l< \‘rtor. Α. ΜΑΚΡΗ 2' ΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ TOY NEOKAAEIKIXMOY ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΑ1ΚΠΖΩΓΡΑΦΙΚΗ 1880-1930 ΠΡΟΛΟΓΟΣ- O σηµερινός ελληνικός χώρος, αλλά και οι περιοχές της Βαλκανικής όπου παλιότερα δρούσαν συµπαγείς ελληνικοί πληθυσµοί, έπαψαν από το 18o αιώνα να αποτελούν τμήµατα του ευρωπαϊκού χώρου αποκοµένα οικονομικά, ιδεολογικά και καλλιτεχνικά από τον υπό- λοιπο κορµό της Ευρώπης. Η μετατόπιση του οικονοµικού και πολιτικού ενδιαφέροντος των Ευρωπαϊκών Δυνάμεων προς τη Μεσόγειο, οι βαθειές αλλαγές στην οικονοµική και πο- λιτιστική δοµή του ελληνικού χώρου, η ανάπτυξη της εµπορευματικής παραγωγής, η επί- δραση των δραστήριων ελληνικών παροικιών, σπάζουν την αποµόνωση. Δηµιουργείται αξι- όλογος εµπορικός στόλος, αναπτύσσεται (Μπακ 'Κ"'µεταποιητική δραστηριότητα και ενερ- γοποιείται o μεταπγαττικός τοµέας. Βέβαια, δεν πρόκειται για αποκλειστικά ελληνικό φαινόµενο.Συµµετέχουν και άλλοι Βαλκάνιοι καθώς και Αρµένιοι, Εβραίοι και Φραγκολε- βαντίνοι. 'Ολα αυτά µέσα στις ανασταλτικές συνθήκες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με το δυσκίνητο σκουριασµένο κρατικό µηχανισμό της και την ανατολίτικη νοοτροπία. Εδώ μας ενδιαφέρει µόνον η ελληνική πλευρά. To δικό μας οµόλογο των νέων ευρωπαϊκών ι- δεών, o Ελληνικός Διαφωτισμός, έγινε αντικείμενο συστηµατικής µελέτης1. Στον τοµέα . των εικαστικών τεχνών έχει διαπιστωθεί η επίδραση του ευρωπαϊκού µπαρόκ-ροκοκό,χωρίς, όμως, να ερευνηθεί το φαινόμενο σε όλη την έκτασή του και να γίνει προσπάθεια ερµη- νείας του. Η πυκνή επικοινωνία µερικών ελληνικών περιοχών µε τη Βιέννη εντοπίζει την προέλευση του "ελληνικού μπαρόκ" αλλά δεν εξηγεί την επιλογή του και τη μεγάλη διά- δοσή του, γιατί κάθε λαός δέχεται εκείνες τις ξένες επιδράσεις που του είναι χρήσιμες για να εκφράσει τις καινούργιες του αντιλήψεις για τη ζωή και την ομορφιά και που τα παλιά εκφραστικά του µέσα δεν το μπορούσαν πιά. Ούτε έχουν διερευνηθεί οι διεργασίες αφοµοίωσης του µπαρόκ στις µεταβυζαντινές καλλιτεχνικές καταβολές. ΄Αλλωστε, το φαι- νόµενο δεν περιορίζεται µόνο στην Ελλάδα. Παραλλαγές του λεγόµενου "τουρκοµπαρόκ" εν- τοπίζονται σ'ολόΞ)ηρο το χώρο της Βαλκανικής, και ιδιαίτερα της νότιας. Εκτεταµένες έρευνες του υποφαινόμενου στην Αλβανία, τη Γιουγκοσλαβία, τη Ήουλγαρία και την Ευρω- παϊκή Τουρκία απέδωσαν εκατοντάδες στοιχείων που ίσως αξιολογηθούν, πέρα από µερικές πρόχειρες νύξεις σε ομιλίες και περιστασιακές αναφορές σε δημοσιευµένα κείμενα. Ωστό- σο, κατά τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα και τις πρώτες του 20ού σημειώνεται, έστω και περιορισμένη, επίδραση του νεοκλασσικισμού. Δεν εννοούμε εδώ τις γραπτές διακοσμήσεις των νεοκλασσικών κτηρίων της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, της Σύρας, της Πάτρας, του Τίρναβου, του Βόλου και άλλων πόλεων. Αυτές είτε σχεδιασθηκαν από τους 2 3 ίδιους τους αρχιτέκτονες των κτηρίων , είτε εκτελέσθηκαν από ξένους ζωγράφους ή 'Ελ- ληνες σπουδαγµένους. Με την άφιξη του νεαρού βασιλιά ΄0θωνα και τη µεταφορά της πρω- τεύουσας στην Αθήνα ο βαυαρικός νεοκλασικισµός µεταφυτεύεται στην Ελλάδα. Δίπλα στην πλειάδα των επώνυµων αρχιτεκτόνων Χάνσεν, Σίνκελ, Κλέντσε, Γκέρτνερ, Τσίλλερ, Κλεάν- θη, Καυτάνπζογλου και άλλων, κινείται και ένα πλήθος ανώνυµων αρχιµαστόρων που μετα- φέρουν το νεοκλασικό ρυθμό σε µικρότερα χτίσµατα των αθηναϊκών συνοικιών και της επαρ- χίας. Παράλληλα δραστηριοποιούνται πολλοί 'Ελληνες χειροτέχνες και βιοτέχνες που επε- ξεργάζονται -µε βάση σχέδια ή προπλάσµατα- αρχιτεκτονικά στοιχεία στο σίδερο4, την κε- τρα, το γύψο, το ξύλο και το κεραµικό. Δεν περιορίζονται πάντα στην πιστή εφαρµογή των προτύπων αλλά προχωρούν σε νέους συνδ ασµούς, απλοποιήσεις, συµπληρώσεις και προ- σαρμογές. Tn ζωγραφική διακόσμηση των νεοκλασικών σπιτιών αναλαβαίνουν είτε σπουδαγμέ- νοι ζωγράφοι είτε εμπειρικοί κοσμηματογράφοι. Κατά κανόνα η διακόσμηση περιορίζεται στην οροφή. Στούς κοσμηματογράφους είναι φανερή η διαφορά ανάµεσα στα καθαρά διακοσ- µητικά θέματα, που είναι εκτελεσµένα µε άψογη αλλά ψυχρά καλλιγραφική τεχνική, και στα παραστατικά παρεμβλήματα /μορφές, τοπία/ µε σχεδιαστικές αδεξιότητες και χρωματικές ανακολουθίες. Σε άρθρο του Ι. Ισιδωρίδη Σκυλίτση /1879/ αναφέρονται τα ονόµατα των κοσµηματογράφων Χρ. Μόσχου, Πρινόπουλου, Βασ. Γεωργίου, Π. Φαρµακίδη /ζωγράφου| και η σύνταξη του περιοδικού προσθέτει σε υποσηµείωση τους N. Σαραντίδη και Π. Χατζηαδάµ. Για την επαγγελματική τους ευσυνειδησία ο ίδιος αρθρογράφος σηµειώνειι "Των τεχνικών όσοι ευδοκιμούσιν δεν αποκάµνουσι επιζητούντες την τελειότητα της τέχνης, θηρεύοντες νέα μαθήµατα, περιεργαζόµενοι ό,τι αν πίπτη υπό τους αυτών οφθαλµούς προσοχής άξιον"5. Ο Κ. Πρινόπουλος µαζί µε τον I. Πλατύ διδάσκουν στα 1872, στα εσπερινά μαθήµατα της "Εταιρείας των Φίλων του Λαού" ιχνογραφία και κ o σ µ η μ α τ 6 γ ρ α φ ί α6. Εδώ θα αναφερθούµε σε τοιχογραφίες που κοσµούν σπίτια χτισµένα στο τοπικό παραδο- σιακό ύφος µικρών ορεινών οικισμών, όπως το Νυµφαίο |Νέβεσκα/, η Κλεισούρα, το Πάπιγκο, η Βράτυρα |Σέλιτσα/ και το Δίλοφο Ζαγορίου και είναι έργα επώνυµων ή ανώνυµων χωρικών ζωγράφων. Βέβαια, η ακτινοβολία της νεοκλασικής ελληνικής Πρωτεύουσας7 παίζει σηµαντι- κό ρόλο στη δηµιουργία αυτής της τάσης, χωρίς να παραβλέπουµε και άλλλους δρόµους, ό- πως η Κωσταντινούπολη8 και η Ιταλία. TO IAEOAOI‘IKO BAGPO 0 νεοκλασικισμός έρχεται στην Ελλάδα κυρίως από τη Βαυαρία, αλλά βρίσκει το κατάλ- ληλο ιδεολογικόκλίμα για να ριζώσει και να απλωθεί. Οι ποτισµένοι με το νεοκλασι- κό ιδεώδες Βαυαροί και ΄Βλληνες αρχιτέκτονες, πολεοδόµοι και καλλιτέχνες βρήκαν την καινούργια Πρωτεύουσα του Ελληνικού Κράτους έναν ασήµαντο και με πενιχρά χτίσµατα οι- κισµό αλλά έναν χώρο βαρύ από ιστορικές μνήµες και με τα σηµαντικότερα κλασικά μνηµεία να κυριαρχούν στο τοπίο: Ακρόπολη, στήλες Ολυµπίου Διός, Θησείο, Θέατρο Διονύσου.... 3 ΄Ετσι η Αθήνα διαµορφώνεται µε βάση το νεοκλασικισµό. Το παράδειγµα της Πρωτεύουσας ακολουθούν και άλλες πόλεις του Κράτους που είτε τότε δηµιουργούνται, όπως η Ερµούπολη της Σύρας, είτε αναπτύσσονται, όπως η Πάτρα, το Μεσολόγγι, η Καλαµάτα και άλλες. Το ί- διο συµβαίνει και σε πόλεις που τότε βρίσκονται έξω από τα όρια του µικρού Ελληνικού Κράτους, όπως η Θεσσαλονίκη, στην οποία όµως µετά την πυρκαγιά του 1917 γίνεται προσ- πάθεια να δοθεί βυζαντινός χαρακτήρας, που κατά ένα ποσοστό τον είχε και πρίν από την πυρκαγιά με τα αξιόλογα βυζαντινά χτίσµατά της. Στα 1881 ενσωµατώνεται στο Ελληνικό Κράτος η Θεσσαλία και µέρος της Ηπείρου και τότε αρχίζει η ραγδαία ανάπτυξη µερικών πόλεων. Παράδειγμα ο Βόλος που η απελευθέρωση τον βρίσκει µε 5,908 κατοίκους9 που σε λίγα χρόνια, στα 1889, γίνονται 10,029 και στα 1896 16,788. Στα 1907 οι κάτοικοι φτά- νουν τις 23,563. Καθώς κατά την περίοδο αυτή ο νεοκλασικισμός κυριαρχεί ακόµα, η και- νούργια πόλη χτίζεται στο ρυθμό αυτό."Υψηρεφή δε και καλλιµάρµαρα μέγαρα δεν θα δυσηρ- μόστουν το παράπαν επί της οδού Σταδίου" σηµειώνει στα 1886 o Αριστοτέλης Κουρτίδης στις "Οδοιπορικές Σημειώσεις" του. Από τις πόλεις η καινούργια ΕΙΧΙΣΙΙΧπΙΙΧή καλλιτεχ- νική έκφραση ακτινοβολεί και προς τους ορεινούς οικισµούς, λιγότερο στην αρχιτεκτονι- κή και περισσότερο στην εσωτερική ζωγραφική διακόσμηση. Το πολιτιστικό κλίµα είναι κα- τάλληλο. Η µικρή, πάμφτωχη και καταστραµένη Ελλάδα, με πρόσφατες τις αναµνήσεις των "σκοτεινών χρόνων της σκλαβιάς" στρέφει τα βλέµατα προς την ένδοξη Αρχαιότητα, πηγή περηφάνειας για το μίζερο παρόν και αισιοδοξίας για το αβέβαιο µέλλον. Στη γλώσσα ο καθαρευουσιανισµός, µε ακραία εκδήλωση τον αρχαϊσμό1ογίνεται το όργανο όχι µόνον της Πολιτείας αλλά και της Επιστήµης, της Τέχνης και του Τύπου. Κατακρίνεται ακόμα και ο Διονύσιος Σολωμός γιατί ντύνει µε "πτωχόν" γλωσσικό "ένδυμα" τις υψηλές του ιδέες. Πο- λιτείες και χωριά µετονομάζονται με βάση τις τότε αρχαιολογικές αντιλήψεις, κι αυτό όχι µόνο στα κακόηχα ξενικά τοπωνύμια αλλά κι εκεί όπου αυτά συνδέονται με µεγάλες ώ- ρες της νεοελληνικής ιστορίας, π.χ. η Αλαμάνα ξαναγίνεται Σπερχειός. Στα βαφτιστικά ονόματα περιορίζονται τα νεοελληνικά και πολλαπλασιάζονται τα αρχαιοελληνικά. Σε µι- κρότερη κλίμακα το ίδιο γίνεται και με τα επίθετα' ο χιονιαδίτης ζωγράφος Καραγιάννης µετονομάζεται σε Μελανίδης. Η τάση αυτή φτάνει σε απαράδεκτες υπερβολές: ο Ρήγας Βελε- στινλής γίνεται Φερραίος. Ta φαινόµενα αυτά δεν παρουσιάζονται απότοµα μετά την ίδρυ- ση του Ελληνικού Κράτους. Προύπάρχουν αλλά τότε κορυφώνονται. Δεν μένουν ανεπηρέαστοι και οι λαϊκοί ζωγράφοι. σχεδόν όλες οι επιγραφές τους είναι γραμµένες στην καθαρεύου- σα, άλλοτε σωστή και άλλοτε λαθεμένη. Παράλληλα κυριαρχεί και η τάση για μίµηση της "προηγμένης Ευρώπης". Στο Καταστατικό της "Φιλοµούσου Εταιρείας"/1814/ προβλέπεται η ίδρυση στο Πήλιο σχολείου "κατά µίμησιν των Ακαδηµιών της Ευρώπης". Το πρότυπο της Ευρώπης συχνά προβάλεται σε κείμενα τοσο των τελευταίων χρόνων της Τουρκοκρατίας, όσο 4 καιτων πρώτων του ελεύθερου εθνικού βίου. Η ιδεολογία της εποχής επικεντρώνεται στη µορ- φοκρατική επιστροφή στην Αρχαιότητα και τον εκσυγχρονισµό κατά τα ευρωπαϊκά πρότυπα. Στον τομέα της Τέχνης ο νεοακλασικισµός προσφέρει και τα δύο. 0 ΧΩΡΟΣ H νεοκλασικίζουσα λαϊκή ζωγραφική παρουσιάζεται κυρίως στις δραστήριες µεταποιητι- κές και μεταπραττικές ορεινές κοινότητες της Δυτικής Μακεδονίας, σε µερικά Ζαγοροχώ- ρια και σε λίγα χωριά του Πηλίου. Η Κλεισούρα, από όπου κατάγονται δύο σηµαντικοί νεο- κλασικίζοντες χωρικοί ζωγράφοι, ο Νικόλαος Παπαγιάννης και ο νεότερος ξάδερφός του πά- λι Νικόλαος ή Κώλτσος Παπαγιάννης11, συνοικίζεται, όπως και άλλα χωριά, από κατοίκους του κάμπου που ανεβαίνουν στα βουνά για να απαλλαγούν από την παρουσία των Τουρκικών Αρχών και να γίνουν ανεξάρτητοι από τα κεφαλοχώρια12. Μετά την καταστροφή της Μοσχό- πολης στα 1769 ένα μέρος των κατοίκων της εγκαταστάθηκε στην Κλεισούρα, γνωστή και ως Βλαχοκλεισούρα13. Είναι ένα δραστήριο κέντρο γουνοποιτας. 0 Τούρκος περιηγητής και συγγραφέας Εβλιγιά Τσελεμπή αναφέρει πως κατοικείται "από καθαρούς άπιστους γουνοποι- ούς"14. Πολλοί από τους Κλεισουριώτες ταξιδεύουν και προκόβουν στο Εξωτερικό, όπως οι 1 , 16 Δαβάρηδες 5 και η οικογένεια Σπιρτα . Είναι χαρακτηριστικό πως βιβλίο λογιστικής,"ή- τοι η τάξις των πραγματευτάδικων καταστίχων"-1794- βρισκόταν ως τον τελευταίο πόλεµο σε βιβλιοθήκη της Κλεισούρας17. Σημαντικός λόγιος της Τουρκοκρατίας είναι ο Δημήτριος N. Δάβαρης ή Δάρβαρης. Γεννήθηκε στην Κλεισούρα αλλά εγκαταστάθηκε µε τον πατέρα του στην Ουγγαρία. Σπούδασε σρην Πέστη, το Βουκουρέστι, στη Χάλλη της Σαξονίας όπου " η- κροάσθη επί τετραετίαν την φιλοσοφίαν" και εγκαταστάθηκε στη Βιέννη όπου πέθανε στις αρχές του 19ου αιώνα. 'Εγραψε και δημοσίευσε πολλά βιβλία, ανάμεσα στα οποίαι Γραµµα- τική Απλοελληνική, Βιέννη 1806 - Επιτομή Φυσικής, Βιέννη 1812, Εγκυκλοπαίδεια Απλοελ- ληνική, Βιέννη 1622. Λόγιοι ήταν και οι αδελφοί του, ιδιαίτερα ο Πέτρος ο επιλεγόμενος Πεντάδος18. Το Νυµφαίο, η παλιά Νέβεσκα, που συγκεντρώνει το µεγαλύτερο µέρος των νεοκλασικών τοιχογραφιών, ήταν κι αυτό ένα ανθηρό βλαχοχώρι, που διατηρεί ακόμα την παλιά του αρ- χοντιά. Ωστόσο και του χωριού αυτού οι κάτοικοι ξενητεύονται. Νεβεσκιώτες τεχνίτες συ- ναντούμε στις αρχές του 19ου αιώνα στο Κρούσοβο19. Κατά την Επανάσταση του 1821 πολλοί κάτοικοί του µεταναστεύουν στη Νιγρίτα20.Το Νυµφαίο, όπως και όλα τα χωριά που θα µνη- µονεύσουµε στο κεφάλαιο αυτό, διατηρούσε από το 18ο αιώνα στενή οικονοµική και πολιτι- στική επαφή με την Ευρώπη. Το Πάπιγκο, διοικητικό και δικαστικό κέντρο κατά την Τουρκοκρατία, γνώρισε κι αυτό οικονομική ακμή αλλά και μεταναστευτικό ρεύμα. Απανωτές ληστρικές επιδροµές προκαλούν σηµαντικές ΚΚΚδΙΚΚΚ υλικές ζηµίες και σκοτωμούς. Κατά τα τέλη του 19ου αιώνα εκπατρί- 5 ζονται 42 οικογένειες22.Η σημαντική οικογένεια Φουρτούνα εγκαθίσταται στο TURNU SEVE- RIN, που τότε ανήκε στην Αυστρουγγαρία.΄Οπως σε όλα σχεδόν τα Ζαγοροχώρια, λειτουργού- σε στο Πάπιγκο σχολείο για τα κοινά γράµματα23. Οι Μοσχοπολίτες, που εγκαθίστανται ε- κεί, όπως και σε άλλα χωριά, δίνουν νέα ώθηση στην ανάπτυξη "µεταφέροντες παντού το πνεύµα του πολιτισμού και ιδίως την εµπειρία τους στο εµπόριο, στη βιοτεχνία και σ'άλ- λες τέχνες"24. Η Δροσοπηγή στην περιοχή της Φλώρινας, η παλιά Μπελκαμένη, από την οποία κατάγον- ται τέσσερις, συνεργαζόμενοι κατά διαστήματα, ζωγράφοι µε νεοκλασικίζον έργο, καθώς και αρκετοί άλλοι αγιογράφοι, υπήρξε κυρίως κτηνοτροφικό χωριό αλλά έβγαλε και πολλούς άξιους χτίστες25. Κατά τα µέσα του 20ού αιώνα το παλιό χωριό εγκαταλείφθηκε και χτί- στηκε καινούργιο σε άλλη θέση. H Εράτυρα, η παλιά Σέλιτσα, ανάµεσα Καστοριάς και Σιάτιστας, υπήρξε σπουδαίο κέν- τρο µεταποιητικής δραστηριότητας. Υπέφερε κι αυτή από ληστρικές επιδροµές και είχε με- γάλο μεταναστευτικό ρεύµα, παράλλ λα όμως και εγκατάσταση νέων κατοίκων από γειτονικά χωριά. Γιά ένα διάστημα, από τα 1804,ξγ…τ τΜ+Μ|Ν αχ.τ……, Ξ? ν;οψΨτΗν απο' ικ.μ.….ι, µαι|π…τ".Μαρκετούς ζωγράφους και πολλά σπίτια της είναι τοιχογραφηµένα27αλλά οι νεοκλασικές τοι- χογραφίες της είναι λίγες. Οι Χιονιάδες, το µικρό κτηνοτροφικό ηπειρώτικο χωριό με τη µεγάλη ζωγραφική παρά- δοση28, έχει κι αυτό τη μικρή του συμµετοχή στην ελληνική νεοκλασική λαϊκή ζωγραφική. Το Δίλοφο του Ζαγοριού, κτηνοτροφικό αλλά και µεταπραττικό κέάΒο, γίνεται η δεύτε- ρη πατρίδα του χιονιαδίτη ζωγράφου, του Κοσμά Βούρη που συνεργάζεται με συγγενικά του πρόσωπα στη διακόσµηση σπιτιών στο χωριό αυτό. Εδώ πρέπει να σημειώσουµε πως τα μεγάλα ορεινά κέντρα, όπως η Καστοριά, η Σιάτι- στα και τα Αμπελάκια δεν έχουν νεοκλασική ζωγραφική επειδή η περίοδος της ακµής των και της κατασκευής των μεγάλων πλούσια διακοσμημένων αρχοντικών τους ανάγεται στο 18ο αιώνα, γι'αυτό και εκεί κυριαρχεί το µπαρόκ. Μόνο στη Σιάτιστα, στις µεταγενέστερες τοιχογραφίες του σπιτιού Μούρτζου, συναντούμε κάποιες νεοκλασικές απηχήσεις. Στην εργασία µας αυτή δεν περιλαµβάνονται τα έργα που κοσμούν νεοκλασικά σπίτια χωριών, είναι διακοσμήσεις ταβανιών και μιµούνται αστικά πρότυπα, άν και οι τεχνίτες τους είναι µερικές φορές χωρικοί, όπως ο I. Καρδάσης που διακόσµησε στα 1896 το σπί- τι του µεγαλοεξαγωγέα ελιών Ιωαννίδη στον 'Αγιο Γεώργιο Πηλίου. Οι λαϊκοί νεοκλασικοί ζωγράφοι δούλεψαν, με ελάχιστες εξαιρέσεις, στις κάθετες εσωτερικές επιφάνειες των τοίχων και διαµόρφωσαν ιδιαίτερο ύφος, όσο κι αν οι ρίζες της τέχνης των ξεκινούν από αστικά κέντρα. ΟΙ ΒΚΠΡ0ΣΩΠΟΙ Δεν μας είναι γνωστοί όλοι οι ζωγράφοι που φιλοτέχνησαν τις νεοκλασικές τοιχογρα- φίες σε παραδοσιακά σπίτια χωριών. Οπωσδήποτε, η δραστηριότητά τους τοποθετείται, από άλλα στοιχεία, στην περίοδο 1880 ως τα 1930. Πάντοτε η επίδραση των καλλιτεχνικών ρευ- μάτων φτάνει καθυστερημένη από τις πόλεις στα χωριά. Οι παλιότερες τοιχογραφίες του αρχοντικού Κανατσούλη στη Σιάτιστα -1811- με θέµατα από την ελληνική µυθολογία, δεν ανήκουν τεχνοτροπικά στον ελληνικό λαϊκό νεοκλασικισμό, αν και οριοθετούν το τέλος του µπαρόκ, ούτε οι ζωγραφιές του Θεόφιλου, άν και βρίσκονται μέσα στην πεντηκονταετία που ορίσαμε παραπάνω |Ερµής, Αφροδίτη, ΄Αρης στο σπίτι του Κοντού-Δνακασιά Πηλίου 1912, Σαπφώ και Αλκαίος στο σπίτι Γ. Αντίκα-Σκόπελος Γέρας Μυτιλήνης,1928, Λεωνίδας της συλ- λογής Μαστροκώστα της πηλιορείτικης περιόδου και άλλαμ To ιδιότυπο ύφος τόσο των τοι- χογραφιών στο σπίτι του Κανατσούλη, όσο και του έργου του Θεόφιλου, είναι ξένα προς το λαϊκό νεοκλασικισμό, όπως θα προσπαθήσουµε να τον ορίσουµε στην αρμόδια θέση. Πρώτος χρονολογικά από αυτούς που μας είναι γνωστοί είναι ο Νικόλαος Παπαγιάννης. Γεννήθηκε στην Κλεισούρα γύρω στα μέσα του 19ου αιώνα και το κύριο επάγγελµά του ήταν η αγιογραφία. Στα 1887 διακοσµεί το αρχοντικό του Είχα Τσίρλη /Μιχαηλίδη/ στο Νυµφαίο µε νεοκλασικίζουσες τοιχογραφίες, ανάµεσα στις οποίες αντίγραφο της Αμαζόνας ΜΑΤΕΙ, που Ο είναι ρωμαϊκό αντίγραφο φειδιακού έργου29, και του ελληνιστικού "Αρίστιππου" η "Αριστο- τέλη" του παλάτσο 8ΡΑΒΑ στη Ρώµη, όπως το αποκατέστησε µε γύψο ο Ιταλός γλύπτης σπιΙπ13€ Μικρότερος εξάδελφος του Νικόλαου Παπαγιάννη, και µαθητής του για ένα διάστημα, είναι ο Νικόλαος ή Κώλτσος Παπαγιάννης, που γεννήθηκε στην Κλεισούρα το 1870 και πέθα- νε στη Θεσσαλονίκη το 1953. Κι αυτός είναι κυρίως αγιογράφος. Αγιογραφικά του έργα βρί- σκονται στο ξωκλήσι του Αγίου Γεωργίου κοντά στην Κλεισούρα, στις εκκλησίες του Προφή- τη Ηλία, του Αγίου Δηµητρίου και του Αγίου Νικολάου στο ίδιο χωριό, στο μοναστήρι της Παναγίας έξω από την Κλεισούρα, στον Ταξιάρχη Αετού Φλώρινας,δωρεά Μίχα Τσίρλη, στον 'Αγιο Νικόλαο Νυμφαίου και σε πολλές άλλες εκκλησίες. Σύμφωνα µε τη δική του κλίση, αλ- λά και τις προτιµήσεις της πελατείας του, διακοσµεί πολλά σπίτια µε αρχαιοελληνικά θέ- µατα και νεοκλασική τεχνοτροπία, όπως τα σπίτια των συγχωριανών του Παρτάλλη, Κεφαλά, Τσούκα και Μπέζου, καθώς και προσκλητήρια γάμων, κατά το τοπικό έθιµο, με αγγελάχια-ερω- τιδείς, που είναι ελεύθερα αντίγραφα από λιθογραφικό πρότυπο που βρισκόταν στο αρχείο του31. Πολλές διακοσμήσεις σπιτιών έκανε και στο Νυμφαίο' του Δώδου, του Ναϊδένη, του Μίσιου -1925- και άλλων, καθώς και στο ξενοδοχείο "Σπλέντιτ" στη Θεσσαλονίκη. Από τους απογόνους του αποδίδονται σ'αυτόν και οι τοιχογραφίες του σπιτιού Κωνστ. Σωσσίδη στο Νυµφαίο, αλλά διασταυρωµένες μαρτυρίες, καθώς και τεχνοτροπικά κριτήρια, προσγράφουν το έργο σε οµάδα ζωγράφων από την κοντινή Δροσοπηγή. Βέβαια, στα κατάλοιπα του Κώλτσου Παπαγιάννη βρέθηκε έγχρωµο επιστολικό δελτάριο με το"χορό των Νυμφών" του Τζούλιο Ρομά- νο απο τη GALLERIA PITTI στη Φλωρεντία.3Ξντίστοιχη τοιχογραφία υπάρχει και στο σπίτι του Κ. Σωσσίδη. Επίσης αναφέρεται πως πίνακάς του με τό ίδιο θέµα βρίσκεται τώρα στο ? σπίτι του γιού του στην Αµερική33.Αλλά το θέµα αυτό κατά τις πρώτες δεκαετίες του αιώ- να μας αναπαράγεται πάµπολλες φορές σε ποικίλες τεχνικές και ύλες.΄Ρτσι, το συναντούµε σε λιθογραφία /σπίτι Γώργ. Χατζηλάκου-Δάρισα, καφενείο Παπαϊωάννουξ!!εοχώρι Πηλίου/, σε κέντημα σταυροβελονιά /Δηµοτικό Ωδείο Λάρισας. πουσείο Μήλου, "ουσείο Εράτυρας, συλλο- Υ…,ε:1΄.,ι…Μ=-ζ- 16ι|(…ω… 1 Λι…. …. γή Κ. Α.Μακρή-Βόλος/, σε ζωγραφική /καφΕνείο στο Πικέρµι, ελαιογραφία από τη Μυτιλήνη Μη µιλά… d Μάρω; που, .:.κθεση νησιώτικης τέχνης-Αθήνα 1983/, σε υφαντά κεντητά στον αρ- γαλειό /σπίτι Στέα-Ήονοδέντρι Ζαγορίου, Λαογραφικό Μουσείο Πάτρας/, σε σταµπάτο /σπίτι Αντρέα ΤόναξΦούρκα Γρεβενών/.... Η τοιχογραφία του "Χορού των Νυµφών" δηµοσιεύθηκε ασ- πρόµαυρη από το "εβεσκιώτη γιατρό Νικ. Φίστα χωρίς να σημειώνεται ο τεχνίτης του3Λ. Συγ κρίνοντας τη φωτογραφία εκείνη με τη σημερινή κατάσταση του έργου διαπιστώνουμε τις ση- µαντικές φθορές του από απολέπιση μέσα σε δεκατρία χρόνια. Από τη Λροσοπηγή Φλώρινας, την παλιά Μπελκαµένη, κατάγονται πολλοί αγιογράφοι, µε- ρικοί από τους οποίους έκαναν και νεοκλασικές τοιχογραφίες σπιτιών. Χαρακτηριστική εί- ναι η περίπτωση της οικογένειας Ζωγράφου. Πατριάρχης της ο ΣτυλΒνός Ζωγράφος, που αρχι-' κά λεγόταν Στυλιάδης και αργότερα πήρε το επαγγελµατικό επίθετο Ζωγράφος. Ξεκίνησε από ράφτης στο ΄Αγιον 'Ορος μα νωρίς στράφηκε στην αγιογραφία. Κοντά του πήρε τον πρωτότο- κο γιό του Στέργιο κι αργότερα τα άλλα δύο παιδιά του Παύελή και Θωµά35 . Πέθανε εξηντά- χρονος περίπου στα 1910. To οικογενειακό αυτό εργαστήρι, που βρισκόταν στις Καρυές, έ- στελνε φορητές εικόνες στη Ρωσία. Γιός του Στέργιου Ζωγράφου είναι ο Λεωνίδας που γεννή θηκε στα 1890, εργάσθηκε ως αγιογράφος στην Αλβανία, όπου και πέθανε στα 1955. Θετ6ς γιός του Θωμά Ζωγράφου είναι ο Νικόλαος, που γεννήθηκε στα 1929 και ασκεί το επάγγελµά του στη Αροσοπηγή και τη Φλώρινα. Γιός του Νικολάου είναι ο Θωμάς Ζωγράφος που σπουδά- ζει στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Πρόκειται για τυπική περίπτωση οικογε- νειακού εργαστήριου ζωγραφικής που διαρκεί πάνω από έναν αιώνα σε τέσσερες γενιές, αλλά που στο χρονικό αυτό διάστηµα δεν µένει ανεξέλικτο. Ξεκινάει, γύρω στα 1880 µε τη μορφή κλειστού οικογενειακού εργαστήριου στο ΄Αγιον ΄Ορος, η δεύτερη γενιά µετά την εκµάθηση της τέχνης διασπάται σε ατομικές επαγγελματικές δρασηριότητες, η τρίτη πάλι μαθητεύει κοντά στη δεύτερη και ανεξαρτοποιείται ενώ η τέταρτη αισθάνεται την ανάγκη συστηματικής σπουδής και εγγράφεται στην Α.Σ.Κ.Τεχνών. Στο ΄Αγιον ΄Ορ0ς έµαθε την αγιογραφία και ο Μάρκος Στυλιάδης ή Στύλος /1856 - 1926/ κι εκεί δημιούργησε εργαστήριο όπου µαθήτεψαν τρείς ζωγράφοι που συνεργάσθηκαν αρµονικά σ'ολόκληρη τη ζωή τους. Είναι o γιός του Ανα- στάσιος, o Χαρίσιος Χαρίσης και o Κωνσταντίνος Τζιάτζιος. Ο Αναστάσιος Στυλιάδης γεννή- θηκε το 1886 στη Λροσοπηγή και πέθανε στη Φλώρινα το 1966. Για την εποχή του ήταν αρκε- τά µορφωμένος, αφού είχε φοιτήσει στο Γαλλικό Κολλέγιο Μοναστηριού και στο Γυµνάσιο Τσο τυλίου. Στα 1913 παντρεύτηκε τη Δέσποινα Κ. Ναούμ κι απόχτησε τρείς κόρες κι ένα γιό. ΄Ξµαθε τη ζωγραφική στο εργαστήρι του πατέρα του στο ΄Αγιον ΄Ορος. Αργότερα έφυγε από εκεί και δούλεψε στο χωριό του µαζί με τους Κ. Τζιάτζιο και Χ.Χαρίση. Ο Κωνσταντίνος Τζιξτζιος γεννήθηκε στη Δροσοπηγή το 1885 και πέθανε στις 21 Ιουνίου 1965. τελείωσε µόνο το Δηµοτικό Σχολείο. Παντρεύτηκε τη Ζαχαρία Στυλιάδη, κόρη του δασκάλου του. Λέ- γεται ότι οι συνεργάτες του αναγνώριζαν την τεχνική υπεροχή του, γι'αυτό πριν παραδο- θούν τα έργα, εκείνος έβαζε "το τελευταίο χέρι". ο Χαρίσιος Χαρίσης γεννήθηκε στη Δρο- σοπηγή το 1883 και πέθανε το 1970. οι τρείς αυτοί συνεργάσθηκαν σ'όλη τη διάρκεια της επαγγελματικής τους δραστηρι6- τητας.΄Αλλωστε, εκτός από τη συγγένεια και την κοινή μαθητεία, ήταν και συνοµήλικοι, αφού γεννήθηκαν μέσα σε τρία χρόνια /1883-1886/ και πέθαναν μέσα σε πέντε χρόνια/1965- 1970/. Τοιχογράφησαν πολλές εκκλησίες και φιλοτέχνησαν άπειρες φορητές εικόνες. ΄Εργα τους βρίσκονται στις εκκλησίες της Δροσοπηγής, της Φλώρινας, του Δισπηλιού Καστοριάς, του Αμύνταιου, στο µοναστήρι των Αγίων Αναργύρων Καστοριάς και γενικά στις περιοχές Κεντρικής και Δυτικής Μακεδονίας και στην ΄Ηπειρο. Φορητές εικόνες έστελναν στη Ρωσία και στην Ελληνική Κοινότητα του ΄Αµστερνταµ. Βέβαια, εκτός από τις κοινές εργασίες τους, καθένας έκανε και δικές του φορητές εικόνες. Ο Κωνσταντίνος Τζιάτζιος διακοσμούσε και σεντούκια για προίκες κοριτσιών. Μαζί τους συνεργάσθηκε για ένα διάστηµα και o συντο- πίτης τους Θωµάς Ζωγράφος. Φαίνεται πως κι αυτός είχε κάποια συγγένεια µε τους άλλους γιατί η μητέρα του Μαρία ήταν το γένος Ψζιάτζιου. Γεννήθηκε στα 1888 και πήγε µόνο στο Δηµοτικό Σχολείο. Στα 1913 παντρεύτηκε την Ευφροσύνη |Ι'ίτε, ένα χρόνο µετά την επι- στροφή του από το ΄Αγιον ΄Ορος. Παιδιά δεν έκανε αλλά υιοθέτησε το Νικόλαο, γιό του αδελφού του Δηµήτριου. Εκτός από την αγιογραφία, ασχολήθηκε και με τη διακόσµηση σπι- τιών. Στα 1924-25 συνεργάζεται µε το Τζιάτζιο, το Χαρίσιο και τον Στυλιάδη στη διακόσ- μηση του αρχοντικού Κωνσταντίνου Σωσσίδη στο Νυµφαίο. Πρόκειται, ασφαλώς, για το επι- βλητικότερο τοιχογραφικό σύνολο της νεοκλασικίζουσας λαϊκής µας ζωγραφικής. Εκτός από τη µεγάλη σύνθεση του "Χορού των ΧΙΙπΠΙΧ πονούν", υπάρχουν απεικονίσεις του Παρθενώνα, του Θησείου, αλληγορίες των Εποχών του ΄Ετους, ζωγραφικές αποµιμήσεις αγαλµάτων, παρα- στάδων με ανθρωπόµορφα επίκρανα, κυμάτιων, άλλων αρχιτεκτονικών στοιχείων και πλήθος διακοσµητικών θεµάτων. Επειδή, όµως, το έργο έγινε πολλές δεκαετίες µετά το χτίσιµο του αρχοντικού, είχαν προηγηθεί απανωτά ασβεστώματα των τοίχων και οι τοιχογραφίες απολεπίζονται µε γρήγορο ρυθµό. Αναφέρεται, ακόµα, το όνομα του ζωγράφου Στέφανου από τη Δροσοπηγή, στονοποίο αποδίδεται μια ζωγραφική αποµίμηση αγάλµατος "Αμαζόνας" πάνω από το τζάκι στο σπίτι του Παπαδόπουλου |Νυμφαίο 19ο1|. Δεν βρέθηκε, όμως, κανένα άλλο στοιχείο γι'αυτόν και τον αγνοούν τόσο οι γέροντες του χωριού όσο και εκείνοι που μου έστειλαν γραπτές πλη- ροφορίες για το χωριό και τους ζωγράφους του. Από τους Χιονιάδες της Ηπείρου κατάγονται οι Αδελφοί Αναστάσιος και Κοσμάς Ρ, Βού- ρη που στα 1898 στολίζουν µε τοιχογραφίες το σπίτι του Βασιλείου Γ. Παλαιού στο Δίλοφο Ζαγορίου. Στο δωμάτιο υποδοχής, εκτός από το ταβάνι όπου στο κέντρο ζωγραφίζουν στεφά- νι µε πολύχρωμα λουλούδια και ανά δύο ΄Ερωτες με φαρέτρα και αγγελάκια, στην επάνω ζώ- νη των τοίχων απλώνουν διακοσμητική φρίζα. Στο κέντρο κάθε πλευράς υπάρχουν στενόµακρες τοπιογραφικές συνθέσεις. Στη µία πλευρά εικονίζεται νησί µε τρία υφαίστεια σε δράση ε- νώ μπροστά του είναι αραγµένο πολεµικό πλοίο,στην άλλη τοπίο µε γέφυρα, στην τρίτη θα- λασσογραφία με δύο ιστιοφόρα και ένα τροχοφόρο πλοίο και στην τέταρτη τοπίο pa χωριό και περιτειχισµένο µοναστήρι. Σε δύο αντικρυστούς τοίχους αποµιμήσεις αγαλµάτων. Από τη μια μεριά ο "Προµηθεύς" σίγουρο αντίγραφο του συµπλέγματος του Προµηθέα του Γερμανού γλύπτη Εδουάρδου Μύλλερ /1828—1895/ δηµοσιευµένου σε ξυλογραφική απόδοση στην "Καλλι- τεχνική Πινακοθήκη της ΕΣΤΙΑΣ"36 και απέναντι ένας άντρας που καλλιεργεί τη γη pa την επιγραφή "Εργάζου". Στο έργο υπογράφουν "Αδελφοί Γ. Βούρη εκ Χιονιάδων" αλλά τα ονόµατά τους µας είναι γνωστά από άλλες πηγές. Ο Αναστάσιος μαζί με τον αδελφό του Αδάµο ζωγρά- φισαν το 1885 στο Δίλοφο το σπίτι του Βακόλα37. To πατρικό τους σώζεται ακόμα στους Χιο- νιάδες. Ο Αναστάσιος εγκαταστάθηκε στο χωριό Μανασή και ο Κοσμάς στο Δίλοφο, που τότε λεγόταν Σωποτσέλι. Εκτός από τη ζωγραφική, άσκησαν και το επάγγελμα του µαραγκού. Υπήρ- ξαν στην εποχή τους τεχνίτες φηµισµένοι για την ευσυνειδησία τους. "νθιτφ?ρουσες νεοκλασικές τνικογρ…οεες υπάρχουν και στο σπίτι της "μαντάμ άθσ" "το "€- ταξσκόςι 1γιάς. την παλιά Ώέταανη. " Ττ€φανΐ, ΥαλΣιΚύς καταγωγής σύζυγος ταν "λ'€τθδ ιομή Άννυ και µεγαλοκτηµατία Ευγένιου "άβρ, έζησε πάνω από Α5 χρόνια στο 'εταξοχόρι ως to θάνατό της στα 1913… Ο ;υγένιος Φόβο αυτοκτόνησε στα 1892 πέφτ0Ψτ!!6 στον Πηνειό. Η τεφανί, ωραιότατπ, καθώς είκνουν τα πορτραίτα της. είχε πολυτάραχη €ρ"ΐιΐή ζωή αλ… λά και φιλελληνική δράση, κυρίως κατά την Ππανάνταση του 1878 και την πρόσκαιρη τουρ- κική κατοχή της θεσσαλίας στα 1897. To αρχοντικό της χτίστηκε στα 1876. To 8Lau6opnra µε τοιχογραφίες ο Κικόλαος Αργυρό ουλος από το "εμπεγλέρ, τη σηµερινή "ίκαια του ϊσµού .άρισας. μκτός από ρωµαντικά τοπία και σκηνές κυνηγιού, θέµατα παρµένα από γαλλικά πρό- τυπα, ο αργυρόπουλος διακόσμησε τα ταβάνια με αλληγορίες / Αστρονοµία, Έωγραφική../, αγ γελάκια-ερωτιδείς και κάνιστρα. Το αρχοντικό, ακατοίκητο εδώ και πολλά χρόνια, έχει ape πωθε[ και μόνο µέρος από τις τΟιΧ0ΥΡαΨΐΈζ του σώζεται. Ο ικόλαος Αργυρόπουλος έκανε και αγιογραφίες στη Λάρισα και στον 'Ανω …όλο, καθώς και ελαιογραφίες σε µουσαμά µε κοσµικά θέµατα, πολλές από τις οποίες σώζονται σε σπίτια της Αγιάς. ΔΈλι… Μψαυ)Μψχ υ Άνν»… , ότι…-λε να μµ.; …; 1400 ω… βρω…. Αίτια… έ…… '… (:… Λ"'ΨΌ 8 E M A T A έχων mama-1.701874 θαυµα "…"Ν0Ή" ΜΜΜ " &"… --Ώπ-ζ-ω ζ…Ξν…δ μυαλο µας… οι.» Μ……- …." αν")… τον… …… Ο λόγιος νεοκλασικισµός έλκεται βέβαια από τα αρχαιοελληνικά και ρωμαϊκά θέματα, αλ- λά δεν περιορίζεται µόνο σ'αυτό. Είναι καλλιτεχνική Σχολή και όχι θεµατικός κύκλος. Αν ο γαλλικός νεοκλασικισμός απογειώνεται pa τον "΄0ρκο των ορατίων" του Λουδοβίκου Ιάκωβου Νταβίντ, έργα του ίδιου ζωγράφου είναι και "0 Ναπολέων στο βουνό του Αγίου Βερνάρδου", "H κυρία Ρεκαμιέ", "Ο κύριος Σεριζιά" και άλλα. Σκηνές της ελληνικής Επανάστασης στολί- ζουν το νεοκλασικό Μόναχο του Λουδοβίκου. To αριστούργημα της ελληνικής νεοκλασικής γλυ- πτικής, η "Κοιµωμένη" του Γιαννούλη Χαλεπά, παριστάνει τη νεαρή νεκρή Σοφία Αφεντάκη. Και στη ζωγραφική διακόσµηση σπιτιών της περιόδου αυτής δεν λείπουν τα νεοελληνικά θέµατα. To Ρήγα Φεραίο ζωγραφίζει πάνω από την είσοδο του νεοκλασικού σπιτιού Ιωαννίδη o Ιωάννης Καρδάσης στο χωριό 'Αγιος Γεώργιος Πηλίου. Στο σπίτι του Γαλαντή στη Σύρα συναντούμε ήρω- ες του 21 /Μπότσαρης, Μιαούλης...|, το ίδιο και σ'άλλα σπίτια. Ta παραδείγµατα θα μπορού- σαν να πολλαπλασιασθούν Οι λαϊκοί νεοκλασικίζοντες ζωγράφοι περιορίζονται σχεδόν αποκλειστικά σε θέµατα που είναι ή τα νοµίζουν αρχαιοελληνικά. Σε έξη κατηγορίες μπορούμε να τα χωρίσουµε, στα κοσ- µήματα, στις απομιμήσεις αρχιτεκτονικών στοιχείων ή αγαλµάτων, στα µυθολογικά, στα ιστο- ρικά, στα τοπία -πραγµατικά ή φανταστικά-, στις αλληγορίες και στα χαριτωµένα. Βέβαια, αυ- τα που από μεθοδολογική ανάγκη τα ξεχωρίσαμε σε κατηγορίες, στην πραγµατικότητα πολλές 10 φορές συγχέονται ή συνυπάρχουν. Η Αµαζόνα π.χ. είναι µυθολογικό θέμα, εμφανίζεται όμως με τη μορφή ζωγραφικής απομίμησης αγάλµατος.Τα τοπία, μικρών συνήθως διαστάσεων, αποτε- λούν αναπόσπαστα τμήµατα διακοσμητικών συνόλων. Το ίδιο συμβαίνει και με μερικά avari— πινα πρόσωπα, θεατρικές μάσκες και μετάλλια. Τα κ o σ μ ή p a τ α στολίζουν οροφές αλλά και τοίχους. Απαρτίζονται από ευθείες, καμπύλες και τεθλασμένες γραµμές, από μαίανδρους, έλικες, πλοχμούς, ρόδακες, πουλιά και σχηματοποιημένα φυτικά μοτίβα. κυριαρχούν τα χρώματα χοντροκόκκινο, ανοιτό και βαθύ γα- λάζιο, μαύρο και άσπρο. Σ'αυτά είναι φανερή η προέλευση από τυπωμένα πρότυπα. ΄Αλλωστε, στο Αρχείο μου υπάρχουν πολλά τέτοαιέγχρωμα τυπωμένα πρότυπα -δωρεές απογόνων των ζωγρά- φων- pa επιγραφές ευρωπαϊκών τυπογραφείων. Τα λαϊκά ζωγραφικά κοσμήματα χαρακτηρίζονται από άνεση στην εκτέλεση και καλλιγραφική διάθεση. Οι α π 0 p ι p ή σ ε ι ς, pa ζωγραφικά μέσα, αρχιτεκτονικών στοιχείων και αγαλμά- των έ%άσσονται στο φαινόµενο της "επίφασης πολυτέλειας", της απομίµησης, δηλαδή, ακρι- βών και απρόσιτων υλών και τεχνικών από άλλες φτηνές και προσιτές. Από παλιότερα γινό- ταν σε εκκλησίες και σπίτια ζωγραφική απομίμηση ορθομαρμάρωσης. Στο σπΐ. του Γεωργίου Σβάρτς /Αμπελάκια 1787/ ένας τοίχος καλύπτεται από μίμηση επίστρωσης pa ζωγραφιστά πλα- κάκια. Το ίδιο και στο σπίτι του Νανζή /Καστοριά 1796/. 0 ζωγράφος Παγώνης κάνει στο παράσπιτο Τριανταφύλλου απομίμηση πλουµιστής µεσάντρας |Δράκια Πηλίου 1832/. Στο νεο- κλασικισμό, κυρίως της περιφέρειας, στη θέση μαρμάρινων αγαλµάτων μπαίνουν κεραμεικά αντίγραφα. Το ίδιο γίνεται και pa άλλα αρχιτεκτονικά στοιχεία, όπως τα φορούσια, τα επί- κρανα, τα κάγκελα /σπίτι Χατζηκυριαζή στο Βόλο, θέατρο Πάτρας, σπίτι Μαλούχου στην Τρί- πολη/. Συχνή είναι και η χρήση σοβά που µιμείται µαρμάρινες παραστάδες /σπίτι Κούκιου στο Βόλο, Νοσοκοµείο Πάτρας/, πολυτελή λαξευτή ισοδομική τοιχοποιία /σπίτι Αντωνόπου- λου στο Βόλο/ ή χοντοπελελημένες τετράγωνες πέτρες/Βλληνικό Γυμνάσιο στο Ναύπλιο,1833/. Στο εσωτερικό των σπιτιών υπάρχουν ζωγραφικές απομιμήσεις φατνωμάτων /σπίτι Μαρέδη στο Βόλο/ και ανάγλυφων διακοσμητικών στοιχείων /Εργατικό Κέντρο Σύρας/. Τις περισσότερες φορές είναι τόσο τέλεια η εκτέλεση που δημιουργεί την ψευδαίσθηση όγκου. Στο λαϊκό νεοκλασικισμό είναι πολύ συχνές οι φευδοκόγχες και οι απομιμήσεις είτε αγαλμάτων είτε -σπανιότερα- ορθομαρμάρωσης /σπίτι Παπαδόπουλου στο Νυμφαίο, σπίτι Τσίρ- λη στο Νυμφαίο, σπίτι Γκέκη στο Πάαιγκο, σπίτι Παλαιού στο Δίλοφο..../. Τα p υ θ o λ o γ ι κ ά θέματα κατέχουν σημαντική θέση στο λόγιο νεοκλασικισμό. Χτυπητό και προσιτό παράδειγμα τα αγάλματα της Αθηνάς και του Απόλλωνα, καθώς και το κεντρικό αέτωμα στην Ακαδηµία Αθηνών, έργα του Λεωνίδα Δρόση. Στη ζωγραφική παραδείγ- ματα είναι το Δωδεκάθεο του σπιτιού Κοή στη Σάρα, η Αθηνά και ο Ερμής στο σπίτι του Ι- ωαννίδη στον ΄Αγιο Γεώργιο Πηλίου. Μυθολογικά θέματα σπάνια εµφανίζονται παλιότερα στη λαϊκή μας τέχνη, όπως στη ζωγραφική του σπιτιού Κανατσούλη που το προαναφέραμε, και 11 κένταυροι σε τέμπλα, αν κι αυτοί πρέπει να προέρχονται από το σύμβολο του αστερισμού του Τοξότη, όπως το συναντούµε και σε πολλές αγιογραφήσεις εκκλησιών. Στη λαϊκή νεοκλα- σικίζουσα ζωγραφική, όπως είναι φυσικό, δεν είναι σπάνια η εμφάνιση µυθολογικών θεμά- των/ Αθηνά-Καρυάτιδα και Αισώπιοι µύθοι στο σπίτι του Γκ΄εκη-Πάπιγκο, Αθηνά, Δίας, 'Αρης, Μνηµοσύνη στο σπίτι του Σωσσίδη-Νυμφαίο, Αµαζόνες σε πολλά σπίτια και άλλα/. Από τα πάµπολλα ι ο τ ο ρ ι κ ά θέµατα της λόγιας νεοκλασικής τέχνης αναφέρουµε γενικά τους αντριάντες ηρώων της Επανάστασης του 21, παλιών πολιτικών ανδρών και ευεργε- τών καθώς και ζωγραφικές απεικονίσεις πολεµικών και άλλων σκηνών. Παράδοση στο είδος έχει και η λαϊκή μας τέχνη. Ενδεικτικά αναφέρουμε την εικονογράφηση των Απομνημονευμά- των του στρατηγού Μακρυγιάννη από τον Παναγιώτη Ζωγράφο και τους γιούς του, τις σκηνές από τους πολέµους και τους γάμους του Ναπολέοντα στο σπίτι του Ρόδου στο Τσεπέλοβο, έρ- γα του Κωσταντίνου Παπακώστα-Μαρινά |µέσα 19ου αιώνα/. Στη λαϊκή νεοκλασικίζουσα ζωγρα- φική σηµειώνουμε το Λεύκιππο στο σπίτι του Θεόδωρου ΤσίρληηΝυμφαίο, τον Αριστοτέλη στο ίδιο σπίτι, του Περικλή στο σπίτι του Δ. Γκέκη-Πάπιγκο και του Δηµοσθένη στο σπίτι του Νικ. Τσίρλη-Νυμφαίο. Μορφές αρχαίων σοφών εμφανίζονται και στην παλιότερη αγιογραφία 39. Τα τ o π ί α, πραγµατικά ή φανταστικά, εμφανίζονται συχνά στη λαϊκή νεοκλασικίζου- σα ζωγραφική και είναι συνήθως µικρά πλαισιωμένα ενθέµατα μέσα σε διακοσµητικά σύνολα, ενώ στη μπαρόκ ζωγραφική είναι µεγάλες αυτοτελείς χππκπκκιφκκκ απεικονίσεις ξακουστων πολιτειών | Βενετιά, Κωσταντινούπολη, Μαδρίτη, Φραγκφούρτη/. Μόνο στο σπίτι του Σωσσί- δη-Νυμφαίο συναντήσαµε τον Παρθενώνα και το Θησείο σε µεγάλη κλίμακα. Οι α λ λ η γ ο ρ ί ε ς περιορίζονται κυρίως στις "Τέσσερες Εποχές" τόσο στη λόγια, |σπίτι Βασαρδάνη-Βόλος| όσο και στη λαϊκή νεοκλασ. ζωγραφική /σπίτι K. Σωσσίδη-Νυμφαίο, σπίτι Μούρτζου-Σιάτιστα/. To θέμα εµφανίζεται συχνά και στην παλιότερη αγιογραφία4ο. Βέ- βαια, το θέμα έχει εντελώς διαφορετικό νόημα στις δύο περιπτώσεις. Στην αγιογραφία pa τις "Τέσσερες Εποχές" "ιστορίζεται ο μάταιος βίος του κόσμου τούτου" κατά την έκφραση του Διονύσιου εκ Φουρνά41. Αντίθετα, στην κοσμική ζωγραφική είναι ένας ύµνος στη χαρά της ζωής, στην οµορφιά της εναλλαγής των εποχών του΄Ετους pa τα δώρα καθεµιάς τους προς τον άνθρωπο. Στο σπίτι του Κ. Σωσσίδη εμφανίζονται σαν θελκτικές αρχαιοντυµένες νέες που κρατούν στα χέρια τους τα προϊόντα κάθε εποχής. Στο σπίτι του M ούρτζου η 'Ανοιξη είναι νέα γυµνή γυναίκα που κρατάει λουλούδια, το Θέρος γυμνό παληκάρι που κρατάει δρεπάνι και στάχυα, το Φθινόπωρο ντυμένη γυναίκα που προσφέρει τσαμπιά σταφυ- λιών και ο Χειμώνας ασπροµάλλης αλλά θαλερός γέροντας µέσα σε γυμνό τοπίο. Γυναικεία µορφή που βρίσκεται στο σπίτι του Βακόλα/Δίλοφο Ζαγορίου/ και με το ένα χέρι της κρατάει επάνω στο κεφάλι κάνιστρο µε λουλούδια ενώ από το άλλο της κρέμεταικαλαθάκι pa κλαδί οπωροφόρου δέντρου, πρέπει να συµβολίζει την Πρόοδο, την Ευημερία ή κατι παρόµοιο γιατί στο βάθος δεξιά υπάρχει εργοστάσιο µε ψηλή καμινάδα και αριστερά ατµοκίνητα τροχοφόρο 12 πλοίο. Παραλλαγή της υπάρχει και στον απέναντι τοίχο του δωµάτιου. Σε συνδιασμό με τις "Τέσσερες Εποχές" εμφανίζονται η Μέρα και η Νύχτα στο σπίτι του Μούτςου-Σιάτιστα. Η Μέρα είναι απροντυμένη pa κόκκινο επώµιο και φοράει στο κεφάλι αχτινωτό στέµα. H Νύχτα, pa αυστηρή φυσιογνωµία, φοράει µαύρο επώμιο και καλύπτρα. Η Μέρα και η Νύχτα να στρέφουν τον "Κύκλο της Ζωής" εµφανίζονται και στην παλιότερη αγιογραφία/΄Αγιος Νικόλαος Τσαριτσάνης, Μονή Ρεντίνας, Ταξιάρχες Μηλεών/. Τα χ α ρ ι τ ω p έ ν α θέµατα δίνουν κάποιο τόνο χαράς και χάρης στο χώρο. Είναι συνήθως μικροί ΄Βρωτες µε φαρέτρα ή αγγελάκια-ερωτιδείς/σπίτι Παλαιού-Δίλοφο/. Στη λό- για νεοκλασική ζωγραφική της Ελλάδας εµφανίζονται πολύ συχνά, είτε ξεµοναχιασµένα είτε σε οµάδες, αλλά δεν είναι πάντοτε έργα Ελλήνων ζωγράφων /Αχίλλειο Κέρκυρας, Εργατικό Κέντρο Σύρας, Πολιτιστικό Κέντρο Σύρας.../. Στα χαριτωμένα θέµατα μπορούμε να κατατά- ξουµε και τις ανθοδέσµες επάνω σε µονόχρωμο φόντο /σπίτι Βακόλα-Δίλοφο|. Το θέµα εµφα- νίζεται από την εποχή του ελληνικού μπαρόκ /σπίτι Αϊβαζή-Καστοριά, Κανατσούλη-Σιάτιστα, Καλέα4Νεγάδες Ζαγορίου, Καραγιαννόπουλου-Βυζίτσα Πηλίου, Νανζή-Καστοριά/. Το συνήθιζαν και οι χιονιαδίτες ζωγράφοι /σπίτια Γώγολου-Τσεπέλοβο, Μάου-Τσεπέλοβο.../. TEXNO’I‘POHIKH AIEPEYNHYH Πριν προχωρήσουμε στην εξέταση των δύο τεχνοτροπιών,µε τις οποίες εργάζονται οι λαϊκοί ζωγράφοι που μελετούµε, πρέπει να αντιµετωπίσουµε ένα πρόβλημα. Πώς αυτοί που υπήρξαν όλοι τους αγιογράφοι και, εκτός από δύο εξαιρέσεις, έμαθαν την τέχνη τους στο ΄Αγιον ΄ορος, έφτασαν να γίνουν εκφραστές μιάς εντελώς διαφορετικής κοσμοαντάληΦης. Αν- τί για κήρυκες της περιφρόνησης στη "ματαιότητα των εγκοσµίων" γίνονται τραγουδιστές της ομορφιάς του ανθρώπινου κορµιού, της γυµνής γυναικείας σάρκας, της ελεύθερης πτύ- χωσης των φορεμάτων. Βπαναλαµβάνουν, pa άλλα µέσα, τα παγανιστικά αγάλµατα, τα "είδω- λα", αυτοί που κάπου στις αγιογραφίες τους θα παράστησαν τον "΄Αγιον θραύοντα τα είδω- λα". Τουλάχιστον για έναν από αυτούς, το Νικόλαο Παπαγιάννη, το ξέρουµε. Σημειώσαμε πα- ραπάνω τη διαφορά του μηνύματος στις αγιογραφικές και στις κοσµικές "Τέσσερες Εποχές". Βέβαια,στα χρόνια της μαθητείας των, το δεύτερο µισό του 19ου αιώνα, η αγιογραφία των αγιορείτικων εργαστηρίων έχει πια ξεφύγει από την αντιφυσιοκρατική €χηµατοποίηση της βυζαντινής παράδοσης. Κάτω από την επίδραση του δυτικού "νατουράλε", που οι ίδιοι το λέγαν "αναγεννησιακό", της τέχνης των Ναζαρηνών και της νεορωσικής αγιογραφίας, η νεο- ελληνική εκκλησιαστική ζωγραφική χαρακτηρίζεται από γλυκερή φυσικότητα. ΄Ενας χειρόγρα- φος οδηγός ζωγραφικής γραµµένος αυτή την περίοδο, συγκεκριμμένα στα 1855, συµβουλεύει: "'Οταν, λοιπόν, σχεδιάζεις σώματα ανθρώπων, σχεδίαζε αυτά γυμνά και έπειτα ένδυνε δια να μη λανθάνεις το µέτρο"42. Σε άλλο σηµείο ο άγνωστος κωδικογράφος δίνει οδηγίες γιά το σκιοφωτισµό &...πρόσεχε να κόμης όλας τας εικόνας τα ισκιώµατα από το ένα µέρος και 13 το φως να βλέπει όλο από ένα μέρος". Το παλιό πνευµατικό φως αντικαθίσταται από το φυ- σικό φως που έχει συγκεκριµµένη πηγή. Πολύ παλιότερα, στα 1726, o Παναγιώτης Δοξαράς συμβουλεύει να σχεδιάζουν "τον βραχίωνα εις την άρμωσιν καλλά σχηματισµένον από σάρκα μεστήν, το στήθος γεμάτο, υποκάτω εις ταις μασχάλαις να κόµης συκοµένους μετρίως τους µαστούς, λεπτούς τους εγκοφούς...". Αυτά, βέβαια, στα προωθημένα Εφτάνησα. Ωστόσο το χειρόγραφο του Δοξαρά τυπωνεται για πρώτη φορά στην Αθήνα το 187143, σε επιστημονική έκδοση, βέβαια, αλλά που είναι πιθανό να έφτασε και στα χέρια κάποιων ζωγράφων. Πρόκει- ται για βιβλίο µικρού σχήματος και 90 μόνον σελίδων, από τις οποίες οι µισές είναι Πρό- λογος του Σπ. Λάµπρου. 'Αλλωστε, από παλιότερα και σ'ολόκληρη την Ελλάδα πολλές φορές, στις απεικονίσεις αμαρτωλών γυναικών, και η αγιογραφία αποδίδει pa κάποιον εξιδανικευ- τικό ρεαλισμό το γυναικείο κορµί." Το επάνω μέρος του κορμιού των είναι γεµάτο, µαλακά πλασµένο pa μεγάλους φουσκωτούς μαστούς pa θηλές χοντρές σαν ρώγες σταφυλιού, τα πρό- σωπα ωραία pa λαμπερά μάτια. Πλούσια λυμένη κόµη πέφτει στούς ώμους και στις πλάτες κυ- ματιστή"4η. Εκτός από αυτά, αγιογραφία και νεοκλασικισμός έχουν µερικά κοινά χαρακτηρι- στικά, την πειθαρχία, την έλλειψη πάθους, τη συµμόρφωση σε πρότυπα, το σηµαντικό ρόλο του περιγράμματος. Με αυτές τις προύποθέσεις και κάτω από την επίδραση των ιδεολογικών τάσεων της εποχής, που επηρεάζουν τις προτιμήσεις της πελατείας, ωρισμένοι λαϊκοί ζω- γράφοι στρέφονται προς το νεοκλασικισμό. … . Ξ ** 0 λαϊκός νεοκλασικισµός δεν είναι αμιΥής. Μέσα του επιβιώνουν παλιότερα παραδοσι- ακά θεµατικά και τεχνοτροπικά στοιχεία. Π.Χ. στις µικρές πλαισιωµένες τοπιογραφίες που αποτελούν τµήματα διακοσμητικών συνόλων, αντί για τα ρωμαντικά τοπία της αντίστοιχης λό- γιας ζωγραφικής συναντούµε τα γνώριµα, από παλιότερα έργα, απλοικά τοπία με τα κάστρα και τα γεφύρια τους, τα δέντρα, τα λογής πλεούμενα, όλα αυτά σε κλίµα θαυµασμού. Η σύν- θεσή τους είναι απλή'συχνά στηρίζονται στη συµμετρία γύρω από ένα νοητό κάθετο άξονα. ΄οχι σπανια εμφανίζεται η τριαδική παράθεση θεμάτων: τρία καράβια, τρείς κρατήρες ηφαί- στειου, τρεις καµάρες σε γέφυρα...Λιτά στο χρώµα, pa όχι περισσότερα από δύο-τρία κύ- ρια χρώµατα. Σε µερικές περιπτώσεις επιβιώνουν στοιχεία του μπαρόκ, όπως στη διακόσµη- ση του σπιτιού Μιχαηλίδη/Νυμφαίο/, που τώρα είναι ερειπωμένο, όπου υπάρχουν µερικά ανή- συχα περιστρεφόμενα φυτικά θέματα που θυµίζουν αντίστοιχα των αρχοντικών της Καστοριάς, της Σιάτιστας και των Αµπελακίων. 'Αλλοτε πάλι μπαίνουν σύγχρονα σποιχεία της µικροα- στικής ζωής. Π.χ. επάνω στην αποµίμηση αγάλματος του Προμηθέα, η υπογραφή-αφιέρωση τωνι Αδελφών Βούρη γράφεται σε τετράγωνο χαρτάκι. Το κρατάει χέρι pa µανίκι, κάτω από το οποίο προβάλλει το µανικέτι του πουκάμισου. Τέτοια χέρια ήταν πολύ συνηθισμένα σε επι- στολικά δελτάρια της εποχής'το χαρτάκι είχε καλλιγραφημένες αισθηµατικές φράσεις ή ή- ταν αποµίμηση κλειστού φάκελλου, έτσι που να σηµαίνει περισσότερα. Μερικές φορές, από ΄. ;ξώ πρέπει να τονίσουµε πως ο λαϊκός νεοκλασικισµός εκφράζει την τάση αποµάκρυνσης από [τα βυζαντινά-ονατολίτικα πρότυπα, από την περιφρόνηση του κοµμιοώ και την καταδίκη της |πμάταιηΒ" ζωής και στρέφεται πρός την αρµονική σ6νεεση πνευµατικής και σωµατικής ομορ- φιάς. "π"Ρεΐ να ξέρουµε την προέλευσή του και τα κανάλια περάσµατός του προς την ορει- νή Ελλάδα. όµως η αποδοχή του εκεί σημαίνει πως εξέφραζε άλλη νοοτροπία, αυτή που απορ- Ρίπτει τον "οίκτο", το πελεος" και την ταπειυωσύνη και καµαρώνει τη λεβεντιά, τη δημ…- ουργία και την καλοπέραση, αυτή που εύχεται "πλουθυγείαν...δόξαν, Ήΐντωµ αγαθών Ρ0ήυ" /σπίτι Ράδου στο Τσεπέλοβο/, "χαράν, υγείαν και πόντων αγαθών αψθ…νίσν" /σπίτι Τζιαρ- τζή στη Λράκια/, κάνει αναφορές στην αρχαία µυθ"ΌΥΐα "Του Άσιδάλου είυ'η τΞΧνη εις ταύ την την οικοδοµήν" και µνηµονεύει τη φύση θα στ0ιΧΓ-ι΄Ο σι΄Η|΄ΧΓ|ι.ι'΄Όζ με την τέλνηινγ…αι 1…) τέχ- νη επιμήθη φύσεως την καλλονήν" /πάλι στο σπίτι του Ράδου|- Αυτή που εκτιΗάει τις τρείς κύριες πηγές δύναμης των καινούργιων κοινωνικών δυνάµεων που βγήκαν €10 προσκήνιο " τα άρματα, τα ΥΡόσια και τα γοάυµατα" κατά το γιαννιώτικο δίστιχο. ΄Ώλα αυτό, βέβαια, μέ- . σα σε πιά κοινωνία όπου λειτουργεί ακόμα, σε κάποιο Βαθμό, η ανασχαιτικη δύναμη της παράδοσης. , ' 1.µι 9(Μ 6ΐή€,&ζ΄ 66λ' 13 ά.':/ζ*.(ά…ς ότι": ίδια.; Η…… 14 1.5apxac του αιώνα μας και δώθε, τα διακοσμητικά θέµατα έχουν και κάποιες επιδράσεις από την "αρ νουβώ". Οι χωρικοί ζωγράφοι, αν και ξεκινούν pa την ευνόητη πρόθεση να πλάσουν το αύΈώπι- νο κορµί κατά την εξιδανικευµένη φυσικότητα των προτύπων τους,δεν το πετυχαίνουν γιατί είναι ποτισµένοι pa τη στατική και σχηµατική λαϊκή αντίληψη. Επίσης παραλείπουν, τρο- ποποιούν ή προσθέτουν στοιχεία. Αυτό συμβαίνει όταν τα στοιχεία που υπάρχουν στο πρό- τυπό τους δεν ανακαλούν τίποτα από τη µνήμη του5ή, άν τους είναι γνωστά, βρίσκονται σε αδικαιολόγητη γι'αυτούς θέση.΄Ετσι, μία περικεφαλαία που είναι στο κεφάλι την κατα- λαβαίνουν γιατί σ'αυτή τη φυσική της θέση την είδαν σε εικόνες της Αθηνάς, τον Περικλή, του ΄Αρη... Μία περικεφαλαία, όμως, στο δάπεδο τους είναι ακατανόητη. Την παραλείπουν και στη θέση της βάζουν αγγείο που θυμίζει το γνώριµο κουμάρι. Είναι χαρακτηριστικές, και δικαιολογηµένες από την πλευρά του, οι παρατηρήσεις αρχαιολόγου για την "Αµαζόνα" του αρχοντικού Μιχαήλ N. Τσίρλη στο Νυµφαίο, "...η σύνθεσις τελικώς δεν παύει να κατέ- χεται υπό τινος ακαμψίας εξωτερικός, εσωτερικός δε να υποφέρη από έλλειψιν ζωοδόχου πνοής". και προσθέτει παρακάτω " Εκ των υπό του Ρωμαίου αντιγραφέως εις το µαρµάρινον έργον προστεθέντων επί της πλίνθου και του κορμού του δένδρου παρά την Αµαζόνα όπλων, το µεν κράνος αποδίδεται ως πρόχους, ης η λαβή ελλείπει κατά το μεσαίον αυτής τµήμα, 45 o δε διπλούς πέλεκυς ουδόλως έχει απεικονισθεί" . Στο Δίλοφο οι Αδελφοί Βούρη αφαιρούν από το σύμπλεγµα του Προµηθέα, προφανώς γιά λόγους σεμνοτυφίας, το τολµηρό γυναικείο γυμνό που κείτεται pa προτεταμένους τους µαστούς κάτω από τα πόδια του Προμηθέα, αλλά- ζοντας έτσι τη σύνθεση του Μύλλερ.Μερικές φορές η ελευθερία του ζωγράφου από το πρότυ- πό του φτάνει ως την αλλαγή του φύλου. Από το πρότυπο της "Αµαζόνας MATEI" στο σπίτι του Νάνσυ Σωσσίδη γίνεται έργο με αντρική µορφή. ΄Αλλοτε παίρνουν μία µορφή από πολυ- πρόσωπη σύνθεση και την αποµονώνουν, τροποποιόντας την για να προσαρμοσθεί στη νέα της θέση και λειτουργία. ΄Ετσι, ο ζωγράφος που διακόσμησε το σπίτι του Γκέκη στο Πάπιγκο παίρνει τη µορφή του Περικλή από τη σύνθεση του Γερµανού ζωγράφου Φος " 0 Περικλής αγο- ρεύει στην Πνύκα" και την κάνει ανθρωπόµορφη κολόνα. Στο πρότυπο το χέρι του Αθηναίου πολιτικού απλώνεται μπροστά. O ζωγράφος µας, όμως, το προσαρµόζει στη νέα του λειτουρ- γία, λυγίζει το χέρι, που τώρα καλύπτεται σχεδόν από το φάρδος του κορµιού κι έτσι δια- τηρειται το ισόπαχο της κολόνας. To έργο του Φος κυκλοφόρησε ευρύτατα στην Ελλάδα σε ιστορικά και διδακτικά βιβλία καθώς και σε επιστολικό δελτάρια pa πολύχρωμη ή μονόχρω- μη εκτύπωση.΄Βνα από τα δελτάρια αυτό, έκδοση Πάλλη και Κοτζιά Νο 416, είναι μονόχρωµη και έχει πλάγια τον τίτλο " ο Περικλής από της Πνυκός, δικαιολογών τας χάριν της Ακρο- πόλεως δαπάνας", το ίδιο και σε γαλλική μετάφραση. Κάτω υπάρχει η σημείωση "Εκ του βι- βλίου Γ. Φιλαρέτου Περικλής και Ασπασία". Αντίγραφα του έργου του Φος στολίζουν το Αρε- 15 ταίειο Νοσοκομείο στην Αθήνα, το σπίτι της Καλλιόπης Βαλυράκη στο Ρέθυµνο, το Αναγνωστή- ριο Καλύμνου "Λι Μούσαι", ίσως και άλλα κτήρια. Από την άποψη της τεχνικής οι νεοκλασικίζοντες λαϊκοί ζωγράφοι ακολουθούν δύο pa- θόδους, τη µονόχρωμη απόδοση αρχιτεκτονικών μελών και αγαλµάτων και την πολύχρωμη ζωγρα- φική. Παρακάτω θα σηµειώσουµε αλληλοδιεισδύσεις των δύο αυτών τεχνοτροπιών. Η μονόχρωμη απόδοση αρχιτεκτονικών µελών /παραστάδες, επίκρανα, κόγχες, φατνώµατα, κυµάτια, έκτυπα πλαίσια...| προσπαθεί να δημιουργήσει pa διαβαθμίσεις του τόνου την αίσ- θηση όγκου. Στόχος η οφθαλμαπάτη pa την προσπάθεια όσο γίνεται πιστότερης και πειστι- κότερης απόδοσης. Στις οροφές, τα φατνώματα pa ανάγλυφους ρόδακες, κυµάτια, γεισώματα... αποδίδονται κατά κανόνα pa τις σκιές προς την αντίθετη πλευρά της κύριας πηγής φωτός |%αράθυρο, πόρτα pa τζαµαρία/. Σ'αυτά συχνά υπάρχει και κάποιο άλλο χρώµα, συνήθως γαλά- ζιο στο φόντο. Επειδή τα σχήματα είναι απλά και επαναλαµβανόμενα και βρίσκονται σε τέ- τοια θέση που ο θεατής δεν έχει την ευχέρεια να τα παρατηρεί pa άνεση, η ψευδαίσθηση είναι ολοκληρωτική. Για τις αποµιμήσεις αγαλµάτων οι συνθήκες διαφέρουν. Αυτές βρίσκον- ται στους τοίχους και στο ύφος περίπου του µατιού όρθιου ανθρώπου, η απόσταση του θεατή από το έργο είναι δυνατό να µειωθεί στο ελάχιστο. Κι ακόµα, καθώς ο θεατής κινείται μέ- σα στο δωµάτιο, θα έπρεπε, αν το άγαλμα ήταν αληθινό, ωρισµένα σηµεία του να µην είναι πιά ορατά κι άλλα να αποκαλύπτονται καθώς αλλάζει η οπτική γωνία. Για ν'αποφύγουν αυτό τον κίνδυνο οι λαϊκοί ζωγράφοι πρόβλεφαν και είτε τοποθέτησαν τις μορφές αυτές πίσω από την προεξοχή του τζακιόυ είτε μέσα σε φευτοκ6γχες, έτσι που να µειώνεται πολυ η αίσθη- ση αλλαγής της οπτικής γωνίας και η οφθαλµαπάτη γίνεται σε µεγαλύτερο ποσοστό πειστική. Μ'αυτόν τον τρόπο τα αγάλµατα παρουσιάζονται σαν αναπόσπαστα στοιχεία της αρχιτεκτονι- κής. Αυτό γίνεται περισσότερο έκδηλο στο σπίτι του Γκέκη -Πάπιγκο- όπου δίνουν στα αγάλ ματα τη μορφή και τη θέση "Καρυάτιδων" που στηρίζουν τοξοστοιχία και χρωµατίζουν γαλά- ζιο το φόντο για να δίνει την αίσθηση πως στο βάθος είναι ύπαιθρο και τ'αγάλµατα στηρί- ζουν την άκρη της οροφής. Δεξιά και αριστερά τους τοποθετούν αποµιµήσεις µαρµάρινων αγ- γείων σε τετράγωνες βάσεις. Για να τονίσουν τη λειτουργηκότητα των αγγείων αυτών τοπο- θετούν στο λαιµό τους κλαριά µε φύλλα και λουλούδια" αυτά όµως pa χρώµατα για να δίνουν την εντύπωση πως πρόκειται για φυσικά. ΄Εγχρωµα είναι, επίσης, τα λουλούδια της εσωτερι- κής επιφάνειας της ζωγραφιστής τοξοστοιχίας, σε θέση, δηλαδή, που από την εποχή του µπα- ρόκ έµπαιναν συχνά φυτικά θέματα. 'Αλλωστε, η ζωγραφική αποµίμηση τοζοστοιχίας συνηθί- ζεται στη Βόρεια Ελλάδα από το 18ο αιώνα/σπίτι Σβάρτς στ΄Λµπελάκια, Νανζή και Τσατσαπά στην Καστοριά, Καλέα στούς Νεγάδες.../.΄Οταν, όµως, τα µαρµάρινα ανθοδοχεία της νεοκλα- σικίζουσας λαϊκής ζωγραφικής τοποθετούνται µέσα σε ψευτοκόγχες, τότε και τα λουλούδια ζωγραφίζονται σαν µαρµάρινα, αφού το σύνολο αποτελεί µίµηση αρχιτεκτονικού στοιχείου 16 /σπίτι 0. Τσίρλη, Νυμφαίο/. Σε μερικά σημεία αντί για "Καρυάτιδες" ζωγ63ίζουν κίονες. ΄Ετσι γίνεται περισσότερο αισθητό πως οι "Καρυάτιδες" είναι "φέροντα" στοιχεία της οι- κοδοµής. Αυτή η μονόχρωμη σκ ιφωτισμένη απομίµηση αγαλμάτων δεν έχει καμμιά σχέση pa την ιχνογραφία, παρά τις εξωτερικές οµοιότητες. Δεν πρόκειται για ιχνογραφικά έργα που απο- δίδουν κάποιο άγαλµα αλλά για αποµιμήσεις που αντικαθιστούν, can θέση του, το γλυπτό. Ούτε µπορούµε να αποδώσουµε το φαινόμενο στην επίδραση των μονόχρωμων χαρακτικών πρό- τυπων γιατί είναι πολλά τα έργα πολύχρωμων τοιχογραφιών που προέρχονται από εξακριβω- µένα χαρακτικά πρότυπα, είτε τοπία είναι αυτά46, είτε προσωπογραφίες4? ?ε πολύχρωμη ζωγραφική είναι εκτελεσμένα πολλά διακοσµητικά ταβανιών και τοίχων. Στοχεύουν στην αρµονία θερµών και ψυχρών χρωµάτων και στην άψογη εκτέλεση. Είναι βέβαιο πως χρησιµοποιήθηκαν βοηθητικά όργανα σχεδίασης/διαβήτης, χάρακας.../. To χέρι κινείται pa σιγουριά και ακρίβεια. Είναι πολύ πιθανό να χρησιμοποιήθηκαν για τη σχεδίαση και διάτρητα χαρτιά, κάτι σαν τα ανθίβολα των αγιογράφων'ή χαρτόνια κοµµένα στο σχήμα του διακοσμητικού θέµατοα.Πολύ συχνά συνυπάρχουν pa µονόχρωμες απομιµήσεις αρχιτεκτονικών στοιχείων. Πάντοτε πολύχρωµα είναι ταέκθετα μικρά τοπία. Οι δύο Χιονιαδίτες Αδελφοί Βούρη στο σπίτι του Παλαιόν -Δίλοφο- μεταχειρίζονται στα φανταστικά τοπία έντονα χρώ- paia, κατακόκκινα και ζωηρά γαλάζια σπίτια, χτυπητά πράσινα στη βλάστηση, ενώ στις θα- λασσογραφίες χρησιµοποιούν χαµηλότερους τόνους, όπως και στη διακόσµηση του ταβανιού pa το λουλουδοστέφανο, τους ΄Βρωτες και τ'αγγελάκια. Στο σπίτι του Κ. Σωσσίδη η χρωμα- τική κλίμακα των μεγάλων ανεξάρτητων τοπίων είναι λιτή και χαµηλότονη' κυριαρχούν το ανοιχτό γαλάζιο και το καφεγκρίζο. Αντίθετα, οι ίδιοι ζωγράφοι στις αλληγορίες των Επο+ύ χών µεταχειρίζονται έντονα χρώματα, κόκκινο, πράσινο, καφέ σκούρο... Θυμίζουμε πως το έργο έγινά στα 1924-25 από τους Δροσοπηγιώτες ζωγράφους Κωνστ. Τζιάτζιο, Χαρίσιο Χαρί- ση, Μάρκο Στυλιάδη και Θωμά Ζωγράφο. Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, από την άποψη του χρώµατος, είναι η ζωγραφική του σπιτιού Μούρτζου /Σιάτιστα, πρώτες δεκαετίες του αιώνα μας/. Η σύνθεση των Εποχών αποτελείται …! από πέντε κύκλους και δύο γυναικείες όρθιες µορφές. Ο κεντρικός κύκλος απεικονίζει τη σφαίρα της Γης. Είναι φανερό πως το πρότυπό της ανήκει σε κάποιο επιστημονικό βιβλίο ή διδακτικό πίνακα γιατί σημειώνονται έντονα οι παράλληλοι και µεσηµβρινοί κύκλοι, κι αυτό είναι αταίριαστο για τη ζωγραφική απόδοση της γήινης σφαίρας. Η θάλασσα αποδίδε- ται pa γαλάζιο ανοιχτό και η στεριά, καθώς και το στρογγυλό πλαίσιο, pa λίγο σκουρότε- ρο γαλάζιο. To φόντο είναι γαλαζοπράσινο. ΄Ετσι τονίζεται o ζωηρός χρωματισμός των τεσ- σάρων κύκλων pa τις Εποχές, καθώς και των διακοσμητικών που συνδέουν τους πέντε κύκ- λους. H διάταξη αυτή δίνει την εντύπωση πως οι Εποχές περιστρέφονται γύρω από τη Γη και την κίνηση τη δίνουν η Μέρα και η Νύχτα, όρθιες γυναικείες μορφές στα πλάγια. Γε- 1? νικά, η διακόσµηση αυτού του σπιτιού χαρακτηρίζεται από τη λαµπρότητα του χρώματος, εκ- τός από το µεγάλο παραλληλόγραμµο pa άποψη της Κωσταντινούπολης. Σκόρπια νεοκλασικά θέµατα συναντούμε σε πολλά ζωγραφισµένα σπίτια αυτής της περι- όδου, κυρίως αμφορείς-ανθοδοχεία, όπως στο σπίτι του Παπαθεοδώρου |Εράτυρα/ έργο της δεκαετίας 1865-75, στο σπίτι του N. Σταμάτη |Αρίστη Ζαγορίου/, έργο του Χιονιαδίτη Γ. Νικολάου στα 1863, στο σπίτι του Νατσιόπουλου |Δίλοφο Ζαγορίου/ και άλλα. Βέβαια, το θέµα του ανθοδοχείου έχει μακριά ιστορία στην ελληνική λαϊκή ζωγραφική. Είναι πο συνη- θισµένο την εποχή του µπαρόκ, η διατύπωση, όµως, είναι διαφορετική' σ'αυτή εμφανίζεται με τη µορφή είτε ευρωπαϊκού είτε σύγχρονου λαϊκού βάζου /σπίτι Σβάρτς στ'Αµπελάκια, πο- διές τέµπλου Αγίας Μαρίνας Κισσού, σπίτι Πούλκως στη Σιάτιστα.../ και μερικές φορές ακουμπυζα σε ευρωπαϊκά έπιπλα. Στη νεοκλασική εποχή είναι αρχαιότροπα. Και µια ακόµα διαφορά, ενώ στα μπαρόκ ανθοδοχεία το κύριο θέµα είναι τα λουλούδια, στα νεοκλασικί- ζοντα είναι το δοχείο. Κλείνοντας θα πρέπει να κάνω δύο διεΙΐ.υκρινίσεις. Η πάρουσίαση µιας πλευράς της λαϊκής µας ζωγραφικής δε σημαίνει και πρόθεση να ανακηρυχθούν αριστουργήµατα τα έργα που την εκπροσωπούν. Μ'όλο που υπάρχουν αρκετά αξιόλογα , θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι η νεοκλασικίζουσα λαϊκή ζωγραφική δεν ανήκει, στο σύνολό της, στις καλλίτερες εκ- φάνσεις της λαϊκής μας τέχνης. Η δεύτερη διευκρίνιση αφορά στα πρότυπα που δεν είναι απαραίτητο να ανήκουν στην κλασική αρχαιότητα ή να είναι έργα νεοκλασικών καλλιτεχνών. Μπορεί να έχουν άλλη προέλευση, όπως ο "Χορός των Μουσών" του Τζούλιο Ροµάνο ή τα "αρ νουβω" τυπωμένα πρότυπα. Η σύντομη αυτή εργασία δεν κολακεύεται πως εξάντλησε το θέµα. Είναι πολύ πιθανό πως υπάρχουν και άλλα σπίτια χωριών µε νεοκλασικίζουσες λαϊκές ζωγραφιές. Ούτε θεωρεί οριστικές τις ερµηνείες που δίνει. Ευτυχώς, για κάθε κοινωνικό φαινόµενο υπάρχουν πολ- λές απόψεις των οποίων η διασταύρωση προωθεί τη σωστή κατανόηση. Πάντως, pa την εργα- σία αυτή παρουσιάζεται για πρώτη φορά µια άλλη πλευρά της παραδοσιακής μας ζωγραφικής, κι αυτό είναι, ίσως, µια κάποια προσφορά στην εθνική μας αυτογνωσία. Τελειώνοντας, θέλω να ευχαριστήσω θερμά όλους τους ιδιοκτήτες σπιτιών που αναφέ- ρονται στο κείμενο, την κυρία Πολυξένη Ματσούκα για τις πληροφορίες, τις φωτογραφίες, τα σχέδια και τα πρότυπα του πατέρα της Κώλτσου Παπαγιάννη, τους κυρίους Μάρκο Στυλι- άδη, Γεώργιο Φζιάτζιο και Νικόλαο Ζωγράφο για τις φωτογραφίες και τα βιογραφικά στοι- χεία των προγόνων τους, τονκύριο και την κυρία Μακρυγιώργου για την ευγενική τους φι- λοξενία στο τοιχογραφηµένο σπίτι τους, τον κ. Στέφανο Ζωγράφο για τις πληροφορίες που μου έστειλε, τον κ. Λάκη Παπαστάθη που µου έδωσε για φωτογράφηση τη δυσεύρετη "Καλ- 18 λιτεχνική Πινακοθήκη της ΕΣΤΙΑΣ", το συνταξιούχο ιερέα της Δροσοπηγής αιδ. Στέργιο Γκέ- λια για τις μαγνητοφωνημένες συνεντεύξεις τους. Η Α Ρ Α Π Ο Μ Π E Σ 1. Κ.Θ.Δημαράς= Ο Ελληνικός Διαφωτισµός, Αθήνα 1964. Ι.Μ.Χατζηφώτηςε Ο ΕλλήνΙϊ6ς Δια- φωτισµός, Αθήνα 1971. Επίσης αξιόλογες μελέτες στο περιοδικό Ερανιστής. 2. Δηµήτριος Παπαστάμος= ΞΕνΞΞτΞΞ;ΞΞΞλλΞρ, Αθήνα 1973. Πίνακες 83,84,85,86,87,88,89, 9o και 91. 3. Ιωάννης Τραυλός - Αγγελική Κύκκου: ξρΕούπΞλη, Αθήνα 1980. Πίνακες 106 και 107.Ιτα- λος είναι ο ζωγράφος του σπιτιού Γαλαντή στην Ερμούπολη, πιθανότατα και άλλων σπι- τιων. Στην Αθήνα εργάζονται πολλοί ξένοι ζωγράφοι, όπως οιΞΏ. LEBIEDZKY, V. πλακα, CHP. σΒΙΒΡκπκΕΒι. Βλέπε σχετικά; Εµπορικής Τραπέζης της Ελλάδος: Νεοκλασική Αρχιτε- κτονική στην Ελλάδα, με πρόλογο Ι.Τραυλού, Αθήνα 1967. Πίνακες 29,30,31,32,45,46. 4. Κίτσος Α. Μακρής: Νεοκλασικές Σιδεριές.΄Βκδοση Ε.Ο.Μ.Μ.Β.Χ. Αθήνα 1981. 5. I. Ισιδωρίδης Σκυλίσσηςι Η παρ'ηµίν κοσµηματογραφία. Περιοδ. Παρ!ΞΞΞόΞ, τόµος Γ; A- θήνα 1879, σελ. 702 και 703. 6. Περιοδικό ΠαρθΞΣΞΣ, Αθήνα 1872, σελ. 1085. 7. Ζαχαρίας Παπςµτωνίουτ 10393, Αθήνα 1934, σελ. 215-221. 8. Νίκος Μουτσόπουλος= Θεσσαλονίκη 1900 - 1917. Θεσσαλονίκη 1981, σελ. 48. 9. Υπουργείον Εσωτερικών: Πίνακες των Επαρχιών Ηπείρου και Θεσσαλίας κατά την Απογρα- ΞΞ! του 1881αΛθήνα 1884, σελ. 60 10. 0 Φίλιππος Ιωάννου µεταφράζει σε αρχαΐζουσα γλώσσα δημοτικά ή δημοτικοφανή τραγού- δια. Παράδειγμα: το "Μάνα σου λέω δε µπορώ τους Τούρκους να δουλεύω.." το μεταφρά- ζει "Μήτερ εμή τριφίλητ'ωµόφροσιν ουκέτι Τούρκοις δουλεύειν δύναµαι". Παναγ. Πατρι- αρχέα: Φίλιππος Ιωάννου, Αθήνα 1935, σελ. 43. 11. Ευδοκία Ιωάννου: 0 Κλεισουριώτης Ζωγράφος του Νυμφαίου. Περιοδ. !!ΞκΞδονική Ζωή, τεύ- χος 132, Μάϊος 1978, σελ. 45. 12. Απόστ. Βακαλόπουλος: Ιστορία του Νέου Ελληνισµού. Β΄Τουρκοκρατία 1453- 1669, Θεσσα- λονίκη 1964, σελ. 83. 13. Απόστ. Βακαλόπουλος: Ιστορία της Μακεδονίας 1354 - 1833, Θεσσαλονίκη 1969, oak.3o5. 14. Βασίλης Δηµητριάδης: Η Κεντρική και Δυτική Μακεδονία κατά τον Εβλιγιά Τσελεµπή , Θεσσαλονίκη 1973, oak. 176. 15. H Οικονομική Δομή των Βαλκανικών Χωρών. Επιμέλεια: Σπύρος Ασδραχάς, Αθήνα 1979, σελ.323. 19 16. ΙΟΑΝΝΙΞ Α. ΡΑΡΑΏΕΙΑΝ05: DIE SPIRTAS. ΕΣΝΕ FAMILIE KLISSURIOTISSER AUSWANDER IN DER JUGOSLAWISCHER ΘΕΑ… 295111 πππυ1υπε 18 UND 19 JAHBHUNDE‘RTS. Ανάτυπο από τις BALKAN STUDIES 16,1, Θεσσαλονίκη 1975. 17. Αντ. Σιγάλας: Από την Πνευµατική Ζωή των Ελληνικών Κοινοτήτων της Μακεδονίας.Α'Αρ- χεία και Βιβλιοθήκαι Δυτικής Μακεδονίας, Θεσσαλονίκη 1939, σελ. 136 - 138. 18. Κωνσταντίνος Σάθας: Νεοελληνική Φιλολογία. Βιογραφίαι των εν τοις Γράμµασιν Διαλαμ- ψάντων Ελλήνων 1453-1821 , Αθήνα 1868, σελ 564. Γεώργιος Ιωάννου Ζαβίρας: Νέα Ek- -ι-,-τ--ιιω λάς ή Ελληνικόν Θέατρον, που εκδόθηκε από τον Γεώργιο Π.Κρέµο, Αθήνα 1872, σελ. 283. 19. Απόστολος Βακαλόπουλος, Ιστορία της Μακεδονίας, Θεσσαλονίκη 1969, σελ. Χ]! 451 ,477. 20. Αποστολος Βακαλόπουλος, όπου παραπάνω, σελ.477 21. Ιωάννης Λαµπρίδης : Ζαγοριακά, τόµος Α΄Αθήνα 1889, σελ. 42 22. Ιωάννης Παπαϊωάννου: Το Πάπιγκο, τόµος πρώτος, Θεσσαλονίκη 1977, σελ. 36 κ.ε. 23. Κώστας Λαζαρίδης: Το Πνευµατικό Ζαγόρι στα Χρόνια της Τουρκοκρατίας, Γιάννινα 1969. 24. Φάνης Μιχαλόπουλος: Μοσχόπολις. Αι Αθήναι της Τουρκοκρατίας. 1500 - 1769, Αθήνα 1941, σελ. 45 25. Μαγνητοφωνημένες συνεντεύξεις pa το συνταξιούχο οικοδόμο Κωνστ. Ρούμπο και το συντα- ξιούχο ιερέα Στέργιο Γκέλια. ΑρΧέίο Κ.Α.Μακρή, Βόλος. Τα Αρχεία της Κοινότητας έχουν καταστραφεί. 26. Γρηγόριος Π. Βέλκος: Η Εξαγορά της Σέλιτσας /Εράτυρας|, 1979. 27. Κίτσος Α. Μακρής: Οι Τοιχογραφίες των σπιτιών της Εράτυρας /Σέλιτσας/. Διάλεξη στο Λαογραφικό και Εθνολογικό Μουσείο Μακεδονίας στις 16 Νοεµβρίου 1984. Ετοιμάζεται η έκδοσή της. 28. Κίτσος Α. Μακρής: Χιονιαδί;ες Ζωχρά!ςι, Αθήνα 1981. 29. I. Τουράρσογλου : ΄ραπτή Αμαζών εκ Νυµφαίου. Αρχαιολογικά Ανάλεκτα Αθηνών, τόμος 3ος, Αθήνα 1968, σελ. 307. 30. Γεωργίου Σπυρ. Δοντά: Εικόνες Καθηµένων Πνευµατικών Ανθρώπων εις την Αρχαίαν Ελληνι- κήν Τέχνην, Αθήνα 1960, πιν. 21β και 21γ. 31. Τώρα βρίσκεται στο Αρχείο Κ.Α.Μακρή. 32. Αρχείο Κ.Α.Μακρή. 33. Ευδοκία Ιωάννου: 0 Κλεισουριώτης Ζωγράφος του Νυµφαίου, περ. Μακεδονική Ζωή, τεύχος 132, Μάϊος 1978, σελ. 4το 34. Νικ. Φίστα: Το Τέλος ενός Βιβλίου, Θεσσαλονίκη 1971, σελ. 116 35. 0 Στέργιος Ζωγράφος |1870-1915| παντρεύτηκε τη Βασιλική Θεοδώρου και απόχτησε πέντε , Λ'ζΞιΈ3 γιούς και μία κόρη. Αγιογραφία διδαξε µόνο στον πρωτότοκο γιό του΄γίατι πέθανε νέος. 0 Παντελής /1885-1950/ δεν έκανε οικογένεια. 36. "Καλλιτεχνική Πινακοθήκη της ΕΣΤΙΑΣ" Α΄φυλλάδιο, Ελληνική Αρχαιότης, Αθήνα 1887. 20 Ο Γιόχαν-΄Εντσυαρ Μύλλερ σπούδασε στην Ακαδημία της Αμβέρσας και στα 1854 πήγε στη Ρώμη, όπου διορίστηκε καθηγητής στην Ακαδηµία του Αγίου Λουκά. Η επισήμανση του πρότυπου έγινε χάρη στη γνωμάτευση του Ξστορικού της Τέχνης κ. Στέλιου Λυδάκη ότι πρόκειται οπωσδήποτε για έργο Γερμανού νεοκλασικιστή γλύπτη του τέλους του 19ου αι- ώνα. ΄Ετσι περιορίστηκε το πεδίο των ερευνών µου. Το δύσκολο ήταν να βρεθεί το προ- σιτό στους Χιονιαδίτες ζωγράφους χαρακτικό έργο στο οποίο το άγαλμα να εικονίζεται από την ίδια οπτική γωνία. Για τον Αρίστιππο ή Αριστοτέλη του Νυμφαίου ξέρουµε ότι προέρχεται από το Παλάτζο Σκόντα, χωρίς όµως να γνωρίζουμε και το πρότυπο που είχε στα χέρια του o λαϊκός ζωγράφος. H φωτογραφία που δηµοσιεύει στο βιβλίο του "Εικόνες Μαθη- µένων Πνευµατικών Ανθρώπων εις την Αρχαίαν Ελληνικήν Τέχνην" o Γ. Δοντάς είναι από δι- αφορενική γωνία παρμένη. ΄Ετσι δε µπορούµε να ξέρουµε pa ακρίβεια πόσο πιστός έµει- νε στο πρότυπό του o λαϊκός ζωγράφος. 37. Κίτσος Α. Μακρής: Χιονιαδίτες Ζωγράφοι, Αθήνα 1981, πίνακες 4o, 41. 38. Κίτσος Α. Μακρής: H Ξυλογλυπτική του Πηλίου, Βόλος 1958, σελ. 10. 39. Κωνσταντίνος Σπετσιέρης: Εικόνες Φιλοσόφων εις Εκκλησίας, Αθήνα 1964. Σωτ. Ι. Δά- καρης: Οδηγός Νήσου Ιωαννίνων, Αθήνα 1959, σελ. 19. Κίτσος Α. Μακρής: Η Τσατιτσά- νη και τα Μνηµεία της, Αθήνα 1967, σελ. 13 κ.ε. 40. Κίτσος Α. Μακρής: Χιονιαδίτες Ζωγράφοι, Αθήνα 1981, πίνακες 27,28. 41. Διονύσιος εκ Φουρνά : Ερμηνεία της Ζωγραφικής Τέχνης, Πετρούπολη 1909 | Ανατύπωση βιβλιοπωλείου Σπανού-Αθήνα/ σελ. 213. 42. Κίτσος Α. Μακρής: "Εντεύθε αρχήζωμε μαθήµατα της ζωγραφικής", ένας ΄Αγνωστος Κώδι-.ι κας που εκφράζει τις τάσεις της ελληνικής ζωγραφικής στον 19ο αιώνα, Βήματα, Αθή- να 1979, σελ. 289. 43. Παναγιώτης Δοξαράς : Περί-ΞωγΞαφΞαΞ, Χειρόγραφον του ΑΨΚΣΤ: Νυν το πρώτον 1131183 1111! µετά προλόγου εκδιδόµενον υπό Σπυρίδωνος Π. Λάµπρου, Αθήνα 1871. 44. Σταύρος Ν. Μαδεράκης: Αναζητήσεις των Κρητικών Αγιογράφων στην Παράσταση του Γυ- µνού στο Θέµα των Ποινών σε Τρείς Εκκλησίες των Χανίων, Χανιά 1984,Χανιά 1984,σελ. 82. 45. I Τουράτσογλου, όπου παραπάνω, σελ. 309. 46. Κίτσος Α. Μακρής:΄Ενα Ευρωπαϊκό Πρότυπο Βορειοελλαδίτικης Τοιχογραφίας, ξέρατε, Αθήνα 1979, σελ. 367. Μίλτος Γαρίδης: Καινούργια Χαλκογραφικά Πρότυπα για την Κοσ- µική Ζωγραφική το 10ο και 19ο Αιώνα, Μακεδονικά, τόµος 22ος, Θεσσαλονίκη 1982, σελ. 1. 47. Κίτσος Α. Μακρής: H Λαϊκή Τέχνη του Πηλίου, Αθήνα 1976, σελ. 270.

κή άρχονιιά καί µι=ε΄ρια µικροα6ιική... IIIIIIIHIIIIIllllllllllllllllllllllllllIlllllllllllllllllIllllllllllllIllllllllllllll" MEPEMETIA ΗΜΙΣΠΑΣΤΩ΄Ν ΑΡΜΜΩ τόν αναγνώστη νά διαβάσει πρώτα τό σηµερινό σημείωµα κι ύστερα νά σχο- λιώσει τόν τίτλο του. Θά θυμίσω µόνον πως παλιότερα Επλεξα τό εγκώμιο των σολοικισµά στίς έ…. γραφές των λαϊκό… έργων καί βρή- κα πολλές περιπτώσεις πού τό σό- λοικο ήταν έκφραστικότερο άπό τό γλωσσικά 6966. Πρόχειρο παράδει- γ.µα 6 …ατσνηθείς» τού Θεόφι- λου, εκφραστικότερος 6116 τό σω- στό εώοκτανήσας). Καί, γιά νά τάειώνου.με µέ τόν τίτλο, ήµίσπα- στος σηµαίνει μισοξεκολλημένος, µισογκρεµισ.µενος. ...... --.... ιιι .. Πολλές οι αµαρτίες τού νεοελλη- νικού μας πολιτισμού, κυρίως άπό τότε πού ή Έπανάσταιση των Ma- κρυγιάννηδων έγινε Έλεύθερη 'Ελ- λώδα τόν υροκορδάιων. Από τό ένα µέρος µιά, Ολικά καί ηθικά ΜΜΜ αλλά χωρίς απόδοση, ε- πένδυση σέ πανάρχαιους τίτλους καί από τό άλλο πρόχειρο μπάλα)- μα. όπως - όπως. µε πράσινα, ξενόΦερια στοιχεια. Τό μόνο πού αγνοήθηκε ήταν ή ζώντα… καί ό- λόδροση πα η στή γλωσσα, …στήν τέχνη, στό ήθος. Ουτε τά αι- τια ουτε τούς καρπούς τους στό σύνολό τους πρόκειται νά εξετάσου- 16 δικό του τμήµα Εγινε χαµηλότε- ρο, έκλεισε τό χάσµα τού παλιου τµήµατος µέ τοιχο από τσιμεντόλι- θους καί Kai µιά χαρακτη- ριστική λεπτοµέρεια. Έπειδή ή πόρτα τα"; αρχοντικού βρέθηκε στό δικό του κοµµάτι, τήν ενσωµάτωσε στό µοντέρνο κτίσµα καί στό πα- Μιακό τµήµα, πού Εµεινε άθι- κτο, τοποθετήθηκε µιά μοντέρνα πόρτα. Γιά όσους επιθυµούν πλη- Τού Κ|ΤΣΟΥ ΜΑΚΡΗ ρέστερη ενημέρωση ύπάρχει όλό- κληση σειρά οωτογραοιων τής περί- εργης αύτης εγχείρησης "Ας μή δι- αστούµε νά τό …ρίξουμε στήν «ίδια,- ουρία των αρµοδίων). Πρέπει να ξέρουµε … 6 τότε Νοµοµηιχανι- κός κ. Πιτούλης κατό6αλε κάθε προ απάθεια γιά ν' αποφευχθει αι'πή ή άσκήιμια, µά δεν είχε καµµιά νοµι- κή. κάλυψη γιά νά εµποδίσει κάτι πού τόν έκανε νά έξοργίζεται. ...... ι-οιιι Περίπτωση δεύτερη. Κοντά στό χωριό Σαρακίνι: τού Νοµού Τρικά- 'Η γέφυρα Σαρακί.νας Νοµού Τρικάλων. Τά γκρεμισμόνα τό- ξα αντικαταστάθηκαν µέ κσλωνες καί τσιμεντένια πλάκα με εδω. Θά μάς φτάσουν μερικά παραδείγματα ,6116' ένα μόνο φαι- νόµενο, κάτι σάν τό νύχι τού λιον- ταριού. Πρόκειται γιά µερικούς μοργανατικούς γάμους ανάµεσα στόν παλιά λαϊκή άρχοντιά καί στό µίζερα χρησιµοθηρικό μικροαστι- σμό µας 6 φαινόµενο είναι £096- τερο. Η 6έδηλη έπέµ6αση σέ πό- λεις, χωριά καί τοπία, πού τή συ- «πιούμε τόσο συχνά, έπαψε πιά νά "µας προκαλει .άγανάκτησ.η΄. Μι- λων ύπηρχε .… ά µεγάλη γέφυρα µέ επτά τόξα, πού δρασκελούσε έναν φαρδύ χείμαρρο. Τό άνοιγµα των τόξων μεγάλωνε συμµετρικά πρός τό κέντρο τής γέφυρας, δίνοντας ε΄- 10I Kai 9I6v αρµονική καμπύλη στό κατάστρωµα. Κάποτε χάλασε ένα τμήμα τού γεφύρια"; κι έπρεπε νά ξαναγίνει γιατί από από περ- νούσε δρόμος πού ένωνε πολλά χω- I9I6 τής περιοχής. Κι έγινε, αλλά πως; Οχι συμπλη.ρωνοντας τό χα- τ.... ..... .-.. "|... . .- ΝΑΝΑ ο…" τού 'Μίω …ίου ε!- ναι ενας χωρος μοναδικός γιά τή δημιουργία.. .. &δηλώσεων». ’A116 κάποια- διαίσθηση διατύπωνα τότε μερικές ευχές καί ανησυχίες. «Θά πρέπει νά διατυπώσουµε τήν εύχή νά δοθεί µεγάλη προσοχή στό ξα- ναχτίσιµο τής παλιάς εκκλησίας πού καταστράφηκε 6116 τούς σει- σµούς ξίναι απαραίτητο νά προ- σεχτεϊ ή διατήρηση τού αρχιτεκτο- νικού τύπου τής πηλιορείτικης 66- σιλικής, ή χρησιµοποίηση ντόπιων ύλικων (όσων τουλ ιστον είναι Φα- ιερά) καί ό σεδασµός στή διαρρύ- Θµιση τού χώρου. 'Ολα εκεί είναι τόσο σοφά, στήν άπλότητά τους, πού όποιαδήποτε παραΜία θάε ναχλει πολύ». Λοιπόν, ή έκκλησίΞα έγινε σέ ρυθμό εντελώς ξένο πρός τόν τοπικό, πανύψηλη µέ τρούλα, µέ σειρές διακοσμητικών τούό καί τό κυριότερο, πολύ µεγαλύτε- ρη, καί κατέλα6ε όλη τήν πλατεία µπροστά στό άμφι%ατρο πού τό ό- πνιξε κυριολεκτικά. ΄Ετσι ό χωρος καταστράφηκε βάναυσα. Φυσικά, oi έπεµ6άσεις δεν σταµάτησαν ε- δω: επεκτάσεις, σέ άλλο σηµείο τού ίδιου χώρου, πλακόστρωτο… σκαλοπάτιζιν μέ τσιμεντένια, κατα- στροφή µιάς ωραίας λίθινης βρύ- σης καί αντικατάστασή της. σέ άλλη θέση, µέ µιά κακόγουστ-η και- νούργια άπό τήν 6110ia δέ λείπει καί ή γνωστη καρκινικ-ή γραφή µέ χαρακτή-ρες διαφήµισης άπορου- παπικού κλπ. 'Ο θλιδερός κατάλογος Θά µπο- ρούσε νά πάρει µεγάλο µάκρος, 96 σήµερα δέν έπιχειρούµε καταγγελία όρισμένων περιστατικών αλλά τήν επισήµανση ένός ευρύτερου φαινό- µενα). "Αλλωστε 16 παραδοσιακό περι6άλλον δέν κινδυνεύει μόνον ά- πό όσους τό προσ'δάλλουν φανερά. AI'JTOiI, στό κάτω - κάτω τής γρα- φής, (πάσχει πιθανότητα νά δη- µιουργήσουν εύεργετικε΄ς αντιδρά- σεις. "Αρχίζει τώρα νά διαφαίνεται ένας καινούργιος κίνδυνος 6116 έ- κείνους πού δήθεν τό σέδονται. Ξε- ουτρώνουν νέα χτίσµατα σε παρε- ξη.γηµένο τοπικό ύφος, χωρίς σεμνό- τητα, καί ευαισθησία. A916 κάνουν µεγαλύτερο κακό γιατί διασύρουν τή σε6άσµια κληρονομιά. «Θεέ µου, Φύλαξέ µε 6116 τούς φίλους μου, … τούς έχθρούς µου ωλάγομαι μόνος μου». το BI-IMA ΤΗΣ κτΗΔκππ …ΚυριΜ 2° '10υλίου I975 T6 αρχοντικό τής Βολίτσας τό 1935 (demo-11:96) καί τό ίδιο άρχοντικό µετά τήν πρόσφατη «µοντερνσποίησπ» ένός τμήματός του Τό αμφιθέατρο τού ΄Αγίου Λαυρεντίου πρίν άπό τήν έπέμ6αση. Δεξιά ίδιος χώρος μετά τό χτίσιµο τής καινούργιας εκκλησίας Τό διοικητικό όύόιπιια ιών άµερικιινικών πανεπιστημίων MIA ΣΥΓΚΡΙΣΗ ME ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ «ΣΥΝΤΕΧΝΙΑ ΤΩΝ κΑθΗΙΉΤΩΝ» ΠΟ 8 µέχρι 13 ΄|συνίου δηµο- σιεύΘηκε στό «Βήµα» μιά Ερευ- νό μας γιά τή διοίκηση και τήν δργάνωση των 'Ανωτάτων Σχο- λών µας, µέ τόν τίτλο «'Η συντε- χνία των ΚαθηγητΣιν». Αύτή ή έρευνα έξόργησε τούς «συντεχνίτες» —- άλλά µόνο αύτούς. 'Αντί άπαντήστως στούς έπικριτές, καί γιά νά ύπάρξη Ενα πρότυπο μέτρο συγκρίσεως, δη- µοσιεύουμε παρακάτεω µιά άνάλυση τού όργανοδισικητικού συστήµατος τών άμερικάνικων Πανεπιστημίων. Διδσ-οκαλική αύτονοµίσ ζη κάθε ακαδηµαϊκό δάσκαλο άπό δια- δολές, τρικλοποδιές, 'ι΄ντρικες καί παντός είδους παρασκηνιακές ή προ- σκήνιακές άνοµίες. Πρέπει νά ση- µειωΘή ότι στήν παραπάνω Έπιτρσπή µπορεί v6 προσφύγη ό όποιοσδήποτε, ασχέτως τίτλου. καί 6618900, 11696- κάµπτοντας τούς σκοπέλους πού 66- ζει µιά «΄ι'εραρχική ε'πίδοση τού αί- τήµατος». 'H 90VI9611110. ‘H δεύτερη δασική διαφορά δινό- µεσα στά ως. καί στά εκεί έχει σχέ- ση µέ τή µονιµότητα. 'Εδό ή μονιµό- ζητήσεις πού προκαλούν, καί στίς &- πιθέσεις κατά τού ύποψηφίου). Τό ποσοστό μονιµότιιτας Πέμπτη διαφορά: Είπαµε πως ή ίεραρχία δεν εµποδίζει τή μόνιµο- ποίηση ενός 'dKQSq-pa'ixoo δασκάλου. "Ομως, oi µόνιµοι ενός Πανεπιστη- µίου δέν πρέπει νά ξεπερνούν τό 25% τού συνόλου των διδασκόντων, &": νά γίνεται δυνατή καί εύκολη ή άνανέωση... 'Ξντούτοις, τό 11696- πάνω 6910 κορεσµού προσεγγίζεται δύσκολα διότι, καθώς τό ψάξιμο γιά καλύτερη αµοι6ή είναι µέσα στό ai- τές άλιλά καί οί φοιτητές τούς και θη.γη.τές, Στό τέλος κάθε. άκσδηµα΄ι΄- κού όπως οί φοιτητές καλούνται v6 συμπληρώσουν Eva μακρύ 1390.111196- τολόγιο πού ε΄χει Eva καί μόνο a16- χο: v6 «δγάλη στή φόρο» τήν διδα- σκαλική επάρκεια ή άνεπάρκεια τού δασκάλου. 'Στά περισσότερα ερωτηματολόγια δέν ύ=πάρχουν ερωτήσεις σχετικές µέ τήν επιστημονική ίκανότητα τοι"; κα- 6η,γηιτή. Αύιή θεωρείται δεδοµένη. "ο- µας, ή ί'κανότητα τού διδάσκειν εί- ναι τόσο άναγκσία όσο καί ή γνώ- ση. ΄Αλ.λοίιµονο στόν καθηγητή γιά τόν "οποίο θά απαντήσουν λιγότεροι άπ' ' και: 'Η µάθπόπ καί ή διδαχή E FIEPIOAO ΚΡ|Σ l MH, σάν κι αύτή πού περνα ή Παιδεία στή χώρα µας σήµε- ρα πού τά παλιά σχήματα έχουν ξεπεραστει καί τά καινούργια εί- ναι αόριστα καί άδοκί.µαστα, στήν ωρα τού προδληµατισιµού για τήν «είκόνα» τού άνθρωπον πού θέλομε νά διαπλάσωμε, όσοι καταπιάνον- 10' µέ τήν εκπαιδευτική αναμόρφω- ση ξέρουν (ή πρεπει νά ξέρουν) ότι 6 οόιλος τους είναι δύσκολος καί ή εύΘύνη τους τεράστια. κάθε ανθρώπινο έργο, είτε στή θεωρία ανήκει είτε στήν τεχνική, έχει χρονικά πλαίσια καθορισμένα 6116 τή στιγµή τής δηµιουργίας του ως τή στιγµή τής οράς του. Στή διαδροµή αυτή αύτόµατα γί- νεται καί ή αξιολόγηση του. Στήν περίπτωση όμως τής παιξείας, i- διαίτερα στόν συστηματικό καί 69'— Tfiq KAM. MOYITAKA γανωιµένο τοµέα της. πού είναι ή εκπαίδευση, τό άνθρώπινο έργο δέν έχει καθορισμένα πλαίσια, ούτε χρόνου ούτε έκτασης. Γιαιί ένα εκπαιδευτικό σύστη- µα π.χ., πού όργανώνεται Kai ε΄- εκφράζεται σέ κάποια τομή χρόνου καί είναι κατάλληλο γιά κείνη τήν εποχή αποκτά ιπποδύναµη άθροι- στική καί διάρκεια άναπαραγόµε- νη. ’AB90I01IKI’1 είναι ή επίδρασή 100 άπό μέρα σέ μέσα, άπό χρόνο σέ χρόνο, πάνω στά ίδια τά 61096 πού τό ύφίστανιαι καί άναπαραγό- με… ή διάρκειά του άπό τήν επί- δραση τής ανθρώπινης γενιάς, πού πλάστηκε μέ την ίδεολογία του, πάνω στίς επόµενες. Γιατί ένα ε΄κ- παιδευτικό σύστηµα δεν πλήττει (στήν πραγματική καί µεταφορική σηµασία τής λέξης) 16 άτοµα ή τίς οµάδες µόνο τής εποχής του, δημιουργεί ατµόσφαιρα ζωής πού δύσκολα αλλάζει, καί πού τρα6ά σέ μάκ..ρος Σέ προηγούµενο 69990 (11.4. 1975) άναφέρθηκσν περιληπτικά τά καυτά προδλήιματα της εκπαι- δευσης σήμερα. "Eva άπό τά σπου- δαιότερα είναι τά ολικά 1190- γράµµατα, πού άοορουν 16 TI Kai 16 ΠΩΣ τής εκπαίδευσης. Κι έ- δω µπαίνουν τά δύσκολα ερωτή- 9610-: ——Ti θά διδαχθεί καί τί θά µά- θουν τά παιδιά; Στή δική μας σχολική io-ropia ή μιά λειτουργία δεν προυποθέτει πάντα τήν άλλη… Πολλά διδάσκον- ται 16 παιδιά άλλά λίγα µαθαί- νουν. Τί φταίει; "Ορισμένα πάλι παιδιά μαθαίνουν πολλά, πού πο- τέ δέν τά διδάχτηκαν. Πώς γίνε- 1aI; Η εξήγηση καί γιά τά δυό βρί- σκεται εύκολα άν σκεφτούμε ότι μαθαίνει κανείς. καί τό µαθαίνει Φυσιολογικά καί άόίαστα, αυτό πού πέφτει στήν αντίληψή του Kai 6016 γιά τό όποίο έχει ενδιαφέρον. Κάτω άπό τήν άμεση αντίληψη των παιδιων βρίσκεται όλόκληρος 6 κοσμος πού τά περι6άλλει. ’A116 τά Όλικά πράγµατα, άπό τά έµ6ια όντα καί άπό τίς ίδέες, πού τόν άποτελούν, ξεχωρίζουν όρισιιέν,α 'Η προσπάθεια αύτή 610K611:- ται µε τόν "Ερδαρτο πού αποθεώ- νει τήν τεχνική τής διδασκαλίας Kai τή γνωστική λειτουργία, από τήν 61roia πιστεύει ότι πηγάζουν ή βούληση καί τό συναίσθηµα. E- ποµένως γιά τόν "E96691o ή διά- πλαση όλόκληρης τής προσωπικό- τητας εξαρτάται άπό τίς γνώσεις Kai άπό τόν τρόπο πού διδάσκον- ται. Τελείως άντίθετη πρός τήν 'ED- 6α.ρτισνή είναι ή έκπαιδευτική Θε- ωρία τού John Dewey, πού τό 189 ίδρύει τό πειραµατικό σχολειο του πάνω σέ εμπειρικές βάσεις διδα- σκαλίας καί άνοίγει τίς πόρτες του στήν Κοινότητα. κάτι πού άκόμη ως σήιµερα τηρειται στά προοδευ- τικά σχολειο: όλου τού κόσµου 'Η άπτότοµη n της "* χνολογίας στήν εποχή μας κάνει παντοδύνσµα 16 μαθηµατικά Kai τίς φυσικές επιστήμες. Τά επιτεύ- γµάιά τους προκαλούν τέτοιο δέος, πού πολλοί €'ρεωρη:ι…ικι:>ί΄ τής εκπαί- δευσης άγωνίζονται νά στηρίξουν τούς στόχους Kai τή διδαχή τού σχολείου 016 καινούργιο αύτό ίν- δαλμ a. Η ύπερ6ολή τους ειναι άσυγχό- ρητή. Γιατί ή μονομέρεια στούς στόχους τής εκπαίδευσης είναι σύμΦοοη, άναχρονιστι΄κ… καί άπό"- θρωττη. ’A069-609n Kai άναχρονιστι- …ή γιατί δηµιουργεί πνευµατικά µονοδιάστατους άνθρώπους σέ μιά εποχή πού σκοπός τής άγωγής θε- ωρείται ή πολύπλευρη ανάπτυξη τού πνεύµατος όπως καί τής προ- σωπικότητας. ΄Απάνθρωπη γιατί έπιδάλλει "ένα μόνο τρόπο σκέψης καί έτσι ίσοπτεδώνει πνευµατικά τούς µαθητές. 'Α…λλ…΄- ακόμη Kai άν μόνο & τρό- πος εργασίας στό σχολείο 01an- χθεί στίς µεθόδους των Θετικων ε΄- πιστη:μων όλοκληρωτικά καί άπο- κλειστικά, πάλι τό κριμα θά είναι μεγάλο. Γιατί, πώς θά ξέραμε άν aI'rré πού είναι κατάλληλο γιά,Ξνσ: τομέα γνώσης εΤναι γιά όλονς' . Πως µπορούµε νά σποτάξουμε τίς Θεωρητικές επιστήμες καί 16 άντι- κείµενό τους στίς µεθόδους των θε- τικών. οί όποιες δηµιουργήθηκαν επειδή άκριδώς τό δικό τους ά…- κείµενο ήταν τέτοιο, δηλαδή θετι- κό Kai πραγματιστικό; Βέ6αισ, δανεισμός μεθό άπό τίς θετι- κές στίς θεωρητικές επιστήμες Kai σέ μικρότερη" εκταση καί αντίστρο- …. γίνεται Kai είναι άναγκσιος, αλ λά μόνο στούς τομείς πού προ- σοέρονται γιά τήν εφαρµογή τους. "Επειτα δεν πρέπει νά ξεχνάµε 511 Kai στήν άνάπτυξη των θετικό… !- πιστευω… πρωταρχικό ρόλο παίζει η αν ρωπινη Φαντασία. "Οσοι θεωρούν τίς θετικές επιστή- μες καί τίς µεθόδους πού χρησιμο- ποιουν πανάκεια Υ|ά την εκπαίδευν ση πιστεύουν ίσως πως έτσι 16 στοιχεία τού K60900 μπορούν νά µεταφερθούν ανέπαφα στό σχολείο Kai έπομένως νά προκληΘει τό ε΄ν- διαφέρον των µαθητων καί νά γί- νει σωστή Kai άξιόλοΥη µάθηση. Πλάνη γιά τρείς λόγους. ‘0 Eva: είναι om 16 στοιχεια τού κόσµου δέν παρουσιάζονται στή Φυσική τους µορφή ούτε μέ τίς µεθόδους των τεχνικών επιστημων, γιατί σύ- τές δουλεύουν κυρίως μέ σύμδολα. 'Ο δεύτερος είναι ότι ό κόσμος, αύ- τόε πού πεοι6άλλει τά παιδιά καί 'Η χώρα Σαρακίνας Νομού Τρικάλων. Τά γκρεµισμένα τό- ξα αντικαταστάθηκαν μέ κολωνες καί τσιµεντένια πλάκα με έδω. Θά µάς φτάσουν µερικά παραδείγµατα από ένα μόνο φαι- νόμενο, κάτι σάν τό νύχι τού λιον- ταριού. Πρόκειται γιά μερικούς µοργανατικούς γάµους ανάµεσα στην παλιά λαϊκή άρχοντιά καί στο µίξερ: χρησιµοθηρικό µικροαστι- σµό µας Τό φαινόµενο είναι ευρύ- τερο, Η 6έ6ηλη έπέµ6αση σέ πό- λεις, χωριά καί τοπία, πού τή συ- ναντούμε τόσο συχνά, έπαψε πιά νά µάς προκαλεί άγανάκτηση Μι- θριδατισµός τής άσκήμιας. "Υπάρ- χουν, όµως, µερικές περιπτώσεις όπου τό ίδιο κτίσμα ή άρχιτεκτο- νικό σύνολο ή έπέμ6αση φτάνει σέ τέτοιον έξοργιοτικό βαθµό πού καί ό μακροχρόνια έθ.σµός µας΄ δέν αντέχει. "Ας όπλισΘούμε μέ αντο- λων Μύρα µ… ά µεγάλη γέφυρα µέ επτά τόξα, πού δρασκελούσε έναν φαρδύ χείµαρρο. Τό άνοιγµα των τόξων μεγάλωνε συµμετρικά πρός τό κέντρο τής γέφυρας, δίνοντας έ- τσι, καί μιάν αρµονική καµπύλη στό κατάστρωμα. Κάποτε χάλασε ένα τµήµα τού γεφυριού κι έπρεπε νά ξαναγίνει γιατί από αυτό περ- νούσε δρόµος πού ένωνε πολλά χω- ριά της περιοχης KI ένα. αλλά πως; ”Ox: συμπληρώνοντας τό χα- λασμένο κομµάτι στόν ίδιο ρυθµό καί μέ ανάλογα υλικά, αλλά προσ- Θέτοντας ένα παράτανρε τσ: μεικτέ- ν-.ο συ", τ"ρω'.;α .;έ ευθύγραμμα κολόνες. '.'-καν στά '.άγα κα σιδερένια κάνα). Ia. κατα- στράφηκε 1’] οµορφιά τού γεφύρια": "Ξ"…σ χή χιά νά ιδουμε τρεις µόνο τε;,ρωΜψµ θψΜΜά,ωαε-- τοίες περ"ιπτώσεις Δίπλα στήν πλατεία τής Βυζί- τσας ύπήρχε ένα παλιό αρχοντικό τού 180u αίώνα, άλη.θινό αριστούρ- γημα τής παραδοσιακής αρχιτεκτο- νικής, μέ Φεγγίτες, σκαλιστά τα- 6άνια, ξυλόγλυπτες πόρτες καί πλούσια άλλη διακόσμηση. Τήν εύ- γένεια τής πρόσοψης του μέ τήν ήρεμη άρμονία των γραµµων καί των όγκων του άποθανάτισε 6 φα- κός τού παλιου βολιώτη. φωτογρά- φου Κώστα Ζηµιέρη. …) καί µε- ρικά χρόνια έγιναν ίδιοκτήτες του δύο σύγγαμ6ροι πού, γιά λόγους δικούς τους, Θέλησαν νά ξεχωρίσουν τίς ιδιοκτησίες τους. Προτίμησσν τή σολομόντια λύση τού κάθετου διαχωρισμού. Ώς έδώ καλά. Μόνο πού 6 ένας άπό τούς δύο θέλησε νά έκμοντερνίσει τό δικό του κοµ- μάτι. Γκρέμισε κάθετα τό µισό άρ- χοντικό ως τόν πρώτο όροφο καί τό διαµόρφωσε σέ «μοντέρνο» χτίσµα: μέ τετράγωνα παράθυρα καί πιτσι- λιστή επιφάνεια… T6 αποτέλεσµα φαίνεται στή φωτογραφία. Έπειδή κτηµατα, για τη σύγχρονη συγκοι- νωνία, ενός γεφύρια? τού χτίσθηκε γ & πεζούς κα "χι-νι… .,ς:- νότητα καί τό χωρίς δρατότητα κα- τάστρωμα… Περισσότερα σχόλια δέ χρειάζονται. "Ας θυμηθούµε μό- νο δυο λιγότερο έντυπωσιακές, μά τό ίδιο απαράδεκτες έπεμ6άσεις στά γεφύρια τής Έλασσόνας καί τού Βο'ι'δοµάτη όπου οί καινούργιες κατασκευές έγιναν δίπλα άκρι6(3ς στίς παλιές. ...ι.…ι ...... Περίπτωση τρίτη καί τελευταια (γιά σήμερα). Στό χωριό τού Πη- λίου Αγιος Λαυρέντιος υπηρχε έ- να λαµπρό (αµφιθέατρο µέ εννιά φαρδειές τοξοειδεις αναδαθμίδες. Μεταφέρω εδώ αύτό πού έγραφα σέ χρόνο άνύποπτο, στά 1958: «Στρωµένες (οί άνα6αθµίδες) µέ πηλιορείτικη πλάκα καί χτισµένες µέ ντόπια πέτρα προσαρμόζονται περίφηµα στον περίγυρό τ.ους Kc'x- τω απλώνεται εύρύχωρη ή πλακό- στρωτη πλατεία, καί ό ανατολικός τοίχος δηυιουργέΐ" ενα ίδεώδες φόν- .το πού δέν άφίνει τά µάτια καί τήν προσοχή νά ξεµακραίνουν… Τό άμ- .-- ...-- …. 11'] σε6άσμια κληρονοµιά. «Θεέ μου, ώλαξέ µε από τούς φίλους μου, & τούς έχθρούς µου φυλάγοµαι µόνος µου». &… ." ν.….. T6 άμφιθέατ-ρο τού Αγίου Λαυρεντίου πρίν άπό την έπέμ6αση. Δεξιά 6 ίδιος χω: 16 χτίσιμο τής καινούργιας εκκλησίας Τό όιοικ1πικό όύόιπµα τών άμερικανικώι9 π'αυεπιόιπμίοι "|…"||Ι||Ι||||||||Ι|||Ι||ΙΙ|ΙΙ|ΙΙ||||||Ι|ΙΙ|ΙΙ|||||ΙΙΙΙΙ|Ι|||Ι||||Ι|Ι|ΙΙ|||ΙΙ|ΙΙΙ|Ι||ΙΙΙ||||Ι||Ι|||Ιί…|ΙΙ|Ι||Ι|…!ΜΉίί…ί||ίίί…Η]…||||||Ι||ί!|||||Η…||||||Ι|ΙΙ||Ι||Ι|ΙΙ|ΙΙ||ΙΙ|||| MIA ΣΥΓΚΡΙΣΗ ME ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ «ZYNTEXNIA ΤΩΝ ΜΜΕ…… no 8 μέχρι 13 '|ουνίου δηµο- σιεύθηκε στό «Βήµα» μιά έρευ- va µας γιά τή διοίκηση καί τήν όργάνωση των 'Ανωτάτων Σχο- λων µας, μέ τόν τίτλο «Ή συντε- χνία των Καθηγητών». Αύτή ή έρευνα και…" τούς «συντεχνίτες» — άλλά µόνο αύτούς Αντί άπαντήσεως στούς επικριτές, καί γιά νά υπαρξη ένα πρότυπο µέτρο σνγκρίσεως, δη- µοσιεύουμε παρακάτεω µιά ανάλυση τού όργανοδιοικητικού συστήματος τόν άµφικάνι…ι Πανεπιστηµίων. Διδασκαλική αυτονομία καί Μ.…" &… ά- εδώ τ."ε'.":Ξι.'π.κ'ζ κατα- τά Git-La τ-ι άποικο- στασΗ καί "αν net-"Imam! ένα: από πο.- θά …σε" να σπορά…" καίτο- κµία τής διδασκαλίας». Βε΄6αια, κι' &… ύπάρχουν τίτλοι καί ίεραρχικές βαθµί6|.ς=άλλά αύτές δέν Έχουν κα- µιά σχέση μέ τήν άξία, τή σημασία καί- τή σπουδαιότητα του ;. …;α.:ε πού &, τήν άποχτά εξ άπλωσε, άνάλογσ μέ τή θέση 10C- διδάσκον- τος pica στήν ίεραρχία. Στίς ΗΠΑ Eva; τακτικός, Eva; έκτακτος, ένας έπικουρικός κλπ. καθηγητής είναι α- πολύτως ίσότιµοι μεταξύ τους, όσον άφορ& τή διδασκαλία. "Ετσι, κανείς διδάσκων δέν ΄έχει κανέναν πάνω άπ΄ τό κεφάλι του γιά νά παίρνη έντολές γιά τό τί θά πή στό μάθηµα καί γιό τό πάς θά τό πή. ΄Η ίερσρχία παίζει ρόλο μόνο στό µισθολόγιο καί που- θενά άλλού. Μέ τόν τρόπο αύτό, ή άκαδηµαϊκή Ελευθερία άνάµεσα στούς διδάσκοντες εξασφαλίζεται 611016- 1I.);, καί ό άκαδηµα'ι'κός δάσκαλος δέν έχει νά δυσσσδομή στό παρασκήνιο γιά τό σκαρφάλωµά του στήν ίεραρ- χική κλίµακα. Στήν περίπτωση πού, παρόλα ταύ- τα, δηµιουργηθεί θέμα ίεραρχίας (ϊ- νεκα µισθού) ή ό,τι άλλο, ό όποιου- δήποτε άκαδηµα'ι΄κός δάσκαλος ό- ποιουδήποτε βαθµού μπορεί νά προσ- φύγη στήν 'Επιτροπή 'Ακαδημα΄ι'κής ΄Ελευθερίας καί Μονιµότητος, δου- λειά τής όποίσς είναι νά ύπερασπί- BNIT‘IE χιλιάδες άρχιτεκ.τονήιµα- Η το, πού έχουν άµεση σχέση με τόν πολιτισμό τής χώρας µας κινδυνεύουν νά καταστραφούν από τόν χρόνο καί από τήν έλλειψη φροντίδας καί προστασίας. Μιά σειρά 6:116 µεγάλα καί µικρά «άρχιτεκτονικά θαύµατα», άρχίζον- τας άπό τό συγκρότηµα τής 'Ακρο- πόλεως καί φθάνοντας µέχρι των σπιτιών τής Μακρινίτσας, είναι ε΄κ- τάιµέινα στόν κίνδυνο τής φθοράς. Αρχαία μνηµεία, 6υζοιντινε΄ς έκ- ηλικίες, µεσαιωνικά India-1pc, παλιοί πύργοι καί νεώτερα χτίσµατα, πού άποπελούν ίδιαίτερους στώµούς τής διαδρομής τού πολιτισµού σ΄ αύτή τή χώρα, ζητούν προστασία. Σ' «ξυρισµένα ο…" αύτό γίνονται Εργασίες γιά τή διάσωση καί τή συν- τήρησή τους - άλλο πάντα σ' 3- να στενό πλαίσιο δαπανών, σε α' άλλα δέν γίινεται τίποτε, Κι' σπόρ- χει τό παράδειγµα τής Παραπορτια- κής τής Μυκόνου, πού ό Λι΄; Κορµπυ- ζιέ όνόµασε «νεώτερο Παρθενώνα», όπου ή συντήρηση, περιορίζεται σέ επιστρώσεις άπό άσ6έστη... "Ολ' αύτά τά "Ελληνικά άρχιτς. κτονήµατα προκάλεσαν τό ω…ψέ- ρον τής O‘YNIEIIIIKO πρίν τόν Σε- πτέµ6ριο Θά στείλη εκπροσώπους της γιά νά όξετάσουν τίς δυνατό- τητες προστασίας τους. Κι αύτό γιατί ό παγκόσµιος ΄Οργανισµός χαρακπήρισε αύτό τά χτίσµατσ σάν παγκόσμια άρχιτεκτονική κληρονο- µια. Kai άπό τήν "Ελληνική πλευρά, ό ύπουργός Πολιτισµού καί 'Ε|πιστη. µων κ. Τρυπάκης ΄σπεσήµανε στή Βουλή ότι αύτό τά 5000 κτίρια «πρώτης σημασίας» απορρέουν! ΄Ε- ξη…,γώπτας ό "ίδιος ύπουργός τήν έλ- λειψη συ…ηρήσεως ούτδν των µνη- µείων παρετήρησε: «Δέν ύπάρχουν ούτε χρήµατα, ωστε τό προσωπικόν τό έξοιδιικενµέιον, τό από… ήιμπο- poi νά άπ…κριθή είς αύτό τό αϊ- τητα». Αλλά, όπως όξινη" & κι. Τρυπάν- κης πρός τό «Βήµα» κάτι πύει νά γίνη στόν τοµέα τής προστασίας οι"… των των µνημείων. Τό πρίν… δήµο είναι ή ίδρυση 'Εφοριόν Νεωτέρου Μνηµείων σ' & λες τίς περιοχές τίς χώρας µας. πού θά λειτουργούν άνεξ,άψτητα ά- πό τίς ΄Αρχαιολογικές ιΥπ=ηρει:ιίες. Σκοπός το. "Εφοριδν αύτό… Θά είναι ή προστασία, φροντίδα καί συν- τήρηση όλων των νεωτέρων 60x”:- κτονηµότων: 'Ξκκλησιων, µεσαιωνι- κών Τυχόν, κτιρίων καί παραδοσια- κών απ…… Οί ιΕταιρείες Νωτε΄ρων Μνηµεί- ων θά επανδρωθούν µε οδικούς έπι- στήµονες, πού θά µελετούν τά νεό- τεµ ιµνη,µεία καί θά ιµεριµνούν γιά τή συντήρησή τους. OI ΄Εφορίες σι'πές θά Μάγονται σέ οδική Διεύθυνση Νεωτέρων Μνη- μεία, πού θά ίδμιθή στό ύπουργεϊο Πολιτισµού καί "Επιστηµών. ΄Επί- η; & ίδρυθή ειδική Διώνη Λαϊ- Κάθε χρόνο… «πέφτει» κι ένα κάόιρο… IIIlfllllllllllllllllllllllllIllIllIllIIIlllllllllllllIllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll KINAYNEYOYN NA ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΟΥΝ 5.000 ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΑ ΜΝΗΜΕΙΑ κού Πολιτισµού, πού θ΄ άσχολήται ιµέ τή συλλογή καί διάσωση άντικει- .μένων λαϊκής τέχνης. Αύτά προ6λιέπονται άπό τόν νέο 'Οργανισμόν τού σπουργείου Πολιτι- ομού πού έχει συνταχθή, άλλά πρέ- πει νά υπάρξουν ωρισµένες 11poi'mo- θέσεις γιά νά τεθή σ' εφαρµογή. Γιά τήν ωρα 0| αρχαιολογικές ύ- πηρεσίες εκτελούν έργα προστασίας καί συντηρήσεως σε I30 Ελληνικά άρχιτεκτονήµατα. «'Α-νάγκη Genetic; έχουν τά κτί- Τοι'5 ΓΙΑΝΝΗ ΦΑΤΣΗ pIa τής Ακροπόλεως καί 6 ναός τού Έπικουρίου Απόλλωνος στή Φιγά- λε…» είπε 6 x. I'moopyé; Πολιτισμού σέ συνέντευξή του πρός τό «Βήµα». "Ηδη έχουν συγκροτηθή δύο έπι- τροπές πού έχουν άναλά6ει 16 ερ- 'γο τής μελέτης γιά τήν προστασία των μνηµείων αύτων. Παράλληλα σ΄ αύτή τήν περίοδο ατελούνται έργασίες συντηρήσεως στά ακόλουθα κτίρια: . Στά τείχη τής θάσου, τής Θεσσαλονίκης, στό Κάστρο τής Μυ- τιλήνης, στόν Πύργο τού Κάστρου τής Ρόδου, στό Παλάτι των '|ππο- των τής Ρόδου, στά βυζαντινά τεί- χη τής Νικοπόλεως, στό Φρούριο Χλεμωτσίου κ. ά. . Στή µονή Ρυσσιάτου ":… Με- τεώρων, στήν "Αγία Σοφία Θεσσα- λονίκης, στή Ροτόντα τής Θεσσα- λονίκης, στό ναό Μεταµορφώσεως τού Χορτιάτη, στή Χολο6ιώτισσα τής "Αµοργού κ.ά. . Στά αρχοντικά Βούρκα τής Κο- ζάνης, Νεραντζοπούλου καί Μανού- ση τής Σιάτιστας, στά σπίτια Ζορµπά καί Θάνου τής "Αρτας κ.ά. Γύρω στά 130 είναι τά 6px”:- κτονήµατα πού «δέχονται Βοήθεια» αύτόν τόν καιρό. 'Αλλά δις τά 5.000, πού ό 'I'5Io; 6 άρµόδιος ύπουργός επισημαίνει ότι διατρέχουν τόν κίν- δυνο καταρρεύσεως; Τί θά γίνη µε τά ύπόλοιπο; (Απαιτούνται πόρα πολλά έ- κατοµµύρια γιατί όρισμένα τμή- ματα ":… µνηµείων αύτό… πρέπει νά δισνοιχθούν καί νά ξαναμπούν στή θέση τους», έπεσήμανε 6 κ. Τοσκάνης. 'Η µεγάλη δαπάνη έξήγησε άφορδ στίς άποζηιμιωσεις γιά τίς απαλ- λοτριόσεις «ορισμένων χτισµάτων ή χώρων. ιΥπάρχουν στήν "Ελλάδα πολλοί παραδοσιακοί οίκισμοί, πού πρέπει νά διατηρηθούν στή σημερινή μορφή τους καί νά ουντηρηθούν «Δέν µπο- ρούμε ν' άφήσοι:με τό Πήλιο νά κα- ταστραφή, παρετήρησε 6 κ. Τρυπά- Γι' αύτό άλλωστε τόν λόγο µιά ΄Εφορεία Νεωτέρων Μνημείων θά ί- δρυθή στόν Βόλο, πού θά λειτουργή άνεξάρτητα άπό τήν 'Αρχσιολογική 'Υπηρεσία. '|διαίτε,ρη φροντίδα θά εκδηλω- θή καί γιά τά χωριά τής 'Ηπείρου, πού αποτελούν άρχιτατονικά σύνο- λα, µοναδικά στόν κόσµο. Τό 'ι΄διο, άλλωστε, ίσχύει καί γιά πολλά νη- σιά τού Aiyaiau. «Νά μή χαθή δ τόνος ξνός οί…- οµού, δ ιδιαίτερος χαρακτήραςτου» είπε στή. συνέντευξή του πρός τό «Βήµα» 6 κ. υπουργ-ός Πολιτισµού. Κι' άνέφερε τά παραδείγματα τής "Υδρας, ξυρισµένο" δ,…… οίκισµόν καί τής Πλάκας. Είδικά γιά τήν Πλάκα θ' άναλη- φθή µιά προσπάθεια γιά τήν εξαφά- νιση τού «δήθεν λαϊκού χρώματος» στά μαγαζάκια καί στίς τα6έρνες καί γιά τήν άπόδοση τής παλιάς γνησιότητας σ' αύτό τά κτίσµατα. «΄΄Ολη ή ιΕλλάδα άποτελεί Eva σύ- νολο µνημείων, όπως παρατηρήθηκε. 'Αλλά γι' αύτό ίσως είναι μεγαλύ- τερη ή εύθύνη μας γιά τή διατήρηση αύτό… τόν µνηµείων τού Πολιτισµού. ,Αλλά τό Βλέπουµε: κάθε χρόνο «πέφτει» κι "ένα κτίριο στήν 'Ελλά- δα. ’A11’ αύτό τά κτίρια, πού χα- ρακτηρίσθηκε… ως «άρχιτεκτονικό θαύµατα». ζη κάθε ακαδηµαϊκό δάσκαλο άπό δ.σ- δολές, τρικλοποδιές, ε...: «ε: καί παντός είδους …σΙ".'-ΞΜ( -… τσο- σκηνιακές ανο;ίες. …? 11-- µειωθή ότι στο. "ορατά… Ε' "ντ' µπορεί νά "φραση". : ασχέτως τίτλ:.… κι:ΐ καµ'ττοιτσς ΤΟ΄.ζ τις . ζε 'ως: «..…η "Μ τα τηµατοςι 'Η μονιμότπτο… "Η και" "ο &… ο… -.ωαστ:ΘιοίσταώΕ……- ηµτι …και… "αίμα.… T06 ΒΑΣ. ΗΟΜΜΕ" τητα είναι τήν ίεραρχική κλίµακα: 'Εξσσφαλί. ζε. τι "...αυτό με. απαλλάσσε- σα--΄π' το "να Με; - κό… &- ταν περισωδής τελικά καί φθάσεις αί- σίως στόν έπίζηλο τίτλο τού τακτι- κού καθηγητή. "Εκεί, όλοι οί 6:681]- µαίκοί 6αθµοί όδηγούν στή µονιµό- τητα πού αποκτάται όταν έκπλη- μ.3νονται (ορισµένοι WpGKTIKai, KU- ριως, που &… πΧ τά Χρόνια ύπηρεσίας στόν ίδιο 6οθμό. Προύπόθεση γιά µιά µονιμοποίη- ση είναι ή έγκρισή της άπό τήν 'E- πιτροπή ΄Ακαδηµα'ι'κής ΄Ελευθερίας καί Μονιμότητος. 'Αξίζει νά σηµειω- θή ότι στήν έν λόγω ΄Επιτροπή πού άνανεώνεται κάθε χρόνο μετέχουν καί φοιτητές. Τά Μόλοιπα µέλη είναι καθηγητές όλων τζιν αµερικανικών Πανεπιστηµίων. Τά φώτο των πρόσθετων 'Η τρίτη δασική διαφορά ανάμεσα στά πανεπιστημιακά ήθη τής Έλ- λάδος καί τής 'Αµερικής άναφέρεται στούς τίτλους τού «επισκέπτη κα- θηγητή» καί τού «πρόσθετου καθη- γητή». (Στήν "Ελλάδα λέγεται «Εί- δικός 'Επιστή.µων», ένω πρόσθετος σηµαίνει έκτακτος στήν κυριολεξία: προσλοµ6άνεται γιά Ενα ορισμένο χρονικό διάστημα). Στήν ΄Αµερική αύτοί οί δύο τίτλοι, όπως καί δ- λοι οί άλλοι είναι στη… 6616m- μοι. Δηλαδή, ό καθηγητής πού έρ- χεται άπό τό ενα Πανεπιστήµιο στό αλλο γιά περιορισµένο χρόνο (επι- σκέπτης) καί ό καθηγητής πού προσ- λαµ6άνεται γιά όρισµένο διάστημα γιά νά έπιστρε΄ψη στήν δουλειά του µόλις τελειώση τόν κύκλο µαθηµάτων πού διδάσκει στό περιθώριο τής κύ- ριας άπαοχόλησής του (πρόσθετες), έχουν τίς δικές τους τάξεις, τούς δικούς τους φοιτητές, καί γενικότε- ρα Exouv όλα τά πλεονεκτήµατα .τ&ν άλλων καθηγητών, μέ τή διαφορά πώςιό Πρόσθετος δεν έχει δικαίωµα νά προσφύγη στήν Έπιτροπή 'Ακαδη- µαϊκής 'Ελευθερίας καί Μονιμότητος. Οί Πρόσθετοι είναι έπιστήμονες μεγάλης φήµης πού γιά ένα διάστη- µα είναι δυνατόν νά έγκαταλείψουν τήν ελεύθερη ένάσκηση τής επιστήμης τους προκειμένω νά προσφέρουν τά φώτα τους στούς φοιτητές. Κατά κα- νόνα, παίρνουν μισθό πολύ µεγαλύ- τερο 611' όσα κέρδιζαν σάν έλεύθε- ροι επαγγελματίες. ("Ισως γιαυτό στήν φτωχή 'Ελλάδα 6 Θεσµός τοι? Είδικού Έπιστήµονα είναι κενό σχή- µα λόγου). Σέ έξαιρετικές περιπτώ- σεις τά άμερικανικά πανεπιστήμιο προσφέρουν στούς Πρόσθετους καθη- γητές διδακτορικά διπλώματα «τι- μής ένεκεν». (Έκεί τά διδακτορικά διπλώματα δέν μοιράζονται µέ τό κιλό). Ουσιαστικά προσόντα Τέταρτη διαφορά: Παρά τή σηµα- σία του, τό διδακτορικό δίπλωµα στήν 'Αµερική δέν είναι (nay-mic προκειμένου νά διδάξη κανείς aé Πα- νεπιστήµιο. Μιά Έδρα είναι δυνατόν νά δοθή καί σέ κάποιον πού δέν δια- Οε΄τει τό τυπικό πλεονέκτηµα τού δι- δακτορικού διπλώµατος, διαθέτει 5- μως άλλα, περισσότερο ούσιαστικά προσόντα, όπως π.χ. επαγγελµατι- κές έπιτιύξεις, δημοσιεύσεις, συστά- σεις, προύπηρεσία καί «γενική μόρ- φωση». ('Η τελευταία άρχισε νά συ- νυπολογίζεται σχετικά πρόσφατα]. Οί έπιτροπές πού ελέγχουν τούς ύ- ποψηφίους καί πού σχηματίζονται κατόπιν ψηφοφορίας άποτελούνται άπό καθηγητές καί φ ο I 1 η τ έ ς, ενώ 6 ύποψήφιος θά άποτύχη, όσο καλός παπαγάλος κι' άν είναι, άν δέν έντυπωσιάση στίς διαλέξεις πού θά δόση είδικά γιά τό σκοπό αύτό καί άν δέν δείξει τί αξίζει στίς συ- ζητήσεις πού άιολουθούν. Πρέπει νά σηµειώσουμε δτι τό Πανεπιστήμιο πληρωνει ο΄λα ανεξαίρετα τά έξοδα τού ύποψηφίου, είτε πετύχει είτε ό- χι, καί ότι όργανώνει τά πράγματα Ετσι, ωστε να': επωφεληθούν οί πάν- τες 611’ τίς διαλέξεις, καί τίς καλές καί τίς κακές. (Στήν τελευταία πε- ρίπτωση, χάρις στίς Θυελλώδεις συ- έννοια συνυφα΄σύένή'"υΞ΄ %… … πιστοποιητικού τής ζητησα; - … και στις & πιΜιις μετά τη"; .…ιωι. Το ποσοστό µονιµότπτος .Ξ.'τα.ι πως ή ΄;. τη μόνιµο- &: ιού δασκάλου. . οι θα: µας Πανεπιστη- μιου &. "τι .ά ξεπερνούν τό 25% -ι:Ξ Ir." «μια; των δι-δωκόντων, ώστε γι- ε.-:: δυνατή καί εύκολη ή ….. Εντούτοις, τό παρα- πάνω από κορεσµού προσεγγίζεται δύσκο'*ι: διό? , καθώς τό ψάξιμο γιά καλά…" :": 61] είναι μέσα στό αί- µα 10-..- Αμερικανού, ό ακαδηµαϊκός δάσκαλος συνηθίζει πολύ τίς µετα- κινήσεις 616 Πανεπιστήµιο σέ Πο- vane-Mime, κι' έτσι ξεµπλοκόρτ.ται αύτόµατσ ό δρόμος γιά τήν καριε- ρα των έπιδο ων καθηγητών Οί µόνιµοι παντως δέν σας"… uni; µετακινήσεις, εκτός κι αν "θ-ζ ΜΜ:ξ- 6m":- η΄: Θεοί: : β., Το… ο." Ετ"Η -.…τ .-. as άς τις &- πιτξιγουν διοτι ή µισθολογική δισ- … των είναι µεγάλη, καί εν πάση οι: "πιέσει όχι τέτοια ωστε νά άν- π-..-τα6μίζη τίς σκοτούρες. Δέν αποκλείεται καί ή περί…» " Eva; µόνιμος νά πάη σ' άλλο Πα- κπιστήμιο επίσης σάν µόνιμος. 'Αλ & σ΄ αύτή Τήν περίπτωση πρέπει νά είναι άποδεδε…ιγμένη διάιοια, lO κα- ένας ειναι, πάντως, νά σταµαιή.ση ή περιπλάνηση τή στιγμή τής µονι- µοτοίησης, πράγμα πού ειναι, σί- γουρα, ένα είδος σ…ηρητισμού. 'Έδρες γιά όλους "Έκτη διαφορά! Δέν είναι ανάγκη νά είσαι ]Α…υερικονός Μήκους γιά νά γίνης καθηγητής σε" αμερικάνικο Πανεπιστήµιο. Με τόν τρόπο ούτό, οί "Αμερικανοί είσάγουν εύκολώτατα εγκεφάλους ό,τι-' τό Εξωτερικό. Στήν περίπτωση πού υπάρχουν περισσότεροι του ένός ύπσψήφιοι µε ισα προσόντα, προτιµαται ούτός πού άιήκει σέ µιά απ' τίς παρακάτω Κατηγορίες: α) Είναι γυναίκα. 2) IEivaI νέγρος. 3) Είναι μεξικσνοαµε- ριιανός. 4) EivaI '|νδιάνος. 5) Εί- va: Πορτορικάνος. Εί5ικός Νόμος έπι6άλλε.ι σ' όλα τά Πανεπιστήµια νά ψάχνουν όπι- στσµένως γιά υποψηφίους των πιο- ραπάνω κατηγοριών. "Αλλος Νόµος όπι6άλλει στά Πα- νεπιστήμια νά γνωστοποιούν, δικό- µα καί νά διαφηµίζουν τήν πρός κά- λα… κενή έδρα… Βάσια, µιά δηιµο- σίευση στήν ΈΦηιμερίδα τής Κύθηρ- νηψως, η µιά µικρή αναΚοίνωιση στά κψιλά» τού ή…µερήσιου τύπου, όπως γίνεται εδω, δέν έχει κανένα ούσια- στικό νόηµα. ΄Επιπλέον, άν & κωµήτωρ πληρο- φορη5ή καθ' οίονδή:ποτ-ε. τρόπο (από. µα καί άπό φήμες) ότι ύπάρχει ύ- ποφήφιος πού άνή.κει σέ µιά απ τίς κατηγορίες πού άποριθµήσαµε πα- ροιιτάνω πρέπει νά τού στείλη προ- σωπικό γράµµα, ένθαρρύνοντάς τον νά ταση µέρος στό διαγωνισµό! Συνεττεια τής τακτικής πού περι- γράφαμε είναι καί ή κατάργηση τού οτρστολογίας: Μπορείς νά γίνης καθηγητής άκό.μα κι άν δέν πήγες στρατιώτης, άκόµα, κι όταν είσαι άνυπότακτος (καί &… σύλληπτος!). Πρόκειται γιά µιά πα- νεπιστημιακή ούτονομία πλήρη καί Ρ|ζ…΄ι- 'Ο φοιτητής 6οθµολογεϊ τόν καθηγητή "Εδδοµη διαφορά: Δέν δοθµολο- γούν μόνο οί καθηγητές τούς φοιτη- « ΤΟΜΕΣ » (Τεύχος 'Ιουνίου) Κυκλοφόρησε τό 6ο τεύχος τού περιοδικού ΤΟΜΕΣ, πού εκδίδει ό εκδοτικός οίκος ΜΠΟΥΚΟΥΜΑΝΗ καί διευθύνει ό ποιητής καί δοκιμιο- γραφεις Δηµήτρης Δούκαρης 'Ανάµεσα στήν ποικίλη καί σε… φέρουσα ύλη τού περιοδικού ξεχωρί- ζει ένα µοναδικό κείµενο τού Κώστα ΄Αξελού μέ τίτλο «Σχήµα τού 11m- χνιδιού» καί μιά µονογρφία τού συ- νεργάτη τής παρισινής «MONT», Ζάν-Μισε΄λ Πολμιέ, είδικά γραµμέ- νη γιά τό περιοδικό ΤΟΜΕΣ, μέ τίτλο «Κώστας 'Αξελός, τέλεσ- ταίος των φιλοσόφων». "Eva άποκαλυπτικό κείμενο τού ΄Έριχ. Φρόµ γιά «τή συµ6ολή τού Μάρξ στήν κατανόηση τού 'Ανθρώ- που». '΄Αγνωστες σελίδες τού Γιώργου Σεφέρη καί χαρακτηριστική µελέτη γιά τή μέθοδο τής έργσσίος του άπό τόν Κώστα Γ. Παπαγεωργίου. Ποιήµατα τού Νικηφόρου Βρεττό- κου καί τού Κώστα Στεργιόπουλου. Λεπτοµερέστερη ανάλυση τής «οί- κονοµικής έπανάστσσης» στήν Πορ- τογαλία άπό τήν Ζακελίν Γκραπέν. Τα] Γερµανού καθηγητή Ρούντολφ Μπέρλινγκερ ή κ'Αντι- Είκόνα». τές αλλά καί οί φοιτητέ θη-γητές. Στό τέλος κάθε κού έτους οί φοιτητές κο συμπληρώσουν Ενα µακρύ πλάγιο πού έχει Ενα καί χο: νά «Βγάλη στή φόρο); σκαλική επάρκεια ή οι… δασκάλου. Στά περισσότερα έρωτι δέν υπάρχουν ερωτήσεις ο την επιστηµονική ίκανότη θη,γηιτή. Αύτή θεωρείται δεί μως, ή ΄ικανότη.τα τού δι! ναι τόσο αναγκαία όσο I or]. Αλ.λοί.µονο στόν καθηγη όποιο Θά απαντήσουν λιγι τό 60°a το. φοιτητών. T0 νει ότι τό µε… α του 1 )ου6εΞ ,ο-ο το πολε.πο . δ'; στ. :) |… … κάτι)! Φ.… ι=ι πληκτ.κ:ς, ζοφι …. ".σή …ο µε". Ταϊτή ες ν I π ιμστε; παραπάνω καταστροφής γ … … I καί σά oxb‘ µεσο πιεση πάρη δρόµο τό ταχύτερο! 'Αξίζει νά ση,µειω0ή ί άγά'πης καί σε6ασµού Υ|ι λό δάσκαλο είναι νά τόν κ πάρτυ καί τίς κάθε ε΄ι'δου νά τού άνοι3έτουν τήν έπινε …γι…… λόγων (γιαυτό ζουν µόνο οι φοιτητες), -. ρακαλούν νά κάνη Μακ: ξτ.ις, κτλ Είχαμε προτείνει την πουσιολογίου άπ' τούς φοι τούς καθηγητές. Δεν ξέρο µέτρο αυτό εφαρµόζεται ή5 μερική, παραλλαγμένο: '( τής. κάθε μήνα, υπογράφε δήλωση για τίς παρουσίες περισσότερο Πανεπιστήμιο τερο; από δώδεκα άποψή! v0 δεσµού-πω άδικαιολόγη τεµπέλης ή πολυάσχολος σε: ύποστή σο6.:ρι΄πατες κυρίως οίκονοµικής φύσεως 6αίιει κανείς τί σημαίνου- κυρώσεις αν πάρη υπ΄ οψ 6 Αμερικανός καθηγητής δικαίωμα νά δουλεψη έκτό στηιµίου (π.χ. άν είναι γ ασχολείται μόνο µέ τούς . τής πανεπιστηµιακής κλι δέν Θά δέχεται πελάτες a1 x10, άλλωστε, ίατρείο τοι Οί φοιτητές - 6- ΄΄Ογδοη διαφορά: Τό διδακτικό προσωπικό (& δοηΘοί, κτλ.) δέν έχει καμ σχέση ιµέ τό πρόσωπο τ καθηγητή, πού δέν είναι του νά διαλέξη τόν A κο Β δοηθό. Αύτοί πού 6οηθούν τόν καθ' οίονδήποτε τρόπο εΤι τές πού κάνουν µεταπτυχιε δές-καί τίς κάνουν µέ ξ ‘H εύνοιοκρατία κό6εται χαίρι καί στή ρίζα της. "Αλλωστε, όλόκληρο τό νικο διοικητικό παιεπιστη στηµα στηρίζεται στήν άξ πράγµα πού έξηγεί "ίσως κ 6 Μαρκούζε καί ή Ντσίη6ι είναι) πανεπιστηµιακοί δέ Βέ6αια, είναι όπως ι δλη.µα τό ότι τό «σύστηµς τρόπους νά αύτοαμύνετσιι τασκευάζη «µονοδιάστατου κράτες γιά νά κάνη τή δο Πάντως, αύτό τό πρόδλη.µι πει νά συγχέεται µέ κείνο τελεί τό θέµα µας καί πε όντως ύποδειγµατική (μέ µας µέτρα) οργάνωση τον νικών πανεπιστηµίων. Πα; οί 'Αµερικανοί φοιτητές καθόλου εύχαριστημέινοι - πού τό δείχνουν καί οί οι τητικές ταραχές-καί ζη' φασιστικο΄τερη συµµετοχή κηση καί περισσότερες & ελευθερίες. "Av oi Έλληι τίς είχαν σήµερα τίς έλευ( είχαν οί ΄Αμερικανοί ο τους πρίν άπό 20 χρόνοι ι νά είναι πανευτυχεϊς! Έπικύρωοπ "Ενα µεγάλο µέρος τόν νω πληροφοριών τίς παίρι Eva κολακευτικά γράμµα τ νοαµερικανού κ. ,Α-ντώνη l νιάδη σχετικό µέ τήν έρευι τίτλο «'Η συντεχνία το των». Γιά τήν εγκυρότητα ροφοριων έγγυώντοι οί ίδιό ’AIv1va68II]: Είναι άρχι πολεοδόμος, τακτικό µέλος λόγου ΄Αµερικαν&ν 'Αρχιτεκ κτικό µέλος τού Συλλόγο ικανών Πολ-εοδόµων, καί μ Συλλόγου Καθηγητών 'Αµε Πανεπιστηµίων. Σήµερα τριετίας είναι καθηγητής νεπιστή*μιο τού "Αρλινγκτο ξας, καί διευθυντής Σπ΄κ Περιδάλλοντος στό ίδιο π µια. Πρίν, δίδαξε δύο xp- Λονδίνο καί 1pia χρόνια Μεξικό. 'Αποφοίτησε άπό χιτενκιτονική τού ως, ΠΩΣ τό 1965, καί άπό τότε duper-min του, προφανώς ] ρε τί τόν περιµένει στόν