιας. Ο τελευταίος φέρεται ζωγραφίσας εις τον Παόν του Αγίου Δηµητρίου εις το "εσολούρι, χορηγούντων των οπλαρχηγών Τότσικα και Γώγου "Λιά χειρός 'Αδάµου Χρ. Κράγια, μαθητής δε Ζήσης Ι. Ζόβας. Μεσολούρι 1867, Οκτωβρίου 17". Χρ. Ενισλείδου: Η Πίνδος και τα Χωριά της. Αθήνα 1951, oak. 91. 71. Λουΐζα Συνδίκα - Λαούρδα= Μία Εικόνα του Αγίου Πικάνορος. Ανάτυπο από τα Μακεδο- νικά.Θεσσαλονίκη 1958, σελ. 427. 72. Σπύρος Μουσελίµης: Αρχαιότητες της Βεσπρωτίας. Γιάννινα 1980, σελ. 222. 73. Μιλτιάδης Παπαθανασίου: ΄Εκλεισαν 150 Κρόνια από την Αγιογράφηση της Η. Παναγιάς. Εφημ. Η Ωραία Σαµαρίνα. Αθήνα, Ιούλιος - Αύγουστος 1979, σελ. 3 74. Κίτσος Α. Μακρής: Χιονιαδίτες Ζωγράφοι.Αθήνα 1981, σελ. 45 και εικόνα 31. 75. KITSOS Λ. MAKPIS: CHALCOGFAPHIES GFECGUES AUX PAYS Β.ΑΙ.ΠΑΝΙΟΠ?9 ΌΈΤΝΌΑΝΤ Ι.Κ.… XIX SIECLE. Ανακοίνωση στο Συνέδριο Βαλκανινών Σπουδών Έάρνας./ Ανάτυπο/. Θεσσαλο- νίκη 1976. 39 76. "ιλτιάδης Παπαθανασίου: ΄Ξκλεισαν 150 Χρόνια από την Αγιογράφηση της "* Παναγιάς. Εφηµ. Η Ωραία Σαµαρίνα. Αθήνα, Ιούλιος - Αύγουστος 1979, σελ. 3. 77. Αοιίζα Συνδίκα- Λαούρδα: "ία Εικόνα του Αγίου "ικάνορος. Ανάτυπο από τα "ακεδο- νικά.Θεσσαλονίκη 1958, σελ. 427. 78. Κίτσος Α. "ακρής: Χιονιαδίτες Ζωγράφοι.Αθήνα 1981, oak. 31. 79. Αθηναγόρας, "ητροπολίής Παραµυθιάς και Πάργας: “to; Κουβαράς. Ηπειρωτικά Χρονικά, ΄Ήτος 4o, τεύχος Α και B . Γιάννινα 1929, σελ. 14. 80. …σε - ωστοσο… πιο". πο…… στο Με Έπαψε. Λονδίνο 1914. E58 Στο κλείσοµο του VII κεφάλαιου " Η Ιστορία της Σαµαρίνας".

ΔΗ.Κ.νΕ.Μ. Β'. ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΡΕΥΝΩΝ-ΜΕΛΕΤΩΝ ΒΟΛΟΥ ΤΟ ΘΕΣΣΑΛΙΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΒΟΛΟΥ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΟΥ ΔΙΗΜΕΡΟΥ 30.9 - 1.10.83 ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ: Α. Μ. ΚΩΤΣΙΟΠΟΥΛΟΣ %] UNIVERSITY STUDIO PRESS . ,. …. . . - ...... «.. ..ι-ω..µω-ι...….…;… ι ……… -- ΤΟ ΘΕΣΣΑΛΙΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΑΙ o ΡΟΛΟΣ TOY BOAOY ΔΗ.Κ.Ε.Μ.Β. ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΡΕΥΝΩΝ-ΜΕΛΕΤΩΝ ΒΟΛΟΥ ΤΟ ΘΕΣΣΑΛΙΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΒΟΛΟΥ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΟΥ ΔΙΗΜΕΡΟΥ 30.9 - 1.10.83 ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΕΚΔΟΣΕΙΣ: Α. Μ. ΚΩΤΣΙΟΠΟΥΛΟΣ [Ξ] UNIVERSITY STUDIO PRESS ΔΗ.Κ.Ε.Μ.Β. Δημοτικό Κέντρο Ερευνών-Μελετών Βόλου Εκδ. Επιμέλεια: Α. Μ. Κωτσιόπουλος Το Θεσσαλικό Πανεπιστήμιο και o Ρόλος του Βόλου University Studio Press Θεσσαλονίκη, 1984 ΔΗ.Κ.Ε.Μ.Β. Volos Municipal Research Centre Editor: A. M. Kotsiopoulos The University of Thessaly and the Role of V0105 University Studio Press Thessaloniki, 1984 Copyright © 1984, ΔΗ.Κ.Ε.Μ.Β., UNIVERSITY STUDIO PRESS UNIVERSITY STUDIO PRESS A.E. Κων. Μελενίκου 13/15, τηλ. 209 637 - 209837 54635 - Θεσσαλονίκη ΔΙΗΜΕΡΟ ΜΕ ΘΕΜΑ ΤΟ ΘΕΣΣΑΛΙΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΒΟΛΟΥ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ ΒΟΛΟΥ 30.9-1.10.1983 ΟΡΓΑΝΩΣΗ: ΔΗ.Κ.Ε.Μ.Β. σε συνεργασία με το Τ.Ε.Ε. Μαγνησίας και συμµετοχή των επιστηµονικών φορέων του Βόλου ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ: Πρόεδρος: Ο Δήµαρχος Βόλου Μιχάλης Κουντοι΄)ρης Μέλη: Αλέξης Καραγεωργίου, Μεταλλειολόγος-Κοινωνιολόγος, Μέλος Δ.Σ./ΔΗ.Κ.Ε.Μ.Β. Αναστ. Κωτσιόπουλος, Αρχιτέκτων, Επικ. Καθηγητής Α.Π.Θ. Ηλίας Ξηρακιάς, Πολ. Μηχανικός, Πρόεδρος Τ.Ε.Ε. Μαγνησίας Άρης Τσαλαπατας, Μηχανολόγος-Ηλεκτρολόγος, Μέλος Δ.Σ./ΔΗ.Κ.Ε.Μ.Β. ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕΩΝ In ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ Παρασκευή 30.9.83, 6 µ.µ. Πρόεδρος: Καθηγητής ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ Γενικό θέμα: Ο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΕΝΑΡΞΗ, ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ, ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΒΟΛΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΡΟΚΟΣ, Γενικός Γραµµατέας Υπουργείου Παιδείας, Καθη- γητής Α.Π.Θ. ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ ΤΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ, ΣΤΙΣ ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΝΙΚΟΣ ΣΒΟΡΩΝΟΣ, Καθηγητής της Ecole Pratique des Hautes Etudes και του Πανεπιστηµίου Κρήτης ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΕΞΙΣΟΡΡΟΠΗΣΕΙΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΦΑΤΟΥΡΟΣ, Πρύτανης Αριστ. Πανεπιστηµίου Θεσσαλονί- κης ΔΙΑΧΥΣΗ, ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ 2η ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ Σαββατο 1.10.83, 9 π.μ. Πρόεδρος: Καθηγητής ΠΑΝΟΣ ΤΖΩΝ0Σ Γενικό θέµα: ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΤΟΠΙΚΟΤΗΤΑ ΑΝΑΣΤΑΣ. ΚΩΤΣΙΟΠΟΥΛΟΣ, Επίκουρος Καθηγητής Α.Π.Θ. ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΤΟΥ ΘΕΣΣΑΛΙΚΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΜΙΧΟΣ, Λέκτορας Α.Π.Θ. ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ O XAPAKTHPAZ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΗΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΦΡΑΓΚΟΣ, Καθηγητής Πανεπιστηµίου Ιωαννίνων Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΩΝ ΤΜΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ Η ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ ΚΩΝ/ΝΟΣ ΣΑΛΑΠΑΣ, Σύµβουλος Υπουργείου Γεωργίας ΓΕΩΡΓΙΚΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΞΕΙ- ΔΙΚΕΥΣΗ ΝΙΚΟΣ ΜΑΡΓΑΡΗΣ, Καθηγητής Α.π.Θ. ΔΟΜΗ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΜΙΑΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΓΕΩΡΓΙΚΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΑΡΗΣ ΤΣΑΛΑΠΑΤΑΣ, Μηχανολόγος-Ηλεκτρολόγος, Μέλος Δ.Σ./ ΔΗ.Κ.Ε.Μ.Β. Η ΣΧΕΣΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΑΙ ΤΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ: Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΒΟΛΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΣΤΑΥΡΙΝΟΣ, Μηχανολόγος-Ηλεκτρολόγος, Γ.Γ. Διοικ. Επιτρ. Τ.Ε.Ε. Μαγνησίας ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΚΑΙ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΙΟΥ, Μεταλλειολόγος-Κοινωνιολόγος, Μελος Δ.Σ./ΔΗ.Κ.Ε.Μ.Β. Ο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ 3η ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ Σάββατο 1.10.83, 6 µ.µ. Πρόεδρος: Καθηγητής ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΦΑΤΟΥΡΟΣ Γενικό Θέμα: ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΑΙ ΑΣΤΙΚΟΣ ΙΣΤΟΣ - ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΘΥΜΙΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ, Αρχιτέκτων-Πολεοδόμος ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ: ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΔΡΑΣΗ ΑΝΑΣΤ. ΚΩΤΣΙΟΠΟΥΛΟΣ, Αρχιτέκτων-Επικ. Καθηγητής Α.Π.Θ., ΔΗΜΗΤΡΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Αρχιτέκτων, ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΝΤΑΖΙΔΗΣ, Αρ- χιτεκτων ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΑΙ O ΙΣΤΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ: ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΩΡΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΘΕΣΣΑΛΙΚΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΑΝΤΙ ΕΙΣΑΓΩΓΗΣ Στη συνάντηση που έγινε στο Δημαρχείο Βόλου στις 30 Σεπτεμβρίου και 1 Οκτωβρίου 1983, με θέμα «το Θεσσαλικό Πανεπιστήμιο και ο ρόλος του Βόλου», αναπτύχθηκε ένας πλούσιος προβληματισμός και διατυπώθη- καν αξιόλογες απόψεις σχετικά με τον κοινωνικό ρόλο του πανεπιστημίου, τη λειτουργικότητά του, την οργάνωση και ανάπτυξή του, καθώς και με την ένταξή του στον αστικό ιστό. 0 προβληματισμός αυτός περιέχεται αναλυτικά στον τόμο αυτό, συμπυ- κνώνεται όμως στα δέκα σημεία που παρουσιάζονται πιο κάτω. Τα σημεία αυτά συνιστούν τα πορίσματα του διήμερου αυτού, όπως τα διατύπωσε ο Πρύτανης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης" Δημήτρης Φα- τούρος, ως πρόεδρος της τελευταίας συνεδρίσης, κατά την οποία έγινε και γενική συζήτηση. Τα σημεία αυτό είναι τα παρακάτω." 1. Το Θεσσαλικό Πανεπιστήμιο γίνεται πραγματικότητα. Πρέπει να εξαρ- θει΄ η προεργασία της τοπικής αυτοδιοίκησης προς την κατεύθυνση αυ- τή, η οποία παρέχει και την εγγύηση για την πετυχημένη και πρωτοπο- ριακή υλοποίηση του Πανεπιστημίου. 2. Η υπερβολική κατάτμηση του Πανεπιστημίου σε χώρους εγκατάστασής του είναι αρνητικό στοιχείο. Το Πανεπιστήμιο πρέπει να έχει συνεκτι- κότητα στο χώρο. 3. Πρέπει να επιδιωχθεί μια προοπτική επιστημονικής ολοκλήρωσης ώ- στε va καλύπτονται όσο το δυνατό περισσότερες πλευρές του επιστη- του. 4. Το Πανεπιστήμιο θα πρέπει va εξετάσει σοβαρά την πιθανότητα να ava- συνταχθούν βασικές επιστημονικές κατευθύνσεις των Σχολών σε σύγ- χρονες βάσεις. 5. Θα πρέπει να εξετασθεί σοβαρά το ενδεχόμενο λειτουργίας, από την πρώτη στιγμή, και μεταπτυχιακών Τμημάτων παράλληλα με τα προπτυ- χιακά, ιδιαίτερα στην περίπτωση της παιδιαγωγικής επιµόρφωσης και της διαχείρισης του χώρου. 10. Η προοπτική για την ίδρυση, από τη πρώτη στιγμή, μιας κύριας Σχολής Μηχανικών Βιομηχανίας θα πρέπει να εξετασθεί σοβαρά, επειδή όλα τα δεδομένα είναι ιδιαίτερα πειστικά προς την κατεύθυνση αυτή. Το Θεσσαλικό Πανεπιστήμιο δεν θα πρέπει να ακολουθήσει τη λογική ενός ιδρυμάτικού και απομονωμένου campus. Είναι σαφές ότι υπάρχουν πολλές δυνατότητες μιας ιδιαίτερα χρήσιμης κοινωνικά και συμφέρου- σας οικονομικά ένταξης του Πανεπιστημίου στον αστικό ιστό. Είναι ιδιαίτερο κρίσιμο να αποφευχθεί μια νεκρή αρνητική περίοδος στην αρχή της λειτουργίας του Πανεπιστημίου. Θα πρέπει όλες οι δυνά- μεις να δραστηριοποιηθούν προς την κατεύθυνση αυτή. Η εγρήγορση και προετοιμασία για τη συγκρότηση του Πανεπιστημίου θα πρέπει να είναι τέτοια ώστε, από τις πρώτες ακόμα φάσεις λειτουρ- γίας του, οι φοιτητές va βρουν ένα οργανισμό υψηλής ποιότητας. Θα πρέπει, επιπρόσθετα, να εξετασθεί σοβαρά το ενδεχόµενο να βελ- τιωθούν οι οργανωτικές συνθήκες που διέπουν την ίδια τη συγκρότηση των οργάνων του Πανεπιστημίου και τη διεκπεραίωση των μελετών για την εγκατάσταση και εξέλιξή του. Βόλος, Νοέμβρης 1983 H Οργανωτική Επιτροπή 1η Συνεδρίαση Παρασκευή 30.9.83, 6 μμ. ΠΡΟΕΔΡΟΣ Καθηγητής n. ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ ΓΕΝΙΚΟ ΘΕΜΑ Ο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΒΟΛΟΥ ΜΙΧ. ΚΟΥΝΤΟΥΡΗ Κύριε Υφυπουργέ, Κύριοι Σύνεδροι, Εκ μέρους της Διοίκησης του Δημοτικού Κέντρου Ερευνών και Μελε- τών Βόλου σας καλωσορίζω στην πόλη μας και στο Δηµαρχείο μας και σας ευχαριστώ που ανταποκριθήκατε στην πρόσκλησή µας για να πάρετε μέρος στο διήμερο συμπόσιο µε θέμα «το Θεσσαλικό Πανεπιστήμιο και o ρόλος του Βόλου». Στόχος της πρωτοβουλίας µας αυτής είναι να συµβάλουμε, όσο αυτό είναι δυνατό, στη γενικότερη προβληματική για τη σωστή οργάνωση και λειτουργία και, φυσικά, για την ολοκλήρωση του νέου Πανεπιστηµίου που η Κυβέρνηση αποφάσισε να ιδρύσει στην Θεσσαλία. Θα ήθελα εδώ να υ- πενθυμίσω ότι το νεοσύστατο Ερευνητικό μας Κέντρο είχε ως πρώτη μέρι- µνα του, πριν ακόµα εξαγελθεί η ίδρυση του Θεσσαλικού Πανεπιστημίου, την συγκέντρωση στοιχείων και την συγκρότηση μιας τεκμη ριωμένης πρότασης για την ανάγκη αλλά και τα κύρια χαρακτηριστικά το νέου Πα- νεπιστημίου. Για τον σκοπό αυτό συνεργάστηκε µε τον κ. Α.Μ. Κωτσιό- πουλο και τους συνεργάτες του, την κ. Δ. Νικολάου και τον κ. Χ. Παντα- ζ΄ιδη, για την εκπόνηση της σχετικής μελέτης, η οποία και στάλθηλε στους αρμόδιους φορείς καθώς και στα μέλη του Ε.Σ.Α.Π. Ακόμη, θα πρέπει να πούμε ότι η έντονη διερευνητική δραστηριότητα στην πόλη μας γύρω από το Πανεπιστήµιο του Θεσσαλικού χώρου είχε αρχίσει πολύ πριν από τη σύ- σταση του Δημοτικού Ερευνητικού Κέντρου. Σημαντικός σταθμός σ*αυτόν τον επιστημονικό προβληματισµό υπήρξε ένα διεθνές επιστημονι- 12 κό συμπόσιο που έγινε τον Ιούνιο του 1980 στο Βόλο από το Τεχνικό Επι- µελητήριο σε συνεργασία με το Δήμο Βόλου και το Πανεπιστήμιο Θεσσα- λονίκης (και ειδικότερα µε την έδρα της Ειδικής Κτιριολογίας) με θέµα «ο ρόλος του πανεπιστηµίου στο µετασχηµατισµό των περιφερειακών πόλε- ων». Οι επιστημονικές ανακοινώσεις που έγιναν σ'εκείνο το πολύ αξιόλο- γο συµπόσιο και τα πορίσματα στα οποία κατέληξε αποτελούν πολύτιμο υλικό και συμβολή στη διερεύνηση των προβληµάτων του νέου Θεσσαλι- κού Πανεπιστηµίου. Αναφέρθηκα πολύ επιγραμματικά στην προηγούμενη διερευνητική δραστηριότητα της πόλης μας γύρω από την ανάγκη και το ρόλο του νέου Πανεπιστηµίου, για να διευκρινίσω ότι και η σηµερινή πρωτοβουλία μας είναι συνέχεια µιας ερευνητικής, θα έλεγα, παράδοσης που έχει δηµιουρ- γηθεί στην πόλη μας εδώ και πολλά χρόνια πάνω στο θέμα αυτό και, κατά συνέπεια, δεν αποτελεί μια πρωτοβουλία τυχαία που Θα µπορούσε να έχει κάποιαν άλλη φανερή η κρυφή σκοπιμότητα. Παράλληλα με την πιο πάνω καθαρά επιστημονική δραστηριότητα που αναπτύχθηκε στην πόλη μας για το θέµα του Πανεπιστημίου θα ήθελα πολύ σύντοµα να αναφερθώ, για να έχετε µιαν αµυδρή εικόνα, στις κινητο- ποιήσεις της τοπικής αυτοδιοίκησης για την ίδρυση του Θεσσαλικού Πα- νεπιστημίου. Μέχρι το τέλος περίπου του 1980 οι κινητοποιήσεις υπήρξαν ευκαιριακές και κατά πόλεις, χωρίς ποτέ να καταστεί δυνατό, λόγω τοπι- κιστικών µικροφιλοδοξιών, να συνενωθούν οι προσπάθειες των θεσσαλι- κών πόλεων σ'ένα κοινό διεκδικητικό στόχο. Από το Δεκέμβριο όμως του 1980, με πρωτοβουλία και κατόπιν πολλών συνεννοήσεων των δηµάρχων των τεσσάρων θεσσαλικών πρωτεύουσών, καταλήξαµε να συνενώσουµε τις προσπάθειές μας και να πραγµατοποιήσουµε, τον Απρίλιο του 1981, μια ευρεία σύσκεψη δημάρχων και κοινοτάρχών της Θεσσαλίας στο Βελε- στίνο, όπου και καθορίσαµε ένα κοινό πλαίσιο διαβημάτων και κινητοποι- ήσεων για τη δηµιουργία του Θεσσαλικού Πανεπιστημίου. Πιστεύω ότι τα κοινά διαβήµατα µας, και προς την προηγούµενη Κυ- βέρνηση και προς την σημερινή Κυβέρνηση της Αλλαγής, και η έκτοτε κοινή στάση της τοπικής αυτοδιοίκησης των θεσσαλικών πόλεων διευκό- λυναν τουλάχιστον, αν δεν συνέβαλαν στην επιτάχυνση της ίδρυσης του Θεσσαλικού Πανεπιστημίου και οπωσδήποτε απέτρεψαν τις αρνητικές συνέπειες που θα είχαν τυχόν «χωριστικές» κινητοποιήσεις. Είναι βαθειά πεποίθησή μου ότι αυτό το ενωτικό και πολύ υπεύθυνο πνεύμα που επεκράτησε στους εκρόσωπους της τοπικής αυτοδιοίκησης θα συμβάλει θετικά - όπως άλλωστε συνέβαλε και µέχρι σήμερα - τόσο την ομαλοποίηση των τυχόν αντιθέσεων κατά την διαδικασία ίδρυσης και λει- τουργίας του νέου Πανεπιστημίου όσο και στην ουσιαστική στήριξή του για μια γρήγορη, σωστή και ολοκληρωµένη λειτουργία του. 'Όλη αυτή η πλούσια προεργασία, τόσο στο αυστηρά επιστηµονικό πεδίο όσο και στο καθαρό πολιτικό-διεκδικητικό, δείχνει ότι η ιδέα ενός πανεπιστημίου στο θεσσαλικό χώρο δεν µας άγγιξε απλώς και µόνο ως έ- να - αναµφισβήτητα δίκαιο και υπερώριµο - αίτημα που έπρεπε να ικα- νοποιήσει κάποια Κυβέρνηση για την τόνωση ενδεχοµένως της οικονοµίας της περιοχής, αλλά ζυµώθηκε µέσα στη σκέψη µας περισσότερο και πέρα- σε στη συνείδηση των κατοίκων του τόπου µας ως ένα µεγάλο όραµα που η πραγματοποίησή του θα έδινε σοβαρές κοινωνικές και πολιτιστικές δια- στάσεις στην ανάπτυξη και τον µετασχηµατισµό των πόλεών μας. Κατά συνέπεια, µπορούµε να πούµε ότι η κοινή γνώµη της περιοχής µας Θα είναι πάρα πολύ ευαισθητοποιημένη για την θετική αντιµετώπιση πολλών προ- βλημάτων που θα προκύψουν στην πορεία του νέου Πανεπιστηµίου. Θεωρώ ακόµη ευτύχηµα ότι η Θεσσαλία αποκτά τελικά το Πανεπι- στήμιό της κάτω από µια σοσιαλιστική διακυβέρνηση, που οι νέες αντιλή- ψεις της για τα πανεπιστή μια, το νέο θεσµικό πλαίσιο για τη δηµοκρατική λειτουργία τους καθώς και η επίσηµη ενθάρρυνση για ένα αυξημένο ρόλο της τοπικής αυτοδιοίκησης και των άλλων φορέων στην ανάπτυξη κυρίως των νέων πανεπιστηµίων θα συµβάλουν αποφασιστικά στο σωστό στήσι- μο ενός σύγχρονου και δηµοκρατικού Πανεπιστηµίου. Αυτό βέβαια δεν σηµαίνει ότι συγχωρείται η τόσο πολύ καθυστερηµέ- νη ιστορικά ίδρυση του Θεσσαλικού Πανεπιστηµίου. Γιατί θα πρέπει να πούµε ότι από την άποψη της χωροκατανοµής των πανεπιστηµίων στο σύ- νολο του ελλαδικού χώρου, η Θεσσαλία σαφώς αδικήθηκε. Η χωροταξική της θέση στο μέσο περίπου του βασικού άξονα ανάμεσα στα δύο µεγαλύ- τερα αστικά συγκροτήµατα της χώρας μας, την Αθήνα και τη Θεσσαλονί- κη, µ*ένα πολύ φορτισµένο συγκοινωνιακό κανάλι, με µια συγκέντρωση πληθυσµού αρκετά σημαντική, σε συνδυασµό µε το µέγεθος και την ευρω- στία των θεσσαλικών πόλεων και τις µικρές μεταξύ τους αποστάσεις, ευ- νοούσαν την ίδρυση του Θεσσαλικού Πανεπιστηµίου πολύ πριν από άλλα πανεπιστήµια που σαφώς έγιναν με κριτήρια πολιτικά ή εθνικά. Ας ελπίσουµε όµως ότι o «ετεροχρονισµός» αυτός που παρεµβλήθηκε στη δηµιουργία του δικού µας Πανεπιστηµίου θα είναι ένας θετικός παρά- γοντας για τη σωστή ανάπτυξή του, µια και πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι η αρνητική πείρα από την λειτουργία των άλλων περιφερειακών πανεπι- στημίων δεν θα επαναληφθεί στην περίπτωση του Θεσσαλικού Πανεπιστη- μίου. «Τα πανεπιστήμια αυτά» όπως αναφέρει σε µια επιστηµονική ανα- κοίνωσή του ο Πρόεδρος του Πολυτεχνείου Κρήτης καθηγητής κ. Αργυρό- πουλος «ελάχιστα έχουν σχέση με τον θεσµοθετημένο προορισμό τους, το- ποθετήθηκαν με τρόπο αυθαίρετο, χωρίς προπαρασκευή η ένταξη µέσα σε 14 κάποια σχεδιαστική με εθνική η τοπική εµβέλεια, αδιάφορα αν υπήρχε ή όχι καλύτερη εκλογή. Σε πολύ λίγες περιπτώσεις και σε περιορισµένο βαθµό δηµιουργήθηκε κάποιος διάλογος µε τον τριγύρω αστικό χώρο». Η παραπάνω περικοπή είναι αρκετά εύγλωττη και δεν χρειάζεται κα- νένα πρόσθετο σχολιασµό. Δηµιουργεί όµως µια πρόσθετη ευθύνη σε ό- λους, όσους έχουν ή θα έχουν σχέση µε τον σχεδιασµό και την ανάπτυξη του Θεσσαλικού Πανεπιστηµίου, να µελετήσουν και να λάβουν υπόψη τους τη θετική ή αρνητική εµπειρία των άλλων περιφερειακών πανεπιστη- µίων. Ιδιαίτερα Θα ήθελα να επισημάνω, κυρίως προς την κυβερνητική πλευρά, τον σοβαρό αποκεντρωτικό ρόλο που µέλλεται να παίξει το Θεσ- σαλικό Πανεπιστήμιο. Πιστεύουµε ότι το Πανεπιστήµιο αυτό έχει όλες τις προύποθέσεις για να εξελιχθεί - όπως άλλωστε δηλώθηκε στη Βουλή και από αρµόδιο Κυβερνητικό παράγοντα - στο τρίτο πανεπιστήµιο της χώ- ρας µετά τα Πανεπιστήµια της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Η θέση του νέου Πανεπιστημίου στο κέντρο σχεδόν του αστικού και συγκοινωνιακού άξονα µεταξύ των δύο µεγάλων αστικών συγκροτηµάτων, παράλληλα με την οικονοµική δραστηριότητα της περιοχής που καλύπτει όλους τους το- μείς παραγωγής, τις δυνατότητες αναψυχής που παρέχουν οι ακτές του Παγασητικού, οι οικισµοί του Πηλίου, των Σποράδων και των άλλων του- ριστικών χώρων της Θεσσαλίας, την πλούσια πολιτιστική παράδοση και την υποδοµή που ήδη δηµιουργείται και, τέλος, τις προοπτικές µιας γρή- γορης σύνδεσης του Βόλου µέσω της γραµμής Πρίντεζι-Ηγουμενίτσας με την "Ήπειρο αλλά και την Δ. Ευρώπη, σε σχέση µε τον διαµετακοµιστικό ρόλο του λιµανιού του Βόλου, προδιαγράφουν µια πολύ γρήγορη ανάπτυξή του Θεσσαλικού Πανεπιστηµίου γιατί δεν θα καλύψει µόνο τις εκπαιδευτι- κές ανάγκες του θεσσαλικού πληθυσµού ή και του πληθυσµού της Κεντρι- κής Ελλάδος, όπως µερικώς µόνο συµβαίνει µε τα άλλα περιφερειακά πα- νεπιστήµια, αλλά, λόγω των παραπάνω πλεονεκτηµάτων της περιοχής και µε τον προσδοκώµενο κοινωνικό και παραγωγικό ρόλο του, θα συµ- βάλει σηµαντικά στην αποκεντρωτική διαδικασία που επιδιώκει η σηµερι- νή Κυβέρνηση. Αρκεί, βέβαια, να τηρηθεί μια συνεπής γραµµή ενίσχυσης και γρήγορης ολοκλήρωσης του Θεσσαλικού Πανεπιστηµίου µε όλο το πλέγµα των Σχολών ή παραρτηµάτων που πρέπει να γίνουν σ'ένα πανεπι- στήμιο µε µεγάλες προοπτικές. Πριν τελειώσω τη σύντοµη οµιλία µου, θα ήθελα για λίγο να αναφερθώ - και να διευκρινίσω - γιατί στο διή µερο των συζητήσεων για το Θεσσα- λικό Πανεπιστήµιο τονίζουµε ιδιαίτερα τον ρόλο του Βόλου. Δεν το κά- νουµε φυσικά από τοπικιστικούς λόγους, ούτε γιατί θέλουµε να προβάλου- µε τα ιδιαίτερα πλεονεκτήµατα που µπορεί να έχει η πόλη µας σε σχέση µε |5 τις άλλες θεσσαλικές πόλεις, αλλά γιατί πιστεύουµε ότι ο σηµερινός ρόλος και ο προσανατολισµός ενός πανεπιστηµίου δεν µπορεί να είναι άσχετος µε την χωροθέτηση του και ιδιαίτερα µε τη σχέση του µε την πόλη. Δεν µπορούµε σήµερα να δεχθούµε εύκολα τη λογική της δημιουργίας ενός αυτόνομου campus µακρυά από τον οικιστικό ιστό της πόλης και τις τυχόν στεγαστικές δυνατότητες που µπορεί να παρέχει η πόλη σε κτιρια- κές εγκαταστάσεις, γιατί κάτι τέτοιο αφενός µεν θα αποδυνάµωνε τον κοι- νωνικό ρόλο του πανεπιστημίου και αφετέρου Θα αύξανε σημαντικά τις δαπάνες της εγκατάστασης. "Οπως, επίσης, δεν µπορούµε εύκολα να δε- χθούμε ένα μονοδιάστατο ρόλο ενός σύγχρονου πανεπιστηµίου που θα ε- ξαντλείται μόνο στην παραγωγή «τεχνικά εκµεταλλεύσιμης γνώσης» και κατεπέκταση στην αναπαραγωγή του εαυτού του, χωρίς παράλληλα να α- ναπτύσσει έναν πολυσύνθετο κοινωνικό και πολιτιστικό ρόλο, που δεν μπορεί παρά να ενεργήσει ως καταλύτης στην ανάπτυξη και στον µετα- σχηµατισµό µιας αστικής περιοχής. Εάν έτσι θελήσουμε να δούµε τον ρόλο ενός πανεπιστηµίου, δεν μπο- ρεί τότε αυτό να προγραµματισθεί ανεξάρτητα από τις πόλεις και, κατά συνέπεια, ούτε να αγνοηθεί η παραγωγική και πολιτιστική φυσιογνωµία μίας περιοχής στα πλαίσια της οποίας θα αναπτυχθεί ο πολύπλευρος κοι- νωνικός ρόλος ενός πανεπιστημίου. Ξεκινώντας από µια τέοια λογική, πιστεύουµε ότι συµβάλλουµε θετι- κά στην προβληµατική του νέου Πανεπιστημίου, παρουσιάζοντας τα ιδιαί- τερα χαρακτηριστικά και την παραγωγική φυσιογνωµία της περιοχής µας καθώς και τον ρόλο που µπορεί να παίξει ο Βόλος - παράλληλα βέβαια με τις άλλες Θεσσαλικές πόλεις - στην σωστή ανάπτυξή του. Με τις σκέψεις αυτές σας καλωσορίζω και πάλι στο Δηµαρχείο µας και εύχοµαι οι εργασίες του διήμερου αυτού συµποσίου να είναι γόνιµες και Θετικές για την εξέλιξη του Θεσσαλικού Πανεπιστηµίου. Σας ευχαριστώ Πρόεδρος: Σας διαβάζω χαιρετισµό του Υφυπουργού Εθνικής "Αμυ- νας κ. Παυσανία Ζακολίκου: Αγαπητοί φίλοι, Με λύπη μου πληροφορήθηκα, ότι οι ηµερομηνίες του διήµερου που διοργανώνετε συμπίπτουν µε το προγραµµατισµένο µου ταξίδι στη Γιουγ- κοσλαβία. ΄Ετσι, δεν θα μπορέσω να παραβρεθώ στις συζητήσεις που διοργανώνετε, παρόλο το προσωπικό ενδιαφέρον που έχω και ως βουλευ- τής της περιοχής αλλά και ως µέλος της Κυβέρνησης. Πάντως, θα ήθελα να συγχαρώ το Δηµοτικό Κέντρο Ερευνών και Μελετών Βόλου για την πρωτοβουλία του. 16 H αξιοποίηση µιας περιφερειακής πανεπιστηµιακής µονάδας πρού- ποθέτει την ολοκληρωμένη ένταξή της στον οικονοµικό και κοινωνικό ι- στό καθώς και την αναπτυξιακή της επίδραση. Προύποθέτει, παράλληλα, τον επαναπροσδιορισµό όλων των τοπικών αρχών και φορέων µε βάση τό- σο τις µακροπρόθεσµες προοπτικές αναβάθµισης και ανάπτυξης όσο και τις βραχυπρόθεσµες μεταβατικές θετικές και αρνητικές επιδράσεις. Η πρωτοβουλία του ΔΗ.Κ.Ε.Μ.Β. δεν περιέχει μόνο την προσπάθεια απάντησης στα παραπάνω ζητήµατα" είναι πάνω απ'όλα ένα σαφέστατο δείγμα υλοποίησης της πολιτικής για την αποκέντρωση και την περιφε- ρειακή ανάπτυξη, στο βαθµό που µια κεντρική πολιτική απόφαση γίνεται αντικείµενο προβληµατισμού και ενεργών παρεµβάσεων των τοπικών φο- ρέων. Η πλήρης κινητοποίηση των τοπικών µαζικών και επιστηµονικών φορέων είναι η βασική εγγύηση για την αναβάθµιση, µέσω του Πανεπιστη- µίου, της ζωής του Βόλου και της Θεσσαλίας. Με την σιγουριά ότι το διή- μερο αυτό δεν είναι παρά η αρχή µιας πορείας προβληµατισµού και συµ- µετοχής, ελπίζω σύντοµα να µου δοθεί η ευκαιρία να συμµετάσχω στην ε- πόµενη σχετική συνάντηση. Με φιλικούς χαιρετισμούς Παυσανίας Ζακολίκος Πρόεδρος: Το πρόγραµµα προβλέπει τρεις εισηγήσεις και αφήνει α- νοιχτό το θέμα της συζήτησης που µπορεί να επακολούθήσει. Θα πρότει- να, για να έχουµε ένα εργαλείο µε το οποίο θα µπορούσαμε να ελέγξουµε τον χρόνο µας, η συζήτηση αυτή να είναι γενική, στο τέλος των τριών ειση- γήσεων, έτσι ώστε να υπάρξει µια σφαιρική τοποθέτηση απέναντι στο σύ- νολο όσων έχουν να ειπωθούν από τους τρεις εισηγητές. Θα παρακαλέσω, τώρα, τον κ. Δ. Ρόκο, Γενικό Γραμµατέα του Υ- πουργείου Παιδείας, να πάρει το λόγο. Δ. Ρόκος (Γενικός Γραµµατέας Υπουργείου Παιδείας): Χαίροµαι πά- ρα πολύ που είµαι μαζί σας σήµερα, για να µοιραστούµε µερικές σκέψεις. Προτίµησα να µη µιλήσω ως εκπρόσωπος της πολιτικής ηγεσίας του Υ- πουργείου Παιδείας αλλά προτιµώ, αφού σας µεταφέρω έναν χαιρετισµό από τους συναδέλφους του Υπουργείου Παιδείας, να απευθυνθώ σε σας ως πανεπιστηµιακός δάσκαλος που βρίσκεται στην ώρα της Θεµελίωσης µιας καινούργιας συµμετοχικής προσπάθειας, µε την ουσιαστική συµβολή ό- λων των φορέων. Κι αυτό είναι το πιο γοητευτικό πράγµα σ'αυτόν τον κό- σµο και θα ήθελα να µοιραστώ αυτή την εμπειρία μαζί σας και ακόµα να αποπειραθώ να δώσω ένα εργαλείο για τη δουλειά που θα έχουµε µπροστά μας, Κυβέρνηση και λαός, που ενωµένοι πάµε να στήσουµε ένα καινούργιο 17 Πανεπιστήµιο, Θεµέλιο για την περιφερειακή ανάπτυξη στις νέες θεσµικές συνθήκες που έχει θεμελιώσει στον τόπο μας ο ριζοσπαστικός νόμος για την δομή και λειτουργία των ΑΕΙ. "Ετσι λοιπόν πιστεύω, αφού ευχαριστήσω τον Δήµαρχο για τον καλω- σορισμό του, ότι ο ετεροχρονισμός αυτός ίσως είναι θετικός, ενώ κάποιοι άλλοι ετεροχρονισµοί για τους εργαζόµενους δεν είναι και πάρα πολύ θετι- κοί. Πρέπει να λέµε την αλήθεια και είναι σηµαντικό το ότι υπάρχει πραγ- µατικά ένα πλαίσιο θετικό για να φτιαχθεί το κλίµα, για να ανθίσει ένα συµµετοχικό πανεπιστήµιο. Τι εννοώ συμμετοχικό πανεπιστήμιο; Θα αποπειραθώ, όσο μπορώ, διαλεκτικό να συνδέσω την έννοια της ανάπτυξης όμως εµείς την βλέπου- με ως τάση, ως διαδικασία όπου ο λαός με διαδικασίες συμµετοχής, κοι- νωνικοποίησης, αποκέντρωσης και αυτοδιαχείρισης έχει στα χέρια του ό- λες τις αποφάσεις, την τιμή αλλά και την ευθύνη να τις υλοποιήσει. Αυτή η ιστορία, λοιπόν, δείχνει μιαν άλλης ποιότητας συµβολή και θα ήθελα να πω ότι - o Δήμαρχος είπε νωρίτερα ότι κάνατε άπειρες κινητο- ποιήσεις, καλά κάνατε - οι κινητοποιήσεις διεκδίκησης στο παρελθόν πρέπει να µετασχηματισΘούν σε κινητοποιήσεις δηµιουργίας στις σημερι- νές συνθήκες γιατί, αν και δεν θέλω να κάνω εύκολη κριτική στις προη- γούμενες κυβερνήσεις, όταν μια κυβέρνηση δεν έχει ένα πρόγραµμα η δεν έχει τη θεμελιώδη πολιτική βούληση και επιλογή για μια εθνική, ανεξάρτη- τη, σύμμετρη και αυτοδύναμη κοινωνική, οικονοµική, πολιτιστική και τε- χνολογική ανάπτυξη του τόπου, είναι αυτονόητο ότι καθορίζει τις αποφά- σεις της σε σχέση µε την πίεση, την ένταση και τον ρυθμό της πίεσης οργα- νωμένων κοινωνικών οµάδων που μπορεί περισσότερο ή λιγότερο να είναι σε Θέση να εκβιάζουν καταστάσεις. Υπάρχει πρόβληµα όταν ορισμένες συντεχνίες εργαζομένων μπορούν να επιβάλλουν τη Θέση τους σε μια κυβέρνηση εκβιάζοντάς την, επειδή μπορούν να παραλύσουν κάποιες βασικές διαδικασίες κοινωνικού χαρα- κτήρα, για να πάρουν µεγαλύτερη μερίδα από το κοινωνικό προϊόν. Σήμε- ρα έχουµε μια κυβέρνηση που θέλει να κάνει ένα τέτοιο είδος πανεπιστη- µίου, που να προσφέρει ίδιες ευκαιρίες μόρφωσης, δουλειάς και πολιτι- σµού σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, γεγονός που θα αποδείκνυε την αξιοπι- στία της επιλογής για μια σύμμετρη, αποκεντρωμένη ανάπτυξη. Μια τέ- τοια Κυβέρνηση είναι αυτονόητο ότι δεν αναμένει ένα διεκδικητικό κίνημα για να τοποθετήσει, ενδεχοµένως στα χαρτιά, κάπου ίσως στην κορυφή του Ολύµπου ή κάπου αλλού, ένα πανεπιστήμιο, το οποίο δεν Θα δεθεί πο- τέ µε τον κοινωνικό ιστό και δεν θα αποτελέσει ποτέ πόλο ανάπτυξης. Θα ήθελα να σχολιάσω κάποια θέµατα που είναι θεμελιακά για την α- νάπτυξη του Πανεπιστημίου. Θα είδατε, τώρα πρόσφατα, τα εκδοθέντα αποτελέσματα των εισαγω- γικών εξετάσεων για τα πανεπιστήμια. Αυτοί που έχουν περισσότερες μο- νάδες πηγαίνουν στην Αθήνα, κάποιοι άλλοι πηγαίνουν στη Θεσσαλονίκη, στην Πάτρα, Κρήτη, Γιάννενα και μετά θα πάνε στη Θεσσαλία, στο Ιόνιο και στο Αιγαίο. Το Πανεπιστήμιο µας θα πρέπει να αγαπηΘεί από το λαό της Θεσσα- λίας και από τα παιδιά της Θεσσαλίας. Είναι αδιανόητο το ότι παιδιά από την Πάτρα δεν δηλώνουν πρώτο το Πανεπιστήμιο της Πάτρας και δηλώ- νουν το αντίστοιχο της Αθήνας ή Θεσσαλονίκης. Αυτό παρατηρείται λιγό- τερο έντονα στα φετεινά αποτελέσματα. Μπορούμε να πούµε ότι πραγµα- τικά αρχίζει να διαφαίνεται µία τάση ανάπτυξης των περιφερειακών πανε- πιστημίων, στον τοµέα της κοινωνικής τους καταξίωσης. Φέτος καταφέ- ραμε να καταρρίψουμε τον μύθο του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Λυπάμαι που το λέω αυτό. Ο καθένας ζούσε με το όνειρο να μπει στο Ε,Μ.Π., ζώντας 30 χρόνια πίσω, όταν πραγματικά ένας μηχανικός έπαιρ- νε το μεγαλύτερο κομµάτι του κοινωνικού προϊόντος. Σή μερα έχουµε 7.500 άνεργους ή υποαπασχολούμενους αρχιτέκτονες. Προς τι λοιπόν ν,αποκτήσει ένα άχρηστο χαρτί και να το περιφέρει' δεν αποτελεί ούτε κοινωνική ούτε επαγγελµατική καταξίωση πια. Σας θυµίζω ότι από πέρισυ δουλεύουν 224 µεταλυκειακά προπαρασκευα- στικά κέντρα σ'όλη τη χώρα, έτσι που ο κάθε νέος να μένει στον τόπο του, να βελτιώνει το ένα μάθημα όπου αστόχησε ή τα δύο ή τα τρία, να διαλέγει με τις ομάδες της κάθε δέσμης εκείνη την περιοχή που τον ενδιαφέρει και όχι, αυτό που συνέβαινε στο παρελθόν, να δηλώνει 150 επιλογές, να θέλει να γίνει κτηνίατρος και να γίνεται θεολόγος. Αυτό το πράγμα το θεμελιώ- νουμε σε πραγματικά επιστηµονικά θεµελιωμένη έρευνα. Τα παιδιά που πέτυχαν στην σχολή της πρώτης προτίµησης - δεν έ- χουν γίνει ποτέ τέτοιες έρευνες στο παρελθόν - ήταν 9.500. Τα παιδιά που μπήκαν στη σχολή της δεύτερης προτίµησης πέφτουν δραματικά στις 3.000 και µέχρι τις 9 πρώτες προτιµήσεις περίπου έχουν εξαντληθεί όλοι οι εισακτέοι. Πράγµα που σηµαίνει ότι αυτό που έλεγαν οι προηγούμενες Κυ- βερνήσεις - ότι «εμείς δίναμε 150 επιλογές και εσείς τις περιορίσατε» - αναφερόταν σε πλασματικές επιλογές που οδηγούσαν σε κάποια προβολή στο τυχαίο" ότι, δηλαδή, κάποιος θα έπαιρνε κάποιες σπουδές που θα τις κουβαλούσε μετά ενθύµιο σ'όλη του τη ζωή, ανεξάρτητα αν αυτό το πτυχίο τον άφηνε παγερά αδιάφορο. "Ολη αυτή η διαδικασία έχει να κάνει με μια ριζοσπαστική αλλαγή σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής. Θεσπίζεται, με το νέο νόμο περί διο- ρισµών, η εντοπιότητα, ώστε ο πτυχιούχος να παραμένει και να εργάζεται στον τόπο του. Με το νέο πλέγµα Θεσμών αναγορεύεται η περιφέρεια σ'ένα 19 ζωντανό κέντρο αυτοδύναμης ανάπτυξης, που, σ*αυτή, το πανεπιστήμιο αντικειµενικά και υποκειμενικά, προορίζεται ή έχει - ή που πρέπει όλοι µαζί να προσπαθήσουµε να έχει - τον ουσιαστικό ρόλο που η πραγματι- κότητα του επιβάλλει. Το Πανεπιστήμιο που θα γίνει στη Θεσσαλία δεν θα είναι το Πανεπι- στήμιο του Βόλου. Είχε την καλωσύνη ο Δήμαρχος και το τόνισε πρωτύτε- ρα και όλοι οι Νομάρχες και οι πολίτες είπαν αυτό το όμορφο. «Να γίνει το Πανεπιστήµιο Θεσσαλικό» και δεν πρόβαλαν τοπικιστικές πρωτοβουλίες. Και είναι τέτοια η Θεσσαλία που οπουδήποτε και αν εγκατασταθεί το Πανεπιστήμιο θα είναι το Πανεπιστήμιο της Θεσσαλίας. Ποιος µπορεί να το κατοχυρώσει αυτό; Μόνον η ενωτική, χωρίς αποκλεισμούς, δράση ό- λων των κοινωνικών φορέων της τοπικής αυτοδιοίκησης και των συνδικά- των των εργαζομένων. Αυτό το πράγμα πρέπει να ενώνει και να μην απο- κλείει τους ανθρώπους, τους φορείς που θέλουν να βοηθήσουν. Το λέω αυ- τό για να μην πολωθούν ορισμένοι παράγοντες της Λάρισας βλέποντας τον τίτλο «ο ρόλος του Βόλου στο Θεσσαλικό Πανεπιστήμιο». Ο ρόλος του Βόλου θα πρέπει να είναι ενωτικός, ο ρόλος του Βόλου Θα πρέπει να είναι θεμελιακός, για ένα κλίμα που Θα στηρίξει πραγματικά ένα καινούργιο δυναμικό πανεπιστήµιο που είναι το πρώτο που γίνεται στις συνθήκες του καινούργιου θεσµικού πλαίσιου αλλά και το καινούργιο θε- σμικό πλαίσιο δουλεύει στην κατεύθυνση αυτού του τύπου συλλογικής δια- δικασίας ανάπτυξης. Γιατί, για πρώτη φορά μετά από 150 χρόνια που λει- τουργούν ελληνικά πανεπιστήµια με βαυαρικά πρότυπα, δίνονται τα πανε- πιστήμια στα χέρια των φορέων τους να τα αυτοδιαχειριστούν, με τα λάθη και την ωριμότητα τους, με το πάθος, αλλά και με τα μίση τους. Από τον Ιούλη του ‘82, οι φοιτητές µας έχουν καθοριστική συµµετοχή στην εκλογή των οργάνων, δηλαδή συμµετέχουν σε αριθμό ίσο με το 100% του αριθµού των πανεπιστηµιακών δασκάλων. "Ηταν μία επιλογή ή του ύ- ψους ή του βάθους. Διότι, δεν μπορείς να κάνεις δημοκρατία και σοσιαλι- σµό µε τον πολίτη ή τον φοιτητή ή τον εργαζόμενο στη γωνία. Θα τον βά- λεις μέσα στις διεργασίες, θα του αναγνωρίσεις των ωριµότητα και θα τον καλέσεις να πάρει τις ευθύνες του. Μετά από ένα χρόνο εφαρµογής του νέου θεσμικού πλαισίου υπάρ- χουν δύο ενωτικές αποφάσεις της Φοιτητικής "Ενωσης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και της Εθνικής Φοιτητικής "Ενωσης Ελ- λάδας, ότι οι φοιτητές µπαίνουν μπροστάρηδες, για να αναβαθμιστούν οι σπουδές τους. Οι φοιτητές αυτοί, που είχαν οδηγηθεί από το αυταρχικό θε- σμικό πλαίσιο της έδρας στο να ζητάνε αλλεπάλληλες διευκολύνσεις, τώ- ρα που μπαίνουν μέσα και αποφασίζουν για τα προγράµµατα και τα περιε- χόµενα σπουδών, αναλαµβάνουν την ευθύνη να πουν ότι γυρίζουν στα μα- 20 θήματα. Η μόνη επιλογή, για να γεμίζουν τα πανεπιστήμια με φοιτητές, ήταν το να τους εµπιστευτούμε. Δεν έγινε ακόµα αυτό, γιατί δεν μας αρέσει να βάζουμε τα οράµατά μας στη θέση της πραγματικότητας, «το νερό όµως μπήκε στο σωστό αυλάκι» και συνεπώς θα έχουμε θετικές εξελίξεις. Στο καινούργιο θεσµικό πλαίσιο του πανεπιστημίου, οι νέοι πανεπι- στημιακοί δάσκαλοι, απόκτησαν φωνή, όπως και οι φοιτητές, και µπο- ρούν να κάνουν καλή ή κακή χρήση αυτής της φωνής. Εµπιστευτήκαµε αυτούς οι οποίοι πολέµησαν για να μπουν τα προβλήματα της δημοκρα- τίας μέσα στο πανεπιστήμιο. Αυτοί τώρα πρέπει να προχωρήσουν στο να χτίσουν και τα άλλα πανεπιστήμια, αλλά και το Πανεπιστήµιο της Θεσσα- λίας, αγκαλιασμένοι με τους φοιτητές, αγκαλιασμένοι µε τους παλαιότε- ρους δασκάλους, σε μια κατεύθυνση που θα κάνει το πανεπιστήμιο κύττα- ρο κοινωνικής προόδου και τεχνικής ανάπτυξης της επιστήμης και της έ- ρευνας. Τα ντοκουµέντα δείχνουν ότι το Πανεπιστήµιο της Θεσσαλίας, θα εί- ναι ένα σημαντικό πανεπιστήμιο. Και θα είναι σημαντικό πανεπιστήμιο, ε- πειδή θα το απαιτήσει η κοινή γνώμη της Θεσσαλίας" φέτος μπηκαν 2559 Θεσσαλοί σε πανεπιστήμια της χώρας. Κάποιοι ακόµα θα πάρουν τον δρό- µο της φοιτητικής προσφυγιάς, µη κάνοντας χρήση των ευκαιριών που τους δώσαμε µε τα µεταλυκειακά προπαρασκευαστικά κέντρα σε κάθε γωνία της Ελλάδας, γιατί ακόμα λειτουργεί η παλιά νοοτροπία και, όπως ξέρετε, µπορεί ν'αλλάξουν πολλά πράγµατα, μπορεί να γίνει ο επιθυμητός για τον καθένα σοσιαλισμός, αλλά η νοοτροπία είναι πάρα πολύ δύσκολο ν,αλλάξει. Ισως είναι η σοβαρότερη αλλαγή για την οποία πρέπει όλοι να βοηθήσουµε. Για λόγους αντικειµενικούς, το Πανεπιστήµιο της Θεσσα- λίας θα είναι ένα σωστό πανεπιστήμιο. "Ισως δεν Θα έχει µόνο τα Τμήμα- τα, τα οποία εισηγήθηκε το Εθνικό Συμβούλιο Ανώτατης Παιδείας στην Κυβέρνηση. Από χθες το πρωί, µε πενθήµερη προθεσμία το Συμβούλιο Επι- κρατείας εξετάζει το Προεδρικό Διάταγμα για την ίδρυση του Θεσσαλικού Πανεπιστηµίου και των Πανεπιστημίων του Ιονίου και του Αιγαίου. Αυτό σημαίνει ότι πολύ γρήγορα, ίσως σε 20-30 ηµέρες, θα είναι δημοσιευμένο το Προεδρικό Διάταγµα και θα έχουν δρομολογηθεί οι διαδικασίες διορι- σμού της Διοικούσας Επιτροπής και της συγκρότησης των εκλεκτορικών σωµάτων. Πρέπει εδώ να τονίσουμε ότι αυτό το Πανεπιστήμιο, Θα έχει πρώτα τους δασκάλους του και μετά θα ξεκινήσει να δουλεύει και όχι ό- πως το Πανεπιστήµιο της Κρήτης ή άλλα πανεπιστήμια, όπως ξεκίνησαν στην αρχή. Οι φορείς θα πρέπει να βοηθήσουν και να εισηγηθούν στο ΕΣΑΠ όχι τα οράματά τους αλλά τεκµηριωμένες απόψεις, για το ποια Τμήματα νο- 21 µίζουν ότι πρέπει να υπάρξουν στο Θεσσαλικό Πανεπιστήµιο, για ν'αναζωογονηθεί ο κοινωνικός ιστός, για να τονωθεί η ανάπτυξη της περι- φέρειας. Αν δεν αρχίσετε από τώρα όλοι σας να λέτε ότι τα παιδιά της Θεσσαλίας θα πάνε στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλίας, τότε θα δείτε ότι θ'αναπαραχθεί είτε η περιθωριακή λειτουργία των πρώτων χρόνων του Πανεπιστηµίου των Ιωαννίνων, είτε η ακόμα πιο περιθωριακή λειτουργία του Πανεπιστηµίου της Θράκης. "Αρα, δηλαδή, µην περιμένετε πότε η Κυ- βέρνηση θα κάνει θεσμό. Επιτρέψτε µου να πω ότι η δουλειά στους θε- σµούς είναι λιγότερη από την δουλειά που γίνεται στην βάση, από την δου- λειά που γίνεται στο κίνημα, στο λαϊκό κίνηµα, στο εργατικό κίνηµα, στο φοιτητικό κίνηµα, στο κίνημα της τοπικής αυτοδιοίκησης. Θα πρέπει - αυτή είναι η γνώµη μου - να βρείτε την ευκαιρία να πεί- σετε τα παιδιά του Γυμνασίου, του Λυκείου και του Δηµοτικού, ότι εδώ το Πανεπιστήμιο αυτό το χτίσαμε μόνοι µας. Εδώ θα πρέπει να σας πως για το ίδρυµα στήριξης του Πανεπιστήµιου της Θεσσαλίας, που o ίδιος ο λαός ενωτικά και πρωτοβουλιακά, το ετοίµασε. Ενώ ξεκίνησε πρώτα του Αι- γαίου, το ίδρυµα του Αιγαίου ακόμα δεν έχει δηµοσιευτεί στην Εφηµερίδα της Κυβερνήσεως και τα πρώτα που έγιναν ήταν της Θεσσαλίας και του Ιονίου. Είναι αυτονόητο ότι το κράτος θα κάνει ότι µπορεί για τη γοργή ανά- πτυξη του Πανεπιστηµίου. Είναι αυτονόητο, από την άλλη πλευρά, ότι μπορεί να γίνει μία πανεθνική προσπάθεια εδώ και στους συμπατριώτες μας της διασποράς, ώστε να μπορέσουν πραγµατικά να συνεισφέρουν στην γρήγορη ανάπτυξη του Πανεπιστημίου. Στο Πανεπιστήµιο του Αιγαίου έγινε η πρώτη κοινωνικοποίηση μονα- στηριακής περιουσίας, όταν οι Νοµάρχες κατάφεραν να πάρουν από τους Μητροπολίτες την περιουσία. Θα µπορούσαμε ίσως να είµαστε αποτελε- σματικοί σήμερα" να πει ο Μητροπολίτης ότι διαθέτει 3.000 στρέμµατα, ό- πως έκαναν άλλοι Μητροπολίτες ήδη στο Αιγαίο. Το ίδιο πράγµα µπορείτε να κάνετε µε τα κληροδοτήµατα. Θα μπορέ- σετε έτσι να ενεργοποιήσετε κάποια νεκρά κληροδοτήματα προς την κα- τεύθυνση της στήριξης του Πανεπιστηµίου της Θεσσαλίας. Ακόμη η άχρη- στη γη µπορεί να γίνει περιουσία του Πανεπιστημίου. Θέλω εδώ να ση- μειώσω, γιατί ορισµένοι υποστήριξαν ότι το ίδρυμα στήριξης ενδεχοµένως να έχει περισσότερες εξουσίες απ'ό,τι θα έχει το Πανεπιστήµιο, ότι με τρο- πολογία που µπήκε µέσα στο Προεδρικό Διάταγμα για το Κοινωφελές "Ι- δρυμα, από τη στιγμή που δημοσιεύεται το Προεδρικό Διάταγμα ίδρυσης του Πανεπιστηµίου, όλη η περιουσία, οποτεδήποτε και αν αποκτηθεί, του ιδρύματος στήριξης, περνάει στο Πανεπιστήµιο και διαχειρίζεται, µε βάση τη συνταγµατική επιταγή της ουσιαστικής αυτοδιοίκησης των ΑΕΙ, από 22 την Διοικούσα Επιτροπή του Πανεπιστηµίου. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει από τώρα να στηθούν οι μηχανισµοί λαϊκής κινητοποίησης, αλλά και κινητοποίησης των ανθρώπων της διασποράς, ούτως ώστε να μπορεί πολύ γρήγορα να µεγαλώσει το Πανεπιστήμιο σας. Η πολιτεία θα κάνει το χρέος της. Η στήριξη αυτή δεν πρόκειται «να τσον- τάρει» και να καλύψει ευθύνες της πολιτείας. Η πολιτεία είχε την πολιτική επιλογή να κάνει το Πανεπιστήμιο. Θα το κάνει και θα το χρηματοδοτήσει όσο χρειάζεται, αλλά ήθελα να σας πω ότι, αν υπάρχουν πόροι από το ί- δρυμα στήριξης που μπορούν να στηρίξουν την παραπάνω έρευνα για αυτό το Πανεπιστήµιο, μάλλον προς το καλό του είναι παρά προς το κακό του. "Οσο μπορείτε περισσότερο κινητοποιηθείτε για να χτίσετε γρήγορα το Πανεπιστήμιο σας, που θα δουλεύει στην κατεύθυνση της ανάπτυξης, που θα έχει τον λαό πρωταγωνιστή, µέτοχο και όχι θεατή. Σ* αυτή την κα- τεύθυνση, αγαπητοί συνάδελφοι, θα ήθελα να πως ότι είμαι έτοιµος, στο τέλος της συζήτησης, ν'απαντήσω και σε γενικότερα ζητήµατα, που ενδε- χοµένως προκάλεσαν, με τον τρόπο που τα έβαλα, τα θέματα. Θα είμαι στην πολύ ευχάριστη θέση ν'απαντήσω και σε σκληρή κριτική, αν χρειάζε- ται, για κάποιες κινήσεις της Κυβέρνησης σ'αυτόν τον τοµέα, αλλά και, α- πό την άλλη μεριά, να βοηθήσω στον διάλογο για το πως το Πανεπιστήμιο αυτό θα γίνει πραγματικά εργαλείο ανάπτυξης της Θεσσαλίας. Ευχαριστώ Πρόεδρος: Τον λόγο έχει ο κ. Σβορώνος. Ν. Σβορώνος: (Καθηγητής της Ecole Pratique des Hautes Etudes και του Πανεπιστημίου Κρήτης). Κύριε Γενικέ, κύριοι Νοµάρχες, κύριε Δή- µαρχε, κύριοι συνάδελφοι, αγαπητοί κυρίες και κύριοι, Θελω πρώτα-πρώτα να ευχαριστήσω πραγµατικά τον κ. Δήμαρχο και την Επιτροπή η οποία πήρε την πρωτοβουλία να µε καλέσει και να σας πω την ευχαρίστηση την οποία αισθάνοµαι πραγματικά, να βρεθώ στην περιο- χή αυτή, στην οποία έρχομαι άλλωστε και για πρώτη φορά. "Υστερα από τα συγκεκριµένα, πρακτικά και εξαιρετικά ενδιαφέρον- τα πράγματα τα οποία σας ανέφερε ο κ. Γενικός, έρχεται η σειρά ενός πα- νεπιστημιακού, να δει από κάπως πιο µακρυά το ρόλο ενός πανεπιστημίου γενικότερα με τον κοινωνικό του περίγυρο. Από το απέραντο αυτό πρό- βληµα, διάλεξα µία όψη, γιατί αυτή νοµίζω ότι ενδιαφέρει περισσότερο τον τόπο μας: τον ρόλο που έπαιξε το πανεπιστήμιο και πως μπορεί να εξακο- λουθεί να τον παίζει στις κοινωνικές, όπως τις ονόμασα, εξισορροπήσεις. Ελπίζω, µε τις µερικές σκέψεις που Θα ακολουθήσουν, θα γίνω σαφέστε- ρος. 23 Η άµεση σχέση της οργάνωσης της παιδείας, από την κατώτατη ως την ανώτατη, µε την κοινωνική πραγματικότητα γενικά, με την πολιτική της έκφραση ειδικότερα, έγινε πλέον, ύστερα από τις πολλαπλές αναλύ- σεις της κοινωνιολογίας της εκπαίδευσης, τόσο φανερή, που δεν χρειάζε- ται νοµίζω να σταματήσουμε για πολύ σ'αυτό το πρόβλημα. "Ετσι η παρα- πάνω αυτή πρόταση μπορεί να θεωρηθεί, τουλάχιστον για τις σκέψεις που θα ακολουθήσουν και που θα προσπαθήσω να τις διατυπώσω όσο το δυνα- τόν συντοµότερα, να αποτελεί ένα καλό σηµείο εκκίνησης. "Ομως η γενική αυτή διαπίστωση, που υπερβαίνει τον τόπο και τον χρόνο, χρειάζεται ίσως κάποια διασάφηση και κυρίως συγκεκριμενοποίη- ση. Κυρίως, ακόµη, χρειάζεται κάποια πιο προσεκτική εξέταση της ισχύ- ος μερικών γενικών συμπερασμάτων για τον ρόλο της παιδείας στην ελλη- νική κοινωνική πραγµατικότητα, και τις τυχόν ιδιαιτερότητες που παρου- σιάζονται στον τόπο µας. Πριν διατυπωθούν οι συγκεκριμένες αυτές παρατηρήσεις, θα πρέπει νοµίζω να ειπωθούν μερικές σκέψεις για τους ιδιαίτερους στόχους που επι- διώκει κάθε βαθμός παιδείας σε κάθε εκπαιδευτικό σύστηµα. Μπορεί, δη- λαδή, να γίνει μία κάποια διάκριση, όσον αφορά τους στόχους, ανάµεσα στην δηµοτική και μεσαία εκπαίδευση και στην ανώτερη και ανώτατη εκ- παίδευση, οποιοδήποτε και αν είναι το εκπαιδευτικό σύστηµα μιας χώρας. Αφήνοντας κατά µέρος τις παλιότερες αντιλήψεις για την αγωγή, ας ξεκινήσουμε από τις παιδαγωγικές απόψεις που είναι γνωστές µε τον όρο «Νέα Αγωγή», «Νέο Σχολείο». Από τους πολλούς και ποικίλους ορισμούς που έχουν δοθεί για το σκοπό της αγωγής, ξεχωρίζει, για την συντοµία του και την σαφήνεια του, o περίφημος ορισμός του Durkheim που βρίσκεται στην βάση σχεδόν όλων των παραλλαγών που οι οπαδοί του νέου σχολείου και της νέας αγωγής προτείνουν σε διάφορες αναλύσεις: «Αγωγή είναι η ενέργεια που ασκείται από τις γενιές των ενηλίκων ε- πάνω στις γενιές που δεν είναι ακόμη ώριμες για την κοινωνική ζωή. 'Εχει ως αντικείµενο να παρακινήσει και να αναπτύξει στο παιδί ένα ορισµένο αριθµό φυσικών, διανοητικών και ηθικών… καταστάσεων που απαιτεί απ'αυτό η πολιτική κοινωνία στο σύνολό της και το ηθι- κό περιβάλλον, για το οποίο κυρίως προορίζεται το παιδί». Εκκόλαψη λοιπόν της προσωπικότητας του νέου ανθρώπου, για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της κοινότητας, της πολιτικής κοινωνίας στο σύνολό της, είναι το ιδανικό της νέας αγωγής. Η πρώτη παρατήρηση που μπορεί να γίνει εδώ είναι η εξής: ότι ο σκο- πός αυτός μπορεί να προταθεί ως ιδανικό για την δημοτική και μέση εκ- παίδευση, για τους τύπους των σχολείων που ρίχνουν το βάρος στην λεγό- 24 μενη εγκύκλια παιδεία, είναι όμως ελλειπέστατος για τους σκοπούς της α- νώτατης παιδείας και για τους στόχους γενικά των ανωτάτων εκπαιδευτι- κών ιδρυµάτων, καθώς επίσης και για μία σειρά άλλων σχολείων, είτε µέ- σων, είτε ανωτέρων, είτε ανωτάτων, που ρίχνουν το βάρος στην επαγγελ- µατική εξειδίκευση. Στην περίπτωση της ανώτερης και ανώτατης παιδείας, είτε πρόκειται για πανεπιστημιακές σχολές, είτε για επαγγελµατικές σχολές, δίπλα στην προβολή ενός τέτοιου ιδανικού της τελείωσης της προσωπικότητας του νέ- ου ανθρώπου, τίθεται επίσης και παίρνει την πρώτη θέση η παραγωγή δη- μιουργικών, ειδικευµένων επιστημών, η δημιουργία νέων θεωρητικών και πρακτικών γνώσεων, αναγκαίων για την ανάπτυξη της κοινότητας στο σύνολό της. Είναι εύκολο να δούμε σ'αυτές τις διατυπώσεις την προβολή ιδανικών του αστικού φιλελευθερισµού. Και το ιδανικό αυτό, που δίνει το βάρος στην κοινωνική ολότητα, προύποθέτει μία ενιαία αδιαφοροποίητη κοινω- νία, μία ενιαία κοινότητα, χωρίς ομάδες ή τάξεις pa διαφορετικά συμφέ- ροντα και διαφορετικές στοχεύσεις. Έπειτα, το ιδανικό αυτό σχήμα προτείνει, στο βάθος, μία ανοιχτή δη- μοκρατική ερμηνεία µε απόλυτη ανεξαρτησία απέναντι σε κάθε κοινωνικό και πολιτικό εξαναγκασµό. Μία παιδεία που θα μπορούσε, σε περίπτωση έντονων κοινωνικών αντιθέσεων και των συνακόλουθων ιδεολογιών, να ε- ξασκήσει κάποιο διαιτητικό και γενικότερα ρυθμιστικό ρόλο. "Οσοι προ- βάλλουν ένα τέτοιο ιδανικό θεωρούν ότι η εκπαιδευτική λειτουργία θα µπορούσε να είναι ενοποιητική κοινωνικά και πολιτιστικά. Τίθεται τώρα το ερώτημα κατά πόσο το ωραίο αυτό όνειρο συµβιβά- στηκε στην πράξη pa την ιστορική πραγµατικότητα των πολιτισµένων χω- ρών και ποιες μορφές έχει πάρει η λειτουργία της εκπαίδευσης γενικά, κα- τώτερης, μέσης, ανώτερης, ανώτατης, στην χώρα μας. Αυτό είναι το καυτό ερώτημα που τέθηκε από καιρό και που αποτελεί το βασικό αντικείμενο πολυάριθµων µελετητών της κοινωνιολογίας της εκπαίδευσης. Είναι γνωστό ότι η κριτική για την εφαρµογή στην πράξη τέτοιων αν- τιλήψεων που ανέφερα έχει γίνει από παλαιά. Το κύριο ερώτηµα και η κύ- ρια αµφιβολία έχει διατυπωθεί πάνω-κάτω ως εξής: «Το έργο της αγωγής είναι αναγκαστικά η εκκόλαψη της προσωπι- κότητας ή μήπως αρχικά η διάπλαση των ατόμων pa βάση ένα πρό- τυπο σύμφωνα με τις προηγούµενες γενιές και πιθανόν η συντήρηση συλλογικών αξιών;» Μία σειρά μελετών των κοινωνικών ψυχολόγων και των κοινωνιολό- γων της παιδείας ενισχύουν τον αναπαραγωγικό χαρακτήρα της παιδείας. 25 'Ολα αυτά τείνουν να δείξουν ότι η λειτουργία του σχολείου στην πραγμα- τικότητα δεν είναι ενοποιητική κοινωνικά και πολιτιστικά. Αντίθετα, είναι διαιρετική στην ιστορική πράξη. "Η, για να επαναλάβω εδώ τις ακραίες βεβαιώσεις μιας ολόκληρης σχολής, ιδιαίτερα της Γαλλικής σχολής, ό- πως πολύ ωραία συνοψίζει σε μία πολύ ωραία μελέτη του ο κ. Νούτσος, δι- δάσκων στα Γιάννενα, το συμπέρασµα είναι το εξής: «Το σχολικό σύστημα, από την ίδια την δοµή και την λειτουργία του, συµβάλλει στην αναπαραγωγή της κοινωνικής διαίρεσης, της ο- ποίας το ίδιο είναι αποτέλεσμα και παίζει έτσι αντικειμενικά τόν ρό- λο της κοινωνικής συντήρησης. Το σχολείο χαρακτηρίζεται ως ο κυρίαρχος ιδεολογικός μηχανι- σµός του κράτους, μια και χάρη σ'αυτόν η εγχάραξη της κυρίαρχης ιδεολογίας στις σύγχρονες βιομηχανικές κοινωνίες γίνεται με τρόπο αθόρυβο και συγκαλυμμένο. M’ αυτόν τον τρόπο, οι σχολικοί μηχανισµοί αναπαράγουν και συμπληρώνουν την κυρίαρχη ιδεολογία. Το σχολείο αναπαράγει και τις σχέσεις παραγωγής του αντίστοιχου κοινωνικού σχηματισμού και συμβάλλει τελικά στην αναπαραγωγή του κοινωνικού καταµερι- σµού της εργασίας στον κοινωνικό σχηματισμό». Δεν έχω διάθεση ούτε να συζητήσω, ούτε να αμφισβητήσω κυρίως, την αλήθεια στη γενικότητα αυτών των συµπερασμάτων. Θα ήθελα όμως να θέσω pa την σειρά μου ορισμένα ερωτήματα. Χαίροµαι ιδιαίτερα που ε- δώ υπάρχουν, εκτός από τους πολλούς συναδέλφους και πανεπιστημια- κούς δασκάλους, και εκπρόσωποι της παιδαγωγικής επιστήμης. Αν o ρόλος της παιδείας είναι η απλή αναπαραγωγή της ιδεολογίας και του κοινωνικού καταµερισµού της εργασίας, δηλαδή η απλή αναπα- ραγωγή ενός κλειστού και ακίνητου συστήματος, αυτό θα σήμαινε ότι η παιδεία από την κατώτατη ώς την ανώτατη, δεν παίζει κανένα ρόλο στην μεταβολή του συστήματος αυτού, κανένα ρόλο στην ανάπτυξη νέων ιδεο- λογιών. Το µοντέλο αυτό, το οποίο βγαίνει λογικά ως συνέπεια όλης της προη- γούµενης λογικής, δεν μου φαίνεται pa τη σειρά του να εναρμονίζεται µε την πράξη. Η έκφραση νέων ιδεολογιών προοδευτικών, ή ακόµη και επαναστατι- κών, δεν έλλειψε και από τα πανεπιστήμια, έστω και αν διώκεται από τα πανεπιστήµια. Πολλές φορές µάλιστα η δίωξη ενός τέτοιου φορέα από τα πανεπιστήμια τονίζει και διεγείρει πολύ περισσότερο τη νέα αυτή ιδεολο- γία. Έπειτα, νοµίζω ότι είναι δύσκολο να υποστηριχθεί ότι η διαµόρφωση και η διατύπωση νέων ιδεολογιών δεν έχει καμμία σχέση µε την επιστηµο- 26 νική γνώση η οποία παρέχεται στα πανεπιστήμια. Χρειάζεται λοιπόν, κατά τη γνώµη μου, η εξέταση των συγκεκριµέ- νων διαλεκτικών σχέσεων ανάµεσα στις λειτουργίες των πανεπιστηµίων και στην ανάπτυξη καινούργιων ιδεών, καινούργιων ιδανικών. Τίθεται εδώ το σηµαντικό θέμα της επαναστατικής υφής της ίδιας της επιστήµης" της επιστήµης που, pa τον εκλογικευτικό της χαρακτήρα, µπο- ρεί να επιδράσει στην αλλαγή των κοινωνικών δομών, περιορίζοντας κάθε ιδεολογία, δηλαδή κάθε ένα σύνολο αληθειών που έχουν άμεση σχέση με την πραγµατικότητα και επίσης ένα σύνολο ιδεολογημάτων. Και, για να έρθουμε τώρα στην ελληνική περίπτωση και ειδικά στα ελληνικά πανεπι- στήμια, θα µπορούσαµε να διαπιστώσουμε σύντομα τα παρακάτω. Η παιδεία, ίσως από την κατώτατη αλλά κυρίως ιδιαίτερα η πανεπι- στημιακή παιδεία, είχε από την αρχή της ίδρυσης των ελληνικών πανεπι- στηµίων, στις αρχές του 19ου αιώνα, διπλό και µάλιστα αντιφατικό χαρα- κτήρα. Πρώτο χαρακτηριστικό της ήταν η καλλιέργεια ιδεολογημάτων. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να απαριθμήσω τα διάφορα ιδεολογήματα που αρχίζουν άμεσα µετά την απελευθέρωση και ίδρυση του Ελληνικού Κρά- τους και φτάνουν ώς τον 200 αιώνα. Το κυριότερο είναι ότι, αν τα προσέ- ξουμε, παρ'όλη τη φαινομενική τους εξέλιξη, έχουν κάτι το βασικό: είναι η προετοιµασία για τη γνώση του εθνικού µας πολιτισμού που καταλήγει πολλές φορές στη γνωστή μας έκφραση του ελληνοχριστιανικού πολιτι- σμού. Δεύτερο χαρακτηριστικό της πανεπιστημιακής παιδείας ήταν η a- παγγελµατική προπαρασκευή, όπως την απαιτούσαν κάθε φορά οι δοµές της ελληνικής κοινωνίας και οικονοµίας. Το τελευταίο αυτό χαρακτηριστικό πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα. Α- πό την μια μεριά έχουμε αθρόα προσέλευση των Ελλήνων στις πανεπιστη- µιακές σχολές. Παρατηρούμε, σύµφωνα pa πολλές μελέτες οι οποίες συµ- φωνούν, το ρεκόρ, από την άποψη αυτή, σχεδόν σε ολόκληρη την Ευρώ- πη. Συγχρόνως, όμως, είχαµε ώς τα τελευταία χρόνια ένα είδος υποεκπαί- δευσης. Εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις, δεν νοµίζω ότι τα ελληνικά πα- νεπιστήμια καλλιέργησαν την πραγµατική επιστήμη και ότι έχουν να δεί- ξουν µεγάλες επιστημονικές μορφές οι οποίες συνέβαλαν στην ανάπτυξη μιας πρωτότυπης επιστηµονικής γνώσης. ΄Ετσι, ως προς τα κύρια χαρα- κτηριστικά των ανθρώπων που πηγαίνουν στα πανεπιστήµια, συµφωνώ με τις απόψεις του Γενικού Γραμµατέα, του κ. Ρόκου, ο οποίος επεσήμανε, pa τον τρόπο του, τον κίνδυνο και έδειξε ορισµένους τρόπους προς αποφυ- γή του. Το µεγαλύτερο μέρος των φοιτητών - που προέρχονται από όλα τα στρώµατα του Ελληνισµού pa µεγάλο ποσοστό φοιτητών που προέρχονται από τις λαϊκές τάξεις - πήγαιναν στα πανεπιστήμια για να πάρουν το πε- 27 ρίφημο χαρτί, δηλαδή να προετοιμαστούν επαγγελματικά, για να βγουν α- μέσως στην παραγωγή. Και επειδή, ιδιαίτερα στην Ελλάδα, παρουσιάζεται ήδη από την ίδρυση του Ελληνικού Κράτους το χαρακτηριστικό ότι ο µεγα- λύτερος εργοδότης είναι το Κράτος, οι φοιτητές πήγαιναν στα πανεπιστή- µια για να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι. "Ετσι, τελειώνοντας το δημοτικό ή το σχολαρχείο ή το γυμνάσιο ή το πανεπιστήμιο, το όνειρο ενός µεγάλου ποσοστού των Ελλήνων ήταν να γίνουν δηµόσιοι υπάλληλοι. Βασική αιτία αυτού του πράγματος είναι βέβαια η αστάθεια και η ανι- σορροπία στις δοµές της ελληνικής οικονοµίας και κοινωνίας" μία κατά- σταση που λίγο έχει αλλάξει από τον Μεσαίωνα. Μπορώ αυτή τη στιγµή ως βυζαντινολόγος να διαπιστώσω και να βε- βαιώσω ότι τρεις ήταν οι μορφές στο μεσαιωνικό Βυζάντιο και τρεις εξα- κολουθούν ώς πρόσφατα να είναι οι µορφές της κοινωνικότητας και της κοινωνικής ανόδου: τα γράµµατα, µε σκοπό να οδηγήσουν τον πτυχιούχο σε μία υπαλληλική θέση ή στο να τον κάνουν δικηγόρο ή στο να τον κά- νουν γιατρό, o στρατός και, στο Βυζάντιο, ο Κλήρος. Δεν ξέρω αν εξακο- λουθεί ακόμη και σήµερα ο Κλήρος να είναι επάγγελµα και απόδειξη της κοινωνικότητας. Το κύριο έργο του πανεπιστηµίου μας, παρά τις λαμπρές και φωτεινές εξαιρέσεις, δεν ήταν η παραγωγή επιστηµόνων, αλλά η πα- ραγωγή επαγγελματιών της επιστήµης. Εδώ χρειάζεται μία παρατήρηση. M’uuro ακριβώς το ρόλο το ελληνι- κό πανεπιστήµιο, µ*αυτό ακριβώς το λειτούργηµα, μ,αυτή την ενεργητικό- τητα, έπαιξε βασικό ρόλο στην ελληνική διαστρωμάτωση. Εδώ ίσως μπο- ρούσαμε να δούµε τον ρόλο του ελληνικού πανεπιστημίου προς μία τάση ενοποίησης της ελληνικής κοινωνίας. ΄Ετσι, επιγραµματικά μπορούµε να πούµε ότι ο ρόλος του ελληνικού πανεπιστημίου, όπως τον περιέγραψα κάπως σχηματικά, ήταν να βοηθή- σει ορισμένο πληθυσμό της αγροτιάς να μεταβληθεί σε μικροαστούς και να κατακλύσει τις πόλεις καθώς και ένα µέρος των μικροαστών να γίνουν µεσαίοι αστοί, να µπουν στην υπηρεσία και να συμβάλουν στον «εκµον- τερνισµό» της Ελλάδας και ιδιαίτερα στον εξαστισμό της. Αυτό το ρόλο έπαιξε το πανεπιστήµιο, κατά την γνώµη µου, στην Ελ- λάδα ολόκληρο τον 19ο αιώνα ή σε ένα µεγάλο µέρος του. Τώρα που έχου- µε µπροστά μας μία νέα πολιτική βούληση και ένα νέο πανεπιστηµιακό γεγονός, δηλαδή την ίδρυση νέων πανεπιστημίων, τίθεται το εξής ερώτη- μα: το παλιό αυτό µοντέλο µπορεί και, κυρίως, πρέπει να εξακολουθήσει να λειτουργεί; αποτελεί πράγµατι µία στέρεα βάση για µια δηµοκρατική α- ξιολογική παιδεία, µιαν απαίτηση των καινούργιων καιρών; Δεν έχω να σας δώσω απαντήσεις ούτε να προτείνω συνταγές. Ελπίζω να είναι αυτό το ερώτηµα ένα από τα κύρια στη συζήτηση που Θα επακο- 28 λουΘήσει. Τούτο μόνο µπορώ να πω: ότι στην σημερινή προσπάθεια του Κρά- τους, που αποφάσισε την επέκταση της πανεπιστημιακής παιδείας, το Κράτος οφείλει να συνδυάσει δύο στοιχεία: τη δημιουργία πανεπιστηµια- κών κέντρων όπου να καλλιεργείται η επιστήµη - δηλαδή η βασική έρευ- να - και συγχρόνως να προσανατολίζει τα προγράµματα και τις ειδικεύ- σεις των νέων πανεπιστημίων ανάλογα µε τις πραγµατικές ανάγκες του τόπου και των περιοχών όπου θα χτιστούν και θα λειτουργήσουν τα νέα πανεπιστήµια. Να εξασφαλίσει, επίσης, την όσο το δυνατό μεγαλύτερη συµµετοχή στην ανώτατη παιδεία των λαϊκών τάξεων µε αξιολογικά κρι- τήρια εξασφαλίζοντας, όσο είναι δυνατόν, κάποια ισότητα στο ξεκίνηµα, να θέλει να βάλει σε νέες βάσεις την εξισορροπητική κοινωνική λειτουργία των πανεπιστηµίων, µια λειτουργία που μπορεί να γίνει αποτελεσµατικό µέσο δυναµικής κοινωνικής εξέλιξης για να σπάσει αυτό το φράγµα µιας µπλοκαρισµένης κοινωνίας. Ευχαριστώ πολύ Πρόεδρος: Τον λόγο έχει ο κ. Φατούρος. Δ. Φατούρος: (Πρύτανης Αριστοτελείου Πανεπιστηµίου Θεσσαλονί- κης): Δεν είναι η πρώτη φορά που έρχομαι στην πόλη αυτή να συζητήσω το πάθος της πόλης αυτής να αποκτήσει πανεπιστήμιο, που εκδηλώνεται pa διάφορετικούς τρόπους pa συνέδρια διαφορετικών τίτλων κ.ά. Ευχαριστώ πολύ τον κ. Δήµαρχο που µου δίνει την ευκαιρία να επα- ναλάβω αυτά που προσπάθησα να συζητήσω πριν από τρία χρόνια. Βέ- βαια, δεν µπορώ να τα επαναλάβω, γιατί η συζήτηση γίνεται κάτω από τε- λείως διαφορετικές συνθήκες. Και η πολιτική βούληση είναι διαµετρικά αντίθετη και η πραγματοποιηµένη πραγµατικότητα είναι τελείως διαφορε- τική, pa ένα τελείως καινούργιο, διαφορετικό νόµο για τα πανεπιστήµια, και γι,αυτούς που συμφωνούν µε αυτόν και γι'αυτούς που διαφωνούν, και με την κυβερνητική απόφαση το Πανεπιστήµιο του θεσσαλικού κάμπου και της θεσσαλικής παραλίας να γίνει πραγματικότητα. ΄Ετσι, και αν επαναλάβω τις ίδιες λέξεις που έλεγα το ’80, δεν απη- χούν, δεν ακούγονται, δεν είναι οι ίδιες με τώρα. Θα µπορούσα να µην προσθέσω τίποτε απ*όσα ο κ. Ρόκος και ο κ. Σβορώνος μόλις πριν συζητήσανε. Υπάρχει ένα ενδιαφέρον στοιχείο, κά- που συναντιέται µία αισιοδοξία και ένας ενθουσιασμός του κ. Σβορώνου, καθώς τελείωνε, µε τον κ. Ρόκο. Θέλω από την αρχή-αρχή να κάνω φανε- ρό κάτι µε το οποίο θα μπορούσα να τελειώσω ή που θα ήταν αρκετό να προσθέσω σε όλα έλεγα πριν από τρία χρόνια: είναι πάρα πολύ σοβαρή αυ- 29 τη η υπόθεση ενός καινούργιου πανεπιστημίου. Νοµίζω ότι από τη συνήθεια να γίνονται πανεπιστηµια σχεδόν σε α- γροτικές πόλεις, από τη συζήτηση να ζητιώνται πανεπιστήµια σε καθηµε- ρινές στήλες επιστολογραφίας, κάπου χάνεται η δραματικότητα του γεγο- νότος. Κυρίες και κύριοι Είναι πάρα πολύ σοβαρή υπόθεση. Δεν είναι δυνατόν να συλλάβει κα- νένας, µε την πρώτη εκφορά µιας φράσης που λέει ότι ιδρύθηκε, ιδρύεται ή θα ιδρυθεί το πανεπιστήµιο, να καταλάβει πόσο είναι δραµατική παρέμβα- ση στην ζωή ενός τόπου, ακόµη και αν είναι µέσα στα πράγµατα. Μέσα στην ζωή του μικρότερου τόπου που είναι μία περιφέρεια και του μεγαλύτε- ρου τόπου ολόκληρου, είναι πάρα πολύ σοβαρή υπόθεση. Και είµαι σχεδόν βέβαιος ότι µεγάλα ποσοστά δεν καταλαβαίνουν αυτή τη δραµατικότητα που έχει το στήσιμο ενός καινούργιου πανεπιστημίου. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να λιγοστέψει τον ενθουσιασμό. Αντίθε- τα, θα πρέπει να οδηγήσει σε ένα ενθουσιασμό που σκέπτεται και επιτίθε- ται και αποφασίζει. Και όχι μόνο που επιτίθεται και αποφασίζει. Κάπου σ'αυτή την κατεύθυνση βρίσκονται δύο παρατηρήσεις. Είπε πριν ο κ. Ρόκος, ότι από τώρα πρέπει να αρχίσει μια κινητοποίηση στη Θεσσαλία για το Πανεπιστήµιο που έχει αποφασιστεί. Αυτό είναι κιόλας ένας κοινωνικός ρόλος του Πανεπιστηµίου, προτού ακόµη αρχίσει να εί- ναι πανεπιστήµιο. Το Θεσσαλικό Πανεπιστήµιο αυτή τη στιγµή λειτουργεί σε διάφορες κατευθύνσεις, µε διάφορους τρόπους, µε διάφορες εντάσεις έχει ένα κοι- νωνικό ρόλο αυτό το φάντασμα που θα γίνει µια εφημερίδα της κυβέρνη- σης. Πάλι θέλω να τονίσω την δυσκολία του. Φαίνεται ότι, από το 1980 µέ- χρι σήμερα, το μόνο που κατάλαβα είναι ότι τα πράγµατα είναι πολύ δύ- σκολα. Είναι πολύπλοκα. Αλλά δεν σημαίνει ότι μ'αυτό τον τρόπο λιγο- στεύει ένα ενθουσιασμό. "Οσο καταλαβαίνει κανείς την δυσκολία ενός ζη- τήματος, όσο την προχωράει προς επίλυση, τόσο πιο πολύ είναι αποτελε- σματική µία δουλειά και τόσο πιο πολύ παίζει ένα κοινωνικό ρόλο. Κυρίες και κύριοι, Το να συζητήσει κανείς τον κοινωνικό ρόλο του πανεπιστηµίου, µοιά- ζει πάρα πολύ εύκολο. Από δω και αρκετές δεκάδες χρόνια είναι ένα μόνι- μο σύνθηµα το αίτηµα για τον κοινωνικό ρόλο, για τη σύνδεση με την πα- ραγωγή κ.α. Μπορούμε εύκολα να ετοιµάζουμε τρεις εκφράσεις pa τις 0- ποίες ορίζεται o κοινωνικός ρόλος του πανεπιστήµιου. Και τούτο το τόσο συζητημένο ζήτηµα που λέγεται και ξαναλέγεται και θεωρείται ότι λύνεται, πολύ συχνά σε μισή ή σε μία σελίδα, είναι μια 30 πάρα πολύ πολυσύνθετη, πολύπλοκη, πολυεπίπεδη, πολυσήμαντη υπόθε- ση, όποια λέξη θέλει κανένας και προτιµάει. Αλλά ας κρατήσει την πολύ- πλοκότητα του ζητήματος. Ο κοινωνικός ρόλος του πανεπιστηµίου είναι να συνδεθεί με την πα- ραγωγή. Ναι, αλλά τι σημαίνει αυτό και πως γίνεται και ποια είναι η παρα- γωγή; Δεν είναι παραγωγή το πολιτισμικό αγαθό; Δεν είναι παραγωγή η καθημερινή ποιότητα ζωής στο δρόµο; Με τον τίτλο που έδωσα προσπάθησα να µην επάναλάβω τη λέξη που χρησιμοποιούµε με βιασύνη και ασάφεια. ΄Ετσι είπα, διάχυση, αποµόνω- ση. Το πανεπιστήμιο, κάποια πανεπιστημιακή δραστηριότητα, µπορεί να βρίσκεται σε μια διάχυση pa την καθημερινή ζωή' το πανεπιστήμιο διαχέε- ται µέσα στην ζωή της κοινότητας, την πόλης, της περιφέρειας, αλλά και η ζωή της κοινότητας, της πόλης, της περιφέρειας διαχέεται μέσα στο πα- νεπιστήμιο. Αλλά, μπορεί να είναι και αποµονωμένο το ένα από το άλλο Αυτό όµως δεν σημαίνει ότι κάποιες τεχνοκρατικές και τεχνολογικές λύσεις µπορεί να µην τις κάνει το απομονωμένο πανεπιστήμιο. "Ισως vu pnv είναι πανεπιστήµιο. Μπορεί να είναι ερευνητικό κέντρο, αλλά δεν θα είναι πανεπιστήμιο. Και στο Los Alamos είχαν υψηλή τεχνολογική ποιότη- τα, αλλά καμµία διάχυση µε την κοινότητα, pa την ζωή της περιφέρειας και της πόλης. Η παραγωγή ήταν µια ατοµική βόμβα. Το πρώτο ερώτηµα θα ήταν, ποιο πανεπιστήµιο; Μία σχολή, δύο σχο- λές; Κλασσική ερώτηση που προσπαθεί να απαντήσει και vu πεί ότι µόνο κάποια ομάδα από πανεπιστηµιακές κατευθύνσεις, σπουδές, συγκροτούν ένα πανεπιστηµιακό σύνολο, μια πανεπιστηµιακή πραγματικότητα. Εάν προστεθεί ότι και µέσα στην ίδια επιστηµονική κατεύθυνση υπάρ- χουν ένα σωρό διαφορετικές απόψεις με τις οποίες συζητείται, προσεγγίζε- ται, πραγµατοποιείται µετά µία εφαρμογή, φαίνεται αµέσως-αµέσως ότι είναι αρκετά πολυσύνθετο σύστημα αυτό που λέµε «πανεπιστήµιο». Δεν είναι, όπως ξέρουμε, η ίδρυση ενός τμήματος τάδε, με ένα κτίριο σε μία συγκεκριμένη θέση. Δεν θα συζητήσω τη σχέση της πόλης pa to πανεπιστήμιο, δεν θα επα- ναλάβω πράγµατα που είχα πει παλιότερα και που τα περισσότερα συζη- τιώνται καθημερινά. Αλλά, δεν είναι απαραίτητο, και θέλω να το κάνω φανερό, η σχέση του πανεπιστημίου με την πόλη να είναι θετική. Μπορεί να είναι αρνητική, μπορεί να είναι ένα αρνητικό παράδειγµα για την πόλη το πανεπιστήμιο. Και δεν θα έδινα εύκολα στην κοινότητα των πολιτών την ευθύνη για το ότι το πανεπιστήµιο αποµονώθηκε λίγο ή πολύ. Το ίδιο το πανεπιστήµιο, από την ίδια την λειτουργία του, είναι αυτό που θα έχει αυτή την συνεχή αλληλεπίδραση και δεν θα είναι ένα αρνητικό στοιχείο, ί- σως και λίγο επίφοβο, λίγο ιδιαίτερο µέσα σε µία κοινότητα, περιφέρεια ή 31 πόλη. Τα προβλήματα όμως είναι δύσκολα και γι'αυτό από την αρχή τόνισα την δραµατικότητα του γεγονότος και την δυσκολία του εγχειρήµατος. Α- πό την µία μεριά η συγκρότηση του πανεπιστήµιου, από την άλλη μία ολό- κληρη σειρά από παράγοντες. Είναι ένα παλιό πανεπιστήμιο µέσα σ'ένα τόπο; Είναι ένα καινούργιο πανεπιστήµιο; Αυτός ο τόπος τι προηγούμενη ιστορία έχει; Τι συνθήκες έχει; Είναι άλλο ένα ακόµη πολυσύνθετο σύστη- μα που εξαρτάται από το αν είναι καινούργιο ή παλιό, από το αν έχει δη- μιουργήσει κάποια σχέση με τον τόπο, από το αν η ομάδα των επιστηµών που καλλιεργούνται στο πανεπιστήμιο είναι αυτής ή άλλης κατεύθυνσης κλπ. Δεν μπορούµε µε τα ίδια κριτήρια να συζητήσουµε για ένα πανεπιστή- μιο που ιδρύεται μέσα στην Αθήνα, στην Οξφόρδη, στο Τύπιγκεν και για έ- να πανεπιστήμιο που ιδρύεται στο Βόλο, στη Λάρισα, στην Καρδίτσα. Θα επισημάνω µόνο µερικές από τις κατευθύνσεις που βοηθάνε για συζήτηση σ'αυτή τη σχέση και το ρόλο του πανεπιστημίου. Είναι τα τυπι- κά οικονοµικά μεγέθη, είναι ένας νέος πληθυσµός που µένει στην πόλη, εί- ναι τα σπίτια που νοικιάζονται, είναι η γη που χρησιμοποιείται, είναι τα µε- σα συγκοινωνιας, µια ολόκληρη σειρά από τέτοια χαρακτηριστικά. Αλλά, δεν είναι µόνο αυτά και δεν μπορούν να µετρηθούν µόνο ως α- πόλυτα μεγέθη. Κάθε ένα απ'αυτά είναι συγχρόνως µια κατάσταση ζωής δηλαδή μια πολιτισμική διάσταση, µια πολιτισμική δραστηριότητα. Το εί- δος της κατοικίας, το είδος του ντυσίµατος, το είδος της επικοινωνίας, ο τρόπος της ζωής, ο τρόπος της χρήσης της γης, όλα αυτά είναι συγχρόνως στοιχεία που δεν είναι απομονωμένα από τα οικονομικά µεγέθη και είναι μια πρώτη κατηγορία ζητηµάτων. Μια δεύτερη κατηγορία: δεν µπορεί ένα πανεπιστήμιο να αποκτήσει µια θετική λειτουργία, δηλαδή µια κοινωνική λειτουργία μέσα σε μια αν- θρώπινη κοινότητα, εάν δεν έχει πολλαπλότητα και πυκνότητα παρεβάσε- ων. 'Αν δεν έχει δραστηριότητες πολλαπλές και πυκνές. Και αυτό δεν μπορεί να συμβεί πάντοτε γραμμικά, να ξεκινήσει ένα πανεπιστήµιο pa κάποιες λίγες, πολύ λίγες δραστηριότητες, να περιμένει κάποιο διάστηµα, να αναπτυχθούν διάφορες δεύτερες δραστηριότητες, μετά απ'αυτές τις δραστηριότητες να τις συμπληρώσει µε άλλες κλπ. Δεν είναι γραμική η εξέλιξη των πολιτισμικών φαινοµένων. ΄Ετσι και στο πανεπιστήμιο, γιατί είναι ένα πολιτισµικό φαινόµενο από τα πιο δύ- σκολα, αυτό το δραματικό γεγονός του καινούργιου πανεπιστήµιου. Θα πρέπει pa μια πολλαπλότητα, να αρχίσει αυτή η πολλαπλότητα και η πυ- κνότητα των παρεµβάσεων στον κοινωνικό χώρο. Αυτό σημαίνει, ότι πιθανόν να είναι αρνητικό να αρχίσει pa ένα πολύ 32 μικρό τμήμα pa 5 ανθρώπους. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να αρχίσει με 20 τμήματα και µε 1000 ανθρώπους. Αυτό µπορεί να σημαίνει ότι είναι αρ- νητικό να αρχίσει μόνο με μία επιστημονική κατεύθυνση η οποία συζητεί, παρεµβαίνει στην πόλη, μόνο στην απόλυτη τιµή που είναι η δική της επι- στηµονική περιοχή. Θα πρέπει να παρέμβει και σε παράλληλες περιοχές a- πιστηµονικές, θα πρέπει να παρέµβει, όχι µόνο εκεί που ένα παραγωγικό µέγεθος έχει ανάγκη την βοήθειά του, αλλά και στα παράπλευρα. Θα πρέ- πει να αναπτύξει και την πολιτισμική πλευρά και του πιο οικονομικού µε- γέθους. Θα πρέπει να γίνει ένα παράδειγμα της πολυπλοκότητας, της ποιότητας της ζωής. Και αυτά είναι µοντέλα, είναι κατευθύνσεις, που είναι πολύ γενικές. Γιατί είναι τελείως διαφορετικοί οι µηχανισµοί γι'αυτή την παρέµβαση σε µιαν αγροτική περιοχή, απ'ό,τι είναι σε µιαν αστική περιο- χή- Θα έλεγα ότι είναι διαφορετική στο Βόλο, στην παραλία της Θεσσα- λίας, απ' ό,τι στον κάμπο της Θεσσαλίας. Από ό,τι εκεί που η μία πόλη α- πέχει δύο ώρες από' μία άλλη, από κει που απέχει μισή ώρα. Από κει που οι βροχές είναι πιο πολλές, από κει που οι βροχές είναι λιγότερες. Θα ήθελα να αναφερθώ σε ακόμη μία κατηγορία ζητημάτων. Θα πρέπει το πανεπιστήµιο να προσφέρει όχι µόνο τον ενθουσιασμό του και την πρωτοτυπία, την ανανέωση της επιστηµονικής σκέψης. Θα πρέπει να προσφέρει και την αποτελεσματικότητα. Ο ενθουσιασμός µόνος του και η πρωτοτυπία µόνη της δεν αρκούν σαν μοχλοί, σαν πολυσύνθετα συστήµατα, για να κινητοποιήσουν ένα κοινωνικό χώρο. Το µυστικό είναι να είναι αποτελεσµατικότερο. Μπορεί κάποιες περιθωριακές κινήσεις να πετύχουν µε τον ενθουσιασµό και την πρωτοτυπία. Αλλά η μη αποτελε- σματικότητα μπορεί να είναι θανατηφόρα για τη θετική αλληλεπίδραση του πανεπιστημίου pa την πόλη. Σ'αυτή την κατεύθυνση θα επαναλάβω µε άλλες λέξεις ό,τι έλεγα και προηγουμένως" ότι το πιο τυπικό οικογενειακό µέγεθος έχει πολιτισµική διάσταση. Η πολιτισμική παρέµβαση του πανεπιστηµίου, στο χώρο οποιωνδή- ποτε επιστημών, δεν έχει ανάγκη να γίνει με την ζωγραφική, µε την γλυπτι- κή, με την διάλεξη για μουσική, ή µε οτιδήποτε άλλο σχετικό. Εκεί που θα πείσει και εκεί που θα έχει μία ουσιαστική παρέμβαση θα είναι ο πολιτι- σµός που Θα βγαίνει μέσα από την ίδια την επιστήµη. Μέσα από τον τρόπο που η επιστήµη παράγεται, από τις ανθρώπινες σχέσεις των μελών της Κοινότητας του πανεπιστηµίου, από την χρήση της επιστήµης, από την a- πιστήµη στην καθημερινή ζωή. Στην ίδια κατεύθυνση, η ποιότητα των σπουδών δεν μπορεί να είναι ποιότητα σπουδών που δηλώνεται από κάποιες καλές εκδόσεις, από κά- 33 ποιες καλές εργασίες φοιτητών ή δασκάλων, αλλά δηλώνεται και από τις συνθήκες ζωής που προσφέρει η ευρύτερη Κοινότητα στην πανεπιστηµια- κή Κοινότητα. Κρήσιμο στοιχείο λοιπόν είναι να προσφέρει το πανεπιστήµιο στην ευ- ρύτερη Κοινότητα αξιοπιστία. Δεν είναι ο ρόλος της Κοινότητας αυτός που έχει την προτεραιότητα σ'αυτή τη σχέση αξιοπιστίας. Είναι το πανεπι- στήμιο το ίδιο που θα πρέπει να κερδίσει αυτή την εικόνα της αξιοπιστίας. Αυτές είναι τρεις κατευθύνσεις, που θάθελα να επισημάνω στην σχέση του πανεπιστηµίου µε την ευρύτερη Κοινότητα. Και θέλω να κλείσω με την φράση σχεδόν που ξεκίνησαν αυτές οι σύντοµες διαπιστώσεις. Είναι ένα δραματικό γεγονός το ξεκίνημα και η δημιουργία ενός πανεπιστηµίου σε ένα τόπο. Ακόμη πιο πολύ για ένα καινούργιο πανεπιστήµιο. Υπάρχει μία δυσκολία και µία ευκολία. Αυτό, µάλιστα, το πάθος και η αναμονή του πανεπιστημίου είναι µία ευκολία και µία δυσκολία. Γιατί θα προξενήσει επιταχύνσεις και απλοποιήσεις, θα ζητάει πράγματα που δεν μπορούν να γίνουν αµέσως. Αλλά, από την άλλη µεριά, η απουσία του πάθους θα απονεκρώσει το πανεπιστήµιο. Τα τεχνικά χαρακτηριστικά μπορούν να βρεθούν. Αυτά τα χαρακτηριστικά, που δίνουν την ποιότητα στα οικονομικά και τα άλλα µεγέθη, είναι απόλυτη ανάγκη να αναζητήσει, pa µια αναλυτική ψυχραιµία και pa ένα ερωτικό ενθουσιασµό, η πόλη του Βόλου και η Θεσσαλία ολό- κληρη- … Ευχαριστω Πρόεδρος: Θα παρακαλούσα, κάποιος να πάρει την πρωτοβουλία να θέσει ένα θέµα και να διατυπώσει το αίτημά του. Τον λόγο έχει ο κ. Θανάσης Σύλλας, Διευθυντής Ν. Μαγνησίας. Σύλλας: Οι Κινέζοι έχουν µια παροιμία σοφή. Λένε, «αν θέλεις να εξα- σφαλίσεις βίους βραχυχρόνιους, φύτεψε ρύζι, uv θέλεις να εξασφαλίσεις βίους κάπως µακροχρόνιους, φύτεψε δέντρο, αν θέλεις να σώσεις λαόν και "Εθνος, μόρφωσε ανθρώπους». Αυτή την αλήθεια την αναγνωρίζετε κύριοι; Πολλοί άνθρωποι δικοί pug, οι περισσότεροι απλοί άνθρωποι του λαού, την έκαναν πραγµατικότητα. Είμαι υποχρεωµένος να αναφέρω ένα φωτεινό παράδειγµα ενός ράσο- φόρου, o οποίος έλεγε «σπάστε τις πόρτες των εκκλησιών και φτιάξτε σχολεία». Αυτή είναι η γενική, η ιδεολογική θεώρηση πάνω στο θέμα της ε- πιλογής, της ζήτησης για πανεπιστήμιο στο Νοµό Μαγνησίας, στη Θεσ- σαλία γενικότερα. Μ'άλλα λόγια νοµίζω, ότι η καλύτερη, η σωστότερη, η παραγωγικότε- ρη επένδυση είναι το θέµα της παίδευσης και της εκπαίδευσης των ανθρώ- 34 πων. Αλλά, αυτό όµως όπως το είπα είναι θεωρητικό. Γι'αυτό θα θελήσω να κάνω µία γενικότερη αναγωγή στο οικονομικό, στο φυσικό, στο κοινω- νικό, στο πολιτισµό και στο οικονομικό γίγνεσθαι. Υπάρχει µια νομοτέλεια, η οποία λειτουργεί ως κριτήριο το οποίο δεν επιδέχεται σχόλια. Τα σχόλια αυτά τα γράφουν οι άνθρωποι και πολύ πε- ρισσότερο, όπως είπε ο κ. Σβορώνος, «διαφορετικά προσπαθούν να παρα- κάµπτουν καταστάσεις για να διαιωνίζουν τις εκάστοτε κατεστηµένες κα- ταστάσεις». Η νοµοτέλεια αυτή, κατά τη γνώμη μου, είναι απροσδιόριστη. Κατά κάποιο τρόπο, μπορεί να καθοριστεί από την ανθρώπινη βούληση για την εξυπηρέτηση της πρακτικής. Οπωσδήποτε, με εξέπληξε η σαφήνεια στην τοποθέτηση την οποία έ- κανε o κ. Ρόκος και, κατά την προσωπική μου άποψη, είναι αυτή η οποία ακριβώς τείνει να εξυπηρετήσει το πανεπιστήμιο. Η ίδρυση του Πανεπιστήμιου στο Βόλο, κατά την προσωπική μου γνώµη, συνδυάζει και συνδέει τον παράγοντα εκείνο για τον οποίο όλα πρέπει να δημιουργούνται, από τον άνθρωπο για τον άνθρωπο, και να συν- δυάζει όλα αυτά μαζί pa τις συνθήκες που επικρατούν στην περιοχή. Συν- δυάζει το κοινωνικό στοιχείο της λαϊκής συµµετοχής που είναι βασικό, αλλά και το στοιχείο της υπάρχουσας οικονομικής παραγωγής, η οποία θα εξασφαλίσει την αναγκαία παραγωγικότητα. Το λέω αυτό διότι παίρνω υπόψη μου μια προσπάθεια που είχε γίνει πριν από λίγα χρόνια στην Αγγλία. Είχαν προσπαθήσει να κάνουν τον σχε- διασμό της ανώτατης παιδείας µε βάση το κοινωνικό κριτήριο. Δηλαδή, να αναπτύξουν ισόµετρα όλες τις περιοχές της Αγγλίας. Και ειδαν αυτό το πράγµα στην κοινωνική του βάση, αρχίζοντας τις μεθόδους αυτές από την αρχή. Το θέμα βεβαίως θα είχε το σπέρμα της ανθρωπιάς και της καθολι- κότητας στην προσπάθεια. Ήταν όµως σίγουρα αντιοικονοµικό. Γι'αυτό και τροποποίησαν τελικά τον σχεδιασμό της Ανώτατης Παι- δείας και τον προσδιόρισαν με βάση την παραγωγικότητα της κάθε περιο- mg. Γι'αυτό ακριβώς λέω ότι πραγµατικά με εντυπωσίασε η σωστή και, κατά την γνώμη µου, προσωπική τοποθέτηση που έκανε ο κ. Ρόκος όπως και η απόφαση της Κυβέρνησης να ιδρύσει το Θεσσαλικό Πανεπιστήμιο. Εδώ ακριβώς γίνεται ο συνδυασμός αυτός, του κοινωνικού στοιχείου και του στοιχείου της παραγωγικότητας. Κατά συνέπεια, δεν θα συµφωνήσω κατά κάποιο με τον αξιοσέβαστο Πρύτανη, τον κ. Φατούρο, για τους φόβους τους οποίους έχει. Τροφή πνευ- ματική στον κόσμο και στον λαό pa συµμετοχή από το λαό. Κανένας φό- βος δεν υπάρχει. 35 Πιστεύω ότι το Πανεπιστήμιο το Θεσσαλικό, κάτω από τις προύποθέ- σεις και κάτω από τις συνθήκες στις οποίες δηµιουργείται και pa την σχε- ' διασμένη απόφαση της Κυβέρνησης, νομίζω ότι θα τελεσφορήσει, διότι και οι συνθήκες υπάρχουν και η διάθεση. Πιστεύω ότι 100% θα πάμε περί- φηµα, όχι απλώς καλά. Ευχαριστώ πολύ Πρόεδρος: Τον λόγο έχει ο καθηγητής κ. Τζώνος. Τζώνος: Πιστεύω, ότι είναι πάρα πολύ επιτυχής η σειρά των εισηγήσε- ων που ακούσαµε σήμερα. Μας έδειξαν κατά βάθος δύο πλευρές του ζητή- µατος. Ξέρουμε φυσικά όλοι µας, και το είπε ο κ. Σβορώνος σήμερα, αυτόν τον ιδιάζοντα χαρακτήρα του πανεπιστηµίου, όπου δεν παράγεται γνώση. Είναι ένα φαινόμενο που προέκυψε από τον χαρακτήρα της οικονοµίας. Αν Θέλουµε να απαλείψουµε αυτό το αρνητικό στοιχείο, θα πρέπει να αλ- λάξουμε την οικονομία και την κοινωνική συγκρότηση. Το ερώτημα είναι τι πρέπει να κάνουμε παράλληλα μ'αυτή τη µεγάλη προσπάθεια αλλαγής της νομοτέλειας. Και σ'αυτό Θέλω να πω δυο λόγια. Το μίνιμουμ, κατά τη δική μου αντίληψη, που μπορεί να γίνει για το Θεσσαλικό Πανεπιστήμιο είναι να γίνει ένας τόπος παραγωγής και όχι μό- νο γνώσης, ώστε να δηµιουργείται η αυτοσυνείδηση των ανθρώπων, που βρίσκονται μέσα στο πανεπιστήμιο, ότι φτιάχνουν κάτι. Και να έχουµε συ- νείδηση και πολιτική επίγνωση ότι αυτό που μπορεί να κάνει το πανεπι- στήµιο είναι να μεταχειρίζεται την γνώση που έχει για να συµμετέχει με κάποιο τρόπο στην παραγωγή. Θα έλεγα λοιπόν ότι ένας ενδιάµεσος τρόπος είναι να φέρουµε την πρακτική, την εφαρµογή, την παραγωγή όσο μπορούμε μέσα στο πανεπι- στήµιο, παράλληλα με την ίδρυσή του. Υπάρχουν νοµίζω δύο µεγάλα εµπόδια. Το ένα είναι εσωτερικό. Είναι το εμπόδιο των ίδιων των πανεπιστημιακών που από αδράνεια θεωρούν ότι το πανεπιστήµιο είναι ένας χώρος διδασκαλίας, έρευνας αλλά οπωσδήπο- τε όχι παραγωγής. Είναι λοιπόν µια εσωτερική ανεπάρκεια που πρέπει να προληφθεί. Το δεύτερο είναι ότι οι εξωπανεπιστημιακοί επαγγελµατίες δεν έχουν συνηθίσει να βλέπουν τον πανεπιστηµιακό ως άνθρωπο ο οποίος ίσως μέ- σα στο πανεπιστήµιο παράγει. Ενδέχεται απ'αυτό να δηµιουργηθούν αντι- θέσεις στον συνδικαλιστικό τοµέα. 36 Προεδρος: Ο κ. Παπαγιάννης έχει τον λόγο. Παπαγιάννης: "Ηθελα να κάνω ένα ερώτηµα στον κ. Ρόκο. Σε πολ- λές χώρες η ανώτατη παιδεία έχει στενή σχέση πολλές φορές με την από- κεντρωμένη διοίκηση, την τοπική αυτοδιοίκηση, στους διάφορους βαθ- µούς. Στη χώρα μας αυτό δεν συμβαίνει σημερα. Αλλά µέσα στις προοπτι- κές που δίνονται από την Κυβέρνηση για αποκέντρωση και για δέσιµο των πανεπιστημίων με τις περιφέρειες, μήπως υπάρχουν κάποιεςσκέψεις για την µελλοντική σχέση που Θα υπάρξει μεταξύ της τοπικής αυτοδιοίκησης των περιφερειών και της ανώτατης παιδείας; Ρόκος: "Οπως είπε προηγουμένως ο συνάδελφος Σβορώνος, ο και- νούργιος Νόμος για τα πανεπιστήμια ανοίγει πόρτες και παράθυρα ολό- πλευρα στην σύνδεση του πανεπιστημίου με την κοινότητα, µε την παρα- γωγή- Υπάρχει ένα Προεδρικό Διάταγμα από τον Νόµο και θα το πω για να εκφράσω και κάποιο παράπονο σε πολλούς φίλους που είναι σ'αυτή την αίθουσα. Το διάταγμα αυτό λέει ότι ειναι δυνατό να ιδρυθεί Νομικό Πρό- σωπο Δηµοσίου η Ιδιωτικού Δικαίου για την ανάπτυξη και αξιοποίηση της περιουσίας του πανεπιστημίου. Και αυτό βέβαια σημαίνει ότι μπορεί να παράγει πράγματα που να συνδέονται άμεσα και καταλυτικά pa την ανά- πτυξη της περιφέρειας. Παρακάλεσα εκλεκτούς συντρόφους, συναγωνιστές και φιλους να το κάνουν αυτό. Κάποια στιγμή στους 24 µήνες που κατάφερα να πάρω μια άδεια και εγώ, ένα απόγευμα, πήγα και το έκανα. Παρακαλώ θερμά να µπουν μπροστά οι διαδικασίες να το διορθώσουν και να βάλουν τα θεµέλια σε µια πρόταση συζήτησης για ένα νομικό πρόσωπο που θα δένει το πανε- πιστήµιο pa την κοινότητα, µέσα στην λογική του, µέσα στους σκοπούς του. Πρώτος απ'όλους, τουλάχιστον στο σχέδιο που εγώ προτείνω, είναι η σύνδεση pa την τοπική αυτοδιοίκηση και µε την περιφέρεια. Αυτό περνάει σαν φιλοσοφία και σαν ιδεολογία από τον Νόµο. Δεν μπορεί κανενας πανεπιστημιακός δάσκαλος ν'ασκησει ελεύθερο επάγγελ- µα, αυτό είναι καθιερωμένο από τον Νόµο, αλλά επιτρέπεται η δουλειά ε- νός πανεπιστηµιακού δάσκαλου µόνο για το Δηµόσιο, για την τοπική αυ- τοδιοίκηση, τους αγροτοβιοµηχανικούς συνεταιρισµούς και τα συνδικά- τα. Δένεται πραγματικά ο πανεπιστημιακός δάσκαλος pa μια άλλη ποιό- τητα, όχι µόνο αξιοποίησης των επιστημονικών εργαλείων και των μέσων του πανεπιστηµίου, αλλά και αξιοποίησης της γνώσης για την βελτίωση της ποιότητας ζωής στην κοινότητα. Αυτό όµως δεν γίνεται με θεσµό και αυτό ηθελα να πω προηγουμένως στον εκλεκτό συνάδελφο κ. Σύλλα. ο o- 37 ποίος ήταν πολύ αισιόδοξος. Η μικρή μου πείρα στην Διοίκηση μου λέει ότι ο θεσµός είναι η καλή αρχή αλλά, αν δεν ακολουθηθεί από πολύ υπεύθυνη και ώριμη δουλειά του πολίτη, είναι μια τρύπα στο νερό. Γι'αυτό λοιπόν, ολοκληρώνοντας, κάνω και μία έκκληση. Η υπόλοι- πη συζήτηση να πάρει τη μορφή ίσως εκείνη, που θα οδηγήσει στο να ξέ- ρουµε ότι συνεισφέραµε όλοι από εδώ μέσα και, αύριο πρωί, στο συνδικά- το µαςή στον τόπο δουλειάς ή στην δηµόσια υπηρεσία, στο να γίνει γρηγο- ρότερα πραγματικότητα το Πανεπιστήμιο της Θεσσαλίας. Αυτό απαιτεί μια ριζικά διαφορετική θεώρηση του διαλόγου που Θ'ακολουΘήσουμε. Πρόεδρος: Ο κ. Παπαγιάννης πήρε απάντηση στο ερώτηµά του; Παπαγιάννης: Βεβαίως. Κόκκινος (Πρόεδρος Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης Μαγνη- σίας): Θα ήθελα να θέσουμε µερικά προβλήµατα πιο πρακτικά γύρω από όσα αναφέρθηκαν. Πρώτα-πρώτα, σ'αυτά που είχε αναφέρει ο κ. Ρόκος, θα ήθελα να πω ότι χρειάζεται ενεργοποίηση κυρίως των ειδικοτήτων της περιοχής pug, ώστε να μην καταλήξει το Θεσσαλικό Πανεπιστήμιο να εί- ναι αυτό που θα µαζεύει ότι περισσεύει από τα άλλα πανεπιστήµια της Ελ- λάδας. Θα πρέπει αυτό το Πανεπιστήμιο να ανταποκρίνεται πραγματικά στις ανάγκες και στις απαιτήσεις του θεσσαλικού χώρου και λαού, έτσι ώστε να μπορεί να γίνει ο φορέας που θα μορφώσει πραγματικά την νεολαία της Θεσσαλίας, όπως εκείνη θέλει. Σ'αυτό που είχε πει 0 K. Σβορώνος, για το άνοιγμα του πανεπιστηµίου στον τόπο και συγκεκριµένα στην Θεσσαλία, θα ήθελα να πω ότι σκεπτό- µαστε κάτι σαν τοπικές εξετάσεις. Προκειµένου να έχουμε πανελλαδικές εξετάσεις να έχουµε τοπικές. Αυτό είναι δυνατό από την στιγµή που, απ' ό,τι φαίνεται, κάθε περιφέρεια της Ελλάδας αποκτά το δικό της πανεπι- στήμιο. "Ετσι το Θεσσαλικό Πανεπιστήμιο θα εξυπηρετεί κυρίως τους Θεσσαλούς και µετά την υπόλοιπη χώρα. Αυτό πάντως προύποθέτει ότι το Πανεπιστήμιο θα είναι πλήρες, τουλάχιστον όσον αφορά στις ανάγκες της περιοχής. Τέλος, εκείνο που αναφέρθηκε από τους εισηγητές, κυρίως από τον κ. Ρόκο και κ. Σβορώνο, ότι το πανεπιστήμιο πρέπει να συμµετέχει στην πα- ραγωγή, Θα πρέπει και εμείς να το πετύχουμε από την πλευρά pug. Αυτό σηµαίνει ότι είναι απαραίτητη η μετεκπαίδευση των καθηγητών της Μέσης Παιδείας πάνω στην επιστή μη τους. Κι αυτό γιατί φαίνεται ότι είμαστε α- 38 ποκομμένοι από την επιστήµη pug, από την στιγμή που Θα πάρουμε το πα- νεπιστημιακό πτυχίο. Υπάρχουν βέβαια οι ΣΕΛΜΕ, οι οποίες όμως δεν ι- κανοποιούν πλήρως γιατί δέχονται κάθε χρόνο πολύ λίγους καθηγητές για μετεκπαίδευση. Επίσης εδώ θα ήθελα να τονίσω ότι συμµετοχή του πανεπιστηµίου στην παραγωγή θα ήταν και η συμβολή των πανεπιστηµιακών στην γενι- κότερη εκπαίδευση πάνω σε διάφορα Θέματα που αφορούν σε γονείς και μαθητές. Ευχαριστώ Ρόκος: Ευχαριστώ τον συνάδελφο Κόκκινο που έδωσε τρεις πρα- κτικές λύσεις οι οποίες προχωρούν τον διάλογο. Σχετικά pa την κινητο- ποίηση των µαθητών που είπε, θα πρέπει να έχουµε στο μυαλό pug ότι δεν φθάνει ν'αγαπήσουν το Πανεπιστήµιο της Θεσσαλίας" πρέπει να δούνε την ευρύτερη διάσταση, ότι έχει παγιωθεί η νοοτροπία ότι το πρώτο πανεπι- στήμιο είναι στην Αθήνα και το δεύτερο στην Θεσσαλονίκη. Για να αποδώσει αυτό το πράγµα, πρέπει από σήμερα, από αύριο το πρωί, να ξεκινήσει από σας, τους δασκάλους και τους καθηγητές, δημο- κρατική πλύση εγκεφάλου. Δεν µε ενοχλεί καθόλου o όρος «πλύση εγκε- φάλου» όταν η «πλύση αυτή» είναι δημοκρατική. Δεν είναι δυνατόν να δε- χόµαστε να γίνονται πλύσεις εγκεφάλου αντιδημοκρατικές ή φασιστικές και να μην μπορούμε να πούμε «επί τέλους αγάπησε τον τόπο σου, µείνε σ'αυτόν, πάρε την κατάσταση στα χέρια σου και αυτό θα γίνει µόνον όταν αγαπήσεις τον τόπο σου και το πανεπιστήµιό σου». Αυτό είναι μία ιστορία πολύ δύσκολη και χρειάζεται vu γίνουν σεμινά- ρια, συνέδρια, κλπ. και κάθε µέρα στο σχολείο να το πάρει η ΟΛΜΕ, η ΔΟΕ, να το πάρουν οι φίλοι εδώ οι πανέπιστημιάκοί και να το κάνουν Ku- θημερινή δουλειά. Το ίδιο και οι εργάτες, η τοπική αυτοδιοίκηση και οι πα- πάδες που είναι πολύ χρήσιμοι, στον βαθµό που Θα Θελήσουν να βοηθή- σουν. Το δεύτερο σημείο για τις τοπικές εξετάσεις είναι πραγµατικά μια πο- λύ ενδιαφέρουσα άποψη. Θέλω να πω ότι το συζητήσαµε, το µελετήσαµε, δεν ξέρουµε αν είναι απόλυτα συνταγµατικό το να εµποδίσεις κάποιον . Γιαννιώτη να πάει στην Θεσσαλία ή κάποιον Θεσσαλό να πάει στην Πά- τρα. Το ψάχνουμε πάντως, είναι μία θετική λύση. Στην Αλβανία που υπάρ- χει, είναι κάτι πολύ ενδιαφέρον και στην Γαλλία έγινε πριν από 3 χρόνια, αλλά δημιουργήθηκαν πολλά προβλήματα. Σ'αυτό ίσως ο κ. Σβορώνος θα µπορούσε να μας δώσει μερικά στοιχεία, γιατί η πείρα είναι θεµέλιο για την παραπέρα δουλειά. Για την μετεκπαίδευση των καθηγητών έχω να πω κάτι το πολύ ενδια- 39 φέρον και ισως απ'αυτό βγάλετε και είδηση. Το Εθνικό Συμβούλιο Ανώτα- της Παιδείας, που έχω την τιμή να είμαι Πρόεδρος του, ξέρετε ότι αποτε- λεί ένα συµμετοχικό όργανο όλου του λαού και όλων των κομµάτων που αναγνωρίζονται στην Βουλή. Συμμετέχουν ισότιµα ένας του ΠΑΣΟΚ, ένας της Νέας Δηµοκρατίας, ένας του ΚΚΕ. Στο Ε.Σ.Α.Π. έχουν αναλάβει τα μέλη του, οι Πρυτάνεις, να φέρουν σχέδιο σεµιναρίων µετεκπαίδευσης που θα γίνονται σε τοπικό επίπεδο. Πέρα από το τι θέλουµε και από ό,τι κά- νουµε ή θα κάνουμε πολύ γρήγορα, το ίδιο το πανεπιστήµιο έχει χρέος να κάνει συνεχή σεµινάρια μετεκπαίδευσης και επιµόρφωσης όλων των επι- στηµόνων αλλά και των εργαζοµένων της περιοχής. Το πανεπιστήµιο δεν είναι μόνο ένας χώρος δεµένος µονοσήµαντα pa τους επιστήμονες. "Οπως είπαµε όλοι, το πανεπιστήμιο µπορεί να είναι καταλύτης κοινωνικών αλλαγών. Μπορούσε να αναπαράγει δυνάµεις και ιδεολογιες, ως τότε που η άρχουσα τάξη είχε άλλη ιδεολογία. Σή µερα, Κυ- βέρνηση είναι η Κυβέρνηση των εργαζοµένων. Ο Νόμος-πλαίσιο για τα ΑΕΙ λέει με σαφήνει στο πρώτο του άρθρο ότι δεν έχουµε άρχουσα'ιδεολο- γία εμείς για να επιβάλουμε. Το πανεπιστήμιο είναι ανοιχτό, μόνο όταν εί- ναι πλουραλιστικό και τέτοιο πανεπιστή μιο εμείς θέλουμε και αυτό το πα- νεπιστήμιο χτίζουμε. "Αρα λοιπόν το πανεπιστήµιο Θα είναι ανοιχτό στους εργάτες, στους δημόσιους υπάλληλους. Είναι ανοιχτό παράθυρο στην κοινωνία, όχι θεω- ρητικά και ευχολογικά. Αυτό όμως δεν είναι υπόθεση κανενός καλού Κρά- τους, κανενός χαρισµατικού Πρωθυπουργού όπως είναι ο Παπανδρέου, καμιάς καλής Κυβέρνησης. Είναι υπόθεση των κινημάτων. Γι'αυτό λοιπόν, θα το πω για μια ακόμα φορά. Χωρίς λαϊκό κίνημα που να δουλεύει, όχι να εύχεται και να δημαγωγεί, αλλαγή δεν γίνεται. Πρόεδρος: Θα ήθελα να παρακαλέσω τον κ. Σβορώνο να μου επιτρέ- ψει, για να κλείσουμε ένα θέµα που έμεινε λίγο ανοιχτό, αν μπορεί να μας πει κάτι από την εµπειρία της Γαλλίας για την εφαρµογή της τοπικής αξιο- λόγησης. Σβορώνος: Δυστυχώς δεν ξέρω ακριβώς την εξέλιξη αυτή στη Γαλ- λία. Εκείνο όμως που ξέρω είναι ότι επιχείρησαν, πριν από πέντε χρόνια περίπου, την υποχρεωτική φοίτηση στα πανεπιστήμια κατά περιοχές. Αυ- τό όµως δεν επετεύχθη για πολλούς και διαφόρους λόγους. Εκείνο όμως που θα πρέπει να γίνει και εδώ είναι να θεωρηθούν όλα τα πανεπιστήµια ισοδύναµα. "Οταν όλα τα πανεπιστήμια γίνουν ισοδύναµα, τότε πια αυτό είναι πρόβληµα - και εδώ θα συµφωνήσω με τον κ. Ρόκο - των φορέων. 40 Πρόεδρος: Ο κ. Ρόκος έχει τον λόγο. Ρόκος: Το Υπουργείο Παιδείας της Γαλλίας, που έκανε την μεταρ- ρύθµιση, προσπάθησε, μέσα σε μία γενικότερη επιλογή της ΕΟΚ, να στα- µατήσει την πορεία προς τα πανεπιστήµια και να τονωθεί βίαια η τάση προς την εφαρµογή. Αυτό δεν είναι αναγκαστικά κακό. Αν το κάθε παιδί επιλέγει να πάει στην εφαρμογή pa την δική του βούληση, επειδή οι δεξιό- τητές του είναι τέτοιες, καλό είναι να πάει, μόνο που δεν μπορεί να το στεί- λει κάποιος µε το ζόρι. Θα διάφωνήσω λίγο pa τον κ. Σβορώνο. Τα πανεπιστήμια όχι μόνον είναι ισότιμα αλλά τα πανεπιστήμια της περιφέρειας, δηλώνω, είναι καλύ- τερα από τα πανεπιστήμια του Κέντρου. Λέω συγκεκριμένο παράδειγµα, που το ξέρει καλύτερα από µένα ο κ. Σβορώνος. Προκύπτει θέση για κα- θηγητή στο Πάνεπιστήμιο της Κρήτης. 30 υποψήφιοι από τους οποίους οι 28 καθηγητές τακτικοί σε πανεπιστήμια του εξωτερικού. 142 κενές θέσεις στην Θράκη, 14 µόνο υποψηφιότητες. Καταλαβαίνετε; Φατούρος: Το πανεπιστήµιο πρέπει να είναι πλήρες, να γίνονται ε- δώ οι εξετάσεις. Πίσω από αυτήν την αγωνιώδη προσπάθεια να δυναµώσει το πανεπιστήµιο για να έχει ποιότητα, τα επιχειρήματα έρχονται και ξα- νάρχονται σε ένα κλειστό κύκλο επιδιώξεων. Είναι από τα δυσκολότερα προβλήµατα που έχει να αντιμετωπίσει η ανώτατη εκπαίδευση. Εγώ όμως δεν συζητώ αν είναι έτσι, αν δεν ξέρω τι είναι το Γυµνάσιο, αν δεν ξέρω τι είναι το Λύκειο, αν δεν ξέρω τι κουλτούρα έχουµε στις άλλες περιοχές. Ε- πίσης δεν μπορώ να εισηγηθώ για πολλές ή λίγες σχολές, αν δεν το συσχε- τίσω µε την πόλη. Διότι όσο και αν είναι πολύ καλό ένα πανεπιστήµιο κά- που σε μία από τις άλλες πόλεις της Ελλάδας, η Αθήνα π.χ. συγκεντρώνει, επειδή έχει 100% πανεπιστήμιο, µία άλλη ιστορική φόρτιση στο πανεπι- στήμιο το ίδιο. Επί πλέον υπάρχουν αντικειμενικά χαρακτηριστικά. "Οταν στην Αθήνα υπάρχουν 3.000.000 κάτοικοι δυστυχώς µαζεµένοι εκεί και ό- ταν εκεί παίρνονται όλες οι αποφάσεις του τόπου, δεν µπορεί το Πανεπι- στήµιο της Αθήνας να έχει τα ίδια ποιοτικά και ποσοτικά γνωρίσµατα μ'ενα πανεπιστήμιο που έχει ανάγκη να στέλνει τέλεξ για να συνεννοείται pa το Κέντρο ή έχει ανάγκη το προσωπικό του να µετακινείται συνεχώς pa αυτοκίνητο ή με οτιδήποτε άλλο. Φράγκος: Οι τρεις οµιλητές σήμερα ξεπέρασαν αυτό που οι ίδιοι εί- ναι στην ουσία. Δηλαδή o πρώτος, που είναι πολιτικός και διοικητικός, o- πωσδήποτε, pa τα ανοίγµατα που έκανε, pug παρουσίασε µιαν αντιπραγ- ματικότητα που δεν ξέρω όμως αν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. 41 O ιστορικός κ. Σβορώνος μπήκε και δούλεψε θαυµάσια μέσα στα χωρά- φια της παιδαγωγικής και ο κ. Φατούρος μίλησε για τη δραµατικότητα ων καταστάσεων. Αυτά τα στοιχεία, νομίζω ότι συνέθεσαν µια πολύ καλή πραγματικό- ητα για να δούµε τον ρόλο του πανεπιστηµίου στην σημερινή κοινωνία. Ε- ειδη όµως πρόκειται για ένα περιφερειακό πανεπιστήµιο και επειδή συμ- αίνει να δουλεύω 18 χρόνια σε ένα περιφερειακό πανεπιστήμιο στα Γιάν- ενα, θα ήθελα να κάνω τις εξής σκέψεις: "Ολοι μιλάµε για αποκέντρωση αλλά, χωρίς καλά-καλά να το κατά- "βει, και ο κ. Ρόκος µίλησε για περιφερειακό περιπτωσιακό Πανεπιστή- ιο στα Γιάννενα και αυτό το πράγμα είναι μία πραγματικότητα. "Οταν μι- ούµε δεοντολογικά, λέµε για την αποκέντρωση, για την περιφέρεια, κλπ. Όταν όμως μπαίνουμε σε κάποια ουσία, σε κάποια εκκίνηση, κάνουμε ύγχυση ανάµεσα στο περιφερειακό και στο περιθωριακό. Η μοίρα των περιφερειακών πανεπιστημίων είναι πραγµατικά πάρα ολύ δύσκολη και είναι δύσκολη διότι είναι ενδημικός ο συγκεντρωτισμός ου υπάρχει στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστηµα. Εύκολα θα ειπωθεί αλ- ά δύσκολα θα έρθει ο καθηγητής από τα Γιάννενα. Πραγματικά είναι δύ- κολο να πάω στην Αθήνα γιατί πρέπει να περάσω από το Ρίο-Αντίριο, δύ- κολο να πάω στην Θεσσαλονίκη γιατί πρέπει να περάσω από την Κατάρα αι πραγματικά θα µ'αφήσουν να ζω εκεί στο Πανεπιστήµιο μόνος pa τα αρτιά μου, να ζω µε μια πραγματικότητα διαφορετική από αυτή που θα ή- ελα. Η διάσταση λοιπόν της δραματικότητας των περιφερειακών πανεπι- τημίων, που ανέφερε 0 K. Φατούρος, αναμφισβήτητα υπάρχει. Η αισιοδο- ία βέβαια είναι ωραίο πράγµα, είναι θαυµάσιο να το έχουµε, αλλά δεν ση- αίνει η αισιοδοξία ότι θα ξεφύγουμε από µία πραγµατικότητα που υπάρ- ει. Γίνεται τώρα εδώ συζήτηση για την εντοπιότητα. "Ερχομαι σ'αυτό το λευταίο. Ειπώθηκε ότι καλό θα είναι τα παιδιά της Ηπείρου να πηγαί- ουν στα Γιάννενα, στην Θεσσαλίας στη Θεσσαλία, της Αθήνας στην Αθή- κλπ. Σκεφθείτε αν αυτό το πράγµα παραβληθεί pa κάτι που ειπώθηκε από α Υπουργό της προύπάρχουσας κατάστασης, που είπε ότι δεν θα ιδρύ- ουµε Λύκεια παρά σε ορισμένες µόνο πόλεις. Μα αυτό ίσως εµείς θέλου- a. Na κρατήσουμε το παιδί του νησιού στο νησί, το παιδί του χωριού στο ριό του και το παιδί της πόλης στην πόλη. Δηλαδή το πανεπιστήµιο θα συνεργήσει σε μιαν εντοπιότητα, σε µιαν υναμία να κινηθεί ένας πληθυσμός από µια περιοχή σε µιαν άλλη, τελι- " δηλαδή αυτοί που αυτή τη στιγμή έχουν το προνόµιο να είναι στην Αθή- 42 να, να µείνουν στην Αθήνα και αυτοί που έχουν το προνόμιο να µένουν στο ΄Αγαντα της Ηπείρου, να παραμείνουν εκεί. Νοµίζω λοιπόν ότι µια τέτοια μορφή εντοπιότητας είναι αντίθετη µε µια κινητικότητα που πρέπει να υπάρχει, με μια κινητικότητα του πληθυ- σμού που είναι φυσική και πρέπει να υπάρχει. Βέβαια το θέμα είναι να δη- μιουργηθούν τέτοια κίνητρα, ώστε να μην συγκεντρώνονται οι άνθρωποι στην Αθήνα, αλλά από την στιγμή που υπάρχει µία πραγµατικότητα, δεν μπορεί κανένας να εµποδίσει, και δεν πρέπει ίσως vu εµποδίσει, την κινη- τικότητα. Το θέµα νοµίζω δεν είναι το να μείνουν οι Θεσσαλοί στην Θεσσαλία, οι Ηπειρώτες στην ΄Ηπειρο, οι Αθηναίοι στην Αθήνα. Το θέμα είναι να δη- µιουργηθούν σωστές μονάδες σε όλες τις περιοχές και συγχρόνως ευκαι- ρίες απασχόλησης και δουλειάς σε εκείνη την περιοχή. Το πανεπιστήμιο λένε ότι παράγει έρευνα. Παράγουµε έρευνα στα Γιάννενα. Για να παραχθεί όμως αυτή η έρευνα χρειάζεται ιδρώτας. Στην Αθήνα, όμως, γίνεται με πολύ διαφορετικούς όρους. Αν διατηρηθούν αυ- τές οι δαπάνες στην Αθήνα, στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, στη Θεσσαλο- νίκη και εάν δεν βρεθούν εξισορροπιστικοί οικονοµικοί παράγοντες μέσα στα πανεπιστήμια. τότε αυτές οι καταστάσεις Θα υπάρχουν. "Οταν ιδρώνουµε εμείς για να μπορέσουµε να πάρουμε 10 ή 30 χιλιά- δες για να κάνουµε µια έρευνα, ή vu πάρουµε έναν άνθρωπο στα Γιάννενα, και όταν αλλού θα μας δώσουν τεράστια ποσά, τότε υπάρχει μια ανισότη- τα. Βέβαια αυτές οι δυσκολίες αναμφισβήτητα μπορούν να ξεπερασθούν πολλές φορές, αλλά όχι πάντοτε. Νοµίζω ότι για να μπορέσει, από τις εμπειρίες που έχω αποκτήσει στα Γιάννενα, να λειτουργήσει ένα περιφερειακό πανέπιστήµιο, θα πρέπει να ε- νισχύεται στην αρχή του με πολλαπλά ποσά σε σχέση pa τα ποσά τα οποία δίνονται στα άλλα πανεπιστήμια. Γιατί χωρίς αυτή την οικονομική βάση, ο τρόπος των κληροδότημάτων. που ανέφερε 0 K. Ρόκος, νοµίζω ότι δεν α- ποδίδει. Στα Γιάννενα έχουμε ένα κληροδότηµα, γύρω στα 3.000 στρέμμα- τα, έξω από την πόλη και το Πανεπιστήμιο το πέταξαν έξω από την πόλη και δεν µπορεί να λειτουργήσει µέσα στην πόλη και απομονώθηκε θαυμά- σια. Πολλές φορές, λοιπόν, τέτοια κληροδοτήµατα λειτουργούν για να αν- τιστρέψουν αυτό που πρέπει να κάνει το πανεπιστήμιο. Γι'αυτό λοιπόν νο- µίζω ότι µπορούν να βρεθούν ρυθμιστικοί παράγοντες, οι οποίοι να δυνα- μώνουν την ύπαρξη και ίδρυση του πανεπιστημίου, αμέσως από την αρχή του. "Οπως έχουµε αντισταθµιστική εκπαίδευση, θα πρέπει να έχουµε αν- τισταΘµιστική οικονομία. ΑντισταΘµιστική οικονομία Θα πει, το Πανεπι- στήµιο των Ιωαννίνων ή το Πανεπιστήμιο του Βόλου που θα ιδρυθεί, να βρεθεί τρόπος να ενισχυθεί, είτε το Θέλουμε είτε όχι. Εφ'όσον όλα τα ποσά 43 βγαίνουν από το Κράτος, πρέπει να ενισχυθεί από το Κράτος. Αυτά ήθελα να πω. Ρόκος: Θα διαφωνήσουμε λίγο, αλλά ένας διάλογος δημοκρατικός έχει όχι μόνον το δικαίωμα της διαφωνίας αλλά έχει και την µεγάλη χα- ρά, αν αυτά που θα πω εγώ τώρα Θα είναι πειστικά και αξιόπιστα, ο κ. συ- νάδελφος, που τόσο σκληρός ήταν, να πει ότι σε κάποιο σημείο είχε λά- Θος. Ο κ. Φράγκος έκανε ένα λάθος. Προσπάθησε να ερµηνεύσει την ση- µερινή πραγµατικότητα με δεοντολογικά εργαλεία του παρελθόντος. Είπε τι έκανε ένας Υπουργός της προηγούµενης κατάστασης. Μα, ο Υπουργός της προηγούμενης κατάστασης ανήκε σε µία πολιτική δύναμη που δεν πά- λευε για εθνικά ανεξάρτητη, αυτοδύναμη και σύμµετρη οικονομική, κοι- νωνική και πολιτιστική ανάπτυξη του τόπου. Και φυσιολογικά ήθελε να έ- χει στην Κω βαρκάρη τον Κώο, εµείς όµως έχουμε µια άλλη αντίληψη και θα πω πώς με ντοκουµέντα κριτικάρουµε τους πρώτους 24 μήνες. Η γνώµη μας είναι ότι κάθε µία περιφέρεια πρέπει να έχει για τον κάθε πολίτη, για τον κάθε εργαζόµενο, ίδιας ποιότητας πλούσια συνολικά ζωή και πολιτιστική παραγωγή. Αυτό µήπως, pa κάποιο τρόπο, ξεκινήσαμε να το κάνουμε; Αυτό βέβαια δεν μπορεί να γίνει αµέσως. Θα σας πω ένα παράδειγμα, ξεκινώντας από το απλό: το Υπουργειο Παιδείας, µεταβίβασε 114 αρμο- διότητες από το Κέντρο στην περιφέρεια. Κι αυτό συνέβη σε όλα µαζί τα Υ- πουργεία. Είναι εδώ ο Υφυπουργός κ. Πιτσιώρης. Μπορεί να πει τι έγινε στο δικό του τον τοµέα, κι αν δεν πρόλαβε να ενημερωθεί, μπορεί να πει για τον προηγούμενο τοµέα της ευθύνης του, για το Υπουργείο Βιομηχα- νίας. Γίνεται μία κοσμογονία στη μεταφορά των κονδυλίων. 'Οταν μιλάω για κοσμογονία, εννοώ κοσμογονία. Δηλαδή, πράγµατα που δεν κάναμε μέχρι πρό τινος. Δεν έχουµε όµως μια καλή διοίκηση για να φανούν. Η διοίκησή μας είναι τόσο πολύ άρρωστη, που πολύ δύσκολα µπορεί να από- δεχθεί και να αποδώσει όσα της δίνουµε σε περιφερειακό επίπεδο. Εδώ έχουμε νοµάρχες και μπορούν πραγµατικά να μας πουν ότι από εδώ και πέρα όλες οι προσλήψεις θα γίνονται σε νοµαρχιακό επίπεδο. "Ο- λες οι θέσεις θα ιδρύονται σε περιφερειακό επίπεδο. Ένα πολύ ση μαντικό θέµα, στο οποίο δυστυχώς έκανε λάθος ο κ. Φράγκος εδώ. Είπε να ενισχυ- θούν τα περιφερειακά πανεπιστήµια. Από τις 18 Οκτώβρη του 1981, και μπορώ να το βεβαιώσω κατηγορηματικά, δραµατικά ενισχύσαμε τα περι- φερειακά πανεπιστήμια, τόσο πολύ που για το κτιριακό του Πανεπιστη- µιου Αθηνών γράψαµε πιστώσεις 10.000 δρχ., ενώ τελειώσαμε κτίρια, και 44 µπορεί να το πει ο κ. Σβορώνος, στην Κρήτη, στη Θράκη και στα Γιάννε- να. Στα Γιάννενα, ειδικότερα, υπήρξαν όλα τα κονδύλια, δεν µπόρεσαν όμως να προχωρήσουν στη μελέτη. Για το ότι δεν προχώρησε η µελέτη. ώ- στε να απορροφηθούν τα κονδύλια και να τρέξει το έργο, δεν μπορεί να ευ- θύνεται η Κυβέρνηση. Και πρέπει να είμαστε τίμιοι και ξέρω ότι ο κ. Φράγ- κος ήθελε να κάνει καλόπιστη κριτική. Θέλω να πω και κάτι άλλο. Το Φιλοσοφικό Τμήμα. στο οποίο τόσο θετικά συµβάλλει ο κ. Φράγκος, έχει 76 μέλη διδάκτορες. Το Τµήµα που δουλεύω εγώ, στο κεντρικότερο Πανεπιστήµιο της Θεσσαλονίκης, έχει 14 και το Τμήμα Ηλεκτρονικών Υπολογιστών της Πάτρας έχει 3. Πράγμα που σημαίνει ότι δεν είναι σωστά μερικά πράγματα. Είναι πραγματικά 76 τα µέλη του διδακτικού προσωπικού. Εάν λογαριάσουµε τους μισθούς που παίρνουν 76 μέλη µε τους µι- σθούς που παίρνουν τα 3 μέλη, φαίνεται ότι δραματικά ενισχύεται το Φιλο- σοφικό Τµήµα των Ιωαννίνων σε σχέση pa τα αλλά Φιλοσοφικά Τμήµατα. Εγώ τα λέω όχι για να αντιδικήσω. και ούτε πραγµατικά ήθελα να δη- µιουργήσω ένα πρόβληµα στον κ. Φράγκο. Θέλω να πω το εξής. Η πολιτι- κή την οποία εφαρμόζουµε τώρα είναι πολιτική αποκέντρωσης και ίδιας ποιότητας ευκαιριών σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, χωρίς να σημαίνει ότι θέλουμε κάποιος από τα ΄Αγαντα να μείνει στα ΄Αγαντα. Να επιβάλουµε δεν μπορούμε. Να ενισχύσουμε, αυτό υποχρεούµαστε να το κάνουμε. Να σας πω και για ποιον άλλο λόγο; Γιατί οργιάζουν οι αιτήσεις προς το Υ- πουργείο, του τύπου «σας παρακαλώ µεταφέρετε το παιδί µου το καύµένο που είναι ανάπηρο κλπ., δεν έχω κανένα, από τα Γιάννενα στην Πάτρα, α- πό την Πάτρα στην Αθήνα». Αλλά υπάρχει μία τέτοια ιστορία που δεν βοη- θάει ποτέ μία περιοχή ν'αναπτύξει σωστά τον Κοινωνικό και παραγωγικό της ιστό. Πού ήθελα να καταλήξω pa όλα αυτά. ΄Εχει δίκιο ο κ. Φράγκος. ’1- σως μίλησε µε µία αδράνεια από το παρελθόν, γιατί πραγματικά και η δι- κή μας πολιτική δεν κατάφερε να δείξει αποτελέσματα τόσο πολύ φαντα- στικά στα δύο αυτά χρόνια. Αλλά. όπως σας είπα από την αρχή, μπήκε το νερό στο αυλάκι και κυλάει προς τη θετική κατεύθυνση. Από την άλλη μεριά, γνωρίζω ότι ο μαξιμαλισµός των απαιτήσεων δεν βοηθάει ουσιαστικά και είµαι σίγουρος ότι ο K. συνάδελφος δεν είναι μαξιμαλιοτής, είναι συναγωνιστής. Πρόεδρος: Θέλει να µας το πει και o ίδιος αυτό. Φράγκος: Ευχαριστώ τον κ. Ρόκο για την κατάληξη, γιατί η κατά- 45 ληξη δείχνει ότι στο βάθος θα πρέπει να κατάλαβε αυτό που ήθελα να πω. Δεν έκανα κριτική, ούτε και επεδίωξα να κάνω κριτική και μάλιστα pa ύγκριση ανάµεσα στην παλαιά κατάσταση και στη νέα. Κάτι τέτοιο θα ήταν τροµερό να το πει κανένας και ιδιαίτερα εγώ. Ε- κείνο όµως, που ήθελα να μεταφέρω εδώ στο Συνέδριο, ήταν μια εµπειρία ενός καθηγητή περιφερειακού πανεπιστηµίου, η οποία εµπειρία μπορεί να βοηθήσει ένα άλλο περιφερειακό πανεπιστήµιο που τώρα δηµιουργείται. Οι διαθέσεις, όταν πρωτοέγινε από τον Γ. Παπανδρέου το Πανεπιστή- μιο Ιωαννίνων, ήταν ότι όλα Θα δοθούν για το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και θα μπορούμε να κάνουµε ένα καινούργιο Πανεπιστήμιο. Περιπέσαµε όμως σε απέραντες δυσκολίες, στην αποµόνωση και όχι ίσως με την έν- νοια που λέει ο Φατούρος αλλά pa άλλη έννοια. Εάν δεν ληφθούν ορισµένα καίρια μέτρα, δεν θα μπορέσει να λειτουρ- γήσει και αυτό το Πανεπιστήµιο και θα είναι ένα άλλο ίσως περιθωριακό ή περιφερειακό πανεπιστήµιο. Ωραίο είναι το σχήμα να πούµε ότι αυτά ειπώ- θηκαν από την προηγούµενη Κυβέρνηση, τώρα γίνεται μια κοσμογονία. Γί- νεται αναµφισβήτητα, αλλά υπάρχει και µία πραγματικότητα που λέει ότι ευνοούνται τα κεντρικά πανεπιστήμια, έυνοούνται ορισµένες κεντρικές µονάδες. Αυτό είναι αναµφισβήτητο και, όπως είπα προηγουμένως, αυτό γίνεται όταν δεν αλλάζει η νοοτροπία και δυστυχώς η νοοτροπία είναι τέ- τοια που δεν αλλάζει. Αλλά πάντως, επειδή συμβαίνει αυτό το πράγμα, νομίζω ότι θα πρέπει να επισημανθεί και αυτό για το καινούργιο Πανεπιστήµιο και να µην γίνει μία µονάδα που να ζει με τον ίδιο τρόπο που ζουν οι άλλες περιφερειακές μονάδες. Για το ότι έχουµε στο Φιλοσοφικό Τμήμα 76 διδάκτορες" τους βάλαµε εμείς, τους πήραµε από τα χωριά που ήταν εκεί. Ο Νούτσος, που αναφέρ- θηκε 0 K. Σβορώνος, ήταν µαθητής µου και τον κάναμε διδάκτορα, όχι μόνο εγώ, αλλά όλοι µας βγάλαµε διδάκτορες. Αλλά ξέρουµε όλοι µας pa τι µόχθο και τι ιδρώτα βγάλαµε αυτούς τους ανθρώπους. Εάν τώρα αυτοί οι άνθρωποι είναι παραπάνω από τους 14 αυτού του Τµήματος, δεν σηµαίνει ότι οι οικονομικοί όροι ήταν καλύτεροι για το Πα- νεπιστήµιο Ιωαννίνων. Υπήρξε ίσως διάθεση μεγαλύτερη, αλλά µόνον με την διάθεση δεν γίνονται έργα. Αυτό ήθελα να πω. Παπαδήµας: Μέχρι τώρα, όλοι οι οµιλητές, 0 K. Ρόκος και οι πανε- πιστημιακοί δάσκαλοι μίλησαν για το ότι διαφαίνεται μια ανησυχία αν θα υποβαθμισθεί ή όχι το Θεσσαλικό Πανεπιστήμιο. Νοµίζω ότι είναι τελείως διαφορετικό το πρόβλημα στην περιοχή pug. Βρισκόµαστε στον άξονα της χώρας και δεν είμαστε ακριτική περιοχή. Βεβαίως υπάρχει πρόβληµα 46 στα Γιάννενα, στην Κομοτηνή, στην Κρήτη. Εδώ δεν υπάρχει κανένα τέ- τοιο. Επίσης πιστεύω απόλυτα ότι, για να μην υποβαθµιστεί το Πανεπιστή- μιό μας, Θα πρέπει από την πρώτη ώρα η πολιτεία να εξασφαλίσει την σω- στή επιστημονική επάνδρωση του Πανεπιστημίου και τον σωστό εξοπλι- σμό. Γιατί αλλοίμονο αν ανοίξουμε το Πανεπιστήμιο και εκ των υστέρων θέλουµε προσωπικό ή εξοπλισµό. Ασφαλώς τότε το πρόβλημα θα δη- μιουργηθεί και δεν θα είναι πρόβλημα γεωγραφικής θέσης ή περιφερειακό- τητας. Ευχαριστώ Σύνεδρος: Είναι γεγονός ότι ο Θεσσαλικός κόσμος πανηγύρισε για την απόφαση, σύµφωνα µε την οποία, το επόµενο ακαδημαϊκό έτος ‘84- ‘85 Θα λειτουργήσουν Παιδαγωγικά Τµήματα για δασκάλους και νηπιαγω- γούς, ενταγµένα τόσο στα υπάρχοντα πανεπιστήμια της χώρας όσο και στο νέο Πανεπιστήµιο της Θεσσαλίας. Λέχθηκε από τον κ. Ρόκο ότι το διάταγµα για το Θεσσαλικό Πανεπι- στήµιο Θα δηµοσιευθεί σε σύντομο χρονικό διάστηµα, το αργότερο µέσα σε δύο μήνες. Για vu γίνει βέβαια ένα πανεπιστήµιο χρειάζεται, όπως λέ- χθηκε, η υλικοτεχνική υποδομή κλπ. Πρώτο από όλα όμως, όπως τονί- σθηκε, είναι η εξασφάλιση των πανεπιστηµιακών δασκάλων. Αλήθεια, θα ήθελα να ρωτήσω τον K. Ρόκο, τι έκανε η τι κάνει το Υ- πουργείο Παιδείας, τι µέτρα συγκεκριμένα παίρνει η σκέφτεται να πάρει, ώστε vu µετακληθούν οι "Ελληνες της διασποράς και να βοηθήσουν την χώρα τους, επανδρώνονται τα πανεπιστήμια μας. Τέλος, απ'ότι γνωρίζω, είναι νομοθετημένο ότι για να διδάξει ένας δά- σκαλος στα Παιδαγωγικά Τµήματα, πρέπει να έχει δίπλωμα διδακτορικό ή µάστερ. Τούτο, όμως, λίγοι το έχουν, γιατί βέβαια δεν υπάρχει δυνατότη- τα στην Ελλάδα να γίνουν μεταπτυχιακές σπουδές και να αποκτηθεί το μεταπτυχιακό δίπλωµα. Πως λοιπόν να εξασφαλισθούν αυτοί οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι που Θα επανδρώσουν τα πανεπιστήμια; Σας παρακαλούµε K. Γενικέ Γραμ- ματέα να μας διαφωτίσετε για να διαφωτίσουμε και εμείς αυτούς. Ευχαριστώ Φράγκος: Μια συµπληρωματική ερώτηση σ'αυτό. Θα λειτουργήσει από φέτος στην Θεσσαλονίκη το τµήμα Αθλητισμού και Φυσικής Αγωγής. Γιατί δεν προκηρύχθηκαν θέσεις στις δύο ανώτατες βαθµίδες και προκη- ρύχθηκαν μόνο θέσεις επίκουρου καθηγητή ή λέκτορα. Γιατί ένα καινούρ- 47 ο τµήμα που δημιουργείται από την αρχή του υποβαθµίζεται. Δεν θα έχει α καθηγητή πρώτης βαθμίδας για να βγάλει πρόεδρο, να τον στείλει την σύγκλητο; Θέλω να πω µ'αυτό ότι πολλές φορές οι οικονοµικοί λόγοι, δηλαδή να άνουμε οικονομία για κάτι που δημιουργείται τώρα διότι πρέπει να βολέ- ουμε και άλλες προηγούμενες ανάγκες, είναι δυνατόν να οδηγήσει στην ποβάθµιση. Δηλαδή, ο οικονομικός παράγοντας είναι πολύ ζωτικός, ό- αν οδηγεί σε υποβάθµιση, χωρίς πολλές φορές vu υπάρχει και η θέληση υποβάθμιση. Ρόκος: Ούτε θέληση υπάρχει για υποβάθµιση, αλλά ο K. Φράγκος α πάρει πίσω αυτό που είπε τώρα, γιατί θα του απαντήσω. Το άσχημο εί- (ll ότι γεννηθήκαμε στο φοιτητικό κίνημα, συνδεθήκαµε μαζί του, μπο- ύμε να κάνουμε ξιφομαχία άνετη. Λοιπόν, στην φυσική αγωγή και στον θλητισµό, δυστυχώς σ'όλο τον κόσµο, δεν υπάρχουν επιστήμονες pa τυ- κά προσόντα για τις πρώτες βαθμίδες. Ξέρετε ότι πρέπει να υπάρχει το δακτορικό ως κριτήριο για μια πανεπιστηµιακή σταδιοδρομία. Αυτό εί- ιμια επιλογή στην οποία κανένας φορέας στην Ελλάδα δεν αντέδρασε. Δυστυχώς όμως, λόγω κακών συγκυριών, στην φυσική αγωγή και τον αθλητισμό, δεν κυκλοφορούν, παρά µόνο 3 ή 4 διδάκτορες. Θα σας ω κάτι που θα σας κάνει εντύπωση, για να δείτε ίσως και ένα διαφορετι- " ήθος στην σηµερινή Κυβέρνηση: μερικά από τα διδακτορικά τυχαίνει 'ανήκουν σε μέλη του κόμματος που κυβερνάει. Αυτό λοιπόν συνέβη ακριβώς επειδή δεν υπήρχαν τα εχέγγυα εκείνα υ απαιτεί ο Νόµος-πλαίσιο. Ο Νόµος-πλαίσιο, ο Νόμος για την λει- υργία των ΑΕΙ, απαιτεί δημοσιεύσεις, αναγνωρισµένο έργο, διδακτορικά λπ. Δεν υπάρχουν αυτά δυστυχώς στην φυσική αγωγή. Κάναµε την προ- άθεια να προκηρύξουμε θέσεις λεκτόρων για την προπονησιολογία - ' αι αδόκιµος αυτός ο όρος. Δεν μπορείς βέβαια να πεις σε κάποιον, που μάθει στα παιδιά µπάσκετ ή βόλεύ, να έχει διδακτορικό. Είπαμε λοιπόν να προκηρύξουμε θέσεις λεκτόρων, να μην κάνουμε ει- κό εκπαιδευτικό προσωπικό, αλλά να κρίνουμε ότι κάποιος μπορεί να υ- οκαταστήσει το διδακτορικό που δεν έχει, pa κάποιο αναγνωρισμένο άλ- έργο. Ε, λοιπόν, δεν υπάρχει τέτοιο. Δηλαδή 0 Le Corbusier, λόγου χά- , δεν είχε κανένα διδακτορικό, έφτανε όµως το επιστηµονικό και το a- γγελµατικό του βάρος για να αντικαταστήσει τα διδακτορικά. Αναρωτιέμαι" δεν θα ήταν φοβερή υποβάθµιση κάποιον, ο οποίος προ- "νησε επί 7 μήνες την οµάδα µπάσκετ Κάτω Σοδενών, να τον κάνουμε κτορα; Αυτός είναι ο λόγος" δεν είναι οικονοµικός ο λόγος. Και σας το ΄ω τώρα ότι κάναµε µία προσπάθεια να ελκύσουµε τους "Ελληνες της 48 διασποράς προσπαθούμε να φέρουµε συναγωνιστές μας από την Σοβιετι- κή "Ενωση, από την Ουγγαρία, που έχουν κάνει τέτοιες σπουδές. Κάναμε δημοσιεύσεις, τις στείλαμε στους Πρεσβευτές, γιατί εκεί έχουν ανεπτυγμέ- νο τον αθλητισµό. Προσπαθήσαµε στον Καναδά, βρήκαµε ένα ΄Ελληνα, προσπαθούµε να τον φέρουμε. Δεν σηµαίνει υποβάθµιση το ότι προκηρύ- ξαμε θέσεις επίκουρου καθηγητή. Αφού ξέρουμε ότι δεν υπάρχει ούτε διδακτορικό, να βάλουμε θέση Ku- θηγητή; Δεν Θα ήταν λογικό. O Νόµος για την δοµή και λειτουργία των ΑΕΙ έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει. Nu σπάσει την αναπαραγωγή του διδακτικού προσωπικού από αυτούς που έπαιρναν προίκα την έδρα και, pa ανοιχτές διαδικασίες, και, µε υπεύθυνη συμµετοχή όλων των φορέων, να φτιάχνει καθηγητές. Θα διαβάσατε στις εφημερίδες που κυκλοφορούν προκήρυξη 50 θέσε- ων στην Κρήτη. Το γράψαµε σε όλες τις εφηµερίδες. Το στείλαμε σε όλες τις πρεσβείες. Τι άλλο να κάνουμε; Ανοιχτές διαδικασίες είναι, ο κάθε "Ελληνας µπορεί να αποφασίσει να έρθει στον τόπο του πίσω. Να τον φέ- ρουμε με το ζόρι δεν γίνεται. Την δηµοσιότητα την εξασφαλίσαμε, και όχι µόνο την δηµοσιότητα. Βάλαµε όλους τους πρέσβεις µας να ψάξουν να βρουν άξιους "Ελληνες να τους φέρουν πίσω. Παραπάνω πράγµατα δεν μπορούμε να κάνουμε. Σβορώνος: Θέλω να προσθέσω το εξής. Ο καθένας από pug, που είμαστε στο ένα ή στο άλλο πανεπιστήμιο, προσπαθούμε pa προσωπική αλληλογραφία να προσελκύσουµε εδώ ανθρώπους που νοµίζουµε ότι αξί- ζουν τον κόπο να έρθουν στην Ελλάδα και που είναι τακτικοί καθηγητές στα αγγλικά, αμερικάνικα και γαλλικά πανεπιστήμια. Ρόκος: Δεν πρέπει να αντιδικούμε, γιατί δεν υπάρχει λόγος αντιδι- κίας. Επί δύο χρόνια σχεδιάζαµε τα Τμήµατα Φυσικής Αγωγής, δεν καθό- µαστε να πέσει η πίττα να την φάµε, ψάχναμε σ' όλο τον κόσµο να βρούμε επιστήμονες. Αν λοιπόν δεν κάνουµε µία αντιστοιχία pa το υπαρκτό δυνα- μικό, τότε δεν είμαστε σοβαροί άνθρωποι. Και το κάναμε αυτό και δεν υ- πάρχει προσωπικό. Λοιπόν, πρέπει ν' απαντήσω για τα Παιδαγωγικά Τµήµατα. Ναι, συ- νάδελφοι, είναι πολύ πιθανόν να µην βρεθούν. Χθες µιλώντας pa τον Γρη- γόρη τον Σηφάκη, τον εκλεκτό καθηγητή της Φιλοσοφικής, μου είπε ότι υ- πάρχουν μόνο 2 ή 3 διδάκτορες στα νεοελληνικά που δεν είναι μέσα στο πανεπιστήµιο. Να υποβαθμίζουµε τα πτυχία για να βάζουµε καθηγητές, δεν το κάνουµε ποτέ αυτό. Παίρνουµε την πολιτική ευθύνη. Θα βάλουµε, όπως λέει ο Νόμος, ανθρώπους, µέλη του διδακτικού προσωπικού που έ- 49 χουν διδακτορικό, όχι µεταπτι χιακό ή οτιδήποτε, αλλά διδακτορικό. "Ενα στοιχείο ακόμα. "Ολοι μπορούν να βοηθήσουν για vu έρθουν οι 'Ελληνες πίσω. Και ήθελα να πω ένα καλό λόγο για µερικούς δασκάλους που είναι εδώ µέσα και που μου άνοιξαν και μένα τον δρόμο να μπω στο πανεπιστήμιο, διότι, όντας συνδικαλιστής της αριστεράς, για να βρω πα- νεπιστήμιο, έπρεπε ή να προσκυνήσω ή να κάνω οτιδήποτε. Και µερικοί που είναι εδώ µέσα pa βοήθησαν να μην προσκυνήσω και να μπω έτσι ό- πως είµαι. Λοιπόν, θέλω να πω ότι αυτό που καταφέραµε με τον Νόμο για το πα- νεπιστήµιο είναι το ν' ανοίξουµε τις πόρτες σε όλους τους άξιους. Θέλω να πω ότι αυτό που τώρα καταφέραμε είναι ν' ανοίγουµε διάπλατα τις πόρτες στον καλύτερο, στον δηµοκρατικότερο, στον αριστερότερο, στον οποιον- δήποτε και να µην του φράζει κανένας την πόρτα. Εάν αυτό δεν είναι τίποτα, τι να κάνουµε; Κότσιρας (Δηµοτικός Σύµβουλος Βόλου): Σχετικά με την έκκληση του K. Ρόκου ιδιαίτερα, να κινητοποιηθεί ολόκληρος o λαός, οι φορείς του, για να αγκαλιάσουν το νέο Πανεπιστήµιο. θα ήθελα ν' αναφερθώ στην συµβολή, ιδιαίτερα σηµαντική που πρέπει να κάνει η τοπική αυτοδιοίκη- ση. Εγώ θ' αναφέρω μόνο δύο σημεία. Το πρώτο: από την φύση τους οι Οργανισµοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ) επιφορτίζονται τώρα pa πρω- τοφανέρωτα καθήκοντα, για την ποιότητα της ζωής των μελλοντικών φοι- τητών. Ποιότητα ζωής που θα έχει άµεση επίπτωση και στην ποιότητα των σπουδών τους. Θα πρέπει οι εκπρόσωποι των ΟΤΑ να αποδεσμεύσουν την φαντασία τους και την τόλµη τους για να ανταποκριθούν στα νέα αυτά καθήκοντα. Το αναφέρω και το τονίζω ιδιαίτερα ως παράδειγµα, διότι δεν εξαντλεί αυ- το όλο το φάσμα της δραστηριότητας που είναι δυνατό ν' αναπτύξει ένας ΟΤΑ σε σχέση µε το νέο Πανεπιστήµιο. Και θα ήθελα να αναφέρω το ζήτη- μα της στέγασης των φοιτητών. Δεν θα πρέπει ν' αφεθούν οι νέοι φοιτητές στις τυχόν διαθέσεις κάποιων ιδιοκτητών ακινήτων. Το πως θα γίνει αυτό συγκεκριμένα, θα πρέπει να απασχολήσει από τώρα την τοπική αυτοδιοίκηση. Γενικότερα, θα πρέπει µε συγκεκριμένες ενέργειες, µε συγκεκριμένη βοήθεια να κάνουµε τον µελλοντικό φοιτητή πραγµατικό φίλο της πόλης που να σέβεται την πόλη, να την βοηθεί με τον τρόπο του, να βοηθεί την σωστή ανάπτυξή της, ιδιαίτερα στον πολιτιστικό τομέα, και όχι να είναι απλώς ένας περαστικός, ένας αδιάφορος ή ακόµη και μερικές φορές, που θα είναι και το χειρότερο, να είναι και βλαπτικός για την πόλη. Αυτό είναι το ένα σημείο. 50 Το δεύτερο σημείο: οι ΟΤΑ, πάλι από τη φύση τους, είναι ένας χώρος ζύμωσης, ένα χωνευτήρι για την σύνθεση ιδεών γύρω από τον τρόπο και την λειτουργία του πανεπιστημίου. Μαζί με άλλες δραστηριότητες που έ- χει κάνει o συγκεκριμένος Δήμος, είναι εκείνος ο χώρος όπου πάρα πολύ εύκολα μπορεί να έρθει και ο συνδικαλιστής, το τεχνικός, ο συνεταιρι- στής, να έρθει, µε δυο λόγια, ο καθένας. Θα πρέπει και o συγκεκριµένος Δήµος, που φιλοξενεί αυτή την συζή- τηση, να συνέχίσέι με ολοένα αυξανόµενους ρυθμούς αυτές τις προσπά- θειές του και αυτό τον ρόλο του. Ευχαριστώ πολύ Πρόεδρος: Υπάρχει κανείς άλλος που θέλει να παρέμβει; Κορώνης: "Οσα είπαµε για την πολυµορφία και για την δραματικό- τητα του νέου Πανεπιστηµίου, νομίζω ότι έχουν ένα κρίσιμο σημείο σχετι- κά µε την κατηγορία των ιπτάμενων καθηγητών πανεπιστηµίων. Αυτή η κατηγορία πως είναι δυνατόν να πάψει να υπάρχει; Πρόεδρος: Από τον νέο Νόμο. Ρόκος: Αυτό είναι υπόθεση των ίδιων των φορέων της πανεπιστη- µιακής κοινότητας. Είναι φανερό ότι κάποτε στα πανεπιστήμια η "Εδρα ή- ταν κάτι επίζηλο που κάποιος έδινε ακόµη και την προσωπική του αξιο- πρέπεια για να το πάρει. ΄Ετσι, έπαιρνε µια έδρα στην Θράκη, προκειμέ- νου να την καταναλώσει επαγγελματικά στην Αθήνα ως δικηγόρος. Αυτό τώρα πια δεν υπάρχει. Δεν είναι επίζηλο το να είναι κάποιος πα- νεπιστημιακός δάσκαλος. Τα λεφτά που παίρνω ως πανεπιστηµιακός δά- σκαλος είναι τέσσερεις φορές λιγότερα από αύτά που έπαιρνα μέσα στην παραγωγή και, βεβαίως, πολλοί άλλοι καλύτεροι από µένα έπαιρναν πολύ περισσότερα. Λέω λοιπόν ότι ο Νόμος δίνει την λύση. Ο Πρύτανης έχει την εξουσία. Τώρα πια είναι οι ίδιες οι δυνάμεις οι Πανεπιστημιακές που θα ξεπεράσουν τους υφισταμένους. Δεν υπάρχει άλλη λύση. Μπορεί να του βάλει πρόστι- μα 0 K. Φατούρος του ιπτάµενου 1000 δρχ. την ηµέρα, έτσι θα του πάρει το μισό µισθό. Πιστεύω, ότι δεν θα το κάνει, γιατί θα τον λυπηθεί. Αλλά, ο Νόµος για τα ΑΕΙ έχει μία πολύ έξυπνη ιδέα. Βάζει μια ρήτρα, ότι κάποιος μπορεί αν θέλει να «την κοπανήσει», να πάρει και 10 χρόνια πλασματικά για συνταξιοδότηση και να φύγει. Ας πληρώνουµε λίγο περισσότερο για να γλυτώσουμε από µερικούς. 51 Σέγκλιας (Π ρόεδρος της "Ενωσης Λειτουργών Τεχνικής Επαγγελματι- κής Εκπαίδευσης): Θα ήθελα να σας πω ορισµένα πράγµατα που αφορούν στην ακαδημαϊκή οργάνωση του Πανεπιστηµίου. "Οσον αφορά στην σω- στή καθοδήγηση των φοιτητών στο Πανεπιστήµιο, άποψή μας είναι ότι πρέπει να υπάρχει μία καθετοποίηση, κατά κάποιο τρόπο, στην παραγωγή των επιστημονικών στελεχών. Και τι θέλω να πω p’ αυτό: υπάρχουν σήμερα τα τεχνικά και τα επαγ- γελματικά Λύκεια, από τα οποία μπορεί ο κάθε µαθητής να έχει µία πρώτη επαφή με το αντικείµενο µε το οποίο επιθυμεί να ασχοληθεί µεθαύριο. Θα αναφέρω ένα συγκεκριµένο παράδειγμα. Με την ψήφιση του Νόµου για το Εθνικό Σύστημα Υγείας, Θα χρειαστούν αρκετά άτομα τα οποία θα εργα- στούν στις θέσεις του βοηθητικού προσωπικού και φοβούμαι πολύ ότι τέ- τοια άτοµα δεν θα υπάρχουν. Δηλαδή, πιο συγκεκριµένα, Θέλουν νοσοκό- µους. "Οπως συμβαίνει στο εξωτερικό, υπάρχουν Σχολές ανωτάτου επιπέ- δου, οι οποίες ασχολούνται ακριβώς με την παραγωγή αυτών των στελε- χών. Θα μπορούσε λοιπόν απ' αυτή τη στιγµή, σ' αυτό το Πανεπιστήμιο, να τεθούν οι βάσεις για µία διαφορετική ακαδηµαϊκή ολοκλήρωση ώστε να έ- χουµε µια παραγωγή επιστημόνων που θα είναι χρήσιμοι, να έχουµε µια κοινωνική προσφορά απ' αυτούς που θα βγουν, να έχουµε μια καταξίωση στην συνείδηση των κατοίκων της περιοχής και, τέλος, να ξεφύγουμε από την παραγωγή πτυχιούχων χωρίς προοπτικές απασχόλησης. Είναι γνωστά τα παραδείγµατα οικονομολόγων, µηχανικών κλπ., οι οποίοι ζητούν σήµερα να βρουν μιαν απασχόληση, μιαν οποιαδήποτε απα- σχόληση. Θα ήθελα να παρακαλέσω τον κ. Ρόκο να γίνει µια µετατόπιση του κέντρου βάρους προς τις εφηρμοσµένες επιστήµες και τέχνες, ούτως ώστε να υπάρχουν κίνητρα. Είπε ο κ. Ρόκος ότι δεν θα βάλουµε τους υποψή- φιους φοιτητές µε το ζόρι σ' αυτή ή σ' εκείνη την κατεύθυνση. Θα πρέπει να υπάρχουν ορισµένα κίνητρα σε πρώτη φάση και, εφ' όσον καταξιωθούν τα Τεχνικά και Επαγγελµατικά Λύκεια, κατόπιν να αφαιρέσουμε τα κίνη- τρα αυτά. Αυτό το λέω, γιατί έχουμε ορισμένα στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία έ- χουµε µία µείωση του µαθητικού δυναμικού στην τεχνικοεπαγγελµατική "η, ων υιΙ|ν '.=,,ινιπυι.".υ.γγ πηγαίνει στα πανεπιστήµια, εδώ δεν καταφέρνουμε vu το ξεπεράσουμε αυ- τό. Θα πρέπει σ' αυτό το καινούργιο Πανεπιστήµιο να επιχειρήσουµε ένα 52 συνδυασμό, δηλαδή ένα πάντρεµα μόνωσης και απασχόλησης, για να μπορέσει το Πανεπιστήμιο να προσφέρει στο σύνολο. Ευχαριστώ Πρόεδρος: Τον λόγο έχει ο κ. Ρόκος. Ρόκος: Ο συνάδελφος έβαλε ένα πολύ ωραίο θέμα. Εάν πραγµατι- κά pa το να αποκτήσουμε το Πανεπιστήµιο της Θεσσαλίας, στρέψουµε ό- λα μας τα παιδιά στο Πανεπιστήµιο της Θεσσαλίας, αδιάφορο αν Θέλουν να σπουδάσουν παιδαγωγική επιστήμη η ηθική αγωγή, θα κάνουµε ένα έγκλημα. Και ευχαριστώ τον συνάδελφο που έβαλε το θέμα που έπρεπε a- γώ να το είχα βάλει. Θα πρέπει να υπάρχει σύμμετρη ανάπτυξη και των Τε- χνολογικών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, αλλά και της εκπαίδευσης της μέ- σης βαθμίδας στην κατεύθυνση μιας ελληνικής επαγγελματικής παιδείας. Και αυτό θα γίνει αργά αλλά σταθερά. Θα γίνει με δυσκολίες και µε κληρονομημένες καταστάσεις, όχι ευχάριστες. Από την συζήτηση που έγι- νε στο Υπουργείο, διαπιστώθηκε ότι τα παιδιά. παρ' όλο που ενισχύονται ιδιαίτερα στα Τεχνικά Επαγγελµατικά Λύκεια, δεν ενδιαφέρονται να πάνε προς αυτή την κατεύθυνση. Ο κ. Σβορώνος το ειπε πολύ όμορφα, ότι για πολύ καιρό το κοινωνικό ασανσέρ ήταν το χαρτί, στον µείζοντα εργοδότη, δηλαδή, το δηµόσιο. Για να αλλάξει αυτή η νοοτροπία πρέπει όλοι να πούµε ότι εµείς ανα- γνωρίζουµε την κοινωνική αξία της εργασίας. Θεωρούμε ισότιμη την δου- λειά του μυαλού και του χεριού. Θα το δείτε πανηγυρικά, νοµοθετικά δια- τυπωμένο στον καινούργιο Νόμο για την δοµή και την λειτουργία της πρω- τοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Θα περνάει στα παιδιά το ότι πρέπει να αναπτύξουν τις δηµιουργικές ικανότητες, να αναπτύξουν αν θέ- λουν, την γνώση τους αλλά και την τεχνική δεξιότητα που έχουν στα χέρια τους. Για την πολιτεία, για την κοινωνία. είναι το ίδιο καταξιωµένες και οι δύο δουλειές. Σ' αυτό κάνει πολύ δουλειά το εργατικό κίνηµα και οι φορείς του. Δεν γίνεται αλλοιώς, όσο και αν είναι καλή η Κυβέρνηση και οι καλοί αρχηγοί που ασχολούνται µ' αυτά τα πράγματα. Εδώ θέλω να κάνω μία αναφορά που είναι πολύ σηµαντική: από τώρα μπαίνουν καθήκοντα για όλους, και για την τοπική αυτοδιοίκηση, σχετικά µε τα σπίτια για τους φοιτητές. Δεν ξέρω πόσοι από σαν είσαστε ιδιοκτή- τες, αλλά το τι σπέκουλα θα αναγκαστείτε να κάνετε επάνω στα ενοίκια, ας είστε και αριστεροί και σοσιαλιστές και δημοκράτες κλπ., ούτε µπο- ρείτε να το φανταστείτε. Σας κάνω έκκληση από τώρα. Βεβαίως αυτό μπορεί να παταχθεί μόνο αν πάρει πρωτοβουλία η τοπική αυτοδιοίκηση, αν ζητήσετε τις πρώτες δηµοσυνεταιριστικές επιχειρήσεις, εάν δείτε το ζή- 53 τημα μαζί pa το Τεχνικό Επιµελητήριο και pa όλους τους τεχνικούς και αν φτιάξετε σπίτια για τους φοιτητές και για τους δασκάλους" και δεν εννοώ βέβαια αυτές τις χαοτικές εστίες όπου ισοπεδώνεται η προσωπικότητα, τα όνειρα και οτιδήποτε. Πρόεδρος: Αγαπητοί φίλοι, νομίζω, ότι η σηµερινή συνάντηση έφτασε στο τέλος. Ειπώθηκαν διάφορα πράγματα, έγινε µία σχολαστική ανακε- φαλαίωση. Αν µου επιτρέπετε, θα ανακεφαλαιώοω µε τον λακωνικότερο τρόπο. Νοµίζω ότι προέκυψε ένα μήνυµα αισιοδοξίας. Νομίζω ότι απ' όλους τους εισηγητές και από αυτούς που είχαν κάποια παρέµβαση, υπήρχε πάν- τοτε η ιδέα ότι ξεκινά µια νέα δυνατότητα. Τα στοιχεία αυτής της νέας δυ- νατότητας θα τα συζητήσουµε αύριο. 2η Συνεδρίαση Σάββατο 1.10.83, 9 π.μ. ΠΡΟΕΔΡΟΣ Καθηγητής Π. ΤΖΩΝ ΟΣ ΓΕΝΙΚΟ ΘΕΜΑ ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΤΟΠΙΚΟΤΗΤΑ Πρόεδρος: Υπάρχουν δύο οµάδες εισηγήσεων με το γενικό θέμα «α- καδηµα'ίκή οργάνωση και τοπικότητα». Παρακαλώ τον κ. Κωτσιόπουλο να πάρει τον λόγο. Α. Κωτσιόπουλος (Επικ. Καθηγητής Α.Π.Θ.): Αυτά που έχω σκοπό να πω ως μέλος της Οργανωτικής Επιτροπής του Διήμερου θα τα πω κά- νοντας μια εισαγωγή σχετικά με τις επόµενες εισηγήσεις. Θα µιλήσω, ακόμη, ως µέλος της ομάδας εργασίας του ΔΗ.Κ.Ε.Μ.Β. που έχει κά- νει τις συγκεκριμένες προτάσεις για την ακαδηµαϊκή οργάνωση του Θεσ- σαλικού Πανεπιστηµίου. Κατά συνέπεια, ελπίζω ότι μετά την εισήγηση αυ- τή Θα έχουμε κάποια πρόταση, χονδρική έστω, αλλά πάντως μια πρότα- ση, για την ακαδημαϊκή συγκρότηση του Θεσσαλικού Πανεπιστηµίου" πρόταση που φυσικά στηρίζεται στα δεδοµένα που βρίσκονται στην έκθε- σή µας. Θα ξεκινήσω από µερικές γενικές παρατηρήσεις που έχουν σκοπό να συνδέσουν την σηµερινή εισαγωγική εισήγηση με την χθεσινή συζήτηση για τον κοινωνικό ρόλο του πανεπιστηµίου. Νοµίζω ότι, τη χθεσινή µέρα, το ζήτημα τοποθετήθηκε με ενδιαφέρον- τα τρόπο, τονίζοντας την αντίΘεση ανάµεσα στις δύο λειτουργίες του πανεπιστηµίου δηλαδή, απ' την μια μεριά, την λειτουργία του ως μηχανι- σµού του Κράτους, και, βέβαια, ταυτόχρονα και την αναίρεση αυτής της λειτουργίας μέσα από τον επαναστατικό χαρακτήρα της ίδιας της επιστή- una- Νοµίζω ότι αυτή η διατύπωση τοποθετεί το ζήτημα στην γενική του μορφή. Ωστόσο, για να μπορέσει κανείς να προχωρήσει, Θα πρέπει να δει 56 pa ποιο τρόπο ο ρόλος αυτός του πανεπιστημίου εκφράζεται σε συγκεκρι- μένες προτάσεις ακαδημαϊκής συγκρότησης και απεικόνισης του πανεπι- στημίου στο χώρο. Για να το κάνει αυτό κανείς, θάπρέπε να δει ίσως λίγο αναλυτικότερα τον ρόλο αυτό του πανεπιστημίου. Νομίζω ότι µπορεί κανείς να διακρίνει δύο κατηγορίες τέτοιων ρόλων ή, καλύτερα, ένα ενιαίο ρόλο που μπορεί να εξεταστεί από δύο πλευρές. Η πρώτη πλευρά είναι η οργανική ένταξη στην περιοχή. Αυτό σημαί- νει ότι το πανεπιστήμιο εντάσσεται οργανικά στην περιοχή του προσφέ- ροντας, φυσικά, κατάλληλο περιβάλλον για την κοινωνική ένταξη του προσωπικού του και, ταυτόχρονα, µετασχηματίζοντας την πολιτική και πολιτισμική ταυτότητα του κοινωνικού περιβάλλοντος όπου εντάσσεται. Παράλληλα, προφανώς, το πανεπιστήµιο δέχεται τις επιρροές και την πληροφορία απ' αυτό το περιβάλλον και διαµορφώνει αντίστοιχα τον χα- ρακτήρα και το περιεχόμενο των δραστηριοτήτων του. Η δεύτερη πλευρά περιγράφει το ίδιο πράγμα αλλά από άλλη ίσως Ο- πτική γωνία: το πανεπιστήμιο λειτουργεί ως αποδέκτης αλλά και τροφο- δότης της τοπικής παραγωγικής δραστηριότητας και προσανατολίζεται ακαδηµαϊκά τόσο στην τοπική δραστηριότητα όσο και στην ειδική ζήτη- ση για ανώτατη παιδεία στην ζώνη της επιρροής του. Αυτό, βέβαια, μπορεί κανείς να το διατυπώσει περισσότερο επιχειρησιακά, τονίζοντας και τον αποκεντρωτικό ρόλο του πανεπιστημίου στο συνολικό σχηµατισµό ενός τόπου, όπως η Ελλάδα. Ο λόγος για τον οποίο οµαδοποιούνται έτσι αυτές Οι δύο Θεωρήσεις του ρόλου του πανεπιστημίου είναι ότι η πρώτη έχει περισσότεση σχέση με τον καθορισμό της θέσης — της έδρας µε την ευρύτερη έννοια - όπου εν- τάσσεται ένα πανεπιστήμιο. Η δεύτερη, αντίστοιχα, έχει περισσότερη σχέση με την ακαδηµαϊκή συγκρότηση του πανεπιστημίου: ποιές σχολές, δηλαδή, θα περιέχει και πως Θα εξελιχθεί. Για το πρώτο ζήτημα νομίζω ότι, ως προς το Θεσσαλικό Πανεπιστή- μιο, δεν μπορεί αυτή τη στιγμή να γίνει καμμία συζήτηση. "Ηδη, με την πρόσφατη εξαγγελία των νέων πανεπιστημίων νομίζω ότι, ανεξάρτητα pa την ιστορία των πανεπιστημιακών πραγμάτων στη χώρα µας, φτάνουμε πια σε ένα μοντέλο: κάθε ευρύτερη γεωγραφική ενότητα έχει ένα πανεπι- στημιακό κέντρο. Θα µιλήσω λοιπόν για το δεύτερο, δηλαδή για τη σχέση του ρόλου του πανεπιστημίου με την ακαδημαϊκή του συγκρότηση και θα προσπαθήσω να τονίσω τον αποκεντρωτικό χαρακτήρα αυτού του ρόλου. Νοµίζω ότι μπορεί να δει κανείς από δύο πλευρές τη σχέση αυτή του 57 πανεπιστήµιου pa την ταυτότητα της περιοχής όπου εντάσσεται. Η μία πλευρά σχετίζεται pa την εφαρμοσμένη έρευνα και η άλλη pa την έλξη που ασκεί κάθε ίδρυμα στη σύνθεση του εκπαιδευόμενου φοιτητικού δυναμι- κού. Είναι γνωστή η φύση της όποιας πανεπιστηµιακής έρευνας γίνεται στην Ελλάδα, η µεταφορά της τεχνολογίας από το εξωτερικό, η εξάρτηση της έρευνας από το πρόσωπο και τις εκπαιδευτικές καταβολές του διδά- σκοντα, η χαμηλή χρηματοδότηση κλπ. Ωστόσο, νομίζω ότι πρέπει να πε- ριμένει κανένας ότι η ορθολογική συσχέτιση του περιεχομένου του πανεπι- στημίου pa τις παραγωγικές ιδιαιτερότητες της περιοχής του θα βοηθούσε προς την κατεύθυνση αυτή. Πολύ περισσότερο µάλιστα θα βοηθούσε, αν συνδυαζόταν και με μιαν αποκατάσταση της έλξης του πανεπιστήμιου στο φοιτητικό δυναµικό της περιοχής. Νομίζω ότι µπορεί κανείς να δει περισ- σότερο αυτό το δεύτερο σηµείο, δηλαδή πως το πανεπιστήµιο μπορεί να α- ποκαταστήσει την έλξη του φοιτητικού δυναµικού της περιοχής του. Σήµερα, σε γενικές γραµμές, οι πανεπιστημιακές σπουδές στην Ελλά- δα δεν είναι διαβαθµισμένες σε κύκλους σπουδών και είναι σχετισμένες τόσο pa ένα είδος κοινωνικής αποκατάστασης όσο και pa την προοπτική της άσκησης ενός επαγγέλµατος. Αυτό, νομίζω, το καθεστώς έχει δηµιουργήσει µια κατάσταση σύµφω- να με την οποία είναι δύσκολο κανείς να συσχετίσει το χαρακτήρα, το πε- ριεχόμενο ενός πανεπιστήμιου, την ακαδημαϊκή του συγκρότηση και το εί- δος διδασκαλίας που κάνει, με την περιοχή που εντάσσεται και την παρα- γωγική της δράστη ριότητα. Δηλαδή, αυτό που συµβαίνει είναι ότι τα πανε- πιστήμια των µητροπόλεων λειτουργούν ουσιαστικά ως κέντρα υποδοχής των «ισχυρότερων» υποψηφίων, ενώ τα άλλα πανεπιστήµια λειτουργούν ως κέντρα υποδοχής των «ασΘενέστερων» υποψηφίων. Αυτό ειπώθηκε και χθες με αρκετή σαφήνεια και νοµίζω ότι δείχνει πόσο δύσκολες είναι οι σχετικές αποφάσεις" να συσχετισθούν, δηλαδή, οι ιδιαιτερότητες και οι τάσεις μιας περιοχής προς ανώτατη παιδεία με το περιεχόµενο ενός πανε- πιστημίου. Στη μελέτη που είχαµε κάνει ως ομάδα εργασίας του ΔΗ.Κ.Ε.Μ.Β. εί- χαµε προσπαθήσει να δούμε το θέμα σε μία ευρύτερη προοπτική, πιστεύ- οντας ότι η διέξοδος από το αδιέξοδο αυτό δεν µπορεί παρά να είναι μα- κροπρόθεσμη. Και µπορεί να είναι µακροπρόθεσµη επειδή έχει ουσιαστική σχέση pa την κοινωνική εξήγηση και τη συνολική άρθρωση της ανώτατης εκπαίδευσης. Θάλεγα, για να το κάνω πιο σαφές, ότι έχει σχέση pa την Ορ- γάνωση των σπουδών σε κύκλους, με τον χαρακτήρα του κάθε κύκλου, µε τον χαρακτήρα της γενικής πανεπιστηµιακής παιδείας και pa τον χαρα- κτήρα, ταυτόχρονα, της επαγγελματικής πανεπιστημιακής παιδείας. 58 Νομίζω, λοιπόν, ότι έχουµε από την μία πλευρά µια μακροχρόνια προοπτική η οποία έχει σχέση µε την άρθρωση των σπουδών και από την άλλη πλευρά μιαν επιστροφή στην τοπικότητα των πάνεπιστημίων, ως προυπόθεση για vu µπορέσει να λειτουργήσει οποιαδήποτε συσχέτιση με την τοπική ταυτότητα των πανεπιστημίων. Αυτό που πιστεύω είναι ότι, σ' αυτή τη φάση, αυτό που µπορεί να κα- τοχυρωθεί τώρα είναι το δεύτερο. Δηλαδή, να δώσουμε στα καινούργια πανεπιστήμια ένα τέτοιο ακαδημαϊκό περιεχόμενο που να σχετίζεται κα- ταρχήν με την παραγωγική΄δραστηριότητα, χωρίς αυτό να σημαίνει, βέ- βαια, ότι έχουμε και τη βεβαιότητα ότι αυτή η σκέψη θα γίνει πραγματικό- τητα. Το να το θέσουμε ως προοπτική, όμως, νομίζω ότι είναι απαραίτητο. Από την άλλη μεριά, νομίζω ότι είναι αυτονόητο ότι πρέπει να δούµε στα σοβαρά και την αναδιάρθρωση της συνολικής δοµής της πανεπιστη- µιακής εκπαίδευσης. Ο γενικός χαρακτήρας της πρότασης που είχαμε στο μυαλό µας είναι ότι, µακροπρόθεσμα, το πανεπιστήμιο θα πρέπει να ανοίξει σε όσο το δυ- νατό περισσότερους υποψήφιους φοιτητές. Θα πρέπει αυτό το άνοιγμα α- κόμη να συνδεθεί pa piu σαφή διαβάθµιση των σπουδών σε κύκλους: δη- λαδή, πτυχιακός, επαγγελματικός και μεταπτυχιακός κύκλος σπουδών. Αυτή η άρθρωση έχει τα εξής πλειονεκτήματα: l) Επιτρέπει σε περισσότερους τοπικούς φοιτητές να ακολουθήσουν τουλάχιστον τον πρώτο κύκλο σπουδών, κάνοντας ευκολότερη την είσο- δο στο πάνεπιστήμιο. 2) Δίνει γενικότερη διέξοδο στην τάση για ανώτατη παιδεία, μειώνον- τας σοβαρά τις διαρροές προς το εξωτερικό. 3) Επιτρέπει την αποσύνδεση των πανεπιστημιακών σχολών από το 8- πάγγελμα, για όσους επιθυμούν μία βασική παιδεία αλλά δεν έχουν δυνα- τότητα για συνέχιση προς επαγγελματικές σπουδές. Παράλληλα, επιτρέ- πει σε όσους συνεχίζουν, να ΟριστικΟπΟιήσΟυν τον επαγγελµατικό προσα- νατολισμό του δεύτερου κύκλου, γνωρίζοντας κάλύτερα το περιεχόμενό του κατά τη διάρκειά του πρώτου. Αυτό γίνεται μέσα από ένα σύστημα a- πιλογών μαθημάτων, τέτοιων ώστε να τους δώσει την ευκαιρία, στη διάρ- κεια του πρώτου κύκλου, να προσανατολιστΟύν με περισσότερη σαφήνεια προς επαγγελματικές σπουδές του δεύτερου κύκλου. Είναι φανερό, νοµίζουµε, ότι το άνοιγµα του πρώτου κύκλου δεν ση- μαίνει Ουσιαστική οικονομική επιβάρυνση των πανεπιστημίων. Τόσο γιατί το σύστημα επιλογής μεταξύ των κύκλων µπορεί να είναι περιοριστικό, ό- σο και γιατί οι γενικές σπουδές του πρώτου κύκλου είναι λιγότερο δαπανη- ρές απ' ό,τι οι σπουδές των άλλων κύκλων. Εξάλλου, μια τέτοια άρθρωση δεν προσκρούει σοβαρά στη συνολική λογική του νέου θεσμικού πλαίσιου 59 για τα πανεπιστήµια, εκτός uv o πρώτος κύκλος κλείνει με κάποιο είδος διπλώματος. Αυτή η συνολική λογική νομίζω ότι μπορεί να έχει επιπτώσεις στην α- καδημαϊκή συγκρότηση ενός νέου πανεπιστήμιου, δηλαδή στην άρθρωση των σχολών και τµημάτων του. Και αν δεν έχει άµεσες επιπτώσεις, τουλά- χιστον δίνει µία προοπτική μέσα από την οποία μπορεί να δει κανείς πως θα οργανωθούν τα τμήματα και οι σχολές. Το επόμενο ερώτημά, πέρα δηλαδή από το πρώτο ερώτημα του πως αρθρώνοντάι οι σπουδές, είναι φυσικά το ποιες θα είναι οι επιστημονικές περιοχές που θα κάλύψουν ένα νέο πανεπιστήµιο και, συγκεκριµένα, το Θεσσαλικό Πανεπιστήμιο. Συνδέοντας τις απάντήσεις σ' αυτά τα δύο ε- ρωτήματα μπορεί κάνείς να έχει μία κάπως συγκροτημένη εικόνα για τη συνολική ακαδηµαϊκή οργάνωση του νέου Πανεπιστημίου. To vu µπορέσει κανείς να δώσει μιαν απάντηση σ' αυτό το ερώτημα, δηλαδή το ποιες Θα είναι οι επιστηµονικές περιοχές ενός νέου πανεπιστη- μίου, κρίνοντας το από την άποψη της τοπικότητάς, τη σχέση του δηλαδή με τις τοπικές ιδιαιτερότητες, είναι πολύ δύσκολο. Και είναι δύσκολο, για- τί είναι αδιευκρίνιστες πολλές πλευρές του τοπικού χάρακτήρα μιας συγ- κεκριμένης επιστημονικής δραστηριότητάς µέσα στο πανεπιστήµιο. Θα μπορούσε κανείς να κάνει ίσως κάποιες πρόχειρες διάγραµµατι- κές κατατάξεις, για την τοπικότητα της επιστήμης και δεν έχω καμµία αμφιβολία ότι οποιοδήποτε τέτοιου είδους διάγραμμα θα διακρίνεται από ερασιτεχνισμό. Ωστόσο νομίζω ότι µπορεί να διάγράψει σε πολύ γενικές γραμµές την ευαισθησία μιας συγκεκριµένης επιστημονικής περιοχής απέ- ναντι στις τοπικές ιδιαιτερότητες. Επιστημονικές περιοχές που φαίνονται να είναι περισσότερο ευαίσθη- τες σε ειδικές τοπικές συνθήκες νοµίζω ότι είναι οι παρακάτω: οι εφαρµο- γές της ιστορίας, επειδή απάιτούν επιτόπιο πεδίο πληροφορίας και εφάρ- µοσμένης έρευνας και προσφέρουν και τοπική άπασχόληση των αποφοί- των στο συγκεκριµένο πεδίο. To ίδιο συµβαίνει με ορισμένες από τις εφαρ- μοσµένες κοινωνικές επιστήμες, pa τις εφαρμοσμένες οικονοµικές- διοικητικές επιστήμες για αντίστοιχους λόγους, επειδή απαιτούν επαρκή όγκο υπηρεσιών ιδιωτικού ή δημόσιου τοµέα τόσο για την πλη ροφορίά όσο και για την εφαρμοσμένη έρευνά τους και το ίδιο με τις βασικές φυσικές- χηµικές επιστήµες, για άλλο λόγο βέβαια, επειδή απαιτούν ειδικά κέντρα υψηλής τεχνολογίας για την άσκηση της έρευνάς τους. Αντίθετα, οι εφαρ- µοσμένες περιοχές αυτών των τελευταίων συνδέονται, ως προς το πεδίο της επάγγελματικής απασχόλησης, τόσο pa τον τομέα της βιομηχανικής παραγωγής όσο και pa τον τομέα των υπηρεσιών. ΄Ετσι είναι ευαίσθητες σε διάφορετικού χαρακτήρα τοπικότητα απ' ό,τι η βάσική τους έρευνά. Α- 60 κόμη, οι ιατρικές επιστήμες απάιτούν επάρκή πληθυσµιακή συγκέντρω- ση, τόσο ως προς το πεδίο πληροφορίας, όσο και ως προς την εφαρμοσµέ- νη έρευνα και την απασχόληση των αποφοίτων. Το ίδιο συμβαίνει pa τις a- πιστήμες του περιβάλλοντος, στο βαθµό που αντλούν την πληροφορία τους και εφαρμόζουν την έρευνά τους σε ειδικές περιπτώσεις, όπως οι πα- ράδοσιάκΟί Οικισμοί στην περίπτωση της αρχιτεκτονικής και της πολεο- δομίας ή το περιβάλλον με ειδικά Οικολογικά προβλήματα, στην περίπτω- ση της οικολογίας. Αντίστοιχες ανάγκες υπάρχουν για το σύνολο των ε- φαρμοσμένων γεωτεχνικών επιστημών που έχει προφανή και σαφή σχέση, ως πεδίο άμεσης πληροφορίας, εφαρμοσμένης έρευνας και επαγγελματι- κής απασχόλησης των αποφοίτων, με την πρωτογενή πάράγωγή και, τέ- λος, για το σύνολο των εφαρμοσμένων επιστηµών που ασχολούνται με την βιοµηχανική παραγωγή. Αυτές έχουν επίσης έντονη σχέση µε την τοπική βιοµηχανία, τόσο ως πεδίο πληροφορίας όσο και ως πεδίο εφαρµοσµένης έρευνας και επαγγελματικής απασχόλησης των αποφοίτων. Η Θεσσαλία ως ευρύτερος χώρος παρουσιάζει ορισμένες ιδιομορφίες που θα μπορούσαν να ορίσουν κάποιες κατ' αρχήν σχέσεις με επιστημονι- κές περιοχές ενός πανεπιστημιακού συγκροτήματος. Οι ιδιομορφίες και Οι σχέσεις αυτές, αντίστοιχα, θα μπορούσαν να προσδιοριστούν με δύο λό- για. ως εξής: Έντονες και χαρακτηριστικές νομίζω ότι εμφανίζονται Οι σχέσεις που αφορούν στις εφαρμοσμένες γεωτεχνικές επιστήμες για το σύνολο της Θεσσαλίας, τόσο εξαιτίας του όγκου της γεωργικής της παραγωγής όσο και του πλούτου της χλωρίδας στην περιοχή της Μαγνησίας και, φυσικά, της ύπαρξης της Θάλασσας. Παράλληλα, η άλλη επιστημονική περιοχή όπου εμφανίζεται μία έν- τονη και χαρακτηριστική σχέση με την τοπική ταυτότητά είναι οι επιστή- pag της βιομηχανικής παραγωγής, ιδιαίτερα για την περιοχή της Μαγνη- σίας. Νομίζω ότι στις επόμενες εισηγήσεις τα θέματα αυτά θα αναπτυχθούν σαφέστερα, ωστόσο συνοπτικά θα δούμε μερικές ζητήματα για την βιομη- χανία. Αν εξετάσουμε το επενδεδυµένΟ κεφάλαιο για τις 100 πρώτες ελληνι- κές βιομηχανίες, βλέπουμε ότι είναι σαφής η διαφορά ανάµεσα στην πε- ριοχή της Μαγνησίας και στις υπόλοιπες ελληνικές περιοχές. Η διάφορα φαίνεται εντονότερα σ' αυτό που θα µπορούσε να ονομαστεί βαρειά βιομη- χανία, όπου ο Βόλος συγκρίνεται pa την Θεσσαλονίκη. Και μάλιστα, αν οι- φαιρέσει κανείς τα διυλιστήρια που αλλοιώνουν αυτές τις κατανομές, ξε- περνάει και την Θεσσαλονίκη. Ακόµη αν συνδεθούν αυτοί οι αριθμοί pa τον πληθυσμό, τότε φαίνεται ότι η Μαγνησία έχει τον υψηλότερο στην Ελ- 61 λάδα λόγο επενδεδυμένου βιοµηχανικού κεφαλαίου προς πληθυσμό. Λιγότερο, αλλά επίσης χαρακτηριστικά, έντονες εµφανίζονται οι σχέ- σεις εκείνες pa τις τοπικές ιδιαιτερότητες που αφορούν σε επιστημονικούς κλάδους που απαιτούν συγκέντρωση πληθυσμού και υπηρεσιών. Τέτοιες, νοµίζω, ότι είναι η ιατρική και οι εφαρμοσµένες οικονομικές και διοικητι- κές επιστήμες. Τέλος, ιδιόμορφες αλλά χαρακτηριστικά έντονες νομίζω είναι οι σχέ- σεις not) αφορούν σε επιστημονικούς κλάδους που αντλούν την πληροφο- ρία τους από ειδικά χαρακτηριστικά της περιοχής. Στην περίπτωση της Θεσσαλίας νομίζω ότι τέτοιοι κλάδοι είναι η προϊστορική αρχαιολογία, o- ρισμένοι κλάδοι εφαρμοσµένων κοινωνικών επιστημών, όπως η λαογρα- φία, και ιδίως εφαρμοσμένων επιστηµών του περιβάλλοντος, όπως η αρχι- τεκτονική και η πολεοδοµία. Ειδικά για τις τελευταίες, θα πρέπει να επι- σημανθεί το πεδίο έρευνας των πάράδοσιακώ…ν οικισµών και κτισμάτων της περιοχής του Πηλίουξκα΄ι το πεδίο έρευνας τηςΤοιΞστικής ανάπτυξης και των πρόβλή'ιϊάΐ& που ήΈν-ά-π…τυξη αυτή συνεπάγεται για τις γρήγορα αναπτυσσόμενες πόλεις της Θεσσαλίας. Αυτή η ανάλυση δεν ση μαίνει βέβαια ότι ένα πανεπιστήµιο δεν πρέπει να έχει και σχολές που η σχέση τους pa την τοπική παραγωγική ταυτότητα είναι χαλαρότερη. Νομίζω ότι είναι αυτονόητο, πέρα από τις σχέσεις αυ- τές, να δει κάνείς και την ολοκλήρωση του πάνεπιστήµιου και την συνολι- κή του συγκρότηση. Αναφέρομαι φυσικά στους παιδαγωγικούς κλάδους, που ως βασικό κομµάτι των ανθρωπιστικών επιστημών συγκροτούν μια συνολική εικόνα ενός πανεπιστηµίου που δεν είναι μονόπλευρο και μονο- διάστατο. Θα κλείσω όσο µπορώ πιο σύντομα δίνοντας αυτές τις παρατηρήσεις σε κάπως περισσότερο διαγραµμάτική μορφή. Νοµίζω ότι, κάποια στιγµή σ' αυτό το χώρο, πρέπει να φθάσει η ώρα που θα µιλήσουμε πιο συγκεκρι- μένα, πέρα από γενικές τοποθετήσεις, γιά το «ποια είναι η µορφή αυτού του Πανεπιστηµίου» και νομίζω ότι πρέπει να δούµε και µε σαφήνεια το ποια θα είναι και η μορφή αυτού του Πανεπιστηµίου στο χώρο, είτε αυτός ο χώρος λέγεται Θεσσαλία ως ευρύτερο πλαίσιο είτε λέγεται συγκεκριμέ- νη πόλη της Θεσσαλίας. Για το Θεσσαλικό Πανεπιστήµιο προσδιορίστηκε από τις κυβερνητι- κές εξαγγελίες ότι, σε πρώτη φάση, θα περιέχει τα εξής τμήματά: - Τμήμα Επιστημών Φυσικής Αγωγής και Αθλητισµού. - Παιδαγωγικό Τµήµα Δηµοτικής Εκπαίδευσης. - Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών. - Τμήμα Αγροτικής Τεχνολογίας και Ανάπτυξης. - Τµήµα Χωροταξίας και Περιφερειακής Ανάπτυξης. 62 Αυτή ήταν η πρώτη εξαγγελία. Στην συνέχεια, νοµίζω, απ' όσες πλη- ροφορίες έχουμε, ότι διαφαίνεται η προοπτική για Ιατρικό Τμήμα και κυ- ρίως για Τμήµα Μηχανικών Βιοµηχανίας. Νοµίζω ότι, για να μπορέσει κανείς να δει με ποιο τρόπο αυτές οι πα- ρατηρήσεις αρθρώνουν μια συνολική εικόνα για το σύνολο του Πανεπιστη- μίου σε µια προοπτική μέχρι το 2.000, πρέπει να ξεκαθαρίσουν Ορισμένες βασικές παραδοχές. "Ηδη, νομίζω ότι στην εισήγηση µέχρι τώρα είπα μερικές απ' αυτές τις παραδοχές, σε σχέση με την τοπικότητα, την εσωτερική οργάνωση των σπουδών και την προοπτική αυτής της οργάνωσης, ξεκινώντας από το θε- σμικό πλάίσιΟ που ισχύει τώρα. Ωστόσο, πιστεύω ότι πρέπει να τα ξεκαθα- ρίσουμε αυτό λίγο περισσότερο. Νομίζω, λοιπόν, ότι 01 παραδοχές όπου θάπρεπε να στηριχθεί η συγ- κρότηση του Θεσσαλικού Πανεπιστημίου είναι οι παρακάτω: 1η) Στο Θεσσαλικό Πάνεπιστήμιο εγκαθίσταται κατ' αρχήν ένα mi- nimum τμημάτων που έχουν προοπτική σύνδεσης με την τοπική παραγωγι- κή ταυτότητά΄ δηλαδή, τµηµάτων που καλύπτουν εφαρµοσµένη έρευνα τοπικού ενδιαφέροντος, είτε αυτό το ενδιαφέρον προέρχεται από το ιδιωτι- κό ή δημόσιο κεφάλαιο, είτε από την τοπική αυτοδιοίκηση και από τους άλλους τοπικούς φορείς. Πάράλληλα, τα τμήµατα αυτά εκπαιδεύουν τους φοιτητές τους στον μη αυστηρά πανεπιστημιακό χώρο της περιοχής τους, χρησιμοποιώντας π.χ. την τοπική πρωτογενή παραγωγική δράστηριότη- τα, την βιοµηχανία, τις υπηρεσίες κλπ. 2η) Στο πανεπιστημιακό συγκρότηµα υπάρχει η προοπτική της επι- στηµονικής Ολοκλήρωσης. Αυτό σηµαίνει ότι αποφεύγεται η δηµιουργία μεμονωμένων, μονοδιάστατων σχολών και ότι υπάρχει προοπτική τα τμή- ματα φυσικών επιστημών και τεχνολογίας, να πλαισιωθούν από τµήµατα επιστημών του ανθρώπου και αντίστροφα. Θα ήταν ίσως λάθος να ξεκινή- σει κανείς είτε ένα µονοδιάστατΟ πανεπιστήμιο είτε ένα πανεπιστήµιο πο- λυδιασπασμένΟ σε πολλούς χώρους. Αυτό είναι καίριο πρόβλημα στις πρώτες κρίσιμες νηπιάκές φάσεις του Πανεπιστημίου. Μετά τα πράγματα γίνονται ευκολότερα. Νομίζω, ότι αυτή η επιστηµονική ολοκλήρωση έχει επιπτώσεις στην ανάπτυξη της πολιτικής και πολιτιστικής συνείδησης τόσο των μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας, όσο και στον κοινωνικό χώρο που περιβάλ- λει το πανεπιστήμιο. Αυτές είναι οι δύο βασικές παραδοχές. Από κει και πέρα θα μπορούσε κανείς vu τις εξετάσει πιο συγκεκριμένα και να δει τι θα σήμαιναν σ' αυτή καθαυτή τη συγκρότηση των τμημάτων και των σχολών του Θεσσαλικού Πανεπιστήμιου. Δεν Θα µιλήσω γενικά γι' αυτά τα πράγματα. Θα προσπα- 63 θήσω να τα δω ως υπόθεση εργασίας. Το απόγευµα, στην συνέχεια των a1- σηγήσεων για το πανεπιστήμιο και την πόλη, θα δούµε πώς θα μπορούσε μια τέτοια υπόθεση εργασίας vu εφαρµοστεί στην συγκεκριµένη περίπτω- ση της σχέσης του Πανεπιστηµίου µε την πόλη του Βόλου. Η υπόθεση εργασίας που μόλις περιέγραψα φαίνεται αναλυτικότερα στο παρακάτω διάγράμμα: 1990 , 1996 | 2000—) . …… ή… … ΧΧ … πιο… Μισισιπή… TN. &; * … :m l MEN n ΑΡΑ m: In '8Ι΄ϊ ? ΖΧ… κοιΝ…ι… & Π…Π|ΣΝΙΜΝ ΕΜΣΤ. & [Γ "ΜΜΕ "Η"… ΣΧΟΛΗ ΥΓΕΙΑΣ | -Ξ…ζ> οποία… ΜΑΤΙ… … Σχ. I Υπόθεση εργασίας για την εξέλιξη των σχολών και τμημάτων του Θεσσαλικού Πανεπιστημίου. Αυτά είχα να πω γι' αυτή την υπόθεση εργασίας, σχετικά µε την εξέλι- ξη του Θεσσαλικού Πανεπιστημίου. Βέβαια, είναι προφανές ότι μέσα σ' αυτή την αίθουσα αλλά και σ' όλο το Θεσσαλικό χώρο υπάρχει ένα ανοι- κτό ερώτηµα: «που ακριβώς θα γίνει το Πανεπιστήμιο». "Ηδη ο Βόλος έχει οριστεί ως έδρα του Πανεπιστημίου. Νοµίζω, όμως, ότι θα ήταν λάθος αυτή τη στιγμή να προσπαθήσει κανείς να απαντήσει αυτό το ερώτημα με τρόπο που θα δημιουργούσε εσωτερικές αντιθέσεις στο θεσσαλικό χώρο. Πρέπει, αντίθετα, να τονιστεί ότι το Θεσσαλικό Πά- 64 νεπιστήμιΟ πρέπει να έχει µια συγκρότηση συνολική, μιαν ολοκλήρωση, δεν πρέπει να είναι μονοδιάστατο και ότι πρέπει να αποφευχθεί η διάσπα- σή του, τουλάχιστο στην αρχή. γιατί αυτό θα Οδηγήσει σε δυσκολίες στις πρώτες κρίσιμες φάσεις του. Τέλος, p1u κρίσιμη παρατήρηση είναι ότι η…έννοια «θεσσαλικός χώ- ρος» είνάι, στην πράξη, ευρύτερη από τη Θεσσαλία. Περιλαμβάνει και τη Λαµία, στην προοπτική της αποδέσμευσης της Λαμίας από την Αθήνα. Παρόλη τη διοικητική ένταξη σε διάφορετικό διαμέρισμα, η πόλη αυτή πρέπει να πάίξει ένα σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του θεσσαλικού πα- νεπιστημιακού συγκροτήµατος. Μια τέτοια προοπτική είναι σύµφωνη και µε την προοπτική της ανάπτυξης του Θεσσαλικού Πανεπιστηµίου σε ένα από τα σημαντικότερα πανεπιστήμια της χώρας. Αυτά είχα να πω σ' αυτή την εισήγηση. Προσπάθησα να της δώσω ει- σαγωγικό χαρακτήρα, τονίζοντας περισσότερο την επιφάνεια των επιχει- ρημάτων και μή προχωρώντας σε βάθος. Νομίζω ότι, στην συνέχεια των πάρουσιάσεων, θα δούµε τα επιχειρήµατα αυτά σαφέστερα και σε βάθος. Ευχαριστώ Πρόεδρος: Τον λόγο έχει 0 K. Παπαμίχος. Ν. Παπαμίχος (Λέκτορας Α.Π.Θ.): Η παρέμβασή μου στη συζήτηση για την οργάνωση του Θεσσαλικού Πανεπιστηµίου εξετάζει το χαρακτήρα ενός τμήματος προγραμματισµού του αστικού και περιφερειακού χώρου, σε σχέση µε τις ανάγκες ανώτατης εκπαίδευσης που δηµιουργεί το πρό- βλημα της διαχείρισης του χώρου στην Ελλάδα σήμερα. Θέλω να αποφύγω τη χρήση των όρων «χωροταξία-περιφερειακή ανά- πτυξη» επειδή είναι όροι που πάραπέμπουν σε συγκεκριµένες ειδικότητες και επαγγελµατικά συµφέροντα αλλά και επειδή Οι σχολές αυτού του εί- δους έχουν συνήθως µεταπτυχιακό χαρακτήρα. Θεωρώ πιο γόνιμο να δού- με τις ανάγκες που pug οδηγούν στην ίδρυση μιας σχολής pa αντικείμενο τα προβλήµατα χειρισμού του αστικού και περιφερειακού χώρου, όπως αυτά εμφανίζονται στη χώρα μας σήμερα και κατόπιν να την ονοµατίσΟυ- με, αποφεύγοντας, κατά το δυνατό, την εμπλοκή μας σε αντιθέσεις επαγ- γελµατικών συμφερόντων και εκπαιδευτικών αποκλειστικοτήτων. Είναι γνωστά ότι τα προβλήματα του αστικού χώρου στην Ελλάδα και τα προβλήματα της περιφέρειας βρίσκονται σε σημείο όξυνσης. Ο κα- θένας έχει τις καθημερινές του εµπειρίες και οι εφημερίδες δίνουν πολύ συ- χνά τις πιο χαρακτηριστικές τους εκφράσεις: πόλεις κορεσµένες, απόδιοργανωμένες' περιβάλλον μολυσμένο και λεηλατημένο' έντονες δια- περιφερειακές ανισότητες" κάτασπατάληση φυσικών πόρων" ανθρώπινες 65 κοινότητες υπό διάλυση. Βεβαίως όλα αυτά δεν έχουν σχέση παρά pa τη φαινομενολογία του προβλήµατος. Είναι τα άποτελέσμάτα μιας ορισµένης ανάπτυξης αποτυ- πωμένά στο χώρο, με δραματικό μάλιστα τρόπο. Δεν είναι όμως της ώρας να συζητήσουμε τις αιτίες και τους μηχανισµούς παραγωγής αυτών των φαινομένων. Ας αρκεστΟύμε στην επισήµανση του γεγονότος και στην u- ναφορά ότι πρόκειται για µια διαδικασία πολύπλοκη και αντιφάτική: Γρήγορη ανάπτυξη περιοχών που συμβαδίζει pa την καθυστέρηση άλ- λων. Μεγάλες συσσωρεύσεις πληθυσµού και παραγωγικών δραστηριοτή- των που συνυπάρχουν pa a1K0vag ερήµωσης και εγκατάλειψης. Επιτακτι- κές ανάγκες νέων επενδύσεων που συγκρούονται με την υποχρέωση διά- φύλαξης της οικολογικής ισορροπίας του χώρου. Βίαιος µετασχηματι- σμός κοινοτήτων, άντιλήψεων, χώρου και ταυτόχρονα επιθυμία διατήρη- σης της πολιτισµικής µας ταυτότητας. Η κατάσταση του περιβάλλοντος είναι από τα προβλήµατα που, ενώ δημιουργούνται από µια ορισμένη διαδικασία ανάπτυξης, η οποία βεβαίως εξυπηρετεί κάθε φορά τα συµφέροντα εκείνων που παίρνουν τις αποφά- σεις, έχουν τις αρνητικές τους επιπτώσεις σ' όλα τα κοινωνικά στρώµατα, αδιάφορα από την ταξική ένταξη του καθενός. Ακόμη και τα ανώτερα ει- σοδηματικά στρώματα, pa όσες διεξόδους φυγής και αν διαθέτουν, δεν παύουν να θίγονται από το υποβαθμισμένο ή μολυσμένο περιβάλλον, μέσα στο οποίο είναι υποχρεωμένα να ζουν και να ασκούν τον κυριαρχικό τους ρόλο. Εξάλλου, η σημερινή κατάσταση του περιβάλλοντος και η επιταχυ- νόμενη επιβάρυνση του λειτουργεί αρνητικά στην ίδια την διαδικασία πα- ραγωγής, καθώς διαµορφώνει ένα πλαίσιο εξωτερικών ανοικονοµιών και αντικινήτρων. Τα λέω αυτά και για να υπογραμµίσω ότι δεν είναι περίεργο το ότι η συνειδητοποίηση των προβλημάτων και η προσπάθεια επίλυσης τους δια- τρέχει όλους τους κοινωνικούς χώρους και όλες τις πολιτικές δυνάµεις. Οι αλλεπάλληλες προσπάθειες αντιμετώπισης αυτών των προβλημάτων, που πυκνώνουν τα τελευταία χρόνια και γίνονται πιο συστηµατικές, δείχνουν ακριβώς και το κρίσιμο σηµείο στο οποίο η κατάσταση του περιβάλλον- τος έχει φθάσει και το ότι η ελληνική κοινωνία συνολικά προσπαθεί να το αντιµετωπίσει. Φθάσαμε ίσως σε κάποιο σημείο µετάβασης από ένα μον- τέλο ανάπτυξης το οποίο αδιαφορούσε για την ποιότητα του περιβάλλον- τος και τη χρήση του χώρου, σε μια ανάπτυξη ελεγχόµενη, κάθοδηγούμε- νη προς ορισμένους ευρύτερους στόχους, χωρίς να παραγνωρίζεται τε- λείως το περιβαλλοντικό κόστος. "Ετσι, η αλόγιστη σπατάλη των φυσικών πόρων, η περιφρόνηση κάθε αξίας του δομημένου και φυσικού περιβάλλοντος, η πλήρης αδιαφορία για 66 τον τόπο εγκατάστασης των παραγωγικών δραστηριοτήτων ως προς ένα συνολικό πρόγραμμα ανάπτυξης του ελληνικού χώρου, δίνουν τη θέση τους σε μια διαδικασία εξορθολογικοποιημένη, όχι βέβάίως ακόµη πλή- ρως, ωστόσο όµως pa έντονα στοιχεία προγραμματισμού, τουλάχιστο στο επίπεδο των εξαγγελιών και των προθέσεων. Οι διαφορετικές προτάσεις δεν βρίσκονται σήμερα στο εάν είναι ή όχι αναγκαίος 0 προγραμµατισµός της ανάπτυξης, αλλά στο τι είδους προγράµµάτισμός Θα υπάρξει, σε όφε- λος τίνος θα… γίνεται, ποιος και πως θα καθορίσει τις προτεραιότητες, σε ποιούς τελικά Θα κατανεμηθεί το κόστος εκσυγχρονισµού και ανάπτυξης των παραγωγικών και κοινωνικών δομών. Αυτό όμως που ενδιαφέρει σήμερα στη συζήτηση που εδώ γίνεται, δεν είναι Ο χαρακτήρας του προγραμµατισμού, οι στόχοι και τα µέσα του. Αλ- λά η διευρυνόμενη σύμπτωση στο ότι τα προβλήµατα του περιβάλλοντος πρέπει να αντιμετωπισθούν από κάθε πρόγραµμα ανάπτυξης. Και αυτή η σύμπτωση αντιλήψεων είναι μια ευνοϊκή προύπόΘεση που εξασφαλίζει τη βιωσιμότητα των προτάσεων οργάνωσης νέων εκπαιδευτικών κατευθύν- σεων που θα ανταποκρίνονται στις νέες κοινωνικές απαιτήσεις προγράμ- μάτισμού και ελέγχου της ανάπτυξης του χώρου. Δεν χρειάζεται ίσως να σημειώσω ότι ο προγραµµατισµένος χειρι- σµός των προβληµάτων του χώρου είναι μια διαδικασία ευρύτατη που ξε- περνά το επίπεδο της αρχιτεκτονικής και πολεοδομικής επέμβασης: κα- λύπτει τόσο τον αστικό όσο και τον περιφερειακό χώρο και περιλαμβάνει ένα σύνολο πολιτικών, οικονομικών, διοικητικών και πολιτισµικών ενερ- γειών που τελικά δίνουν µορφή στο χώρο καθώς διαµορφώνουν το οικονο- μικό, θεσµικό και πολιτιστικό του προφίλ. Και, ακόµη, ότι είναι µια διαδι- κασία σύνθετη, γιατί προύποθέτει τη γνώση και την κατανόηση των μηχα- νισµών παραγωγής του χώρου καθώς και την ικανότητά αποτελεσµατικού χειρισµού των τεχνικών και των μέσων επέμβασης. Νομίζω λοιπόν ότι είναι ευτυχής συγκυρία - ίσως και η αιτία της συ- ζήτησης - το γεγονός ότι ο προβληµατισμός για τη δημιουργία µιας ακα- δημαϊκής μονάδας προσανατολισμένης στα προβλήματα διαχείρισης του χώρου συμπίπτει με την επιτακτική ανάγκη ελέγχου της κρίσης του περι- βάλλοντος και την επίσης επιτακτική ανάγκη επέµβασης και χειραγώγη- σης της διάδικασία παραγωγής του χώρου. Και ακόµη είναι εξίσου θετικό το ότι Οι ειδικότητες που Θα παραχθούν ανταποκρίνονται σε μία επαγγελματική ζήτηση που, αν και µόλις τώρα αρχίζει να διάμορφώνεται, φαίνεται ότι μπορεί να δημιουργήσει διεξόδους σε ένα τοµέα της κορεσμένης αγοράς εργασίας πτυχιούχων. Τα δύο στοιχεία που ανάφερα πιο πάνω, δηλαδή η αντιστοιχία της νέ- ας ακαδημα'ίκής μονάδας στις απάιτήσεις ανάπτυξης της χώρας και η θε- 67 τική απάντηση στο πρόβλημα της απασχόλησης, δίνουν υπερ-τοπικό χα- ρακτήρα σε ένα τουλάχιστο κλάδο του νέου πανεπιστημίου, τη σκοπιµό- τητα και το χαρακτήρα του οποίου συζητάμε. Και αυτό είναι, κατά τη γνώ- μη μου, σοβαρό, γιατί το νέο πανεπιστήμιο, χωρίς να χάνει την τοπικότη- τα και την ιδιαιτερότητά του, πρέπει να εξασφάλίζει µιαν ευρύτερη πανελ- λαδική λειτουργία, έτσι ώστε αν και περιφερειακό, να άποφεύγει την περι- θωριοποίηση, εντασσόμενο οργανικά στο συνολικό σύστημα της ανώτα- της εκπαίδευσης. Η προτεινόμενη ακαδημαϊκή μονάδα (σχολή ή τμήµα), είναι ακόμη α- διαμόρφωτη ως προς το ακριβές της περιεχόµενο. Συζητούμε τώρα γύρω από μιαν αρχική ιδέα, γύρω από μερικές πρώτες σκέψεις της σκοπιµότη- τας ίδρυσής της και του επιστημονικού πεδίου που θα πρέπει να καλύπτει. Η συζήτηση αυτή είναι απαραίτητο να επεκταθεί και να συμπεριλάβει και τις απόψεις οργανωμένων επαγγελματικών χώρων και ακαδημαϊκών μο- νάδων, έτσι ώστε οι ενδεχόµενες αντιδράσεις να εμπλουτίσουν τον προ- βληµατισμό και να µη δράσουν αρνητικά. Ας μη ξεχνούμε ότι σήμερα τα προβλήµατα απασχόλησης επιστημόνων είναι οξυµένα και κάθε πρόθεση οριοθέτησης νέων τομέων επαγγελματικής εξειδίκευσης εμφανίζεται σαν να περιορίζει ακόμη περισσότερο τις ήδη ελάχιστες ευκαιρίες απασχόλη- σης. Πρέπει όμως να βρεθεί τρόπος όχι να παρακαμφθούν απλώς οι αρνη- τικές θέσεις, θεµιτές ως ένα σηµείο αφού η διαδικασία συµμετοχής είναι µια διαδικασία θετικού διαλόγου αλλά και αντιθέσεων και συγκρούσεων ί- σως, αλλά να οδηγηθούµε σε προτάσεις που θα δίνουν διέξοδο στα υπαρ- κτά προβλήματα. Προχωρώντας λοιπόν pa μεγάλη επιφύλαξη, ας αρχίσουµε Ορίζοντας αρνητικά το αντικείμενό pug. Και πρώτα πρέπει να αποκλείσουµε την ιδέα ίδρυσης μιας νέας αρχι- τεκτονικής σχολής. O επαγγελματικός χώρος των αρχιτεκτόνων είναι υπερ-κορεσμένος και, όσο το πανεπιστήμιο λειτουργεί ως µηχανισμός κα- τανομής πτυχιούχων σε διάφορα επαγγέλµατα, η αρχιτεκτονική παιδεία δεν µπορεί να αποσυνδεθεί από την απαίτηση επαγγελματικής απορρόφη- σης των αποφοίτων. Για αντίστοιχους λόγους δεν µπορούµε να προτείνουμε μια σχολή πο- λεοδομίας, έστω και αν δεν λειτουργεί σήμερα στην Ελλάδα μια αντίστοι- χη σχολή. Γιατί, εκτός του ότι θέματα πολεοδομίας είναι σήµερα οργανι- κά στοιχεία της αρχιτεκτονικής εκπαίδευσης και υπάρχει ικανός αριθμός αρχιτεκτόνων pa μεταπτυχιακές σπουδές στην πολεοδομία, ο χώρος της πολεοδομικής πρακτικής, αρκετά περιορισµένος, κάλύπτεται και από τους αρχιτέκτονες, επαγγελµατικά τουλάχιστο. Η επιστημονική περιοχή που συζητούμε δεν µπορεί επίσης να είναι μια 68 σχολή χωροταξίας-περιφερειακής ανάπτυξης. Μια τέτοια σχολή απαιτεί ένα υπόβαθρο βάσικών σπουδών οικονομίας και γεωγραφίας και εποµέ- νως δεν μπορεί παρά vu είναι μεταπτυχιακού επιπέδου. Επί πλέον, Οι σπουδές χωροταξίας - περιφερειακής ανάπτυξης θα είναι προσανατολι- σµένες σε αναλυτική και προγράμµατική κατεύθυνση και όχι στα άμεσα προβλήματα ανάπτυξης και οργάνωσης του χώρου. Τι μπορεί λοιπόν να είναι; Ενδεχομένως θα είναι μία σχολή, που το πε- ριεχόμενό της Θα συγκροτείται από µια σηµαντική πληροφόρηση σε θέμα- τα θεσμών και δικαίου, διεύθυνσης και διοίκησης, μάκρο και μίκρο-Οι- κονοµικής, οικονοµικής του χώρου, γεωγραφίας, χωροταξίας και περιφε- ρειακών προβλημάτων, κοινωνιολογίας και τεχνικών κοινωνικής έρευ- νας, προγραμµατισμού και σχεδιασµού. Δεν είναι απλό, και χρειάζεται πολύ συζήτηση, το να προχωρήσει Ku- νείς σε ακριβέστερΟ προσδιορισµό του χαρακτήρα και του περιεχομένου µιας ακαδημαϊκής μονάδας pa αντικείμενο τη διαχείριση του χώρου, εν- τάγμένης στο Θεσσαλικό Πανεπιστήμιο. Νομίζω ότι είναι αρκετό για την ώρα να επισημάνουμε και να ελέγξουµε τις κοινωνικές, επαγγελματικές και ακαδημαϊκές προύποθέσεις που κάνουν μια τέτοια πανεπιστημιακή ει- δίκευση να είναι χρήσιμη και εφικτή: l) Διαφάίνεται μία ανάγκη στελεχών για τα προγράµµατα επέµβασης στο χώρο, προγράµματα που βρίσκονται σε εξέλιξη και που θα ενταθούν γιατί τα προβλήματα του χώρου και του περιβάλλοντος ΟξύνΟνται. Υπάρ- χουν σήμερα τα προγράμματα πολεοδομικής ανασυγκρότησης, εμφανίζε- ται μια τάση για χωροταξικό προγράμµατισμό, επιδιώκεται η ενεργοποίη- ση των οργανισµών τοπικής αυτοδιοίκησης στη διαχείρηση" του χώρου. Με το νέο θεσμικό πλαίσιο πολεοδομικής επέμβασης, η τοπική αυτοδιοί- κηση εμπλέκεται ουσιαστικά σ' αυτή τη διαδικασία. ΄Ετσι, παράλληλα µε τους κεντρικούς φορείς προγραμματισμού, νέες ευκαιρίες απασχόλησης θα δημιουργήσουν Οι τοπικοί φορείς προγραμματισμού και επέμβασης στο χώρο, δίνοντας όχι µόνο διέξοδο στην ανεργία αλλά προσφέροντας παρα- γωγική απασχόληση σε.επιστήμονες που μπορούν να κατανοήσουν τα εμ- φανιζόµενα προβλήματα Ku1 vu χειρισθουν τα αντίστοιχα προγράμματα ε- πέµβασης. 2) Μια σχολή που θα παράγει τα πιο πάνω στελέχη, καλύπτει ένα κενό στις υπάρχουσες ειδικότητες. Αυτό Οδηγεί σε μια καλύτερη προσαρμογή της πανεπιστημιακής παραγωγής, συνολικά, στις απαιτήσεις της αγοράς εργασίας και κάνει πιο αποτελεσματικό το σύστημα της ανώτατης εκπαί- δευσης. Για ένα μεταβατικό διάστημα, εύκολα θα µπορούσε να δει κανείς αποφοίτους κορεσμένων κλάδων, σχετικών πάντως pa 10 αντικείµενο των σπουδών της σχολής στην οποία αναφερόµαστε, αρχιτέκτονες π.χ. ή Οι- 69 κονομολόγους, να συμπληρώνουν τις σπουδές τους στη σχολή αυτή, ώστε να είναι σε θέση να καλύψουν τις νέες απαιτήσεις του τομέα διαχείρισης του χώρου. 3) Τέλος, p1u σχολή διάχείρισης του χώρου, συμβάλλει στην ολοκλή- ρωση ενός βασικού κορµού σχολών παραγωγικής κατεύθυνσης που από- τελούν έναν από τους πυρήνες του Θεσσαλικού Πανεπιστημίου. Και αυτό είναι πολύ θετικό για ένα πανεπιστήμιο που πρωτοϊδρύεται, γιατί δεν ξεκι- νά αποσπασματικά αλλά pa ολοκληρωμένες επιστηµονικές περιοχές. Θα έχει έτσι τις προύποθέσεις για ευρύτερη πληροφόρηση, πληρέστερη έρευ- να, αποτελεσματικότερη αξιοποίηση της υποδοµής κλπ. Και ακόμη, από αυτό τον πυρήνα της παραγωγικής σχολής μπορούν να προκύψουν νέες κατευθύνσεις και νέες ειδικότητες, ενισχύοντας τον υπερ-τοπικό χαρα- κτήρα του πανεπιστημίου και εδραιώνοντας τη θέση του ανάμεσα στα άλ- λα πανεπιστημιακά ιδρύματα. Αν αυτές οι υποθέσεις απαντούνται καταφατικά, και νομίζω ότι αυτό συµβαίνει, τότε η σκοπιµότητα ίδρυσης μιας σχολής, ας την πούμε «δια- χείρισης του χώρου», ενταγµένης στο Θεσσαλικό Πανεπιστήµιο, είναι πρόδηλη. Βεβαίως, από εδώ και πέρα χρειάζεται εξαντλητική αναλυτική μελέτη για να προσδιορισθεί pa quiBa1u o χαρακτήρας και το περιεχόµε- νο αυτής της σχολής. Σας ευχαριστώ Πρόεδρος: Παρακαλώ τον K. Φράγκο να πάρει τον λόγο. Χ. Φράγκος (Καθηγητής Πανεπιστηµίου Ιωαννίνων): Προηγήθηκαν οι δύο συνάδελφοι, που Οπωσδήποτε µίλησαν με p1u διαφορετική γλώσσα απ' ό,τι θα μιλήσω εγώ και, όπως θα δείτε, η διαφορά θα είναι φανερή χω- ρίς όµως στο βάθος να υπάρχει διαφωνία σε όσα εξέθεσαν προηγουμένως. Αυτό µου δίνει την δυνατότητα να σκεφθώ ότι, σε μια πρώτη διαπί- στωση, ο πρώτος πυρήνας που θ' αρχίσει στον Βόλο, θα πρέπει οπωσδήπο- τε να περιέχει και μια άλλη διάσταση, εκτός από εκείνη την διάσταση που διαφάνηκε pa 10v τρόπο που εκτίθενται τα προβλήµατα" ότι αντιπροσω- πεύει κάτι άλλο, αυτό που λέµε τεχνολογική, όχι τεχνοκρατική διάσταση. Μετά από αυτή την παρατήρηση που δημιουργήθηκε μετά από όσα α- κούστηκαν σήμερα, θα σας παρουσιάσω τις σκέψεις που έκανα για την λειτουργία των παιδαγωγικών τμηµάτων και την επιμόρφωση των εκπαι- δευτικών και οπωσδήποτε, όταν λέω «λειτουργία», εννοώ περισσότερο 70 «λειτουργικότητα» µέσα στον γενικότερο πανεπιστηµιακό χώρο. Η μυθολογία αναφέρει ότι το πρώτο, ανώτατου επίπεδου, σχολείο για ήρωες ιδρύθηκε εδώ στην περιοχή του Βόλου, πάνω στο Πήλιο, από το σο- φό δάσκαλο και γιατρό Κένταυρο Χείρωνα, που κοντά του μαθήτευσαν ο Ηρακλής, 0 Ιάσονας, ο Αχιλλέας, Ο Ασκληπιός και άλλοι μυθικοί ήρωες ή ημίθεοι. Από την ιστορία επίσης ξέρουμε ότι, στις Μηλιές, στη Ζαγορά και σ' αλλά πηλιορίτικα ή θεσσαλικά χωριά, υπήρχαν φημισμένα σχολεία στην περίοδο κυρίως της διαμόρφωσης του νεοελληνικού κοινωνικού χώρου. Για την παιδαγωγική, εξάλλου, επιστή μη ο Βόλος παρουσιάζει εξαιρε- τικό ενδιαφέρον, γιατί, pa την πρωτοβουλία του Δηµοτικού ΣύμβουλΟυ Σαράτση, λειτούργησε με τον Αλέξανδρο Δελμούζο το 1908-1911 το Ανώ- τερο Παρθεναγωγείο, στο ΟπΟίο πρωτοδιδάχθηκαν η δηµοτική γλώσσα, τα αρχαία ελληνικά από µετάφραση και έγιναν όλες οι λεγόμενες καινοτο- μίες της μεταρρύθμισης του 1976. Πρόκειται για την πρώτη συµμετοχή της τοπικής αυτοδιοίκησης στην ανανέωση της παιδείας. Με βάση λοιπόν τους μύθους, τις παραδόσεις και τις ιστορικές μνή- pag, εύκολα κανένας θα έμπαινε στον βερμπαλιστικό πειρασμό να υπο- στηρίξει αµέσως ότι σ' αυτό τον τόπο, τον γεµάτο µύθους, Θρύλους και πα- ραδόσεις, πρέπει να ιδρυθεί πανεπιστήµιο που να περιλαμβάνει παιδαγωγι- κά τµήματα. Πρέπει όµως να πούμε ότι τα πανεπιστήμια και τα τµήµατα δεν ιδρύονται όπου υπάρχουν µνήμες μόνο διδασκαλίας αλλά εκεί όπου συντρέχουν στο παρόν λόγοι οικονομικοί, κοινωνικοί και πολιτιστικοί, που εξυπηρετούν τον λαό. Τα εκπαιδευτικά ιδρύματα δεν χτίζονται μόνο pa 11g αναµνήσεις. Ωστόσο, οι µύθοι, οι θρύλοι και η ιστορία συντελούν, ό- χι βέβαια να προσδιορίσουν, αλλά να προσδώσουν στα νέα εκπαιδευτικά ιδρύματα κάποιο έντονο συναισθηµατικό χρωµατισμό, πολιτιστικού ρυθ- μό και, τελικά, ιδεολογικό θωρακισμό, ανάλογα με τις πολιτικοκοινωνι- κές συνθήκες, οι οποίες και το εξοπλίζουν. Για την ίδρυση του Θεσσαλικού Πανεπιστηµίου και ιδιαίτερα την έν- ταξη παιδαγωγικών τµηµάτων, νοµίζω ότι συνυπάρχουν όλοι οι λόγοι που ανάφερα προηγουµένως. ΄Ετσι πιστεύω ότι τα νέα παιδαγωγικά τμήματα σε τούτον τον τόπο θα δουλέψουν pa παρΟντικΟύς ρυθμούς, θα διατηρή- σουν τις πάντοτε πρωτοπορειακές μνήμες του τόπου θα προωθήσουν τους µετασχηµατιστικούς τρόπους παραγωγής νέας γνώσης και νέων ποιοτι- κών μορφών ζωής. Σ' αυτό το σηµείο θα συμφωνούσα pa τον κ. Σβορώνο, που χθες έκανε την νύξη ότι το πανεπιστήμιο δεν αναπαράγει µόνο, αλλά προωθεί και την κοινωνική ζωή προς τα µπρος, προς τους νέους μετασχη- µατισµούς. Τουλάχιστον στην παιδαγωγική επιστήμη, αυτό έχει γίνει δε- κτό, ότι δηλαδή η εκπαίδευση έχει όχι µόνον αναπαραγωγικό αλλά και έν- 71 τονα μετάσχηματιστικό χαρακτήρα. Γι' αυτό τον χαρακτήρα μπορούμε να μιλήσουμε στη συζήτηση αργότερα. Τα παιδαγωγικά τµήματα δασκάλων και νηπιαγωγών που θα ιδρυ- θούν και στο Θεσσαλικό Πανεπιστήµιο, είναι μια τεράστια για τον τόπο μας καινοτομία και γι' αυτό δεν υπάρχει σχεδόν καμία πάράδοση δου- λειάς, όπως υπάρχει στα άλλα τμήματα. Είναι πραγματικά µια καινοτο- μία - και λυπάμαι που δεν είναι και ο κ. Ρόκος που φοβόταν χθες μη τυ- χόν και δεν αναγνωρίσουµε μερικά πράγματα που αναµφισβήτητα έχουν γίνει και κανένας δεν μπορεί να τα παραγνωρίσει και θα ήταν ανέντιμος άνθρωπος αν δεν τα αναγνώριζε αυτά τα πράγματα - να το ακούσει αυτό. Δεν έχουν λοιπόν μια παράδοση δουλειάς, όπως τα άλλα τµήματα που ξεπήδησαν από αντίστοιχες πανεπιστηµιακές σχολές. Αυτό το στοι- χείο αποτελεί, νοµίζω, αντίθετα απ' ότι θα πίστευε κάνένάς, εξυπηρετικά θετικό γεγονός για τη δημιουργία νέου τύπου πανεπιστημιακής γνώσης, νέου τύπου έρευνας και μάθησης, παρόλο που προκύπτουν άλλα προβλή- µατα για επίλυση. Οι παλιές πανεπιστηµιακές σχολές στον τόπο μας ήταν φορτωμένες και φορτισμένες με ποικίλες αλληλοεξαρτήσεις, ήταν δυσκίνητες και, προπαντός, δεν διέθεταν ορθή παράδοση στη διδασκαλία, στην ποιότητα σπουδών, στην έρευνα και στις εξετάσεις. Αυτό ήταν το ποιοτικά διάφορο που υπήρχε και πάµε µέσω των τμημάτων να το κάνουµε να λειτουργήσει τώρα. Αλλά το να το κάνουµε δεν σηµαίνει ότι έγινε κιόλας. Οι παλιές πα- νεπιστημιακές σχολές στον τόπο µας ήταν φορτωµένες και φορτισμένες µε ποικίλλες αλληλοεξαρτήσεις, όπως σας είπα, και ιδιαίτερα βέβαια σπουδαίο ρόλο και βασικό έπαιζαν οι εξετάσεις. Η διαδικασία αυτή, οι ε- ξετάσεις, είχαν γίνει το κύριο συστατικό της πάνεπιστηµιακής γνώσης, η οποία ήταν εισαγόμενη από το εξωτερικό υπό όρους, προϊόν και όχι παρα- γόμενο αγαθό από επιτόπιες διαδικασίες και για εντόπιες χρήσεις. "Ολη αυτή η κατάσταση προκαλούσε ένα είδος ενδημικής νοσηρότη- τας. Εκείνο όμως που κυρίως έλειπε από 10 πανεπιστημιακό γνωστικό σύ- στημά μας ήταν Οι µεθοδευμένες αξιολογικές εκτιμήσεις του παραγόμενου έργου και όλων των διάδικασιών μάθησης και διδασκαλίας, καθώς και Ο δεοντολογικός καθορισµός της επιστηµονικής και διδακτικής πορείας. "Ετσι, δεν ήταν δυνατόν, στα πανεπιστήμια µας, να χαραχθεί πορεία παιδαγωγικής κατεύθυνσης και ανατροφοδοτική, διορθωτική ή εναλλα- κτική χάραξη αυτής της πορείας καθώς και ποιοτικός έλεγχος των παρα- γόμενων αποτελεσμάτων. "Ελειπε, δηλαδή, από τους πάνεπιστημιακούς χώρους η συστηματοποιημένη παιδαγωγική διάσταση για την αξιολογική ε- κτίμηση και τον κοινωνικό προσανατολισμό εκπαιδευτικών αγαθών, σε ό- λες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Είχαμε εκπαιδευτικά ιδρύματα χωρίς 72 εκπαιδευτικές-παιδαγωγικές συνειδητοποιήσεις. Και αυτό συνέβαινε, γιατί Οι παιδαγωγικές κατευθύνσεις ήταν και εί- ναι ακόμά ανύπαρκτες σε ζωτικές περιοχές της επιστηµονικής κατάρτι- σης, όπως π.χ. στην τεχνική και τεχνολογική παιδεία, στην πολυτεχνική μάθηση, στις φυσικομαθηματικές περιοχές και αλλού, ή ήταν ισχνές και σφηνωµένες ανάµεσα στο βάρος μιας τυρρανικά εξιδανικευμένης έκτρω- ματικής ή λατινίζουσας αρχαιότητας και ενός τεχνοκρατικά διάσκευα- σμένΟυ επιστηµονισμΟύ, γερµανικής ιδεαλιστικής προέλευσης ή πραγμα- τιστικής αμερικανικής κατασκευής. Το πιο βάρυ όμως ήταν και είναι νομίζω ακόμα, ότι δεν έχει γίνει κά- τανοητός στα Α.Ε.Ι. της χώρας μας ο ρόλος της παιδαγωγικής εκτίµησης, μιας πρωταρχικής δηλαδή διαδικασίας μέσα από την οποία συντελείται η κοινωνική αποτίμηση για μετασχηματισµούς ανθρώπων από ανθρώπους και όχι από τεχνοκρατικά ή ορθολογιστικά κατασκευάσματα. Αυτό συμ- βαίνει γιατί οι περισσότεροι πανεπιστηµιακοί δάσκαλοι ούτε καν υποπτεύ- ονται 011 υπάρχει από την μια µεριά ένα επίπεδο γνώσης αφαιρετικής υφής και, παράλληλα, ένα άλλο επίπεδο γνώσης παιδαγωγικής υφής με το οποίο πραγματώνεται η μάθηση. Χωρίς την ύπαρξη αυτου του δεύτερου επιπέδου, δεν έχουμε δηµιουρ- γικό μετασχηµατισμό στη µάθηση, αλλά ξερή ανάκληση, αναπάραγωγή. Γι' αυτό λένε ότι το πανεπιστήμιο αναπαράγει. 'Οταν έχουμε αυτή την πρώτη εκτίμηση, τότε έχουμε αναπαραγωγή. Δεν έχουμε δημιουργικό με- τασχηματισμό στη µάθηση, αλλά ξερή ανάκληση, αναπαραγωγή και συσ- σωρευτικές γνώσεις «ατάκτως ερριμένας»' να ΘυμηΘώ και εγώ την αρ- χαιότητα, δεν την απαρνούμαι, αλλά, έτσι όπως δουλεύει, νοµίζω ότι μάλ- λον κακό κάνει στον τόπο και πρέπει αλλοιώς να δουλέψει η αρχαιότητα σ' εμάς τουλάχιστον τους "Ελληνες. Το παρήγορο όµως είναι ότι Οι σπουδαστές, οι φοιτητές και Ο διδα- σκαλικός κόσμος, 1u τελευταία κυρίως χρόνια, συνειδητοποίησαν, παρό- λες τις σκόρπιες ξεχειλίζουσες αµφισβητήσεις και υπεραπλουστεύσεις που παροπλίζΟυν τον επιστηµονικό δυναμισμό, ότι Οι απλές διοικητικές μετα- μορφώσεις, όταν δεν συνοδεύονται pa ποιοτικές αλλαγές, αλλαγές στην μάθηση, στη διδασκαλία, στη διαπροσωπική επικοινωνία και στην έρευ- να, καταλήγουν σε παραπλανητικές κατασκευές. Η τάση αυτή για αλλαγή ποιότητας στη μάθηση εκδηλώθηκε μέσα α- πό συγκεκριμένους στόχους για βαθειά επανεκτίμηση, εκδημοκρατικΟ- ποίηση της πολυδύναµης, πολυµερούς και καθόλου μονοδιάστατης γνώ- σης. Η τάση αυτή, μ' όλο που εκφράστηκε με διαισθητικούς και όχι από- λυτα συνειδητούς τρόπους, αποτελεί μια σημερινή πραγµατικότητα, γιατί τα αιτήµατα των φοιτητών, όπως εκφράστηκαν μέσα από την Ε.Φ.Ε.Ε. 73 και στον Πανεπιστηµιακό "Οµιλο, είχαν περιλάβει όχι p0vo την ποιότητα της γνώσης αλλά και την δημιουργία παιδαγωγικών τµηµάτων για δασκά- λους και νηπιαγωγούς, πράγµα που φαίνεται, όταν το δούµε επιφανειακά, να είναι µια απλή διεκδίκηση ενός κλάδου, των δασκάλων και νηπιαγω- γών, ενώ στην πραγµατικότητα τίθενται νέοι άξονες pa παιδαγωγικές δια- στάσεις στον Νόµο-πλαίσιο των Α.Ε.Ι. Αυτή την διάσταση, δεν την έχου- με συνειδητοποιήσει ακόμη, γι' αυτό και το τονίζω κάπως περισσότερο. Η ένταξη της ίδρυσης νέων παιδαγωγικών τµημάτων στα Α.Ε.Ι., µε το άρθρο 46 του Νόμου 1268/82, δεν είναι επένθετη τροποποιητική τακτο- ποίηση ενός συνδικαλιστικού αιτήματος, αλλά µια πρώτη αναγνώριση, μέσα στο καταστατικό χάρτη για τα Α.Ε.Ι., της ανατροπής των φραγμά- των που χώριζαν ως τώρα εκπαιδευτικούς της προσχολικής, δημοτικής και µέσης παιδείας και αναγνώριση της παιδαγωγικής επιστηµονικής κα- τάρτισης των δασκάλων και νηπιαγωγών που απευθύνονται σε όλα τα Ελ- ληνόπουλα. Είναι Ο µόνος εκπαιδευτικός κλάδος που απευθύνεται στο σύ- νολο των παιδιών της Ελλάδας. Στην μέση παιδεία δεν θα πάνε όλοι, 10 i- 510 010 λύκειο, στο πανεπιστήµιο δεν θα πάνε όλοι. Από το δηµοτικό, θα περάσουν οπωσδήποτε όλοι. Είναι λοιπόν μια πρώτη μορφή λαϊκής κα- τάρτισης. Αλλά και από την άλλη μεριά, είναι και ένα άνοιγμα του πάνεπι- στημίου, όσο και αν δεν έχει κατανοηθεί ακόμα και από υπεύθυνους παρά- γοντες, προς παιδαγωγικές αλλαγές στους τρόπους προσφοράς, παραγω- γής και αφοµοίωσης της γνώσης, της έρευνας και της δηµιουργικής µάθη- σης, που αποδιώχνει τον σχολαστικισµό, τον κλασικό ιμπεριαλισμό πρέ- πει να αναγνωρίσΟυμε ότι υπάρχει ένας κλασικός ιµπεριαλισμός στην παι- δεία μας, ένας τρομερά μεγάλος φιλολογισμός, ένας αυταρχισµός, µια ξε- ρή αποµνημόνευση, µια λατρεία των τύπων και του «άτάφου νεκρού», ό- πως έλεγε o Γληνός, και µια φρονιµατιστική αναπαραγωγή συντηρητικού ή και προοδευτικού τύπου. Στην ουσία, 0 παιδαγωγικός προγραµματισµός και µετασχηματισμός της γνώσης αποτελεί μια µορφή αναγκαίας προβάθμίδας και πρωτοβαΘμί- δας για τη κοινωνικοποίηση της γνώσης. Η κοινωνικοποίηση της γνώσης δεν γίνεται με το να χρησιμοποιήσουμε όρους κοινωνιολογικούς ή οικονο- μικοτεχνικούς, αλλά όταν κάνουμε την γνώση, µέσω των παιδαγωγικών μετασχηματιστικών μηχανισμών και συστημάτων, αφομοιώσιµη σε πλά- τειά στρώματα και όταν αποφύγουµε τη γραμματοδασκαλική φιλολογική μορφή pa την οποία παρουσιάζεται σήµερα πολύ συχνά στα πανεπιστήμια. Η ύπαρξη λοιπόν των παιδαγωγικών τµηµάτων σ' όλα τα Α.Ε.Ι. δια- µορφώνει όχι μόνο δυνατότητες προετοιµασίας δασκάλων και νηπιαγω- γών pa πανεπιστημιακή κατάρτιση, αλλά και τρόπους εκδημοκρατισμού της μάθησης, καθώς παρεµβάλλει δημιουργικές και κοινωνικά παραγωγι- 74 κές διαστάσεις στο διεπιστηµονικό πνεύμα από το οποίο είναι διαποτισμέ- νη η πραγματική και όχι φιλολογική παιδαγωγική επιστήμη. Η πράγματι- κή παιδαγωγική επιστήμη είναι διεπιστημονική και όχι μόνον φιλολόγου- σα. Η παιδαγωγική, εξάλλου, διάσταση 100 νέου Νόµου-πλαισίου δεν φαίνεται μόνο από την ίδρυση των παιδαγωγικών τμημάτων, αλλά και α- πό πολλές αλλες διατάξεις, όπως και από το συνυπολογισμό του χρόνου και του ποιού διδασκαλίας κατά την εκλογή ή προαγωγή µελών του Δ.Ε.Π. Για όλους αυτούς τους λόγους νομίζω ότι δεν πρέπει να παραποιή- θεί με άμεσες ή έμμεσες κάταστρατηγήσεις η λειτουργία αυτών των Τμηµάτων με τη διόγκωση π.χ. του κλασσικού φιλολογισµΟύ που εκδη- λώνεται στις μέρες μας ως ιμπεριαλιστικός απορροφητήρας ή καταπάτη- τικός οδοστρωτήρας χάρις στα στηρίγματα που διάθέτει στο καθηγητικό κυρίως κατεστημένο, συντηρητικό ή προοδευτικό, ή pa την υποβάθµιση των παιδαγωγικών τμημάτων γιατί δεν θα διαθέτουν παρά μόνο λέκτΟρες και επίκουρους, οπότε έχουμε µια απλή µετατοπΟίηση των παιδαγωγικών ακαδημιών. Αυτή η μεταποίηση των πάιδαγωγικών ακαδημιών πρέπει ν' αποφευχθεί. Με βάση λοιπόν όσα ανέφερα προηγουμένως, βγαίνουν νοµίζω δύο βασικές λειτουργικές αρχές για τα παιδαγωγικά τμήµατα των νηπιαγωγών και των δασκάλων: 1η αρχή: Τα παιδαγωγικά τµήματα δασκάλων και νηπιαγωγών δεν πρέπει να είναι απομακρυσμένα από τον κοινωνικό χώρο μέσα στον ο- ποίον παράγουν γνώση, μεταφέρουν τρόπους ζωής και πολιτιστικής συμ- περιφοράς, μέσω κυρίως των διδασκόντων και διδασκοµένων. Υπάρχει δηλαδή μια ειδικής ποιότητας γνώση, που παράγεται μέσα από τα παιδα- γωγικά τμήματα, η ΟπΟία ποιότητα γνώσης πρέπει να συνυπάρχει pa 001- 0pav00g όρους που καλύπτουν τις επιστημονικές απαιτήσεις αυτού του κλάδου. Από την άλλη μεριά, τα παιδάγωγικά τμήματα δέχονται άµεσες επι- δράσεις από το κοινωνικό περιβάλλον, μέσα στο 071010 είναι ενταγμένα και έτσι δεν είναι απομονωµένα. Η θέση αυτή εναρμονίζεται με τις σύγ- χρονες παιδαγωγικές θέσεις, σύμφωνα pa 11g οποίες τα σχολεία λειτουρ- γούν μέσα στην κοινωνία, για την ανέλιξη της κοινωνίας και από ρυθμιστι- κές κινήσεις που εκδηλώνονται ως Θέση η άρνηση από κοινωνικούς παρά- γοντες. Η παλιά μορφή του ρομαντικού σχολείου μέσα στο δάσος, όταν ο λύ- κος δεν είναι εκεί, έχει εγκαταλειφθεί και επιδιώκεται οι σχολικές εγκατα- στάσεις να βρίσκονται ανάμεσα στα σπίτια και στους ανθρώπους. Ο πει- ραματισµός εξάλλου δημιουργίας πανεπιστημιακής ζώνης (campus) έξω u- 75 πό την πόλη, κατά τα πρότυπα της βιομηχανικής ζώνης, υπήρξε για τον τόπο µας τρομερά καταστρεπτικός. Και έχουμε μια περίπτωση στα Γιάν- νενα, που 18 χρόνια παλεύουν να κάνουν μελέτες, κτίρια µεγάλα κλπ. και όχι να διαμορφώσουν τον πανεπιστηµιακό χώρο. Οι πανεπιστημιακές εγκαταστάσεις μοιάζουν σαν μια «έρημη χώρα». Πηγαίνετε στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας μετά τις 2 το μεσημέρι. Δεν θα βρείτε άνθρωπο. Πηγαίνετε ύστερα από 20 χρόνια, που κατά τις µελέτες θα έχει ολοκληρωθεί το περίφηµο campus 100 Πανεπιστηµίου Ιωαννίνων, κληροδότημα της Μητροπόλεως Ιωαννίνων, του τότε Μητροπολίτη Ιωαν- νίνων και νυν πάσης Ελλάδος, δεν θα βρείτε άνθρωπο. Ως συνέπεια αυτής της αρχής, για το Θεσσαλικό Πανεπιστήµιο απορ- ρέει ότι τα παιδάγωγικά τµήµατα πρέπει να λειτουργήσουν στο Βόλο, ώ- στε να έχουν, διδάσκοντες και διδασκόµενοι, καθηµερινή εμπειρία στα κοινά και όχι «πειραµατικά» σχολεία. Η επικοινωνία του Παιδαγωγικού Εργαστηρίου των Ιωαννίνων pa K01- νά σχολεία της πόλης έδωσε θαυμάσια, νοµίζω, αποτελέσµατα στους φοι- τητές για τις πρακτικές ασκήσεις και τη συμμετοχή στην έρευνα. 2η αρχή: Τα παιδαγωγικά τμήματα πρέπει να είναι ενσωματωμένα, ό- χι μόνο διοικητικά αλλά και χωροταξικά, στον ίδιο χώρο που θα βρίσκε- ται o κύριος όγκος των πανεπιστημιακών μονάδων, ώστε να λειτουργούν ως αποδέκτες και τροφοδότες, σε σχέση με τις άλλες πανεπιστημιακές µονάδες και να διάμορφώνεται το διεπιστημονικό πνεύμα, στοιχείο τόσο απαραίτητο για την παιδαγωγική επιστήμη. Με τον τρόπο αυτό, το διδακτικό προσωπικό των πάιδαγωγικών τμη- μάτων θα επικοινωνεί pa τα άλλα τµήματα και, προπαντός, οι μελλοντι- κοί δάσκαλοι δεν Θα είναι αποµονωµένοι από τους άλλους φοιτητές, πράγ- µα που επιδιώχθηκε σε µεγάλη έκταση ως τώρα pa τον εγκλεισµό κυριολε- κτικά των σπουδαστών στις παιδαγωγικές ακαδημίες, ώστε να συνηθί- σουν οι «τρόφιμοι» στην απομόνωση, στην υποταγή και στο «επίδομα ερη- μίας», γιατί χρειάζεται επίδομα ερηµίας στους δασκάλους που πηγαίνουν στα ερηµικά χωριά. - Ma όσα είπα προηγουμένως, φάνηκε νομίζω καθαρά ότι η παραγωγή παιδαγωγικής γνώσης και έρευνας στα παιδαγωγικά τμήματα δεν μπορεί να πραγµατοποιηθεί παρά µόνο αν υπάρχει διαλεκτική συνάρτηση και συ- νάφεια ανάµεσα στον ιδιαίτερο κοινωνικοοικονομικο χώρο και τους πα- ράγοντες παραγωγής σύγχρονης γνώσης. Η λύση αυτή, εξάλλου, δεν απο- κλείει την παιδαγωγική ακτινοβολία και προς τις κοντινές γύρω πόλεις και προς τη Θεσσαλονίκη και προς τη Λαμία, την Καρδίτσα ή την Καλαµ- πάκα. Πιστεύω ότι, για τον σηµερινό εκπαιδευτικό, για το δάσκαλο ιδιαίτε- 76 ρα, η πόλη του Βόλου προσφέρει τη σύγχρονη μορφή πόλης και σύγχρονη µορφή έκφρασης ζωής. Και δεν είναι η γεωργοκτηνοτροφική περιοχή από την οποία παράγονταν 0 παλιός δάσκαλος, ο παλιός τύπος που έπρεπε να μάθει να χορεύει, να µάθει να ντύνει τα παιδιά τσολιάδες για την 25η Μάρ- τίου. Η ίδρυση των παιδαγωγικών, όμως, τμημάτων διαμορφώνει µια νέα κατάσταση στο χώρο της γενικής παιδείας και ειδικότερα στη δηµοτική εκπαίδευση. Οι πρώτοι πτυχιούχοι των τμημάτων αυτών Θα βγουν το 1988, αλλά ήδη υπάρχουν σήμερα 40 περίπου χιλιάδες δάσκαλοι και νηπιαγω- γοί, που βγήκαν από τις παλιές παιδαγωγικές ακαδημίες, όπου η κατάρτι- ση ήταν ελλειπέστατη. Κι αν ακόμα 1u νέα παιδαγωγικά τμήματα επαν- δρωθούν αµέσως και αρχίσουν να λειτουργούν κανονικά από το 1984-85, όπως καθορίσθηκε pa πρόσφατο Προεδρικό Διάταγμα, έχει υπολογισθεί ότι θα φθάσουμε στις πρώτες δεκαετίες του 2100 αιώνα για να επανδρω- θούν τα σχολεία με τους νέους πτυχιούχους. Θα υπάρχει, λοιπόν, p1u µορφή επαγγελματικής, μορφωτικής και επι- στημονικής ανισότητας, η οποία θα έχει άμεσες επιπτώσεις στους µαθητές των δημοτικών σχολείων, καθόσον θα μπαίνουν οι νέοι πτυχιούχοι δάσκα- λοι και θα παραµένουν οι άλλοι που έχουν βγει από τις παιδαγωγικές ακα- δημίες. "Ετσι λοιπόν τίθεται προς άμεση αντιµετώπιση το πρόβλημα της επι- μόρφωσης και ενσωμάτωσης των εκπαιδευτικών που υπηρετούν σήμερα, ώστε να διοχετευθούν γρήγορα στα σχολεία δάσκαλοι και νηπιαγωγοί με επιστηµονική κατάρτιση. Οι υπάρχουσες ΣΕΛΔΕ (Σχολές Επιμόρφωσης Λειτουργών Δημοτικής Εκπαίδευσης) δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν πα- νεπιστηµιακούς σκοπούς, γιατί λειτουργούν ως παραρτήματα των παιδα- γωγικών ακαδημιών. Η επιµόρφωση, μετεκπαίδευση και ένταξη, λοιπόν, των δασκάλων και νηπιαγωγών, που υπηρετούν σήµερα, πρέπει να γίνει από τα ιδρυόμενα παιδαγωγικά τμήματα. Στην περίπτωση του Θεσσαλικού Πανεπιστημίου, που έχει έδρα το Βόλο, και όπου τα παιδαγωγικά τμήματα Θα λειτουργή- σουν στην πόλη του Βόλου όπως είπαμε, υπάρχει η δυνατότητα να χρησι- μοποιηθούν απλώς οι εγκαταστάσεις της Παιδαγωγικής Ακαδημίας της Λάρισας, για την άµεση επιμόρφωση και ένταξη των δασκάλων στην επι- μορφωτική στάθμη που θα δημιουργήσουν τα νέα τµήµατα και οι εγκατα- στάσεις της Σχολής Νηπιαγωγών Καρδίτσας, για την άµεση επιµόρφωση και ένταξη των νηπιαγωγών. Αυτό είναι ένα τεράστιο πρόβλημα και δεν πρέπει να παραγνωρισθεί. "Ετσι, τα παιδαγωγικά τµήµατα του Βόλου θα δημιουργήσουν επιµορ- φωτικές βαθμίδες μετακπαίδευσης σε δύο άλλες πόλεις της Θεσσαλίας (ο- 77 πωσδήποτε στη Λάρισα και στην Καρδίτσα) και, μέσω αυτών των πόλεων, pa μικρές και ευέλικτες μονάδες επιµόρφωσης, µπορούν να δημιουργή- σουν συντομότατα μεγάλο αριθµό, μορφωτικά και επιστηµονικά ισοβαθ- µισµένων εκπαιδευτικών του δηµοτικού και του νηπιαγωγείου, pa ανάλο- γη προς τα πανεπιστήµια παροχή μονάδων µάθησης, όπου θα συνυπολογι- σθεί και ένας συντελεστής ως χρόνος άσκησης. Η μορφή αυτή ρύθµισης έχει γίνει σε άλλες χώρες που επεδίωξαν την άµεση ανύψωση της µορφωτικής στάθµης μιας βαθμίδας εκπαίδευσης. Το Θεσσαλικό Πανεπιστήµιο, σε συνεργασία και με το Πανεπιστήµιο Θεσσαλονίκης, μπορεί να καλύψει με επιµορφωτική κατάρτιση και µετεκ- παίδευση το προσωπικό που υπηρετεί σήμερα στο χώρο της Θεσσαλίας και της Κεντρικής Ελλάδας. Τα επιμορφωτικά εξάλλου κέντρα της Λάρι- σας και της Καρδίτσας, µε τον τρόπο αυτό, θα δηµιουργήσουν τις πρώτες προύποθέσεις και τους πρώτους πυρήνες για τη δηµιουργία µεταπτυχια- κής σπουδής στα παιδαγωγικά. Η μεταπήδηση από τη προπτυχιακή στη µεταπτυχιακή σπουδή στον τόπο pug σε ορισμένα πράγματα Θα πρέπει να γίνει ίσως µ' ένα βαθμιαίο τρόπο και όχι απότομα. Η συνάφεια επίσης αυτή των παιδαγωγικών τµηµάτων του Βόλου pa άλλες πόλεις, άλλους χώρους, άλλες ανάγκες, άλλες µορφές παροχής και παραγωγής μάθησης, θα συντελέσει να δηµιουργηθούν Οι προύποθέσεις για τη δημιουργία όχι μονοδιάστατων τμημάτων, αλλά πολυδιάστατων μονάδων, που θα εκπληρώνουν και ευρύτερους κοινωνικούς σκοπούς. Κυρίες και κύριοι, Το σχολείο του ζωόμορφου σοφού Χείρωνα ανάδειξε, σύµφωνα με τη µυθολογία, πολλούς ήρωες. Σήµερα ζούμε σε µια εποχή απομυθοποίησης. Καιρός είναι λοιπόν να πάψουµε να ζητούμε από τους δάσκάλους να πραγ- ματοποιήσουν άθλους, όπως οι παλιοί ήρωες. Ας τους δώσουμε 1u µέσα και τους τρόπους να μορφωθούν καλύτερα, για να μορφώσουν καλύτερα τα παιδιά του λαού. Να ένας τρόπος για να εκπληρώσει το πανεπιστήμιο τον κοινωνικό ρόλο του. Σας ευχαριστώ Πρόεδρος: Ο χρόνος βέβαια µας δημιουργεί προβλήματα στη συζήτη- ση. Πάντως μπορούµε να έχουµε µία πρώτη συζήτηση πάνω στις τρεις πρώτες ενότητες και ενδεχοµένως να προκύψει η ανάγκη αργότερα να a- πανέλθουμε. 'E101, αν κάποιος από τους συναδέλφους νομίζει ότι θα είχε να κάνει κοινές παρατηρήσεις, μπορεί να πάρει το λόγο. Δηλαδή, προτεί- νω να περιορίσουμε τη συζήτηση πάνω στο περιεχόµενο των τριών πρώτων εισηγήσεων που ακούσαµε και να µη τη γενικεύσουµε πάνω στο θέµα όλης 78 της πρωϊνής συνεδρίασης. Τον λόγο έχει ο K. Φατούρος. Φατούρος: Είχαν έναν ενθουσιασμό Οι συνάδελφοι, και αυτό είναι ένα πολύ σηµαντικό στοιχείο, ένα γνώρισμα και ένας παράγοντας. Αλλά είχαν και κάτι άλλο πολύ πιο σηµαντικό, μια φυσικότητα, μια φυσική a711— χειρηματΟλογία, ότι οι παιδαγωγικές σχολές δεν μπορεί να είναι μεταποίη- ση της παιδαγωγικής ακαδημίας, ότι ο Βόλος έχει τις τεχνικές, τις ιστορι- κές και τις κοινωνικές δυνατότητες να στήσει το Πανεπιστήμιο του. Πρέπει να ομολογήσω - αλλά φοβάμαι μήπως πέφτω σε παγίδα των προσωπικών μου προθέσεων - τη βεβαιότητα. Εδώ μοιάζει σαν πολιτική εξαγγελία, αλλά δεν είναι. Δημιουργείται η βεβαιότητα ότι δεν υπάρχει κα- μία περίπτωση το Θεσσαλικό Πανεπιστήμιο να µην είναι γρήγορα ένας χώρος πραγµατικής εκπαίδευσης και vu μην είναι ένα περιθωριακό περι- φερειακό ίδρυμα. Αυτή η βεβαιότητα δεν µοιάζει να είναι µόνο αποτέλεσμα της ποιότη- τας των εισηγήσεων. Φαίνεται ότι η ίδια η περιοχή της Θεσσαλίας, η γεω- γραφική, η ιστορική και η κοινωνική της πράγµατικότητα, είναι τόσο φορ- τισμένη, υπάρχουν τόσοι παράγοντες και τόσα Θετικά στοιχεία, που Οδη- γΟύν σχεδόν pa απόλυτη βεβαιότητα 0‘ ένα πολύ δυναμικό εκπαιδευτικό, κοινωνικό οργανισμό. Οι παρατηρήσεις που έκανε 0 K. Φράγκος είναι πάρα πολύ χρήσιμες και πολύτιµες. Και δεν μπορεί v0 οπισθοχώρήσει κανείς 071‘ αυτές τις γενι- κές αρχές που έβαλε σ' αυτή την ενσωµάτωση και την ανάπτυξη των παι- δαγωγικών επιστημών στο πανεπιστήμιο. Είναι πραγµατικά µια επανά- στατική στιγµή για την παιδαγωγική στην Ελλάδα. Και όπως το είπε πάρα πολύ ωραία ο κ. Φράγκος, δεν είναι μόνο για την παιδαγωγική επιστήμη της νηπιακής ή της βρεφικής ηλικίας το ενδιαφέρον, αλλά γενικότερο, για δύο δραματικούς λόγους: Ο ένας είναι γιατί απευθύνεται πραγματικά σε όλο τον πληθυσµό της Ελλάδας. "Ολοι θα περάσουν από το δημοτικό. Είναι πραγμάτικά το κρι- σιμότερο εργαλείο για οποιασδήποτε κατηγορίας πολιτισµό. Και το δεύτερο στοιχείο, που παρουσίασε ο καθηγητής Φράγκος, ή- ταν ότι η παιδαγωγική επιστήμη δεν είναι µόνο για 10 δημοτικό, αλλά ενυ- πάρχει στην παιδαγωγική πλευρά του να διδάξεις τεχνολογία, ηλεκτρονι- κή ή του να διδάξεις φυσική η αρχιτεκτονική ή οτιδήποτε άλλο. Οι δυσκολίες θα είναι πολύ σημαντικές, αλλά το ίδιο το γεγονός ότι η εκκίνηση έγινε και ενσωματώνεται πια µια νέα προοπτική και μια νέα ά- ποψη και Ολοκληρώνεται ή πραγματοποιείται για πρώτη φορά Ο κοινωνι- κός ρόλος μέσα στα πανεπιστήμια είναι επίσης πολύ σηµαντικό. Θα ήθελα να συνδέσω τα ζητήµατα που έχουν σχέση με την εκπαίδευ- 79 ση όχι µόνο ως λειτουργία αναπαραγωγική, αλλά µετασχηματιστική. O K. Σβορώνος χθες το είδε και με μία άλλη διάσταση, ότι είναι επαναστατική η εκπαίδευση και επαναστατική η γνώση. Γι' αυτό, άλλωστε, τη γνώση προσπαθεί κανένας να την έχει υπό περιορισµό ή μέσα 010 περιορισμένα παιδαγωγικά ιδρύµατα, γιατί ακριβώς έχει μια επάναστατική διάσταση. Και μπορεί και επαναστάτες ακόµα να φοβούνται την επανάσταση της γνώσης. Να ονοματίζΟυν µε μεγαλοπρεπείς όρους την εξέλιξη της επιστή- µης, την ανάγκη για πάνεπιστήµιο. την ανάγκη για έρευνα, αλλά να κά- νουν ό,τι µπορούν για να την περιορίσουν, γιατι η ίδια η γνώση και έρευνα θα βγεί έξω από τις προδιαγραφές και από τις προθέσεις των πολιτικών που την κάθορίζουν. Είναι ανάγκη αρχιτέκτονες, Οικονομολόγοι, γεωγράφοι, νοµικοί όχι απλώς να περάσουν ένα μετεκπαιδευτικό σεμινάριο τριών εβδομάδων, αλ- λά να περάσουν από µία σχολή, από ένα ολοκληρωµένο, πολύπλευρο σύ- στημα εκπαιδευτικό, που θα μιλάει και θα συζητάει για τα ζητήματα της διαχείρισης του χώρου. Θέλω να ξεχωρίσω αυτά τα εκπαιδευτικά σεμινάρια, αυτά τα κυκλά- κια των 2 εβδοµάδων, των 15 ημερών, των 2 µηνών, που πραγματικά δεν είναι παιδευτικές διαδικασίες. Είναι μια απονοµή κάποιας ειδικότητας για ανάγκες επαγγελµατικές ή για να ικανοποιηθούν φορμαλιστικές απαιτή- σεις. Αυτό πΟυ χρειάζεται είναι αυτή η ολοκληρωµένη διαδικασία γνώσης. Και τέτοια συζητάει ο Νίκος 0 Παπαμίχος, για προγράµµατα, για διαχείρι- ση του χώρου, από τα οποία μετά από έξι μήνες, αλλά και από ένα και δύο χρόνια, αρχιτέκτονες, πολιτικοί µηχανικοί, τοπογράφοι, δικηγόροι, οικο- νομολόγοι θα έχουν πραγμάτικά μια καινούργια γνώση και µια δυνατότη- τα να µετασχηµατίσουν το χώρο, καθώς η γνώση θα έχει µετασχηματίσει και τη δική τους την άποψη. Μια τέτοια κατεύθυνση δίνει και απάντηση, και το είπε νοµίζω ο κ. Παπαμίχος, στο αν θέλουμε σχολή τέτοια ή τέτοια. Αν δεν είναι προπτυ- χιακή, ας είναι από την αρχή μια µεταπτυχιακή, αλλά με πυκνότητα γνω- στικής ύλης και εκπαίδευση όπου θα δίνεται αυτή η κατεύθυνση. Δεν χρειάζεται το Πανεπιστήμιο, από την πρώτη μέρα που θα ιδρυθεί, να έχει ορισμένους προπτυχιακούς κύκλους. Μπορεί ν' αρχίσει pa προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς. Μπορεί την ίδια στιγμή ν' αρχίσουν οι μεταπτυχια- κές σχολές και οι μεταπτυχιακοί κύκλοι σπουδών. 'Evug 071’ 00100g, 710- pu πολύ χρήσιμος, για τους λόγους που είπε Ο K. Παπαμίχος, είναι η δια- χείριση του χώρου. Και το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή 0a ολόκληρη την Ελ- λάδα δεν έχουµε τέτοιες κατευθύνσεις, το ότι θα τις έχει σε μοναδικότητα το Θεσσαλικό Πανεπιστήμιο, Θα είναι µια ιδιαιτερότητα που θα προσφέρει 80 ποιότητα και δύναμη στο Πανεπιστήµιο. "Ετσι, ένα πρώτο τεχνικό συµπέ- ρασμα μπορεί να είναι ότι δεν είναι ανάγκη να είναι µόνο προπτυχιακές σχολές αυτές που θα ιδρυθούν, αλλά μπορούν να λειτουργήσουν αµέσως και μεταπτυχιακοί κύκλοι. "Ενα δεύτερο χρήσιμο στοιχείο πρέπει να είναι πιθανές ιδιαιτερότητες στο ίδρυµα αυτό, στο καινούργιο Πανεπιστήμιο. "Ενα τρίτο είναι ότι δεν πρέπει κανείς σε καµία στιγµή να οπισθοχώ- ρήσει από την ποιότητα της εκπαίδευσης που θα δοθεί, για κανένα λόγο και για καµία στιγμή. Μπορεί πιθανόν να είναι θανατηφόρο ξεκίνημα για το Θεσσαλικό Πανεπιστή μιο, όπως και για άλλα πανεπιστήμια, αν ξεκινή- σει με ανάποδες συνθήκες, που όχι μόνο δεν θα μπορέσουµε τελικά να προχωρήσουµε στο Πανεπιστήμιο, αλλά θ' αποθηκεύσουμε στις μνήµες των Ελλήνων ένα αρνητικό πρόσωπο για το τι είναι πανεπιστήµιο. Θα ξε- κινήσουν pa την εντύπωση ότι δεν είναι τελειωμένα τα πράγµατα στο Βόλο και στη Λάρισα. Δεν θα έχουν καθηγητές. Δεν θα έχουν τη δυνατότητα v0 παραδώσουν μαθήματα. Δεν θα Θέλουν οι φοιτητές εκείνα δουλέψουν. Θα πηγαίνουν μόνο την Τρίτη και Τετάρτη, όσοι είναι κοντά, pa µηχανάκια. Στόλοι από μηχανόβιους θα καταπλέουν πιθανώς από τις διάφορες περιο- χές. Αυτά όλα μπορεί να δημιουργήσουν μία τελείως αρνητική εντύπωση για τον καινούργιο αυτόν πανεπιστημιακό χώρο. Δίνει ο κ. Φράγκος έμ- φαση στην πάιδάγωγική επιστήμη παντού και όχι μόνο στις παιδαγωγικές σχολές. Στο διάστημα που θα υπάρξει ανάμεσα στη στιγµή που θα βγει το προ- εδρικό διάταγμα και στη στιγμή που Θ' αρχίσει να λειτουργεί, θα πρέπει να είναι ένα διάστημα ενός χρόνου, έξι µηνών. "Ενα διάστηµα µιας επανα- στατικής εγρήγορσης, αλλά και συστηματικής εξαντλητικής δουλειάς, τε- χνοκρατικής εντέλειας, σαν να επρόκειτο κανένας να στείλει ένα διαστη- μόπλοιο προς τον 'Αρη. Δεν άκουσα την εισήγηση του κ. Κωτσιόπουλου, ξέρω όμως από πριν τη θεωρητική και την πρακτική δουλειά του. Είχα, έτσι, και αυτή στο νου µου σ' αυτά που προσπάθησα να σας εκθέσω. Σύνεδρος: Θα ήθελα να κάνω, ως γενικό σχόλιο, μια παρατήρηση κά- νοντας σύγκριση ανάµεσα στο περιεχόμενο της συζήτησης της χθεσινής η- μέρας και στη σημερινή, όπου µε μεγάλη χαρά παρατηρώ ότι έχουµε ξεπε- ράσει κάποια περιοριστικά όρια γύρω από το θέµα της τοπικότητας. Και το παράξενο είναι ότι το χθεσινό θέμα δεν ήταν η «τοπικότητα»: ήταν ο κοινωνικός ρόλος του πανεπιστημίου. Ωστόσο όμως το γενικό κλίμα ήταν γύρω από την τοπικότητα. Και µάλιστα pa πάρα πολλά θετικά πρόσημα, 81 αγνοώντας ότι υπάρχουν κοινωνικά αρνητικά πρόσηµα 7100 προσδιορίζον- ται από τον περιοριστικό χαρακτήρα αυτής της τοποθέτησης. Σήμερα ό- μως πρέπει να κοιτάξουμε τα πράγµατα από πιο κοντά. Αναζητώντας τη χρησιµότητα του Πανεπιστημίου, που παραδεχτήκαμε ότι,Θα γίνει, άναζη- τώντας τη μοναδικότητα του το εντάξαμε σ' ένα πλέγμα πιο σφάιρ΄ικό που ξεπερνά τη Θεσσαλία, εντάσσεται πια στις ανάγκες όλου του τόπου και προσδιορίστηκαν τα διάφορα χαρακτηριστικά που θα πρέπει να έχουν τα διάφορα τµήµατα pa βάση πια την μοναδικότητα, την πάρακολούΘηση ει- δικών αναγκών και την χρησιμότητα. Νομίζω ότι είναι ένας δρόμος που θα πρέπει οπωσδήποτε να καλυφθεί και θα μου επιτρέψετε, έτσι 8101001111- K0, να κάνω την παρατήρηση ό,τι, όσο από πιο κοντά εξετάζουμε το πρό- βληµα του ξεκινήµατος της λειτουργίας του νέου Πάνεπιστηµίου, τόσο αν- τιλαμβανόμαστε ότι η ακτινοβολία του δεν είναι δυνατόν παρά να είναι πανελλήνια, ανεξάρτητα από το uv 10711K0 χαρακτηριστικά θα στηρίξουνε τη δυνατότητα να έχει κάποιες αρχές λειτουργίας. Αυτά ήθελα να πω. Σιδηρόπουλος: Γύρω από την επιστηµονική ολοκλήρωση και την όχι πολυδιάσπαση των τμημάτων, ήθελα να προσθέσω ότι ο κλάδος µας έχει πολλές φορές ομόφωνα αποφανθεί ότι τα παιδαγωγικά τμήματα πρέπει να είναι ενταγμένα στα πανεπιστήµια της χώρας. Και δεν εννοούμε 0a καµιά περίπτωση ίδρυση τμημάτων διεσπαρμένων, μακριά από τις άλλες σχο- λές. Συμφωνώ δηλαδή με τις εισηγήσεις του κ. Κωτσιόπουλου και του K. Φράγκου, λέγοντας όχι στην πολυδιάσπαση των Τμημάτων. Κάι εξηγώ ο- ρισμένους λόγους που οδήγησαν τον κλάδο σ' αυτή την απόφαση. Θέλου- pa 10v σύγχρονο πανεπιστημιακό δάσκαλο και νηπιαγωγό να ζει και ν' α- ναπνέει τον αέρα του φοιτητή, που ανταλλάσσει σκέψεις και ιδέες με τους άλλους φοιτητές. Ελεύθερα, δηλαδή, vu κινούνται οι ιδέες στο φοιτητικό κόσμο. Τούτο θα διαμορφώσει ένα μοντέλο του σύγχρονου K01 προοδευτι- κού δασκάλου, σε αντίθεση pa 10 παρελθόν και το σήμερα, όπου ο δάσκα- λος φοιτά στις παιδαγωγικές ακαδημίες, κάπου στην Καρδίτσα, στη Λά- ρισα, Ρόδο κλπ. Και έτσι ο δάσκαλος, που βγαίνει απ' αυτές τις ακαδη- μίες, δεν έχει δεχθεί τα σύγχρονα πολιτιστικά και πολιτικά ρεύµατα, την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, που γίνεται μέσα στο φοιτητικό κίνημα. O δάσκαλος αυτός εξυπηρετούσε την άρχουσα…τάξη, που ήθελε το δά- σκαλο κλεισμένο στο καβούκι του, που ήθελε το δάσκαλο χωρίς ελεύθερη δημοκρατική και κριτική σκέψη, που ήθελε το δάσκαλο όχι σε μια δια- μορφωμένη, ολοκληρωµένη, προοδευτική προσωπικότητα. Είναι ο δάσκαλος όπως τον ήθελαν και όπως τον περιέγραψε κάποιος φωτισµένος δάσκαλος στο παρελθόν, που είχε πει περίπου: «δεν θέλουμε 82 το δάσκαλο µέσα στις πόλεις, µέσα στο πάνεπιστήµιο. Γιατί, από αγνό παιδί που είναι, θα χαλάσει. "Ετσι τον θέλουµε σε κάποια επαρχία, που να ξέρουµε και «µε ποιο κουτάλι τρώει». Καταλήγοντας, τονίζω και πάλι: όχι πολυδιάσπαση τμημάτων, όχι δηλαδή ένα στο Βόλο, ένα στην Καρδίτσα, ένα στο Τρίκαλα, ένα στη Λά- ρισα. Αν γίνουν έτσι τα παιδαγωγικά τμήματα δεν θα διαφέρουν από τις σημερινές ακαδημίες, παρά μόνο στα έτη φοίτησης και στην κάποια κα- λύτερη ποιότητα των σπουδών. Και κάποια άλλη τοποθέτηση σε κάτι που ακούστηκε, για κάποιες ι- στορικές μνήµες στη Μαγνησία, που δικαιολογούν, θα λέγαμε, τη ίδρυση κάποιων σχολών, παιδάγωγικών ή και φιλοσοφικών. Πραγματικά, αν οι- ποτελεί ανάγκη η ύπαρξη, εκτός των άλλων προύποθέσεων, και ιστορικών λόγων για την ίδρυση µιας ανώτερης ή ανώτατης σχολής, τότε πραγµατι- κά αυτός εδώ ο τόπος έχει τα ιστορικά στηρίγµατα για τη σύσταση και μιας επιπλέον σχολής. Και δεν είναι μόνο τα ιστορικά στηρίγματα για τη δηµιουργία ενός πάιδαγωγικού τμήματος, αλλά και το αναγκαίο πνευματικό υπόβαθρο που υπάρχει και στηρίζει παραπέρα την ανάγκη δημιουργίας μιας φιλοσο- φικής σχολής του τόπου. Πολύ επιγραµµατικά θ' αναφερθώ στα ιστορικά στηρίγματα και θα συμπληρώσω κάπως κάποια εισήγηση για το πνευµατικό υπόβαθρο που υ- πάρχει και δικαιολογεί τη δημιουργία των δύο αυτών σχολών: Πρώτα-πρώτα ρίχτηκε από τους πηλιορείτες δασκάλους του Γένους Γρηγόρη Κωνσταντά και "Ανθιμο Γαζή, η πρωτάκουστη για τότε (αρχές του 19ου αιώνα) ιδέα να ιδρυθεί στις Μηλιές του Πηλίου μια ακαδημία, ένα πανεπιστήµιο δηλαδή, στο πρότυπο των άλλων της Ευρώπης. Επίσης, τα προεπαναστατικά χρόνια λειτουργούσαν εδώ δυο ανώτερα σχολεία, το Μουσείο της Ζαγοράς που αναφέρθηκε (είναι το Σχολείο του Ρήγα) και η Σχολή Μηλεών. "Αλλά ονοµαστά σχολεία έχουμε στον Κισσό, που δίδαξε ο Φερράίος, στο Κατωχώρι, στον 'Ανω Βόλο, στο ΑνήλιΟ, στον Άγιο Γεώργιο και στη Δράκεια. Αλλά μήπως από τούτο τον τόπο δεν ξεπήδησαν στα χρόνια της τουρ- κοκρατίας οι μεγάλοι δάσκαλοι του Γένους Δανιήλ Φιλιππίδης, Μηλιώ- της, Γρηγόρης Κωνσταντάς, "ΑνΘιµος Γαζής, Στέφανος Κοµητάς από 100g ΚΟκοτούς, ΕπιφάνειΟς Δημητριάδης, καθώς και o Καισάριος Δαπόν- τες, λόγιος, Σκοπελίτης. ΄ ΄ Τελειώνοντας, θ' αναφέρω για παράδειγµα τρεις χώρους έρευνας και µελέτης για τους φοιτητές που μπορούν, ερευνώντας τα σπάνια βιβλία και χειρόγραφα, ν' αξιοποιήσουν και ανέκδοτο ακόμα υλικό από τις ιστορικές βιβλιοθήκες της Ζαγοράς και των Μηλεών, καθώς και τη βιβλιοθήκη του 83 Γιάννη Κορδάτου, που έχει 2.500 βιβλία και χειρόγραφα, που προσφέρεται για λαογραφικές, ιστορικές, κοινωνιολογικές και φιλοσοφικές μελέτες. Ευχαριστώ Λαρισαίος (Πρόεδρος της ΕΛΜΕ Μαγνησίας): Καταρχήν αναφερόμε- νος στην εισήγηση του κ. Κωτσιόπουλου, για τους τρεις κύκλους του Πα- νεπιστημίου Θεσσαλίας (γενικός, επαγγελματικός και µεταπτυχιακός), Θα ήθελα να σταθούμε λίγο στον πρώτο κύκλο στο γενικό. Αυτός δίνει τη δυνατότητα για µεγαλύτερη επαφή τέτοιων σχολών, Οι οποίες θα υπάρξουν σ' αυτό τον κύκλο, με το περιβάλλον. Αλλά ταυτό- χρονα και για µεγαλύτερη επαφή του δυναμικού που υπάρχει στην περιοχή εδώ, να έρθει σε επαφή pa 10 γνωστικό αντικείµενο των σχολών αυτών. Σχετικά pa 011g γνωστικές περιοχές, ιστορικές ή βιομηχανικές ή άλ- λες βιΟτεχνικές κλπ., εμείς βλέπουμε ότι, εάν σταθούμε στο δικό μας το χώρο τον καθηγητικό, υπάρχουν άπειρες δυνατότητες τέτοιας συνεχούς ε- παφής και ζωντανής σύνδεσης. Και στον τοµέα της επιμόρφωσης των επι- στηµόνων, ακόμη, που ήδη υπάρχουν και έχουν πάρει κάποια µόρφωση, ' καλή ή κακή, και που για το δικό μας το χώρο ίσως είναι αρκετά ελλει- πής. "Εχουμε καθηγητές που διδάσκουν στα λύκεια κοινωνιολογία, οικο- νομία, εφηρµοσμένα οικονομικά, χωρίς να έχουν κάποια ιδιαίτερη μόρφω- ση, απλώς pa K071010 πτυχίο που πήρανε από κάποια φυσικοµαθηµατική ή φιλοσοφική σχολή. Λοιπόν, πρέπει αυτές οι σχολές στο Θεσσαλικό Πανεπιστήµιο να εί- ναι όχι µόνο σχολές που Θα παρέχουν γνώση αλλά να είναι κυψέλες, γύρω από τις οποίες θα μαζεύεται το δυναµικό της περιοχής για να επιµορφώνε- ται. Επίσης, αναφερόμενος στην εισήγηση του K. Φράγκου, γνωρίζω τους αγώνες του τους πολύπλευρους για να πάρει η παιδαγωγική επιστήµη τη θέση που της ταιριάζει µέσα στην ακαδημαϊκή μόρφωση. Εμείς οι καθηγη- τές υποτίθεται θα έπρεπε να είχαµε κάποια ιδιαίτερη παιδαγωγική µόρφω- ση και δυστυχώς δεν την έχουµε. Σε µερικά πανεπιστήμια, Ούτε καν ασχο- λήθηκαν pa την παιδαγωγική οι καθηγητές που διδάσκουν αυτή τη στιγμή στα γυμνάσια και στα λύκεια. Και φτάνουμε στο σημείο να χαρακτηριζό- μαστε παιδαγωγοί και να µην έχουμε καμία κατάρτιση παιδαγωγική, να αυτοσχεδιάζουµε µέσα στην αίθουσα. "Η εξαρτάται από τη συνείδηση του καθενός ν' ασχοληθεί pa κάποια βιβλία ή να παραμείνει σε κάποια παλιά πρότυπα. Αναφέρθηκε στα παιδαγωγικά τμήματα των δασκάλων και των νη- πιαγωγών ο κ. Φράγκος. Νοµίζουµε ότι είναι απαραίτητη η παιδαγωγική επιµόρφωση και στους καθηγητές και τη βλέπουμε μέσα απ' αυτό τα παι- := 84 δαγωγικά τμήματα. Είναι περίπου 35.000 καθηγητές αυτή τη στιγμή σ' όλη την Ελλάδα. Λοιπόν, βλέπουµε το Θεσσαλικό Πανεπιστήµιο να παίζει ένα ρόλο όχι µόνο καθαρά πολιτικό για το θέμα της Θεσσαλίας, αλλά να παίξει ένα κα- θοριστικό ρόλο ειδικά στον τοµέα αυτόν της παιδαγωγικής για όλη την Ελλάδα. Ευχαριστώ Πρόεδρος: Ο κ. Σβορώνος έχει το λόγο. Ν. Σβορώνος: Αρχίζω και εγώ από µια διαπίστωση, 011, εξαφορμής του Θεσσαλικού Πανεπιστηµίου, η συζήτηση σήμερα περιστράφηκε γύρω από την Οργάνωση και τη διάρθρωση όλων των καινούργιων πανεπιστη- µίων και, Θα έλεγα μάλιστα, του πανεπιστηµιακού χώρου γενικότερα. Και αυτό είναι ένα ευτυχές γεγονός, κατά τη γνώµη µου. Θα κρατήσω απ' όλα όσα ετέθησαν από 100g 10a1g εισηγητές δύο μό- νο σημεία. Αναφερόµενος στις εισηγήσεις του κ. Παπαµίχου και του κ. Φράγκου, ότι ξεκινώντας οι δύο ομιλητές από δύο διαφορετικά παραδείγ- ματα, ο ένας το χωροταξικό γενικά και ο άλλος το παιδαγωγικό, και οι δύο αυτές παρατηρήσεις έθεσαν στο βάθος το εξής πρόβλημα: της ιδιαιτε- ρότητας του κάθε νέου πανεπιστημίου. Νομίζω ότι 0 λόγος ύπαρξης κάθε νέου πανεπιστημίου είναι ακριβώς μια κάποια ιδιαιτερότητα, να ρίξει το βάρος σε κάποια εξειδίκευση. Ελέχθη και από τον κ. Φράγκο αλλά και έπειτα από τον κ. Παπαμίχο ότι η ιδιαιτερότητα αυτή πρέπει να είναι ένα είδος συνδυασµού με τις τοπι- κές ανάγκες, τις ανάγκες τις εργατικές και ακόμα - ένα πράγµα 10 071010 πρέπει να εντοπισθεί - με τις ανάγκες της αγοράς. Δηλαδή να τεθεί το βά- ρος σε τοµείς που είναι καινούργιοι. Αυτό είναι σηµείο σημαντικό το οποίο χρειάζεται να βοηθηθεί περισσότερο και φυσικά δεν πρόκειται εδώ να το συζητήσουµε πρόχειρα. Αναφερόµενος στην εξαιρετική, για μένα, και ολοκληρωµένη και με- λετημένη εισήγηση του πρώτου εισηγητή, του κ. Κωτσιόπουλου, δεν μπο- ρώ να μπω στα πλούσια σηµεία στα οποία αναφέρεται, νομίζω όμως ότι θα πρέπει να είναι ένα βασικό κείμενο που ν' αποτελέσει μια στέρεη βάση για µια γενικότερη συζήτηση για τα πανεπιστήμια. Εποµένως, θα ήθελα εγώ προσωπικά να έχω ολόκληρο αυτό το κείμενο, για να µπορεί κανείς να σταθεί περισσότερο επάνω στις διάφορες προτάσεις που περιέχει. O K. Κωτσιόπουλος έθεσε πολύ σωστά την ανάγκη τριών κύκλων, του γενικού, επάγγελµατικού και µεταπτυχιακού. Εδώ ίσως, για να ολοκλη- ρωθεί η σκέψη αυτή, έπρεπε να προσθέσει μια µελέτη της σχέσης της μέ- 85 σης εκπαίδευσης με το πανεπιστήµιο. Το περιεχόµενο του γενικού κύκλου δεν μπορεί να καθορισθεί, παρά ύστερα από συγκεκριμένη μελέτη του κύ- κλου τον οποίον δίνει η µέση εκπαίδευση. Και το πρόβληµα όλων των πα- νεπιστηµιακών καθηγητών είναι τι να κάνουμε με τα παιδιά που έρχονται από τη µέση εκπαίδευση. Τα ελαττώµατα και τις ελλείψεις της µέσης εκ- παίδευσης τα τόνισε ο προηγούμενος ομιλητής. Πως θ' αρχίσει η πανεπιστημιακή διδασκαλία μπροστά στην τρομερή έλλειψη των αποφοίτων που έρχονται στο πανεπιστήμιο; Ο πρώτος γενι- κός κύκλος µπορεί κατά ένα μέρος να καλύψει αυτό το κενό. Αλλά δεν πρέπει το πανεπιστήμιο ν' αρχίσει από την εγκύκλιο παιδεία του γυµνα- σίου. Και μια έκκληση γενικά στην όλη συζήτηση για την ανώτατη εκπαί- δευση είναι η εξής: έχοµε ξεχάσει ότι είναι αδύνατο να πάµε παραπέρα και να μιλήσουμε για ανώτατη εκπαίδευση, αν συγχρόνως δεν λύσουμε το ποιοτικό πρόβλημα και το γνωστικό περιεχόµενο της µέσης εκπαίδευσης. Αυτά ήθελα να πω και να επαναλάβω την παράκληση της συμπλήρω- σης αυτού του ωραιότατου σχεδίου, που μπορεί - επαναλαμβάνω - ν' α- ποτελέσει πραγματική βάση για όλα τα πανεπιστήμια, να συµπληρωθεί με µια ανάλογη µελέτη του τι θα γίνει στη μέση εκπαίδευση. Ευχαριστώ Σύνεδρος: Παίρνοντας αφορμή από ένα σηµείο της τοποθέτησης του συναδέλφου Παναγιώτη Σιδηρόπουλου, ήθελα να πω ότι ένας υπαρκτός κίνδυνος των ανθρώπων που ζουν και δουλεύουν σ' αυτή την περιοχή, κα- θώς επίσης και των φορέων τους, είναι εκείνος του μαξιμαλισμού - ας μου επιτραπεί η λέξη - της απαίτησης ίδρυσης περισσότερων σχολών απ' 0- σες είναι αναγκαίες στη σημερινή συγκυρία. Δεν πρέπει να δούμε μόνο, όπως άλλωστε τόνισε και ο καθηγητής κ. Φράγκος, τους ιστορικούς λόγους. Αλλά θα πρέπει να δούμε και τις σημε- ρινές ανάγκες, πολύ περισσότερο και τις δυνατότητες απορρόφησης των επιστημόνων µέσα στην παραγωγική διαδικά…α σε πανελλαδικό επίπεδο. Αυτό νομίζω ότι θα πρέπει να έχουμε το θάρρος να το επισημάνΟυμε πρώ- τοι εµείς οι ντόπιοι, αν βέβαια θέλουμε να είμαστε αξιόπιστοι -Ku1 αποτελε- σματικοί στα αντικείµενά μας. Ευχαριστώ Πρόεδρος: Θα ήθελα να κλείσουμε τον πρώτο κύκλο των ερωτήσεων. Θα κάνουµε ένα πεντάλεπτο διάλειµµα. Διάλειμµα 86 Πρόεδρος: Επαναλαμβάνεται η διακοπείσα συνεδρίαση. Ο κ. Σαλά- πας έχει το λόγο. Κ. Σαλάπας (Σύμβουλος Υπουργείου Γεωργίας): Το θέμα της εισήγη- σής μου είναι «γεωργική τεχνολογία και επιστημονική εξειδίκευση». Προ- σωπικά νοιώθω κάποιο δέος μετά από τις ολοκληρωμένες και εµπεριστα- τωμένες εισηγήσεις και παρεµβάσεις που έγιναν, ιδιαίτερα από τους καθη- γητές pug. K01 ίσως η δική μου εισήγηση θεωρηθεί πτωχή. Πάντως περι- λαμβάνει Ορισμένες πρακτικές απόψεις, όπως παρουσιάζονται στην καθη- μερινή λειτουργία του Υπουργείου Γεωργίας και των διαφόρων φορέων που εποπτεύει. Η ανάπτυξη του γεωργικού τοµέα της οικονοµίας, που στο ευρύτερο φάσμα του περιλαμβάνει, εκτός από την παραγωγή, τη μεταφορά, την ap- πορία, την αποθήκευση και τη μεταποίηση των γεωργικών και κτηνοτρο- φικών προϊόντων, προύποθέτει σήµερα, εκτός από την πραγµατοποίηση σημαντικών επενδύσεων, την εφαρμογή αρκετά προηγµένης τεχνολογίας και µάλιστα τεχνολογίας δυναµικής, δεδομένου ότι η πρόοδος της επιστη- μονικής έρευνας, αλλά και οι κοινωνικοοικονομικοί στόχοι των δραστη- ριοτήτων του γεωργικού τομέα βρίσκονται σε συνεχή και εντυπωσιακή ε- ξέλιξη. "Οπως είναι φυσικό, η εφαρμογή της τεχνολογίας αυτής απαιτεί την ύ- παρξη ανάλογου επιστημονικού και τεχνικού προσωπικού, με κατάλληλη ειδίκευση στους επιμέρους τομείς. Τέτοιο προσωπικό σήμερα δεν υπάρχει στη χώρα μας, τουλάχιστον στον αριθµό που χρειάζεται. O κανόνας είναι, το επιστηµονικό και τεχνικό προσωπικό, που χρησι- μοποιείται στο γεωργικό τοµέα, να εξειδικεύεται, όσο βέβαια είναι δυνατό, 01u πλαίσια της δουλειάς του, για να μπορεί v’ ανταποκριθεί στις ειδικό- τερες απαιτήσεις αντιμετώπισης των προβλημάτων. Εξάλλου η έλλειψη αυτή καλύπτεται, όσο πάλι είναι δυνατό, και pa 00v10pag μετεκπαιδεύ- σεις, κυρίως στο εξωτερικό, που όμως δεν βασίζονται συνήθως, όπως θα ήταν επιθυμητό, σε συστηματική διδασκαλία μέσα σε περιβάλλον πανεπι- στημιακό. Από τα παράπάνω βγαίνει το συμπέρασμα ότι υπάρχει στη χώρα μας ένα σοβαρό κενό σε ότι αφορά την κατάρτιση επιστημόνων εξειδικευμέ- νων στα θέµατα γεωργικής τεχνολογίας. Το Υπουργείο Γεωργίας έχει άμεση γνώση της ανάγκης ύπαρξης τέ- τοιου προσωπικού. Στο στάδιο ανάπτυξης που η γεωργία µας βρίσκεται σήμερα, η εξασφάλιση της δυνατότητας εφαρμογής νέας τεχνολογίας στην παραγωγική διαδικασία αποτελεί μια από τις βασικές προύποθέσεις για την παραπέρα εξέλιξή της. Η τεχνολογία συναρτάται εδώ, όπως είναι 87 φυσικό, με τους 10pa1g της γεωργίας, της κτηνοτροφίας, των δασών και της αλιείας. ΚάΘένας από τους τομείς αυτούς θα μπορούσε να περιλάβει αντίστοιχες διδακτικές ενότητες επιµέρους Θεμάτων. "Γα θέματα αυτά δεν παρουσιάζουν όλα βέβαια το ίδιο ενδιαφέρον ή προτεραιότητα. Ορισµένα έχουν αμεσότερη προτεραιότητα για τη χώρα μας, ενώ άλλα άπτονται της βιοτεχνολογίας, που Θεωρείται και είναι - όπως είναι γνωστό - τεχνολο- γία υψηλής στάθμης ή τεχνολογία αιχµής. Ποιες είναι όμως οι παραπάνω διδακτικές ενότητες ή κλάδοι ειδικο- τήτων για κάθε χωριστά τομέα; Ο τομέας της γεωργίας Θα μπορούσε να περιλάβει τη φυτοπροστασία, τη γενετική βελτίωση, την εδάφολογία, την αγροτική μηχανική, την τεχνο- λογία γεωργικών προϊόντων, τη γεωργική οικονομία και αγροτική κοινω- νιολΟγία. Ο τομέας της κτηνοτροφίας θα μπορούσε να περιλάβει τη ζωοτεχνία σε συνδυασμό με την αναπαράγωγή, 111 βελτίωση και τη διατροφή των ζώων και τη µελισσοκοµία και σηροτροφία. Ο τοµέας των δασών θα μπορούσε να περιλάβει την δασική τεχνολο- γία και την προστασία των δασών και 100 δασικού περιβάλλοντος. Αυτά όλα σε πολύ γενικές γραμμές. Τέλος, ο τοµέας της αλιείας θα μπορούσε να περιλάβει δύο διδακτι- κές ενότητες, τις υδατοκαλλιέργειες, μαζί µε την αλιευτική τεχνολογία και την τεχνολογία των αλιευτικών προϊόντων. "Οπως προαναφέραμε, ορισμένα Θέματα παρουσιάζουν προτεραιότη- τα ή ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Σαν τέτοιο αναφέρουµε τη βιολογική και χημι- κή καταπολέµηση των διαφόρων εχθρών των φυτών, 0a συνδυασμό pa την φυτοφάρµακολογία, τη µηχανική γενετική, που βασίζεται στη βιοτεχνολο- γία, την τεχνολογία των λιπασμάτων σε συνδυασµό µε την προστασία του περιβάλλοντος, την πεδολογία, δηλαδή την χαρτογράφηση και ταξινόµη- ση των εδαφών, το μάρκετιγκ της γεωργικής παραγωγής σε σχέση pa την ολοκληρωμένη γεωργική ανάπτυξη, την οργάνωση των συνεταιρισμών και τις ομαδικές καλλιέργειες. Τέλος, σημαντικό ενδιαφέρον για την ελληνική πραγµατικότητα πά- ρουσιάζει 0 κλάδος ειδίκευσης στην αγροτική µηχανική. Στο σηµείο αυτό θα μου επιτρέψετε να επιμείνω λίγο περισσότερο, γιατί νομίζω ότι ο κλά- δος αυτός έχει σηµασία για το Θεσσαλικό Πανεπιστήμιο. Είναι σ' όλους γνωστό ότι η ανάπτυξη της γεωργίας βασίζεται στην ύ- παρξη πολλών ειδικών έργων, όπως εγγειοβελτιωτικών, κτιριακών έργων και γεωργικών εγκαταστάσεων, µαζί µε τον ηλεκτρομηχανολογικό τους ε- ξοπλισμό. Για τη χώρα μας τα έργα αυτά παρουσιάζουν μεγάλη σπουδαιό- τητα, αν λάβουμε υπόψη τις.ιδιάζουσες συνθήκες, κάτω από τις Οποίες 88 βρίσκεται η ελληνική γεωργία. Πρώτα-πρώτα, ο µικρός γεωργικός κλήρος επιβάλλει την ανάπτυξη των πλέον εντατικών καλλιεργειών, οι οποίες δεν μπορούν να εφαρμο- σθούν, παρά μόνο µε την εξασφάλιση αρδευτικού νερού. Από την άλλη µεριά, 0 πολυτεμαχισμός των γεωργικών ιδιοκτησιών και η επιτακτική ανάγκη αύξησης της παραγωγικότητας στο γεωργικό το- μέα επιβάλλουν την προώθηση ανάπτυξης των ομαδικών κάλλιεργειών και την οργάνωσης των γεωργικών συνεταιρισμών, κατά τρόπο ώστε, a- K10g 0710 111v παραγωγή, να εξασφαλίζουν και τη συγκέντρωση, την εμπο- ρία και τη µεταποίηση των προϊόντων. Είναι φανερό ότι οι δραστηριότητες αυτές απαιτούν την ύπαρξη ση- μαντικών έργων υποδομής, όπως είναι οι αποθηκευτικές, οι ψυκτικές εγ- καταστάσεις, τα σφαγεία, οι λαχαναγορές και οι ανθαγορές, οι αγροτικές βιοµηχανίες και βιοτεχνίες. Στη χώρα μας, με τα έργα αυτά ασχολούνται Οι διπλωµατούχοι των πολυτεχνείων και Οι πτυχιούχοι των γεωπονικών σχολών. Τα προγράµµα- τα όμως σπουδών τόσο των γεωπονικών σχολών όσο και των πολυτε- χνείων δεν παρέχουν, ούτε σε έκταση ούτε σε βάθος, στους σπουδαστές ό- λες εκείνες τις γνώσεις, που Θα επέτρεπαν την σε βάθος κατά περίπτωση αντιμετώπιση των θεµάτων που σχετίζονται pa 111 μελέτη, την κατασκευή και την εκμετάλλευση των αγροτικών έργων. Το κενό αυτό σε άλλες χώρες, όπως π.χ. στη Γαλλία, έχει καλυφθεί pa την ίδρυση μεταπτυχιακής σχολής αγροτικής μηχανικής, που δέχεται πτυ- χιούχους των γεωπονικών σχολών και διπλωµατούχους των πολυτε- χνείων. Οι απόφοιτοι της σχολής αυτής, µετά από διετή κύκλο σπουδών, και από µία περίοδο περίπου έξη μηνών πρακτικής εξάσκησης, επάνδρώ- νΟυν σήμερα όλες τις αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου Γεωργίας και των άλλων κρατικών οργανισμών, καθώς και πολλές ιδιωτικές επιχειρή- σεις. Ως Υπουργείο Γεωργίας επισημαίνουμε, µε όλα τα παραπάνω, το πό- σο επιτακτική είναι η ανάγκη σήμερα ύπαρξης εξειδικευμένου επιστημο- νοτεχνικού προσωπικού στο γεωργικό τοµέα για την παραπέρα αύξηση της παραγωγής και παραγωγικότητας. Σε περίπτωση κατά την οποία η ε- ξειδίκευση αυτή αποφασισθεί αρµόδια να έχει τη µορφή µεταπτυχιακής εκπαίδευσης, θα θέλαµε να επισημάνουμε την ανάγκη θέσπισης σοβαρών κινήτρων, προκειµένου να εξασφαλισθεί η προσέλκυση σπουδαστών, που θα κληθούν να παρατείνουν τις σπουδές τους για αρκετό χρονικό διάστη- μα. Θα πρέπει π.χ. το δίπλωµα ενός τέτοιου επιστήμονα ή τεχνικού να εί- ναι ισΟδύναμΟ με το µάστερ των αγγλοσαξωνικών πανεπιστηµίων. Επίσης θα πρέπει να καλύπτεται τουλάχιστον μέρος των εξόδων σπουδών και δια- 89 βίωσης, πράγμα το οποίο θα µπορούσε να επιτευχθεί με δύο τρόπους: 0) To Πανεπιστήμιο να δέχεται σπουδαστές υπαλλήλους του δήµο- σίου τομέα, των συνεταιριστικών οργανώσεων κλπ., οι οποίοι θα μισθοδο- τούνται κατά τη διάρκεια των σπουδών 100g. β) Στους υπόλοιπους σπουδαστές να παρέχονται υποτροφίες. Και στις δύο αυτές περιπτώσεις η επιλογή των σπουδαστών να γίνεται ύστερα από αυστηρούς διαγωνισμούς, προκειµένου να διαφυλαχθεί η υψη- λή στάθμη των σπουδών. Τελειώνοντας, επίσηµαίνουµε το γεγονός ότι τέτοιες σχολές ή τμήμα- τα ειδίκευσης θα προσελκύσουν και σπουδαστές ξένων χωρών, ιδίως α- φρικανικών και ασιατικών, στις οποίες οι ανάγκες 0a αντίστοιχο επιστη- μονικοτεχνικό προσωπικο είναι μεγάλες και επείγουσες. Ευχαριστώ Πρόεδρος: O K. Μάργαρης έχει το λογο. Ν. Μάργαρης (Καθηγητής Α.Π.Θ.): Πραγματικά, κυρίως γιατί είμαι Βολιώτης, θα κάνω µια «σωβινιστική» ομιλία, γιατί 0 Βόλος προσφέρεται για μια σχολή γεωργικής τεχνολογίας και όχι η Λάρισα. Και µια και µιλά- pa για γεωργική τεχνολογία, ας µου επιτρέψετε να κάνω τον ορισμό της, Ο- πως τον φαντάζοµαι εγώ. O άνθρωπος στην αρχή ήταν κυνηγός και συλλέκτης. Αυτό σηµαίνει πως είχε μια μεγάλη διασπορά. Στη συνέχεια άρχισε να καλλιεργεί τα χω- ράφια. Και µιλάµε πια για την αγροτική επανάσταση. Άρχισε να καλλιερ- γεί τα φυτά. Και καλλιεργώντας τα φυτά, κατάφερε να κάνει παραγωγή των φυτών σε μεγαλύτερες ποσότητες και έτσι δηµιουργήθηκαν οι πρώτοι οικισµοί: µεγαλύτερες συγκεντρώσεις ατόμων σε συγκεκριµένους χώ- ρους. Σιγά-σιγά και μέχρι την εποχή που την ονοµάζουμε βιομηχανική επα- νάσταση, η τεχνολογία ήταν κάτι ουσιαστικά ξέχωρο από την επιστήµη. Η επιστήµη ήταν προνόµιο των αριστοκρατών, ενώ η τεχνολογία ήταν στις χαμηλότερες κοινωνικές τάξεις, στις συντεχνίες του µεσαίωνα, που δημιουργούσαν ένα μεγάλο κενό μεταξύ τεχνολογίας και επιστήμης. Με τις δημοκρατικές επαναστάσεις που έγιναν, έσπασαν τα φράγµα- τα εκείνα που εμπόδισαν το έργο αυτό που το λέγανε µηχανή των χεριών. "Ετσι λοιπόν ξεκινά µια νέα επανάσταση, η βιοµηχανική επανάσταση, στην οποία βλέπουμε v’ αρχίζει να γίνεται μια κάποια βιοµηχανική παρα- γωγή, ν' αρχίζει δηλαδή η τεχνολογία, συγχρόνως όμως και αυτή η τεχνο- λογία που αναπτύσσεται, οι βιοµηχανίες που δημιουργούνται να χρειάζον- ται εργατικό δυναμικό. 90 Το εργατικό δυναµικό µετακινείται προς τις βιομηχανίες και στη συ- νέχεια προσφέρει 11 βιομηχανία στους αγρότες εργαλεία. Παλιά χρειαζον- ταν πάρα πολλά άτομα για να οργανώνουν, για να βοτανίζουν, για να θερί- ζουν. Σήμερα έχεις ένα τρακτέρ. Το τρακτέρ τι είναι; Είναι το προϊόν της βιοµηχανικής επανάστασης, που αυξάνει την παραγωγή στον γεωργικό τομέα. "Ετσι λοιπόν είναι λογικό να μειώνεται ο πληθυσμός ο αγροτικός και ν' αυξάνεται ο αστικός. Μέχρι την αγροτική επανάσταση ο πληθυσμός τρεφόταν από τους «τόκους» του περιβάλλοντος, από τις επενδύσεις. Η ενέργεια που χρησι- μοποιούσαµε µέχρι τότε ουσιαστικά ήταν ξύλο. Και με τη βιοµηχανική ε- πανάσταση αρχίζει να χρησιμοποιείται Ουσιαστικά κάρβουνο και τώρα το πετρέλαιο, που ήταν πάλι επενδύσεις της φύσης. Και φυσικά αρχίζει ν' αυ- ξάνεται η παραγωγή, είτε αυτή είναι βιοµηχανική είτε είναι αγροτική. Γενικά όπως προχωρεί η κοινωνία - και θα ήθελα να συζητήσω πε- ρισσότερο το κομμάτι που αφορά τη γεωργική τεχνολογία - τα πράγματα αλλάζουν συνεχώς. "Ετσι σκέφτηκαν οι παραγωγοί. Γιατί να κάνουμε εναλλαγή στη σπο- ρά, δηλαδή τη µια χρονιά να σπέρνουµε σιτάρι και την άλλη φασόλια που φέρνουν βέβαια πίσω το άζωτο απ' την ατμόσφαιρα και να µη βάζουμε α- ζωτούχα λιπάσματα. ΣπέρνΟυμε, έτσι, για παράδειγµα, το λίπασμα παρό- λο που είμαστε δίπλα στον Παγασητικό. Σε κάθε αχλαδιά στο Πήλιο χρη- σιμοποιούν σήµερα από 7 μέχρι και 10 κιλά λίπασµα. Παλιά έσκαβαν τρι- γύρω από την αχλαδιά. Τώρα, επειδή στοιχίζει πολλά το σκάψιµο, αδειά- ζουµε το τσουβάλι με το λίπασμα. Και πραγµατικά η περιοχή προς την Αρ- γαλαστή, όταν κάνουν λίπανση, είναι σαν να έχει χιονίσει και, συγχρόνως, δεν τους ενδιαφέρει αν το λίπασμα Θα πέσει λίγο περισσότερο και αν θα παρασυρθεί από τη βροχή όταν θα βρέξει. Για παράδειγµα 11 φετινή χρονιά ήταν πολύ βροχερή και όλα τα λιπάσµατα παρασύρΘηκαν και έπεσαν στον Παγασητικό. Και έρχομαι να ρωτήσω εδώ. Ο Υπουργός Γεωργίας που μιλάει για ανάλυση κόστους, για ωφέλειες και για παραγωγικότητα τι έχει να πει; Εντάξει τόσο κοστίζει να κάνουμε παραγωγή αχλαδιών μέρος των οποίων Θα πάνε στις χωµατερές. Τι κοστίζει όμως στην παραγωγικό- τητά τους, το υπολόγισαν; η µείωση των αλιευμάτων στις παράκτιες πε- ριοχές, το πόσο μειώθηκε το εισόδημα των παράκτιων περιοχών του Πα- γασητικού από τη µείωση του τουρισµού; Συχνά ζητάνε από τους οικονο- µολόγους να κάνουν μια οικονομική ανάλυση από το δικό τους πόστο. Και λένε τι κοστίζει αυτό το πουλί που εξαφανίζεται; ένα δίφραγκο, σαν να ήταν μια ασπιρίνη; M’ αυτή τη λογική λοιπόν, ας ξαναδούμε τα πράγματα σε κάποια νέα βάση. Πλησιάζει 11 εποχή που αρχίζουν να εξαντλούνται τα ενεργειακά 91 μας αποθέματα. Η χρήση μεγάλων ποσοτήτων ενέργειας, για να μπορέσει να γίνει 11 βιοµηχανική επανάσταση, δημιούργησε προβλήματα όπως 'το πολύ διοξείδιο του άνθρακος στην ατμόσφαιρα ή όπως το νέφος των Αθη- νών. Συγχρόνως 11 σύγχρονη γεωργική τεχνολογία, με τα λιπάσματα, τα εντομοκτόνα, τα ζιζανιοκτόνα, δημιουργεί ένα νέο πρόβλημα. "Ετσι λοιπόν φτάνουµε σε μια κρίσιµη περίοδο και νομίζω ότι είναι πρόκληση, ειδικά για το Πανεπιστήµιο του Βόλου, τι µορφή θα έχει αυτή η Σχολή της Γεωργικής Τεχνολογίας. "Εχουµε φτάσει σε μια εποχή που είναι δυνατές οι λύσεις" είτε αυτές έχουν σχέση με τη βιοµάζα, είτε έχουν σχέση µε την αξιοποίηση των αποβλήτων ενός εργοστασίου και την παραγωγή ε- νέργειας. Και είναι λύσεις που πρέπει να δοθούν µέσα από τη σύγχρονη τε- χνολογία. Γιατί είναι απλώς ανόητος ρομαντισµός να πιστεύουμε ότι είναι δυνατό να γυρίσουμε πίσω στην αγροτική επανάσταση. Πρέπει να κατα- λάβουμε τα σημεία των καιρών. Συνήθως στην Ελλάδα όλα τα φαινόµενα, που πάράτηρούμε, έχουν μια διαφορά φάσεως από φαινόμενα που έχουν συμβεί κάπου αλλού λίγο πριν. O Νόµος-πλαίσιο για παράδειγμα δεν είναι τίποτα άλλο, με μια δια- φορά 14 ετών, από το Μάϊο του ’68 στη Γαλλία. Ο πολιτικός γάμος έρχεται µε 30 χρόνια διαφορά φάσης πριν από µας. Η κατάληψη των κτιρίων στην Αθήνα, για να μην πληρώνουν ενοίκιο, είναι φαινόμενα που επαναλαμβά- νονται στην Ελλάδα. Και είναι περίεργα πραγματικά διερωτώμαι πως είναι δυνατόν φαινό- μενα, που παρουσιάζονται στην Ελλάδα µε µια διαφορά φάσης και στα 0- ποία έχει δοθεί αλλού µια λύση, σε µας να παρουσιάζονται τώρα άλυτα. Γιατί αυτή 11 διαφορά φάσης; Έτσι έχουµε μια διαφορά φάσης στην είσοδο της πληροφόρησης ή του know-how 1'1 όπως αλλοιώς θέλετε. Παρ' όλη όμως αυτή τη καθυστέρη- ση, όταν φτάσει το πρόβλημα προς λύση, μας πιάνει το δάιµόνιο για λύ- σεις και προσπαθούμε να βρούµε λύσεις δικές μας και αρχίζουµε τους πει- ραµατισμούς εκεί που ήδη υπάρχουν λύσεις. "Ετσι λοιπόν το Υπουργείο Γεωργίας αναφέρει τα περί υποτροφιών στους φοτητές. Και ρωτάω το Υ- πουργείο Γεωργίας: είναι το ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών; Από το Υ- πουργείο Γεωργίας περίμενα προτάσεις που να είναι σχετικές µε το Υπουρ- γείο Γεωργίας. Η δική μου πρόταση είναι ότι είμαστε σε µια κρίσιµη φάση και πρέπει 11 αρχική Σχολή να εισηγηθεί τις εναλλακτικές µορφές ανάπτυξης μέσα στη γεωργική τεχνολογία. Και σαν τέτοιες Θα έβλεπα µεθόδους και τεχνο- λογίες που θα έχουν σχέση με βιομάζα, µε παραγωγή προϊόντων χωρίς λι- πάσματα. Γιατί δεν σκεπτόμαστε κάτι τέτοιο; Τα σημεία των καιρών μας το δείχνουν. Νομίζω ότι είναι πρόκληση για το Βόλο να δει τα σηµεία αυτά *-… & 92 των καιρών και να στρέφει την προσοχή του στη Σχολή της Γεωργικής Τε- χνολογίας, ακριβώς σ' αυτά τα σημεία. Ευχαριστώ πολύ Πρόεδρος: Ο κ. "Αρης Τσαλαπατας έχει 10 λόγο. Α. Τσαλαπάτας (Μηχανολόγος-Ηλεκτρολόγος, Μέλος Δ.Σ./ΔΗ.Κ.Ε. M.B.). H ανάγκη παρουσίας πανεπιστημιακών τμημάτων στο Βόλο και η Οργάνωση τους έχει απασχολήσει την πόλη μας την τελευταία δεκαετία. Ι- διαίτερα μετά το 1979 έγινε μια σημαντική και συστηµατική έρευνα και το θέμα συζητήθηκε σε τρία συνέδρια, που οργανώθηκαν σ' αυτό το διάστη- µα. ΄Ετσι το μήνυμα της ίδρυσης Θεσσαλικού Πανεπιστηµίου. με έδρα το Βόλο, δεν έφθασε αναπάντεχα αλλά ως φυσική εξέλιξη μακροχρόνιας ερ- γασίας και δικαίωση προσπάθειας για αντίστοιχη ενημέρωση εκείνων που παίρνουν τις αποφάσεις. Ο Δήμαρχος μας αναφέρθηκε ήδη στη συµβολή των παρισταµένων αλλά και εκείνων που απουσιάζουν. καθηγητών, διπλωματούχων και φοι- τητών της Πολυτεχνικής Σχολής Θεσσαλονίκης, που οδήγησαν τα βήμα- τά µας σ' αυτή την προσπάθεια" σ' αυτά δεν θ' αναφερθώ εγώ. Για να παρουσιασθούν ορισμένα πορίσματα της εργασίας που πραγ- ματοποιήθηκε, γίνεται στη συνέχεια µια αναφορά σε μία από τις εισηγή- σεις των συνεδρίων με Θέμα «βιοµηχανική παραγωγή και πανεπιστήμιο». Αυτή παρουσιάσθηκε από τρεις συναδέλφους µου, δύο αρχιτέκτονες-μη- χανικούς, πανεπιστηµιακούς λειτουργούς στη Θεσσαλονίκη, και ένα μη- χανολόγΟ-ηλεκτρολόγο που εργάστηκε πολλά χρόνια στη βιομηχανία του Βόλου. ΑναφερΟνται περιληπτικά τα εξής: Το πάνεπιστήµιο σήµερα παίζει ένα πολλαπλό ρόλο που το καθιστά αναντικατάστατο. Σ' ένα ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο, τα κύρια χαρακτη- ριστικά αυτού του ρόλου είναι: * Η παραγωγή γνώσης που μπορεί να είναι εκμεταλλεύσιµη μέσω της τεχνολογίας. - Η παραγωγή στελεχών, στα οποία όµως, εκτός από την επιστηµο- νική και τεχνική γνώση, παρέχεται ένα ελάχιστο από τους κανόνες της ε- παγγελματικής εμπειρίας και επίσης υποβοηθείτάι η ανάπτυξη πολιτιστι- κής και πολιτικής συνείδησης, ώστε να µην ωθούνται στην τεχνοκρατία. αλλά στην επαγγελµατική άσκηση της επιστήμης ως ευρύτερου λειτουργή- ματος. 93 - Η ανάπτυξη και μετασχηματισμός της πολιτισμικής κληρονομιάς της περιοχής, όπου εντάσσεται το πανεπιστήμιο. - Η ανάπαραγωγή του ίδιου του πανεπιστημίου που παίρνει µηνύμα- τα από το περιβάλλον και προσαρμόζει τους στόχους και τα προγράμμα- τα του. - Παράλληλα προς τη θεσμική και ακαδημαϊκή αυτονοµία, που έχει το πανεπιστήμιο, η συνεργασία με την παραγωγή του δινει και οικονοµική αυτονομία, έστω και µερική. - Εξασφαλίζει το πανεπιστήµιο τη συνεχιζόμενη εκπαίδευση του επί- στήμονα, που είναι πλέον απαραίτητη, λόγω της αύξησης και συνεχούς ε- ξέλιξης του γνωστικού φάσµατος που απαιτείται για ν' ανταποκριθεί αυ- τός σε διαδοχικά στάδια της σταδιοδροµίας του. Αυτά πετυχαίνονται από τη μία πλευρά µε τη συνεργασία, στον τοµέα της παραγωγής, των στελεχών της βιομηχανίας και του ανθρώπινου δυνα- μικού του πανεπιστηµίου, που πραγµατοποιεί έρευνα και συμβάλλει στην εισαγωγή νέων μεθόδων και τεχνολογίας, ανάλογα με τις ανάγκες και τις απαιτήσεις της βιομηχανίας ή σύµφωνα µε την αναπτυξιακή πολιτική της χώρας. Από την άλλη πλευρά, αυτά πετυχαίνονται µε τη συμµετοχή των στε- λεχών της βιομηχανίας στον προγραµµατισµό του πανεπιστημίου, ώστε τα προγράμματα να βασίζονται στη μικτή δραστηριότητα των 815010110115- νων και στον εκπαιδευτικό χώρο αλλά και στο χώρο της παραγωγής. Η μικτή δραστηριότητα δίνει στους διδασκόµενους εμπειρία και εµπιστοσύ- νη στις δυνατότητές τους, την οποία δεν είχαµε εμείς όταν τελειώσαμε το Πολυτεχνείο. Οι πιο πάνω τάσεις και αντιλήψεις, που αναφέρονται σ' αυτή την εισή- γηση, αποκτούν ιδιαίτερη σημασία για τις σχέσεις του πανεπιστημίου και της βιομηχανικής παραγωγής στη χώρα μας, επειδή ειδικά: - Η ελληνική βιομηχάνια καλείται σήμερα να συνυπάρξει χωρίς προστατευτικούς ή εµποδιστικούς φραγµούς µε βιομηχανίες άλλων φί- λων, αλλά συγχρόνως και ανταγωνιστικών χωρών. - "Εχει έλλειψη επιστημονικής και τεχνολογικής παράδοσης και α- κόµα και των στοιχειωδών απαράιτήτων προδιαγραφών. - Λόγω του μικρού μεγέθους των μονάδων της δεν έχει καμία δυνα- τότητα για έρευνα, για δηµιουργία τεχνολογίας και εισαγωγή νέων ιδεών. - Το ολιγάριθμΟ του επιστημονικού επιτελείου των μονάδων αυτών (πολλές φορές ένας 1'1 δύο άνθρωποι) δηµιουργεί στους νέους επιστήµονες αυξηµένη ανάγκη για κάποια άρχική εµπειρία έναντι επιστηµόνων άλλων χωρών. Η ελληνική βιομηχανία έχει ανάγκη καθετοποίησης και δημιουργίας 94 κλάδων υψηλής τεχνολογίας. Για να µην έχουμε πλήρη και συνεχή εξάρ- τηση από την αλλοδαπή, η δηµιουργία της απαιτούμενης τεχνολογίας ή έ- στω 11 προσαρµογή της εισαγόµενης θα πρέπει να εξασφαλίζεται από το πανεπιστήµιο και να γίνεται προς την κατεύθυνση που θα ορίζει η αναπτυ- ξιακή πολιτική της χώρας ή τα ενδιαφέροντα της βιομηχανίας και θα προηγείται των δραστηριοτήτων της τελευταίας. Η καθετοποίηση της βιοµηχανίας, εκτός από τους περιβαλλοντολογι- κούς και άλλους λόγους, επιβάλλεται και για την αξιοποίηση του υπάρ- χοντος επιστημονικού δυναμικού. Το δυναμικό αυτό, που υπάρχει σήμερα, αλλά και το µελλοντικό, δεν πρέπει να θεωρείται πρόβληµα, αλλά απεναντίας πρέπει να θεωρείται συ- νεχώς ανανεούμενο στοιχείο ανάπτυξης της εθνικής οικονοµίας, αξιο- ποιούμενο στην επάνδρωση της απαιτούμενης έρευνας των γραμμών πα- ραγωγής υψηλότερης τεχνολογίας και γενικά στην προσπάθεια για τη βελ- τίωση των συνθηκών ζωής του λαού µας. Πρέπει ακόμα να τονισθεί ότι η έλλειψη εθισμού και παράδοσης συ- νεργασίας της παραγωγής με το πανεπιστήμιο επιβάλλει, για να πετύχου- με τη συνεργασία αυτή, τη γεωγραφική προσέγγιση της ακαδημαϊκής επι- στήμης προς την παραγωγή- Τα πιο πάνω νομίζω ότι στοιχειοθετούν την ανάγκη στενής συνύπαρ- ξης πανεπιστηµίου και παραγωγής και της τοπικότητας του πρώτου, από την άποψη άντλησης στοιχείων και όχι βέβαια ακτινοβολίας. Στη συνέχεια θ' αναφερθούν μερικά στοιχεία από την κατανομή της βιοµηχανίας στη χώρα, που προέρχονται από µια πρόσφατη µελέτη του ΔΗΚΕΜΒ. Τα στοιχεία αυτά αφορούν στις 100 μεγαλύτερες από άποψη κεφαλαίου βιομηχανίες στη χώρα (σε σύνολο 3210), που καλύπτουν 1o 52% του συνολικά απασχολούμενου κεφάλαιου και που είναι εκείνες που βασικά ενδιαφέρουν την παρούσα εισήγηση. Για να μην σας κουράζω με αριθµούς, θα σας παρουσιάσω 6 εύγλωττα ιστΟγράμματα (βλέπε στο τέλος της εισήγησης)… Στο πρώτο ιστόγραμμα βλέπουμε την κατανομή της βιοµηχανίας στα 8 µεγαλύτερα κέντρα της χώρας. Στην πρώτη σειρά βλέπετε το «τέρας» της ευρύτερης Αθήνας. Μετά είναι η Θεσσαλονίκη, μετά ο Βόλος και με μεγάλη διαφορά τα άλλα κέντρα. Στο δεύτερο ιστόγραμμα παρουσιάζεται η κατανομή της βαρειάς βιο- μηχανίας σε 11 από τα μεγαλύτερα κέντρα. Πάλι το «τέρας» και η ωραία Θεσσαλονίκη μετά, παρακάτω 0 Βόλος µε πολύ μεγαλύτερη διαφορά από τα άλλα κέντρα. Στο τρίτο διάγραµμα βλέπουµε τη βαρειά βιοµηχανία αν εξαιρέσουµε τα διύλιστήρια. Βλέπουµε εδώ ότι ο Βόλος είναι δεύτερος στη σειρά. 95 Στο τέταρτο διάγραμμα είναι η κατανομή της βιομηχανίας στα 18 πε- ριφερειακά κέντρα. O Βόλος είναι πρώτος και μετά έρχεται 11 Πάτρα. Τέλος, έχουμε την κατανομή της βαρειάς βιοµηχανίας σε 9 περιφε- ρειακά κέντρα της χώρας. Και εδώ είναι περίπου ίδια με το προηγούμενο. Στο τελευταίο, έχουµε ένα σχήµα που παρουσιάζει την πυκνότητα της βιομηχανίας, δηλαδή το απασχολούµενο κεφάλαιο ανά κάτοικο της πε- ριοχής. Βλέπετε, στην πρώτη σειρά βρίσκεται η Μαγνησία, στη δεύτερη βρίσκεται η Αθήνα, ο μέσος όρος της Ελλάδας και οι άλλες περιοχές. O Βόλος έχει δύο έως τρεις φορές μεγαλύτερη πυκνότητά από τον µέσο όρο και από την Αθήνα. Η αριστερή στήλη αφορά στη βαρειά βιομηχανία χω- ρίς διύλιστήρια, 11 μεσαία στη βαρειά και η τρίτη στο σύνολο των βιομηχα- νιών. Εν πάση περιπτώσει, και τα τρία δείχνουν µια μεγάλη πυκνότητα στο Βόλο. Απ' αυτά προκύπτει ότι στο Βόλο υπάρχει µια ιδιαίτερη σημαντική για τη χώρα βιομηχανική συγκέντρωση παρά την έλξη των δύο κέντρων (Αθήνα, Θεσσαλονίκη) που τον περιβάλλουν. Το τελευταίο ιστόγραµµα παρουσιάζει ακριβώς την ιδιαίτερη βιομη- χανική φυσιογνωμία της περιοχής του Βόλου. Συγχρόνως, λόγω της ορθο- λογισμένης κατά πλειοψηφία εγκατάστασης των μεθόδων, η περιοχή έχει τη δυνατότητα, υπό προύποθέσεις πάντοτε, για την ακόµα μεγαλύτερη βιομηχανική ανάπτυξη. Από την ανάγκη συσχέτισης της βιομηχανίας µε το πανεπιστήμιο, που αναπτύχθηκε προηγουµένως και από τη βιομηχανική φυσιογνωμία της Μαγνησίας που παρουσιάζεται, προκύπτει η ανάγκη και σκοπιμότητα λειτουργίας στο Βόλο πανεπιστημιακών τµηµάτων βιοµηχανικής τεχνολο- γίας. Αυτά, στενά εµπλεγµένα µε την παραγωγική διαδικασία και τον αστι- κό ιστό, θ' αποδώσουν ιδιαίτερα ικανοποιητικά και στην παραγωγή τεχνι- κά εκμεταλλεύσιμης γνώσης και στην παραγωγή στελεχών, αλλά και θα διεκπεραιώνουν τον κοινωνικό τους ρόλο. Συγχρόνως θα έχουν την δυνα- τότητα συνεχούς αναπροσαρμογής, βελτίωσης και πιο πέρα ανάπτυξης και σε πλάτος και σε βάθος, ανάλογα με τις ανάγκες της εθνικής ανάπτυ- ξης. Οι.διδασκόμενοι θα συμπληρώνουν την απόκτηση γνώσης και εμπει- ρίας µέσα στους χώρους και τις τεχνικές και κοινωνικές συνθήκες που θα ασκήσουν το επάγγελμά τους και συγχρόνως θα παρέχουν την πολύτιμη συνδρομή τους στην αντιμετώπιση των προβλημάτων της παραγωγής και των ανθρώπων της. 96 Βέβαια, η βιοµηχανία δεν έχει µόνο µηχανολογικά τεχνολογικά προ- βλήµατα. "Εχει και άλλα που ανάγονται στην Οργάνωση και χρήση του χώρου η ακόμα προβλήματα που αντιμετωπίζονται από τις επιστήμες της κοινωνιολογίας και ψυχολογίας. ΄Ετσι, μετά τη λειτουργία, µε άμεση προτεραιότητα, πανεπιστημια- κών τμημάτων βιοµηχανικής τεχνολογίας, θα χρειασθούν και αλλά τμή- ματα που Θα συγκροτήσουν ένα ευρύ επιστημονικό φάσµα, θα έλεγα µια «πανεπιστήµη» στην υπηρεσία της παραγωγής και αυτών που εργάζονται 0’ αυτή. Πρέπει ακόµα να σημειωθεί ότι η δυνατότητα παροχής επιστημονι- κών και ερευνητικών υπηρεσιών, που υποστηρίζουν τον κάθε βιομηχανικό κλάδο, αποτελεί ισχυρό κίνητρο έλξης του. Ο Βόλος έχει βιοµηχανίες βάσης και, για λόγους που αναφέρθηκαν πιο πάνω, επιθυµεί καθετοποίηση και μονάδες υψηλής τεχνολογίας (γιατί έχει έντονους λόγους περιβαλλοντολογικούς και απασχόλησης ειδικευμέ- νου και επιστημονικού προσωπικού). Ακόμη η σημασία μερικών μονάδων βάσης είναι δυνατό να υποβαθμι- στεί στο μέλλον, Οπότε θα πρέπει ν' αντικατασταθούν από άλλες μονάδες. Προς την κατεύθυνση της δημιουργίας αυτών των νέων μονάδων, που θα πρέπει να είναι υψηλής τεχνολογίας, Θα πρέπει να προτρέξει το Πανεπι- στήµιο του Βόλου. Επειδή το κόστος και ο χρόνος που χρειάζετει να ιδρυθεί ένα πανεπι- στήμιο είναι σημαντικοί παράγοντες, γίνεται µια αναφορά στο πως η τοπι- κή βιομηχανία έχει τη δυνατότητα να βοηθήσει, προσφέροντας έτοιμα εκ- παιδευτικά εξαρτήµατα στο Τµήµα Βιομηχανικής Τεχνολογίας. Θα πά- ρουμε μόνο ένα 5070010010, το 304 Περιφερειακό Εργοστάσιο Βάσης, το οποίο ως κρατικό έχει πολύ πιο εύκολη προσπέλαση. Θα δούμε ότι αυτό το εργοστάσιο είναι ένα εργαστηριακό σχολείο με τις πιο κάτω ειδικότη- τες: - Μηχανουργικές κατεργασίες μέχρι προηγµένη λείανση. - Θερµικές κατεργασίες. … Επιµεταλλώσεις. - Μετροτεχνία-διακρίβωση οργάνων. - ΗλεκτρΟσυγκολλήσεις (βλητικές), δοκιµές τους, ακτινογραφίες. … ΠΟιΟτικός έλεγχος προϊόντων και - Εργαστήρια ελέγχου ελαστικού μετάλλου κλπ. υλικών. "Εχει ακόµα τη δυνατότητα να παρέχει εμπειρία: - Για τη συγκρότηση μηχανών εσωτερικής καύσης και για δοκιμαστήρια 97 αυτών των μηχανών. - Για τις επισκευές των μηχανών αυτών και για τα στοιχεία μηχανών που τις αποτελούν. - Για προγραμματισμό συντήρησης και επισκευής τεχνολογικού υλικού και μηχανολογικών και ηλεκτρικών εγκαταστάσεων. Και, ακόµα, 1o συνεργείο ερπυστριών, που αποτελεί ένα εργοστάσιο παραγωγής, µπορεί να δώσει εμπειρία για τη διαδικασία συντονισµού µη- χανημάτων - προσωπικού - υλικών, ώστε να πετυχαίνεται η βέλτιστη πα- ραγωγή. Επίσης θα µπορούσαμε να πούμε ότι 0111 METKA 11110051 κανείς να α- ποκτήσει εμπειρία για βαρειές κατασκευές, στις μεταλλουργίες για χημι- κούς μηχανικούς, ενώ οι κλωστούφαντουργίες δίνουν τη δυνατότητα ανά- πτυξης αντίστοιχου τοµέα μηχανικών. Ακόµα ο Βόλος, εκτός από το υψηλό επίπεδο παραγωγής και πολιτι- στικής δραστηριότητας που τον χαρακτηρίζει, είναι και συγκοινωνιακός κόμβος, όπου τέμνονται χερσαίοι και θαλάσσιοι άξονες. Σήµερα εξελίσ- σεται σε πύλη της Ελλάδας και της Ευρώπης προς τους λαούς της ανατο- λικής Μεσογείου και Μέσης Ανατολής. Η λειτουργία αυτή της πύλης α- σφαλώς δεν θα περιορισθεί, ή τουλάχιστον δεν πρέπει…να περιορισθεί μόνο στη διαμετακόµιση οχηµάτων, αλλά θα επεκταθεί και σε διακίνηση επι- στημονική και πολιτιστική. 'Ετσι το Πανεπιστήμιο, 115 έδρα το Βόλο, θα γίνει πηγή νέου και συνε- χώς ανανεώσιμου πλούτου, που είναι η εξαγωγή γνώσης και εµπειρίας προς αυτούς τους λαούς. Το πόσο αυτό είναι δυνατό, και θα έλεγα ακόµα και εύκολο, το απέδειξε το Συνέδριο του 1980, με την έντονη συμμετοχή ε- πιστημόνων από τις χώρες αυτές. Κυρίες και Κύριοι, Το Πανεπιστήμιο, με έδρα 1o Βόλο, οργανωμένο 05 σύγχρονες βά- σεις, θα επηρεάσει αποφασιστικά το µέλλον της παραγωγικής διαδικα- σίας της χώρας. Θα χαράξει την εξέλιξη της Μαγνησίας, της Κεντρικής Ελλάδας και ίσως, σε κάποιο βαθµό, και όλης της χώρας. Και έχει τη δυ- νατοτητα μιας ευρύτερης ακτιυοΠολίακ των Β ανοίξει ν...… -. …." .. Η ίδρυσή του και 11 εξέλιξή του πρέπει ν' αντιµετωπισθεί κάτω απ' αυ- τα τα συγκεκριµένα δεδομένα. Ευχαριστώ 98 ΣΥΝΟΛΟ ΑΜ:>αο…εΝοι ΜΑΝ… Σε .οωοοο Μζι99|) 000 l οσο 000 500000 &? ει; ΒΟΛΟΣ ΠΗΡΑ Λ Η 1418 ΣΥΡΟΣ ΣΤΡΑΤ. ΛΑΡΙΣΑ Σχ. I Κατανομή του απασχολουμένου κεφαλαίου στη βιομηχανία, για τις 100 πρώτες βιομηχανίες, σε 8 ελληνικές πόλεις. Πηγή: [CAP HELLASS.A., 1983 (στοιχεία I981). Anwo/ommo ΚΕΦΑΛΑΙΟ Σε .οοο.α:ο Δεκ (Ι9ω)(Ια) παπα) o 5η… Ιοο 000 150000 200 σα) 250 000 3011000 350000 …µΤ ή-+-ι-ΐ+-ΡΗ ι ο ι & ο . . 4… ΑΘΗ)… Ι 256.603 (6'?) 9E οι [51.0210 σε …) …να/32699 των… ]. 5747 …Από… 5220 ΚΑΒΑΛΑ 4473 ενώ: 3 233 14024… %" Μπι"… 1 2175 AAPnA I407 ΑΜΑ… |??? Σχ. 2 Κατανομή του απασχολουμένου κεφαλαίου, για τις 100 πρώτες βιομηχανίες, στη βαρειά βιομηχανία (κατηγορίες προϊόντων 11-19) σε 11 ελληνικές πόλεις. Πηγή." [CAP HELLAS 5.Α., I983 (στοιχεία I981). 99 ΛπψααΝεπο αν"… IE .ooo.ooo Δα. 1931000 παπα) 1 ου 000 ISO ass/1:11 για… ΠΡΑ… ι …… :… …… Μπιλ…" ΛΑΜΙΑ ΛΑΜΙΑ Σχ. 3 Κατανομή του απασχολουμένου κεφαλαίου, για τις 100 πρώτες βιομηχανίες, στη βαρειά βιομηχανία (εκτός διύλιστηρίων) σε [1 ελληνικές πόλεις. Πηγή: [CAP HELLAS S.A., 1983 (στοιχεία 1981). ΣΥΝΟΛΟ AnAzx.KEOA/1Auov Σε .ooo.ooo Δη.ζιοα) 000 33000 40 ISO ΜΤΒ…" Σχ. 4 Κατανομή του απασχολουμένου κεφαλαίου, για τις 100 πρώτες βιομηχανίες, στη βιομηχανία, σε 18 ελληνικές περιφερειακές πόλεις (εκτός Αθήνας και Θεσσαλο- νίκης). Πηγή.' [CAP HELLAS SA, [983 (στοιχεία 1981). 100 ΛιιηεΧοΛο…εΝο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Σε .οοο.οοο Δα (4981) …το… 20 30000 40000 ,, , ,4 32877 ΜΜΜ ενώ: ΚΟΖΑΝΗ ΜΥΤΙΛΗΝΗ Λ…… ΛΑΜΙΑ Σχ. 5 Κατανομή του απασχολουμένου κεφαλαίου, για τις [00 πρώτες βιομηχανίες, στη βαρειά βιομηχανία (κατηγορίες προϊόντων 11- I9) σε 9 περιφερειακές ελληνικές πόλεις (εκτός Αθήνας και Θεσσαλονίκης). Πηγή." [CAP ΗΕΔ1.Α85.Α.. 1983 (στοιχεία 1981). ΑΠΑ2ΧωοΥΝξΝΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ/ΚΘΙΟΙΚΟ (100 Πε Βισύ…) 1981, Σε .οοοΔνΧ. Μπαίνω 44,42,1419 κατ…"; 1147 εννοω ( 1 ιο 40 do 8ΐ !? ΜΜΜ… L , . στα από… 1 Ι 41… …, ι45,.Ι Με - …, - - 27,5 41. ΕΥΡ.θΕ2/ιΜ- ; - ,, 121,1 3η ΠΑΤΡΑ * ψ . ,… , , ,……,… . ιΞ,| . . 3,1 ...,… 1 ,, ,, 1 ,,,... - :, 1 1 "am-11" ΜΜΜ…» πιο: 'θλΡΕιΛ'ΒιοΜθ…Νη (100 στο…) …… κατά"… (400 TIME!) τα ΔινΛαπινιανζ1ω πιστα) Σχ. 6 Συσχέτιση απασχολουμένου κεφαλαίου και πληθυσμού (απασχ. κεφάλαιο/κά- τοικο) για τις 100 πρώτες βιομηχανίες, στη Μαγνησία, στην ευρ. περιφέρεια Αθηνών, στο σύνολο της χώρας, στην ευρ. περιφέρεια Θεσσαλονίκης, στην [Id- τρα και στην κεντρική και δυτική Θεσσαλία. Πηγές." [CAP HELL/15 5.Α.. [983 (στοιχεία 1981) και ΕΣΥΕ (απογραφή 1981). 101 Πρόεδρος: Ο κ. Σταυρινός έχει το λόγο. Ε. Σταυρινός (Μηχανολόγος - Ηλεκτρολόγος, Γ.Γ. Διοικ. Επιτρ. Τ.Ε.Ε. Μαγνησίας): Αν θέλουμε να κάνουμε µια παρέμβαση στο θέμα βιο- μηχανία και πανεπιστήμιο, πρέπει πρώτα να δούμε ποιος είναι ο χαρακτή- ρας της ελληνικής βιομηχανίας, ποια είναι τα προβλήματα που αντιµετω- πίζει, τι θέλει η βιομηχανία από το πανεπιστήμιο. Σε δεύτερο στάδιο θα δούμε ποια είναι τα κανάλια επικοινωνίας σήµερα και δεν θα έπρεπε να ή- ταν, ανάμεσα στη βιομηχανία και το πανεπιστή μιο, και τέλος να προσδιο- ρίσουμε το χαρακτήρα και τις δομές του σημερινού Θεσσαλικού Πανεπι- στηµίου. Ξεκινώντας λοιπόν από το χαρακτήρα της βιομηχανίας, ήθελα να πω ότι η εποχή µας σημαδεύεται από τη µεγάλη ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, την τεράστια πρόοδο της επιστήμης, της τεχνικής και της τε- χνολογίας. Η σύνθετη αυτή διαδικασία στο σύνολό της επικράτησε να ο- νομάζεται επιστηµονικοτεχνική επανάσταση. Φυσικό ήταν η βιοµηχανία της χώρας μας να µη µείνει ανεπηρέαστη απ' αυτή την εξέλιξη. Αν όμως δούµε στην όλη μεταπολεμική περίοδο μέ- χρι σήμερα την κατάσταση της χώρας μας, μπορούμε να πούµε ότι η οικο- νομία του τύπου στα µεταπολεµικά χρόνια αναπτυσσόταν με αρκετά ζωη- ρούς ρυθµούς, µε μεγαλύτερους όμως ρυθμούς αναπτυσσόταν ο βιομηχα- νικός τοµέας, πράγµα που οδήγησε στην αλλαγή του συσχετισμού ανάµε- σα στους κλάδους της εθνικής οικονομίας. Σήμερα στη χώρα διαμορφώθηκε νέα οικονοµική διάρθρωση, που διαφέρει όχι μόνο σε σύγκριση με την προπολεµική, μα και σε σύγκριση με τη δομή που υπήρχε στη χώρα στην πρώτη η και δεύτερη ακόμη μεταπολε- µική περίοδο. Ο καθυστερημένος αγροτικός χαρακτήρας της οικονομίας, στο τέλος της δεκαετίας του '40, έχει σήµερα σε σημαντικό βαθµό ξεπερασθεί. Η Ελ- λάδα σήµερα διαθέτει μία σειρά νέους βιοµηχανικούς κλάδους, μπροστά στους οποίους ανοίγονται προοπτικές παραπέρα ανάπτυξης. Στους κλά- δους αυτούς λειτουργούν ήδη σημαντικές επιχειρήσεις, που τοποθετούνται στην κατηγορία μεγάλων και σύγχρονων επιχειρήσεων, όχι µόνο στη βάση ελληνικών αλλά και ευρωπαϊκών κριτηρίων. Ανανεώθηκαν ριζικά, επε- κτάθηκαν και βελτίωσαν τους οικονοµικούς τους δείκτες σε παλιές επιχει- ρήσεις παραδοσιακών κλάδων της ελληνικής βιοµηχανίας. Μπορούµε όμως να πούµε ότι, παρόλη την ανάπτυξή της, η ελληνική οικονομία δεν ήταν και δεν είναι αυτοδύναμη, αλλά άμεσα εξαρτημένη. Αφού αυτός είναι λοιπόν, με δυο λόγια, ο χαρακτήρας της οικονο- μίας, η βιοµηχανία δεν μπορεί παρά να έχει δύο κύρια χαρακτηριστικά: 102 πρώτο να μην είναι κάθετα αναπτυγμένη και, δεύτερο, να έχει τεχνολογι- κή εξάρτηση. Αυτά τα δύο χαρακτηριστικά της σημερινής ελληνικής βιο- μηχανίας νομίζω είναι αυτά που προσδιορίζουν τα προβλήματα που αντι- µετωπίζει η ελληνική βιομηχανία και που προσδιορίζουν και το ρόλο του "Ελληνα μηχανικού μέσα σ' αυτήν. Αυτό είναι ένα άλλο τεράστιο θέμα, που νομίζω ότι θα το πιάσει ο συνάδελφος κ. Κάραγεωργίου. Βέβαια η διαφοροποίηση αυτών των δύο χαρακτηριστικών είναι πρώ- τα και κύρια Θέμα πολιτικής βούλησης και πολιτικής επιλογής, από την πλευρά, πάντα, της εξουσίας, από την πλευρά του κράτους. Ας ρίξουµε τώρα µια ματιά στα προβλήµατα που έχει η σηµερινή ελ- ληνική βιοµηχανία, για να προσπαθήσουμε να την προσδιορίσουμε ακόμη περισσότερο. Πρώτο και κορυφαίο πρόβλημά της παραμένει η εξάρτησή της από το ξένο κεφάλαιο, που συνδέεται με το γενικότερο, βέβαια, ζήτημα της εξάρ- τησης της χώρας από το ξένο κεφάλαιο. Σήμερα το ξένο κεφάλαιο έχει διεισδύσει άµεσα ή έμμεσα, µέσω του τραπεζιτικΟύ κεφαλαίου, με δάνεια, με συμµετοχή στο μετοχικό κεφάλαιο βιομηχανικών επιχειρήσεων, σε ε- κατοντάδες βιομηχανίες. Μεγάλο κέρδος στις παραγόμενες στη βιομηχα- νία υπεραξίες μεταφέρεται στο εξωτερικό, περιορίζοντας έτσι τις δυνατό- τητες ανάπτυξης όχι μόνο της βιομηχανίας, αλλά και Ολόκληρης της ελ- ληνικής οικονομίας. Δεύτερο, ίσως σημαντικό, πρόβλημα της ελληνικής βιομηχανίας απο- τελεί το πρόβλημα της διάρθρωσής της. Η διάρθρωση σήμερα είναι τέτοια που δεν επιτρέπει την παραπέρα ανάπτυξή της. Από την ελληνική βιομη- χανία λείπουν ακριβώς εκείνοι οι κλάδοι που θα εξασφάλιζαν έστω το στοιχειώδη εξοπλισμό της με σύγχρονη τεχνολογία, πράγµα που θα µείωνε και την εξάρτησή της από τα ξένα μονοπώλια. Με δυο λόγια, λείπει η Ου- σιαστική βαρειά βιομηχανία, μαζί και οι καινούργιοι κλάδοι της (αυτομα- τισµός, ηλεκτρονικές συσκευές κλπ.). Τρίτο εξίσου σοβαρό πρόβληµα είναι αυτό των επενδύσεων. Οι επεν- δύσεις εδώ και 9 χρόνια παρουσιάζουν πτώση. Και βέβαια οι επενδύσεις δεν μπορεί παρά να σχετίζονται αμεσα με την αναδιάρθρωση. Γιατί χωρίς επενδύσεις αναδιάρθρωση στη βιοµηχανία δεν μπορεί να γίνει. γική στάθµη της Υ.. ...,. u" εκσυγχρονισμένων τεχνολογιών στις υπάρχουσες βιοµηχανίες, είναι ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε. Εδώ επίσης πρέπει να πούμε ότι, με την παρατηρούμενη πτώση των ε- πενδύσεων, δεν προχωρεί ο αναγκαίος εκσυγχρονισμός των µέσων παρα- 103 γωγής, μ' όλες τις συνέπειες που έχει για την παραγωγικότητα και την ποιότητα των προϊόντων. Μέσα σ' όλα αυτά τα προβλήματα δεν μπορούμε παρά να επισηµά- νουμε ακόμη δύο κύρια στοιχεία: πρώτα και κύρια την ανεπαρκή και χω- ρίς ίχνος κοινωνικών κριτηρίων νομοθεσία που διέπει τη βιομηχανία και δεύτερο ότι η χωροταξική μελέτη, η κατανοµή της βιομηχανικής δραστη- ριότητας, η αποκέντρωση και ο προγραμμτισµός της θεωρούνται, ακόμα και σήμερα, πολυτέλειες. Τελειώνοντας το πρώτο στάδιο και κοιτάζοντας τα κανάλια επικοι- νωνίας που έχει το πανεπιστήµιο, µπορούµε να πούµε με βεβαιότητα ότι σήμερα στην ελληνική πραγµατικότητα το μόνο κανάλι επικοινωνίας με- ταξύ βιομηχανίας και πανεπιστημίου δεν είναι άλλο παρά αυτό της ροής του εργατικού δυναµικού από το πανεπιστήμιο στη βιομηχανία. Βέβαια, στις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες, το πλαίσιο αυτό καναλιών επικοινωνίας μπορούμε να το προσδιορίσουμε και να πούμε ότι: - Χρηματοδοτείται το πανεπιστήμιο για ειδικά ερευνητικά προγράμματα κυρίως εφαρµοσμένης έρευνας από βιομηχανικές επιχειρήσεις. - Προσανατολίζονται πανεπιστημιακά ερευνητικά προγράμµατα στις α- νάγκες των βιοµηχανιών της ευρύτερης περιοχής του πανεπιστηµίου. - Προσανατολίζονται πανεπιστημιακά ερευνητικά προγράµματα στη µελέτη προβληµάτων που αφορούν στις συνθήκες εργασίας μέσα στους χώρους παραγωγής. - Συµμετέχουν οι εκπρόσωποι του πανεπιστημίου και της βιοµηχανίας στα ανώταρα όργανα της πανεπιστηµιακής διοίκησης. - Απασχολούνται οι µεταπτυχιακοί φοιτητές στη βιομηχανία. - Τοποθετούνται, με εξουσιοδότηση από το Κράτος, εκπρόσωποι της βιομηχανίας στα πανεπιστήμια. - Απασχολούνται επιστήμονες από τη βιομηχανία στα πανεπιστήμια, µε έργο την παρουσίαση διαλέξεων. - Θεσµοθετούνται διαδικασίες εκπαίδευσης ή µετεκπαίδευσης του έργα- τικού και επιστημονικού δυναμικού της βιοµηχανίας στα πανεπιστήµια. Δεν µπορούµε όμως αυτή τη στιγμή να κρίνουμε όλα αυτά τα κανάλια επικοινωνίας που υπάρχουν ανάμεσα στη βιοµηχανία και στα πανεπιστή- μια στην καπιταλιστική Ευρώπη, αν δεν δούμε ποιος πρέπει να είναι ο χα- ρακτήρας των πανεπιστηµίων. Και µιλώντας για το Θεσσαλικό Πανεπιστήµιο, πρέπει να ξεκαθαρί- σω από την αρχή ότι, όταν αναφερόμαστε σ' αυτό, δεν αναφερόµαστε σε κάποιο με σχετική τελειότητα πανεπιστήµιο του μέλλοντος, που θα πρού- πόθετε βέβαια την πλήρη αλλαγή των σημερινών σχέσεων παραγωγής. Α- ναφερόμαστε όµως σ' ένα πανεπιστήμιο που πρέπει και μπορεί να διαφο- 104 ρΟπΟιηθεί, όσον αφορά τη δομή και τη λειτουργία του, από τα άλλα ανώ- τατα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Είναι βέβαια φανερό ότι το πρόβλημα της ανώτερης εκπαίδευσης δια- μορφώνεται σε σχέση µε την υπάρχουσα κοινωνική πραγματικότητα. Δεν µπορεί, λόγου χάρη, να διάμορφώνεται ο προσανατολισμός των σπουδών ανεξάρτητα από τις παραγωγικές ανάγκες του συγκεκριμένου οικονομι- κοκΟινωνικού συστήματος. Δεν θα πω κάτι καινούργιο λέγοντας ότι υπάρχει κρίση στην ανώτατη έκπαίδευση. Η κρίση αυτή εκδηλώνεται σε όλες τις πλευρές της πανεπι- στηµιακής ζωής, δηλαδή στο περιεχόμενο και τον προσανατολισμό των σπουδών και στη διοικητική, εκπαιδευτική και παιδαγωγική λειτουργία των πανεπιστημίων. Εκφράζεται ακόμα με την υποβάθµιση της αξίας των πτυχίων στη ζωή, καθώς το πρόβλημα της ανεργίας των νέων επιστημό- νων έχει πάρει ήδη δραματικά ανησυχητικές διαστάσεις. Η βασική αιτία εντοπίζεται πρώτα και κύρια στο πρόβλημα του κάθε- στώτος της πολύπλευρης εξάρτησης. Αν η έρευνα είναι ανύπαρκτη στα ελ- ληνικά πανεπιστήμια, η αιτία γι' αυτό δεν βρίσκεται στην έλλειψη διάθε- σης από την πλευρά του διδάκτικΟύ προσωπικού, αλλά και πάλι στην ε- ξάρτηση από την ξένη τεχνολογία και τεχνική. Αν υπάρχουν ελλείψεις σε υποδοµή, υλικά και διδακτικά μέσα, αυτό δεν Οφείλεται στην κακή δια- χείρηση των Οικονομικών, αλλά στην ελλιπή χρηµατοδότηση, αφού τερά- στια ποσά ξοδεύΟνται σε αντιπαραγωγικές δαπάνες. Υπάρχει μια αντίληψη, δοκιμασμένη ήδη σε πολλές χώρες του καπι- ταλιστικού κόσμου, που με βρίσκει αντίθετο. Αυτή η αντίληψη επιζητεί να ενισχύσει την δημιουργία του αναγκαίου φθηνΟύ ανθρώπινου δυναμικού, που απαιτεί η σημερινή παραγωγική διαδικασία. Κάι συµπληρώνεται με την προσπάθεια δημιουργίας ενός λεπτού στρώματος επιστημόνων, που θα εκπαιδεύονται μέσα σ' ένα κλειστό κύκλωµα µεταπτυχιακών και ερευ- νητικών κέντρων. Νοµίζω ότι το πανεπιστήμιο πριν απ' όλα πρέπει να επι- τελεί κοινωνικό ρόλο. Πρέπει να είναι στήριγμα στην κοινωνικοοικονομι- κή ανέλιξη της χώρας. Απαιτείται, ακόµη, με τη δημοκρατική λέιτουργία του, με την πάροχή ολόπλευρης και σύγχρονης μόρφωσης, να επιτελεί ου- σιαστικό ρόλο στη διαμόρφωση μιας δημοκρατικής διανόησης, που Θα έ- χει τη θέληση και τα εφόδια να συμβάλει στην Ολόπλευρη ανάπτυξη του τόπου. Με βάση λοιπόν αυτά και με όλα τα προηγούμενα περί βιομηχανίας και σχέσεων επικοινωνίας με το πανεπιστήμιο, νοµίζω ότι, για να παίξει το ρόλο του το Θεσσαλικό Πανεπιστήμιο, πρέπει να χαρακτηρίζεται από τα παρακάτω: 1) Ουσιαστικές Οικονοµικές παροχές. Νομίζω ότι αυτό αποτελεί απα- 105 ραίτητη προύπόθεση. 2) 'Ενα πρόγραμμα σπουδών με περιεχόμενο τέτοιο, που θα µπορεί να καλύψει την απόσταση που μας χωρίζει από τα σύγχρονα επιτεύγματα της επιστήμης, που θα βρίσκεται στα πλαίσια µιας ανεξάρτητης οικονοµικής ανάπτυξης του τόπου και θα προβάλλει όλες τις απόψεις χωρίς αποκλει- σμούς. 3) Ανάπτυξη των μεταπτυχιακών σπουδών και της έρευνας, που πρέ- πει να στηρίζονται στις προπτυχιακές σπουδές. Εδώ Θεωρώ αναγκαίο να πω ότι οι σπουδές αυτές πρέπει ν' αποτελούν δικαίωμα και υποχρέωση ό- λου του ενεργού διδακτικού προσωπικού χωρίς περιορισμούς. Ο προσανα- τολισμός και το περιεχόμενό τους να βρίσκονται στα πλαίσια ειδικότερων κατευθύνσεων, που θα εισηγείται στην Κυβέρνηση ειδικό συµβουλευτικό όργανο, με τη συµμετοχή όλων των πανεπιστημιακών και κοινωνικών φο- ρέων. Οι µεταπτυχιακές σπουδές και η έρευνα θα πρέπει να πραγματο- ποιούνται μέσα στα ΑΕΙ. 4) Δημοκρατική λειτουργία του Πάνεπιστημίου, που θα κατοχυρώνει την ισότιμη συµµετοχή των πανεπιστημιακών φορέων στη διοίκησή του, με σκοπό την ανάπτυξη της ατομικής ευθύνης και πρωτοβουλίας και την ι- σοτιµία καθηκόντων και δικαιωμάτων για όλα τα μέλη του διδακτικού προσωπικού, χωρίς να καταργούνται βέβαια οι διαφοροποιήσεις που Θα στηρίζονται απαραίτητα σε κριτήρια επιστημονικής γνώσης, πείρας και προσωπικής ικανότητας. Αυτές είναι οι γενικότερες προτάσεις, οι οποίες πρέπει κατά τη γνώμη μου να μελετηθούν και να συγκεκριμενοποιηθούν, αν θέλουµε µια πλήρη ε- ναρµόνιση ανάμεσα στο Θεσσαλικό Πανεπιστήµιο και τη βιοµηχανία. Ευχαριστώ Πρόεδρος: 0 κ. Καραγεωργίου έχει το λόγο. Α. Καραγεωργίου (Μεταλλειολόγος-Κοινωνιολόγος, Μέλος Δ.Σ./ ΔΗ.Κ.Ε.Μ.Β.): Ο τίτλος της δικής μου εισήγησης είναι «ο κοινωνικός µη- χανικός». Πρέπει να πω ευθύς εξαρχής ότι µε τον τίτλο της εισήγησης µου δεν σκοπεύω να εισαγάγω µια καινούργια ειδικότητα στην κοινότητα των επιστημόνων τεχνικών. Απλώς επιδιώκω ν' ανάψω, κάνοντας χρήση του επιθέτου «κοινωνικός», ένα γενικό φωτισμό, όπου Θα υπάρχουν όλα τα χρώματα και όπου το καθένα παίρνει ιδιαίτερο τόνο. Με άλλα λόγια, θα α- ναφερθώ στην καθολική δοµή της συγκεκριµένης κοινωνίας και Θα εξετά- σω μερικά στοιχεία που αφορούν στον µηχανικό, που το λεξικό τον θέλει ως τον «αρµόζοντα στις µηχανές». 106 Κοινός λόγος αυτού του διήμερου είναι η ανάγκη σύνδεσης της εκπαί- δευσης, μέσω των σχολών του Θεσσαλικού Πανεπιστηµίου, με τις πραγμα- τικές ανάγκες της παραγωγής, για την εξυπηρέτηση μιας στρατηγικής, που Οφείλει να στοχεύει: α) στην εθνική μας ανεξαρτησία, β) στη βελτιστοποίηση της καθολικής μας ανάπτυξης, γ) στη βελτιστοποίηση της τοπικής μας ανάπτυξης και 8) στην αλλαγή των σχέσεων παραγωγής. Κατά τη γνώμη μου, αυτή η στρατηγική δεν μπορεί να πετύχει χωρίς να μελετηθούν οι ιδιαιτερότητες της παραγωγικής διαδικασίας και, στην περίπτωσή μας, οι σχέσεις µεταξύ της τεχνολογίας, της Οργάνωσης εργα- σίας και της βιομηχανικής δημοκρατίας. "Εχουν διαμορφωθεί κυρίως Οι ε- ξής αντιλήψεις γύρω από τις παραπάνω σχέσεις: α) η τεχνοκρατική αντίληψη και θέση, β) η θέση της τεχνολογικής αυτονοµίας και γ) η θέση της τεχνολογικής ιδιαιτερότητας. Η τεχνοκρατική αντίληψη ανάγει τις Οικονομικές σχέσεις σε τεχνικές σχέσεις, που επιβάλλουν υποχρεωτικά τους δικούς τους στους. Βλέπει τη σχέση του εκπαιδευτικού συστήματος με την παραγωγή σαν καθαρά τε- χνική, μέσα από την υπόθεση ότι το εκπαιδευτικό σύστημα είναι Ο προμη- θευτής του συντελεστή παραγωγής εκπαιδευµένου ανθρώπινου δυναµικού και μέσα από την υπόθεση ότι η καταλληλότητα στα διάφορα επάγγέλμα- τα προσδιορίζεται κυρίως από τις σχετικές απαιτήσεις της εργασίας. Η τεχνοκρατική «μήτρα» έχει ως προυπόθεση το ότι η κατάρτιση, ε- ξειδίκευση και διαχωρισμός των εργασιών στη βιομηχανική παραγωγή εί- ναι συνέπεια της συλλογικότητας του τεχνικού καταμερισµού εργασίας και ότι ο κατατεµαχισμός και η μονότονα επαναλαµβανόμενη εργασία υ- πακούουν στις απαιτήσεις που θέτει σε µεγάλη κλίµακα η μηχανοποιημέ- νη παραγωγή. Ακόμη, έχει ως προυπόθεση ότι αυτή η εργασία είναι ανάγ- κη να συντονίζεται, επιχειρείται, σχεδιάζεται και χρόνομετράται από τε- χνικούς εμπειρογνώμονες, υπεύθυνους να επιβλέπουν ολόκληρες μέρες αυτό το σύνθετο τελικό προϊόν, ολόκληρο τμήμα από την παραγωγική διαδικασία, και ότι αυτοί Οι ειδήμονες είναι ανάγκη να υπερέχουν σε τεχνι- κή εξειδίκευση, διανοητική ικανότητα και ιεραρχική εξουσία. Αυτός ο τεχνοκρατικός ντετερμινισμός, με διάφορες παραλλαγές, ε- πιβάλλει τις απαιτήσεις του, είτε λόγω της φυσιολογικής οργανικής ατέ- λειας του ανθρώπου, επειδή δηλαδή επεκτείνει τις ικανότητες των Οργά- νων του, είτε λόγω της κρυφής ή φανερής βοήθειας των «αψόγων ρυθμών» της τεχνολογίας, είτε γιατί µε την κυριαρχία του βιοµηχανικού τρόπου ζω- ής, στον οποίο το καλύτερο είναι εχθρός του καλού, ο κυρίαρχος τρόπος 107 σκέψης είναι αυτός που προσανατολίζεται προς την αντικειμενική τεχνική ανάπτυξη και ορίζεται ανάλογα με την αποτελεσµατικότητά του. Τούτο έχει ως συνέπεια την βασική αλλαγή της δοµής της ίδιας της τεχνολογίας που, από μια φυσική σχέση σκοπού-μέσου, μεταβάλλεται σε µιαν ανοικτή και απροσδιόριστη σχέση µέσου. Απ' αυτό το σημείο, ο κεντρικός σκώιός της τεχνολογίας στοχεύει να διαθέσει εξουσία για οποιοδήποτε σκοπό. Το νόημα της τεχνολογίας δεν είναι πια η κρίση για κάτι ή σε κάτι, αλλά μάλλον η εξουσία. Μ' αυτόν τον τρόπο, ο τεχνικός νους γίνεται απόλυτος και απελευθερώνεται από την α- νάγκη ν' ακολουθήσει το διακεκριμένο στόχο του. Η λογικότητά των µη- χανών και των µηχανισµών και οι τεχνικές τους απαιτήσεις γίνονται αντι- ληπτές ως άμεσες κοινωνικές απαιτήσεις. Οι εργαζόµενοι δέχονται ολοένα και περισσότερο αυτή τη γενική αρχή του πολιτισµού, ότι «ο σκοπός άγιάζει τα µέσα» ή, καλύτερα, ότι οι τεχνι- κές δυνατότητες ισχυροποιούν τη χρησιµοποίησή του. Η αυτονοµία και η ελευθερία ως βάσεις της δημοκρατίας εμφανίζονται μόνο έξω από την ορ- γανωμένη περιοχή της ζωής. Μέσα στις επιχειρήσεις και στους οργανι- σµούς, οι σχέσεις κυριαρχίας είναι απαραίτητες, για την πλήρη αποτελε- σματικότητα, που είναι εκείνο που μετράει περισσότερο από οτιδήποτε και που η επίτευξη της κάνει αναπόφευκτη και την κυριαρχία. Η θέση της τεχνολογικής αυτονομίας υποστηρίζει ότι η ανάπτυξη της νέας τεχνολογίας παράγει από μόνη της ευρύτερες περιοχές αυτονομίας και επομένως περισσότερες περιοχές, στις οποίες οι συµµετέχοντες είναι ικανοί να ξεπεράσουν την αλλοτρίωσή τους. Εµπειρικά δεδομένα δείχνουν ότι, καθώς η τεχνολογία προχωρεί με ταχύτητα, η οριζόντια συνεργασία αυξάνεται, η υπευθυνότητα και η ικανοποίηση στη δουλειά επίσης, ενώ μειώνεται η ιεραρχία στην παραγωγική διαδικασία, καθώς οι ανάγκες για μεγαλύτερη παραγωγικότητα απαιτούν την συνεργασία της εργατικής δύ- ναµης… Στοιχεία της βιοµηχανικής δηµοκρατίας αρχίζουν να επικρατούν πά- νω απ' όλα στο χώρο της δουλειάς και, στην συνέχεια, στην όλη δομή της επιχείρησης, συµβάλλοντας στο ξεπέρασμα κάποιων στοιχείων της ιεραρ- χίας και της προσωπικής εξουσίας. "Εχει παρατηρηθεί ότι μερικές εξειδι- κευμένες µορφές αυτοματοποιημένης εργασίας δίνουν µεγαλύτερες ευκαι- ρίες για μικρότερο άγχος και μεγαλύτερες δυνατότητες για επαφές. Τα παραπάνω αποτελέσματα ερμηνεύονται από πολλούς ως επιβε- βαίωση των επιχειρημάτων τους, ότι η τεχνολογία είναι βασικά ουδέτερη και δεν προσδιορίζει συγκεκριµένα τους τύπους οργάνωσης εργασίας και συνεργασίας, µε τους οποίους διεξάγεται η εργασία. Εποµένως, η βιομη- χανική δημοκρατία είναι κυρίως ζήτημα πολιτικής βούλησης. Καθώς η 108 παραγωγική τεχνολογία γίνεται πιο αυτόνομη, µπορούµε να έχουµε βιοµη- χανική δημοκρατία, χωρίς απώλεια και της αποτελεσματικότητας. Αυτές οι βελτιωμένες συνθήκες για βιομηχανική δηµοκρατία συνεπά- γονται πρώτιστα βελτιώσεις στην άμεση εργασιακή αποκατάσταση, αλλά και αλλαγές στις συνεργατικές οµάδες και τις οµάδες δουλειάς. Είναι λοι- πόν ζήτημα υποκειµενικών συνθηκών, δηλαδή εργατικής συνείδησης, προγράμματος και αποφασιστικότητας. Στις παραπάνω θέσεις, η συζήτηση για τις σχέσεις µεταξύ τεχνολο- γίας, οργάνωσης της εργασίας και των άλλων της καπιταλιστικής παρα- γωγής, παραµένει μία συζήτηση ασυζήτητη και αβέβαιη. Αυτή η απροσ- διόριστία συνοδεύεται από μιαν ερμηνεία της τεχνολογίας, όπου δεν συ- ναντούμε την ειδοποιό διαφορά που έχει η καπιταλιστική τεχνολογία. Για να περάσει η έννοια της αποτελεσµατικότητας και Ο ορθολογισµός, δεν δίνεται μια επαρκής εξήγηση, επειδή δεν λογαριάζεται το τι ακριβώς σή- μαινε η κυριαρχία της καπιταλιστικής βιοµηχανικής τεχνολογίας πάνω στο πετσί της εργατικής τάξης. Ο συλλογισµός για την τεχνολογική εξέλι- ξη δεν λογαριάζει την σύνθεσή της με κοινωνικά προσδιορισμένους χρήσι- μους σκοπούς. Η τεχνΟεπιστημονική ανάπτυξη σημαδεύει την ανοικτή κίνηση της καπιταλιστικής ισότητας. Η τεχνολογία πρέπει ν' αναπτύσσεται ανεξάρ- τητα από την κοινωνική της χρησιμότητα, στο βαθμό που συσσωρεύει το κεφάλαιο και αντικειμενικοποιείται με την µορφή του κεφαλαίου, ανανεώ- νοντας έτσι την ανεξαρτησία από την ζωντανή εργασία. Δεν ήταν η ανά- πτυξη της τεχνικής βάσης της παραγωγής η αιτία που προκάλεσε την πτώ- ση της εργασίας. Απεναντίας, από την αρχή του καπιταλισμού, κύριος στόχος των αφεντικών ήταν η μεγιστοποίηση της εξουσίας και του ελέγ- χου πάνω στους εργάτες. Όπως έχει επιχειρηματολΟγήσει Ο Μάρτιν, μία από τις μεγαλύτερες ωθήσεις για την δημιουργία εργοστασίων ήταν η επί- θυµία να υπΟσκαφΘεί Ο εργατικός έλεγχος πάνω στην εργασιακή διαδικα- σία και ν' αυξηθεί ο έλεγχος των εργοδοτών πάνω στην διάρκεια της εργά- σιμης ημέρας. Από την στιγµή που οι εργάτες συγκεντρώθηκαν μέσα στα εργοστά- σια, η επίθεση συνεχίστηκε µε την µορφή των τεχνικών καινοτομιών που κατάκερμάτισάν την πάραγωγική διαδικασία και προοδευτικά αποειδί- κευσαν την εργατική τάξη. Η στενή επιτήρηση της εργασιακής διαδικα- σίας είναι ευκολότερη, όταν η δουλειά είναι απλή και η ρουτίνα και ο βη- ματισμός της εξαρτάται από την μηχανή περισσότερο, παρά από τον ερ- γάτη. Τρανό παράδειγμα αυτής της καινοτομίας, είναι η γραμμή μαζικής παραγωγής, μία αλυσίδα συναρμολόγησης που λειτουργεί µε τις αρχές του επιστημονικού management του Taylor στην οποία ο εργάτης έχει χάσει ό- 109 λη την αυτονομία του και έχει γίνει ένα ανθρώπινο εξάρτημα της µηχανής. Οι πιο πολλές από τις εργασίες σε µιαν ιδιωτική επιχείρηση είναι επα- ναληπτικές, μονότονες, χωρίς πρωτοβουλία και δηµιουργικότητα. Συγ- χρόνως, η επιχείρηση πρέπει διαρκώς να προσαρµόζεται στις συνεχείς αλ- λαγές της οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης. Υπάρχει, επομένως, μία εσωτερική ανάγκη για καινοτοµία για νέα προϊόντα, νέες τεχνολογίες, νέα συστήματα επεξεργασίας πληροφοριών και µορφές οργάνωσης, των οποίων η παραγωγή απαιτεί ένα ορισμένο βαθμό ανεξαρτησίας. 'Ολες αυτές οι νεωτέριστικές δραστηριότητες είναι πολύπλοκες και απαιτούν υψηλά επίπεδα ικανότητας και εξειδίκευσης. Καλούνται να τις εκτελέσουν ειδικευμένα άτομα. Μια αυτόνοµη µορφή εξουσίας, που στη λήψη αποφάσεων δεν θα φύγει εντελώς από την εξουσία των ιδιοκτητών, βγαίνει στο προσκήνιο. Ο καπετάνιος, ιδιοκτήτης, κεφαλαιοκράτης, υπο- χωρεί σιγά-σιγά στο παρασκήνιο. Η μεταπρατική ασυδοσία, δεν είναι πια αρκετή για τέτοια μεγέθη. Η φύση του managment μεταβάλλεται γρήγορα. Υπάρχουν πιο ακριβή µέσα και όργανα. Μέσα από την αναπτυξιακή έρευνα, η ανάλυση συστηµάτων, η χρήση των ηλεκτρονικών υπολογιστών, η μελέτη εργασίας, όλα αυτά, α- παιτούν σοβαρούς αριθµούς από ειδικευμένους τεχνικούς. Αυτοί οι τεχνι- κοί κατέχουν ένα ορισµένο τύπο εξουσίας και µειώνουν τον βαθμό αβε- βαιότητας στην διαδικασία λήψης των αποφάσεων. Δεν υπάρχει καμία αµφιβολία ότι η συμπεριφορά της επιχείρησης επη- ρεάζει σημαντικά ένα γενικό επιτελείο, αυξάνει την συνοχή, ενοποίηση και δημιουργία, και πάνω απ' όλα δίνεται η εντύπωση της αντικειμενικότητας στη δομή της επιχείρησης. "Οσοι ανήκουν στο ενδιάµεσο αυτό στρώμα των τεχνικών και ειδικών δεν θεωρούν τους εαυτούς τους ως εκπρόσω- πους των κεφαλών της επιχείρησης. Από την άλλη µεριά, σε αντίθεση µε τους εργάτες και τους προλετάριους υπαλλήλους ασκούν την τεχνολογική εξουσία και έχουν ένα βαθµό επιρροής πάνω στην ανάπτυξη του συστήμα- τος παραγωγής. Πρέπει όµως να γίνει κατανοητό ότι, δεδομένης της τωρινής δομής των παραγωγικών σχέσεων, ο επαγγελματισµός τους, αναπόφευκτα, βοη- θάει την ανάπτυξη του καπιταλιστικού συστήματος. O μηχανικός, λόγου χάρη, πρέπει να φτιάξει σήµερα µία μηχανή pa 0- ρισµένες προδιαγραφές. Οι προδιαγραφές αυτές, ο σκοπός της µηχανής, η θέση της στον οικονοµικό σχεδιασμό της επιχείρησης, η πολιτιστική και οικονομική της αξία για την κοινωνία, το αποτέλεσμά της πάνω σ' αυτούς που θα την χρησιμοποιήσουν και θα την παράγουν, όλα αυτά κρύβονται σε αποφάσεις που έχουν παρθεί σε άλλα τμήματα και τομείς της επιχείρησης. Από την στιγμή που το σχέδιο ολοκληρώνεται, εκείνο που ο δηµιουρ- 110 γός του µπορεί να προσδιορίσει είναι το αν η μηχανή Θα δουλεύει ή όχι. Δεν μπορεί να ερευνήσει π.χ. αν Θα κάνει τη δουλειά των εργαζομένων δύ- σκολη ή αν Θα προμηθεύοει την κοινωνία μ' ένα άλλο άχρηστο ή επικίνδυ- νο προϊόν. Η κύρια αντίθεση των μηχανικών με τον λαό βρίσκεται στην δυσαναλΟγία που υπάρχει μεταξύ της αυξανόμενης σημάσίας τους μέσα στην παραγωγική διαδικασία και του προσδιορισµού της λειτουργίας τους από άλλους μηχάνισμούς της ιεραρχίας. Οι µηχανικοί, βέβαια, έχουν από καιρό συνειδητοποιήσει τις αντιφά- σεις τΟυ ρόλου τους. Οι αντιδράσεις τους όµως στο επίπεδο των επιχειρή- σεων είναι τεχνοκρατικές. Συνήθως παραπΟνΟύνται ότι οι ανώτεροί τους είναι ανίκανοι και άσχετοι, ότι αποφασίζουν με κριτήρια που δεν ανταπο- κρίνονται στην τεχνική ΟρθολΟγικότητα και προγραµµατισµό, ότι διατη- ρούν µία αρχαϊκή Οργάνωση στην επιχείρηση, ότι έχουν ανεπαρκείς σχέ- σεις επικοινωνίας και ότι όλα γίνονται αναξιοκρατικά, με αποτέλεσμα οι καριέρες τους να συντρίβονται μέσα στο άγχος και την αγωνία των αντα- γωνιστικών σχέσεων που υπάρχουν στην επιχείρηση. Όµως, κατά κύριο λόγο, δεν αµφισβητούν τον υπάρχοντα τρόπο παραγωγής και οργάνωσης εργασίας, ζητούν τον εκσυγχρονισμό του, αλλά δεν θέτουν θεμελιακά έρω- τήματα για την φύση του, την όποια θεωρούν αντικειµενικό γεγονός. Σπάνια προτείνουν ριζικά διαφορετικές δοµές, στην οργάνωση της παραγωγής και στην αναθεώρηση του περιεχομένου του ρόλου τους και των πολιτικών του διαστάσεων. Παραμένουν εγκλωβισµένοι σε µιαν εργα- σιακή ιδεολογία, που τους έχει επιβληθεί και κατά την διάρκεια της εκπαί- δευσής τους αλλά και στη δουλειά. Σύμφωνα μ' αυτήν την ιδεολογία, που καταγράφεται στα σχέδια όλων των φυσικών και εφαρμοσμένων επιστη- μών, επιστήμη είναι µία τεχνική συλλογή στοιχείων ή, μάλλον, μία µέθο- δος για την ποσοτικοποίηση µεµονωµένων φαινοµένων, η σύνθεση των ο- ποίων θεωρείται έξω από τις δικαιοδοσίες της επιστήμης. "Ετσι, με τέτοιες τις διαδικασίες αποκλεισµού, ευνουχίζεται η κριτική σκέψη και εμποδίζε- ται η ανάπτυξη νέων εννοιών. Για να συνδεθώ με τα προηγούμενα, θα ήθελα να τονίσω ότι το ζητού- μενο για μας, γι' αυτόν τον τόπο, είναι μία σχολή µηχανικών και τεχνικών της βιομηχανίας. Πιστεύω ότι µία τέτοια σχολή θα πρέπει να ξεφύγει από το «φυσιολογικό», από αυτό που είναι γενικά παραδεγμένΟ. 'Ενα καινούρ- γιο υπόδειγµα µηχανικού βιοµηχανίας πρέπει να βγει από την ευκαιρία που δίνει η δηµιουργία µιας τέτοιας σχολής βιοµηχανίας. Ο μηχανικός της βιο- μηχανίας θα πρέπει να ξαναβρεί ακόµη και τους τεχνολογικούς προσδιο- ρισμούς που του δίνει το λεξικό. Μηχανικός, σύµφωνα με το λεξικό, είναι Ο εφευρέτης" κάτι που έχει a- ξαφανιστεί, τουλάχιστον από την ελληνική πραγματικότητα. Επίσης το 111 λεξικό λέει ότι ο μηχανικός είναι κοινωνικός δηλαδή οµιλητικός. Ο μηχα- νικός έχει χάσει τη γλώσσα του. Δεν επικοινωνεί με τίποτε. Αυτή τη στιγ- μή βρίσκεται µετέωρος. Ειδικά με την ταχύτητα που αλλάζουν οι κοινωνι- κές διαδικασίες και Οι κοινωνικές δομές, µέσα στην βιοµηχανία δεν έχει κανένα λόγο. Στέκεται µουγγός απέναντι στη γρήγορη μετάλλαξη των ερ- γατών και στέκεται μουγγός απέναντι στις επιταγές του αφεντικού του. Θα πρέπει, από δω και πέρα, να χρησιμοποιήσουµε µιαν άλλη έκφρα- ση. Αντί διάχυση να µιλήσουμε για ώσμωση, δηλαδή να μιλήσουµε για την δυνατότητα να περάσουν όλα τα κοινωνιολογικά και κοινωνικά στοιχεία μέσα στο σκληρό πυρήνα του γνωσιολογικού υπόβαθρου του µηχανικού. Αν δεν γίνει αυτό, νομίζω ότι θα έχουνε χάσει πολλές από τις ευκαιρίες που μας δίνει αυτή η κοινωνική συγκυρία. Θα πρέπει οι µηχανικοί, και όλοι μας, να συνειδητοποιήσουµε ότι γί- νονται τρομερά πράγματα. Νομίζω ότι κανείς δεν έχει αντιληφθεί το τι ση- μαίνει ο νόμος 1430" ο νόμος δηλαδή για τις συνδικαλιστικές ελευθερίες. Δεν έχει κανείς αντιληφθεί ότι έχει τερµατισΘεί 0 δεσποτισµός στα εργο- στάσιά, ότι μπορεί ο εργαζόµενος ή ο συνδικαλιστής να κάνει έλεγχο μέσα στα εργοστάσια, ότι µπορεί άνθρωποι απ' έξω να τα δουν αυτά τα εργοστάσια" και είναι μεγάλης σηµασίας αυτό γιατί, όπως µπορούσε πριν κανείς να µιλήσει για τρόφιμους των Α.Ε.Ι., μπορεί να μιλήσει για τρόφι- μους των εργοστασιακών γκέτο. Είναι μια παράµετρος που πάρα πολλοί, στις συζητήσεις για το περιεχόμενο των σπουδών των µηχανικών της βιο- μηχανίας, έχουν παραγνωρίσει. "Εχει χαθεί η ευαισθησία των μηχανικών βιομηχανίας, όσον αφορά τον προβληματισμό της εργατικής τάξης. Ξέρετε ότι µόλις τελευταία μπαίνουν µηχάνικοί της βιομηχανίας στα συνδικάτα και στα σωματεία των εργατών; Ξέρετε ότι κατά κύριο λόγο ψεύδονταν ή ήταν µόνο διπλοί πράκτορες; Στο σπίτι τους βρίσκανε τον Πρόεδρο του Σωματείου και του έλεγαν τι γινόταν στην εταιρεία, και στην εταιρεία εφαρμόζανε τις επιτα- γές του αφεντικού. Νοµίζω ότι είναι καιρός ν' αλλάξει αυτό το υπόδειγµα σπουδών του μηχανικού. Νομίζω ότι, αν σκοπός της εκπαίδευσης είναι να δημιουργήσει ανθρώπους που θα αμφισβητούν, που Θα έχουν μία θετική σκέψη, ανθρώ- πους οι οποίοι θ' αρνηθούν τον ανασταλτικό χαρακτήρα τους, νοµίζω ότι αυτό µπορεί να γίνει μόνο µε την ώσµωση που μπορεί να επιτρέψει η επι- στηµονική αντιµετώπιση των προβλημάτων. Αυτός είναι ο λόγος που εµείς, παράλληλα με την Σχολή Μηχανικών Παραγωγής, προτείνουµε σχολές όπως η κοινωνιολογία και ψυχολογία. Οι σχολές αυτές, δίνοντας έμφαση στα θέματα των εργασιακών σχέσεων, θα μπορέσουν να δημιουργήσουν µια καινούργια αρχή. Ευχαριστώ πολύ 112 Πρόεδρος: Μπορούμε, τώρα, να προχωρήσουμε σε συζήτηση. Κουντουράς (Πρόεδρος του Γεωπονικού Συλλόγου Μαγνησίας): Οι δύο ομιλητές, που αναφέρθηκαν στη γεωργική τεχνολογία µίλησαν για δύο διαφορετικά πράγµατα, αν και ουσιαστικά, κατά την γνώμη μου, συμφω- νούσαν σ' ένα. Και οι δύο συµφωνούν ότι κάτι πρέπει ν' αλλάξει σ' αυτή τη καινούργια Σχολή, που θα λειτουργήσει στο Θεσσαλικό Πανεπιστήμιο. Η Θεσσαλία γενικά, μας δίνει το δικαίωμα, για μια τέτοια σχολή. Η Θεσσα- λία, µε τις καλλιέργειες που έχει, με τις ιδιομορφίες του εδάφους που έχει, είναι «στα µέτρα» μιας τέτοιας γεωργικής σχολής. Θ' αναφερθώ σε μία προσωπική μου εμπειρία, γιατί όταν΄τελείωσα την Γεωπονική Σχολή Αθηνών το 1970 και βγήκα στην επαγγελµατική βΙοπά- λη, αισθανόµΟυνα σαν ένας καπετάνιος σ' ένα πλοίο που, ενώ ήξερε την θεωρητική πλευρά του μπάνιου, δεν ήξερε πως να κολυμπήσει. Θέλω να πω ότι αυτό που πρέπει σήµερα να κυριαρχήσει από την αρχή στη Σχολή Γεωργικής Τεχνολογίας είναι η πρακτική εξάσκηση των φοιτητών Οι 0- ποίοι Θα μεταφέρουν αυτή την πρακτική τους εµπειρία στον απλό αγρότη. Ας μην ξεχνούμε ότι έχουμε να κάνουμε με αγρότες, απλούς ανθρώπους, που δεν έχουν ειδικές γνώσεις, είναι δηλαδή αγράμµατος πληθυσμός. ΄Ε- χουµε να κάνουμε µ' ένα πληθυσµό Ο οποίος, από πολλές και διάφορες συμπτώσεις, είναι δύσπιστος. ΄Αρα, Ο γεωπόνος ή ο δασολόγος πρέπει να μεταφέρει, εκτός από την θεωρητική του γνώση, και την πρακτική του εµ- πειρία. Εδώ είναι το θέμα όπου πρέπει η τοπική αυτοδιοίκηση, σε συνδυασμό με τις υπηρεσίες, να ρίξει όλο της το βάρος. Η προετοιμασία για την πρακτική εξάσκηση, η ΟπΟία Θα γίνεται αργό- τερα σε αγροκτήµατα του Πανεπιστηµίου, πρέπει ν' αρχίσει από σήμερα. Από σήµερα πρέπει να µπει ο σπόρος, το φυτό µε το όποιο, αργότερα, Θα κάνουν οι φοιτητές την πρακτική τους εξάσκηση. Πρέπει να δοθούν από σήμερα από την τοπική αυτοδιοίκηση και από το Υπουργείο Γεωργίας πρότυπα αγροκτήµατα παραγωγών τα ΟπΟία, σε πρώτη φάση, θα είναι αυ- τα στα όποια θα κάνουν την πρακτική του εξάσκηση οι μελλοντικοί φοιτη- τές. Επίσης, µία από τις πρώτες υποχρεώσεις του διδακτικού προσωπικού των σχολών γεωργικής τεχνολογίας, δηλαδή των καθηγητών και του υπό- λοιπου διδακτικού προσωπικού, είναι η άμεση επαφή µε τον απλό αγρότη. Επίσης µία πρωταρχική ανάγκη των καθηγητών, επάνω σε νέες βάσεις, Θα είναι το να είναι η βιβλιογραφία τους προσαρµοσµένη επάνω στα σύγχρο- να δεδΟμένα της γεωτεχνικής επιστήμης και όχι σε απαρχαιωμένα, γιατί, όπως όλες θετικές επιστήµες, η γεωτεχνική επιστήµη εξελίσσεται ρα- 113 γδαιότατα. Πρόσφατα pa το Σύλλογο, είχαμε πάει μία εκπαιδευτική εκδρομή και θα μπορούσα να πω ότι, πριν από 6-7 χρόνια που είχα ξαναπάει, είδα ότι αυτοί προχωρούν με άλµατα, ενώ εμείς αρχίζουμε και κάνουμε βήματα. Οι αγρότες μας χρησιμοποιούν σε μεγάλη ποσότητα ζιζανιοκτόνα και παρασιτοκτόνα γιατί νομίζουν ότι έτσι Θα καταπολεμήσουν καλύτερα τις αρρώστιες η θ' αναπτύξουν καλύτερα τα φυτά, παρόλον ότι σήµερα, στην Ευρώπη, στην Αµερική και 0‘ άλλες χώρες, έχει επικρατήσει πλέον η άπο- ψη ότι οποιαδήποτε καταπολέμηση ανάπτυξης του φυτού πρέπει να έχει ά- μεση σχέση με το περιβάλλον. Ως Σύλλογος καταλήξαμε σε ορισμένες προτάσεις σχολών, που ενδε- χοµένως να λείπουν από τις δύο γεωργικές σχολές που υπάρχουν στην Ελ- λάδα. Συγκεκριµένα, καταλήξαµε στη γενετική του πολλαπλασιαστικΟύ υ- λικού, εξειδικευμένων δηλαδή σπόρων διάφόρων καινούργιων φυτών, στην ιχθυολογία, στην οικολογία, στην βιογεωργία, που ανέφερε και ο κ. Μάργαρης, και στην αγροτική τεχνολογία. Η αγροτική τεχνολογία είναι ένας γενικός όρος, αλλά αν την ερμηνεύ- σουμε ως τεχνολογία, οπωσδήποτε πρέπει να υπάρχει μία διάφορετική ε- ξειδίκευση μεταξύ µηχανών και φυτών. Κι αυτό γιατί σήμερα τεράστια πο- σά δαπανώνται για εισαγωγή γεωργικών µηχανηµάτων, µικρών ή μεγά- λων, τα οποία δυστυχώς µπορούν να κατασκευαστούν και στην Ελλάδα. Περισσότερη έρευνα και περισσότερη εφαρμογή των μέσων που μας δίνον- ται μπορούν να φέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Πρέπει επίσης, αφού μιλάµε για οµαδικές καλλιέργειες, να γίνει, µέσα 0a μια τέτοια σχολή, μία εξειδίκευση απάνω στο συνεταιριστικό κίνημα, στις συνεταιριστικές καλλιέργειες όπου, λόγου χάρη, η Κάρλα, µε τα τόσα στρέµματα της, να γίνει η αρχή όπου θα μάθουν οι φοιτητές, πως επιτυγχά- νεται αυτό που λένε συνεταιρισμός, δηλαδή μείωση του κόστους παραγω- γής και αύξηση των κερδών στους γεωργούς. Ευχαριστώ Φατούρος: Οι εισηγήσεις για τη γεωργική τεχνολογία επιβεβαιώ- νουν αυτό που είπαμε προηγουμένως για τις κοινωνικές επιστήμες και για τα οργανωτικά ζητήµατα του Πανεπιστημίου: ο κοινωνικός προσανατολι- σμός που ζητεί ο κ. Καραγεωργίου, η σύνδεση της βιοµηχανίας µε το πανε- πιστήμιο όπου αναφέρθηκε ο κ. Σταυρινός, η αποτελεσματικότητα και η τεχνική ποιότητα της παραγωγής που τόνισε ο K. Τσαλαπάτας, η εξειδί- κευση που ανέφερε 0 κ. Παπαθανασίου καθώς και η ανάγκη για επεξεργα- σία συστημάτων τεχνολογίας και γεωργίας. Υπάρχει, ωστόσο, µια άλλη 114 κατηγορία προβλημάτων. Μπορούν όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που ζη- τούμε να ενσωµατωθούν στην παρεχόµενη γνώση, όταν δεν υπάρχει προε- τοιμασία, όταν δεν έχουμε προετοιμασμένη επαγγελµατική υποδομή για τα διπλώματα, όταν τα στερεότυπα Οδηγούν αλλού και, ακόµη, όταν μια σειρά από συμφέροντα μπορεί να αντιδράσουν σ' αυτές τις προοπτικές; Αυτό είναι μια από τις δυσκολίες που έχει να αντιμετωπίσει ένα πανεπι- στήµιο που όλοι µας επιζητΟύµε να γίνει. Υπάρχουν δυσκολίες, επίσης, άλλης κατηγορίας, πιο ειδικές" λόγου χάρη, Οι σχέσεις του μηχανολόγου pa την βιομηχανία. Μία από τις λύσεις που είναι γνωστή και γίνεται στις δυτικές χώρες αρκετά συχνά είναι η χρη- µατοδότηση από την βιομηχανία ερευνητικών προγραμμάτων. Δεν πρέπει να ξεχάσουμε ακόμη ότι θα υπάρξουν αντιράσεις μέσα α- πό το ίδιο το φοιτητικό κίνηµα. Θα υπάρξουν αντιδράσεις μέσα από συγ- κεκριμένες πολιτικές προοπτικές σε μία σύνδεση πανεπιστηµίου και βιο- µηχανίας. Από την άλλη μεριά, όμως, δεν έχουμε καμία δυνατότητα για µερικές κατηγορίες βιομηχανικής, µηχανολογικής, ηλεκτρολογικής και άλλης πληροφορίας: δεν υπάρχει μάλιστα η δυνατότητα να συνδεθούμε µε ιδιωτικές επιχειρήσεις. "Ηθελα να κάνω μία παρατήρηση, σ' αυτό που είπε Ο κ. Καραγεωρ- γίου, ότι είναι ανάγκη να έχουµε σχολή κοινωνιολογίας σ' αυτό το και- νούργιο πανεπιστήµιο. Επειδή είναι αδύνατο να οργανωθούν από την πρώ- τη στιγμή όλες αυτές οι κατευθύνσεις, θα πρέπει, με δύο ή τρεις θέσεις που θα υποδειχθΟύν από την αρχή, να μπορεί να καλυφθεί όλη αυτή η πολλα- πλότητα και πολυπλοκότητα των κατευθύνσεων. Ακόμη, οι παιδαγωγικές επιστήµες που θα υπάρχουν δίνουν όλες τις δυνατότητες που χρειάζεται ο μηχανικός, γεωτεχνικός και οποιοσδήποτε άλλος στο να πάρει πληροφο- ρίες σ' αυτές τις επιστήμες. Οι κοινωνιολόγοι, που θα δουλεύουν στα παι- δαγωγικά τμήματα, αποτελούν τον ορίζοντα της κοινωνιολογικής γνώσης για όλους τους άλλους. Επίσης, δεν Θα πρέπει να υπάρχει νεκρός χρόνος. Δεν θα πρέπει να περιμένει το Πάνεπιστήμιο να βρει τους χώρους και τότε να είναι καλύτε- ρο. Δεν θα πρέπει ακόμη να περιμένει να βρει τους δασκάλους και τότε να είναι καλύτερο. Θα περνούσε, έτσι, ένας νεκρός αρνητικός χρόνος, που θα µπορούσε να ήταν θανάτηφόρΟς. Πρέπει από τώρα, από την στιγμή που θα ΘεσμοθετηΘεί pa το Προεδρικό Διάταγμα, η Διοικούσα Επιτροπή, να βρε- Θούν οι μηχανισµοί που, μέσα στο διάστημα που θα υπάρχει ανάμεσα σ' αυτές τις θεσμικές αποφάσεις έως την στιγµή της λειτουργίας, να έχει προ- ετοιμάσει το πεδίο και τις συνθήκες λειτουργίας. Το Πανεπιστήμιο πρέπει να μη λειτουργεί ανάπηρα, αλλά να έχει υψηλό βαθµό αποτελεσµατικότη- τας. &… 115 Μία πρώτη ανάγκη είναι η πιο προσεχτική απογραφή του δυναμικού που έχει η Θεσσαλία για να διαμορφώσει τις συνθήκες, µε τις οποίες θ' αρ- χίσει να λειτουργεί σε ένα-δύο χρόνια το Πανεπιστήμιο της Θεσσαλίας, στην Λάρισα, στην Καρδίτσα ή στον Βόλο, σε αγροκτήµατα ή σε βιοµηχα- νίες. Θα πρέπει να έχουν σχηµατισΘεί κατάλογοι που θ' απογράφουν µε κάθε δυνατή λεπτοµέρεια τις δυνατότητες. Και αυτά όλα θα συμπλεχθούν στην στιγµή που, κάποια 1η Σεπτεμβρίου 1984 ή 1985, θ' αρχίσουν να λει- τουργούν αυτές οι Σχολές. Να μην γίνει εκ των υστέρων αυτή η απογραφή και να μην ενεργήσει «θανατηφόρα» στο ξεκίνημα του καινούργιου Πανε- πιστημίου. Ευχαριστώ Πρόεδρος: Ο κ. Μάργαρης έχει το λόγο. Μάργαρης: Εδώ στην Ελλάδα τα πράγµατα είναι λίγο πίσω. Θα σας πω ένα παράδειγμα. Στο γυμνάσιο κυριαρχεί η φυσική και τα μαθημα- τικά γιατί, μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, υπήρξε μία έκρηξη σ' αυ- τούς τους κλάδους. Η έκρηξη αυτών των κλάδων πέρασε δια µέσου των πανεπιστημίων, συνήθως με μεταφράσεις ξένων συγγραμµάτων. Γίνονται διάφορες «επαναστάσεις» στην επιστήµη όπως στη μοριακή βιολογία. Στο εξωτερικό η επανάσταση αυτή έγινε το 1956 ενώ σε µας ήρθε το 1965. "Ετσι, ενώ εμείς σχεδιάζουμε το μέλλον, μένουμε πίσω πάντοτε σε σχέση µε την πρόοδο που γίνεται στο εξωτερικό. Υπάρχει λοιπόν πάντοτε ένας κίνδυνος κοιτάζοντας το παρελθόν" να σχεδιάζουμε το μέλλον και να είµαστε µια επανάσταση πίσω. Ο Βόλος έχει τη δυνατότητα να αποφύγει τέτοια τακτική. Μπορεί να ι- δρύσει το πανεπιστήμιό του σύμφωνα με τις τελευταίες εξελίξεις της επι- στήμης… Θα σας πω ένα παράδειγμα. Στη Σκόπελο, η παραγωγή των δαµά- σκηνων, από 400 τόνους που ήταν το 1950, έπεσε τώρα στους 5. Κι αυτό γιατί μαζεύονται τα δαμάσκηνα τον Αύγουστο, που υπάρχει έλλειψη εργα- τικών χεριών, επομένως υπάρχει μεγάλο κόστος συλλογής και χρησιµο- ποιούν µία μεθοδολογία, η οποία λέει: παίρνουμε τα δαμάσκηνα τα βάζου- με σ' ένα φούρνο για να τα ψήσΟυµε, μετά τα πιάνουμε pa τα δάχτυλα και τα γυρίζουμε. Γι' αυτό τα δικά μας τα δαμάσκηνα είναι πλαδαρά ενώ τ' άλλα τα δαμάσκηνα της Καλιφόρνιας είναι ζαρωμένα, γιατί εκεί τα περ- νούν μέσα από τούνελ. Είµαστε μία επανάσταση πίσω. Τα δαμάσκηνα της Καλιφόρνιας έρ- χονται φθηνότερα και συγχρόνως τώρα στη Σκόπελο μπλοκάρουν την ξύ- 116 λευση του δάσους, pa τα ξύλα του οποίου στεγνώνουν τα δαμάσκηνα. ΣυσσωρεύΟνται εκεί µπάζα και κινδυνεύει το δάσος να καεί. Γι αυτό, νοµίζω ότι είναι πιο εύκολο να ξεχάσουµε το παρελθόν και να προγραμματίσουμε πάνω σε νέες βάσεις. Κουντούρης (Δήμαρχος Βόλου): "Ενα ερώτημα για τους εισηγητές, πάνω στο θέµα της γεωργικής τεχνολογίας. Υπάρχει μία κατηγορία κηπο- τεχνικών, στις άλλες χώρες, ιδιαίτερα στην Ουγγαρία, που δεν είναι γεω- πόνοι. ΄Εμπαιναν στη σχολή γεωπονικής-αρχιτεκτονικής και παρακολου- θούσαν από την αρχή 4 ή 5 χρόνια σπουδών και έπαιρναν μιαν εγκυκλοπαι- δική μόρφωση. Απ' ότι ξέρω, και στην πόλη μας και σ' όλες τις πόλεις της Ελλάδας, ειδικά σήμερα που σχεδιάζονται δενδροστοιχ΄Ιι;ς, πλατείες, πάρ- κα, πράσινο, τόπΟι αναψυχής, νοµίζω ότι είναι αυτή η κατηγορία τεχνικών που χρειάζεται ιδιαίτερα. Θέλω, επομένως, να ρωτήσω αν Θα μπορούσε να ιδρυθεί, μια τέτοια σχολή. Εφ' όσον υπάρχει σε χώρες του εξωτερικού, θα μπορούσε να Ιδρυ- θεί και στο Πανεπιστήµιο της Θεσσαλίας. Ας μείνει αυτό ως πρόταση. 3η Συνεδρίαση Σάββατο 1.10.83, 8 μμ. ΠΡΟΕΔΡΟΣ Καθηγητής Δ. ΦΑΤΟΥΡΟΣ ΓεΝΙκο ΘΕΜΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ KAI ΑΣΤΙΚΟΣ [ΣΤΟΣ Πρόεδρος: Κυρίες και κύριοι, καλησπέρα σας. Αρχίζει η 3η συνεδρίαση του διήμερου που οργανώνεται από το Δήμο- τικό Κέντρο Ερευνών και Μελετών Βόλου, με θέµα: «το Θεσσαλικό Πανε- πιστήμιο και o ρόλος του Βόλου». Το γενικό θέµα της σηµερινής συνεδρίας είναι: «πανεπιστήµιο και α- στικός ιστός». Οι εισηγήσεις είναι δύο και είναι φανερό ότι θα έχουμε περι- θώριο για συζήτηση. Θα ήταν χρήσιμο, εκτός από τη συζήτηση στο αντι- κείµενο των εισηγήσεων, να κάνουµε και μία γενική συζήτηση αµέσως pa- τά, ίσως να συνδυάσουμε τις παρατηρήσεις και τα ζητήματα που συζήτη- Θηκαν στις προηγούµενες συνεδριάσεις. 'Ισως Θα µπορούσαµε να σκε- φθούμε και µερικά χαρακτηριστικά σηµεία που προκύπτουν από τις συζη- τήσεις αυτές. Η πρώτη εισήγηση είναι από τον κ. Θ. Παπαγιάννη και το γενικό Θέμα είναι: «το πανεπιστήµιο στην πόλη: δράση και ανάδραση». Η δεύτερη εισήγηση είναι από μία οµάδα: από τον κ. Α. Κωτσιόπου- λο, την κ. Δ. Νικολάου και τον κ. Χ. Πανταζίδη με θέμα: «το πανεπιστή- μιο και ο ιστός της πόλης: προτάσεις για την χωρική ανάπτυξη του Θεσ- σαλικού Πάνεπιστήμίου». Ο κ. Παπαγιάννης έχει τον λόγο. Θ. Παπαγιάννης (Αρχιτέκτων-Πολεοδόμος): "Ηθελα να ευχαριστήσω το Δηµοτικό Κέντρο Ερευνών-Μελετών Βόλου που .με κάλεσε στην αίθου- σα αυτή να διατυπώσω κάποιες σκέψεις. "Ηθελα, παράλληλα, ν' απολογη- θώ, γιατί οι σκέψεις που έχω να διατυπώσω είναι πολύ λίγες. Αυτό οφείλε- β" 118 ται σε τρεις λόγους. Ο πρώτος λόγος είναι ότι, κατά την διάρκεια αυτού του διήμερου, το θέμα καλύφθηκε σχεδόν πλήρως από τους ομιλητές. Πρέπει να σημειώσει κανείς ότι είναι φοβερά ενδιαφέρον το γεγονός ότι Οι Ομιλητές προέρχον- ται από διάφορους κλάδους, έχουν διαφορετικές εµπειρίες και μιλούν για ένα τόσο ευαίσθητο θέμα. Παρ' όλα αυτά και παρ' όλον ότι οι Ομιλίες πολ- λές φορές ήταν εξειδικευμένες σε Ορισµένους τοµείς, φαίνονται πλήρως να συμφωνούν στα βασικά ζητήματα που αφορούν στο Θεσσαλικό Πανεπι- στήμιο. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να το χαιρετίσουµε όλοι ως θετική α- παρχή των διαδικασιών. Νομίζω ότι, στο τέλος αυτής της συζήτησης, τα κοινά σημεία στα οποία όλοι συμφωνούν θα πρέπει ν' απόµΟνωθΟύν και να προβληθούν προς τα έξω, γιατί αποτελούν την βάση όλων των επόμενων προσπαθειών. Ο δεύτερος λόγος, επιτρέψτε µου να πω, είναι προσωπικός. Κάθε άν- Θρωπος περνάει ορισμένες φάσεις. Στην δική µου την ζωή Οι φάσεις αυτές κυµαίνονται µεταξύ επιστημονικής έρευνας, αγώνων και δράσης. Αυτή τη στιγμή, νοµίζω ότι αυτό που χρειάζεται και που πρέπει να γίνει είναι η δρά- ση για την δηµιουργία κάποιου πράγµατος, είτε αυτό είναι πολεοδομία εί- τε αυτό είναι πανεπιστήµιο. Το πρόβληµα ίσως δεν είναι Θεωρητικό, δεν εί- ναι διευθετικό, είναι να δούµε τι πρέπει να γίνει, ώστε το Πανεπιστήμιο της Θεσσαλίας, που γίνεται πραγματικότητα, να είναι πλήρες πανεπιστήµιο. Ο τρίτος λόγος είναι ακόμη περισσότερο προσωπικός. Στάθηκα κά- που να πιω κάτι. Δίπλα µου ήταν ένας εργάτης που δουλεύει στη βιομηχα- νία του ΘεΟχαράκη και πιάσαμε κουβέντα ακριβώς για το Πανεπιστήμιο. Μου έκανε εντύπωση ο τρόπος που Ο άνθρωπος αυτός - ένας γέρος άν- θρωπος - αισθανότανε την έλλειψη παιδείας, τόσο της προσωπικής δικής του όσο και της περιοχής, και ακόμη Ο τρόπος που καταλάβαινε την ανάγ- κη για πανεπιστήμιο. Βλέπετε, το Θέμα του Πάνεπιστήμίου, αποτελεί ένα θέµα καταξίωσης και ωριµότητας της περιοχής. Μετά την εισαγωγή αυτή, θέλω να σας πω το εξής: πάρακολΟυθώντας τις Οµιλίες όλων των εκλεκτών συναδέλφων, έχω σταθεί σε μία περίεργη αντίφαση. Από την μια μεριά όλοι συµφωνούν ότι το πάνεπιστήµιΟ μπορεί να παίξει ένα ρόλο φοβερά γόνιμο και να έχει μία Θετική επιρροή στην ανά- πτυξη όχι µόνο μιας πόλης, αλλά µιας ολόκληρης περιφέρειας. Αναφέρθη- καν οι διάφορες αυτές επιρροές στον οικονομικό τοµέα. στον πολιτιστικό τοµέα, στον κοινωνικό τομέα. Από την άλλη µεριά, όσοι από τους συνάδελφους είναι ακαδημαϊκοί και είχαν αναφερθεί, όχι µόνο τώρα αλλά και παλαιότερα, στις σχέσεις των περιφερειακών πανεπιστηµίων µε τις πόλεις, έχουν σχεδιάσει μία πο- λύ μελαγχολική και απαισιόδΟξη εικόνα. Θυμίζω στους πάρόντες την Οµι- 119 λία του καθηγητή Σισσούρα από την Πάτρα, πριν από λίγα χρόνια, που α- ναφέρθηκε στις σχέσεις του Πανεπιστημίου της Πάτρας με την περιοχή του και ανέλυσε με τρόπο γραφικό τη σχέση ανταγωνισμού που υπάρχει α- νάμεσα στο Πανεπιστήµιο και την πόλη. Και βέβαια όχι μόνο δεν υπάρχει θετική επιρροή του Πανεπιστημίου πάνω στην πόλη αλλά αρνητική επιρ- ροή του ενός πάνω στο άλλο. Πριν από δύο χρόνια, το καλοκαίρι του '81, το πολιτικό περιοδικό «Αντί» έκανε μία συγκέντρωσή στα Ιωάννινα. Στή συγκέντρωσή αυτή πή- ραν μέρος και παράγοντες της πόλης, μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου και επίσης καμιά δεκαριά καθηγητές. Ενώ το Θέμα ήταν η ανάπτυξη της περιοχής, στο τέλος εστιάσΘήκε τελείως στη σχέση του Πανεπιστημίου με την πόλη. Και οι δύο πλευρές είχαν µια έντονη πικρία. Οι μεν εκπρόσωποι της πόλης έλεγαν ότι το Πανεπιστήμιο αγνοεί την πόλη σε μια φάση ανα- δημιουργίας και προγραμματισμού της. Από την άλλη μεριά, Οι παράγον- τες του Πανεπιστημίου, οι καθηγητές, έλεγαν ότι η πόλη τους αγνοεί και ό- τι δεν έχουν επαφή μαζί της. 'Αρα βλέπει κανείς ότι, ενώ στη θεωρία το πανεπιστήμιο έπρεπε να έ- χει μια καλή επιρροή πάνω στην πόλη, στην πράξη τα πράγματα εξελίσ- σονται αντίστροφα. Μια και το Θέµα μας είναι ποια είναι η καλύτερη σχέ- ση του πανεπιστηµίου και της πόλης, Θα πρέπει να σταθούμε στο σηµείο αυτό και να δούµε ποιοί είναι Οι λόγοι που δημιουργούν αυτά τα προβλήµα- τα, αφού στόχος µας είναι το Θεσσαλικό Πανεπιστήμιο να εδραιωθεί κα- λύτερα και να αναπτυχθεί στο Θεσσαλικό χώρο. Για να το κάνουµε αυτό, πρέπει να δούµε λιγάκι προσεκτικότερα αυ- τές τις δύο έννοιες: πανεπιστήμιο και πόλη. Τι είναι η πόλη; Κατά µια ερμηνεία, η πόλη είναι ο χώρος στον οποίο συμπυκνώνονται οι ανθρώπινες δραστηριότητες. Γιατί οι ανθρώπινες δρα- στηριότητες απλώνονται σ' όλο το χώρο, αλλά σε κάποια σημεία του χώ- ρου συµπυκνώνονται και αποκτούν ένα ιδιαίτερο χαρακτήρα. Κατά µιαν άλλη όμως ερμηνεία, πόλη δεν είναι το κέλυφος στο οποίο αναπτύσσονται οι δραστηριότητες, αλλά ο κοινωνικός μηχανισμός ο οποίος προκαλεί αυ- τές τις δραστηριότητες. Εάν αυτή είναι μια αποδεκτή ερµηνεία, τότε θα πρέπει κάπως να δια- φοροποιήσουμε τα πράγματα. Γιατί, αν πάρουμε τον ορισμό της στατιστι- κής υπηρεσίας για το τι είναι αστική περιοχή, ημιαστική κλπ., το κριτήριο είναι καθαρά αντικειµενικό. Αλλά, αν δούμε την έννοια της ολοκληρωμέ- νης πόλης, δηλαδή ενός οργανισµού πλήρους, τότε θα δούµε ότι ένας τέ- τοιος οργανισµός πρέπει να είναι αυτός ο οποίος έχει ολοκληρώσει τις αν- θρώπινες δραστηριότητες. Δεν μπορεί δηλαδή ολοκληρωμένη πόλη να εί- ναι μιά πόλη που αποτελεί ένα απλό υπνωτήριο, όπως υπάρχουν ορισμένες 120 πόλεις στο εξωτερικό. Δεν μπορεί να είναι μια πόλη η ΟπΟία έχει μια συγ- κεκριµένη εξειδίκευση, δηλαδή μια εργοστάσιακή πόλη, που αποτελεί α- πλώς το χώρο όπου παρα μένουν οι εργαζόμενοι που δουλεύουν στις βιομη- χανίες. Δεν μπορεί να είναι ολοκληρωμένη πόλη μια πανεπιστηµιακή πό- λη, δηλαδή ένα γκέτο το οποίο απλώς υποστηρίζει ένα πανέπιστήμιο. Μια ολοκληρωµένη πόλη πρέπει να είναι μια πόλη, στην ΟπΟία αναπτύσσονται σύµμετρα όλες οι ανθρώπινες δραστηριότητες. Και αφού και η γνώση, η παιδεία, η επιστήμη είναι έργο ανθρώπινης δραστηριότητας, μια ολοκλη- ρωµένη πόλη είναι εκείνη η ΟπΟία µπορεί να γεννήσει και να υποστηρίζει εκπαιδευτικές και επιστημονικές δραστηριότητες. Εάν λοιπόν έχουμε µια τέτοια θεώρηση της πόλης, Θα πρέπει αυτό το κριτήριο να το εφαρµόσουμε ως μέτρο εκκίνησης για το διαχωρισμό των ελληνικών πόλεων, ώστε από εκεί και έπειτα να προχωρήσουµε στο επό- pavo βήμα. Αλλά για να δούμε λίγο και την άλλη πλευρά, την πλευρά του πανεπι- στημίου. Πριν από τρία χρόνια Ο Δημήτρης Φατούρος έκανε εδώ μία «κο- φτερή» ανάλυση της έννοιας «πανεπιστήµιο». Από τη μια µεριά ανάπτυξε την μια άποψη για το τι είναι πανεπιστήμιο" δηλαδή, ένα ίδρυμα για την παραγωγή στελεχών χρήσιμων για την κοινωνία, δηλαδή ανθρώπων οι 0- πΟίΟι καλύπτουν συγκεκριμένες κοινωνικές ανάγκες. Και μάλιστα είχε πει τότε - θυμάµαι και τις λέξεις του - ότι ένα τέτοιο πανεπιστήμιο θα έχει και τεχνικούς, όχι μόνο τεχνικούς των τεχνικών επιστημών, αλλά τεχνι- κούς γιατρούς, τεχνικούς δικηγόρους, τεχνικούς αρχαιολόγους, τεχνικούς φιλοσόφους, δηλαδή επαγγελματίες. Αυτή είναι μια σύλληψη του πανεπιστημίου. Υπάρχει όμως και μια δεύτερη σύλληψη του πανεπιστημίου που είναι πολύ ευρύτερη και της ο- ποίας Ο ρόλος μέσα στην κοινωνία είναι τελείως διαφορετικός. Θα μου ε- πιτρέψετε να διαβάσω τον ορισμό που Ο Δημήτρης Φατούρος είχε δώσει τοτε: «Σύμφωνα με τη δεύτερη αυτή ερμηνεία του πανεπιστημίου, το πανεπιστήμιο είναι ένα σύνολο διαδικασιών που προσανατολίζε- ται στην κριτική ανανέωση της γνώσης, στην εδραίωση επιστημο- νικών εργαλείων και τρόπου σκέψης, στη συσχέτιση κάθε αντι- κειμένου pa τον κοινωνικό περίγυρο και με τις επιπτώσεις στο φυ- σικό και κοινωνικό χώρο». Αυτή είναι µια δεύτερη αντίληψη του πανεπιστημίου, τελείως διαφορε- τική από την πρώτη. Τώρα, αν έχει κανείς άλλος «ανορθόδοξες» σκέψεις, προβληµατίζε- ται µε το τι είδους πανεπιστήμιο είχαμε μέχρι προ τινος και έχουμε ακόµα 121 στην Ελλάδα. Είναι του πρώτου είδους ή του δεύτερου ή πιθανόν κάποιου τρίτου; Γιατί δεν αποκλείεται καθόλου στον ελληνικό χώρο να έχουµε ε- φεύρει ένα δικό μας τύπο πανεπιστημίου, όχι ένα πάνεπιστήμιο που παρά- γει τεχνικούς χρήσιμους στην κοινωνία, όχι ένα πανεπιστή μιο που προάγει την ειδική γνώση, τη «διέγερση» που έλεγε ο Φατούρος, αλλά ένα πανεπι- στήμιο γραφειοκρατικό, που παράγει χάρτιά, τα οποία αποτελούν τυπικά προσόντα για τους εργαζόμενους στο δήμόσιο τομέα. Αυτό είναι μια τελείως διαφορετική αντίληψη του πανεπιστημίου, που μόνο η εκφώνησή της αναιρεί πλήρως την έννοια της ανώτατης παιδείας. Βέβαια, ο Γενικός Γραµµατέας του Υπουργείου Παιδείας, pa το να εκφρά- ζει τήν αισιοδοξία για τις διαδικασίες που ξεκινούν τώρα, κατά κάποιο τρόπο επιβεβαίωσε τα προβλήματα που υπήρχαν µέχρι χθες ή σήμερα το πρωί. Δεν θέλει κανείς να διαψεύσει την αισιοδοξία του και όλοι ευχόμα- στε αυτή να είναι δικαιολογημένη και πράγµατι να οδηγεί σε µια ανανέω- ση της ανώτατης παιδείας. Αλλά αυτό δεν αναιρεί τα προβλήµατα που υ- πήρχαν μέχρι σήμερα και τον αριθµό των ανθρώπων που βγαίνουν σήµερα από τα πανεπιστήμια κρατώντας ένα άχρηστο χαρτί και με πλήρη αδιαφο- ρία για το αντικείµενο του χαρτιού αυτού. "Εχω µια κόρη, η οποία είναι τεταρτοετής φοιτήτρια στο Πανεπιστη- μιο της Θεσσαλονίκης, στο Τμήμα της Βιολογίας. "Οταν τη ρώτησα τι κλί- μα επικρατεί, µου λέει: «πατέρα, στο Τμήμα της Βιολογίας, όπου βρίσκο- µαι, υπάρχουν 156 φοιτητές. Απ' αυτούς 3 μόνο είχαν δηλώσει βιολογία ως πρώτη προτίμηση. Οι άλλοι όλοι κυμαίνονται από αρχιτεκτονική, ιατρική και όλες τις άλλες επιστήμες. Και αδιαφορούν τελείως για το συγκεκριμέ- νο αντικείµενο». Βέβαια, έτσι είναι δύσκολο να υπάρξει ανώτατη παιδεία. Βλέποντας λοιπόν λιγάκι το πρόβλημα της πόλης από τη μια µεριά και το πρόβληµα του πανεπιστημίου από την άλλη, αρχίζει να σκέπτεται κανείς ότι για να υπάρξει μία σχέση πόλης και πανεπιστημίου, πρέπει να υπάρξουν ορισμένες προύποθέσεις. Ποιες είναι αυτές οι προύποθέσεις; Εί- ναι πολλές. Υπάρχουν όµως ορισµένες σηµαντικές. Η πρώτη είναι ότι η πόλη, που Θα υποδεχθεί ένα πανεπιστήµιο, πρέπει να έχει φτάσει στο ώριμο σημείο της Ολοκλήρωσής της. Για να κάνουμε έ- να βήμα πίσω, παλιά, τα πανεπιστήμια δεν εμφανίζονταν από τις σκέψεις ενός κυβερνητικού κεντρικού οργάνου. "Ηταν δήµιούργήµα της πόλης. "Ο- ταν µια πόλη έφτανε σε µιαν ορισµένη ωριμότητα, το πανεπιστήμιο έβγαι- νε µέσα από τα σπλάγχνα της, μέσα από τις διαδικασίες της, µέσα από τις εκδηλώσεις της. Δεν το αποφάσιζε ο κυβερνήτης, ότι πρέπει εδώ να γίνει ένα πανεπιστήµιο. Σήµερα, τα πράγµατα είναι λίγο αλλοιώτικα. Παρ' όλα αυτά, για να µπορέσει μια πόλη ν' αποκτήσει επαφή μ' ένα 122 πανεπιστήµιο, πρέπει να έχει φτάσει σε μιαν ωριμότητα. Δεν είναι δυνατό, όπως έχει γίνει αρκετές φορές στον ελληνικό χώρο, ν' ανοίγουμε, για λό- γους µικρΟπΟλιτικΟύς, ένα ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυµα σε μια μικρή κωμόπολη, με την ελπίδα ότι αυτό το ίδρυμα θ' ανεβάσει το επίπεδο της πόλης. Πρέπει, πρώτα απ' όλα, αυτή η πόλη να είναι έτοιμη. Πρέπει να έ- χουν γίνει όλες αυτές οι μακρόχρΟνες διαδικασίες, ώστε αυτή η πόλη να μπορέσει να γίνει ένα σώμα με το ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα. Πριν από τρία χρόνια είχα υποστηρίξει µιαν άλλη άποψη - ήταν και αλλοιώτικες Οι συνθήκες τότε - ότι Θα έπρεπε Ο Βόλος να ιδρύσει ένα Δη- µοτικό Πανεπιστήµιο. Αυτό το είχα πει όχι µόνο για πρόκληση - που ή- ταν τότε ένας λόγος - αλλά γιατί πίστευα πραγματικά ότι ο Βόλος είχε φτάσει σε μια τέτοια ωριμότητα ως πόλη, ώστε Θα µπορούσε µέσα από τον ιστό του να προκύψει µια ανώτατη εκπαιδευτική λειτουργία. Και ήδη σε μικρά τμήµατα αυτή η λειτουργία προέκυπτε. Γιατί γίνονταν εδώ διεθνή σεμινάρια, συγκεντρώσεις, ζυµώσεις. Υπήρχε όλη αυτή η απαρχή της ά- νώτατης εκπαιδευτικής σκέψης. Επομένως, πρώτη προυπόθεση είναι να υπάρχει ένα αστικό κέντρο, μια πόλη ολοκληρωμένη και ώριμη για να δεχθεί την πανεπιστηµιακή λει- τουργία. Η δεύτερη προυπόθεση είναι να έπιτελεί το πανεπιστήμιο το ρόλο του. Εάν το πανεπιστήµιο αποτελεί απλώς ένα φυτώριο παραγωγής χρησίµων ή λιγότερο χρησίµων τεχνικών, δεν είναι εύκολη η επαφή του pa την πόλη, παρά μόνο στο επίπεδο της οικονομικής αντάλλαγής. Σου δίνω στελέχη, μου δίνεις στέγαση, και βρίσκουμε την οικονοµική σχέση ανάμεσα στα δύο. Είναι μία καθαρή συναλλαγή οικονομικού χαρακτήρα. Αν το πανεπιστήµιο αποτελεί ένα γράφειΟκρατικό ίδρυμα παραγωγής χαρτιών, τότε ο ρόλος του στην πόλη είναι πάρα πολύ περιορισµένος. Μπορεί βέβαια ν' αγοράζει τα χαρτιά από τα µαγαζιά της πόλης αντί να τα παίρνει από την Αθήνα. Είναι και αυτό μια οικονομική συναλλαγή. Μόνο αν το πανεπιστήμιο αποτελεί ένα ίδρυμα, όπου αναπτύσσονται διαδικασίες δημιουργίας, όπου εκφράζεται όλη η επαναστατικότητα της επιστήμης, όπου μελετώνται σε βάθος τα προβλήματα, τότε μόνον η επα- φή του με την Ολοκληρωµένη πόλη είναι δυνατό να είναι θετική και αποτε- λεσµατική. Ο τρίτος παράγοντας είναι να υπάρξει μια Οργανική επαφή ανάµεσα στο χώρο - είτε αυτός Ο χώρος είναι η πόλη, είτε η περιφέρεια - και το πανεπιστήμιο. ΄ΕΘεσα επίτηδες χθες ένα ερώτημα προκλητικό στον κ. Ροκο, για το ρόλο που παίζει η τοπική αυτοδιοίκηση στην εκπαίδευση. Μου έδωσε µια συγκεχυµένη απάντηση και, όταν Ο προεδρεύων µε ρώτησε αν pa ικανο- 123 ποίησε, είπα «βεβαίως». Η έννοια της απάντησης, φυσικά, ήταν «βεβαίως όχι». Γιατί κατάλαβα πλήρως ότι δεν απάντησε στο ερώτηµα. Υπάρχουν χώρες του εξωτερικού, όπου τα πανεπιστήμια είναι είτε περιφερειακά είτε και δημοτικά. Ελέγχονται δηλαδή από την τοπική αυτοδιοίκηση. Εγώ δεν έφτασα σ' αυτό το άκρο. Ρώτησα απλώς ποιος διάλογος, ποια επαφή υπάρχει ανάμεσα στην τοπική αυτοδιοίκηση και στην ανώτα- τη παιδεία. Βέβαια, θα μου απαντήσει κανείς ότι συνταγµατικά η ανώτατη εκπαίδευση είναι ανεξάρτητη. Ναι. Αλλά έχει σήμερα ένα διάλογο με την κεντρική εξουσία. Γιατί αυτός ο διάλογος, μέσα στα πλαίσια της αποκέν- τρωσης, να μη γίνεται με την περιφερειακή διοίκηση, σήμερα, και αυτο- διοίκηση, αύριο; Γιατί οι πιστώσεις, οι αποφάσεις, οι εγκρίσεις να δίνονται από το κεντρικό Υπουργείο Παιδείας στην Αθήνα και όχι από την περιφε- ρειακή διοίκηση της χώρας; Πιστεύω ότι αυτό θ' αποτελούσε ένα πολύ ι- σχυρό εργαλείο για την ένταξη και συνένωση του χώρου pa το πανεπιστή- μιο. Βέβαια, σήµερα διαφαίνεται μια τέτοια απαρχή πράγµατι, με τη συµ- μετοχή των φοιτητών στη διοίκηση των πανεπιστηµίων. Αν ένα σημαντικό ποσοστό των φοιτητών κατάγονται από την περιοχή όπου βρίσκεται το πανεπιστήµιο, έμμεσα η κοινωνία επηρεάζει τη διοίκηση των πανεπιστη- µίων μέσα από τα παιδιά της. Αλλά νοµίζω ότι αυτή η επιρροή είναι υπέρ- βολικά έµμεση και, άρα, δεν είναι αποτελεσματική. Επομένως, μια και τονίστηκε… πολλές φορές η ιδιαιτερότητα που πρέ- πει να έχει το Θεσσαλικό Πανεπιστήμιο, μια τέτοια ιδιαιτερότητα θα ήταν το να µελετηθεί ο τρόπος που η Θεσσαλία, ως Βόλος και ως άλλες πόλεις της, οι οργανώσεις της θα έχουν ανοικτό διάλογο και επικοινωνία στο Πα- νεπιστήμιο της Θεσσαλίας, και όχι βέβαια μόνο με την αξιοποίηση των οι- κοπέδων του Πανεπιστημίου ή µε άλλους τέτοιους οικονομοτεχνικούς τρόπους, αλλά µε συμμετοχή στη λήψη των αποφάσεων που αφορούν στο Πανεπιστήμιο. Μετά απ' αυτές τις γενικότερες σκέψεις, έπρεπε να δούμε πώς οδή- γούμαστε στη σχέση του Θεσσαλικού Πανεπιστήμιου μέ το χώρο του. Για- τί, στο κάτω-κάτω, όλη αυτή η συζήτηση σκοπεί στο να οδηγεί σε συγκε- κριμένες σκέψεις και όχι σε µια αφηρηµένη ακαδημαϊκή συζήτηση. Αυτό λοιπόν που προκύπτει είναι το εξής: πρώτα απ' όλα πρέπει να a- ρευνηθεί ο θεσσαλικός χώρος µε κάποια αντικειμενικότητα. Και εδώ επι- τρέψτε μου να πω σε κάποια υποσημείωση το εξής: εγώ δεν είµαι Βολιώ- της, ούτε καν έχω σπίτι στο Πήλιο. Συχνάζω όµως στην περιοχή. Έχω δουλέψει στο Βόλο ως μελετητής της πόλης, αλλά έχω δουλέψει και στη Λάρισα, έχω δουλέψει σε πολλά σημεία του θεσσαλικού χώρου, αλλά δεν αισθάνομαι ιδιαίτερες δεσμεύσεις και εποµένως νοιώθω ότι μπορώ να µι- 124 λώ τελείως ανεπηρέαστα. Λοιπόν, λέω ότι πρέπει πρώτα απ' όλα να διερευνηθεί ο θεσσαλικός χώρος, ώστε να δούμε ποια από τα αστικά του κέντρα µπορούν σήμερα να φιλοξενήσουν, και όχι να καταπνίξουν, πανέπιστηµιακές δραστηριότητες. Πρέπει ν' αποφύγουμε την εξολόθρευση (λέξη, νομίζω, του Δημήτρη Φα- τούρΟυ) των πανεπιστηµίων με το να τα εντάξουμε σε ΟικισμΟύς, Οι Οποίοι ακόµα δεν έχουν αποκτήσει την ωριµότητα της πόλης. Και επομένως, όχι μόνο δεν µπορούν να στηρίξουν ένα πάνεπιστήµιο, αλλά αποτελούν και αιτία διάλυσης του. Απλώς περιλαμβάνουν τα κτίρια, τα Οποία, μετά τη λήξη των μαθημάτων, αδειάζουν από διδάσκοντες και διδασκΟμένΟυς, οι ΟποίΟι τρέπονται σε φυγή προς κάθε κατεύθυνση, Αυτό λοιπόν είναι ένα πρώτο μέλημα. Πρέπει η Θεσσαλία να ερευνη- θεί μ' αυτό το αυστηρό κριτήριο. Δεν p’ ενδιαφέρει ποιος Οικισμός είναι στο γεωγραφικό κέντρο, αν απέχει πέντε χιλιόμετρα δεξιά ή αριστερά, αλ- λά αν είναι σε θέση σήµερα να φιλοξενήσει µία πανεπιστημιακή λειτουρ- γία. Αυτό είναι το κύριο κριτήριο. Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι το Θεσσαλικό Πανεπιστήμιο πρέπει να είναι πανεπιστήμιο. Και εκεί πέρα κατηγΟρώ και τον εαυτό poo και τους άλλους για τη δειλία μας. Διότι πρόκειται περί δειλίας, όταν, μπρος στη φροντίδα να καθησυχάσΟυμε την πολιτεία ότι δεν αντιµετωπίζουμε τα προβλήματα pa μαξιμαλισμό, δεχόμαστε ένα ισχνό πρόγραμμα σχολών, ασχέτων η μία από την άλλη, τις Οποίες θεωρούμε ότι κάπως καλύπτουν τις ανάγκες της περιοχής και Οι Οποίες δεν δημιουργούν μεγάλες αντιδρά- σεις. Μα αυτό δεν είναι πανεπιστήμιο. Πανεπιστήμιο - το λέει και η λέξη - είναι ένα ευρύ ίδρυμα το Οποίο περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα λειτουρ- γιών, που μόνον έτσι μπορεί να λειτουργήσει. Έχουν δηµιουργηθεί πανεπι- στήµια σε πολλές χώρες. Δεν πιστεύω πουθενά να σκέφθηκε κανείς ότι μπορεί να ξεκινήσει ένα πανεπιστήµιο ισχνό, ως άθροισμα δύο-τριών σχο- λών, με λίγους φοιτητές. Υπάρχει ένα ελάχιστο μέγεθος που ένα πανεπι- στήµιο λειτουργεί και ένα ελάχιστο φάσμα σχολών που του επιτρέπει να λέγεται πανεπιστήµιο. Κάτι που είναι τόσο εξειδικευµένο, δεν µπορεί να εί- ναι πανεπιστήμιο. "Αρα το καταδικάζουμε από την αρχή, από την ίδρυσή του, σε περιθωριοποίηση. Θα επανέλθω πάλι στην κόρη µου, η οποία σπουδάζει βιολογία. 'Ολο το χρόνο πέρυσι παρακολουθούσε μαθήματα φιλοσοφίας. Γιατί; Γιατί το Πανεπιστήµιο Θεσσαλονίκης έχει αυτό το εύρος. Τι Θα γινόταν αν ήταν στην Ξάνθη και αν έπρεπε, για ν' ακούσει μια διάλεξη φιλοσοφίας, να πρέ- πει να πάει από την Ξάνθη στην Κομοτινή ή, αν ήταν στο Πανεπιστήμιο του Αιγαίου, να πρέπει να πάει από τη Μυτιλήνη στην Κω; Είναι ποτέ δυ- 125 νατό αυτό το πράγμα; Είναι παιδεία αυτή; Λοιπόν, πρέπει να επιμείνουμε ότι το Πανεπιστήμιο της Θεσσαλίας πρέπει να είναι πανεπιστήμιο. Βέβαια, θα µου πείτε, ας είµαστε πραγματι- στές. Η Ελλάδα έχει υπερβολικό αριθµό σχολών, δεν υπάρχει ανάγκη για άλλες. Ναι, αλλά και αυτό λύνεται. Αφού ξέρουμε ότι τα Πάνεπιστήμια της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης είναι ήδη υπερκορεσμένα, ας καταργή- σουμε κομμάτια από τα Πανεπιστήµια της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης για να ενισχύσουµε τα περιφερειακά πανεπιστήμια. Ας αποκάτάστήσουµε κάποια ισορροπία. Κανένας κανόνας δεν λέει ότι το Πανεπιστήμιο της Α- θήνας πρέπει να έχει 30.000 φοιτητές και το Πανεπιστήµιο της Θράκης να έχει 2.500. Αυτό δεν προκύπτει από καµιά ιδεολογία και καµιά πρακτική. Χρειάζεται λοιπόν κι εκεί κάποιο θάρρος. Το τρίτο σημείο είναι ότι θα πρέπει να δούμε με κάποια λεπτοµέρεια τη συσχέτιση, σε πολεοδομική κλίμακα, του πανεπιστηµίου και της πό- λης. Εκεί βέβαια αποκλείουμε τελείως την ιδέα του πανεπιστημίου που εί- ναι είτε ανεξάρτητος πόλος έξω από την πόλη είτε ενωμένος και ενταγμέ- νος σε μια πολύ µικρή πόλη. Αυτό γιατί, αφού το πανεπιστήμιο είναι γέν- νημα της πόλης και η ακαδημαϊκή δραστηριότητα είναι πολιτισµική δρα- στηριότητα που προέρχεται από τον ιστό της πόλης, το πανεπιστήμιο δεν μπορεί να είναι έξω απ' αυτήν. Δεν μπορεί να δημιουργηθεί παιδεία στα χωράφια. Τέτοιο πράγµα μόνο τεχνητά θα µπορούσε να προκύψει. Και σ' αυτό το σημείο θα ήθελα ν' αναφερθώ σε µια µελανή εμπειρία του ελληνικού χώρου. Εδώ, βέβαια, όλα τα πανεπιστήμια, μέχρι κάποια ο- ρισμένη χρονική περίοδο, όντας γέννηµα της πόλης, ήταν ενταγµένα στην πόλη. Κάποια στιγμή άρχισε να επικρατεί η ιδέα ότι Θα έπρεπε για λόγους πρακτικούς να είναι έξω από την πόλη σε χώρους με χιλιάδες στρέµµατα, με πράσινο, όπου οι φοιτητές Θα μπορούσαν ν' αναπνέουν καθαρό αέρα, O- που θα υπήρχε άνεση ν' αναπτύσσονται αυτές οι πολύπλοκες πανεπιστή- μιακές εγκαταστάσεις. Βέβαια, αυτή η ιδέα ξεκίνησε από καθαρά δικτατορικά καθεστώτα και, συγκεκριµένα, από την Τουρκία και τη Βραζιλία. ΄Ισως έπρεπε να μας έχει βάλει σε σκέψεις. Είναι περίεργο το ότι στη δήµοκρατική Ελλάδα του 1983 οι ίδιες σκέψεις εξακολουθούν να ισχύουν. Ο κ. Φράγκος μας α- νέφερε τόσο παραστατικά για το Πανεπιστήµιο των Ιωαννίνων. Η χωροθέ- τηση που έχει προταθεί για την πανεπιστημιούπολη αποτελεί ένα καθαρό έγκλημα. Είναι*µ"ια αγροτική περιοχή επικλινής,΄ με θέα τα βουνά επάνω, από Ξην οποία η πόλη δεν φαίνεται καν, παρά μόνο πλαγίως, και όπου σή- μερα υπάρχουν πρόβατα και όπου αύριο Θα υπάρχουν κάποιοι φοιτητές, αν υπάρχουν. Τα ίδια συµβαίνουν με το Πανεπιστήμιο της Θράκης. Και στις δύο πό- ,; 126 λεις, και στην Ξάνθη και στην Κομοτινή, έχουν επιλεγεί εκτάσεις που είναι μέσα στα χωράΞα και όπου η απόσταση µε την πόλη τελείως καταργεί και τη σχέσ΄ηχκαι το πανεπιστήμιο. ΄Ιδια προβλήματα υπάρχουν και στην Κρήτη. Ο κ. Σβορώνος µας είπε λιγάκι για τα θέματα του Ρεθύμνου, όπου το οικόπεδο που είχε επιλεγεί είναι σε απόσταση 4 χιλιοµέτρων από το Ρέ- θυµνο. Χειρότερα έχουν συμβεί στο Ηράκλειο, όπου τα οικόπεδα ναι µεν είναι πιο κοντά, έχει αποτελέσει όμως το πιο άθλιο αντικείμενο οικοπέδι- κής συναλλαγής στον ελληνικό χώρο. Επειδή έτυχε να μελετΟύμε το Νοσοκοµείο του Πανεπιστημίου του Η- ρακλείου, ζήτήσαμε ένα χάρτη της πανεπιστημιούπολης. Και είδαµε ένα σχέδιο διάτρητο, όπου υπήρχε ένα όριο και διάφορες τρύπες μέσα. Και αυ- τές Οι τρύπες ήταν οι ακόµα εκβιάζοντες για να πάρουν μεγαλύτερες τιμές. Δηλαδή μεταβάλλεται το θέμα του πανεπιστηµίου και η σχέση του με την πόλη σε αντικείμενο συναλλαγής πολιτικών και οικοπέδούχων, έστω και αν αυτοί Οι ΟικοπεδούχΟι είναι ιδρύματα. Επομένως, νομίζω ότι, και στην περίπτωση του Θεσσαλικού Πανεπι- στημίου, πρέπει ν' αποκλείσουμε τελείως το να χωροθέτηΘεί έξω από τα οι- στικά κέντρα ή κοντά, μέσα σε αστικά κέντρα που δεν έχουν τη δύναμη υ- ποστήριξης. Που µας οδηγεί αυτό το πράγμα; Μας οδηγεί κάπου, αν δού- pa τη νομοτέλεια της σκέψης. Δηλαδή, στο ότι το Θεσσαλικό Πανεπιστή- μιο δεν µπορεί να κατακερματισθεί. Γιατί, αν κατακερµατισθεί, δεν απο- τελεί πια πανεπιστήμιο. Αποτελεί κάτι άλλο. Μοιάζει µε την ιστορία του Σολοµώντα, που του πήγαν ένα παιδί που διεκδικούσαν δύο γυναίκες και είπε «κόψτε το και δώστε το µισό στη µία και το μισό στην άλλη». Το ίδιο έχουμε και στο Βόλο. Αν σας πουν «κόψτε το Πανεπιστήμιο σε κομματά- κιά και πάρτε ένα κομµάτι», πείτε «δεν το θέλουµε, να πάει το Πανεπιστή- μιο στην Καρδίτσα, αλλά να είναι πανεπιστήµιο». Θα αποφασισΘεί σε λίγο που Θα γίνει το Πανεπιστήμιο. Εγώ δεν μιλώ για την έδρα του Πανεπιστημίου, μιλώ για το Πάνεπιστήμιο, γιατί το Πα- νεπιστήμιο δεν έχει έδρα, πόδια και χέρια, είναι ένας ενιαίος Οργανισµός. Πιστεύω ότι πρέπει να γίνει στο Βόλο, όχι από καμιά προκατάληψη, όχι οι- πό ιδιαίτερη συμπάθεια, αλλά απλώς γιατί κρίνω τα πράγματα ψυχρά. Πι- στεύω ότι η πόλη του Βόλου έχει αυτή την ωριμότητα που περιέγραφα προηγουμένως, για να στεγάσει ένα πανεπιστημιακό ίδρυµα. Το λέω ακόμη πιο έντονα. Αν δεν υπήρχε αυτή η Κυβέρνηση, αν δεν εί- χε αποφασισΘεί να γίνει το Πανεπιστήμιο στο Βόλο, το Πανεπιστήμιο Θα είχε δηµιουργηθεί στο Βόλο µέσα από τις διαδικασίες της πόλης. Αν λοιπόν δεχθούμε αυτή την άποψη, τότε η θέση του Πανεπιστημίου είναι µέσα στο χώρο του πολεοδοµικού συγκροτήματος Βόλου. Εκεί βέ- βαια πρέπει να προσέξουµε τα τεχνικά προβλήματα. Γιατί στο χώρο μιας 127 μεγάλης πόλης δεν είναι άνετο να αναπτυχθεί ένας τέτοιος οργανισμός με πολλές απαιτήσεις, pa ανάγκη ευελιξίας, με ανάγκη ανάπτυξης στο μέλ- λον. Γι' αυτό και η λύση που πρότεινε και το ρυθμιστικό του Βόλου και έ- χουν υιοθετήσει και άλλοι μελετητές, είναι η λύση του τομέα. Δηλαδή να χωροθέτηΘεί το Πανεπιστήμιο σ' ένα τομέα της πόλης, ο οποίος ξεκινά α- πό το κέντρο της με την εκ μετάλλευσή κάποιων κτιρίων, συνεχίζει στον ά- ξονα Βόλου-Ν. Ιωνίας, περιλαμβάνει το στρατόπεδο, από το οποίο κάπο- τε πρέπει ν' απαλλαγΟύμε, και συνεχίζεται προς τα πάνω, αν χρειαστεί. Μετά απ' αυτές τις λίγες σκέψεις, ήθελα να τελειώσω pa το εξής ση- μείο: Θα έπρεπε ή περιοχή της Μαγνησίας να μη σκέφτεται τόσο πολύ τι θα κάνει το Πανεπιστήμιο για την περιοχή, αλλά θα έπρεπε να σκέφτεται τι η περιοχή µπορεί να κάνει για το Πανεπιστήμιο. Γιατί το Πανεπιστήμιο πρέπει να είναι παιδί της περιοχής και στα παιδιά του δίνει κανείς πάντα και δεν παίρνει ποτέ πίσω. Και μία τελευταία σκέψη που λέγαμε µε το Δήμαρχο το πρωί. Πριν α- πό κάποια χρόνια, η φιλοδοξία της περιοχής ήταν ν' αποκτήσει ένα ανώ- τατο εκπαιδευτικό ίδρυμα. Δεν µπορεί να είναι αυτό η σηµερινή φιλοδο- ξία. Ούτε μπορεί η σημερινή φιλοδοξία, η ευγενής φιλοδοξία, να είναι ν' (1- ποκτήσει η περιοχή ένα πανεπιστήμιο στο χώρο της. Θα πρέπει η σημερινή φιλοδοξία να προχωρήσει πολύ μακρύτερα. Ν' αποκτήσει ένα πραγματικό πανεπιστήμιο, ένα πανεπιστήμιο ποιότητας, που Θα είναι πρότυπο για τον ελληνικό χώρο και που θα παίζει ρόλο στον ευρωπαϊκό χώρο. Γιατί τα πε- ριθωριακά πανεπιστήμια, που ίσως ήταν δυνατά και βιώσιμα στην αποµο- νωμένη Ελλάδα στις προηγούμενες δεκαετίες, δεν είναι πια δυνατά σήμε- ρα. Πρέπει το Πανεπιστήµιο της Θεσσαλίας ν' αποκτήσει ένα χαρακτή- ρα, που να το καταξιώνει και στον ελληνικό και στο διεθνή χώρο. Ευχαριστώ πολύ Πρόεδρος: Θέλω να κρατήσω αυτή την τελευταία πρόταση-στάση του κ. Παπαγιάννη ότι, όχι το Πανεπιστήμιο να κάνει την περιοχή, όχι η πε- ριοχή για το Πανεπιστήμιο, ούτε το Πανεπιστήμιο για τον τόπο, αλλά το Πανεπιστήμιο για τον ευρωπαϊκό χώρο. Η τελευταία του φράση για τις καινούργιες σχέσεις που έχει ο ελληνικός τόπος μέσα στον ευρωπαϊκό χώ- ρο δυναμώνει το επιχείρημα του κ. Παπαγιάννη. Και άλλωστε, όταν µόνον ένας στόχος είναι τόσο δυνατός και αντιεπαρχιακός, µόνο τότε δυναµώνει περισσότερο για να πετύχει ό,τι θέλει να κάνει. "Εχω βέβαια βαθύτατες αμφιβολίες. Ξαναν'ριζει κανείς σε λέξεις O- πως μελαγχολικές απόψεις ή οτιδήποτε άλλο, αλλά αυτά είναι συναισθη- 128 ματικά κατασταλάγματα και δεν έχουν ρόλο αυτή τη στιγμή. Κανένας δεν πρόκειται ν' αλλάξει τη γνώμη όλων όσων, στο Βόλο, στη Λάρισα, στο Η- ράκλειο, στα Χανιά, στη Θεσσαλονίκη η στην Αθήνα, θα Θέλουν να μετα- τρέψουν σε επιχείρηση την αξία γης της περιοχής όπου θα οικοδομηθεί ένα πανεπιστήμιο. Και κανένας δεν Θα µπορέσει ν' αλλάξει τις τοπικιστικές διαθέσεις. Θα ήταν πολύ εύκολο αν Οι συμπεριφορές και οι στάσεις άλλα- ζαν με αναλύσεις και pa επεξεργασίες διαφόρων κατηγοριών. Θα πρέπει να είµαστε σίγουροι ότι 0" αντιμετωπίζει συνέχεια και το Πανεπιστήμιο αυ- τό αυτής της κατηγορίας τα ζητήματα και να είναι προετοιμασμένο με α- ναλυτικό τρόπο, αλλά και µε αγωνιστικό τρόπο, να τα ξεπεράσει. Έτσι, poo δίνεται η ευκαιρία va κλέβω κάθε τόσο και λίγη εισήγηση και να κλέβω και κάθε τόσο και λίγη παράσταση από µιαν εισήγηση στην άλλη. Είναι το προνόµιο του προεδρεύοντος. Παπαγιάννης: Ήθελα vao ένα πράγμα να πω, απαντώντας στον πρόεδρο. Αντιλαμβάνομαι τη μελαγχολία του και τον προβληματισμό του... Πρόεδρος: Δεν θέλω τη λέξη µελαγχολία. Αποσύρεται µία λέξη. Παπαγιάννης: ...αλλά πρέπει να τονίσω, pa τη γνώση που έχω της περιοχής, ότι σ' αυτή τη συγκεκριμένη περιοχή το Θεσσαλικό Πανεπιστή- μιο, σ' αυτό τα προβλήματα, θα έχει σύμμαχο την τοπική αυτοδιοίκηση και συμμάχους όλους τους φορείς της πόλης. Αυτό είναι πάρα πολύ θετικό για την αντιµετώπιση αυτών των προβλημάτων. Ενώ στις άλλες περιοχές η τοπική αυτοδιοίκηση ανταγωνίζεται το πανεπιστήμιο. Δεν το υποστηρί- ζει. Εδώ συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Πρόεδρος: Η δεύτερη εισήγηση είναι από μια ομάδα εισηγητών, όλοι αρχιτέκτονες, και παρακαλώ να παρουσιάσουν την εισήγησή τους. Α. Κωτσιόπουλος (Αρχιτέκτων - Επικ. Καθηγητής Α.Π.Θ.): Θα ήθελα ν' άπολογηθώ για το ότι το τρίτο µέλος της οµάδας μας, ο κ. Πανταζίδης, έπαθε σήµερα το πρωί μια ξαφνική αδιαθεσία και δυστυχώς δεν μπόρεσε να έρθει. Γι' αυτό, και το κομμάτι που είχε εκείνος ετοιμάσει θα τΟ παρου- σιάσουμε η κ. Νικολάου και εγώ. Θα χωρίσουμε σε δύο µέρη την παρουσίαση. Το πρώτο μέρος είναι μια γενική εισαγωγή του πως βλέπουμε τη σχέση πανεπιστημίου-πόλης, σε μιαν ιστορική προοπτική. Το δεύτερο μέρος είναι η παρουσίαση µιας συγ- κεκριμένης πρότασης, που στηρίζεται στην υπόθεση εργασίας που παρου- 129 σιάστηκε στην πρωϊνή συνεδρίαση, για την ακαδημαϊκή εξέλιξη του Θεσ- σαλικού Πανεπιστηµίου. Δήμητρα Νικολάου (Αρχιτέκτων): Η σχέση ανάµεσα στο πανεπιστή- µιο και τον τρόπο εγκατάστασής του, τόσο η χωρική όσο και η κοινωνική πλευρά αυτής της σχέσης, προσδιορίζεται ήδη από την εποχή των πρώτων φοιτητικών πανεπιστημίων της Ιταλίας, pa τη μορφή της σχέσης πάνεπιστηµίου-πόλης. Η εξέλιξή τους δείχνει μία μετάβαση από ένα πρώ- το στάδιο, όπου οι πάνεπιστημιακές δραστηριότητες εντάσσονται οργανι- κά στην πόλη, μέχρι την αυτόνομη ανάπτυξη και κατ' επέκταση αποµό- νωση των πανεπιστηµίων από την πόλη. Αναλυτικότερα, οι ευδιάκριτες φάσεις που πέρασε αυτή η σχέση πα- νεπιστηµίου-πόλης, από το Μεσαίωνα µέχρι σήμερα, είναι οι παρακάτω: Πρώτη φάση είναι η οργανική σχέση πανεπιστημίου και πόλης. Η πό- λη και το πανεπιστήμιο αποτελούν δύο παράλληλους και ανταγωνιστι- κΟύς Θεσµούς. Στη φάση αυτή, που έχει βασικόχχαδάΚΉ1ριστικό Ξνξκινη- τικότητα, τα πανεπιστήμια δεν ήταν παρά ομάδες φοιτητών, επαγγελµατι- κά προσανατολισµένες, που τους ένωνε η κοινή καταγωγή και που συγ- κεντρώνονταν σε μία πόλη γύρω από διάσημους δασκάλους. Παρ' όλον ό- τι οι ενώσεις αυτές εμφανίζονται να έχουν στο χώρο µια εικόνα ασάφειας και διασποράς, στην πραγµατικότητα είναι συνεκτικές και η έλλειψη στα- θερών εγκαταστάσεων δεν είναι παρά μια πηγή δύναμης και αυτονομίας. Αυτό που θα μπορούσε να ονομάσει κανείς δεύτερη φάση είναι η από- κρυστάλλωση της εγκατάστασης του πανεπιστημίου σε χώρο µέσα στην πόλη. Η αποκρυστάλλωση αυτή έχει τις ρίζες της στη σταδιακή απορρό- φηση των πανεπιστηµίων από την πολιτική και δημοτική εξουσία, την ε- σωτερική τους διαστρωµάτωση και την σταδιακή αλλαγή του χαρακτήρα τους, µετάβαση δηλαδή από το σύστημα των «εθνών» στο σύστημα της συσπείρωσης γύρω από ένα επιστήμονικό αντικείµενο. Η δεύτερη αυτή φάση χαρακτηρίζεται από την ιδρυµάτοποίηση των πανεπιστημίων και την έκφραση της ιδρυματοποίησης αυτής στο χώρο. Ως τρίτη φάση Θα µπορούσε να θεωρήσει κανείς την αποδέσµευση του πανεπιστηµίου από την έννοια της πόλης, μιαν αποδέσµευση που έχει τις ρίζες της στην ανάπτυξη της άποψης για την ακαδηµαϊκή αυτονομία και ελευθερία και για την αποκοπή της παραγωγής της γνώσης από τον κοινω- νικό περίγυρο. Η σύγχρονη αντίληψη - και αναφερόµαστε κυρίως στη δεκαετία του '60 - του ανεξάρτητου navamotnpioo-campus φαίνεται να έχει στενή σχέ- ση µε το τρίτο από τα παραπάνω στάδια, αν και εύκολα μπορεί να υποθέ- σει κανείς ότι οι λόγοι, για τους οποίους η άποψη του αυτόνοµου campus 130 κυριάρχησε, είναι περισσότερο σύνθετοι από την απλή υπόθεση της ακα- δημαϊκής αυτονοµίας. Επιπλέον, σήμερα µοιάζουν να έχουν συσσωρευθεί µια σειρά από προ- βλήματα που καλύπτονται με όρους όπως λειτουργικότητα, ευελιξία και κόστος εγκατάστασης µέσα στην πόλη και που έρχονται σε αντίθεση pa μια σύγχρονη άποψη για το ρόλο του πανεπιστημίου. Μια τέτοια άποψη θα προσπαθήσω να αναλύσω µε δυο λόγια. Το πανεπιστήμιο έχει μια κύρια αποστολή, που είναι η παραγωγή γνώ- σης. Δύσκολα όμως θα μπορούσε va πει κανείς ότι η γνώση αυτή είναι κοι- νωνικά αφόρτιστη. Αντίθετα είναι γνώση που πρέπει να είναι τεχνικά εκμεταλλεύσιµη. Παράλληλα μ' αυτόν τον κύριο ρόλο, το πανεπιστήμιο έχει και μια σειρά από άλλους ρόλους που Θα µπορούσαν να συνοψισθΟύν με τον όρο πολιτισµική και πολιτική ανταλλαγή ανάμεσα στο πανεπιστήµιο και την πόλη ως κοινωνικό σχηµατισμό. Εκείνο που φαίνεται να είναι σημαντικό είναι ότι, για να διατηρήσει το πανεπιστήμιο το σύνθετο χαρακτήρα του, δεν μπορεί να παίζει αυτούς τους ρόλους απομονωµένα τον ένα από τον άλλο. Δεν µπορεί να λειτουρ- γήσει σε µια πολιτισµική και πολιτική σχέση μέσα στο κοινωνικό του πε- ριβάλλον, χωρίς να παίζει και τον βασικό του ρόλο πάράγωγής γνώσης. Και από την άλλη μεριά, δεν µπορεί να παράγει σήμερα πια τέτοιου είδους γνώση, χωρίς να τροφοδοτείται από την ανταλλαγή αυτή. Αυτή η βασική παραδοχή από µόνη της θα μπορούσε να είναι αρκετή, ώστε σήμερα στο σχεδιασμό νέων πανεπιστηµίων να υπολογίζεται σοβαρά το ενδεχόμενο της οργανικής ένταξης του πανεπιστημίου στον αστικό ι- στό. Στην πράξη, παρ' όλον ότι μια τέτοια γενικότερη θεώρηση του ζητή- ματος οδηγεί σε σχετικά σαφή συμπεράσματα, ωστόσο είναι φανερό ότι μια τέτοια ένταξή δεν είναι ιδιαίτερα απλή υπόθεση. Για να καταλάβουμε γιατί συμβαίνει αυτό, θα πρέπει να δούμε όλο το ζήτηµα σ' ένα άλλο επίπε- δο, αναλύοντας δηλαδή μια σειρά από κριτήρια θετικά ή αρνητικά, κριτή- ρια που έχουν σχέση pa το κόστος, την ταχύτητα, τη λειτουργικότητα του πανεπιστημίου και βέβαια να εξετάσουµε τα κριτήρια αυτά στις συγκεκρι- μένες χρονικές και τοπικές συνθήκες. Πέρα από την διαφαινόμενη ανάγκη της κοινωνικής ένταξης του πα- νεπιστηµίου στην πόλη, το ερώτημα που τίθεται είναι αν τελικά ένα και- νούργιο πανεπιστήµιο µπορεί να σχεδιασθεί έτσι, ώστε να ξεκινήσει τη λει- τουργία του μέσα στον αστικό ιστό και, πολύ περισσότερο, να συνεχίσει να λειτουργεί μέσα στον ιστό αυτό στις επόμενες φάσεις ανάπτυξής του. Τα κύρια ζητήματα, από τα όποια Θα μπορούσε να εξετάσει κανείς 131 πρακτικά αυτή την πιθανότητα, αναφέρονται κυρίως στο κόστος και στην ταχύτητα εγκατάστασης και παράλληλα στη λειτουργικότητα του πανεπι- στηµίου αλλά και της ίδιας της πόλης. Ως προς το κόστος εγκατάστασης μπορεί κανείς να ξεχωρίσει δύο κατηγορίες ζητημάτων: η πρώτη αναφέρεται στο κόστος των ίδιων των κτιρίων και η δεύτερη, που φαίνεται να είναι και περισσότερο σημαντική, ανάφέρεται στο κόστος της γης. Ως προς το κόστος των κτιρίων είναι σαφές ότι, από τη στιγµή που η υπάρχουσα κτιριακή υποδοµή είναι σε καλή κατάσταση, το κόστος επι- σκευής, μετατροπής και επέκτασής της είναι συγκρίσιμο και ίσως χαμη- λότερο από το κόστος των νέων κτιριακών εγκαταστάσεων. Εκεί που φαίνεται να υπάρχουν τα περισσότερα προβλήματα είναι στο κόστος της γης. Είναι φανερό ότι, για να υπάρχει δυνατότητα συμφέρου- σας χρήσιµοποίησης υπαρχόντων κτιρίων, Θα πρέπει αυτά να είναι διαθέ- σιμα. Δηλαδή, κατ' Ουσία, να είναι σε κρατική ή δηµοτική διαχείριση ή ι- διοκτησία. Θα πρέπει πάντως εδώ ν' αναφερθεί μια ενδιαφέρουσα πλευρά του κό- στους που έχει σχέση με τα χρησιμοποιούμενα στο σχεδιασµό των πανεπι- στηµιακών κτιρίων κτιριολογικά standards. Δεν είναι καθόλου αυτονόητο ότι τα standards αυτά, κατά κανόνα εισαγόμενα από ξένες µελέτες, είναι κατάλληλα για τις ειδικές κατά περίπτωση συνθήκες εφαρμογής τους. Πολύ περισσότερο, δεν είναι καθόλου αυτονόητο ότι η συνολική αρχιτε- κτονική προσωπικότητα μιας υπάρχουσας κτιριακής υποδομής δεν μετα- σχηµατίζει και τον χαρακτήρα των δραστηριοτήτων που γίνονται σ' αυ- τήν, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι διαστρεβλώνει τον χαρακτήρα αυτόν. Πρέπει πάντως να τονισθεί ότι η µέχρι τώρα ελληνική εμπειρία στην περίπτωση περιφερειακών πανεπιστηµίων (Πάτρα, Γιάννενα, Θράκη, Κρήτη) είναι ότι έχουν γίνει μάλλον υπερβολικές δαπάνες αγοράς οικοπέ- δων, μελετών και κατασκευής, όπου αυτή έχει ξεκινήσει. Υπάρχουν όµως και άλλες πλευρές του κόστους, που φαίνεται να εί- ναι ιδιαίτερα θετικές στην κατεύθυνση της ένταξης του πανεπιστήμίου στην πόλη. Και οι πλευρές αυτές αναφέρονται κυρίως στο κόστος χρονι- κής καθυστέρησης και στο κόστος υπολειτουργίας. Και πάλι στα πλαίσια της ελληνικής πραγµατικότητας - και εδώ πρέπει να τονίσουµε την αντιδιαστολή ανάμεσα στην ελληνική και την ξέ- νη εμπειρία - έχει φάνεί ότι η χρονική καθυστέρηση της ένταξης λειτουρ- γίας των νέων πανεπιστημίων, που έχουν σχεδιαστεί pa το όραμα του 08…ρι18-μηχανή, είναι της τάξης των δεκαετιών. Η καθυστέρηση αυτή συνοδεύεται από υπολειτουργία των νέων πανε- πιστημίων και από ένα πραγµάτικό κόστος υπολειτουργίας, του οποίου η 132 κοινωνική εκτίµηση είναι μεν δύσκολη, ασφαλώς όμως Οδυνηρή. Είναι χα- ρακτηριστικό ότι, εξαιτίας αυτής της καθυστέρησης, έχουν δημιουργηθεί παράδοξα υποκατάστατα των campuses στο εσωτερικό των πόλεων. "Ετσι, αστικά πανεπιστημιακά πλέγµατα, που µε το πρόσχημα της προσωρινό- τητας δεν μελετήθηκαν ορθολΟγΙκά από την αρχή. έχουν τελικά δημιουρ- γθεί, όπως χαρακτηριστικά συνέβη στην περίπτωση των Ιωαννίνων. Η ά- νάπτυξη αυτή έχει γίνει pa στρεβλό τρόπο και χωρίς συνολική μελέτη, με την αναµονή του οράματος του campus. Μια άλλη σοβαρή πλευρά του προβλήματος της καθυστέρησης είναι η αναπόφευκτη αναντιστοιχία ανάμεσα στις μελέτες και στη θεσμική, λει- τουργική και ποσοστική πραγµατικότητα των πανεπιστημίων, όταν Οι pa- λέτες αυτές φτάνουν στο στάδιο της εφαρμογής. Το πρόβλημα αυτό είναι κρίσιμο για την περίπτωση των πανεπιστη- µίων, που από τη φύση τους είναι οργανισμοί ιδιαίτερα ε.υµετάβλητοι — και έτσι εξάλλου θα πρέπει να είναι, αν τους δει κανείς στο σύνολο του κοινωνικού τους ρόλου. Το πανεπιστήµιο, βέβαια, είναι ένας οργανισμός που δεν έχει συνολι- κά ενιαίο χαρακτήρα. Διαφοροποιείται εσωτερικά, τόσο εξαιτίας της ποι- κιλίας των λειτουργιών που περιέχει (ερευνητικές, διδακτικές, διοικητι- κές, πολιτισμικές κλπ.), όσο και εξαιτίας της πολλαπλότητας των επιστη- μονικών αντικειμένων που καλύπτει. ΄Ετσι, ορισμένες από τις δραστηριότητες του πανεπιστημίου είναι πο- λύ ευκολότερο να στεγαστΟύν στα πλαίσια μιας υπάρχουσας κτιριακής o— ποδοµής, ενώ, για άλλες, οι δυσκολίες είναι φανερές" δυσκολίες που ξεκι- νούν από την ειδική φάση των εργαστηρίων και την ανάγκη ευελιξίας και επεκτασιμότητάς τους και καταλήγουν σε ειδικά προβλήματα, όπως η O- χληση, η μετακίνηση κλπ. Επειδή θα ήταν παράλογο να παραβλέψει κανείς αυτές τις δυσκολίες, υποστηρίζοντας φανατικά την ιδέα της καθολικής ένταξης του πανεπιστη- μίου στην πόλη, η ιδέα ενός πολυκεντρικού ή πολυπολικού συστήματος φαίνεται να είναι η περισσότερο πραγματοποιήσιμη. Ακόμη και απλές «υ- πενθυμίσεις» της παρουσίας του πανεπιστηµίου στην πόλη θα ήταν πολύτι- μες, ώστε να κερδηθούν τα πλεονεκτήματα της επαφής με τη ζωή της πό- λης. Και αυτό, γιατί η πόλη είναι κατά κανόνα ένα µοντέλο φυσικής ανά- πτυξης, αντίθετα pa το πλήρες αυτόνοµο campus. που μοιάζει με τεχνητό παράδεισο, ιδιαίτερα όταν μιμείται τον αστικό σχηματισμό. ΄Ετσι λοιπόν τέτοιες υπενθυµίσεις είναι χρήσιμες, ώστε να εξασφαλί- ζεται τουλάχιστον η ροή πληροφορίας ανάμεσα στο πανεπιστήµιο και την πόλη. ΠαρενΘετικά, θα ήταν ενδιαφέρον εδώ να εξετάσει κανείς τι σημαίνει 133 αυτή η ροή πλήροφορίας, ακόμη και στο επίπεδο της αρχιτεκτονικής. Τι σηµαίνει, δηλαδή, η σεµνή χρήση της υπάρχουσας κτιριακής υποδομής και πως μια τέτοια χρήση µπορεί να φτάσει να γίνεται μέχρι και πολιτιστι- κή χειρονοµία στις περιφερειακές πόλεις, που χαρακτηρίζονται από αβέ- βαιη ταυτότητα, εύκολη μιμήτική, αλλά ενδεχομένως και από δυσκολία στην αποδοχή νέων προτύπων. Οι ελληνικές πόλεις δεν διαθέτουν ασφαλώς, όλες στον ίδιο βαθµό, τις απαραίτητες προύποΘέσεις για να λειτουργήσει η ιδέα του αστικού πα- νεπιστημίου. Πρόκειται για προύποΘέσεις όπως η κτιριακή υποδοµή, αλλά και άλλες που είναι δύσκολο να προσδιορισθΟύν ποσοτικά, αλλά είναι δα- φώς αντιληπτές όπως η ωριµότητα του αστικού και κοινωνικού ιστού. Από την άποψη αυτή, ο Βόλος, όπως και άλλες πόλεις (Κάβάλα, Ξάν- θη, Γιάννενα, Χανιά κλπ.), είναι από τις περισσότερες ευνοήμένες. Αυτό κάνει ενδιαφέρουσα την ιδέα ν' αποπειραθεί κανείς ν' αποφύγει το ξεκίνη- μά του Θεσσαλικού Πανεπιστήμιου µέσα από χειρονομίες γιγαντισμού και υπεροραμάτων. 'Ενας τέτοιου είδους σχεδιασµός έχει ορισµένες ιδιαιτερότητες, όπως το ότι δεν μπορεί να τονίζει τη λειτουργικότητα ή την ευελιξία και όπως το ότι πρέπει να στηρίζεται σε εύπλαστα κτιριολογικά προγράµματα, να από- μυθοποιεί το ρόλο των ποσοτικών συντελεστών και κυρίως να στηρίζεται σε αποφάσεις «κατά περίπτωση». Στα πλαίσια µιας τέτοιας λογικής εντάσσεται και η υποθετική πρότα- ση που θα παρουσιασθεί στη συνέχεια, µια πρόταση που έχει στόχο μόνο να παρουσιάσει το συνολικό της σκεπτικό και δεν έχει χαρακτήρα ρυθµι- στικού σχεδίου προς εφαρμογή. Α. Κωτσιόπουλος: Θα σας Θυµίσω το διάγραµμα που είδαµε το πρωί γι' αυτό το µοντέλο-υπόθεσή για την εξέλιξη του Θεσσαλικού Πανεπιστή- µίΟυ (Σχ. l). H πρώτη φάση είναι αυτή που εξαγγέλΘηκε. Η φάση αυτή καλύπτει έ- να σύνΟλο δύο επιστημονικών περιοχών που µελλοντικά μπορεί να οδηγή- σει, κατά την άποψή μας, σ' ένα πλήρες πανεπιστήµιο. Αυτή η πρώτη φάση εκτιµάται ότι θα ολοκληρωθεί το 1990. Αυτό ση- μαίνει ότι, αν αρχίσουμε το 1985, το 1990 Θα υπάρχει ένας πυρήνας ανθρω- πιστικών σπουδών, που στηρίζεται κυρίως, στην πρώτη φάση, στα παιδα- γωγικά και σ' ένα πυρήνα θετικών-τεχνολογικών επιστηµών, που αναφέ- ρεται σε τρεις τοµείς παραγωγής" δήλαδή, στον τριτογενή τοµέα (περιφε- ρειακή ανάπτυξη και χωροταξία) στον πρωτογενή τομέα (αγροτική τεχνο- λογία και ανάπτυξη) και στη βιομηχανία (µηχανικοί βιοµηχανίας). Η προοπτική είναι ότι σε δεύτερη φάση αυτή η σχολή, που μπορεί να 134 1.990 , 1996 , ΖΟΟΟΗ … … … Ε πιο… παιΔπω.ΠκΩΝ τα." 2351 … "… :=? Η? Α…. … Μπα … µια. ΒΙΟΜ. Η!" …. . ΑΓ! ΧΩΡΟ . ΠΕ , '. π!΄ Ρ ΄ παγκακι! Γ Χ > ‘ . | κα… ένα". και… |; Γ και… οίκων…" &! χ ΖΧ… Ξ……ι…ΙΔ| ΠαιΙτιι…… επιπ. Η] *; ο Ι ΓΓ Ι Ξξ/ / …κι… ιππικνι αν . … µ Ζ…" Υπ…. ιι-ι" ] ΐ I Ξ… ? Φνιι…ΘιιΗΜικιι … Σχ. l Υπόθεση εργασίας για την εξέλιξη των σχολών και τμημάτων του Θεσσαλικού Πανεπιστημίου. την πει κανείς Σχολή Παραγωγής, εξελίσσεται σε τρεις σχολές, pa τα δικά τους τμήματα η κάθε μία, οι οποίες στη συνέχεια αναπτύσσονται περισσό- τερο και αποκτούν περισσότερα τµήματα και περισσότερους φοιτητές. Αντίστοιχα, για να συμπληρωθεί η περιοχή των ανθρωπιστικών επι- στημών, στη δεύτερη φάση, δηµιουργείται Ο πυρήνας της Σχολής Κοινωνι- κών και Πολιτισμικών Επιστημών, η Οποία έχει μέσα της το σπέρμα της ε- ξέλιξής προς μια Σχολή Επιστημών του Περιβάλλοντος και μια Σχολή Κοινωνικών και Πολιτισμικών Επιστηµών. Παράλληλα εξελίσσεται και η Σχολή Υγείας, ξεκινώντας από το Τμήμα Ιατρικής. Το μοντέλο αυτό δεν είναι βέβαια το μοντέλο ενός πλήρους πανεπι- στημίου. Αλλά, φυσικά, δεν είναι αυτός o στόχος. Ο στόχος είναι να έχου- µε συγκρότηση τέτοια που να μπορεί να εξασφαλίζει μια διπλή θεώρηση της γνώσης. Δηλαδή να διασφαλίζει την κοινωνική και ανθρωπιστική θεώ- ρηση mg τεχνικής γνώσης η και αντίστροφα. Η βασική υπόθεση, σχετικά pa τους αριθµούς φοιτητών, είναι On a- 135 χουµε 50 έως 100 φοιτητές σε κάθε έτος Τμήματος. Με αυτή την υπόθεση, σε πρώτη φάση έχουμε 2.000 φοιτητές, σε δεύτερη φάση 4.000 και στην τέ- λική φάση βρισκόμαστε σε μία τάξη αριθμού 8.000 έως 10.000 φοιτητών. Στο παρακάτω σχήμα φαίνεται o BOlog σε µια παλιότερη πρόταση, που είχε γίνει στα πλαίσια μιας διπλωματικής εργασίας πριν από τρία χρό- νια, και είχε παρουσιασθεί στο Συνέδριο για το ρόλο των πανεπιστημίων στην ανάπτυξη των περιφερειακών πόλεων, στο οποίο και άλλοι ομιλητές αναφέρθηκαν. Φάίνεται, εδώ, μια σειρά από κτίσματα, που θα μπορούσαν να χρησι- μοποιηθούν για να στεγάσουν τον πρώτο πυρήνα του Πανεπιστημίου. Πρό- κειται για το στρατόπεδο, τις τεχνικές σχολές Νέας Ιωνίας, τον ξενώνα του Στούρνα, τη ΔΕΗ με το οικόπεδό της, τη Γαλλική Σχολή, το εργοστά- σιο καπνού Ματσαγγου, το ΚΤΕΛ, την Κάπναποθήκη Σπίρερ και την Κί- τρινη Αποθήκη. ' ι τΕΧΝικεΣ ΣΧΟΛΕΣ ΞΕΝΩΝΑΣ των… ΣτρΑτυπεΔο ream-om . . Δ Η .. ΓΑΛΑ… ΣΧ… & ΚΠΡ… οικοπεΔο ΜΜΕ… πως"… ΑΘΛΗΤΙΚΕΣ κΑπΝΑποΘιικ+ι ΕΜΠ/Ψ… ,,Σ…ΡΕΡ… ' ΜΗΤΣΗ…" Ετκ…ιτΑ2 ΕΙΠΕ/** NOZOKDMEIO AHMAPXEIO—BEHTPO KAHNAHOQ. ΠΑΠΑΣΤΡΑΤ0 Σχ. 2 Υπαρχοντα κτίρια και οικόπεδα που µπορούν να συγκροτήσουν υποδοµή για το πανεπιστημιακό πλέγμα του Βόλου. 136 Εργοστάσιο Ματσάγγου Ξενώνας Στούρνα Αποθήκη Δ.Ε.Η. Καπναποθή Kn «Σπίρερ» Σχ. 3 Εικόνες των κτιρίων του σχήματος 2. 137 Η Κίτρινη Αποθήκη είναι ένα μεγάλο κτίσμα, της τάξης των 8.000 μ2, σε καλή κατάσταση. Το κτίσμα έχει ενισχυθεί μετά από ζηµιές που είχε πάθει στο σεισμό. Το ΚΤΕΛ είναι ένα κάπως περίεργο κτίριο. Σήμερα, μετά το σεισμό, έχει μείνει μόνο το κάτω μέρος του το οποίο δίνει μια τελείως πλασματική εικόνα για το παρελθόν του κτιρίου. Βέβαια, αυτό δημιουργεί ενδιαφέρον για τον αρχιτεκτονικό χειρισμό αυτού του κτιρίου. ΄Ετσι θα μπορούσε κα- νείς να μην κινηθεί προς την κατεύθυνση επανόρθωσης της παλιάς εικό- νας του κτιρίου αλλά να θεωρήσει ό,τι απέμεινε, με την καθαρότητα της μορφής που έχει και την αυτονομία του, ως υποδομή για νέο σχεδιασμό. Δίπλα στο ΚΤΕΛ είναι το κτίριο της Φιλαρµονικής, το οποίο θα μπο- ρούσε ενδεχομένως να χρησιμοποιηθεί για χρήσεις τέτοιες που va συνδυά- ζονται µε πανεπιστημιακές χρήσεις. Η Γαλλική Σχολή είναι ένα κτίσμα σε άριστη κατάσταση. Δίπλα στη Γαλλική Σχολή υπάρχει το οικόπεδο της Παντείου, το οποίο επίσης προ- σφέρεται για χρήση πανεπιστημιακή, σε συνδυασμό με το κτίσμα της Γαλ- λικής Σχολής. Υπάρχουν μερικές ακόμα περιοχές, που είναι όχι ακριβώς στο κέν- τρο, αλλά βρίσκονται σ' αυτό που θα ονόµαζε κανείς εξέλιξη του κεντρι- κού πυρήνα προς τα έξω, είτε µε τη μορφή του τομέα που ανέφερε προη- γουμένως 0 K. Παπαγιάννης, είτε με τη μορφή κάποιου πολυκεντρικού συ- στήματος. Αυτές είναι: το στρατόπεδο, το γήπεδο, κοντά στο παλιό κτίριο του Ολυμπιακού και κοντά στο Νοσοκομείο, οι Τεχνικές Σχολές στη Ν. Ιωνία και, τέλος, τα Πευκάκια, μια περιοχή απέναντι ακριβώς από το Βό- λο, με σημαντική έκταση. Ας φαντάσθούμε, τώρα, το διάγραμμα που είδαμε προηγουμένως εκ- φρασµένο στο χώρο. Η κεντρική ιδέα είναι να ξεκινήσουν αυτοί οι δύο πυ- ρήνες, δηλαδή o πυρήνας της ανθρωπιστικής κατεύθυνσης και o πυρήνας της τεχνολογικής κατεύθυνσης, μέσα στο κέντρο, όπως επίσης και η διοί- κηση, τα κοινόχρηστα, καθώς και ο πυρήνας της Ιατρικής Σχολής. Υπάρ- χουν ακόμη και κτιριακές μονάδες ή περιοχές που Θα μπορούσαν από την πρώτη στιγμή να χρησιμοποιηθούν για κατοικία, τόσο στο κέντρο όσο και στην περίμετρο, όπως τα Πευκάκια. Στη δεύτερη φάση, οι Σχολές του κέντρου γίνονται περισσότερες, ε- πειδή υπάρχει ήδη χωρητικότητα στα κτίρια, με κάποιες εσωτερικές ανά- διαμορφώσεις. Ταυτόχρονα, η εξέλιξη προς τον τομέα, που αναφέραμε προηγουμένως, εντείνεται. Στην τελική φάση, ο πυρήνας του κέντρου έχει σταθεροποιηθεί και δεν έχει άλλη δυνατότητα εξέλιξης. Η περίμετρος, όμως, αρχίζει και απο- κτά περισσότερη βαρύτητα. ,,, ...,-΄ - - .- -....- ,- 138 Υπάρχει µια συνολική λογική στο κεντρικό τµήμα. Δηλαδή, υπάρ- χουν ενότητες κτιρίων που περιέχουν κατεξοχήν ακαδηµαϊκές δράστηριό- τητές, όπως το εργοστάσιο του Ματσάγγου και η Κίτρινη Αποθήκη, η Γαλ- λική Σχολή που περιέχει κατοικία και η ενότητα των κοινοχρήστων λει- τουργιών που περιλαμβάνει την Καπναποθήκη Σπίρερ, το ΚΤΕΛ και το συγκρότημα Δηµαρχείου-Θεάτρου. Στα παρακάτω σχήματα φαίνεται η εξέλιξη της κατανοµής των΄λει- τουργιών στα κτίρια του κεντρικού πύρήνα του Πανεπιστημίου. ΄Ετσι, στην τελική φάση του 2000, o κεντρικός πυρήνας περιέχει τις σχολές ανθρωπιστικής κατεύθυνσης, αρκετό μέρος από τις κοινόχρηστες δραστηριότητες, ενώ οι σχολές που χρειάζονται περισσότερα εργαστήρια και εξειδικευμένες εγκαταστάσεις, αρχίζουν και φεύγουν προς την περιφέ- ρεια της πόλης. Τέλος, στο επόμενο σχήμα, φαίνεται μια προσπάθεια κατανομής λει- τουργιών, κατά φάσεις, στο εσωτερικό των ίδιων των κτιρίων. Το παρά- δειγμα αναφέρεται στην Κίτρινη Αποθήκη. ΠΟΙΟ… \ .7% »… ' … ' ΄ ΠΑΙΔΑΓΞΓ $315.42.. % && Επι…ΜΐΝΩΝ Β|οΜ+ιΧεΝικιι και… Π…, rem}: %% , …/ ΄ ' π…… & …… , Σχ. 4 Χωροκατανομη του πανεπιστημιακού πλέγματος στο Βολτ; για το 1990. 39 τα… … 1191) €… ./η…αι .| Γ % Ν ι ζ'% ι ,΄ΐΚΘαε ΙΧΜΗ Χ BICMH ΥΕΝ |… 11 EPIOXH Σχ. 5 Χ ωροκατανομη του πανεπιστημιακού πλέγµατος στο Βόλο για το [996. παπα… πιο… οικοΝο…κ… Ο Η)… πιο… και Διονυσια. ΜΜΜ… Ις΄/////% Ω Μα……" %%;Ι ΜΜΜ I%% %ιι Μ %%' Μ &"; ‘ —- — Pl H /ΣΐοΛι-ι Δ΄ξ% πω…… , ΕΠ . υ | Ι . ϊ &…" ΜΜΜ… αέριο… Ξ…" & Σχ. 6 Χωροκατανοµή του πανεπιστημιακού πλέγματος στο Βόλο για το 2000. I40 KR κο…/Μια" - ΜΜΜ/θ FAMIKH πο…: -1'οο Μ 2200 Μι Δ οικοπΕΔο Γι… … ΠΥΡΝΝΠΣ Μι Σ ΜΕ). ΔιΔΩΣκ… ΚΠΠ ΣΧΟ/Ψ ΠΑ/Δθ/.ΌΓ/ΚΜ Ε/7/Ζ7ΗΜΩΝ ΚΠΡιΝΗ ΑποωκΗ: sooo Με ξξΈΞΈΝ Α Σ… ειι|πμµΜ Μορ nan/z gimp/m Τ Η …. ερωτα… και"… - Διοικιαιι Βξό#…ΐ -- ΜΗτΣΗτΓογ;4Ω.όω… ΚΟ! προ…". ζΉ&φΜ Ξ ΠεΡιώ. & ΑΝΑ… ΜΜΜ…" . των? £000 Με ' KO! ΚΤΕΛ: 2000 Ma Σχ. 7 0 κεντρικός πυρήνας το 1990. o ω… "&… ΆΈ%… ΜΜΑ/Μαν αν …… και;/ΜΜΜ" - / ΤΜΗΜΑ Ο!ΚΟΠΕΔΟ Δ .ΕΗ. -|(θ7Ό|Κ/θ ΓΕΝ…ο Δι… ε… . ΤΜΗΜΑ . ΓΑΛΛ|Κ+| ΣΧΟΛΗ- TM ω. 400 M : 2200 HZ mm m. fig” :> b on<on ΞΔο NHnmr. οΠΤ])ζζΒ q?) ΠΑΝ1ΕιΟΥ ΑΙΘΟΥΣΕΣ ΔιΔΠΣΚ. ΚΛΠ Ώ Μα… ΠΑιΜιΩι71Μ ΕΜΣΤ/ι… Κιτ"… AnoeH ΚΝ : 9000 Ma … . Η…" Ματ. . τν… των… και…… ΠΥ Κο…" & Δι…) AID/KHZ” Σ >…" ια κ ΜΜΜ/Μ KOI Δ Μπακ. ' Μ 517/27. KnnNHrIOBHKH EPFOZT ΚθΠΝΟΥ ΜΗΤΣΠΓΓΟΥ΄- ’12.. 650 M2 mm . 5000… Με κοι ΚΤΕΛ . 2000 Με Σχ. 8 Ο κεντρικός πυρήνας το 1996. l4] FWPHNM O ΜΚΗ /ΝΙΠ7ΌΥΤθ ΚΟΜΜΑ/|… ΠΔ… Μερς… ' τµ &… ΟΙΚΟΠΕΔΟ Δ.Ε.Η. Κ0|Ν0ΥΡ#Ζ7Ρ - alga . EKruIA Έΐ;γ|ακ|ρ #25… -1.00 " Σκ…… 2100 M2. ΄ ΄ Γ")>ΟΜΝΌ €&€ΨΞ… Iran/V Immflmr/A’RN Efl/mHflN KITPINH HHOBHKH = 3000 M2 ΠΜ" E Π/27ΜΜΜ 5. η . ”mam/10m); Kmofik/fm DID/m «own/«rm Κ… & Μα…… & Μπι…" » ΕΝ… …" Κ… κο…. ΚΒΠΝΗΠΟΝΚΗ __ ΘΓΌΣΤΑΣΙ 3000 NZ Θ|.κ0| , ΚΗΠΝΟΥ ΜΆΤΣΏΓΓ0Υ: ΄126.50 Μι ΚΤΕΛ. 2000 …. Σχ. 9 Ο κεντρικός πυρήνας το 2000. mm. ΜΜΜ. rum/mm”. ε…… Δ οι 1 [ζ,-1939301145 HAD. /7Ρ0|4 30; . : ΦΥΣΗ/." 4… 201 Ξθξ€… & '1 o: + υ 7 | ΥπΝΈιο Μω%%ΣΘ|πΓ … . | …' : … %Μ Με & & ειΔ. ΄ ειπα. EIA. ΕΡΕ 1000 ΕΡΕ 300 300 KITPINH ΗποΘιικΗ: (6Χ1300΄)+4000[πιο:ώ= sooo Με Σχ. 10 Παράδειγμα κατανομής λειτουργιών στο κτίριο της Κι'τρινης Αποθήκης. Ynor' 142 Πρέπει να σηµειώσει εδώ κανείς ότι τα περιθώρια να δουλέψει κανείς pa ng κτιριακές υποδοµές αυτές είναι σημαντικά. Κι' αυτό, γιατί δεν πρό- κειται για διατηρητέα κτίρια pa mv αυστηρή έννοια του όρου. Θα πρέπει να τα δει κανείς pa περισσότερο ευέλικτο τρόπο. ως υπάρχουσες υποδο- µές που µπορεί να τις χειριστεί. Νομίζω ότι µε αυτά μπορουµε να κλείσουμε το θέµα. Θα υπενθυμίσω μόνο On ήταν µια πρόταση-παράδειγµα, ότι δεν έχει στόχο να παρουσιά- σει το αποτέλεσµά της αλλά την ανάγκη να γίνει µια τέτοια μελέτη, από την στιγµή που υπάρχει Kat’ αρχήν η πρόθεση το Πανεπιστήµιο να εντα- χθεί στον ιστό της πόλης. Ευχαριστώ Πρόεδρος: Τελειώσαμε τις δύο εισηγήσεις και η συνεδρίαση ανοίγει σε συζήτηση. Παρακαλώ τους συνέδρους, v‘ αρχίσουν την συζήτηση. Ο κ. Λαζαρίδης έχει τον λόγο. Λαζαρίδης: Βλέπω, από την αρχή της συνεδρίασης που αρχισε χθες, να περνάµε σε µια φάση ωρίµανσης για το Πανεπιστήµιο. Θάθελα να τονίσω την ορµή της τοπικότητας, η οποία µετά κατέληξε σε μια ουδετε- ρότητα που πέρασε τα όρια της τοπικότητας. Βλέπω ότι όλα τα στοιχεία για την ίδρυση ειπώθηκαν. Νοµίζω ότι έτσι τέλέιώνει µια φάση προετοιµα- σίας και περνάµε στη φάση του να αρχίσουµε δουλειά. Και νοµίζω ότι οι συνθήκες για δουλειά υπάρχουν, ειδικότερα στην περιοχή του Βόλου. Νο- µίζω ότι η νέα φάση υλοποίησης πρέπει να αρχίσει σχεδόν από αυριο. Από εδώ και εµπρός έχουµε περάσει σε ένα αλλο επίπεδο λόγου. Φατούρος: Μου δίνει µια αισιοδοξία αυτή η επιβεβαίωση, ότι µπο- ρουν να βρεθούν τα κτίρια στην πόλη του Βόλου. Θα ήθελα, όµως, να κά- νω µερικες παρατηρήσεις. Βέβαια υπάρχει η έρευνα από την οµάδα για την περιοχή του Βόλου, αλλά θάπρέπε να έχει κανείς στον ίδιο βαθµό προχω- ρημένες προτάσεις και συγκέντρωση στοιχείων για την Λάρισα και alloo. Μια δεύτερη παρατήρηση είναι ότι αυτά τα κτίρια, αφόρουν σε χώ- ρους που έχει ανάγκη το Πανεπιστήµιο στην περιοχή του Βόλου, σε ό,τι έ- χει σχέση µε αίθουσες διδασκαλίας συγκεκριµένες, κάποια εργαστήρια, ακόμα και ένα µέρος από την κατοικία. Υπάρχουν όµως ακόµη και άλλα ζητήµατα κατοικίας. Συζητήθηκε ήδη εδω, πόσο μεγάλες δυσκολίες αντι- µετωπίζουν οι φοιτητές στα περιφερειακά πανεπιστήµια. Οι δυσκολίες αυ- τές θα έπρεπε να µελετηθουν µε σοβαρότητα και να υπάρχουν έτοιµες προ- τάσεις, τη στιγµή που θ αρχίσει να λειτουργεί το Πανεπιστήµιο. Ι43 Αυτές οι δυσκολίες κατοικίας είναι και δυσκολίες σχετικές µε την ποιότητα κατοικίας και με την κερδοσκοπία στα ενοίκια. Αν o BOlog 6a- λει να ξεπεράσει αυτά τα γνωστά προβλήματα, πρέπει να μελετήσει και αυτό το ζήτηµα. 'Ενα άλλο ζήτημα, που νομίζω ότι πρέπει να ενταχθεί και να συνυπο- λογιστεί o’ αυτήν την µελέτη, θα ήταν η συσχέτιση µε περιοχές και pa εγ- καταστάσεις, που θα χρησιμοποιεί το Πανεπιστήµιο για την λειτουργία του: το εργοστάσιο αυτό, άλλα εργοστάσια, αγροτικές περιοχές, καλλιέρ- γειες, ινστιτούτα, υπαίθριοι κλειστοί χώροι, πού όλα θ' αποτελούσαν χα- ρακτηριστικούς τόπους δουλειάς, γνώσης και έρευνας διδακτικής σηµα- σίας στην περιοχή του Βόλου και στη γειτονική περιοχή. Θα έπρεπε να συσχετιστούν αυτές οι περιοχές, που μας έδειξε τώρα η µελέτη ή οποιαδήποτε άλλη µελέτη, pa περιοχές στις παρυφές, έξω από την πόλη, που, για πολύ χρονικό διάστηµα και με κυρίαρχη σημασία στην χρονική διαδικασία, θα παίρνουν µέρος στην πανεπιστηµιακή ζωή. Με τη μελέτη που είδαμε, ασφαλώς βεβαιώνεται και τονίζεται ότι το πανεπιστήμιο αποτελεί μέρος του ιστού της πόλης. Από την στιγµή όµως που το πανεπιστήµιο θα είναι πραγµατικό µέρος αυτού του ιστού και θ' α- νανεώνει τις σχέσεις pa mv καθηµερινή ζωή, µε την παραγωγή, με τον πο- λιτισµό, θα πρέπει σ αυτήν τη µελέτη να ενταχθούν τα εργοστάσια, τα πι- θανά ιδιωτικά ή δημόσια εργαστήρια που θα χρησιμοποιηθούν, περιοχές καλλιέργειας και οποιαδήποτε άλλα στοιχεία υπάρχουν. ΄Ετσι θα αποκτήσει και τον πραγµατικό του εαυτό το Θεσσαλικό Πα- νεπιστήµιο και δεν θα γίνει ένα, αστικό ίσως, αλλά συµβατικό πλαίσιο δι- δακτικής δουλειάς. Ευχαριστώ Πρόεδρος: O K. Τζώνος έχει τον λόγο. Τζώνος: Ακούµε επί δύο ηµέρες απόψεις. Αυτές οι απόψεις μπαί- νουν σε πάρα πολλά επίπεδα. Πρέπει να λυθούν προβλήματα εθνικής εκ- παιδευτικής πολιτικής, επιστηµονικής πολιτικής, ερευνητικής πολιτικής, οικονομικής πολιτικής. Από παραδείγματα ίδρυσης πανεπιστηµίων σε άλλες χώρες, όπου υ- πάρχουν ισχυρότερες υποδοµές, βλέπουμε ότι η επεξεργασία για την ίδρυ- ση των πανεπιστημίων γίνεται από συγκροτήµατα ειδικών που εργάζονται για μακρά χρονικά διαστήματα. Η ελληνική πείρα δείχνει ότι οι συγκροτηµένες και μακρόχρονες µε- λετητικές προεργασίες είναι δύσκολο να γίνουν και το ερώτημα είναι: πως θα περισώσουµε το µέγιστο, από τις δραστηριότητες αυτές, nap’ Olag τις 144 εγγενείς δυσκολίες που θα έχουμε, αν το κάνουμε. Για να επιτευχθεί αυτό που πολύ σωστά 0 K. Φατούρος τόνισε αρκετές φορές στο διήμερο αυτό, δηλαδή να μην αρχίσει μίζερα να λειτουργεί ένα πανεπιστήµιο, καθώς η πρώτη παρουσία ενός νέου ιδρύµατος στον χώρο του δίνει μια σφραγίδα στην συνείδηση του κόσµου, θα πρέπει πραγµατικα ό,τι λειτουργήσει από την αρχή να λειτουργήσει ολοκληρωµένα και με κάποια ποιότητα και να δώσει την σφραγίδα στις επόµενες κινήσεις. Πώς γίνεται αυτό δεν ξέρου- με. Απλώς, φαντάζοµαι ότι θα πρέπει να επιστρατευθεί φαντασία και στην οργάνωση του τρόπου με τον οποίο θα γίνει η οργάνωση του Πανεπιστη- µίου, του Θεσσαλικού Πανεπιστημίου. Δηλαδή, νομίζω - και επιτρέψτε poo σ' αυτό το σημείο να είμαι πραγµατικά σχετικός - αν ακολουθήθούν ακριβώς οι ίδιες οργανωτικές διαδικασίες που ακολουθήθηκαν για την ίδρυση των άλλων πανεπιστη- µίων, δεν θα πρέπει να έχουµε περισσότερο επιθυµητό αποτέλεσµα. Aom είναι η µία πλευρά των δυσκολιών που ήθελα να επισήµάνω. Σε µια δεύτερη αναφέρθηκα χθες και υποσχέθηκα να ξαναγυρίσω. Πρόκει- ται, ειδικότερα, για το θέµα της εσωτερικής σχέσης του πανεπιστηµίου pa την εξωπανεπιστηµιακή πράξη. Φυσικα, όλοι το θέλουμε και το λέµε και το αισθανόµαστε ότι δεν γίνεται διαφορετικά, ότι πρέπει το πανεπιστήµιο, όπως τόνισε και 0 K. Παπαγιάννης, να έχει πραγματική διασύνδεση µε την τοπική αυτοδιοίκηση. Αυτό θα αναλυόταν σε συγκεκριµένα πράγµατα και αυτό πρέπει να λυθεί υπηρεσιακά. Θα σας φέρω ένα παράδειγμα, από τα παραλειπόμενα της δικής µου χθεσινής παρεµβολής και σ" απάντηση του κ. Ρόκου. Είπα- με λοιπόν ότι, πραγματικά, o νέος Νόµος προβλέπει την δυνατότητα εσω- τερικής απασχόλησης με την πρακτική στο πανεπιστήμιο. Ξανασηµειώνω * επειδή αυτό το πράγμα οδηγεί σε παρεξηγήσεις που είχα και με φίλους συναδέλφους που καθόριζαν την πολιτική του νέου Νόμου- πλαίσιου τα τε- λευταία 2 χρόνια - ότι δεν πρέπει να συγχέεται η έννοια της έρευνας pa την πρακτική. Δηλαδή, είναι διαφορετικό πράγμα ένας γιατρός να κάνει έρευνα για το πώς γίνονται οι εγχειρήσεις από το να κάνει εγχειρήσεις. Εί- ναι διαφορετικό πράγµα ένας πολεοδόμος να κάνει µελέτες από το να παίρνει αποφάσεις πολεοδοµικές. Αυτό είναι που ονομάσαµε χθες παρα- γωγή στο πανεπιστήμιο" να φτιάχνει κανείς πράγµατα και όχι vao va σκέπτεται πως γίνονται τα πράγµατα. Πιστεύω ακραδαντα ότι είναι αδύνατο κανείς να σκέφτεται πως γί- νονται τα πράγματα, αν δεν τα έχει φτιάξει ή αν δεν έχει δοκιµάσει να τα φτιάξει. Συνεχίζοντας λοιπόν προς την κατεύθυνση αυτή, βλέπουμε τι βρίσκε- ται μπροστά µας με την εφαρµογή του νέου Νόµου για τα πανεπιστήμια, 145 και µε τις ανάγκες που έχει ένα νέο πανεπιστήμιο ή και ένα παλιό. Πραγ- ματικά, ο νέος Νόμος προβλέπει, πολύ σωστά, την αποµάκρυνση των πα- νεπιστηµιακών δασκάλων από την εξωπανεπιστημιακή επαγγελματική δραστηριότητα. Είναι σωστό αυτό το πράγµα και προβλέπει την δυνατό- τητα - όπως είπε 0 K. Ρόκος - ενασχόλησής τους pa mv πρακτική µέσα στο πανεπιστήμιο, σε διασύνδεση pa mv τοπική αυτοδιοίκηση. Πάλι, επανέρχοµαι στο ίδιο ζήτημα: τι σημαίνει αυτή η ενασχόληση. Σημαίνει οι πολεοδόµοι µέσα στο πανεπιστήμιο να επιλύουν, παράλληλα µε την εκπαιδευτική έρευνα, και πραγματικά πολεοδοµικά προβλήµατα. Ας µας πει 0 K. Παπαγιάννης n υποδομή γραφείου πολεοδομικού χρειάζε- ται για να επιλυθεί ένα πολεοδομικό πρόβλημα. Δηλαδή, δεν είναι απλό να πει κανείς στους υπάρχοντες πολεοδόµους σ' ένα πανεπιστήμιο μέσα, τι σηµαίνει η υλοποίηση του πράγµατος. Σηµαίνει ότι, για να μπορέσει να οι- σχοληθεί ο κάθε πολεοδόµος ενός πανεπιστηµίου p’ ένα πολεοδοµικό πρόβληµα, θα πρέπει να έχει την απαραίτητη υποδοµή. Δεν είναι δηλαδή δυνατόν να ρίξουμε µία πολεοδομική µελέτη σ' ένα πανεπιστήμιο και va µπορέσει να γίνει pa ng υπάρχουσες δοµές των πανεπιστημίων. Πώς είναι δυνατόν να ρίξουµε µιαν εγχείρηση µέσα σ' ένα ερευνητικό ιατρικό ινστι- τούτο και να την φτιάξουµε, χωρίς να υπάρχουν οι νοσοκόµοι, η προϊστα- μένη του χειρουργείου και o υπάλληλος ο οποίος κρατάει την καρτέλα των ασθενών; ΄Ετσι λοιπόν, για τη διασύνδεση του πανεπιστηµίου με την τοπική αυ- τοδιοίκηση και την επίλυση όλων των διαφόρων προβληµάτων του περι- βάλλοντος του πανεπιστημίου, υπάρχουν τέτοιου είδους δομές που µας δυ- σκολεύουν να µπορούμε να αντιμετωπίσουµε τα πράγματα με ταχύτητα. Αυτή τη στιγμή έχουµε το παράδειγµα πανεπιστηµιακών µελετών που βοηθούν την ωρίµανση, αλλά όχι και την λεπτοµερή επίλυση των πολέοδο- µικών ή αρχιτεκτονικών προβληµάτων του πανεπιστημίου. Να λοιπόν πού θέλω να καταλήξω. Πρέπει να βοηθηθούμε σε µία πραγματική αναθεώρηση του τρόπου µε τον οποίον ιδρύουµε το συγκεκρι- μένο αυτό καινούργιο Πανεπιστήμιο, µε θεώρηση της υποδοµής και των πλαισίων, που πλαισιώνουν αυτούς οι οποίοι χαράζουν την πολιτική για την υλοποίηση αυτής της απόφασης. Πιστεύω, δηλαδή, ότι µετά το τέλος αυτού του διήμερου, που ήταν πραγματικά γόνιμο, αισθάνοµαι πραγματικά ότι άκουσα διάφορες πλευ- ρές που προώθησαν την δική poo γνώση και γενικότερα την γνώση γύρω α- πό το ζήτημα του τι σηµαίνει ένα πανεπιστήµιο. Μετά από αυτό το διήµε- ρο, θα πρέπει v’ αρχίσει µια δουλειά για να επιτευχθεί αυτός το στόχος και θα πρέπει η δουλειά αυτή να αρχίσει από την επιτελική οργάνωση της επί- τελικής οργάνωσης. Δηλαδή από το ποιες συγκεκριμένες διασυνδέσεις 146 οργανισμών θα ήταν απαραίτητες, για να έρθει σε πέρας αυτό το γιγάντιο έργο που θα πρέπει να γίνει στα δύο πρώτα χρόνια, ώστε το πρώτο papog του Πανεπιστηµίου να λειτουργεί σωστά. . Δεν θέλω να κάνω συγκεκριµένες προτάσεις, απλώς ήθελα ενδεχοµέ- νως να παρεμβαλω μιαν «ανησυχία» στην αισιοδοξία" αλλά, ανησυχία θε- τική, όπως είπα προηγουµένως. Δηλαδή, ήθελα να στρέψω την δυναµικό- τητα, την δυναμική που υπάρχει μέσα στην αισιοδοξία, προς μιαν άµεση πρακτική διέξοδο, έτσι ώστε να αντιµετωπίσει πραγματικά τα προβλήµα- τα. Ευχαριστώ. Πρόεδρος: Ευχαριστώ και εγώ τον κ. Τζώνο για την σχετική σύντομη εισήγησή του! Tov λόγο έχει ο κ. Φράγκος. Φράγκος: Και εγώ συμµερίζομαι απόλυτα αυτό που εκφράστηκε α- πό τον συνάδελφο Λαζαρίδη και από άλλους. Πραγµατικα, τα πράγματα μπαίνουν σε κάποιο δρόμο, αυτό είναι ολοφάνερο. Δεν θα ήθελα να εκ- φράσω ανησυχαστικές θεωρήσεις, ούτε να παρουσιάσω παραδείγµατα α- πό αλλά πανεπιστήµια σε ξένες χώρες. Θα παρουσιάσω δυο-τρία περιστα- τικά από την ίδρυση ελληνικών πανεπιστηµίων, περιστατικά που είναι πα- ραδείγματα προς αποφυγή. Το πρώτο παράδειγµα είναι η ίδρυση Φιλοσο- φικού Παραρτήµατος της Φιλοσοφικής Σχολής Θεσσαλονίκης στα Γιάν- νενα. Πηγαίνουν οι φοιτητές, ζητούν το Πανεπιστήµιο, αλλά Πανεπιστή- µιο δεν υπάρχει. Ζητούν άνθρωπο, δεν υπάρχει. Μετά από τρεις-τέσσερεις µέρες περιήγησης των φοιτητών, αρχίζουν οι διαµαρτυρίες των εφηµερί- δων, στέλνουµε τηλεγραφήματα και αποστέλλεται τότε ένας Γραµµατέας από το Υπουργείο Παιδείας και ένα τηλεγράφημα στον μακαρίτη Kama)- µένο να πάει στα Γιάννενα να περιµαζέψει τους φοιτητές και έτσι κάθονται και εγγραφούν τους φοιτητές. Περίπτωση δεύτερη: η ίδρυση Μαθηµατικού Τμήματος στα Γιάννενα, στην περίοδο της αποστασίας. Αρχίζει η τελετή µέσα σε µια αίθουσα της Παιδαγωγικής Ακαδημίας, αρχίζουν οι οµιλίες των τοπικών παραγόντων και ο τότε Πρόεδρος, o Γιάννης Αναστασιάδης, ανεβαίνει στο βήµα και λέει: «παρακαλώ όπως η πολιτική ηγεσία να φροντίσει να εκδοθεί το διά- ταγµα της ίδρυσης του Μαθηματικού Τµήµατος». Είχαν παει οι φοιτητές, οι διδάσκοντες και δεν είχε δηµοσιευθεί το διάταγμα της ίδρυσης! Είναι βέβαια λιγάκι κωμικά αυτά τα πράγµατα, αλλά συνέβησαν. Πιστεύω ότι δεν θα συμβούν εδώ. Τελευταία έχουμε την ίδρυση Ιατρικής Σχολής στα Γιάννενα. Κάνου- µε μιαν έπιτροπή από καθηγητές, φοιτητές, βοηθούν άνθρωποι της πόλης για να µεριµνήσουµε για το όλο πρόβλημα, να το μελετήσουμε, να το συζη- 147 τήσουμε. Προχωρούμε pa κάποια μελέτη αυτού του πράγματος και ξαφνι- κά καλεί o τότε Πρωθυπουργός Καραμανλής τον Αβέρωφ, τον Δήμαρχο, και διαφόρους τοπικούς παράγοντες, γρήγορα να κατεβούν στην Αθήνα, εκτάκτως, κατι πρόκειται v’ ανακοινωθεί, κάτι σπουδαίο, κάτι σηµαντι- κό. Κατεβαίνουν κάτω και ακούµε, «ω του θαύματος», αποφασίσθηκε η ί- δρυση της Ιατρικής Σχολής, παραμερίσθηκε τελείως όλη η δουλειά που εί- χαμε κάνει και αρχίζει η προσέλευση φοιτητών: διδάσκω εγώ την ψυχολο- γία, o άλλος ό,τι µπορεί να διδάξει, έρχεται ένας ανατόμος, δεν υπάρχουν πτώματα, και αρχίζει αυτό το πράγμα να «δουλεύει». To τελευταίο παράδειγμα είναι δυστυχώς αυτό. Δηλαδή, αρχίσαµε σωστή δουλεια, αρχίσαµε να µελετούµε, παρενέβη πολιτική βούληση εκεί- νης της εποχής. Είναι, δηλαδή, θέµα και πολιτικά να επιλυθεί σωστά η ί- δρυση ενός πανεπιστημίου. Διότι επλησίαζαν οι εκλογές την εποχή εκείνη και η τότε κυβέρνηση ήθελε να κάνει μια προβολή. 'Οταν, όµως, όπως τονίσθηκε και όπως τονίζω τώρα, όταν αρχίζουν τα πράγµατα να µελετούνται όπως μελετήθηκαν, µε τις προτάσεις που έγι- ναν, p’ αυτές που ίσως δεν είναι ολοκληρωµένες, που τις είδαμε όμως το- σο καλα βαλμένες, p’ Ola αυτά τα πράγµατα, αν δούµε αυτά τα παραδείγ- ματα προς αποφυγή, νοµίζω θα μπορέσει αυτό το Πανεπιστήμιο να προχω- ρήσει σωστά. Νομίζω ότι, αν αυτά τα πράγµατα δεν παραµέρισθούν, αλλά ληφθούν υπόψη, το Θεσσαλικό Πανεπιστήµιο θα είναι μία πραγματικότη- τα. Πρόεδρος: O K. Σβορώνος έχει τον λόγο. Σβορώνος: Θα ήθελα να είµαι σύντομος. Θα ήθελα να αναφέρω και εγώ ορισµένα παραδείγματα προς µίμηση και όχι προς αποφυγή. Η ίδρυση μιας σχολής ενός πανεπιστηµίου, δεν σημαίνει την άμεση θεσμική ρύθµι- ση. Η λειτουργία µιας σχολής, εξαρτάται από την διοικούσα επιτροπή. ΄Ε- χω μπροστά μου το παράδειγµα της Ιατρικής Σχολής στην Κρήτη. Η Σχο- λή δεν άρχισε ακόμα να λειτουργεί, γιατί η Διοικούσα Επιτροπή παρά τις πιέσεις δεν επέτρεψε ακόµα την λειτουργία της, πριν γίνουν όλες οι υποδο- μές. Η πρώτη δουλειά μιας διοικούσας επιτροπής είναι να δημιουργήσει o- µαδες ειδικές για να μελετήσουν για κάθε σχολή, για κάθε πρόβλημα, να συμπληρώσει τις υπάρχουσες μελέτες και να φτάσει ως την υλοποίησή τους. Και αυτό έγινε. Έγινε και για την Ιατρική Σχολή και έχουμε μπρο- στά µας ένα υπόµνημα εγκεκριμένο για το n πρέπει να γίνει, από πολλούς γιατρούς της χώρας. Θα γίνει το ίδιο πράγμα και για την µέλλουσα να ι- δρυθεί Σχολή Κοινωνικών και Οικονομικών Επιστημών. Ακόµη, η σύνδεση της τοπικής αυτοδιοίκησης αρχίζει µε την άµεση 148 συμμετοχή των εκπροσώπων της τοπικής αυτοδιοίκησης στην διοικούσα επιτροπή. Αυτά ήθελα να πω για ορισµένα πρακτικά πράγµατα, τα οποία μπορούν ίσως να βοηθήσουν την Διοικούσα Επιτροπή του Θεσσαλικού Πανεπιστημίου, που θα είναι αυτή που θ* αναλάβει την επίλυση όλων αυ- των των προβληµάτων. Πρόεδρος: Ο K. Σέκελης έχει τον λόγο. Σέκελης: Θα κάνω µία συνοπτική τοποθέτηση σ' αυτά που ειπώθηκαν το πρωί και σ' αυτά που ειπώθηκαν απόψε. Αρχίζοντας από την εισήγηση του K. Κωτσιόπουλου, παίρνοντας αφορµή από τον κ. Φράγκο, o οποίος έ- κανε αναφορά στα σημεία του τόπου. Αυτή η αναφορά στάθηκε αφορμή για va διατυπώσω μία πρόταση σχετικα pa την ανάπτυξη του Πανεπιστη- μίου στον ευρύτερο χώρο. Δεν ξέρω αν το γνωρίζει 0 K. Κωτσιόπουλος, o- παρχουν στο Κατηχώρι και εγκαταστάσεις της ανθρωπιστικής εταιρείας, οι οποίες δεν χρησιµοποιούνται καθόλου. Δεν ξέρω αν κανείς από τους αξιότιμους πανεπιστημιακούς είναι µέ- λος της ανθρωπιστικής εταιρείας, αλλά οι εγκαταστάσεις αυτές έγιναν pa mv φροντίδα και την πρωτοβουλία του αείµνηστου καθηγητή Κώστα Κουρµπέτη. Από τοτε, όµως, που πέθανε o Kooppnamg, δεν εµφανίσθηκε κανείς πανεπιστηµιακός. Αυτές λοιπόν οι εγκαταστάσεις είναι έτοιµες να χρησιµοποιηθούν για κάποια τµήματα ανθρωπιστικής κατεύθυνσης, όπως η ψυχολογία που πρότεινε ο K. Φράγκος το πρωί. Οι εγκαταστάσεις αυτές έχουν χώρους για να στεγασθούν οι φοιτητές, να διδάσκονται, κλπ. Η απόσταση είναι σχετι- κά µικρή και o χώρος αυτός εντάσσεται στον αστικό ιστό της πόλης. Πα- ράκληση λοιπόν στον κ. Κωτσιόπουλο και στην μέλετητική ομάδα, να πά- ρουν υπόψη τους αυτή την πρόταση. 'Ενα άλλο σηµείο, πάλι στην εισήγηση του κ. Κωτσιόπουλου, είναι το εξής: είδαμε να καταλαμβάνονται οι εγκαταστάσεις των σχολών επάνω στο Φυτόκο. Εκεί στεγάζονται τα Τεχνικά Λύκεια. Φοβούμαι μήπως, στην προσπάθειά μας να δώσουµε στέγη σε καποια τμήματα πανεπιστημιακά, δημιουργήσουμε ένα πρόβληµα στην µέση εκπαίδευση. Επίσης, πράγµατι, o επαγγελματικός κύκλος, τον οποίον έχει προτείνει o κ. Κωτσιόπουλος, µπορεί να προσφέρει πάρα πολλά στο κοινωνικό σύνολο. Είδα να γίνεται µια απλή νύξη στο θέμα των Ιατρικών Σχολών. Εδώ αναπτύσσονται κά- ποιες σχολές θεωρητικού επιπέδου, λείπουν όμως οι σχολές αυτές που θα έχουν προσφορά στο κοινωνικό σύνολο. Και επανέρχομαι στην πρόταση την οποία είχα κάνει χθες και γίνομαι πιο συγκεκριμένος. Αυτή την στιγμή έχει ψηφισθεί το Νομοσχέδιο για το Εθνικό Σύστημα 149 Υγείας. Για να μπορέσει να πραγµατοποιηθεί και να μπορέσει να εφαρμο- σθεί αυτός o Νόμος, θα χρειαστεί προσωπικό. Υπάρχει τροµερή έλλειψη ειδικευµένου νοσηλευτικού προσωπικού. Θα έπρεπε λοιπόν µέσα o’ αυτό το γενικότερο πλαίσιο, να ιδρυθούν και σχολές όπου να υπάρχει ένα πιο ει- δικευμένο νοσηλευτικό προσωπικό µε αντίστοιχη σχετική επιμόρφωση, διότι αυτα τα άτομα επιτελούν και κοινωνικό έργο. Πρόεδρος: Μήπως θα έπρεπε να κλείναμε το µέρος αυτό και να συζη- τούσαμε κάποιες κατευθύνσεις κάποιων κοινών χαρακτηριστικών, που βγήκαν από τις εισηγήσεις και τις τοποθετήσεις, για κάποια χρησιμοποίη- σή τους ευρύτερη; Ο K. Σιδηρόπουλος έχει τον λόγο. Σιδηρόπουλος (από τον Σύνδεσµο Δασκάλων): Στην Διήμερη αυτή Συνάντηση, είδαµε να περνάει το Θεσσαλικό Πανεπιστήμιο μέσα από διά- φορες σφαίρες. Περάσαμε από την σφαίρα της απαισιοδοξίας, της συγ- κρατηµένης αισιοδοξίας, της μεγάλης αισιοδοξίας και, τέλος, της υπεραι- σιοδοξίας. Ο καθένας, βέβαια, σκέπτεται ανάλογα με αυτό που µπόρεσε va συλ- λάβει, μέσα από αυτήν την διαδικασία. Εκείνο που προσωπικά θέλω va a- πισηµάνω είναι ορισμένα από τα προβλήματα που ήδη υπάρχουν και που θα υπάρξουν και στο μέλλον. Και εξηγούμαι: Πρέπει σύντομα να ξεκαθαριστεί εάν οι προτάσεις του Διήµερου και οι επισηµάνσεις θα έχουν ένα πραγματικό, ουσιαστικό αποτέλεσµα, δηλα- δή αν θα ξεκινήσει η ίδρυση του Πανεπιστηµίου pa μια προοπτική ολοκλή- ρωσής του ή, για διάφορους λόγους, θα πάει στην πολυδιασπαση των τµη- µάτων, p’ Olag τις οδυνηρές συνέπειες για τη ζωή του.. 'Ενα δεύτερο πρόβλημα που τέθηκε, είναι το θέμα της επάνδρωσης των παιδαγωγικών σχολών pa την εξεύρεση των κατάλληλων πανεπιστη- µιακών δασκάλων. Το θέμα τέθηκε χθες στον K. POKo και η απάντηση, ο- σο και να μας ικανοποιεί, μας βάζει τουλάχιστον σε σκέψεις. 'Ενα τρίτο ακόµα πρόβλημα, που εμφανίστηκε έντονα εδώ µέσα, είναι το πρόβλημα που έθεσε έμμεσα αλλά επιτακτικά ο K. Παπαγιάννης pa το παράδειγµα των φοιτητών της βιολογίας, όπου σε σύνολο, όπως μας είπε, 156 φοιτητών, vao 3 δήλωσαν επιθυμία για αυτές τις σχολές. Οι υπόλοι- ποι φοιτητές, παρακολουθούν τα μαθήματα αδιάφοροι, γιατί δεν τους εκ- φράζουν, δεν τους αρέσει. Και είναι γνωστό ότι πρέπει v’ αγαπάς την δου- λειά σου για να µπορέσεις v’ αποδώσεις και να προσφέρεις. Με τέτοια δεδομένα, λοιπόν, έχουµε ένα φοβερό πρόβλημα που πρέ- πει v’ αντιμετωπισθεί το γρηγορότερο. Αναρωτιέµαι μήπως πρέπει v’ al— λάξει το σύστημα επιλογής, το σύστημα των εξετάσεων ή μήπως πρέπει να . :..-, . 150 καταργηθούν οι εξετάσεις. 'Ενα τέταρτο πρόβληµα, τέλος, που πρέπει v’ αντιμετωπισθεί με την λειτουργία των παιδαγωγικών τµηµάτων, είναι το πρόβληµα της επιμόρ- φωσης των δασκάλων και νηπιαγωγών αλλά συγχρόνως και της παιδαγω- γικής και ψυχολογικής κατάρτισης των καθηγητών, όπως το επισήμανε o Πρόεδρος της ΕΛΜΕ. ΄Ετσι, νομίζω ότι πρέπει από τώρα να αντιµετωπι- σθεί αυτό το θέμα, της µετεκπαίδευσης και επιμόρφωσης, με την παραπέ- ρα επέκταση των παιδαγωγικών τµηµάτων σε παιδαγωγικές σχολές, όπου θα εκπαιδεύονται μαζί δάσκαλοι και καθηγητές και, στη συνέχεια, θα µπορούν να συνεχίσουν για μεταπτυχιακές σπουδές. Το τελευταίο αυτό εί- ναι ένα κενό που υπάρχει στην χώρα pag και πρέπει να αντιμετωπισθεί. Ευχαριστώ Πρόεδρος: 0 κ. Παπαγιάννης έχει τον λόγο. Θ. Παπαγιάννης: Τρεις παρατηρήσεις. Η µία είναι αρχιτεκτονική. Βε- βαίως όλοι συμφωνούμε ότι είναι παρα πολύ καλό οι εγκαταστάσεις να χωροθέτηθούν μέσα στον ιστό της πόλης. Θέλει όμως κάποια προσοχή. Πρέπει va υπάρξει µέσα στην πόλη ένας χώρος, στον οποίον οι φοιτητές θα κυριαρχούν. Δεν πρέπει δηλαδή οι φοιτητές να αισθάνονται ξένο σώµα στην πόλη. Νομίζω ότι το παράδειγμα του Πανεπιστηµίου της Θεσσαλονίκης εί- ναι πολύ καλό, διότι έχει ένα σχετικό χώρο αυτονοµίας, όπου οι φοιτητές πράγµατι κυριαρχούν. Δεύτερη παρατήρηση, σε σχέση p’ αυτά που είπε ο K. Φατούρος σήμε- ρα, είναι ότι πέρα από την απογραφή των εγκαταστάσεων που πρέπει να γίνουν στον θεσσαλικό χώρο, πρέπει να γίνει και μια απογραφή του αν- θρώπινου δυναμικού του θεσσαλικού χώρου. Σε σχέση δηλαδή με τις μελ- λοντικές δραστηριότητες του Πανεπιστημίου, πρέπει να απογραφεί τι δυ- ναµικό υπάρχει από πλευράς ανθρώπων, από πλευράς δραστηριοτήτων εκπαιδευτικών ή πολιτιστικών, από πλευράς επιστή μονικών ερευνών κλπ. Και, τέλος, θέλω να καθησυχάσω τους φίλους καθηγητές, γιατί έχω µιαν αισιοδοξία, η οποία δεν προέρχεται παρά από τρία συγκεκριμένα Θέ- ματα. Πρώτα απ' όλα, είναι η αισιοδοξία ενός ανθρώπου που δεν περιμένει να συµβούν πράγματα αλλά πιστεύει ότι τα πράγματα πρέπει να τα κυνη- γάει κανείς. Και αυτό πιστεύω ότι πρέπει να ισχύσει και στην πόλη αυτή. Δεν πρέπει να αισιοδοξεί επειδή ελπίζει ότι κάποια πράγματα θα λυθούν pa to Πανεπιστήμιο, αλλά γιατί η περιοχή πρέπει να τα φτιαξει. Δεύτερη πηγή αισιοδοξίας είναι αυτό που μας είπε χθες ο Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Παιδείας, δηλαδή, ότι μπορεί κανένας να θε- 151 σμοθετεί, αλλά είναι τα λαϊκά κινήµατα που πράγματι δηµιουργούν. Και, σ' αυτή την περιοχή, γύρω από το θέμα του Θεσσαλικού Πανεπι- στημίου, υπάρχει λαϊκό κίνημα. Τρίτη αισιοδοξία είναι ότι σ' αυτή την συγκεκριμένη περιοχή, το Πα- νεπιστήμιο έχει στήριξη. Δεν μπορεί να συμβεί στην πέριοχή αυτή αυτό που συνέβη στην Κρήτη, δηλαδή, να έχει το Πολυτεχνείο ένα τεχνικό μό- νον. Γιατί, εδώ, το Θεσσαλικό Πανεπιστήμιο θα έχει το Τεχνικό Επιμελη- τήριο, Θα έχει τις υπηρεσίες των δύο Δήμων, θα έχει το Δηµοτικό Κέντρο Ερευνών-Μελετών του Βόλου, θα έχει τους μελετητές της πολεοδομικής α- νασυγκρότησης της περιοχής" όλοι αυτοί µαζί αποτελούν ένα μέτωπο, με κύριο θέμα το Πανεπιστήµιο. Δεν μπορεί, ακόµη, να συμβεί αυτό που συνέβη στα Γιάννενα, να έρθουν οι φοιτητές και να μην υπάρχει υποδομή, γιατί οι Δήµαρχοι θα ξεσηκώσουν τον κόσμο στο πόδι. Θάχουµε λοιπόν μία τέτοια υποδομή κοινωνική στην περιοχή, που poo δηµιουργεί αισιοδο- ξία. Ευχαριστώ. Πρόεδρος: Ευχαριστούμε. Τον λόγο έχει ο K. Μπάκας. Μπάκας: Παρακολουθώντας το Συνέδριο αυτό, με θέμα «το Θεσσαλι- κό Πανεπιστήμιο και o ρόλος του Βόλου», ως εκπρόσωπος της Διδασκα- λικής Οµοσπονδίας της Ελλάδας, βρίσκω ότι η συζήτηση που έγινε ήταν για μένα ενημερωτική και, μπορώ να πω, για τους παράγοντες του Βόλου, εποικοδοµητική. Γιατί θα μπορέσουν µέσα από τα συμπεράσματα αυτά να προωθήσουν το θέμα και η ίδρυση και λειτουργία του Θεσσαλικού Πανεπι- στηµίου να είναι σύντοµα µία πραγματικότητα. Αυτό είναι µια ευχή. Πιστεύω ότι το ξεκίνημα κάθε νέου πανεπιστημίου έχει πολλές ιδιαι- τερότητες και αυτές επίσημάνθηκαν, και από την άποψη του χώρου, της χωροταξικής κατανομής των σχολών που θα απαρτίζουν ένα πανεπιστή- μιο, αλλά και από την άποψη της εύρεσης του απαραίτητου προσωπικού που θα στελεχώσει αυτές τις σχολές. Πιστεύω ότι έχει γίνει κατανοητό σε όλους για ποιούς λόγους είναι α- παραίτητη η ίδρυση ενός πανεπιστηµίου σε µια περιοχή όπως η Θεσσαλία. Και αυτό ξεκινάει από την ιδιαιτερότητα του χώρου της περιοχής που ζη- τάει το πανεπιστήμιο, που ζητάει την ίδρυση αυτή. Νοµίζω ότι o χώρος o θεσσαλικός έχει τις δυνατότητες να στη ρίξει έ- να πανεπιστήµιο που θα είναι ισότιµο pa τα αλλά πανεπιστήμια της χώρας μας. Μπορώ να πω ότι, στο µέλλον, ίσως γίνει το Πανεπιστήμιο το Θεσσα- λικό από τα πρώτα πανεπιστήμια στη χώρα, γιατί βρίσκεται στο κέντρο της Ελλάδας όπου μπορούν να έρχονται φοιτητές από όλο τον ελλαδικό χωρο. 152 Δεν θέλω να επιμείνω σε περισσότερες λεπτοµέρειες, γιατί τα θέματα εκείνα τα οποία σχετίζονται µε τους δασκάλους έχουν καλυφτεί από τον κ. Φράγκο και από τον συνάδελφο τον κ. Σιδηρόπουλο του Συλλόγου Δα- σκάλων του Βόλου. Οπωσδήποτε, τα άλλα θέματα, που έχουν σχέση pa ng περιοχές και τις εγκαταστάσεις που θα χρησιµοποιηθούν, τα ανέπτυξε ο K. Κωτσιόπου- λος στην εισήγησή του. Εκείνο που θα ήθελα όµως να επισημάνω εδώ από την δικιά poo μεριά είναι ότι, ως Διδασκαλική Ομοσπονδία θα στηρίξουμε μια τέτοια προσπά- θεια αποκέντρωσης των πανεπιστημίων και ότι έχουμε τη δυνατότητα, µε όλους τους δασκάλους που υπάρχουν σε κάθε ελληνικό χωριό, σε κάθε πόλη, να μπορέσουμε αυτή την άποψη να την κάνουμε κτήµα όλου του ελ- ληνικού laoO‘ va ιδρύσει, δηλαδή, να συντηρήσει αλλά και να δυναμώσει τα επαρχιακά πανεπιστήμια. Θα αναφέρω ένα θέμα που σχετίζεται με τα παιδαγωγικά τμήματα, κάτι που είπε ο καθηγητής κ. Φράγκος για την σημερινή πραγµατικότητα, αλλά και οι άλλοι εισηγητές. Δεν θα πρέπει να υπάρχει μια πολυδιάσπαση στο Πανεπιστήµιο, πρέπει να υπάρξει επιστηµονική ολοκλήρωση μέσα σ' αυτό το Πανεπιστήμιο. 'Ολες οι σχολές, όλα τα τµήματα, που θα ιδρυθούν στο Θεσσαλικό Πανεπιστήμιο, θα πρέπει να είναι συγκεντρωµένα, για να υπάρχει αυτή η κινητικότητα και η μεταφορά των πολιτισμικών και των πολιτικών ιδεών από τους φοιτητές, που θα προέρχονται από διαφορετικά μέρη της Ελλάδος και από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα. Ευχαριστώ Πρόεδρος: Ευχαριστούμε τον κ. Μπάκα. Τον λόγο έχει o K. Μάργα- 0ης… Μαργαρης: Υπάρχει μια λογική που µας λέει ότι σύμφωνα με τις χωροταξικές μελέτες το Πανεπιστήμιο γίνεται εδώ. Προτείνω στην επι- τροπή που µελετάει την ίδρυση του Πανεπιστηµίου του Βόλου να επιταχύ- νει τις εργασίες της για να έχουµε όσο το δυνατόν γρηγορότερα αποτελέ- σµατα. Πρόεδρος: Ευχαριστούµε τον κ. Μάργαρη. Από την συζήτηση, µέχρι τώρα, προσπάθησα να κρατήσω µερικά σηµεία. Αυτά ίσως να τα χρησιμο- ποιήσει η Οργανωτική Επιτροπή στην συνέχεια, προς οποιαδήποτε κατεύ- θυνση νομίζει. Βέβαια, μια συζήτηση για το ποια ακριβώς θα είναι αυτά τα σηµεία θα γίνει και o’ allo κείμενο, οπότε δεν τα εκφωνώ παρά μ' αυτή την προοπτική. 153 Το πρώτο σημείο ήταν, ότι το Πανεπιστήμιο γίνεται πραγματικότητα. Είτε έγινε από µία βιαστική και αμελέτητη σειρά αποφάσεων, είτε έγινε pa άλλες διαβαθμίσεις σοβαρότητας και ανάλυσης που έχει εξαντληθεί, το Πανεπιστήμιο είναι στην πόρτα της πραγματικότητας. Το Πανεπιστήµιο αυτό είναι αποτέλεσµα αρκετά µακροχρόνιων προσπαθειών και αρκετά συστηµατικών μελετών, τουλάχιστον από την τοπική αυτοδιοίκηση της περιοχής. Το δεύτερο σηµείο αφορά σε γνωστά χαρακτηριστικά που επαναλαμ- βάνονται εδώ, δεν παύουν όµως να είναι κάποια κοινά χαρακτηριστικά γνωρίσματα στις συζητήσεις που έγιναν. Το δεύτερο λοιπόν σηµείο είναι ό- τι η υπερβολική κατάτμηση δεν μπορεί να αποτελεί ιδρυτικό στοιχείο του Θεσσαλικού Πανεπιστημίου. Το τρίτο σημείο είναι η προοπτική για ένα ορισμένο ολοκληρωμένο πανεπιστήμιο, το Πανεπιστήμιο το Θεσσαλικό. Το πρώτο λοιπόν είναι η πραγματικότητα, το δεύτερο η κατάτμηση, το τρίτο ένα ολοκληρωμένο πανεπιστήμιο προς όλες τις κατευθύνσεις. Το τέταρτο σημείο είναι, και αυτό φαίνεται από μία παρατήρηση που έκανε πριν 0 K. Μάργαρης, ότι θα πρέπει το Πανεπιστήμιο να προσανατο- λιστεί προς µιαν ανασύνταξη των επιστημονικών και επαγγελματικών κα- τευθύνσεων. Να μη γίνει μια αντιγραφή απ' αυτά που έχουν γίνει µέχρι τώ- ρα. 'Οπου µπορεί να χρησιμοποιηθεί μια αντιγραφή, θα πρέπει να χρησιμο- ποιηθεί, όπου μια διαφοροποίηση, να χρησιµοποιηθεί και, όπου µια και- νούργια λύση μπορεί να χρησιμοποιηθεί, Θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί. Αυ- τό ταιριάζει τόσο µε τις ιδιαιτερότητες όσο και με την σχέση pa mv παρα- γωγή- Το πέμπτο σημείο είναι ότι δεν Θα πρέπει να είναι vao τµήµατα, σχο- λές για πρώτο δίπλωμα, αλλά θα πρέπει να µπορούν να είνει αυτόνομες pa ειδικές κατευθύνσεις, ακόμη και µεταπτυχιακές 1 ή 2 ή και 3 χρόνων, από την πρώτη στιγμή που θα ιδρυθεί ή αμέσως µετά. Σ' αυτή την κατεύθυνση µπορεί να ζητήσει κανείς επιστηµονικές κατευθύνσεις, όπως η διαχείριση του χώρου που μας είπε ο κ. Παπαμίχος το πρωί. Ακόμη, φαίνεται ότι ο Βόλος ζητάει, και φυσικά έχει τεκμήρια, ότι κατευθύνσεις όπως οι μηχάνι- κοί βιομηχανίας πρέπει να αποτελέσουν τµήματα του Θεσσαλικού Πανε- πιστή µίου. Το έβδοµο σημείο είναι ότι δεν θα πρέπει να οδηγηθεί o BOlog σε ένα ι- δρύματικό campus, απομονωμένο από την ζωή της πόλης. Οι δυνατότητες υπάρχουν, και από τις πιο θετικές, φορμαλιστικές πλευρές και από τις πιο δημιουργικές κατευθύνσεις. Δηλαδή, δυνατότητες και για κτίρια συγκε- κριμένα και για εγκαταστάσεις. Το όγδοο σημείο είναι, ότι δεν πρέπει να υπάρξει µία αρνητική περίο- 154 δος στην πρώτη φάση της δηµιουργίας του Θεσσαλικού Πανεπιστημίου. Το τελευταίο σημείο είναι ότι χρειάζεται μια σηµαντική εγρήγορση αλλά και μια προετοιμασία, ώστε, τη στιγμή της λειτουργίας, η υποδοχή να είναι υποδοχή ενός τελειωμένου οργανισμού προς αυτούς που θα έρθουν να αρχίσουν να δουλεύουν εκεί ως φοιτητές. Αυτό σημαίνει προετοιµασία ψυχολογική και κοινωνική για τις αναγ- κες του Θεσσαλικού Πανεπιστηµίου και προετοιμασία του διδακτικού προσωπικού, των χώρων και των εγκαταστάσεων. Αυτές είναι περίπου κάποιες κατευθύνσεις που εγώ τουλαχιστον σκέ- φτηκα. Θα μπορούσε η Οργανωτική Επιτροπή όχι vaov αυτά αλλά και άλλα να τα χρησιμοποιήσει και να φτάσει ίσως σε κάποιο σύντομο επιχει- ρησιακά διατυπωμένο κείμενο, με το οποίο μπορεί να ενισχύσει τις όσες μέχρι τώρα ενέργειες γίνονται ή να αρχίσει καινούργιες ενέργειες, προετοι- μάζοντας an’ αυτή τη στιγμή αυτό που θεσμικά θα γίνει με τιε ενέργειες των αρμόδιων υπηρεσιών. Τζώνος: Πρέπει από τώρα να υπάρξει µία προσπάθεια διαγραφής των συνιστωσών για την µελέτη του πράγματος, προτού θεσμοθετηθούν α- κόμη αυτές οι ενέργειες. Αυτό είναι, ίσως, ένα δέκατο σημείο. Παπαγιάννης: Σ' αυτά τα 10 σημεία νομίζω ότι συμφωνούμε όλοι και θα μπορούσαμε να τα αποδεχτούμε ως πόρισμα του Συνεδρίου. Είναι πραγματι κοινή έκφραση του Συνεδρίου και πρέπει να τα υιοθετήσει και να τα αποδεχτεί. Φράγκος: Εγώ νομίζω ότι ιδιαίτερα πρέπει να τονιστεί ότι πραγµατικά διαπιστώνεται μια εργασία που έχει γίνει από την τοπική αυτοδιοίκηση, α- πό τον πληθυσμό, γενικότερα, του Βόλου, από το λαό, και ότι όλα αυτά οι- ποτελούν ιδιαίτερα εχέγγυα για να προωθηθεί η ίδρυση του Πανεπιστη- µίου. Χρειάζονται αγώνες για να γίνουν αυτα τα πραγµατα, υπάρχουν ό- µως οι προύποθέσεις για να τα διεκδικήσει o laOg του Βόλου. Πρόεδρος: Τον λόγο έχει o K. Καραγεωργίου. Καραγεωργίου: Θα µου επιτρέψετε να πω ότι έχω την εντύπωση ότι, για σήμερα, το Πανεπιστήμιο συγκροτείται ως υποκείµενο µέσα σε μια συµβολική τάξη. Και συμφωνώ με τον κ. Παπαγιάννη ότι τα πορίσµατα αυτά, τα οποία είναι 10 σηµεία, θα πρέπει να προβληθούν ως θετικότερο α- ποτέλεσμα όλης αυτής της διήµερης προσπάθειας. Πρόεδρος: Ως τελευταίος προεδρεύων και ως μέλος αυτής της σύνα- 155 ξης, νοµίζω ότι πρέπει να χειροκροτήσουµε την τοπική αυτοδιοίκηση, την Δηµαρχία του Βόλου. Μ. Κουντούρης (Δήµαρχος Βόλου): Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους πανεπιστηµιακούς και τους επιστήμονες, που πάρα πολύ µας βοήθη- σαν για να γίνει ένας σωστός προβληματισμός γύρω από την ίδρυση του νέου Θεσσαλικού Πανεπιστημίου. Θέλω να πιστεύω ότι αυτό εδώ το Διή- µερο Συµπόσιο µε την συµµετοχή του K. Σβορώνου, του κ. Φατούρου, του κ. Τζώνου, του κ. Λαζαρίδη, της ομάδας του K. Κωτσιόπουλου, του κ. Φράγκου, του κ. Μάργαρη και όλων των άλλων που συνέβαλαν, θα είναι µια σημαντική στιγμή για την ίδρυση του νέου Πανεπιστημίου. Σας ευχαριστώ για την πραγματική σας συµβολή και πολύ περισσότε- ρο για την αγάπη που δείξατε προς την προσπάθειά µας για την ίδρυση του Πανεπιστηµίου του Θεσσαλικού. Ευχαριστώ UNIVERSITY STUDIO PRESS Εκδόσεις Επιστημονικών Βιβλίων & Περιοδικων Κων Μελενικου Ι]||5 τηλ. 209637 & 2091137 Θισσπλσνικη . . .. .. - . ι.... . * ..... ν… :. ,΄ι. ...!… , > ι…«ΞΞψ… . ... . ... , .. . .ιι